de wereldoorlog en luiascht UJordi aangenaam verrast PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd OUDE GENEVER Rinso Ons land (Uie met Sïrf wïAaal van den daq HET KIEKJE HERINNERINGEN AAN AUGUSTUS 1914 FI.3.60R LITER iet I Alle abonné’s DONDERDAG 26 JULI 1934 Ergerlijk bedrijf rooken - Uit Cayenne ontsnapt Gevaarlijke projectielen oon- Bibliotheken in Italië Zomerfeesten te Verona 'ük Nieuw ziekenhuis te Parijs L r* NAAK SPAANSCH HET ■E ‘1 Een nieuw museum te Napels Valsche geruchten, die one in moeilijkheden dreigden te brengen, werden gretig verspreid Alleen voor slachtoffert van verkeersongevallen J Opdracht voor kerkbeschildering owf‘m i^ndVrS lEerste niet huis hadden zien binnengaan, zei- den neen. Een 1 postbode telde niet mee. die kwam altUd omstreeks dien tUd, die hoorde bU het beeld van de straat op dót uur. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) HiutiiiiHiiiiiÊ b de 7 levenslange gel 11e» van belde I vraagstuk (Wordt vervolgd) tn ra m ir Ze la jaloersch! zei het meisje met de oogen heftig, terwijl ze op daar ik zoo geschreeuwd en gegild had. dat men dacht dat een booze geest in mij was gevaren en dat. Indien men mij zou nuttigen, deze op hen zou overgaan. Ik zou thans een gevangene blijven, hoewel men mij toch eenige vrijheid van beweging schonk. In het dorp mocht ik vrij rondloopen en Ik moest maar probeeren mezelf zoo goed mogelijk te vermaken. Ik leerde den kleinen de edele kunst van het boogschieten. Hoewel de kleintjes In het begin erg vrees achtig voor mij waren en ze mij zooveel als ze konden uit den weg gingen, werd de verhou ding steeds beter en spoedig deden we allerlei spelletjes zooals we die in Nederland ook speel den en die de kleinen wat aardig vonden. onder- hoofd- ons tuwe iberg. ver- ngen i aai It n ont roert antie <r de den kker trek, OP ken ken Zal ons *e- lin* van ip en trek lak- i de die al» het zen ten. r»te imd ksche nskv, n, In der een slf- XX .als it- sr). el len hutten uitgestrekt. Ik vroeg mij verbaasd af wat er gebeurd kon zijn. Schijnbaar hadden de wilden mij toch niet opgepeuseld. Daar kwam een vrouw binnen die een groote nap geiten melk droeg. Voor zoover ik kon nagaan was Ik een ge vangene van de kannibalen. Men had mij uit gelegd, dat men mij niet als voedsel begeerde. Toen ik weer uit mijn bewusteloosheid ont waakte, lag Ik op een soort van bed in een der j wordt die een Volgens te Parijs ontvangen berichten zijn twee gevangenen, die op weg waren naar de strafkolonie van Cayenne, door een gat geklom men In den wand van hun schip, waarna zij trachtten aan land te zwemmen. Het schip lag toen te Port of Spain op Trinidad. Zij werden echter weer opgepikt en aan hun bewakers teruggebracht. De belde gevangenen waren reeds eenmaal uit Cayenne naar Venezuela ont snapt, doch ook toen waren zij weer gevangen genomen, toen zij trachten als verstekelingen uit Venezuela t? komen. Zij werden toen naar Martinique meegenomen. Zij waren thans weer op weg naar hun oude strafkolonie. Toen kwamen ook de anderen op mij af. Weer werd ik van alle kanten betast; ik schreeuwde weer, riep om hulp, gilde, doch het baatte niet. Eindelijk begaf mij het be wustzijn en ik bezwijmde. had in dames. w- -w -▼ elhaast is het twintig jaar geleden, dat de wereldoorlog uitbrak. Einde Juli. begin Augustus 1914 zijn lugubere data, die doorgetrokken werden tot November 1918 toe en die nog altijd nawerken in een wereld crisis zonder einde. Nederland heeft tijdens den wereldoorlog zijn neutraliteit kunnen hand haven. Deze werd herhaaldelijk bedreigd door de belligerenten. Maar ook In het land zelf, door ophitsing der pro's en anti's over en weer, door een