Sir John Simon en Duitschland
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
H
dus hij kon gerust
I
BÓOTZ
DECOPD
OUDE GENEVER
7Cct van den dag
ZIJN ANTWOORD AAN SIR
ARCHIBALD HURD
VOETGANGERSVERKEER
IN LONDEN
DE SPELLING
'N TROUWE KLANT
3.60
Alle a bonne’s
naar
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1934
PER LITER
Bismarck en Disraeli
Zonderling testament
Een raket naar de maan
Bekende aviatrice
om
het leveti gekomen
HET
SPAANSCH
u
os.
n X
Luchtafweergeschut in
de Vereen. Staten
Bezwaren tegen nieuwe
regelingen
Schaakwedstrijd per
post
„Een gewone Brit van Arischen
bloede tonder eenige Jood
sche vermenging”
0-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Een vermogende hotel
bediende
Voorttellen der regeering om voet-
gangertverheer op sommige i
gedeelten van de ry wegen
geheel te verbieden I
I
g
I Het meisje
met het boek
De „toovenaar van Deli”
w
wordt.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden).
loek-
ont
e
32.
sta
5
den
9
V
vader goedennacht
Marilena
(Wordt vervolgd)
4
i
L
tee-
1
u
nis 1
Ut l
uit 3.
Van
Ir. 1,
en 0
0 xx
Edel
k 1,
se-
se
in
9
E.
Na deze weinig aanmoedigende woorden had
den Oom en Ik niet veel lust om onder de hoede
van den ons door de autoriteiten toegewezen
gids, de stad verder te bezichtigen, uit vrees,
dat we ons misschien op ongedachte wijze aan
een of andere overtreding zouden schuldig
maken.
Mevrouw Frances Marsalis, de houdster van
het duur-record vliegen voor vrouwen, is, naar
uit Dayton (Ohio) wordt gemeld, door onbe
kende oorzaak met haar toestel omlaag ge
stort en om het leven gekomen.
riaon
Njjs-
«x,
Vink
Dan
g 1.
en
x.
3,
nt
4
U de bespreking van het Verkeerz-wets-
ontwerp in het Hoogerhuls is oppositie
gevoerd tegen het voorstel der regeering
om voetgangers-verkeer op den rijweg te ver
bieden binnen een afstand van honderd yards
van de aangegeven „oversteek"-punten
Het voorgestelde systeem werd reeds Jaren
geleden te New York Ingevoerd, en is thans
door Parijs aangenomen. Aangezien deze zoo-
wat de twee eenige steden ter wereld zijn waar
bet verkeer In omvang ongeveer gelijk staat
met dat te Londen, en de beperking' der „over-
steek”-vrljheld er gunstige resultaten gehad
beeft, meende de Brltsche regeering er ook een
proef mee te kunnen nemen. Politieke bezwaren
schenen hiertegen niet te bestaan, want New
York en Parijs zijn belde de metropolen van
in vrijheid gedijende en in democratie badende
naties, soodat er van fascistische, nazi 1st,ische
of bolsj-wistiscbe dlctators-dwingelandU geen
sprake kon zijn.
Maar als het erop aankomt staat zelfs een
Engelsche Lord toch nog altijd steviger pal voor
de bedreigde volksvrijheden dan de meest de
magogische Fransche „arru du peuple” of Ame-
rikaanache politieke avonturier.
Graaf Bathurst bestreed dan ook dat de mi
nister de bevoegdheid bezitten of krijgen kan
voetgangersverkeer op eenlg deel van den rijweg
te verbieden Hij zelde dat de burger een oud
recht heeft den weg op zijn eigen risico over
te steken. Men kan het verkeer, om redenen
van algemeen nut en algemeene veiligheid re
in een klein dorp dicht bij Poitiers vond men
kort geleden een testament, dat met potlood op
de pooten van een houten stoel was geschreven.
Dit ongewone „document” werd aangevochten,
maar de rechtbank besliste, dat het testament
geldig moest heeten. daar aan de voorwaarden
die hieromtrent in de Fransche wetten vermeld
staan, was voldaan, 'n Testament moet eigen
handig geschreven en onderteekend worden of
wel door een beëedigd ambtenaar en eenige be-
eedigde getuigen bjj dictaat op schrift worden
gesteld.
De met kool op muren geschreven testamen
ten worden in Frankrijk altijd geldig verklaard.
