I PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd 1$ "3 s, s u&fiaal van den dag I DE MOBILISATIE IN 1914 r WU EISCHEN missctlt LUCHTEN ZON IN DEN VORM VAN DADION v E wat Jarenlang blijft. Doch er komt een tijd, dat zekere dingen gaan opvallen. OFFICIEELS DUITSCHE ACTEN (J RECORD BELASTINGPLAATJE Ki i Zeer Oude Genever van Bootz Alle abonné’s PittigVol aroma WOENSDAG 1 AUGUSTUS 1934 4 T truc Ruines van Tunket De Nederlandsche neu- ontdekt traliteit Gandhi moet rust nemen Een ongelukstrein RETRAITEN 1 7 i 1 SPAANSCH HET NAAR By dm Duittchen Genenden Staf heerechten soms zeer onjuiste en onzinnige opvattingen over ons land 4 '1\ PER LITER FI. 3.60 s F -- Truc voor AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL !lt| deed hem schudden zich OP bekendste Een „Waarde Heer, MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) een slimme kerel naam. hem nooit die er schoolkameraden was hij hem hulpvaardig geweest, 'Zé t 7' A t 9 21 Juni XL 22 Juni t 'i In Donga trof ik onzen ex-huisbaas aan. Toen deze mij zag, hief hij van verbazing de armen in de hoogte. Thans hoorde ik van hem, dat Oom Sidney weken lang in angst had verkeerd. Met regeeringsambtenaren had hij lederen dag de wouden doorzocht »n toen hij mijn spoor niet kon ontdekken, had hU ten leste geloofd dat Ik door roofdieren was verscheurd. Gebroken door smart was hij met zijn vliegtuig uit Afrika ver- JJuffrouw Veenstra kon soms haar ooren niet gelooven bij mijn verhalen. Toen ik haar alles verteld had. beloofde ze mij zoo spoedig moge lijk maatregelen <e zullen nemen, opdat ik wel dra mijn 'ouders zou terugzien. Dol van vreugde bedankte ik haar voor haar bemoeiingen. Bij toeval in een spiegel kijkende, bemerkte ik, dat ik in den loop van den tijd wel wat ouder was geworden. Ik vond mezelf een heele man. maar Duran langzaam dat meneer niet zoo’n brave, rustige, 1 I 1 I 1 I 1 1 1 1 1 i s h n ki 1* be- kan trokken om mijn ouders het droeve voorval te berichten. Ik stond ontzet over wat ik hoorde. Zoo spoe dig mogelijk reisde ik thans naar Lupwe. waar een Europeesche post is Wellicht zou men mij daar de middelen kunnen verschaffen, opdat ik mij ten spoedigste naar Amsterdam zou kunnen begeven. Te Lupwe"spoedde ik mij onmiddellijk naar de posfr, waar ik werd ontvangen door een inlandsche verpleegster. Spoedig bevond ik mij in tegenwoordigheid van de leidster van de post, juffrouw Veenstra Wat voelde ik mij vreemd te moede, toen ik tegenover een blanke vrouw stond. Juffrouw Veenstra was als een moeder voor mij. Zij liet mU eerst een heerlijk bad nemen, waarop ze mij van kleeren voorzag. Daarna eerst moest ik haar van mijn avonturen vertellen. uiten. Maar aan het bonzen van zijn bart be greep ik, wat hij wilde zeggen - Welkom in mijn huls, kindlief! Uit de ruines blijkt, dat de stad hulzen had van verschillende verdiepingen. Ook was er een uitgebreide fabriekswUk. De geweldige hoeveelheden stakken, die wer den aangetroffen dulden er op, dat men In Tun ket klaarblijkelijk veel erts smolt. In de bergen ontdekten de archeologen vervallen ertsmijnen. ten couvert aan den Dultschen gezant in Den Haag toegezonden en wel per koerier. Het ulti matum aan België was door Moltke geschre ven en kant en klaar aan de politieke „lei ding" toegezonden. Er onder had Moltke gezet: „afschrift aan de Nederlandsche regeerlng zenden." Veider had Moltke er nog een bij lage aan toegevoegd, die luidt: „Aan de Ne derlandsche regeerlng. De Dultsche regeerlng heeft de eer. de Koninklijk