Dogma’s
het Derde Rijk
van
D
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
XctmAaal aan den dag
i
DE KACHEL
FORT-MYSTERY
EXAMENS VOOR AUTO
MOBILISTEN
DE „GERMANOMANIE”
EEN TIP-TOPqiri
"Vorige vfeek voor zaken In
Engeland geweest. Ik naar
Epsom, nurds paardenrenneh.
En In het restaurant direct zoo'n
tlp-top kerel naar me toe. Tip,
Sir?" vroeg hij. Top, zei ik,
geef mij'een tip.
DONDERDAG 12 APRIL 1934
Korte berichten
I
ng
Big Tom en Big Ben
n
G
Onwetenschappelijke
fantasieën
door
Katharina an Robert Pinkerton
Engelsch verantwoor
delijkheidsbesef
»-
t-
Op grond van het rassenbeginsel
worden de Dultschers gebom
bardeerd tot een heer sc berg
volk van „Nordisch-hel-
dische” afstamming
I Samuel’s
wensch
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
f
J
miNmiiiminiE
n
tt
het
MARTIN BERDEN
'Nadruk verboden)
t
■■■■iiiiiiiiiiniiiiiiinnHiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiii
Bellend. toete-
Tu)te hittoriiche klokken
zon niet In het
maar het la-
harteHjk, klopten mtj
5
B
looze
verliepen.
56.
dat
(Wordt vervolg.)
Wat de statistieken leer en De
laatste bankholiday
it
it
it
vriendelijk op den schouder, stopten mU elk
een rijksdaalder in de hand en gingen toen
heen, mü verzekerende, dat Sidney Bey binnen
drie dagen wel met z(jn vliegtuig terug zou zijn.
Spoedig daarop viel Ik In slaap, waaruit Ik
pas ontwaakte, toen de bewaker den volgenden
morgen de celdeur opende en kwam zeggen, dat
aandringend,
Bruce's
Ik mij kon kleeden en de wachtkamer kon tngaan
Daar gekomen vond Ik een stapel boterham
men, zoo groot, dat 't mij op het eerste gezicht
voldoende scheen om vier groote agentenmagen
mee te vullen. Een beker melk completeerde mijn
ontbijt en ik vond het nog niet zoo kwaad ar
restant te zijn.
a
1.
1
st-
len
len
*Q
de
iet
en
t
s
elkaar,
wijlen
n
l.
in
la
'u
in
k.
SAIADINB IS DE BESTE SLAOLIE
S AL. 23 A
its
UI
n-
900
£.L.
idle
lor
ken
van
k»-
lan
te
4.
t-
1-
n
ht-
m-
dat
sou
in-
ieel
Ki
te
Niet Ie zoet, niet te straf,
net goed!
BOOTZj
el
H,
>m
I
Zij bleef even In de deuropening staan en keek
hem aan, niet als verlangde ze Iets, of als zou
ze Iets hebben gehoopt, doch eerder met een
hem
te
te liggen. Tc Had mij Juist te slapen gelegd,
toen de deur open ging en de beide vliegers
binnenstapten om afscheid van me te nemen.
Ik vroeg hun of ze ook boos waren en vroeg
vergiffenis voor het feit, dat ik hun leven In
gevaar had gebracht.
Ze lachten echter
losbandigheid had echter niets uit te staan met
vrijheid, omdat het begrip van orde er In ont
brak. Orlllparzer loopt dan even door de his
torie heen: bU de volksverhuizingen, btj het
optreden der Longobarden In Italië, der Fran
ken In Galllë, der Saksen in Brittannlë. overal
hetzelfde beeld van groote gewelddadigheid,
wreedheid, trouweloosheid en verraad. En ook
de kracht tot daden, de volksche energie In de
zen wirwar van stammen was niet groot, omdat
de aandrift tot daden uit hun wildheid ont
stond.
Tegenover al deze stammen stelt OrUlpaner
de „Angll”, de Engelschen. Dezen hebben uit
gemunt door flinkheid en uithoudingsvermogen.
Maar hun is het nooit in de gedachte geko
men, om zich superieur boven anderen te
plaatsen en anderen als minderwaardig aan te
zien.
