I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
1$
"3
s,
s
u&fiaal van den dag
I
DE MOBILISATIE IN 1914
r
WU EISCHEN missctlt LUCHTEN ZON
IN DEN VORM VAN DADION
v
E
wat Jarenlang
blijft. Doch er komt een tijd, dat zekere dingen
gaan opvallen.
OFFICIEELS DUITSCHE
ACTEN
(J
RECORD
BELASTINGPLAATJE
Ki
i
Zeer Oude Genever van Bootz
Alle abonné’s
PittigVol aroma
WOENSDAG 1 AUGUSTUS 1934
4
T
truc
Ruines van Tunket
De Nederlandsche neu-
ontdekt
traliteit
Gandhi moet rust nemen
Een ongelukstrein
RETRAITEN
1
7
i
1
SPAANSCH
HET
NAAR
By dm Duittchen Genenden Staf
heerechten soms zeer onjuiste
en onzinnige opvattingen
over ons land
4
'1\
PER
LITER
FI. 3.60
s
F
--
Truc voor
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
!lt|
deed hem schudden
zich
OP
bekendste
Een
„Waarde Heer,
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
een slimme kerel
naam.
hem
nooit
die er
schoolkameraden
was hij hem hulpvaardig geweest,
'Zé
t
7'
A
t
9
21 Juni
XL
22 Juni
t
'i
In Donga trof ik onzen ex-huisbaas aan. Toen
deze mij zag, hief hij van verbazing de armen
in de hoogte. Thans hoorde ik van hem, dat
Oom Sidney weken lang in angst had verkeerd.
Met regeeringsambtenaren had hij lederen dag
de wouden doorzocht »n toen hij mijn spoor niet
kon ontdekken, had hU ten leste geloofd dat Ik
door roofdieren was verscheurd. Gebroken door
smart was hij met zijn vliegtuig uit Afrika ver-
JJuffrouw Veenstra kon soms haar ooren niet
gelooven bij mijn verhalen. Toen ik haar alles
verteld had. beloofde ze mij zoo spoedig moge
lijk maatregelen <e zullen nemen, opdat ik wel
dra mijn 'ouders zou terugzien. Dol van vreugde
bedankte ik haar voor haar bemoeiingen. Bij
toeval in een spiegel kijkende, bemerkte ik, dat
ik in den loop van den tijd wel wat ouder was
geworden. Ik vond mezelf een heele man.
maar
Duran
langzaam
dat meneer
niet zoo’n brave, rustige,
1
I
1
I
1
I
1
1
1
1
1
i
s
h
n
ki
1*
be-
kan
trokken om mijn ouders het droeve voorval te
berichten.
Ik stond ontzet over wat ik hoorde. Zoo spoe
dig mogelijk reisde ik thans naar Lupwe. waar
een Europeesche post is Wellicht zou men mij
daar de middelen kunnen verschaffen, opdat ik
mij ten spoedigste naar Amsterdam zou kunnen
begeven. Te Lupwe"spoedde ik mij onmiddellijk
naar de posfr, waar ik werd ontvangen door een
inlandsche verpleegster.
Spoedig bevond ik mij in tegenwoordigheid
van de leidster van de post, juffrouw Veenstra
Wat voelde ik mij vreemd te moede, toen ik
tegenover een blanke vrouw stond. Juffrouw
Veenstra was als een moeder voor mij. Zij liet
mU eerst een heerlijk bad nemen, waarop ze
mij van kleeren voorzag. Daarna eerst moest
ik haar van mijn avonturen vertellen.
uiten. Maar aan het bonzen van zijn bart be
greep ik, wat hij wilde zeggen -
Welkom in mijn huls, kindlief!
Uit de ruines blijkt, dat de stad hulzen had
van verschillende verdiepingen. Ook was er
een uitgebreide fabriekswUk.
