PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
Boot
1
L
uttfiaal wm den iaq
De avonturier Hanussen ontmaskerd
EEN BOEK OVER DEN
„HELDERZIENDE”
van
VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1934
i
Schaak
Vergane glorie
Door
een
naar
SPAANSCH
HET
Een leven van liegen
en bedriegen
Begrafenisstoet dringt
een speelhol binnen
hond tegen
slangen beschermd
Plotseling verdween hy uit het
leven en de publieke belang
stelling, toen hy onthul
lingen dreigde te doen
Pygmeeën in den Oran j
Vrijstaat?
HET GOUD VAN DE LUTINE
ligt op den bodem der zee. De ijverige zoeken
weten welk een groote afstand dit isl
I
wnwMMDROOG OF NAT?
a
13000.-^^:^^ ^^f750.- besVeV£ ”n «nha^ f fSO.-'&r
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
van "het gevecht de wapen -
{Nadruk verboden)
lm.
siiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiitiniiiHii
re-
en
en
en
18.
8
8,
en
en
ett
I
Nadat we eenlgen tijd onzen toestand had-
We werden belden uit bet toestel gesleept.
op dit
19
®e hem
me nooit
TIP
lawaai-cam-
i
i
i
Nauwelijks stonden wU hij bet landen op het
vliegveld te Archangel stil of de deur van de
cabine werd opengerukt en een barsch uitzien
de soldaat stapte naar binnen. HU legde zijn
hand op den schouder van Oom Sidney en ar
resteerde hem-
|«ssm«
de,
uL
een
had
toen
daarop is Inmiddels bijzaak, zoolang het boek
van Fret aannemelijk blijft en den avonturier
Hanussen reduceert tot zijn werkelijke waar
de.
De In Boedapest zeer bekende ridder voo Frey-
stAdtler is dezer dagen failliet verklaard.
HD was vroeger zeer bemiddeld en bezat bij
voorbeeld veertien elegante rijtuigen, waaronder
een, dat In zijn tijd tienduizend kronen heeft
gekost. Dit voertuig liet hij volgens Fransch
ontwerp In Hongarije bouwen Eens werd rid
der von FreystAdtler door den sultan van Tur
kije tot Pasja verheven. Dit gebeurde, toen hij
dertig jaar was en dikwijls aan het hof van den
Turkschen monarch verkeerde.
Toen hjj zich eens In Egypte bevond. Infor
meerde Prins Hilby naar zijn paarden en rij
tuigen. waarmee hij In Boedapest had kennis
gemaakt. FreystAdtler vroeg den Prins, welk
span hem het beste had bevallen. Deze ant
woordde. dat hij het Louis XlV-rjjtulg met de
vier zwarte paarden het mooist vond, waarop
FreystAdtler den Egyptlschen pnns het span
cadeau deed.
Toch zou alle Sunlight Zeep, die per jaar
in ons land gebruikt wordt, een afstand vormen,
die nog 71680 maal zoo lang isl
Dit is het beste bewijs voor de groote
populariteit van Sunlight Zeep bij de Neder-
landsche huisvrouwen! Voor geen goud ter
wereld zouden zij Sunlight Zeep willen missen
te
den
sporen heb-
het verloren
■d-Afrika en
Berbers. De
lgen tot hun
st,
d.
J.
SB,
c-
en
en
ik,
d-
G.
had al verschillende keeren gevraagd wat dit
moest beteekenen, maar de soldaten hadden
ons op barsche wijze bevolen onze monden te
houden. Daar zaten we nu. Onze toestand was
verre van rooskleurig. En dat sooiets nu'juist
moest gebeuren aan het begin van onsen tocht.
Te Kam be in Burma werd een Engelsch-
man door vier groote pythons In zijn woning
aangevallen Tevergeefs trachtte hjj zich van
de hem omstrengelende slangen te bevrijden,
toen zijn hond binnenkwam, die de slang aan
viel. welke zich om de armen van den Fn-
gelschman had gewonden Toen de men zijn
armen eenmaal vrij had. slaagde hij erin de
drie andere slangen te dooden.
