Dogma’s van het Derde Rijk
B
D
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
BOOTZ
Sïet uan den daq
I
FORT-MYSTERY
DE KACHEL
Alle abonné’s
EXAMENS VOOR AUTO
MOBILISTEN
DE GERMANOMANIE”
EEN TIP-TOP "TIPT
"Vorige week voor zaken In
Engeland geweest. Ik naar
Epsom, naardepaardenrenneh.
En in het restaurant direct zoo'n
tlp-top kerel naar me toe. "Tip,
Sir?" vroeg hij. Top, zei ik,
geef mij een tip.
DONDERDAG 12 APRIL 1934
Korte berichten
Big Tom en Big Ben
Twee historische klokken
Onwetenschappelijke
fantasieën
door
Katharina en Robert Pinkerton
Wat de statistieken leer en De
laatste bankholiday
Engelsch verantwoor
delijkheidsbesef
Op grond van het rassenbeginsel
worden de Duitschers gebom
bardeerd tot een heerschers-
volk van „N ordisch-hel-
dische” afstamming
I Samuel’s
wensch i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1**41
Nationale
het
2
MARTIN BERDEN
an-
Nadruk verboden)
menschen
I
Deze
hartelUk, klopten mij
ffTTD
verliepen.
M.
(Wordt vervolg.)
e
S
fast
BU
warm gemaakt!
iedereen beschouwd
vriéndelijk op den schouder, stopten mU elk
een rljksdaalder In de hand en gingen toen
heen, mij verzekerende, dat Sidney Bey binnen
drie dagen wel met zijn vliegtuig terug zou zijn.
Spoedig daarop viel Ik in slaap, waaruit ik
pas ontwaakte, toen de bewaker den volgenden
morgen de celdeur opende en kwam zeggen, dat
aandringend,
Bruce’s
Ik mij kon kleeden en de wachtkamer kon ingaan
Daar gekomen vond ik een stapel boterham
men, zoo groot, dat t mij op het eerste gezicht
voldoende scheen om vier groote agentenmagen
mee te vullen. Een beker melk completeerde mjjn
ontbijt en ik vond het nog niet zoo kwaad ar
restant te zijn.
toch iets wat hem dwars
goed en lag aan den rand
hem
te
uniiiiiiiiiiiiiiin
i:
suaiiim: IS DE BESTE SLAOLIE
SA1.23 A
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
IIIHIIIIIflIllllllg
*t Was niet duur, een halve
shilling. Of ik gewonnen heb?
Man, ik heb heelemaal niet
gewed! Oööö, die tip? Dat
was 'n TIP van BOOTZ!
„Germaansch”, maar ook niet het
„Duitsch" op historische grondslagen
Dese alle volgen het voetspoor van
’k Behoefde gelukkig niet den heelen dag In
een cel te zitten op water en breod, maar
mocht een paar agenten gezelschap houden en
kreeg op tijd eten en drinken, "k Voelde mij
meer held dan arrestant. Toen het donker be
gon te worden, werd ik naar een arrestanten
cel gebracht, waar een goede brits was om op
(Korte Inhoud van het voorgaande:
David Patterson Is de eigenaar van een
moetenden pelshandel in Noord-Canada
ZUn expansle-zucht vindt slechts één hin
derpaal. de machtige Hudson Bsv Com
pany. zltn grootste concurrent. Deze bezet
een poet „Fort Mystery" genaamd en door
Herbert Morlev beheerd waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit tn ge
slaagd la vasten voet te verkrilaen Bruce
Rochette, die een diepen haat koestert te
gen de Hudson's zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen In
het veelomstreden gebied HU wordt har-
telllk door Morlev en zltn echtgenoote ont
vangen Bruce geeft voor belast te eUn met
het doen van waarnemingen voor een
aardrllkskundle genootschap en helpt bil
het bUhouden der boeken waardoor hu vele
Interessante bijzonderheden over de Hud
son’s Cv. te weten komt. Brace beeft
Inmiddels esn groote genegenheid opgeval
voor Evelyn. Morlev's dochter HU gaat
door met ztfn plannen tot hem plotseling
blUkt dat mevr Morlev hem heeft door
zien Hij geeft zij nplannen om Hudsons te
beatrUden op en verlaat Fort Myaterle, Juist
manier waarop de meteorologische Instrumen
ten tegen hem gebruikt werden, sou een ont
hulling van mevrouw Morley's geheim na zich
sleepen. Zou hij dit geheim openbaren, dan
werd in Evelyn wederom Iets heiligs gebroken,
het geloof in haar moeder en de trots op haar
vader zouden worden vernietigd; zy zou niets
geveer even algemeen is als In Engeland, meer
ongelukken voorkomen en onvoorzichtiger ge
reden wordt, ofschoon men daar een „proef”
moet afleggen om een rij bewijs te bemachtigen.
