de wereldoorlog
en
luiascht
UJordi aangenaam verrast
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
OUDE GENEVER
Rinso
Ons land
(Uie met
Sïrf wïAaal van den daq
HET KIEKJE
HERINNERINGEN AAN
AUGUSTUS 1914
FI.3.60R LITER
iet
I
Alle abonné’s
DONDERDAG 26 JULI 1934
Ergerlijk bedrijf
rooken
-
Uit Cayenne ontsnapt
Gevaarlijke projectielen
oon-
Bibliotheken in Italië
Zomerfeesten te Verona
'ük
Nieuw ziekenhuis te
Parijs
L
r*
NAAK
SPAANSCH
HET
■E
‘1
Een nieuw museum te
Napels
Valsche geruchten, die one in
moeilijkheden dreigden te
brengen, werden gretig
verspreid
Alleen voor slachtoffert van
verkeersongevallen
J
Opdracht voor kerkbeschildering
owf‘m i^ndVrS lEerste niet
huis hadden zien
binnengaan, zei-
den neen. Een 1
postbode telde
niet mee. die kwam altUd omstreeks dien tUd,
die hoorde bU het beeld van de straat op
dót uur.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
HiutiiiiHiiiiiÊ
b
de
7
levenslange gel
11e» van belde
I
vraagstuk
(Wordt vervolgd)
tn
ra
m
ir
Ze la jaloersch! zei het meisje met de
oogen heftig, terwijl ze op
daar ik zoo geschreeuwd en gegild had. dat men
dacht dat een booze geest in mij was gevaren
en dat. Indien men mij zou nuttigen, deze op
hen zou overgaan.
Ik zou thans een gevangene blijven, hoewel
men mij toch eenige vrijheid van beweging
schonk. In het dorp mocht ik vrij rondloopen
en Ik moest maar probeeren mezelf zoo goed
mogelijk te vermaken. Ik leerde den kleinen
de edele kunst van het boogschieten.
Hoewel de kleintjes In het begin erg vrees
achtig voor mij waren en ze mij zooveel als ze
konden uit den weg gingen, werd de verhou
ding steeds beter en spoedig deden we allerlei
spelletjes zooals we die in Nederland ook speel
den en die de kleinen wat aardig vonden.
onder-
hoofd-
ons
tuwe
iberg.
ver-
ngen
i aai
It
n
ont
roert
antie
<r de
den
kker
trek,
OP
ken
ken
Zal
ons
*e-
lin*
van
ip en
trek
lak-
i de
die
al»
het
zen
ten.
r»te
imd
ksche
nskv,
n, In
der
een
slf-
XX
.als
it-
sr).
el
len
hutten uitgestrekt. Ik vroeg mij verbaasd af
wat er gebeurd kon zijn. Schijnbaar hadden de
wilden mij toch niet opgepeuseld. Daar kwam
een vrouw binnen die een groote nap geiten
melk droeg.
Voor zoover ik kon nagaan was Ik een ge
vangene van de kannibalen. Men had mij uit
gelegd, dat men mij niet als voedsel begeerde.
Toen ik weer uit mijn bewusteloosheid ont
waakte, lag Ik op een soort van bed in een der
j
wordt
die een
Volgens te Parijs ontvangen berichten zijn
twee gevangenen, die op weg waren naar de
strafkolonie van Cayenne, door een gat geklom
men In den wand van hun schip, waarna zij
trachtten aan land te zwemmen. Het schip lag
toen te Port of Spain op Trinidad. Zij werden
echter weer opgepikt en aan hun bewakers
teruggebracht. De belde gevangenen waren
reeds eenmaal uit Cayenne naar Venezuela ont
snapt, doch ook toen waren zij weer gevangen
genomen, toen zij trachten als verstekelingen
uit Venezuela t? komen. Zij werden toen naar
Martinique meegenomen. Zij waren thans weer
op weg naar hun oude strafkolonie.
Toen kwamen ook de anderen op mij af.
