Straatcollectes te Londen
D
P
BOOTZ
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Sïct w^Aaal itan den dag
RIJK
DE HULP AAN DE OUD-
STRIJDERS
ANGST VOOR ZIEKTEN
Spionnage-zaken
Het Geheim van
het open Raam
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR I
dienst
\i
O
Roosevelt over de zilver*
wetgeving
Katoen in Roemenië
n
Nazigrap te Weenen
Alle abonné’s
H
g*
a
Nieuwe chef der geheime
politie
In het vorig jaar werden er in de
Engelsche hoofd stad op straat
256 inzamelingen gu-
houden
„Al te enthousiaste individueele
gezondheidspropaganda”
Vyftig arrestaties te Londe" in
verband met een hoog-
verraad-geschiedenis
Beperking nood
zakelijk
De salarisverlaging in
Italië
Detective-verhaal door
ANTHONIE GILBERT
DINSDAG 17 APRIL 1934
- f
I „Geheime
Ervaringen van een
kinderarts
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
'IIIIHHtHUIUMIIIIHnilHI
n
MARTIN BXRDRN
(Nadruk verboden)
Be-
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiimiiiiiiiiuiiiiiniiiiiii
kon m'n verwondering
Ik
en
■en
kon komen
i
EERSTE HOOFDSTUK
r-
8COTT BOBBTON KOMT VOOKBU
X
UI
(Wordt vervolgd)
m
to
ie-
-er
dan ook
ook niet
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
Op zijn vraag wie Ik was en wat Ik wilde
durfde Ik niet antwoorden en zwbeg daarom
maar. De veekoopman pakte mu toen op om
mU In den auto te transparteeren. maar toen
Ik mU verzette, liet hu m» los, stapte weer In
sUn wagen en verdween.
Is
n
de
nu
eft
an
ts-
ft
w
Ik stond stil. Wat zou Ik doen? Mijn besluit
stond vast. Ik ging er vandoor. Ik wist, dat Ik
nasu* het Noord-Westen moest en dacht wel
wegwijzers te vinden, die mij den weg naar Ne
derland souden wljaen. Heel naïef natuurlijk,
maar ik was op dat oogenblik niet wijzer.
helft, drle-kwart van 1
iets van weet,” hernam
JJ. Zaterdag bü een
oode bandieten blijkt
ache anarchist Bruno
32 jaar oud, was hij
ter dood veroordeeld
leelgenomen aan tal-
t
t
I
i
ren
in
een
een
rde
tal
ach
uo-
ht-
»t,
r-
De eenlge Jaren geleden ondernomen pogin
gen om in Roemenië katoen te verbouwen, zijn
niet ongunstig verloopen. In 1930 waren 19 H_A.
beplant en in 1933 reeds 21M HA.. ofschoon
de oogst toen is tegengevallen als gevolg van
het koele weer.
Speciaal de Dobroedsja en de Donau-Delta
zijn wegens hun warm klimaat voor den katoen-
bouw geschikt.
havelooss kleine ouwe vrijster wendde
haar oogen wanhopig van dit kunststus af en
sag in da plaats daarvan naar hst groots huls,
dat tegen de son beschermd werd door een
onnoemelijk aantal groen- en witgestreepte ven.
sterlutken De drie treden van de trao waren
van zoo n verblindende witheid, dat zj) het oog
pijn deden. Twee conventloneele vazen, die nu
overstroomden van roze geraniums, flankeerden
den ingang.
Het sprekende contrast tusechen de sjofele en
onoogljjke verschijning van de vrouw, selfs toen
*U. met het instinct barer kunne, alles had ge-
"C
en
its
en
is
n.
tn
!e
in
de
De
De
hts
n*
MS-
tion
erd.
Ich-
nts-
iar-
Hjn
es-
ran
ts-
m-
BdB
tan
leC
J
zoowel als 5
Het begon reeds donker te worden, toen ik
plotseling werd wakker geschud. Een veekoop
man uit Weenen. die met zijn auto den boer
op geweest was, had mfj terzijde ven den
weg zien liggen en denkend, dat mij een on
geluk was overkomen, had hij gestopt.
meestal op het uiterste oogenblik den trein
naar City of Westend te halen, gaat het ver
velen steeds opnieuw aangehouden te worden
door de barmhartige jongedames, die t natuur
lijk heel goed meenen, maar waarvan slechts
weinigen zich ooit 's morgens hebben behoeven
te haasten om tijdig op haar post te zijn.