Zeker is het dat zulk een „brevet” in het
minst geen waarborg tegen ongelukken is, en
dat voorzichtigheid een kwestie van verant
woordelijkheid is, welke niet door een „rijver
gunning” kan worden opgelost.
Maar dat ook het Engelsche verantwoorde
lijkheidsbesef nu en dan een stimulans noodlg
heeft, bleek reeds toen het autorijdend pu
bliek, ontsteld door 's ministers verbolgenheid,
zijn uiterste best deed om zich werkelijk voor
beeldig te gedragen!
te liggen. ”k Had mij juist te slapen gelegd,
toen de deur open ging en de beide vliegers
binnenstapten om afscheid van me te nemen.
Ik vroeg hun of ze ook boos waren en vroeg
vergiffenis voor het feit, dat ik hun leven in
gevaar had gebracht.
Ze lachten echter
De kachel heeft haar dienst gedaan.
Haar glanstijd is voorbij.
Het vuur, waarmee zij gloeide, blaakt
Niet meer voor u of mij
Thans nemen wij de zoele lucht.
Bereid door de natuur.
Een derg’lijke „centrale" komt
Ons ook wat minder duur!
De kachel heeft haar plicht gedaan.
Want, toen'het vroor, dat ‘t kraakt'
Heeft zij zich, en tot óns gerief.
Steeds heerlijk
Zij werd door--
Als deel van hêfrjgezin.
Behalve kolen schepten wij
Er ook behagen in!
Ook zorgzaam waren wij voor haar,
Bekeken kleur en gloed.
En handenwrijvend zeiden wij:
Ziezoo, zij maakt het goed!
Vu heeft zij dan haar dienst gedaan...
Dus dankbaarheid? en of!
Op 't zolder, in een donk’ren hoek,
3ij rommel, spinrag, stof!
nooit iemand gelukt vasten voet te krijgen in
Fort-Mystery.
Hij lachte luidkeels en ging naar beneden.
Zijn zelfvertrouwen en zijn openlijke vriend
schap werkten op Bruce in als een ver
sterkend geneesmiddel. Er verliep een week vóór
de postmanager wist, dat zijn dochter de kamer
van den gekwetste nooit betrad. HU keek toen
Bruce aan met een gezicht, waarvan de ver
bijsterde uitdrukking nog al komisch aandeed.
Waarom toch? vroeg hy, toen de jonge
man gedwongen was te erkennen, dat hy
Evelyn niet gezien had sinds den dag’ van hun
aankomst. Het is zeker toch niet omdat ge
'n vrjjhandelaar bent?
Gedeeltelijk wel. verklaarde Bruce dade
lijk. daar hy zag. dat Morley zou bleven aan
dringen. Het is werkehjk omdat ze in de mee-
nlng verkeert, dat ik oneerlUke methoden heb
gebruikt en besloten had u ten val te brengen,
terwijl ik als gast in uw huis vertoefde.
Ge deed toch niets oneerlUks. riep Morley
uit. Ge deed wat honderden anderen aouden
doen wanneer ze voldoende hersens en energie
hadden. Ge hebt het spel, dat in de pelslanden
gebruikelijk is, gespeeld op een geweldig han
dige manier; alleen ge hebt het niet gewonnen.
Ik wil u vertrouwen en u in alles aan uw
woord houden. Wacht. Ik zal probeeren het
Evelyn aan t verstand te brengen.
