Geheimschrift-methoden
f50.
ONZE 316e UITKEERING
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
.TIPI
VAN
BOOTZ
w^Aaal wui den dag
keerden wij heden uit
MECHANISCHE MIDDELEN
Het Geheim van
het open Raam
I
I
ZATERDAG 14 JULI 1934
I
Omslachtige werkwijze
Een beroemde tafel
teruggevonden
De oudste menschen
ter wereld
I
De staart als wapen
I
voor
onze
I
WAARMEDE
BEDRAG
VAN
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
Alle abonné’s
-
f
Steltele, die urywel absolute zeker
heid tegen ontcijfering
waarborgen
Shakespeare in de open
lucht
Verbetering van Japans
handelsvloot
Anti-opium-kliniek te
Singapore
Detective-verbaal dooi
ANTHONIE GILBERT
THANS EEN TOTAAL
f 80.790.-
„Stralen des doods**
1
I Een echte boef i
aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis-ongevallenverzekering aan den Heer
J. H. BOSMAN, Nijhoffstraat 119, Arnhem
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
naar
ligt
grooten
een
s
t
houden.
hem
VIJFTIENDE HOOFDSTUK
Omni* Vindt Veritas
I
(Wordt vervolgd)
I
I
dat
mede
i
groote kom borrelde en kookte. Een prikke
lende zwavellucht kwam In mijn neus en deed
mij niezen. Hierdoor verloor Ik plotseling mijn
evenwicht en sou zeker voorover gevallen zijn
als Oom mij niet gegrepen had.
„Jongen, wat schrok ik daar", zei Oom Sid
ney. „En Ik niet minder Oom," zei Ik. en be-
3
I
op zijn rug ligt te hijgen en wacht
kruier, rjjdt Mias Ferris reeds in
kleerjen in de taxi naar de Polseon
by verlies van *n
anderen vinger
tu
vo
i
i
t
e
m
ki
II
P
«1
d«
ah
A.
ee
W
ve
va
ke
el(
na
ha
sli
mi
wt
I
gevolgen kunnen zeer onaangenaam zijn Dik
wijls biedt dan de scheikunde hulpmiddelen aan.
Men kan, In plaats van gewonen inkt, tal van
chemische stoffen gebruiken, die aanvankelijk
kleurloos zijn en eerst door een of andere be
handeling donkerkleurig of ten minste zicht
baar worden.
Zoo wordt bijvoorbeeld door verwarming alles
bruin, wat met citroen- of appelsap of ook wel
met suikeroplossing geschreven is. Letters, ge
schreven met verdunde Ijzerchloried-oploesing,
worden door bestrooilng met geelbloedlocgzout
blauw.
Voor vele dieren dient de .staart als een wa
pen. Vooral voor de alligator is de staart omyis-
baar. Een enkele klap met den staart van een
alligator kan voor den mensch noodlottig zijn.
Ook is het meermalen voorgekomen, dat de al
ligator. in den strijd met een ander dier, dezen
alleen reeds door hem met den staart te bewer
ken, de ribben brak. Ook het eekhoorntje beeft
een hulpmiddel in zijn staart. Wanneer zijn
groote snelheid hem niet te hulp kan komen.
verdedigt hy zich met den staart door vlak voor
den snuit van zjjn vervolger de sierlijke pluim
te laten wapperen, waardoor zijn vervolger nlet-
goed meer kan zien en de eekhoorn zoodoende
een voorsprong krijgt
De staart van den eekhoorn dient tevens als
Wanneer er in de nabijheid
menschen komen aanwandelen, dan beweegt de
staart zich en het dier heeft allen tijd een goed
heenkomen te vinden. Voor den cameleon is de
staart de eenlge mogelijkheid, zich bjj sterken
Te Londen, op de plaats, waar eertijds het
oude Olobe-theater was gevestigd, werd reeds
sedert langen tijd ieder jaar, een Shakespeare-
opvoering gegeven door een dllettantentooneel-
gezelschap. Het tooneel bestaat uit een vracht
wagen. terwijl het decor eveneens zeer sober Is.
Een armzalig kleed, waarop een stoel en
dankte hem hartelijk dat hy mij nog juist
had gegrepen. Wy zetten ons thans neer om
wat te bekomen en staarden naar het groot-
sche schouwspel. Opeens weerklonk uit den kra-
termond een dof gerommel. Gloeiende stukken
steen vlogen in de hoogte en kwamen met luid
gesis In het water terecht.