Nederlandsche re gering kennis te geven van een schrijven, dat van hier uit aan de Belgische Regeerlng is ge richt. Tegelijkertijd verklaart de Dultsche re geerlng dat in den komenden oorlog de neutra liteit der Nederlanden in vollen omvang door Dultschland zal worden gerespecteerd. Moch ten uit het zuidelijk gedeelte der provincie Limburg grensoverschrijdingen bericht worden, dan moge de Hollandsche Regeerlng er van verzekerd zijn, dat het alleen om kleine fouten gaan kan, die Dultschland direct zal verhin deren. De Dultsche Regeerlng gelooft de hoop uit te durven spreken, dat Holland tegenover Dultschland welwillend neutraal zal blijven en daardoor de nauwe vriendschappelijke betrek kingen van belde stam- en bloedverwante lan den opnieuw versterkt zullen worden." Met potlood schreef Moltke er later onder: .Eerst afzenden, nadat het antwoord van België aan gekomen is." Op den 2en Augustus kreeg de Dultsche ge zant in Den Haag in een geheim, dringend te legram opdracht, om het gesloten couvert te openen en den 3en Augustus voormiddag de geven van de meK den 2en oogen zou kunnen zien en ik keek hem bijna met teederheid aan, toen Ik hem zóó hulp behoevend zag. Het zou trouwens schande ge weest zijn, wrok te blijven koesteren tegen dat arme menschelUke wrak, welks mager en pijnlijk vertrokken gelaat van een totaal ver nietigd leven sprak. Er was niemand in de hal. zelfs niet de bediende, die gewoonlijk zijn stoel voortduwt, alleen mijn neefje Francisquin, die dicht bij zijn grootvader hokte, met zijn groots oogen wijd open, en zijn verstandig gezichtje, waaraan niets ontging, naar ons gekeerd. Tante Marilena nam mij bU den arm en trad met mi) op den stoel van den ouden man toe. Papa, hier is Relna. zei ze, een geweldige ontroering overmeesterend. Hoe gaat het met u. grootvader? Drevelde ik, zonder eigenlijk te weten, wat ik zeide. maar voelend, dat Ik in tranen zou uitbarsten, als Ik niet iets zeide. door de attentie te vestigen op allerlei doezen, koffers, kasten enz. Het afscheid was van den kant van Duran, weer allerhartelijkst. Ik hoop toch, zei hij, belde handen op de schouders leggend van den detective, dat dit vergeefsch bezoek u niet te veel tegen mij ingenomen heeft en ik u spoedig zal terugzien. Het Is misschien dwaas van me, maar ik heo nu eenmaal een zwak voor iedereen, die direct of indirect met de politie in verband staat. Hij had minder genoegen van zijn spotter nijen dan ge woonlijk. er was op het gelaat van den detective geen spoor van ergernis te bren gen, hij vertrok, even afgemeten, als hij gekomen was. Vanmorgen heb ik een vreemde ontmoeting gehad. Ik wilde Juist het hek van het park open doen, om een wandeling in de richting van de rivier te maken, toen.... Maar eerst moet ik iets heel belangrijks mee- deelen. Francisquin en ik zijn dikke vrienden. Het is een wilde bok. zegt zijn moeder, maar grootvader wil van een dergelijke lastertaal niet hooren. Wat wil men, dat een Jongen van zijn leeftijd, zeven Jaar, anders doet, dan ravotten en guitenstreken uithalen? Maar tante Marilena Is wanhopig, omdat de Jongen ternauwernood veertien of vijftien letters van het alfabet kent. ZU heeft indertijd een onderwijzeres laten komen, geplukte sleutelbloemen versierden het Altaar, die haar was aanbevolen. Het was een onpret- iniiiiv Heden is het één Augustus, f Dus: een nieuw belastingplaatje. Daaraan kan geen fiets ontkomen En geen handigheidje baat je. Want de wet kent enkel fietsen. Niet waarmee ’n mensch kan pronken, Doch