z
1
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
TIP
N GENOT
Sven Hedin door
roovers overvallen
J
I
De machtigste man van Bombay
Hét Geheim van
het open Raam
HET LEVEN VAN AGA
KHAN
VA CAN TIE!
WAT WMT UIT VU AUDI NOEN VOO» DE Wtó(H
„DADION' RIEP DE riEELE klas
hik.
van
UR
Het bruine
valies
was de
Zijn laatste expeditie
F
V
FLESCH Fl. 2.8i
Sprookje uit de „Dui
zend en één nacht”
Detective-verhaal dooi
ANTHONIE GILBERT
De geheele tweede verdieping
een hotel in Genève werd voor
hem gereserveerd
i
öiiiiiiimiiiiiniiiiiiiiiiinii
AANGIFTE MOET» OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN» GESCHIEDEN VITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DINSDAG 17 JULI 1934
*lk-
kom.
IIIIIIIHI
Kneemüller
Hü
expeditie
B
'V
f
F
teleurgesteld.
..toen
willen
Tï
ie
’"A
I
ir-
la»
•n.
tn.
t
l
B
weest zijn die wü in de richting van den kra
ter hadden zien verdwijnen? We besloten thans
om een tochtje boven den krater te maken.
Machtig was het schouwspel dat wjj ontwaar
den. Maar tot onsen schrik bemerkten we dat
er kokende lava uit een opening in den wand
van den krater naar beneden stroomde.
De ontdekkingsreiziger
eerste Europeaan, die in
het hartje van Azië
doordrong
n
it
g
n
ur
43
:n.
op
et
ilf
ti
le
st
Ik
n
n
k
o
buurt
roon-
i het
ver-
ehad
twee
cou
schilderachtig
schijnen
om zoo
bet
oor-
ata-
sal
bte-
mde
toe-
last
tdt-
wns
ider
rter
„Daar heb Je gelijk in. kerel. Maar vertel
me dB nog eens: Waarnaar zat JU toch te soe-
ken onder die bank en in het stroo.’’
„Naar modder,” zei Egerton kortaf. „Als
JU in een stortregen hebt geloopen en door de
modder hebt moeten baggeren en waarschijn
lijk tot Je enkels toe in de vuiligheid hebt ge
seten. zitten Je schoenen natuurlijk langs alle
kanten voi en het eerste wat een dandy als
Newnham sou hebben gedadn onder dergelijke
omstandigheden, is, onmiddellijk een boachje
stroo nemen, om die modder van zijn schoenen
te vegen, vooral wijl hij van plan was om den
volgenden morgen in diezelfde schoenen een
dame naar de staal te begeleiden In ieder
geval sou hü op zün minst den volgenden mor
gen getracht hebben, de gedroogde modder met
zijn zakmes van zijn schoenen te krabben.
Maar op den vloer was van dit alles niets
te bekennen. Toen ik de hut verliet, wist ik
dan ook zeker, dat Newnham daar absoluut
niet was geweest. Mijn tweede vraag was dus:
Wie had zich de moeite getroost, om daar die
lucifers neer te leggen en die sigaretteneindjes
voor ons neer te strooien? x
In Mlns Marlowe's kamer vond ik de moge
lijke oplossing. Hat was verbasand warm, dat
sul Je je nog herinneren, maar toch droeg ze
peau da suèda-Mobkousen, dia tot baar knlean
coupé
bloeend.
rusting, dat we erin hadden achtergelaten. We
zouden den nacht hierin doorbrengen en ons
den volgenden morgen naar Windhoek terug
begeven. Van slapen kwam echter niet zoo heel
veel. Tegen den morgen dutten wij wat In.
Eensklaps schrokken wU op door het geronk
van een motor. We vlogen naar bulten en za
gen hoog In de lucht een vliegmachine die zich
In de richting van den krater bewoog.
het heelemaal haar gezicht niet
was. Indien Slane dichterbij was gekomen, of
toevallig het licht had aangedraald, sou- hij
onder dien neergetrokken hoed Arthur Newnham
hebben herkend in Mtes Martowe s donkere
japon. HU zette in alle haast de boeken op
hun plaats, die uit den koffer waren genomen,
waarin sü zonder vorm van proces Ascher's
H)k hadden gesmeten. Begrijp Je nu. hoe
Newnham het huls heeft verlaten? HU kwam
de trap af naar den privé-tuln. Door de open
slaande deuren, die waarschünlük door Mies
Marlowe self zün geopend, wist hü Ascher in
den rug te na
rUgpen. die sü
heeft gedrukt.