De Amerlkaansche politie Is er onlangs in
geslaagd een casino te Long Beach te overrom
pelen. waar de bezoekers met behulp van zeer
geraffineerd in elkaar gezette roulette-toestel-
len werden geplunderd. Het geval op zichzelf is
niet eenig in zjjn soort, maar merkwaardig is
de manier, waarop de politie zjjn slag sloeg. In
tegenstelling met de gewone wijze, waarbij de
auto’s der politie met veel lawaai naderen, zoo-
dat Iedereen verscheidene minuten vóór de
eigenlijke kómst der heeren gewaarschuwd is.
sloop men dezen keer nadert>lj tn den vorm van
een begrafenisstoet.
Deze werd geopend door een met guirlandes
en rouwkransen behangen wagen, die het stof
felijk overschot heette te bevatten. De chauf
feurs der voertuigen wisten niet wat het doel
van den tocht was. ZU waren tn dienst van een
bekende begrafenisonderneming en volgden al
leen de Instructies der „overlevenden".
Toen de stoet het casino naderde, werd plot
seling bevel tot stoppen gegeven en de treuren
de begrafenisgasten stormden In rouwdracht en
met revolvers gewapend de verdachte lokaliteit
binnen. Iedereen aldaar was zoo verbluft, dat
er meer dan vijftig arrestaties gedaan konden
worden, terwijl de kas en alle apparaten In be
slag werden genomen.
Allg abotlïlé S ongevallen verzekerd
een oepenng aigekonaigd. waarbij aan automo
bilisten en motorrijders wordt verboden binnen
de grenzen der stad zonder dringende nood
zaak van hun toeters of claxons gebruik te
maken.
Weggebruikers die deze bepaling overtreden,
zullen terstond beboet worden.
Dezelfde maatregel zal binnenkort ook in
Lissabon worden Ingevoerd en later waarschijn
lijk in alle steden van Portugal.
onmiddellUk kwamen er nog meer zwaar be
wapende soldaten toeloopen en gezamenlijk
werden we als twee groote misdadigers door de
stad gevoerd.
e telepaath en helderziende Hanbssen is,
I 1 cf liever wAs geen onbekende In ons land,
coch grootere aandacht dan zijn colle
ga's heeft hij hier toch niet getrokken.
In Dultschland echter heeft de ster van de
gen „helderziende” zóó hoog aan den hemel ge
staan. dat hijzelf gerulmen tjjd in den waan
heeft geleefd eenmaal minister In het Derde
Rjjk te zullen worden.
Het is nog maar een jaar geleden, dat deze
profee, van het Derde Rijk vermoord werd op
een eenzamen weg. Daarmede liep een snelle,
hoewel minderwaardige carrière ten einde, een
carrière die echter niet onmiddelUjk vergeten
werd dcor.... de vijanden van den vermoorde,
hoe groot de haast ook was, waarmede zijn
yriend"r. afscheid namen van zjjn herinnering.
Immers Is de naam van Hanussen wel volop
tn de belangstelling getreden door een boek,
dat over zijn leven is verschenen. Dit boek,
getiteld Hanussen, eln Bericht” verscheen In
Straatsburg en werd geschreven door Bruno
Frei met een voorwoord van Egon Erwin Klsch.
Beide auteurs waren vijanden van Hanussen en
voornamelijk Fret, de schrijver van het boek,
komt er voor uit, dat hij een vijand van den
herdemende was.
Wie dit boek leest, kan moeilijk nog een
greintje respect over houden voor den man,
die zijn leven lang heeft gelogen en bedrogen,
die zijn ras en afkomst verloochende en dit al
les dead uit een verachtelijke geldzucht.
Toen Hanussen, die eigenlijk Steinschnelder
heette, op het toppunt van zijn roem stond,
noemde hij zich gaarne baron Steinschnelder
von Hanussen, afstammeling van een oud.
Deensch adellijk geslacht, hoewel hij feitelijk de
zoon was van een klein tooneelspelertje uit
Weenen.