waaraan, den Staat ter wille, Uw rijksdaalder zit geklonken! Nu zijn fietsen van die dingen, En u merkt dit alle dagen, Die beslist oo!: voorbeschikt zijn Lasten licht te kunnen dragen. Naast hel vederlicht gewichtje Van een slanke lijn figuurtje, Torsen zij de kilogrammen Van een afgerond postuurtje! Dus zoo’n simpele belasting Van een plaatje, zou men zeggen. Kan onmoog’lijk veel gewichten In het fietsen-schaaltje leggen! Als het dan ook slechts de fiets was, Want de fiets is wel gewillig. Doch belasting laat de ridders Van ’t pedaal niet onverschillig! Willen zij niet voor hun strijdros In de eigen beurzen tasten Dan is t’ dezen keer de Jiets niet, Doch dan dragen zij de lasten! Toen ik den volgenden morgen ontwaakte, doordat mijn kamenier bescheiden op mijn deur klopte, kon ik me gedurende enkele oogenbllk- ken niet met Juistheid herinneren waar Ik mij bevond. Het meisje kwam zachtjes binnen, wierp de groote vensters open, die als het ware gevat zijn in een omlijsting van klimop, en maakte aanstalten, om mijn bad gereed te maken, onderwijl ze zeide: Mevrouw de barones heeft me opgedragen, u te zeggen, dat de MIs precies om acht uur begint. Ik keek werktuigelijk op de kostbare porcc- leinen pendule op den schoorsteenmantel. Het was halt acht. Hoewel ik geen tijd te ver liezen had, kon Ik mij niet onttrekken aan de betodvering van het landschap, en bleef Ik enkele minuten in beschouwing staan, onderwijl Ik de heerlijke morgenlucht met volle teugen in ademde. Ik kleedde mU In allerijl, waarbij ik me ter nauwernood door Lucia Het helpen. Ik was zoo weinig gewoon aan de verfijnde weelde van een kamenier! Ook aan mijn rijk en smaakvol gemeubelde kamer kon Ik nog maar niet goed wennen. In de kapel was mijn grootvader in zlln rolstoel reeds aanwezig. Groote ruiken versch ST. PETRUS CANISIUa Bergen bf) Alkmaar AUGUSTUS: Zaterdag van 47 Bt. Alphonsus-Club Jonge mannen (le Lustr. Jub.l. Dinsdag van 710 Ongehuwde dames Midden stand (vacan tie week). Op 90 K.M. afstand van Taslkent zijn groot- sche ruïnes ontdekt van de oude stad Tunket. welke volgens Arabische geschiedschrijvers eeuwen lang de hoofdstad was van den staat Hak, Tunket onderhield levenllge handelsbetrek- klngen met Byzantium, Perzlë, Indië en China De stad onderscheidt zich van de gebruikelijke nauwe mlddeleeuwsche nederzettingen in het Oosten door haar breede rechte straten, haar ruime pleinen en haar reusachtige water-reser voirs. Men heeft de overblijfselen gevonden van paleizen en marktplaatsen. f In Portugal heeft een trein op weg naar Lis sabon drie ongelukken gehad. Op een spoorwegovergang botste deze trein tegen een auto waardoor twee personen werden gedood en eenlge zwaar gewond. Vervolgens leeds de ongelukstrein op een kudde schapen in. waardoor 52 dezer dieren het leven lieten. Even vóór de aankomst aan het station Pirhal Novo braken de koppelstangen van eenlge wa gons. De meeste passagiers verlieten daarop den trein om hun reis op een andere wijze voort te zetten, daar zij geen verder risico wilden loopen. en man kan in een groote stad langen tijd een dubbel leven leiden en veel doen, wat Jarenlang misschien onbemerkt nimmiiiiniiiHiuiiiiiiiiiiuiiiiiniiHiiiHiiiHHiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihê deelde. Klaarblijkelijk had dit ten doel, daar uit munt te slaan, d wz. Holland een gevoel van dankbaarheid te suggereeren, dat het zelf door Dultschland ongemoeid bleef. Men wordt in deze opvatting versterkt door het feit, dat de Dultsche Regeerlng