Het Engelsche vorstenhuis
D
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
BOOTZ
RW
mAaal mn den dag
«J ffit r
Reuzentelescoop
PRINS VAN WALES 40 JAAR
Het Geheim van
het open Raam
BV
f-
De Print ia niet alleen de eerate
onderdaan
van
medewerker
I
Vertrouwen in den
verschrikking
souverein
r.
Het vierde eeuwfeest
van Canada
f
Bloedbruiloft in Turkije
O
Teruggezonden menu
Alle abonné’s
zijn vader
maar ook diena eerate
Detective-verhaal dooi
ANTHONIE GILBERT
r.
GROOTE MOGELIJKHEDEN
^ANDAG 2 JULI 1934
■4e mag er van denken vat je wilt", mogi-
Het eiland der
Ongeluk bij het gieten van
den wonderspiegel
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
«n.
la.
en,
(••••«•••••MeaMeeeMeet
80,
u.
IJL
afhapte.
meer
uB.
n.
n.
JB.
nog
hü z'n
HENRI VAN MANDELE
als
l
I
van
tocht
in
het
binnenland
zouden
maken.
Oom besprak met mij den toestand en ik be-
dan
(Wordt vervolgd)
i tTO» V
1
t
8e-
on-
Het weekblad van het Aartsbisdom Quebec
publiceert de volgende mededeeling:
„In hunne bijeenkomst van 15 Mel IJ. hebben
Z.Em. de Kardinaal en de Bisschoppen der Pro
vincie Quebec besloten officieel deel te nemen
aan de plechtigheden, die ter gelegenheid van
het vierde eeuwfeest der ontdekking van Canada
zullen gehouden worden. Ter herinnering aan
t feit, dat Jacques Cartier op 24 Juni 1534 een
huls heeft opgericht in de Hitze-baai, hebben
hunne Excellenties verordend, dat in alle Ker
ken en Kapellen op Zondag 22 Juli een plechtig
Te Deum zal gezongen worden uit dankbaarheid
voor de invoering van het Katholieke geloof en
zijn wonderbare verbreiding, gedurende de af-
geloopen vier eeuwen. De Bisschoppen spreken
vervolgens den wensch uit, dat een monument
zal verrijzen op de plaats, waar Jacques Cartier
is geland en noodigen ten slotte alle geloovlgen
uit om deel te nemen aan de nationale feeste
lijkheden of ten minste God te danken voor de
bescherming, die HU de afgeloopen vier eeuwen
aan de Kerk van Canada heeft verleend.
chy
l
i
4
worden U geboden door advertentie-reclame in
de rubriek „Omroepers". Laat die U niet ont
glippen. De prijs kan geen bezwaar zijn, want
voor slechts 50 cent per regel komt Uw Zaken-
Omroeper onder de aandacht van 75.000 ge
zinnen.
dag met
s en gaf
•g. Mor-
i;
's
l-
e
Z.’i He» publiek heeft
ZZZy gekozen!!
Allicht: TIP van Bootz
SIT Is naar Ieders smaak.
ÏBOOTZ
van
waarnaar
Toen het vliegtuig veilig op den grond stond,
kwamen er van alle kanten Hottentotten toe
snellen. In het begin bleven ze op eerbiedigen
afstand van de machine, maar toen ze zagen
dat er niets gebeurde, kwamen ze geleidelijk
dichter bij. Oom Sidney sprak met eenlge der
menschen en het gelukte hem twee gidsen aan
„En weet u zeker, dat ze hier niet meer is?
Maar.... dat is toch al te gek, dat ze weg zou
gaan zonder haar halfbroer daarmee in kennis
te stellen?”
„ZU heeft me een week huur vooruitbetaald
en dan kan het mij niks schelen of ze wegge
gaan is met of zonder uw voorkennis."
„Maar dan kan ze er toch niet zoo vreeselljk
slecht voor gezeten hebben. Ik heb altijd met
haar te doen gehad, maar als ze een heele week
vooruit kon betalen
,4* zeker, o, ze kwam niets te kort hoor, en
een taxi.een taxi mijnheer. Ik zorgde, dat ik
by de deur stond om te hooren, waar se naar
toe moest en ze zei Victoria. Maar ze kan na
tuurlijk wel van plan veranderd zijn, toen ze
eenmaal om den hoek was. Als een vrouw een
maal slecht is, is ze in niets meer te vertrouwen."
„En ze heeft dus geen enkel adres achterge
laten
„Geen een. Ik denk niet, dat er brieven voor
mij zullen komen, heeft ze nog gezegd."
„Maar.... kreeg ze dan nooit brieven?"