Van jongs af aan cultiveerde de jeugdige Her
mann In zich de neiging naar dik doen, geld
verdienen en op groeten voet 'even. Op een an
dere wijze dan door bedrog zag hij geen kans
aan deze neigingen gevolg te geven Een van
zijn ee.ste groote oplichterijen bestond hierin,
dat h(j vanuit Turkije naar Oostenrjk terug-
keerdn en zich uitgevend voor den zanger Tlt-
ta Ru.'.'o, gratis passage kreeg aan boord van
een schip op voorwaareft, dat hij onderweg een
eoncer zou geven. Toen het er op san kwam
zijn talenten te toonen, was Ruffo zoo heeseb.
dat hl) niet zingen kon.
Zijn zwendelarUen gelukten steeds, dank zij de
bijzonder scherpe intelligentie, waarmede hij ze
toepastte. Ook zijn helderziendheid was op deze
zwendel» rij gebaseerd, doch alweer, op
intelligente zwendelartj. Als varlété-artlst
hD nog nauwelijks een naam verworven,
hij op de gedachte kwam, een gedachte, die
zjjn intuïtie hem Ingaf naar Weenen terug
te keeren, dat in die jaren, vlak na den oor
log, aan den rand van een afgrond leefde en
snakte naar sensatie en geheimzinnigheden.
Bet succes van Hanussen was enorm. Nog leef
den enkele herinneringen voort aan "Un „voor
spellingen” tijdens den oorlog. Hjj was toen
korporaal en maakte furore door bepaalde ge
beurtenissen te voorspellen, die wonderlijk ge
noeg ■■•leeds na een paar dagen werden beves
tigd. De truc was doodeenvoudig Een handlan
ger van Hanussen was te werk gesteld bij de
veldpost, noteerde nu en dan belangrijke ge
beurtenissen In de families van soldaten en of
ficieren (welke gebeurtenissen hjj uit de post
kon lezen) gaf deze door naar Hanussen, die
aan t profeteeren sloeg zn hield de betreffende
correspondentie een paar dagen achter. Als *n
donderslag kwam dan de schrlftelUke bevesti
ging achterna tot groote verbazing van Ha-
nussen's kameraden. Deze nommée van Ha
nnesen leefde nog, toen hjj In Weenen optrad
en zijn naam begon een geweldigen klank te
krijgen. Dit bleek on uit het langdurig pro
ces tegen den helderziende, waarin volgens Frel
de beklaagde absoluut schuldig was, doch waar-
had? ZU zweeg, ontsteld, en zag hem op haar
beurt staan, met een wereld van smeeklng in
de betraande oogen.
Ik heb je toch niet beleedigd. Is t wel?
prevelde hjj.
Hoe kan zóó *n toewijding Iemand beleedl-
gen, Pablo, zóó vol eerbied en zelf verloochening?
antwoordde Marilena diep ontroerd.
Vergeef het me, Marilena, en vergeet het.
Je hebt het nu toevallig gezien. Maar ik heb
gestreden tegen me zelf. Heb je niet gemerkt,
hoe Ik ontweken heb? Vandaag nog wilde ik
niet komen. Ik had graag gewild, dat je het
nooit geweten had. Het is ook belachelijk,
niet wasu-? probeerde de arme jongen te schert
sen, met een bloedend hart.
Neen, belachelijk is het niet, prevelde
Marilena machteloos.
Zoo bleven zjj enkele minuten zwijgen. Het
meisje kwam binnen, om het theegerei weg te
nemen, en deed het licht aan. Pablo zag, det
Marllena’s oogen heel treurig stonden, en haar
stem beefde, toen zij begon te spreken.
Luister, Pablo. Ons heel leven hebben we
met elkaar omgegaan, en van elkaar gehouden,
als twee goede vrienden, nietwaar? Onder
ander omstandigheden zou het vanzelf spreken,
dat je je hart liet gaan Maar je bent een man
van eer, en Ik een vrouw Het is het ver
standigste. dat we er heelemaal een eind aan
maken Waarom vraag je niet om overgeplaatst
te worden naar Afrika?
Pablo antwoordde niet. Zjjn hart kromp ineen.
Maar er zjjn dingen, die sterker zijn dan smart.
It het nu een droge zomer
Of heet deze zomer nat?
Want wtf hebben toch tot dusver
‘t Een en ‘t ander reeds gehad!