of beter de generale staf het eveneens noodig oordeelde, om op den 2en Augustus de Hollandsche Regeerlng ervan in kennis te stellen, dat Dultschland de neutrali teit van Luxemburg geschonden had, dat de militaire maatregelen In dat land alleen dien den ter beschikking van het Dultsche leger en de Dultsche spoorwegen en geen vfjande- lijkei?) daad tegen Luxemburg beteekenden. Men krijgt zoo den indruk, dat Dultschland Holland door deze mededeelingen wilde laten voelen, dat het dankbaar en blij had te zijn dat het aan het lot van Luxemburg en België ontkwam en daarom héél welwillend neutraal moest zijn en blijven. De markies sloeg langzaam zijn vermoeide oogen op en zag mij een oogenbllk aan slechts een oogenbllkMen zegt, dat ik buitengewoon op mijn moeder lijk, en nü wist Ik, dat het mijn moeder was, waarvan mijn grootvader het meest op deze wereld gehouden had. Toen hij mij zag, moet hij ten prooi geweest zijn aan een overweldigende ont roering. Het verleden kwam voor zijn geest op, met al zijn smarten, maar ook met al zijn vreugde. HU strekte zijn bevende armen naar mij uit. drukte mijn hoofd aan zijn hart en kuste mU, in een overmaat van teederheid. her haalde malen, zonder een woord te kunnen Zoo raakte de politie te Parijs zeker tot de overtuiging, heelemaal joviale burger was, als hij zich voordeed, doch doodgewoon een héler en smokkelaar van ge stolen Juweelen. Doch verder kwam de politie niet Natuur lijk fouilleerde men Duran bij alle mogelijke en ónmogelijke gelegenheden. Het resultaat was nihil. Duran amuseerde zich uitstekend. Iedere maal, dat hij, óf vlak voor zijn vertrek naar het buitenland, óf vlak erna, óf plotseling thuis werd gefouilleerd. Hij grinnikte als zijn woning ondersteboven werd gehaald en bood den politiemannen vriéndelijk een kleine ver snapering „om weer nieuwe krachten en moed te verzamelen”. Zij wisten heel goed, dat hij een of andere truc er op nahield. Doch welke truc? Duran’s tevreden gezicht werd hun een ob sessie. Toen had de groote inbraak bij een der juweliers van Parijs plaats. politiespion wist met zekerheid te vertellen, dat heb- het Duran was drie dagen ziek van woede om maar te zwijgen van wat zijn medeplichtigen zeiden, toen ze hoorden, dat de Juweelen ver dwenen waren. Het ergste was echter, dat n van een gemeene truc verdachten, toen bleek, dat de detective. Mr. Simons, met de heele zaak niets te maken had en nooit by Duran was geweest. Wie het wél was, kwam Duran, wijselijk verder over zweeg, niet te weten. Doch nu peinst hij over een nieuwe truc! Duran stak een sigaar op, nestelde zich in een heerlijken, diepen fauteuil, en diepte uit zijn zak een pakje op. Een heimelijk plezier van den lach. Daar had me die slimme detec tive zijn heele huis onderste boven gehaald, had hem gefouilleerd, hem zoowat binnenste buiten gekeerd.... en toch, toch zat hij hier en kon zich weer verustigen aan het glinsteren van de zeldzaam mooie steenen. Hij opende het pakje en toen.... toen sper den zich zijn oogen wagenwijd open van schrik. Hij werd bleek, kon het niet gelooven.... en toch het moest wel: de steenen waren ver ruild! Er waren kiezelsteenen in de plaats daarvan. Ziedend van toom en verstomd van ver bazing. wierp hij de steentjes op de tafel en begon te lezen, wat er geschreven stond het papiertje, dat er omheen zat. Het was een briefje, dat luidde: n December 1919 verschenen de .Deutsche Dokumente zum Kriegsausbruch”. Nu het twintig Jaar geleden is, dat einde Juli-begin Augustus de wereldoorlog