Belangrijke' briefwisseling
vd
EMA
OR HET
LLLE EN
wbfaal van den dag
REINIGEN VAN
%HOUTWERK
I
GEEN AFWIJKING VAN
HET PROTOCOL
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK
FORT-MYSTERY
Als een droojn
Einde
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR I
o
Alle abonné’i
Op afscheids-audiëntie
volging
University Boatrace
Boek en blad
De zonnige dag
Roosevelt
/w.
Korte berichten
F/
door
Katharina en Robert Pinkerton
Welken indruk maakt deze wed
strijd op den toeschouwer?
YkNEB UAN
'c^ETEN^
i De achter-
YANN/LLE’-//5t
UK
Libanon-ceders voor
De gulden in de branding
1
De Lord Kanselier werd gedwon
gen met zichzelf te corres-
pondeeren
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
VRIJDAG 23 MAART 1934
onOfr schrtf-
meende Hans een einde aan de achte» voicing
juist den krankzinnige uit de sloot krulpen.
mr.
(Nadruk verboden)
MARTIN BERDEN
4’
BOOTZ
SH
HOOFDSTUK XIII
DE BAND MET HET VERLEDEN
(Wordt vervolgd»
b.
In dan afgeloopen nacht zijn in de naby-
beid van Atz-les-Baina (Zuid Frankrijk) op
nieuw bergmassa's in beweging gekomen. Twee
onbewoonde hulzen en oen café, waarin zich
twee personen bevonden, zijn bedolven.
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
led're man mag aooveel willen
Als zijn voorraad wilskracht wil.
Maar de export van die wilskracht.
Blaat, als hy getrouwd is. stil!
En hij mag dan al het hoofd zijn.
Dat zijn vrouw bij wijle aalt.
Maar de vrouw Is toch het nekje.
Waar de heele boel om draalt!
EN NU ZfT !K N/E* V'E/-
TEEL
kunnen
door
sloot
2
a
d
a
I
b
K
d
mogelijkheden uit. Iedere mogelijkheid over
woog hy tot In bijzonderheden, doch geen enkel
voldeed hem
Cleen enkele maal kwam 't in Bruce's gedachte
op dat in dien toeetend lets misdadige lag Hij
had het spel van de pelslanden gespeeld over
eenkom «tig de wetten van dat land Dat was
het niet wat hem beaorgd maakte. Hy dacht er
Ti
b
J<
h
ie
di
NKW-TORK. 22 Maart (Reuter). Ata uiting
van dankbaarheid voor wat het Amerikaansche
volk gedaan heeft voor het volk van het Nabije
Oosten, zijn 18 ceders van don Libanon ver
scheept naar New-York. om als geschenk te
worden aangeboden aan president Roosevelt.
Tot dit geschenk is het Initiatief genomen
door de Armeenoche kort, de Liga van *t Nabije
Oosten en de broederschap van het Nabije
Be
wx
I
Ma
P5 CtEUlAP
Nabij Calms (Australië) is een geheimzin
nige Japanache .sampan" ontdekt; de beman-
nlng beate at uit dertig goedgewapende mannen
Zy verklaarden aan do bemanning van oen
logger, dat zy eiken blanke, die hot schip sou
naderen, zouden noerzchleten.
E
Ons
oor
de 1
8en
Ron
Oen
de I
op
was
vrtei
ten
van
dm)
land
Di
ton.
bem
op
ons
denk
toch
naar
hem
at
»1« I
in d
een
weke
schil
wtj. I
tolaa
een
Mldd
van
In
We d
kelt
benot
By
wordl
rle g<
we ii
De a<
n”
en zo
te aa
schip
oogen
gen
van 1
Wjj rr
de M
reis, i
dat C
ran
niets
Voorte
ons h
naar
botje
den d
Mor
JPoon
dagen
ties a
haar
ton ai
doenei
stch tusechen
Theems sfipeelt.
en
El /NEEN KA1-
'êC'V >445 EEN
PE/N-jES M£7 LUKT WEL
EEN HEERLIJKE PttON, fefl-
DERTjE. Hf AAR J Z0PÓ0E
ER OAT NET WERKR
UJKPElP WERD.
ook plichten meebrengt, kwijten wij ons daar
van het eerst En dikwyls wordt In de vroege
morgenuren reeds over het verdere verloop van
den dag beslist, wanneer zonnestralen vallen
door het gekleurde vensterglas van den 'een of
anderen heilige. Die gekleurde lichtstralen bren
gen dan b|j ons een schokje teweeg en wy zeg
gen by ons zelven; naar bulten!