4 JJ- op dit blad rijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
iA<<C aOOnilC S ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeeringen g ÜUUU:
Met zijn boekentasch uit school
En hij lapt zijn klas en meester
Plus de wijsheid aan zijn zool.
Pietje is precies hetzelfde
En hij roept nu: moeder wij
Hebben eindelijk vacantie.
Dus wij zijn gelukkig vrij!
Zusje ook komt aangehuppeld
En je ziet aan haar gezicht.
Dat alleen het woord vacantie
Op haar kleine lipjes ligt!
't Is nu zingen en ravotten.
Spelen, vechten en paraat
Om de vrijheid uit te leven
Met een massa kattekwaad!
Wat heel zorgzaam op den zolder
Ingepakt was weggezet,
d'Or sün geweest. Daar kwam nog bij. dat Miss
Parkton haar verklaringen staafde, doordat sa
vertelde, hoezeer Newnham verschrok en zich
zeer goed herinnerde, dat Misa Marlowe bU
den uitgang een blauw mantelpak aan bad.
Tusschen twee haakjes, Ik geloof wel.
dat Newnham haar naar de hel heeft ge-
wenscht met haar opmerkingsgave. HU was
juist van plan om enkele woorden met Miss
Marlowe te wisselen, teneinde de zaak te rege
len, al was de samenzwering zoo keurig voor
elkaar gebracht, dat, onvoorziene omstandig
heden voorbehouden, alles van een leien dakje
sou gaan. Slane voegde er nog een détail aan
toe. HU zei, dat Miss Marlowe met de boeken
onder haar arm was teruggekomen. Dat mag
erg gewoon klinken, maar waarom had ze geen
valles bU zich en waarom moest se Juist op
dien dag een anderen Japon dragen. Toen ik
tot dat punt was gekomen, ging ik weer terug
naar Miss Parkton's verklaringen over het
vertrek van haar voogd, o«n te zien, wat ik
daaruit sou kunnen leeren. Ze zei. dat se
duidelijk gehoord had. hoe Miss Marlowe nog
enkele bevelen had opgenomen en die bevelen
bad beantwoord, maar se heeft geen enkele
maal de stem van haar voogd geboord Gezien
zijn zenuwachtlgen toestand scheen dat vreemd.
Je sou verwaobt hebben, dat hü juist veel bad
Om wat ruimte vrij te maken.
Geeft beslist de meeste pret.
Stoelen moeten het ontgelden
Kleeden worden niet ontzien
En men bouwt van moeders theekast
Inderhaast een vliegmachien!
't Is vacantie en vacantie
Is een zorgelooss tijd.
Die juist aan de restauratie
Van het menachdom is gewijd!
Moeder weet het en begrijpt het
Maar ze zucht bij wat ze ziet,
Want voor moeders geldt vacantie
Als een rusttijd.... zeker niet!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden).
Also sprach Maharadja.
En hU stampte met zün voeten, gestoken in
fUne verlakte schoenen, toornig op den grond
en schopt een hoop couranten in den hoek
,43e Europeesche Invloed in Indlë was gewel
dig groot. Voor den oorlog. Sedert den oorlog
is die Invloed sterk achteruit gegaan. Men heeft
gezien, wat voor ontzettende fouten In Europa
werden gemaakt, en het respect ging verloren.
Europa imponeert Indlë al lang niet meer.
Men kweekt nu in Indlë een eigen cultuur, in
plaats van nog langer te plukken de onover
trefbare vruchten der Europeesche beschaving I
Die vruchten zün in mlscredlet geraakt en dat
wordt met den dag erger
Het gesprek kwam na deze uitbarsting nog
even op Gandhi en de nationale beweging.
De groote sterke Indiër, in wiens pand-
Jeszak Gandhi met het grootste gemak
plaats zou kunnen vinden lacht breed: „Onze
Gandhi heeft, dat is het allernieuwste, zijn
methode veranderd. HU leeft thans minder
in de sterren. Ja, ik kan wel zeggen, onze
oude Gandhi is werkelijkheidspoliticus HU
wordt modem. HU probeert nu Engeland zoo
veel als mogelUk af te zetten. HU probeert ge
bruik te maken van iedere mogelükheld inplaats
van hersenschimmen na te jagen. HU wordt
verstandig en modern. onze goede Gandhi I”
Heel amicaal zegt de Maharadja het. De
tüden veranderen snel.
