Daden van waren heldenmoed
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
I
w^aal den dag
DE LIJN
BIJ DE MELAA TSCHEN
IN DEN SOEDAN
'A
Het Geheim van
het open Raam
EEN TIP-TOP "TIP”!
**Vorig» waak voor zaken In
Engeland geweest. Ik naar
Epsom, naar do paardenrenneh.
<5
DINSDAG 24 APRIL 1934
toe
Het kan verkeeren
sa.
i De angst van
Mevrouw Alberton
Vaticaansche biblio
theek en Amerika
Muskieten verduisteren
de zon
De ongrijpbare bandiet
T
Dillinger opnieuw ontkomen
L
Alle abonné
Ongehoorde wilsinspan-
ning van een chirurg
Kankerbestrijding in
China
Bijbel vertaald in het
W orrora-dialect
Detectiveverhaal door
ANTHONIE GILBERT
r-
TREIN ONTSPOORD IN
MEXICO
Hoe een Jezuïetenpater geeste
lijken bystand verleende
aan verongelukte
mijnwerkers
Menschen en dieren worden er
door gekweld
een drama in het museum
n
l
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Merkwaardige verkiezingsuit
slagen in Frankryk
i
mniniiiiiiiinninii
let».
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
T
kamer
1
H
2-
I
EL
!E
4
11 Reizigers werden
was
hü
hinderde dan een
ze een ramp
Hü
grootst
[lopte f
I
1
8
ii
17
>o
o
plotseling In een hel verlicht vertrek
gebracht. Geen van belden sprak een
9
e
1
F
n
4
r
n
G.
00
’0,
grens,
een
n
k.
L
-45
es.
-ia
ar
II
I,
P.
ln«
ien
nt,
ill-
em
sla
00
de
900
ele
ool
50.
ram
a Nlet to «Oat, niat to Straf,
VL net goed I
B00TZ
10
de
st.
s
00
er
er,
BL
kamer, die ultzag op den tuin an waar
te doel van
even op de
deur en ging sender op antwoord ta wachten
Vit Zuld-Afrika wordt gemeld, dat zich in
tal van jaren nog niet zulke enorme zwermen
muskieten hebben voorgedaan als dit jaar het
geval Is. Mensch en vee worden door deze kleine
insecten gekweld en de ziekenhuizen bergen
momenteel hoofdzakelük slachtoffers, die een
vergiftiging hebben opgedaan door muskieten
prikken. Artsen en deskundigen op medisch
gebied zijn dagelijks aan den arbeid, om de
boerenbevolking alle noodige inlichtingen te
verschaffen ter voorkoming van Infectie en ter
behandeling van de slachtoffers. De muskieten
hebben reeds verscheidene gevallen van ma
lariakoortsen veroorzaakt, vooral op het platte
land. waar de hygiëne vaak zeer te wenschen
overlaat. Talrijke dieren als schapen, paarden
en runderen zijn aan infectie gestorven, terwijl
vele kinderen van het brood of snoepgoed eten,
dat door de muskieten Is bevuild. Dit jaar is
het wel een vreemd verschijnsel In Zuld-Afrika.
dat de muskieten zoo beduidend veel grooter
van bouw zijn dan de vorige jaren. ZIJ kenmer
ken zich als de echte tropische Insecten, die
hevige koortsen kunnen veroorzaken. De zwer
men muskieten zijn van dit jaar zoo enorm
groot, dat de zon op sommige dagen er door
wordt verduisterd. Bjj duizenden en duizenden
trekken de dieren, vooral na een vochtlgen
nacht, vanaf het land naar de steden en tas
ten zelfs de planten en hoornen aan.
ten gordijnen, die
:h kunstaar had laten
gedeeltelijk dichtgetrokken, om
[ten te sluiten, soodat de kamer,
den tijd van het Jaar, In het half-
'4
heel hun toestand geschetst, die voort
durend op een dood punt stond.
Plotseling hoorde zü zachte schreden achter
haar en het zachte sluiten van een deur.
De Vaticaansche Bibliotheek, die steeds als
een der meest beroemde en waardevolle boe
kenverzameling der wereld wordt beschouwd,
heeft in de laatste jaren zeer nauw samenge
werkt met bultenlandsche bibliotheken, niet
alleen tot uitwisseling van verschillende wer
ken, doch ui het bijzonder tot opsporing en
navorsching van oude waardevolle documenten.
Zoo meldt het Jaarverslag van de Camegie-
stichting voor den Internationalen vrede zeer
interessante bijzonderheden over een nauwe
samenwerking met de Vaticaansche Bibliotheek.