Weer werd ik van alle kanten betast; ik
schreeuwde weer, riep om hulp, gilde, doch
het baatte niet. Eindelijk begaf mij het be
wustzijn en ik bezwijmde.
had in
dames.
w- -w -▼ elhaast is het twintig jaar geleden, dat
de wereldoorlog uitbrak. Einde Juli.
begin Augustus 1914 zijn lugubere data,
die doorgetrokken werden tot November 1918
toe en die nog altijd nawerken in een wereld
crisis zonder einde. Nederland heeft tijdens den
wereldoorlog zijn neutraliteit kunnen hand
haven. Deze werd herhaaldelijk bedreigd door
de belligerenten. Maar ook In het land zelf,
door ophitsing der pro's en anti's over en weer,
door een bepaalde pers, vooral één courant,
die, volgens een raak ministerwoord, alleen
met Nederland gemeen had, dat zij in het Ne
derlandsch werd geschreven. Maar ook door
allerlei praatjes en verzinsels, die door minis
ter Mr. M. W. F. Treub gevaarljjk^bakerpraat-
Jes werden genoemd. Hoe gevaarlijk deze
praatjes waren, moge uit het volgende blijken.
Toen in Augustus 1914 Dultschland zijn mil-
Uoenenleger in beweging zette en, om sneller
Frankrijk te kunnen neerwerpen, de neutrali
teit van Be:gië schond, doken al spoedig in de
wereld geruchten op, dat de Dultachera ook
door ons Zuid-Llmburg waren getrokken. Voor
al in Framcrljk werd dit verhaal als waarheid
aanvaard. De „Illustration’’ publiceerde zelfs
een kaartje, waarop de weg van het Dultsche
leger naar België met pijltjes werd aangege
ven als gaande door Nederlandsch grondgebied.
De Nederlandsche regeering protesteerde ber-
haaldeljjk nadrukkeljjk tegen dit kwaadaardig
kletspraatje. Maar het was niet dood te krij
gen. De regeering was zelfs gedwongen* een mi
litair onderzoek te doen instellen, waarvan de
resultaten werden opgenomen In het Oranje-
boek van 1915. Zonneklaar kon het bewijs wor
den geleverd, dat de Duitschers Nederlandsch
grondgebied absoluut niet hadden geschonden.
Integendeel, het bleek dat de Dultsche leger
aanvoerders van Berlijn het strikte bevel had-' slechts door hun historische beteekenis, doch
den gekregen, om de Nederlandsche grenzen
zorgvuldig te ontzien en dat zjj dit ook hadden
gedaan. De meest kwaaddenkende moest door
de feiten overtuigd zijn, maar het aantal
kwaadwlllenden was in dien tijd groot Zooals
gesegd, de laster was niet klein te krijgen. En
zelfs In 1922 nog schreef de Amerikaansche be-
settings-generaal Pershing in zijn „Ründag-
boek" het praatje nog eens klakkeloos neer.
Het ergste was. dat anti-Dultsche landgenooten
hadden medegewerkt aan de verbreiding van
dit heilloos gerucht, dat Nederland voortdurend
in een schadeljjk-scheeve positie zette. „Hun
bedrijf", schreef Treub in zijn boek „Oorlogs
tijd". ,Js zoo ergerlijk, dat er geen woorden
te vinden zijn, om bet naar waarde te brand
merken. Voor buitenlanders kon althans nog de
verontschuldiging dienen, dat de Dultsche heer
baan, op enkele punten, zooals bü Vaals en
Kerkrade, zóó rakelings langs de Nederlandsche
grens loopt, dat men van Nederlandsch grond
gebied aan militairen, die op dien weg voorbij
trekken, de hand kan reiken, dat het grijze
uniform onzer Infanteristen zooveel gelijkenis
vertoonde met het Dultsche uniform voor dit
wapen, dat vergissing over de nationaliteit van
een voorbjjtrekkenden troep voor een buiten
lander mogelijk was en dat, last not least men
in de*oorlogvoerende landen, begrijpelijkerwijze
tegelijk zóó zenuwachtig en zóó wantrouwend
was, dat elk praatje omtrent heulen met den
tegenstander, zoodra het omtrent een neutra
len staat eenmaal was gelanceerd, er een bij
uitstek gunstigen voedings- -en verbreidings-
bodem vond. Voor Nederlanders was echter
geen enkele verontschuldiging aan te voeren.”
Van hetzelfde allooi, maar gelukkig van veel
minder praktische beteekenis, was het later
uitgebroed sprookje, dat er een geheim verdrag
tusschen Nederland en Dultschland in verband
met den oorlog zou zijn gesloten. Dit verhaal was
op zichzelf niet minder gevaarlijk en kwaad
aardig. En het zal een eeuwige schande blijven
voor de boven bedoelde pers en voor al die
►patriotten" uit dien zwaren tijd, die het steeds
meer en meer verbreidden, in de hoop en met de
fiOOÏ^
record
In de Rue Colonel Renard te Parijs zal een
ziekenhuis gebouwd worden, waarin alleen
slachtoffers van straatongelukken ter verple
ging zullen worden opgenomen.
