zeeroover
BOOTZ
ONZE 295e UITKEERING
f 78.220
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
I
f 50.- keerden wij heden uit
'S
Gibert, de laatste
uttAaal van den dag
De bewapeningen
Alle abonné’s
Het Geheim van
het open Raam
De sigaret
O
j
HEERLIJK! iiiiiiniiiiminiiuu
DONDERDAG 19 APRIL 1934
OPGEHANGEN IN 1834
Wat Duitzchland eischte
Misdadigersbewaking
I
Een ultimatum aan de
Mandsjoe-dynastie
wegens een aan
WAARMEDE
TOTAAL
BEDRAG
THANS
EEN
VAN
Amerikaansch bezoek
afgezegd
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
iahaven
t
■MM
pinde der zeerooverij in
den Atlant. Oceaan
Detective-verhaal dooi
ANTHONIE GILBERT
Aan onze Tip is GEEN
risico verbonden
Alleen genot! Probeer
.óók eens 'n TIP van
BOOTZ!
u
VI
geldende
den Heer
i
Onderzeeërs te Emm
f
'k-,
Piraten, door eigen „grootmoedig
heid” aan de galg gekomen
aan onze verzekerde abonné’s is uitgekeerd.
ingevolge de voor onze abonné’s
gratis-ongevallen-verzekering aan
S. J. VAN BERKIIM, K. v. 't Veerstraat 75, Alkmaar
hem overkomen ongeval. Dit is
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT£RLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
imiiuiuiiiimiiu
S
MARTIN BERDEN
da*
si
pi
Heb er
een
(Wordt vervolgd!
bescheiden
antwoord.
di
•I
woorden ,Je mag mee”, overhandigde hü mü
een brief.
Wanneer iemand, die metaal bij zich heeft,
geweer of ander wapen,
treden luidsprekers in
de
wer-
(Reuter).
door
voor
gierig naar wat Je ouders Je te zeggen hebben?
Mijn handen trilden bij 1 openmaken van den
brief, terwijl mijn hart Juichte: je mag mee. Je
mag mee. Het eerste wat ik uit het couvert
haalde was een bankbiljet van zestig gulden,
een van twintig gulden en twee van tien. Wat
ik oogen opzette. Zoo rijk was ik nog nooit ge
weest. Die lieve ouders toch!
TOKIO. 18 April. (V. D.) De Japansche pers
meldt, dat het bezoek van het Amerikaansche
eskader, daft in de maand Juni aan Yokohama
zou worden gebracht, door de Amerlkaansche
autoriteiten om technische redenen is afgezegd.
De natuur is dikwijls nukkig,
Want zt) doet niet zoo men wil.
En dat uit zich doorgaans heftig
In de grapfesmaand April!
Wat kalenders graag vóórspellen
Is gewoonlijk niets gedaan,
Want het weer trekt zich maar
weinig
Pc
de
Aan Bok Bols stond op het couvert en Tc zag
direct dat het t handschrift van mijn vader
was. Er moesten wel verschillende velletjes in
zitten, want de brief was erg dik. Kom jongen, ga
hem lezen, zei de Inspecteur, ben Je niet nleuws-
PADANG, 18 April. (ANETA). De onderzee
ërs K XIV en K XV zijn gisteren te Emma-
haven gearriveerd na een zware reis als ge
volg van een defect aan het duikroer.
1
1
1
t
1
s
i
8
8
V
V
a
B
ee
ee:
on
co
he
ne
vo
Wl
ke
va
zo
de
de
ve
j
•cl
Er
ke
in
vo
eei
Pr
zei
Ui
1
Vc
de
va
pe
uit
de
joi
nii
1
de
wa
Wl
MSSSSSSttMMaSSSMMMItMSSSIIISSIMMMSSMB
m
ge
ee
II
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiniiiiiinimiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiï
Ruim een kwartier was verstreken, toen de
heer Sidney Bey binnenkwam. Hij drukte mij
beide handen en liet zich daarna het verhaal
van mijn vondst en de reden van mijn vlucht
vertellen. Vol medelijden keek hij mij aan, en
toen de inspecteur uitgesproken was, riep hij
uit: Mijn beste jongen, had ik dat geweten, Tc
zou je direct alles gezegd hebben. En met de
LONDEN, 18 April (Reuter) De Fransche
antwoordnota werd heden gepubliceerd In een
Witboek, dat ook de sinds 14 Februari In de
ontwapeningskwestie gewisselde nota's behelst.
