PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
Uit oude familiepapieren
w^Aaal aan den dag
DE GESCHAAKTE BRUID
i
TOONEELTJE^^
Alle abonné'e “7^^ f3000.bven'an'óf beldi* f750.“ aoods?yken*T*anoop f250.“ een voet of een oogfl2S.- duim of wysvlnger f50.-koen” b<rf SlféO.-
ZATERDAG 21 JULI 1934
Het beleg van Belgrado
Oudste taxi-chauffeur
van Londen
Kloetske
Mgr. Pereira
De zee behoudt haar
schatten
I
SPAANSCH
NAAR
HET
1
Autobusdiensten in
Afghanistan
De eerg/e bisschop van Kottar
in ons land
Hoe generaal tFAspremontReck-
heim huwde mat prinses
Juliana Rókókcy
I
0
d
1
1
F
v
K
1
Het goad van da „Hampshire?
an da „Lusitania”
t
men der moeilijkheden, die hun huwelijk nog
In den weg stonden. De Kardinaal vei klaarde
daarop, dat direct alle maatregelen moesten
genomen worden, opdat de prinses wellicht niet
zou worden gecompromitteerd en dat hij alles
In het werk zou stellen, om hen aoo spoedig
mogelijk by elkaar te brengen, om te kunnen
huwen. Nu knielden belden voor den Kardinaal,
gaven elkaar de hand en kusten zijn ring. De
Kardinaal nam belde handen In de zijne en
gaf hun plechtig zjjn zegen.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1
van aan-
M ART IN BERDEN
(Nadruk verboden)
imiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiitiiuiiiniiiiiHiiiiiiHtmHMMiii
altyd.'
autobusdienst
eerste
opwond, set hy
▼an
ot
wendde Marilena zich tot haar
Pater Etteban’s gevoel van onprettigheid wm
1
1
V
f
Uw zeer toegenegen in Ohristo
Moeder Maravillas de la Oonoepdón."
I
ii
k
In Afghanistan is de
opgericht.
De dienst gaat door de nauwe straten van
Kaboel van het rene eind der stad naar het
andere en verder naar Paghman. Het nieuwe
vervoermiddel is Beer populair en de bussen
zyn altyd overvol. In verband hiermede hebben
de autoriteiten besloten den dienst uit te brei
den.
1
l
van
X
verlies van "a
deren vinger
pakken?"
..Ik doe alles wat i;
beer directeur en ik kan goed
heldendom geweest. Voor hen en andere be
keerlingen moeten nieuwe kerken worden ge
bouwd en de bestaande uitgebeeld.
De Bisschop zelf beeft nog niet eens een
woonhuis. Tot nog toe bewoonde hij eenlge ka
mers van de hoogere school; maar by zyn terug
komst kan hy daar niet meer zijn intrek nemen
en weet niet waar hy zich moet vestigen.
Een zesde der bevolking is Katholiek; maar
de andere vijf zesden moeten nog bekeerd wor
den. Het volk is arm en de streek is arm. Maar
het armste van al is de Bisschop. Toch heeft
Monseigneur veel hoop op de toekomst, vooral
wat de lagere klassen aangaat, de andere zijn
te hoogmoedig.
Z. H. Excellentie verblijft enkele dagen in
het klooster der Carmelieten te Gelren (L).
Dicht by Donga staken we de rivier over In
een Inlandsche kano ,.Er is hier betrekkelijk
weinig te beleven, oom". Ml Bok, „en zouden we
niet een paar zwarten sljn tegengekomen dan
zou Ik werkelijk niet gelooven dat we in het
dichtst bevolkte deel van Afrika zijn „Je hoeft
heuach niet zoo naar avonturen te verlangen
Bok, deze komen vanzelf wel; we hebben toch
reeds zooveel beleefd.”
men. dat htj en zijn gezin Intrek zouden nemen
by een der familieleden, terwijl wij dan voor
een nacht zijn hut In beslag zouden nemen.
Voor oom Sidney was een gevlochten slaapmat
dpgehangen en ik sou slapen in een bedstede
van klei, waarin wat droge bladeren dienst de
den als matras. Voor te gaan slapen lagen we
nog wat te praten, als we plotseling by de ope
ning van onae hut geritsel hoorden.
Toen we doorliepen passeerden we spoedig Mn
aantal kleine ronde hutten uit klei gemaakt en
met rietgras afgedekt. Voor de hutton zagen we
vrouwen gekleed in een rok van groote bossen
bladeren, welke zy aan een kralengordel droe
gen Ook hepen er heele leuke kleine zwarte
negertjes rond, die ons vol verbazing aanstaar
den.
