In gouden priesterschap Beukering Pastoor F. C van PRIESTERFEESTEN IN HET HAARLEMSCHE DIOCEES MGR. DR. TH. M. VLAMING LITURGIE-KENNER EN -BEVORDERAAR DINSDAG 14 AUGUSTUS 1934 Pater B. A. J. Siemes O.P. Pastoor P. J. M. v. d. Burg Een werklustig priester Pastoor J.J.M. Rombouts Huiaprelaat Pastoor P. Burg Pastoor J. M. s. d. Mardk a Onvermoeid werker in Wormerveer 40 jaar priester en 25 jaar pastoor >1 Bestrijder van het Mis-.,hoor en**. Bevorderaar van het Mit-,,mee doen” Met groot geduld en taaie volhar ding heeft hjj in practyk ge bracht wat door velen reeds lang was gewenscht Mede-oprichter van de Katholieke Wetenschappelyke Vereeni ging en eerste voorzitter van „Petrus Canisius” Erkend expert in het Kerkrecht Als pastoor Een bescheiden zoon van den H. Dominicas J*etrus Canisius” Katholieke Wetenschappelyke Vereeniging ''5 Werk naar buiten een van een rtykste In de ver- heer ilale dat wee men aten I L Jarenlange studie van de kerkgebruiken in de Christelijke oudheid, waarbij de geloovlgen ac tief deelnamen aan de Offerhandeling, en jaren lange praktijk in de vele rubrieken van de H. Mis.* die veelal niet te verklaren zün dan door een op zün minst veronderstelde deelname aan de plechtigheden door de geloovlgen. hadden bij hem de overtuiging doen ontstaan, dat de vie ring van de H Eucharistie door het volk ge- zamenlük. eerlijk geaegd. in verschillend opzicht wel eenige verdieping noodlg heeft. De groots plechtigheden uit de oudheid, die nog duidelijk voortleven in de Pausmis en de Pontificale Mis, sljn telkens en telkens Inge kort tot het ceremonieel van de Plechtige MIs en van de uitent korte Stille MIs Het volk laat hier de handeling over aan den priester en be paalt Moh tot (te rol van fouter toeschouwer. Morgen herdenkt de WE. Pater B. A. J. Siemes OP-, kapelaan der 8t. Domlnicusparo- chle te Alkmaar, den dag, waarop hü vóór 40 jaren tot priester werd gewijd. Ruim 13 jaar werkt deae 85-jarige Dominicaan reeds in Alkmaar; een lange periode, waarin hij de algemeene sympathie en hoogachting van Katholiek Alkmaar wist te winnen. Maar Pater Siemes is oprecht bescheiden en het is daarom, dat er, overeenkomstig zijn ult- drukkelüken wensch geen bijzondere feestelijk heden gearrangeerd zijn; slechts kerkdijk zal dit priesterjubileum herdacht worden. Het is ook daarom, dat wij, hoe gaarne wü het ook zouden willen doen, geen uitvoerig en hoog gestemd feestartikel schrijven, waarin wij de verdiensten van Pater Siemes zouden kunnen belichten. Wij weten, dat wij hem er geen plezier mee zouden doen en hem alleen dan een feestgave aanbieden, door over hem te zwijgen. Die bescheidenheid was ook oorzaak, dat on langs het 13y,-jarig kapelaanachap van Pater Siemes onopgemerkt voorbijging. „Het is geen tijd om feest te vieren,” zegt de jubilaris en het is ook alweer op zijn nadruk kelijk verzoek, dat wij geen foto van hem in dit feestnummer kunnen afdrukken. Wij mee nen, dat dit ook overbodig is; iedereen in Alk maar kent Pater Siemes, hij is een vertrouwd figuur geworden in onze stad. Intusschen wenschen wjj Pater Siemes vanaf deze plaats van harte proficiat met zijn 40-jarig priesterschap, waaraan wjj den wensch verbin den, dat hü en Katholiek Alkmaar getuige mo gen zjjn van zijn gouden priesterfeest. Maar dan zullen we met eventueele al te be scheiden wenschen van den jubilaris toch geen rekening houden. ud- van i de de een. arte van leer met icte Za- vue: ich ordt tan- istus der- Am- ition e te O. I zU- heer aan- larts bezit i. ■-J- -- De Z. Eerw Heer Petrus Joseph Marie van der Burg werd geboren te Berkel den 23en Februari 1883. Reeds op jeugdigen leeftijd toon de zich in hem een geest om dieper In alles door te dringen, een echte lust tot studeeren. Daarbij deed een degelijk godsdienstige opvoe ding haar goeden Invloed gelden, ook op do andere kinderen van het gezin: één zuster van den as. jubilaris Is te Nijmegen in het kloos ter der Carmelitessen op de