De collectes hebben in 1933 tezamen 232.725
opgebracht. Hiervan kwam 99.233 op het
sg. Haig Fund ten behoeve van oud-strUders,
waarvoor op 11 November ingezameld wordt,
terwijl 45.479 opgehaald werden op Alexandra
Day, den door wijlen koningin Alexandra op
haar verjaardag Ingestelden „bloempjesdag" ten
bate van zieke kinderen. De 254 andere collec
tes brachten dus tezamen minder op dan die
van 11 November alleen, ofschoon toch nog ge
middeld 370 per stuk. Wie de bedragen ver
gelijken wil met de opbrengst van inzamelin
gen te Amsterdam, deele ze door tien, en
make dan voor zichzelf uit of de resultaten de
irritatie der goede Londenaars waard zijn of
niet.
De waarheid moest men op grootere
zoeken dan de oppervlakkige buiten
staanders deden.
Sir Hector trok van het vopgdljsehaQ ober
de aandacht der buitenwereld onttrok Omtrent
de reden daarvan tastte men eigenlijk In het
duister.
diepten
"Hypotheken, maneer! Huizen
en Nederlandsche Werkelijke
Schuld! Okt is safe! De rest
gok werk, meneer! Gisteren had
Gerritsen weer een tip voor ms.
Ikzeg: "man, van jouw tips moet
Ik niets meer hebben, ik geloot
nog maar aan EEN tip!"
"Wat Ie dat dan?" vroegte en
hij keek onverschillig, maar zijn
ooren worden oen centimeter
langer. "Een TIP van BOOTZ",
zog ik. "De's ongevaarlijk" I
y ack Murdstone was altijd mln of meer een
I raadsel voor me geweest. Sinds hij van
v Oxford kwam, waar we samen heel prettig
gestudeerd hadden, scheen hjj altijd ruim m
s’n geld te zitten, zonder dat hij, voor zoover
bekend, een bepaald beroep uitoefende. En s’n
familie was toch niet rijk.
Op zekeren dag kwam hU met een paar
woorden mU bet heele geval ophelderen.
,Jk kom Je hulp vragen, ouwe jongen," be
gon hij.
„Ik zit er zelf zóó krap voor, dat....”
„Dacht je dat ik van je leenen wou? Oeen
kwestie van. Geld noodig?” Keerde hjj de rol
len om. .Doe je mond dan open. Ik kan je op
1 oogenblik .wel een bankje leenen, as...."
„Niet noodig." antwoordde ik; ,Jk wou me
alleen maar vest verdedigen voor 't geval daar
de schoen wrong."
HU techte heel tevreden.
„Maar waar heb je me dan voor noodig?"
,Jk zal je eerst iets vertellen, dat je vóór
Je moet houden.” HU sprak ernstig. buna plech
tig. „Kan ik je iets heel vertrouwelUks vertel
len en er op rekenen dat je *t voor Je houdt,
zelfs tegenover Helene?”
Ik vond bet onaangenaam iets te verzwijgen
voor Helene, die me den vorigen dag beloofd
had m'n vrouw te worden, maar
„t Is inderdaad belangrUk." drong hU aan.
„Goed dan. als t niets onbehoorlUks is....”
.Maak Je daar maar geen zorg over.
loofd?"
r zUn sensaties, waarvan het naar prik
kels hongerige publiek nooit genoeg kan
krUgen Dat zün de spionnages. Een ge-
vaarlUk beroep, maar dat geld opbrengt. Meer
dan de helft der in spionnagedienst bezige
personen is van het vrouwelUk geslacht. Kort
geleden werden In Londen vUftlg jonge dames
tegelUk gearresteerd. Een crimineele zaak In
grooten stUl De arrestaties staan in verband
met een zaak van hoogverraad tegen den
Schotschen officier Baillie-Stewart. De politie
meent een heele bende op het spoor te zUn.
Scotland Yard rekent met circa twee duizend
bandieten. Vrouwen, mooie, onverschrokkene,
vol tegenwoordigheid van geest, spelen niet de
laatste rol in deze affaires. Daar is bijvoorbeeld
Marguerite Tilley Sch wits, die nog be too veren -
der moet zUn dan vroeger onze, tqdens den
wereldoorlog terecht gestelde landgenoote Mate
Harl. In haar hotelkamer te Parijs vond de
ster haar oogen opsloeg, de schitterende blauwe
en groene kleuren overgingen In een bevenden
mist, die haar deed duizelen. Zoover zU zien
kon, was zU het eenlge levende wezen In een
ademloos en doodvermoeid landsebap. De hon
den lagen zwaar te hUgen. Van tUd tot tUd
blaften ze even naar een lichte beweging in
de struiken.
