Het spoorwegnet in Afrika
H
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
<Ket ueiAaal wut den dag
correct en vriendelUk, terughoudend, en dat,
terwUl..., HU ontroerde ervan. Zoo’n kind....
had bepaald wel eens verdriet, als hü zoo wei
nig notitie van haar nam.
SUCCES
COMBINATIE VAN TREIN
EN BOOT
Visch met muziek
Alle abonné’s
DINSDAG 21 AUGUSTUS 1934
«i
Snelle vooruitgang
Verlof om een baard te
dragen
3600 zeppelin-reizen
Nieuw duikrecord
Een weddenschap
NAAR
SPAANSCH
HET
Agent, die een inbreker
hielp
Waterleidingsbuizen
van papier
Gevangenis-weekblad
in Engeland
Het vergeten
taschje
-
Tegenwoordig kam men het zwarte
werelddeel van noord naar Zuid
en van Oost naar West snel
doorkruisen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
mmiiniiHniiiiiiiinii
iiiiimiiii>iii(niiiiiini<iiiiiniiiiiinr-
r
Naar de Noordpool. Het oogenbllk van ver-
Nadat we een hartelük afscheid hadden ge-
s
zoo’n schitterenden
2 September
28 Augustas
87
van
is
September
(Wordt vervolgd)
nomen van de autoriteiten, vertrokken we voor
den langen tocht naar Noord-Zweden. Zonder
ongevallen bereikten we Tromsoë, waar we vei
lig landden.
Oom Sidney en ik schaften ons thans de
benoodigde winterkleeding aan, die we in het
hooge Noorden best zouden kunnen gebruiken.
We kochten ski’s waarin we ons thans duchtig
oefenden, want deze kunst zou ons wel te pas
kunnen komen.
Gaandeweg werden de toebereidselen getrof-
Sedert jaren is men bezig de sprookjesachtige
schatten te heffen, die in vroegere eeuwen, tij
dens zware stormen met trotsche oorlogssche
pen in de diepte verdwenen. De beroemde dui
ker Rafelde van het schip „Artlglio” heeft zoo
juist met een nieuwe dulkuitrusting het verba
zingwekkend record van 400 meter gevestigd.
hü
had
de
niet
poeder
niets
„Pirukr?”1
ge
ts
verge-
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
fen tot een spoedig vertrek. Af en toe hadden
we het nog wel over onze avonturen die we in
Rusland hadden meegemaakt en we waren
maar wat blij, dat we aan de klauwen van het
Sovjetmonster waren ontsnapt.
trek uit Tromsö was aangebroken. Het toestel
was terdege nagezien, een slede was mee aan
boord genomen en verder hadden we een groo-
ten voorraad proviand en uitrustingsstukken
meegenomen. Oom Sydney zat aan het stuur
en al spoedig vlogen we boven de Noordelijke
IJszee. Weldra zagen we het drüfüs.
hartgrondigen afkeer
Meisjes,
kan
zalf
een
hyper-modem
i willen
En
ze
Ze
Wanneer men realiseert, dat nog geen
halve eeuw geleden de kaart van het groote
Afrikaansche vasteland hoofdzakelük witte
plekken vertoonde, dan moet de snelheid,
waarmee in de laatste decennia geheel mid
den Afrika met de buitenwereld in verbin
ding gebracht is, onze bewondering en ver
bazing opwekken. Tegenwoordig kan men
met spoor, boot en auto dit groote wereld
deel van noord naar zuid en van oost naar
west zeer snel doorkruisen.
Dat een burger van de autoriteiten verlóf
krijgt een baard te dragen, is een uniek gebeu
ren, dat men onlangs in een Roemeenscn dorp
kon beleven. Bij de prefectuur van Tsjisjinau
meldde zich kort geleden de zeventlg-jarige
boer Jorga uit het dorp Ciprieni met het ver
zoek hem het recht te verleenen zijn-langen tot
op de borst hangenden witten baard te mogen
blijven dragen. Dit bijna een halve meter lange
pronkstuk, dat hem het eerwaardige uiterlijk
van een patriarch verleende en dat hij 32 jaar
lang Uefdevol verzorgd had, was door een wet
van de gezondheidscommissie bedreigd, die
eischte, dat hoofd- en baardhaar het slachtoffer
van de schaar zouden worden, teneinde de ver
breiding van een in het land heerschende huid
ziekte tegen te gaan.