In 1937 onderhandelden eenige Amerlkaan-
sche bibliothecarissen met de Vaticaansche Bi
bliotheek over de mogelijkheid om tfun kost
bare verzameling handschriften en ander
waardevol historisch materiaal ter beschikking
te stellen van een nauwere Internationale sa
menwerking tusschen de geleerden op dit ge
bied. Als resultaat van dit congres werd be
gonnen met de samenstelling van een modern
catalogus-systeem. Dit plan ondervond de volle
goedkeuring van den H. Vader, hetgeen van
groot belang Is, daar de Paus zelf als voorma
lig bibliothecaris op dit terrein zeer veel er
varing heeft op dit gebied.
Het moeilijk» werk stond onder deskundige
leiding van Mgr. Mercati, prefect der biblio
theek, en Mgr. Tlsserand, pro-prefect.
Door deze cataloglseerlng Is een groot aan
tal handschriften en documenten voor den dag
gekomen, die tot nog toe onbekend waren ge
bleven.
Het werk werd gefinancierd door de Came-
gie-stlchting.
NEW YORK, 23 April. Uit East River wordt
gemeld, dat de federale politie en de gendar
merie er in waren geslaagd In de buurt van Mer
cer in een boschkamp Dillinger en zijn bende
opnieuw aan te houden. Het huisje, waarin
Dillinger zich ophield werd In verren omtrek
omsingeld. De politle-agenten wierpen met
traangasbommen, waarna zü optraden. Tot hun
groote verwondering troffen zij In het huisje
slechts drie vrouwen, die pertinent verklaar
den Dillinger en zün bendeleden niet te ken
nen. Dillinger was er opnieuw in geslaagd te
ontsnappen. Een gendarm, die Zondag bij het
vuurgevecht gewond was, is overleden.
lukte het hem de operatie ten einde te brengen
en den zwaar-zieke te redden. Nauwe
lijks bad hij de laatste ingrepen gedaan
daar viel hjj dood op den grond. Heel Rome
nam aan zijn begrafenis deel. Achter den lijk
wagen schreden de Konlngjn, Mussolini, een
militaire compagnie en een groote deputatie
der fascistische partij.
Slechts wie de overweldigende werkelijkheid
van het hiernamaals en het onvergankelijke
leven bjj God In het diepste zijner ziel erkent,
slechts hij, die innerlijk geschokt is door de
liefdebewijzen van den God-Mensch, kan zich,
zooals de hier geschilderde helden deden, be
geven In den nacht der zelfverloochening. Zjj
hebben hun lewn verloren, om het te gewin
nen voor eeuwig. Slechts menschert van dit
soort zijn tenslotte de steunpilaren der wereld
orde, die zonder deze liefde zou verkeeren In
een onsamenhangenden chaos.
En In het restaurant direct zoo’n
tip-top kerel naar mo toe. Tip,
Sir?” vroeg hij. Top, zei ik,
geef mij een tip.
•t Was niet duur, een halve
ehilllng. Of ik gewonnen heb?
Man, Ik heb heelemaal niet
gewedOööö, die tip? Dat
was n TIP van BOOTZl
De boot, legde aan? Traag gingen de minuten
voorbij. Ze ging de trap af. de loopplank over,
verder, naar het douanelokaal. D? menschen
verdrongen elkaar tusschen koffers en tas-
schen. AWe bagage werd aan een onverbldde-
lijk onderzoek onderworpen; er werden vragen
gesteld; om de antwoorden werd twijfelachtig
geglimlacht.
Toen kwam de beurt aan mevrouw Alberton.
De beambte bekeek onderzoekend haar ietwat
gehavend ulterlük en daarna den Inhoud van
dr koffer. Bleek en bevend, zoo zwak, dat ze
bang was te zullen vallen, leunde ze tegen de
tafel.
Het zwijgen van den beambte werd onuit
staanbaar.
Eindelijk, nadat hij haar weer even had aan
gekeken, schoof hij een koffer naar haar toe:*
„Gaat u even zitten, mevrouw; de zee schijnt
u nog al aangepakt te hebben. Hebt u niets
te declareeren?”
Ze schudde neen.
De beambte was zoo vriendelijk haar koffer
weer te sluiten, zei „all right," bracht de hand
aan z'n pet en ging verder.
Ze haalde diep adem. Gelukt! Gered!
Toen ze zich weer sterk gevoelde, verliet ze
vlug de zaal, nam een taxi en liet zich, geheel
doordrongen van t gevoel veilig te zijn. In da
kussens neervallen.