De stemmen al dezer geleerden klinken an
ders dan die der tegenwoordige leiders en ge
leiden van en in het Dultsche Rijk van thans
en zijn er moeilijk mede in samenklank te
brengen.
Het overgroots gedeelte der Dultechers wil
niet naar het oude Germanendom terug. Het
zijn onrijpe en onwetenschappelijk-fantasee-
rende elementen, die dit wenschen en propa-
geeren. Kardinaal von Faulhaber opende den
aanval op het neo-Germanlsme en hij zal over
winnaar worden in den strijd.
Trouwens, men moet de zaak ook niet al te
tragisch opvatten. Het Is zelfs nu en dan heel
amusant naar de pogingen te schouwen, die
er door de ..rassisten’' worden aangewend, om
op grond van het rassenbeginsel de Dultschers
zonder onderscheid van rang en positie te
bombardeeren tot een edel volk, tot een heer-
schersvolk van „Nordisch-heldlsche” afstam
ming. Het Is t Ietwat al te belachelijke resul
taat der..... Oermanomanle.
Tt Behoefde gelukkig niet den heelen dag in
een cel te zitten op water en brood, maar
mocht een paar agenten gezelschap houden en
kreeg op tijd eten en drinken. Tt Voelde mij
meer held dan arrestant. Toen het donker be
gon te worden, werd ik naar een arrestanten
cel gebracht, waar een goede brits was om op
ezer dagen werden de wetsvoorstellen
bekend, waardoor de Engelsche minister
van transport hoopt de veiligheid van
het verkeer eenlgszins te verzekeren.
Volgens de statistieken van de automobile
Association reden er op den laatsten Bank holi
day op den weg van Londen naar Hastings
geveer even algemeen is als In Engeland meer
ongelukken voorkomen en onvoorzichtiger ge
reden wordt, ofschoon men daar een „proef”
moet afleggen om een rijbewijs te bemachtigen.
Zeker Is het dat zulk een „brevet” In het
minst geen waarborg tegen ongelukken la. en
dat voorzichtigheid een kwestie van verant
woordelijkheid Is. welke niet door een .rijver
gunning" kan worden opgelost.
Maar dat ook het Engelsche verantwoorde
lijkheidsbesef nu” en dan een stimulans noodlg
heeft, bleek reeds toen het autorijdend pu
bliek, ontsteld door 's ministers verbolgenheid,
zjjn uiterste best deed om zich werkelijk voor
beeldig te gedragen!
belde zijn
Grlmthorpe.
nooit iemand gelukt vasten voet te krijgen In
Fort-Mystery.
HU lachte luidkeels en ging naar beneden.
Z(jn zelfvertrouwen en zijn openlijke vriend
schap werkten op Bruce In als een ver
sterkend geneesmiddel. Er verliep een week vóór
de postmanager wist, dat zUn dochter de kamer
van den gekwetste nooit betrad. Hij keek toen
Bruce aan met een gezicht, waarvan de ver
bijsterde uitdrukking nog al komisch aandeed.
Waarom toch? vroeg hij, toen de jonge
man gedwongen was te erkennen, dat hij
Evelyn niet gezien had sinds den dag van hun
aankomst. Het is zeker toch niet omdat ge
'n vrljhandelaar bent?
Gedeeltelijk wel verklaarde Bruce dade
lijk, daar hij zag, dat Morley zou blijven aan
dringen. Het is werkelijk omdat ze tn de mee-
nlng verkeert, dat ik oneerlijke methoden heb
gebruikt en besloten had u ten val te brengen,
terwijl Ik als gast In uw huis vertoefde.
Ge deed toch niets oneerlijks, riep Morley
uit. Ge deed wat honderden anderen zouden
doen wanneer ze voldoende hersens en energie
hadden. Ge hebt het spel, dat in de pelslanden
gebruikelijk Is, gespeeld op een geweldig han
dige manier; alleen ge hebt het niet gewonnen.
Ik wil u vertrouwen en u in alles aan uw
woord houden. Wacht. Ik zal probeeren het
Evelyn aan t verstand te brengen.
HIJ ging naar beneden en bleef een poosje
weg. Toen hij terugkwam zag Bruce aan zijn
verbaasde gelaatsuitdrukking, dat hij een vol
slagen nederlaag had geleden.
