Repetitie te Oberammergau
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
u&faal uan den dag
M
I
B
GESPREKKEN MET DE
SPELERS
Het Geheim van
het open Raam
EEN TIP-TOP -Tin
'"Vorig* week voor zaken in
Ingeland geweest. Ik naar
Epsom, naarde paardanrennah.
En In het restaurant direct zoo'n
tl p-top kerel naar me toe. "Tip,
Sir?'* vroeg hij. Top, zei Ik,
geef mij een tip.
i
I
WOENSDAG 18 APRIL 1934
-Een haar
O
Leerstoel voor humor
De oudste Grieksche
papyrus
President Lebrun als
Een talengenie
peetoom
Twaalf nationale
Nieuw soort sidderaal
n
«I
Zeven kleuren, drie
stijlen
par
ken in Japan
De „geheimzinnige berg**
in Britsch Columbia
Onaangename erva
ringen voor vader Z wink
niemand lette op
re-
■e.
...i
her-
m
(Wordt vervolgd).
Hoe lang ik daar gelegen heb weet Ik niet.
Maar plots hoorde Ik een motorrijwiel In mijn
nabijheid stoppen en op 't zeilde oogenblik
beurden een paar agenten van de Ween ache
motorpolitie mij p en transporteerden my in
het zyspanwfegentje. Allicht had de veekoopman
de politie gewaarschuwd.
Na een rit van ongeveer een half uur arrl-
Profeseor H. K. Johnson uit Cincinnati heeft
in een meer na by Michigan een nieuw soort
zoetwateraal ontdekt, die verwantschap ver
toont met de sidderalen. Zooals men weet, krijgt
men, wanneer men deae dieren aanraakt, een
electrischen schok.
De
steek
Juiste
haalde,
by na
Burgoyne heeft nieuwe gordijnen in de bilio-
theek groote donkere tapyten hangen daar
erg mooi geloof ik, maar ze maken de kamer
De meest geliefde peetoom in Frankrijk Is
president Albert Lebrun. Hij heeft reeds 497
peetkinderen en verwacht wordt dat hy by zyn
aftreden in Mei 1939 meer dan 1900 peetkin
deren zal hebben.
Niet iedere baby kan den president als peet
oom hebben. Hy of zy moet minstens het acht
ste levende kind uit een familie en van sulver
Fransche nationaliteit zyn. De maatsehappeiyke
positie van de ouders, plaats van inwoning of
godsdienst zyn evenwel geen bezwaar. Het ma
ken van den staatspresident tot peetoom is In
gesteld tydens den oorlog door Poincaré.
Gaston Doumergue, de huidige premier, is
peetoom van meer dan duizend kinderen.
Detective-verhaal door
ANTHONIE GILBERT
rel
BM
vit
bn
en
1
va
wo:
Ke
der
E
gek
▼og
Ke<
koe
B
kei
voo
mai
E
B
prai
ops<
Verj
In i
Kee
tyd
co
pe
va
Niet te zoet, niet te straf,
net goedl
BOOTZ
Als de herfst over de met sneeuw bedekte
toppen der Waddington-bergen ligt, zal men
niet meer spreken van „Geheimzinnigen Berg”.
De Norman Watson-expedltle, welke tot nog toe
de meeste onderzoekingen In dit gebeld deed,
zal met de nieuwste middelen de steenachtige
kust haar geheimen ontrukken. De Waddington -
berg Is meer dan 5000 Meter hoog, hooger dus
dan eenige top van het Canadeesch gebergte.
Omstreeks 1860 wilde een moedig pionier, Alfred
Waddington, een weg over den bergketen zoe
ken. Hy toog moedig aan het werk, doch de
weg werd nooit gelegd. Hy aelf beleefde slechts,
dat de hoogtetop van den berg naar hem werd
genoemd. Men vergat den bergweg en den berg
self, zoodat de Canadeesche bergbeklimmer Don
Munday den top opnieuw ging ontdekken en
met eenige helpers de elgeniyke ligging in 1926
kartegraphlsch vastlegde. Aan de zyde van den
Pacific liep de berg steil af. Pogingen om den
„Geheimzinnigen Berg" vanuit het Westen te
veroveren, moesten by voorbaat als vruchteloos
worden beschouwd. Drie jaar geleden naderde
Sir Norman Watson hem dicht, vanuit de Oost-
zyde. Met uitvoerig studiemateriaal keerde hy
terug. Nu in 1934, heeft men de menschen en
het geld tezamen gekregen om onder leiding
van vroegere Himalaya-bekUmmers de besty-
ging te wagen. Men wil evenwel niet alleen den
hoogsten top bereiken, doch het Waddington-
project verwerkeiyken, dus den weg aanleggen.
„Toppunt!” bracht Zacha er uit, maar zy
was al verdwenen.