In Londen kwam haar man haar van 1 sta
tion halen. Mevrouw Alberton bleek haast te
hebben en eerst gerust gesteld, toen zij zich
op haar kamer van haar kostbare kant had
ontdaan Toen ze de kamer weer binnenkwam
waar haar man d*r wachtte, nad zij de duur
betaalde kant In de hand. Ze legde die vóór
hem op de tafel en keek hem toen aan, half
gelukkig om 't geslaagde avontuur, half bedrukt
nog van den doorgestanen angst.
„Die kant heb Ik gesmokkeld, George. Het
ging of ’t gesmeerd was."
Haar man luisterde met aandacht ."'terwijl ze
uitvoerig de heele historie vertelde.
Toen ze klaar was met vertellen, schudde
George Alberton het hoofd en lachte even:
„Maar kindlief, weet je dan niet dat de In
voerrechten op kant in Engeland al jaren ge
leden opgeheven zijn?"
Mevrouw Alberton staarde hem wezenloos
aan en viel, een onmacht nabij, °P een stoel
neer.
Op de tentoonstelling „Voeding
en Hygiene'* in Den Haag wei
geren vele dames pertinent sui
kerproducten te proeven, uit
vrees voor de slanke lijn.
Bey’s kamer, waar tot mijn schrik licht brand
de. terwijl oom voor t venster stond. Oom.
draai dal licht uit, straks schieten ze on u!
Pas had ik het gezegd, toen een kogel het raam
verbrijzelde en In den muur tegenover het
raam sloeg. Oom Sidney begreep nu ook, dat
het ernst was. Hü knipte onmiddellijk het licht
uit, trok vlug zijn laatste kleedingstukken aan.
greep zijn koffertje, wierp er zijn tolletbenoo-
dlgdbeden in en stormde met mij de trap af
naar beneden.
De eetzaal was vol menschen. Hierheen waren
De geneesheeren hebben hun handen vol
werk met de bereiding van speciale zalven,
hoofdzakelijke bestaande uit Jodium en sal
miak, welk middel aan de Afrikaners van re-
geerlngswege wordt verstrekt en als voorko
ming»- en geneesmiddel onontbeerlijk is.
Ter nagedachtenis van dr Seen Yat Sen.
den vader van het moderne China, heeft het
centraal uitvoerend comité der Chineesche re-
geering een prijs uitgeloofd van 50.000 Chi
neesche dollars voor, het vinden van een ge
neesmiddel tegen kanker, de dekte waaraan
dr. Boen Yat Ben In 1935 overleden Is.
Behalve Chineesche, mogen ook bultenland
sche doktoren mededingen.
De wijze waarop men den kanker denkt te
bestrijden, moet zeer nauwkeurig worden ver
meld.
imiiiitiiimiiiHiiiiiiimiiitiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiml
,,/ki wius
Maar Newnham was de trap al opgegaan
HU hoorde haar dus niet.
TWEEDE HOOFD6TUK
Toen hü Miss Marlow’s kamer verliet, ging
d* jonge man zoo vlug mogelük naar het
andere vertrek boven de enorme bibliotheek
een 1--
Paula Parkton zoo wat het
haar leven doorbracht. Hü kl
steeds voor als Iemand, die uit een donkeren
kerker
wordt
woord, toen hü de deur sloot. Het gevoel, dat
haar voortdurend bekroop, wanneer zü zün
hand op den deurknop hoorde, scheen haar in
de war te brengen en met een gebaar van
medelijden en smeeken bracht zü een hand
naar haar hals.
Hü zei boos:
„Ik heb dit boek voor u meegebracht’’ en
legde het op een tafeltje.
Zü was nog steeds niet in staat, een woord
te uiten en dit ziende, ging hü verder, ter
wijl een hoog rood naar zün wangen steeg:
„PaulaIk heb nog Iets anders voor je
meegebracht. Een kleinigheid, een aandenken.
Je moet het van tüd tot tüd eens dragen
als Ik hier niet meer ben.”
Haar oogen stonden plotseling groot en bang
en vragend open.
„Niet hier, Arthur? Wat bedoel je daarmee?
Je gaat toch niet weg?*’
„Ik moet wel. Denk je dat Ik dezen toestand
nog langer kan dulden Ik had al lang weg
moeten zün,”
,J3an laat je mü dus alleen met hem?**
Zü keken elkander aan over de gepolüste
tafels, gespannen, dramatisch. Ten slotte zei
zü:
„O, ik tfenk, dat ik bet besterven zal. je weet
niet.
„Lieveling, ga niet verder.” mompelde hü
wanhopig. Om haar aandacht van haar eigen
verdriet af te lelden, opende hü een smal «tul.
