ucui den dag
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
T
(12.80
1 PU EL
I
De hoofdstad
het Sovjet-Rijk
van
I
ie- I De groote man I
HET NULPUNT
j VERKEERSPROBLEMEN
F
VRIJDAG 27 JULI 1934
Moskou’s ondergrond
Smyrna zonder visch
V eldmuizen-plaag
Examen Handelskennis L. O.
Akte-examen L. O.
Examen hoofdakte
Alcoholvrij bier
NAAR
SPAANSCH
HET
Koning Gustaaf aan een
groot gevaar ontsnapt
Vliegtuigtoren van 2000
meter hoogte
Het aantal inwoners is in den tijd
van xestien jaar meer dan
verdubbeld
Argentijnsche politie
wordt actiever
Nieuwe uitvinding op
luchtvaartgebied
Nyverheidsexamens
AANGIFTE MQET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
•er»
t «n
met
uur
•r
iet
a
r
7
vreeseiyk
op
(Woedt vervolgd)
i
k
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
ter
cha-
Weken verliepen en mijn toestand bleef steeds
onveranderd. Ik genoot meer bewegingsvrijheid.
Ik schikte mij in m’n toestand zoo best als ik kon
en probeerde mij op vele wijzen verdienstelijk te
maken, hetgeen zeer op prijs werd gesteld. Op 'n
dag wera Ik In den stam opgenomen, welke opna-
me werd bezegeld met *t rocken van de vredespijp.
Ik vervaardigde mjj een hemd van boomschors
en kon aldus mijn Europeesche kleed!) bewaren,
want ik hoopte toch nog steeds dat ik op een
goeden dag uit mijn gevangenschap, al was bet
dan geen zware, verlost zou worden.
Duizenden haaien en brulnvlsschen zijn tn
de golf van Smyrna verschenen en hebben alle
visch verslonden. De visschers zjjn wanhopig en
hebben een beroep gedaan op de regeering voor
hulp.
na
an de
Ook de taal dezer menachen leerde Ik lang
zamerhand begrijpen en spreken, en soms kon
Ik uren lang met ze praten. Ik vertelde ze dan
wat van mijn moederland, en van mijn geboor
teplaats, en bij vele dingen die ik zei, zaten
ze met open mond te luisteren.
wijd
Mis.
van
het
Ie
If
„Ge-
met
In
soort
Niettegenstaande Ik tn het kamp goed werd
behandeld, was de bewaking toch geenszins op
geheven en wanneer Ik me wat te ver buiten
het kamp begaf kon ik bemerken dat er steeds
eenlge gewapende kannibalen achter mij aan
waren.
rfld
om
oor
en.
an
de
ir
V
et
n
•r
k
it
k
o
1
L
zal m’n
dan ga
n de
chle.
I.
en
»U
In
te,
tn
ti
ns
te
at
m
’nTIP
VAN
BOOTZ
de
rol
den
nis,
>ers
altlfd wat
aanpak. Maar ik heb vier jaar lang nk
1 77- dit blad zijn Ingevolge da verzekerlngavooi
AUt UDOtlTlC S ongevallen verzekerd voor een der volgend
Zij ontvingen een bedrag van 5.000 Turksche
ponden, om een campagne tot uitroeiing der
indringers te beginnen.
In Smyrna is thans in het geheel geen visch
te krijgen.
en z.g.
mannen
van re-
Koning Gustaaf van Zweden Is slechts ter
nauwernood aan een groot ongeluk ontsnapt.
De koning, die op het oogenbllk te Bastad
vertoeft in Westelijk Zweden, begaf zich naar
bet Strand Hotel en toen hij zich bij het over
steken Juist midden op den weg bevond, na
derde met groote snelheid een auto.
De koning bemerkte den wagen niet en hij
werd op zij getrokken door den Oostenrljkschen
tennisspeler Matejka, die op dat oogenbllk bij
hem was.
Een scheikundige te Berlijn heeft In samen
werking met een brouwerij een biersoort uitge
vonden die bijna geen alcohol Inhoudt.
Dit bier is gemaakt van dezelfde grondstoffen
als het gewone bier, doch door een speciaal
proces is de alcoholvormlng voorkomen.
Deze biersoort bevat slechts 0.35 procent al
cohol, dus een te laag gehalte om het als een
a.'coholhoudenden drank te beschouwen.
komt halen, om je naar het kasteel te brengen,
zoodra de prljsultdeellng voorbij is.
En hoe onder welk opzicht zal ik een
plaatsje in het huls van mijn grootvader, dien
ik niet ken. Innemen? vroeg Reina, zich opeens
verstoutend, met een air van hooghartigheid,
dat de kalme rellgieuse een oogenbllk ver
baasde.