H. Landstichting, een andere is Mlssie-zuster in Afrika en een broer is kapelaan in Llsse. Na een paar jaar van voorbereidende studie op het College der Paters Jezuïeten te Katwijk ging Piet over naar het Seminarie. Ook daar toonde hü zich steeds een zoeker, die de studie ernstig opvatte, zoodat zijn mede-studenten hem doodverfden als een toekomstig professor; nog te meer, omdat hij één professorale eigenschap althans in voldoende mate bezat: de verstrooid heid, waarvan hU nooit geheel genezen is. Ook nu kan hü zijn beste vrienden zonder groeten passeeren; geen onbeleefdheid; hij ziet sa niet! Op 15 Aug. 1909 door Mgr. Calller tot pries ter gewijd, werd hü kort daarna benoemd tot kapelaan in den Beemster, vanwaar hü na een ruim 3-Jarig verblüf werd overgeplaatst naar Leiden <6 Jan. 1912). Daar bleek de jonge pries ter echter minder op zijn plaats, zoodat nog in hetzelfde jaar zün benoeming tot kapelaan In de O. L. V. Hemelvaart-parochle te Gouda volgde. Hier kon zün werkzaamheid zich rui mer ontplooien. De zorgen voor het ziekenhuis en de mllitalren-vereenlging waren aan hem toevertrouwd en eischten veel van zijn tijd. Toch verwaarloosde hü ernstige lectuur niet en bleef zich bü voorkeur met godsdienstige vraag stukken bezighouden.. Na zün vertrek van het seminarie in 1906 gaf Pius XI hem Mgr. Calller de parochie van het Spaame m Haarlem. en worden ie dagen en weken, zoowel ïn Nederland als in België Zoo büv. vermeldt ook het programma van de litur gische week te Leuven in Augustus 1934 den ju bilaris bü de sprekers. Menigmaal heeft men hem voor den KRO een lezing kunnen hooren houden om de geesten wakker te schudden en de liefde voor den luister der plechtigheden op te vrekken. Het Liturgisch Tüdschrlft heeft schillende jaargangen menig pittig en gedegen artikel van Pastoor Van Beukering mogen pu- bllceeren. Door zün toedoen heeft de liturgische bewe ging in Nederland een hooge vlucht genomen, zóó selfs, dat men tn den vreemde waardeerend spreekt over de bezieling, die hü hier in de beweging gebracht heeft. Als penningmeester van de Liturgische Ver eenlging in het Bisdom Haarlem en als afge vaardigde hiervan in het Federatief bestuur van de liturgische vereenlglngen van de Nederland- sche Kerkprovincie, waar hü ook het beheer over de financiën voert, neemt hü een leidende positie in. In zün afscheidspreek te Delfahaven sprak hü zün dankbaarheid uit over zün succes in die parochie Ook nu gaat daar alles op de selfde wüze door, ofschoon de Initiatiefnemer In Haarlem woont. Dat zün taaie volharding niet altüd evenveel sympathie heeft ondervonden is vanzelfspre kend De oude traditie, waaraan men vastzit, de onmogelükheid om veel statie te ontplooien In de kleine waterstaats-kerkjes en minlatuur- kathedralen van de Neo-Oothiek. de onbekend heid met de kracht en den luister van een groot gezamenlük optreden bü den eeredienst en voor al het menachelük opzicht, dat in de kerk bang ia voor fanatiek aangezien te worden, zün enkele moeilükheden. die de Jubilaris heeft te over winnen gehad. Bü een priesterfeest spreken en schrijven over pastoor Van Beukering staat gelük met een ver- heerlüking van de liturgie Daaraan heeft deae werkzame priester een belangrük deel van zün arbeid besteed Er is alle reden voor zün succes en bovenal Zün goede bedoelingen op dezen dag dankbaar te gMtenlwDk In bet stille Warmond vond hü tusschen zijn tenen en het andere werk voor de studenten, vanaf 1895 tot zün vertrek in 1908 was hü mo derator van de Marla-congregatie onder de studenten, nog tüd en gelegenheid om zün ge dachten te laten gaan over de positie der ka tholieken in ons land en over de houding van niet-katholieken tegenover leer en praktük der Kerk. Het was op het eind der vorige eeuw, dat hü fouten ontdekte In het betoog van den Am- Bterdamachen hoogleeraar Hector Treub over den abortus provocatus. Prof. Vlaming wierp zich op de kwestie en verdiepte zich in de me dische