De geweldige hoeveelheden stakken, die wer
den aangetroffen dulden er op, dat men In Tun
ket klaarblijkelijk veel erts smolt. In de bergen
ontdekten de archeologen vervallen ertsmijnen.
ten couvert aan den Dultschen gezant in Den
Haag toegezonden en wel per koerier. Het ulti
matum aan België was door Moltke geschre
ven en kant en klaar aan de politieke „lei
ding" toegezonden. Er onder had Moltke gezet:
„afschrift aan de Nederlandsche regeerlng
zenden." Veider had Moltke er nog een bij
lage aan toegevoegd, die luidt: „Aan de Ne
derlandsche regeerlng. De Dultsche regeerlng
heeft de eer. de Koninklijk Nederlandsche re
gering kennis te geven van een schrijven, dat
van hier uit aan de Belgische Regeerlng is ge
richt. Tegelijkertijd verklaart de Dultsche re
geerlng dat in den komenden oorlog de neutra
liteit der Nederlanden in vollen omvang door
Dultschland zal worden gerespecteerd. Moch
ten uit het zuidelijk gedeelte der provincie
Limburg grensoverschrijdingen bericht worden,
dan moge de Hollandsche Regeerlng er van
verzekerd zijn, dat het alleen om kleine fouten
gaan kan, die Dultschland direct zal verhin
deren. De Dultsche Regeerlng gelooft de hoop
uit te durven spreken, dat Holland tegenover
Dultschland welwillend neutraal zal blijven en
daardoor de nauwe vriendschappelijke betrek
kingen van belde stam- en bloedverwante lan
den opnieuw versterkt zullen worden." Met
potlood schreef Moltke er later onder: .Eerst
afzenden, nadat het antwoord van België aan
gekomen is."
Op den 2en Augustus kreeg de Dultsche ge
zant in Den Haag in een geheim, dringend te
legram opdracht, om het gesloten couvert te
openen en den 3en Augustus voormiddag de
geven van de
meK den 2en
oogen zou kunnen zien en ik keek hem bijna
met teederheid aan, toen Ik hem zóó hulp
behoevend zag. Het zou trouwens schande ge
weest zijn, wrok te blijven koesteren tegen
dat arme menschelUke wrak, welks mager en
pijnlijk vertrokken gelaat van een totaal ver
nietigd leven sprak. Er was niemand in de hal.
zelfs niet de bediende, die gewoonlijk zijn stoel
voortduwt, alleen mijn neefje Francisquin, die
dicht bij zijn grootvader hokte, met zijn groots
oogen wijd open, en zijn verstandig gezichtje,
waaraan niets ontging, naar ons gekeerd. Tante
Marilena nam mij bU den arm en trad met mi)
op den stoel van den ouden man toe.
Papa, hier is Relna. zei ze, een geweldige
ontroering overmeesterend.
Hoe gaat het met u. grootvader? Drevelde
ik, zonder eigenlijk te weten, wat ik zeide. maar
voelend, dat Ik in tranen zou uitbarsten, als Ik
niet iets zeide.
door de attentie te vestigen op allerlei doezen,
koffers, kasten enz.
Het afscheid was van den kant van Duran,
weer allerhartelijkst. Ik hoop toch, zei hij, belde
handen op de schouders leggend van den
detective, dat dit vergeefsch bezoek u niet te veel
tegen mij ingenomen heeft en ik u spoedig zal
terugzien.
Het Is misschien dwaas van me, maar ik heo
nu eenmaal een zwak voor iedereen, die direct
of indirect met de politie in verband staat.
Hij had minder genoegen van zijn spotter
nijen dan ge
woonlijk. er was
op het gelaat van
den detective
geen spoor van
ergernis te bren
gen, hij vertrok,
even afgemeten,
als hij gekomen was.
Vanmorgen heb ik een vreemde ontmoeting
gehad. Ik wilde Juist het hek van het park
open doen, om een wandeling in de richting
van de rivier te maken, toen....
Maar eerst moet ik iets heel belangrijks mee-
deelen. Francisquin en ik zijn dikke vrienden.
Het is een wilde bok. zegt zijn moeder, maar
grootvader wil van een dergelijke lastertaal niet
hooren. Wat wil men, dat een Jongen van zijn
leeftijd, zeven Jaar, anders doet, dan ravotten
en guitenstreken uithalen? Maar tante Marilena
Is wanhopig, omdat de Jongen ternauwernood
veertien of vijftien letters van het alfabet kent.
ZU heeft indertijd een onderwijzeres laten komen,
geplukte sleutelbloemen versierden het Altaar, die haar was aanbevolen. Het was een onpret-
iniiiiv
Heden is het één Augustus,
f Dus: een nieuw belastingplaatje.