(Korte tnboud van bet voorafgaande:
Str Hector Aacher gaat door voor een ver
woed veraamelaar van kostbare Doeken
In Merlin St Hugh, waar bil op aUn bui
ten woont, leeft bil eter afgezonderd mat
sUn oicbtle Pauls Parkston die in be«
geheim verloofd was met den secretaria
van air Hector Arthur Newnham Door
een handlangster komt Aacher tn bet De
alt van een knetbaar werk, dat uit de bi
bliotheek van Burgoyne ia gaatolar
Aacher reist naar FrankrUk om een aantal
boeken te verknopen, naaereled door Bur
goyne en den letterkundige Egerton in
een luguber hotelletje te Farua wordt
Aecber dan vermoord Omtrent den dader
teel men in bet duister WaaracbUniU»
la Aeoher reeds in den trein vermoord
on tn Mln boekenkoHet door iemand die
aick voor bem uitgaf naar het hotel ver
voerd Bet iuaUtloel ondoreoek wordt ■e-
lete door dan deteottve f eetrew»).
Bakoe, in Kaukasië. Het aanbod werd door
hem gretig aangenomen. TUdens zUn verbluf in
Kaukasië maakte Hedin verre tochten door Per-
zië en Mesojxitamië. Ook Hedln's reizen naar
het Verre Oosten zijn eenieder bekend. Hedin
geniet ook een groote bekendheid door zün
grondige onderzoekingen naar de geografische,
geologische en ethnograflsche omstandigheden
in Midden-Azië en China. HU maakte ook naam
door zUn arbeid op archeologisch gebied.
Tal van opgravingswerkzaamheden werden
onder leiding van Hedin uitgevoerd. Geheel
China werd door hem doorkruist. In vier jaar
tUd bezocht zijn expeditie vUf millioen vlerk.
K.M. in ’de binnenlanden van China. De kosten
dezer omvangrijke expeditie werden bestreden
door den Zweedschen staat, die een half mil
lioen kronen beschikbaar stelde.
Zeer veel belangrijke vondsten deed Hedin
ook in Midden-Arië. Niet zelden kwam hü met
zün voortreffelUken wetenachappelüken staf op
tiet spoor van opzienbarende historische ge
beurtenissen uit het gruze verleden. Het voor
naamste der vondsten in Azië was wel zün
verdwenen binnenzee, omvangrljker dan de
Kaspische Zee. HlerbU vond men tevens over
blijfselen van drie groote steden, waarvan twee
Boeddhistische en één Chlneesche stad.
TUdens zUn laatste verbluf in Azië stichtte
Hedin vier meteorologische stations, welke hü
aan de Chlneesche regeering ten geschenke gaf
Op zün terugreis in begin 1931 bracht de ex
peditie een schat van zeldzame insecten en
vreemdsoortige visschen mede. De kostbare
verzameling schonk Hedin voor een groot deel
aan de Zweedsche universiteiten. Hedin. die
thans 68 jaar oud is, beschouwde zUn vierjarige
Azlë-expeditie als zün laatste groote levens
taak. Eenige Jaren geleden werd bekend ge
maakt, dat de expeditie van Hedin in den ver
volge van vliegtuigen gebruik zou maken. De
Chlneesche regeering, die Hedin bü zUn onder
zoekingen altUd bereidwillig is geweest, zou
haar militairen vllegdienst opdracht hebben ge
geven zich met de totstandkoming van een es
kader bezig te houden. Hoewel Hedin zelf een
groote Interesse had voor een dergelUken vlieg-
dienst, heeft hü zUn plannen niet kunnen ver-
wezenlUken, daar de kosten hiervoor te hoog
zouden zUn.
■A K Unheer Willy Kneemüller legde zijn
I y I bruin lederen citybag in het net van den
coupé, die nog geheel ledig was en be
gaf zich naar de wachtkamer, om in het oogen-
bllk, dat hü nog tüd had, een kop koffie te
gr an drinken. Daarna wandelde hü het per
ron weer op.
Juist op tUd bereikte Kneemüller den coupé,
want onmiddellük nadat de deur van het com
partiment achter hem gesloten was, zette de
trein zich in beweging. De coupé was tudens
zUn afwezigheid volgeloopen, maar gelukkig
was zUn hoekje opengebleven.
Verschrikt bleef hü staan, toen hü de aan
wezigheid van zün bagage wilde controleeren.
,J3at is niet van mU." sprak hU, terwUl hü
een bruin lederen valles en een regenjas uit
het net nam.
OelUktUdig opende Kneemüller het portier
raampje en wierp de voorwerpen, die niet van
hem waren, precies voor de voeten van een
kruier op het perron.
„Deponeer die bagage op naam van Knee-
müller aan de bewaarplaats," riep hU den
man toe.