uitbrak, is het inte ressant deze officleele Dultsche acten nog eens te bestudeeren. Van de 857 gepubliceerde stuk ken handelen er slechts negentien over ons va derland of noemen het terloops. Over de mobilisatie van Nederland bevatten de acten het volgende: Prins Llchnowsky, de Dultsche gezant in Londen, meldde in den namiddag van den 27en Juli 1914 aan het ministerie van Buitenlandsche Zaken in Berlijn, dat Grey meende, dat de we reldoorlog onvermijdelijk zou worden als Qos- tenrijk niet wilde onderhandelen over de Ser vische kwestie. „Half schertsend,” seint Lich- nowsky, „maakte Grey de bemerking, dat men niet kon weten, welke huizen bij zulk een brand ongedeerd zouden blijven. Zelfs het kleine Holland was al aan het moblllseeren.” In een bericht van den Generalen Btaf. on- derteekend door Moltke, aan Buitenlandsche Zaken van denzelfden datum Cs middags 4 uur) staat over Holland, dat de mobilisatie al daar wordt voorbereid, dat de gewichtigste Maas- en IJsel-overgangen bezet, de forten be wapend worden en dat de levensmiddelen- voorzlenlng klaarblijkelijk rijkelijk Is. De Dultsche inlichtingsdienst had dus zijn neus al diep in Hollandsche aangelegenheden gestoken. Op den 31en Juli telegrafeerde de Dultsche gezant in Den Haag, dat de Koningin de mo bilisatie aller strijdkrachten had bevolen. Dit bericht kwam 's avonds 10 uur in Berlijn aan en werd direct den kanselier voorgelegd, die het op zjjn beurt den keizer voorlegde Den volgenden dag werd het aan den Generalen Staf, aan het ministerie van oorlog, aan den admiraalstaf en aan het ministerie van marine medegedeeld. Dat was dus op den eersten Augustus. Op dienselfden dag zond de chef van den Generalen Staf wederom een bericht aan Buitenlandsche Zaken over den algemeenen toestand. Het feit der mobilisatie wordt daarin vermeld en dan staat er woordelijk het volgende on zinnige bericht: .Holland is door Engeland ge dwongen aan den kant der Triple-entente te treden." Het is bijna niet te gelooven, dat by den Duit, schen Generalen Staf zulke onjuister direct onzinnige opvattingen heerschten. En toch lijkt dit wel het geval te zijn geweest. De politieke leiding heeft in geen enkel acte-stuk op deze onware en uitzinnige uitlating gereageerd. Over de mobilisatie staat dan verder niets in de acten dan een telegram van den Dult schen gezant in Den Haag, waarin wordt me degedeeld, dat de mondingen van de Waal door mijnen versperd zijn. Dit bericht ging weer aan alle autoriteiten verder en in duplicaat aan den admiraalstaf. Interessanter is, wat de acten in betrekking tot de Hollandsche neutraliteit bevatten. Uit no. 371, waarin vermeld staat, wat Beth- mann Heilweg den 29en Juli 1914 mondeling aan den Engelschen gezant verklaarde, blijkt, dat Dultschland van plan was, de Hollandsche neutraliteit slechts onder voorwaarde te res- pecteeren. Woordelijk toch verklaarde de kan selier: „Wij kunnen Grey de verzekering ge ven, dat wjj de neutraliteit en de integriteit van Holland zóó lang zullen respecteeren, als deze door onze tegenstanders gerespecteerd wordt." Op den 27en Juli werd aan den Dultschen gezant in Brussel tn gesloten couvert het ver- aoek van Dultschland aan België, om Dultsch- land gelegenheid te geven door België te trek ken, toegezonden. Dit couvert mocht pas na 1 telegraphische aanwijzing geopend worden. En daarna werd hetzelfde stuk eveneens in gesio- en Francisquin. in zijn roode toog en witte surplis, stond op de punten van zijn teenen met een grooten stok de kaarsen