I PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd 4 f (72.80 SKet w^Aaal van den daq Twee machtige Japansche concerns GROOTE INVLOED OP DEN WERELDHANDEL Pacht-varia Alle abonné’s MAANDAG 20 AUGUSTUS 1934 Mitsoei en Mitsoebishi I Handel in verdoovende middelen naar het SPAANSCH Tijger door inlander met *n bijl gedood Eingenaardige gebruiken in Engeland Zakbijbel na 17 jaar teruggekregen f De groote leider* der smokkelaar* kan men niet op het spoor komen De voornaamste bedrijven van handel en industrie in Japan zi/n sinds eeuwen in han den van twee families OOGSTMAAND iimiiiiiiiiin 1 PER FL Jk Ju myn woord, dat ik. goodra de AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Krant na 15 eeuwen opgeheven iiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiniiiiimmiiiiiiiiiiiin ■Ishute was Mlt- I als myn waarde klein - Is IX OTT REINA’S DAGBOEK 17 Aagastus (Wordt vervolgd) X nTIP VAN BOOTZ De man hield woord. Onmlddeliyk na aan komst te Helsingfors werden wij voor den rech tercommissaris geleld, wlen wy ons wedervaren vertelden. De man was vreeseiyk boos op de belde mannen, die ons weer over de grens had den willen voeren. Zulk eigenmachtig optreden moest gestraft worden en dit sou dan ook ge beuren. Inmiddels werden wy In vrijheid ge steld, met het verzoek ons voorloopig ter' be- De oudste gedrukte Chlneesche krant, het dagblad „Peking Beo”, dut dezer dagen 1534 Jaar bestond, is voor de laatste maal versche nen. Omstreeks 400 na Christus werd het blad cp geel zijden papier gedrukt en verscheen op onregelmatige tijden. Sedert 1800 verschijnt het dagelijks. Herhaaldelijk moest de uitgave onder den druk der elkaar snel opvolgende politieke gebeurtenissen In China In den loop van de vorige eeuw gestaakt worden, doch dan ver scheen het na korten tijd onder anderen naam. om zoodra de omstandigheden zich weer ten gunste gewijzigd hadden, opnieuw als „Peking Bao” te verschijnen. aanstaande vlootconfe- mg hiervan voor Japan, schijnt er meer dan ooit een verlangefi te be staan bij de Japansche Jeugd om bij de marine te gaan. Bij de militaire academie te Edajlma hebben dit jaar 7.130 jongemannen toelating gevraagd, hetgeen 1425 meer is dan het vorige jaar. Ook de machinisten- en andere scheepvaart- scholen hebben een grooten toeloop van leerlin gen. ier werd in een boech plotseling verrast door l slechts zijn houthak- tte den aanval van den •p zich op het dier en boven op den kop. Dit teveel voor hem, want wam pas ge ruimen tijd ten tijger, die door den 1 gedood was. Voor het op te richten Honing Albert is reeds meer dan twee millioen francs bijeengebracht en nog steeds komen de bijdragen binnen. De middelen van dit fonds sullen gedeeltelijk worden gebruikt voor het standbeeld en voor de rest voor het stichten van een nationale bibliotheek, overeenkomstig den wensch van konlng Leopold. Deze biblio theek zal den naam van den overleden konlng dragen. presen- m(jn de een van een enorm letters op den gevel de zetel van het adres van thans, na stuurde. waren leden van de Lappo-beweging, die ieder een die uit Rusland afkomstig is en van wlen niet op duidelijke wijze biyk» dat hy geen com munist is, onverbiddelijk over de Russische grenzen terugzetten. Van alle kanten kwamen er thans .mannen aanzetten, die ons over de grens wildenwerken. Plotseling klonken er kreten en geweerschoten. Voor we het wisten waren we gewikkeld in een gevecht tusschen Het gevecht was spoedig beslist ten gunste van de gendarmes en weldra waren we allen geboeid In het douanekantoor samengebracht, waarna we allen op transport naar de hoofd stad werden gesteld. Tijdens de treinreis leg den we onzen bewaker uit hoe we in deze man ons met