Een zeer goed middel, dat veel gebruikt is,
is zoutzuur-kobalt-oxldule (ig. kobaltchloor-
zuur), een rooskleurig zout, waarvan een ver
dunde waterige oplossing kleurloos is. Als men
hiermee op geel of nog beter op rooskleurig pa
pier schrijft, is er niets van te zien. Om nu
niet een onbeschreven blad te verzenden, het
geen aanstonds argwaan zou wekken, schrijft
men met gewonen Inkt eenlge, meestal niets
zeggende mededeellngen, en tusschen de regels
met de genoemde oplossingen het nieuws, dat
geheim moet blijven. De geadresseerde heeft
het papier dan alleen maar te verwarmen, om
de letters In fraai blauw duidelijk te zien ver
schijnen en, als het blad weer af gekoeld is.
ook weer te zien verdwijnen. Dit laatste vooral
is bij dezen geheimen Inkt van niet te onder
schatten voordeel.
oude lantaarn, zijn de eenlgsterequlsleten,
welke men er vinden kan. De Engelsche be
volking. die zeer op deze openluchtvoorstellingen
gesteld is, kijkt evenwel niet naar dit sobere
tooneel, doch alleen naar de spelers, die wer
kelijk met hart en ziel den grooten Shakespeare
trachten te vertolken. Deze jaarlljksche voor
stellingen worden opgevoerd ter eerbiedige
herinnering aan den grooten dichter-schrijver,
die door deze volksvoorstelling, welke geheel
kosteloos door een leder kunnen worden bijge
woond, een plaats heeft gevonden In de harten
der Engelschen, jong en oud. Het Globetheater
werd In het begin der 17e eeuw gebouwd en
bestond uit hout. Shakespeare heeft menigmaal
In dit gebouwtje vertoefd. Voor den ingang van
het theater hing een globe als schild, waarom
het volk het theater al spoedig noemde het
Olobe-theater.
In het eerste jaar van haar bestaan zjjn in de
Anti-Opium kliniek te Singapore 1400 aan
opium verslaafde personen volledig genezen.
Deze instelling Is de eenlge ter wereld waar
met geringe kosten dergelijke resultaten be
reikt worden.
In Malaya zijn ongeveer 300.000 opium-
slachtoffers, waarvan 70.000 in Singapore alleen.
De New Yorksche bladen publiceeren op sen-
satloneele wijze een uitvoerig onderhoud met
Dr. Nicola Tesla, dis In wetenschappelijke krin
gen bekendheid heeft verworven door de naar
hem genoemde stralen en door zijn uitvinding
om den electrischen stroom productiever te
maken.
In het onderhoud betoogt Dr. Tesla, dat het
hem gelukt is om door middel van een soort
electrisch geschut stralen zoodanig In werking
te brengen, dat 10.000 vliegtuigen op een af
stand van 250 mijlen en geheele legers kunnen
worden vernietigd.
Slechts de allersterkste stalen pantsers, zoo
betoogde Dr. Tesla verder, zijn in staat om aan
deze stralen weerstand te bieden. Naar elk voor
werp, dat zich op een bepaalden afstand be
vindt, kunnen de stralen worden gericht.
Om deze .stralen des doods" uit te zenden, is
een spanning noodlg van vijftig millioen Volt.
Het gaat er nu om, bijzondere toestellen hier
voor te vervaardigen en bijzonder krachtige
electrische energieën op te wekken.
Dr. Tesla, die reeds 77 jaar oud is. is voor
nemens zijn uitvinding voor te leggen aan de
ontwapeningsconferentie te Genève.
Het is bekend, dat de Russen en de Turken de
oudste menschen ter wereld kunnen worden.
Doch van laatstgenoemden mag men wel aan
nemen, dat hun beweringen omtrent een of an
deren ouden Inwoner niet altijd juist zijn, ge
zien de bedroevende registratie In Turkije. Toch
vermeldt de statistiek van 1850, welke in Rus
land werd uitgegeven. *n 163-Jarigen grijsaard.