- y NAAP JUK
?èn IKON 7 NO O
14)- \PEJ>t>ERT AN-
R-ELK ROEK-
ymaalWoet JE TOCH
(JO/C WAT PAN.
PROEVENrK-
overhand Hy besloot dat hy zijn
openiyk zou aanvallen, dat hy de Hi
Company en
moeiiykheden,
"Hypotheken, meneer! Huizen
en Nooerlendoche Werkelijke
Schuld! Okt ia sale! Oo roei
gokwork, meneerGisteren had
Gerritsen weer oen tip voor me.
Ik zog "man, van )euw lips moot
ik niets moor hebben. Ik geloof
nog maar aan EEN tip!"
"Wat Is dat danT" vroeg Is on
hij kook onverschillig, maar zijn
ooren worden een centimeter
langer. "Een TIP van BOOTZ",
zeg ik. *'Da’e ongevaarlijk" I
Dus tegen den middag worden de klndeyn
op hun Zondags aangekleed, de lichten van net
petroleumstel, waar de pootjes op staan te trek
ken. worden uitgedraaid en precies ata oen
De eene Zondag ta de andere rflet el maakt
het ten opdchte van het kerkezakje geen ver
schil! Maar wat voor ons over den Zouuag be
slist is de zon. Dat het woordje zon al in den
Zondag verwerkt zit. mag dan al of niet een
toevalligheid zyn. maar wanneer wy de werke-
lyke combinatie genieten, dan houdt de zon
ook In ons hart haar entree Dat wy dan niet
loopen te juichen komt alleen, omdat we veel
om waardigheid geven. Maar de behoefte om
ons te uiten blyft bestaan.
Wy bezitten den Zondag reeds ais vryen dag,
dus komt het er maar op aan hoe wy dien
dag zullen doorbrengen Aangezien de Zondag
DENK EENi AAN. NRO
NAAR KORT OSLEPEN
WOONDE IK IN EEN SOORT
JEEET £N AT ÓACO* -300-
NEN EN V'SLLI] PAT
SCHIJNT NE NU AL EENp
EEUW C&LEPEN 7UE
Ook al mag dan alles zon zyn
In ons klein, gezellig home.
Waar de haard op afbetaling
Ons reeds toeschynt ata een droom.
Waar het extra vette plakje
Onze boterhammen dekt
En de koffie door den filter
Druppel-drupsgewyze lekt.
Ata de zon schynt. trekt de haard nleA
Ook al biykt het. dat hy brandt.
Want men wil de zon genieten
Uit de allereerste band!
Zon beteekent licht en leven
En een mensch het meest geniet
Ata hy 't leven hier op aarde
Van den zonnekant beziet!
En een mensch. dus ta het menschiyk.
Heeft ook steeds de grootste pret,
Ata hy ook een» op een keertje
In het zon'tje wordt gezet
Dus naar bulten! is de leuze
*t zy per auto, voet of flets.
Want de zon, als zy haar best doet,
Kryg je bovendien voor niets!
-j—s rg opgewekt was de stemming niet,
H waarmede Hans Kwast dien avond het
kantoor sloot. Hy had juist met zyn
patroon gesproken en deze had hem te ken
nen gegeven dat de zaak achterultgtne dat
weldra een goedkoopere kracht voor het kan
toorwerk moest worden aangenomen en dat
Hans daarom alvast maar eens naar een an
dere betrekking moest uitzien
Zes weken na dit gesprek sloot Hans voor
de laatste maal het kantoor, waar hy acht
jaar zyn dagelykschen arbeid hao verricht.
Hoewel hy steeds zoekende was naar een
ander baantje, had hy nog niets gevonden.
Talrijk waren zyn sollicitaties, maar even tal-
ryk de teleurstellingen met als eenlgst resul
taat dat hy telkens zes centen armer werd
Moedig bleef hy echter nopen dat het hem
den een of anderen keer gelukken zou weer
zyn dagelllksch brood te kunnen verdienen. En
werkelyk kwam het succes. Doch de werkkring
die hem geboden werd was van geheel ande
ren aard als zyn vroeger kantoorwerk. Want
de vertrouwenspositie, waarnaar hy gesollici
teerd had was die van oppasser In een krank
zinnigengesticht. waarvoor hy zich nu per
soonlijk kon komen aanmelden.