Het Witboek bevat o.a. een korte uiteenzet
ting der Duitsche regeering van de door haar
gewenschte wijzigingen In het Engelsche me
morandum van 29 Januari. Met name etecht
Dultschland In afwijking van de Engelsche
voorstellen het bezit van defensieve luchistrijd-
krachten, zonder bombardementsvliegtuigen,
gedurende de eerste 5 jaar van de voorgestelde
conventie en gelijkheid op luchtvaartgebied op
het eind van de tweede 5-jarlge periode.
Dultschland wil nieuwe regelingen aanvaarden,
welke het nlet-mllltalre karakter der 8.A.- en
S.S.-formaties verzekeren onder garantie van
een contröle-systeem.
Tenslotte wil Berlijn Instemmen met een ver
daging van de bewapeningsverminderingen der
andere mogendheden tot het eind van het vijfde
Jaar der conventie.
hetzij een mes,
poorten nadert
king.
het antwoord. Butman krijgt dan
boord te gaan met zijn jjapleren. HJ
SHANGHAI. 18 April (V. D.) De Chlneesche
regeering heeft besloten, dfn leden van de kei
zerlijke dynastie van Mandsjoekwo voor te
stellen uit China te vertrekken, indien zij kei
zer Poe Yi erkennen. Bovendien heeft de Chl
neesche regeering de pensioenen voor de leden
dezer dynastie geblokkeerd.
Van de weerprofeten aan.
En daar ook een vergelijking
Zelden in dit kader past,
Geven ouderen van dagen
Zelfs weerkundig geen houvast!
Plots'ling zit men in den zomer,
Absoluut Augustus-weer
Open ramen, lichte kleeren
En men zegt: ik transpireer!
Er wordt zelfs in dichte trammen,
Wat een stokpaard is, geklaagd,
Daar het kwik des thermometers
Thans om luchtverversching vraagt.
Maar al zit er een verrassing
In een zomerschen April,
Dit keer schijnt April te willen,
Zooals iedereen het wil!
Miss Ferris leunde achterover in haar stoel
en zag naar haar groote vierkante, zwarte
rijglaarzen, die onder den zoom van haar lan
gen versleten rok te voorschijn kwamen.
„Het geeft toch een heele hoop drukte, Sir
Hector,” zei ze zacht. „Ik heb er nu drie Jaar
op zitten loeren om dit te pakken te krijgen
Het is natuurlijk absoluut uitgesloten om zoo
iets uit te halen, als men er slechts heel kort
is geweest. Als ze het boek nu vinden, of liever
gezegd, als ze ontdekken dat het er niet meer
is, zullen ze zeggen: Miss Ferris kan dat nooit
gedaan hebben, die is hier al zooveel jaren.
Indien ze werkelijk Idee had gehad om het weg
te nemen, zou ze het al Jaren geleden hebben
gedaan.”
„En ik heb,” ging Ascher met welbehagen
verder, „bij Burgoyne herhaaldelijk met nadruk
beweerd, dat het boek een namaak was, een
verbazend handige namaak, maar In leder
geval een imitatie. Indien nu iedere andere
criticus mijn gezichtspunten deelt, zal hij ten
slotte gelooven, dat de fout bij hem zat."
„Is u niet bang, dat men u vandaag of mor
gen met gekke vragen zou komen lastig vallen?
Waarom of de oorspronkelijke en zeldzame uit
gave Juist In Sir Hector Ascher» bibliotheek
moest worden gevonden?”
„Het zal nooit In mijn bibliotheek worden ge
vonden," antwoordde de man nuchter. „Ben Je
ook al een van die rare menschen, die vasthou
den aan het dwaze begrip, dat mün boeken een
fortuin waard zijn?” Hij lachte: een cynische
lach, die de trekken van zijn «amelijk volle
roode lippen slechts accentueerde.
Ik vloog den brief door. Vader schreef, dat
ik, omdat ik toch niet deugde voor het schoen
makersvak, mee mocht. Het geld was bestemd
voor mjjn uitrusting. Namens moeder werd mij
verzocht toch vooral voorzichtig te zijn, ge
regeld naar huis te schrijven en er om te den
ken, dat Schiphol nog steeds een geschikte
landingsplaats voor vliegtuigen bleef.
zeerooverij In den Atlantischen Oceaan meer
te ontdekken viel
Wie overigens de geheele geschiedenis van
de zeerooverij van nabij wil leeren kennen,
leze het bekende boek van Philip Gosse
„De Geschiedenis der Zeerooverij”, uitgegeven
te Londen, en ook in het Fransch vertaald.
MSSMesaeassssttsMsessessseassassaeenaveeasnnii
Informeerde Jimmy plotseling. Hij vroeg bet
heel dociel, een beetje verlegen zelfs, maar in
zijn oogen vonkte het even vreemd en ge
vaarlijk.