De bouwkosten van dit ziekenhuis bedragen
ruim vier mlllioen francs.
gaf, een heel bijzonderen afkeer van dat koude
en zelfzuchtige meisje. De redenen voor dien ai-
keer, die vreemd kon lijken bij zoo’n goed en
prettig en edelmoedig meisje als Isabel,
hield deze vóór zich. Doch een scherpzinnig
klasgenootje had de veronderstelling gewaagd,
dat er een kleine liefdesgeschiedenis van de
laatste vacantle achter zat, waarin Carolina’s
kwade tong een rol gespeeld hadl
Onderwijl deze strijd In de studiezaal voort
ging, nu en dan begeleid door een onbedaarlijk
gelach, was Reina bezig met het aanbrengen
van -guirlandes van rozen, klimop en dahlia’s
tegen de hooge muren van de feestzaal. Het
was nu al vele jaren, dat ze zich van die taak
kweet, tot algemeene tevredenheid. Ieder Jaar
zag ze, na de prijsuitreiking haar vriendinnetjes
gaan. De oudste kwamen niet meer terug, en
als ze nog eens een keer in hot pensionaat
verschenen, waren ze totaal omgevormd, was
er iets wereldsch aan haar.... Ook dit jaar
zou weer het onvermijdelijke stukje worden
worden opgevoerd, zou er gezongen en muziek
gemaakt worden, zouden er voordracht worden
gehouden zij zelf zou de afscheidsrede hou
den en dan zou het heele troepje uit elkaar
gaan, leder naar zijn eigen tehuis....
Onwillekeurig ontsnapte haar een diepe zucht.
Lupita Fuentes, die een goede vriendin was,
en erg meevoelend, keerde zich snel om op de
trap, naast die van Relna.
Wat scheelt eraan, Reina?
Wat zou me schelen, kind? stiet het
meisje met moeite uit, terwijl ze haar gewone
zelfbeheerschlng list varen. Jullie gaat
Je bent goed Ingelicht! zei Relna. die
zich niet kon weerhouden, om te lachen.
Bah! een beetje van hooren zeggen, alleen,
en een pasu* opmerkingen, die ik zoo op
mijn eentje maak, verklaarde het jonge ding
met gracieuze bescheidenheid, maar op zoo’n
komische manier, dat de wolk een oogenbllk
van Reina's voorhbofd verdween.
En ook een beetje eigen kijk op de dingen,
zeker, is *t niet? vroeg Relna.
Misschien welzet Lu pita blozend.
Reina vond, dat dit meisje, met haar blonds
krullen en blauwe oogen te knap was, dan dat
ze niet In de laatste vacantle een kleine ver
overing zou hebben gemaakt.
Dat is het, wat jjj noodlg hebt. Reina: een
aardige Jongen. Kr is niets leuken, dan een
galant te hebben en van hem te houden, zet
Je? En bovendien, voor jou zou het heel prao-
tlsch zijn, want na de verloving komt het
huwelijk, dat in jouw geVal een oplossing zou
wezen.
Praat niet zoo dwaas, Lupe. Denk je, dat
ik één van die menschen ben, die het huwe
lijk als een oplossing beschouwen?
Mensch, altjjd vooropgesteld, dat je van
den jongen houdt, natuturlllk
Den kunstschilder P. Petera uit Bteül Is op
gedragen de schildering van het dorpskerkje te
Plaine in de Elsas-Lotharingache Vogezen.
In de antieke arena te Verona een kolos
saal openluchttheater, dat dertlg-duizend toe
schouwers kan bevatten zal van 28 dezer tot
15 Augustus een serie bijzondere operavoorstel
lingen plaats vinden. Het programma vermeldt
„Gioconda”. ..André Chénier" en „Lucia dl Lam-
mermoor”. Medewerking verleenen oa. Benja
min Gigli en Toti dal Monto. In het geheel
zullen ongeveer 1800 personen medewerken; het
orkest bestaat uit 150 musici, het aantal ko
risten bedraagt 300, het corps de ballet telt 60
leden, terwijl een duizendtal figuranten aan
voorstellingen zal deelnemen.
allemaal weg en ik blijf achter. Lijkt je dat
niet de moeite waard?