Een tydlang bedacht hij zich of hy zulk een
baantje zou kunnen aanvaarden, want Hans
bezat zelfkennis genoeg, om te weten dat hy
niet tot de moedlgsten behoorde en afschuw,
zelfs '.Tees voor krankzinnigen had Van den
anderen kant liet de soort betrekking hem
onverschillig. Hoofdzaak was dat hy weer zyn
eigen kostje verdiende en weer iets te doen
had, want het zoeken naar werk maakte hem
gek. dacht hy En dan kon hy toch beter op
passer dan patient worden van dat gesticht!
Daarom besloot Hans het maar eens te pro-
beeren en ging zich by den directeur aanmel-
den
De volgende week reeds trad Hans In dienst
De hoofdverpleger leidde hem rond, gaf hem
aanwyzlngen en inlichtingen en ook werk.
En zoo kreeg Hans opdracht om op zaal’ 22
een teil water te gaan brengen.
„Je hebt dan meteen met de gevaarlijke pa
tiënten kennis gemaakt,” zei de verpleger
..Spreek eenter in 't geheel niet tegen de
patiënten, zet de teil water op tafel neer Ata
ze dorst krygen scheppen ze het zelf wel uit
de teil. Denk er vooral aan by binnenkomen
en by vertrek goed te sluiten Nu, dat zou
Hans stellig niet vergeten, maar de zaal bin
nengaan Nu kwam zyn angst voor de krank
zinnigen toch bo\en. Reeds van verre had hy
t geschreeuw der ergste patiënten kunnen
hooren Doch de vrees om als onbruikbaar uit
zyn oetrekklng te worden weggezonden over
won zijn angst en moedig stapte hy daarom
met de teil water naar zaal 22.
Nauwelyks had hy echter de deur geopend,
of de heele bende kwam joelend op hem al
ver-
de teil.
ver-
hem
echter, grijpt hem vast en slechts met veel
moeite weet Hans zich los te rukken en holt
nu ook als een krankzinnige de trappen af en
het gebouw uit, zonder zich over zyn oetrek
king bezorgd te maken, doch alleen gedreven
door angst om te vluchten voor die gekken.
En zyn haast wordt grooter, ata hy omky-
kend bemerkt dat de patiënt van zaal 22 hem
op de hielen zit. De angst geeft hem kracht
om zyn snelheid als t ware te verdubbelen,
maar ook de losgebroken patiënt ta even vlug
ter been en zet hygend en brullend de vervol
ging voort By een kromming van den Weg
Joden" noemen, maar dan ongeschoren, en Ik
kan dat goed niet tegen myn kin velen Dit
maal evenwel droeg myn voorman een gladde,
witgele regenjas. Erkend moet worden dat hy
een gryzen deukhoed achter op het hoofd droeg
dit hoort erby wanneer men op een voetbal
match of een boatrace niet voor half wil wor
den aangezien), en dat de rand my over den
neus scheerde zoo vaak de man omhoog keek.
Hy deed dit zoo vaak, dat Ik hem tenslotte
eraan herinnerde, dat wy niet naar een lucht
race maar naar een txxitrace waren komen
kyken
Ook myn achterkant was er beter aan toe dan
het vorige jaar. toen de fuster van de jufffouw
die diende by den broer van den .xxix" van de
1806 race, achter my stond met haar zeer
jeugdig kind eerst op haar arm en later op myn
schouder Wie ditmaal achter my stond, heb
Ik niet kunnen ontwaren, maar de stooten tegen
myn achterhoofd werden my klaarbiykeiyk
toegebracht met de klep van een pet. Het kan
dus Mr MacDonald geweest syn op weg naar
de golflinks, of Iemand anders die een pet
droeg.
Toen de man met de wit-gele regenjas krank
zinnig werd, begreep Ik dat er iets gebeurde
Later vernam Ik dat de belde booten op dat
moment voorbijgekomen waren Wat onder de
pet achter my stak, brulde ..Cambridge!” en
.het leek meer op de stem van Mr Baldwin dan
op die van Mr MacDonald Mr Baldwin draagt
altyd een pet als hy naar Alz-les-Balns gaat.
