I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
1wui den dag
De viering van het Heilig „Jaar
fASCHEN
EEN BEZOEK AAN HET
FORT-MYSTERY
„ROMA AETERNA”
Alle abonné’s
1
Onvergetelijke indruk
Een bruin
pakket
JS2L
Een brandkast onder
den grond
Zweefvliegtuigen met
een kleinen motor
Dubbelgangers van be
kende mannen
Origineele huwelijks
advertentie
Smokkel van chineesche
koelies
Overblijfselen van
Mastodonten
Hoffelijke valsche
munters
door
Katharina en Robert Pinkerton
Aan ojjzeTip is GEEN
risico verbonden
Alleen genot! Probeer
ook sens ’n TIP van
BOOTZ
/ten door andere bouwwerken
of door nieuwe schatten van
kunst en rykdom
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ZATERDAG 31 MAART 1934
iiiiiiiiiniiiiiintni*
En verrezen uit het graf.
s
MARTIN BERDEN
mi
BOOTZ
Wat de toekomst me sou brengen, "k wist het
Eindelijk raakte het toestel van den grond.
daarna vertrok hü In de richting van
HOOFDSTUK XV
DE DUIVEL8CHE MACHINE
stil,
doen
(Wordt vervolgd.)
Op het vliegveld Gandau nabij Breslau zUn
proeven genomen met een zweefvliegtuig voor
zien van een kleinen motor.
Het vliegtuig is een Grunau-Baby n. toege
rust met een 16 P.K. motor van een gewicht van
22 kilogram, twee cylinder, tweetakt.
De motor drijft een druk-propeller, boven het
draagvlak aangebracht.
De eerste vluchten zün goed gelukt.
Het electriseeren hield op en Ik voelde niets
anders meer dan het bonzen van mijn hart, k
Was maar blij, dat de motoren heel zwaar
ronkten; anders hadden de vliegers zeker mijn
hartslag kunnen hooren. Uit de bewegingen
van den bestuurder maakte ik op, dat wj) eerst
In een grooten boog over Amsterdam vlogen,
waarna het vliegtuig koen zette naar zijn be
stemming.
Paschen is het, Alleluja!
‘t Wonder teekende zich af:
uil
hu
w»
V1
in
AJ
XV
ni
De Zwltserache staatsbank ontving dezer da
gen den volgenden brief uit Genua: „WH dan
ken u voor uw gewaardeerde medewerking. Het
was zeer tegemoetkomend, dat u ons er door
middel van de bladen van op de hoogte bracht,
dat de valschheid van de door ons vervaar
digde biljetten aan de letter S kan worden
herkend. Wij kunnen u verzekeren, dat ons
werk In het vervolg minder reden tot aan
merkingen zal geven. Hoogachtend, de valsche
munters.”
niet. Een oogenbllk bekroop me de angst, dat
de heeren, na mijn ontdekking, mjj onderweg
overboord zouden zetten. Maar de gedachte, dat
hoogstens twee van hen de handen vrij hadden,
stelde mij weer gerust. Ik twijfelde er echter
niet aan, of op t eerste landlngsstation zou Ik
achtergelaten en aan de politie overgeleverd
worden. Maar "k had dan de sensatie van een
vliegtocht gehad en kreeg meteen een lange
reis per trein terug, op den koop toe.
do
pk
op
cu!
toi
uil
on
go
I
lil
tel
te:
R
Omdat u de pelslanden kent, kent u ook de
legende van „de lange tocht". Wellicht zal dit
mijn lange tocht wezen voor de liefde, een reis
die slechte Mn eind heeft. Doch Ik geloof, dat
er. vroeger mannen geweest zijn, die den tocht
hebben gemaaakt Zij moeten hem volbracht
hebben en ik zal hem ook volbrengen. Het
móét.
it Richard, „daar had
ik haast zijn pakket meegenomen. Dat sou een
mooie mop zijn."
Hij schudde mijnheer Burden de hand en ver
liet het station.
Buiten stond een magere man.
„Pakje dragen, meneer?” vroeg hij.
„Nee. dank je, Ik doe het zelf wel." antwoord
de Richard.
Teleurgesteld draaide de man zich om.
„Dat zeggen 3e alk-maal," bromde hl) bitter.
Richard keesde op zijn schreden terug. In
derdaad, de man had gelijk.