Hy lepelde nu snel zyn soep op en bedacht
dat hy in dit restaurant wel niet meer zou
terugkomen. By de laatste hapjes werd hy op
Te Londen is. vrijwel onopgemerkt, Herbert
haar in de ruime en imposante
liet, welke Hector Ascher's beroemde
herbergde, was zyn gezicht even
onverstoorbaar als steeds. Dit zeer groote ver
trek had die bekende geheimzinnige hoedanig
heid, welke men sfeer noemt. By de zeldzame
gelegenheden dat het Journalisten vergund werd
In het Museum binnen te treden, (want zoo
noemde men het huis In het dorp) namen de
interviewers In deze zaal plaats. Het groot*
en Indrukwekkende voorkomen ervan, bereikte
steeds het wonderiyk effect, dat elk teveel aan
gemoedsbeweging outnlddellUk getemperd werd.
De dame had ondertusschen de drie treden
beklommen en met *n bescheiden klopje, dat
volkomen in overeenstemming was met haar
ulteriyk, aandacht gevraagd voor haar per
soon. Een enorme butler deed open.
,JBlr Hector?" fluisterde een zenuwachtige
fyne stem. „Ik vermoed, dat hy me verwacht.
Ik ben Miss F»rrts."
De man Het haar door en bracht haar In
L-3, waar ze even
Een oogenblik later kwam hy
Winstone gestorven, die een der grootste talen
genieën was, die de wereld ooit heeft voort
gebracht. Hy stamde uit een armoedig milieu
en leerde verschillende talen beheerschen,
doordat hy werkzaam was als kellner. Een
Chinees, die door hem werd aangesproken in
de taal van het Hemelsche Ryk, ontdekte hem.
Toen hy zesentwintig talen beheerschte, kreeg
Wlnstone een ryksbetrekklng. Hy studeerde
echter vlijtig door en op bet eind van zyn
leven beheerschte hij niet minder dan negen-
en-vyftlg talen In woord en geschrift. Herbert
Winstone is slechts acht-en-veertig jaar oud
geworden.
Ondertusschen had 8cott Egerton het station
bereikt en z’n bespiegelingen over Ascher's
huishouden beëindigd Hy was reeds met zyn
gedachten by iets van veel directer belang,
maar, evenals een vrouw in haar prullemand je
soms vel een strookje lilde of satyn opbergt,
wat allicht nog wel eens dienst zal doen, wierp
hy in de voorraadkamer van zyn herinnering
het beeld van dat typische kleine bezoekstertje
op dien zwoelen Tnlddag, en was zoodoende
later toen de publieke opinie er belang in be
gon te stellen, in staat dien indruk aan de
notitie weer te geven.
achtervolging. Verscheidene politiebeambten
namen aan de achtervolging deel, vermomd als
Arabieren, zy slaagden er tenslotte In Abu JU-
deh en zyn metgezel Mustapha Armeet, die
eveneens verscheidene moorden op zyn gewe
ten heeft, in een hol te omsingelen, zy namen
de politie onder vuur, doch moesten zich ten
slotte overgeven, zonder iemand te hebben ge
wond of getroffen.
*t Was niet duur, een halve
ehllllng. Of Ik gewonnen heb1^
Man, ik heb heelemaal niet
gewed, Oööö, die tip? Dat
waa 'n TIP van BOOTZ I
Toen ik er over nadacht wat ik nu weer ge
daan had. kreeg ik razende spyt van mijn
dwaze daad. Waar moest ik heen, waar zou ik
onderdak vinden? Ik staarde den weg langs
om te zien of de veekoopman met zyn auto
misschien ergens was blyven staan, *k zóu hem
dan achterna hollen. Maar k zag niets. Wan
hopig liet Ik me voorover in het gras vallen.
De Amerikaansche Mark Twaln-vereenlglng
heeft besloten, ter eere van den beroemden
humorist een leerstoel voor internationalen
humor te doen stichten. Deze leerstoel zal een
internationaal karakter hebben en van jaar tot
jaar doo/ een professor uit een ander land be
zet worden. De eerste lezingen worden dezen
zomer gehouden aan de unlversltelt van Mis
souri.
den schouder gerikt en een mager heertje met
waterige oogjes sprak:
«Pardon, maar mag ik u eens iets vragen?"
„Ga uw gang,” antwoordde Zacha en veegde
zyn mond af.
Het heertje lachte, gaf een knipoogje naar
het haar en vroeg:
„Is dat haar al vry?"
De Japonsche regeering heeft besloten tot den
aanleg van twaalf nationale parken, waarvan
drie reeds in beginsel gereed zijn, te weten:
het .Mount Klrishima-NaUonalpark", het
„Unsen-Park" en de „Inland Sea”.