Zijn bewaker overlegde een oogenblik bij zich
zelven. ..Als je geen kunstjes gaat vertoonen,
dan voor mijn part,” besliste hij tenslotte.
Jimmy diepte uit zijn tuniekje een leeren
koker op, koos er een sigaret uit.... Een luci
fer vlamde aan....
Het was een tijd geleden, dat Timothy geno
ten had van goede Engelsche tabak. Hij snoot
gretig en trok de lippen even zuigend bijeen.
Dkt ontging den ander niet „Ook een slgs-
rex?" bood hü aan.
.Dat zou Je wel willen, hé,” gromde de kreu
pele gesard, want de verleiding was groot, „om
dan meteen de gelegenheid te benutten en mjj
te overvallen. Ja, Ik ben me daar even gek!"
„Bah, wat een kind,” zei Jimmy minachtend,
zocht een nieuwe sigaret uit zijn koker en
wierp hem die voor de voeten. .Daar, toon nu
eens dat je werkelijk zoo’n held bent als waar
voor je aangezien wilt worden en raap dia
sigaret dan eens op. Het is toch een verduiveld
koud kunstje, het zoo te doen, dat je van mij
geen last krijgt,"
Het is voor een man niet bijster prettig voor
een kind te worden uitgemaakt en de kreupele
Timothy had zijn eigendunk in meer dan ge
paste mate. Zonder zijn prooi ook maar een
oogenblik uit het oog te verliezen, boog hij diep
door in de knieën en griste de sigaret van den
grond. Meteen was hij weer opgeveerd, haalde
een lucifer te voorschijn en streek haar met
een forschen zet aan langs zijn broek.
Belde mannen stonden dan vierkant en zwij
gend tegenover elkaar; blauwe sigarettenrook
wolkte boven hun hoofden, rook van goede en
pittige tabak.
Timothy zoog aan zijn sigaret -met lange ge
nietende trekken; hij Inhaleerde diep en met ‘n
zichtbaar welbehagen. Op het horloge schoof
de wijzer al verder naar het fatale oogenblik,
vrat In op den tijd en op het leven van den
gevangen politieman. Deze tartte het noodlot
In een provoceerend nonchalante pose, speelde
met de nestels van zijn papaverkleurige uni
form, zijn vaste klare oogen bezagen Timothy
met een peinzende uitdrukking, half meelij
dend, half geamuseerd.
„Weet je wat ik daar opeens bedenk.” ani
meerde hij tenslotte, „al mijn familieleden zijn
ouder dan zestig jaar geworden. *t Is gewoon
traditie in mijn geslacht dien leeftijd te over
schrijden. Ik wou je maar waarschuwen, zie je,
als je de traditie geweld aandoet, wreekt zich
dat onmiddellük."
Timothy opende den mond om Iets te zeggen.
Wat hU juist beweren wou, Is echter voor de
wereld steeds een geheim gebleven.
Verraderlijk onverwacht veranderde het vre
dige vuurpuntje aan het eind van Zijn bran
dende sigaret in een fel uitschietende vlam,
schroeide zijn baardharen, blakerde zijn gezicht.
Er klonk een knal als van een explodeerend
kruit.... de kreupele sloeg met een schorren
schreeuw belde handen voor het gezicht. De
revolver viel en ging af, een kogel boorde zich
In een der wanden.
Met één sprong had Jimmy Priest zich op
den overtroefden vijand geworpen. Een korte
worsteling en Timothy lag vloekend en tie
rend, maar zeer deskundig gebonden op den
grond.
„Als ik jou was, man,” zei Jimmy met een
lichtelijk trillende stem, „zou Ik, In plaats van
daar liederlüke taal uit te slaan, den hemel
danken dat 1 ding je bet ooglicht niet beeft
gekost!”
Den volgenden dag rapporteerde sergeant
Joachim Priest het voorgevallene aan zijn In
specteur.
„En als ik nu bedenk.” zoo besloot hij zijn
relaas, „dat, had ik die sigaret niet bij me ge
had. ik nu ergens liggen zou met een gaatje
in mijn schedel....!”
De Inspecteur knikte ernstig. „Hoe kwam je
eigenlijk aan dat ding?” Informeerde hij dan.
„O, houthakkers aan den Grooten Slaaf
plaagden elkander met die knal-artikelen.
Maar ze waren veel te zwaar geladen, er zijn
ongelukken mee gebeurd. Ik heb toen een paar
van onze manschappen den heelen voorraad In
beslag laten nemen en vernietigen. Die eene
stak ik bij me voor het rapport en als bewijs
stuk om de fabriek aan te pakken."
