In gouden priesterschap
Beukering
Pastoor F. C
van
PRIESTERFEESTEN IN HET HAARLEMSCHE DIOCEES
MGR. DR. TH. M. VLAMING
LITURGIE-KENNER EN
-BEVORDERAAR
DINSDAG 14 AUGUSTUS 1934
Pater B. A. J. Siemes O.P.
Pastoor P. J. M. v. d. Burg
Een werklustig priester
Pastoor J.J.M. Rombouts
Huiaprelaat
Pastoor P. Burg
Pastoor J. M. s. d. Mardk
a
Onvermoeid werker in
Wormerveer
40 jaar priester en
25 jaar pastoor
>1
Bestrijder van het Mis-.,hoor en**.
Bevorderaar van het Mit-,,mee
doen”
Met groot geduld en taaie volhar
ding heeft hjj in practyk ge
bracht wat door velen reeds
lang was gewenscht
Mede-oprichter van de Katholieke
Wetenschappelyke Vereeni
ging en eerste voorzitter
van „Petrus Canisius”
Erkend expert in het
Kerkrecht
Als pastoor
Een bescheiden zoon van den
H. Dominicas
J*etrus Canisius”
Katholieke Wetenschappelyke
Vereeniging
''5
Werk naar buiten
een
van
een
rtykste
In de ver-
heer
ilale
dat
wee
men
aten
I
L
Jarenlange studie van de kerkgebruiken in de
Christelijke oudheid, waarbij de geloovlgen ac
tief deelnamen aan de Offerhandeling, en jaren
lange praktijk in de vele rubrieken van de H.
Mis.* die veelal niet te verklaren zün dan door
een op zün minst veronderstelde deelname aan
de plechtigheden door de geloovlgen. hadden bij
hem de overtuiging doen ontstaan, dat de vie
ring van de H Eucharistie door het volk ge-
zamenlük. eerlijk geaegd. in verschillend opzicht
wel eenige verdieping noodlg heeft.
De groots plechtigheden uit de oudheid, die
nog duidelijk voortleven in de Pausmis en de
Pontificale Mis, sljn telkens en telkens Inge
kort tot het ceremonieel van de Plechtige MIs
en van de uitent korte Stille MIs Het volk laat
hier de handeling over aan den priester en be
paalt Moh tot (te rol van fouter toeschouwer.
Morgen herdenkt de WE. Pater B. A. J.
Siemes OP-, kapelaan der 8t. Domlnicusparo-
chle te Alkmaar, den dag, waarop hü vóór 40
jaren tot priester werd gewijd.
Ruim 13 jaar werkt deae 85-jarige Dominicaan
reeds in Alkmaar; een lange periode, waarin
hij de algemeene sympathie en hoogachting
van Katholiek Alkmaar wist te winnen.
Maar Pater Siemes is oprecht bescheiden en
het is daarom, dat er, overeenkomstig zijn ult-
drukkelüken wensch geen bijzondere feestelijk
heden gearrangeerd zijn; slechts kerkdijk zal
dit priesterjubileum herdacht worden. Het is
ook daarom, dat wij, hoe gaarne wü het ook
zouden willen doen, geen uitvoerig en hoog
gestemd feestartikel schrijven, waarin wij de
verdiensten van Pater Siemes zouden kunnen
belichten.
Wij weten, dat wij hem er geen plezier mee
zouden doen en hem alleen dan een feestgave
aanbieden, door over hem te zwijgen.
Die bescheidenheid was ook oorzaak, dat on
langs het 13y,-jarig kapelaanachap van Pater
Siemes onopgemerkt voorbijging.
„Het is geen tijd om feest te vieren,” zegt de
jubilaris en het is ook alweer op zijn nadruk
kelijk verzoek, dat wij geen foto van hem in
dit feestnummer kunnen afdrukken. Wij mee
nen, dat dit ook overbodig is; iedereen in Alk
maar kent Pater Siemes, hij is een vertrouwd
figuur geworden in onze stad.
Intusschen wenschen wjj Pater Siemes vanaf
deze plaats van harte proficiat met zijn 40-jarig
priesterschap, waaraan wjj den wensch verbin
den, dat hü en Katholiek Alkmaar getuige mo
gen zjjn van zijn gouden priesterfeest.
Maar dan zullen we met eventueele al te be
scheiden wenschen van den jubilaris toch geen
rekening houden.
ud-
van
i de
de
een.
arte
van
leer
met
icte
Za-
vue:
ich
ordt
tan-
istus
der-
Am-
ition
e te
O. I
zU-
heer
aan-
larts
bezit
i. ■-J- --
De Z. Eerw Heer Petrus Joseph Marie van
der Burg werd geboren te Berkel den 23en
Februari 1883. Reeds op jeugdigen leeftijd toon
de zich in hem een geest om dieper In alles
door te dringen, een echte lust tot studeeren.