Voor vreemdelingen zal in het bijzonder bet
Unaen-park een soort Mekka der bewoners
van Achter-Azlë een groote attractie vor
men, daar er zich uitstekende golflinks bevin
den, heete bronnen, eersteklas hotels en vol
maakte autowegen.
„Inland Sea" Is het eerste maritieme natlo-
Dikwijls brengt een bezorgde
vrouw of moeder een van
de apelert eten en
drinken op de
repetitie
Men is dezer dagen gereed gekomen met het
herstellingswerk aan den Augsburgerdom. Als
leder Gothlsch bouwwerk bad ook deze Augs-
burger Ulrichsmünster byzonder veel van var-
weerlng te lyden: men restaureerde het eerst
de plekken, die het meest In gevaar verkeer
den en waar zelfs de kans op instorting groot
was.
Het herstel van het binnenste der kerk ver
oorzaakte echter, niet alleen technische maar
ook artistieke moeuykheden. Hier kwam de
oude strijdvraag op den voorgrond: restauree-
ren of conserveeren? Na lang over en weer ge
praat. besloot men in dit geval tot het laatste
over te gaan. Maar nu moest men uitzoeken,
wat eigeniyk voor verduurzamlng in aanmer
king kwam. In de veertiende eeuw had men
de kerk ingericht, maar sindsdien had men ses
keer over de oorspronkelyke kleur heengestre-
ken Deze zes streken, beboerende tot drie styi-
perloden. moesten worden weggevaagd. Daarna
conserveerde men het oorspronkelyke schilder
werk. zoodat de kerk er nu van binnen uitziet,
"ooals zy zes eeuwen geleden deed.
•a yr yn vriend Zacharias de Polster Is kunst-
1V1 schll<*r- Weinigen tullen van liem ge-
hoord hebben, om de eenvoudige reden
dat Zacharias onder een anderen naam schil
dert en dan nog voor een spiegel- en lysten-
handel
Zacha zooals hy in het‘wereldje van schil
ders, beeldhouwers, schrijvers en artlsten, ver-
eenigd in de kunstminnende vereeniging „De
Slof” genoemd wordt is een handige jongen.
Hy levert op bestelling en op maat alle
gewenschte variaties op de bekende paartjes
„Zomer en Wftiter”, „Ouderdom en Jeugd”,
„Afscheid en Weerzien” en meer van die lieve
stelletjes aan den wand, welke het in menige
„mooie kamer” nog uithouden tot het einde
der dagen, zyn werkelijk goede schepplngeh
wachten nog altijd op koopers. Maar dat is door
eeuwen heen al zoo geweest en het zal wel
zoo blyven ook.
Natuurlyk levert zyn werk, voor den spiegel
en lystenhandel te weinig op om fatsoenlek
te kunnen leven, met het treurige volg dat hy
noodgedwongen ónfatsoenlyk moet levén, dat
wil zeggen: dat hy dikwyis niet te eten heeft
en soms hëel rare sprongen moet maken om
het wèl te hebben. Het onfatsoenlyke in zyn
bestaan bepaalt zich hoofdzakelyk tot het feit,
dat er in het Quartier Latin verschillende ca-
fé’s en zaken zyn, waar Zacha nooit komt,
omdat hy er al te dikwijls geweest is en ten
slotte meestal vergat te betalen. Dat zyn van
die kleine dingen in het leven, die men een
arm kunstenaar niet kwaïyk moet nemen.
Dat hij een specialist is in het zonder-beta-
llng-meeryden in de Metro, moet eveneens eer
der als compliment dan als ongepastheid wor
den beschouwd. (Tusschen haakjes: het laat
hem overigens totaal onverschillig, hoe het be
schouwd wordt!)
Hy tracht op alle mogeiyke en onmogeiyke
manieren zyn voordeel te doen hy moet
het wel doen, want ik zeide reeds: Zacha is
kunstschilder, en dat verklaart alles. Ook met
dat haar. Dat gebeurde namelyk zoo:
Zacha had weer eens heel weinig geld, iets
wat hem als een chronische kwaal aangere
kend moet worden, en hy had honger. HJ
stapte dus een .goedkoop restaurant binnen en
bestelde een portie erwtensoep. Ik mag hier
wel verklaren, dat hy nog Juist anderhalve
franc bezat, goed voor een bord erwtenaoep-
met-fooi. -
Zacha bestudeerde dus heel gewichtig het
beduimelde kaartje met opschrift „menu",
erwtensoep" kwam hy eindeiyk, toen
de Juffrouw voor de vierde maal langs kwam.
,jnet brood en niet zoo heet alsjeblieft.”
Toen het bestelde even later gebracht werd,
zette hy zich op zyn gemak te eten, met heel
kleine hapjes anders was de kom zoo héél
gauw leeg. Hy had dien kom al meer dan half
leeg, toen hy sjakkes! een lang haar in
de soep ontdekte.