„Nou," overdacht de inspecteur nog eens het
avontuur van zijn mindere, ,Je mag alles bij
elkaar die fabriek wel dankbaar zijnt”
ÏNadruk verboden)
nllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllc
Voor het eerst zag miss Ferris hem openlijk
In het gezicht.
„Ik heb er eens over nagedacht, Sir Hector.
Ik ben zoo’n jonge vrouw niet meer Nee, ik
ben inderdaad al drie en vijftig en ik begin
dit bestaan wat vermoeiend te vinden. Ik heb
nu al vijf en dertig jaar hard gewerkt aan
gordijnen en andere dingen. Ik zou graag wat
rusten. Ik heb ergens een leuk huisje gezien.
Ik zou misschien wat kippen kunnen houden,
dat is een aardige bijverdienste
Hy gaf zich de moeite om wat naar haar
over te leunen.
„En nu komt u zeker aan mij jen kleine,
geldelijke tegemoetkoming vragen,” veronder
stelde hij.
„Indien u kans zou zien om mij te helpen,
Sir Hector...."
„Hier heb Je watHU maakte een bundel
bankbiljetten op tafel.
Maar zij schudde het hoofd en het wankele
evenwicht van den stroohoed dreigde gevaarlijk
verstoord te worden.
„Ik had Iets edelmoedigere gedacht."
Ascher leunde weer achterover In zijn stoel
en voegde haar op minachtenden toon toe:
„Je bent toch zeker niet zoo dwaas, te ver
onderstellen, dat je ook maar eenlgszins vat oo
mij kunt hebben? Voor al je vorige bemoeiin
gen ben je betaald volgens een af gesproken
overeenkomst. De meest waakzame rechter In
deze wereld zou echter hard werk hebben om
te bewijzen, dat ik je ooit een shilling heb ge
geven.”
„O nee,” kwam bet
I en Jiu-jitsu, onzichtbare
gebracht die alarm slaan wan-
immy Priest van de onvergelijkelijke Cana
dian North West Mounted Police was
In de ferme, rood-groene uniform der be
reden Inspectie een seer imponeerende ver
schijning. En de kreupele Timothy, met zjjn
eeuwig tranende oogen, zijn te kort been en te
groot hoofd, was dit alles behalve.
In de situatie tusschen hen beiden gerezen
kon Timothy echter worden beschouwd als de
beheerschende fartor en de politieman, als de
beheerschte. Deze stond tenminste, belde ar
men gehoorzaam In de lucht geheven, met een
lichtelijk verbijsterd gezicht te kijken In de
kleine ronding van een revolverloop, welke met
onverbiddelijke juistheid de plaats aanwees
waar Jimmy’s hart klopte.
,Jk moet zeggen," begon de kreupele Timo
thy, terwijl hij. steeds met zün wapen dreigend
zich met de linkerhand bliksemsnel meester
maakte van de polltloneele revolver, die In
Priest’s leeren gordel stak. „Ik moet zeggen
dat de N.W.M P. er heel verkeerd aan heeft
gedaan, zulke jonge kerels als jij bent, op mijn
spoor te zetten. Je moet een oude rat met be
proefde handen vangen.” En toen de ander
verontwaardigd een hoofdbeweging maakte:
„Ja, wou je soms beweren dat ik ongelijk had?
Zeker, Je bent een goed padvinder, anders had
Je deze hut nooit gevonden, maar een goed
politieman ben je niet, anders had je er wel
voor gezorgd tijdens Je bezoek hier niet te
worden verrast door den terugkeerenden eige
naar
„Toe zeg, een beetje redelijker,” suste het
slachtoffer van zijn eigen onoplettendheid;
„kan ik weten, dat zoo'n lompe vent als jij
naderbij kan sluipen als een Indlaansch ver
spieder! En overigens het beste paard strui
kelt wel eens.”
,Dat mag dan waar zijn,” grinnikte de kreu
pele. „maar dat struikelen van jou ral de
North West Mounted een flink stuk van baar
reputatie kosten."
„Ga Jü je nu niet te. veel verbeelden!”
„Ik verbeeld me niets, sergeant,” lachte Ti
mothy fijntjes. „En dat is ook Juist de reden
waarom ik er nog maar steeds niet in wil tip
pelen."
De beklaagde polltie-beambte bond in. „Ti
mothy,” zei hij verzoenend, „laten wij nu den
tijd niet verknoeien met dergelijke onnutte be
spiegelingen, maar hem besteden aan andere
zaken. Zoo wilde ik b.v. erg graag van Je weten
wat Je nu eigenlijk met my van plan bent.”