Toen de vrouw ten slotte het dorp had be
reikt, was ze dood vermoeid. Htar tong hing
als verschroeid In haar mond. Het stof was tot
ver in haar keel doorgedrongen en ze kon geen
geluld meer voortbrengen.
Het huls, dat het doel van haar komst was.
stond in het midden van deae afgelegen plek on
sprong onmiddellUk naar voren door zUn bU-
aonderen vorm, maar vooral door een schitte
rend hek van gedreven koper, dat met g too te
koeten uit Weenen was overgebracht en op dezen
betten dag al den gloed en de hitte van de zon
op de glanzende spuien had samengetrok
ken.
De
zorgvuldig
wel niet
miss Parkton zoo goed als geen geldelUk voor
deel. ZU was de eenlge dochter van zUn jon
geren broeder, die na een zeer avontuurlUk leven
zUn dood had gevonden b|) den vliegdlenst, waar
hU ten slotte een betrekking als piloot had ge
vonden
Maar er hing nog een mysterie over Paula
Parkton. De zuster van haar moeder, tante
Honoria. was ‘n schatrUke ouwe vrijster, die zich
echter aan de verantwoordelUkheid van Paula's
opvoeding had weten te onttrekken door die
taak op sir Hector over te dragen.
ROME. 16 April Omtrent het besluit van
den Ministerraad tot verlaging der ambte
naarssalarissen wordt nog nader gemeld, dat.
ook de salarissen van de leden der regeering.
ministers en staatssecretarissen, met 20 pCt.
gekort zullen worden.
van Londen een Ietwat geheimzinnige figuur
geworden.
Als men over hem sprak, deed men het in
't algemeen met het wat afgesleten woord „zon
derling”. maar in dit geval was het gerecht
vaardigd. Z'n bibliotheek was op s’n minst een
alleraonderllngste verzameling. De algemeene
roep was, dat zU nergens In de beschaafde
wereld haar weerga vond. De man was onge
twijfeld in zUn genre een kunstenaar en beaat
het vermogen om aan zUn artistieke neigingen
naar believen te voldoen; zUn meenlng was hef
laatste en beslissende woord In gevallen van een
twUfelachtige authenticiteit, en beroemde man
nen waren dikwijls den Atlantischen Oceaan
overgestoken, om dat beslissende woord te ver
krijgen. Slechts heel zelden vermochten zU door
te dringen tot de enorme en fantastische biblio
theek. die de wanhoop wae geweest van den
architect te ChanceIbury. Werd hun dit buiten
gewone voorrecht geschonken, dan namen ze
eerbiedig enkele van zijn werken in hun
bevende handen Soms gebeurde het dat een zeer
rijke gaat hem heel hooge prUasn dorst te bie
den voor een enkel exemplaar, maar zoo n aan
bod werd steeds atgeslagen zoodat het gerucht
gerechtvaardigd was, dat hU enorm rijk moest
ZUn. Men vertelde tegen die belangstellende
vreemdelingen vaak luchtigjes weg, dat hU
honderd duizend, twee honderd duizend, een
kwart mlllloen, misschien wel een half mlllloen
pond beaat en ten slotte niets anders bad dan
Zijn pleegkind en z'n billotheek om het geld te
besteden.
Paula Parkston was sUn ander aonderling
politie een draadloozen zender, filmapparaten
en een leerboek der graphologle met eigen
chlffres. Precies als In de film. Dan Is er
Marie Louise, die Identiek Is met de Dulteche
jodin Marie Schale. Ook een schoonheid na
tuurlijk, en tevens een taalgenle. AltUd op reis,
meestal per vliegtuig. BU haar arrestatie vond
men 7000 pond in bankbiljetten, alle voorzien
van geheime teekens. Als derde hoofdspionne
wordt Lydia Stahl genoemd, wederom een jodin,
een vrouwelUke Ahasverus, een gevaarlUk roof
dier, de elegante tUgerin onder de spionnen, nog
minder met scrupules behept dan de twee reeds
genoemden, die trouwens geheel onder haar in
vloed staan. ZU dirigeert geheele splonnage-
dlensten in Aslë, Amerika en Europa. ZU heeft
geheime verbindingen met Moskou.