Een Australisch soldaat, Wallace Grichton. die gedurende den wereldoorlog aan bet Wes telijk front in Frankrijk vocht, werd in April 1(17 tijdens een hevig gevecht nabij Bullecourt door een machinegeweer-kogel gewand en ge vangen genomen. zyn bezittingen werden hem afgenomen. Dezer dagen ontving hij een brief van een Dultacher uit Breslau, die een zakbij bel In zijn bezit had met den naam en het den oorspronkeiyken eigenaar en zeventien jaar den bijbel terug- „Hè, dat Is anders dan t lapje, dat ik je ge geven heb.” ander groot magazijn, stapte naar een dame ••aMsesesMtssssssissseaeseesetatetssssMassMeeaeM De boodschap van m ’n vrouw I Toen na eenlge dagen de zaken waren afge wikkeld, hadden wij volkomen vrijheid van handelen. Inmiddels was er nog van Russische zijde een poging gedaan om onze uitlevering te bewerkstelligen, doch de Flnsche autoritei ten dachten er niet over. Ternauwernood wa ren we hier aan een groot gevaar ontsnapt. De mannen der Lappo-beweging kregen nog' een leelijke pijp te rooken. Wat een heerlijk strand, dat van Rulselares! Wat is het er moot, en wat een zuivere luchtt Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben, als ik niet mee had willen gaan. Grootvader bad gelijk, aooals altijd. Sinds ik hier ben,-adem Ik met volle teugen de zuivere zeelucht in, en ik acht me nl’ts te groot, om door de duinen te rennen, en languit in de zon op het strand te gaan liggen, onder de beschutting van mijn parasol, zonder eenlge andere bezigheid, dan naar Francisquin te kijken, die zandkasteelen maakt, of het ge kabbel der golven gade te slaan, die onophoude lijk af en aan rollen. Rulselares is een vteschersplaataje klein, doch <wg aardig. Er atia vier yilla’s langs het ‘t Is vacantie en, natuurlijk, Werkt het weer daarbij wat mee, Dan is het uitgaan even logisch Als het heele ABC! En wij rijden graag per auto! ‘t Is een uiting van den tijd, Wijl je in een auto prachtig En er uiterst snel mee rijdt. Auto's zie je in de steden. Aan de badplaats, bosch en hei; Langs de mooie buitenwegen Rijden zij in lange rij. Auto’s zie je, die betaald zijn Of nog loopen op termijn. Doch het is gewoon verbazend, Zooveel auto’s als er zijn! En als droeve consequentie Van die machinale vloot Is het aantal ongelukken ----- In de laatste weken gróót. Nooit werd zooveel „aangereden" Of werd in een sloot „geland”, v Nooit hield maag’re Hein inhalig Zóóveel troeven in de hand! Ach, de dood heeft geen vacantie, Ook niet bij het schoonste weer.... Want hij oefent graag de doodstraf Op de zonden van ’t verkeer! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) „Anders!" riep ik. ,4a, t is anders. Je dacht, dat je 't zelfde wou hebben. Maar je vergiste je. Turksch rood moest je hebben. Derde toonbank links! Ik wil zeggen, as nemen allemaal Turksch rood." M n vrouw keek me verbaasd aan, en toen deed ik haar bet verhaal mijner kwellingen. „Enfin," zei ze, „dat Turksch rood is veel mooier d^n wat Ik eerst had en je hebt er zoo veel van meegebracht, dat Ik 't andere heele maal niet hoef te gebruiken. Ik wou, dat ik maar eerder aan Turksch rood gedacht had.** „Dat wou ik ook,” zei ik. de Mlddellandsche Zee op dit vreedzaam plekje voortdurend kalm blijver.. Het terras voert aan één kant naar een ruime trap, die onderaan als aanlegplaats dienst doet, en bovendien ver heft zich daar een slanke toren, van welks overdekte galerij men een inter essiint uitzicht beeft op het alles overweldigend landschep. Een ander optrekje, ook heel smaakvol en geriefelijk, Is dat van markiezin Souza, die "hier den aczner doorbrengt met haar zuster, hertogin Ordague. Mevrouw Souza Is een erg knappe en lieve dame, die verbazend leuk met Francisquin