Weken heeft de zon staan schroeien,
Ddgen zonneschijn alléén.
En daarbij nog was de droogte
Ook opvdllend algemeen.
Maar ook heeft het zwaar geregend
Niet geregend, maar geplast!
Dorpen, steden, heele streken
Werden waterrijk verrast.
Of de zon als gloeiend lava,
Of de regen bij het vat.
Spreekt men dan van drogen zomer
Of heet deze zomer nat?
En nu komt de „regenmaker”
In zijn welbekenden strijd
Tegen wolken, mist en regen,
Ook al weer op het tapijt!
Wil hij natheid? Wil hij droogte?
Of bereikt hy alle twee?
Overal toch waar hij optreedt
Spuit de brandweer gretig mee!
Nu de kwestie nat en droogte
Beide evenzeer omvat:
Spreekt men nu van drogen zomer
Of heet deze zomer nat?
MARTIN BERDEN
Verdwenen ze allemaal, die vereeringen, die
•en mooie vrouw-ln-nood In den ridder lil ken
J®681 van enkelen had opgewekt? Pablo Souza
bad daarop kunnen antwoorden met een ronduit
-neen", Hjj had altUd van haar gehouden, van
Jain jonge jaren af, en niet dan met split
baar huwelijk met baron Tallares gezien. In zijn
vc hij diepe genegenheid voor haar olijven
«oesteren. Marilena kon In zijn leven voortaan
méér zijn, dan een droom, een illusie.
Dct wist hjj. De hooge opvatting van de heilig
heid en onverbreekbaarheid van het huwelijk,
die Marilena was toegedaan, vond In zlm elecn
beginselen weerklank. Van bet eerste oogenbllk
had hU begrepen, dat hjj een veldtocht tegen
Jln eigen gevoelens moest ondernemen, ten-
c*nde met de liefde af te rekenen, en dis
weer om te zetten in de teedere vriendschap.
m -.^cnl van “hn jongensjaren af altijd met
MArUena verbonden had. Vastbesloten verwu
rg*1® hU zich van Marllena’s pad, zooveel de
•«levendheid het toellet want zU hadden
«■meenschappelUke kennissen
Verdiept als ze was in haar eigen verdriet.
Aangekomen bu een der bureaux van de
Gepeoe, dat Is de politieke politie in Rusland,
werden we in een donker hok gesmeten. Oom
den besproken, en ons hadden afgevraagd wat
we feitelUk misdreven hadden, ging de deur
van onze gevangenis open en een bewaker
kwam binnen met een blad in de hand waarop
broodjes lagen. Oom beduidde hem dat wu van
dat lekkers niets beliefden, voordat wU door
een der hoogste autoriteiten zouden zUn ge
hoord.
leven te beschikken? Was het dan een misdaad,
elkaar nu en dan te ontmoeten, en een woord
te wisselen, in bljzUn van anderen? Waarom dat
uiterste middel?
Marilena verkeerde in dat verachrikkell'ke
stadium, waarin de helderheid van geest ver
loren gaat in een ontzettende verwarring. Doch
»U had meermalen tot God gebeden, dat HU
haar niet aan haar self sou overlaten, in die
oogenblikken van vreeseUJken nood. Gaandeweg
werd het weer kalm In haar binnenste, en was
zU zelf verrast over dien dwazen ommekeer Jn
haar gedachten. ZU schaamde er zich over,
en aanstonds welde weer het vaste vertrouwen
In haar op in den Almachtige, Die haar nooit
In hU door de rechtbank werd vrUgesproken,
omdat zUn handlanger hem trouw bleef. Door
diens medewerking kon Hanussen tijdens het
proces verscheidene „wonderen” verrichten
met het gevolg, dat de rechtbank hem inder
daad als een waren helderziende beschouwde en
hem vrijsprak. Sindsdien had zUn naam bij
een groote massa een nog meer vertrouwenwek-
kenden klank dan hU al had. Prei echter weet
zoowel de verdediging als het requisitoir zeer
scherpzinnig te ontleden en komt tot conclu
sies, die volstrekt tegengesteld zUn aan de
conclusie van de rechtbank.