Anders ging het met een laatsten wil, die door
middel van een gramofoonplaat was vastgelegd.
Deze wijze van testament maken kon niet meer
als wettig worden beschouwd.
laatste
en
op
dat
mlse-
aan,
d
isert
i Ox.
54
SM
ie
I-
m
ra,
54
P
de
in
in
et.
en
C.
iet
‘ér
an
én
rip
ter
iufl-
der
-d4
Rfl
0, 7
10
U
-ei
-aS,
ir(
:d5,
-bB
en
op dit blad zijn ingevolgs de versekerlnnvoorv
ongevallen verzekerd voor een der volgenae
melden aan het bureau der stedelijke autori
teiten. We werden in een kamer gebracht, waar
een zware man achter een schrijfbureau zat.
Op het bureau stond een doodshoofd. Deze man
deelde ons op barsche wijze mede dat het ver
boden was op Russisch grondgebied foto’s of
aanteekenlngen te maken, op straffe van den dood.
levenslange geheele ongeschl
Ilea van belde armen, balde
niiiiiiiiiiiiniiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiitiu
anderen bezorgde.
Hoezeer de knappe barones de tekortkomin
gen van haar echtgenoot, en de vernietiging
van haar huiselijk geluk, ook trachtte te ver
bergen. de fUne reuk van de menschen van
de wereld bespeurde niettemin de tragedie, die
zich afspeelde. Die gedwongen glimlach, dat ver
moeide gelaat, die blauwe kringen onder haar
oogen. spraken overduidelijke taal. Doch Mari
lena moest den mannen in haar kring in zóóver
recht doen wedervareA, dat zij nooit ook maar
een woord of een blik van hen ontving, die niet
Ingegeven werd door het meest eerbiedige mede
lijden. Alle ridderlijke gevoelens schenen Ir. hen
te ontwaken, bij het zien van die vrouw vsn 23
Jaar, die alleen op de bres stond. In stilte
ontstonden er vurige vriendschappen, en geest
driftige vereeiingen. Doch ri) had nlemands
hulp van noode Gehuld in haar koele gereser
veerdheid hield zij allen op een afstand, scheen
zij tot allen te zeggen, dat zU haar hun ver-
eerlng en medelijden konden besparen. En zoo
gebeurde het, dat al die vereerlngen weer ver- -
d wenen, zooals ze waren opgekemen.
-1 ultkeerlngen 13000. verlies
We besloten zoo spoedig mogelUk deze weinig
gastvrije omgeving te verlaten en den volgen
den morgen te vertrekken, naar Archangel.
Juist terwijl wij zouden starten, kwam er een
man met een vel papier in de hand het veld
op hollen. We deden maar net of het niet voor
ons was en spoedig waren wij opgestegen.
der vertwijfeling verdrongen zich om haar geest,
die gemarteld werd door het tragisch visioen
van den dood van Souza, of van de kwellingen,
die, hl) van die wilden te verduren had. ZU
wrtkig zich de handen in smart, en gaf telken
male weer toe aan den gruwel van zich die
ééne vraag te stellen, die op dat oogenbllk een
vreeeelUk zelfverwijt Inhield: „Waarom heb ik
hem gezegd, dat hU moest heengaan?"
glementeeren, maar de regeering of plaatselijke
overheid kan niemand het oude recht ontzeg
gen van eenlg deel van den openbaren weg ge
bruik te maken. Althans als voetganger Want
alleen voor dezen geldt dit oude recht.
Namens de regeering werd geantwoord dat de
voetgangers beschermd moeten worden tegen de
gevaren, waartegen zjj zichzelf niet bescher
men; verder werd aangevoerd dat zU. door zich
een beperking van hun vrU heden te laten wel
gevallen, moeten bijdragen tot een verminde
ring van het aantal ongelukken.
Maar Graaf Bathurst was verre van over
tuigd, en hii had vele Lords op zUn hand. Vol
gens de Engelsche opvatting kan geen wetge
ver. behalve lijdelijk en onder omstandigheden
van buitengewonen aard Iets veranderen aan
de fundamenteels rechten en vrUheden der
burgers. Het recht om Oxfordstreet, op welk
punt ook. vrUelUk over te steken, bestond voor
den Britschen voetganger lang vóór Oxford-
street zelf bestond. Het berust dus op een on
geschreven fundamenteele wet, waarover de
wetgever geen zeggenschap heeft.