Je kunt dat huis niet waardiger binnen
gaan, dan als een dierbare kleindochter. Ik
houd genoeg van je Relna, om je niet bloot
te stellen aan de geringschatting, die het ge
volg zou kunnen zijn van een positie, die je
om vormelijke redenen, en niet van harte,
zou worden toegestaan. Neen, kind, vóórdat ik Je,
tegen alles in, in een huis sou onderbrengen,
waar Je als vreemde behandeld aou worden, en
het zonder genegenheid sou moeten stellen, en
de vernedering zou moeten verduren, dat je
als een noodzakelijk kwaad geduld werdt,
kun je er zeker van zijn, dat ik andere stappen
zou gedaan hebben, by andere menschen, dia
geen beletselen zouden hebben opgeworpen, om
een meisje als JU in hun familiekring op te
nemen.
Zuster, waarom hebt u dat niet gedaan!
riep Reina hartstochteiUk uit, terwijl »U al»
smeekend de banden vouwde.
DEN HAAG. Geslaagd voor akte Nb: W. G.
Kollu, Duiven; O. J. van Latum. Alkmaar; J. J.
Ruighaver. Trlcht (bij Geldermalsenj.
Geslaagd voor akte N IIIJ. Bouman, Duiven-
drecht; H Burga. Amsterdam; H. L. van Gesael.
Eindhoven; J. Hart, Wagenlngen; J. Harms, Rot
terdam.
Geslaagd voor akte NI: W. 8. Faber. Eind
hoven; A. de Geus, Schiedam; A. M Prins, Utrecht
en P. C. M Roeatenberg, Rotterdam.
Geslaagd voor akte N c: J. A. de Krom, Breda;
F. J. van Loon, Nijmegen.
DEN HAAG. Geslaagd voor staatsexamen on
derwijzersakte; de heeren D. Boa, Schipluiden;
J. J. v. d. Knaap en J. p. v. d. Kolk te Den
Haag; H. J. M. Schouten. Lelden; L. J. van Seine.
Den Haag.
DEN HAAG Geslaagd de heeren: IJ. van der
Meer. Gorlnchem: H. J. J. Jüngst. Aalten; A.
Klein Roseboom. Enschede; J. van Klinken, Stads
kanaal; J. Koops, Groningen.
die kent. De wagons en de motorwagens zyn alle
Russisch fabrikaat en men legt hierop sterk
den nadruk, erkent evenwel, dat in de fabrie
ken vele Amerlkaansche en Engelsche inge
nieurs werkzaam zyn, die de Russische as-
slsteeren. De Moskousche metro, die met die
van Milaan, die overigens nog niet ontworpen
is, de jongste construe.Ie is, zal ongetwijfeld tot
de meest moderne werken behooren. Men heeft
speciale uitvindingen om zoo weinig mogelijk
geluid tot het interieur der wagons toe te
laten, terwijl een vernuftig ventilatiesysteem
wordt toegepast om de lucht in de wagons te
ververschen.
BI) de graafwerken heeft men allerlei inte
ressante ontdekkingen gedaan. Zoo heeft men
sen geheim en onbekend complex fortificaties
gevonden uit de zestiende en zeventiende eeuw
en vooral de juiste plaats, waar Iwan de Ver
schrikkelijke zijn paleis der Garde had laten
bouwen, waar men de boyards aan verhooren
onderwierp en martelde. Deze plaats der ver
schrikking is gelegen onder de plek, waar than.-
de straten VozdvUJpka en Mokhovaia gelegen
zijn. r
Op dit moment echter verheft zich op deze
plaats het gebouw, waar Kalinin, die aan het
hoofd staat van de grootste stad van het
Sovjet-rUk, zijn audiënties verleent aan de ar
beiders en boeren en hen met vaderlijke raad
gevingen overlaadt. En zoo heeft de geschiede
nis weer haar ironie....
Op het Dalmatische eiland Solta naby de
haven van Spilt is een Invasie voorgekomen
van duizenden veldmuizen, die de bewoners met
hongersnood bedreigen. Niemand weet waar de
muizen vandaan gekomen zijn, maar de ver
woestingen, die zij reeds hebben aangericht aan
dc oogsten van vijgen, erwten enz. zjjn ontzag
lijk. De weinige katten die op het eiland aan
wezig zijn, zijn volkomen onvoldoende om de
muizenplaag te bestrijden. Bovendien hebben
zij in enkele dagen zooveel muizen gevangen,
dat zjj er afkeerig van zijn geworden. De boeren
hebben een dringend beroep gedaan op de re-
geeUng om het eiland van deze pest te bestrij
den. Er bestaan plannen om een groot contin
gent katten naar het eiland te sturen.