Intusschen: toen Hanussen .gerehabiliteerd”
was kon hU, gewapenc. met nieuwen roem, naar
grootere daden omzien. En dit deed hij. ZUn
Intuïtie hielp hem voor de zooveelste maal.
Hitler’s ster was In opkomst tegelUk met die
van Göbbels. HU waagde zich aan de voorspel
ling, dat Hitler tot de hoogste macht in
Dultschland zou komen en zUn voorspelling*
kwam uit. Volle zalen juichten hem toe en de
rUke families ontvingen hem als een vriend,
nog steeds geloovend in zijn Deenschen adel.
In een van deze huizen n.l. bU een tooneelspeel-
ster maakte hU kennis met graaf Heildo-d een
der voormannen van de 3. A. die juist in dien
tUd met Göbbels in contact was gekomen. Hell-
dorf echter wist niet, of hU Göbbeis vertrou
wen kon en vroeg om raad bU Hanussen, die
hem de verzekering gaf, dat Göbbels betrouw
baar was. Nu was het voor den „wonderdoener”
niet moellUk meer Hitler te naderen, temeer
niet, omdat Hitler, .olgens Frel, zeer ontvan-
kelUk was voor occultlstlsche verschijnselen. In
talrUke gevallen zou Hitler zUn raadsman Ha
nussen hebben geconsulteerd. De roem van den
helderziende steeg met den dag en hU stichtte
een blad ,XHe Hanussen Zeitung”, waarin hU
allerlei voorspellingen deed, voomamelUk be
treffende Hitler, een methode, die Frel met ge
heel ten onrechte ziet als een reclamecampagne
ten gunste van den Führer en van Hanussen
zelf.
Maar toen kwam de val. Een socialistisch blad
begon onthullingen te doen, rafelde Hanus
sen’» verleden uit elkaar en toonde aan, dat hU
geen edelman en geen Deen was en nog minder
een Ariër. Hitler was toen reeds Rijkskanseller
doch zag zich gecompromitteerd met zUn Jood-
schen raadsman, Hellcorf en Göbbe,s nadden
hem reeds eenlgen tUd met achterdocht beje
gend. Het begon er nu voor den held treurig
uit te zien. ZUn groote beschermers Heten hem
los en op een avond vond men het 1U» van den
beroemden avonturier, op een landweg ver
moord. Men zal zich herinneren, hoe het ge
rucht geloopen heeft, dat Hanussen op last van
Oöring om het leven zou gebracht zijn, een
veronderstelling, die Frel hartstochtelljk bU-
valt.
En zoo werd de Jood, die gerulmen tijd een
grooten invloed had In de leiding van de 8. A..
die zelfs droomde van een ministerschap onder
Hitler’s kanselierschap, plotseling weggevaagd
werd uit het leven en de publieke belangstelling,
zonder nog tUd te hebben geheimen te vertellen.
Dat hU het zoover wist te brengen, pleit meer
voor zjjn Intelligentie dan voor zijn inborst,
want als we Frel’s boek mogen gelooven sou
Hanussen, alias Hermann Steinschnelder een
perfecte oplichter en een zeer slecnt mensch
zUn geweest Of Frei dit heeft aangetoond, uit
sluitend om ware geschiedenis te plegen, dan
wel uit vijandschap tegenover de machthebbers
tn Dultschland, is een vraag, die met Ineens
te beantwoorden Is. Deze vraag en het antwoord
In verschillende deelen van den Oranje Vrij
staat heeft men sporen gevonden van een ge
heimzinnig pygmeeen-ras, dat voor de Ban
toe’s dit gedeelte van Zuid-Afrtka schijnt te
hebben bewoond. Terwijl de Bantoe’s hun hut
ten altijd bouwden van leem, hout en stroo en
nooit Meenen bouwmateriaal gebruikten, waren
de vermoedelljk van de pygmeeta stammende
hutten uit steen opgetrokken en stonden ook
architectonisch op vrU hoog peil, zij doen
zim-
huis met orangerie en de mooie reizen. Zou ze
nu niet zeggen: Je hebt gelUK J® taak is af-
geloopen Je hebt genoeg gedaan, ga eruit. Doe
het terwille van mlL laten we nog iets van ons
leven genieten. Maar ze zei alleen: „Ik vraag
me af, of jü er buiten zou kunnen, of J® je le
ven zou kunnen vullen met reizen, liefhebbe
rijen. met mij.’’