HU ging naar beneden en bleef een poosje
weg. Toen hU terugkwam zag Bruce aan zUn
verbaasde gelaatsuitdrukking, dat hU sen vol
slagen nederlaag had geleden.
Die kleine feeks I was zUn uitroep, toen
hU weer naast Bruce's bed ging zitten. Hoe dan
ezer dagen werden de wetsvoorstellen
bekend, waardoor de Engelsche minister
van transport hoopt de veiligheid van
het verkeer eenlgszlns te verzekeren.
Volgens de statistieken van de automobile
Association reden er op den laatsten Bankholi-
day op den weg van Londen naar Hastings
ook, ik ben het er heelemaal niet mee eens.
Bruce, ze is onredeiyk. Ik vertelde haar, dat
ze zoolets niet zeggen mocht over een gast, die
in mUn huls vertoeft. Ik trachtte haar aan te
toonen, dat ge deed wat iedeif'pelshandelaar
zou doen, wat ook ik zou doen/Doch ze wilde
me niet gelooven. Ze schynt me op een voetstuk
te hebben gezet en ze zegt, dat ik daarop moet
blUven staan.
Bruce probeerde te glimlachen bU het zien
van Morley's verslagenheid, toen deze het relaas
van zUn onderhoud gaf. HU voelde wel, dat
de vader hem van weinig nut zou zUn in het
bepleiten van zUn zaak. wyi hU zoo bitter weinig
afwist van den werkelUken toestand. Evenmin
kon hy den manager iets vertellen, want dan
zou hy daarin allen en alles moeten betrekken.
HU trachtte daarna dit onderwerp niet meer
aan te roeren tydens de bezoeken van Morley.
Doch de nadenkende houding van den ouden
man, de afwezigheid van de oude joviale manier
van doen, zeiden aan Bruce, dat hy gekweld
werd.
Ach, ze is maar een kind, en is nauweiyfcs
een maand in het land, mompelde hy. En nu
werpt ze zich op als een rechter inzake den
pelshandel.
als de Indianen, die hem achtervolgen.
willen dooden, snellen de Morley's
hulp.)
2000 Werkloozen zyn bü een betooglng te
Lublin (Polen) in botsing gekomen met de
politie. Een persoon is gedood, eenlge anderen
zUn gewond.
ZU bleef even in de deuropening staan en keek
hem aan, niet als verlangde ze iets, of als zou
ze iets hebben gehoopt, doch eerder met een
soort onverschilligheid, een verlangen om niet
onrechtvaardig te zUn.
Terwyi ze daar wachtte, voelde Bruce plot
seling de onmogeiykheid van de heele situatie.
Hij had haar kunnen verteUen, wat hU had
willen doen; hoe hy er naar verlangd had
Winnipeg te bereiken om ontheffing te krUgen
van zyn overeenkomst vóór de handelsuitrus-
tlng aan hem afgezonden zou worden. Doch
de werkelUke toestand maakte hem het resul
taat van zUn mislukking duideLUk. De handels-
uitrusting was voor hem onderweg. Steeds
wiu hU nog de vertegenwoordiger van de
andere maatschappU. Wanneer de uitrusting
bwam moest hy deze in ontvangst nemen, er
nr.ede werken, en zich van zUn verplichtigen.
daarvan hU geen ontheffing had bekomen,
tywUten.
De werkelUke handigheid van zUn plannen
4»as de oorzaak van zUn ondergang. ZUn pose,
4ile hem van zUn succes had verzekerd, de
instrumenten, waarmede hU het ware doel van
zUn bezoek had verborgen, hadden hem versla
gen door de vrees welke hU daardoor had opge-
,wekt. HU alleen moest de verantwoorielUkheld
van dat alles dragen Iedere verklaring van de
losbandigheid had echter niets uit te staan met
vrUheld, omdat het begrip van orde er in ont
brak. Grillparzer loopt dan even door de his
torie heen: bU de volksverhuizingen, by het
optreden der Longobarden in Italië, der Fran
ken in Gallic, der Saksen in Brittannlë. overal
hetzelfde beeld van groote gewelddadigheid,
wreedheid, trouweloosheid en verraad. En ook
de kracht tot daden, de volksche energie in de
zen wirwar van stammen was niet groot, omdat
de aandrift tot daden uit hun wildheid ont
stond.