Daarbij deed een degelijk godsdienstige opvoe
ding haar goeden Invloed gelden, ook op do
andere kinderen van het gezin: één zuster van
den as. jubilaris Is te Nijmegen in het kloos
ter der Carmelitessen op de H. Landstichting,
een andere is Mlssie-zuster in Afrika en een
broer is kapelaan in Llsse.
Na een paar jaar van voorbereidende studie
op het College der Paters Jezuïeten te Katwijk
ging Piet over naar het Seminarie. Ook daar
toonde hü zich steeds een zoeker, die de studie
ernstig opvatte, zoodat zijn mede-studenten hem
doodverfden als een toekomstig professor; nog
te meer, omdat hij één professorale eigenschap
althans in voldoende mate bezat: de verstrooid
heid, waarvan hU nooit geheel genezen is. Ook
nu kan hü zijn beste vrienden zonder groeten
passeeren; geen onbeleefdheid; hij ziet sa niet!
Op 15 Aug. 1909 door Mgr. Calller tot pries
ter gewijd, werd hü kort daarna benoemd tot
kapelaan in den Beemster, vanwaar hü na een
ruim 3-Jarig verblüf werd overgeplaatst naar
Leiden <6 Jan. 1912). Daar bleek de jonge pries
ter echter minder op zijn plaats, zoodat nog
in hetzelfde jaar zün benoeming tot kapelaan
In de O. L. V. Hemelvaart-parochle te Gouda
volgde. Hier kon zün werkzaamheid zich rui
mer ontplooien. De zorgen voor het ziekenhuis
en de mllitalren-vereenlging waren aan hem
toevertrouwd en eischten veel van zijn tijd.
Toch verwaarloosde hü ernstige lectuur niet en
bleef zich bü voorkeur met godsdienstige vraag
stukken bezighouden..
Na zün vertrek van het seminarie in 1906 gaf Pius XI
hem Mgr. Calller de parochie van het Spaame
m Haarlem.
en worden
ie dagen en
weken, zoowel ïn Nederland als in België Zoo
büv. vermeldt ook het programma van de litur
gische week te Leuven in Augustus 1934 den ju
bilaris bü de sprekers.
Menigmaal heeft men hem voor den KRO
een lezing kunnen hooren houden om de geesten
wakker te schudden en de liefde voor den luister
der plechtigheden op te vrekken.
Het Liturgisch Tüdschrlft heeft
schillende jaargangen menig pittig en gedegen
artikel van Pastoor Van Beukering mogen pu-
bllceeren.
Door zün toedoen heeft de liturgische bewe
ging in Nederland een hooge vlucht genomen,
zóó selfs, dat men tn den vreemde waardeerend
spreekt over de bezieling, die hü hier in de
beweging gebracht heeft.
Als penningmeester van de Liturgische Ver
eenlging in het Bisdom Haarlem en als afge
vaardigde hiervan in het Federatief bestuur van
de liturgische vereenlglngen van de Nederland-
sche Kerkprovincie, waar hü ook het beheer
over de financiën voert, neemt hü een leidende
positie in.
In zün afscheidspreek te Delfahaven sprak
hü zün dankbaarheid uit over zün succes in
die parochie Ook nu gaat daar alles op de
selfde wüze door, ofschoon de Initiatiefnemer
In Haarlem woont.
Dat zün taaie volharding niet altüd evenveel
sympathie heeft ondervonden is vanzelfspre
kend De oude traditie, waaraan men vastzit,
de onmogelükheid om veel statie te ontplooien
In de kleine waterstaats-kerkjes en minlatuur-
kathedralen van de Neo-Oothiek. de onbekend
heid met de kracht en den luister van een groot
gezamenlük optreden bü den eeredienst en voor
al het menachelük opzicht, dat in de kerk bang
ia voor fanatiek aangezien te worden, zün enkele
moeilükheden. die de Jubilaris heeft te over
winnen gehad.
Bü een priesterfeest spreken en schrijven over
pastoor Van Beukering staat gelük met een ver-
heerlüking van de liturgie Daaraan heeft deae
werkzame priester een belangrük deel van zün
arbeid besteed
Er is alle reden voor zün succes en bovenal
Zün goede bedoelingen op dezen dag dankbaar te
gMtenlwDk
In bet stille Warmond vond hü tusschen zijn
tenen en het andere werk voor de studenten,
vanaf 1895 tot zün vertrek in 1908 was hü mo
derator van de Marla-congregatie onder de
studenten, nog tüd en gelegenheid om zün ge
dachten te laten gaan over de positie der ka
tholieken in ons land en over de houding van
niet-katholieken tegenover leer en praktük der
Kerk.