kan spelen. Heur haren, die heelemaal wit zijn, doen haar jonge teint er. haar mooie levendige oogen nog des te meer uitkomen. Naar Ik van tante Marilena hoor, te ze met achttien jaar getrouwd en weduwe geworden toen ze 23 was; en is er geen menscheiyke kracht in staat geweest, om haar te doen besluiten, een tweede huwelijk aan te gaan. Ze heeft een zoon, die erg knap is, en bijzonder op haar lijkt ook wat karakter betreft, aooals tante Carmen zegt. Hij te offi cier, en als ik me niet vergis, moet hij die Pablo Sousa wezen, die oom Rocamadre toen noemde als dood of vermist, bij de laatste gevechten In Marokko. Eiken avond gaan we bij haar en baar zuster thee drinken. Het Hikt haast niet te gelooven, dat ae zusters zijn. De hertogin te een dragonder groot en leeiyk. slechts zeventien procent van de uitgevoerde In Japan gefabriceerde artikelen door de zware industrie vervaardigd zijn. De rest, of 83 pCt. te het product van handenarbeid. De Japanner Is dan ook een uiterst geschoold handarbeider. De vlngervaardlgheld, die de Japanner bezit, tengevolge van het gebruik van het schryfpen- see^en de etensstokjes, komt hem bij den hand- Een der industrieën van Japan, waarover wel het meest gesproken en geschreven wordt, te de rijwielindustrie. In geen enkel land van de we reld werden zooveel rijwielen bereden als in Japan. Het aantal rijwielen, dat In dit land in circulatie is, wordt op zeven millioen geschat. In Japan zijn ongeveer tweehonderd rijwlel- fabrieken. Slechts een tiental van deze fabrie ken werken met 100 tot 200 arbeiders. De rest te bijna hoofdzakelijk huisindustrie. Hier werkt men volgens oud patriarchaal familiesysteem. De arbeidstijd is 10 A 12 uren per dag. met slechts twee rustdagen in de maand. De in dustrie is in zooverre gerationaliseerd, dat tedere werkplaats zich gespecialiseerd heeft op de vervaardiging van een bepaald onderdeel. De grootindustrie houdt zich dan ook uitsluitend bezig met het monteeren van de op deze wijze vervaardigde onderdeelen. De lage arbeidsloonen. ver doorgevoerde ra tionalisatie maken het mogelijk, dat de ver koopsprijs voor een in Japan vervaardigd rij wiel varieert van 20 tot 40 yeti, hetgeen in Ne derlandsen geld ongeveer negen tot zeventien en-een-halve gulden te. Als ik die zekerheid bad.... prevelde hij, •teof hij tot zichzelf sprak, doch, onbewust van «Ie bezorgdheid, die In zijn oogen te lezen stond. O ja? Nu, die zekerheid kan ik je geven. Ik zou me ontzettend vervelen, als ik geen prettig gezelschap had In Rulselares. Het te dus uit egoïsme, om je niet te ver- wlen, dat je....? Lorenzo! riep Reina woedend! Wil je. dat ik je ooren wasch? Goetje hemel nog toel... Hu, goed. ja. ik stel ontzettend veel oelang in js gezondheid, in je welzijn, in dat je op tijd bist krijgt. En daar Ik geloof, dat je In die veertien dagen dat allemaal in Rulselares kunt genieten, heb ik hemel en aarde bewogen. je daar te brengen. En bovendien natuurlijk, ik ben ook een beetje egoïstisch wat betreft, dat ik prettig gezelschap wil hebben.. Ik had nooit gedacht, dat Iemand mijn gezelschap prettig zou vinden.... Nu, ik ben erg eigenaardig, «ie je, en «aaram vind ik Jou betooverend. Ik houd van •Ues. wat vreemd te. en jij bent heelemaal een buitenmodel leniaiKi laatste boom hier omgehakt is, by Jullie in Rulselares kom. Francisquin was reeds in den auto geklommen. Lorenzo boog, om juffrouw Bolvadal de hand te kussen. Misschien legde hij in dat eenvou dig blijk van eerbied wat meer geestdrift dan anders, want Reina haastte zteh, om In den auto te stappen. Toen de wagen de bocht om reed, richtte Reina zich nieuwsgierig op. DAAr stond Lorenzo nog, in de gloeiende zon, midden op den