Tegenover al deze stammen stelt Grillparzer
de „Angll”, de Engelschen. Dezen hebben uit
gemunt door flinkheid en uithoudingsvermogen.
Maar hun is het nooit in de gedachte geko
men, om zich superieur boven anderen te
plaatsen en anderen als minderwaardig aan te
zien.
De stemmen al dezer geleerden klinken
ders dan die der tegenwoordige leiders en ge
leiden van en in het Duitsche RUk van thans
en zUn er moeiiyk mede in samenklank te
brengen.
Het overgroote gedeelte der Duitschers wil
niet naar het oude Germanendom terug. Het
zUn onrijpe en onwetenschappelUk-fantasee-
rende elementen, die dit wenschen en propa-
geeren. Kardinaal von Faulhaber opende den
aanval op het neo-Germanisme en hU zal over
winnaar worden in den stryd.
Trouwens, men moet de zaak ook niet al te
tragisch opvatten. Het is zelfs nu en dan heel
amusant naar de pogingen te schouwen, die
er door de „rassisten” worden aangewend, om
op grond van het rassen beginsel de Duitschers
zonder onderscheid van rang en positie te
bombardeeren tot een edel volk, tot een heer-
schersvolk van „Nordlsch-heldlsche” afstam
ming. Het is 1 ietwat al te belacheiyke resul
taat derGermanomanie.
ig Ben is de beroemdste klok ter wereld,
zeggen de Londenaars, en ofschoon zyn
roem van betrekkelUk jongen datum is,
gelooven wü dat zU gelUk hebben. ZUn lied
wordt dagelUks door honderdduizenden .West
minster klokken” over heel de wereld meege
zongen, en zyn eigen stem hebben millioenen
kinderen van byna alle naties gehoord, zooals
zU dag in, dag uit door den ether verspreid
wordt.
Big Ben zal worden schoon gemaakt; zyn
„keel” zal eens worden gezuiverd, en zoo zullen
Londen en de wereld hem een tydlang niet te
hooren krijgen.
Maar zyn plaats zal, van 1 Mei af, ingeno
men worden door Big Tom.
De twee klokken zUn in zekeren zin familie
van elkaar, want beide zUn ontworpen
door wUlen Lord Grimthorpe. Big Ben
2500, op dien dag naar Eastbourne 2000, op dien
naar Brighton 1800 motorvoertuigen per uur.
Tegen den avond, toen de stroom weer huis
waarts keerde, steeg het verkeer op den weg
van Brighton naar Londen tot ruim 3000 per
uur, hetgeen wil zeggen dat dit aantal wagens
een bepaald punt in een uur tUds passeerde.
Dat ondanks deze bUna voorbeeldelooze druk
te zich bUna geen ongelukken voorgedaan heb
ben. schUnt toch wel gedeeltelUk het gevolg
hiervan te zUn, dat het publiek diep onder den
indruk geweest is van de minlsterieele verma
ningen, en door bUaonder .goed gedrag” hoopt
de voorgestelde verordeningen wat verzacht te
krijgen.
Het meest is daarvan besproken en becritl-
seerd geworden, volgens welke zU die voor het
eerst een vergunning aanvragen, voortaan een
„proeve van bekwaamheid” zullen moeten af
leggen. Deze navolging van een in byna alle
landen van het continent bestaand voorschrift,
stuit hier op veel verzet. Men vindt er iets .xm-
Engelsch” in. Het breveteeren en diplomeeren
voor alles-en-nog-wat is ongetwyfeld eenlgs-
zins in strijd met de Engelsche mentaliteit.