aan te steken. Behalve mijn grootvader en tante Marilena, was het geheele personeel aanwezig, van de waar dige en gezette Carlota, de huishoudster, en den onberispelijken Olave, den huisknecht, met zijn Engelsche bakkebaardjes af, tot den tuin mansknecht enden boodschappenjongen toe: allen tn livrei, want op zulk soort dingen is mijn grootvader erg gesteld. Het was allemaal heel stichtend. Ik begrijp heel de poëzie en schoonheid van dit aarts vaderlijk leven. En ik begrijp ook. dat die beuzelachtige en „moderne" Carolina Mendza- bal, deze heerlijke rust verafschuwt en het hier saai noemt. Ik verveel me hier -niet. Terwijl zij dat zeide. boog zij zich uit het portier, om beter te kunnen zien. Een dienst meisje schudde een kleedje uit, op het balkon. Achter haar verscheen een hoofd met zilver grijze haren, en een gestalte in den rouw Tot mijn groote verbazing groette tante Marilena, met een vertrouwelijkheid, die haar niet eigen is (ik heb al kunnen opmerken, dat zij erg op vormen gesteld is) en op tamelijk luidruch tige wjjze, die vrouw, die zonder twijfel de vrouw van den rentmeester moest zijn. Het trof me werkelijk. Tante Marilena is niet trotsch, maar ze is te veel groote dame, om Intiem te zijn met jnenschen van zoo’n geheel anderen maatschappelljken stand. Misschien brengt de eenzaamheid haar ertoe, om het gezelschap van haar medemenschen te zoeken. Ze kan in dezen uithoek niet veel gelegenheid hebben, om met iemand van onzen stand bm te gaan. Ik voor mij ben gewend aan de rust van het pensionaat, dat nagenoeg even ontoegankelijk is, als het kasteel. Ik zal me hier heel goed tliuis voelen. Een levende haag van seringen scheldt het park van een prachtig onderhouden tuin. Het huis, ohringd door roeeboomen, is massief en voornaam. Bij den ingang wachtte mijn groot vader mij op. in zijn stoel gezeten een knappe en voorname verschijning, niettegenstaande zijn hulpbehoevendheid en hij was buitengewoon ontroerd. Snel den toestand overziende, 'legreep Ik, dat al mijn succes in dat huls afhing van het eerste oogenbllk. In werkelijkheid was ik zelf ook diep ontroerd. Ik had nooit gedacht, dat ut mijn grootvader zonder wrok in de Duran de juweelen in zijn bezit moest ben en waarschijnlijk binnenkort naar buitenland zou vertrekken. Er werd een huiszoeking gedaan, doch geen spoor van Juweelen. Duran, joviaal en spottend-vriéndelijk als steeds, klopte den inspecteur op den schouder, drukte hem beide handen, gedroeg zich alsof hjj een ouden vriend terugzag en spaarde den woedenden man zijn opmerkingen niet, toen h j onverrichterzake moest verdwijnen. Zoodra de politiemenschen weg waren, haal de Duran een klein pakje uit zijn zak, dat hij opende, om zich te verlustigen aan het fonke len en stralen van brillanten, robijnen en sma ragden. Als altijd waren uit de gestolen sie raden steenen gehaald en naar Duran gebracht. En toch dezelfde zak. waaruit ze nu ge haald waren, was ettelijke malen doorzocht. Even later meldde z’n bediende bezoek en toonde hem een kaartje: Mr. Simons, detective. Duran floot zachtjes. Aha, de bekende partticuliere detective, die blijkbaar óf dbor den bestolen juwelier, of door de verzekeringsmaatschappijen in dienst was genomen. Hij voelde een mengeling van genoe gen en angst. Simons had den te zijn. Zou hij de truc niet doorzién, die zoo een voudig was, maar daarom zoo geniaal? Simons werd binnengelaten. Een deftig uitziend man met afgemeten gezicht, dien men voor alles zou hebben kunnen houden, van bankier tot