Luide hoera's.... er werd vol gas gegeven....
en weg* rolde het vliegtuig. Mn avontuurlijke
reis was begonnen. Of.... zou het nog een mis
lukking worden? Het toestel bleef langer rollen
dan gewoonlijk. Uit mijn schuilhoek zag Ik, dat
de bestuurder alle moelfp deed om de noodlge
snelheid te krijgen, die het vliegtuig noodig
had om van den grond los en In de lucht ge
trokken te worden.
Ik durf zelfs niet hopen op eenlg toegeefe-
Ujkheld.
In werkelijkheid had Bruce nimmer die hoop
laten varen, ofschoon hij, In de verontwaardi
ging en dat, wat hij uit Evelyn’s woorden had
gemeend te kunnen aflelden, én hare houding,
toen ze zich over de moraal van de pelslanden
uitliet, daarvan zelfs geen spoor had kunnen
ontdekken. Wanhoop overviel hem en deze ge
weldige emotie werkte op hem als een prikkel.
Hij voegde aan het geschrevene nog het vol
gende poet-acrlptum toe:
Toen men te Pretoria met de slooping var.
de voormalige Staatsbibliotheek begon om er
op dezelfde plaat» het nieuwe gebouw der bln-
nenlandsche Inkomsten te vestigen, heeft de
directie besloten een geheel nieuwe installatie
in den grond te laten aanbrengen voor de ber
ging van bel geld en de effecten, alsmede voor
alle waardevolle stukken De geheele brand
vrije kamer werd vervaardigd van zeer dik
gewapend beton; alle muren zijn IS duim dik.
De vervaardiging van deze enorme Ksst heeft
den arbeiders evenveel tijd gekost als de ge
heele fundeering van het gebouw. Voor Inbre
ker» is het wel Interessant te vernemen, dat
de brandvrije kamer van de nieuwste slot-toe-
stellen Is voorzien. Zelfs ontploffing door dyna
miet zal de kast weinig schade aandoen, daar
In de betonmuren dikke zinken platen zijn
aangebracht, die krachtlgen weerstand kunnen
bieden. Men is zelfs van meenlng, dat de
schranderste Inbrekers nog drie k vier dagen
noodig sullen hebben, alvorens zij de kamer
geopend krijgen.
”k Voelde, dat de motor aangezet werd, 't Was
voor mij, die ongeveer met m'n heele lichaam
met vaste deelen van het toestel In aanraking
was. schier ondraaglijk. Ik kreeg hetzelfde ge
voel, dat je krijgt bij t aanraken van een elec-
triseermachlne. Naast de vliegmachine werd
afscheid genomen, 'k Hoorde de beste wenschen
voor de vlucht uitapreken; de luchtvaarder»
stapten in; de piloten namen op de stuurstoelen
plaats, terwijl de mecanicien op een der vaste
rieten banken ging zitten.
,Jk vertrouwde het zaakje niet.” zei de pak
jesdrager, toen het opwindende drama achter
den rug was. „Want In het pakket vond Ik al
lerlei gouden en zilveren sieraden, 't Leek wel
een goudsmidswinkel.”
„En daarom kwam Je het terugbrengen met
behulp van een agent,” lachte Richard. „Maar
thans begrijp ik ook, waarom die mijnheer Bor
den zoo op mijn naam en adres gesteld was. HU
ruilde de pakketten, maar bij wilde het zijne na
tuurlijk terughebben. Maar waarom naaest hü
ze rullen?"
Het was de agent die antwoordde:
„Omdat er aan het station een rechercheur
op hem stond te wachten. We vermoedden na-
melük reeds, dat hü bU die Inbraak In Helming-
ton betrokken was. Enfin, het avontuur is nog
al goed afgeloopen. We hebben den bult en den
dief. Ik wensch den heeren goeden middag."
De pakjesdrager stond eveneens op.
„Dezen keer kun je je overtuigen dat je het
goede pak meeneemt", zei Richard. „Tot ziens
en veel geluk."
De pakjesdrager bedankte hem hartelijk,
waarna hij vertrok met bet bruine pakket.
geweest. lederen ochtend werd zijn slee eenlge
ponden lichter. lederen avond tjad hü slechte
voor zün eigen maal te zorgen en zich in zijn
konUnenpels te wikkelen.
De dag verliep, het spoor bleef goed en Bruce,
na zijn middagmaal te hebben gebruikt hield
eerst halt toen het donker was. HJJ voelde zich
vermoeid, doch hü was opgetogen over den
afstand die achter hem lag; onder het rooken
van een pijp maakte hjj reeds zijn maal voor den
volgenden dag gereed. Toen hij eindelijk ging
rusten, viel hu onmiddellUk In slaap.