Alle drie romanfiguren uit vleesch en bloed.
Private existenties; die alleen maar valsche
passen hebben, zich niet als leden van een
staat, als kinderen van een volk voelen, men-
schen, die het rustige burgerlUke leven veraf
schuwen en zich alleen fit voelen met een re
volver in den zak. Een of andere aesthetlsche
fantast kan misschien in de verleiding komen,
als wijlen Nietzsche, om de vitale .Ueber-
schw&ngllfhkeit" dezer a-moreele misdadigers en
misdadigsters te bewonderen. In waarheid zUn
het slechts verharde en ruwe wezens. Innerlijk
verward en vertwUfeld. Laat ons de politie
dankbaar zUn. die met gevaar voor eigen leven
voortdurend den strUd aanbindt tegen deze
helsche tuaschenwereld en die het heel vaak
klaarspeelt, de hand te leggen op deze adepten
van den satan, die de veiligheid der staten be
dreigen en het liefst den chaos, dien zU in hun
eigen binnenste meedragen, In de wereld rond
om hen tot werkelUkheld zouden brengen.
„Aftenposten" meldt dat rUkskanseller Hitler
In de afgeloopen week een bezoek he<-_. gebracht
aan het Sognefjord (Noorwegen) met het pant-
serschlp ..Deutschland.” De minister van rUks-
vefr Von Blomberg en de chef der Dultache
marine waren eveneens aan boord. Hitler Is
nergens aan land gegaan
Leenen ts natuurlijk prettig,
Als het leeninkje gelukt.
Want het is alsof je bloempjes
Uit je buurmans tuintje plukt/
Maar je vinat niet steeds een
buurman,
Die je vriend'lljk en beleefd,
Zonaer meer, de resultaten
Van sjjn eigen arbeid geejt!
Als je leent, dan toil dit zeggen;
Ik zit tamelijk zoo-zoo.
Dus degeen. die dan het geld geeft,
Koopt daarmee.... een risico!
Maar de Staat.dat is wat anders,
Daarop maant men aoorgaans
staat!
Want de Staat voert op zijn stukjes
't Woordje Ryk als praedicaatl
Aan wat Rijk heet geld te leenen
Voelt men altijd aan als safe.
Zelfs al loopt net in millioenen,
leder praat dan van: ik geef!
't Rijk vroeg aan zijn onderdanen
Negen honderd maal millioen
En de leaning is volteekend,
Zoo de mijne 't niet zou doen/
Na 't vergaren van datgene,
Wat men noemt het aardsche slijk,
Kan men nu beslist gaan spreken
Van ons Rijk als.... machtig rijk!
bezit. Haar verrassende schoonheid wist den
meest cynlachen of blase bezoeker te bekoren
Een kamer, waar men zich te voren verveeld had
door de duffe atmosfeer en de buitengewoon
burgerlijke aankleeding, werd een verrukkelUke
wereld, zoodra sU er binnentrad. Kr waren
mannen, die grappig opmerkten na het bezoek
aan Ascher's bibliotheek, dat z'n pleegdochter
het zeldzaamste koopje was, dat hU ooit op den
kop had kunnen tikken en deze asuxligheld weru
door den betrokken gastheer steeds op uitent
koele wUze ontvangen. Er was iets onverklaar
baars en tegelUk Iets gewilds in de wUze. waarop
Sir Ascher dan uit zUn zwUgen ontwaakte en
het gesprek opzetteiuk op een ander onderwerp
bracht. Dat was altUd voldoende, om den be
zoeker een gevoel te geven, alsof hu een flater
had gemaakt, zonder dat hU precies wist waarom
of waardoor Als deze zelfde beeoeker later, op
de club, de kwestie met een van zijn vrienden
placht te bespreken, voegde hU er meestal aan
toe: Misschien botert het niet al te best tueschen
die twee, maar dat kan ik me ook best voorstellen.
Het is het eeuwige verhaaltje van Mei en
December Ascher Is minstens vUf en vUftlg
en het meisje op z'n hoogst twintig. HU mag
wel oppaazen met dien aardlgen secretaris, die
dag In dag uit over den vloer komt.