Met een der bewoners waren we overeengeko-
hard op, als u er geen beswaar tegen hebt.
Dat zal beter weaen
Pater Esteban zette zijn calotje op, dat hy
had algenomen, om den markies te begroeten,
haalde zijn goudgeranden bril uit het etui,
en zette dien op zijn fynbesneden neus. Marilena
had tegenover haar vader plaats genomen. Zy
was ietwat In de war en ongerust, en om haar
opwinding een weinig te verbergen, pookte zy
het kwijnend vuur In de grooten haard wat op
Het geknetter, dat daarvan het gevolg was.
maakte de stem van den priester bij het begin
van zijn lectuur ietwat onduidelijk, en zoo
kon de markies niet opmerken, dat die stem
lichtelijk heeech klonk van ontroering. Na den
aanhef luidde de brief als vlogt:
Den volgenden dag waren zoowel Aspremont
als prinses Juliana uit Weenen verdwenen. De
vertoornde keizer zond overal zyn emlssalren
heer, om hen te zoeken Ze werden gevonden
In St. Pölten. zy hadden den segen van den
Kardinaal bona of mala fide daarover staat
in de kronyken niets opgevat als een huwe-
lykslnzegenlng. De monarch raadpleegde den
kerkvorst, die van meaning was, dat ep bet
voldongen feit tiet kerkelyk huwelijk moest
volgen, te meer wijl de bruidegom als heer van
een „Reichsunmittelbar" graafschap Ir geenen
decle een mésalliance was voor de Hongsarsche
koningsdochter. Daar inmiddels de krygsraad
Aspremont vry had gesproken van schuld aan
de Belgraadsche catastrofe, liet de keizer zijn
plannen, om de prinses elders uit te huwelyken.
varen en keurde het huweiyk goed. Alaus kwa
men de Hongaarsche latifundien aan het huls
Reckhelm. De nieuwe gravin schonk haar echt
genoot twee zonen, die het geslacht voort zetten.
Het graafschap Reckhelm, aan den linker Maas
oever dicht bij Maastricht, kwam by den vrede
van Lunévtlle In'1801 aan Frankrijk De heeren
van Reckhelm kregen als schadeloosstelling de
heeriykheld Baindt by Ulm. Het geslacht
AspremontLynden leeft beden nog In België
voort.
Nauweiyks had hij dit gezegd of uit het
struikgewas kwam een tamelyk oude neger met
speer boog on pyl De zwarte man vlsl op z'n
knleen en boog heel diep om een begroeting te
maken en verdween weer even plotseling als hy
gekomen was. „Wel dat kannibalisme hier valt
nogal mee. de negers schynen respect voor ons
blanken te hebben’ Mi oom Sidney.
m y ergeelde familiepapieren bevatten dikwijls
aanteekenlngen over famlllegebeurtenls-
een. die in den tfjd, waarin zij gebeurden,
geheim werden gehouden, omdat daar de fami
lie belang by bad. Zulk een geval deed zich
voor lp bet jaar 1681 aan bet hof van Keizer
Leopold L Het Jtelchsunmlttelbare" graafschap
Reckhelm was in de 18e eeuw overgegaan op
een tak van bet Waalscbe gravenhuis Aspre-
mont-Lynden, welk huls aan Oostenrijk ver-
ecbillende veldbeeren heeft geschonken onder
wie veldmaarschalk Ferdinand Karel, graaf von
Aspremont-Lynden. Ook de held van deze ga
lante historie was een Oostenryksche generaal,
namelijk veldmaarschalk-luitenant Ferdlnand-
Oobert d'Aspremont-Reekhelm.
Hf) verdedigde in 1890 Belgrado tegen de
Turken. Niettegenstaande de eminente betre-
kenls van deze stelling, telde Aspremont's leger
maar 6000 man. Het was vooruit te alen, dat
de Turken zouoen pogen. Belgrado op de Kel-
■erlijken te veroveren, vooral toen aan de spits
der Turkzche Armeeën getreden was de ener
gieke groot-vizier Achmed KoprülU Toen deze
in September 1890 -an der tdte” van 50X00 man
tegen Belgrado oprukte, versterkte Keiser
Leopold bet Belgraadsche garnizoen, maar zond
een prul van een veldmaarschalk, den hertog
von Croy, onder wiens bevel Aspremott voor
de verdedigingswerken moest zorgen. De bele
gering duurde maar acht dagen, want cp den
achtsten dag viel een gloeiende kanonskogel In
het kruitmagasijn en veroorzaakte een dusda
nige explode, dat het heele Infsmterle-reglment
Aspremont mat al zyn officieren in de lucht
vloog. De Turken namen stormenderhand de
stad in. Slechts 600 man ontkwamen, waaronder
Oroy en Aspremont.