Die kleine feeks I was zijn uitroep, toen
hij weer naast Bruce’s bed ging zitten. Boe dan
*t Was niet duur, een halve
shilling. Of Ik gewonnen heb?
Man, Ik heb heelemaal niet
gewed) Oööö, die tip? Dat
was 'n TIP van BOOTZI
Samuel haalde diep adem en genoot.
Even later kwamen zij - beide kleinkinderen
Johnnie en Elsie, binnen. Hij hoorde hun rappe
voetjes al op het tegelpad, vóór hij hen zag.
Even later kwamen ze bjj hem binnenstormen.
Blozende wangen, verward' haren en hun
schooltasschen op den rug bengelend.
„Dag groot va! Dag grootva!”
Marie was achter haar kinderen binnenge
komen.
„Jongens, niet te luid, hoor! Grootva moet
nadenken over zijn wensch. Heeft u el iets
gevonden, vader?”
Samuel glimlachte.
„och.
als de Indianen, die hem achtervol
willen dooden. snellen de Morley's
hulp.)
ook, ik ben het er heelemaal niet mee eens.
Bruce, ze Is onredelijk. Ik vertelde haar, dat
ze zooiets niet zeggen mocht over een gast, die
In mijn huls vertoeft. Ik trachtte haar aan te
toonen. dat ge deed wat ieder pelshandelaar
zou doen, wat ook ik zou doen. Doch ze wilde
me niet gelooven. Ze schijnt me op een voetstuk
te hebben gezet en ze zegt, dat Ik daarop moet
bleven staan.
Bruce probeerde te glimlachen bU het zien
van Morley’s verslagenheid, toen deze het relaas
van zijn onderhoud gaf. Hij voelde wel, dat
de vader hem van weinig nut zou zijn In het
bepleiten van zijn zaak, wijl hü zoo bitter weinig
af wist van den werkeljjken toestand. Evenmin
kon hij den manager Iets vertellen, want dan
zou hij daarin allen en alles moeten betrekken.
HU trachtte daarna dit onderwerp met meer
aan te roeren tijdens de bezoeken van Morley.
Doch de nadenkende houding van den ouden
man, de afwezigheid van de oude Joviale manier
van doen, zelden aan Bruce, dat hU gekweld
werd.
Ach, ze Is maar een kind, en is nauwelijks
een maand In het land, mompelde h|j. En nu
werpt ze zich op als een rechter inzake den
pelshandel.
2000 Werkloozen zUn bU een betooglng te
Lublin (Polen) in botsing gekomen met de
politie. Een persoon is gedood, eenige anderen
zUn gewond.
Het Nationale verzekeringsinstltuut,
grootste van geheel Italië, heeft ter bevorde
ring van de huwelüken en de stUglng van het
geboortecijfer een speciale verzekering moge-
lUk gemaakt.
Volgens deze verzekering ontvangt een ver
zekerde, als hU zes levende kinderen heeft, de
helft terug van het verzekerde bedrag, terwijl
hU voor de andere helft tot het afloopen van
de verzekering geen premie behoeft te betalen.
Mussolini heeft dezen maatregel van de ver
zekeringsmaatschappij zeer geprezen.
Ig Ben is de beroemdste klok ter wereld,
zeggen de Londenaars, en ofschoon zijn
roem van betrekkelUk jongen datum la,
gelooven wjj dat zij geluk hebben. ZUn lied
wordt dagelijks door honderdduizenden ..West
minster klokken" over heel de wereld meege
zongen. en zUn eigen stem hebben millloenen
kinderen van bUna alle naties gehoord, zooals
zij dag In, dag uit door den ether verspreid
wordt.
Big Ben zal worden schoon gemaakt; zUn
„keel” zal eens worden gezuiverd, en zoo zullen
Londen en de wereld hem een tijdlang niet te
hooren krijgen.
Maar zijn plaats zal. van 1 Mei af. Ingeno
men worden door Big Tom.
De twee klokken zUn tn zekeren zin familie
van elkaar, want belde zUn ontworpen
door wUlen Lord Grlmthorpe. Big Ben
werd genoemd naar Sir Benjamin Hall, die
Minister van Openbare Werken was. toen de
klok die tot grooter beroemdheid voorbestemd
was dan hU zelf, gegoten werd.