- --irwaarden tegen Z bu levenslange geheele ongeschiktheid t rt werken door Z *7Cn bU cen ongeval met Z *iCfk by verlies van een hand Z 1 9C olj verlies van een Z C/l bjj een breuk van Z Z/l bU verlies van *n
jenao ultkeeringen f uUUv,“ wilei van beide armen, belde beenen of belde oogen t doodelljken afloop f Lüv,* een voet of een oog f 1 duim of wijsvinger./ been of arme brCZ» anderen vinger
DEN HAAG. Geslaagd: met. C. A. J. Haaiman.
Den Haag. mej. T. C. van der Werf. Rijswijk en
de heeren 8. A. Reljeral, Leiderdorp en J. van
Sprang, Den Haag.
-
O. juist. Maar nu heeft toevallig de
weinige practük. die Ik In miln vacantles van
het leven heb gekregen, me geleerd, dat dit
Juist dikwijls heel erg te wenschen overlaat.
En on dat terrein zal ik nooit van toegeven
weten, Ik sou verachting voor mezelf hebben,
als ik het deed. Ik zal nooit vergeten, dat het
huwelijk géén koopcontract is. waarbij den
•enen keer geld en een anderen keer weer
andere voordeelen den doorslag geven
J" maakt me ongerust. Relna. Maar, als
Je er dan zoo over denkt, wat moet er dan
’an ie worden?
Dat moet ik afwachten, prevelde Reina
Solvadal gelaten, terwijl zU een stuk guirlande
bevestigde.
En er lag zóóveel treurigheid In die alge-
neele onzekerheid aangaande de toekomst dat
Lupe er verslagen onder werd. Op dat oogenbllk
klonk een zachte stem omhoog naar Reina.
’an onder aan haar trap. ZIJ keek nMr omlaag
•n zag een kleine zuster, die nog maar dm tn
bet pensionaat was.
Juffrouw Relna.... Bent u juffrouw Reina
«olvadal?
Een Finsch uitvinder heeft een nieuw model
vliegtuig gebouwd, dat naar hy beweert een
revolutie teweeg zal brengen in de luchtvaart.
Het heeft de vorm van een sigaar, en geen
vleugels of propeller.
Er worden reeds proefvluchten meegedaan.
Het is geen helicoptere. maar kan verticaal op-
stygen en dalen en tn horizontale richting een
snelheid ontwikkelen van 400 KM. per uur. De
machine behoeft niet op een byzonder sterke
motor te vliegen en kan zooveel benzine in
nemen, dat zy langer in de lucht blijven kan,
dan eenlg ander vliegtuig van het gewone
model.
inds den oorlog is de bevolking van de
hoofdstad der Sovjetrepublieken aanzlen-
k-' iyk gegroeid. Van de 1.700.000 Inwoners in
1917 is het aantal gestegen lot 3.600.000 in
1933. Dat wil zeggen, dat het aantal Moscovle-
ten in zestien Jaar meer dan verdubbeld is.-
Dit verschijnsel, eenlg In zyn soort, stelt na-
tuuriyk geweldige problemen, vooral in verbana
met het vervoer der tienduizenden arbeiders,
die dageiyks naar hun fabrieken en weer naar
huis moeten gebracht worden. Sinds lang zUn
de autobussen en de trams meer dan overvol
en bet is dageiyks een gevecht om een plaatsje
in deze voertuigen te veroveren. Een en ande;
heeft reeds menig teekenaar tot caricaturen
geïnspireerd. Doch thans heeft het gouverne
ment en de Sovjet van Moskou het besluit ge
nomen om een ondergrondsche te bouaien.
waaromtrent de Temps Interessante byaonder-
heden weet te vertellen. De Russische Inge
nieurs, die opdracht hebben gekregen om dit
enorme werk te ontwerpen en uit te voeren,
hebben reeds ernstige studie gemaakt van den
Paryschen Metro en den Londenschen under
ground, alsmede van den ondergrondsche
van New York en Beriyn. Naar het voorbeeld
van deze ondernemingen hebben de Russen
projecten gemaakt met toepassing bovendien
van de meest moderne middelen.