Ketter Leopold was over den val van Bel
grado buiten zichzelf en toen Croy en Aepre-
monl in Weenen verschenen, ontving hy ben
■aar ongenadig. De ketter Met dadelijk een
krijgsraad bijeenkomen er werd nameiyk ook
van verraad gesproken maar wegens zyn
vroegers verdiensten liet de monarch Aspremont
cp vrijen voet. By mocht zich vrij in Weenen
bewegen, mits hy Meh ter beschikking meld van
den krijgsraad ny mocht ook In uniform rond
kopen. Van dit recht maakte Aspremont. die
weduwnaar waa rykelyk gebruik, zyn gade,
een prinses van Nassau-DUlenburg, die hem op
zyn veldtochten altijd begeleidde, was by de
belegering van Ofen gestorven. Het huweiyk
was maar met Aén dochter gezegend geveest en
de beer van Reckhelm ging nu op „Freiers-
fBeee”. En nu volgt de vermakeiyke historie,
die Dr. Gaston Bodart in de „Reichspost” ver-
telt. In een Weensch adellijk stift vond de beer 1
Aspremont, wat hy zocht, maar het huweiyk
stonden schier cnoverkomeiyke mosüykheden
in den weg, De jonge dame, die als bijzonder
moot wordt geschilderd, stond onder bescher
ming van den ketter, zy was in zyn band als
sen soort gijselaanter. Da monarch bad be
paalde plannen voor haar huweiyk. zy was
nameiyk de suster van den in Weenen gebeten
en gevreeeden Hongaazechan rebel, den vorst
van Zevenbergen. Frans H RAkókcy, die hot
met de Turken hield. De liefelijke jonge dame,
Juliana Barbare RAkókcy was dus de zuster
van 's ketters grootston vijand. Hy hield dus
esn waakzaam oog op haar en het liet hem ab
soluut niet onverschillig, wie met de hand der
prinses tevens haar enorme goederen In Zeven
bergen an Hongarije sou kragen.
Twee geliefden vinden wel wegen, om elkaar
te sten. De forsche ketteriyke generaal bad een
diepen indruk gemaakt op bot gemoea der
prinses en spoedig vonden zy bet mladeL om
elkaar in het adeliyko stift te ontmoeten Op
■n goeden dag werd bun samenkomst gertoord
door don Kardlnaal-Piinsblsechop van Weenen,
graaf Kolonlta, die onverwachts bot stuc kwam
in*pect4»eren.
De Kardinaal, die beiden goed kende, kon
niet nalaten, den generaal tamelijk energiek te
wijsen op het onvoegaamo dier samenzomstan i
in bet damezetttt. Het verliefde paar antwoord
de echter, dat bet In bet geheim was verloofd j
en dat het alleen maar wachtte op bot o prul-
Thomas H. Collison is bekend als de oudste
Icndensche taxi-chauffeur. Ondanks zlin 84
jaar kan men hem eiken morgen om zes uur
aan 1 stuur van zyn taxi zien zitten. Hy Is in
geheel Londen bekend onder den bynaam Old
Bottles. Hy oefent zyn beroep reeds 44 jaar
uit. Elk jaar overweegt men by Scotland Yard
of men zyn vergunning nog wel zal verlengen,
doch tot nu toe heeft men dat steeds weer ge
daan. Collison heeft nJ. nog nooit een ernstig
ongeluk veroorzaakt. Er zijn nog een paar an
dere taxl-chauffeurs van meer dan 65 jaar In
Londen.
Md ii niet zooals ze tijn moet.
Doch bezlitt uit haar humeur,
gn met tett bevelende te^t ze:
„Sluit eerst ramen en de deur".
Pa sluit netjes deur en ramen,
Daar ook hij dit raadzaam vindt
Sn waarna, och u begrijpt het,
‘t Lieve leventje begint!
„Wacht, ik zal je dtt keer krijgen!”
Zegt ma opgewonden kwaad
£n ze rent meteen naar voren.
Aarzelt, dreigt, tenslotte slddt....
Pa is op een stoel gesprongen,
Daar hij de methode ként
In ook hij bromt teer krijgshaftig:
„Wacht, ik krijg je wel, serpent!"
't Raam, dat trilt nu in de sponning,
Dus de slag kwam blijkbaar adn
Pa zegt dan„het was je bijna
Op een ruitje komen staan!"
Slechts een oogenblik is 't rustig.
Daarna gaan ze weer te keer.
Pa zoowel als mama rennen
Door de kamer heen en weer!