Zij stond nog tn dezelfde houding, toen een
half uur later haar voogd binnentrad. Zü had
gedacht, dat sir Hector onmlddellük naar de
bibliotheek zou gaan en ze kreeg een verlam
men gevoel, toen ze hem hoorde stilhouden
voor haar deur.
Indien Arthur weggaat.” dacht ze met plot-
sellngen schrik, „kan Ik zoo niet verder blijven
leven, dan geve God me toch uitkomst.*'
Ascher kwam binnen en sloot de deur voor
zichtig achter zich. Het gesprek met den p*r-
ticulleren detective zat hem nog versch in het
geheugen. Ondanks al zün pogingen om zün
selfbeheersching te bewaren kon hü slechts met
moeite een itherpen toon onderdrukken, toen
hü aside:
„Ik heb Je iets te vertellen, Paula."
Hü draalde nog een lamp aan en juist een.
die het vertrek In sterk wit licht zette, om de
reactie bü zün pleegdochter des te scherper te
kunnen waarnemen. Zü zag niet naar hem.
m»ir naar de tafel. Toen vielen haar oogen
vanzelf op de topazen. die daar in hun fluwee-
len bed lagen. Ascher's blik volgde den haren en
op dat oogenbilk had selfs een hemelache
boodschapper hem niet kunnen overtuiRsn van
haar onschuld. Voordat zü nog kon spreken, had
hü de Juweelen reeds In zün hand.
(Wordt vervolgd)
Zs draalde zich plotseling om. en als wilde
p voorkomen, strekte te een hand
uit in de richting van de deur en riep heel
zacht:
„Arthur.... O, Arthur!"
en berusting In haar wanhoplgen
toestand lagen In dezen woorden. Zü wendde
zich van hem af en zag over den regen tuin.
Achter haar was er geen enkel geluid in de
beschaduwde kamer.
De stilte hield hen beiden gevangen. Er
viel niets meer te zeggen Zü wu de rijke
pleegdochter van sir Hector Ascher, hü diens
secretaris en zoo arm als de mieren. Daarmee
Hü verdween en sloot de deur met opval
lende zorg.
Ruth zat haar mooie egale tanden met haar
vulpotlood te bewerken.
„Ik zou wel eens willen weten." mompelde
zü. ..of hü werkelük van plan Is. zün hoofd
te verliezen door die vrouw. Als hü niet oppast,
wordt zün positie hier onmogelük.'
Het was niet voor t eerst, dat d*t vraag
stuk haar eenige kopzorg gaf. Ze wist maar al
te goed, dat de minste inmenging van haar kant
Newnham’s onmlddellük ontslag tengevolge zou
hebben. Hü behandelde Ascher altüd met op-
merkelüke geringschatting, maar legde een
voortdurenden eerbied aan den dag voor Paula
Parkton, wat Ruth meer
uitgesproken hofmakerij-
de dooden en gewonden gebracht. Hartver
scheurende kreten stegen op. Ik durfde er niet
naar küken. Heeren, u wilt toch niet weg? *t Ia
uiterst gevaarlük op straat, leder oogenbilk kan
een kogel u treffen. Maar oom Sidney had geen
rust. De hotelier, ziende, dat wü toch vertrek
ken gingen, bood de rekening aan en wees ons
een uitgang achter In het hotel. En inderdaad
het was daar niet druk. Het angstzweet brak
mü uit. Zou ik wel ooit mün ouders weerzien?
Van bet marktplein klonken nog kreten en ook
werd er nog geschoten.
Oom Sidney nam mü bü de hand en snelde
weg. de duisternis in. door nauwe steegjes, die
ons door den hotelier waren gewezen. Hü zag
wel, dat Ik beefde over al mün leden. Ben je
zoo geschrokken, vent? Nu. ’t had met mü ook
niet veel gescheeld hoor. Handen op of Ik
schiet, klonk plots een barsche stem. De heer
Sidney liet van schrik zün koffertje vallen en
gaf een schreeuw. Onmlddellük stak hü belde
handen omhoog, welk voorbeeld Ik volgde. Mün
knieën knikten. Wat ging er nu gebeuren?
„Dank u hartelük. Het gaat al wat beter.”
zei ze elndelük met moeite en probeerde op
te staan.
De heeren dwongen haar echter te blüven
zitten.
„Over een paar minuten zün we In Dover.
Daar komen ons al een paar sloepen tege
moet."
Het was dus U te laat om de kant te voor
schijn te halen. Ze maakte haar tasch open en
keek In het spiegeltje. Ze zag er nog al draag
lijk uit. Nu was het zaak zich kalm te houden.
Blüf bü me oom, riep ik angstig, maar oom
Bey was alweer In zün eigen kamer verdwenen.