Timothy’s ongunstige tronie kreeg een erg
onaangename, loerende uitdrukking.
.Dat zul je hooren, sergeant! Dan Castabon,
mjjn rechterhand hier, een pracht van een
kerel, die zijn gewicht in goud waard is, reed
vanmorgen uit, om een. paar privé-zaken ie
regelen. Tegen den middag zou hij weer hier
zijn. Het begint nu te schemeren en Jiü Is nog
niet' terug. Wat denk jij daarvan?”
Wat Jimmy Priest daarvan dacht, hield hü
liever voor zich. Er zijn nu eenmaal bepaalde
gevallen, waarin het zeer onverstandig Is ver
standige meerlingen te uiten. Het kwam hem
voor dat zijn geval bij die bepaalde categorie
kon worden gerekend; hij deed er dus het zwij
gen toe en bekeek met studie zijn nagels.
„Je weet natuurlijk net zoo goed als ik,” ver
volgde Timothy dan, „dat hij, tien tegen één,
een ontmoeting heeft gehad met een paar van
jou lieve kameraden.,Als dat zoo is, zie ik hem
de eerste acht jaar niet meer terug. Maar dit
wil ik je wel vertellen," zoo besloot de kreu
pele op eenlgszins onstuimige wijze zijn be
toog, „dat, als het zoo moet zijn, de N.WMF.
een ijverig, zij het dan ook niet al te snugger
ambtenaar voorgoed zal missen Hier op dit
horloge Timothy haalde een grooten, ouder-
wetschen knol van een uurwerk, aan een zwaren
ketting gemonteerd, te voorschijn geef ik je
nog een volle 20 minuten. Is Dan binnen dien
tijd nog niet teruggekeerd.... dan bepaal jü
maar wie van de lui in jullie kazerne je rij
laarzen zal erven.”
De man, wlen deze ongunstige perspectieven
werden geopend, had even tijd noodlg om zich
hierop in te stellen.
„Dat klinkt niet bijzonder hoopvol,” consta
teerde- hij dan, en zün stem was nog bewonde-
rens waardig los en onbewogen, „maar In leder
geval is het loffelijk sober. Geen woord te
beetnemen; dergeiyke namaken staan hier
nogal.” Hü wuifde met zijn welverzorgde kleine
hand langs de dicht bezette planken. „Ik ben
zeer voorzichtig, Ik speel niet met vuur. Mr.
Burgoyne Is nu weg, niet waar? Welnu, voordat
hü terugkomt, is dat boek.... Ja, wie zal het
zeggen, waar? Maar niet In mijn bezit. Niet
fa 't bezit van Sir Hector Ascher."
Haar vlugge onderzoekende blik ontging hem
en een oogenblik later zag zü weer erg bedeesd
en vroeg ze hem:
„KrUgt u er een groote som voor?”
Hü noemde haar een prijs. Zü knikte met
haar kleine slonzige hoofdje. met het muis-
kleurig haar, dat achter de ooren met haar
spelden werd samengehouden en met twee
tresjes op het breede voorhoofd lag, terwijl
de bestofte zwarte stroohoed met den ver
schoten crêpe-rand deze beweging op groteske
wijze volgde.
„Dat is ook wel wat moeite waard.”
Ascher glimlachte cynisch.
„TI wilt toch niet zeggen, dat u deel hebt
In al die moeilijkheden door even een boek
voor een ander te verwisselen, terwijl Mrs.
Burgoyne uit Is en de dienstboden zitten te
eten?"
„Er Is een verhaal In het Oude Testament,"
antwoordde Miss Ferris erg zacht, „over een
man, met name David, die een reus neersloeg
met een steen en een slinger; zonder den ron
den steen zou hü Goliath nooit hebben kunnen
dooden 1"
„En u bent hier de ronde steen? Misschien.
Wat zou u daarmee?”
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiHiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiii
Men moest echter voorzichtig manoeuvreeren,
daar de piraten nog niet ver genoeg verwüderd
waren en zü zeker zouden terugkomen, als zü
zagen, dat de bemanning bevrijd was en dus
ontkomen kon. Een storm dreef het schip ten
slotte naar de plaats van bestemming, de ha
ven van Salem. En de bemanning was gered,
dank zü de ongebruikelijke „grootmoedigheid”
van de roovers. Het was immers hun gewoon
te om de veroverde schepen volkomen te ver
nielen. De bemanning werd meestal gedood, of
minstens gebonden, waarna het schip af doende
in brand werd gestoken. Op deze wijze ontrwam
geen enkele boot aan haar lot. Maar zelden
gebeurde het, dat de piraten een zoo groote
som aan geld vonden als thans op de „Mexi
can" en dit verleidde hen tot een slordigheid,
die sterk afstak tegen hun eeuwenoude wreed
heid, die geen grenzen kende.