bepaalde pers, vooral één courant, die, volgens een raak ministerwoord, alleen met Nederland gemeen had, dat zij in het Ne derlandsch werd geschreven. Maar ook door allerlei praatjes en verzinsels, die door minis ter Mr. M. W. F. Treub gevaarljjk^bakerpraat- Jes werden genoemd. Hoe gevaarlijk deze praatjes waren, moge uit het volgende blijken. Toen in Augustus 1914 Dultschland zijn mil- Uoenenleger in beweging zette en, om sneller Frankrijk te kunnen neerwerpen, de neutrali teit van Be:gië schond, doken al spoedig in de wereld geruchten op, dat de Dultachera ook door ons Zuid-Llmburg waren getrokken. Voor al in Framcrljk werd dit verhaal als waarheid aanvaard. De „Illustration’’ publiceerde zelfs een kaartje, waarop de weg van het Dultsche leger naar België met pijltjes werd aangege ven als gaande door Nederlandsch grondgebied. De Nederlandsche regeering protesteerde ber- haaldeljjk nadrukkeljjk tegen dit kwaadaardig kletspraatje. Maar het was niet dood te krij gen. De regeering was zelfs gedwongen* een mi litair onderzoek te doen instellen, waarvan de resultaten werden opgenomen In het Oranje- boek van 1915. Zonneklaar kon het bewijs wor den geleverd, dat de Duitschers Nederlandsch grondgebied absoluut niet hadden geschonden. Integendeel, het bleek dat de Dultsche leger aanvoerders van Berlijn het strikte bevel had-' slechts door hun historische beteekenis, doch den gekregen, om de Nederlandsche grenzen zorgvuldig te ontzien en dat zjj dit ook hadden gedaan. De meest kwaaddenkende moest door de feiten overtuigd zijn, maar het aantal kwaadwlllenden was in dien tijd groot Zooals gesegd, de laster was niet klein te krijgen. En zelfs In 1922 nog schreef de Amerikaansche be- settings-generaal Pershing in zijn „Ründag- boek" het praatje nog eens klakkeloos neer. Het ergste was. dat anti-Dultsche landgenooten hadden medegewerkt aan de verbreiding van dit heilloos gerucht, dat Nederland voortdurend in een schadeljjk-scheeve positie zette. „Hun bedrijf", schreef Treub in zijn boek „Oorlogs tijd". ,Js zoo ergerlijk, dat er geen woorden te vinden zijn, om bet naar waarde te brand merken. Voor buitenlanders kon althans nog de verontschuldiging dienen, dat de Dultsche heer baan, op enkele punten, zooals bü Vaals en Kerkrade, zóó rakelings langs de Nederlandsche grens loopt, dat men van Nederlandsch grond gebied aan militairen, die op dien weg voorbij trekken, de hand kan reiken, dat het grijze uniform onzer Infanteristen zooveel gelijkenis vertoonde met het Dultsche uniform voor dit wapen, dat vergissing over de nationaliteit van een voorbjjtrekkenden troep voor een buiten lander mogelijk was en dat, last not least men in de*oorlogvoerende landen, begrijpelijkerwijze tegelijk zóó zenuwachtig en zóó wantrouwend was, dat elk praatje omtrent heulen met den tegenstander, zoodra het omtrent een neutra len staat eenmaal was gelanceerd, er een bij uitstek gunstigen voedings- -en verbreidings- bodem vond. Voor Nederlanders was echter geen enkele verontschuldiging aan te voeren.” Van hetzelfde allooi, maar gelukkig van veel minder praktische beteekenis, was het later uitgebroed sprookje, dat er een geheim verdrag tusschen Nederland en Dultschland in verband met den oorlog zou zijn gesloten. Dit verhaal was op zichzelf niet minder gevaarlijk en kwaad aardig. En het zal een eeuwige schande blijven voor de boven bedoelde pers en voor al die ►patriotten" uit dien zwaren tijd, die het steeds meer en meer verbreidden, in de hoop en met de fiOOÏ^ record In de Rue Colonel Renard te Parijs zal een ziekenhuis gebouwd worden, waarin alleen slachtoffers van straatongelukken ter verple ging zullen worden opgenomen. De