Het was op het eind der vorige eeuw, dat hü
fouten ontdekte In het betoog van den Am-
Bterdamachen hoogleeraar Hector Treub over
den abortus provocatus. Prof. Vlaming wierp
zich op de kwestie en verdiepte zich in de me
dische wetenschap op dit gebied. In een publiek
debat voor een gemengd gehoor van doctoren,
advocaten enz. behandelde hü te Utrecht de
Treubkwestie en verdedigde er het katholieke
standpunt. i
Dat Hector Treub de draagwüdte en scherpte
van de katholieke moraal op dit punt niet kon
vatten, was wel jammer, maar dat hü een se-
minarie-professor als een emstigen tegenstan
der beschouwde, tegen wlen hü rich wel verde
digen moest, was. zooals Gerard Brom in zün
^Herleving van "de Wetenschap in Katholiek
Nederland” uiteenzet. een vooruitgang, zooals
Thym het onmogelük had kunnen droomen.
Beiden hebben na een collegiaal despuut hun
strijdschriften gebundeld. Father van den Donk,
een Hollander in Amerika, vertaalde de stukken
er. gaf ze in 1901 te Washington uit. In den pros
pectus schreef hü: „De aanval van prof. Treub
wordt hier afgeslagen door R. van Oppenraay
S.J., doctor in de theologie, doch zeer bijzonder
öoor Th. M. Vlaming M.D. (doctor in de medi
cijnen) een gynaecoloog (vrouwenarts) van
wüde vermaardheid."
Wel een bewijs, dat de professor goed besla
gen op het gladde üs gekomen was. Father van
den Donk kende dr. Vlaming niet.
„Voor ons land,” aldus Brom, „was het merk
waardig genoeg, dat de combinatie niet alleen
een academische verstandhouding, maar ook
een kritischen lezerskring onderstelde.
Het redelük antwoord had Treub blükbaar
rustiger gestemd en drong de geleerde wereld
om zulke vertegenwoordigers van de Katholieke
zedenleer in een geval, dat het grensgebied van
medische en juridische wetenschap raakte, als
ernstige partij te erkennen, waardoor anders
denkenden zich op onze beginselen leerden be
zinnen.”
In ,De Katholiek” van 1892 schreef prof. Vla
ming drie gedegen artikelen over boete en
biecht in de oude Kerk. Ook in deze kwestie
had hü zich Ingewerkt, om prof. Pijpers van
Leiden te woord te staan.
Naast deze vereeniging. door priesters opge
richt, maar voor leeken bestemd en door lee-
ken bestuurd, ontstond een tweede vereenlging,
ook door priesters opgericht, maar nu ook,
voor een groot deel, voor priesters bestemd
en door hen ook geleld. Het is de Apo
logetische Vereenlging „Petrus Canlsius”, waar
van dr. Vlaming de eerste voorzitter werd.
In het zakelük program .Apologie of Ge-
loofsverdedlging” 1905, schreef Vlaming dat de
tüd ver achter hem lag, dat apologie gelük stond
met theologische controvers.
Zoo passen dus deze vereenlglngen goed bü
elkaar De katholieke vakgeleerden vormen bü
de verdediging van ons H. Geloof een schakel,
die niet gemist kan worden, daar zü alleen in
staat zün de uitkomsten der wetenschap van
katholiek standpunt naar waarde te schatten.
In Juni 1933 mocht hü voor al zün werk
voor de Haarlemsche Kerk de onderscheiding
ontvangen van Huteprelaat van Z. H. Paus
Dat Mgr dr Vlaming nog jaren van zün
welverdiende rust moge genieten.
Op den feestdag van Maria Hemelvaart is
het dit jaar 40 jaren geleden, dat de zeereerw.
heer J. J. M. Rombouts, pastoor te Wormerveer,
na volbrachte studiën aan de seminaries Hage-
veld (Voorhout) en Warmond de H. Priester
wüding ontving uit de handen van Mgr. Botte-
manne z.g. Na zün priesterwüding was Z.Eerw.
achtereenvolgens als kapelaan werkzaam te
Wateringen, Westwoud. Oude-Tonge, Schip
luiden. HlUegom en Watergraafsmeer, waarna
hü op 12*Maart 1911 door wülen Mgr. A. Calller
benoemd werd tot pastoor van Wormerveer,
Bü het begin van deze eeuw," aldus Brom,
„viel een algemeene stroomversnelling in ons
openbaar leven te voelen. Voorop ging weer de
studie van de geschiedenis, waarvoor 1 Nuyens-
fonds, in 1900 bisschoppelijk goedgekeurd, door
het talmen van Schaepman, drie jaren later
gesticht werd
De geestelüke vader was Gisbert Brom, die
in 1904 ook een nationaal centrum voor de we
tenschap bewerkte in het middelpunt van de
Kerk. Het woelde van initiatieven, waarvoor
Persoonlük sprak of schreef Vlaming dan de
voornaamste juristen onmiddellljk aan.