Maar bovendien beweert men dat het afleggen
van zulke „proeven" geheel nutteloos is. Uit
de officieele statistieken Immers is gebleken,
dat bUna geen ongelukken veroorzaakt worden
door beginnelingen, die immers uit den aard
der zaak zeer voorzichtig zUn. Niet door on
kunde, maar door onvoorzichtigheid komen de
meeste ongelukken voor, en een ieder die een
officieele proef moet afleggen, zal er wel voor
waken geen roekelooze dingen te doen. Verder
beroept men zich met recht er op dat in
Engeland het aantal ongelukken niet grooter
is dan in de meeste continentale landen, al
thans niet in verhouding tot den omvang van
het verkeer, en dat in Frankrijk, het eenlge I
Europeesche land waar het automobilisme on-
elkaar, want beide zyn
wyien Lord Grimthorpe.
werd genoemd naar Sir Benjamin Hall, die
Minister van Openbare Werken was. toen de
klok die tot grooter beroemdheid voorbestemd
was dan hy zelf, gegoten werd.
Big Tom is, vergeleken by zyn grooten broer,
maar heel klein. HU weegt „maar” vUf ton,
waartegenover Benjamin er 13 kan stellen.
Hy was aanvankeiyk bestemd om in het ca
rillon van twaalf klokken in den Noordeiyken
toren der St. Paul’s kathedraal dienst te doen,
maar door byzondere omstandigheden kreeg
hU een meer gedistingeerde taak. In 1883 was
een klok gegoten, die bestemd was een der sa
tellieten te worden van Great Paul. Deze hangt
in den Zuldelyken toren der kathedraal, en is
met een gewicht van 17 ton de grootste klok
van Engeland. De nleuw-gegoten klok bleek te
zwaar te zUn om in den toren geheschen te
worden, zoodat Big Tom die 385 17 z. 6 d.
gekost had plotseling gepronfoveerd werd tot
particulier secretaris van Great Paul, zyn
functie heeft hy steeds voortreffelyk vervuld;
slechts eenmaal is hy ..schoongemaakt”.
Van 1 Mei af zal hy in de gelegenheid zyn
voor de ooren der wereld te toonen waartoe hy
in staat is. Laat ons hopen dat hy Big Ben
geen schande zal aandoen, en dat hU de kans
om carrière te maken, niet ongebruikt zal laten
voorbygaan. Tot nu toe heeft hy misschien
.meer geluk dan wUsheld” gehad.
amuel Gard zat in den gemakkelyken
leunstoel te soezen. Het was een mooie
zomermorgen en de frissche opwekkende
buitenlucht kwam door de open tuindeuren de
huiskamer binnen.
„HeerHjke lucht”, vond Samuel. „Dat deed een
oud mensch goed. Je kon met plezier de bloe
mengeuren opsnuiven en toekyken hoe de vlie
gen over de strepen zonneschUn kropen. Een
dag om te genieten. Een dag om jarig te zyn.”
De oude man grinnikte zachtjes voor zich
heen.
Een dag om jarig te zyn! En hy wis van
daag jarig! Zeventig jaar, overdacht hü, een
heele tUd. Een menschenleeftUd. Nu, 1-U kon
zich niet zoo heel veel verjaardagen herinneren,
maar er waren er geweest, die triestlger, som
berder, zelfs ongelukkiger waren dan deze dag.
Voor Samuel was het leven nog al schappe-
lyk geweest. Het was by heuveltjes en by beek
jes gebleven en nooit had hU zich behoeven te
wagen op barre gebergten, waar ook de dalen
en de afgronden zooveel te dieper en gevaar-
lyker zyn.
Slechts eenmaal had hU gevoeld dat het le
ven hard en onverbiddeiyk is. Dat was toen
zUn vrouw stierf. Samen hadden zy gewerkt en
opgebouwd en juist toen de tyd van het rust
nemen zou beginnen, liet Maggie hem alleen.
HU had er zich in geschikt, zooals een mensch
zich in allerlei andere harde werkelUkheden
moet schikken. Frans, zyn zoon, had hem in
huls genomen en hier voelde de oude man zich
heerlijk thuis. Er werd goed voor hem gezorgd.
Marie en de kinderen waren hartelUk en ver
troetelden hem.
Te klagen had Samuel Gard niet.
dat hü
rigFTiuis en
maar het la'
Samuel haalde diep adem en genoot.
Even later kwamen zy:t beide kleinkinderen
Johnnie en Elsie, binnen. HU hoorde hun rappe
voetjes al op het tegelpad, vóór hU hen zag.