Doch deze hoewel schriftelijke bewering staat
nergens anders genoteerd, terwijl de offldeele
oorkonde zoek is. De bekende Engelsche statis
ticus Thoms, die zich sedert jaren veel arbeid
getroost tot het opsporen van oude statistie
ken. heeft een nauwkeurig onderzoek In deze
kwestie Ingesteld, doch kon hierin geen ophel
dering geven Wel Is Thoms tot de conclusie ge
komen. dat het vaak zeer kleine menschen zyn.
die een hoogen ouderdom bereiken. Lacassage
en andere Fransche geleerden van naam schrij
ven van een zekere Nicolas Savin, die in 1813
door de Kozakken werd gevangen genomen en
naar Saratow overgebracht en hier tot aan zjjn
dood, in 1894, is gebleven. Men beweert, dat
deze man in 1768 werd geboren, alzoo sou Sa
vin den ouderdom van 136 jaar hebben bereikt.
Voornoemde Thoms, die de bewering in twijfel
trekt, zou evenwel tot de ontdekking zjjn geko
men. dat Savin niet In 1768, doch In 1790 ter
wereld Is gekomen en als 23-jarige jongeman
In de armée van Napoleon den veldtocht naar
Rusland medemaakte. HIJ zou dan slechts 104
jaar oud zijn geworden.
In Engeland heeft men vóór kort een be
roemde tafel teruggevonden. Het betreft hier
het kunststuk, het welk vervaardigd werd door
den Franschen kunstenaar en beeldhouwer
Thomolre, die aan deze tafel vier jaar lang, n.I.
van 18061810. heeft gearbeid. Het blad van
deze tafel, welke in opdracht van Napoleon werd
gemaakt, bestaat uit brons en porcelein, terwijl
de pooten zeer kunstig gebeeldhouwd zijn. Het
blad stelt voor een groep maarschalken van
den keizer, met Napoleon in hun midden en is
buiten haar curiositeit als stukje geschiedenis
en antiquiteit, een prachtvol kunstwerk, het
welk voordien nog nimmer werd gemaakt. Toen
Thomolre de tafel had voltooid, beviel het de
maarschalken toch niet, omdat er dertien per
sonen om den keizer gegroepeerd stonden en
daar deze lieden nogal bfjgeloovig waren, ver
wachtten zjj niet veel goeds van dit getal der
tien. Napoleon hielp den beeldhouwer evenwel
uit zijn moeilijkheden en bracht den maarschal
ken aan het verstand, dat hij eveneens tot een
maarschalk kon worden gerekend, alzoo waren
er veertien maarschalken vereenlgdMen
vond de zienswijze van Napoleon bijzonder
schrander en beloonde den beeldhouwer ruim
schoots voor zfjn Arbeid.
Na den val van Napoleon, geraakte de tafel,
evenals zoovele kostbare meubelen van den kei
zer. In het vergeetboek, totdat het stuk eenlgen
tijd geleden in Engeland werd teruggevonden
en naar Frankrijk overgebracht, waar de tafel
een plaats kreeg In een der musea.
dit gaf ons nieuwe kracht. Van den top keek
ik naar de vlakte. Wat een pracht gezicht. Be
neden ons het oerwoud en de woestijn daar
achter.
Na een moeilijk kllmpartljtje bereikten we
eindelijk den top van den krater. Vol ontzag
keek ik naar de kokende lava die daar in een
„En anderen.”
„Wat ontzettend interessant.”
„Ja. En Ik zou graag hebben, dat je mee
ging."
,,En als ik nu liever op visite ga?”
„Dan vrees Ik, dat Je daar van af zult moe
ten zien. Dat is een van de opofferingen, die
mijn vrouw zich moet leeren getroosten.” Toen
verloor zijn stem ineens alle luchthartigheid en
zoo somber mogelijk voegde hy er aan toe: „Ik
vind het verschrikkelijk, Rosemary, maar je
moet beslist meekomen. Zonder jou speel ik het
niet klaar.”
d’Or. We weten nu eenmaal, dat zU "n vol
leerde tooneelspeelster is. Daarbij Is ze klein,
ze weet Ascher’s plannen en kan op geen stuk
ken na bewijzen, waar en hoe se den nacht
heeft doorgebracht. Ze was den anderen dag
weer terug In Londen; zooals ze zelf toegeeft,
wederom in vermomming. Welnu pleit dat Je
vriend Newnham niet volkomen vrij?
„Ik feliciteer je." Er was niet de minste
uitdrukking In Egerton’s stem, maar Beaumont
was zoo verrukt over zijn eigen verklaringen,
hy niet eens het sarcasme bemerkte, waar-
Egerton hem had gecomplimenteerd.