weg, terwijl hy den wagen nakeek, die in een stofwolk verdween. Een half uurtje later kwam Reina zegevierend op het kasteel terug. Nu? vroegen baar grootvader en Marilena met spanning. Ik heb gezegevierd over de heele linie wwax het heeft ontaettende moeite gekost. U had eene moeten zien, hoe koppig die kerel was, en wat een stommerik! Hy had in de Middeleeuwen moeten teven, met die ideeën van hem over zijn eer! Nu ja, maar tenslotte.... Tenslotte: te hij overtuigd, tot pap gesla gen. In Rulselares, zoodra hij den laatsten pijn boom heeft omgehakt. Nu, tante, doe me het genoegen, even te vragen, dat ze wat water voor me haten, want mijn toog te droog van al het praten. De wist wel, dat Ik niet beter kon doen, dan Jou als gevolmachtigd minister uit te sturen, ast haar grootvader lachend, onderwijl Marilena In eigen persoon water voor Reina ging halen. Er te geen man, die weerstand kan bieden aan een knap meisje, dat bovendien zoo sympathiek dochter. De „waarde kleindochter" antwoordde niet teneinde de illusies niet te verstoren, die haar grootvader aangaande haar macht scheen te koesteren, maar zij vond, dat ze niet heele maal op den julsten weg waren. Dat portretje op dien sigarettenkoker.... en die tegenstrib beling van Lorenzo! Het was niet alleen trots: het was ook wel vijandigheid tegenover eiken anderen vrouwelijken Invloed! In leder geval was de „ééne” voor ditmaal in een hoek ge dreven. Even voelde zij toch haar ijdelheid er. eigenliefde bevredigd. handel, die door haar bestreden wordt, dan ook Is, wordt eerst geheel duidelijk, wanneer men weet, dat alle medici ter wereld voor genezings- doelelnden jaarlijks 320 ton opium noodlg heb ben, 8 ton morphine, 8 ton heroïne en geen haschtech. Inmiddels worden jaarlijks verhan deld: 45000 km opium, 50 ton morphine, 30 tor cocaïne, 80 ton heroïne en 40 ton haschtech Voor deze bedwelmende vergiften die gedeelte lijk nog met andere chemische middelen ver dund worden, betaalt men In den sluikhandel ongeloofeiyke sommen, en bet te geen wonder dat de leiders van dezen Internationalen handel in t verre Oosten generaals en heele legers koo- pen, om him productie te beschermen, en dat zjj zich met hun ongehoorde rijkdommen ge- makkeiyk Invloed kunnen koopen op politiek en economie. Bijna In alle corruptieschandalen speelt de cocaïne een rol zooate men weet heeft ook Btavteky er zijn voordeel mee weten te doen. Deze cocaïnemagnaten en oplumhan- delaars zijn de onbeperkte heerschers In een rijk waarvan men de geheimen nog lang niet doorgrond heeft. Want terwijl dagelijks voor de rechtbanken van alle landen kleine smok kelaars van cocaïne e.d. veroordeeld worden, te het nog nooit gelukt, een der groote leiders de zer industrie en handel ook maar op het spoor te komen. „Dit huls te vermaakt aan de Parochiebesturen tot jaariyksche viering van den Bt. Maartens- dag. Anno Domini 1753.” Het huis wordt tegen een zeer lage jaarlijksche huur verhuurd, en na aftrek van de koeten voor reparatie wordt de huur besteed om den inwoners van de stad een feest te geven. De laagste huishuur te een shilling 's jaar», van het volk ontvangen voor het bezit van Marlborough House. Dezen post kan men vaak in het financieel verslag, dat jaarlijks ver schijnt, aantreffen ouder de Inkomsten als „£r- kentelükheldshuur”. strand, een vuurtoren op een soort kaap, dan de huisjes van de kustwachters, en ten slotte een kraan, die opgevreten is van de roest, en daar te blijven staan, na een poging, om een steiger aan te leggen, die het niet verder ge bracht beeft dan de teekeningen. En wat een meeuwen! Bij het krieken van den dag gaan ze naar zee, en dan te bet verrukkelijk om te zien, hoe ze dan in zee