Zeeroovers
de 19e
eeuw
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
J
doozen.
tüdelük voor
BOOTZ
WOLKEN
in
HET STILLE ZUIDZEE-
GEBIED
PER FLESCH Fl. 2.80
DONDERDAG 2 AUGUSTUS 1934
De slechte
Lugubere verhalen
Circusreclame in de
Vereenigde Staten
Shakespeare-vondst
Byron en Olmeda
Profiteert hiervan!
LD
E
u;
NAAK
SPAANSCH
HET
u.
r.
ge
VAN
acteur
Regeering» jubileum van
Koning George
Ook na de afschaffing dar sla
vernij werd deze onteerende
menschenhandel nog
voortgezet
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
u&faal aan cfcn ia%
&1IINIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
■ei
neer.
gedanst in „Central”, ook met Billy, die
HIHIIIHIIIIIIr
h-
DOM MUBT
in
greinzend.
Billy
ael
Een oude foliant
Te Guayaquil in Ecuador bevindt zich
In
Schoof mak tal
mijn
ouders
opzoeken.
ia.
al
H
Wordt vervolgde
e»
BW
k
)ner
no
nen
on-
toe-
dat deze naar 'de haven waren gegaan om den
terugkeer van hun zoon af te wachten.
Ik vloog weer naar de haven. Daar stonden
Billy Gathers," mompelde
terwijl hij even van zijn
St.
lit-
sat
m-
ito*
iet
l>C
De gemeenteraad van Guayaquil wilde eenlge
jaren geleden een standbeeld doen oprichten
voor den dichter Olmeda. De noodige contan
ten ontbraken evenwel en dientengevolge vroe
gen zij aan de Engelsche regeering een oud
standbeeld. De stad Londen zond toen het oude,
toch niet meer gebruikte standbeeld van Byron,
hetwelk door een modern beeld was vervangen.
En thans denkt de Inwoner van Guayaquil,
als hij voorbij Byron wandelt, aan den dichter
Olmeda.
Gewon*
dooa
3. A.
1 H-
t de
den
ment
i de
ont-
zyn
ik te
eete
>er
rd
de
ht
ar
iet
Groeit
dooit
n
I-
itoste,
den
■held,
egee-
:ellng
rland
Mn
ry-
re.
re
it.
M-
T.
alt
be
ien
"■9-
om
m-
ar-
7«-
de
un
eld
del
ld
I-
n
elge-
iland
idres
rooie
■von-
>eta-
caire
open
aag-
Ulen
tach-
tua-
land
icht
De
de
pa-
en-
ing
erd
ro-
or-
oe-
iia
25
inplaats van
een
merkwaardig standbeeld. De Inwoners van het
stadje bezitten nJ. een gedenkteeken van den
Engelschen dichter Lord Byron, welk beeld daar
evenwel niet als aandenken is gezet om den
persoon van Byron, doch als herinnering aan
den dichter Olmeda, die uit Ecuador stamt.
De wolken zijn voor ons somtijds
Een aangenaam symbool.
Althans, wanneer zij samengaan
Met voorspoed en met jool.
Want is het voor den mensch soms niet
Een ware lafenis,
Wanneer hij door een blij gevoel
Echt in de wolken is?
En voor den mensch wiens wetenschap
Of grootheid men beseft,
Is het een eer, wanneer men hem
Tot in de wolken heft!
Ook hij, wiens uitzicht denken doet,
Bijvoorbeeld aan een wolk,
Is van gezondheid en zoo meer
Toch zeker wel de tolk?
De wolken zijn voor ons geluk
Onmisbaar en urgent.
Want als wij in de wolken zijn,
Zijn w’in ons element!
Maar als wij met vacantie gaan....
Zoo voor een dag of tien,
Dan kunnen wij, en 't spreekt van zelf,
Beslist geen wolken.... zién!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
nog vele menschen. Ik keek en zocht, Ja, daar
zag ik mijn lieve ouders staan. Ik stelde my
vlak In hun buurt op en hoorde hoe ze elkaar
afvroegen of ze hun Jongen nu niet eindelijk
zouden zien. „Zeg matroos, Is u van de Coen?”
hoorde Ik mij eensklaps door vader aanspre
ken. Ik draaide mij om enop hetzelfde
oogenbllk herkenden mijn ouders mij en we
vlogen elkaar In de armen.