Hun optreden was dan ook een afwijking van
het bevel van hun kapitein om de geheele be
manning te vermoorden. De aanvoerder van de
aanvallers had zich tevreden gesteld met de
bemanning op te sluiten en het schip in brand
te steken. Later zou hü verklaren, dat hü na
de brandstichting medelijden kreeg met de
slachtoffers en hun daarom het leven had ge
spaard.
Toen Butman aan wal kwam was zün eerste
werk om de autoriteiten in kennis te stellen
van'den overval en onmiddellük werden be
velen uitgegeven om de „Panda” te achter
volgen. Op de rivier Nazareth aan de Oostkust
van Afrika werd de boot aangetroffen en ge
nomen. Het grootste deel der bemanning wist
over land te ontkomen, maar een twaalftal
roevers, onder wie de commandant, werd ge-’
pakt en zwaar geketend naar Engeland gevoerd,
alwaar in 1834 in Boston hun proces werd be
handeld- Kapitein Gibert en vier van zün man
nen werden ter dood veroordeeld en opgehan
gen. Een zekere De Soto werd begenadigd, om
dat hü een paar jaar tevoren een zestigtal
passagiers van een vergane boot had gered van
de rotsen In zee. waar zü een toevlucht badder
gezocht. Een andere, Ruiz genaamd, werd even
eens vrijgelaten, omdat hü ontoerekenbaar
werd verklaard.
En hiermede was de laatste piraat In den
Atlantischen Oceaan verdwenen. Gibert was de
laatste, die door ’rijn eerste, zü het onvrüwil-
lige en maar zeer gedeeltelük goede daad, een
einde maakte aan zün leven en daarmede aan
de zeerooverij op dit gedeelte der wereldzeeen.
Men moet dit althans aannemen, omdat na
dezen overval, dus na 1834, geen geval van
Op een eiland In de baai van San Francisco
Is een nieuwe gevangenis in aanbouw, waar de
200 gevaarlükste misdadigers des lands zullen
worden opgesloten, en waar het vrijwel uitge
sloten is, dat een gedetineerde kan ontsnap
pen.
De cipiers zullen speciaal getraind zijn In
worstelen. bokseg en Jiu-jitsu,
stralen zün aan/e'.
neer iemand ps sseert
„O neen. Sir Hector. Dr vroeg, of Ik even
de maat mocht nemen van de ramen In de
bibliotheek, vanwege de gordijnen, die ik moest
knippen, en daar had niemand bezwaar tegen.
Mrs. Burgoyne was uit en de dienstboden
waren aan tafel. Trouwens, die zouden er toch
Beker geen vermoeden van gehad hebben dat
•en werkvrouw zich ook nog voor zeldzame
boeken kan Interesseeren.”
„Wanneer heb je dit te pakken gekregen?"
„O, een paar weken geleden, maar ik
meende, dat het niet erg veilig zou zün, Sir
Hector, om het u ineens te brengen, voor t
geval Mr. Bourgoyne het andere exemplaar
sou vinden, dat u mü mede gaf om dit boek
te vervangen. Voor mü rijn ze precies eender
Maar Ik vermoed, dat hü er nog niet aan ge
dacht heeft, het van de plank te nemen
„En dat zal hü de eerste zes maanden wel
niet doen ook. Trouwens als hü het niet heel
sorgvuldlg onderzoekt, of de voorpagina aan
•en expert laat zien, zal hü nog niet ontdekken,
dat hü gedupeerd la."
,Nee, nee, Nora. Dat is allemaal in orde
Maék je niet ongerust,” ging hü Ineens ver
der, toen zü plotseling overeind kwam zitten
en In houding en gezicht haar afkeuring te
kennen gaf. ,Jk neem geen enkel risico, wü
zün hier volkomen veilig. Sommige boeken....
sommige natuuriük, vele zelfs, zün authen
tiek. Ik ben echter niet rük genoeg om de
eenige eigenaar van eerste uitgaven te zün. Elk
oorspronkelijk boek In deze bibliotheek heeft
zün duplicaat of wellicht verschillende dupli
caten in de bibliotheken van andere mannen.
Zeldzame boeken.... ga die In Frankrijk of in
Dultschland of in Amerika zoeken, maar met
in Merlin St. Hugh.”
„Verkoopt u ze dan?”