„Zooals je zegt," ging de jongeman verder, „de
politie heeft werkelijk een buitengewonen flater
begaan. Dat Is anders niets voor haar.”
„Wat mij alleen verbaast,” ging Beaumont
verder, terwijl hij met groote passen zijn weg
vervolgde naar zijn vermeenden triumf, „ia
dat ik daar allemaal niet eerder aan gedacht
heb. Voor jou ia het iets anders, jouw hoofd
duizelt van korenaren en stembusverkiezlngen,
maar ik.... Toch doet het me genoegen, dat
Ik tenslotte de eerste ben, die deze simpele
maar juiste oplossing heb gevonden."
„Het spijt me verschrikeiyk,” ging Egerton
met zijn zachte tronie verder, „dat Ik een speld
der logica moet nemen om deze kostelijke
zeepbel der fantasie te doen springen. En ik
vind het nog veel verschrikkelijker om voor
leugenaar te worden uitgekreten. Toch vind ik
het rechtvaardig, je even te zeggen, dat de
klaarblijkelijke oplossing mij reeds eerdpr in ge
dachte was gekomen. Heb Ik niet gisteren reeds
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIUIIIHIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlIllllll
(Korte inhoud van bet voorafgaande
Sir Hector Ascher gaat door voor een ver
woed verzamelaar van kostbare boezen
In Merlin 8l Hugh, «raar hl) op zl)n bul
ten woont, loeit hU aser afgezonderd mat
BUn nichtje Paula Parkston, die in het
geheim verloofd was met den vecretaris
van air Hector Arthur Newnham Door
oen handlangster komt Ascher in het be
ert van een kostbaar werk dat uit ds bi
bliotheek van Burgoyne la gestolen
Ascher reist naar Frankrijk om een aantal
boeken te verkoopen. nagereisd door Sur-
goyne en den letterkundige «gerton. In
een luguber hotelletje te Parus wordt
Ascher dan vermoord Omtrent den dader
tast men in bot duister Waareehyniyk
la Ascher reeds In don trein vermoord
en in zlln boeksnkoffer door iemand die
zich voor hem uitgaf naar net boter ver
voerd Hot lustitieel ondersoek wordt ee
leid door den detective Laetranee)
Maar veronderstelt, dat het nu eens
een misdaad van twee menschen is. Terwijl
Chaumier
op den
Ascher’s
-j—ekend Is, hoe spionnage-diensten dikwijls
LC tot de geraffineerdste middelen hun toe-
S—N vlucht nemen, om berichten, geheime
mededeellngen enz. ter bestemder plaatse te
doen belanden. Doch niet alleen deze diensten
maken er gebruik van: ook voor de diplomatie
kan het vaak van nut zijn, om bepaalde aan
gelegenheden niet ter kennis van het publiek
te doen komen Een der middelen waarvan men
in zulk een geval gebruik maakt, is het z.g ge
heimschrift, dat ook heden ten dage^ nog veel
wordt toegepast.
De kunst, om zich in geheimschrift uitslui
tend voor een bepaald persoon duidelijk uit te
drukken, is Intusschen niet van recenten da
tum; zij is reeds zeer oud.
Reeds vroegtijdig kwam men van lieverlede
op de gedachte, om schrift voor oningewijde
oogen onleesbaar te maken. Het eenvoudigst
was, de letters door andere of door andere ge
tallen te vervangen. Daarbij werd bovendien
door gewijzigde groepeering der letters de op
lossing woord voor woord verzwaard; men
schreef b.v. voor „zend ons”, „AFOEPOT".
Merkwaardig in zijn eenvoud is het stelsel,
waarbij men het alphabet in groepen van 4. 5
of meer letters rangschikt en dan elke groep,
alsmede in iedere groep elke letter, door een
nummer aanduldt. Volgens dit stelsel moet men
b.v. voor „avond” schrijven 1133443134, namelijk
als men voor de eerste 4 groepen heeft vastge
steld agmp. bird, nevt en zhlo, want dan moet
men de a voorstellen door 11, de v door 33, de
o door 44. de n door 31 en de d door 34
Nog ingewikkelder en toch voor ingewijden
gemakkelljk te vatten, was de manier, om alle
letters door getallen aan de duiden. Ock tot
mechanische middelen nam men zijn toe
vlucht, die men thans nog wel eens ais speel
goed aantreft, b.v. bladen van carton, op be
paalde plaatsen van openlngen voorzien Zulk
een carton legde men op het schrijfpapier, en
dan schreef men in de gaten. De overige Riim-
te tusschen de aldus ontstane letters of woor-
len, vulde men op geschikte wijze aan. zoodat
alleen de bezitter van een volkomen gelijk car
ton door het opleggen van dezen sleutel het
koeterwaalsch kon ontcijferen.