Zacha werd woedend en timmerde driftig
met zyn lepel op den rand van de soepkom
De bedienende juffrouw haastte zich naar hem
toe en direct viel Zacharias tegen haar uit:
„KUk u nou toch eens, juffrouw: een groot
haar in de soep. Dafcls toch geen werk!”
Hy hield het lange haar demonstratief in
Om aan het aanzleniyk vermogen van tante
Honorla’s erfenis te komen, trachtte sir Hector
bet meisje voor zich te winnen. Reeds zes Jaar
lang hield hy haar in z’n macht. Aanvankeiyk
had hy niet de minste vrees, dat zoowel haar
buitengewone schoonheid als haar erfenis hem
■ouden ontgaan. Nu Paula echter over enkele
weken meerderjarig zou worden en zich dus
aan zyn voogdijschap zou kunnen onttrekken,
trachtte hy haar tot allen pry* zyn wil op te
dringen, vooral daar Paula voor hem steeds een
Uitgesproken minachting aan den dag legde.
Aanvankeiyk had hy niet de minste aan
dacht geschonken aan de verstandhouding tus-
eeben Paula en den jongen Newnham. Hij vond
bet Jongmensch zeer vrijmoedig in z’n optreden.
Daar Newnham zich echter dezelfde vrijheden
tegenover miss Marlowne veroorloofde, bleef hU
vry van elke verdenking.
Totdat Sir Hector op een kwaden dag naar
landen vertrok en by zyn aankomst het huls
en by zyn aan.
vond. Sent laat In den avond kwamen de
j mndaam ten* met «een enden veroot-
W
die 1
nUp-
zyn
I Wipte
I de lu
I oogje
I Heel
I vond
I Dei
I mee i
te lel
I „Vooi
In
voor 1
I broek
I een I
I schép
I haar
I ter la
I plekte
I Mee
I Hoedt
I tuurli,
I ging i
I hy m
I drage
I een li
I nacht
I tafel
I broodi
I De i
I ruiker
I den n
I was Ji
I Kee
I met e
I dekt i
I 3en Ui
I Ule si
emaak
I. probee
I Kees
I nlt. w
Uen ei
Vast t
tf te
bakkei
ker. B
om dit
bij na
Zoo
Kees i
ging.
Nati
baasd
i bestovt
grootei
het de
«ooals
daan
Dat
dadeiy
hoor,
De t
gestap
Potjes
inaar i
Wat
gedach
ten eei
au n
Mank i
schuldlglng dan een lekken band, die ben ge
noodzaakt had, enkele uren in een restaurant
te wachten.
Zelfs het dienstmeisje had daar weinig geloof
aan gehecht.
Pleegdochter, voogd, secretaris en verschillende
bedienden, van beider kunne, vormden het huis
houden, ten tyde van deze tragedie. Daar kwam
nog by Ascher's steno-typlste, die te Chancel-
bury woonde eu iederen morgen en avond drie
kilometer naar en van het kantoor te voet af
legde. Zy kon met recht beschouwd worden els
een van Ascher’s unieke aanwinsten, omdat zy
tot het zeldzame soort typisten behoorde, die
smaak en intelligentie, vrouweiyke charme on
wellevendheid weten te comblneeren aan de
onvermoeibaarheid en de accuratesse van een
machine, zy was misschien sen of twee Jaar
ouder dan Newnham, een verbasend flinke
vrouw, met een byna manneiyk georiënteerden
levenskijk zooals weinig vrouwen weten te be
reiken. Zelfs haar stem en haar lach waren
dien, meer van een man dan van een vrouw. Ze
zag er steeds eenvoudig, maar goedgekleed uit
in een mantelcostuum. dat door een kleermaker
in strakke lynen wae geknipt.
Niemand kwam ooit verder dan de zelfkant
van het leven, dat deze man hier leidde en
zoo moet het ons niet verwonderen, dat Miss
Ferris zich onmlddeliyk een beetje beduusd
gevoelde en zelfs een beetje zwak na de door
gestane vermoeienissen.
Het voorkomen van den geleerde viel nogal
tegen en zyn verbazenden roep in aanmerking
genomen, zag hit er selfs onbeteekenend uit.
't Was een kleine man, en door een buitenge
woon knappen kleermaker uitstekend in de
kieeren gestoken. Aan z’n linkerhand droeg hy
een enormen gouden zegelring.. Z’n tameiyk
borstelige donkere baard en zwarte haardos
werden door den besten coiffeur van Parys
verzorgd. Z’n zwarte oogen die voor iederen
vreemdeling als donkere mysterieuze steenen
waren, werden nog geheimzinniger door een
paar in goud gevatte brilleglazen met dikke
lenzen; hy had byzonder witte, keurig verzorgde
handen; z’n spreken was zacht, zonder eenigen
nadruk en een beetje heesch.