Het plan, dat dateert van 1932. verdeelt de
stad In tien stralen, die elkaar onder den grond
kruisen om de correspondentie tot stand te
brengen tusseben alle Ujnen. Het geheele net
zal een lengte hebben van 80 kilometer. De eer
ste lijn, die thans In bewerking is, loopt door
het centrum van de stad en doorkruist haar
in de richtingen Noord-Oost-Zuld-West. Einde
1932 zyn de eerste putten gegraven en de tech
nische commissie stelt zich voor deze eerste
iyn»n voer het verkeer gereed te hebben bij
de viering van bet achttienjarig bestaan de>
revolutie, d wz op 7 November a.s. Op dit tra
ject. dat 12 kilometer lang Is, wordt met koorts-
achtlgen yver gewerkt. Aan bet einde van bet
vorige Jaar waren 50.000 arbeiders aan deze
lijnen te werk gesteld. Thans bedraagt dit aan
tal 65.000 sinds den eersten April v' i dit Jaar
Meer dan 155.000 kubieke meter zand wordt
uit de aarde per maand opgehaald en mee:
dan 35.000 kubieke meter beton wordt aange
bracht. Twee kilometer tunnel zyn thans ge
reed gekomen en over een lengte van 5000 me
ter zyn de gewelven reeds geplaatst.
Tengevolge van de gesteltenis van den grond
en van de onderaardsche rivieren hadden de
ondernemers met groote moeilijkheden te kam
pen. naar de bevolk'ng van Moskou Is er van
overtuigd, dat het werk tijdig klaar aal zyr
want men is niet karig omgf sprongen met de
credleten, die dit vUfjarenplan voor deze «(erken
heeft uitgetrokken. Alleen voor het Jaar 1934
bedragen deze credleten reeds 350 mlllloen roe
bel. De pers zet overigens haar beste beentje
voor om bet volk geestdriftig te stemmen voor
de enorme onderneming van dezen bouw. En
Kaganovltsch, de rechterarm van Stalin, heeft
reeds het gevleugeld woord uitgegeven:
heel Moskou bouwt de ondergrondsche”,
het gevolg, dat Zaterdags duizenden vrywilli-
gers zich aanmelden om aan de werkzaamhe
den deel te nemen.
Vrijwel op alle plaatsen zal de Moskousch.
ondergrond inderdaad onder den grond loopen
en slechts op enkele plaatsen zal hy het licht
aanschouwen, nL aan den rand van de stad,
waar men zonder bezwaren viaducten kan bou
wen. De stations zullen een lengte hebben van
165 -aeter en testaan uit acht wagens, die te
zamen ongeveer 200 passagiers kunnen ver
voeren. Langs een uitgestrekt perron zullen
de treinen uit beide richtingen stoppen. Deze
methode werd practischer bevonden dan het
Paryscbe systeem van twee Ujnen, die twee
Perrons van elkaar schelden.
Op de spitsuren 's morgens en 's avonds zul
len de treinen met kleine tusschenpoozen loe
pen var. slechts anderhalve minuut, zoodar
ieder station ongeveer 120.000 passagiers per
uur kan „afleveren". De eerste drie jaren zul
Jen de treinen steeds alle stations aandoen
doch daarna zal worden overgegaan tot de in
voering van expresse-trelnen zooals New York
Om u te dienen. Zuster Consuelo.
Moeder-Overste verwacht u on haar kamer.
Juffrouw.
JIu direct?
Ze heeft gezegd, „dadeUJk,” zei de Zuster
met een Innemenden glimlach.
Goed, ik kom, antwoordde Relna, vlug van
de trap afkomend. Lupe, JU maakt die
guirlande wel af, hé?
O ja, dat komt In orde. Ze zullen je
een hoop werk geven, dat Je er bij neervalt,
Relna, riep Luplta. Deze Matste dagen zUn
eenvoudig vreeseiyk voor wie onmisbaar ts,
zooals JU.
Wees niet zoo dwaas! zei Relna, terwyi
zy zich omgekeerde.
Nu het heet te en de ton echtjnt.
Dus de zonder ons tracteert,
Hier en daar zelfs hittegolven
Gloeiend zijn geregistreerd,
Nu toij bruin zijn aan de armen,
Aan de handen en gezicht.
Komt daar plotseling uit Leiden
Het verrassende bericht,
Dat de wetenschap voor niets staat,
Voor geen zon of hitte wijkt,
Maar het absolute nulpunt
Op een haar na heeft bereikt!
Eind’HJk heeft men, na veel proeven
Daar een echte kou gepakt
f En de professoren juichen
S Rond een vaatje kou-extract!
I Deze kou heeft niets van wintersch,
Neen, ’t is wetenschapp’lijk spul,
s ‘t Schijnt de échte nul te wezen,
f Die men aantreft ónder nul.
5 Dus een nul van grooter waarde
I Dan de nul in doorsnee geeft,
Een, waarvoor de wijze wereld
Slechts ontzag en eerbied heeft.