Mannen als de latere prof. Struycken, het lid
van den Hoogen Raad Nellsaen en minister
Loeff, wist hü er voor te winnen. In „Diligen-
tia” in Den Haag werd tot oprichting besloten,
waarbü allereerst Vlaming, de geestelüke va
der die door zün buitenlandse!) Romeinsch doc
toraat eigenlük van lidmaatschap was uitge
sloten, tot het lidmaatschap werd uitgenoodigd.
In 1904 was de Vereeniging met alle andere
afdeelingen voltooid.
bouts, die het Initiatief er toe nam. werd een
afzonderlüke afdeeling „Wormerveer” van den
Ned. R.K. Volksbond opgericht, terwül de RK.
Bouwvereenlging „St. Antonlus”, mede opgericht
door pastoor Rombouts, ondanks de felle tegen
werking van het toenmalige socialistische ge
meentebestuur, een groot aantal woningen in
de Zeeheldenbuurt bouwde.
De Sportvereenlglng 8JJB. en de RJE. Ge
mengde Zangvereeniging ,j8t. Caecllla” kwamen
door het initiatief van pastoor Rombouts tot
stand. In deze vereenlglngen werd de rijpere
jeugd van Wormerveer grootendeels georgani
seerd.
Toen het aantal RK. vereenlglngen zoo groot
was geworden, dat de stichting van een RK.
Vereenlgingsgebouw dringend noodzakelük
bleek, was het weder pastoor Rombouts, die op
den Zaanweg het heerenhuls van den heer
Schoute aankocht en tot Vereenlgingsgebouw
bestemde.
Als wü ten slotte nog de oprichting van de
Maria-Congregatle en de Graal vermelden, dan
komen wü tot een respectabel lüstje van ver
eenlglngen, dat toch wel een denkbeeld geeft
van hetgeen door den as. jubilaris in de
parochie Wormerveer is gepresteerd.
Het is de wensch van Pastoor Rombouts, dat
zün 40-jarig priesterfeest vooral kerkelük wordt
gevierd. Op 15 Augustus zullen dan ook de
parochianen van Wormerveer God dankzeggen
voor de verkregen gunsten en genaden en door
een hartelük gebed God smeeken, den jubilee
renden priester te zegenen met Zün
genadegaven.
Pastoor Van Beukering legde aan architect
Kropholler uit, hoe hü «ich de kerk had ge
dacht, als een waardige offerplaats voor het
Offer van het Nieuwe Verbond, waarop deze
alles, steen voor steen, rekende en teekende, tot
het monumentale geheel, dat thans de parochie
kerk van Delfshaven is
Het geheele bisdom door en vér daarbuiten
is het bekend, hoe de jubilaris bü dezen nieuw
bouw heel büzonder, zooals nog geen bouw
pastoor het had gedaan, er naar gestreefd heeft,
om door bouw en Inrichting, de kerk te doen
spreken van het hoogste en voornaamste van
wat tusschen haar muren geschiedt: het op
dragen van het H. Misoffer.
Zoo wüst dan de geheele structuur van deze
kerk, toegewüd aan SC. Antonlus Abt, naar de
verhevenheid, waar de offertafel het centrum
van vormt en alle aandacht voor zich op-
elscht.
in Den Haag (Bezuidenhout), waar hü nog
enkele jaren heeft samengewerkt met zün te
gen woordigen collega van Rinnegom; pastoor
Looüaard. tot deze naar Rotterdam vertrok.
Natuurlük vond in de Residentie de Ijverige
priester al spoedig naast zijn parochieel werk
arbeid, die hem in 1 büzonder aantrok: bet
geven van ruimere godsdlenstkennls aan ben,
die deze ter verdediging van het geloof of tot
eigen versterking noodlg hadden. Zün cursus
voor beoefenaars der straatcolportage trok ve
len en heeft veel goeds uitgewerkt. Velen, die
in moeilükheden verkeerden, kwamen tot hem
om oplossing van hun zieletwüfels, en menig
afgedwaalde bracht hü op bet goede pad terug;
verscheidene bekeerlingen hebben aan zün
voorlichting het ware geloof te danken. Uit zün
Haagschen tüd dateert ook een diepalnnlg
boekje: „Wijsheid van een zelf-denker Meer
malen vetschensn van zün hand in de dag"
bladen artikelen en boekbesprekingen.
Zün geest van diepzinnigheid kwam ook tn
zün predicaties tot uiting, zoodat hü hierin al
zeer verschillend beoordeeld werd en nog wordt,
al naar den aard en de ontwikkeling van rijn
toehoorders. Een volksredenaar is hü daarom
niet.