doodbidder toe. be halve voor een detective. Op een afgemeten toon bood hij zijn excuses voor de storing aan en verzekerde Duran, dat hij natuurlijk niet in het minst verplicht was hem ter wille te zijn. Doch Duran was al naar hem toegekomen en begroette hem, alsof ze waren geweest. Het scheelde niet veel, of hl) had hem om helsd. Daarna Wanneer een zekere mijnheer Duran, schelden levensverzekeringsagent, zich permltteeren een luxueuze woning te houden, een auto en andere dure aardigheden. dan moet hU op den duur zijn omgeving wel ver dacht voorkomen en, als het lang duurt, zetfs de politie! Wanneer nu het merkwaardige feit zich voordoet, dat deze Duran steeds op reis gaat een tijdje, nadat er een belangrijke Ju- weelendiefstal heeft plaats gehad, welke reizen met zijn officleele betrekking in geen enkel verband staan. dan komen scherpzinnige geesten op het laatst tot de logische conclusie, dat er verband bestaat tusschen: 1. de merk waardige luxe des heeren «Durans huidig leven; 2. de diefstallen, 3. de reizen. Het kasteel.... zei tante Marilena. met haar hand naar het groote grijze gevaarte met steenen dak wijzend. De auto hield een weinig in, alvorens door een groote ijzeren poort te rijden, die toegang gaf tot het park. Het pad kronkelt nu en dan, waardoor het uitzicht veel schllderachtiget wordt. Telkens ontdekt men nieuwe schoon heden en verrassende spelingen van licht en schaduw. Een hert stak schuw den weg over, vlak voor den wagen, en verdween in het kreupelhout. Wat een prachtig dier, tante! Wordt nier veel gejaagd? Neen. Je grootvader is erg gehecht aan de dieren. HU zou er heel ontstemd over rijn Op een open plek in het park is een vijver, waarin een boot ligt te schommelen, en verderop staat een huisje met één verdieping, dat er gezellig uitziet, met sUn klimop tot aan het roode dak en zijn fraaie balkon vol bloem- pottCD. Wie woont er in dat huisje, tante? De rentmeester, antwoordde mijn tante. tig wezen, en niet zoo heel Jong meer. Ze wilde den jongen tyrannlseeren en de Jongen hield de kwelling veertien dagen uit. Toen kwam hij in opstand. De onderwUzeres onthaalde hem op een oorvUg. terwUl ze met suikerzoete stem zei, want ze wist, dat de markies op het terras was: ..Neen, Francisquin, beste jongen. Je moet wer ken Maar Francisquin was een veulen, dat nooit den teugel had gevoeld en die eerste klap maakté hem dol. HIJ greep het prachtige boek, waarin de gekleurde letters stonden en gooide het de Juffrouw zonder meer naar het hoofd. Daarna sprong hy behendig door het lage raam op het terras en verdween als een PUI uit den boog achter de haag van seringen in het dichtste gedeelte van het park. De bril van de juffrouw was door de hevige aanraking met het boek in gruizelementen op den grond gevallen. Nog dienselfden avond bracht de chauffeur haar met koffer en al naar he» station. Francisquin haalde verlicht adem, hoewel zyri moeder hem wild en ongemanierd noemde, en zUn grootvader, met een heldhaf tige poging om streng te zUn, hem een ernstige vermaning toediende. Vreezend, dat hy te streng geweest was, gaf zUn grootvader hem vervol gens een caramel en vol berouw beloofde Fran- cisquln plechtig, dat hy het nooit meer doen zou. Toen viel hU in handen van tante Mari lena. Doch de handen van een mosder zUn onbekwaam, om de geestelyke ontwikkeling van een eigen kind te lelden. Toen zU het geduld verloor, dreigde tante Marilena. dat se hem naar een kostschool zou sturen. (Wordt vervolgd.) Hollandsche Regeerlng kennis