wetenschap op dit gebied. In een publiek debat voor een gemengd gehoor van doctoren, advocaten enz. behandelde hü te Utrecht de Treubkwestie en verdedigde er het katholieke standpunt. i Dat Hector Treub de draagwüdte en scherpte van de katholieke moraal op dit punt niet kon vatten, was wel jammer, maar dat hü een se- minarie-professor als een emstigen tegenstan der beschouwde, tegen wlen hü rich wel verde digen moest, was. zooals Gerard Brom in zün ^Herleving van "de Wetenschap in Katholiek Nederland” uiteenzet. een vooruitgang, zooals Thym het onmogelük had kunnen droomen. Beiden hebben na een collegiaal despuut hun strijdschriften gebundeld. Father van den Donk, een Hollander in Amerika, vertaalde de stukken er. gaf ze in 1901 te Washington uit. In den pros pectus schreef hü: „De aanval van prof. Treub wordt hier afgeslagen door R. van Oppenraay S.J., doctor in de theologie, doch zeer bijzonder öoor Th. M. Vlaming M.D. (doctor in de medi cijnen) een gynaecoloog (vrouwenarts) van wüde vermaardheid." Wel een bewijs, dat de professor goed besla gen op het gladde üs gekomen was. Father van den Donk kende dr. Vlaming niet. „Voor ons land,” aldus Brom, „was het merk waardig genoeg, dat de combinatie niet alleen een academische verstandhouding, maar ook een kritischen lezerskring onderstelde. Het redelük antwoord had Treub blükbaar rustiger gestemd en drong de geleerde wereld om zulke vertegenwoordigers van de Katholieke zedenleer in een geval, dat het grensgebied van medische en juridische wetenschap raakte, als ernstige partij te erkennen, waardoor anders denkenden zich op onze beginselen leerden be zinnen.” In ,De Katholiek” van 1892 schreef prof. Vla ming drie gedegen artikelen over boete en biecht in de oude Kerk. Ook in deze kwestie had hü zich Ingewerkt, om prof. Pijpers van Leiden te woord te staan. Naast deze vereeniging. door priesters opge richt, maar voor leeken bestemd en door lee- ken bestuurd, ontstond een tweede vereenlging, ook door priesters opgericht, maar nu ook, voor een groot deel, voor priesters bestemd en door hen ook geleld. Het is de Apo logetische Vereenlging „Petrus Canlsius”, waar van dr. Vlaming de eerste voorzitter werd. In het zakelük program .Apologie of Ge- loofsverdedlging” 1905, schreef Vlaming dat de tüd ver achter hem lag, dat apologie gelük stond met theologische controvers. Zoo passen dus deze vereenlglngen goed bü elkaar De katholieke vakgeleerden vormen bü de verdediging van ons H. Geloof een schakel, die niet gemist kan worden, daar zü alleen in staat zün de uitkomsten der wetenschap van katholiek standpunt naar waarde te schatten. In Juni 1933 mocht hü voor al zün werk voor de Haarlemsche Kerk de onderscheiding ontvangen van Huteprelaat van Z. H. Paus Dat Mgr dr Vlaming nog jaren van zün welverdiende rust moge genieten. Op den feestdag van Maria Hemelvaart is het dit jaar 40 jaren geleden, dat de zeereerw. heer J. J. M. Rombouts, pastoor te Wormerveer, na volbrachte studiën aan de seminaries Hage- veld (Voorhout) en Warmond de H. Priester wüding ontving uit de handen van Mgr. Botte- manne z.g. Na zün priesterwüding was Z.Eerw. achtereenvolgens als kapelaan werkzaam te Wateringen, Westwoud. Oude-Tonge, Schip luiden. HlUegom en Watergraafsmeer, waarna hü op 12*Maart 1911 door wülen Mgr. A. Calller benoemd werd tot pastoor van Wormerveer, Bü het begin van deze eeuw," aldus Brom, „viel een algemeene stroomversnelling in ons openbaar leven te voelen. Voorop ging weer de studie van de geschiedenis, waarvoor 1 Nuyens- fonds, in 1900 bisschoppelijk goedgekeurd, door het talmen van Schaepman, drie jaren later gesticht werd De geestelüke vader was Gisbert Brom, die in 1904 ook een nationaal centrum voor de we tenschap bewerkte in het middelpunt van de Kerk. Het woelde van initiatieven, waarvoor Persoonlük sprak of schreef Vlaming dan de voornaamste juristen onmiddellljk aan. Mannen als de latere prof. Struycken, het