Daaraan kan geen fiets ontkomen
En geen handigheidje baat je.
Want de wet kent enkel fietsen.
Niet waarmee ’n mensch kan pronken,
Doch waaraan, den Staat ter wille,
Uw rijksdaalder zit geklonken!
Nu zijn fietsen van die dingen,
En u merkt dit alle dagen,
Die beslist oo!: voorbeschikt zijn
Lasten licht te kunnen dragen.
Naast hel vederlicht gewichtje
Van een slanke lijn figuurtje,
Torsen zij de kilogrammen
Van een afgerond postuurtje!
Dus zoo’n simpele belasting
Van een plaatje, zou men zeggen.
Kan onmoog’lijk veel gewichten
In het fietsen-schaaltje leggen!
Als het dan ook slechts de fiets was,
Want de fiets is wel gewillig.
Doch belasting laat de ridders
Van ’t pedaal niet onverschillig!
Willen zij niet voor hun strijdros
In de eigen beurzen tasten
Dan is t’ dezen keer de Jiets niet,
Doch dan dragen zij de lasten!
Toen ik den volgenden morgen ontwaakte,
doordat mijn kamenier bescheiden op mijn deur
klopte, kon ik me gedurende enkele oogenbllk-
ken niet met Juistheid herinneren waar Ik mij
bevond. Het meisje kwam zachtjes binnen,
wierp de groote vensters open, die als het ware
gevat zijn in een omlijsting van klimop, en
maakte aanstalten, om mijn bad gereed te
maken, onderwijl ze zeide:
Mevrouw de barones heeft me opgedragen,
u te zeggen, dat de MIs precies om acht uur
begint.
Ik keek werktuigelijk op de kostbare porcc-
leinen pendule op den schoorsteenmantel. Het
was halt acht. Hoewel ik geen tijd te ver
liezen had, kon Ik mij niet onttrekken aan de
betodvering van het landschap, en bleef Ik
enkele minuten in beschouwing staan, onderwijl
Ik de heerlijke morgenlucht met volle teugen
in ademde.
Ik kleedde mU In allerijl, waarbij ik me ter
nauwernood door Lucia Het helpen. Ik was zoo
weinig gewoon aan de verfijnde weelde van
een kamenier! Ook aan mijn rijk en smaakvol
gemeubelde kamer kon Ik nog maar niet goed
wennen.
In de kapel was mijn grootvader in zlln
rolstoel reeds aanwezig. Groote ruiken versch
ST. PETRUS CANISIUa
Bergen bf) Alkmaar
AUGUSTUS:
Zaterdag van 47 Bt. Alphonsus-Club Jonge
mannen (le Lustr. Jub.l.
Dinsdag van 710 Ongehuwde dames Midden
stand (vacan tie week).
Op 90 K.M. afstand van Taslkent zijn groot-
sche ruïnes ontdekt van de oude stad Tunket.
welke volgens Arabische geschiedschrijvers
eeuwen lang de hoofdstad was van den staat
Hak,
Tunket onderhield levenllge handelsbetrek-
klngen met Byzantium, Perzlë, Indië en China
De stad onderscheidt zich van de gebruikelijke
nauwe mlddeleeuwsche nederzettingen in het
Oosten door haar breede rechte straten, haar
ruime pleinen en haar reusachtige water-reser
voirs. Men heeft de overblijfselen gevonden van
paleizen en marktplaatsen.
f
In Portugal heeft een trein op weg naar Lis
sabon drie ongelukken gehad.
Op een spoorwegovergang botste deze trein
tegen een auto waardoor twee personen werden
gedood en eenlge zwaar gewond. Vervolgens
leeds de ongelukstrein op een kudde schapen
in. waardoor 52 dezer dieren het leven lieten.
Even vóór de aankomst aan het station Pirhal
Novo braken de koppelstangen van eenlge wa
gons.