bouwkosten van dit ziekenhuis bedragen ruim vier mlllioen francs. gaf, een heel bijzonderen afkeer van dat koude en zelfzuchtige meisje. De redenen voor dien ai- keer, die vreemd kon lijken bij zoo’n goed en prettig en edelmoedig meisje als Isabel, hield deze vóór zich. Doch een scherpzinnig klasgenootje had de veronderstelling gewaagd, dat er een kleine liefdesgeschiedenis van de laatste vacantle achter zat, waarin Carolina’s kwade tong een rol gespeeld hadl Onderwijl deze strijd In de studiezaal voort ging, nu en dan begeleid door een onbedaarlijk gelach, was Reina bezig met het aanbrengen van -guirlandes van rozen, klimop en dahlia’s tegen de hooge muren van de feestzaal. Het was nu al vele jaren, dat ze zich van die taak kweet, tot algemeene tevredenheid. Ieder Jaar zag ze, na de prijsuitreiking haar vriendinnetjes gaan. De oudste kwamen niet meer terug, en als ze nog eens een keer in hot pensionaat verschenen, waren ze totaal omgevormd, was er iets wereldsch aan haar.... Ook dit jaar zou weer het onvermijdelijke stukje worden worden opgevoerd, zou er gezongen en muziek gemaakt worden, zouden er voordracht worden gehouden zij zelf zou de afscheidsrede hou den en dan zou het heele troepje uit elkaar gaan, leder naar zijn eigen tehuis.... Onwillekeurig ontsnapte haar een diepe zucht. Lupita Fuentes, die een goede vriendin was, en erg meevoelend, keerde zich snel om op de trap, naast die van Relna. Wat scheelt eraan, Reina? Wat zou me schelen, kind? stiet het meisje met moeite uit, terwijl ze haar gewone zelfbeheerschlng list varen. Jullie gaat Je bent goed Ingelicht! zei Relna. die zich niet kon weerhouden, om te lachen. Bah! een beetje van hooren zeggen, alleen, en een pasu* opmerkingen, die ik zoo op mijn eentje maak, verklaarde het jonge ding met gracieuze bescheidenheid, maar op zoo’n komische manier, dat de wolk een oogenbllk van Reina's voorhbofd verdween. En ook een beetje eigen kijk op de dingen, zeker, is *t niet? vroeg Relna. Misschien welzet Lu pita blozend. Reina vond, dat dit meisje, met haar blonds krullen en blauwe oogen te knap was, dan dat ze niet In de laatste vacantle een kleine ver overing zou hebben gemaakt. Dat is het, wat jjj noodlg hebt. Reina: een aardige Jongen. Kr is niets leuken, dan een galant te hebben en van hem te houden, zet Je? En bovendien, voor jou zou het heel prao- tlsch zijn, want na de verloving komt het huwelijk, dat in jouw geVal een oplossing zou wezen. Praat niet zoo dwaas, Lupe. Denk je, dat ik één van die menschen ben, die het huwe lijk als een oplossing beschouwen? Mensch, altjjd vooropgesteld, dat je van den jongen houdt, natuturlllk Den kunstschilder P. Petera uit Bteül Is op gedragen de schildering van het dorpskerkje te Plaine in de Elsas-Lotharingache Vogezen. In de antieke arena te Verona een kolos saal openluchttheater, dat dertlg-duizend toe schouwers kan bevatten zal van 28 dezer tot 15 Augustus een serie bijzondere operavoorstel lingen plaats vinden. Het programma vermeldt „Gioconda”. ..André Chénier" en „Lucia dl Lam- mermoor”. Medewerking verleenen oa. Benja min Gigli en Toti dal Monto. In het geheel zullen ongeveer 1800 personen medewerken; het orkest bestaat uit 150 musici, het aantal ko risten bedraagt 300, het corps de ballet telt 60 leden, terwijl een duizendtal figuranten aan voorstellingen zal deelnemen. allemaal weg en ik blijf achter. Lijkt je dat niet de moeite waard? Een oogenbllk bleef Lupita zoo staan, met de bos sleutelbloemen, die ze in haar hand had, vóór haar gezicht, terwijl ze. bij gebrek aan een schaar, met haar blanke tanden den draad afknapte, waarmee ze de bloemen vastbond, om ze dan ergens aan den wand