Onzin? Neen, volstrekt niet. Lord Bathurst
had waarschijnlijk volmaakt geiUk, en Indien
de voorstellen der regeering gelijk waar
schijnlijk gebeuren zal wet worden, dan be
staat er alle kans dat de rechters voetgangers,
die wegens overtreding vervolgd worden, sullen
vrijspreken. En dat tenslotte het Hooggerechts
hof zal lesllssen dat een wet, welke het publiek
verbiedt gebruik te maken van een deel van
den openbaren weg. In strijd met de constitu-
tloneele vrijheden van den Britschen burger, en
dus geen wet is.
Het belang dat hlerbü op het spel staat,
moge gering zUn, het beginsel is groot.
de beste voornemens aan het wankelen hebben
gebracht I Ja, we hebben daar wel een zekeren
moed toe noodlg.
Uit de manier, waarop Lorenzo dat zelde, kon
men afleldsn, hoe zeer hu zelf te Ujden hnd
gehad van het menschelUk opzicht Ondanks
zUn gewone schuchterheid, had Reina's harte
lijkheid het wonder gewrocht, dat hU mededeel
zaam was geworden.
Weet je wat ik vind, Lorenzo?
Wat vind Je dan. Reina?
Dat je geluk gehad hebt, dat je In dezen
uithoek terecht gekomen bent, waar je denkelyk
niet al te veel gelegenheid zult hebben, om oude
bekenden te ontmoeten. Want met die gevoelig
heid van je, die ik trouwens heel natuurlijk
vind, onder de omstandigheden, zou je er erg
onder geleden hebben, dat je moest afdalen tot
een niveau, dat onze menschen als heel wat
minder beschouwen dan dat, waarop je vroeger
stond, en dat Je Je dan genoodzaakt had ge
zien, om se eiken dag te ontmoeten. Alsof
je met dat al niet de zelfde was geblevenAlsof
er Iets minderwaardigs In stak, door werken Je
brood te verdienen!
Er volgde een stilte, die Reina een eeuwig
heid leek. Lorenzo Carvajal, die dacht aam allee,
wat hU had meegemaakt, sei op vertrouwglljken
tooit:
Je weet nog niet half, wat Ik allemaal aan
de Voorzienigheid te danken heb. Ééns, als we
elkaar beter kennen, zal Ik het je zeggen. Ja,
ik heb de Voorzienigheid veel te danken en ik
hoop, dat later, als er andere uren van beproe
ving komen die moeten komen, omdat ae
het begin dezer eeuw Is 81r Herbert Samuel ge
weest. De Labourlelders van naam zijn geen
van allen Joden, en de „donkerroode” voor
mannen zijn meerendeels Schotten. Het groot
ste aantal Joodsche persoonlijkheden van be-
teekenis heeft waarschijnlijk de conservatieve
partij voortgebracht. Disraeli, ofschoon Angll-
caansch gedoopt, was natuurlijk van sulver
Joodschen bloede. Hoewel hjj, naar karakter en
manieren, niet specifiek Joodsch was, deed hij
toch altjjd zeer on-Engelsch aan, hetgeen niet
belette dat hjj als Eerste Minister de meest
gevierde Brltsche staatsman zijner eeuw ge
weest Is. Met Bismarck, dien hjj op het Congres
van Berlijn leerde kennen, was hU spoedig zeer
bevriend.
„Der alte Jude, das 1st der Mann”, placht de
kanselier te zeggen.
En wij mogen thans, een goede halve eeuw
later, zuchten: Bismarck en Disraeli, dat waren
mannen
Oom had van den Russischen consul te Berlijn
toestemming gekregen om op Russisch grond
gebied te landen. Dus vertrokken we van Riga
en zetten koers naar Leningrad. Onderweg
kreeg Ik een visioen van groote woest uitziende
bolsjewiken, die ons gevangen namen.
Bij aankomst te Leningrad moesten we ons
voort op den weg, dien zij had uitgestippeld,
terwijl ze zelfs nu en dan met een glimlach,
zekere duistere punten in het gedrag van haar
man verongelijkte, in haar verlangen, om het
schandaal zooveel mogelijk te beperken. Zelf
genoot zü een welverdiende reputatie van deugd
zaamheid, die haar den eerbied van alle
Het Amerlkaanache leger doet in den laatsten
tijd proefnemingen met nieuw luchtafweerge
schut, dat in staat zou zijn met een draagwjjdtë
van eenlve duizenden meters loodrecht omhoog
te schieten. Het geschut vuurt automatisch en
is voorzien van een electriach apparaat, dat het
naderen van een vliegtuig reeds op grooten af
stand signaleert. Bovendien kunnen hoogte snel -
heid en richting van het naderende vliegtuig
met behulp van dit apparaat worden bepaald.