Zelfs als hU stond, werd hy nog overscha-
duwd door zyn omgeving. Een bezoeker kon
zich dikwyis niet den indruk ontveinzen, dat hy
deze gewaarwording bewust had geschapen door
de wyze, waarop hy zyn meubels had ge
plaatst. Op het eerste gezicht en vooral op een
donkeren dag. was het, als stond de kamer veel
te vol. Het groote donkere karpet scheen els be
zaaid met tafeltjes en tafels en overal langs
de muren stonden kleine standaards voor boe
ken van bijzondere waarde, of schoonheid, die
even zooveel vallen waren voor onattente
dienstboden. De muren van dit tameiyk onge
wone vertrek waren één schitterend goud. dat
op een heeten middag als deze een tameiyk
schril effect gaf, maar in den winter, met s'n
getemperde glanzen oen byzondere aleer van
warmte gaf aan een kamer, die op het Noorden
uitzag en waar zelden de zon in scheen.
Miss Ferris kwam met vlugge passen naar
binnen, stak een der in de goedkoope hand
schoenen gestoken handen uit en nam den
stoel, dien Ascher haar had aangewezen.
„Ah, Misa Ferris. Hoe staan de zaken?" Z’n
glimlach Het een ry welverzorgde tanden zien.
Moeten er den laatsten tyd nogal wat gordynen
worden gerepareerd?”
zy sprak zacht, maar een beetje haastig,
alsof zy wel bemerkte, hoe hij goedmoedig tot
haar afdaalde, door zooveel belang te stellen
in haar schoonmaak-bezlgheden.
„O, ja, Sir Hector, zooveel als ik zelf
wensch. Ik ben de heele week by lady Miltown
in de South Street geweest die heeft een
erg mooi huls. Miss Penberthy heeft my daar
aanbevolen Ofschoon zy al dien tyd haar
blik op het vloerkleed hield gevestigd, had ze
toch kans gezien de uitdrukking van zyn ge
zicht even te bestudeeren. Nu ging ze op die
zelfde nederige, nerveuze wyze door: „Dan is
er nog Mrs. Freeman, die woont in Chelsea.”
Ascher stak zyn hand uit en krabbelde den
naam op het blad papier.
.Freeman? Die ken 1k. Die kan ons vandaag
of morgen wel te pas komen. En? Ben je nog
geweest naar het huis van Mr. Burgoyne?"
„Daar is voor de eerste maanden nog heel
vet werk, air Hector," Hel zl) hem bij. «Mre.
bracht, is reeds drie eeuwen oud en een won
derwerk van tooneelkunst. De punt wykt te
rug en laat bloed op het lichaam stroomen.
Nu heb ik deze metalen plaat weggelaten, om
de illusie niet te verstoren. Het was voor my
byna slecht afgeloopen, toen de eerste speer-
steek zonder metalen plaat werd
uitgevoerd. De „Rotnelnsche landsknecht”,
die den steek moest volbrengen, trof
niet de juiste plaats. De punt van de
speer week niet terug, maar de speer zelf gleed
af en kwam in myn onderkaak terecht. De
hevigheid was zóó groot, dat myn medespelers
dachten, dat myn kaak was doorboord.
„Maar ook de moordenaars, die naast
my gekruisigd worden, hebben het niet gemak-
keiyk. zy moeten nu reeds beginnen om hun
rol Hchameiyk te oefenen. Want tydens de
krulslglngsscène moeten zy 28 minuten lang
op één been staan, wat oen geweldige llcha-
meiyke inspanning is.
Maar wanneer ik over de repetities vertel."
zoo eindigt „Christus” „mag ik ook
myn ezeltje niet vergeten, dat my naar Jeru
salem brengt. Vroeger was het een ezel uit
Unterammergau, maar tegenwoordig moet het
uit Zuld-Tlrol komen. Het moet steeds een
braaf en gewilUg dier zyn. opdat den kinderen,
die met den intocht meedoen, niets overkomt.
Myn vorig ezeltje, dat ik uit Bozen
was zóó zwak en ondergoed, dat het
onder my bezweek. Toen heb ik het net zoo
lang met mals gevoed, tot het sterk en wel
gedaan was. Het heeft my by elke opvoering
heel gewillig over het tooneel gedragen. Ook
dat moet geoefend worden en het is niet een
van de gemakkelykste scènes....”
een keurig gemeubileerde hall,
kon wachten. 1
reeds terug.
Toen hjj
kamer
bibliotheek
In den tyd van Alexander den Grooten leefde
in Memphis een Grieksche, Artemisia genaamd.