Niemand dacht er aan Arthur Newnham zon
derling te noemen. HU was alleen maar een
jonge kerel niet zoo vreeeelUk tevreden met s*n
betrekking, en ook niet zoo buitengewoon ge
schikt voor dat baantje, maar iemand, die
uiterst goed met de hoogere standen kon om
gaan en in die wereld tamelijk vertrouwd was.
▼oor de derde maal op den eindeloosen tocht
▼an het onbeteekenende station Merlin St.
Hugh naar het dorp zelf, stond de kleine, have
loos gekleeds vrouw stil, om het witte stof van
haar schoenen te slaan, en het met een trage
beweging uit de plooien van haar ouderwetschen
zwarten mantel te schudden. De dag was druk
kend heet; uit den koperen hemel goot de zon
haar genadelooze stralen op het uitgeputte en
gapende land en de gebakken aarde vertoonde
op verschillende plaatsen een groote scheur, als
wilde zU onmacht te kennen geven, om deae
warmte nog tenger te ontvangen. De bloemen
langs den weg hingen er uitgeput bU. Boomer
en heesters zaten dik onder het lastige, witte
■tof. Heel de wereld zuchtte zoo erg onder de
trillende hitte, dat. toen de vermoeide reislg-
r. Robert Hutchison, een van Londens
bekendste hospitaal-geneesheeren, waar
schuwt In een artikel in het ..British
Medical Journal" tegen wat hU noemt Al te
enthousiaste individueele gezondheidspropagan-
da”. HU beschouwt deze niet alleen als nutte
loos, maar ook als schadelijk.
Nutteloos noemt dr. Hutchison die „propa
ganda” omdat „er geen algemeene gezond
heidsvoorschriften zUn die universeel toegepast
kunnen worden,” behalve de oude regel om
matig te zUn in alles ook in het matig zUn.
En schadelUk is de „propaganda” omdat
„terwijl zU bU gezond-denkenden als water van
den rug van een eend afloopt, zU op groote
e „commissie van advies voor straat-
I J collectes," welke benoemd werd door Lord
sche pdltle stelt in haar Jaarverslag voor 1 aan
tal openbare inzamelingen voor weldadige doel
einden te beperken.
Uit vertoogen, welke de commissie van alle
mogelUke zUden bereikt hebben, blUkt dat het
publiek meer dan genoeg krUgt van het onop-
houdelUke gecollecteer. Het Is waar dat de op
brengsten der inzamelingen niet afnemen, het
geen de commissie hieraan toeschrUft. dat de
edelmoedige Ingevingen van het publiek sterker
zUn dan de irritatie, verwekt door de eeuwige
straatcollectes.
In het rapport wordt de vrees uitgesproken
dat het publiek, ondanks alle vrUgevigheid. ten
slotte tot wanhoop gedreven zal worden, en dat
de steeds in aantal toenemende collecteerende
vereenlglngen dan „de kip gedood sullen heb
ben die de gouden eieren legt.”
Vergunningen voor openbare inzamelingen
worden steeds verstrekt, wanneer de politie
weet dat zU ..bona fide” gehouden worden voor
een weldadig doel. Voorgesteld wordt dat
voortaan aan kleinere vereenlglngen van lokale
beteekenis de vergunning ook geweigerd zal
kunnen worden op geen anderen grond dan
dat beperking van het aantal Inzamelingen
noodsskelUk Is in het openbaar belang.
Dat de collectes den Londenaars op hun ze
nuwen gaan zitten, is niet verwonderlUk wsm-
neer men in het rapport leest dat er het vorige
jaar te Londen niet minder dan 2M inzamelin
gen op den openbaren weg gehouden zUn. Aan
gezien voor Zon- en feestdagen vergunning niet
verleend wordt, en daar er dan ook slechts
weinig publiek op straat is. ook niet aange
vraagd wordt, is dus gemiddeld op elke week
slechts Mn dag collecte-vrU geweest.
Daar evenwel vele der inzamelingen zich tot
bepaalde wijken beperken, mag men zeggen
dat de Londenaar zich wekelUks door twee tot
drie collectes heeft heen te slaan.
Het Is dus allerminst te verwonderen dat een
groot gedeelte vin bet publiek erop aandringt
dat paal en werk gesteld worde aan den verkoop
van alle mogeljjke „bloemetjes", „vlaggetjes”,
«schildjes*, en wat dies meer zjj.