De trein reed door en mUnheer Kneemüller
meende zün medereizigers een verklaring voor
zUn vreemde handelwUze te moeten geven.-
„Daar heb ik waarempel een verkeerden kof
fer en een andere regenjas uit de bewaarplaats
medegenomen. Enfin, morgen kom ik toch weer
hier en dan zal ik de zaak wel In orde maken."
De anderen glimlachten en een ervan zeide:
„Het is anders allesbehalve prettig, zonder
bagage te reizen, tenminste als er iets inzlt,
wat men op reis noodlg heeft."
„O neen,” antwoordde Kneemüller. ..Wat dat
betreft, maak ik mU niet ongerust. Voorloopig
kan ik het wel zonder mUn citybag Het eenige
waar ik jjehoefte aan zou kunnen krijgen, is
mUn chequeboekje, maar dat geloof ik niet.
Bovendien heb ik niemand iets te verwUten.
Ik had zelf beter uit mUn oogen moeten
kUken."
Geruimen tUd was het stil in den coupé.
Een blond meisjeshoofd keek om den hoek
autoriteiten, stappen te doen voor de invrij
heidstelling van den geleerde en zUn expeditie.
BU het Britsch consulaat te Kasgar is even
eens aangedrongen op bewerkstelliging van vrii-
lating der mannen.
Sven Hedin, die half October JJ. een expe
ditie ondernam van acht maanden, geniet een
wereldberoemdheid als ontdekkingsreiziger er
was de eerste, die, ongeveer 43 jaar geleden,
over land de reis naar Indlë ondernam. HU
drong door tot het hartje van Azië, waar zich
tot dan toe geen Europeaan had gewaagd.
Deze ontdekkingsreis bracht Hedin heel wat
avonturen; verschillende malen stond hü voor
een troep gewapende bandieten of werd hU door
ongure typen in al zUn bewegingen bespied.
Het was ook Hedin. die het waagde, als Oob-
tersch pelgrim verkleed, de heilige steden bin
nen te trekken, hierdoor trotseerend de straf
fen, welke de Islam pleegt op te leggen aan
Europeanen, die het wagen een voet te zetten
In hun heiligdommen.
Hedin
zondigde ook tegen het verbod door
in het voor de blanken streng verboden gebied,
hetwelk in Thibet ligt, door te dringen,
kleedde zich als schaapherder en legde zoo on
opgemerkt honderden mUlen af. De drang naar
het ondernemen van reizen kwam bU Hedin
feitelUk het eerst op, toen hU als 15-jarige
Jongen de geestdriftige ontvangst medemaakte.
welke Nordenskjolk te beurt viel, toen hU na
een jarenlange reis met zUn schip, de „Vega”,
de haven van Stockholm binnenliep. Later was
het vooral het geheimzinnige Azië, dat Hedin
aantrok. Door toeval kwam hU met dit land
in aanraking. Hedin was nog student, toen hem
een plaats werd aangeboden als huisleeraar te
bU levenslange geheele ongeechlktbeld t >t werken door 7C/Ï bU een ongeval met bU verllee van een hand 1 rij verllee van een DQ een breuk van btt vWllee van *n
verlies van beide armen, belde beenen of balde oogen f gv,’ doodelUkan afloop f A«Jl/e~ een voet at een oog 1 «Jeduim of wijsvinger J «J</.“been of irml anderen vinger
i e—e- - i'J' a -
ertoe te brengen, haar hoed op te zetten,
twintig minuten, voordat zU bot hui* verliet.
Toen begreep ik, eerlijk gezegd, nog niet,
waarom >U dat gedaan had. Nu weet Ut bet.
Een clochehoed kan, als hU flink over het
hoofd wordt getrokken, aoowat heel iemands
gezicht onkenbaar maken. Indien deze zich aan
het uiteinde van een lang vertrek bevindt, dat
maar spaarzaam is verlicht.
..Maar waarom aou Miss Marlowe baar
gezicht willen verbergen?" vroeg Burgoyne
onnooaeL
„Omdat
vliegtuig? Hoe kon dat? In vliegende haast
trokken we thans direct verder. En we liepen
ons af te vragen wie er toch wel met ons vlieg
tuig vandoor had kunnen gaan. ElndelUk be
reikten we het dorp, we vlogen op de omhei
ning af en.... wie schetst onze verbazing toen
we ons toestel daar geheel intact sagen staan.