bestierf ze
alleen
leeftijd
Ik was nog wel bekend met de straten, want
spoedig was ik In de straat waar wjj woonden
gekomen. Daar sag Ik het bordje, L. Bols,
schoenmaker. Eindelijk stond ik voor de deur
van de ouderlijke woning. Mijn hart klopte
hevig. De deur was echter tot mijn verbazing
gesloten. Wat was dat nu?!!
het Engelsche Hoogerhuia heeft Lord
Hallsham medegedeeld, dat de Koning en de
Koningin hun goedkeuring hadden gehecht aan
de plannen van den minister-president, dat de
25ste verjaardag van de troonsbestijging van
koning George, die valt op fl Mei 1935, op pas
sende wjjze zal worden herdacht. De naam „Zll-
verenjublleum” is officieel voor het volgende
jaar goedgekeurd. De Koning heeft den wensch
geult, dat de viering op plaatselljke basis zal
geschieden, en dat zijn onderdanen zooveel mo-
geljjk de gelegenheid zullen hebben In de na
bijheid van hun woonplaatsen aan de viering
deel te nemen. De Koning wenscht dat de vie
ring zoo eenvoudig mogelijk sal zijn en dat alle
overbodige uitgaven zullen worden vermeden.
doet die vreemd aan, bij haar altijd ernstig
gezicht!
De waarheid is, dat Ik niet veel meer van
die regels van de moderne opvoedkunde afweet,
dan zij, maar ik heb een vaag Idee, dat se
hierop neerkomen, dat men het den leerling
naar den sin moet maken. En hoe kan men
bet dezen méér naar den zin maken, dan dat
men hem zooveel mogelijk in aanraking brengt
met de volle natuur? Toen Ik door de bal
kwam met Franciaquin aan mijn hand, wierp
mjjn grootvader mij een dankbaren blik toe.
De betrekkingen tusschen mijn grootvader en
beetje vormelijk. We kennen
voldoende, om op intiemen
maar we zijn allebei bezield
Te Londen zal de offldeele viering plaats
hebben van fl—18 Mei. De verjaardag van de
troonsbestijging sal in het geheele vereenigde
koninkrijk openbare vacantledag zijn. De fees
telijkheden zullen beginnen met een dankdienst
in Sint Paul, waarbij de Koning en de Koningin
en de andere leden van de koninklijke familie
aanwezig zullen zijn. De lord-president van den
Kroonraad heeft zich In verbinding gesteld met
de eerste-ministers van Canada, Australië, N.-
Zeeland. Zuld-Afrika en met den president van
den lerachen Vrijstaat Uit de antwoorden is ge
bleken dat de vier eerste-minlsters zijn voorstel
warm begroetten, maar In verband met politieke
omstandigheden kan nog niet gezegd worden of
de eerste-mlnsters bij de viering aanwezig zul
len kunnen zijn. De president van den lerschen
Vrijstaat heeft medegedeeld, dat bet voor den
Vrijstaat onder de bestaande omstandigheden
niet mogeiyk is de ultnoodiglng te aanvaarden.
Een dergelijke ultnoodiglng is ook gezonden
aan den premier van Rhodesia, terwijl er schik
kingen worden getroffen voor de vertegenwoor
diging van Indlë.
e kunt denken wat je wilt,” zei Billy Gathers
grimmig, „maar Je bent knap, als Je mij er
hij verdween tusschen de
en leesteekens betrekking hebben, krijgt me
nige plaats in Shakespeare een nieuwe betee-
kenls.
De naam van den eersten bezitter der editie,
die de verbeteringen aanbracht, is echter
het kostbare boek nergens genoteerd.
Amerika staat bekend om zijn origineele re
clame. Groote sommen worden vaak uitgegeven
om een reclamecampagne te doen slagen. Te
Detroit, de groote Amerikaansche fabrieksstad,
waar ojn. ook Ford zijn zetel heeft, is eenlgen
tijd geleden een circus komen binnenvallen, dat
zijn tënten heeft opgeslagen even buiten de
stad. De directie van dit groote circus maakt
op origineele wijze reclame om de Inwoners der
stad naar haar tenten te lokken. Op de drukke
punten der stad loopen in burger gekleede
heeren, die op een gegeven moment midden In
de verkeersdrukte op de handen gaan loopen
en de merkwaardigste toeren verrichten, zoo-
dat het publiek verwon*"
en koorddansers verrii
toeren langs de hulzen en de telegraafdraden
en op een groot plein, gelegen in het centrum
der stad, heeft men een houten guillotine op-
gesteld, waarnaar, In het bijzijn van honder
den nieuwsgierigen, een vrouw wordt gevoerd.
