Geheimschrift-methoden f50. ONZE 316e UITKEERING PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND .TIPI VAN BOOTZ w^Aaal wui den dag keerden wij heden uit MECHANISCHE MIDDELEN Het Geheim van het open Raam I I ZATERDAG 14 JULI 1934 I Omslachtige werkwijze Een beroemde tafel teruggevonden De oudste menschen ter wereld I De staart als wapen I voor onze I WAARMEDE BEDRAG VAN DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS Alle abonné’s - f Steltele, die urywel absolute zeker heid tegen ontcijfering waarborgen Shakespeare in de open lucht Verbetering van Japans handelsvloot Anti-opium-kliniek te Singapore Detective-verbaal dooi ANTHONIE GILBERT THANS EEN TOTAAL f 80.790.- „Stralen des doods** 1 I Een echte boef i aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ingevolge de voor onze abonné's geldende gratis-ongevallenverzekering aan den Heer J. H. BOSMAN, Nijhoffstraat 119, Arnhem wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is naar ligt grooten een s t houden. hem VIJFTIENDE HOOFDSTUK Omni* Vindt Veritas I (Wordt vervolgd) I I dat mede i groote kom borrelde en kookte. Een prikke lende zwavellucht kwam In mijn neus en deed mij niezen. Hierdoor verloor Ik plotseling mijn evenwicht en sou zeker voorover gevallen zijn als Oom mij niet gegrepen had. „Jongen, wat schrok ik daar", zei Oom Sid ney. „En Ik niet minder Oom," zei Ik. en be- 3 I op zijn rug ligt te hijgen en wacht kruier, rjjdt Mias Ferris reeds in kleerjen in de taxi naar de Polseon by verlies van *n anderen vinger tu vo i i t e m ki II P «1 d« ah A. ee W ve va ke el( na ha sli mi wt I gevolgen kunnen zeer onaangenaam zijn Dik wijls biedt dan de scheikunde hulpmiddelen aan. Men kan, In plaats van gewonen inkt, tal van chemische stoffen gebruiken, die aanvankelijk kleurloos zijn en eerst door een of andere be handeling donkerkleurig of ten minste zicht baar worden. Zoo wordt bijvoorbeeld door verwarming alles bruin, wat met citroen- of appelsap of ook wel met suikeroplossing geschreven is. Letters, ge schreven met verdunde Ijzerchloried-oploesing, worden door bestrooilng met geelbloedlocgzout blauw. Voor vele dieren dient de .staart als een wa pen. Vooral voor de alligator is de staart omyis- baar. Een enkele klap met den staart van een alligator kan voor den mensch noodlottig zijn. Ook is het meermalen voorgekomen, dat de al ligator. in den strijd met een ander dier, dezen alleen reeds door hem met den staart te bewer ken, de ribben brak. Ook het eekhoorntje beeft een hulpmiddel in zijn staart. Wanneer zijn groote snelheid hem niet te hulp kan komen. verdedigt hy zich met den staart door vlak voor den snuit van zjjn vervolger de sierlijke pluim te laten wapperen, waardoor zijn vervolger nlet- goed meer kan zien en de eekhoorn zoodoende een voorsprong krijgt De staart van den eekhoorn dient tevens als Wanneer er in de nabijheid menschen komen aanwandelen, dan beweegt de staart zich en het dier heeft allen tijd een goed heenkomen te vinden. Voor den cameleon is de staart de eenlge mogelijkheid, zich bjj sterken Te Londen, op de plaats, waar eertijds het oude Olobe-theater was gevestigd, werd reeds sedert langen tijd ieder jaar, een Shakespeare- opvoering gegeven door een dllettantentooneel- gezelschap. Het tooneel bestaat uit een vracht wagen. terwijl het decor eveneens zeer sober Is. Een armzalig kleed, waarop een stoel en dankte hem hartelijk dat hy mij nog juist had gegrepen. Wy zetten ons thans neer om wat te bekomen en staarden naar het groot- sche schouwspel. Opeens weerklonk uit den kra- termond een dof gerommel. Gloeiende stukken steen