Hij gaf geen antwoord, trok nerveus aan zijn
sigaret. Toen stond hij plotseling op. haalde
een potlood en een blocnote. Ach Ja. het was
Donderdag, dan schreef hij zijn wekelljksche
staatkundige bijdragen, dicteerde ze haar. Een
terugbllk, dicteerde hjj, erf toen: „Wel valt het
zwaar te midden
rusting af
leggen en
strijd te staken,
maar hij die
moegestreden
naar rust ver
langt. hij blljve
niet. Hij overleve
niet zijn kracht, hij trachte zich niet vast te
klemmen aan wat toch moet worden prijsge
geven. HIJ ga vrijwillig.”
Ze legde het potlood neer en keek hem aan
Groot en sterk stond hij midden in de kamer.
Zijn heele persoonlijkheid drukte wilskracht en
energie uit. Ze legde de blocnote naast zich
den stoel en staarde voor zich.
„Schrijf je niet meer?” vroeg hjj.
.Neen, want het is dwaasheid.”
HU keek haar recht in het gezicht
„Dwaasheid?”
„Ja en deserteeren
..Deserteeren?”
„Ja. wat is het anders als iemand In de volle
kracht van zijn leven gaat spreken van krach
teloosheid. Je sprak van dertig jaar geleden.
Zijn dan toen de leiders gevlucht omdat JU
als onbekookt jongmensch beter wilde weten?”
„Maar wat wil je dan. dat ik....”
„Dat je tot het laatste toe op je post blijft,
dat je d enongeren en vooral den tegenstan
ders te verstaan geeft, dat ze nog altUd reke
ning met je te houden hebben.”
„Wou je dat werkelijk?” vroeg hij.
.Natuurlijk, wil ik dat.”
..Maar je je bent zooveel alleen. Als ik
erover nadenk heb je zoo weinig gehad in ons
huwelijk! De vrouw van een staatsman zijn is
eigenlijk een troosteloos bestaan van ulter-
Ujken glans".
Ze slikte even, toen zei ze dapper: „Dacht
je dan dat ik geen eerzucht heb? En dat jouw
carrière voor mjj niet opwoog tegen een beetje
eenzaamheid. Dacht je. dat ik niet liever de
vrouw ben van ’n staatsman zooals JU, dan van
iemand met wlen niet meer gerekend wordt.”
Er was even een stilte, en het ooganbllk her
innerde haar aan momenten als ze schaak
speelden op schaarsche rustige avonden- HU
won büna altUd. Ze vroeg zich af of hU ook
nu haar set doorzien zou. maar toen stond hU
op ij het leek haar dat een zucht van ver
lichting hem ontsnapte.
„Ik meende dat JU-...
Ze scheurde de eerste vellen uit haar bloc
note. wierp ze in de vlammen van den haard en
bedacht, dat het haar landhuis was, de broei
kassen, de reizen en de uren van rustig geluk,
die daar tot asch vergingen.
„Wat kan men Iczh vergissen”, zei hU zacht.
„Ik dacht werkelUk een oogenbllk dat JU-...”
ZU nam haar potlood.
..Zullen we aan het werk gaan?”
De partu schaak was geëindigd, ditmaal had
hu verloren.
U de deur bleef ze even aarzelend staan,
ze voelde zich nerveus. Ja natuurlUk, de
zenuwen voor de verkiezingen. Ze liep
langzaam naar den spiegel en keek zich zelf
aan. Ze merkte op. dat de eerste grijze haren
gevolgd waren door ander. Dat haar oogen
Iets angstigs hadden Dat was toch te mal om
een plaat In een spotblaadje. Er moest nog iets
anders zfjn. Iets wat ze zelf niet wist. Of durfde
ze het nog niet formuleeren Ze zag weer de
afschuwelUke plaat van de door paarden ge
trokken staatskaros.