,J>at’s voor jou!" en .Jiier jij engerd"
Met bewegingen van slaan
En gehoord de doffe ploffen
Komen deze klappen ddn!
Dan weer staan ze uit te blazen,
Want zoo’n huiselijk tooneel,
leder zal het ook begrijpen.
Vergt soms van je kracht te veel!
Wat? u meent, dat ’t ongehoord is?
Maar.wat heeft u dan gedacht?
Zóó gaan Pa en Ma des avonds
Altijd op de muggenjacht!
,Jk weet werkeiyk niet, of Ik me tot u moet
richten, of tot markies Juan de Aledo, den
voogd en grootvader van juffrouw Relna Sol-
vadal. Doch daar ik me reeds by mkere ge
legenheid. toen ik u sehreef over onderwerpen
in verband met ds opvoeding van het meisje.
Marilena bespiedde de gelaatsuitdrukking
van dan oude. Zyn trekken werden hard, zyn
fUnverzorgdc handen klemden zich bevend om
de leuning van zyn stoel, en zyn ttem. een
weinig gesmoord door het begin van toorn, dat
altyd by hem wvrt opgewekt door het txamen
alteen al van den naam Bolvadal. dien hy aoo
hartgrondig varwenschte, beet als het varo da
woorden af:
En is bot beslist noodzakelyk. dal u ms
dat komt meedeelen?
Als bet dat niet was. zou Ik hst zeker
niet gedaan bobben, mijnhMr. Dat zou veel
prettiger voor me geweest zyn, gelooft u ook
niet» Het b nooit aangenaam met iemand te
■preken over dingen, die hy hoogst ongaarne
hoort. Utt den inhoud van den brief suit u
kunnen beoordeetan et er het zwijgen toe
bon doen.
■a do welveraorgde band van pater Eztaban
vilde hem roede het blad papier rotban; debb de
tarkiea weerde hem heftig af
.Wocn. neon, mUnhttr. u bem
de geboorte van Marilena gestorven was) had
den opgewekt, aouden dan nu eindigen met de
onultsprekeiyke vreugde van haar thuiskomst.
Alles leek den vader te klein en te gering, om
zyn dochter te ontvangen en bet was Mn over
vloed van weelde en liefde, waarmee hy Relna
verwelkomde wat werd hy er slecht voor be
loond.
Toen Marilena zich tot hem wendde, verbrak
Poo Juan den draad van zijn herinneringen, en
zyn oogen opheffend, waaruit een ziele-angst
sprak, dat men «r medelijden mee moest heb
ben. antwoordde hy op gebroken toon:
En wat wil je, dat ik Mggen zal, Marilena»
Er klonk lets smeekends in de stem van den
ouden man dat den priester diep ontroerde.
HM was. alsof dat levenswrak, afgetobt van
het been en weer gesleept warden door do
smart, om genade vroeg. En pater Esteban
begreep, dat het uit deren laatatsn strijd meer
gehavend te vocrsohyn aou komeR dan ooit
daar de krachten van den grlRaard reeds waren
aangetast. Marilena op haar beurt begreep nog
iets andere: nJ. dat men alle middelen te
baat meest nemen, ora eindeiyk eons ef te
rekenen met dien haat en die rancune sci die
scheiding waarvan haar nichtje Relna bet
slachtoffer was, zonder dat zy eenlge schuld
had Wat had het meisje voor echuld aan wat
er tuaechon haar oudere en haar grootvader
waa voorgevallen» Om de waarheid te Mggen.
wiet barones Tallarm zelf ook niet goed. wa>
er was voorgevallen, daar zy nog maar heel
klein was. toen de onaangenaamheden plaats
hadden. Doch wat er dan ook gebeurd moebt
Reeds verschillende dagen vertoeft In ons
land Z. H. Exc. Mgr. Laurentius Pereira en be
zoekt de verschillende kloosters der Onge
schoeide Carmelieten en Carmelltessen.
Het bisdom Kottar, waarvan Mgr Pereira de
eerste bisschop Is. is In het Zuld-Westelyk ge
deelte van Engelach-Indlg gelegen. Bet strekt
zich uit tusschen den Induction Oceaan en hst
Oratgebergte. over de meest Zuldelyke provincie
van den staat Travancore. Deae provincie en
het bisdom worden bevolkt door ongeveer ses
honderd duttend inwoners: Hindoes. Mahome-
danen en Protestanten. Mmt dan honderddui
zend zyn er echter Katholiek en bebooren tot
den Latynschen ritus.