Ik droeg dien dag ook een pet Zy ligt ergens
op den rechteroever van de Theems.
slechts aan. welken indruk datgene, wat hy ge-
urgsa had. op Evelyn zou maken, ata zy het zou
voelen ata een nederlaag van haar vader
Wanneer hy doorging, moest hy Morley open
iyk bekampen Won hy. dan sou Evelyn legen
hem zyn Oaf hy zyn poging op. om de macht
van de Hudson's Bay Company hier in deze
■treek te ondermynen, dan werd hy ontrouw
aan datgene wat voor hem ata het ware een
heilige taak was geworden en zou hy zyn woord
breken ten opzichte van hem in wiens dienst
hy stond.
Ofschoon Bruce kalm trachtte na te denken
was hy nauwelyks rationeel Deen enkel mensch
ta normaal In uren of dagen volgend op een
gebeurtenis ata die. welke Bruce op het ys had
meegemaakt. Hy werd bebeerscht door een stem
ming die prikkelde en tot handelen dwong
Onder dien Invloed bezielde Bruce net plotse
linge verlangen de lyst der jagers te vernieti
gen en verder niets meer te doen, wat Evelyn's
geluk sou kunnen storen Toen dacht hy weer
aan zyn moeders dood, aan de niet nagekomen
belofte van zyn vader, aan syn eigen haat en
■Un contract met David Pattison: dat allee her-
nnerde hem aan syn plicht.
In dtan storm van tegen elkander botsende
emoties vermocht hy niet tot een weloverwogen
besluit te komen Hy voelde zich hopeloos en
bevreesd Eén ding stond hem helder voor den
geest: zoolang hy nog geen besluit had geno
men en nog niet zou hebben bepaald wat hem
te doen atond moest hy er voor zorgen dat het
*eni«e bewijs namelyk de jageraiyst dat
tegen hem kon getuigen velhg was. Hy zou die
lijst by zich dragen, dag en nacht. Zonder die
Ongewoon aan een dergelyke begroeting,
weerde hy zich zenuwachtig met
plaatste die snel op tafel en wil haastig
trekken. Een der patiënten weerhoudt
tes-oog alles wat
Mortlake op de
het goed, met ziet het intens
ziet men het gemakkeiyk.
Een andere, doch veel minder voortreffeiyke,
en bovendien hoogst primitieve manier om de
Boatraee te zien, ta dal men er heen gaat Vaten
doen dit. Sommigen huren plaatsen op vlotten
en schuiten, of klimmen in boomen en lan
tarenpalen. Dit laatate evenwel kan een genl-
leman-journalist niet doen. Hy kan zich naar
een der pers-schulten begeven, maar dit ta In
myn geval uitgesloten, daar ik den coUega-
roei-redacteur, wien ik eenlge jaren geleden in
myn onschuld vsoeg: .Wie ta toch weer licht
blauw. Cambridge of Oxford?" nooit meer
wensch te ontmoeten.
Ik meng my dus ais een gewoon mensch In
wlen niemand 'n hofmaarschalk van de .Ko
ningin der Aarde" vermoedt, onder de menigte
en dit heet ongetwyfeld syn voordeelen, daar
het my In staat stelt u een Indruk te geven
van den Indruk, dien het .gewone publiek" van
de boat-race krygt.
Nu moet Ik orumddeliyk zeggen dat ik Zater
dag een buitengewoon goede plaats had. Het
vorige jaar stond er een man voor my met een
ruige, harige jas. soolets als wat de Dultschers
éWCELAPE. CAKE.
W'AT yAN KAN ETEN,
EAL 7 P/EP3EEKÈN
waakhond, die aan den ketting ta gelegd, zoo
gevoel je je gedurende de wandeling naar die
oude tante, die ze vergeten hebben op den tocht
te zetten.
Bruoe dacht er niet aan zich den volgenden
ochtend te ontrekken aan een ontmoeting met
Morley. Hy verlangde integendeel open spel te
spelen, en den kamp te beginnen, die, zooata hy
wist, nu onherroepeiyk komen zou.
Doch het was twee uur alvorens hy In slaap
viel en hy werd wakker, toen hy Evelyn en haar
vader beneden aan d^ ontbyttafel hoorde. Hy
kleedde zich vlug aan doch toen hy beneden
kwam was er niemand meer In de eetkamer.