Even later kwamen ze bü hem binnenstormen.
Blozende wangen, verward' haren en hun
schooltasscheiy op den rug bengelend.
.Dag grootma! Dag grootva!”
Marie was achter haar kinderen binnenge
komen.
„Jongens, niet te luid, hoor! Grootva moet
nadenken over zyn wensch. Heeft u el iets
gevonden, vader?”
Samüel glimlachte.
„Och,” zei hy, „och...."
„Dan nog maar
langer nadenken,” j
hoor. Dat is extra! Nee,
e Germanomanie is in het Derde RUk
I 1 een dogma geworden. Het rassenvraag-
stuk wordt doorsnuffeld. Uit vergeelde
archlefdocumenten worden de bewyzen voor
het leerstuk gehaald, dat de Duitsche natie een
edel volk is en in haar overgroot gedeelte
blauw bloed in de aderen heeft en daarom
trouw moet biyven aan haar „heldisch-Nordl-
sche afstamming. In waarheid loopen al deze
Duitsche „Mystlken des Blutes” achter de verre
van wetenschappelyke theorieën van den Fran-
schen graaf Goblneau, die eens de ontdekking
deed, dat hU een afstammeling was van een
.Nordisch-heldlsch Könlgsgeschlecht” en op
deze vondst de heilsleer van de meer-waarde van
een paar volken boven de andere in haast
religieusen vorm baseerde. Goblneau heeft ner
gens meer aanhangers gevonden dan in
Duitschland. waar, ook onder Invloed der Duit
sche vereenigingsmanie. talrijke „Goblneauge-
sellschaften” werden gesticht, die nu met Teu-
toonschen furor zich op de rassologie wierpen.
Later maakte de Engelsche admiraalszoon en
schoonzoon van Richard Wagner, Houston
Steward Chamberlain, ten behoeve van het
Duitsche volk, aanspraak op de superioriteits-
theorie. Het Derde RUk maakte van deze theo
rie een staatsdogma.
Duitsche, nog onbevooroordeelde geleerden
Uit de jaren vóór 1914 verklaren echter allen,
dat er nooit een „Germaansche natie” heeft
bestaan, dat er alleen stammen waren met by-
sondere namen (Vandalen. Sueviërs enzoo-
voorts) en zelfs Nietzsche, die thans weer zoo
wordt opgepoetst, ofschoon hy in zyn boeken
de Duitschers op alle mogelijke wüzen belee-
dlgt. constateert, dat niet alleen het woord
woord
berust.
Tacitus,
die zelde. dat het woord „Germania” slechts
een „vocabulum recens" was en slechts ter aan
duiding diende van een ondergeschikten stam.
Het ééne Germaansche ras is slechts hersen
schimmige wijsheid van lustig er op los fan-
taseerende partUgeleerden van nu. In waarheid
bestaan er alleen gemengde rassen, wat vooral
voor de Pruisen geldt, in wier aderen een groot
percentage Slavisch bloed stroomt. Zelfs de
Uzeren Kanselier Bismarck was van meening.
dat uit deze vermenging van bloed juist een
volk was ontstaan, zeer geschikt tot staats
vorming en staatsconservatisme, karaktertrek
ken trouwens aller .JBorussen”.
Negentig jaren geleden heeft Grillparzer zich
in zyn „Historische und politlsche Studiën”
met dit vraagstuk bezig gehouden en gaat aan
de hand van Tacitus na, wat voor een soort
menschen de Germanen zUn geweest. HU wUst
er op, dat het werk van Tacitus „Qe morribus
Germanorum” een roman is. Dit biykt daaruit,
dat zyn schilderingen der Germanen als ge
vestigde patriarchalische natie in tegenspraak
zyn met die der vorige Romeinsche auteurs,
vooral van Julius Caesar, den beschrVver der
Clbrisch-Teutoonsche oorlogen, en van Tacitus
zelf, die in zyn „Annalen” een heel ander beeld
der Germanen ophangt als in zyn .roman”.