Het bisdom Kottar maakte tot In 1930 deel
uit van bet bisdom Quilon en was aan de
Ongeschoeide Carmelieten toevertrouwd Sedert
1908 zyn er de Vleamsche Carmelieten werk
zaam. Ook vertoefden er gedurende «enigen tyd
enkele Hollanders
Omdat de Katholieke Kerk et zoo bloeide,
maakte Z H Paus Plus XI. door zyn bulle
„Ad pastorale mlnlstarium” van 36 Mei 1930
dat zuldelyk deel van het bisdom Quilon tot Mn
reUstandig bisdom, dat aan de inlandscbe gees-
teiykheld der streek is toevertrouwd.
Het nieuwe bisdom werd „van Kottar" gehee-
ten. naar de plaats waar de H Pranclscus Xa-
verlus zyn groot bekMrlngswerk begon. Daar
staat nu nog het kapelletje, dat door hem is
gaandeweg afgenomen, naarmate hy tas. Toen
hy gereed was: slaakte hy een zucht van ver
lichting als Iemand, wien men Mn zweren
last van ds schouders heeft genomen. Marilena
was weer bet vuur gaan oppoken Juan de
Aledo sel niets Ontelbare tegenstrydige en
heftige gevoelens streden in hem. Die brief was
als een stilet, dat midden in een nog nauwe-
lyks geheelde wond gestoken werd ln^"
smarteiyke wond van heel Mn leven, die aNVd
bloedde. zich altyd deed gevoelen, en thans
opeens weer pynlyk werd opengereten Toen de
minuten verstreken, en niemand Iets relde,
raadpleegden Marilena en de priester elkander
trut ren snellen blik De oogen van den markies
stonden strakker dan ooit Het leven scheen
ultgebluacht in die oogappels, die onbewust en
onafgebroken op zyn bevende, geaderde handen
staarden.
■euaklaps
vader.
Zegt u niets, papa»
De markies richtte zich op. als Iemand, dl»
uit een droom ontwaakt. Hy was op dat
oogenblik zoo ver wegl Zoo ver weg van dien
somberen en majestueuaen salon I Hy riep dc
oogenblikken ven ontroering voor zyn geest on.
die hy jaren te voren doorlrefd had. Een
ander meisje, dat ook Relna heette, aou de
muren van het pensionaat verlaten, vroolyk en
levenslustig als een vogel De elf jaren van
scheiding, die m het hart van don vader ren
waren honger naar teederhold en naar het
gezelschap van zyn kind <eon breldschoon
male». bM evenbeeld vaa haar moeder, die by
familie moet goed verstaan, dat als een meisje
geen roeping voor het klooster heeft <en die
heeft Relna niet) het klooster niet de meest
geschikte plaats ia, om haar Jeugd door de
brengen, voor een meisje, dat tot een hooge
klasse van de maatschappy behoort, en alle
uiteriyke en Inneriyke gaven bezit, om In de
wereld de plaats In te nemen, die haar rechtens
toekomt.
Het valt my niet in. de familie van Relna
er een verwyt van te maken, hoe zy het meisje
aan haar lot hreft overgelaten stnda haar vader
gestorven is. Niemand kan een oordMl uit
spreken zonder belde partyen gehoord te heb
ben. en als markies Juan Aledo aldus gehan
deld heeft met betrekking tot zyn kleindoch
ter, zal hy daarvoor wel zyn redenen gehad
hebben. Doch de opvoeding van Relna is ten
einde, zy kan niets meer leeren van haar
onderwyserearen, en bet le mUn plicht, de
aandacht van baar voogd er op te vestigen,
dat hy een beslissing aangaande haar behoort
te nemen en my zyn bealult kan meedeelen
vóór den 16 Juni as., als wanneer de meisjes
met vacantle gaan. De regel van het pensionaat
laat geen meisje, ouder dan 18 Jaar toe.
Ik hoop. Eerwaarde, dat u aoo goed wilt zyn
bovenstaande ter kennis van den markies te
brengen, en in afwachting van uw antwoord
verbiyf ik.
Oudere menschen maken plaat» voor jon
geren; leerlingen worden knechts en wij als
allerjongsten, vullen de leeggevallen plaatsen
der leerlingen aan De een wordt smid en de
andere timmermandie bankwerker en die
schilder, die kantoorbediende en die Journalist
U zult vragen- „Wat ia Kloetske geworden»"
Ik zal het u vertellen.
Op een prachtlgen Septembermorgen kwam
Ik hem tegen In de hooftBtraat vaa ons stadje.
Hy had zyn Zondagsche kleeren en zyn glan
zend-gepoetste schoenen aan: zyn gezicht was
frlach gewaarehen en Zijn baren netjes gw-
kamd.