De kopijen der paarden hadden de trekken
van politici en bU de zielige aftandsche paarden
had ze haar man herkend. Maar de grofheid
van een platten geest mocht haar toch niet van
streek maken.
Ze nam een dik plakboek met caricaturen
en bladerde erin. Ais ze haar gevoel voor hu
mor ging verliezen werd ze werkelUk oud. Alles
had hU opgeofferd aan den staatsdienst en Is
de taak van een staatsman niet ondankbaar?
Verguisd, omstreden, belasterd, gesmaad door
velen en hoe weinig van het werk bleek van
blUvende waarde. En aan dat werk «ras alles
geofferd wat »U zich als jonge vrouw van het
huwelUk gedroomd had- Lange avonden samen
bU het vuur, en verre, onbezorgde reizen had
zU gedroomd, een landhuis met orangerie. een
broeikas. ZU hoorde zUn voetstappen en keek
op haar armbandhorloge. HU kwam binnen en
Het snel zUn blik langs de kranten en de post
gaan.
•Niets bUsonders?”.
.Neen”, zei ze.
„Was er Iets?” vroeg hU plotseling, „dat je
zoo zat te ztaren toen ik binnenkwam?"
„Och. neen”, antwoordde zU. ,dk dacht een
beetje aan allerlei".
HU kwam bU haar zitten en wilde bUjkbaar
Iets zeggen, doch hU zweeg.
„Ben je moe?" vroeg ze.
.Neen”, zei hU langzaam, .maar ik denk er
over, dat niemand op het Idee schUnt te ko
men mU te vragen of ik nog wel prUs stel op
een portefeuille.”
„Is er iets gebeurd?”
.Neen. Er gebeurt alleen dat we ouder wor
den. Er zUn me gisteren op de vergadering
woorden ontglipt over jeugdige onbezonnenheid.
Op dat moment zag Ik mezelf staan dertig Jaar
geleden, opkomend voor nieuwe ideeën, zoo
hartstochtelUk. dat de voorzitter me waar
schuwde voor jeugdige onbezonnenheid.”
Ze zweeg, maar ze voelde zich plotseling heel
dicht bU de rustige avonden samen, het land-
in haar zware beproevingen verlaten had.
Heer, bad zU met al de vurigheid van bear
beklemde hart ik ben er zeker van, dat ,k er
geen kwaad aan gedaan heb, daar lx weet,
dat mUn bedoeling goed was. Alleen het ver
langen, dat wU belden de heiligheid van Uw
gebod des te beter zouden eerbiedigen heeft
mU zoo doen handelen. Het is de booze geest,
die mU tn dit uur in verwarring brengt door
vreeselUke zelfverwijten. Doe met mU naar Uw
beloften. Heer, en laat mU niet ontsteld
worden I
Den volgenden morgen had Marilena haar
nieuwe smart aanvaard. ZU had wedgrom haar
kruis op zich genomen, en God gevraagd, dat
HU haar mocht helpen, om het te dragen.
Doch hoewel sU nu vol berusting was, b'eef in
haar ziel een diepe wonde. ZU had te voel ge
vraagd van haar eigen krachten, en de natuur,
die minder weeratand bood dan de geest, aonk
en hU richtte zich op, vastbesloten om zUn
pUcht te doen.
Ik zal gaanIk heb daar al eerder over
gedacht.
Er werd niet verder over gesproken. Pablo
Souza verdvreen, en Marilena zegende hem uit
den grond van haar hart. Dat was de reden,
waarom barones Tallares niet alle mannen in
eenzelfde verachting omvatte. Enkele don
kere dagen gingen voorbij, dagen van ver-
twUfellng, gedurende welke Marilena voort
durend te strijden had met een reeks van
bitterheden; en steeds was de ridderlUke daad
van Pablo Souza als een zoete rustplaats, waar
zU haar gedachten tot kalmte kon laten komen.
Geen letter werd er tusschen hen gewlrseld.
Trouw aan de afspraak, die eer en geweten
hun voorschreven, deden zU geen poging, om
zich achter valsche theorieën te verschansen.
Gedurende die drie jaren had Marilena den
edelen jongeman van haar kant leeren hoog
achten, die, door van haar weg te gaan, haar
het grootste blUk van toewijding gegeven bad,
dat Iemand haar ooit zou kunnen geven.