Een oogenbllk bleef Lupita zoo staan, met
de bos sleutelbloemen, die ze in haar hand had,
vóór haar gezicht, terwijl ze. bij gebrek aan
een schaar, met haar blanke tanden den draad
afknapte, waarmee ze de bloemen vastbond,
om ze dan ergens aan den wand te bevestigen.
De kwestie is, dat Je familie zich heel
leelljk tegenover je gedraagt, Relna. En hier
kun Je je heele leven niet blijven. Je bent al
achttien, is t niet?
Ja. Lupe. Op mijn leeftijd ga Je al aan
trouwen denken.
Hoor daar nu eens! Maar, zeg, omdat die
grootvader van je zoo’n stijfkop is, hoef je jc
nog niet ergens te begraven.
Wat wil je dan. dat ik doe? Waar moet
ik heen? Zeker, ik ben rijk en daarom hoeft
dat vraagstuk me niet direct ongerust te
maken
Waar Je heen moet? Daar sou ik me nogal
erg in verdiepen! Het eerste wat ik zou doen,
zou zijneen juffrouw van geselschap zoeken
een bedaarde, beschaafde en keurige dame,
waar je je overal mee zou kunnen laten zien.
Vervolgens zou ik me In Madrid installeeren.
Heb je daar geen hulzen? Zeg dan tegen den
zaakwaarnemer dat hij als de weerga een flinke
verdieping voor je ontruimt. Dón zou ik ge
zelschappen opzoeken, maar zonder te overdrij
ven. want als Je wilt trouwen moet je het niet
te druk aanleggen, zegt Maripepa. De mannen
houden niet erg van vrouwen, die zich zoo har’d
De Ijzeren roosters rond de boomen op de
boulevards te Parijs zullen vervangen worden
door zware betonnen roosters uit een stuk.
Gedurende de onlusten in Februari was ge
bleken. dat deze Ijzeren roosters, gevaarlijke
projectielen waren en gemakkelijk bij straat
gevechten konden worden gebruikt. De nieuwe
betonnen boomroosters zün büna niet te han-
teeren.
Ik weet wel, dat we in jouw tegenwoor
digheid aan haar niet mogen raken, jonge
dame. mompelde degene, die het eerst gespru-
ken had, woedend (Carolina Mendizébal de
dochter van een nicht van markies Aledo.1.
Het moest luist andersom wezen -U
moest het juist kwalijk nemen, als ze aan haai
raakten, want ze is familie van je.
Wat je maar familie noemt!
Maar Jouw moeder....
Mijn moeder heeft niet meer naar naar
moeder omgekeken, toen die met Jalme Sol-
vadal trouwde En Relna is kwaad met de
heele familie. Haar grootvader kent haar met
eens en wil haar ook niet in huis hebben.
Jullie zult allemaal wel gemerkt hebben, dat
hij haar nooit met de vacantle thuis gehaald
heeft, en ze zou hier van verveling zijn omge
komen, als Isabella's moeder haar niet meege
nomen had naar Zwitserland.
En we zullen haar wéér meenemen, zoo
dikwijls als ze wil, en heel graag, want ze is
het liefste en sympathiekste meisje van de
wereld.
Dan zou het beste, wat je moeder kan
doen, vrezen, dat ze haar voor altijd mee
neemt, want Reina is nu achttien Jaar en haar
grootvader schijnt zich niet te herinneren, dat
hU een kleindochter heeft, zei Carolina met
bijtende ironie.
Dat zouden we vreeeelljk vinden, zeg!
lachte de sympathieke Isabel.
Iemand anders zou het vreeselUker vin
den, zei een ander uit het troepje, met een knip
oogje in de richting van Carolina,
ook door blzonder (raaien druk en prachtig
bindwerk. Verscheidene werken uit Pauseljjk
bezit zijn voorzien van een band, waarin goud
en edelsteenen zUn verwerkt. Interessant is
overigens een groote collectie topografische en
geografische kaarten uit vroegere eeuwen.
groote bruine
Carolina wees.
Ik Jaloersch? Op die gekke meid? zei
Carolina met verheven minachting.
Ja. jongedame, Jü. begon Isabel weer.
En sinds wanneer?
Sinds je Je rekenschap gegeven hebt, dat
ze knapper is dan JU, en rUker. en dat haar
naam overal méér Indruk maakt dan Jouw
naam, al trekt haar familie zich dan ook niets
van haar aan.
Praat niet zoo dom.