Ha, Kloetske." zei ik. .Waar ga aoo
piekfUn naar toe?**
Hlf krek my ooiyk aan en vroeg onderzee-
kend
..Zul je t niet verklappen aan de anderen?"
.Wel nee. zeg maar op."
„Ik ga op ren betrekking uit van leertlng-
setter btj de firma Kolman Co Niemand
leggen, boor." fluisterde Kloetske geheimzin
nig ..Straks zal ik je alles wel vertellen."
En met deze woorden spoedde hy zich ver
der Toen hy voor de groote étalage stond van
de drukkery en boekhandel der fa. Kolman 6t
y t kent natuuriyk Kloetske niet. In ons
I I kleine, rustige stadje worden de wonder-
lykste menschen geboren en leven de
meest markante typen en sterven de vriende-
UJkste en verstandigste en beroemdste lieden,
zonder dat de groote wereld van bun bestaan
geweten hreft.
Nü kunnen we ons dat heel goed begrijpen:
maar als kind was Ik er heilig van overtuigd,
dat alle menschen ter wereld tot konlngen en
vorsten toe, óns Kloetske kennen zouden en
geiyk wy, kinderen, voor hem een eerbiedige
bewondering zouden koesteren.
Omdat ik thans weet dat de wereld te wyd
en te uitgestrekt is om lets van bet leven van
Kloetske af te weten, heb ik my neergezet om
u een episode uit zyn bestaan te vertellen.
Komt Kloetske dan ooit ter sprake, zoo kunt
ge déze geschiedenis van. hem altham naar
voren brengen.
Door ons werd Kloetske geacht en eerbiedig
aangekeken, bemind en nageloopen wegens
het tastbare wonder dat hy steeds by zich
droeg: zyn bezlenswaardlge hand. De vingers
van zyn rechterhand zaten met elkander ver
groeid, de duim was apart, maar de wy»- en
middelvinger, de ringvinger en pink vormden
twee aan twee één geheel. We stonden hier
dus voor het raadsel van drie vingers aan één
hand, terwyl er toch duldelyk vyf te tellen
waren. U moet niet denken dat het smoezelig
gezicht van Kloetske, zyn kapotte kousen en
gescheurde klompen, zyn te ruime broek en
versleten jasje voor om Mn beletsel vormden
om met hem om te gaan. Kloetske had ren
goed hart, oprechte oogen en het vreemde
van zyn bezlenswaardlge hand. Dit alles was
genoegzame grond voor onze vriendschap en
onze bestendige achting.
Doch dit niet enkel.
AU niemand ren rekensom kende, dan kende
Kloetske ze: als Iedere scholier In gebreke
bleef om de landen van Europa met hun
hoofdsteden op te noemen en aan te wyzen.
dan Kloetske niet. HU was ds schranderste
en vlugste onder ons allen; hy verjiet de lage
re school met enkel „tienen" op zyn rapport.
Het eigenaardige was dat wy nooit afgunstig
tegenover hem gestaan hebben.
Hoeveel lof hem ook ten deel viel, welke
prachtige pryzen hy door zyn bekwaamheid
’•oor onzen neus ook wegsleepte, we gunden nem
dat van harte en waren gelukkig om «yn
biyheid. Jaloersch konden we zyn op een
schoolmakker, die ren pluimpje kreeg op één.
die kon buikspreken of zyn ooren kon laten
piepen; op een ander, die op zyn hoofd kon
staan of den tongslag kende by een mond-
harmonika
Maar nimmer ontwaakte er yvereucht in
ons hart, als het Kloetske betrof. In trouwe
vriendschap hebben we met hem onaen school
tyd doorleefd en na de beëindiging daarvan
namen we als hechte kameraadjes afscheid,
om met de beste wederzydsche gevoelens het
leven In te gaan
gebouwd, en ren kerk van lateren datum, die
aan dien Heilige te toegewyd. Het is ren van de
grootste bedevaartplaatsen van het Zuiden van
Indié.
De eerste Bisschop van Kottar Is Z. H. Exc.
Mgr. Laurentius Pereira, die heel zyn pries
ter Hike opleiding ontving In het Seminarie der
Ongeschoeide Carmelieten te Quilon. Hy werd
tot priester gewyd door Mgr. Ossi, Carm., Bis
schop van Quilon. enkele dagen voordat dese
naar Rome en België afreisde, waar hy te Gent
op een tragische wyze om het leven kwam en
begraven werd. Mgr Pereira was gedurende veis
jaren werkzaam ate pastoor in het bisdom Qui
lon ultgekosen om het werk der bekeer!ng der
Jacobletan te beginnen. Gedurende de 25 jaren
van zyn priesterschap heeft hy meer dan twee
duttend heidenen bekeerd en meer dan duizend
Jacobleten. waarvan zes priesters, tot den waren
schaapstal van Christus teruggebracht. Zoo was
hy de eerste Latynsche Missionaris, die de her-
renlging der Jacobleten met de Katholieke Kerk
insette. Door ren voorbeechlkklng der Godde-
lyke Voorzienigheid werd hy tot Bieechop ge
wyd een week, nadat Mgr. Ivanloe en Mgr.