„Van u alvast niet. Want Ik heb nooit uw
naam gezien. Somtijds zoo eentje van een of
andere mevrouw, dat ze moest komen naaien
en dan kon ze weer uren lang op haar kamer
aan het werk blijven en was ae met geen stok
de deur uit te slaan. Maar, waar ze nou is kan
Ik u niet zeggen."
„Als ze soms nog eens op komt dagen of als
u het te weten kwam, aou u dan willen zeggen
of schrijven dat mr. Fletch naar haar gevraagd
heeft. Hier hebt u mijn adres."
ook, voor een tooneelstukje of
een zwarten baard gekocht?"
Newnham lachte.
.Dan zou ik toch zeker geen zwarten baard
gekocht hebben." Toen werd hij opeens somber.
„Oroote genade, staat de zaak er zoo voor?”
„Op het oogenbllk wel. Ja."
„Dus.... er Is toch nog eenlge hoop?"
„Ja, de zaken kunnen soms heel vlug een an
deren keer nemen. Het is als met eb en vloed.
Bij laag getij vind je soms dingen, welke de
vloed verborgen hield en die toch het oprapen
waard zjjn."
met
deze
laag
Terwijl Egerton zijn best deed, om het een
en ander te ontdekken dat hem zou helpen om
Newnham's onvoldoende verhaal wat aanneme
lijker te maken, was Beaumont naar Charles
ton Row gegaan, niet zoozeer, omdat hij daar
miss Ferris dacht te zullen vinden, dan wel om
van haar hospita iets te vernemen over haar
mogeiyk verblijf. Charleston Row was een lange
straat van verschrikkelijke havenloooe huisjes,
die voor het grootste deel door even verschrik
kelijke ouwe vrijsters werden bewoond, die daar
elk hun kamertje hadden met een bedstee en
een waschtafel. De hospita van no. 39 Mrs.
Pope, ontving Beaumont zonder eenig enthou
siasme. Ze was doodziek, zei se woedend, van
al die agenten, die in volle uniform aan haar
deur gekomen waren. Miss Ferris was vertrok
ken, jawel, zonder adres achter te laten ze
had alleen verteld dat ze minstens voor een
paar maanden naar het buitenland aou gaan.
„Nou Ik dacht onmiddellijk bij me zelf, de
tijden zijn toch wel veranderd, dat een eenvou
dig schepseltje, dat dag in dag uit moet wer-
pelde hij bij zich zelf toen hjj de gevangenis
verliet, „maar erg rooskleurig ziet de toestand
er niet uit. Newnham heeft gelijk. Heel de ge
schiedenis met> de hut is erg zwak en toch
een leugenaar zou een heel wat steekhoudender
uitvlucht hebben gevonden, alhoewel dat In dit
geval niet gemakkelijk zou zijn, er zjjn maar
weinig plaatsen waar iemand een heelen nacht
doorbrengen kan, zonder dat hij door Iemand
wordt herkend.”
,JJat is erg Jammer. Tusschen twee haakjes,
indien ik niet al te vrij ben, hoe komt het toch,
dat je zoo'n vreeselljk lltteeken op je vinger
hebt?”
„Dat? Dat is een splinter van een granaat.
De dokter vertelde me nog, dat het maar een
haar gescheeld had, of heel de vinger moest
er af. HU had dat ernstig overwogen.”
„Dat sullen wel meer menschen weten, hè?
Het ziet er uit als een doodgewone brandwonde,
vind je niet?"
Newnham keek hem vragend aan en begreep
niet waar hü heen wilde.
„O ja, enkele vrienden en mijn kameraden,
maar ik heb er nooit erg veel aandacht aan
geschonken. In het begin hinderde het me wel,
omdat het verbazend pijn deed, maar alles
went. Ik voel of zie het niet meer dat een van
mün vingers een beetje krom staat."
„Nog iets. Heb Je ooit om welke reden
iets dergehjks
De tocht verliep zonder ongelukken en tegen
dat de duisternis Inviel landden wij veilig te
Windhoek, vanwaar we een onderzoeklngs-
De vlucht naar Zuld-West-Afrika moest
zonder tusschenlanding worden ondernomen,
daar er geen vliegveld was en het gebied waar
over we vlogen zich allesbehalve tot het maken
van een landing leende.
Bü een inbraak te Londen werd een menu
kaart van de laatste Derby gestolen, waarop de
handteekenlngen van den hertog van York en
van Lord Derby voorkwamen. De dief heeft de
kaart zorgvuldig Ingepakt weer teruggezonden.
De rest van den buit, zijnde tweehonderd pond
heeft hU echter behouden.
■j—k e jacht was vergeefsch geweest. Buiten
I 1 adem en bezweet kwamen de mannen
weer samen, gevolgd door de honden,
die de ooren lieten hangen, als schaamden zU
zich dat ze het goede spoor niet hadden ge
vonden.