vlogen in de hoogte en kwamen met luid gesis In het water terecht. Een zeer goed middel, dat veel gebruikt is, is zoutzuur-kobalt-oxldule (ig. kobaltchloor- zuur), een rooskleurig zout, waarvan een ver dunde waterige oplossing kleurloos is. Als men hiermee op geel of nog beter op rooskleurig pa pier schrijft, is er niets van te zien. Om nu niet een onbeschreven blad te verzenden, het geen aanstonds argwaan zou wekken, schrijft men met gewonen Inkt eenlge, meestal niets zeggende mededeellngen, en tusschen de regels met de genoemde oplossingen het nieuws, dat geheim moet blijven. De geadresseerde heeft het papier dan alleen maar te verwarmen, om de letters In fraai blauw duidelijk te zien ver schijnen en, als het blad weer af gekoeld is. ook weer te zien verdwijnen. Dit laatste vooral is bij dezen geheimen Inkt van niet te onder schatten voordeel. oude lantaarn, zijn de eenlgsterequlsleten, welke men er vinden kan. De Engelsche be volking. die zeer op deze openluchtvoorstellingen gesteld is, kijkt evenwel niet naar dit sobere tooneel, doch alleen naar de spelers, die wer kelijk met hart en ziel den grooten Shakespeare trachten te vertolken. Deze jaarlljksche voor stellingen worden opgevoerd ter eerbiedige herinnering aan den grooten dichter-schrijver, die door deze volksvoorstelling, welke geheel kosteloos door een leder kunnen worden bijge woond, een plaats heeft gevonden In de harten der Engelschen, jong en oud. Het Globetheater werd In het begin der 17e eeuw gebouwd en bestond uit hout. Shakespeare heeft menigmaal In dit gebouwtje vertoefd. Voor den ingang van het theater hing een globe als schild, waarom het volk het theater al spoedig noemde het Olobe-theater. In het eerste jaar van haar bestaan zjjn in de Anti-Opium kliniek te Singapore 1400 aan opium verslaafde personen volledig genezen. Deze instelling Is de eenlge ter wereld waar met geringe kosten dergelijke resultaten be reikt worden. In Malaya zijn ongeveer 300.000 opium- slachtoffers, waarvan 70.000 in Singapore alleen. De New Yorksche bladen publiceeren op sen- satloneele wijze een uitvoerig onderhoud met Dr. Nicola Tesla, dis In wetenschappelijke krin gen bekendheid heeft verworven door de naar hem genoemde stralen en door zijn uitvinding om den electrischen stroom productiever te maken. In het onderhoud betoogt Dr. Tesla, dat het hem gelukt is om door middel van een soort electrisch geschut stralen zoodanig In werking te brengen, dat 10.000 vliegtuigen op een af stand van 250 mijlen en geheele legers kunnen worden vernietigd. Slechts de allersterkste stalen pantsers, zoo betoogde Dr. Tesla verder, zijn in staat om aan deze stralen weerstand te bieden. Naar elk voor werp, dat zich op een bepaalden afstand be vindt, kunnen de stralen worden gericht. Om deze .stralen des doods" uit te zenden, is een spanning noodlg van vijftig millioen Volt. Het gaat er nu om, bijzondere toestellen hier voor te vervaardigen en bijzonder krachtige electrische energieën op te wekken. Dr. Tesla, die reeds 77 jaar oud is. is voor nemens zijn uitvinding voor te leggen aan de ontwapeningsconferentie te Genève. Het is bekend, dat de Russen en de Turken de oudste menschen ter wereld kunnen worden. Doch van laatstgenoemden mag men wel aan nemen, dat hun beweringen omtrent een of an deren ouden Inwoner niet altijd juist zijn, ge zien de bedroevende registratie In Turkije. Toch vermeldt de statistiek van 1850, welke in Rus land werd uitgegeven. *n 163-Jarigen grijsaard. Doch deze hoewel schriftelijke bewering staat nergens anders genoteerd, terwijl de offldeele oorkonde zoek is. De bekende