De mechanische middelen hebben' evenwel
bei'nadeel, dat zy gemakkelljk kunnen worden
nagebootst en dat, als zij verloren gaan, de
geadresseerde van het geschrevene In het ge
heel niets meer maken kan. Een methode, die
meer zekerheid verschafte, was daarom de vol
gende.
Men gebrulke twee geheel aan elkander ge
lijke boeken, b.v. woordenboeken, en men duide
in zfjn correspondentie elk willekeurig woord
aan door drie getallen, nl le de bladzijde,
waar dat woord in het boek te vinden is; 3e
den regel, waar dat woord staat, en 3e oe plaats
van dat woord in dien regel. Wil men b.v. het
woord „groot” aanduiden en is dit in het be
wuste boek bet zevende woord op bladzijde 33
in den 12den regel, dan schrijve men 7x13, 23
of 7 V (12. 23) of 7, 12, 23. Voor telegrammen
zaadt men deze schrijfwijze af, omdat zU door
de voorgeschreven omschrijving te omslachtig
en veelal te kostbaar uitkomt. Ook mazen zij
te veel komma’s noodlg, die bij de overbrenging
wel eens een bedenkelijke neiging hebben om
van de lijn te vallen. Daarentegen wordt dan
voor telegrammen aanbevolen, het middelste
getal in Romelnsch schrift uit te drukken, doch
heel veel geeft dit ook al niet.
Aangenomen nu. dat iemand de methode van
dit geheimschrift heeft geraden, dan weet hjj
toch nog niet, welk boek gebruikt is, en door
een of ander toeval kan hem dat slechts bekend
worden, terzy er natuurlijk vooraf een bepaal
de afspraak gemaakt is. Men kan dus aanne
men, dat dit stelsel vrijwel absolute zekerheid
tegen ontcijfering waarborgt.
Er zjjn evenwel omstandigheden in overvloed
denkbaar, waarbij het wenscheiyk is, oat ge
heime brieven niets opvallends hebben, went de
.Hebt u eindelijk nieuws,” zei ze met haai
kalme stem; maar Beaumont zag hoe haar
handen zenuwachtig het tafelblad grepen en
dit telkens loslieten en weer vastpakten.
„Is Miss Parkton in huig?” vroeg Egerton.
„O ja, wencht u haar te spreken?"
„Nou, op het oogenbllk niet. Het spijt me,
dat we met zoovelen tegelijk zijn gekomen,
maar we zijn er allen bjj betrokken en de een
of ander kan misschien helpen, waar iemand
tekort zou schieten in duidelijkheid. Is Davidson
al aangekomen?"
„Mr. Davidson?”
„Ja. Ik heb hem een telegram gezonden om
onmiddellijk over te komen. Het is tenslotte
van begin af aan, zjjn zaak geweest. Mogen we
misschien nog een paar minuten wachten? HU
zal zoo hier zijn."
Terwijl zy wachtten, in een steeds stijgende
spanning, zoodat zelfs de meest kalme onder
hen nerveus werd, wandelde Egerton rustig
langs de planken met boeken, terwijl hjj nu en
dan even stil stond en zacht glimlachte tegen
een titel. Ze moesten bijna een half uur wach
ten, voordat de detective aankwam. Egerton
was de eenlge van hen allen, die zijn zinnen
by elkander hield en rustig bleef, ondanks zijn
afgematheid van den vorlgen avond.
te kennen gegeven, dat ik Miss Ferris moest
terugzien, voordat ik verder kon gaan.”
Beaumont keek hem met onverholen ergenls
en spijt aan.
„Wat? En je hebt de vrouw nog geen half
uur geleden verlaten," zei hij ongeloovig.