Ik greep mün kleeren en vluchtte In de don
kerste hoek van de kamer. Licht opsteken durf
de Ik niet en voor t raam mij kleeden nog
minder. Men zou eens op mü kunnen gaan
schieten! Ik had wel sens gehoord, dat In
zulke oogenbllkken de militairen schoten op
leder, die zich voor 't raam vertoonde en dus
was 1 maar 1 beste er zoover mogelük van
daan te blüven.
Toen ik aangekleed was, vloog Ik naar oom
binnen. De zware
Ascher door een Wd
maken, war
het licht
ondanksde
dulstéf lag.
Het was een lange, vriendelijke kamer, met
buitengewonen smatk gemeubeld. Toch vormde
ze niet meer dan een achtergrond voor de
vrouw, die bü dat zwakke kloppen was opge
staan en nu, recht en slank, stond te wachten
met haar rug tegen een der slerlüke boeken
kasten naast den haard. De eerste Indruk,
welken Iedere vreemdeling van Paula Parkton
kreeg, was er een van buitengewone schoon
heid. Zü was Iets kleiner dan een middelma
tige vrouw, maar haar buitengewone slankheid
en rechte houding deden haar groot schünen.
Haar blonde baar was in het midden geschei
den en lag in zachte glanzende lokken over
haar ooren Ze had groote grijze oogen. met
wondere donkere, gebogen wimpers. Ze was
heel vrlendelük, zelfs als ze onverschillig
iemand stond op te wachten; soodat ze de
somberste kamer, waarin se zich bewoog als in
een nieuw licht zette. Haar schoonheid was Iets
positiefs als een schitterende kleur, of een ster,
die men nu eenmaal niet kan negeeren. Of
schoon hü haar nu büna lederen dag had ge
zien, en dat gedurende vier Jaren, kon
Newnham nooit heelemaal aan deze schoonheid
wennen. Hü aarzelde nog altüd even, als was
er telkens nog die kleine tüd noodlg. om zich
zelf te herstellen van den verrassenden Indruk,
welke zü op op ham maakte. Hü stond er
Suiker' smaakt niet enkel toetjes,
Suiker is ook teer gezond.
Zonder suiker mist de voeding
Goeden suikerzoeten grond.
Suiker doe je in de koffie,
Suiker doe je in de thee,
Suiker doe je in gebakjes
Pudding, vla en praliné.
Zonder deze zoete suiker
Is het tevens onbetwist,
Dat je in het bitt’re leven
Vele zoetigheden mist!
Maar de dames, schoon zoo zoetjes
Greta Garbo-achtig fijrt,
Zien toch veel meer zoetigheden
In een uitgedroogde lijn!
Zij zien zich de zoetigheden
Van het leven enkel aan.
En ofschoon 't niet tn haar lijn ligt
Laten zij de suiker staan.
En de vrouw, die juist ons leven
Moet verzoeten, als een zon,
Ach. haar pruim- en prisma mondje
Derft den smaak van een bonbon.
Slanke lijn het ideale!
Mager als een pijp kaneel....
Door haar suikerlooze houding
Missen onze dames veel!
dat hü zoo juist uit zün zak had gehaald en
Het het getemperde licht op den tnhoud vallen.
Paula zag een collier van topazen In zilver
gezet. Ofschoon ze maar klein waren, schitter
den ze heerlük en in dat bleeke licht blonken
zü als bleekgouden water, waar de zon op
scheen. De oogenbllkkelüke vreugde deed baar
uitroepen:
„O, Arthur, wat mooi. Maar Ik durf se niet
nemén. Als hü zag....”
„Kent hü dan al Je geheimen?” vroeg
nüdlg. „Doe ze tenminste even aan. dan kan
ik zien, hoe ze je staan.’*
Toen zü den ketting naar haar hals bracht,
beefden haar handen zóó hevig, dat de steenen
trilden tegen haar hals en zü de sluiting niet
kon vinden. Hü bood. aan. haar te helpen,
maar ze deed een stap achteruit.
„Raak me niet aan. Arthur,” zei ze ver
schrikt. „Ik ben zoo bang. En als je toch weg
gaat, ga dan nu."
In stügende verbittering riep hü uit:
,Js er dan geen enkele weg, om uit deze
hel te geraken? Besef Je zelf niet, hoelang dit
wel kan duren?”
„Zeker, dat weet Ik.”
Kalmte
ter begon het aangesneden onderwerp uit te
buiten. Iedereen wist een geval te vertellen, en
het kwam tenslotte op hetzelfde neer. Alleen
de personen uit de gesmokkelde artikelen ver
schilden.