Engelsche statis ticus Thoms, die zich sedert jaren veel arbeid getroost tot het opsporen van oude statistie ken. heeft een nauwkeurig onderzoek In deze kwestie Ingesteld, doch kon hierin geen ophel dering geven Wel Is Thoms tot de conclusie ge komen. dat het vaak zeer kleine menschen zyn. die een hoogen ouderdom bereiken. Lacassage en andere Fransche geleerden van naam schrij ven van een zekere Nicolas Savin, die in 1813 door de Kozakken werd gevangen genomen en naar Saratow overgebracht en hier tot aan zjjn dood, in 1894, is gebleven. Men beweert, dat deze man in 1768 werd geboren, alzoo sou Sa vin den ouderdom van 136 jaar hebben bereikt. Voornoemde Thoms, die de bewering in twijfel trekt, zou evenwel tot de ontdekking zjjn geko men. dat Savin niet In 1768, doch In 1790 ter wereld Is gekomen en als 23-jarige jongeman In de armée van Napoleon den veldtocht naar Rusland medemaakte. HIJ zou dan slechts 104 jaar oud zijn geworden. In Engeland heeft men vóór kort een be roemde tafel teruggevonden. Het betreft hier het kunststuk, het welk vervaardigd werd door den Franschen kunstenaar en beeldhouwer Thomolre, die aan deze tafel vier jaar lang, n.I. van 18061810. heeft gearbeid. Het blad van deze tafel, welke in opdracht van Napoleon werd gemaakt, bestaat uit brons en porcelein, terwijl de pooten zeer kunstig gebeeldhouwd zijn. Het blad stelt voor een groep maarschalken van den keizer, met Napoleon in hun midden en is buiten haar curiositeit als stukje geschiedenis en antiquiteit, een prachtvol kunstwerk, het welk voordien nog nimmer werd gemaakt. Toen Thomolre de tafel had voltooid, beviel het de maarschalken toch niet, omdat er dertien per sonen om den keizer gegroepeerd stonden en daar deze lieden nogal bfjgeloovig waren, ver wachtten zjj niet veel goeds van dit getal der tien. Napoleon hielp den beeldhouwer evenwel uit zijn moeilijkheden en bracht den maarschal ken aan het verstand, dat hij eveneens tot een maarschalk kon worden gerekend, alzoo waren er veertien maarschalken vereenlgdMen vond de zienswijze van Napoleon bijzonder schrander en beloonde den beeldhouwer ruim schoots voor zfjn Arbeid. Na den val van Napoleon, geraakte de tafel, evenals zoovele kostbare meubelen van den kei zer. In het vergeetboek, totdat het stuk eenlgen tijd geleden in Engeland werd teruggevonden en naar Frankrijk overgebracht, waar de tafel een plaats kreeg In een der musea. dit gaf ons nieuwe kracht. Van den top keek ik naar de vlakte. Wat een pracht gezicht. Be neden ons het oerwoud en de woestijn daar achter. Na een moeilijk kllmpartljtje bereikten we eindelijk den top van den krater. Vol ontzag keek ik naar de kokende lava die daar in een „En anderen.” „Wat ontzettend interessant.” „Ja. En Ik zou graag hebben, dat je mee ging." ,,En als ik nu liever op visite ga?” „Dan vrees Ik, dat Je daar van af zult moe ten zien. Dat is een van de opofferingen, die mijn vrouw zich moet leeren getroosten.” Toen verloor zijn stem ineens alle luchthartigheid en zoo somber mogelijk voegde hy er aan toe: „Ik vind het verschrikkelijk, Rosemary, maar je moet beslist meekomen. Zonder jou speel ik het niet klaar.” d’Or. We weten nu eenmaal, dat zU "n vol leerde tooneelspeelster is. Daarbij Is ze klein, ze weet Ascher’s plannen en kan op geen stuk ken na bewijzen, waar en hoe se den nacht heeft doorgebracht. Ze was den anderen dag weer terug In Londen; zooals ze zelf toegeeft, wederom in vermomming. Welnu pleit dat Je vriend Newnham niet volkomen vrij? „Ik feliciteer je." Er was niet de minste uitdrukking In Egerton’s stem, maar Beaumont was zoo verrukt over