Aan milddadigheid heeft het den Londenaars
nooit ontbroken, maar straatcollectes werken,
tenzij zij bU uitzondering gehouden worden,
irriteerend. Den duizenden, die zich 's morgens
naar 1 station hunner voorstad spoeden, om
BERLIJN. 13 April (Reuter) De inspec-
teur-generaal van de geheime politie, Dlehis,
die tevens vice-president van politie te Berlijn
Is, Is ontslagen.
Als Inspecteur-generaal der geheime politie
zal hij warden opgevolgd door Hlsamler. staf
chef van de S.8., die reeds de leiding beeft van
de geheele politie bulten Pruisen.
t Liep als gesmeerd. Uit Boulogne telegra
feerde Helene: „Z blauw." en onder 't drinken
van een whisky soda op de boot, merkte Ik de
koeriertasch. U weet wat een gedrang er
heerscht bij de douane aan den overkant van
't Kanaal. Lange rijen menschen en geworstel,
om z’n bagage gemerkt te krijgen, en je kunt
er natuurlijk niet door zonder 't juiste merk.
De oogen der wet zagen de blauwe Z. -op m’n
tasch en twijfelden niet. Ik liep kalm door. Te
Montpellier In Frankrijk, werd me een .witte
A” geseind, en zoo werd ik Itallé binnenge
laten. zonder een woord van protest.
Ik trof Helene In Florence Het spel was uit.
Er lag een telegram van Murdstone voor ons
klaar: „Kom Vrijdag. Luna-hotel"
Het was Woensdag; Helene en ik genoten
een onverwachten. heerlijken vacantledag op
eens anders kosten. Met Murdstone als gast
hadden we Vrijdagavond een heerlijk dinertjo
In de Luns.
De belangrijke documenten betroffen dus
Italic. Helene an Ik vonden ons zelf zeer Inte
ressant en vroegen ons af welke groote Inter
nationale verwikkeling het zün zou, wagrin we
een rol hadden gespeeld.
Toen we in Engeland terug kwamen, verna
men we tot onze ontsteltenis, hetgeen Helene's
moeder tot dan toe. op verzoek der Justitie had
stil gehouden: al haar kostbare juweelen
het was een prachtcollectle waren gestoled.
De kranten stonden er vol van en misschien
zouden we nooit vermoed hebben, dat wij zelf
de gestolen voorwerpen In veiligheid gebracht
hadden, als Murdstone mjj niet het volgendM
briefje had gestuurd:
„Dank je wel, dat je me de juweelen van je
as. schoonmoeder zoo netjes
hebt afgeleverd. We zullen elkaar
meer ontmoeten. Leef gelukkig!”
gMSaWMM
WUStOBCll CU
je wandelt eenvoudig door zonder iets te laten
zien. Hoe Is le?”
3*erfect!" riep Ik.
.Dus je wilt t doen?”
„Zeker.”
„Alle kosten worden natuurlijk vergoed De
regeering kijkt niet op geld zooals je weet."
daan om de sporen van dezen tocht weg te
nemen en de smettelooze luxe van dit huis trok
de aandacht van 'n jongen man. die juist den
hoek was omgekomen en van het Marktplein
naar het station wandelde. Hjj behoorde tot die
groep menschen. die plus fours kunnen dragen
zonder vrees zich belachelijk aan te stellen en
hij scheen zich, ondanks de geweldige hitte,
uiterst op zjjn gemak te gevoelen; er was geen
stof in staat geweest om den glans van z’n
schoenen te verdoffen; geen zweet had het
smettelooze blanke boordje een onaangenaam
randje gegeven en ofschoon hij niet bepaald
hard liep, had hl) toch reeds een behoorlijken
afstand afgelegd HU vermlndezde zijn vaart niet
bij het alen van de belachelijk kleine gestalte,
die de groote open poort was doorgegaan en
langzaam naar de trap wandelde. Toen nam hij,
met de onverstoorbare koele opmerkzaamheid,
die hem eigen scheen, nauwkeurig notttie van
elk onderdeel in haar verschijning, vanaf de
enorme marocaln-leeren tasch. die zjj droeg, tot
aan de goedkoops, swart katoenen handschoe
nen, en de Balbriggan-kouaen toe.
„Ziet er absoluut niet uit als «en bekende",
zei hü. terwijl hij verder liep, „en toch is het wel
degelijk het huls van Ascher. Daar steekt wat
vreemds achter. Ze Is ook heelemaal niet naar
de huisdeur gewandeld.” Op s’n weg naar het
station bleef hij nog over het geval nadenken.