Een schijnwerper van 800 mlllioen kaars is op
het geschut gemonteerd. Dit nieuwe geschut
heeft een kaliber van 105 millimeter, doch sou
ook In kleiner kaliber, van 75 millimeter, een
zeer sterke uitwerking hebben.
Nietwaar. U bent n trouw leser van onze ru
briek „Omroepers". U moogt er graag eens in
grasduinen. De zakenman weet van Uw speur-
lust te profiteered. hjj plaatst Zaken-Omroepers,
die onze rubriek Juist zoo veelzijdig doen zijn en
die Uwe regelmatige belangstelling Inderdaad
motivaeren.
Albert Charles Gabb, een voormalige be
diende van het Grand Hotel te Eastbourne, is
onlangs overleden in den ouderdom van 75 Jagr.
nadat hij vijftig jaar lang In dit hotel Is werk
zaam geweest. Gabb heeft een fortuin nagelaten
van 20 683 pond, welk bedrag hU uitsluitend
heeft kunnen wegleggen van de fooien, welke
de hotelgasten den ouden bediende toestopten.
Vóór zfjn dood verklaarde Gabb. dat hjj zoo
veel geld heeft kunnen overleggen, omdat hjj
steeds dacht aan het gezegde„Het juiste woord
op de juiste plaats". Gabb was bij Iedereen ge
zien en stond bekend als een liefdadig mensch.
Oox hij heeft financleele verliezen geleden door
de huidige depressie, want eenige jaren geleden
bezat hij aanzienlijk meer dan 20.000 pond. Zijn
geld belegde Gabb op verstandige wjjze. Hier
omtrent won hU raad In bU de hotelgasten en
zakenlieden, die hem gaarne bij zijn zaken hiel
pen.
De Duitsche RUkspost heeft de mogelijkheid
geschapen tot het houden van een groot
schsaktouraool per post, waaraan 300 clubs
deelnemen. Er worden door de posterijen voor
enkele Pfennlngen speciale briefkaarten in om
loop gebracht, waarop mededeeling wordt ge
daan van de zetten. Binnen veertig dagen moe
ten tien zetten gedaan worden en men ver
wacht, dat de uitslag van het tournool over
achttien maanden bekend kan zijn.
Denk je, dat er weinig moed voor noodlg
om het leven onder de oogen te zien, zooals
JU bet onder de oogen gezien hebt?
Maar Ik heb alleen van den nood een
<*u»d gemaakt. Ik had geen anderen uitweg,
“n aan het werk te gaan. Er was geen cent
huis. Ik kon toch niet gaan bedelen of bu
mUn rijke familie aankloppen of veld op-
*““en o» Je titel, om te kijken, of Je een
iuLP*rt'1 kon doen- Lorenzo- heb
respect voor mannen en vrouwen, die
TY**). en alle soort van werk is voor ml) even
J“eoenlUk. Voor wat mjj betreft, kun Je even
wotsch zijn op Je betrekking van rentmeester.
de rechter op zijn ambt, en de dokter op
•Ub titel. Bovendien ben Je altijd een Carvajal.
kan niemand je afnemen. Als één van Je
yirnden Je er minder om acht, omdat je werst,
**t hem dan eenvoudig naar de maan loopen!
mijnheer!
hé** gelijk. Het moest ons eigenlijk koud
wat de menschen. die ons niet begrijpen,
ons denken. En toch, hoe dikwijls zal dat
•wat zullen de menschen ervan zeggen?"
Dr. Ansari, de lijfarts van Mahatma Gandhi
heeft de grootste dokterspraktijk over de ge
heele wereld. Onder zijn cliënten telt hij tal
rijke Maharadja’s en Indische autoriteiten, die
door geen anderen arts zouden willen worden
behandeld. De geneesheer Is onnoemelijk rijk en
ontvangt vele geschenken van dankbare patiën
ten. Binnenkort hoopt Dr. Ansari zich naar
Londen te begeven, om daar in kennis te wor
den gebracht met de nieuwste medische vor
deringen.