zijn eigen verklaringen, hy niet eens het sarcasme bemerkte, waar- Egerton hem had gecomplimenteerd. „Zooals je zegt," ging de jongeman verder, „de politie heeft werkelijk een buitengewonen flater begaan. Dat Is anders niets voor haar.” „Wat mij alleen verbaast,” ging Beaumont verder, terwijl hij met groote passen zijn weg vervolgde naar zijn vermeenden triumf, „ia dat ik daar allemaal niet eerder aan gedacht heb. Voor jou ia het iets anders, jouw hoofd duizelt van korenaren en stembusverkiezlngen, maar ik.... Toch doet het me genoegen, dat Ik tenslotte de eerste ben, die deze simpele maar juiste oplossing heb gevonden." „Het spijt me verschrikeiyk,” ging Egerton met zijn zachte tronie verder, „dat Ik een speld der logica moet nemen om deze kostelijke zeepbel der fantasie te doen springen. En ik vind het nog veel verschrikkelijker om voor leugenaar te worden uitgekreten. Toch vind ik het rechtvaardig, je even te zeggen, dat de klaarblijkelijke oplossing mij reeds eerdpr in ge dachte was gekomen. Heb Ik niet gisteren reeds llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIUIIIHIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlIllllll (Korte inhoud van bet voorafgaande Sir Hector Ascher gaat door voor een ver woed verzamelaar van kostbare boezen In Merlin 8l Hugh, «raar hl) op zl)n bul ten woont, loeit hU aser afgezonderd mat BUn nichtje Paula Parkston, die in het geheim verloofd was met den vecretaris van air Hector Arthur Newnham Door oen handlangster komt Ascher in het be ert van een kostbaar werk dat uit ds bi bliotheek van Burgoyne la gestolen Ascher reist naar Frankrijk om een aantal boeken te verkoopen. nagereisd door Sur- goyne en den letterkundige «gerton. In een luguber hotelletje te Parus wordt Ascher dan vermoord Omtrent den dader tast men in bot duister Waareehyniyk la Ascher reeds In don trein vermoord en in zlln boeksnkoffer door iemand die zich voor hem uitgaf naar net boter ver voerd Hot lustitieel ondersoek wordt ee leid door den detective Laetranee) Maar veronderstelt, dat het nu eens een misdaad van twee menschen is. Terwijl Chaumier op den Ascher’s -j—ekend Is, hoe spionnage-diensten dikwijls LC tot de geraffineerdste middelen hun toe- S—N vlucht nemen, om berichten, geheime mededeellngen enz. ter bestemder plaatse te doen belanden. Doch niet alleen deze diensten maken er gebruik van: ook voor de diplomatie kan het vaak van nut zijn, om bepaalde aan gelegenheden niet ter kennis van het publiek te doen komen Een der middelen waarvan men in zulk een geval gebruik maakt, is het z.g ge heimschrift, dat ook heden ten dage^ nog veel wordt toegepast. De kunst, om zich in geheimschrift uitslui tend voor een bepaald persoon duidelijk uit te drukken, is Intusschen niet van recenten da tum; zij is reeds zeer oud. Reeds vroegtijdig kwam men van lieverlede op de gedachte, om schrift voor oningewijde oogen onleesbaar te maken. Het eenvoudigst was, de letters door andere of door andere ge tallen te vervangen. Daarbij werd bovendien door gewijzigde groepeering der letters de op lossing woord voor woord verzwaard; men schreef b.v. voor „zend ons”, „AFOEPOT". Merkwaardig in zijn eenvoud is het stelsel, waarbij men het alphabet in groepen van 4. 