Wetenschap.wij denken altijd,
Dat haar doel slechts ópwaarts gaat
f Doch zij kraait juist nü victorie,
- Nu zU op het.... nulpunt staat!
het geheele pensionaat heerschte een
gezellige wanorde. In de studiezalen
stonden de banken scheef. Op alle mogelyke
plaatsen stonden koffers, gereed om gepakt te
worden. Reina Solvadal liep met vasten tied
door al die gangen, welk» zy maar al te goed
kende, na haar elf- of twaalfjarige verblijf
m het pensionaat, zy dacht niet anders of de
Moeder-Overste Het haar roepen voor een nieuw
karweitje en daar kwam ze met graagte op af,
daar ze het vertrouwen dat de zusters )n haar
stelden, heel vleiend vond. Toen zy bU de
kamer van de Moeder-Overste gekomen was.
klopte zy zachtjes aan.
Kom binnen. Relna, zei de klare stem van
de Moeder-Overste
Zonder de beschroomdheid te kunnen over
winnen, die alle meisjes gevoelen, wanneer ze
gehoord had, die daar dien ochtend gebeuren
gingen.
„U zult den burgemeester en den raad in
ambtsgewaad aan 1 station vinden, om «den
beroemden medeburger en z’n vrouw te ont
vangen. u zult wel begrypen, wlen ik bedoek'*
„Ik mag wel zeggen,” zei ik, „dat Dlngley-
Dell maar één beroemd man bezit, en die heeft
maar één vrouw, voor zoover Ik weet, dus t la
niet moeilijk te raden.”
„Precies,” zei de geesteUjke. „In het land der
blinden is éénoog koning. Ik vind t een groote
dwaasheid om voor zoo Iemand zooveel drukte
te maken. HU is ten slotte nog niet eens prima,
zelfs in z’n eigen
vak. Maar er
wordt tegenwoor-
overal ver-
toonlng van
maakt
groote
houden
clame. De ontvangst is natuuriyk te danken
aan opmerkingen van den man zelf of van de
kranten.”
„Of van z’n vrouw,” zei Teddy sarcastisch en
keek me aan. 1
„U kunt een vrouw niet kwaïyk nemen, dat
ze trotsch op haar man is,” ze» „Ze zal waar
schijnlijk vinden dat hy wél prima Is."
,Hest mogeiyk,” gaf de geesteiyke toe. „Maar
de man moest verstandiger zUn. Geen welden
kend mensch laat zich door zoo’n vyfde ranga
stadje huldigen en een lauwerkrans óp z’n
hoofd zetten."
..Een lauwerkrans?” riep Teddy verschrikt.
„U spreekt zeker flguuriyk?”
„Misschien heeft die Dlngley-Dellsche krant
flguuriyk gesproken, maar er stond: lauwer
krans en bouquet voor de vrouw, ..schoone
bruid” stond er geloof ik. Ze schijnt in dat
stadje geboren te zyn, heel fatsoeniyk, maar
van geen kom-af; van zoo’n soort, dat graag
geurt”, zooals men zegt. Nu, Ik moet hier uit.
U kykt maar eens naar de pret; naar de men-
scheiyke natuur van den dwazen kant. Goe
den morgen."
„Goeden morgen,” zei Ik. Teddy zei niets. HU
keek uit het raampje den geesteiyke na.
„We gaan by de kruising terug.” barstte hU
eensklaps uit, met nadruk ofi elk woord.
Aan ’t station vóór de kruising stapten twee
mannen In. Ze praatten over de receptie.
„Ik vind dat gevoel van trots in zoo’n stadje
wél aardig,” zei de eene man. ..al geef Ik toe
dat een muziekcorps wel een beetje sterk Is.”
„Komt er muziek ook?” vroeg de tweede.
.Tierde regiment dragonders. En de brand-
weerharmonle. Ik geloof dat ze Viem met z’n
vrouw op een ladderwagen willen zetten.”
Teddy kreunde. We waren aan de kruising,
ze stapten uit. WU ook.
„Suus," sprak Teddy met een verschrikkeiyke
stem, „als ik aei, hoe ik over Je denk...." t
Ik kon op t perron niet gaan hullen.
„Maar Teddy,” protesteerde ik. „als Ik 1 nu
aan niemand geschreven heb, behalve aan de
familie en kennissen. Heusch, Ik had geen flauw
idee van ’n officieele ontvangst, met een burge
meester en een muziekkorps en zeker niet van
de brandspuit, en och, de Dingley-bellers mee
nen het goed.... als je niet komt, staan ze
voor spot en doe Je ze pUn.... hun pyn....
en my pyn.... wees nu niet boos op me.
Teddy.”
„Nou, nou,” suste hU. „wees maar stil, kindje,
’lis toch ook aardig, dat je In je geboorteplaats
zoo gewaardeerd wordt.... en door Je malle,
kleine vrouwtje. Kom nou maa*.
best doen. Neem JU de krant nu n
ik even denken wat Ik zeggen zal: „Meneer de
burgemeester, geachte stadgenooten.neen,
meneer de burgemester. geachte medeburgeres- 4
sen en medeburgers...."