En sinds ze je verleden zomer, in Grln-
delwald een paar kwade dagen heeft bezorgd,
naar aanleiding van dien jongen tngelscrman.
Omdat ze zoo koket lal siste Juffrouw
Mendizébal woedend, daar ze zag. dat aller
oogen met leedwezen en ironie op haar per
soontje gericht waren.
Ach wat! Relna Solvadal is het onschul
digste schepsel op dat gebied, wat Je maar den
ken kunt. Doe niet zoo idioot, Carolina. Er
wat geen sprake van koketterie van den kant
van Relna, Dat komt, omdat Je eerlUk beken
nen moet, dat er een beetje verschil bestaat
tusschen Relna en jou; en daar die Engelsch-
man niet bü ziende was....
Nieuw gelach steeg op uit het troepje, be
lust als het was op een tooneeltje als dit.
Carolina genoot niet veel sympathie van den
kant van haar klasgenooten, die daarentegen
Reina Solvadal aanbaden, en bovendien had
Isabel Luque die zoo vlug met haar antwoorden
klaar stond, 09 K kc onomwonden ten boste
*t Is niet enkel meer voldoends
Als wij ergens zijn geweest.
Want de papret der vacantle
Amuseert ens nog het meestl
Of om u te overtuigen,
Wat men van zijn uitvlucht zegt,
Worden kleine tafereeltjes
Op een kiekje vastgelegd.
Pa staat met een kinderschepje
Naast een nietig hoopje zand,
Ma rijdt op een tammen ezel
Acrobatisch langs het strand.
Tante, die zoo graag voornaam doet
En steeds van decorum praat,
Zie je juist op het momentje,
Dat ze, shocking, pootje baadt!
En Marietje, die verloofd is,
Consumeert café-glacé
Op het zonnige terrasje
Van een zeer voornaam café.
Oroote broerdie zoo precies is.
Broek met vouwtjes, scheiding glad,
Is genomen juist terwijl hij
Weer een auto-panne had.
Gretel, die voor de bagage
En de kind’ren zorgen moet,
Zie je lui-uit tn een strandstoel,
Blauw bebrild en zon-be-hoed!
Daarom spreken zulke kiekjes
Dikwijls méér dan wat men zegt,
Want zij hebben zoo in doorsnee
Juist die eigenschap van écht!
bedoeling, Nederland in den oorlog te drijven,
maar dan aan de zUde der geallieerde en ge
associeerde mogendheden. Hoewel het verhaal
zUn ronde begon op een oogenbllk dat de ge
moederen niet meer zóó verhit warén en niet
meer zóó ontvankelük voor elk sensatleberlcht,
hoe onwaar en hoe onwaarschünlük het ook
zUn mocht, heeft het toch nog zooveel stof op
geworpen. dat het de eer kreeg in beide Kamers
der Staten Generaal te worden besproken. De
regeering kon met de meeste beslistheid het
gerucht dementeeren en de „vader des vader
lands", de grUze minister-president Cort van
der Linden, deed dit dan ook met den aller
grootsten nadruk.
TTeub merkt in zün genoemd boek op, dat
het laatste verhaal in zUn gevolgen minder
ernstig is geweest dan dat der schending onzer
neutraliteit door de Dultsche troepen. Maar dat
zü minder kwaad hebben gesticht dan de duim
zuigers in casu schending der Nederlandsche
grenzen, kan men al heel bezwaarlijk als ver
ontschuldiging doen gelden. Ook hun gedrag
grensde aan landverraad. Dat hun verhaal
minder ernstige gevolgen had, lag aan omstan
digheden, onafhankelUk van hun wil. Ware het
ontstaan op een oogenbllk van even grpote al
gemeene opgewondenheid, als in Augustus 1914
heerschte, of ware het door de FTansche pers
even gretig opgenomen en verspreid als zün
leugenbroeder uit die dagen, dan zou het in zün
uitwerking aan dezen niets hebben toegegeven.
„De duim, waaruit het is gezogen,” zeide Treub
met het volste recht in die dagen, „diende ten
overstaan van Neerlands volk te worden ver
brijzeld."