De toestand werd voor mevrouw Alberton on
verdraaglijk. Zü zag zich al betrapt, voor de
oogen van alle passagiers ontmaskerd en door
een onbeleefden beambte weggevoerd. Ze zag
al hoe haar
man, onhellspel- s
lend, 2’n wenk- anast van
brouwen fronste, j an£st van
ze hoorde al het f
hatelüke geluis-
ter van d'r ken-
nissen. Eén
oogenbilk werd alles duister voor haar oogen.
„Metrouw Alberton.” hoorde se nog iemand
zeggen; ,jnevrouw Alberton, scheelt er t-—.
aan?”
„Waarachünlük een lichte aanval van zee
ziekte,” zei een andere stem. Toen hield men
haar eau-de-cologne voor t gezicht. Ze zoog
den prikkelenden scherpen geur in.
y v- ük toch eens wat een pracht,” en me-
vrouw Alberton gaf haar vriendin een
A paar stukken kant. Al een paar uren zaten
de twee dames te genieten van de prachtige
artikelen, die het füne Parüsche Modehuis zoo
graag aan de rüke Engelschen liet zien.
„Ja, verrukkelük,” set miss Garrod, ..maar
toch zou Ik je niet raden ze te koopen. Je zult
er verschrikkelük veel Invoerrecht voor moeten
betalen.”
Die opmerking deed de opgetogenheid van
mevrouw Alberton wat luwen. Maar de kant
werd met lederen blik, dien ze er op sloeg,
mooier en begeerlüker.
.Men kan natuurük geluk hebben." fluisterde
miss Garrod, toen ze het teleurgestelde gezicht
van haar vriendin zag. *t Ligt er maar aan,
welken beambte je treft aan de grens. Miss
Maddens heeft er verleden jaar een paar
groote stukken kant prachtig doorheen ge
kregen.”
„Jawel, maar.... als "t eens uitkomt.... De
boete en de schande. Ik geloof, dat Ik in den
grond zou zinken....”
Hoe minder kins er scheen te bestaan, de
kant te bezitten, hoe aanlokkelüker het bezit
werd. Toen de twee dames dan ook kort daar
na de zaak verlieten, was de koop dan ook ge
sloten. Maar de glans van geluk In de oogen
der bezitster duurde niet lang. Want met
groote, roode cüfers stonden de hooge invoer
rechten mevrouw Alterton voor oogen: En wat
zou George zeggen, als ze van haar uitstapje
naar Parüs dingen meebracht, die zóó duur
kwamen?
De eerbied voor het fronsen der wenkbrau
wen van den heer George Alberton nam den
laatsten twüfel weg. Ze meest het probeeren;
als George hoorde, hoe ze een koopje gedaan
had, door aan de hooge invoerrechten te ont
snappen, zou bü wel tevreden zün.
Drie dagen later zat mevrouw Alberton op
het dek van de „Nebraska" In een gemakke-
lüken stoel. Het was prachtig weer, de zee was
kalm en een zacht briesje zorgde voor de noo
dige verfrissching. De passagiers bevolkten het
dek en verdreven den tüd met gezellig gepraat.
Mevrouw Alberton zat In een kring van ken
nissen. Men sprak over alles en nog wat en
kwam tenslotte aan het boeiende onderwerp:
smokkelarij.
- „Ik weet een geval," zei een oude heer, „dat
den betrokkene een massa geld gekost heeft.
Een dame van den eersten stand had uit Am
sterdam diamanten méegebracht, en heel han
dig in haar kapsel verstopt. Maar -die dou-
ane-beambten hebben scherpe oogen. Hoe de
dame zich verraden heeft, mag de koekoek we
ten; in leder gevat de beambte kreeg argwaan.
De dame werd naar een aparte kamer ge
bracht en toen vond men een stuk of 15 kost
bare steenen.”
Mevrouw Alberton werd beurtelings koud en
heet. Ze verborg haar gezicht wat dieper in
oe schaduw van haar parasol.
„Ik heb In Dover ook zoolets meegemaakt,”
begon een andere passagier.
„Ik kwam uit Rome terug en had al in den
trein van Parüs naar Calais kennis gemaakt
met een gedistingeerd jongmensch. Er was niet
de minste reden tot argwaan. Ik had tenminste
niets büzonders bemerkt. Hü gedroeg zich keu
rig en bleek zooveel te weten, dat ik dacht met
een jongen professor te doen te hebben. In
Dover ontdekte de douane dat het een be-
roepssmokkelaar was. In den dubbelen bodem
van a’n koffer zat platina. Sedert dien tüd heb
ik grooten eerbied voor den speurzin en de
menschenkennis der douane-beambten.”