Big Tom Is. vergeleken bU *Un grooten broer,
maar heel klein. HU weegt ..maar" vUf ton,
waartegenover Benjamin er 13 kan stellen.
HU was aanvankelUk bestemd om in het ca
rillon van twaalf klokken In den NooroelUken
toren der St. Paul s kathedraal dienst te doen,
maar door bUzondere omstandigheden kreeg
hU een meer gedistingeerde taak In 1893 was
een klok gegoten, die bestemd was een der sa
tellieten te worden van Great Paul. Deze hangt
in den ZuidelUken toren der kathedraal, en is
met een gewicht vin 17 ton de grootste klok
van Engeland. De nleuw-gegoten klok bleek te
zwaar te zUn om In den toren geheschen te
worden, zoodat Big Tom die t 385 17 s. 8 d.
gekost had plotseling gepromoveerd werd tot
particulier secretaris van Great Paul. ZUn
functie heeft hu steeds voortreffelUk vervuld:
slechts eenmaal Is hU „schoongemaakt”.
Van 1 Mei af zal hU In de gelegenheid zUn
voor de ooren der wereld te toonen waartoe hU
In staat Is. Laat ons hopen dat hU Big Ben
geen schande zal aandoen, en dat hU de kans
om carrière te maken, niet ongebruikt zal laten
voorbUgaan. Tot nu toe heeft hU misschien
„meer geluk dan wUsheld” gehad.
Niemand heeft eenlg letsel bekomen, of
schoon vader en moeder erg vermoeid sUn. We
hadden al een fllnken tocht achter den rug
zonder de minste nachtrust, toen we bU u
kwamen, terwUl drie dagen noodlg waren om
naar het fort terug te keeren. We hadden
slechts twee sleden en twee hondenspannen.
Ik.... ik vind het erger dan Ik zeggen
kan, dat Ik u zooveel last heb veroorzaakt, zei
hU in dat oogenbllk was hU boos oo zichzelf
om de banaliteit van de opmerking.
O, Bruce I riep Evelyn uit ze ging
weer In den stoel zitten. terwUl haar oogen vol
tranen schoten. Dat Is het niet! We zouden
alles willen doen u hier te houden, om u de
noodige rust te geven, opdat ge spoedig soudt
herstellen. Dat is het niet. Doch waarom zUt
ge na alles wat er reeds was voorgevallen weg-
geloopen, zonder de minste verklaring van uw
gedrag? Al het andere werd er zoovgel erger
door, Bruce, zoo ondenkbaar, zoo onvergeef-
lük! Ziet ge dat niet In? Waart ge maar hier
gebleven, er zou zich wel een gelegenheid
hebben voorgedaan om excuus te maken, hadt
ge maar gezegd, wat ge ginds gezegd hebt
toen ge van aangezicht tot aangezicht tegen
over den dood stond. Dan had tk willen trach
ten om alles te vergeven en alles te begrijpen.
Doch wegloopen, tersluiks ons bestelen I O,
Bruoe! Dat kan Ik nimmer vergeten!
ZU stond op en verdween door de deur.
Evelyn! riep h|j.
z-y amuel Gard zat in den gemakkelUken
leunstoel te soezen. Het was een mooie
zomermorgen en de frissche opwekkende
buitenlucht kwam door de open tuindeuren de
huiskamer binnen
.JieerlUke lucht”, vond Samuel. „Dat deed, een
oud mensch goed. Je kon met plezier de bloe
mengeuren opsnuiven en toekUken hoe de vlie
gen over de strepen zonneschUn kropen. Een
dag om te genieten. Een dag om jarig te zUn.”
De oude man grinnikte zachtjes voor zich
heen.
Een dag om jarig te zUn! En hU wis van
daag Jarig! Zeventig Jaar. overdacht hU. een
heele tUd. Een menschenleeftud. Nu. l.U kon
zich niet zoo heel veel verjaardagen herinneren,
maar er waren er geweest, die triestlger. som
berder. zelfs ongelukkiger waren dan deze dag
Voor Samuel was het leven nog al schappe-
Hjk geweest. Het was bU heuveltjes en bU beek
jes gebleven en nooit had hU zich behoeven te
wagen op barre gebergten, waar ook de dalen
en de afgronden zooveel te dieper en gevaar-
lUker zUn.