gaan, met uitgespreide vleu gels boven hen de dageraad met karmijn- roode tinten, en achter-ben-aan een zilveren zog van schuim. We hebben den grooten auto meegebracht, en maken nu en dan heerlijke uitstapjes langs den weg die voortdurend evenwijdig met de zee blijft loopen. Francisquin te zoo bruin als een tor, en Ik zelf Ik ben bang, dat het ook niet lang meer duren zal, tot ik er uitete ate een gebakken tegeL toe en teerde staaltje met gewone vraag. „Achterste toonbank links”, <el ze. Ik ging er heen en vroeg aan de dame achter de toonbank: „Hebt u ook rood katoen aooals dit?" ..Neen mijnheer, wel Turksch rood." Eeuwig Turksch rood! Ik capituleerde. „Goed,” zei ik, „geeft u dat dan maar?" „Hoe veel wenscht u?" ,Jk weet niet, geef me maar zes eL" De dame keek me een beetje raar aan, maar ging zes el Turksch rood afmeten. Toen tikte ze op de toonbank en riep: „Cassa!” Een klein meisje met gele vlechten kwam aangeslenterd. De dame schreef op een brief het aantal ellen, den naam van het goed, haar eigen nummer, den prijs, de waarde van het bankbiljet, dat Ik haar toereikte en nog een en ander, waarschijnlijk de kleur van m*n oogen en de windrichting. Toen schreef ze alles over in een klein boekje, dat ze bij zich had. Toen gaf ze den brief, het geld en het Turksche rcod aan bet geelharige kind. Het kind schreef den brief over in een boekje dat ze bij zich had en verdween toen met brief, Turksch rood en geld. Na een zeer lang tijdperk, waarin het kind, waarschijnlijk na tal van manipulaties, het goed, den brief en het geld naar een centralen lessenaar bracht, kwam het bij me, gaf 't geld terug en het pakje Turksch rood. TUd om te werken was er dien middag niet veel over en toen Ik thuis kwam, gaf ik bet pakje katoen aan m*n vrouw. Ze rolde bet uit en riep: oen ik van huls ging naar het kantoor, gaf m*n vrouw me een boodschap mee. Ze gaf me een klein stukje rood katoen en vroeg, of Ik uit de stad twee en een kwart el van dit goed voor haar wou meebrengen, als t niet te veel moeite was. „Heelemaal geen moeite," rei Ik. stak het stukje katon In m'n zak en holde naar m'n trein. Met lunchtijd ging ik naar een grooten goed- wlnkel om de boodschap voor mijn vrouw te doen. Er wandelde een heer rond tusschen de toonbanken, waar lange rijen meisjes nog lan gere rijen klanten stonden te bedienen, en Ik vroeg hem of ik even «rat rood katoen mocht teen. „Dezen kant meneer.” leidde hij me den win kel door. „Juffrouw Truus, laat meneer eens wat rood katoen zien.” „Welke tint wou u hebben?” vroeg juffrouw Truus. Ik liet haar het tintje zien, dat m'n vrouw me gegeven had. Ze keek er naar en gaf het me terug. Toen haalde ze een groote rol katoen naar beneden en sloeg het open. „Dat te niet 1 zelfde," zei Ik. „Neen, niet precies," zei ze. „maar 1 te veel mooier dan uw staaltje.” „Dat kan wel,’' zei Ik, .maar 't moet hier bü komen, ziet u. Er te al iets gemaakt van dat katoen en dat moet vergroot of versteld wor den of zooiets; dus t moet dezelfde tint zijn." Het meisje antwoordde niet, maar haalde een andere rol. ..Dit te dezelfde tint," ze! ze. ,4a, maar t te gestreept." .Strepen worden tegenwoordig erg veel ge dragen.” „Jawel, maar t te niet om te dragen, t Is Iets voor meubels, geloof Ik. In leder geval moet 't heelemaal effen zijn." ..Heelemaal effen zult u niet vinden, of u moet Turksch rood nemen.” „Wat te Turksch rood?” vroeg ik. „Turksch rood is heelemaal effen katoen," antwoordde ze. ..Laat u me dat dan even zien.” „We hebben op t oogenbllk geen Turksch rood meer, maar we hebben heel mooi effen katoen In andere kleuren.” .Aan andere kleuren heb ik niets, t Moet hier by komen." „Zulk goedkoop goed vindt u haast nooit