Bruce gebruikte slechts weinig en hy stond
van tafel op met de bedoeling zich onverwyid
naar de tradlng-shop te begeven, waar hy wist
Morley te zullen aantreffen. Terwyi ny de huis
kamer doorging, ontmoette hy mevrouw Morley,
die uit de hal kwam.
Nog nooit had hy gezien, dat zy zoo vroeg op
was; doorgaans was het nooit voor 's middags,
doch dit was het niet wat hem verbaasd deed
staan zy leek een andere vrouw, die hem glim
lachend groette van uit de deuropening, een
vrouw, die hy voorheen nooit gezien had. Allee
aan haar was veranderd; niet alleen haar ge
laat. haar oogen, haar houding, haar heele doen,
doch de Indruk dien se nu maakte was een ge
heel andere Voor de eerste maal vond ny. dat
zy een aangenaam voorkomen had en zag hy
Iets werkelyk vrouwel'.jks in haar.
Bruce, selde se met een stem, die haast
teer klonk, vergeleken met den eenigsslns geaf-
tecteerden toon wsarop ze ander» snrak en
waaraan hy gewoon geworden was. Ik sou
En terwyi de zon de wereld
Op haar allerbest verguldt,
Oefent gy u. in uw eentje,
In de eigenschap geduld I
Lang» den Amstel proflteeren
Heele drommen van het weer
En zy eten vitaminen
A en B en zoo al meer
De terrassen zyn bezeten.
Want geen plaats ta onbezet
D een vergast zich aan een borrel.
En de ander aan sorbet.
Auto's ryden of parkeeren.
Maar het Is als zegt men luid:
Wy zyn met dit prachtig weertje
Echt eens op z'n Zondags uit!
Zelf zit gy dan by uw tante
En dit moet hier onderlynd:
Drie hoog achter op het Noorden
Waar geen zonnestraaltje schynt!
(Korte In boud van bet vooraf eaande
Dans Patterson is de eteensai van «en
Moeienoen Mishandel in Nooro-Oenads
Zlln esnanete-euehi vindt ateehts »en sin-
Bemaal, de maehtiae Budson Bav Oom
panv sun (Toetste concurrent Dew oe»»>
een oost .Per. Mvmerv m door
Hemen Mertev eeheem waar Pnttereon
endanlu nerhaaloe ooeineen neon in se
«taaee w vesten voet te verkrlteen 8rue»
Boeket te die een diepen aast keyen t»
een ëe Hudson’» zal dan voor Pa'tereoo
trnebten een bandetenom re vest leen in
bet veelome'reden HU vertrekt
Jor Snowbird en wordt herte!lik door Mor
lev en stin eebtaenoote ontveneen Sruoe
•eeft voor Miert te rMn met het doen tan
waamemineee root een aardrtlkekundle
genootaeheo Mn bedtende Jm Snowbird
laat bem dan oloteellne In don steek
Bruoe vreest det Morlev hem bMft door
aten oo bom la een vale tri» tracht te lok
kon maar hg blyft moodta on «ttn 0«'
0)t helpt bil het blthouden der boeken
waardoor htl vele interoomnto bllaonderhe
don over de Hudeon'e Cv te weten kom'
Ik heb alta maandrapportkn gecoptoord.
By de drukkerij Henri Bergmans Cle.. te
Tilburg, verscheen van de hand van prof
E. O. J. Otmbrère. hoogleeraar aan <te R. K.
Handelajioogeschool te Tilburg een brochure ge
titeld ..Nederland'! Monetaire Politiek".
Sedert twee Jaar geleden de Tyd-enquête
naar de wenschelykheld van devaluatie der
landsmunt het licht zag, zyn de denkbeelden
van leidende groepen in ons land wel zeer sterk
geëvolueerd in de door „De Tyd” voorgestane
richting. Prof. Olmbrère*» brochure ta daarvan
een zeer sprekend bewijs .XM Tyd" begroet in
hem een medestryder tegen de waandenkbeel
den. die al lang reeds onze monetaire politiek
beheerschen Nu de burgery steeds meer bedol
ven wordt onder de latrines van elkaar opvol
gende nieuwe belastingen, is het hoog tyd, dat
de publieke opinie zich realiseert, dat de ..gul-
den "-theorie van de in aantal slinkende aan
hanger» van den gouden standaard leidt tot de
onteigening der debiteuren ten bate van een
gioep crediteuren, met toerymende ontwrich
ting van ons economisch leven als gevolg.