Dr Ansari Is een vurig propagandist voor de
Intreding der Westersche beschaving in Indië.
In zijn werkkamer bezit hij moderne uitvindin
gen op medisch gebied, welke hU persoonlijk in
Europa heeft besteld. Alle methodes, welke hfj
opdoet op Zijn Europeeache reizen, tracht hij
toe te passen In Britsch-Indië en hoewel de
maharadja’s aldaar nu niet bepaald allen voor
standers zijn van de Westersche beschaving,
wachten zij zich wel hierover Iets te laten blij
ken tegenover Dr. Ansari, den „toovenaar van
Dell", die geen patiënt teleurstelt.
was grooter en mooier waardeering van zijn
talenten, dan hjj ooit gehoopt had te ontvan
gen. Roerloos zat ze daar, haar gezichtje dicht
over het boek gebogen, er bijna geheel in weg
gedoken.
Met een glimlach dacht Ter Linden:
Voor haar bestaat er op het oogenbllk al
leen maar Lucia Elman, de hoofdpersoon uit
..Haar groote liefde".
De trein reed voorbij Voorburg. De lichten
van Den Haag kwamen in zicht. Nog enkele
minuten en de trein stoomde het Hollandscbe
Spoorstation binnen.
„Den Haag" zei Terllnden.
Zijn reisgenoote schrok op. keek hem aan.
„Wat zegt U. Den Haag”?
Terllnden knikte.
„Dan moet ik er uit. Als U me niet gewaar
schuwd had, zou Ik heusch niets gemerkt heb
ben”.
,4a. Ja. Ik kén dat”, deed hU begrijpend, „dat
heb Ik ook als ik een goed boek lees”.
„Dan vergeet ik alles wat er om mij heen ge
beurt".
.Een goed boek?” ze’ ""erllnden’s reisgenoote,
terwijl ze haar koffertje ml het net tilde, „noemt
U dit maar een goed boek, waar Je In slaap vau
valt en bjj na de plaats van bestemming voor
bijrijdt".
Ze las op het titelblad den naam van den
schrijver: Terllnden.
„Als U er niet geweest was, zei ze met een
Ueflachje, zou die mijnheer Terllnden me een
leelljke poets gebakken hebben”.
,Ja, ik bedoel nee,” stamelde meneer Ter
llnden. terwijl hij krampachtig met zijn mond
hoeken trok.
waren de groote zwarte letters van zijn laatste
roman, van .Haar Groote Liefde”. Deze bekoor
lijke Jonge vrouw las zijn werk. Welk een zoete
sensatie. Terllnden voelde een siddering van
trots en geluk over zijn lichaam gaan. HU had
haar op hetzelfde moment willen aanspreken,
willen zeggen, wie hü was. HU deed het echter
niet hU zweeg en dat was een onbeschrUfelUk
genot.
Daar zat een Jonge vrouw en gaf zich geheel
over aan het verhaat dat door hem geschreven
was. Ze wist niet
meer van haar
omgeving, ze ging
op In de vrucht
van zUn fantasie,
se verslond zUn
werk met gretige
aandacht. Dat
niet uit mUn gedachten kan zetten? Het zou
ontzettend Jammer zUn zoon beste jongen,
en dan de eenige zoon. Ik heb Rocamadre al
gezegd, dat hU me telefoneeren moet, aoodra
hU In Madrid Is. HU beschikt over middelen, om
wat positiefs te weten te komen, op *t ministe
rie van oorlog.
Marilena slaakte een zucht ale van verlich
ting, doch waagde het niet, om ook maar een
enkel woord te zeggen, daar zU bang was, dat
men de tranen uit haar stem zou hooren.
Heb je me niet verstaan? vroeg de markies
verbaasd over haar zwijgen
Marilena antwoordde met een bevestigend
knikje, terwUl zU zich naar hem toekeerde.
Omdat Je niets zegt....
Dat komt, omdat Ik een verschrikkeüjken
slaap heb, papa, verklaarde zU tusschen haar
tanden, met ietwat heesche stem en Ik ge
loof, dat Ik een beetje verkouden ben. Ik heb
hoofdpUn.
NatuurlUk, het is laat geworden....