En thans, In de stilte van dezen slapeloozen
nacht, kromp Marilena ineen onder de wreedste
zelfverwUten „vermist gesneuveld ZU
dacht, dat het door haar schuld was, doordat
zu hem gevraagd had, om heen te gaan
Wat sou zUn arme moeder haar verwcnschen,
als ze het wistEn de booze geest greep de
gelegenheid aan, om In de ontstelde ziel van
Marilena een storm van verzet te ontketenen.
Wat had ze ermee bereikt, met hem naar
Afrika te sturen? Wie was zij. om over een
ineen, naarmate de spanning verdween, die
haar staande hield. Na bet ontbijt dwong een
ondraaglijke hoofdpUn haar, om op haar kamer
te bUjven. Niemand vermoedde iets. ZU had
nu en dan last van Uchte aanvallen van over
spanning en men dacht, dat het gebrek aan
voldoende nachtrust ditmaal de oorzaak waa
ZU lunchten zonder haar, daar »U niet naar
beneden wilde komen. Het had misschien net
vier uur geslagen, toen zU de bel van de tele
foon dringend hoorde rinkelen. Zonder dat zU
het kon helpen, veerden haar zenuwen angstig
gespannen, en zU bleef in die spanning luis
teren, tot Reina. overal tegen oploopend, en
de handen voor zich uitgestrekt houdend, het
donkere vertrek binnenkwam.
Oei, wat is het MIer donker. Hoe maakt
u het. tante Marilena?
Hoe wil je, dat ik het maak, kind? Half
gek van de hoofdpUn, die ik heb,...
Maar, tante, waarom neemt u dan geen
aspirientje, of wat eau de cologne, of....
Niets van dat alles, kind. Niets helpt me.
Het eenlge is: slapen. Als ik maar kon slapen.
En we laten u niet slapen. U hebt gelijk,
tante. Maar dit moet even vastetaan, dat. als
ik u nu ben komen lastig vallen, liet niet op
mUn Instigatie geweest, maar omdat groot
vader het me gezegd beeft
Wat zeg je nü. Reina? Je valt
lastig.
....om u nX mee te deelen, dat oom
Rocamadre zoo juist getelefoneerd heeft van
het ministerie van oorlog.
’Wordt vervolgd)
bad Marilena niet de noodlge helderziendheid,
om te raden, wat er omging in bet hart van
Pablo Souza. En deze laatste zou zeer wel in
staat geweest zUn, om er nooit met een woord
over te reppen, als zich niet een bijzondere
omstandigheid had voorgedaan, die de duister
nis als met bliksemstraal verhelderde.
In die dagen had de verdwUning van baron
Tallares plaats. Het schandaal was enorm.
Teneinde den storm een weinig te laten ovei-
drUven. onthield Marilena zich er enkele dagen
van, om uit te gaan. Haar kennissen xwamen
haar toen bezoeken, om hun deelneming te be
tuigen. Marilena verwonderde er zich erg over,
dat Souza niet verscheen, die toch altUd zoo n
beste vriend geweest was, en op zekeren dag
vroeg ze er ronduit zUn moeder naar. De
goede dame verweet haar zoon diens nalatig
heid: die arme Marilena, ze had zoo’n behoefte
aan meeleven, in die wreede beproeving!....
Pablo Souza verscheen den volgenden daj. De
avond daalde. Een paar chrysanthemums kwUn-
den in de Japansche vazen. De thee werd koud
In dekopjes, terwUl zü spraken over de
vreeselUke tragedie, die een leven vernietigd
had. Gedreven door een onwillekeurige be
hoefte aan mededeelzaamheid, Het Marilena
haar hart vrUelUk spreken, en gewaagde van
haar tranen, en haar verdriet, en haar ver-
twUfellng. en ten slotte van haar berusting.
Pablo zelde niets! ZwUgend keek hU maar naar
haar, keek hU maar.... Opeens hield Marilena
op, bU het zien van dien vochtigen blik Wèt
las zfl In dien blik? Hoe had »U dom kun
nen zün, dat zy het tot dan toe niet bemerkt