Het begon te stormen In 't gemoed van me
vrouw Alberton Met haar zfitdoek depte ze
zich het voorhoofd. Ze had plet de kracht
meer onverschilligheid te huichelen, haar poe
derdoosje uit haar tasch te halen en zich wat
op te frtsschen. alsof die verhalen haar niets
aangingen. De kant, die ze onder haar Japon
droeg, begon zachtjes aan te werken als een
pantser, dat haar ademhaling drukte. Ze kreeg
pün van het stüf zitten. Haar gezelschap ech-
„Indien Ascher al zün vervalschlngen van de
hand zal hebben gedaan, en veroordeeld zal
*ün tot de galeien, moet je eens vragen of se je
“let bü Scotland Yard kunnen gebruiken.”
Jéé de jongeman haar. ,Jk geloof zeker, dat se
Je zullen nemen. In leder geval: hartelük dank
?°or de waarschuwing. Ik mag wel oppassen,
•aders zou ze wel eens kunnen ontdekken, dat
K mü al kende, het Jaar voordat ik geboren
en mü aanklagen wegens vervalschlngen
ten koste van n goudblonden kleinen cheru-
Min, met name Hector, wat? Weet je misschien
ot Mias Parkton thuis Is?”
Hü deed alle mogelüke moeite, om deze
Jtetste vraag aoo ongedwongen mogelük
stellen.
op dit blad rijn ingevolge de vemekeringsvoorwaanlen tegen f b« levenslange geheels onaeechlktheld tot werken door f JCfi bü een ongeval met f rjCfl bü vertiee van een hand f oü vertloe van oen f Cf) een breuk van f Af) bü verlies van H
J ongevallen versekert voor een der vólgende ultkeerlngen T JUUU,- verlies van belde armenTbelde beenen of belde oogen f /<></.-doodelüken afloop 4 JV.” oen voet of sen oog f J Z, «J. du lm of wye vinger OU. “been of arm f TV.- anderen vinger
NEW YORK 23 ApriL (Reuter). Volgen»
..Associated Press” ontspoorde bü Queretaro,
ongeveer 200 K. M. N. W. van Mexlco-City, de
Intern, express van Loredo aan de grens van
Texas naar Mexico-Clty.
zwaar gewond en 20 licht. Het verkeer is ver
sperd.
Slechts ongeveer een duizendtal Australiërs
spreken het Worrora-dialect. In dit dialect
komt o.a. het büzondere samengestelde woord
„kauerangurulaldugga" voor.
Alleen zü die een missieschool hebben be
zocht, weten wat dit woord beteekent Zü kun
nen het lezen en vertalen en weten derhalve
dat het beteekent ,aü brachten haar naar
hem.” Hoewel het Worrora-dialect door slechts
zoo weinig menschen wordt gesproken en ver
staan. heeft de British and Foreign Bible So
ciety” het toch van voldoende belang geacht
aan de vertalingen, die door haar reeds van
den Bijbel zün gegeven, nog een vertaling in
het Worrora-dialect toe te voegen. Tot dusver
is de bübel in nog vier andere dialecten var,
Australische stammen vertaald.
Dit vertalen bleek een uiterst moeilüke ar
beid te zün. Het Worrora-dialect heeft oa. 171
vormen van het werkwoord ..zün". Er bestaat
in het Worrora één samengesteld woord van
38 letters. Door de geringste \4randering in
een groot woord verandert zün geheele be-
teekeniA
r wordt in heel de wereld, vooral in de
M sensationeele dagbladpers, dag in dag
uit nog altüd een schier oorverdoovend
lawaai gemaakt over de helden en grootheden
der eerzucht en üdelheld op het gebied van
spieren en intellect. En daarom Is bet immer
weer noodzakelük te wüzen op de groote daden,
die gesteld worden, onbemerkt haast en in
diepen eenvoud, door waarachtige navolgers
van Christus, daden, die voortkomen uit de
volheid der genade van bovennatuurlüke liefde.
Hieronder volgen eenige feiten, alle in de
laatste weken gebeurd. Zü stonden opgeteekend
In bladen, die door de wereld zonder beteeke-
nls worden geacht.
Maar het zün feiten, die in conceptu Del
gewichtiger zün dan alle politieke, weten
schappelijke en artistieke gebeurtenissen.