Toen haar kamenier was heengegaan, nadat
zU alle lichten had uitgedaan, en de balkon
deuren half open had gelaten, zoodat een zil
veren straal van de volle maan naar binnen
viel, voelde Marilena zich opgelucht als iemand
die aan een hevige kwelling ontsnapt. Alléén,
in de stilte van haar slaapvertrek, ver van onder
zoekende blikken. Het de arme vrouw den vrijen
loop aan haar tranen en snikken, die baar hart
van het begin van den avond af benauwd had
den. De woorden „vermist", „gesneuveld”
dansten akelig voor haar oogen. Haar gedachten
dwarrelden dooreen. De donkere schaduwen
Max CosUns. die een nieuwe stratosfeertocht
gaat ondernemen, wil wanneer hjj zijn hoogste
punt bereikt heeft, een raket In de richting van
de maan af schieten. Dit voorwerp zal niet
meer dan twee pond wegen en de toenemende
snelheid er van wordt gegarandeerd door con
structies, die er In zijn aangebracht en die
voortdrijvende explosies tot resultaat zullen heb
ben. Daar de raket op groote hoogte wordt los
gelaten. moet ze zich in korten tUd binnen de
aantrekkingssfeer van de maan bevinden en
daardoor op dit hemellichaam neerstorten.
In verband staan met het verleden, en er het
logisch gevolg van zijn dat zU mij dan
wederom bU de hand zal nemen, opdat ik er
niet onder bezwUk
Waar doelde Lorenzo Carvajal op? Reina was
zich bewust van een groote nieuwsgierigheid,
en sympathie tevens, doch haar gezond verstand
zelde haar, dat zij den jongeman thkns niet
tot verdere vertrouwelijkheid mocht aanzetten.
Vanavond was hU al mededeelzaam genoeg ge
weest. gezien zUn schuchter en gereserveerd
karakter ZU zwegen beiden, en door dat zwijgen
begrepen zij elkander beter, dan woorden hadden
kunnen bewerken. Na een poosje stond Reina op,
en nam weer plaats op haar tabouret, terwUl ze
zelde:
Ik ga weer eens Je zin doen Lorenzo.
En een oogenbllk later ontlokten haar be
kwame vingers een paar schoone melodieën aan
de plano. Lorenzo Carvajal kwam weer stil met
zUn arm op den kap van het Instrument
leunen.
Ihlktheid t»t werken door 7C/1 bU “n "ngeval met f QCf}
„j beenen of belde oogen t doodeijjken afloop f A«/ve"
Het «as drie Jaar geledenslechts drie
Jaar geleden in de dagen van pUnlüke
herinnering, dat baron Tallares. na eerst zijn
vrouw in het openbaar door zijn gedrag ver
nederd te hebben, het waagde, om zich aan
haar persoonlijk te vergrijpen.... Marliena kon
die beleediging moeilijk verdragen. Zil wendde
zich tot verschillende menschen om raad, niet
anders verwachtend, dan dat de wet haar tegen
de ruwheid van haar man zou beschermen. En
zU zelde haar, dat zij ook werkelUk kon gaan,
waarheen ze wilde, doch ten koste van het
kind, dat aan den vader zou worden toege
wezen. Marilena gruwde. Haar Francisquln in
de handen van een man zonder eer, zonder
godsdienst, sopder schaamte? Dan zou zU zich
eerst zelf tot puin laten slaan. En haar moeder
liefde vond de noodlge kracht, om zich op te
offeren, zooals Oarlnea Carvajal gezegd had.
barones Tallares spreidde haar verdriet en user
vernederingen voor niemand ten toon. Zwijgend,
fier, vol waardigheid en berusting, zette Mari
lena haar leven In den kring van haar beken
den voort, alsof er niets bijzonders was voor
gevallen Haar man bedreef de eene schurkerij
na de andere, doch zU schreed onverschrokken
Het epellingrvraagttuk is beslist.
Maar toch niet van de baan.
Omdat niet ieder met ’t besluit
Gewillig mee wil gaan.
De een, die zegt, het gaat te ver,
De ander zegt van nee
En meent er moet nog meer beknot
Aan ‘t Hollandsch A.B.C.
Een derde vraagt: hoe moet het nuf
Want ’k heb nog niet het llair.
En srijl ie schrijven met c-h
Of enkel met s-ri
En als het heuse zomer is.
Schrijf ik dan heusch met sT
Want waar die niet
Gaat c-h op de fles,
En in de sqaduw van de nagt
Of blijft het hier c-h?