Une Hoogheid vorst Aga Khan, de mach
tigste man van Bombay is de Britsch-
Indlsche gedelegeerde ter ontwapenings
conferentie. Twee jaar geleden was hU voor t
laatst in Genève, met zUn heele gevolg, zUn
hutkoffers, automobielen en koks. En in dat
jaar beleefde de sprookjesprins uit het land van
Duizend en één nacht in het nuchtere Europa
zelf een sprookje. HU werd tot over zUn
ooren verliefd op het dochterke van een klein
ambtenaartje, dat hU had leeren kennen In
een lunchroom tn Champery bU Genève, waar
zU limonade en Usco's serveerde. HU trouwde
direct met haar in Aix-lék-Bains, vertrok
spoedig en importeerde sUn sprookjesprinses in
het land van louter sprookjes.
Onlangs is hU weer in Europa gekomen, de
rijkste vorst van Indië, wiens paarden op alle
groote Europeesche renbanen starten en die
tusschen Indlë en Genève per privé-vllegtulg
helst. In tegenstelling met zUn collega's uit
Indië bU den Volkenbond. Sir Mohammed Hab-
bula en de Maharadja van Kapurthala, draagt
hU Europeesche dracht. In het hotel Beau Riva-
ge merkt de bezoeker dadelUk, dat er een In
disch vorst logeert. De Nabob uit Indlë
geeft een lunch ter eere van de ontwa-
penings-conferentie. Henderson, Titoelescoe,
Barthou, Politis en vele andere kopstukken zun
te gast bU den maharadja. De Europeesche po
litiek luncht bU Aga Khan.
De vertegenwoordiger van het ,N. Wien.
Journal” beschrUft levendig de entourage van
den vorst Aga Khan heeft de geheele tweede
verdieping van het hotel gehuurd. In de
loirs zitten tallooze bedienden
tusschen de koffers. Hutkoffers schUnen het
symbool te zijn der maharadja's, om zoo te
zeggen hun wapen, hun taboe. Geen mensch
weet waarvoor al die hutkoffers dienen, reus
achtige Amerikaansche hutkoffers, bont be
plakt met hotelbnefjes, alle voorzien van de
voorname blokletto: Aga Khan. Waartoe al
die koffers? De vorstin 's er toch niet. Of be
ter. ZU te niet in hotel Beau Rlvage af gestapt
Alleen maar in Genève. ZU woont in een an-
der voornaam hotel van de Volken bondsstad
met evenveel koffers, met even talrijk perso
neel. Overdag maakt zU uitstapjes naar haar
ouders in de provincie Oenève.
Aga Khan self woont in een appartement,
dat beroemd is, helaas treurig beroemd, in het
appartement van Keiserin Elisabeth van Oos
tenrijk. In dezen salon werd eens het lUk der
keizerin opgebaard, toen deze onder Je vensters
van het hotel, bU den dertienden boom, door
den Itallaanschen sluipmoordenaar Luccini
werd vermoord. De kamer verkeert thans in
schilderachtige wanorde. Hoopen papier liggen
op den grond, Engelsche. Fransche. Amerikaan-
sche en Indische couranten liggen uitgespreid
op een enorme ronde tafel, het telefoontoestel,
dat voortdurend rinkelt, staat op den grond
en tusschen al die wanorde troont Aga Khan
in een reusachtlgen armstoel, die vloekt tegen
de rococo-lnrichting van het appartement. HU
heeft trouwens al heel weinig met rococo te
doen, deze vorst van twee meter lang, met zün
omvangrijken bulk, ruige wenkbrauwen en waak
zame, energieke oogen achter den dikken
achUdpadbril.
Veel heeft hU niet gepraat met den man van
fle pers. HU is erg kwaad op de ontwa|?enlngs-
conferentle, die hem naar Oenève voerde.
Diepe rimpels trekken door zUn voorhoofd en
hU fronst zün wenkbrauwen: ,J3e Ontwape-
ningsconferentle met haar getwist geeft tndlë.
geeft heel Azië een buitengewoon slecht voor
beeld. Het egoïsme der afzonderlUke staten,
het chauvinisme, dat met nationalisme niets
doende heeft, is een ellendig exempei voor de
landen, die vroeger met bewondering opkeken
naar de Europeesche cultuur. De heele Euro-
peesche civilisatie aal te pletter worden ge
slagen tegen het onverstand en niet-willen-be
grijpen der politiek. ZU sal er aan ten gronde
gaan, wanneer niet alle rassen of wat men
rassen noemt, de handen in elkaar slaan en
houden. Indlë is heel slecht en maar zuinig be
wapend. En het wil zün bewapening nog re-
duceerenl Maar moeten wU soms bet voorbeeld
geven aan da hoog-geclviliseerde volkeren van
Europa?**
gesproken. Wat nóg opvallender te: toon Miss
Parkton voor de tweede maal in de bibliotheek
kwam en tegen haar voogd iets zei, was hst
Miss Msrlowe, die antwoordde. ZU was het
weer, die Blane zün bevelen gaf en toen Ascher
naar buiten ging, UeP Mi vlak langs zün pleeg
dochter, zonder een woord te zeggen, tets wat
een normaal mensch niet sal doen, omdat hU
zeker weet, daarmede heel sün personeel aan
het kletsen te brengen.