HU sliep langer dan hü dacht. De emoties
hadden hem voortgejaagd. HU sliep zóó vast,
dat hij niet bemerkte, dat reeds geruimen tud
het licht van een kampvuur hem bescheen,
ofschoon zün eigen kampvuur toch was uitge
doofd. Hij werd eindelijk wakker van bet
schUnsel en toen hU »Un oogen goed had ge
opend, zag hij het belle vuur.
Plotseling richtte Bruce zich op. Tegenover het
vuur links en rechte van hem zatten tien
Indianen neergehurkt. Sommigen van hen hiel
den hun geweren op hem gericht. De groots
lompe hanen stonden gespannen en hun vingers
kromden zich dreigend om de trekkers. De
houding en de gelaatsuitdrukking der mannen
was nog dreigender dan hun wapens. Sommigen
hunner waren vreemden, doch bü den eersten
vluggen oogopslag herkende Bruce verschillende
der jagers, die wanhopig en bezield door ge
voelens van wraak, tengevolge der kou en der
dreigende uithongering, naar Fort-Myteery
waren gekomen
band, die hem aan Pattison gebonden hield,
los te maken. HU moest als eerste etappe een
afstand van tweehonderd en vijftig mijlen af
leggen, die hem scheidden van den dichtstbUge-
legen post van David Pattison; zün ongeduld
was echter zóó groot, dat hU besloten had den
eersten nacht en dén daarop volgenden dag
zonder rust te reizen. HU gevoelde zich friseb,
en gedurende een poos was het loopen niet ver
moeiend. HU verwelkomde zelfs de gedachte om
zichzelf te kastUden door een krachtige physleke
Inspanning.
TerwU! hU zün tocht over de groote Ijsvlakte
voortzette herinnerde hü zich plotseling het
poet-scrlptum. dat hu zoo spontaan onder zün
brief aan mevrouw Morley had vermeld. Meer
dan ooit te voren werd hU getroffen door een
geUjkenls van zUn eigen tocht met dien van de
vrljhandelaren, die verplicht waren geweest den
langen tocht te ondernemen. HU had de groote
maatschappU versagen doch hü was ontdekt
en men had hem mét zijn daad geconfronteerd;
nu maakte hü den tocht. Achter hem lag de
post, vóór hem, leeg en gevaarlük, de wilder
nis.
Voor Bruce was de wildernis de schUnbaar
niet te overbruggen kloof tusschen hem en
Evelyn. ZUn eenlge hoop bestond hierin dat
voelde hü duldelUk, zoo vlug mogelUk Winnipeg
te bereiken, het veroorzaakte kwaad zooveel
mogelUk te herstellen en dan hier terug te
komen om zün geschiedenis te vertellen. Behalve
dat vermocht hü niets.
Verder trekkend, drong deze laatste gedachte
steeds dieper tot hem door. Alleen dót kan hü
doen. HU kon veel Kwaad wederom goed maken,
De grootste man der wereld All Ismael, die
als grondeigenaar in Aziatisch Turkije leeft,
heeft dezer dagen In een blad te Istanboel een
advertentie geplaatst om een hem passende
vrouw te vinden. HU zelf is 2,81 M. lang en hU
wenscht een vrouw van minstens 2 meter lengte.
DaarbU moet de candidate van den grootsten
man ter wereld ook goed kunnen koken, want
All Ismael is niet aUeen gewend groote porties
te eten maar ook op de kwaliteit daarvan te
letten.
i rrunuer leeKenue zien aj
Christus is voor ons gestorven
f En verrezen uit het graf.
Vreugde gaat thans triomfeeren
Boven menschelijke smart
En wij voelen ook de blijdschap
Der vernieuwing in het hart-
Klokken beieren den jubel
Van het blijde Paaschfeest uit,
Dat een hemel vol geneugten
Voor de Christenen ontsluit.
Kaarslicht twinkelt in de kerken
En het altaar is versierd,
Daar dit schoonste aller feesten
Indrukwekkend moet gevierd.
Wierook geurt tot meerder hulde,
Kronkelt langs pilaar en boog
En hij draagt het Alleluja
Naar de hemelen omhoog!
Wij begrijpen de genade
Van dat schoon geheimenis,
Want de ziel is vrij gekomen
Nu de steen gewenteld is!
hier de volgende week zoo prachtig gemanifes
teerd zal worden.