'k Weet werk’lijk niet of ik hier niet
Dan wel een fout begaf
De nieuwe spelling valt niet mee,
Want dit is onbetwist.
Juist als men het eens goed wil doen,
Dat mep zich 't meest vergist!
Ondanks de vereenvoudiging
Der letter - schrijverij
Zal ‘t resultaat waarschijnlijk zijn:
Er komt een spelling bij!
stapte
verplicht een wat minder non
chalante houding aan te nemen Maar, nadat
hU zlin reisgenoote had begroet, achtte hU
het geen bezwaar de oogen weer dicht te
doen.
Hij soesde wat
Toen hU opkeek, zag hU. dat het meisje zat
te lezen. Het was een aardige Jongedame met
mooi verzorgde handen, een fljngeteekend ge
zichtje met groote grijze oogen. Dat laatste
constateerde Terllnden, toen se hem van haar
lectuur opkUkend even aanzag.
Ja, heel mooie handen had se. lange slanke
vingers, die met een gracieus gebaar het boek
omsloten.
Het boek
Terllnden keek.
Maar neen, dat was toch niet waar?
Het was wèl waar, dat was de gele kaft, dat
bu vsrtles van een hand f 1 QC verlies van een f Cn bU een breuk van f jtn bU verlies van *n
een voet of een oog f SMtZv^duim of wijsvinger s ezi/«"been of arms Trl/»w anderen vinger
Ir John Simon heeft geantwoord op een
schrijven van Sir Archibald Hurd, den
bekenden publicist, wiens artikelen in de
JDally Telegraph* over maritieme aangelegen
heden gedurende den oorlog veel opgang maak
ten.
Sir Archibald had de aandacht er op geves
tigd dat zoowel hier als in bet buitenland sinds
gerulmen tijd beweerd wordt dat sir John van
Joodsche afzomst is. en dat deze afkomst een
machtigen Invloed op de politiek der Nationale
regeering uitgeoefend heeft
Aangezien tot voor kort de buitenlandsche
politiek beheerscht werd door Mr. MacDonald
persoonlUk, is het twijfelachtig of de „afkomst”
van Sir John eemgen Invloed gehad kan heb
ben.
Is dit wel zoo, dan kan die invloed slechts
Britsch geweest zUn, want In zijn antwoord
aan Sir Archibald heeft Sir John verklaard
jsm gewone Brit van Arischen bloede zonder
eenige Joodsche vermenging* te zUn. Dat hU
de woorden „van Arischen bloede" sarcastisch
bezigde, spreekt vanzelf. De beroemde Anglo-
Dultscbe phlloloog. prof. Max Müller immers
beeft er herhaaldelUk den nadruk op gelegd
dat „Arisch’ geen volkenkundig, doch een taal
kundig begrip weergeeft
Str John wUst verder op het algemeen be
kend feit dat in vele deelen van Engeland BU-
belsche namen niet alleen als doop-, maar ook
als geslachtsnamen gebruikt worden.
HU waarschuwt ervoor zUn tegenspraak, wat
betreft zjjn veronderstelde Joodsche afstamming
niet te verwringen tot een bewUs van sympa
thie met anil-semitisme, een standpunt (schrijft
hU> „dat Ik als on-Engelsch beschouw en ten
strengste veroordeel", en hU voegt hieraan toe,
onder zUn vrienden eenige Engelsche Joden
te tellen, wier Brltsche denkbeelden en pa-
triotische diensten velen hunner critici zouden
beschamen.
De „Daily Telegraph* verklaart dat 81r John
Simon’s brief eigenlijk tot BerlUn gericht ia
In diplomatieke en Journalistieke kringen in
Duitschland kan men, zegt bet blad, niet ge-
looven dat Iemand die Simon heet, van Arischen
bloede is.
Dat men In Duitschland Ettr John’s Oud-
Tëstamentlschen geslachtsnaam uitbuitte zoo
vaak EngeUnds politiek niet in den Dultschen
smaak viel, was ook hier natuurlUk sinds lang
bekend. Sir John heeft thans op zeer kiesebe
wijze, en tevens met duidelijke, ofschoon onuit
gesproken minachting voor het Duitsche stand
punt, de .geruchten* tegengesproken, klaarbhj-
keljjk met het doel te voorkomen dat zU lange?
als propaganda-mlddel dienst zouden doen. Dat
hjj dit niet eerder gedaan beeft, staat ultalul-
tend hiermede in verband, dat men er in
Duitschland niets mede te maken heeft welke
de afstamming is van een Britsch Minister van
Buitenlandsche Zaken. Wanneer hier een Brlt
sche Jood voor dit ministerschap in aanmerking
sou komen, dan zou de vraag of Duitschland
zich met diens benoeming vereenlgde, in 1 ge
heel geen rol spelen.