te bevestigen. De kwestie is, dat Je familie zich heel leelljk tegenover je gedraagt, Relna. En hier kun Je je heele leven niet blijven. Je bent al achttien, is t niet? Ja. Lupe. Op mijn leeftijd ga Je al aan trouwen denken. Hoor daar nu eens! Maar, zeg, omdat die grootvader van je zoo’n stijfkop is, hoef je jc nog niet ergens te begraven. Wat wil je dan. dat ik doe? Waar moet ik heen? Zeker, ik ben rijk en daarom hoeft dat vraagstuk me niet direct ongerust te maken Waar Je heen moet? Daar sou ik me nogal erg in verdiepen! Het eerste wat ik zou doen, zou zijneen juffrouw van geselschap zoeken een bedaarde, beschaafde en keurige dame, waar je je overal mee zou kunnen laten zien. Vervolgens zou ik me In Madrid installeeren. Heb je daar geen hulzen? Zeg dan tegen den zaakwaarnemer dat hij als de weerga een flinke verdieping voor je ontruimt. Dón zou ik ge zelschappen opzoeken, maar zonder te overdrij ven. want als Je wilt trouwen moet je het niet te druk aanleggen, zegt Maripepa. De mannen houden niet erg van vrouwen, die zich zoo har’d De Ijzeren roosters rond de boomen op de boulevards te Parijs zullen vervangen worden door zware betonnen roosters uit een stuk. Gedurende de onlusten in Februari was ge bleken. dat deze Ijzeren roosters, gevaarlijke projectielen waren en gemakkelijk bij straat gevechten konden worden gebruikt. De nieuwe betonnen boomroosters zün büna niet te han- teeren. Ik weet wel, dat we in jouw tegenwoor digheid aan haar niet mogen raken, jonge dame. mompelde degene, die het eerst gespru- ken had, woedend (Carolina Mendizébal de dochter van een nicht van markies Aledo.1. Het moest luist andersom wezen -U moest het juist kwalijk nemen, als ze aan haai raakten, want ze is familie van je. Wat je maar familie noemt! Maar Jouw moeder.... Mijn moeder heeft niet meer naar naar moeder omgekeken, toen die met Jalme Sol- vadal trouwde En Relna is kwaad met de heele familie. Haar grootvader kent haar met eens en wil haar ook niet in huis hebben. Jullie zult allemaal wel gemerkt hebben, dat hij haar nooit met de vacantle thuis gehaald heeft, en ze zou hier van verveling zijn omge komen, als Isabella's moeder haar niet meege nomen had naar Zwitserland. En we zullen haar wéér meenemen, zoo dikwijls als ze wil, en heel graag, want ze is het liefste en sympathiekste meisje van de wereld. Dan zou het beste, wat je moeder kan doen, vrezen, dat ze haar voor altijd mee neemt, want Reina is nu achttien Jaar en haar grootvader schijnt zich niet te herinneren, dat hU een kleindochter heeft, zei Carolina met bijtende ironie. Dat zouden we vreeeelljk vinden, zeg! lachte de sympathieke Isabel. Iemand anders zou het vreeselUker vin den, zei een ander uit het troepje, met een knip oogje in de richting van Carolina, ook door blzonder (raaien druk en prachtig bindwerk. Verscheidene werken uit Pauseljjk bezit zijn voorzien van een band, waarin goud en edelsteenen zUn verwerkt. Interessant is overigens een groote collectie topografische en geografische kaarten uit vroegere eeuwen. groote bruine Carolina wees. Ik Jaloersch? Op die gekke meid? zei Carolina met verheven minachting. Ja. jongedame, Jü. begon Isabel weer. En sinds wanneer? Sinds je Je rekenschap gegeven hebt, dat ze knapper is dan JU, en rUker. en dat haar naam overal méér Indruk maakt dan Jouw naam, al trekt haar familie zich dan ook niets van haar aan. Praat niet zoo dom. En sinds ze je verleden zomer, in Grln- delwald een paar kwade dagen heeft bezorgd, naar aanleiding van dien jongen tngelscrman. Omdat ze zoo koket lal siste Juffrouw Mendizébal woedend, daar ze zag. dat aller oogen met leedwezen en ironie op haar per soontje gericht