Een laatste blik. Michel Angelo’s onvergete-
HJke „Piëta", de bekende wUwatersvaten. in de
«verte de bronzen St. Pieter, gezeten op zün
troon. We draaien ons om, een duw tegen bet
leeren voorhangsel en we bevinden ons In bet
enorme voorportaal, waar we de mooie bronzen
deuren nog eens bewonderen. langzaam dalen
we de trappen af, nous volte op de „Piazza San
Pietro”, bet plein beheerscht door de twee
wereldcentra: St. Pieter Vatlcaan. De groote
obelisk In het midden verhaalt ons, hoe het
Christendom de oude heldensche wereld over
wonnen heeft. Nieuwe gedachten, nieuwe ont
roeringen overmeesteren ons.
We gaan verder. Castel San Angelo en het
verre droeve verleden, dat we In droge boeken
leerden, doemt weer voor ons op, maar nu leeft
het en nu begrijpen we beter de diepe tragiek
verbonden aan de geschiedenis van dezen enor-
men burcht. Doch weer verder gaat het. over de
Ponte Vittorio Emmanuele, langs het Corso
naar de Piazza Venezia, overheerscht door het
grooteche monument met bet graf van den on
bekenden soldaat I
Vanuit *t Palazzo Venezia leidt Mussolini’s
genie het tegenwoordige Italië, trachtend het
terug te brengen naar het roemrüke verleden
van lang vervlogen tUden.
De nieuwe majestueuze Via del’ Impero ver
bindt dit plein met het ontzagwekkende Colos
seum en verbindt hierdoor twee der voornaam
ste bouwwerken van nieuw en oud Rome.
Ook de hooge trappen van de Santa Maria
del Ara Coell trekken onze aandacht en we
denken aan 41 santisslmo Bambino”, dat mira
culeuze beeld, waardoor reeds zooveel wonderen
zUn geschied. Rechts daarvan, op het midden
plein van het Kapltool, zien we het beroemde
standbeeld van Marc. Aurelio, dieper in een
nis tegen den muur troont de godin Minerva,
den schepter in de band. Ook beküken we de
beelden rechts en links op de galerijen, en op
eens worden onze bukken afgeleid door de wol
ven en adelaars, de levende symbolen van het
„Roma aeterna”, voor welker kooien stéeds
menschen te vinden zUn. Ook bet standbeeld
van Cola dl Rienzo, dezen eenvoudlgen man, die
100 dsgen koning van Rome was, verdient even
onze aandacht. K
Maar Rome is zoo groot en bezit zooveel
schatten van kunst en rijkdom, dat Ik boek-
deelen noodig zou hebben om alles te bespre
ken. Moge deze korte schets dienen om Uw
aller enthousiasme op te wekken en aan te
moedigen een bezoek te brengen aan de groote
heilige stad het „Roma aetema”.
In de Italiaansche kolonie Cyrenaïca zün.
naar men ons meldt, overblijfselen van masto
donten gevonden, oa slagtanden ter lengte
van 1Ó0 M en 1.80 M.. alsmede schedelfrag-
menten van kolossale afmetingen. Voortgezette
opgravingen brachten een nog vrU gaven
schedel aan het licht, welkp voorzien Is van
4 slagtanden, elk 2.40 M. lang; de totale leng
te van schedel en slagtanden bedraagt 4 M.
Ondanks de groote waakzaamheid der politie
worden den laatsten tüd talrijke Chineesche
koelies, naar uit Singapore wordt gemeld, 1
land binnengesmokkeld.
In kleine scheepjes worden de Chlneezen op
afgelegen deelen van de kust aan land gebracht
en volgens mededeelingen van vlsschers zün op
deze wijze reeds honderden Chlneezen het land
binnengesmokkeld.
De autoriteiten hebben thans besloten krach
tige maatregelen tegen deze smokkelarij te ne
men, niet alleen omdat de Immigranten op deze
wijze ontkomen aan het betalen van de vreem
delingen-belasting, doch vooral omdat hierdoor
het vaak zeer noodzakelüke medische onder
zoek niet kan plaats hebben.
(Nadruk verboden)
üllllllllllllllllllltlIlllllllllllHIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIUIIIIIIIIinil^
De duisternis was reeds Ingevallen, vóór
Bruce met zün brief klaar was. HU ging naar
beneden en begaf zich naar de trading-shop
In de veranda ontmoete hü Clara, dia voor het
avondeten ging zorgen.
Wil je dit briefje aan mevrouw Morley
geven, wanneer ze opkomt, zei hü. terwül hü
haar den brief overhandigde.
De Indlaansche nam den brief aan doch snrak
geen woord. Bruce ging door en zU bleef staan,
hem gadeslaande, terwül hü de trading-shop
binnenging. Ze zag hoe hü naar bulten kwam
met zün kleine slee en dat hü zUn sneeuw-
seboenen aanbond, zün voeten steunend op de
(Korte Inhoud van het voorgaande:
David Patterson 1* de eigenaar van een
Moetenden pelshandel In Noord-Canada.