De meeste passagiers verlieten daarop den
trein om hun reis op een andere wijze voort te
zetten, daar zij geen verder risico wilden loopen.
en man kan in een groote stad langen
tijd een dubbel leven leiden en veel doen,
wat Jarenlang misschien onbemerkt
nimmiiiiniiiHiuiiiiiiiiiiuiiiiiniiHiiiHiiiHHiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihê
deelde. Klaarblijkelijk had dit ten doel, daar
uit munt te slaan, d wz. Holland een gevoel
van dankbaarheid te suggereeren, dat het zelf
door Dultschland ongemoeid bleef. Men wordt
in deze opvatting versterkt door het feit, dat de
Dultsche Regeerlng of beter de generale staf
het eveneens noodig oordeelde, om op den 2en
Augustus de Hollandsche Regeerlng ervan in
kennis te stellen, dat Dultschland de neutrali
teit van Luxemburg geschonden had, dat de
militaire maatregelen In dat land alleen dien
den ter beschikking van het Dultsche leger en
de Dultsche spoorwegen en geen vfjande-
lijkei?) daad tegen Luxemburg beteekenden.
Men krijgt zoo den indruk, dat Dultschland
Holland door deze mededeelingen wilde laten
voelen, dat het dankbaar en blij had te zijn
dat het aan het lot van Luxemburg en België
ontkwam en daarom héél welwillend neutraal
moest zijn en blijven.
De markies sloeg langzaam zijn vermoeide
oogen op en zag mij een oogenbllk aan
slechts een oogenbllkMen zegt, dat ik
buitengewoon op mijn moeder lijk, en nü wist
Ik, dat het mijn moeder was, waarvan
mijn grootvader het meest op deze wereld
gehouden had. Toen hij mij zag, moet hij ten
prooi geweest zijn aan een overweldigende ont
roering. Het verleden kwam voor zijn geest op,
met al zijn smarten, maar ook met al zijn
vreugde. HU strekte zijn bevende armen naar
mij uit. drukte mijn hoofd aan zijn hart en
kuste mU, in een overmaat van teederheid. her
haalde malen, zonder een woord te kunnen
Zoo raakte de politie te Parijs
zeker tot de overtuiging,
heelemaal
joviale burger was, als hij zich voordeed, doch
doodgewoon een héler en smokkelaar van ge
stolen Juweelen.
Doch verder kwam de politie niet Natuur
lijk fouilleerde men Duran bij alle mogelijke
en ónmogelijke gelegenheden. Het resultaat
was nihil. Duran amuseerde zich uitstekend.
Iedere maal, dat hij, óf vlak voor zijn vertrek
naar het buitenland, óf vlak erna, óf plotseling
thuis werd gefouilleerd. Hij grinnikte als zijn
woning ondersteboven werd gehaald en bood
den politiemannen vriéndelijk een kleine ver
snapering „om weer nieuwe krachten en moed
te verzamelen”. Zij wisten heel goed, dat hij
een of andere truc er op nahield. Doch welke
truc?
Duran’s tevreden gezicht werd hun een ob
sessie. Toen had de groote inbraak bij een der
juweliers van Parijs plaats.
politiespion wist met zekerheid te vertellen, dat
heb-
het
Duran was drie dagen ziek van woede om
maar te zwijgen van wat zijn medeplichtigen
zeiden, toen ze hoorden, dat de Juweelen ver
dwenen waren. Het ergste was echter, dat n
van een gemeene truc verdachten, toen
bleek, dat de detective. Mr. Simons, met de
heele zaak niets te maken had en nooit by
Duran was geweest.
Wie het wél was, kwam Duran,
wijselijk verder over zweeg, niet te weten.
Doch nu peinst hij over een nieuwe truc!
Duran stak een sigaar op, nestelde zich in
een heerlijken, diepen fauteuil, en diepte uit
zijn zak een pakje op.
Een heimelijk plezier
van den lach. Daar had me die slimme detec
tive zijn heele huis onderste boven gehaald, had
hem gefouilleerd, hem zoowat binnenste buiten
gekeerd.... en toch, toch zat hij hier en
kon zich weer verustigen aan het glinsteren
van de zeldzaam mooie steenen.
Hij opende het pakje en toen.... toen sper
den zich zijn oogen wagenwijd open van
schrik.
Hij werd bleek, kon het niet gelooven....
en toch het moest wel: de steenen waren ver
ruild!
Er waren kiezelsteenen in de plaats daarvan.