Mias Parkton vertelde ons verder:
hü vertrokken was, bleef ik beneden en ik
vroeg me af, hoelang Mtes Marlowe daar nog
wel aou blüven. Telkens als ik even naar buiten
keek, zag ik haar in haar donkergrusen japon
langs de deur komen met een heelen stapel
boeken onder den am. Ik begon ma af te
vragen, waarom had Miss Marlowe toch zooveel
boeken weg te brengen? Ze was een aeer
methodische vrouw en zou dus waarschUnlÜk
den vloer niet voi gestrooid hebben met boeken,
die niet ingepakt behoefden te worden.'*
Maar aoowel Mtes Parkton ate Blane var-
klaren, dat zU met slapste op den grond lagen.
Toen ik soover was, had ik echter reeds het
antwoord op desa vraag gevonden Verder was
tr bo» de kwestie van den hoed. Ik heb Je
toch verteld. Beaumont, dat er wel tets zeer
byaondsn atoot gebeurd sUn, om Mias Marlows
toppen der boomen naar boven kUkend. sagen
wü inktzwarte rookwolken Een benauwende
atmosfeer hing rondom ons. Steeds verder
worstelden wü door het oerwoud en eindelük
na een urenlangen afmattenden tocht lieten
wü de boomen achter ons. Gelukkig kwamen
wU terecht in de nabijheid van het hol waarin
we sen nacht hadden doorgebrackt.
reikten. Dat viel me toen wel op en ik wist er
aanvankelük geen raad mee. tot dat ik besefte,
dat se haar weg had moeten banen door die
braamstruiken. Daarvoor kwamen die slobkou
sen. om de dunne züden kousen te bescher
mer. best van pas. Toen volgde natuurlük de
zeer logische vraag: waarom wenschte zü ons
deze verklaring van Newnham's tegenwoordig
heid in de hut op te dringen, en hoe weet sü.
dat hü dit aan ons heeft verteld? De tweede
te eenvoudig genoeg, want zü te de eerste ge
weest. die hem in de gevangente heeft opge
zocht. Zü was reeds tot de overtuiging geko
men, dat Arden's inbraak Newnham s alibi
heelemaal door de war had geschopt."
„Maar." vroeg Burgoyne plotseling, omdat
hü nu heelemaal tn het duister tastte, „wie
stak dan naar Frankrük over, en wte heeft
Ascher in den trein vermoord?"
„Hü te niet tn den trein vermoord, hü te
hier, in dese kamer doodgestoken. Ik heb van
begin af aan erg sceptisch gestaan tegenover
dien moord op soo'n uur. Ik vond *t wat moei-
lük. Daar was in leder geval een medeplichtige
'"x>r noodlg en die wist ik nergens te vinden.
Daar komt bü. dat ik alle geloof hechtte aan
Miss Parkton's verhaal over haar uitstapje
naar de stad. Indian Newnham om half elf bü
haar was, kon hü tenslotte niet in de Poisson
borgsom storten van honderd dollars. Van mü-
zelf bezat Ut zoo’n groot bedrag niet en daar
om heb ik het van een kennis geleend. Die gaf
het me graag, omdat hy ervan overtuigd was,
dat ik in de filmwereld carrière zal maken. Nu
zou dat niet zoo erg zün, ate de directie van
de maatschappü niet den etech gesteld had.
dat dadelUk bU aankomst het bedrag gestort
moest worden. En hoe moet ik in een vreemd
land ate Amerika aan het benoodlgde bedrag
komen? Wanneer ik nu deze boot laat ver-
loopen, om op mUn bagage te wachten, gaan er
veertien dagen voorbU, alvorens weer een boot
vertrekt, en dan loop Ik de kans, dat In de
vacature reeds voorzien te. Bovendien zou ik
dan nogmaals den overtocht moeten betalen en
daar heb ik geen geld voor. Neen, er zit niets
anders op. dan dat ik van de betrekking afzie."
Wederom liepen de tranen langs haar
wangen.
De heeren In
den coupé beraad
slaagden.