Theophllos twee Jacobietteche Bisschoppen, in
de Katholieke Kerk werden opgenomen. Zoo
smaakte hy den troost die twee bekeerde Bis
schoppen by zyn wyding aanwezig te zien.
In het Nieuwe bisdom hebben de Protestan
ten. de Lutheranen en het Leger des hells reeds
sedert lang hun hoofdkwartieren gevestigd. Met
al het geld, waarover zy beschikken, kunnen zy
propaganda maken door hun Hoogere. Middel
bare en Lagere scholen, door hun hospitalen en
drukkerijen. De Katholieken bezitten er lagere
twee middelbare en één hoogere school voor
meisjes. Zs zyn arm en weinig steun komt hun
van Europa en elders toe.
Vooral het ontbreken van een hoogere school
voor jongens doet zich by zonder gevoelen Eigen-
iyk te de school reeds gebouwd, maar do Bis
schop kan m niet voorzien van de noodlge boe
ken, instrumenten en meubels, zooals die door
het staatsbestuur voor zulke scholen wordt ver-
elsoht.
Voor sljn meer dan 100 OOO Katholieken be
schikt de Bisschop slechts over 34 priesters, met
110 Kerke nen 15 Kapellen. In de laatste drie
jaar zyn er moer dan 6.000 bekeeringen uit het
je elgeniykf"
•Jk ben er dertien, manheer Onae Plet Is
de oudste thuis Maar die rookt sigaretten sn
leest zich sul. Vader zegt dat hy altyd loopt
te slapen."
■Ja." lachte de directeur, die schik kreeg in
da vrymoedige conversatie van den leertir<-
ln-toekomst, „slapen moet je by ons nlM
doen
„Nre. nee. Ik zal aanpakken en luist «ren
Dan kom je t verste In de wereld, zegt moeder
altyd.”
.Juist." en terwyl de directeur hem vrlsnd-
schappeiyk toelachte en langzaam van xljn «tnel
opstond, sel hyKom je Woensdagmorgen
dan maar melden Hoe heM je, vent»"
.Kloetske. mijnheer
-Nu. Kloetske tot Woensdag Aan
De directeur strekte ren joviale hand naar
v»em toe. Kloetske pakte die en voelde even
den warmen druk Maar op hetaelfde oogen
blik ontspanden zich de vingers en een vreemd,
misvormd kinderhandje rustte In de blanke
hand van den directeur. Diens oogen keken,
keken verwonderd en daarna zacht-medeiy-
dend Hy schudde bet hoofd.
-Zoo ah nee. nu hoeft hM nlM vent
Zoo kan het niet, Kloetske.”
Kloetske's oogen stonden groot Van zyn
eigen handje keek hy naar den directeur en
dan weer terug Toen rees er voor bet eerst
ren pynlyk begrypen In zyn jonge hart.
zyn oprechte oogen vulden zich met tra
nen
Dien dag heeft Kloetske vele malen ge
schreid; lang en smarteiyk geechreld in de
eenzaamheid van zyn zolderkamertje.
Co, klopte Kloetske het hart in de keel. Moe
dig draalde hy de winkeldeur open en stapte
binnen.
.Zoo. jonge man," aai de bediende.
-Ik moet den directeur even spraken.” be
gon Kloetske.
„Nu direct?”
.Ksjebllef."
De bediende ging hem voor, tikte op esn
deur en liet Kloetake esn groote kamer bin
nen. Daar lagen boeken en papieren; achter
ren schryfbureau zat een deftig heer mM
breed-om randen bril op. HU keek naar Kloetake
en wenkte hem.
,Jteg bet eens ventje," vroeg de directeur,
toen Kloetske naast zijn bureau stond. Kloetake
slikte, neep zyn handjes op zyn rug samen en
sel:
„Ik kwam vra
gen om leerling-
zetter te worden,
mynheer direc
teur."