Ziedend van toom en verstomd van ver
bazing. wierp hij de steentjes op de tafel en
begon te lezen, wat er geschreven stond
het papiertje, dat er omheen zat.
Het was een briefje, dat luidde:
n December 1919 verschenen de .Deutsche
Dokumente zum Kriegsausbruch”. Nu het
twintig Jaar geleden is, dat einde Juli-begin
Augustus de wereldoorlog uitbrak, is het inte
ressant deze officleele Dultsche acten nog eens
te bestudeeren. Van de 857 gepubliceerde stuk
ken handelen er slechts negentien over ons va
derland of noemen het terloops.
Over de mobilisatie van Nederland bevatten
de acten het volgende:
Prins Llchnowsky, de Dultsche gezant in
Londen, meldde in den namiddag van den 27en
Juli 1914 aan het ministerie van Buitenlandsche
Zaken in Berlijn, dat Grey meende, dat de we
reldoorlog onvermijdelijk zou worden als Qos-
tenrijk niet wilde onderhandelen over de Ser
vische kwestie. „Half schertsend,” seint Lich-
nowsky, „maakte Grey de bemerking, dat men
niet kon weten, welke huizen bij zulk een
brand ongedeerd zouden blijven. Zelfs het
kleine Holland was al aan het moblllseeren.”
In een bericht van den Generalen Btaf. on-
derteekend door Moltke, aan Buitenlandsche
Zaken van denzelfden datum Cs middags 4
uur) staat over Holland, dat de mobilisatie al
daar wordt voorbereid, dat de gewichtigste
Maas- en IJsel-overgangen bezet, de forten be
wapend worden en dat de levensmiddelen-
voorzlenlng klaarblijkelijk rijkelijk Is.
De Dultsche inlichtingsdienst had dus zijn
neus al diep in Hollandsche aangelegenheden
gestoken.
Op den 31en Juli telegrafeerde de Dultsche
gezant in Den Haag, dat de Koningin de mo
bilisatie aller strijdkrachten had bevolen. Dit
bericht kwam 's avonds 10 uur in Berlijn aan
en werd direct den kanselier voorgelegd, die
het op zjjn beurt den keizer voorlegde Den
volgenden dag werd het aan den Generalen
Staf, aan het ministerie van oorlog, aan den
admiraalstaf en aan het ministerie van marine
medegedeeld. Dat was dus op den eersten
Augustus. Op dienselfden dag zond de chef
van den Generalen Staf wederom een bericht
aan Buitenlandsche Zaken over den algemeenen
toestand.
Het feit der mobilisatie wordt daarin vermeld
en dan staat er woordelijk het volgende on
zinnige bericht: .Holland is door Engeland ge
dwongen aan den kant der Triple-entente te
treden."
Het is bijna niet te gelooven, dat by den Duit,
schen Generalen Staf zulke onjuister direct
onzinnige opvattingen heerschten. En toch lijkt
dit wel het geval te zijn geweest. De politieke
leiding heeft in geen enkel acte-stuk op deze
onware en uitzinnige uitlating gereageerd.
Over de mobilisatie staat dan verder niets
in de acten dan een telegram van den Dult
schen gezant in Den Haag, waarin wordt me
degedeeld, dat de mondingen van de Waal door
mijnen versperd zijn. Dit bericht ging weer aan
alle autoriteiten verder en in duplicaat aan
den admiraalstaf.
Interessanter is, wat de acten in betrekking
tot de Hollandsche neutraliteit bevatten.
Uit no. 371, waarin vermeld staat, wat Beth-
mann Heilweg den 29en Juli 1914 mondeling
aan den Engelschen gezant verklaarde, blijkt,
dat Dultschland van plan was, de Hollandsche
neutraliteit slechts onder voorwaarde te res-
pecteeren. Woordelijk toch verklaarde de kan
selier: „Wij kunnen Grey de verzekering ge
ven, dat wjj de neutraliteit en de integriteit
van Holland zóó lang zullen respecteeren, als
deze door onze tegenstanders gerespecteerd
wordt."