't Werd heel aardig, dacht ik. HU dacht om
alles, zelfs om de brandspuit. Toen de trein
stopte, sprak hy weer hardop.
„Wat blijft die trein ver staan! Nu moeten
we 't heele perron langs. Dat is de kroon op ’t
ongeluk."
Maar het was een geluk en Teddy zag ’t hek
eerste.
„Suus,” zei hy, „laat m’n arm los en huppel
op je gewone manier. Kyk In ‘s hemels naam
niet gewichtig, alsof je dacht dat JU de hoofd
rol In deze comedie speelt. Die filmman daar
draait, dat kereltje met dat idiote gebloemde
vest; hy ziet er uit alsof hy nog nooit een hoo-
gen hoed op heeft gehad.... wat "n blozend
meisje. Kykl Hy Is klasu- en hy wacht niet op
ons. De kerel staat den burgemeester de hand
te drukken. Wel allemachtig....”
We zagen den man met den hoogen hoed en
dc blozende bruid op een brandweerwagen klim
men. Er speelde een afschuweiyke fanfare en
en werd een doek voor hen uitgedragen:
Roem van Ding ley-Dell!
„Wat is dat?” vroeg Teddy aan een politie
agent.
De agent keek hem verontwaardigd aan.
Teddy gaf hem een shilling. Toen keek de agent
alleen maar medeiydend.
„U bent zeker niet uit Dingley-Dell, meneer,"
sel hy. „Anders kende u den éénen grooten
man wel, die daar geboren la. t Is Beun Pokey,
Harde vuist Sam. HU heeft verleden week Phil
Doove, den Amerikaan, in de vierde ronde
knock-out geslagen. En hjj zegt dat hy iedereen
aandurft, behalve z’n vrouw.”
„Dat durven groote mannen nooit," zei Teddy.
„U misschien ook niet?” schertste de agent.
„Ik.” zei Teddy, „ik ben geen groot man.,.,
voor Dlngley-Dell.”
Toen we in de taxi zaten slaakte hy een
zucht van verlichting en liet er op volgen: Ge
lukkig!
HU lachte en lachte en zei nog eens: „Geluk
kig!"
I k ze! niets, maar ik beken dat m’n gevoe
lens gemengd, zeer gemengd waren.
we! niet
ver-
;eddy dat is mijn man sir Teddy Gull,
ridder van vyf ridderorden doet byna
altijd wat ik hem vraag, als ik 't goed
H I—„u ons
trouwen moeten aandringen om hem mee te
krUgen naar Dlngley-Dell. Daar is hy geboren
en ik ook, een heelen tUd later.
„Je weet wel. dat ik niet van drukte houd,
Suus,” protesteerde hy.
„Ja maar,” zei ik, jk zou ’t zoo heeriyk vin
den, om in ons oude stadje terug te komen
lady Gull, ik, *t onbekende meisje. Ze vragen
me vast om tentoonstellingen te openen en
zoo.”
„Nu,” opperde hU. ,Jk zou ook wel eens graag
in ons oude nestje rond neuzen, als ze me maar
met rust lieten. Maar dat doen ze niet. Ze ver
wachten speeches.... en giftenvan onzen
beroemden medeburger," zooals de Dlngley-
Dellsche krant schreef, toen ik wat voor dien
toren gestuurd had. Ze zullen vast en zeker van
me verlangen, dat Ik de kinderen van de Zon
dagsschool toespreek. Ze zullen me
meer herkennen. Ik heb 'n massa haar
loren sinds ik getrouwd ben. Enfin, herkennen
zullen ze me allicht niet. Ik wil er wel heen,
maar dan incognito.”
„Geen kwestie van!” riep ik vastberaden.
„MU herkennen ze wel, en dan zetten ze in de
kranten dat lady Gull gezien is met een onbe
kenden'heer. En dat wil Je toch zeker niet?"
„Neen,” zei hy. .Maar als je graag hebt, dat
de kranten ons samen noemen, zullen we een
middenweg nemen en naar Tlmboektoe gaan.”
Ik ging met hem naar Tlmboektoe, heelemaal
de woestUn door in Afrika, maar ik gaf 't idee
van Dlngley-Dell niet op. Eindeiyk had Ik hem
omgepraat.
„Een paar daagjes dan.” zei hy, „en we gaan
logeeren In t Park-hoteL"
Het mocht echter niet bekend worden ge
maakt dat hy er heenging en hy zou weigeren
voor alle recepties en plechtigheden, omdat hV
gekomen was om te rusten, ofschoon hy z’n
vrouw had meegenomen.