ZUn e»pan»le-zucht vindt slechte één hin
derpaal. de machtige Hudson Bav Com-
panv aUn grootste concurrent. Deze bezet
een post .Port Mystery” genremd sn door
Herbert iforley beheerd waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit in S*-
Biased is vasten voét te verkrUgsn. Bruos
Rochette. die een diepen haat koestert te
gen de Hudson’s zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen In
het veelomstreden -gebied. HU wordt har-
telUk door Morley en zUn echtgenoote ont
vangen. Bruce geeft voor belast te zUn met
bet doen van waarnemingen voor een
aardrijkskundig genootschap on helpt bU
het bUhouden der boeken waardoor hu vele
Interessante Mlaonderheden over de Hud-
son’s Ór. te weten komt Bruoe heeft
Inmiddels oen groote genegenheid opgevat
voor Z^elyn. Morley’s dochter. Hü gaat
doer met sUn plannen tot bom plotseling
MUMt. dat mevr. Morley bega beeft door-
„Asjeblieft,” zei hü, .draag het pak maar.
Heb je al veel klanten gehad vandaag?”
Een verheugde glans vroolükte het gelaat van
den man op. „Nog niet veel, meneer,” ant
woordde hü. terwül hü het bruine pakket over
nam. „U bent de tweede, precies geteld.”
,«A1 lang zonder werk?” informeerde Richard
verder.
„Twee jaar. Mün vrouw werkt er nu wat bU,
maar veel brengt het niet In.”
Tijdens de wandeling naar huis hoorde Ri
chard het heele, trieste verhaal. Een man, die
niet meer aan den slag kon komen. Een vrouw,
die een beetje verdient en twee kinderen, die
ternauwernood het hoognoodige aan kleeding en
voedsel konden krügen. Richard begon zich voor
zün mooie kleeren te schamen. Toen hü bü zün
huls was aangekomen gaf hU den man een ruim
loon en stapte binnen.
„U vergeet uw
pakje, meneer,”
zei de man
„Neem het maar i
mee. De klnde-
ren thuis kun- f
nen er misschien i
mee gebaat zün.”
En zonder verder op bedankjes te wachten,
ging de Jongeman naar binnen.
.A^ls mevrouw Drayton er boos om is.' dat ik
de deken heb weggegeven.” zei hij bü zich
zelf, dan mag ze ruzie maken zooveel ze wil. ik
zal me er niets van aantrekken".
Het was evenwel niet mevrouw Drayton die
zich boos kwam maken, maarmeneer Bur
den! De oud-offlcier kwam even later al op
Barlow’s kamer.
„Gekke vergissing," zei hQ, ,4k schün bü ver
gissing uw pakket te hebben meegenomen."
„Mün pakket?” riep Richard verbaasd uit,
.jnUn deken?”
„Ja. hier is zü- Maar u wilt zeker wel zoo goed
zün om mün pakket terug te geven nietwaar?”
„Willen wel,” antwoordde Richard. ..maar
kunnen! Dat Is nog wat anders. Ik heb het pak
ket namelük niet meer.”
Burden’s gelaat onderging eensklaps een ver
andering. Tot nu toe was hü beleefd en frien-
delük geweest, doch thans keek hü grimmig en
dreigend.
„Ik heb het pakket weggegeven.” ging Ri
chard door. .Natuurlük was Ik in de veronder
stelling dat het te mijne was, maar....”
Hü hield op Burden had een revolver getrok
ken en hield den loop dreigend op den jongen
man gericht.
„Kletspraatjes”, zei hü- „Ga op dien stoel
zitten, dat Ik je binden kan. Ik zal zelf wel
naar mün pakket gaan zoeken."
Richard was te onthutst om tegenstand te
bieden. Onder bedreiging van de revolver liet
Toen Raspoetln vermoord werd, vermomde
een der samersweerders zich zoodanig, dat
men hem voor den echten Raspoetln hield.
Dit deed men om de misdaad voor eenlgen
rijd te kunnen verbergen en den moordenaar
gelegenheid te geven zich in veiligheid te stel
len. Niet alleen Raspoetln had een dubbel
ganger. Lloyd George b. v. heeft een dubbel
ganger In de Vereenlgde Staten en wel een
rechter. King geheeten. De belde mannen moe
ten als twee druppels water op elkaar Hjken
In Engeland woont een tweede Lloyd George.