De blinkende messen maken een draaiende be
weging en door middel van spiegels heeft men
i’ den Indruk, dat de dame in duizenden stukjes
-wordt gesneden. Een griezelige, maar blijkbaar
wel doeltreffende reclame.
lamheid, die tante Mari-
deed ultbarsten. Wat
Van Aladln en de wonderlamp. Ken je dat
ook al?
Neen, dat ken Ik niet.
Vooruit dan maar.
Het resultaat was, dat Franciaquin drie per
ziken mocht opeten, als verdiende beloonmg
voor zijn inspanning, dat Ik hem op den terug
weg de avonturen van Aladln vertelde, dat we
een half uur te laat thuis kwamen, wat mijn
grootvader hoffelijk door de vingers zag, dat
de Jongen de X verschillende malen lezen en
schrijven kon, en dat Ik eenparig en officieel
als onderwijzeres werd aangesteld van den aan
staanden baron Fallares. markies Aledo enz.
enz. Onnoodlg te zeggen, dat van dien dag af,
Franciaquin en ik dikke vrienden zyn Eiken
dag gaan we door het hek van het park, op
soek naar een of ander schilderachtig plekje,
waar Ik Franciaquin leer lezen, en Franciaquin
het te pakken krijgt, tot groote verwondering
van zijn moeder.
Aan de vriendschap met den kleinen man
heb ik de ontdekking van het heerlijk plekje
met de lotusboemen te danken. Dezen morgen
nu gingen we er weer allebei naar toe, toen ik
sen onverwachte ontmoeting had. De Jongen
was al buiten het park, en holde vooruit, en
ik wilde Juist het hek van de poort open doen,
toen de donkere schaduw van een paard en
ruiter voor den Ingang verscheen. Snel trok de
berijder zijn paard opzij, doch het dier, dat met
schuim bedekt was. alsof bet een langen rit
achter den rug had, begon te steigeren. De
ruiter bedwong het met zijn krachtigen vuist,
en zei. met een heldere en beschaafde stem.
mij zijn nog een
elkaar nog niet
voet te komen,
met goeden wil.
wy gingen voorbij de haag van seringen,
die den tuin afsluit, en waren in het heerlijke
park.
Waar sullen we nu naar toegaan, Fran
ciaquin?
Naar bulten, antwoordde de kleine.
Het park uit?
Jal Van het park heb ik al genoeg ge
zien. Wil je een prachtig plekje zien, dat Ik
ken?
Ja, dat is goed. Franciaquin.
Het is héél mooi. Het la bij de rivier, en
er staan boomen, en zwanen zyn er, en witte
bloemen, die op het water drijven.... En er is
één boom met perziken, die zóó groot zijn.
En hij balde zijn stevige, bruine vuistje.
Ja? Die heb je zeker al geprobeerd, hé?
Neen, ze waren nog groen.
langrijke zaak.
Ongeveer een week geleden had lady Owen
haar parelsnoer vermist. Zij had dien avond
gedanst in „Central”, ook met Billy, die er na
afloop der voorstellingen nog iets bij verdiende
als danseur. Scotland Yard werd gewaarschuwd
en toevallig had hU. Collina, dien nacht dienst.
Dadelijk had hU argwaan opgevat tegen Billy.
De kerel was er brutaal genoeg voor en Iets in
Zijn oogen verried, dat hij er meer van wist.
Inspecteur Collins zocht hem onder de dan
sende paren. Daar had je hem! Met Glady's
Machlster, ster van dezelfde revue. In de af-
geloopen week waren nauwkeurige onderzoeken
Ingesteld en de conclusie was dat Gathers
schijnbaar vrijuit ging. Lady Owen had dien
nacht tweemaal met hem gedanst. Daarna was
sU nog in het bezit van de parels. Zij had deze
nog aan een vriendin laten zien. Pas later
In de garderobe had zjj ze gemist.
Collins zuchtte, stond op en verdween. Uit
de verte knikte Billy Gathers hem vriéndelijk
toe. Met Iets van Ironie In zijn glimlach....
Door de vensters van het bureau drong het
kille licht van den wintermiddag naar binnen
Inspecteur Collins had het verhoor beëindigd
van een paar getuigen in een andere zaak
Toen gingen ,zljn gedachten weer naar Lady
Owen’s paarlen. Ze had vanmorgen opgebeld.
Men moest haar tevreden stellen met niets
zeggende woorden: „het ondersoek duurt voort.”
Erg gevorderd was men niet, maar wel iets.
Tegen de politie had Billy Gathers verteld, dat
hU omstreeks half één naar huis was gewan
deld. Om half twee was hij in zijn woning.