In de Sint Lucas Academie te Rome
thans een tentoonstelling gehouden.
overzicht geeft van de belangrUkste objecten,
welke de Raliaansche bibliotheken in de laat
ste tien Jaar hebben verworven. BU deze ge
legenheid wordt o.a. de vermaarde geïllustreer
de BUbel van Berso d’Esto geëxposeerd, als
mede een uit de vroege middeleeuwen, een
Ethiopische BUbeL Verschillende van Boccac-
öo’s werken waarvan een in manuscript en
een in 1492 te Venetië gedrukte PecAmeronA
bevinden zich op deze tentoonstelling. Voorts
vindt men er het eerste in Grieksche letter-
teekens gedrukte boek en het vroegste ItaU-
aansch-Dultsche woordenboek In groote zalen
worden teekeningen en prenten, alsmede mu
ziekuitgaven geëxposeerd. De boeken uit de
zeventiende, eeuw onderscheiden Mcb niet
Het Caste! Sant’ Elmo te Napels zal, naar
men ons meldt, binnenkort tot museum worden
ingericht. De burcht werd in 1343 door Robert
den wüze gesticht en in de 15de en 17de eeuw
uitgebreld en versterkt. Tot voor korten tUd
diende het Gastel Sant’ Elmo als militaire ge
vangenis. Het gebouw bevindt zich in de on-
middellUke nabUheld van het voormalige Kar-
thuizer Klooster San Martino, thans museum,
waar echter de bijzonder fraaie collecties, door
ruimte-gebrek niet voldoende tot hun recht
kranen.
V la wel goed. Zuster Carmen.
Terwijl de beide meisjes zich verwUderden,
gevolgd door de zenuwachtige Zuster Magda
lena, mompelde een der andere meisjes, dat
het heele tooneel had gadegeslagen met klaar-
blUkelUke ontstemming:
Goede hemel, wat maken ze een drukte
met die Relna! Ze kunnen niets doen zonder
haar. Ze hjkt wel onmisbaar. ZU moet de
bloemen in de zaal rangschikken, zU moet de
muziek laten instudeeren, zU moet de lüst van
de prijzen opmaken. ZU moet alles doen. En
Ze voelt zich ook! Denk maar niet, dat je van
haar te weten komt, wie den eersten prUs
voor goed gedrag heeft. O, ze is stiekem!
Neen, juffrouw, dat is geen kwestie van
etieksm dat is een kwestie van voorzichtig
«Un. Ik zou Jou wel eens willen zien, in haar
Plaats, of je dan ook niet je mond hieldt!
Mep een voornaam uitziend meisje, met groote
bruine oogen en lange wimpers.
Het zou wat moois zUn, als ze Je oen
geheim toevertrouwden, en je ging het dan
over de heele school uitkramen, viel Isabel
Lan* bU.
had hem gezien. Alles werd nam
zocht en het bleek dat de naaste
zakelUk door dames bezet waren geweest.
Leeward zwoer voor de honderdste maal dat
hu zich er niet mee sou bemoeien.
Vijf dagen later kwam er bericht. De ver
dachte was gearresteerd. En wel een conduc
teur. Het was duidelUk, dat men algemeen ge
loofde goed gegrepen te hebben, alhoewel de
man ontkende. J. A. Smith, de conducteur in
kwestie, hield er wat weelderige neigingen op
na en zat in de schulden; voorts was hU een
stevig gebouwd man en niemand sou overmatig
verbaasd zUn door de verschUnlng van een oon-
ducteur. Een krant haalde Wells’ novelle ^>e
onzichtbare Man’’ aan. Onzichtbaar is dkt, wat
wU niet bewust zien, dus bUvoorbeeld een per
soon. dien we zoo gewend zUn te zien, ot die
zóó goed past in het beeld van de omgeving,
dat we hem zien, zonder hem op te merken. BU
Well was het de
postbode. Allen
En de conducteur hoorde bU het beeld van
den trein, zoo redeneerde men.
Leeward verraste zUn vrouw, door een kof
fertje te pakken en met een geërgerd gestel»
mede te deelen dat hU weg moest. ,JXe Idioten
beletten een stommiteit te begaan," gromde hU
achter den steel van zUn stevig vastgebeten
pUpje vandaan en rende, om den eerstvolgen-
den trein te halen.
Leeward’s bezoek aan de Scotland Yard had
onderzoekingen tengevolge In een richting, die
tot nog toe niet het minste Interesse gewekt
had. Die onderzoekingen hadden tengevolge,
dat de speelzieke, doch brave conducteur Smith
in vrUheid werd gesteld en een andere ver
dachte zUn plaats innam, weldra in gezelschap
van een tweede. De eerste was een zekere mun-
heer Atkins, broeder van de dame, die met de
vermoorde heette gereisd te hebben. Broer en
zuster leeken in twee dingen op elkander: uiter-
lUk en InnerlUk. Jim Atkins, met een pruik op,
bril voor en de gebreken zUner zuster imltee-
rend. was „twee druppels water met haar."