Deze naamgenoot woont In Croydon. De belde
George's rün echter niet aan elkaar verwant.
Een naamgenoot van Bernard Shaw woont in
St. Albans en heeft daar een kruidenierswin
kel. Er is ook een tweede H. G. Wells, en wel
te Putney, waar hü het ambt van rechter be
kleedt. Zeer groote verwarring veroorzaken de
beide Winston Churchills, van die de een de
bekende Fngelsche staatsmaB en schrijver is
en de tweede een Amerikaan, die echter even
eens schrijver is en bekendheid heeft verwor
ven door zün romans. HU ontvangt vaak brie
ven, welke voor den romanschrijver engstaats-
man in Engeland bestemd zün en andersom.
Ook Stanley Baldwin heeft een dubbelganger
en het merkwaardigste is, dat deze man in de
poUtiek la en de oppositie tegen Baldwin leidt.
De twee mannen hebben elkaar nog nimmer
ontmoet. Een naamgenoot van den eersten
minister Ramsay McDonald noemt zich, om
verwisseling te voorkomen. James R. McDonald.
lading; i
het meer
Hü keerde zich niet om. om nog eens een blik
te werpen op het woonhuis en zag dus niet, dat
Clara daar nog steeds stond, zelfs toen hü reeds
vér weg was oo de Usvlakte. Eindelijk keerde zü
zich om. Achter haar stond de thermometro-
graaf met het tikkend uurwerk. Instlctmatlg
deed 'ze een stap terug, terwül ze schrok van
het tikken dezer dulvelsche machine, die oor
zaak was. dat haar volk honger en koude leed.
ZU keek nog even met verbazing naar het
Instrument, wierp andermaal een blik in de
richting van het meer en ging toen naar bin
nen. haar oogen gloeiend van den schrtk-aan-
jagenden haat van hatu- ras.
doch het feit, dat hü het gedaan had, kon hü
niet ultwisschen. In Evelyn's oogen zou dit toen
waar blüven, en Bruce kwam plotseling tot de
ontdekking, dat hU in zün hart het pelsland
verwenschte om hetgeen het haar en hem aan
gedaan had.
Het einde van het gemaakte spoor en de
gemakkelüke weg vernietigden in hem allerminst
het besluit zich te haasten. Aan de andere züde
van het meer leidde het spoor in de richting
der hoofdposten der Hudson’s Bay Company ten
westen, en hü moest naar het zuiden, door het
bosch en de zachte sneeuw. Langs dezen weg
was hü hierheen gekomen en Joe Snowbird had
hetzelfde spoor gevolgd na zün heengaan. Doch
door wind en lichten sneeuwval was het spoor,
dat door het woud slingerde, verdwenen, waar
door de snelheid, waarmede hü vorderde, tot op
de helft werd teruggebracht. Zün sneeuwschoe-
nen hed hü thans noodig.
Tot middernacht liep hü door; toen hield hü
maakte wat eten klaar en nam een uur
rust. Overdag stopte hü andermaal, gebruikte
wat meer, en na een püp gerookt te hebben
ging hü weer verder. Hü sou dan, wanneer hü
tot het Invallen der duisternis doorliep, meer
dan vüftlg mUlen tusschen hem en Fort-Mystery
hebben afgelegd en derhalve zooveel dieter
nabü Winnipeg en Éattlson zün.
Aan de physleke moellükheden van den tocht
dacht Bruce heel weinig. Zün tobbogan was
licht, het spoor #as gemakkelUk te volgen, tenzü
een hevige sneeuwstorm zou opsteken en hü
reisde onder uiterst gunstige omstandigheden
voor een man aljeen. Honcten zouden voor hem
•n ongemak en een bron van oponthoud zün
I" T 11 een reisbrief van een Nederlandsche.
I I die enthousiast en vroom optrok In het
Heilig Jaar naar het „Roma aeterna”...
Nog enkele minuten. Een lange bocht en
de lange rechte strepen der lichtjes van het
station „Roma Termini” flitsen langs ons
heen. We zün er!! t Is niet het drukke, maar
toch zwügende statlonsgedoe van Holland. Alles
gaat hier druk en luidruchtig; 'n gezellig nieuw
leven, dat Ineens op ons valt en ons heelemaal
in beslag neemt, en we laten er ons door In
beslag nemen, want het is vlot en vroolük en
al ratelen de witkielen hun onverstaanbaar
taaltje, ze hebben onze bagage al zender pnze
toestemming te pakken en wenken ons lachsnd
hen te volgen. Dan op het plein tusschen
auto’s en bussen, loopen hier en daar de zwart-
hemden en opeens zien we voor ons het „Roma
Mussolinea", het nieuwe, herschapen, bloeiend
Rome van vandaag.