5 of meer letters rangschikt en dan elke groep, alsmede in iedere groep elke letter, door een nummer aanduldt. Volgens dit stelsel moet men b.v. voor „avond” schrijven 1133443134, namelijk als men voor de eerste 4 groepen heeft vastge steld agmp. bird, nevt en zhlo, want dan moet men de a voorstellen door 11, de v door 33, de o door 44. de n door 31 en de d door 34 Nog ingewikkelder en toch voor ingewijden gemakkelljk te vatten, was de manier, om alle letters door getallen aan de duiden. Ock tot mechanische middelen nam men zijn toe vlucht, die men thans nog wel eens ais speel goed aantreft, b.v. bladen van carton, op be paalde plaatsen van openlngen voorzien Zulk een carton legde men op het schrijfpapier, en dan schreef men in de gaten. De overige Riim- te tusschen de aldus ontstane letters of woor- len, vulde men op geschikte wijze aan. zoodat alleen de bezitter van een volkomen gelijk car ton door het opleggen van dezen sleutel het koeterwaalsch kon ontcijferen. De mechanische middelen hebben' evenwel bei'nadeel, dat zy gemakkelljk kunnen worden nagebootst en dat, als zij verloren gaan, de geadresseerde van het geschrevene In het ge heel niets meer maken kan. Een methode, die meer zekerheid verschafte, was daarom de vol gende. Men gebrulke twee geheel aan elkander ge lijke boeken, b.v. woordenboeken, en men duide in zfjn correspondentie elk willekeurig woord aan door drie getallen, nl le de bladzijde, waar dat woord in het boek te vinden is; 3e den regel, waar dat woord staat, en 3e oe plaats van dat woord in dien regel. Wil men b.v. het woord „groot” aanduiden en is dit in het be wuste boek bet zevende woord op bladzijde 33 in den 12den regel, dan schrijve men 7x13, 23 of 7 V (12. 23) of 7, 12, 23. Voor telegrammen zaadt men deze schrijfwijze af, omdat zU door de voorgeschreven omschrijving te omslachtig en veelal te kostbaar uitkomt. Ook mazen zij te veel komma’s noodlg, die bij de overbrenging wel eens een bedenkelijke neiging hebben om van de lijn te vallen. Daarentegen wordt dan voor telegrammen aanbevolen, het middelste getal in Romelnsch schrift uit te drukken, doch heel veel geeft dit ook al niet. Aangenomen nu. dat iemand de methode van dit geheimschrift heeft geraden, dan weet hjj toch nog niet, welk boek gebruikt is, en door een of ander toeval kan hem dat slechts bekend worden, terzy er natuurlijk vooraf een bepaal de afspraak gemaakt is. Men kan dus aanne men, dat dit stelsel vrijwel absolute zekerheid tegen ontcijfering waarborgt. Er zjjn evenwel omstandigheden in overvloed denkbaar, waarbij het wenscheiyk is, oat ge heime brieven niets opvallends hebben, went de .Hebt u eindelijk nieuws,” zei ze met haai kalme stem; maar Beaumont zag hoe haar handen zenuwachtig het tafelblad grepen en dit telkens loslieten en weer vastpakten. „Is Miss Parkton in huig?” vroeg Egerton. „O ja, wencht u haar te spreken?" „Nou, op het oogenbllk niet. Het spijt me, dat we met zoovelen tegelijk zijn gekomen, maar we zijn er allen bjj betrokken en de een of ander kan misschien helpen, waar iemand tekort zou schieten in duidelijkheid. Is Davidson al aangekomen?" „Mr. Davidson?” „Ja. Ik heb hem een telegram gezonden om onmiddellijk over te komen. Het is tenslotte van begin af aan, zjjn zaak geweest. Mogen we misschien nog een paar minuten wachten? HU zal zoo hier zijn." Terwijl zy wachtten, in een steeds stijgende spanning, zoodat zelfs de meest kalme onder hen nerveus werd, wandelde Egerton rustig langs de planken met boeken, terwijl hjj nu en dan even stil stond en zacht glimlachte tegen een titel. Ze moesten bijna een half uur wach ten, voordat de detective aankwam. Egerton was de eenlge van hen allen, die zijn zinnen by elkander hield en rustig bleef, ondanks zijn afgematheid van den vorlgen avond. te kennen gegeven, dat ik Miss Ferris moest terugzien, voordat ik verder kon gaan.” Beaumont keek hem met onverholen ergenls en spijt aan. „Wat? En je hebt de vrouw nog geen half uur geleden verlaten," zei