Biecht» onder invloed der publieke opinie zal
wyzlglng der thans gevolgde monetaire politiek
kunnen worden doorgezet
Daarom juichen ook wy het verschynen van
prof. Olmbrère's brochure toe.
•w -V tet geringe vrodykheld verwekte on-
langs Viscount Sankey, de Lord Kan
seller, toen hy in de rede, waarmede
hy de nieuwe bibliotheek te Birmingham open
de, verslag deed van een hoogst belangryke
briefwisseling, die hy eens gevoerd bad met...
klchzelf En wel In Juni 1928. toen hy benoemd
werd tot bet hooge ambt dat hy eerst onder
bet Labour-Kabinet vervulde, en thans in de
Nationale Regeering bekleedt. De Lord High
Chancellor that woord „High" wordt In bet
spraakgebruik weggelaten) la, geiyk men weet,
lid van het Kabinet en voorzitter van het
Hoogerhula. en ata aoodanlg de opperste rech
ter niet alleen in Engeland, doch In het ge
heele Britsche Ryk. Hy ta namelyk, als Lord
Kanselier, president van het Juridisch Comité
van den Geheimen Raad, waarin de Dominions
vertegenwoordigd zyn. benevens president van
de „Lords of Appeal" van het Hoogerhuis. dl»
het hoogste rechtsgezag in Groot-Brlttannlë en
Ierland vertegenwoordigen. Bovendien ta hy het
die de rechteriyke benoemingen doet.
Vódr Juni 1929 was Lord Sankey rechter in
bet Hooggerechtshof, een functie, dte hy na
tuurlijk niet vereenlgen kon met het nog boo-
•ere ambt van Lord Kanselier. Zoodra hy be-
noemd «ras. schreef hy dus. in zyn hoedanig-
hsid van rechter In het Hooggerechtshof, een
brief aan den Lord Kanselier, waarin hy me
dedeelde dat hy ontslag nam Maar aangeslen
syn voorganger reeds afgetreden was. werd
does brief besorgd aan hem self. Lord Sankey
lachte hierom harteiyk, maar een ernstig» re
ferendaris selde bem dat hy bet schryven
pereoonlyk moest beantwoorden, daar geen
nieuwe rechter benoemd kon worden alvorens
het ontslag van syn voorganger aanvaard en
dus Ingegaan was. Dus schreef Lord Kanselier
Bankey een eigenhandlgen brief aan rechter
Ban key, om bem mede te doelen dat zyn ont
slag was aangenomen. Maar de referendaris
was niet tevreden met bet werk van syn meu
kten chef.
„Welnu, doet gy bet dan!" drong de Lord
Kanselier bah.
JMt gaat niet.* antwoordde de referendaris
JBenoemlngs- sn ontslagbrieven aan rechten
in hst Hooggerechtshof worden steeds door den
Lord Kanselier eigenhandig geschreven."
„Dat heb ik toch gedaanriep Lord Sankey
Ut.
Ja. maar gy hebt vergteen uw leedwezen
over zyn ontslag te kennen te geven, en bem
Maar In elk huishouden ta het steeds hetzelfde
liedje de man fungeert als adviseerend lichaam,
doch de vrouw heeft ata hoogste Instantie de
beslissing
Wanneer je met je hand een Bouwmeester-
gebaar maakt, ata wilde je met de vlakke hand
een paar zonnestralen ata monster voorhouden,
waarby je praat van een wandeling naar bul
ten. dan schudt de vrouw het hoofd En dit
hoofdschudden heeft meer beteekenls ten op
zichte van de nietigheid van den man. dan een
heel woordenboek Het ongeluk wil. dat er by-
voorbeeld nog een oude tante van je In het
leven ta gebleven en je vrouw zegt, dat het
vandaag een uitgezóchte dag Is om met de
kinderen dte tante een bezoek te gaan brengen
En hel resultaat?
behalve dan de twee laatste en deze doe tk
morgenochtend het eerst, soodat de bode mor
gen in den loop van den voormiddag nog kan
vertrekken, zei hy. Drommel»! Het ta de eerste
maal sinds maanden, dat ik me opgelucht
vosll
Zyn uitgelatenheid werkte aanstekeiyk op
mevrouw Morley, terwyi Bruoe en Evelyn hlenr.