Ascher's naam was zeker geschikt om iemand gis
Soott Egerton dis zelf sen letterkundig flaneur
was. aan het nadenken te brengen Inderdaad
toen de groote man naar Merlin St Hugh was
verhuisd, was hjj voor de letterkundige wereld
zorgen, dat aan geen grens die tasch geopend
zou worden.
,De douanen veranderen de teekens die ze
op de bagage zetten, lederen dag. Wist Je dat?
Nu moet je Helene voor je uitsturen. Eén boot
vóór naar Dover. Een trein vóór over t vaste
land. Telkens, als ze een grens gepasseerd is,
stuurt ze jou een telegram met de letter en
de kleur van het krijt, dat de douane gebruikt
heeftdaarmee
gnerkt ze haar n
onschuldige ba- i
gage. Dan merk
je jouw of 11e-
ver mijn tasch
volgens die aan-
wijzingen en
Ik liep maar steeds voort, en had de stad
Weenen reeds een flink eind achter den rug,
toerrmljn voeten mij dermate pijn begonnen te
doen, dat Ik niet verder kon en moest gaan
rusten. Ik was oververmoeid en ging dan ook
al spoedig onder zeil.
wat van Ascher niet kon worden geeegd.
Newnham's vader was over den koo gegaan,
toen z'n zoon 't laatste Jaar in Oxford door
maakte en de jongeman was reeds door een half
dozijn onaangename baantjes gewandeld, voor
dat Ascher hem den post van particulier secre
taris aanbood. Natuurlijk kwam daar onmid
dellUk de tongen over los.
Het was algemeen bekend, dat sir Hootor
Ascher z'n Jonge pleegdochter angstvallig aan
^Je zult zien dat 't keurig in orde is. Ik ben
bi) den SS.”
„Wat is dat eigenlUk?"
„Secret service." d wz. „Geheime dienst”.
„Allemachtig 1”
niet bedwingen.
„*t Is natuurlijk de
vak, dat niemand er
Murdstone. „Dat snap je natuurlijk. Maar al
hebben de meeste vrienden hier er geen flauw
vermoeden van, de agenten van andere landen
letten op al m’n bewegingen. Nu moet Ik een
paar belangrijke papieren naar 1 vasteland
zien te krtjgen. Ik kan je niet eens vertollen
waar ze eigenlijk heen moeten. Met de gewone
tasch van Buitenlandsche Zaken kan 't dezen
keer niet Er mag niets officieels van blUkcn.
De chef heeft de rest aan mU overgelaten,
maar Ik zit er leelUk mee in."
HU hield z’n glas tegen het licht on dronk
het leeg.
„Toen dacht Ik aan Jou en er ging me een
licht op."
„O.” sel Ik aanmoedigend
„Wil Je me helpen?"
„Als Ik kan; zeg maar eerst wat je wilt."
.Dat ml ik. Luister dan goed.” begon hU
„Ik verlaat me absoluut op jou. Er hangt voor
mU alles van af. M'n heele toekomst. Ik geloot
niet dat m’n chef tevreden zou zUn als hU
hoorde dat Ik de papieren aan iemand anders
had toevertrouwd.”
Ik stond op en stak hem de hand toe
„Je weet dat Je me vertrouwen kunt Ik zal
vos» je- 4ee» seat-ik kan. Ik zal er nooit over
praten.’
„Prachtig HU scheen zich gerust te gevoe
len en Ik voelde een prettige opwinding door
het vooruitzicht op avontuur. Toen ontvouwde
hU z'n plan.
Het was zeker handig en eenvoudig. Terwijl
hU het uitlegde, begreep ik waarom hU Helene
genoemd had. Zij moest ook helpen. Het kwam
vooral hierop neer, dat hU, die bekend was als
ambtenaar aan Buitenlandsche Zaken, relf
achter de schermen bleef. Ik moest de tasch
met de regeertngspapieren door de douane
heen brengen, niet alleen in de Kanaal-
havens, waar op de papieren niet gelet zou
worden, maar aan nog twee andere grenzen,
waar men. onder 't een of andere voorwendsel,
zich met de papieren zou kunnen bemoeien
De vraag was nu maar, hoe de tasch er door
zonder geopend te worden, en dat
aonder het vrijgeleide van het zegel van Bui
tenlandsche Zaken.
.Het verwordert me, dat al vroeger er nie
mand aan gedacht heeft,” lachte hU „Ze mo
gen er mU wel voor bevorderen.”