Kinslngtonstr. 9. aangekomen. Dat werd be
vestigd door een zekeren meneer Stuart, die
op de trap van het huls even met Gathers had
staan praten Eerst na half één werd de dief
stal ontdekt. Maar.... Collins was er nu ach
ter gekomen, dat een taxi Gathers te ruim één
uur thuis had gebracht. De chauffeur verklaar
de dat hl) op Hampton-plein was aangeroepen
door een heer, die volgens de beschrijving Ga
thers bleek te zijn. En dit Interesseerde Collins.
Waarom vertelde Gathers dat hij naar huls
geloopen was? Plotseling tot een besluit ko
mend, stond Collins op en ging.
Het was een schutterige bediende, die In de
garderobe van Central dien avond hielp.
Maar van een nieuweling kijk je wat door
de vingers. Ook Billy Gathers deed dat, toen
hij zijn kleeren afgaf.
Het scheen echter, dat Gathers rich niet ver
maakte, na korten tijd vroeg hij zijn kleeren
terug en verdween.
De nieuwe bediende bleef even in gedachten
verzonken, een lachje om den mond, toen hielp
hij verder. Dames en heeren. ouderen en jonge
ren kwamen en vertrokkenHjj hielp een
oud heertje uit zijn jas, pakte zijn wandelstok
aan.
„Dien mag je wel vriendelijker behandelen,”
voegde een oudere collega hem toe, „die geeft
altijd fooien, het is een Fransche graal.”
„Zoo.” zei de nieuweling en liep naar het
directle-kamertje.
„Meneer Collin, dat Is ónmogelijk,” zei Beval,
hjj bekend als een schuchtere kapelaan, maar
onder Invloed der ontmoeting met een zonder
ling vrouwspersoon, die hij beschermen wilde
tegen de mishandelingen door haar man, ver
viel hij in een uiterste van brutaliteit en wraak
zucht. Zijn optreden tegen zijn beschermelinge,
toen deze eenmaal zijn buit was geworden, werd
erger dan hondsch. Hij werd een geducht zee
schuimer en eindigde zjjn bestaan als afgods
priester, die menschenoffers bracht.
De psychologische ontwikkeling van zulk' een
Individu toont een stijgende bezetenheid door
het kwade, men kan hier gerust gewagen van
een satanisch Ingrijpen in de zlelsontwlkkellng.
Uit heel zijn levensgang blijkt, dat het booze
bezit had genomen van zijn ganache geestes
leven. En zoo is het meestal bij deze schijn-
komen.
angst
se het
Ik nam hartelijk afscheid
Veenstra en per boot en spoor reisde Ik zoo
snel mogelijk naar Lagos, waar Ik my in
scheepte op een Oceaanstoomer met bestem
ming voor Liverpool. Ieder was even hartelijk
voor mfj. Van den kapitein kreeg ik een ma-
trozenpak. Te Liverpool ging ik over op een
Hollandsch schip, dat naar Amsterdam ging
Toen ik daar aankwam, ging ik ijlings
van wie hjj dat heeft. Ik ben géén bolleboos,
maar een beetje hersens heb ik toch wel. En
sUn vader o, zijn vader blijft heelemaal
bulten beschouwing I
Het was de eerste maal, dat mijn tante haar
echtgenoot noemde.
Franciaquin is niet dom, tante, zei ik
vergoelijkend.
Als hij niet dom was, zou hU nu al kun
nen lezen De jongens van den tuinman gaan
in het dorp op school, en de oudste, die van
zijn jaren is, kan al vlot lezen.
Dat wil nog niet zeggen, dat hij méér ver
stand heeft, maar dat hij beter oplet. Francis
quin is erg gauw afgeleid, dat Is allee
Misschien deug ik niet voor onderwijzeres,
zei mijn tante nederig. Nu, goed, hier heb
Je hem. Maak maar van hem, wat Je kunt.
Maar als je vanavond de X niet kent, krijg
Je niets van de nieuwe honig, hoor Je? voegde
zij erbij, zich tot den jongen keerend.
eechledenlasen van vrijbuiters, boekaniers,
(j zeeschuimers, slavenhandelaars en soort
gelijk gespuis stellen wij ons doorgaans
voor als terugliggend in een diep verleden en
het zou menig beschaafd mensch verbazen, dat
dit soort akelige verhalen zich ook tegenwoor
dig nog voortdurend afspeelt, zelfs op zeeën
en op eilanden, die tot bet Nederlandsche
gebied behooren, met name in de wateren van
den Oost-Indlacben archipel.
waaruit Ik afleldde, dat ik met iemand van
gelijke opvoeding te doen had:
U hoeft niet bang te zijn. Passeert u maar.