Slechts eenmaal had hU gevoeld dat het le
ven hard en onverbiddelUk Is. Dat was toen
zUn vrouw stierf. Samen hadden zU gewerkt en
opgebouwd èn Juist toen de tijd van het rust
nemen zou beginnen, liet Maggie hem alleen.
HU had er zich in geschikt, zooals een mensch
zich In allerlei andere harde werkelükheden
moet schikken. Frans. zUn zoon, had hem In
huis genomen en hier voelde de oude man zich
heerlUk thuis. Er werd goed voor hem gezorgd,
Marie en de kinderen waren hartelUk en ver
troetelden hem.
Te klagen had Samuel Gard niet.
De kachel heeft haar dienet gedaan.
Haar glanstijd is voorbij.
Het vuur, waarmee zij gloeide, blaakt
Niet meer voor u of mij....
Thans nemen w(f de zoele lucht.
Bereid door de natuur.
Een derg’Jijke .centrale"^ komt
Ons ook wat minder duur)
De kachel heeft haar plicht gedaan.
Want, toen het vroor, dat ‘t kraakt’
Heeft tij zich, en tot óns gerief.
Steeds heerlijk warm gemaakt!
Zij werd door iedereen beschouwd
Als deel van het gezin.
Behalve kolen schepten wij
Er ook behagen in!
jok zorgzaam waren wfj voor haar,
Bekeken kleur en gloed.
En handenwrijvend zeiden wij:
Ziezoo, zij maakt het goed!
fu heeft zij dan haar dienst gedaan...
Dus dankbaarheid? en of!
yp ‘t zolder, tn een donk’ren hoek,
3ij rommel, spinrag, stof!
De bekende Itallaansche vlieger Donati
heeft Woensdagochtend op het vliegveld Mon-
teceslo bU Rome met een Capronl-vllegtuig
een hoogte bereikt van 15 400 M. en op die
hoogte een temperatuur geregistreerd van 56
graden beneden het vriespunt. BUzonderheden
over deze vlucht, welke een absoluut wereld-
hoogterecord beteekent. zUn nog niet bekend.
De Fransche vlieger Lemoine heeft verleden
jaar een hoogte van 13.661 M bereikt.
2&0, op dien dag naar Eastbourne 3000, op dien
naar Brighton 1800 motorvoertuigen per uur.
Tegen den avond, toen de stroom weer huis
waarts keerde, steeg het verkeer op den weg
van Brighton naar Londen tot ruim 3000 per
uur, hetgeen wil zeggen dat dit aantal wagens
een bepaald punt in een uur tUds passeerde.
Dat ondanks deze bUna voorbeeldeioose druk
te zich bUna geen ongelukken voorgedaan heb
ben. schUnt toch wel gedeeltelijk het gevolg
hiervan te zUn, dat het publiek diep onder den
Indruk geweest Is van de mlnisterieele verma
ningen, en door bUzonder .goed gedrag” hoopt
de voorgestelde verordeningen wat verzacht te
krijgen.
Het meest Is daarvan besproken en becritl-
seerd geworden, volgens welke zU die voor het
eerst een vergunning aanvragen, voortaan een
.proeve van bekwaamheid" zullen moeten af
leggen. Deze navolging van een In bUna alle
landen van het continent bestaand voorschrift,
stuit hier op veel verzet. Men vindt er iets „on-
Engelsch” in. Het breveteeren en dlplomeeren
voor alles-en-nog-wat is ongetwUfeld eenlgs
zins in strijd met de Engelsche mentaliteit.
Maar bovendien beweert men dat het afleggen
van zulke „proeven” geheel nutteloos is. Hit
de offlcieele statistieken Immers is gebleken,
dat bUna geen ongelukken veroorzaakt worden
door beginnelingen, die Immers uit den aard
der zaak zeer voorzichtig zUn. Niet door on
kunde. maar door onvoorzichtigheid komen de
meeste ongelukken voor, en een leder die een
offlcieele proef moet afleggen, zal er wel voor
waken geen roekelooze dingen te doen. Verder
beroept men zich met recht er op dat In
Engeland het aantal ongelukken niet grooter
Is dan In de meeste continentale landen, al
thans niet In verhouding tot den omvang van
het verkeer, en dat In Frankrijk, het eenige
Europeesche land waar het automobilisme on-
„Och," zei hU.