Op den 27en Juli werd aan den Dultschen
gezant in Brussel tn gesloten couvert het ver-
aoek van Dultschland aan België, om Dultsch-
land gelegenheid te geven door België te trek
ken, toegezonden. Dit couvert mocht pas na 1
telegraphische aanwijzing geopend worden. En
daarna werd hetzelfde stuk eveneens in gesio-
en Francisquin. in zijn roode toog en witte
surplis, stond op de punten van zijn teenen
met een grooten stok de kaarsen aan te steken.
Behalve mijn grootvader en tante Marilena, was
het geheele personeel aanwezig, van de waar
dige en gezette Carlota, de huishoudster, en den
onberispelijken Olave, den huisknecht, met
zijn Engelsche bakkebaardjes af, tot den tuin
mansknecht enden boodschappenjongen toe:
allen tn livrei, want op zulk soort dingen is
mijn grootvader erg gesteld.
Het was allemaal heel stichtend. Ik begrijp
heel de poëzie en schoonheid van dit aarts
vaderlijk leven. En ik begrijp ook. dat die
beuzelachtige en „moderne" Carolina Mendza-
bal, deze heerlijke rust verafschuwt en het hier
saai noemt. Ik verveel me hier -niet.
Terwijl zij dat zeide. boog zij zich uit het
portier, om beter te kunnen zien. Een dienst
meisje schudde een kleedje uit, op het balkon.
Achter haar verscheen een hoofd met zilver
grijze haren, en een gestalte in den rouw Tot
mijn groote verbazing groette tante Marilena,
met een vertrouwelijkheid, die haar niet eigen
is (ik heb al kunnen opmerken, dat zij erg
op vormen gesteld is) en op tamelijk luidruch
tige wjjze, die vrouw, die zonder twijfel de
vrouw van den rentmeester moest zijn. Het trof
me werkelijk. Tante Marilena is niet trotsch,
maar ze is te veel groote dame, om Intiem te
zijn met jnenschen van zoo’n geheel anderen
maatschappelljken stand. Misschien brengt de
eenzaamheid haar ertoe, om het gezelschap
van haar medemenschen te zoeken. Ze kan in
dezen uithoek niet veel gelegenheid hebben, om
met iemand van onzen stand bm te gaan. Ik
voor mij ben gewend aan de rust van het
pensionaat, dat nagenoeg even ontoegankelijk
is, als het kasteel. Ik zal me hier heel goed
tliuis voelen.
Een levende haag van seringen scheldt het
park van een prachtig onderhouden tuin. Het
huis, ohringd door roeeboomen, is massief en
voornaam. Bij den ingang wachtte mijn groot
vader mij op. in zijn stoel gezeten een knappe
en voorname verschijning, niettegenstaande zijn
hulpbehoevendheid en hij was buitengewoon
ontroerd. Snel den toestand overziende, 'legreep
Ik, dat al mijn succes in dat huls afhing van
het eerste oogenbllk. In werkelijkheid was ik
zelf ook diep ontroerd. Ik had nooit gedacht,
dat ut mijn grootvader zonder wrok in de
Duran de juweelen in zijn bezit moest
ben en waarschijnlijk binnenkort naar
buitenland zou vertrekken.
Er werd een huiszoeking gedaan, doch geen
spoor van Juweelen.
Duran, joviaal en spottend-vriéndelijk als
steeds, klopte den inspecteur op den schouder,
drukte hem beide handen, gedroeg zich alsof hjj
een ouden vriend terugzag en spaarde den
woedenden man zijn opmerkingen niet, toen h j
onverrichterzake moest verdwijnen.
Zoodra de politiemenschen weg waren, haal
de Duran een klein pakje uit zijn zak, dat hij
opende, om zich te verlustigen aan het fonke
len en stralen van brillanten, robijnen en sma
ragden. Als altijd waren uit de gestolen sie
raden steenen gehaald en naar Duran gebracht.
En toch dezelfde zak. waaruit ze nu ge
haald waren, was ettelijke malen doorzocht.
Even later meldde z’n bediende bezoek en
toonde hem een kaartje: Mr. Simons, detective.
Duran floot zachtjes.
Aha, de bekende partticuliere detective, die
blijkbaar óf dbor den bestolen juwelier, of door
de verzekeringsmaatschappijen in dienst was
genomen. Hij voelde een mengeling van genoe
gen en angst.