Haar familie bevond zich in geldgebrek. Zoo
juist was haar dochter overleden en lag gebal
semd in huls en nu had men de doode aan een
schuldelscher als waarborg overgelaten als
waarborg voor een leenlng. In Egypte was het
n.l. een gebruik, de mummies van zooeven ge
storven personen als „pand” te gebruiken, daar
men met recht aannam, dat niemand een fa
milielid op den duur in vreemde handen en on
begraven zou laten. Maar in dit geval onttrok
zich de echtgenoot en vader eenvoudig aan zyn
pHcht en ging er van door De papyrus nu
bevat den vloek der verontwaardigde moeder
tegen haar echtgenoot. Zy gaf het blad, opge
rold en toegebonden, in den tempel van Serapls
en daar bleef het gedurende twee duizend jaren
Uggen, tot men het in 1830 by een ultgravlng
ontdekte. Vandaar kwam het in de verzameling
der Habsburgers en draagt den naam „De vloek
van Artemisia 1”
oeder, ik ga naar de graflegging!"
,J)et dan tenminste nog een hapje,
voor je weggaat!”
„Neen, neen. Ik heb geen tyd meer. De
petitie begint
Zulke gesprekken hoort men lederen avond
te Oberammergau.
Wanneer de duisternis de bergtoppen omhult
en de avondklokken luiden, dan gaan de huis
deuren open en stroomen de bewonen van
Oberammergau van alle kanten naar de repe
titie van het Passie-spel.
150 menschen repeteeren eiken avond in
drie zalen. In de school worden de zangrepetl-
ties gehouden, in het repetitle-theater speelt
het Passie-orkest; in het ateUer van den regis
seur Georg Lang komen de Passie-spelers
byeen.
De sang-repetltles zyn byzonder belangrijk.
Want den zangen van Oberammergau, die
wereldbekend zyn om hun prachtige en ge
schoolde stemmen, wacht een groote taak.
Vóór elk spel wordt een H. MIs opgedragen, ty-
dens welke het kerkkoor zingt. Daarby komt,
dat desen keer een musicaal debuut aan de
eente opvoering van het Passle-spel verbonden
is: de componist van de .jCreuzesschule", prof.
Wilhelm Müller, heeft een plechtige jublleum-
Passie-mls geschreven, die *t Jubileumjaar 1934
voor de muziekliefhebbers nog aantrekkelykei
Bal maken. Maar ook de musici hebben geen
gemakkeiyke taak. De Passle-muziek van
Rochus Dedler is uitgesproken Rococomuzlek,
die een zeer grondig instudeeren van haar
bekooriyke melodieën vereischt. Men heeft
Dedler den Mozart” van Oberammergau” ge
noemd, verheven en Uefeiyk als de werken van
Moeart is ook Dedler's Passle-muslek.
In het atelier verwacht de regisseur zyn
spelers.
„Hoewel wij het Passle-spel pas vier jaar ge
leden hebben opgevoerd, moet er toch veel
veranderd worden. Niet alleen moet de ensce-
neerlng worden verbeterd, maar ook van m’n
spelers verlang ik de grootste toewyding en een
groeiende verinneriyking. lederen keer wan
neer zy op de repetitie komen, moeten zy
«beter” spelen,” zoo vertelt Georg Lang.
de ik reeds uit myn hoofd, toen ik pas 10 jaar
was,” zegt hy. In geheel Oberammergau is
er onder de opgroelende jongelingen niet één,
wiens hartewensch niet de Johannes-rol is.
waagt zyn
voor zyn rol Zeer Ver
de repetieties voor hem.
ons reeds midden in het
vertelt Alois Lang,
hebben wy de „Opstan
den „Oiyfberg’’ gerepeteerd. Van
daag zyn de ,gralwachters en de opstanding”
J Van 1 tot t Juni a.*. organiseeren
J ipü voor onte lezers een premiereis
j naar de wereldberoemde Passiespelen
i te Oberammergau, met daaraan ver-
bonden uitstapjes in de prachtige
Beiersche Alpen.
De termijn voor inschrijving is nog
J niet gesloten. Eventueele deelnemers
vragen echter ten spoedigste nadere
inlichtingen aan het bureau van dit
J blad, afdeeling Reis Oberammergau.
de hoogte en sag de Juffrouw daarby verre van
vriendeiyk aan. Zy mompelde een excuus.
M'sjeu kreeg natuurlyk een andere portie.
Zacha deponeerde het haar op tafel en daoht
by zich zelf: „Zie zoo, dat is ten minste ander
halve kom voor hetzelfde geld...."
De juffrouw verscheen met een nieuwe kom
en Zacha begon weer rustig te eten. Maar toen
hy alweer over de
helft was. viel zyn j'
oog op het haar.