„Dan nog maar
langer nadenken,”
lachte Marie
vroolUk, „maar
zal Ik u eens een
geheimpje vertel
len? Dat heeft
niets met uw
wensch te maken.
Frans en Ik hebben er over gedacht, dat u het
hier zoo gezellig vindt en daarom hebLen
we.... nou, bent u niet nieuwsgierig?. we
hebben dit huls aangekocht. Dan zUn we met
een van het huurbetalen af en bovendien heeft
u de zekerheid dat u hier altUd kunt biUven.
Een pracht idee, vindt u niet?”
Wat had ze gezegd?
Samuel zag opeens de zon achter de wol
ken schuil gaan. Het werd stil In de kamer.
Met moeite hield hU zich goed.
„Zoo," zei hü langzaam, .xooi"
„O. Ik dacht wel dat u het heerlUk zou vin
den,” zei Marie enthousiast. „En nu moet u
maar goed nadenken over uw wensch. Weet
u al wat het zal worden?”
Samuel schraapte zUn keel.
„Och." antwoordde hU dapper, „wat zal Ik
zeggen? Jullie zorgen zoo goed voor me Nee
Ik geloof niet dat ik ook maar Iets te wen
schen heb.”
meer bezitten na zooveel lange jaren alleen te
zUn geweest.
De benauwing, veroorzaakt door het hope-
van den toestand, drukte hem zoowel
physlek als geestelUk zeer zwaar. ZUn hoofd
zonk achterover. hU sloot de oogen terwUl
ïvelyn naar beneden ging. Toen Bruce wederom
de oogen opende was het donker.... HU was
alleen.
Dagen verliepen, langzaam en eindeloos;
althans, dit scheen Bruce zoo toe. Mevrouw
Morley, die thans weer geheel hersteld was
van de physleke vermoeienissen, veroorzaakt
door de dagenlange tochten en hét verbluf bU
de kampvuren, kwam Bruce meermalen In zUn
kamer opzoeken. Ook Morley kwam aikwUls bU
Bruce, steeds Joviaal, blU en opgewekt, er op
hU iets zou doen voor
comfort, en verliet den Jongen man
slechts dAn. wanneer zUn vrouw eenige rust
voor haar patiënt opeischte.
De strUdbUl Is begraven tot ge In staat
zUt ze weer op te nemen, oude kameraad, zei
de manager op zekeren dag. Het mes van dien
ouden gek was zeker In m'n hart terecht geko
men, wanneer gU het niet In uw schouder hadt
opgevangen, weet ge. De post Is van u. met
alles wat Ik heb en zoodra u zich weer goed
gevoelt zullen we samen er op uittrekken om
de pelsen op te koopen. hè? Dat is het mooiste
van den pelshandel. We kunnen elkander naar
wensch bekampen en toch de beste vrienden
blUven. Doch. Ik waarschuw je, m'n jongen
Ge zult het spel verliezen. Er Is nooit iemand
geweest, die voor langen tUd de Hudson’s Bay
achteruit heeft kunnen zetten, en het ia nog
soort onverschilligheid, een verlangen om niet
onrechtvaardig te zUn.
TerwUl ze daar wachtte, voelde Bruce plot-
sellng de onmogelUkheld van de heele situatie.
HU had haar kunnen vertellen, wat hU had
willen doen; hoe hU er naar verlangd had
Winnipeg te bereiken om ontheffing te krUgen
van zijn overeenkomst vóór de handelsultrus-
ting aan hem afgezonden zou worden. Doch
de werkelUke toestand maakte hem het resul
taat van zUn mislukking duidelUk. De handels-
ultrustlng was voor hem onderweg. Steeds
was hU nog de vertegenwoordiger van de
andere maatschappU. Wanneer de uitrusting
kwam moest hU deze In ontvangst nemen, er
mede werken, en zich van zUn verplichtlgen.
waarvan hU geen ontheffing had bekomen,
kwUten.