MUnheer Willy
Kneemüller dacht
diep na op welke
manier hü het on
gelukkige meisje
zou kunnen helpen
van de aangrenzende rijtulgafdeeling. De eige
nares daarvan richtte haar blik op het bagage
net en wilde toen doorloopen naar de volgende
sfdeellng.
„Zoekt u iets, mejuffrouw?" vroeg münheer
Kneemüller.
..Ik ben In den verkeerden coupé gestapt
mUnheer,” sprak bet meisje bloeend. .MU"
citybag en mijn regenmantel had ik in het net
gelegd. In mijn coupé ligt wel bagage, die op
de müne gelükt, maar se te het niet. Ik ben
nu op zoek naar mün eigendom. Heeft iemand
het misschien gezien?"
„Was het een bruine koffer?” vroeg münheer.
„Ja, münheer. en een lichtgele regenmantel.”
.Jiet spüt mU zeer. Juffrouw, maar dan moet
ik helaas mededeelen. dal ik uw eigendom
sooeven aan een kruier op het station heb af
gegeven in de veronderstelling, dat ik de ver
keerde bagage had meegenomen.” sprak Knee
müller schuldbewust. „Dan te de bagage in uw
coupé natuurlük van mü
„Wat zegt u?” vroeg het meisje verschrikt.
.Aan een kruier afgegeven?.Maar lieve
hemel, wat moet Ik nu beginnen? MUn heele
bezitting te in dien koffer en dien ben Ik nu
kwüt.”
Ze begon te schreien.
..Kom. kom. Jongedame,” zei Kneemüller
medelüdend. ,J3at behoeft ge u toch niet zoo
aan te trekken? We telegrafeeren eenvoudig
aan het volgende station, dat uw bagage met
den volgenden trein moet worden opgezonden.”
Het meisje schudde het hoofd.
„Dan is het te laat, münheer.” zei ze. „On-
mlddellljk na aankomst van dezen trein ver
trekt de boot naar Buenos Aires. De passage
te al betaald. Ik kan dus onmogelUk wachten
tot mUn bagage is gearriveerd. MUn hemel, dat
ik ook zoo dom kon zün, in den verkeerden
coupé te stappen. Nu zit ik ermee.”
„Welnu, dan neem ik ate medeschuldige op
me. ervoor te zorgen dat aan uw adres te
Buenos Aires de bagage prompt wordt bezorgd."
sprak Kneemüller. „Ik handelde wel wat over-
Üld, toen Ik uw citybag aan den kruier gaf.”
Het gedupeerde kind antwoorde niet aan
stonds. Blükbaar dacht ze over iets na.
„*t Is wel erg jammer, münheer, want hoe
voorkomend u overigens ook voor mü züt, is
het eenige, wat Ik onder deze omstandigheden
kan doen, dat ik van mün reis naar Amerika
afsie. Dat heeft nu toch geen doel meer.”
„U neemt daar een nog al Ingrüpenden
maatregel." zei Kneemüller lachend. „En dat
om zoo’n luttel beetje bagage?”
Stil verwijtend bleef de jongedame hem een
oogenbllk aanzien, toen zei ze plotseling:
„Elgenlük had ik het niet willen zeggen, maar
nu u denkt, dat Ik het enkel om den koffer en
den mantel doe, zal ik u de reden maar neg
gen. ik ben namelük fllmaxtlste en vüf Jaar
lang heb ik hier in Dultschland een aeer on-
„Jongedame.” aei hü- ..Het te grootendeels
mün schuld, dat gü in deze onaangename po
sitie geraakt züt en ik voel mü verplicht, u
daaruit te redden. In mün bagage heb ik mün
chequeboekje, ik zal het even halen uit uw
coupé en dan zal ik u een bewüs geven voor
bet bedrag dat In uw citybag aanwezig te."
Het meisje strekte afwerend de hand uit.
„O neen, münheer. daar denk ik niet aan,"
sprak ze gekrenkt. „Wat zoudt u wel van mü
denken? Ik ben geen bedelaarster en ik kan
uw geld niet aannemen."
„Maar juffrouw,” drong Kneemüller aan.
„Denk om uw toekomst. Uw toekomstige looj>-
baan als filmster.”
Bü het woord filmster begonnen de oogen
van het meisje te schitteren.
„Bovendien.” vervolgde hü„ „leen Ik u bet
bedrag maar, want morgen ben ik toch In de
gelegenheid, uw bagage af te halen, en als u
mü in het bezit stelt van den sleutel, dan kan
ik toch eenvoudig bet geleende geld er uit
halen.”
Kneemüller wachtte niet op het antwoord
van het meisje. Hü ging naar den anderen
coupé en kwam even later met zün eigen city
bag aandragen, die hü op de bank zette en
opende.