Op 31 Mei 1939 werd kapelaan v. d. Burg be
noemd tot opvolger van Pastoor Saulenn in de
parochie van de H. Margaretha Maria Alacoque
te Egmond aan den Hoef. Een gemakkelüke
taak heeft hem daar niet gewacht. Wel had
zün voorganger gezorgd voor een flinke nieu
we school, een nieuwe kerk en pastorie, maar
de financieels zorgen kwaaien in de pas ge
stichte parochie ook nog op pastoor van der
Burg. In de vüf jaren van zijn verblüf wist hü
het parochieele leven en de godsdienstige ver
eenlglngen sterk op te voeren. Geen taak te
hem daarvoor te zwaar; zün werk- en studle-
lust zün voortdurend onverminderd.
En nu maakt de parochie zich op cm het
zilveren feest van haar Herder met eenlgen
luister te vieren; met luister, aooals het een
geëerd priester past, maar al zouden de
tüden er niet toe dwingen, hü zelf zou bet niet
anders wenschen: met eenvoud tevens. Al zün
parochianen zullen er aan meewerken! Zün
vele vrienden, want al is het getal der ,4n-
tiemen" niet zoo groot, vrienden heeft pastoor
v. d. Burg vele, zullen dit jubllé voor hem
tot een onvergetelük feest maken. Dat het hem
gegeven zü nog vele jaren tn Gods wüngaard
te werken tot heil van vele zielen!
Geen wonder dus dat menigeen, bewust of on
bewust maar matig tevreden met dt stilzitten
en toeküken, de Zondagsche Hoogmis toch
eigenlük een saaie plechtigheid vindt. De koor
zangers toch, een naam. ontleend aan den krans
van voorzangers rond en bü het altaar, zingen
nu als torenzangers ergens achter in de kerk
plechtige meerstemmige Gloria's en Credo's
over de hoofden der geloovlgen heen, die kalm
en gelaten zitten te wachten tot de zangers heb
ben afgedaan
Het bloedig Offer van Christus aan het Kruis
moet op onbloedige wüze door de Kerk uit
Christus’ naam en op Zün bevel telkens weer
aan den Allerhoogste worden opgedragen. Alle
leden van de Strijdende Kerk moeten er dus aan
deelnemen en waarom dan niet zoo actief mo-
gelük? En waarom dan niet, indien mogelük,
tevens aanzitten aan den Offermaaltüd?
Hoe het in den loop der tüden gekomen is,
dat het volk zich tot het stille toezien heeft be
perkt, te een vraag voor historici; pastoor Van
Beukering heeft zich geworpen op de practlache
Züde van de kwestie, de passieve houding van
het volk Gods zoo spoedig mogelük te doen ver-
dwünen en de glorie van de Chrtatelüke oud
heid te doen herleven.
De Jubilaris heeft zich in de 40 jaar van zün
priesterleven niet tot wenschen en verzuchtin
gen beperkt. Zün vurige woerden, die striemen
kunnen en streelen tegelük, hebben weerklank
gevonden tot ver over de grenzen van ons bis
dom.
Zün krachtige toespraken, vol tintelenden hu
mor en zakelüke beslistheid, w
nog steeds graag gehoord op Uti
Ruim twee jaar geleden, eind Februari 1932,
gaf de Deken van Haarlem de St. Joseph-pa-
rochie aan zün opvolger over, om zelf als rec
tor van de Marla-Stichting de handen meer vrü
te hebben voor het bestuur van Haarlems Deke
naat.
In de Hoogmis van 28 Februari nam pastoor
Van Beukering afscheid van zün parochianen
van Delfshaven. .Het was juist op Aschwoens-
dag," zei de vertrekkende herder in zün af
scheidspreek. „toen het Aschkrulsje op mün
hoofd werd gestrooid, dat een ander Kruis mü
op den schouder werd gelegd Het Is verdrie
tig om de duizenden schapen alsmede de
schaapskooi te verlaten, maar de gehoorzaam
heid roept mü. een deugd, die wü geleerd heb
ben van uw voorbeeld en volgzaamheid".
Zoo nam dan pastoor Van Beukering zün in-
trek In het zware blokhuis naast de kerk aan
de Jansstraat.
Pastoor Frederlcus Cornelius van Beukering
een Leldenaar van geboorte, werd opgeleid In de
seminaries van het Haarlemache Diocees en ont
ving de Priesterwüding op 15 Augustus 1894.
waarna hü in Egmond zün eerste kapelaans-
jaar doorbracht.
Het volgend jaar werd hü overgeplaatst naar
Warmenhulsen. dat hü in Juni 1896 verliet voor
Den Burg op Texel In September 1898 verhuisde
hü echter naar Maassluis, en in November trok
hü naar Letanulden om daar als assistent te
gaan werken. In April 1899 zag hü zich de pa
rochie van Roelofarendsveen als standplaats toe
gewezen.