waren. Ach wat! Relna Solvadal is het onschul digste schepsel op dat gebied, wat Je maar den ken kunt. Doe niet zoo idioot, Carolina. Er wat geen sprake van koketterie van den kant van Relna, Dat komt, omdat Je eerlUk beken nen moet, dat er een beetje verschil bestaat tusschen Relna en jou; en daar die Engelsch- man niet bü ziende was.... Nieuw gelach steeg op uit het troepje, be lust als het was op een tooneeltje als dit. Carolina genoot niet veel sympathie van den kant van haar klasgenooten, die daarentegen Reina Solvadal aanbaden, en bovendien had Isabel Luque die zoo vlug met haar antwoorden klaar stond, 09 K kc onomwonden ten boste *t Is niet enkel meer voldoends Als wij ergens zijn geweest. Want de papret der vacantle Amuseert ens nog het meestl Of om u te overtuigen, Wat men van zijn uitvlucht zegt, Worden kleine tafereeltjes Op een kiekje vastgelegd. Pa staat met een kinderschepje Naast een nietig hoopje zand, Ma rijdt op een tammen ezel Acrobatisch langs het strand. Tante, die zoo graag voornaam doet En steeds van decorum praat, Zie je juist op het momentje, Dat ze, shocking, pootje baadt! En Marietje, die verloofd is, Consumeert café-glacé Op het zonnige terrasje Van een zeer voornaam café. Oroote broerdie zoo precies is. Broek met vouwtjes, scheiding glad, Is genomen juist terwijl hij Weer een auto-panne had. Gretel, die voor de bagage En de kind’ren zorgen moet, Zie je lui-uit tn een strandstoel, Blauw bebrild en zon-be-hoed! Daarom spreken zulke kiekjes Dikwijls méér dan wat men zegt, Want zij hebben zoo in doorsnee Juist die eigenschap van écht! bedoeling, Nederland in den oorlog te drijven, maar dan aan de zUde der geallieerde en ge associeerde mogendheden. Hoewel het verhaal zUn ronde begon op een oogenbllk dat de ge moederen niet meer zóó verhit warén en niet meer zóó ontvankelük voor elk sensatleberlcht, hoe onwaar en hoe onwaarschünlük het ook zUn mocht, heeft het toch nog zooveel stof op geworpen. dat het de eer kreeg in beide Kamers der Staten Generaal te worden besproken. De regeering kon met de meeste beslistheid het gerucht dementeeren en de „vader des vader lands", de grUze minister-president Cort van der Linden, deed dit dan ook met den aller grootsten nadruk. TTeub merkt in zün genoemd boek op, dat het laatste verhaal in zUn gevolgen minder ernstig is geweest dan dat der schending onzer neutraliteit door de Dultsche troepen. Maar dat zü minder kwaad hebben gesticht dan de duim zuigers in casu schending der Nederlandsche grenzen, kan men al heel bezwaarlijk als ver ontschuldiging doen gelden. Ook hun gedrag grensde aan landverraad. Dat hun verhaal minder ernstige gevolgen had, lag aan omstan digheden, onafhankelUk van hun wil. Ware het ontstaan op een oogenbllk van even grpote al gemeene opgewondenheid, als in Augustus 1914 heerschte, of ware het door de FTansche pers even gretig opgenomen en verspreid als zün leugenbroeder uit die dagen, dan zou het in zün uitwerking aan dezen niets hebben toegegeven. „De duim, waaruit het is gezogen,” zeide Treub met het volste recht in die dagen, „diende ten overstaan van Neerlands volk te worden ver brijzeld." In de Sint Lucas Academie te Rome thans een tentoonstelling gehouden. overzicht geeft van de belangrUkste objecten, welke de Raliaansche bibliotheken in de laat ste tien Jaar hebben verworven. BU deze ge legenheid wordt o.a. de vermaarde geïllustreer de BUbel van Berso d’Esto geëxposeerd, als mede een uit de vroege middeleeuwen, een Ethiopische BUbeL Verschillende van Boccac- öo’s werken waarvan een in manuscript en een in 1492 te Venetië gedrukte PecAmeronA bevinden zich op deze tentoonstelling. Voorts vindt men er