„O ik had toen mijn schema nog niet tot in
alle finesses uitgewerkt," voegde Egerton er
haastig aan toe. ,Jk bedoel alleen maar, dat ik
overtuigd was met twee misdadigers te doen
te hebben. Nu wU werkelijk gekomen zijn aan
de laatste plannen der oplossing, veronderstel ik,
dat we nog eens naar Merlin St. Hugh moeten
om daar den toestand voor het laatst te over
sten. Kom, ik noodlg je uit, om by de ontmaske
ring der acteurs tegenwoordig te zijn. Ik heb
trouwens je hulp noodlg, want het is een
verbazend moeilijk karwei."
Onder het spreken riep hy een taxi aan, om
naar huls te rijden.
„Je voelt toch zeker geen sympathie voor
zulke geraffineerde booswichten?" vroeg Beau
mont sceptisch.
..Als er ooit een man en vrouw hun verdiende
loon zullen krijgen dan zUn het die twee
„O, dat weet ik, en ik ben *t volkomen met
je eens. Maar toch,” terwijl hij sprak ging een
rilling over z*n leden. Het was maar heel
selden, dat Egerton zijn hart zoo op zijn tong
droeg. „Logisch gesproken, moet Je natuurlijk
nooit wankelen, maar ik heb nog nooit als
rechter gedeugd. Daarom word Ik door een of
andere onverklaarbare reden waarschijnlijk
vootdurend geprest, om die rol op me te nemen.
Er zijn nachten, dat ik Ineens uit mijn slaap
We strompeldep-voort over gestolde lavabed-
dlngen. Ik za^g dat ook oom Sidney uitgeput
raakte, maar toen Ik voorstelde om terug te
keeren, zei Oom: Zoo dicht bij ons doel, laten
we ons toch zeker niet meer afschrikken.
Na een halfuurtje hadden we de sneeuwgrens
bereikt. Ongemerkt was het koeler geworden en
Toen het tijd werd om huiswaarts te keeren,
inviteerden de heer en mevrouw Jones hem om
in den auto naar huls te gaan. Zjj zouden hem
desgewenscht, op de plaats in 1 bosch, waar ae
hem ontmoet hadden, afzetten.
Peray accepteerde ’t gulle aanbod. Nauwelijks
was de wagen op weg, of hl) tastte als wan
hopig In zijn zakken. Zijn sleutel was verdwe
nen, lichtte hij lachend toe. En de oude huis
houdster uit haar bed ballen, geen sprake van.
Hij ging nog liever onder den blooten hemel
slapen.
Gekheid! zei Jones. Ik weet, dat mijn
vrouw het ook
prettig zal vin- r
den, als u bij ons
komt logeeren
voor een nachtje.
We nemen straks
een lekkere grog
om de kennisma-
king te beklinken!
Peray maakte geen tegenwerpingen en deed
de gastvrijheid van *t echtpaar alle eer aan.
t Was al laat voor men ter ruste ging en den
volgenden ochtend stond Jones laat op.
t Meisje vertelde hem, dat de heer, die des
avonds was komen logeeren. de deur uitge
gaan was, een goed uur geleden. HIJ had haar
goeden morgen gewenscht en gezegd, dat hij
over tien minuten terug zou zijn.
Jones vond die onverwachte, lange afwezig
heid wel vreemd, maar hjj maakte zich nog
geen zorgen. Zjjn vrouw keek vreemd op. toen
hU t haar op de slaapkamer kwam vertellen.
Zij sprong uit bed, trok n ochtendjapon aan
en zei:
Laten we in ieder geval even op de lo
geerkamer gaan kijken. Je kan niet weten...,
Wat weten? vroeg Jones, ‘n beetje ge
prikkeld. Hij zal er toch niet met t slaap
kamerameublement vandoor zijn.
Mevrouw Jones antwoordde niet, maar ging
voor naar de logeerkamer. Zoodra zij de deur
geopend had. riep zij:
Hoe vreemd l Zjjn coetuum hangt aan den
kapstok! En, kijk eens. Will, een briefje.
Beiden grepen naar het velletje, met potlood
beschreven papier dat op de waschtafel lag. Ze
lazen: Geachte meneer en mevrouw, ik dank
u nog wel voor de bewijzen van vriendschap,
die ik jammer genoeg moet vergelden door t
oude costuum van meneer, dat in de kast hing
te leenen. Als u bij den directeur van Dartmoor
Informeert naar *t nummer op m’n eigen
costuum, zult u alles begrijpen.
Het vlootprogram der Japansche regeering
van het jaar 1932 is thans geheel doorgevoerd.