lid van den Hoogen Raad Nellsaen en minister Loeff, wist hü er voor te winnen. In „Diligen- tia” in Den Haag werd tot oprichting besloten, waarbü allereerst Vlaming, de geestelüke va der die door zün buitenlandse!) Romeinsch doc toraat eigenlük van lidmaatschap was uitge sloten, tot het lidmaatschap werd uitgenoodigd. In 1904 was de Vereeniging met alle andere afdeelingen voltooid. bouts, die het Initiatief er toe nam. werd een afzonderlüke afdeeling „Wormerveer” van den Ned. R.K. Volksbond opgericht, terwül de RK. Bouwvereenlging „St. Antonlus”, mede opgericht door pastoor Rombouts, ondanks de felle tegen werking van het toenmalige socialistische ge meentebestuur, een groot aantal woningen in de Zeeheldenbuurt bouwde. De Sportvereenlglng 8JJB. en de RJE. Ge mengde Zangvereeniging ,j8t. Caecllla” kwamen door het initiatief van pastoor Rombouts tot stand. In deze vereenlglngen werd de rijpere jeugd van Wormerveer grootendeels georgani seerd. Toen het aantal RK. vereenlglngen zoo groot was geworden, dat de stichting van een RK. Vereenlgingsgebouw dringend noodzakelük bleek, was het weder pastoor Rombouts, die op den Zaanweg het heerenhuls van den heer Schoute aankocht en tot Vereenlgingsgebouw bestemde. Als wü ten slotte nog de oprichting van de Maria-Congregatle en de Graal vermelden, dan komen wü tot een respectabel lüstje van ver eenlglngen, dat toch wel een denkbeeld geeft van hetgeen door den as. jubilaris in de parochie Wormerveer is gepresteerd. Het is de wensch van Pastoor Rombouts, dat zün 40-jarig priesterfeest vooral kerkelük wordt gevierd. Op 15 Augustus zullen dan ook de parochianen van Wormerveer God dankzeggen voor de verkregen gunsten en genaden en door een hartelük gebed God smeeken, den jubilee renden priester te zegenen met Zün genadegaven. Pastoor Van Beukering legde aan architect Kropholler uit, hoe hü «ich de kerk had ge dacht, als een waardige offerplaats voor het Offer van het Nieuwe Verbond, waarop deze alles, steen voor steen, rekende en teekende, tot het monumentale geheel, dat thans de parochie kerk van Delfshaven is Het geheele bisdom door en vér daarbuiten is het bekend, hoe de jubilaris bü dezen nieuw bouw heel büzonder, zooals nog geen bouw pastoor het had gedaan, er naar gestreefd heeft, om door bouw en Inrichting, de kerk te doen spreken van het hoogste en voornaamste van wat tusschen haar muren geschiedt: het op dragen van het H. Misoffer. Zoo wüst dan de geheele structuur van deze kerk, toegewüd aan SC. Antonlus Abt, naar de verhevenheid, waar de offertafel het centrum van vormt en alle aandacht voor zich op- elscht. in Den Haag (Bezuidenhout), waar hü nog enkele jaren heeft samengewerkt met zün te gen woordigen collega van Rinnegom; pastoor Looüaard. tot deze naar Rotterdam vertrok. Natuurlük vond in de Residentie de Ijverige priester al spoedig naast zijn parochieel werk arbeid, die hem in 1 büzonder aantrok: bet geven van ruimere godsdlenstkennls aan ben, die deze ter verdediging van het geloof of tot eigen versterking noodlg hadden. Zün cursus voor beoefenaars der straatcolportage trok ve len en heeft veel goeds uitgewerkt. Velen, die in moeilükheden verkeerden, kwamen tot hem om oplossing van hun zieletwüfels, en menig afgedwaalde bracht hü op bet goede pad terug; verscheidene bekeerlingen hebben aan zün voorlichting het ware geloof te danken. Uit zün Haagschen tüd dateert ook een diepalnnlg boekje: „Wijsheid van een zelf-denker Meer malen vetschensn van zün hand in de dag" bladen artikelen en boekbesprekingen. Zün geest van diepzinnigheid kwam ook tn zün predicaties tot uiting, zoodat hü hierin al zeer verschillend beoordeeld werd en nog wordt, al naar den aard en de ontwikkeling van rijn toehoorders. Een volksredenaar is hü daarom niet. Op 31 Mei 1939 werd kapelaan v. d. Burg be noemd tot opvolger van Pastoor Saulenn in de parochie van de H. Margaretha Maria Alacoque te Egmond aan den Hoef. Een gemakkelüke