Vanaf Januari 1901 tot April 1904 was hü ka
pelaan in de 8t. Joseph-parochie in Den Haag,
waarop hü tot December 1909 in de H. Hart-pa
rochie te Amsterdam werkzaam was
Kort na zün opname In de Moederkerk teeken
de Toorop In deze jaren het bekende portret van
Kapelaan Van Beukering
In December 1909 koos de Bteachop hem uit
om de oude kerk van Delfahaven, dat een bul-
tenwük van Rotterdam was geworden, door een
nieuwe te vervangen.
Dit jaar viert dus de Jubilaris nog een tweede
jubilé: zün 28-jarig pastoorschap.
De pastoor aanvaardde zün ambt in de oude
kerk. Allereerst zorgde hü voor een hulpkerk
waarna men met de afbraak van dé oude begon
Door allerlei omstandigheden werd de hulp
kerk een ware noodkerk, daar de plannen voor
de nieuwe kerk er wel spoedig waren, maar de
kark MU afok
Bü «ün komst te Wormerveer vond pastoor
Rombouts als Godshuis een zoogenaamd water
staatskerkje, dat in 1794 bü de oprichting van
de parochie was gebouwd in dat tüdperk der
vaderlandsche geschiedenis, waarin de uitoefe
ning van den katholieken godsdienst slechte
.geduld" werd door de Regeering van de Repu
bliek der Vereenigde Zeven Provinciën. Van de
straat af was bovengenoemd kerkje niet te zien.
Aan de voorzüde van de Marktstraat stond de
pastorie, waarachter zich de kerk bevond. Door
een poort naast de pastorie trad men een steeg
binnen, waarin de Ingang tot de kerk was.
Oudere parochianen zullen zich dit primitieve
kerkje nog duldelük voor den geest kunnen
halen Bovendien bleek dit kerkje voor de steeds
groeiende parochie veel te klein.
Bü den nieuwen herder rees dan ook spoedig
het plan een nieuwe kerk te bouwen. Na het
overwinnen van vele moeilükheden. waarvan de
flnancleele niet de geringste waren, was de
energieke pastoor overgelukkig, toen op 10
Augustus 1914 (de wereldoorlog was tien dogen
te voren uitgebroken) de eerste steen voor een
ruime en waardige kerk kon worden gelegd.
Een nieuwe pastorie volgde, de oude R.K. Pa
rochiale school, die te klein was, werd afge
broken en op 8 December 1914 werd een veel
grootere RK School In gebruik genomen.
Nu staan aan de Marktstraat, een der mooiste
punten van Wormerveer, de kerk, pastorie en
school, die nog in lengte van Jaren getuigenis
zullen afleggen van de stuwkracht en het door
zettingsvermogen van pastoor Rombouts. Want
waartük. het was geen gemakkelüke taak om in
een parochie, waarvan de bevolking voor 90 pet.
uit arbeiden bestaat, een dergelük complex te
bouwen.
Toen pastoor Rombouts in Wormerveer kwam,
was het vereeniglngsleven er vrij onbeteekenend.
Er bestond slechts een R.K. Klesvereenlging en
de R.K. Begrafenisvereenlglng „8t. Barbara".
Reeds in 1911 werd de Vriendenkring ter eere
van hat H. Sacrament opgericht, een vereeni
ging. die steeds de warme sympathie van den
pastoor heeft mogen ondervinden. Op godsdien
stig terrein volgde later de oprichting der Derde
Orde van 8t Franctecus en de St. Elisabeths
vereeniging. die voor de minvermogende paro
chianen een bron van zegen te geworden. De
R.K Propagandaclub ,Bt. Paulus”, door den
Zeereerw. heer pastoor opgericht. kon op velerlei
wüse haar verdlenstelük werk doen.
Maar ook op maatschappelük gebied werd
vmI btrelkl. Door toodoon psMoor
het eerste Jaarboek van onze studenten de vw-
klaring gaf met het getuigenis bet „tekort" te
willen herstellen.
De verjonging van de kerkelüke kunst door
De Violier", de versterking van de sociale actie
door Aalberse’s Weekblad, het Chrlstelük minis
terie Kuyper. dat ons nieuwe verantwoording
oplegde bü de leiding van het heele volk, het
waren gelüktüdlge levensteekens, die ons scher
per bewust maakten van den plicht, om onze
cultuur te verhoogen.