Juffrouw.
Ietwat angstig, dat het beest misschien weer
zou gaan steigeren, passeerde Ik. en prevelde;
Dank u wel.
De ruiter reed stapvoets het park in. terwijl
Ik Franciaquin ging zoeken. De meneer Is
een Jonge man. groot van stuk, en gespierd.
Zijn gebronsd gezicht wekt den indruk, dat
hy door weer en wind gaat. Het eenlge, wat ik
me goed van hem herinner, is zijn mond, die
erg zacht Ie. en een paar groote grijze oogen,
die een beetje schuchter kijken. Wie kan bet
zijn? Franciaquin beeft hem niet gezien. Hij
zei, dat het misschien de veearts was, die naar
de zieke koe kwam kijken. Wat een ontgooche
ling I Die Jongen met zijn beschaafde stem en
zjjn sierlijk voorkomen, een veearts! Ik voelde
me zóó teleurgesteld, dat ik niet den moed had,
om tante Martlena te vragen uit angst, dat
se Franciaquln’s verklaring nou bevestigen I
B Jani
Tegen het thee-uurtje zijn we teruggekomen
van een kort bezoek aan bet ziekenhuis eq de
school Toen we in den salon kwamen, tante
Marlens en ik, vonden wjj grootvader in ge
sprek met een dame, wier zilvergrijze haar mij
den dag van mjjn aankomst in herinnering
bracht. Ik twijfelde er niet aan, of bet was de
persoon, die mijn tante van uit den auto aoo
uitbundig groette
de Jezuïeten
lieti
van
dat
zichzelf zou moeten overlaten en ging
voort met de dagelijks terugkeerende kwelling
Op de eerste verdieping werd een raam
opengeschoven Moet u by Bols wezen, riep
een vrouwenstem. Ik keek naar boven. Daar
zag Ik het hoofd van buurvrouw Stoffers. Ze
herkende mij niet. Ik vroeg haar of ze wist
waar mijn oudere waren, en daarop vertelde ze
Niettegenstaande al haar oogenschljnlijke
strengheid, Is tante Martlena erg onschuldig,
en de jongen weet dat, zoodat de verschrikke
lijke dreigementen van zijn moeder alle zede
lijke kracht missen.
NU, viel ik in Franciaquin. Je kent de
X, als we gaan lunchen, is 't niet? Vooruit,
haal Je hoed en opgestapt.
Opgestapt, zal mjjn tante verbaaad.
U weet niets van de regels van de moderne
opvoedkunde, tante, verkaarde ik met voorge
wende selfgenqegzaamhi
lens lo een schaterlach
voor krjjgt.” En
dansende paren.
„Ik krijg Je wel,
inspecteur Collins,
whisky proefde. „Vroeg of laat val Je in mijn
handen. Niemand anders dan Jij kan die parels
gestolen hebben. Ook al heb Je senijnbaar een
sluitend alibi.”
Het was druk dien avond In Central. Trou
wens, het was er altijd druk na het uitgaan
der theaters.
De Inspecteur dronk weer, verdiept in zijn
gedachten. Billy Charters deed nu mee In de
nieuwe Cerlaeh-revue. HU was een tweede-
rangs-acteurtje, had een wel aangenaam klin
kende stem, maar voor de rest.... De laatste
maal dat Collins met hem In aanraking was
gekomen, was de keer, dat hij een armband
van een zijner vrouwelUke collega's had gesto
len en te gelde gemaakt. Twee maanden had
hU er voor gekregen. Maar dit was een onbe-
van de lessen. En nu ben ik, als door de Voor
zienigheid, op het tooneel verschenen! Gisteren
h*d de arme jongen zich afgetobd met de X.
*<*ar hjj was zóó verstrooid, dat zjjn moeder
niets met hem beginnen kon. Ik voelde het
onweer al aankomen, dat zich over het noofd
van den kleine ontladen zou en tante Mari
ana's sput achteraf, dat ze hem misschien te
hard had aangepakt. Ik legde mjjn borduurwerk
now en kwam tusschenbelde.
Tante, wil u Franciaquin aan mij over
laten? ft geef u mijn woord, dat hij vóór de
lunch de X kent, zonder rich een oogenbllk
*e vergiaeen.
Meen je dat? Als je dat klaar speelt, ver-
®®n Je. dat ae een standbeeld voor Je oprichten.