Simons had den
te zijn.
Zou hij de truc niet doorzién, die zoo een
voudig was, maar daarom zoo geniaal?
Simons werd binnengelaten.
Een deftig uitziend man met afgemeten
gezicht, dien men voor alles zou hebben kunnen
houden, van bankier tot doodbidder toe. be
halve voor een detective.
Op een afgemeten toon bood hij zijn excuses
voor de storing aan en verzekerde Duran, dat
hij natuurlijk niet in het minst verplicht was
hem ter wille te zijn.
Doch Duran was al naar hem toegekomen
en begroette hem, alsof ze
waren geweest.
Het scheelde niet veel, of hl) had hem om
helsd.
Daarna
Wanneer een zekere mijnheer Duran,
schelden levensverzekeringsagent, zich
permltteeren een luxueuze woning te houden,
een auto en andere dure aardigheden. dan
moet hU op den duur zijn omgeving wel ver
dacht voorkomen en, als het lang duurt, zetfs
de politie! Wanneer nu het merkwaardige feit
zich voordoet, dat deze Duran steeds op reis
gaat een tijdje, nadat er een belangrijke Ju-
weelendiefstal heeft plaats gehad, welke reizen
met zijn officleele betrekking in geen enkel
verband staan. dan komen scherpzinnige
geesten op het laatst tot de logische conclusie,
dat er verband bestaat tusschen: 1. de merk
waardige luxe des heeren «Durans huidig leven;
2. de diefstallen, 3. de reizen.
Het kasteel.... zei tante Marilena. met
haar hand naar het groote grijze gevaarte met
steenen dak wijzend.
De auto hield een weinig in, alvorens door
een groote ijzeren poort te rijden, die toegang
gaf tot het park. Het pad kronkelt nu en
dan, waardoor het uitzicht veel schllderachtiget
wordt. Telkens ontdekt men nieuwe schoon
heden en verrassende spelingen van licht en
schaduw. Een hert stak schuw den weg over,
vlak voor den wagen, en verdween in het
kreupelhout.
Wat een prachtig dier, tante! Wordt nier
veel gejaagd?
Neen. Je grootvader is erg gehecht aan
de dieren. HU zou er heel ontstemd over rijn
Op een open plek in het park is een vijver,
waarin een boot ligt te schommelen, en verderop
staat een huisje met één verdieping, dat er
gezellig uitziet, met sUn klimop tot aan het
roode dak en zijn fraaie balkon vol bloem-
pottCD.
Wie woont er in dat huisje, tante?
De rentmeester, antwoordde mijn tante.
tig wezen, en niet zoo heel Jong meer. Ze wilde
den jongen tyrannlseeren en de Jongen hield
de kwelling veertien dagen uit. Toen kwam hij
in opstand. De onderwUzeres onthaalde hem op
een oorvUg. terwUl ze met suikerzoete stem zei,
want ze wist, dat de markies op het terras was:
..Neen, Francisquin, beste jongen. Je moet wer
ken Maar Francisquin was een veulen, dat
nooit den teugel had gevoeld en die eerste klap
maakté hem dol. HIJ greep het prachtige
boek, waarin de gekleurde letters stonden en
gooide het de Juffrouw zonder meer naar het
hoofd. Daarna sprong hy behendig door het
lage raam op het terras en verdween als een
PUI uit den boog achter de haag van seringen
in het dichtste gedeelte van het park. De bril
van de juffrouw was door de hevige aanraking
met het boek in gruizelementen op den grond
gevallen. Nog dienselfden avond bracht de
chauffeur haar met koffer en al naar he»
station. Francisquin haalde verlicht adem,
hoewel zyri moeder hem wild en ongemanierd
noemde, en zUn grootvader, met een heldhaf
tige poging om streng te zUn, hem een ernstige
vermaning toediende. Vreezend, dat hy te streng
geweest was, gaf zUn grootvader hem vervol
gens een caramel en vol berouw beloofde Fran-
cisquln plechtig, dat hy het nooit meer doen
zou. Toen viel hU in handen van tante Mari
lena. Doch de handen van een mosder zUn
onbekwaam, om de geestelyke ontwikkeling van
een eigen kind te lelden. Toen zU het geduld
verloor, dreigde tante Marilena. dat se hem
naar een kostschool zou sturen.