Hy zag even om
zich heen, maar l
de aanwezigen
hadden schyn-
baar alleen maar
Interesse voor hun borden, niemand lette op
hem. En Zacha sleepte het haar weer in de
toep
„Juffrouw," klonk het even later, „juffrouw!”
en de gedienstige haastte zich weer naar hem
tos, één en al vraagteeken.
„Blijft dat soms zoo." vroeg Zacha veront
waardigd en toonde ten tweede male een lang
haar, Jk begin nou werkelyk te gelooven
Wat hy geloofde, interesseerde de juffrouw
schynbaar heelemaal niet, want met een hoofd
sis een biet griste ze de kom weg en verdween
er mee.
„Als er nou weer een hasr in zit,” zei re,
toen ze een nieuwe volle kom vry onzacht voor
Zacha had neergezet, „begin ik te gelooven da>
u die zélf er in doet, m’sjeuI”
bracht Zacha er uit, maar zy
zoo donker, alsof er altyd een onweer in de
lucht hangt”
Weer Het Ascher zyn tanden zien.
„Des te bete?,” antwoordde hy. ..Een
bibliotheek kan niet donker genoeg zyn. Miss
Ferris.”
„Dat ben ik volkomen met u eens,” gaf zyn
geheimzinnige bezoekster op emstlgen toon toe.
„En hier heb ik iets, dat ik u kwam bren
gen....” Uit haar groote tasch haalde zy een
klein langwerpig pakje, dat erg netjes was in
gepakt. Er stond op geschreven: ,Miss Ferris,
39 Charlton Row, S W 1." Dit overhandigde
zy hem ea ze volgde met een merkwaardig
schranderen blik de zenuwachtige haast, waar
mede hy het opende. Op het eerste gezicht
scheen de Inhoud echter tameiyk prozaïsch,
een erg versleten band van een half in leer
gebonden boek, waarvan de bladzyden alle op
de hoeken waren omgevouwen of uitgerafeld
met allerlei vlekken op het leer en een ver
geelde kleur in bet papier. Maar de druk zou
een expert hebben doen watertanden. Ascher
hield het boek op zyn belde handen, hy keek
afwezig voor zich uit. zyn lichaam stond ge
spannen van een woordelooze vreugde. Ten
slotte wendde hy zich tot de kleine naaister.
„Hadt u er veel moeite mee?"
J f J f »9 op dit blad zyn Ingevolge de vereekeringavoorwaardan tegen f by levenslange geheel» ongeschiktheid tot werken door f JCn by een ongeval m«t by verlies van een hand f 1 9C oy verlies van een f Cf) bij een breuk van f Afi by verliee van "n
Allf (IvOftflf 9 ongevallen verzekerd voor aen dar volgende ultkeeringen f l/l/tz. verllea van beïd» armen, belde beenen of belde oogen f f doodeiyken afloop f re een voet of een oog f A reduim of wyavlnger «J(Z»~been of arm f anderen vinger
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De Christus vertolker
gezondheid voor zyn
moeiend zyn de repetieties
„Wy bevinden ons reeds midden
Passie-gebeuren," vertelt Alois
Verleden week hebben wy de
ding” en
slji, mc ,4(1
aan de beurt. De volgende week komt de „Gang
naar Jerusalem”. Ik ben iederen dag verschei
dens uren op de repetitie. Zoodra men op
het open tooneel van het theater kan spelen,
beginnen de repetities aan het kruis. Deze
zyn zeer vermoeiend. Ofschoon de kruisigings-
scène by de opvoering-zelf 28 minuten duurt,
is dit by de repetities natuurlyk veel langer.
Voor het oprichten van het kruis worden al
leen maar betrouwbare menschen gekozen,
want wanneer er maar een kleinigheid aan de
wyze van oprichting zou haperen, dan zou
ik met het kruis kunnen vaUen en misschien
het leven er by inschieten. Wanneer men voor
de eerste maal „gekruisigd” wordt, krijgt men
een eigenaardig gevoel, dat men even moet
overwinnen. Want zoodra de machinerieën on
der den vloer van het tooneel in werking tre
den, heft het kruis zich omhoog en men heek
dan een gewaarwording, alsof men in de toe-
schouwersrulmte terecht komt. Ook aan het
hangen aan het kruis op een hoogte van 3.5
meter, moet men eerst weer wenden. Ik weet,
dat menig Christus-vertolker duizelig is ge
worden. wanneer hy vanuit deze hoogte naar
beneden keek. Armen en beenen worden al
gauw gevoelloos en zyn als het ware afgestor
ven. Dat geeft byzondere moeuykheden, want
tusschen de afname van het kruis en myn
weerverschynen op het tooneel mag slechte
15 minuut voorbijgaan.