Deze verjongingskuur der Japansche handels
vloot. die t sloopen van 400.000 tonnen scheeps-
inhoud noodlg maakte en den nieuwbouw van
200.000 tonnen scheepsinhoud noodlg maakte,
heeft de Japansche regeering echter 10.4 mil
lioen Yen gekost. Dit bedrag is ongetwijfeld
goed besteed, want er zijn daarvoor in hoofd
zaak snelle motorschepen gebouwd, waarvan de
meeste een snelheid van 15 knoopen en nog
meer hebben.
Daar er nog altijd veel schepen van ver
ouderd type in Japan zijn, hebben de Japansche
reeders zich thans genoopt gezien, de regee
ring een nieuw plan voor te leggen, dat echter
niet meer uitsluitend rekening houdt met het
groote surplus der wereldtonnage, maar onder
zuiver nationale gezichtspunten een vernieuwing
der handelsvloot beoogt. Voorgesteld wordt het
sloopen van verder 500.000 ton oude schepen,
die door 500.000 ton nieuwe schepen vervangen
zullen worden.
Natuurlijk is hiervoor steun van den Staat
noodlg, die. naar de vroegere ervaringen te oor-
celen. ook zeker daartoe bereid zal zijn. Dit is
des te waarschijnlijker, omdat de situatie in de
Japansche scheepvaart in het laatste jaar veel
beter geworden is, want voor het eerst sinds
meerdere jaren heeft een half dozijn Japan
sche reeders weer een dividend kunnen ult-
keeren. De bekende Japansche groot-reederü
..Nippon Yusen Kalsha” heeft momenteel niet
minder dan zeven nieuwe schepen in aanbouw
s alarmmaakster.
wind in de boomen en struiken in evenwicht te
ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirtliiiiiiiiiiiiiiiiiH
op dit blad zijn Ingevolge de veraekerlnKevoorwaardpn tegen f QOOO bij levenslange nheele ongeschiktheid t jt werken door f 7^/1 by een ongeval met f QCfl by verlies van een hand f 1 oy verlies van een f tSfi by een breuk van
ongevallen vereekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f «J verliea van beidé armen, beide beenen of belde oogen f a/lr.” doodeUJ ken afloop een voet of een oog f J^a/s~dulmOf wijsvingers *J(/«-been of armf Trlre"
Toen Beaumont den volgenden morgen even
voor negen uur op Eaton Square aankwam,
stond Egerton’s nieuwe Sunbeam reeds voor de
deur. Egerton zelf zat al achter het stuur en
trok zijn handschoenen aan.
„Kom hier b(j mjj zitten.” noodlgde de
jongeman hem uit. „Burgoyne en mijn vrouw
rijden mee. We zijn er tenslotte allemaal bjj
betrokken. We kunnen beter tegelijk btj de
zaak zijn, dat spaart ons heel wat particuliere
gesprekken."
Miss Marlowe scheen op hen te wachten, toen
ze te Merlin St. Hugh aankwamen. Ze was
weer even gereserveerd, even bleek en In haar
oogen scheen een sprakeloos verwachten.
gewekt wordt, door de gezichten van de men
schen, die op mijn aanwijzingen ter dood ver
oordeeld zijnKom morgen om negen uur
by me, dan rijden we er samen naar toe."
HU sloot de taxi, toen hy voor zijn deur stil
stond en liet Beaumont verbaasd achter.
„Toch een gekke kerel.” dacht de laatste,
terwyi hy naar huls reed. „Echt iemand, die
niet het minste genoegen zou scheppen in een
Jacht maar er eerder aan zou denken, om een
kinderspeelplaats in te richten.”
Toch dacht ook hy met spanning aan wat
den volgende morgen te wachten zou
V
Toen Egerton zyn kleedkamer binnenkwam
riep zyn vrouw hem toe:
„Wat ben Je laat, mannle? En wat is er toch
aan de hand. Je ziet zoo bleek als de dood-’’
,Jk rammel van den honger," zei Egerton
laconiek, „Het klinkt erg cynisch en wreed,
maar tronen en kronen mogen verdwynen,
koninklijken mogen oprezen en ineen storten,
de mensch zal eeuwig belangstelling hebben
voor ontbyt, middagmaal en theedrinken."