in dezelfde tint,” zei ze en ik verliet haar. Ik ging een winkel in, een paar deuren ver der. Aan een heer, die met z’n handen <»p den rug voor in den winkel stond, gaf Ik het staal tje en vroeg: „Hebt u ook zulk katoen?" „Zeker meneer, derde afdeellng rechts." Ik ging naar de derde afdeellng rechts en toonde mijn staaltje aan den bediende, die daar stond. Hij bekeek het aan belde kanten en zei: ,X>*t hebben we niet.” „Die meneer zei, dat u 1 wél had,” zei Ik. „We hebben 1 gehad, maar 1 te uitverkocht.” Het volgend adres dat ik bezocht, was een zeer groot stoffenmagazljn. Ik vroeg aan den eersten verkooper. dien ik zag, of ze rood ka toen hadden, geiyk aan mijn staaltje. „Op de tweede verdieping," zei hij. Ik ging de trap op en vroeg aan een man: „waar kan Ik rood katoen vinden?" „Achterste kamer links. Hier schuin tegen over." En hy wees naar eer. verren hoek. Toen tk daar kwam, vroeg Ik om rood katoen. „Tweede toonbank van hier af,” zei de man. Ik ging daarheen en toonde myn staal. „Katoen beneden.” zei de num. „En beneden zeiden ze, dat t hier was.” „Die effen stoffen niet. Beneden heel achter aan, aan dezen kant.” Ik ging naar beneden, heel achteraan, aan dezen kant. ..Heb u ook zulk goed?” vroeg ik. „Volgende toonbank,” zei de aangesprokene. „Tripp. rood katoen.” De heer Tripp nam myn staaltje en keek. „Die tint hebben we niet in deze kwaliteit,” zei hy. „Wel In andere kwaliteit?” vroeg ik. „Ja, we hebben 't beter." En hy nam een rol en ontvouwde een paar el. „Dat te de tint niet,” zei ik. „Neen, maar t te fijner en de kleur is beter." „Dus 't zelfde hebt u niet?” waren geraakt. De gelooven en beloofde In de hoofdstad zich Van de vier optrekjes, die er in Ruteelares zyn, te er een, „Villa del Mar" van mijn grootvader. Het te een tamelijk klein gebouw, vergeleken bij het kasteel, maar add vrooiyk, aardig Ingedeeld, en met smaak gemeubeld, dat het een Intens knussen Indruk maakt. De fundamenten worden omspoeld door de zee, want het staat vlak aan het water, en het prachtige terras aan den seekant rust op een paar dikke yzeren zullen, en steekt een aantal meter In zee uit. Als men in een van de rieten stoeltjes zit, krygt meq den Indruk, dat men aan van een «top B> 4mut da wateren van situatie verzeild scheen ons te by aankomst Je wou wat anders zeggen.Ik zag het op je lippen. Ik wou zeggen, dat je een stommerik was! riep Reina uit, geprikkeld door het kalme en Ironische verzet van Lorenzo. -- Goed, laten we er niet meer over praten. Ik zal tegen groot vader zeggen: „Grootvader, Ik ben niet ge slaagd. U hebt een slechte onderhandelaarster gekozen. Van een man, die verliefd te. kun je tegenwoordig niet de "minste galanterie ver wachten. Behalve die „ééne", verdient de rest van de vrouwen niet eens, dat je ze aankykt. Dus nu weet u het." Lorenzo zag Reina vastberaden van den boom stronk opstaan. Een hevige blos kleurde zyn gelaat, toen hy de laatste woorden van het meisje hoorde. Doch bijna op hetzelfde oogen bllk maakte die blos plaats voor een doodeiyfce bleekheid. Wie heeft jou gezegd, dat Ik verliefd ben’ vroeg hy met plotseling veranderde stem. Reina antwoordde niet, zy wees slechts met haar fyngevormde hand naar den sigaretten koker dien Lorenzo nog altijd spelenderwijze van de eene hand in de andere liet gaan. Dan vroeg zy op haar beurt, met spottende kalmte: En dat portretje? Lorenzo stopte snel den sigarettenkoker in den zak van zyn pantalon. Met een geweldige Inspanning van zyn wil dwong hy zich tot volmaakte kalmte, en op een toon, waaruit onverbiddeiyke ernst en beslistheid sprak, ver klaarde hy: ,Jfeen meneer. Mteerhlen in de gordijnen- afdeellng, zeede verdieping." Ik nam dus de lift en steeg