het eerste in Grieksche letter- teekens gedrukte boek en het vroegste ItaU- aansch-Dultsche woordenboek In groote zalen worden teekeningen en prenten, alsmede mu ziekuitgaven geëxposeerd. De boeken uit de zeventiende, eeuw onderscheiden Mcb niet Het Caste! Sant’ Elmo te Napels zal, naar men ons meldt, binnenkort tot museum worden ingericht. De burcht werd in 1343 door Robert den wüze gesticht en in de 15de en 17de eeuw uitgebreld en versterkt. Tot voor korten tUd diende het Gastel Sant’ Elmo als militaire ge vangenis. Het gebouw bevindt zich in de on- middellUke nabUheld van het voormalige Kar- thuizer Klooster San Martino, thans museum, waar echter de bijzonder fraaie collecties, door ruimte-gebrek niet voldoende tot hun recht kranen. V la wel goed. Zuster Carmen. Terwijl de beide meisjes zich verwUderden, gevolgd door de zenuwachtige Zuster Magda lena, mompelde een der andere meisjes, dat het heele tooneel had gadegeslagen met klaar- blUkelUke ontstemming: Goede hemel, wat maken ze een drukte met die Relna! Ze kunnen niets doen zonder haar. Ze hjkt wel onmisbaar. ZU moet de bloemen in de zaal rangschikken, zU moet de muziek laten instudeeren, zU moet de lüst van de prijzen opmaken. ZU moet alles doen. En Ze voelt zich ook! Denk maar niet, dat je van haar te weten komt, wie den eersten prUs voor goed gedrag heeft. O, ze is stiekem! Neen, juffrouw, dat is geen kwestie van etieksm dat is een kwestie van voorzichtig «Un. Ik zou Jou wel eens willen zien, in haar Plaats, of je dan ook niet je mond hieldt! Mep een voornaam uitziend meisje, met groote bruine oogen en lange wimpers. Het zou wat moois zUn, als ze Je oen geheim toevertrouwden, en je ging het dan over de heele school uitkramen, viel Isabel Lan* bU. had hem gezien. Alles werd nam zocht en het bleek dat de naaste zakelUk door dames bezet waren geweest. Leeward zwoer voor de honderdste maal dat hu zich er niet mee sou bemoeien. Vijf dagen later kwam er bericht. De ver dachte was gearresteerd. En wel een conduc teur. Het was duidelUk, dat men algemeen ge loofde goed gegrepen te hebben, alhoewel de man ontkende. J. A. Smith, de conducteur in kwestie, hield er wat weelderige neigingen op na en zat in de schulden; voorts was hU een stevig gebouwd man en niemand sou overmatig verbaasd zUn door de verschUnlng van een oon- ducteur. Een krant haalde Wells’ novelle ^>e onzichtbare Man’’ aan. Onzichtbaar is dkt, wat wU niet bewust zien, dus bUvoorbeeld een per soon. dien we zoo gewend zUn te zien, ot die zóó goed past in het beeld van de omgeving, dat we hem zien, zonder hem op te merken. BU Well was het de postbode. Allen En de conducteur hoorde bU het beeld van den trein, zoo redeneerde men. Leeward verraste zUn vrouw, door een kof fertje te pakken en met een geërgerd gestel» mede te deelen dat hU weg moest. ,JXe Idioten beletten een stommiteit te begaan," gromde hU achter den steel van zUn stevig vastgebeten pUpje vandaan en rende, om den eerstvolgen- den trein te halen. Leeward’s bezoek aan de Scotland Yard had onderzoekingen tengevolge In een richting, die tot nog toe niet het minste Interesse gewekt had. Die onderzoekingen hadden tengevolge, dat de speelzieke, doch brave conducteur Smith in vrUheid werd gesteld en een andere ver dachte zUn plaats innam, weldra in gezelschap van een tweede. De eerste was een zekere mun- heer Atkins, broeder van de dame, die met de vermoorde heette gereisd te hebben. Broer en zuster leeken in twee dingen op elkander: uiter- lUk en InnerlUk. Jim Atkins, met een pruik op, bril voor en de gebreken zUner zuster imltee- rend. was „twee druppels water met haar." TerwUl zU den schUn aannam op reis te zUn, reisde