„Het ergste, waarover alle Chrlstus-vertolkers
klaagden, is de koude aan het kruis. Tydens
het nagelen Hgt men onder een glazen dak.
waar het zeer warm- is. Maar het opgerichte
kruis staat op zulk een hoogte, dat het thea
ter geen bescherming meer biedt. De koude
bergwind waalt scherp en snydend om het
slechts met tricot en lendendoek bedekte
Hchaam. Het is dan ook geen wonder, dat de
Christusvertolker een gedeelte van zyn leven
voor zyn rol opoffert. De grootste Uchame-
lyke inspanning van de kruisigingsscéne voel
ik nauwelyks. Ja. ik zou byna zeggen, hoe
grootere Uchameiyke inspanning, des te beter
het spel! Het kruis, dat ik moet dragen, is seer
zwaar. Het weegt byna 100 K.G. Ook dat moet
worden geoefend.
y de kruisiging heb ik enkele veranderin
gen aangebracht. Vroeger hing de ge
kruisigde mét de MNtiden aan kleine
dwarsriemen. Ik heb nu riemen overlangs inge
voerd. Hierdoor is het mogelyk, dat het Hchaam
na den dood als het ware krachteloos ineen
zakt. Daardoor wordt het effect van deze scène
verhoogd.
„De vroegere Chrlstus-vertolkers droegen on
der het tricot een metalen plaatje op de
plaats, waar de speer het hart moet treffen.
De speer, waarmede de steek wordt toege
veerde ik weer In myn kosthuis, het politie- en opdracht had gegeven hem direct te bellen
bureau, waarop ik onmiddelyk door den chef als Ik gevonden was.
van dienst aan een verhoor werd onderworpen Voorts vertelde hij my namens den hoofd
en gewezen werd op het dwaze van myn daad, commissaris van politie, dat ik niet vervolgd zou
worden en wat hem betrof morgen aan den dag
Maar wat een geluk wachtte my.... hy vertel- naar Marokko mocht vliegen, ik vergoot een
de meteen, dat mijnheer Sidney Bey her- stroom tranen van biydschap en had lust den
haalde m^len was geweest om my te spreken Inspecteur om den hals te vliegen.
eerste, die het repetitielokaal betreedt.
I 1 is Maria. De spelers zitten nog aan
tafeltjes hun rollen door te lezen, want op
bet tooneel in het openlucht-theater Hgt nog
sneeuw. Maar binnen enkele weken worden de
repetities op het tooneel zelf gehouden. Dan
wordt he» zttt het spelen ernst. Dlkwyis wordt
urenlang gerepeteerd en het is geen zeldzaam
heid, dat een bezorgde vrouw of moeder aan
een van de spelers eten en drinken op de
repetitie brengt.
.Mijn opvatting is sinds 1930 veranderd,”
vertelt Anny Ruts, de Maria. „Toen gaf ik
de smart weer in de uitdrukking der woorden,
maar thans zal ik dit veel meer in myn stem
doen klinken. Vaak kryg ik brieven uit aUe
werelddeelen met de vraag, hoe ik my de moe
der van Christus voorstel, als goddeiyk of
als menscheiyk wezen. Ik zie in haar in de
eerste plaats de Mo eder, een moeder, die de
boogste genade mocht beleven, die ooit een
vrouw ten deel is gevallen....”
Hans Zwlnk, de Judas-vertolker, repe
teert byzonder vlytig, want het is de eerste
keer, dat hy deze gewichtige en dramatische
rol zal spelen, zyn haar is al flink lang ge
groeid en hy doet veel moeite om zich een
echten- „Judas-blik" eigen te maken. Het ver-
verelscht veel oefening,” vertelt hy, „om de
stem zoo krachtig te maken, dat dese op
70 meter afstand tot aan de achterste plaat
sen van het theater doordringt. Maar ik heb
flink geoefend. Myn stem beeft al veel grooter
draagkracht gekregen. En de tekst? die
geeft my geen moeuykheden, ik ben er als het
ware ,Jn geboren", want myn vader, de be
roemde Judas van de Passie-spelen 18001900
en 1910, wilde juist op de generale repetitie in
1890 met zyn vertolking beginnen, toen hem
myn geboorte werd medegedeeld. Reeds als
kleine jongen kende ik zyn rol uit bet hoofd.
Nu ben ik wel nieuwsgierig, of bet my precies
■oo zal gaan als myn vader. Vaak hebben
opgewonden bezoekers hem na het spel opge
wacht, om den „gemeenen verrader” af te ros
sen. Menigmaal kwam hy bont en blauw ge-
slagen thuis...."
Ook Johannes, Willy Blerllng speelt
zyn rol voor den eersten keer, zyn haar hangt
in lange, blonde lokken op zyn schouders en
kenmerkt hem reeds op straat als den jongen
HeveHngsapostel. Ook voor hem Is de tekst niet
moeiiyk, „want de woorden van deze rol ken-
1^