naar 1 dak. „Rood goed? Gcrdynenafdeeling, andere eind van deze etage,” zei een man. „Ik ging daarheen. „Eerste etage, katoenafdeellng,” zei de ver- kooper Ik nam de lift, daalde af en stapte de rtraat op. Dr had m'n bulk vol van rood katoen. Maar Ik zou nog één poging wagen. Ik betrad een oo dit blad sUn Ingevolge de verzekerlngsvoonraarden tegen f Dflfïfk by levenslange geheels ongeschiktheid 1st werken door f ’7Cfl by sen ongeval met by verlies van een hand f 1 9C oy verlies van ssn CD by een breuk van Z Aft by verlies van *B ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen I üifvUt" verlies van belas armen, belde boenen of belde oogen J f doodeiykan afloop J een voet of een oog f 1 si «Je duim of wijsvinger f «/(/«-been of armj 7Vo" anderen vinger •w—e handel in verdoovlngsmlddelen, in alle 1 cultuurstaaten vervolgd, beschikt niette- mln over een bedrijfskapitaal van 3 mil liard gulden, over een leger van een paar dui zend menseben, uit alle naties gerecruteerd, en over politleken invloed, die wel achter de cou lissen werkt, maar daarom niet minder reëel te. De Volkenbond beeft reeds jaren geleden een comité In het leven geroepen, om dezen wereldslulkhandel te bestryden, en aan hem danken wy de cyferz, waarover men thans be schikt. Het te gebleken, dat deze handel de derde economische factor in de wereld is, hy volgt onmlddeliyk na, de petroleum en de oorlogsindustrieën. Zooëven vergaderde de ge noemde commissie die uit 33 vakmenschen be staat te Genève. Zy wordt bestuurd door man nen als Sir Russel, den commandant der politie macht te Cairo, (waar, aooals men weet een der grootste snokkelcentra zich bevindt) en als Ausllnger, den chef van oe Amerlkaansche com missie tot bestrydlng van den handel in ver- doovlngsmiddelen te Washington. Tot nu toe heeft zy aan de practyk weinig kunnen veran deren. Doch van welken omvang deze onwettige •J-? en van de karakteristiekste byzonderheden p^van het Japansche economische bestel te ■“dat de voornaamste bedrijven van handel en industrie, alsmede het bankwezen, sinds eeuwen in handen zyn van twee families. Zon der eenlge overdryving kan men zeggen, dat deze families het monopolie bezitten, zy con- troleeren de productie, regelen In- en uitvoer en geven dientengevolge de richting aan van de door de Japansche regeering uit te oefenen handelspolitiek. In gansch Japan kan men geen stap doen zonder de namen Mitsoel of Mitsoebishi tegen te komen. Te Tokio bevindt zich In de drukste gedeelten van de stad kantoorgebouw. Met groote koperen staat de naam van de firma op den .Mitsoel Gomel Kalsha". Dit machtigste Japansche concer De oprichter van dit ham soel Hacherobbd, een eenvoudig dorpeling, die omstreeks het midden van de zeventiende eeuw geboren werd. Ate kind muntte deze al uit door bijzondere intelligentie, en op zyn zeventiende jaar verliet hy het oudcriyk huis, om zich te Kyoto, de voormalige hoofdstad van het Ja- pansche keizerrijk, te vestigen. Na een verbiyf van eenlge jaren. vertrok hy In 1673 naar Yedo, <t huidige Tokio, waar hy de grondslagen legde voor de in latere eeuwen aoo machtige wereld- tirma. Dat de fortuin hem niet ongunstig gezind was, bleek wel uit het feit, dat hy bij zyn dood een aanzieniyk vermogen nallet. In zyn testa ment kwam de bepaling voor, dat zyn nakome lingen gezamenlyk de zaken der tirma zouden voortzetten, en nu, ruim twee eeuwen later, is de uiterste wilsbeschikking van den oprichter van de firma nog steeds van kracht en leeft voort In de stichting van de Mitsoel Partner ship Oy. Leden van deze vennootschap zyn de hoofden van de elf families Mitsoel. President is de erfgenaam in rechte lyn van het geslacht Mitsoei. De leiders