In die dagen was een openbare gedachtenwte-
scling gaande over onze positie aan de unlver-
siteiten. Om tüdlg academische leerkrachten te
vormen, bepleitte pater Is. Vogels, als schrijver
van zielkundige werken gunstig bekend, nu een
„Katholieke wetenschappelüke vereenlging”. De
titel van zün eenvoudig en afdoend artikel werd
feltelük de ganbare naam voor de organisatie,
die deze Jezuïet inet woord en daad mocht
helpen tot stand brengen. De beweging, ver
klaarde hü overtuigend, was algemeen, de rich
ting alleen nog onzeker; daarom leek een veree
niging in den trant van de Görresgesellschaft
of de Bruaselsche Société Scientlflque als naaste
doel aangewezen.
Hierop bood de secretaris van het nog niet
definitief geconstitueerde Nuyensfonds aan, zün
stichting als basis voor de vereeniging te laten
dienen. Maar Vogels vreesde hierbü eenzüdlg
filologische oriëntatie, terwül een derdf met
den bondigen uitroep: „Beginnen” voorstelde,
dat verschillende geleerden de hoofden bü
elkaar zouden steken.”
In ,J)e Tüd” van Donderdag 8 Mei 1902 luid
de dr. Vlaming de brandklok: „Beginnen” en
onmiddellük! Dr. Vlaming verwachtte veel van
deze vereeniging, om de beoefening van de we
tenschap onder ons katholiek volksdeel op hoog
peil te brengen en te houden. Zü die wel willen
voortgaan op het gevaarlük pad van weten
schappelijk werk, maar bet veretechte milieu
en de noodlge middelen missen, en degenen die
uit een zekere schuchterheid de vrucht van hun
studies niet openbaar maken zouden nu de
noodlge hulp hebben om ook goed voor den
dag te komen.
Vogels liet er geen gras over groeien en
klampte Vlaming aan, om dan maar direct de
juridische afdeeling te willen voorbereiden.
Door de dagelüksche zorgen voor zün paro
chie geheel en al In beslag genomen, waarbü
nog kwam dat hü als expert In het Kerkrecht
met alle aanhangig gemaakte huwelüksgevallen
te maken kreeg, heeft hü het voorzitterschap
van .Betrus Canlsius" en het moderatorschap
van ..St. Augustinus” te Leiden moeten op
geven.
In Haarlem nam de voortvarende pastoor het
initiatief tot het luiden van de klok van 900
K.G., welke pastoor Frankemölle aan "de kerk
had gegeven. De klok had alleen bü den dood
konlng Willem III geluid. In Haarlem
heerschte de onjuiste overtuiging, dat klokken
gelui van kerken niet geoorloofd was, krachtens
ren beschikking van den heer Fock. Commis
saris der Koningin in Noord-Holland.
Pastoor Vlaming ploos het geval uit en de
jurist kon geen grond voor die overtuiging vin
den. Dus: luiden!!
Om meer tüd te hebben voor de zaken van
de Kerkelüke rechtbank, die hoe langer hoe
veelvuldiger voor elk geval opnieuw moest wor
den Ingesteld, kreeg hü In April 1915 de rus
tige parochie van Berkel en Rodenrijs.
Gemakkelük was zün taak niet: de verant-
woordelükheid voor de parochie kwam tenslotte
toch op hem neer ondanks de toenemende
drukte aan de diocesane rechtbank.
Hü verdubbelde In Berkel de schoolgebouwen,
breidde het St. Petrusgesticht voor ouden van
aagen uit. stichtte een Jeugdgebouw met kapel
en zorgde bovendien voor den uitbouw en ge-
deeltelüke vernieuwing van de kerk.
De activiteit, die Mgr. Vlaming als defensor
vinculi. verdediger van den huweUjksband. welke
functie hü telkens kreeg toegewezen, heeft ont
plooid, is enorm.
Maar de bekende langzame voorzichtigheid,
waarmee de instanties te Rome moellüke geval-
menigmaal doen
len behandelen, heeft hem
tintelen van ongeduld.
In Augustus 1928 heeft
Aengenent, zün vroegeren
Z H. Exc. Mgr.
collega als War-
monds professor, hem een plaats gegeven In het
Haarlemsch Kathedraal Kapittel. Op den Con-
sccratiedag reeds, den 25sten Juni 1928 be
noemde de Bteschop hem tot zün opvolger als
Kanunnlk-Theologaal. De nieuwe Bteschop
gaf hem al spoedig de opdracht om een
permanente diocesane rechtbank voor te
bereiden. Tot dan toe was voor elk apart geval
de rechtbank door den Bisschop samengesteld.
In Februari 1929 benoemde de Bteschop hem
tot Officiaal, voorzitter van en rechter in de
rechtbank. Tot Augustus 1931 heeft hü dat
ambt waargenomen, en al dien tüd is hü voor
den Bteschop helper en plaatsvervanger ge
weest in Kerkrechtelüke zaken,, zooals Mgr.
Möllmann, de vicaris-generaal, het te voor gees
telüke en tijdelüke zaken.