Sir John’s onmiddellUke voorganger was een
Jood, nX de Markies von Reading die nu:
Augustus tot November 1931 in het Nationale
„Noodkablnet* minister van buitenlandsche
taken was, en oa. Onderkoning van Indië ge
weest is.
Joden hebben overigens in het staatkundige
leven van Engeland geen belangrijke .rol ge
speeld. De eenige Joodsche partijleider sinds
Toen Marilena haar
wenachte, terwijl zU een teederen kus op het
voorhoofd van den ouden man drukte, kon zU
nauwelijks den snik onderdrukken, die haai
naar de keel drong. ZU had de deur van de
salon reeds opengedaan, toen de markies haar
terughield met een paar woorden, die haar als
op haar plaats genageld deden blUven staan.
Heb Je dat gehoord, Marilena, van dien
armen Souza? .WU Je wel geknven, dat Ut het
et een zucht ging Kees Terllnden in een
hoek van een coupé zitten en sloot dade-
Hjk de oogen. Het was een leege coupe,
op een erg luie manier
gaan zitten, zonder dat iemand er aanstoot
aan sou nemen.
HU sloot de oogen en dacht na. Het was een
koude winteravond, maar hierbinnen was het
bUna behaaglijk, vond Terllnden. De trein
schokschommelde hem met bedaarde regelmaat
heen en weer. HU dacht er aan, dat hU over
een uur weer thuis zou zjjn in het kleine
boekenwlnkeltje, tusschen de prentenboeken,
de schrijfbehoeften en den standaard met stads
gezichten. Dat was toch maar een miezerig
bestaan voor een kerel als hU En het zag er
niet naar uit, dat het spoedig zou verbeteren
Vroeger, vUf, zes Jaar terug, ja, toen had
hU gedacht, dat het anders zou worden, dat hij
het boekenbedrljfje aan den kant zou kunnen
doen om zich geheel te wijden aan zUn ro
mans. Nu wist hU wel beter.
Nu wist Koos Terllnden. dat er op de were’d
nog miskende kunstenaars rondliepen. HU was
er zelf een van. hjj Terllnden. de schrijver van
de romans: „Het Eeuwige Geluk" en „Haar
Groote Liefde".
Tja, wanneer deze beide romans bU groote en
bekende uitgevers waren verschenen, dan had
de zaak er anders voor gestaan! Dan had
de critlek hem zonder den minsten twUfel den
lof niet onthouden, welke hem toekwam. Dan
zou zUn naam over het geheele land gemaakt
zijn. Dan zou men den boekverkooper om het
hardst hebben gevraagd: „Is er alweer een
nieuwe Terllnden verschenen?”
Maar helaas, zün romans zagen het licht bu
een klein uitgevertje en werden gedrukt
slecht papier. Dat maakte geen indruk,
stond. Terllnden moest het toegeven, i
rabel. Zooals hij het zelf noemde: de zielige
omslag lokte niet aan om den zlelvollen in
houd te lezen.
De groote critlek ging aan zijn romans stil
zwijgend voorbij En de kleine critlek evenzoo
Slechts één blad had lets over hem geschre
ven, over „Het Eeuwige Geluk". Dat was niet
bepaald een bespreking geweest om den schrij
ver gelukkig te stemmen: De beste zin er uit
was: Er zullen altUd nog wel menschen ge
vonden worden, die dergelijke boeken met
plezier lezen
Dat was natuurlUk van een of ander wrang
critlcastertje
Knarsende remmen, geschreeuw van statlons-
jongens met couranten en eetwaar. De trein
was het station Haarlem binnen geschoven. Zou
hU met rust gelaten worden in zUn coupé.
Het leek er op. Maar neen, op het
moment wordt de deur opengerukt en een
jonge vrouw stapte haastig In. Terllnden
voelde zich
en
m
n-
en
«r
Ier
ok
o’
0
o
0