De dikke drom van menschen, die zich be
wegen voor het station, verdwünt langzaam,
allen vinden en veroferen een plaats In auto’s
of bussen en Man gaat het, moe maar blü en
verlangend de eeuwige stad in. langs de piool
verlichte fontein op de Piazza „d’Esedera”. over
de Via Nazionale, langs de „Mostra della Rivo-
luzlone Fascista”, „de” tentoonstelling waarvan
heel Rome momenteel vol is en die door eiken
fascist büna als een heiligdom wordt be-
achouwd.
En elndelük zün we dan in ons'Romelnsch
wbotne” aangekomen. En hoewel ons enthou
siasme groot Is, grooter dan onze moeheid, sn
ons lokt naar al dat nieuwe, zetten we al die
verlangens opzü voor de bekoring van ons lek
ker bed.
Dan dat eerste wakker worden in Rome. We
zien het aan die heerlüke blauwe lucht, die
palmen: we hooren het vroohjk gelach en ge
praat van de Italianen. Alles werkt mee om ons
gelukkig te stemmen. Na het ontbüt staat een
bezoek aan den St. Pieter het eerste op het
program
Welk onultsprekelük gevoel heeft men als
men vanuit de nauwe straten Ineens het groo
te plein met de overweldigende basiliek voor
zich ziet liggen! Hoeveel gedachten doorflitsen
oAs hoofd I Hier de kerk van Petrus’ opvolger,
hier de plaats waar de eerste Paus begraven
ligt, hier het hart van Rome en van de geheele
Christenwereld, waar zich gedurende alle
eeuwen, en dit jaar in het büzonder, zooveel
schoone en grooteche feiten hebben afge
speeld. Langzaam gaan we de enorme trappen
op. We kiezen de deur, waarop met groote let
ten „Entrata” geschreven staal. We duwen het
zware, leeren gordün wegwe bèvinden ons
in den St. Pieter.
Deze eerste indruk Is onvergetelük. We weten
niet wat ons treft, het groote machtige, het
diep indrukwekkende, het rijke, de kunst of de
innige devotie. We weten het niet en zullen
het misschien nooit weten, maar diep getroffen
zün we en op een onvergetelke wUze geroerd.
En als we dan in bewondering voortloopen in
dat enorme kunstwerk, dsm merken we büna
niet, dat we ons bevinden op een grooten rooden
steen den ronden steen, waarop Karei de
Groote in 800 tot koning werd gekroond. Weer
loopen we verder. Aangetrokken door de magi
sche kracht der flikkerende lichtjes boven St.
Petrus’ graf. Nieuwe niet te beschrijven gevoe
lens en Indrukken, nieuwe bewondering I Onze
oogen dwalen verder, steeds verder en boven
het hoofdaltaar zien we een monu*nentalen
grooten zetel, waarin de stoel, de eerste paus-
stoel van Petrus geborgen is. Het is onder dezen
hangenden zetel dat men den troon bereidt voor
den Paus bü*groote plechtigheden in de basiliek
Doch we kunnen hier niet den geheelen 8t.
Pieter bespreken en als we langzaam terugkee-
ren naar den uitgang, denken we, als we de roods
besteading der pilaren en de honderden kaar-
aenlusters zien blinken In het zonlicht, aan het
plechtige einde van het Verloeslngsjaar, dat
on dit blad Zün Ingevolge de verzekertngevoorwaarden tegen f Oflflf) bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7C/1 blJ een ongeval met f OCfï bü verlies van een hand f 1 OC M verlies van een Cfl f v^p
ongevallen veraékerd voor een der volgenae uitkeerlngen T vVvvi" verlies van beid» armen, beide boenen of belde oogen T t doodelljken afloop I een voet of een oog I 1 duim of wijsvinger «zlZ» been of arm anderen vinger
t”4 r kan gebeuren wat er wil, Richard,
maar ik wil niet, dat je nog langer kou
lüdt,” zei mevrouw Drayton, „als Je hos
pita niet goed voor je zorgt, dan zal ik het wel
doen. Ik zal een deken inpakken en Ji« neem
je vanmiddag mee als je naar Londen terug
gaat
Richard Ballon maakte geen tegenwerpingen
of bedenkingen. Wat een Idee, om met een in
gepekte deken onder je arm In den trein te
stappen. En waartoe was het noodig? Was hü
soms een baby?