Als officiaal ging hü te Heemstede wonen
om gemakkelüker met de andere leden van de
Haarlemsche Curie te kunnen samenwerken.
Hü moest echter in Augustus 1932 het zware
werk wel aan Jongere krachten overgeven, daar
zijn gezondheid het niet meer toeliet de groote
lasten er van te dragen. Kanunnik Aalberee
neemt nu zün plaats als officiaal in.
In deze laatste jaren heeft Mgr. Vlaming on
danks het vele proceswerk. nog tüd gevonden
om met pater G. W. A. Tuntesen In 1932 een
Nederlandsche vertaling van een Fransch
werkje van Mgr. Durieux te verzorgen.
Van dit boek de .Huwelükswetgeving der
Katholieke Kerk”, te reeds een tweede druk ver
schenen.
Onder de priesters die op 15 Augustus cm
Jubileum vieren van vele jaren priesterleven
zün er slechts twee Mgr. dr. Vlaming en
Mgr. dr. Van Nooit die het geluk hebben den
rüftigsten verjaardag van hun priesterwijding
te mogen gedenken.
Wel heeft Mgr. Vlaming zich uit den acUe-
ven dienst moeten terugtrekken, maar den dag
te mogen beleven, dat vóór vüftig jaar de Bte
schop hun de handen oplegde, is een voorrecht
Slechts aan weinig priesters gegeven.
Mgr. dr. Theodorus Maria Vlaming, geboortig
van Amsterdam, begon zün studie aan het
oude Hageveld te Voorhout. Na te Warmond
den theologtechen cursus ten einde te hebben
gebracht, werd hü 15 Augustus 1884 priester
gewüd. Mgr. Bottemanne gaf hem toen de op
dracht in Rome aan de 8t. Apollinaris Unlver-
sitelt zich verder te gaan bekwamen in het
Kerkelük recht.
Hier promoveerde hü tot doctor utriusque
juris, doctor in de beide rechten in het Ro-
meinsch en in het Kerkelük Recht.
Na zün terugkeer uit Rome In 1888, heeft
Deken Taverne te Rotterdam voor enkele we
ken een geleerden astestent gehad In den per
soon van den nieuwen doctor. Zün Bisschop
riep hem echter spoedig naar Warmond, waar
hü als opvolger van prof. De Bruin de leerstel
lige godgeleerdheid ging onderwüzen. In No
vember 1892 kwam dr. G. van Noort naar War
mond, om het professoraat in de dogmatiek
over te nemen. Prof. Vlaming trad nu in de
plaats van prof. W. van Halen, die tot dan toe
onderwijs in het Kerkelük recht had gegeven.
Beide professoren volgden nu ieder een eigen
richting prof. Van Noort groef zich in in de
dogmatiek en verzamelde de gegevens voor zijn
serie glasheldere, rustige handboeken; prof.
Vlaming verankerde zich in de Kerkelüke wet
geving en werkte aan de voorbereiding van zün
Vlot handboek over het huwelüksrecht.
De studenten, die hü toen heeft ingewijd In
de geheimen van het oude Kerkelük recht, nu
al pastoors met zilver om de slapen herinneren
zich nog hoe systematisch en onderhoudend de
professor hun den weg wist te wijzen In het
doolhof van het omvangrijke Corpus Juris, de
groote verzameling van Kerkelüke decreten en
bepalingen, welke geldend was voor den Codex
van bet Kerkrecht van 1918. Prof. Vlaming was
bovendien de eerste Warmondsche hoogleeraar,
die >nrt de oude traditie van dlcteerende pro
fessoren geheel en al brak en in vrije voor
drachten zün studenten wist te boelen. Als lei
draad bü zün colleges schreef hü tractaten.
welke echter niet in den handel werden ge
bracht, maar werden gedrukt 4n usum priva
tum", tot gebruik van de seminanestudenten.
Zün tweedeelig werk over het huwelüksrecht
in de Katholieke Kerk. „Praelexiones Juris
Matrimonii”, heeft hü in zün professorjaren
te Warmond voorbereid en, volgens mondelinge
traditie, in den tüd van één aomervacantie ge
schreven. Voor dag en dauw was de professor
op de been, om na zün H. Mis nog een goed
stuk van den koelen ochtend voor den boeg te
hebben. Na een korte siesta in den heeten na
middag. werkte hü tot des avonds laat onver
poosd verder aan zün breed opgezette in klas
siek tetün geschreven handboek.
Na het verschonen van den Codex heeft de
jubilaris zün werk hieraan aangepast, zoodat
zijn boek nu nog gezaghebbend te. Tot in Rome
toe, oa. door Cappello, professor te Rome in
het Kerkrecht, wordt dit werk van Mgr. Vla
ming geprezen en geciteerd.