De werkelUke handigheid van zUn plannen
was de oorzaak van zUn ondergang. ZUn pose,
die hem van zUn succes had verzekerd, de
Instrumenten, waarmede hu het ware doel van
zUn bezoek had verborgen, hadden hem versla
gen door de vrees welke h(j daardoor hsd opge
wekt. HU alleen moest de verantwoordelUkheld
van dat alles dragen. Iedere verklaring van de
manier waarop de meteorologische instrumen
ten tegen hem gebruikt werden, sou een ont
hulling van mevrouw Morley's geheim na zich
sleepen. Zou hU dit geheim openbaren, dan
werd in Evelyn wederom Iets heiligs gebroken,
het geloof In haar moeder en de trots op haar
vader zouden «orden vernietigd; zU zou niets
(Korte tnboud van bet voorgaande:
David Patterson la de elsenaar van een
bloelanden Mishandel In Noord-Canada
Zfln exnansle-zucht vindt elecbta Mn hln-
«rpaal de maebtlae Hudson Bev Com
pany. zUn grootste concurrent. Deas oeeet
een post ..Port Mystery” genaamd en door
Herbert Morley beheerd wear Patterson
ondanks herhaalds pogingen, nooit tn ge
slaagd Is vasten voet te verkrijgen Bruce
Rochette. die een diepen baat koestert to
gen de Hudson's zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen In
bet veelomstreden gebied HU wordt bar-
telllk door Morlev en zlln echtgenoote ont
vangen Bruce geeft voor belast te sttn met
het doen van waarnemingen voor een
aardrllkakundls genootschap en helpt bil
bet btlhouden der boeken waardoor hU vele
Intereeeante bUsonderbeden over de Hud
son's Cy te weten komt. Bruoe beeft
Inmiddels een groote genegenheid opgevat
voor Bvelyn. Morley'a dochter HU gaat
door met slln plannen tot hem plotseling
blUkt dat mevr Morlev hem heeft door
alen. HU geeft rij nplannen om Hudsons te
bestrijden op en verlaat Fort Mysterie. Juist
«SZSMSaa«eM8g8d9dMMB88ZZ(MëMZW«888M9MMM6l
hoor. Dat Is extra! Nee,
A 77— JL— X*- °P *ut blad SUn Ingevolge de veruekeringsvoorwaarden tegen f bU levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f 7^X1 bU een ongeval met f 9C/1 bU verlies van een hand Z 1 QC oU verlies van een C/l bU een breuk van Aft bU verlies van 'n
A<<C UvO/Inc ongevallen verzekerd voor een der Volgende ultkeeringen verlies van belde armen, belde boenen of belde oogen f doodelljken afloop f dSt/Ve" een voet of een oog T £.40,-luim of wijsvinger f □(/•-been of arm7 anderen vinger
■w-ny e Gërmanomanle is tn het Derde RUk
I 1 een dogma geworden. Het rassenvraag-
stuk wordt doorsnuffeld. Uit vergeelde
archlefdocumenten werden de bewUzen voor
bet leerstuk gehaald, dat de Dultsche natie een
edel volk is en in haar overgroot gedeelte
blauw bloed In de aderen heeft en daarom
trouw moet blUven aan baar Jieldlsch-Nordl-
sche afstamming. In waarheid loopen al deze
Dultsche „Mystlken des Blutes" achter de verre
van wetenschappeUJke theorieën van den Fran-
schen graaf Goblneau, die eens de ontdekking
deed, dat hU een afstammeling was van een
jfordlsch-heldlsch Könlgsgeschlecht” en op
deze vondst de heilsleer van de meer-waarde van
een paar volken boven de andere in haast
religieusen vorm baseerde. Goblneau heeft ner
gens meer aanhangers gevonden dan In
Dultechland. waar, ook onder Invloed der Dult
sche vereenlgingsmanle. talrijke „Goblneauge-
sellschaften” werden gesticht, die nu met Teu-
toonschen furor rich op de rassologie wierpen.
letter maakte de Engelsche admiraalszoon en
schoonzoon van Richard Wagner, Houston
Steward Chamberlain, ten behoeve van het
Dultsche volk, aanspraak op de superioritelts-
theorie. Het Derde RUk maakte van deze theo
rie een staatedogma.