„Nou,” merkte Rosemary harteiyk op, „dan
behoef je niet lang te wachten.” Toch bleef
ze hem als een echte beminnende vrouw voort
durend in het oog houden. Ze zag wel dat er
iets aan haperde. „Zeg eens," vroeg se terloops,
„kun je morgen m*e naar een visite"
„Het spyt me ontzettend, maar daar kan
niets van komen. Ik moet de stad uit.”
^Coet je Miss Marlowe gaan bezoeken?’
vroeg ae zacht.
eray was nu al een kleine veertien dagen
I I op vrye voeten en nog altyd liep hy
rond in zyn gevangenlskleeren. t Werd
tyd, dat hy ’n behooriyk, minder opvallend
costuum veroverde. Dat ’s nachts door de vel
den dwalen en zich overdag schuil houden,
begon ’m te bezwaren. Op die manier schoot
hy niet op; fatsoeniyk eten kon hy zoo niet
krygen en van ’n slag slaan was geen sprake.
Voor 'n Inbraak schrok hy terug; daar was
hy geen specialiteit in.
Den heelen najaarsdag had hy in het
bosch gelegen, ’n eindje van den ryweg. tusschen
’t kreupelhout. Er waren heel wat auto’s ge-
gepasseerd en het laatste uur was het hem op
gevallen, dat er twee voorbygesnord waren met
gecostumeerde heeren en dames. Er was na
tuurlijk een bed-masqué in het stadje, ‘n eind
je verder op. Als hy eens-...
Hy schrok zelf van het koene plan, dat in
zyn hoofd was opgekomen. Maar het was toch
minder gewaagd dan een inbraak, waar 't op
den duur toch op moest uitloopen! Hy ver
mande zich, stond langzaam op, liep naar den
weg en keek uit of er nog niet een auto met
gecostumeerden langs zou komen.
’t Lot was hem gunstig, ‘n Kleine luxe wagen
kwam in n middelmatig gangetje aan; aan
’t stuur zat ’n ridder uit den tyd der kruis
tochten en naast hem ’n burchtvrouw.
Peray stelde zich, n^t uitgestrekte armen,
midden op den weg op. Zyn gelaat was on
herkenbaar door ’n lap. die hy van zyn roo-
den zakdoek gescheurd en van twee gaten voor
zyn oogen voorzien had.
Hy leek op ’n gecostumeerde, op weg
1 bal.
De wagen stopte.
„Wat is er aan de hand?" vroeg de ridder,
’n jongeman, die zyn gezicht onder 'n sieriyk
masker verborgen had.
,^ent u uit ’n auto gerold, op weg naar de
stad?” vroeg de biykbaar nog erg jeugdige
vrouw spottend.
Peray had zyn antwoord klaar.
„Ginds, tusschen 1 kreupelhout ligt m’n
fiets, k Heb geprobeerd hem te repareeren,
maar t wordt me te laat. Mag "k meerijden?"
„Natuuriyk", luidde l»et antwoord. Belde in
zittenden van den wagen hadden gi toten
schik in ’t onvervalscht dialect van den ,Jml-
tatie"-boef.
Peray stapte in en maakte t zich gemakke
lljk. Zijn conversatie was ’n succes en de heer
en mevrouw Jones hadden geen spyt, dat Pe-
lay hun gastvryheid had ingeqgepen. Zy deden
hun best er achter te komen. t>f ze hem niet
kenden, vast overtuigd als ze waren, dat t een
van de kennissen uit de buurt moest zyn, of
tenminste iemand uit de omgeving. En Peray
maakte gebruik van hun enthousiasme door in
hun nabyheid te blyven op ’t bal. 't jBenlge,
wat hem bezwaarde was de gulheid, waarmee
Jones en diens kennissen hem van consumpties
voor zagen. Als dat een paar uur zoo door ging,
begreep hy, dat hy t moest afleggen.
Hy danste intusschen den eenen dans na den
anderen met oude en jongedames. Dat hy nooit
een fatsoeniyk bal had bygewond en ’t a. b. c.
van 't dansen nooit geleerd had, kwam er, in
de rol, die hy speelde, gelukkig niet op aan.
zyn ongewone, ongracieuze bewegingen deden
al even veel opgeld als zyn spraak. Hy was ’n
onbetwist succesnummer en niemand be
merkte, dat hy tegen ’t einde van den avond
de hem aangeboden glaasjes onder de tafel
leeggoot, om by zyn verstand te blyven.