in werkehjkheld hU, gewapend met een stok, die ’ook als twee droppels water leek op den haren, doch een met lood gevulden knop had. InnerlUk was de overeenkomst tusschen broer en zuster even groot Beiden waren tot alles In staat voor geld. Het heele plan was met werkelUk bUna bewoo- derens waar dig raffinement uitgedacht en voor bereid. Eenlgen tUd geleden was juffrouw At kins verhuisd en gaan wonen in een plaats op de route Glasgow, waar niemand haar kende en vermoedde dat zU een broer bezat. Op den bewusten dag stapte de moordenaar, verkleed als zün zuster, in den trein. Na den moord ge pleegd te hebben, wat slechts enkele minuten duurde, verkleedde hU zich en stapte uit den trein, zoodra deze stil stond, als een jongen zonder bril, een koffertje in de band, waarin de vrouwenkleeren zaten en de buit. Niemand herkende natuurlUk tn hém de vrouw, die in dezen coupé had gezeten. Juffrouw Atkins, die des morgens vertrokken was, zorgde met den- zelfden trein terug te keeren als die waarin de moord gepleegd werd, zoodat zU inderdaad uit stapte, haar kaartje afgaf, duidelUk herkend werd en officieel thuis terugkeerde op den tUd, dat de moord werd gepleegd. Beiden handelden slechts in opdracht. Het was niet het beetje geld in de tasch of de juweelen. waarom sU tot misdadigers werden, doch, de enorme som, die Lord Bemlngham hun beloofde indien zU hem verlossen wilden van een vrouw, die niet wilde scheiden en die bet vermogen in handen had. dat hU erg noodlg had. Hoe ik erop kwam, verhaalde Leeward, toen hU weer gezellig bU zUn vrouw zat. Ja, kwestie van opmerkingsgave en menschen- kennis. Die fraaie meneer stond bU mU in de buurt en commandeerde tegen den kruier: „Eerste niet rooken!" HU zei dat volkomen onnoodig en zéér luid, eenige malen! Op mi) maakte dat een eigenaardlgen Indruk. Voordat ik er om zoo te zeggen over gedacht had, wist ik: Een teeken. Die man geeft iemand een teeken. Wat voor een teeken? Waar hU ia. of waar die vrouw is. Waarom? Toen wou ik niet verder denken!!! Maar later nam ik den draad weer op, waar Ik dien had laten vallen. Waarom? Waarom sprak een deftig man zoo luid en zoo uitdrukkelUk en herhaalde bU on noodig hetzelfde zinnetje eenige malen? Ken het zUn, dat hU de aandacht wou trekken van Iemand, die moest weten óf waar hU was, óf waar zUn vrouw Instapte. Zoo ja, kon het dan zUn. dat hU den moord had laten bedrUven? Maar kon een oud dametje, een rheumatlsche vrouw, die volgens doktersverklaringen, sinds jaren den rechterarm niet meer goed kon op heffen, schuldig zün? De conducteur leek zóó veel aannemelüker.maar dat zinnetje liet me niet met rust. En toen men in die richting bet zoeken, bleek al gauw, wat Lord Bernlng- ham voor een man was. Toen bleek bU nader onderzoek, dat er een broer van die juffrouw Atkins bestond.... en zóó kwamen zü tenslotte bU de waarheid aan! t-t wanneer men meer dan vüf en twintig yy jaar bü de Scotland Yard werkzaam is geweest, dan heeft men zich zoozeer aangewend snel en scherp op te merken, dat het een tweede natuur is geworden. Ex-detec- tlve Leeward zou zich die tweede natuur best weer willen hebben afachaffen, nu hU zün wel verdiende rust genoot in een villa, dicht bü de bosschen en heide gelegen, met zün vrouw en soms zUn volwassen kinderen als logé s. Het is niet altüd prettig scherp waar te nemen en die waarneming als een soort radlo-berlcbt in je oor geroepen te krügën, of je wilt of niet. Leeward, dis - in een idyllische stemlng ver keerde, toen hü zün villa betrok, geneigd vóot- taan van alle menschen slechts' bet beste te denken, wist reeds binnen veertien dagen, tegen zün wil, dat zün buurman, die zulke mooie ro zen kweekte, aan