Brigadier Ramonl, de aanvoerder, een Cor-
sicaan, was woedend, dat hU. die bekend was
om het succes van z’n drijfjachten, den gevluch-
ten gevangene niet had kunnen Vinden.
„Pas vUf weken hier en nu al zóó slim,"
bromde hU- Maar hü zal z'n lot niet ontgaan.
Als hU niet sterft In de moerassen, zullen de
krokodillen hem verslinden, of zal hij wel op
een andere manier omkomen.”
De laatste groepen veroordeelden uit Frank
rijk, met zware kettingen aaneengeketend. keer
den van hun moeizame dagtaak terug in het
kamp.
In het oerwoud baande de Vluchteling zich
Een trouwpartij op het platteland nabU
Istanboel is aanleiding geworden tot een bloe
dige vechtpartij, waarbij drie mannen werden
gedood en twintig gewond.
Een boerenjongen uit het dorp Sinanli nabü
Adrlanopel zou in het huwelUk treden met een
meisje uit het naburige dorp Sirklkcl.
Het is gebruik dat de bezoekers bü die gele
genheid een som gelds betalen.
De bewoners van Sirklkcl vroegen 30 Turk-
sche ponden, hetgeen de mannen van Sonanll
te veel vonden.
Hierover ontstond een compleet gevecht,
waarbü revolvers, messen en dolken werden ge
bruikt.
Voordat de politie de drde kon herstellen
waren drie mannen gedood en twintig gewond.
TUdens het gevecht was de bruid verdwenen.
HU haalde-een stukje papier voor
een valschen naam en een valsch a
dit aan Mrs. Pope. ZU keek naar het
thoe Road, Paddington.
„Dat is ook geen deftig adres,” merkte «e\p.
„U kon beter in Charleston Row komen wonen,
münheer. Ik heb nog een heel mooie kame^awor
u.... en ik kan best koken. Ik ben niet zoo'n
ouwe vrijster, die niet weet hoe se voor een man
moet zorgen.”
Beaumont dankte voor dit edelmoedige aan
bod en ging naar Victoria, waar Egerton hem
bü den trein van 1.10 zou ontmoeten, als hU
door niets werd opgehouden. En precies op tüd
passeerde een lange slanke gestalte den contro
leur.
„Heb je den spijker op den kop getikt?” mom
pelde hü vriendélük toen ze samen in een eeitte
klas coqpé neervielen.
„Niet precies, maar er viel ook niet veel te
leeren. Ze Is naar Victoria gereden en had tegen
haar hospita gezegd, dat ze naar het buitenland
ging."
„Er loopen ook treinen van Victoria naar
Chancelbury,” merkte Egerton op. „We tasten
nog tamclük in het duister, vind Je niet? Ik moet
Je eerlük toegeven, dat ik er hoegenaamd geen
gat in zie. Ik zie werkelijk teen kana om Newn-
ham’s verklaringen eenlgszins aannemelUk te
maken."
ken om den kost te verdienen, zoomaar ineens
naar het buitenland kan trekken. Maar ik zeg
nog eens, het was hoog tüd. dat ze wegging.
Dat soort moet ik nooit meer In huls hebben.
Dat brengt heel de buurt maar in opspraak.”
„Ik.... ik geloof vast dat u zich vergist," zei
Beaumont zenuwachtig. HU zag er uit als een
kleine kruidenier, en z’n vermomming paste
hem uitstekend. „Het Is eigenlUk mün half
zuster,' ging hü verder. „Ze la jarenlang mün
huishoudster geweest, maar toen hebben we
stroppen gehad en toen moest ze naaiwerk gaan
doen. En Ik ging met briefpapier leuren, ja,
het Is wel erg gezond zoo in de vrüe lucht,”
voegde hü er een beetje zenuwachtig aan toe,
maar zün üzeren gezicht vertrok geen spier.
,4e ziet er wel naar uit," mompelde ze met
een grafstem. „Nou maar, als Je om geld komt,
ben Je aan het verkeerde adres. Dat hoef je
hier nooit te zoeken, ofschoon als je het mü
vraagt, erg zuivere koffie was het geloof ik
niet. Een dame, die nou nooit eens over zich
zelf begint te praten, nee hoor.... Ik zeg maar,
diepe waters hebben stille gronden. Ik weet al
leen, .dat ze een heele bonk geld had verstopt
In een zak onder het deksel van haar koffer.”
„Een heele bonk geld?” De bleekoogjes ach
ter den goudgeranden bril begonnen vinnig te
schitteren.