Grillparzer karakteriseert het agglomeraat
van stammen, die samen Germanen waren, als
een „ztlgelloser, tumultuarischer, fast <iur
durch Wildheid tapferer Haufen”. BU deze
wilden was als bU alle wilden, de hang naar
wreedheid en losbandigheid zeer groot.
De bekende Italiaansche vlieger Donatl
heeft Woensdagochtend op het vliegveld Mon-
tecesio bU Rome met een Capronl-vliegtuig
een hoogte bereikt van 15.400 M. en op die
hoogte een temperatuur geregistreerd van 56
graden beneden het vriespunt. BUzonderheden
over deze vlucht, welke een absoluut wereld-
hoogterecord beteekent, zUn nog niet bekend.
De Fransche vlieger Lemoine heeft verleden
jaar een hoogte van 13.661 M. bereikt.
Het Nationale verzekeringsinstituut.
grootste van geheel Italië, heeft ter bevorde
ring van de huwelüken en de stUging yan het
geboortecyfer een speciale verzekering moge-
iyk gemaakt.
Volgens deze verzekering ontvangt een ver
zekerde, als hy zes levende kinderen heeft, de
helft terug van het verzekerde bedrag, terwyi
hy voor de andere helft tot het afloopen van
de verzekering geen premie behoeft te betalen.
Mussolini heeft dezen maatregel van de ver-
zekeringsmaatschappy zeer geprezen.
Niemand heeft eenlg letsel bekomen, of
schoon vader en moeder erg vermoeid zyn. We
hadden al een flinken tocht achter den rug
zonder de minste nachtrust, toen we by u
kwamen, terwyi drie dagen noodlg waren om
naar het fort terug te keeren. We hadden
slechts twee sleden en twee hondenspannen.
Ik.... ik vind het erger dan ik zeggen
kan, dat ik u zooveel last heb veroorzaakt, zei
hy in dat oogenblik was hy boos oo zichzell
om de banaliteit van de opmerking.
O, Bruce! riep Evelyn uit ze ging
weer in den stoel zitten, terwyi haar oogen vol
tranen schoten. Dat is het niet! We zouden
alles willen doen u hier te houden, om u de
noodlge rust te geven, opdat ge spoedig zoudt
herstellen. Dat is het niet. Doch waarom zyt
ge na alles wat er reeds was voorgevallen weg-
geloopen, zonder de minste verklaring van uw
gedrag? Al het andere werd er zooveel erger
door, Bruce, zoo ondenkbaar, zoo onvergeef-
lyk! Ziet ge dat niet in? Waart ge maar hier
gebleven, er zou zich wel een gelegenheid
hebben voorgedaan om excuus te maken, hadt
ge maar gezegd, wat ge ginds gezegd hebt
toen ge van aangezicht tot aangezicht tegen
over den dood stond. Dan had ik willen trach
ten om alles te vergeven en alles te begrijpen.
Doch wegloopen, tersluiks ons bestelen! O,
Bruce! Dat kan ik nimmer vergeten!
zy stond op en verdween door de deur.
Evelynl riep hy.
lachte Marie
vrooiyk, „maar
zal ik u eens een
geheimpje vertel- j
len? Dat heeft
niets met uw
wensch te maken,
Frans en ik hebben er over gedacht, dat u het
hier zoo gezellig vindt en daarom hebben
we.... nou, bent u niet nieuwsgierig?.... we
hebben dit huis aangekocht. Dan zyn we met
een van het huurbetalen af en bovendien heeft
u de zekerheid dat u hier altyd kunt blUven.
Een pracht idee, vindt u niet?”
Wat had ze gezegd?
Samuel zag opeens de zon achter de wol
ken schuil gaan. Het werd stil in de kamer.
Met moeite hield hy zich goed.
„Zoo.” zei hy langzaam, „zoo!”
„O, ik dacht wel dat u het heeriyk zou vin
den,” zei Marie enthousiast. „En nu moet u
maar goed nadenken over uw wensch. Weet
u al wat het zal worden?"
Samuel schraapte zUn keel.