eveneens een motief vonden om ook hun
vreugde te uiten. Nog nimmer had er tyden* het
diner aoo'n opgewekte stemming geheerscht
en twee partytje» bridge waren zelfs niet by
machte de stemming te veranderen. Dtkwyi»
ving Bruee, die aan den anderen kant der
kaarttafel gezeten was. een blik van Evelyn op.
en steeds glinsterde daarin dAt wat ze tot nog
toe geen van belden hadden uitgesproken
Slechte toen Bruce zich weer alleen op zyn
kamer bevond en niet meer In Evelyn s gezel
schap was. voelde hy zich In staat den toestand
te overzien. Toen ging hy op den rand van zyn
bed zitten en dacht zoo goed mogeiyk over
alle» na.
Iedere poging om een oplossing van het pro
bleem te vinden ging uit van een dubbele basta
Evelyn hield van hem. terwyi zy de ware
reden van zyn verbiyf op Fort-My«tery in het
gelieel niet vermoedde Vsn dit punt gingen vele
te bedanken voor de groote diensten, den lande
bewezen.”
„Mag ik het niet ata F. B. er
ven?” vroeg de Lord Kanselier.
De referendaris viel byna flauw toen hy deze
oneerbiedige vraag hoorde, en Lord Bankey
haastte zich dus een nieuwen brief aan zichzelf
te schrijven met harteiyke dankbetuigingen
voor de diensten, aan Konlng en Vaderland
bewezen.
.Moet ik de ontvangst van dit schryven
nog bevestigen?” vroeg hy. toen hy syn taak
tot bevrediging van den referendaris voltooid
had.
„U kunt.’ antwoordde de referendaris, die.
nu aan de eiachen der ambtenary voldaan was.
weer mensch geworden was en zichzelf een
glimlach veroorloofde, „u kunt door myn be
middeling een afscheids-audiëntie aanvragen."
lijst kon Morley niets bewyzen. Door een
panlschen Khrik bezeten opende hy zyn koffer
?n doorzocht het geheime vak
Leeg!.... Nletsl.... Ata by Instinkt staarde
Bruce naar de deur en keek de kamer rond.
Daarna doorzocht hy den koffer, haalde alle
papieren er uit, alle zoogenaamde meteorolo-
gtache aanteekenlngen de blanco vellen waarop
de diagrammen nog moesten worden uit gewerkt
Doch de lagerslyst was onvindbaar.
Hy doorzocht alles opnieuw, toen nog ‘n derde
maal En onwillig om de waarheid te erkennen
doch overtuigd, dat hy niets zou vinden, door
zocht hy de geheele kamer. Na tien minuten
vruchteloos werk ging hy zitten en constateerde
de feiten.
Hy was in de val geloopen, «ras Morley's
speelbal geweest, men had hem aooveel vryheid
van beweging gegeven, dat hy zich In een on
ontwarbaar kluwen vaatgewerkt had. Zyn kamer
was een gevangenis geworden en hy zelf?..,,
een nieuw slachtoffer van de groote maat-
schappy En Evelyn?.... zy ook! Zy moest dus
worden opgeofferd in den stryd der petalanden
By die gedachte kreeg syn actieve geest de
'jand nu
on s Bay
Morley sou bekampen en alle
die tuaschen hem en Evelyn
■tonden, uit den weg zou rulmeft tij was be
koord geworden door het Noorden door zyn
groote vrye vlakten, door het volk dat er
woonde. Hy zou haar doen zien welke menschen
het Noorden schiep en hoe zy hun doel be
reikten.
u graag even willen spreken wanneer u tyd
hebt. Ik.... ik heb u noodlg
Het was de eerste maal, dat zy hem by zyn
naam noemde Bruoe veronderstelde, dat Evelyn
haar moeder let» verteld had over de gebeurte-
nlasen van den vorigen namiddag.
Met genoegen, riep hy uit, en hU voelde <1*1
hy een kleur kreeg.
Wilt u dan even met me mee komen? en
ze ging hem voor naar haar eigen kamer, door
de hal.
Ze verzocht hem, te gaan zitten sloot de deur,
ging toen naar haar toilettafel en ooende een
lade. Ze nam daaruit een pakje documenten.