De jongen is dom, Reina, demi Ut weet Riet,
In de Stille Zuidzee en langs de kusten van
Brazilië, zelfs In de onmlddelluke nabUheid van
de groote havens en van de Spaansche, Engel-
ache of Hollandacbe militaire bezettingen
speelden rich in de vorige eeuw nog echte gru
weldrama’s af, die den lezer der annalen hier
omtrent den schrik op het Ijjf Jagen.
Gegevens over deze feiten werden verza
meld en onderzocht door den Franschen dich
ter, romanschrUver en liefhebber van avon
turenverhalen Maurice Magre, die zUn vond
sten verzamelde in een boeiend, maar uiter
aard akelig werkje, getiteld ..Pirates, filibus-
tiers et négriers”, dat dezer dagen verscheen
bU de uitgeverij Garnier te Parijs.
Daar to altijd wat ongezonde sensatie ge
mengd in de speurzucht naar de kronieken van
de misdaad; ook deze schrijver, die vroeger
reeds een onderzoek Instelde naar allerlei exo
tische genootschappen en gebruiken, to er lang
niet vrU van. Dit dwingt ons, strikt voorbehoud
te maken met zijn werkje, dat overigens niet
bet karakter heeft van gemeen sensatiege-
schrUf. maar eerder doet denken aan de be
oefening van een soort duistere wetenschap.
„Het kwaad” zoo zegt Maurice Magre in de
inleiding, „heeft nu eenmaal meer aantrek
kingskracht dan de deugd. Het is met name
schllderachtlger. Er gaat een zonderlinge fas
cinatie van uit. Het leven van misdadige men-
schen biedt meer stof aan de verbeelding en
geeft meer avontuurlUks te beleven dan hei
ligenlevens. Ook de studie van het mlsdadi-
gersleven doet ons diep doordringen tot de ge
heimen der menschelUke natuur. Daarom is het
leven van moordenaars, van machtswelluste
lingen en van misdadigers, die voor niets te
rugschrokken. altijd boeiend. Het bhjft een aan
trekkelijk onderwerp voor onze niruwagtorig-
held En die aantrekkingskracht wordt nog ver
hoogd, wanneer de misdadigers hun somber be-
drijf uitoefenen op zee en self goede zeelie
den zijn.”
Reeds dadelijk brengt hij ons in contact met
de Maletoche zeeroovers, die in de vorige eeuw
de zeeën van den Indtochen Archipel onveilig
maakten en niet terugdeinaden voor r rouwe u-
roof. Het is merkwaardig, dat een aanzienlijk
deel zijner verhalen zich «speelt In de zeeën
bij Borneo, Celebes en Timor Daar liggen nog
de geheime schatten begraven, door de zee
schuimers verborgen en sedertdien niet weer
gevonden. omdat hun verbergers het geheim
meevoerden in bet graf. Daar spelen rich nog
wreede tafereelen van de koppensnellere af.
Daar gebeurt het nog. dat de dochter van een
Maleisch stamhoofd om den moord op baar
▼ader te wreken bevel gaat voeren over een
seeschulmersschlp.
Het is honderd Jhar geleden, dat de slavernij
officieel werd afgeschaft. Nog maar- honderd
jaar! En tersluiks werd deze menschonteeren-
de handel voortgezet. ook na het offldeele ver
bod Sneciaal het vervoer van vrouwen uit de
Europeesche havensteden naar verlaten kolo
niën. waar enkele gaucho’s of avonturiers ver
blijven. bleef een winstgevend bedrijf en gaf
aanleiding tot misdadige complotten, die de
grenzen van het fantastische verre overschrij
den.
Op het eerste gezicht schijnt de zielkundige
structuur van dit soort boeven doodeenvoudig.
Het zijn allemaal ruwe kwanten zonder gewe
ten, vaak bewogen door bloeddorst en wraak
zucht, gewoonHjk begiftigd met een primitief
en lichtgeraakt eergevoel, dat sterk ontwikkeld
is bulten alle intellectueels cultuurvormen om.
Hun uitspattingen Mggen gedeeltelijk in de
sfeer eener perverse wreedheid, die duidelijk
de overwinning van de meest dierlijke instinc
ten op de redelijke karakterfactoren doet utt-
komen.