Ik maakte natuuriyk niet bekend dat we gin
gen; ik schreef alleen aan een stuk of twaalf
familieleden en oude kennissen. Ik schreef, dat
Teddy moe was na z’n zwaar werken voor de
Tol-Unle en dat hy natuuriyk rust noodlg had
na al de groote dingen die hy tot stand had
gebracht.
We gingen Inderdaad en hy scheen -t niet erg
te vinden, tot we In den trein zaten en de con
ducteur kwam om de kaartjes te knippen.
„Ah! Dlngley-Dell?” zei de conducteur.
,Je, en....?” vroeg m’n man.
„Ik wou, dat ik er ook heen ging,” hernam
hij, .maar ik moet met dezen trein door als u
uitstapt."
„Zoo, zoo," zei Teddy en gaf den man een
shilling; „is er een byzondere reden, dat je
graag naar Dlngley-Dell wou?”
„Ik zou de receptie wel willen zien." ant
woordt de conducteur. „Ze schijnen het flink
te willen aanpakken. Allemaal kletspraat, dat
een profeet niet geëerd Is In z’n eigen land."
„Receptie?" riep Teddy; „profeet?”
„De eenlge „profeet" waar ze op snoeven
kunnen," zei de conducteur weer. ,HU moet
met dezen trein reizen, maar zoo op 't eerste
gezicht moet t niet veel zUn.”
„Zoo," zei Teddy weer.
„Te vet en te dik tegenwoordig, zeggen ze.
Maar z’n vrouw moet een hoop goed maken.
Ze is een heel stuk jonger dan hy en een heel
aardig ding, zeggen ze.”
„O,” lachte Ik. „Wat bedoel je conducteur?"
Maar de man was doorgeloopen.
„Kleine rakker, dat je bent,” stoof Teddy op.
„Dat is Jouw schuld, je bent zeker aan t schrij
ven geweest. Je.
„Teddy,” protesteerde ik. „Ik heb absoluut
aan niemand geschreven, behalve aan familie
natuuriyk en Intieme vrienden, ’t Zou zoo gek
staan, als we er zoo stilletje» Inslopen of we
dieven waren. Kom man, trek niet aoo’n kwaad
gezicht”
„Dc heb veel zin om weer uit te stappen,” be
gon Teddy. Maar toen vertrok de trein. Op t
laatste oogenbllk kwam er een oude Presbyte-
riaansche geesteiyke binnen. We zelden toen
niets meer en gingen de krant lezen. Toen we
die uit hadden, vroeg de geesteiyke, of t
raampje open mocht en zoo raakten we aan
't praten. Ik zei dat we naar Dlngley-Dell gin
gen, en hU vertelde, dat hy van groote dingen
zich met Zuster Maravillas alleen bevonden,
trad Relna binnen. De Moeder-Overste wachtte
haar staande op, en haar gelaat, dat gewooniyk
al ernstig was, had thans een bijzonder ernstig»
uitdrukking, wat het statige van haar voorko
men nog meer deed uitkomen. Was het een
groote dame, die zich onder het eenvoudige
kleed van een kloosterzuster verborg? Relna
Solvadal zou het niet hebben kunnen zeggen,
evenmin als een van de andere meisjes van
dit deftige pensionaat. Doch wat voor Relna
wél vast stond, •n wat de heele school zonder
tegenspraak erkende, was, dat Zuster Maravilla
in haar oogen, ia haar gezicht, in naar heele
voorkomen, het kenmerk droeg van geestelUk
leven. En ook was het een feit, dat zy een
buitengewoon verstand en een breede ontwik
keling bezat en dat zy ongetwyfeld een diepe
kennis had van de wereld.
zy groette Relna met een knikje, In ant
woord op de gebruikeiyke buiging, die het
meisje bU het binnenkomen voor haar ge
maakt had, en wees haar een bescheiden sofa,
waarop zy alsdan ook zelf plaats nam,
eerst de voorzorg genomen te hebben,
deur te sluiten, alsmede het venster, dat op
de groote binnenplaats uitzag.
Ik heb Je geroepen. Relna. om eens uit
voerig met Je te praten, begon zU op haar kalme
manier.
Relna sloeg Ietwat ontsteld haar moois
kMtanje-kleurige oogen met de lange wimpers,
op. Dat de Moeder-Overste haar geroepen had
op een oogenbllk. dat Reina wist, dat ze over
laden wm met werk, wees er op. dat er iets
byzondere aan de hand moest zyn. Het meisje
kon een zekere zenuwachtigheid niet be
dwingen. die zich uitte in een llchteiyk trillen
van haar lippen.
Maak Je niet ongerust, Relna. Het is niets
onaangenaams, we moeten over je toekomst
praten, zei de Zuster vriendelUk.
Over mUn toekomst? prevelde het meisje.