hij ongeloovig. „O ik had toen mijn schema nog niet tot in alle finesses uitgewerkt," voegde Egerton er haastig aan toe. ,Jk bedoel alleen maar, dat ik overtuigd was met twee misdadigers te doen te hebben. Nu wU werkelijk gekomen zijn aan de laatste plannen der oplossing, veronderstel ik, dat we nog eens naar Merlin St. Hugh moeten om daar den toestand voor het laatst te over sten. Kom, ik noodlg je uit, om by de ontmaske ring der acteurs tegenwoordig te zijn. Ik heb trouwens je hulp noodlg, want het is een verbazend moeilijk karwei." Onder het spreken riep hy een taxi aan, om naar huls te rijden. „Je voelt toch zeker geen sympathie voor zulke geraffineerde booswichten?" vroeg Beau mont sceptisch. ..Als er ooit een man en vrouw hun verdiende loon zullen krijgen dan zUn het die twee „O, dat weet ik, en ik ben *t volkomen met je eens. Maar toch,” terwijl hij sprak ging een rilling over z*n leden. Het was maar heel selden, dat Egerton zijn hart zoo op zijn tong droeg. „Logisch gesproken, moet Je natuurlijk nooit wankelen, maar ik heb nog nooit als rechter gedeugd. Daarom word Ik door een of andere onverklaarbare reden waarschijnlijk vootdurend geprest, om die rol op me te nemen. Er zijn nachten, dat ik Ineens uit mijn slaap We strompeldep-voort over gestolde lavabed- dlngen. Ik za^g dat ook oom Sidney uitgeput raakte, maar toen Ik voorstelde om terug te keeren, zei Oom: Zoo dicht bij ons doel, laten we ons toch zeker niet meer afschrikken. Na een halfuurtje hadden we de sneeuwgrens bereikt. Ongemerkt was het koeler geworden en Toen het tijd werd om huiswaarts te keeren, inviteerden de heer en mevrouw Jones hem om in den auto naar huls te gaan. Zjj zouden hem desgewenscht, op de plaats in 1 bosch, waar ae hem ontmoet hadden, afzetten. Peray accepteerde ’t gulle aanbod. Nauwelijks was de wagen op weg, of hl) tastte als wan hopig In zijn zakken. Zijn sleutel was verdwe nen, lichtte hij lachend toe. En de oude huis houdster uit haar bed ballen, geen sprake van. Hij ging nog liever onder den blooten hemel slapen. Gekheid! zei Jones. Ik weet, dat mijn vrouw het ook prettig zal vin- r den, als u bij ons komt logeeren voor een nachtje. We nemen straks een lekkere grog om de kennisma- king te beklinken! Peray maakte geen tegenwerpingen en deed de gastvrijheid van *t echtpaar alle eer aan. t Was al laat voor men ter ruste ging en den volgenden ochtend stond Jones laat op. t Meisje vertelde hem, dat de heer, die des avonds was komen logeeren. de deur uitge gaan was, een goed uur geleden. HIJ had haar goeden morgen gewenscht en gezegd, dat hij over tien minuten terug zou zijn. Jones vond die onverwachte, lange afwezig heid wel vreemd, maar hjj maakte zich nog geen zorgen. Zjjn vrouw keek vreemd op. toen hU t haar op de slaapkamer kwam vertellen. Zij sprong uit bed, trok n ochtendjapon aan en zei: Laten we in ieder geval even op de lo geerkamer gaan kijken. Je kan niet weten..., Wat weten? vroeg Jones, ‘n beetje ge prikkeld. Hij zal er toch niet met t slaap kamerameublement vandoor zijn. Mevrouw Jones antwoordde niet, maar ging voor naar de logeerkamer. Zoodra zij de deur geopend had. riep zij: Hoe vreemd l Zjjn coetuum hangt aan den kapstok! En, kijk eens. Will, een briefje. Beiden grepen naar het velletje, met potlood beschreven papier dat op de waschtafel lag. Ze lazen: Geachte meneer en mevrouw, ik dank u nog wel voor de bewijzen van vriendschap, die ik jammer genoeg moet vergelden door t oude costuum van meneer, dat in de kast hing te leenen. Als u bij den directeur van Dartmoor Informeert naar *t nummer op m’n eigen costuum, zult