Toen ze terugkwam herkende Bruce zlln papie
ren. Het waren zyn verloren gewaande aan-
teekenlngen.
Ze beschuldigde hem niet Doch In de ge
stelde vraag lag «oo duldeiyk een pleidooi op
gesloten, dat hy zulks onmiddellijk voelde,
ondanks de ongekende verbazing, die nem over
rompelde. Hy keek de vrouw des huizes verwon
derd aan. niet begrypend; doch alvorens hy in
staat was het woord te uiten ging mevrouw
Morley verder:
M'n Jongen, we hebben elkander In een
moellyk parket gebracht, zoowel gy ata ik. Hoe
moeten we ons hieruit redden?
U en ik? antwoordde Bruoe terwy) hy haar
aanstaarde.
Gy en ik. Bruee, niemand anders weet er
lets van Doch over het geluk van vier menschen
zal worden beslist door dat, wat we thans doen
zullen.
»e kunnen ma
ken door over
een sloot te
springen en het
welland over te
rennen Doch als
hy dan het re
sultaat van zyn
moedige daad wil gaan beschouwen, ziet hy
juist den 'krankzinnige uit de sloot kruipen.
En weer gaat het over greppels en wellanden.
De gedachte, dat straks de krankzinnige zich
vol wraak op hem zal werpen, maakt Hans
radeloos Hy loopt niet meer, hij draaft, hy
vliegt Maar de 22-er vloog eveneens
Doch daar ontdekte de nieuwe oppasser-
verpleger tets wat hem redding zal kunnen
brengen Ginds ta de overweg en de signalen
staan veilig. Aanstonds zullen dus de boomen
worden neergelaten Zoo hy er ondtrdoor fe
en de krankzinnige er voor m<et blyven. heeft
hy een grooten voorsprong op hem. zal hij
Hans uit 1 gezicht verloren hebben en 1 spoor
bUster zyn. Nu nog t uiterste van zyn afna
mende krachten gevergd. Langzaam rasteewt
zakten echter de boomen al en nog had Hint
se niet bereikt. Nog een paar meter 1 En Juist
toen Hans er onderdoor wilde schieten, vielen
de boomen knarsend neer Zwygend staat hy
er voor en zweetend van angst en vermoeid
heid, ziet hy den achtervolger naderby komen.
Nog enkele meters schelden hen De erank-
zlnnlge zal weinig te doen hebben want Hans
is al half dood van angst Nog even en de
patiënt heeft hem bereikt.
En terwyl hy den bevenden oppasser vrién
delijk lachend op de schouders klopt, zegt de
22-er zegevierend „Tik, nu ben jy hem nu
moet jy my zien te krygen!"
op dit blad syn Ingevolge do verzekerineevoorwaartten tegen f bij levenslang» gehMte ongMchlkthtld tot «erken door by een ongeval met ‘JE/i by verlleo van een hand IOC verllee van een CA ny een breuk ven A O Ml verllee van *w
OOHevaUaa verzekerd voor Mn der volgende ultkeerlrgen f «Jverlies van belde armeu. belde beenen of belde oogen /OU," doodeiyken afloop oen vMt of oen oog f 1 luim of wijsvinger t/(/.**been of arm f anderen vinger
y allen weet natuüriyk reeds, hoe Za-
f terdag de Jaariyksche Boatrace tuaschen
Oxford en Cambridge afgeloopen ta
En daar zy. dte het niet weten, in roeisport
zeker geen belang stellen, acht Ik my ontheven
van de taak, u te vertellen dat Cambridge In
zooveel tyd met zooveel lengten gewonnen
beeft.
Wat daarentegen u allen Interesseeren zal ta
een antwoord op de vraag, welken Indruk
maakt de Boatraee, dte grootste sportieve ge
beurtenis in het Vaderland der Sport, nu op
den toeschouwer?
DU hangt af van het standpunt dat men In
neemt.
Het beste standpunt ta. sinds de uitvinding
vfr) de radio, niet zoozeer een stand- ata wel
een zttpunt. Men draalt namelyk een knopje
om. en vleit zich neer in zyn gemakkelyken
stoel Dank zy het onnavolgbare talent van den
radlo-ezpllcateur ziet men dan met syn gees-
Putney en
Men ziet
bovendien