Beschouwt men de gevallen echter van meer
nabu. dan komt er een ijzingwekkend perspec
tief in het mlsdadigersleven van zeeschuimers
en slavenhandelaars. Om een enkel voorbeeld
t* noemen: een bekend piraat uit de negen
tiende eeuw. Domingo Mugnoz. was een afge
vallen katholiek priester, een man dus. die
hoe weinig gebruik hij ook van de gelegenheid
gemaakt hebbe theologische en phlloeophl-
sche opleiding had genoten. Aanvankelijk stond
J J op dit blad zjjn ingevolge de vereekeringevoorwaarden tegen f Oflfïfl by levenslange geheele ongeschiktheid tet werken door f 7Cfk by een ongeval met 9C/J by verlies van een hand 9 C °V verlies van een E C/l by een breuk van Z V/l bü verlies van "n
Allf UDOflflC X ongevallen verzekerd voor oen der volgenae ultkeerlngen f «Jverlies van bolds armen, belde boenen of belde oogen f doodeiyksn afloop f dSzzlZs" een voet of oen oog f J4u<*lulmof wijsvinger f v(r«"been of arms TVs" anderen vinger
Zy kwam zoover, dat ze het prospectus van
van Chamartln de la Rosa
Maar toen bestierf ze het
bij de gedachte alleen al,
kind op dien leeftijd al
Zeven jaar, na Shakespeare's dood, In 1823,
is door John Heminge en Henry Condell, twee
leden van het Blackfrtar-theater. de eerste
follo-uttgave van zyn drama’s uitgegeven Tot
dan toe waren slechts uitgaven in quartc-
foi maat in het licht gegeven. maar ook de
eerste follo-ultgave was weinig betrouwbaar in
den tekst en bleek later op tal van plaatsen
gecorrigeerd te moeten worden. Volgens de
Münchener Neueste Nachrichten heeft me.i
thans In de bibliotheek van een der oudste
Engelsche families een exemplaar gevonden
van deze folio-uitgave waarin blijkbaar door
een goed kenner van Shakespeare's werk af
wijkende correcties zijn aangebracht. Het wijkt
dan ook af van tot nog toe bekende teksten.
Met de vergeiyklng Is men nog niet gereed,
maar een autoriteit op het gebied van het
Bhakespeare-ondereoek, H. Idrto Bell, beheer
der der manuscripten-afdeellng van het
Britsch Museum te Londen, verklaarde reeds,
dat men bij dese Jlrst Folio" ongetwijfeld
met een der oudste edities der drama’s te
maken heeft, en dat de correcties In hand
schrift klaarblijkelijk afkomstig zijn van een
nauwkeurigen kenner dezer werken, die de
drama’s waarschynljjk nog bij het leven van
den schrijver in hun oorspronkelijke lezing oo
het Shakespeare-tooneel heeft gezien en daar
naar de gedrukte uitgave heeft verbeterd, of
die bekend was met vroegere, verloren geganc
drukken.
Weliswaar Is de uitgave niet volledig, want
de eerste vijf stukken ontbreken, maar dit
gemis wordt door de belangrijke met de hand
geschreven notities bij de overige stukken
meer dan goed gemaakt. Aan drie drama's,
Coriolanus, Titus en Andronicus en Romeo en
Julia Is een zorgvuldige lijst der spelen toe
gevoegd. Door de correcties. welke meeren-
deels op de verbetering van voornaamwoorden
de directeur van Central, .Absoluut ónmoge
lijk!”
Uk beweer nooit ónmogelijke dingen,”
Collins kort-af, ,4k kan het bewijzen.”
Er werd geklopt. Een man in burger trad
binnen.
.Dit to Besten, een van onze ijverigste re
chercheurs. Wel, Beston, wat heb Je te ver
tellen?”
De aangesprokene lachte en zei: „Het is, zoo-
als u gezegd hebt. Alstublieft.”
Hij legde een
pakje voor hem j
- Inspecteur i
Collins maakte 1
open.
„Meneer Reval,
kent u dit?”
„Lady Owen’s
paarlen.”
„Precies. Wilt u nu mtoechen doen, waarom
Ik u verzocht heb?”
De andere belde. De portier verscheen
„Vraag of Graaf de Merville hier wil komen.”
Na een poos verscheen de gebogen gestalte
van den ouden graaf. Op zjjn gelaat was ver
bazing te lezen.
„Wel, meneer Reval. dat to heel vreemd....”
begon hij.
„Er zijn vreemde dingen op de wereld, Billy
Gathers.” zei Collins, die achter de deur te
voorschijn kwam en in zijn hand fonkelde een
donker voorwerp.
„Ga toch zitten, Je speelt Je rol weer erbar-
meiyk!"
„Pardon, Ik begrijp niet...."