Juist, kind. Je bent nu achttien Jaar ge
worden, en het kan Je niet onbekend zUn,
dat de regel van het pensionaat geen meisjes
van dien leeftyd toelaat.
Dat weet ik, stamelde het meisje, terwyi
zy voelde, hoe het koude zweet haar uitbrak.
ZU wist inderdaad, dat die verschrikkeiyke
dag zeer naby was, waarop zU geheel alleen op
de wereld zou komen te staan. Maar zU had
niet geweten dat hy zóó naby was. ZU kromp
als verbUsterd ineen, en wachtte vol angst op
de woorden van de Moeder-Overste.
Je hebt zelf zeker nog niet nagedacht, of
een besluit genomen, betreffende je toekomst,
Reina? vroeg de Zuster vriendelUk.
Neen, nog niet.... zei Relna totaal ver
slagen.
IMar was ik al bang voor maar in
dit geval hindert het niet. Ik heb voor Jou
gedacht, kind, en heb de vrUheid genomen, om
een paar discrete stappen te doen héél
discrete stappen daar ik ze zonder je toestem
ming gedaan heb Je zult het me wel vergeven,
als Je het misschien onvoorzichtig vindt....
O, Zuster!
Maar ik dacht, dat bet niet noodlg was,
ParUs !s voornemens een toren te doen bou
wen, welke 2000 Meter hoog zal worden en be
neden een doorsnee zal krijgen van 600 700
Meter en van boven een doorsnee van 100 a
200 Meter. Deze toren zal moeten dienen om
eventueele luchtaanvallen te voorkomen. In den
toren zullen uitkykvensters worden aangebracht,
terwyi men den toren kan bestUgen door een
opwaartschen bodem, die spiraalvormig naar
boven leidt en waarby aan weerszijden oorlogs-
vliegtuigen en tanks gereed staan tot den start.
Het ontwerp van dezen afweer-toren is van de
Fransche ingenieurs Lossier en Faure-Dujarrie.
Verder zal aan den voet van den toren een
enorme ruimte worden vrygelaten om de in
woners te beveiligen tegen gasaanvallen.
dat Je er van wist, voor het geval, dat mUn
pogingen schipbreuk zouden lyden.
Uw pogingen, Zuster? By wien?
BU je grootvader markies Aledo.
Een levendige verrassing teekende zich op
Reina's sprekende trekken af. Haar mooi ge
zichtje zag bleek van ontroering.
Vraag je me niet, of mUn voorstellen goed
opgenomen zyn? vroeg de Overste, zonder dat
ook maar iets van de gelaatsuitdrukking van
het meisje aan haar scherpe oogen ontsnapte.
Nee» dat wil zeggen, Ja.... Hoewel ik
geloof.... Wat voor voorstellen hebt u markies
Aledo gedaan? vroeg Reina ongerust.
Een heel menschelyk, en heel logisch, en
ook heel eenvoudig voorstel: dat hy zUn klein
dochter en pupil, juffrouw Solvadal bU zich
In huls neemt, om by hem in te komen wonen.
Ternauwernood kon Reina een uitroep van
protest onderdrukken, dien haar gevoel van
eigenwaarde haar op de lippen bracht.
Ik veronderstel Ik denk dat uw
poging volledig mislukt is, waagde zy op te
merken.
Als mUn poging mislukt was, aou ik je
niet geroepen hebben, om je een onprettige
mededeellng te doen dat heb ik Je al eerder
gezegd, zei Zuster Maravillas met een ietwat
vrooiyken glimlach.
Dus? Wilt u dus zeggen, dat Ik naar
myn grootvader moet gaan?
Dat Je naar je grootvader moet gaan, en
dat je nog deaen avond gaat. HierbU heb je
een kort, maar duldeiyk briefje van ja tante,
barones Tallares, waarin ze schryft, dat aa Je
De chef der Argentynsche politie, Miguel
Vlancalllos, heeft met eenigen zyner collega's
een bezoek gebracht aan Engeland, om daar de
methoden der crimlneele politie te leeren ken
nen en ook in Argentinië, waar het mlsdadi-
gersaantal steeds grooter wordt, toe te passen.
In de toekomst zal men in Argentinië gebruik
maken van vliegtuigen en radlo-telefonie. Ook
postduiven zullen in grooten getale worden ge
bruikt als hulpmiddel by de opsporing van mis
dadigers. Tot nu toe had de Argentynsche po
litie alleen de beschikking over de telegrafie
In haar opsporingen werd zy evenwel vaak be
lemmerd. omdat het meermalen voorkwam, dat
de misdadigere de telegraafdraden doorsneden.
Zoo had men dan een aanmerkeiyken voor
sprong op de politie en konden de bandieten een
veilig heenkomen zoeken in de bergen.