taak heeft hem daar niet gewacht. Wel had zün voorganger gezorgd voor een flinke nieu we school, een nieuwe kerk en pastorie, maar de financieels zorgen kwaaien in de pas ge stichte parochie ook nog op pastoor van der Burg. In de vüf jaren van zijn verblüf wist hü het parochieele leven en de godsdienstige ver eenlglngen sterk op te voeren. Geen taak te hem daarvoor te zwaar; zün werk- en studle- lust zün voortdurend onverminderd. En nu maakt de parochie zich op cm het zilveren feest van haar Herder met eenlgen luister te vieren; met luister, aooals het een geëerd priester past, maar al zouden de tüden er niet toe dwingen, hü zelf zou bet niet anders wenschen: met eenvoud tevens. Al zün parochianen zullen er aan meewerken! Zün vele vrienden, want al is het getal der ,4n- tiemen" niet zoo groot, vrienden heeft pastoor v. d. Burg vele, zullen dit jubllé voor hem tot een onvergetelük feest maken. Dat het hem gegeven zü nog vele jaren tn Gods wüngaard te werken tot heil van vele zielen! Geen wonder dus dat menigeen, bewust of on bewust maar matig tevreden met dt stilzitten en toeküken, de Zondagsche Hoogmis toch eigenlük een saaie plechtigheid vindt. De koor zangers toch, een naam. ontleend aan den krans van voorzangers rond en bü het altaar, zingen nu als torenzangers ergens achter in de kerk plechtige meerstemmige Gloria's en Credo's over de hoofden der geloovlgen heen, die kalm en gelaten zitten te wachten tot de zangers heb ben afgedaan Het bloedig Offer van Christus aan het Kruis moet op onbloedige wüze door de Kerk uit Christus’ naam en op Zün bevel telkens weer aan den Allerhoogste worden opgedragen. Alle leden van de Strijdende Kerk moeten er dus aan deelnemen en waarom dan niet zoo actief mo- gelük? En waarom dan niet, indien mogelük, tevens aanzitten aan den Offermaaltüd? Hoe het in den loop der tüden gekomen is, dat het volk zich tot het stille toezien heeft be perkt, te een vraag voor historici; pastoor Van Beukering heeft zich geworpen op de practlache Züde van de kwestie, de passieve houding van het volk Gods zoo spoedig mogelük te doen ver- dwünen en de glorie van de Chrtatelüke oud heid te doen herleven. De Jubilaris heeft zich in de 40 jaar van zün priesterleven niet tot wenschen en verzuchtin gen beperkt. Zün vurige woerden, die striemen kunnen en streelen tegelük, hebben weerklank gevonden tot ver over de grenzen van ons bis dom. Zün krachtige toespraken, vol tintelenden hu mor en zakelüke beslistheid, w nog steeds graag gehoord op Uti Ruim twee jaar geleden, eind Februari 1932, gaf de Deken van Haarlem de St. Joseph-pa- rochie aan zün opvolger over, om zelf als rec tor van de Marla-Stichting de handen meer vrü te hebben voor het bestuur van Haarlems Deke naat. In de Hoogmis van 28 Februari nam pastoor Van Beukering afscheid van zün parochianen van Delfshaven. .Het was juist op Aschwoens- dag," zei de vertrekkende herder in zün af scheidspreek. „toen het Aschkrulsje op mün hoofd werd gestrooid, dat een ander Kruis mü op den schouder werd gelegd Het Is verdrie tig om de duizenden schapen alsmede de schaapskooi te verlaten, maar de gehoorzaam heid roept mü. een deugd, die wü geleerd heb ben van uw voorbeeld en volgzaamheid". Zoo nam dan pastoor Van Beukering zün in- trek In het zware blokhuis naast de kerk aan de Jansstraat. Pastoor Frederlcus Cornelius van Beukering een Leldenaar van geboorte, werd opgeleid In de seminaries van het Haarlemache Diocees en ont ving de Priesterwüding op 15 Augustus 1894. waarna hü in Egmond zün eerste kapelaans- jaar doorbracht. Het volgend jaar werd hü overgeplaatst naar Warmenhulsen. dat hü in Juni 1896 verliet voor Den Burg op Texel In September 1898 verhuisde hü echter naar Maassluis, en in November trok hü naar Letanulden om daar als assistent te gaan werken. In April 1899 zag hü zich de pa rochie van Roelofarendsveen als standplaats toe gewezen. Vanaf Januari 1901 tot April 1904 was hü ka pelaan in