TerwUl zU den schUn aannam op reis te zUn,
reisde in werkehjkheld hU, gewapend met een
stok, die ’ook als twee droppels water leek op
den haren, doch een met lood gevulden knop
had. InnerlUk was de overeenkomst tusschen
broer en zuster even groot
Beiden waren tot alles In staat voor geld.
Het heele plan was met werkelUk bUna bewoo-
derens waar dig raffinement uitgedacht en voor
bereid. Eenlgen tUd geleden was juffrouw At
kins verhuisd en gaan wonen in een plaats op
de route Glasgow, waar niemand haar kende
en vermoedde dat zU een broer bezat. Op den
bewusten dag stapte de moordenaar, verkleed
als zün zuster, in den trein. Na den moord ge
pleegd te hebben, wat slechts enkele minuten
duurde, verkleedde hU zich en stapte uit den
trein, zoodra deze stil stond, als een jongen
zonder bril, een koffertje in de band, waarin
de vrouwenkleeren zaten en de buit. Niemand
herkende natuurlUk tn hém de vrouw, die in
dezen coupé had gezeten. Juffrouw Atkins, die
des morgens vertrokken was, zorgde met den-
zelfden trein terug te keeren als die waarin de
moord gepleegd werd, zoodat zU inderdaad uit
stapte, haar kaartje afgaf, duidelUk herkend
werd en officieel thuis terugkeerde op den tUd,
dat de moord werd gepleegd. Beiden handelden
slechts in opdracht. Het was niet het beetje
geld in de tasch of de juweelen. waarom sU tot
misdadigers werden, doch, de enorme som, die
Lord Bemlngham hun beloofde indien zU hem
verlossen wilden van een vrouw, die niet wilde
scheiden en die bet vermogen in handen had.
dat hU erg noodlg had.
Hoe ik erop kwam, verhaalde Leeward,
toen hU weer gezellig bU zUn vrouw zat. Ja,
kwestie van opmerkingsgave en menschen-
kennis.
Die fraaie meneer stond bU mU in de buurt
en commandeerde tegen den kruier: „Eerste
niet rooken!" HU zei dat volkomen onnoodig en
zéér luid, eenige malen! Op mi) maakte dat een
eigenaardlgen Indruk.
Voordat ik er om zoo te zeggen over gedacht
had, wist ik: Een teeken. Die man geeft iemand
een teeken. Wat voor een teeken? Waar hU ia.
of waar die vrouw is. Waarom? Toen wou ik
niet verder denken!!! Maar later nam ik den
draad weer op, waar Ik dien had laten vallen.
Waarom? Waarom sprak een deftig man zoo
luid en zoo uitdrukkelUk en herhaalde bU on
noodig hetzelfde zinnetje eenige malen? Ken
het zUn, dat hU de aandacht wou trekken van
Iemand, die moest weten óf waar hU was, óf
waar zUn vrouw Instapte. Zoo ja, kon het dan
zUn. dat hU den moord had laten bedrUven?
Maar kon een oud dametje, een rheumatlsche
vrouw, die volgens doktersverklaringen, sinds
jaren den rechterarm niet meer goed kon op
heffen, schuldig zün? De conducteur leek zóó
veel aannemelüker.maar dat zinnetje liet
me niet met rust. En toen men in die richting
bet zoeken, bleek al gauw, wat Lord Bernlng-
ham voor een man was. Toen bleek bU nader
onderzoek, dat er een broer van die juffrouw
Atkins bestond.... en zóó kwamen zü tenslotte
bU de waarheid aan!
t-t wanneer men meer dan vüf en twintig
yy jaar bü de Scotland Yard werkzaam is
geweest, dan heeft men zich zoozeer
aangewend snel en scherp op te merken, dat
het een tweede natuur is geworden. Ex-detec-
tlve Leeward zou zich die tweede natuur best
weer willen hebben afachaffen, nu hU zün wel
verdiende rust genoot in een villa, dicht bü de
bosschen en heide gelegen, met zün vrouw en
soms zUn volwassen kinderen als logé s. Het is
niet altüd prettig scherp waar te nemen en die
waarneming als een soort radlo-berlcbt in je
oor geroepen te krügën, of je wilt of niet.