„Ja, Ik verkoop ze natuuriük.
eenlg Idee van, wat sommige van die boeken
mü wel opbrengen? Maar nooit aan menschen
uit dit land of aan verzamelingen! Indien een
maal het gerucht de ronde zou doen dat Hector
Ascher begonnen was. zün boeken te verkoopen
zou zün reputatie voor eeuwig verloren zün.
Ik ben juist van Londen verhuisd, omdat Ik
hier minder achterna wordt gezeten
blbliophlelen en er minder gelegenheid
menschen Is om te gissen....**
„Gissen?"
Hü haalde de magere schouders op.
„Nou, dat Ik zoo Iets ben als een handelaar,
’n tusschenpereoon. Nee, nee. Ik heb je al ge
zegd, dat de bibliotheek nooit te helder, te
licht moet zün. Er zün namaken. Miss Fems,
die zoo buitengewoon handig tot stand rijn ge
komen, dat zeKs de fijnproevers zich laten
ngeveer een eeuw geleden ging de zee-
II rooverü op den Atlantischen Oceaan
langzamerhand haar ondergang tegemoet
en liet daarmede het bedrijf voornamelijk over
aan de piraten in de zeeën lungs <ie Oostkust
van Azië.
Dit is de reden, dat de laatste verhalen, die
over de Atlantische piraten In omloop zijn,
voomamelük dateeren uit de jaren 1830 lot
1834. ^Én van deze verhalen betreft den laat-
sten piraat van den Atlantischen Oceaan,
wiens ontmoeting met het zeilschip „Mexican
door den commandant van dit schip, Butman,
nauwkeurig is opgeteekend.
In September 1832 kruiste de „Mexican” met
thee en salpeter ter waarde van vierduizend
dollar enkele kilometers van de Zuid-Amerl-
kaansche kust, toen in de verte een schpener
opdook in den nevel. De kapitein greep zijn
küker en trachtte de boot te onderkennen. Er
scheen aanvankelijk geen gevaar aanwezig te
z|jn en hü liet alle zeilen büzetten om den
schoener in te halen. Nauwelüks had de „Mexi
can" zün snelheid opgevoerd, of ook de schoe
ner schoot vooruit, hoewel hy geen ensel zeil
had bijgezet. De commandant leidde hieruit
af, dat de boot dus eerst het anker uit had
en het nu had ingehaald. Na een plotseling
wending keerde de schoener zich tegen de
„Mexican”, kwam metvolle zeilen op hem
af en loste een kanonschot, terwyi het de Co-
lumblaansche vlag heesch.
Toen lagen beide schepen stil en begonnen
te seinen: „Wie zyt gü? Waariieen gaat de
reis? Welke lading?" „Thee en salpeter” was
het antwoord. Butman krijgt dan bevel van
boord te gaan met zün papieren. HJ neemt
afscheid van zün tweeden bevelhebber Reed en
daalt af In de roeiboot, die hem naar de „Pan
da" zal brengen. Maar daar laat men hem
niet aan boord. Vüf piraten, het pistool op den
gordel en de dolk In de hand, springen In
zün boot en bevelen hem' mee terug *e zwem
men naar de „Mexican”. Daar aangekomen,
gaan twee roovers direct naar de kajuit van
den kapitein, terwül de drie anderen op de
commando-brug blüven en enkele schepelin
gen, die hen nieuwsgierig bekaken, met hun
dolk aan het hoofd verwonden. Een der ge
wonden, die ae wonde overleefde en later als
getuige In het proces tegen de piraten zou op
treden, had zün leven te danken aan een doek,
die hü onder zün muts om het hoofd had.
Het aanwezige geld, een bedrag van twintig
duizend dollar, was intusschen gevonden en
«en van de piraten seint het nieuws naar de
„Panda”. Onmiddellük wordt een boot te wa
ter gelaten en een twintigtal piraten roeit op
de „Mexican” af. De bemanning van het over
vallen schip krügt order om de kisten met
geld naar de andere boot over te brengen en
terwül dit geschiedt, gaan de bandieten naar
de kajuit terug «m den kapitein de gebrulke-
lüke beleedigingen naar liet hoofd te slingeren
hem met huq dolken te bewerken en hem tenslot
te om nog meer geld te vragen, terwyi zy hem
met een scheepshoorn op het hoofd slaan Twee
matrozen, die In de nabüheld zün, trach’en
te vluchten en worden onmiddellük achter
volgd. Een van hen wordt in het ruim ge
smeten en breekt den nek, de andere weet den
voorsteven te bereiken, waar de geherie be
manning van de „Mexican" bijeen gedreven
Staat.