de 8t. Joseph-parochie in Den Haag, waarop hü tot December 1909 in de H. Hart-pa rochie te Amsterdam werkzaam was Kort na zün opname In de Moederkerk teeken de Toorop In deze jaren het bekende portret van Kapelaan Van Beukering In December 1909 koos de Bteachop hem uit om de oude kerk van Delfahaven, dat een bul- tenwük van Rotterdam was geworden, door een nieuwe te vervangen. Dit jaar viert dus de Jubilaris nog een tweede jubilé: zün 28-jarig pastoorschap. De pastoor aanvaardde zün ambt in de oude kerk. Allereerst zorgde hü voor een hulpkerk waarna men met de afbraak van dé oude begon Door allerlei omstandigheden werd de hulp kerk een ware noodkerk, daar de plannen voor de nieuwe kerk er wel spoedig waren, maar de kark MU afok Bü «ün komst te Wormerveer vond pastoor Rombouts als Godshuis een zoogenaamd water staatskerkje, dat in 1794 bü de oprichting van de parochie was gebouwd in dat tüdperk der vaderlandsche geschiedenis, waarin de uitoefe ning van den katholieken godsdienst slechte .geduld" werd door de Regeering van de Repu bliek der Vereenigde Zeven Provinciën. Van de straat af was bovengenoemd kerkje niet te zien. Aan de voorzüde van de Marktstraat stond de pastorie, waarachter zich de kerk bevond. Door een poort naast de pastorie trad men een steeg binnen, waarin de Ingang tot de kerk was. Oudere parochianen zullen zich dit primitieve kerkje nog duldelük voor den geest kunnen halen Bovendien bleek dit kerkje voor de steeds groeiende parochie veel te klein. Bü den nieuwen herder rees dan ook spoedig het plan een nieuwe kerk te bouwen. Na het overwinnen van vele moeilükheden. waarvan de flnancleele niet de geringste waren, was de energieke pastoor overgelukkig, toen op 10 Augustus 1914 (de wereldoorlog was tien dogen te voren uitgebroken) de eerste steen voor een ruime en waardige kerk kon worden gelegd. Een nieuwe pastorie volgde, de oude R.K. Pa rochiale school, die te klein was, werd afge broken en op 8 December 1914 werd een veel grootere RK School In gebruik genomen. Nu staan aan de Marktstraat, een der mooiste punten van Wormerveer, de kerk, pastorie en school, die nog in lengte van Jaren getuigenis zullen afleggen van de stuwkracht en het door zettingsvermogen van pastoor Rombouts. Want waartük. het was geen gemakkelüke taak om in een parochie, waarvan de bevolking voor 90 pet. uit arbeiden bestaat, een dergelük complex te bouwen. Toen pastoor Rombouts in Wormerveer kwam, was het vereeniglngsleven er vrij onbeteekenend. Er bestond slechts een R.K. Klesvereenlging en de R.K. Begrafenisvereenlglng „8t. Barbara". Reeds in 1911 werd de Vriendenkring ter eere van hat H. Sacrament opgericht, een vereeni ging. die steeds de warme sympathie van den pastoor heeft mogen ondervinden. Op godsdien stig terrein volgde later de oprichting der Derde Orde van 8t Franctecus en de St. Elisabeths vereeniging. die voor de minvermogende paro chianen een bron van zegen te geworden. De R.K Propagandaclub ,Bt. Paulus”, door den Zeereerw. heer pastoor opgericht. kon op velerlei wüse haar verdlenstelük werk doen. Maar ook op maatschappelük gebied werd vmI btrelkl. Door toodoon psMoor het eerste Jaarboek van onze studenten de vw- klaring gaf met het getuigenis bet „tekort" te willen herstellen. De verjonging van de kerkelüke kunst door De Violier", de versterking van de sociale actie door Aalberse’s Weekblad, het Chrlstelük minis terie Kuyper. dat ons nieuwe verantwoording oplegde bü de leiding van het heele volk, het waren gelüktüdlge levensteekens, die ons scher per bewust maakten van den plicht, om onze cultuur te verhoogen. In die dagen was een openbare gedachtenwte- scling gaande over onze positie aan de unlver- siteiten. Om tüdlg academische leerkrachten te vormen, bepleitte pater Is. Vogels, als schrijver van zielkundige werken gunstig bekend, nu een „Katholieke wetenschappelüke vereenlging”. De titel van zün eenvoudig en afdoend artikel werd feltelük de