„Stel Je niet aan. Ik heb altijd wel geweten
dat Je een slecht acteur was, een goed acteur
zou als graaf de Merville een andere overjas
hebben aangetrokken dan Billy Gathers. Neem
bem zjjn pruik maar af, Beston.”
Inderdaad het was Billy
,Xn hoe verklaar je dit alles, Billy?” vroeg
Collins.
„Een aardigheidje,"
„oefening."
,jO Juist, maar er komt nog tets by. Zie je,
Gathers, Ik kon maar niet gelooven dat Je zoo
poëtisch was om sterren en maneschyn te wil
len bewonderen en daarvoor na middernacht
door de vrieskou ging wandelen. Ik vond een
chauffeur, die je naar huls had gereden. En
toen Billy Gathers uit „Central" weg was, ver
scheen kort daarop graaf de Mervl'le, een
gryze, eerbiedwaardige heer. Deze heer toonde
zich echter een alleszins bekwaam zakkenrol
ler. hy babbelde wat met Lady Owen.... en..’’
hy opende een pakje.
Billy staarde naar de paarlen. „Hoe‘kom Je
daar voor den duivel aan
„Je ziet dat Je comedle uit te. vriendje. Ik
had door dien verzwegen taxl-rit achterdocht
opgevat en liet Je volgen. Beston zag je niet
ver hier vandaan In een kleine woning verdwy-
nen. Daarna verscheen graaf De Merville. By
huiszoeking smaakte Scotland Yard het genoe
gen dat pakje aan te treffen In een der laden
van een welvoorziene kleerenkast. Ik deed daar
om vanavond hier dienst In de garderobe en
zag dat Gathers en De Merville het met één
over Jas moesten doen.... Nog Iets te zeggen?
Billy Gathers had niets meer te zeggen
Het plekje, dat Franciaquin bedoelde, werd
gevormd door een kromming van de rivier en
deed het artistiek Instinct van den Jongen alle
eer aan. Toen het pad na eenlgen tijd een
scherpe bocht maakte, zagen wy het heeriyk
tafereel opeens vóór ons liggen.
Zie je nu wel. Reina heb Ik Je niet
gezegd, dat het mooi was?
O Francisquin, zei ik Je bent een schat!
De rivier had hier een soort Inham gevormd,
die aan weerszyden door wilgen begrensd werd.
Waterjuffers vlogen zoemend over het Water
vlak, waarin het groene loof en een stuk van
den blauwen hemel zich weerspiegelden.
Aan de oppervlakte dreven helle lotusbloemen,
smetteloos van kleur, die verre droomen op
riepen, en een aantal zwanen bewoog zich
statig en sierlijk over het water.
Francisquin was verdwenen, op aoek naar de
perziken, en ik legde my lang uit In het gras,
aan den waterkant, in de schaduw van de
wilgen. De stilte was volkomen. Men waande
zich in een fantastisch oord, waar geen
menscheiyk wezen verbiyf hield.
Toen mijn neefje terugkwam met zyn hoed en
zyn zakken vol perziken, ael Ik vastberaden:
Mooi. Leg de perziken nu op den grond en
ga zitten. Zoo. Nu ga ik met die perziken een
X maken. Kyk goed, want straks moet jy het
doen. Als je het er goed afbrengt, mag je een
perzik opeten, en vertel Ik Je het verhaal van
den gebraden vogel.
Det ken ik al....
Dan een ander, dat je zeker niet kent.
Welk dan?
icferd biyft staan. Clowns
ichten de gevaariykste
baar romantische avonturiers, die naar geen
God of gebod omrien. In werkeiykheid zyn zy
slachtoffers eener diepe ontaarding, die een
schril beeld geeft van de mogeiykheden tot
verwording, welke sluimeren in het menache-
Ujk gemoed.
Wy zouden de aandacht niet hebben ge
vraagd voor het boek van Maurice Magre (dat
het tegendeel van kinderlectuur is), wanneer
het ons niet opmerkzaam maakte op deze ge
weldige waarheid, dat het menscheiyk geweten
waariyk In bezit genomen kan worden door
duivelsche stuwkrachten.
Voor geestelyke leiders Is het wellicht leer
zaam eens kennis te maken met eenlge voor
beelden van verdorvenheid, zooals ze in dit
Ijpek realistisch, maar op een geoorloofde en
decente wyze werden afgeschilderd.
Wie aensatlelectuur voor zyn vacantie zoekt,
doet beter door een prettig detectlve-romanne-
tje te raadplegen.
Imb
BM
Wi
van juffrouw