Dultsche, nog onbevooroordeelde geleerden
uit de jaren vóór 1914 verklaren echter allen,
dat er nooit een „Gennaansche natie” heeft
bestaan, dat er alleen stammen waren met bU
zondere namen (Vandalen, Sueviërs enzoo-
voorts) en zelfs Nietzsche, die thans weer zoo
wordt opgepoetst, ofschoon hU In zUn boeken
de Dultschers op alle mogelUke wUzen belee-
digt, constateert, dat niet alleen bet woord
.Germaansch”, maar ook niet het woord
.Dultsch" gp historische grondslagen berust.
Deze alle volgen het voetspoor van Tacitus,
die zelde, dat het woord „Germanla” slechts
een „vocabulum recens” was en slechts ter aan
duiding diende van een ondergeschikten stam.
Het ëéne Gennaansche ras is slechts hersen
schimmige wUsheld van lustig er op los fan-
taseerende partUgeleerden vin nu. In waarheid
bestaan er alleen gemengde rassen, wat vooral
voor de Pruisen geldt, in wier aderen een groot
percentage Slavisch bloed stroomt. Zelfs de
Üseren Kanselier Bismarck was van meaning,
dat uit deze vermenging van bloed Juist een
volk was ontstaan, zeer geschikt tot staats
vorming en staatsconservatlsme, karaktertrek
ken trouwens aller „Borussen".
Negentig jaren geleden heeft Grillparzer zich
in zUn „Historische und politische Studiën”
met dit vraagstuk bezig gehouden en gaat aan
de hand van Tacitus na, wat voor een soort
menschen efe Germanen zUn geweest. HU wijst
er op, dat het werk van Tacitus „De morribus
Germanorum” een roman is. Dtt blUkt daaruit,
dat sUn schilderingen der Germanen als ge
vestigde patriarchallsche natie in tegenspraak
zUn met die der vorige Romeinsche auteurs,
vooral van Julius Caesar, den beschrijver der
Clbrtsch-Teutoonsche oorlogen, en van Tacitus
zelf, die In sUn „Annalen" een heel ander beeld
der Germanen ophangt als In zUn .roman”.
Grillparzer karakteriseert het agglomeraat
van «tamm-n eilc samen Germanen waren, als
een „zügelloser, tumultuarischer, fast nur
durch Wildheid tapferer Haufen”. BU deze
wilden was als bU alle wilden, de bang naar
wreedheid en losbandigheid zeer groot. Deze
Maarer was toch iets wat hem dwars
zat. Het huls was goed en lag aan den rand
van de stad. Het was er vrU en zonnig, maar
de breede, drukke verkeersweg die er langs liep,
vergalde hem vaak zUn slulmeruurtjes. Vooral
Zondags. Want dan liet de groote stad als het
ware de sluizen open en spuide haar Inwoners
langs de groote wegen naar buiten, naar de hei.
de zee. de boeschen. Al wat dan kon. trok per
fiets of per wagen, met een motorfiets of met
een auto de muffe straten uit BU drommen
zag Samuel ze voorbljtrekke.
rend, zingend! Als een lawaaiige volksverhui
zing.
Als u denkt, dat Samuel i
water kan zien schUnen. dan slaat u de plank
mis. HU gunde den slovenden menschen hun
eenen vrijen dag_van harte. Maar het lawaai
kon hU niet verdragen. Het schetterde in zUn
ooren en maakte hem suf.
Er moest eens een eind aan komen, meende
Samuel en op dezen dag bestond die mogelUk-
held. Frans en Marie hadden hem gesegd dat
hU Iets voor zUn verjaardag mocht wenschen.
Sprookjesachtig, het deed hem denken aan dul-
zend-en-een nacht! Doch Samuel bleef met zUn
voeten op de aarde. Hier werd hem een kans
geboden.
Had hU niet vaak terug verlangd naar het
huis waar Maggie en hU hun langsten tUd ge
sleten hadden? Waarom zou hU niet wenschen
dat hU daar mocht wonen? Het was een klei
ner huls en lang niet zoo geriefelUk als dit,
rustig aan den zoom van het
bosch .Er waren geen drukke wegen en geen
Ir waaiende auto’s.
Samuel glimlachte. De <"at leek hem nog
mooier te w-x-den. Ja, dat zou hU aan Frans
en Marie vragen. Het zou hem niet veel be
hoeven te koeten En ze begrepen ook wel dat
hU niet heenging, omdat hU het bU hen niet
gezellig vond.
•LCNI
a