ganbare naam voor de organisatie, die deze Jezuïet inet woord en daad mocht helpen tot stand brengen. De beweging, ver klaarde hü overtuigend, was algemeen, de rich ting alleen nog onzeker; daarom leek een veree niging in den trant van de Görresgesellschaft of de Bruaselsche Société Scientlflque als naaste doel aangewezen. Hierop bood de secretaris van het nog niet definitief geconstitueerde Nuyensfonds aan, zün stichting als basis voor de vereeniging te laten dienen. Maar Vogels vreesde hierbü eenzüdlg filologische oriëntatie, terwül een derdf met den bondigen uitroep: „Beginnen” voorstelde, dat verschillende geleerden de hoofden bü elkaar zouden steken.” In ,J)e Tüd” van Donderdag 8 Mei 1902 luid de dr. Vlaming de brandklok: „Beginnen” en onmiddellük! Dr. Vlaming verwachtte veel van deze vereeniging, om de beoefening van de we tenschap onder ons katholiek volksdeel op hoog peil te brengen en te houden. Zü die wel willen voortgaan op het gevaarlük pad van weten schappelijk werk, maar bet veretechte milieu en de noodlge middelen missen, en degenen die uit een zekere schuchterheid de vrucht van hun studies niet openbaar maken zouden nu de noodlge hulp hebben om ook goed voor den dag te komen. Vogels liet er geen gras over groeien en klampte Vlaming aan, om dan maar direct de juridische afdeeling te willen voorbereiden. Door de dagelüksche zorgen voor zün paro chie geheel en al In beslag genomen, waarbü nog kwam dat hü als expert In het Kerkrecht met alle aanhangig gemaakte huwelüksgevallen te maken kreeg, heeft hü het voorzitterschap van .Betrus Canlsius" en het moderatorschap van ..St. Augustinus” te Leiden moeten op geven. In Haarlem nam de voortvarende pastoor het initiatief tot het luiden van de klok van 900 K.G., welke pastoor Frankemölle aan "de kerk had gegeven. De klok had alleen bü den dood konlng Willem III geluid. In Haarlem heerschte de onjuiste overtuiging, dat klokken gelui van kerken niet geoorloofd was, krachtens ren beschikking van den heer Fock. Commis saris der Koningin in Noord-Holland. Pastoor Vlaming ploos het geval uit en de jurist kon geen grond voor die overtuiging vin den. Dus: luiden!! Om meer tüd te hebben voor de zaken van de Kerkelüke rechtbank, die hoe langer hoe veelvuldiger voor elk geval opnieuw moest wor den Ingesteld, kreeg hü In April 1915 de rus tige parochie van Berkel en Rodenrijs. Gemakkelük was zün taak niet: de verant- woordelükheid voor de parochie kwam tenslotte toch op hem neer ondanks de toenemende drukte aan de diocesane rechtbank. Hü verdubbelde In Berkel de schoolgebouwen, breidde het St. Petrusgesticht voor ouden van aagen uit. stichtte een Jeugdgebouw met kapel en zorgde bovendien voor den uitbouw en ge- deeltelüke vernieuwing van de kerk. De activiteit, die Mgr. Vlaming als defensor vinculi. verdediger van den huweUjksband. welke functie hü telkens kreeg toegewezen, heeft ont plooid, is enorm. Maar de bekende langzame voorzichtigheid, waarmee de instanties te Rome moellüke geval- menigmaal doen len behandelen, heeft hem tintelen van ongeduld. In Augustus 1928 heeft Aengenent, zün vroegeren Z H. Exc. Mgr. collega als War- monds professor, hem een plaats gegeven In het Haarlemsch Kathedraal Kapittel. Op den Con- sccratiedag reeds, den 25sten Juni 1928 be noemde de Bteschop hem tot zün opvolger als Kanunnlk-Theologaal. De nieuwe Bteschop gaf hem al spoedig de opdracht om een permanente diocesane rechtbank voor te bereiden. Tot dan toe was voor elk apart geval de rechtbank door den Bisschop samengesteld. In Februari 1929 benoemde de Bteschop hem tot Officiaal, voorzitter van en rechter in de rechtbank. Tot Augustus 1931 heeft hü dat ambt waargenomen, en al dien tüd is hü voor den Bteschop helper en plaatsvervanger ge weest in Kerkrechtelüke zaken,, zooals Mgr. Möllmann, de vicaris-generaal, het te voor gees telüke en tijdelüke zaken. Als officiaal ging hü te Heemstede wonen om gemakkelüker met de andere