te Dultsche demarche in Brussel, ’s avonds 8 uur had plaats gevonden. Rosenberg en Zimmermann hadden het te legram volgens het ontwerp van Moltke, dat ik boven afdrukte, geredigeerd. In het telegram werd medegedeeld, dat aan de Belgische Re geerlng niet een tyd van 24, maar slechts van 12 uur ter beantwoording was toegestaan. De woorden „in den komenden oorlog", „nauwe” en „stam- en bloedverwante" werden uitgelaten, eveneens de geheele passus over de mogelUkheld van grensoverschrüdingen in Limburg. De gezant kreeg opdracht, direct te telegra- feeren, hoe de Hollandsche regeerlng de aan kondiging had opgenomen. Het telegram was 's avonds den 2en Augus tus in den Haag aangekomen. Mtliler, de Dult sche gezant in Den Haag, voerde zUn opdracht snel uit. Uit no. 738, telegram van Müller aan de Dultsche regeerlng, biykt, dat hy den 3en reeds 9 uur 's morgens by Loudon-was. HU ont ving voorlooplg karig bescheid: „Minister dankte voor mededeelingen zonder zich voor looplg ten opzichte mUner verklaring uit te laten.” Dat was alles, ’s Middags van denzelfden dag was de gezant weer bU Loudon, die hem liet verklaren (deed Loudon het dus niet zelf?), dat .Holland principieel zUn neutraliteit in ieder opzicht (nach jeder Richtung hln) streng zou bewaren. De Hollandsche regeerlng vertrouwt onvoorwaardeiyk er op, dat Dultschland van zyn kant op geenerlel wyze de Hollandsche neutraliteit zal schenden.” Dit bericht werd den keizer voorgelegd, die bU de laatste woorden kantteekende „wollen wlr nicht”. Het is wel merkwaardig, dat Dultschland de schending der Belgische neutraliteit officieel te voren aan de Hollandsche regeerlng mede- Gedurende zyn juist beëindigde campagne voor de „Onaanraakbaren” heeft Gandhi meer dan 45.000 pond verzameld. Op zyn laatste byeenkomst te Lahore ont ving hy van vrouwen en meisjes talrijke gou den sieraden. Gandhi heeft in totaal honderden myien ge- Icopen en meer dan duizend redevoeringen ge houden. Als gevolg van deze inspanning lUdt de Ma hatma thans aan verhoogden bloeddruk en moet hy rust nemen. Men behoeft niet altyd iemand eerst te foullleeren, voordat men weet, waar hy iets verbergt. Men had me veel verteld van het mysterie-Duran. Ik dacht er over na. Uw be kende spottend vriendeiyke jovialiteit tegen over de politiemenschen kwam me verdacht voor. Een truc? Waartoe? De aandacht af lelden? Ik peinsde.... en vond de waarschyn- lyke oplossing. Een man als u moet de hand niet omdraaien voor wat zakkenrollen. Wat was eenvoudiger dan de juweelen, waarnaar men ging zoeken, te smokkelen in den zak van een politieman om ze daarna er weer uit te halen by een hartelyk afscheid? Een klei nigheidje voor een goed zakkenrollerl Daarop speculeerend ben ik vandaag bü U gekomen en tydens een van mUn snuffel- partyen in uw kast, die zoozeer uw vermaak opwekten, ruilde ik het pakje, dat u bü de begroeting in mün rak had gestopt, voor een ander.... U zult een andere truc moeten bedenken. op dit blad ri!” Ingevolge de versekerlngevoorwaarden tegen f bU levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f 'TCfi bij een ongeval met f OCfl bU verlies van een hand f 1 OC oU verlies van een f Cfk bij een breuk van f Zfi bU verlies van *n ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen f wl/l/l/e" verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen Z doodeiyken afloop J ArtztZ» een voet of een oog Z 4 duim of wijsvinger Z <J(/*“been of arm Z “tZew anderen vinger

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 18