,4a. wat moet ik daar nou elgenlük op zeg
gen. Ncu heb )k m'n mond voorbü gepraat. Ik
zei alleen maar, dat ze dat wel kon hebben,
want Ik heb natuurlük nooit In haar koffer ge
keken, trouwens, die was altüd op slot."
te werven, die ons in het binnenland zouden
vergezellen. Alleen vond Oom Sidney het niet
prettig, dat de Hottentotten hun vrees voor het
vliegtuig overwonnen hadden en er nu allen
zoo dicht omheen stonden. De brutaalsten
onder hen zouden misschien in het toestel
kruipen en er wellicht wat kunnen vernielen.
bet vocht tot den laatsten droppel op.
„JU hier slapen vannacht," zei de negerin,
en wees op de harjgmat.
„Waar ben Ik toch?”
,4Ü eerst slapen gaan.”
De negerin ging haar hut binnen en de man
viel van vermoeidheid spoedig in slaap.
Den volgenden morgen bakte de vrouw ba
nanen op een vuurtje, dat zü vlak bü de hut
aangelegd had. BlUkbaar had ze hem niet ver
raden.
Toen de man met z’n ontbüt klaar was, vroeg
hü de vrouw hem te zeggen waar hü zich
bevond.
„Beter niet weten,” antwoordde zü. En ze
voegde er bü: ,4U hier blüven kunt.”
„Neen, ik moet weg. Ik wil een boot hebben."
„Is niet boot hier," grinnikte de vrouw.
„Dat wüf houdt me voor den mal,” dacht de
vluchteling; „ze zal mü verraden.”
In z’n angst greep hü haar bü de keel.
„Zal je me nu elndelük zeggen waar ik ben?”
beet hü haar toe, .spreek of ik worg je.”
De vrouw trachtte aan den greep te ontko
men, maar de handen van den man sloten
zich krachtiger om d’r hals.
Toen beet ze hem toe, heesch van woede:
„Hal JU in mün hangmat gelegen. JU ver
giftigd, JU doodgaan I” En met een afschuwe-
lüken grijnslach liet ze hem haar handen zien,
die bedekt waren met afschuwelüke wonden en
zeere plekken
De golven hadden den man op het eiland der
melaatschen geworpen.
Vol afschuw wendde de vluchteling zich van
de lepra-lüdster af en liep met langzame schre
den naar de kust.
Brigadier Ramonl bleek wel gelük gehad te
hebben.
dacht een plannetje. We gingen beiden in het
vliegtuig. Oom zette de motoren aan die met
een vervaarlük lawaai begonnen te brommen.
Ik pakte een geweer en schoot pardoes een
haan die zich tusschen de menschen bevond
dood. Dat hielp. Luid schreeuwend van angst
stoven ze in alle richtingen weg. „Ziezoo” zei
oom. Voorlooplg zullen ze zich wel niet meer
in de nabüheld laten zien.
slüpen gereed is. tot op 1/41.000 m.m. nauw- e.en weg dc^r <i*cht_struljtgewas, dat hem han-
keurig moet zün!
Ook het Slüpen vordert tal van voorzorgsmaat
regelen. en geschiedt slechts zeer langzaam.
Want de oppervlakte mag door het slüpen niet
warm worden. Dit zou later oneffenheden ver
oorzaken. Eén een-en-veertlgdulzendste milli
meter is niet veel! En toch is zulk een buiten
gewone nauwkeurigheid noodzakelük, wil er een
scherp en zuiver spiegelbeeld ontstaan. En de
nauwkeurigheid der weergave is nog van meer
belang dan de sterke vergrootlng. Geen wonder
dus, dat het slüpen op deze wüze drie Jaar
duurt.
Nu moet de oppervlakte voorzien worden van
een spiegelende metaallaag. Tot op heden was
gewoon zilver hiervoor algemeen In gebruik.
Toch is dit lang niet het ideale metaal, want
het kaatst van de ultra-violette stralen, die er
op vallen, slechts een klein gedeelte terug. En
dat, terwül deze stralen In de sterrenspectra
zoo belangrijk zün. Daarom zal, op voorstel van
dr. John Strong, van het Technologisch In
stituut een aluminiumbedekking aangebracht
worden. Deze kaatst 85 pct. van de ultra-vlolette
stralen, terwül de doffe laag alumlnlumoxyde,
die zich aan de lucht allicht zal vormen, met
zeepwater gemakkelük afgewasschen kan worden.
25 Maart jl. had het gieten plaats, waarbij
een ongeval heeft plaats gehad. Toen men den
vorm volgegoten had. lieten enkele tappen In
den bodem los en kwamen aan de oppervlakte
van de gloeiend-vloeibare massa drijven. Men
heeft onmiddellük getracht de stukken er uit op
te visschen. Of er desondanks geen gebreken
zullen overgebleven zün. zal men pas volledig
over drie jaar kunnen vaststellen. Voorlooplg
staat het gietstuk eenlge maanden af te koelen
en verkeert men In spanning over den afloop.