leden van de Haarlemsche Curie te kunnen samenwerken. Hü moest echter in Augustus 1932 het zware werk wel aan Jongere krachten overgeven, daar zijn gezondheid het niet meer toeliet de groote lasten er van te dragen. Kanunnik Aalberee neemt nu zün plaats als officiaal in. In deze laatste jaren heeft Mgr. Vlaming on danks het vele proceswerk. nog tüd gevonden om met pater G. W. A. Tuntesen In 1932 een Nederlandsche vertaling van een Fransch werkje van Mgr. Durieux te verzorgen. Van dit boek de .Huwelükswetgeving der Katholieke Kerk”, te reeds een tweede druk ver schenen. Onder de priesters die op 15 Augustus cm Jubileum vieren van vele jaren priesterleven zün er slechts twee Mgr. dr. Vlaming en Mgr. dr. Van Nooit die het geluk hebben den rüftigsten verjaardag van hun priesterwijding te mogen gedenken. Wel heeft Mgr. Vlaming zich uit den acUe- ven dienst moeten terugtrekken, maar den dag te mogen beleven, dat vóór vüftig jaar de Bte schop hun de handen oplegde, is een voorrecht Slechts aan weinig priesters gegeven. Mgr. dr. Theodorus Maria Vlaming, geboortig van Amsterdam, begon zün studie aan het oude Hageveld te Voorhout. Na te Warmond den theologtechen cursus ten einde te hebben gebracht, werd hü 15 Augustus 1884 priester gewüd. Mgr. Bottemanne gaf hem toen de op dracht in Rome aan de 8t. Apollinaris Unlver- sitelt zich verder te gaan bekwamen in het Kerkelük recht. Hier promoveerde hü tot doctor utriusque juris, doctor in de beide rechten in het Ro- meinsch en in het Kerkelük Recht. Na zün terugkeer uit Rome In 1888, heeft Deken Taverne te Rotterdam voor enkele we ken een geleerden astestent gehad In den per soon van den nieuwen doctor. Zün Bisschop riep hem echter spoedig naar Warmond, waar hü als opvolger van prof. De Bruin de leerstel lige godgeleerdheid ging onderwüzen. In No vember 1892 kwam dr. G. van Noort naar War mond, om het professoraat in de dogmatiek over te nemen. Prof. Vlaming trad nu in de plaats van prof. W. van Halen, die tot dan toe onderwijs in het Kerkelük recht had gegeven. Beide professoren volgden nu ieder een eigen richting prof. Van Noort groef zich in in de dogmatiek en verzamelde de gegevens voor zijn serie glasheldere, rustige handboeken; prof. Vlaming verankerde zich in de Kerkelüke wet geving en werkte aan de voorbereiding van zün Vlot handboek over het huwelüksrecht. De studenten, die hü toen heeft ingewijd In de geheimen van het oude Kerkelük recht, nu al pastoors met zilver om de slapen herinneren zich nog hoe systematisch en onderhoudend de professor hun den weg wist te wijzen In het doolhof van het omvangrijke Corpus Juris, de groote verzameling van Kerkelüke decreten en bepalingen, welke geldend was voor den Codex van bet Kerkrecht van 1918. Prof. Vlaming was bovendien de eerste Warmondsche hoogleeraar, die >nrt de oude traditie van dlcteerende pro fessoren geheel en al brak en in vrije voor drachten zün studenten wist te boelen. Als lei draad bü zün colleges schreef hü tractaten. welke echter niet in den handel werden ge bracht, maar werden gedrukt 4n usum priva tum", tot gebruik van de seminanestudenten. Zün tweedeelig werk over het huwelüksrecht in de Katholieke Kerk. „Praelexiones Juris Matrimonii”, heeft hü in zün professorjaren te Warmond voorbereid en, volgens mondelinge traditie, in den tüd van één aomervacantie ge schreven. Voor dag en dauw was de professor op de been, om na zün H. Mis nog een goed stuk van den koelen ochtend voor den boeg te hebben. Na een korte siesta in den heeten na middag. werkte hü tot des avonds laat onver poosd verder aan zün breed opgezette in klas siek tetün geschreven handboek. Na het verschonen van den Codex heeft de jubilaris zün werk hieraan aangepast, zoodat zijn boek nu nog gezaghebbend te. Tot in Rome toe, oa. door Cappello, professor te Rome in het Kerkrecht, wordt dit werk van Mgr. Vla ming geprezen en geciteerd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 9