Om alle risico te vermUden, wilde hU er voor
WASHINGTON. 1 BAprll (Reuter). In
een conferentie met de leiders van het Con
gres op het Witte Huls, waar het programma
van de zittingen var. hes congres werd vast-
geetgld verklaarde Roosevelt, dat voorlooplg
geen wetsontwerpen inzake het rilvervraag-
stuk zullen worden Ingediend.
als de regeering
overeenkomsten
:re aanmunt van
schaal nosophobia (vrees voor ziekte) doet ont
staan bU angstvalUgen.”
Volgens dr. Hutchison wordt er veel onzin
gepraat betreffende de vroegtUdlge ontdekking
van een ziekte. Men zegt: „Indien de menschen
om de zooveel maanden onderzocht werden,
zouden er heel wat onvermoede ziekten ontdekt
worifen.” De schrUver gelooft er niets van. Te
gen het kleine beetje ziekteverschUnselen. waar
men bU periodiek onderzoek achter zou komen,
weegt de massa nosophobia, die erdoor opge
wekt zou worden, ruimschoots op.
Zeer belangrijk Is de volgende uitspraak van
dr. Hutchison:
,Jk geloof dat de zoozeer heerschende en
toenemende hypochondriasis (zwaarmoedig
heid) grootendeels het gevolg is van oorzaken,
die buiten het bereik der medische wetenschap
staan van de levensbeschouwing van onzen
tjjd, en In het bijzonder van een overdreven
angst voor het leven, en van een verval In het
geloof in een Goddelijke Voorzienigheid.”
Dr. Hutchison, die ook als kinderarts groote
vermaardheid geniet, maakt voorts eenlge op
merkingen over „ouderlijke hypochondriasis"*
welke thans „bijna een nationaal gevaar ge
worden te” (WU leeken. noemen dat „pietlut
tigheid”). Reeds de verlossing wordt vaak tege- f
moet gezien als een groote operatie, vol vreese-
lljke mogelijkheden voor bet kind
voor de moeder. Zoodra het kind zijn intreda
in de wereld gemaakt heeft, wordt het In han
den gesteld van een „wetenschappelijk opge
leide nurse,” die het onderwerpen moet aan
een routine, even regelmatig als de bewegingen
der bewegingen.
Onder de zoogenaamde Intelligentie tiert de
„ouderlijke hypochondriasis” nog weliger. De
moeder Is geneigd, met behulp van een elemen
taire verhandeling over psychologie, haar on
handige vingers te steken in het delicate me-
chanlsme van den aankomenden geest van het
kind, terwijl zij tezelfder tijd op zijn lichaam
elke kuur, elk dieet, elke behandeling, die* toe
vallig juist in de mode Is, toepast.
Wat het moderne kind bovenal noodig heeft
Is, volgens Dr. Hutchison, maar., .veronacht-
zaming-
WU geven deze opmerkingen niet weer om
dat wij ze als Juist beschouwen. WU ztn niet
tot oordeelen bevoegd. Mgar In leder geval
lijken ze ons belangwekkend en, zelfs als ze
onjuist zUn, gezond.
op dit blad zijn Ingevolge de veraekerlngevoorwaarden tegen f Ofifïf} bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7 Cf} bjj een ongeval met f O Cf} bq verllee van een hand f 1 oq vertlee van een f Cf} oq een breuk van f Nf} bij vevtlee van *w
rm^revallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen vl/l/e- verlies van beide armen, oelde beepen of belde oogen f t doodelUken afloop een voet of een oog f A duim of w(javinger "been of arm f Tr anderen vinger
Weenen maakt zich vrooHJk over een grap,
ale de Nazi's uitgehaald hebben In het christe-
Ujk-soctele orgaan „Neulgkelts Weltblatt"
Onder den titel „Ave Dollfuss, Morlturl te
Balutant” (Wees gegroet Dollfuss, zU <h« gaan
sterven, groeten U) publiceert het blad een
gedicht, waarin hulde gebracht wordt aan den
kanselier voor sijn snelle onderdrukking van
de socialistische onlusten, o
Toen het blad gedistribueerd was, werd ont
dekt, dat de beginletters van dit gedicht de
woorden „Heil Hitler" vormden. Daar de ge
heele oplage al was verspreid, kon er niets meer
aam worden gedaan Verzamelaars betalen thans
hooge prijzen om een exemplaar van dit nummer
te bemachtigen.
n
is