Doch niet enkel de technici verkeeren in span
ning, ook de astronomen popelen van ongeduld.
Want de nieuwe telescoop zal de viervoudige
lichtsterkte bezitten van den 2J6-m.-spiegel en
hü zal ten behoeve van de onderzoekingen over
de spiraalnevels, en ook over de Marskanalen,
ongetwüfeld zeer belangrijke feiten aan "t licht
kunnen brengen.
afgood” gelük eenmaal Edward VTI, maar hü
geniet de hartelüke, Bollede volksliefde, die
duurzaam Is. Men kende hem slecht toen hü.
bü den dood van zün indrukwekkenden vader,
de regeering aanvaardde. HU was niet lang
prlhs van Wales geweest en had bovendien eer
ouderen broeder, den hertog van Clarence, ge
had. Het volk moest aan hem wennen, nadat
het door Edward.... verwend geworden was.
George V had niet dat onfeilbare .savoir-
faire”, dat zün vader zulk een overwicht ver
zekerde, niet alleen op de grooten, maar ook op
de kleinen des lands. Er is voor een koning
minder toe noodig eerbied in te boezemen aan
zün hertogelüken opperkamerheer dan aan den
vlschdrager van Billingsgate.
Maar nog vóór in 1914 een oorlog alle gelede
ren der natie om den persoon des konings ver-
eenigde, lang vóór in 1918 gemeenschappeUJk
gevaar, gemeenschappelüke hoop en een
meenschappelljke zegepraal vorst en volk
afscheidelük aan elkaar verbonden hadden,
schonk men den souverein dat vertrouwen, dat
de grondslag is van de aanhankehjkheld der
massa, en dat opgewekt was geworden door
zün rustige plichtsbetrachting, zün democra
tische waardigheid, en zün steeds opnieuw blü-
kend „meeleven”.
Het Is dat meeleven, dat hü ten slotte niet
meer alleen persoonlük doet; hü heeft er als
het ware een deel van overgedragen aan den
prins van Wales. Het zün niet meer de fa
brieksmeisjes en grootmoedertjes die den prins
toelachen; het zün de wisrkloozen, de zeelieden,
de tnünwerkers, die hem In hun midden zien.
Het volk in zün arbeid kent hem; het volk in
zün sport kent hem. De democratiseerlng, en
hiermede de cementeering, van het koningschap,
is door dezen prins vervolmaakt. Het volk
hoopt hem nog lang als prins te mogen ken
nen, maar op het oogenbllk waarop hü den
troon bestügt. zal het volk, ofschoon treurend
over den dood van een beproefd en bemind
Koning, zich onder hem zoo veilig voelen alsof
hü reeds lang Koning geweest was.
te voorzien
cellen
zoodat
als een
(Korte inhoud van het voorafgaande.
Sir Hector Asscber gaat door voor een ver
woed verzamelaar van kostbare boeken
In Merlin St. Hugh, waar bü op «Un bui
ten woont, leeft nü «eer afgeaonderd mat
aün nichtje Paula Parkston, die in bet
geheim verloofd was met den eeoretarto
van air Hector. Arthur Newnham. Door
een handlangster komt Avanher in het be
zit van een koetbaar werk, dat uit de bi
bliotheek van Burgoyne ia irestolen Aa-
seber reist naar Prankrilk om een aantal
boeken te verkoopen. nagereisd door Bur
goyne en den letterkundige Eggerton. In
een luguber hotelletje te Parijs wordt As-
scher dan vermoord. Omtrent den dader
tast men in bet duister WaaracbQnlUk
is Asscher reeds tn den trein vermoord
en in zün boekenkoffer. door iemand die
zich voor hem uitgaf naar het hotel ver
voerd. Het justitieel ondersoek wordt ge
leld door den detective Leetrange).
EQJ keek met gespannen aandacht naar den
gevangene, maar ten slotte waa hü overtuigd
van Newnham’s eerlükheid, toen deze lelde;
L Uk geef het op."
een
glazen
ongeveer
uit een
de dekseltjes van alle cellen afgenomen zün.
Zoo liep de stevigte geen gevaar en zou het
gewicht teruggebracht worden tot de helft van
het oorspronkelüke. Toch zou de spiegel op
deze wüze nog altüd de kleinigheid van 20 ton
blüven wegen.