„Och,” antwoordde hy dapper, „wat zal ik
zeggen? Jullie zorgen zoo goed voor me Nee
ik geloof niet dat ik ook maar iets te wen
schen heb.”
zon niet in het
water kan zien schynen, dan slaat u de plank
mis. HU gunde den slovenden menschen hun
eenen vrUen dag van harte. Maar het lawaai
kon hU niet verdragen. Het schetterde in zyn
ooren en maakte hem suf.
Er moest eens een eind aan komen, meende
Samuel en op dezen dag bestond die mogeiyk-
heid. Frans en Marie hadden hem gezegd dat
hU iets voor zyn verjaardag mocht wenschen.
Sprookjesachtig, het deed hem denken aan dui-
zend-en-een nacht! Doch Samuel bleef met zyn
voeten op de aarde. Hier werd hem een kans
geboden.
Had hy niet vaak terug verlangd naar het
huis waar Maggie en hy hun Ikngsten tUd ge
sleten hadden? Waarom zou hy niet wenschen
daar mocht wonen? Het was een klei-
lang niet zoo ^eriefeiyk als dit,
rustig aan den zoom van het
bosch. Er waren geen drukke wegen en geen
la waaiende auto’s.
Samuel glimlachte. De «’ag leek hem nog
mooier te worden. Ja, dat zou hy aan Frans
en Marie vragen. Het zou hem niet veel be
hoeven te kosten. En ze begrepen ook wel dat
hU niet heenging, omdat hU het by hen niet
gezellig vond.
op dit blad zyn Ingevolge de verzekerlngavoorwaarden tegen by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bij een ongeval met f O Cfl by verlies van een hand f 1 oU verlies van een Cfl by een breuk van jtfi by verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f t doodeiyken afloop een voet of een oog f A duim of wysvlnger ézl/s“been of arm f ffU»— anderen vinger
Maar.... er was
zat. Het huis was
van de stad. Het was er vrU en zonnig, maar
de breede, drukke verkeersweg die er langs liep,
vergalde hem vaak zyn sluimeruurtjes. Vooral
Zondags. Want dan liet de groote stad als het
ware de sluizen open en spuide haar Inwoners
langs de groote wegen naar bulten, naar de hei.
de zee. de boeschen. Al wat dan kon. trok per
fiets of per wagen, met een motorfiets of met
een auto de muffe straten uit. BU drommen
zag Samuel ze voorbytrekke. Bellend, toete
rend, zingend! Als een lawaaiige volksverhui
zing.
Als u denkt, dat Samuel i
meer bezitten na zooveel lange jaren alleen te
zyn geweest.
De benauwing, veroorzaakt door het hope-
looze van den toestand, drukte hem zoowel
physiek als geesteiyk zeer zwaar. ZUn hoofd
zonk achterover, hy sloot de oogen. terwyi
Evelyn naar beneden ging. Toen Bruce wederom
de oogen opende was het donkerHU was
alleen.
Dagen verliepen, langzaam en eindeloos;
althans, dit scheen Brace zoo toe. Mevrouw
Morley, die thans weer geheel hersteld was
van de physieke vermoeienissen, veroorzaakt
door de dagenlange tochten en, het verbluf i>U
de kampvuren, kwam Bruce meermalen in zUn
kamer opzoeken. Ook Morley kwam aikwyis bU
Bruce, steeds joviaal, biy en opgewekt, er op
dat hy iets zou doen voor
comfort, en verliet den jongen man
slechts dón. wanneer zUn vrouw eenige rust
voor haar patiënt opeischte.
De strUdbyi is begraven tot ge in staat
zyt ze weer op te nemen, oude kameraad, zei
de manager op zekeren dag. Het mes van dien
ouden gek was zeker in m’n hart terecht geko
men, wanneer gü het niet in uw schouder hadt
opgevangen, weet ge. De post is van u. met
alles wat ik heb en zoodra u zich weer goed
gevoelt zullen we samen er op uittrekken om
de pelsen op te koopen. hè? Dat is net mooiste
van den pelshandel. We kunnen elkander naar
wensch bekampen en toch de beste vrienden
biyven. Doch, ik waarschuw je, m’n jongen
Ge zult het spel verliezen. Er is nooit Iemand
geweest, die voor langen tyd de Hudson’s Bay
achteruit beeft kunnen zetten, en het la nog