u alles begrijpen. Het vlootprogram der Japansche regeering van het jaar 1932 is thans geheel doorgevoerd. Deze verjongingskuur der Japansche handels vloot. die t sloopen van 400.000 tonnen scheeps- inhoud noodlg maakte en den nieuwbouw van 200.000 tonnen scheepsinhoud noodlg maakte, heeft de Japansche regeering echter 10.4 mil lioen Yen gekost. Dit bedrag is ongetwijfeld goed besteed, want er zijn daarvoor in hoofd zaak snelle motorschepen gebouwd, waarvan de meeste een snelheid van 15 knoopen en nog meer hebben. Daar er nog altijd veel schepen van ver ouderd type in Japan zijn, hebben de Japansche reeders zich thans genoopt gezien, de regee ring een nieuw plan voor te leggen, dat echter niet meer uitsluitend rekening houdt met het groote surplus der wereldtonnage, maar onder zuiver nationale gezichtspunten een vernieuwing der handelsvloot beoogt. Voorgesteld wordt het sloopen van verder 500.000 ton oude schepen, die door 500.000 ton nieuwe schepen vervangen zullen worden. Natuurlijk is hiervoor steun van den Staat noodlg, die. naar de vroegere ervaringen te oor- celen. ook zeker daartoe bereid zal zijn. Dit is des te waarschijnlijker, omdat de situatie in de Japansche scheepvaart in het laatste jaar veel beter geworden is, want voor het eerst sinds meerdere jaren heeft een half dozijn Japan sche reeders weer een dividend kunnen ult- keeren. De bekende Japansche groot-reederü ..Nippon Yusen Kalsha” heeft momenteel niet minder dan zeven nieuwe schepen in aanbouw s alarmmaakster. wind in de boomen en struiken in evenwicht te ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirtliiiiiiiiiiiiiiiiiH op dit blad zijn Ingevolge de veraekerlnKevoorwaardpn tegen f QOOO bij levenslange nheele ongeschiktheid t jt werken door f 7^/1 by een ongeval met f QCfl by verlies van een hand f 1 oy verlies van een f tSfi by een breuk van ongevallen vereekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f «J verliea van beidé armen, beide beenen of belde oogen f a/lr.” doodeUJ ken afloop een voet of een oog f J^a/s~dulmOf wijsvingers *J(/«-been of armf Trlre" Toen Beaumont den volgenden morgen even voor negen uur op Eaton Square aankwam, stond Egerton’s nieuwe Sunbeam reeds voor de deur. Egerton zelf zat al achter het stuur en trok zijn handschoenen aan. „Kom hier b(j mjj zitten.” noodlgde de jongeman hem uit. „Burgoyne en mijn vrouw rijden mee. We zijn er tenslotte allemaal bjj betrokken. We kunnen beter tegelijk btj de zaak zijn, dat spaart ons heel wat particuliere gesprekken." Miss Marlowe scheen op hen te wachten, toen ze te Merlin St. Hugh aankwamen. Ze was weer even gereserveerd, even bleek en In haar oogen scheen een sprakeloos verwachten. gewekt wordt, door de gezichten van de men schen, die op mijn aanwijzingen ter dood ver oordeeld zijnKom morgen om negen uur by me, dan rijden we er samen naar toe." HU sloot de taxi, toen hy voor zijn deur stil stond en liet Beaumont verbaasd achter. „Toch een gekke kerel.” dacht de laatste, terwyi hy naar huls reed. „Echt iemand, die niet het minste genoegen zou scheppen in een Jacht maar er eerder aan zou denken, om een kinderspeelplaats in te richten.” Toch dacht ook hy met spanning aan wat den volgende morgen te wachten zou V Toen Egerton zyn kleedkamer binnenkwam riep zyn vrouw hem toe: „Wat ben Je laat, mannle? En wat is er toch aan de hand. Je ziet zoo bleek als de dood-’’ ,Jk rammel van den honger," zei Egerton laconiek, „Het klinkt erg cynisch en wreed, maar tronen en kronen mogen verdwynen, koninklijken mogen oprezen en ineen storten, de mensch zal eeuwig belangstelling hebben voor ontbyt, middagmaal en theedrinken." „Nou,” merkte Rosemary harteiyk op, „dan behoef je niet lang te wachten.” Toch bleef ze hem als een echte beminnende vrouw voort durend in het oog houden. Ze zag wel dat er iets aan haperde. „Zeg eens," vroeg se terloops, „kun je morgen m*e naar een visite" „Het spyt me ontzettend, maar daar kan niets van komen. Ik moet de stad uit.” ^Coet je Miss Marlowe gaan bezoeken?’ vroeg ae zacht. eray was nu al een kleine veertien dagen I I op vrye voeten en nog altyd liep hy rond in zyn gevangenlskleeren. t Werd tyd, dat hy ’n behooriyk, minder opvallend costuum veroverde. Dat ’s nachts door de vel den dwalen en zich overdag schuil houden, begon ’m te bezwaren. Op die manier schoot hy niet op; fatsoeniyk eten kon hy zoo niet krygen en van ’n slag slaan was geen sprake. Voor 'n Inbraak schrok hy terug; daar was hy geen specialiteit in. Den heelen najaarsdag had hy in het bosch gelegen, ’n eindje van den ryweg. tusschen ’t kreupelhout. Er waren heel wat auto’s ge- gepasseerd en het laatste uur was het hem op gevallen, dat er twee voorbygesnord waren met gecostumeerde heeren en dames. Er was na tuurlijk een bed-masqué in het stadje, ‘n eind je verder op. Als hy eens-... Hy schrok zelf van het koene plan, dat in zyn hoofd was opgekomen. Maar het was toch minder gewaagd dan een inbraak, waar 't op den duur toch op moest uitloopen! Hy ver mande zich, stond langzaam op, liep naar den weg en keek uit of er nog niet een auto met gecostumeerden langs zou komen. ’t Lot was hem gunstig, ‘n Kleine luxe wagen kwam in n middelmatig gangetje aan; aan ’t stuur zat ’n ridder uit den tyd der kruis tochten en naast hem ’n burchtvrouw. Peray stelde zich, n^t uitgestrekte armen, midden op den weg op. Zyn gelaat was on herkenbaar door ’n lap. die hy van zyn roo- den zakdoek gescheurd en van twee gaten voor zyn oogen voorzien had. Hy leek op ’n gecostumeerde, op weg 1 bal. De wagen stopte. „Wat is er aan de hand?" vroeg de ridder, ’n jongeman, die zyn gezicht onder 'n sieriyk masker verborgen had. ,^ent u uit ’n auto gerold, op weg naar de stad?” vroeg de biykbaar nog erg jeugdige vrouw spottend. Peray had zyn antwoord klaar. „Ginds, tusschen 1 kreupelhout ligt m’n fiets, k Heb geprobeerd hem te repareeren, maar t wordt me te laat. Mag "k meerijden?" „Natuuriyk", luidde l»et antwoord. Belde in zittenden van den wagen hadden gi toten schik in ’t onvervalscht dialect van den ,Jml- tatie"-boef. Peray stapte in en maakte t zich gemakke lljk. Zijn conversatie was ’n succes en de heer en mevrouw Jones hadden geen spyt, dat Pe- lay hun gastvryheid had ingeqgepen. Zy deden hun best er achter te komen. t>f ze hem niet kenden, vast overtuigd als ze waren, dat t een van de kennissen uit de buurt moest zyn, of tenminste iemand uit de omgeving. En Peray maakte gebruik van hun enthousiasme door in hun nabyheid te blyven op ’t bal. 't jBenlge, wat hem bezwaarde was de gulheid, waarmee Jones en diens kennissen hem van consumpties voor zagen. Als dat een paar uur zoo door ging, begreep hy, dat hy t moest afleggen. Hy danste intusschen den eenen dans na den anderen met oude en jongedames. Dat hy nooit een fatsoeniyk bal had bygewond en ’t a. b. c. van 't dansen nooit geleerd had, kwam er, in de rol, die hy speelde, gelukkig niet op aan. zyn ongewone, ongracieuze bewegingen deden al even veel opgeld als zyn spraak. Hy was ’n onbetwist succesnummer en niemand be merkte, dat hy tegen ’t einde van den avond de hem aangeboden glaasjes onder de tafel leeggoot, om by zyn verstand te blyven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 22