Hoe dlkwüls lezen wü niet over den helden
moed der missionarissen, broeder en rusters.
bü de verpleging der melaatschen. Een con-
creet voorbeeld. In bet melaatscbentehuis
Kbonnelan in Engelsch-Egyptisch Soedan
stierf de mlssiebroeder Joeue Delcas uit Wee
nen. Als vüf-en-twlntlg-jarige vertrok hü naar
de missie onder de negers. Na twaalf jaren in
gespannen arbeid kreeg hü verlof naar het
vaderland terug te keeren. Juist in dien tüd
bleek, dat hü aangetast was door de vreeseluke
riekte, de melaatschheid. Broeder Jocue smeek
te, om naar Soedan terug te mogen gaan, om
er te sterven, te midden «üner zieke negers.
Hog jaren lang werkte hü in het meteat-
Khenhuls, waar bü stierf, betreurd door de
tweehonderd melaatsche negers, die bü ver-
mrgde.
De Jezuïetenpater G. Scholl van de Kerk
van het H. Hart moest als zielzorger büstend
verleenen aan de in de mün Karsten-Zentrum
verongelukte mün werkers. Hooren wü zün
eigen verhaal: ..Snel trokken wü andere klee
ren aan. namen nummer en lamp in ontvangst
en dan ging het naar beneden, 700 Meter diep.
Snel liepen wü met onzen gids door de gan
gen naar d» plaats das onhells. Daar aange
komen troffen wü de eerste gewonden aan.
die, ofschoon s|) 72 uren in gevaar hadden ge
zweefd, toch aan den dood waren ontkomen.
Zü waren vroolük en opgewekt. Een van hen
telde: „Zooveel als we nu hebben gebeden,
pater, hebben we langen tüd niet gedaan.”
Z Nachts om half twaalf daalde ik weer in
de mün af, naar de plaatsen der ontzetting.
Tüdens mün ambtsbezigheid als münwerker»-
pastoor heb ik veel ongelukken en steenlnstor-
tingen gezien, maar wat ik hier zag. was meer
dan Ik mü had kunnen voorstellen. Vüftlg
Meter lang moest ik door een soort slurf krul
pen, die men door de kolen heen had geboord,
em tot een gewonde te komen. Een onver
draaglijk heete, neerdrukkende stiklucht
heerschte in de nauwe slurf, te meer wül er
san het einde nog een paar lüken lagen. Krui
pend en trekkend moest men trachten, zich
voort te bewegen. Elndelük sag Ik den ge
wonde Ka pol voor mü liggen. Een voet stak
uit onder een groot rotsblok. Aan de andere
«üde waren het hoofd, een stuk van het bo-
venlichaana en een band vrij. Na kort tot be
zinning te zün gekomen, was Kapol weer in
diepe bewusteloosheid gevallen. Ik had de H.
Olie bü mü. zoodat ik den ongelukkige kon be
dienen en hem de generale absolutie kon
geven.
Een bediening onder moeilüke omstandig
heden. Meer niet. Iet» vanzelfsprekends voor
den priester. Maar toch, hoe ongewoon en
grootsch is deze kracht ten offer voor den in
doodsgevaar verkeerenden naaste I
Nog een document.
De Romeinsche chirurg, prof. Trlolo, werd
tüdens een büzonder moeilüke operatie over
vallen door hevige hartkrampen. Met de laat
ste kracht en ongehoorde zrilsinspanning ge-
A geloof, dat se in haar kamer is."
ttek in Ruth's stem was niet de minste uit-
dank je wel. Zü vroeg mü **en paar
**>nlgheld voor haar mee te brengen uit de
Ik zal m haar even bezorgen.”
Hg* V
PARIJS, 23 April (Per tel.) Zondag zün op
drie verschillende plaatsen verkiezingen ge
houden, waarvan de uitslag niet heelemaal zon
der beteekenis is. Te Lorient werd in plaats vgn
den overleden radicaal-socialist Charrier, de
rechtsche candidaat Tristan gekozen. Te Parüs
ging de strüd tusschen een zekeren Cousin en
een candidaat der Centrum-groepen Godin.
Enkele Parüsche bladen voerden tegen Godin
een heftige campagne, omdat hü een bekend
lid is der vrijmetselarij, die zich in de zaak-
Stavisky zoo gecompromitteerd heeft.
Godin, die bü de gemeenteraadsverkiezingen
van 2 jaar terug met een groote meerderheid
ineens gekozen werd, kreeg thans 1557 stem
men. terwül Cousin er 2902 haalde. De her
stemming heeft as. Zondag plaats.
Tenslotte behaalde te Mantes de rad.-soc
Bergerydie in 1932 zonder herstemming geko
zen was. ?7J3 stemmen, terwül zün rechtsche
tegenstander Varret er 7810 kreeg. Ook hlei
heeft as. Zondag de herstemming plaats.