Misschien dacht hü dit alles, maar zeggen
deed hü het In leder geval niet. Daarvoor
kende hü zün aanstaande schoonmoeder leeds
te goed. Mevrouw Drayton had gesproken en
basta!
En zoo gebeurde het dan, dat hü dien mid
dag m den trein stapte met een bruin pakket
onder zün arm, de deken, die door mevrouw
Drayton in kleurig bruin pakpapier gewikkeld
was.
Richard legde het pakket in het bagagerek
en haalde een tijdschrift te voorschijn. Met een
enkelen oogopslag had hü gezien dat het gezel
schap, dat zich In den coupé bevond, erg droog
was. zoodat hü op zün lectuur aangewezen was.
Op het laatste oogenbllk kwam er echter een
man binnen, een en al vriendelükheld en ge-
moedelükheid, die met een zucht naast Richard
op de harde bank neerplofte.
Richard fronste even de wenkbrauwen.
Niet zonder reden, want de man had een
bruin pakket bü zich, dat zich in geen enkel
opzicht onderscheidde van het züne.
Zcodra de trein zich in beweging zette, legde
de man zün pakket eveneens in het bagagenet,
waarna hü een opgewekt gesprek met Richard
aanknoopte. En deze, blü met wat aangenaam
gezelschap, borg zün tüdschrlft weer weg.
Na twee minuten wist hü al, dat de man
gepenslonneerd officier was van het Indische
leger.
..Burden Is mün naam, jongeman, Edward
Burden.” zei hü. „Hier Is mün kaartje”
Een beetje verbaasd nam Richard het aan,
want het Is nu eenmaal geen gewoonte in een
dergelük geval visitekaartjes te rullen. Dan
drong het echter tot hem 4por. dat het erg on
beleefd zou schünen, wanneer hü het gebaar
van den heer Burden niet navolgde. Hü over
handigde dus den officier zün kaartje, dat deze
nauwkeurig bekeek.
„U woont natuurlük In Londen, nietwaar?”
Ja. dat begrijp ik wel; voor jonge menschen is
*n groote stad honderdmaal gezelliger dan zoo’n
zouteloos provincieplaatsje. Trouwens, voor me
zelf vind Ik Londen ook het prettigst, vooral
als je zooveel jaren In de rimboe hebt doerge-
bracht".
Hü babbelde gezellig door en voordat Richard
er erg In had stopte de trein In Londen.
,Ah. zün we er al!” riep de heer Burden ver
rast uit, „dat is jammer. We kwamen juist goed
op dreef maar doe me een genoegen en geef
met uw adres. Als ik mag kom Ik eens bü u
aan”.
Richard gaf het hem. Een man die zoolang
In Indlé had gezeten, dacht hü, was natuurlük
blü weer eens met een „Europeaante kunnen
praten.
„Uitstekend," zei hü hartelük. „Dat zal ik
prettig vinden”. HU haalde zün pakket uit het
net, maar de heer Burden wees hem lachend
terecht.
„U heeft het müne te pakken." zei hü. .Ja,
dit Is van u. Kleine vergissing Welnu, münheer
Ballon tot een dezer
„Wel allemachtig,” di
VUftlen mülen Volgde Bruoe bet hooge en
harde spoor over Round Lake. De weg was goed.
Het pad was hard en effen als een betonweg.
Niets kwam in botsing met het schuifelende,
schUnbaar geen moeite kostende slakkengan
getje, dat iedereen In de pelslanden kent. De
tobbogan volgde gedwee Sneeuwschoenen waren
overbodig. Het schoeisel scheen nauwelüks den
weg aan te raken. Er lag iets opwekkends in
't zekere gevoel mülen en mülen achter zich te
laten.
Niet alleen was Bruoe gewoon, sinds zün prille
jeugd, aan het reizen in het Noorden, doch hit
werd beheerscht door een geweldig verlangen
zoo vlug mogelUk Winnipeg te bereiken en den
hü zich boeien, waarna Burden hei vertrek be
gon te doorzoeken.
De situatie was voor Richard allesbehalve
plezierig, doch vóór hü het verwachtte kreeg
hü hulp.
Zonder kloppen trad een man de kamer bin
nen. Het was de pakjesdrager, die een bruin
pakket droeg. HU werd gevolgd door een boom
van een politieagent.
Burdefi werd doodsbleek.
d<
4C
Dl
B»
PO
ch
mi
DO
de
Re
ne
da
vi
b<
dl
G
H
r
d<
ne
I*
ru
de
Bi
ge
tei
as
rif
o