„O. aoo," knik
te hy en leunde
In zyn stoel ach
terover. Hy nam Kloetske van kop tot teen op
en met een goedkeurende beweging van sUn
hoofd, vroeg hy:
„Ben je nog al geasgWk ec vii«
Op 5 Juni 1916 verdween de Engelsche pant
serkruiser „Hampshire" by de Orkney-ellanden
in de golven. Hy was op een Duitoehe mtjn
geloopen. BU dese ramp kwam Lord Kitchener
om het leven, die zich In opdracht van de En-
gelsche regeering naar Rusland zou begeven,
om daar over gesamenlyke operaties te be
raadslagen Thans, nu ds ramp ruim 18 jaar
achter ons ligt, weten wU nog niet hoe sy on
danks alle beveiligingsmaatregelen kou voor
komen, doch men zoekt nu tenminste naar een
verklaring De Engelsche admiraliteit heeft n_L
van de maatschappy. dte sedert drie jaar met
de grootste voorzichtigheid pogingen dost om
In het wrak al te stUgen. voor zee jaar hM
bergingswerk afgekocht Ongetwyfeld zal zy nu
self de werkzaamheden ter hand nemen, om
behalve belangrUk politiek on militair bewijs
materiaal. de mlUloenen aan goud te redden,
die met den kruiser op den bodem der see zijn
gezonken
T^gelUkertyd wwrdt een ander belangrijk ber
gingswerk ondernomen Dit betreft den ooeaan-
stoomer ..Lusitania", die op 7 Mei 1918 voor de
lersche kust door een lersch oorlogsschip in
don grond werd geboord. Zooals bekend, vor-
oorsaakte dit een ongekende verontwaardiging
in de Veroenlgde Staten, die toen nog neutraal
waren, temeer waar het een passagiersschip
was. HM schip had een groote goudladlng aan
boord men sprak van 300 mlllloen dollar.
Wanneor hM gelukken aou otn de kostbare la
ding, waaronder zich ook een aantal fraaie dia
manten bevond, te bergen, dan wacht de be
trokken maatachappU een fabelachtig rijks
winst. 8
Overal rusten In de zeeën nog schatten van
onmeteiyke waarde. Vaa het trotache fregat
„Lutins" tot de „Hampshire" toe vindt men
nog genoeg onopgeloste raadsels op den aee-
bodem.
u my vragen aal, mijn-
1 leeren. Op
school had ik
-Zoo, nou dat Is veel waard. Hoe oud bon
zyn, Marilena wss thans vaMbealoten. om haar
schepen achter zich te verbranden, ten bate
van den familie-vrede. Zachtjes drong zU aan.
mM haar welluidende stem, terwijl «U dan
markies vaM in de oogen zag:
U moM toch iets zeggen, papa. U boort
toch, dat de Moeder-Overste schrijft, dat Relna
niet op hM pensionaat kan biy ven
Jutot, viel pater Esteban b<J. En «e
redenen, dte zy opnoemt, laten geen tegen
spraak toe. Als hM meisje geen zuster wil sme
den. dan is het dAAr ntet bepaald de plaats,
sraar ee weaen moet, temeer daar ae een tehuis
en familie heeft.
Beiden zagen, hoe de oogen van den mar
kies flikkerden van toorn, on hoe hy zich
nauweiyks wist te beheerachen. Terwijl hU zfjn
blik, op dat oogenblik hard aio staal, op den
prieater vestigde, protesteerde hy verontwanr-
digd.
Zou u misschien tn staat zUn, mfl te raden
om haar hier te halen»
Ja zeker, mUnneer Waarom niet» art-
woordde de priester op zUn kalme, vaste manier
van spreken Als voogd bent u verplicht, om
u te bemoeien met de heele Inrichting ven uw
pupil en haar in zulke omstandighadsn te
plaatsen als overeenkomt met haar vermogen
en haar maatechappeiyke positie Dat Ie. wat
de wM van u eischt. en dat is ook. wat u voor
lader ander meisje sou doen, als u de rechten
en plichten van do voogdyschap op u geno
men had Rondweg gesproken, ziedaar dus. vrat
u tegenover Relna moM doen.
tWordt vervolpd)
'tot u gewend heb. aoo heb ik gemeend
temeer daar ik me In alles, wat op Relna
betrekking heeft, met u heb verstaan dat
het niet te veel gevergd zal zyn, als Ik u dlt-
maal ook de kwestie voorleg, die aanleiding is
tot dit schryven.
Reina Bolvadal is reeds achttien jaar gewor
den. Het is niet, dat haar aanwezigheid op het
pensionaat oen beswaar voor mU Is O. L.
Hoer weet maar al te goed, boe bedroefd Ik
zal zUn den dag dat sy ren van mUn Uefste
leerlingen, dtt huls zal verlaten doch haar