den drank verslaafd was, dat zün buurvrouw aan de andere zude haar man en kinderen het leven zeer onaangenaam maak te, hoewel niemand daar van buitenaf ooit iets van merkte. HU wist nog meer, na een tüd! HU ontdekte dat de notaris valsch speelde bü het bridgen en dat de vrouw van den dokter een geheim In haar leven had. Het irriteerde hem soms geweldig. Zoo ergerde hü zich ook weer, toen hü, tü- dens een korte reis, naar aanleiding van een kleine erfenis, die zün vrouw had gekregen, oo het Waterloo-statlon stond en een vermoeiend aantal büzonderbeden over de omstanders op merkte, die hun niets konden schelen. Den volgenden morgen, aan zün smakelijk ontbüt. in het zonnetje van de serre, die uit den rozentuin hiernaast aanwoel, las hü echter een bericht, dat hem deed blüven steken In het oppeuzelen van zün eitje. Wel heb je ooit, dat was het gemakkelük her kenbare gezicht van die leelüke vrouw zoo. zoo, lady Bemlngham, arm mensch, ver moord.... roofmoord.... Hü las de büzonder- heden. De vermoorde vrouw had in een coupé gezeten met twee andere dames, die ver zocht werden zich aan te melden. Belde dames waren verdwenen, toen men, bü aan komst van den trein te Glasgow, het portier van den coupé opende en de daad ontdekte. Lady Bemlngham lag op den grond, men had haar gedood door een slag met een zwaar voor werp, dat met groote kracht moest zün aan gekomen. Leeward legde haastig de krant neer en besloot zün dagelüksche morgenwandeling te gaan maken en er niet meer aan te denken. Het was nu zün werk niet meer. NatuurlUk gelukte het hem toch niet en dit maakte hem prikkelbaar. ’s Avonds konden de kranten <1 melden, dat één der dames zich bekend had gemaakt. Het was een zekere juffrouw Atkins. Haar portret stond natuurlUk bü het bericht. Het was een vrouw met een breed gezicht, een bril op en grüs haar. Ze had. volgens den conducteur, die haar in den coupé hielp, moeilük kunnen in stappen, rheumatlsche aandoeningen maakten baar half kreupel en ook lam aan den rechter arm. Ze steunde op een stok. Deze stok werd natuurlUk grondig onderzocht dat stond niet in de krant, doch het was zoo, en Leeward wist dat evengoed alsof het er gestaan had er was géén sprake van, dat met dien stok de moord kon zün gebeurd. Juffrouw Atkins viel dus er bulten. Bleef de andere juffrouw. Zü meldde zich den volgenden morgen en het bleek een keurige oude dame te zün. Ze was maar meegereden tot het eerstvolgende station’ juf frouw Atkins was uitgestapt een station voor Glasgow, dus tnoest de moord gebeurd zün tus schen die plaats en Glasgow, binnen een half uur. Het waren geen doorloopende wagens ge weest, de dader moest dus van een anderen coupé zün gekomen en langs de treeplank den trein bereikt hebben. Hoe hü kon binnenkomen, zonder de arme vrouw te alarmeeren. was een raadsel. Misschien dacht ze dat hü door een of andere reden buitengesloten was en op het laatste oogenbllk op een rüdenden trein ge sprongen. Misschien liet ze hem zelf wel binnen. Toen sloeg hü haar neer, nam de tasch en de ju weelen en keerde waarschünlük langs denzelf- den weg terug. Waarheen? Geen enkele coupé was onbezet geweest en geen enkele passagier op dit blad ZUn Ingevolge de verzekerlngevoorwaardea tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f bü een ongeval met f hEA bU verlies van een hand f 1 9C oü verlies vsn oen f Cfl bU een breuk van t j/fk bü verlies van H ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen f verlies van bolde armen, balde boenen of belde oogen f t doodehjken afloop f een voet of een oog f luim of wUsvlnger f tzl/»“been of arm T tnAuen vlngar

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 7