van de verschillende doch- ter-ondememingen van het concern worden door dezen familieraad benoemd. Ieder lid van deze elf families legt by zyn meerderjarigheid een eed af, waarby hy belooft den geest zyner voorvaderen getrouw te blyven, naar eer en ge weten de regels In acht te nemen, die de grond slagen zyn van de handelsorganlsatle van de firma. ZooaB gezegd, te het Mitsoel-concern niet al leen een van de grootste ondernemingen van Japen, doch kan gerekend worden tot de mach tigste concerns van de geheele wereld te be- hooren. De firma bezit groote rubberplantagee op Malakka. reusachtige bosschen in Hokkaido, steenkoolmynen, alsmede goud-, zilver-, rink-en kopermijnen. Het concern heeft zijn eigen bankinstelling met kantoren te Tokio, Yoko hama, Shanghai. Bombay. Landen en New- York. De maatschappy handelt in de meest ult- loopende producten, zooate: zyde, katoen, jute, papier, houtstof, vleesch in blik, thee, tabak, bier, lucifers, kamfer, zeep en geneesmiddelen. Het concern heeft eveneens zyn eigen vloot, be staande uit vyf en dertig stoomschepen met een totaal tonnage van 300.000 ton. Met deze vloot wordt een regelmatige dienst onderhouden met de Phillppynen. Siam en de Vereenlgde Staten van Noord-Amerika. Mitsoei bezit voorts zyn eigen dokken en loodsen in de voornaamste Japansche havens. De firma heeft eigen scheepswerven, zy controleert de Japansche zware industrie en heeft een groot aandeel in de leveranties ten behoeve van de nationale verdediging. Kortom, er is geen tak van handel of industrie waar deze famllieflrm’ aangevende plaats Inneemt. Het c niet minder dan honderdvyftig nemingen, wier flnancieele en poll niet te schatten te. De Mitsoebishi's wedijveren met in omvang en belangrijkheid. Dit oe meeste industrieën gerationalis de uiterste lage productiekosten k panache artikelen tegen scherp cc prijzen op de wereldmarkt. Als byzonderheid dient hierbij n het Engelsche graafschap Warwickshire moet aan den landheer van Knlghtlow elk Jaar op Sint Maarten (11 November), 's morgens by zonsopgang een pacht betaald worden, die „Wraakgeld” wordt genoemd. De pechtschuldlgen moeten driemaal om een kruis, dat daar staat, loopen, onder het zeggen van „Wraakgeld", en het geld daar, in het byzyn van een getuige, in een gat van het kruis leg gen. Wordt dit niet bebooriyk gedaan, dan te een witte stier de boete. Waarvoor dat gebruik te Ingesteld, weet niemand, en evenmin weet iemand, waarom het in stand blyft. Een niet minder zonderlinge pacht heeft nog niet aoo lang geleden In Denemarken bestaan. Deze werd eveneens op 11 November, op bet kasteel Breltemberg, by Itzehoe, betaald. Een vroegere bewoner van het kasteel, graaf Rant- zau, zakte, terwyi hy op de Jacht was. in een moeras. Hy werd gered door een boer, wlen de graaf als beloonlng dat moerassig stuk land schonk, op voorwaarde, dat hy hem jaariyks een Deenscben zilveren penning als pacht sou betalen. Het land, dat later ontgonnen werd, werd ^De Pennlngweide” genoemd. In het graafschap Lincolnshire la in Bourn een stuk land bekend als „De Wittebrood- welde", dat jaariyks verpacht wordt als volgt: twee jongens moeten een zekeren afstand loo pen, en terwijl zy aan t loopen zyn, wordt er geboden. De laatste bieder, voordat de jongen* terug zyn, te pachter, voor een Jaar, terwy: de pachtgelden besteed worden om brood voor de armen te koopen. 4- Te Fenny Stradford, in Buckingham, is een huls, het Bt Maartenshuis genaamd, dat in den muur een steen heeft, met het opschrift; J zyn hoogsten chef In verbinding te stellen. Thans bleek het doel van belde beeren. Het schiklkng der autoriteiten te willen stellen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 7