(Wordt vervolgd.)
Hollandsche Regeerlng kennis te
Dultsche demarche in Brussel,
’s avonds 8 uur had plaats gevonden.
Rosenberg en Zimmermann hadden het te
legram volgens het ontwerp van Moltke, dat
ik boven afdrukte, geredigeerd. In het telegram
werd medegedeeld, dat aan de Belgische Re
geerlng niet een tyd van 24, maar slechts van
12 uur ter beantwoording was toegestaan.
De woorden „in den komenden oorlog",
„nauwe” en „stam- en bloedverwante" werden
uitgelaten, eveneens de geheele passus over de
mogelUkheld van grensoverschrüdingen in
Limburg.
De gezant kreeg opdracht, direct te telegra-
feeren, hoe de Hollandsche regeerlng de aan
kondiging had opgenomen.
Het telegram was 's avonds den 2en Augus
tus in den Haag aangekomen. Mtliler, de Dult
sche gezant in Den Haag, voerde zUn opdracht
snel uit. Uit no. 738, telegram van Müller aan
de Dultsche regeerlng, biykt, dat hy den 3en
reeds 9 uur 's morgens by Loudon-was. HU ont
ving voorlooplg karig bescheid: „Minister
dankte voor mededeelingen zonder zich voor
looplg ten opzichte mUner verklaring uit te
laten.”
Dat was alles, ’s Middags van denzelfden dag
was de gezant weer bU Loudon, die hem liet
verklaren (deed Loudon het dus niet zelf?), dat
.Holland principieel zUn neutraliteit in ieder
opzicht (nach jeder Richtung hln) streng zou
bewaren. De Hollandsche regeerlng vertrouwt
onvoorwaardeiyk er op, dat Dultschland van
zyn kant op geenerlel wyze de Hollandsche
neutraliteit zal schenden.” Dit bericht werd den
keizer voorgelegd, die bU de laatste woorden
kantteekende „wollen wlr nicht”.
Het is wel merkwaardig, dat Dultschland de
schending der Belgische neutraliteit officieel
te voren aan de Hollandsche regeerlng mede-
Gedurende zyn juist beëindigde campagne
voor de „Onaanraakbaren” heeft Gandhi meer
dan 45.000 pond verzameld.
Op zyn laatste byeenkomst te Lahore ont
ving hy van vrouwen en meisjes talrijke gou
den sieraden.
Gandhi heeft in totaal honderden myien ge-
Icopen en meer dan duizend redevoeringen ge
houden.
Als gevolg van deze inspanning lUdt de Ma
hatma thans aan verhoogden bloeddruk en
moet hy rust nemen.
Men behoeft niet altyd iemand eerst te
foullleeren, voordat men weet, waar hy iets
verbergt. Men had me veel verteld van het
mysterie-Duran. Ik dacht er over na. Uw be
kende spottend vriendeiyke jovialiteit tegen
over de politiemenschen kwam me verdacht
voor. Een truc? Waartoe? De aandacht af
lelden? Ik peinsde.... en vond de waarschyn-
lyke oplossing. Een man als u moet de hand
niet omdraaien voor wat zakkenrollen. Wat
was eenvoudiger dan de juweelen, waarnaar
men ging zoeken, te smokkelen in den zak van
een politieman om ze daarna er weer uit te
halen by een hartelyk afscheid? Een klei
nigheidje voor een goed zakkenrollerl
Daarop speculeerend ben ik vandaag bü U
gekomen en tydens een van mUn snuffel-
partyen in uw kast, die zoozeer uw vermaak
opwekten, ruilde ik het pakje, dat u bü de
begroeting in mün rak had gestopt, voor een
ander.... U zult een andere truc moeten
bedenken.
op dit blad ri!” Ingevolge de versekerlngevoorwaarden tegen f bU levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f 'TCfi bij een ongeval met f OCfl bU verlies van een hand f 1 OC oU verlies van een f Cfk bij een breuk van f Zfi bU verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen f wl/l/l/e" verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen Z doodeiyken afloop J ArtztZ» een voet of een oog Z 4 duim of wijsvinger Z <J(/*“been of arm Z “tZew anderen vinger