Aan de Coming Glass Works, te Coming,
New-York. werd opgedragen het werk uit te
voeren. Het zou echter niet plaats hebben in
haar eigen werkplaatsen, doch In het Califor
nia Institute of Technology. Ten einde de
noodlge ervaring op te doen, werd eerst,
louter voor proefdoeleinden een 2J4 meter-
splegel vervaardigd, volgens hetzelfde systeem,
waarna men zou overgaan tot het vervaardi
gen van den elgenlüken 5 meterspiegel. Reeds
het gieten, het laten afkoelen en het slüpen
van dezen proefspiegel was een werk van
jaren.
Tien volle dagen duurde het smelten van de
SffSf 7
■Ir //’NS
den en gelaat verwondde en snelde hü over
dikke boomstronken, die hem menigmaal deden
struikelen. Het. zweet gutste hem langs het
voorhoofd. Het was de man, die z’n bewaker
den heelen dag om den tuin had weten te lel
den en den honden het spoor bijster had doen
worden. Eensklaps gleed hü uit, viel en bleef
even liggen. Overal om hem heen was het voch
tig en moerassig en stegen vergiftige dam
pen op.
Maar sterven wilde hü niet. Hü wilde leven!
Ginds in de kleine kreek lag een boot. Als hü
die kon bereiken, zonder dat de bewakers hem
snapten, kon hü de zee overvaren, de vrijheid
tegemoet. Het woord vrüheld alleen was al
voldoende om den armen kerel z'n honger en
dorst te doen vergeten.
Verborgen tusschen hooge waterplanten, lag
de kleine boot aan den oever, daar gebracht
door Iemand, die eenlgen tüd geleden ontsnapt
was. Twee roeiriemen en een kleine voorraad
proviand was alles wat het vaartuig bevatte.
Hiermee zou hü trachten een veilige haven te
bereiken
Aan den waterkant gekomen, verborg hü zich
voorlooplg nog tusschen de hooge planten.
Eerst toen de schemering gedaald was. waagde
de man het in de boot te stapjien. Na eenlgen
tüd proefde hü den zouten smaak van het wa
ter; de zee was niet ver méér
Dorst begon hem te kwellen. De kruik met
drinkwater had hü al lang geledigd en ook z’n
proviand was op. Het viel niet mee tegen de
golven op te roeien, die al hooger en hooger
opkuifden. Zou er storm op komst zün? Dan
was hü verloren
Hü kon niet meer. Van afmatting viel hü In
slaap. Toen de vluchteling eenlge uren later
de oogen weer opsloeg, voelde hü een branden
de pijn in den hals. De zon stond hoog aan
den hemel en in deze tropische streek was de
zonnehitte verzengend. Nog altüd dobberde het
bootje op de boren. Als er maar eens een schip
voorbü voer!
Maar hü zag er geen, al spande hü z'n oogen
nog zoo in. Wel trok een lichte streep rechts
van de boot z’n aandacht. Het was het zog
van een haal. Hü wist dat haaien hun prooi
niet uit het oog verliezen en het juiste oogen-
blik afwachten.
Langzaam maar zeker kreeg hü de overtui
ging dat er iets onheilspellends zou gebeu
ren. Donkere wolkenmassa's pakten zich sa
men, de zee lag onbeweeglük; de stilte werd
büna ondraaglük. Uit de verte naderde een
zacht gefluit. Het klonk steeds duldelüker.
Eensklaps begon de zee te koken; huizenhooge
golven kwamen aangerold. Daarna zag de man
niets meer, z’n scheepje werd opgenomen, rond
gedraald en neergesmeten.
Na eenlgen tüd kwam hü weer tot bewust-
zün.... Hü lag tegen de helling van een heu
vel, te midden van doode planten, visschen en
andere zeedieren. Z'n lichaam was geheel be
dekt met glibberig zeewier. De vloed had hem
daar neergewqrpeneen pünlüke wond aan z’n
been deed hem begrijpen dat het een harde
smak moest geweest zün. De ketting, die nog
steeds aan z’n enkel vastzat, bracht hem spoe
dig terug tot de werkelükheid. Hij was een
vluchteling op weg naar de vrüheld! Maar,
benoodlgde glasmassa van 20 ton. De tempera
tuur was voortdurend 1560 gr. Daarna begon
bü een standvastige temperatuur van 983 gr.
het gieten, waarbü met geweldige lepels de
dikke, suikerstroopachtige glasmassa uit den
smeltkroes geschept werd en In den gietvorm
overgeschonken, daarna werd de temperatuur
van den vorm tot 1215 gr. verhoogd. Eerst na
eenlgen tüd liet men ze langzaam afkoelen tot
650 gr. Nu begint het verdere afkoelen. Dit
moet zeer geleidelük geschieden, om sjoannln-
gen in de glasmassa te voorkomen. Daarom
heeft het plaats In een koeloven, waarvan men
de temperatuur in 10 maanden tüds tot die
van de omgeving terugbrengt. Men kan zich
voorstellen met welke moellükheden het over
brengen van het gietstuk in zulk een warmen
toestand naar den koeloven gepaard moet
gaan.