„Dat begrüp ik niet,” mompelde hü na eenlg
zoeken. „Ik meende toch, dat ik het boekje in
den koffer gedaan had. Dat begrüp ik niet,"
herhaalde hü.
Peinzend legde hü den wüsvtnger tegen het
voorhoofd
,J3at te waar ook," zeide hü toen. „Voor ik
wegging heb ik nog een cheque geschreven en
heb ik bepaald het boekje op tafel laten lig
gen. Wat een idioot ben ik. Maar, wat nu?"....
Verlegen keek hü het meisje aan, dat nog
steeds aarzelde met haar antwoord en de blik
van Kneemüller richtte zich vragend op sün
medereizigers.
„Heelemaal niet erg... heelemaal niet erg”...
sprak nu een van de heeren. ,JCük eens aan,
dan heb ik een ander voorstel. In leder geval
moet de Jongedame geholpen worden, dat zü
haar roeping aan de film kan volgen. En aan
gezien u het niet alleen kunt, stel Ik voor, dat
wü allen.... even slen, we zün met s*n «es
sen.... dat we allen een steentje büdragen, om
tot het bedrag van honderd dollars te komen.
Deze münheer,” hü wees op Kneemüller, „heeft
de bagage van de juffrouw op zün naam laten
zetten en het is voor hem geen kunst, morgen
of overmorgen het bedrag terug te halen. Heeft
één van de heeren er bezwaar tegen?"
Hü haalde zün portefeuille te voorschün en
haalde er een biljet van honderd RUkamark uit.
Ep anderen volgden zün voorbeeld en ieder
droeg wat bü. Kneemüller noteerde dè namen
en de adressen van de gevers en toen opende
hüzelf zün beurs.
„Jammer, jammer.” zei hü, ,Jk ben op het
oogenbllk slechts in het bezit van vüf en twin
tig mark en er ontbreekt nog een bedrag van
zeventig mark."
„O, dat beteekent niets, dat bedrag kan ik er
nog wel bü doen." zei de heer, die het initia
tief tot de transactie genomen had
„Ziezoo, dan is hel bedrag compleet en da
jongedame is geholpen. Zoo spoedig mogelük
zendt münheer.... eh eh-...”
„Kneemüller.stelde deze zich voor. „Wil
ly Kneemüller. mededirecteur van Bauer
Kneemuiiers machinefabrieken te Berlün.”
De anderen negen eerbiedig het hoofd.
Het meisje weigerde aanvankelük nog. maar
tenslotte bezweek ze toch voor den aandrang.
Blozend en met veel dankbetuigingen, liet se
bet geld in haar handtaschje glüden.
Toen de trein op de plaats van bestemming
arriveerde, vroeg Kneemüller of hU de Jonge
dame naar de boot wilde geleiden, maar zü
weerde kordaat af.
„Het spüt mü heusch, mUnheer, maar mün
tante haalt mü van den trein en zal mü naar
de boot brengen
Kneemüller was zichtbaar
maar hü schikte zich erin.
De aanstaande filmster bedankte de heeren
nogmaals hartelijk voor hun hulp en was spoe
dig tusschen de uitgestapte reizigers ver
dwenen.
Ook Kneemüller nam afscheid ven de
heeren onder betuiging van sün waardeering
voor de belangloose medewerking en hü ver
se ker de hun, dat sü weldra het geleende be
drag zouden terugontvangen Buiten het sta
tionsgebouw liep hü rechtstreeks op een grooten
auto toe. Daarin sat reeds.... de gedupeerde
fllmartiste uit den trein.
Kneemüller lachte, toen hü naast haar plaats
nam. en terwül de auto met een sierlijken
zwaai den hoek omzwenkte, sprak hü:
„Ziezoo. Hedwig, dat trucje te weer eens aar
dig gelukt. De heeren liepen er met gesloten
oogen in; wü hebben met de vorige reis twaalf
honderd mark verdiend....”
Voor de tweede maal te Sven Hedin. de be
kende wereldreiziger en poolonderzoeker, die
door de regeering van Nanking was belast met
de leiding van een kleine Chlneesch-Zweedsche
naar Sinklang in Chlneesch Turke-
stanZ met zün mannen door een rooversbende
overvallen en gevangen genomen. Vertegen
woordigers van de gevangen genomen expedi
tieleden hebben aan het Deensche gezantschap
verzocht om aan te dringen bü de Chlneesche
F*
personeel kon worden opgenomen. BU aanmel
ding moet ik echter onmlddellük een waar-