Leeward, dis - in een idyllische stemlng ver
keerde, toen hü zün villa betrok, geneigd vóot-
taan van alle menschen slechts' bet beste te
denken, wist reeds binnen veertien dagen, tegen
zün wil, dat zün buurman, die zulke mooie ro
zen kweekte, aan den drank verslaafd was, dat
zün buurvrouw aan de andere zude haar man
en kinderen het leven zeer onaangenaam maak
te, hoewel niemand daar van buitenaf ooit iets
van merkte. HU wist nog meer, na een tüd! HU
ontdekte dat de notaris valsch speelde bü het
bridgen en dat de vrouw van den dokter een
geheim In haar leven had. Het irriteerde hem
soms geweldig.
Zoo ergerde hü zich ook weer, toen hü, tü-
dens een korte reis, naar aanleiding van een
kleine erfenis, die zün vrouw had gekregen, oo
het Waterloo-statlon stond en een vermoeiend
aantal büzonderbeden over de omstanders op
merkte, die hun niets konden schelen.
Den volgenden morgen, aan zün smakelijk
ontbüt. in het zonnetje van de serre, die uit
den rozentuin hiernaast aanwoel, las hü echter
een bericht, dat hem deed blüven steken In het
oppeuzelen van zün eitje.
Wel heb je ooit, dat was het gemakkelük her
kenbare gezicht van die leelüke vrouw zoo.
zoo, lady Bemlngham, arm mensch, ver
moord.... roofmoord.... Hü las de büzonder-
heden.
De vermoorde vrouw had in een coupé
gezeten met twee andere dames, die ver
zocht werden zich aan te melden. Belde
dames waren verdwenen, toen men, bü aan
komst van den trein te Glasgow, het portier
van den coupé opende en de daad ontdekte.
Lady Bemlngham lag op den grond, men had
haar gedood door een slag met een zwaar voor
werp, dat met groote kracht moest zün aan
gekomen. Leeward legde haastig de krant neer
en besloot zün dagelüksche morgenwandeling
te gaan maken en er niet meer aan te denken.
Het was nu zün werk niet meer.
NatuurlUk gelukte het hem toch niet en dit
maakte hem prikkelbaar.
’s Avonds konden de kranten <1 melden, dat
één der dames zich bekend had gemaakt. Het
was een zekere juffrouw Atkins. Haar portret
stond natuurlUk bü het bericht. Het was een
vrouw met een breed gezicht, een bril op en
grüs haar. Ze had. volgens den conducteur, die
haar in den coupé hielp, moeilük kunnen in
stappen, rheumatlsche aandoeningen maakten
baar half kreupel en ook lam aan den rechter
arm. Ze steunde op een stok. Deze stok werd
natuurlUk grondig onderzocht dat stond niet
in de krant, doch het was zoo, en Leeward wist
dat evengoed alsof het er gestaan had er
was géén sprake van, dat met dien stok de
moord kon zün gebeurd. Juffrouw Atkins viel
dus er bulten. Bleef de andere juffrouw. Zü
meldde zich den volgenden morgen en het bleek
een keurige oude dame te zün. Ze was maar
meegereden tot het eerstvolgende station’ juf
frouw Atkins was uitgestapt een station voor
Glasgow, dus tnoest de moord gebeurd zün tus
schen die plaats en Glasgow, binnen een half
uur. Het waren geen doorloopende wagens ge
weest, de dader moest dus van een anderen
coupé zün gekomen en langs de treeplank den
trein bereikt hebben. Hoe hü kon binnenkomen,
zonder de arme vrouw te alarmeeren. was een
raadsel. Misschien dacht ze dat hü door een of
andere reden buitengesloten was en op het
laatste oogenbllk op een rüdenden trein ge
sprongen.
Misschien liet ze hem zelf wel binnen. Toen
sloeg hü haar neer, nam de tasch en de ju
weelen en keerde waarschünlük langs denzelf-
den weg terug. Waarheen? Geen enkele coupé
was onbezet geweest en geen enkele passagier
op dit blad ZUn Ingevolge de verzekerlngevoorwaardea tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f bü een ongeval met f hEA bU verlies van een hand f 1 9C oü verlies vsn oen f Cfl bU een breuk van t j/fk bü verlies van H
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f verlies van bolde armen, balde boenen of belde oogen f t doodehjken afloop f een voet of een oog f luim of wUsvlnger f tzl/»“been of arm T tnAuen vlngar