Vóórdat nu de afgekoelde spiegelplaat ver
zonden wordt naar de slüperü. moet ze eerst,
terwül ze recht opstaat, met behulp van ge
polariseerd licht onderzocht worden op giet
fouten. Dit Is een zeer angstig oogenbllk, reeds
het kleinste blaasje In het glas kan een ge
vaar beteekenen. Dit Is duldelük, wanneer
men bedenkt dat de holle spiegel als hü na het
w e Prins van Wales heeft zün veertigste!.
I 1 verjaardag gevierd. Er wordt In lEngeland
van koninklüke verjaardagen zelfs
van dien van den souverein In het openbaar
«weinig gemaakt”, en het publiek, ofschoon
vertrouwd met de leden van het Vorstenhuis,
is van hun geboorte-data niet al te best op
de hoogte.
Maar nu voltooide de Prins zün veertigste
levensjaar, en ofschoon het feit slechts In „in-
tiemen kring" gevierd werd, heef» het
aandacht getrokken dan gewoonlük wegens
de nul.
De bladen drukken hoofdartikelen af, waarin
zü blük geven van verknochtheid aan den erf
genaam van den troon, en bovendien nog van
iets anders, n.l. van het besef dat deze prins
thans een zeer volwassen man Is die niet, ge
lük weinige jaren geleden nog geschiedde, in
het openbaar gehuldigd kan worden als een
charmante jongeman, wiens glimlachen het ge
luk uitmaakte van het vrouwelük Engeland
van het schoolmeisje af tot het gerimpelde
grootmoedertje toe.
Het was niet zün schuld dat tot diep In zün
vierde decennium een laffe volkspers, die haar
oplage dankt aan de gunst van het mlnst-den-
kende deel der vrouwelüke bevolking, hem ad
verteerde als een soort filmster, wiens portret
de annonces van sigarettenfabrleken en coame-
tlek-toeberelders had kunnen verluchten. Maar
de uitwerking van een dergelük headline-by-
zantlsme (men herinnere zich den misselüken
bünaam 4>rince Charming” toen de prins reeds
een goed eind over de dertig was!) op het ern
stiger deel der bevolking moest op den duur
ongunstig zün.
Die nare onzin behoort thans tot het verle
den, en op rijpen leeftüd geniet de prins
Wales thans de eenlge populariteit,
hü ooit gestreefd heeft, nJ. niet die van den
jongen, die hü geweest Is, maar die van den
Koning, die hü worden zal.
Onder het Huls van Hannover, dat met Ko
ningin Victoria een einde nam, gold het
deloyaal Jegens den regeerenden vorst Indien
men den prins van Wales prees. Maar de ver
houdingen hebben sindsdien ingrijpende veran
deringen ten goede ondergaan. De prins is niet
alleen de „eerste onderdaan" van zün vader,
maar ook diens eerste medewerker. Koningin
Victoria poogde haar erfgenaam (Edward VU)
buiten büna alle staatszaken te houden; Edward
zelf, die hieronder vaak zeer geleden had, hield
zün zoon, den tegenwoordigen Koning. even
eens op den achtergrond. Onder George V daar
entegen is niet alleen aan den prins van Wales,
doch ook aan diens broeders, een belangrijk
aandeel toegekend in de taak van de Kroon
niet In de constitutioneels, doch in de re-
presentleve taak. En deze bestaat vooral uit
„meeleven” met het volk; uit het geven
leiding en bezieling.
De Koning is bemind. Hü wordt niet „ver-
op dit blad zijn Ingevolge de vereekeringsvoorwaarden tegen f levenslange geheele ongeschiktheid t pt werken door een on8®v*l met ,9CJï verlies van een hand O4T verlies van een een breuk van jêft by verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen f verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen f g uUt" doodeiyken afloop f Zreen voet of een oog iZv»wlulmol wijsvinger f been of arm f anderen vinger
waar was hü nu te land gekomen? Zou hü al
gesignaleerd zün en waren de vervolgers hem
al op ’t spoor?
Het landschap was hem totaal onbekend en
nergens was eenig levend wezen te bespeuren.
Hü was uitgeput van honger en vermoeienis.
Daar zag hü een klapperboom. Op een steen
sloeg hü de kokosnoten stuk, dronk gretig het
koele sap en at van het vruchtvleesch. Eenigs-
zins verkwikt, zocht hü een beschut plaatsje
op, waar hü den nacht zou kunnen doorbren
gen.