Plotseling verschijnt de tweede bevelvoerder
van de „Mexican”, gevolgd door den roover-
kaplteln, ter plaatse en geeft een der matrozen
bevel een bedrag van tweehonderd dollar, dat
hü voor hem verborgen had, tè halen. De ma
troos, Larcomb genaamd, gaat zoeken en
brengt tenslotte den zak met geld. De piraat
grüpt den zak, bestygt de commandobrug en
strooit den zak over het dek leeg om de be
manning van de „Panda” te laten zien, dat
hü nog geld heeft gevonden. Daarna richt hü
het woord tot Butman en dreigt hem en zijn
geheele bemanning de keel af te snijden, als
niet onmiddellük al het geld, dat aan boord !c.
wordt afgedragen. De matrozen krijgen den
schrik te pakken. Ze hebben allen hun klein
bezit op verborgen plaatsen bewaard. Het wei
nige geld, dat zü op zak hebben, werpen zü
neer, omdat zü weten, dat de piraten ge-
makkeiyk het andere geld zullen vinden De
bandieten nemen daarna alle horloges m beslag
en alle nieuwe kleeren der bemanning. Dan
vertrekken zü. omstreeks drie uur In den na
middag, en laten de bemanning aan haar lot
over.
Kapitein Butman, die door een patrüsjjoort
de bandieten had zien aftrekken, verschyut
aan dek en ziet, hoe de piraten hebben huis
gehouden. De take la ge was doorgesneden en
bet schip lag machteloos en zonder verweer op
de golven te detnen. De «ellen waren tot lap
pen gescheurd de Instrumenten waren vernield
en in de keuken was brand gesticht. De be
manning vond hü opgesloten m de kajuiten.
Zün eerste werk was den brand te blusschen en
sün mannen te bevrijden, die onmiddellük aan
het werk gingen om de schade te repareeren.
„Ik weet dat u slim bent, al te slim, dan
dat een van ons beiden er onder zou moe
ten lüden en ik hoop, dat Ik nooit me zal
laten verleiden tot dreigementen. Maar In
dien een dame, die voor haar eigen onder
houd moet zorgen, in staat is om een man
van uw positie, Sir Hector, van dienst te zün,
met zeer delicate opdrachten, kan het toch
wel eens gebeuren dat de lastgever bereid Is
diensten op edelmoedige wijze te be-
loonen.
Ascher keek haar onderzoekend aan.
„Ben je bang, dat men je verdenkt?” vroeg
hii langzaam.
,^ch, dat Is het niet; maar Ik ben moe.
En Ik geloof, dat ik minder overleg heb dan
vroeger. Ik begin bang te worden Ata ik
’s avonds naar huls loop, te het net of er
telkens stappen vlak achter mü klinken en
soms werk ik Inderdaad tot zeer laai in den
avond. Als Ik langs gesloten huizen wandel
voel Ik telkens een hand op mün schouder
grijpen; en *s avonds op mün kamer lees Ik
de krant en ril en huiver bü de verhalen van
andere vrouwen, dieniet erg gelukkig ge*
weest zün. En ik wensch m|Jn werk er aan te
geven, voordat het te laat te. Ik heb dertig
Jaar gespaard en het heeft me maar weinig
geholpen. Sir Hector.... U bent een rijk
mensch, u zou het niet eens missen
Ze zag met haar füne bleeke gezicht smee-
kend naar hem op, maar hü bromde nog dieper
in zün baard.
f
op dit blad MJn Ingevolge de verse kering» voorwaard en tegen *>11 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f een on8®v*l met f bU verlies van een hand f O/T °W verlies van een f CJi b|j een breuk van jÊJb bil verlies van
ongevallen verzekerd voor een der volgende uit keer Ingen verlies van belde armen, oeide beenen of belde oogen f f doodeRJken afloop J een voet of een oog duim of wijsvinger i been of armf anderen vinger
veel!” En toen de ander niet inging op zün
bluf: „Toch zou Ik maar niet meer stukken
maken als Ik jou was; je zondenregister Is al
groot genoeg.”
„OchJ’ deed Timothy poeslief, „bekommer je
maar niet om mü, Jongen, dat komt wel in
orde!”
„Ik help het je hopen,” zei de politieman en
knipte een paar maal vlug met de oogleden.
„Kan ik misschien mün armen laten zakken?”
De ander knikte toestemmend.
Een lange jx>os bleef het absoluut stil in de
kleine blokhut. Op de wijzerplaat van het hor
loge schoof de
wüzer langzaam
vooruit: vyf mi
nuten, acht mi
nuten.... Buiten
bleef het stil.
„Mag Ik een si
garet rooken?”