Toen de sche-
mering invliel,
gin hü het ter- 1
rein verkennen, j
Diep in een groot f
bosch zag hü een
dun rookvlam-
metje opstügen;
daar waren dus levende wezens.
Voorzichtig naderde hü en wachtte geduldig,
tot hü iemand te voorschün zag komen. Het
duurde niet lang, of een groote negerin kwam
uit een hut, ze raapte wat takken op en ver
dween weer in haar verblüfplaats. De man zag
een hangmat hangen tusschen twee boomen,
vlak bü de woning der vrouw. Na eenigen tüd
kwam de vrouw weer naar buiten en ging in de
hangmat liggen. In haar hand hield ze iets
waarvan ze telkens een stukje afhapte. Hü
naderde de vrouw en begon:
„Wees niet bang, ik zal je niets doen, maar
geef me wat te eten.”
De vrouw verroerde zich niet.
„Kom. begrüp je me niet? Ik heb honger.”
Zü begon te lachen en wees spottend naar
hem.
„Ha ha! JU een bagnard bent, een gevluchte
galeislaaf.”
„Geen praatjes. De storm heeft me hier aan
land gespoeld.... Waar ben ik? Geef me maar
eerst wat te eten.”
Z'n oogen schitterden als die van een wolf,
maar z'n armen hingen slap langs z’n lichaam.
Met gekruiste armen ging de vrouw voor hem
staan en sprak weer tergend de smadelüke
woorden: „Vluchteling, bagnard!”
,Nu is het genoeg!" schreeuwde de man.
Hü schudde de vrouw ruw heen en weer en
riep haar toe: „Zorg dat ik wat te eten krüg!"
Ze bracht hem wat brood en water.
Toen de man weer wat op z'n verhaal geko
men was, herhaalde hü z'n vraag: „Waar
ben ik?”
Als eenig antwoord lachte de negerin spot
tend en in dien spot lag zoo iets afachuwelüks,
dat de man angstig om zich heen keek en zich
afvroeg of de vrouw hem misschien reeds ver
raden had. Zou ze hem aan z'n vervolgers over
leveren?
Na een poos kwam de negerin uit de hut
met een nap, gevuld met een heerlüken, ver-
trisschenden drank. Met welbehagen dronk hij
e grootste telescoop, waarmee wü hier op
aarde de sterren kunnen begluren be
vindt zich natuurlük In.... Amerika
Het is de beroemde 216-meter reflector in
gebruik bü het Observatorium op den Mount-
Wllson in Callfomlë.
Tal van Interessante ontdekkingen heeft de
moderne sterrenkunde aan dezen reuzenteles
coop te danken. Ik herinner hier alleen maar
aan het wegülen van de spiraalnevels. Dit heeft
de belangstelling der geleerden gevestigd op
een groep van verschünselen. die plaats vin
den juist aan de grenzen van het voor ons
zichtbare gedeelte van het heelal. Geen wonder,
dat het verlangen der astronomen ultglng naar
een Instrument, dat In staat zou zün deze gren
zen weer een heel stuk verder in de diepten
der wereldruimte te doen terugwüken. Zoo
ontstond daar in de Nieuwe Wereld waar
financieele bezwaren niet schünen te bestaan
het plan tot de vervaardiging van een instru
ment, dat het grootste bestaande belangrijk in
afmetingen zou overtreffen. Mount-Wilson
zou weer de eigenaar worden van dezen reus-
achtigen telescoop.
Het belangrijkste onderdeel van deze soort
instrumenten is een holle spiegel, welke de in
vallende lichtstralen weerkaatst en in één
punt samenbrengt. Terwül deze spiegel bü den
reeds bestaanden küker een doorsnee had van
2H meter (100 inch), zou de nieuwe een spie
gel krijgen van 5 meter (200 Inch).
Het vervaardigen van zoo'n spiegel is een
werk, waarbü men voor ongehoorde moeilük-
heden komt te staan. In ,Die Umschau” vin
den wü daarover eenlge bijzonderheden.
Behalve de enorme afmetingen, is daar da-
delük reeds het feit, dat hü de eerste Is en dus
eenig in zün soort. Alle ervaring ontbreekt
dus ten eenenmale. Reeds aan het materiaal
zelf worden zeer hooge eischen gesteld. Het
moet zoo weinig mogelük onderhevig zün aan
verandering tengevolge van temperatuurswis
selingen. Daarom nam men voor den nieuwen
spiegel boorsilicaat-glas, waarvan de uitzet-
tlngscoëfficiënt slechts een vierde bedraagt
van die van gewoon vensterglas. Met het oog
op gewichtsbesparing besloot men den spiegel
niet massief te maken, doch den achterkant
van een systeem van holle
hooge glazen tusschenwanden
er ongeveer zou uitzien
honigraat, als