Hij was er in geslaagd de gendarmen, die om
zijn dorp de wacht hielden te verschalken en
hij vroeg thans nederig, dat ten gunste van zijn
baard een uitzondering gemaakt zou worden.
Ontroerd door de smeekbede van den ouden
man willigde de prefect dit eigenaardige ver
zoek in en Jorga keerde gelukkig met de offl-
cleele bevestiging naar zijn dorp terug, waar
hij met z’n baard trotsch rondloopt tusschen de
dorpelingen, wier schedel en gezicht geen
haartje meer vertoonen.
De noord-zuid-verbindlng gaat via de Egyp
tische en Soedaneesche spoorwegen naar Senna
aan den Nül en vandaar met de boot tot Joeba.
Deze plaats is door een prachtigen autoweg, die
door de schitterende hooglanden van mldden-
Afrika leidt met Oezoemboera aan het noord-
einde van het Tanganjika-meer verbonden. Een
geregelde bootdienst brengt den reiziger van
Oezoemboera naar Albertville aan den westoever
van dit meer, vanwaar ’n trein hem naar Ca-
balo aan den Congo brengt. Een rivlerstoomer
voert binnen 4 15 dagen naar Boekama in het
zuiden van de Congo-kolonie. Van hier leidt de
Congospoorljjn naar Sakania, waar men aan
sluiting heeft op het Zuid-Afrikaansche spoor
wegnet, dat zoowel naar Beira aan de oostkust
als naar Kaapstad voerdt.
Belangrijker dan de Noord-Zuid-route is de
Oost-Westverbindlng, die uitsluitend door spoor
wegen tot stand komt en die de rijke ertsge-
bieden van den Zuid-Congo als ook de Brltsche
koloniën Noord- en Zuld-Rhodesië zoo snel
mogelijk met het wereldverkeer aansluit. De
spoorwegen hebben de steden Beira in Mozam
bique en Benguella in Angola tot groote betee-
kenis gebracht.
Van Beira, dat door niet minder dan twee en
twintig scheepvaartlijnen geregeld wordt aange
daan, brengt een zeshonderd Engelsche mijlen
lange spoorlijn naar de Domiera-baai aan het
Nyassa-meer. Een andere groote verbinding
brengt naar Salisbury in Zuid-Rhodeslë. Mo
menteel bestaat er tusschen Salisbury en Ka-
fue in Noord-Rhodesië een te lange verbinding.
Er zijn plannen in overweging een directe lijn
tot stand te brengen, waardoor de reis een
derde korter zou worden dan nu.
Van Kafue brengt de trein naar Sakania. het
eindpunt van de Belgische Congolijn. De Bel
gische onderneming brengt dan naar Elisabeth-
ville, de vlug groeiende hoofdstad van het ge
bied Katanga en naar Tenke het spoorwegkruls-
punt in binnen-Afrlka, naar het Noord-Westen
tot Port Franequl, waaruit men per schip over
de Kasai en de Congo Kadi de monding
van de Congo bereikt. In Tenke kruist men den
Loblto-spoorweg, die naar Dilolo en Banguella
loopt^en de verbinding in stand houdt tusschem
Ike ertsgebieden van Katanga en de we-
Is er geen gevaar bü? Gaat de oude zeerob
ook mee? vroeg ik. met plotselinge voorzich
tigheid.
De oude zeerob gaat niet mee, maar ik
geef Je de verzekering, dat er geen gevaar bij
I is. De zee Is spiegelglad zie je dat niet»
I Er le geen wind; we sullen due roeien. We zul-
Zachte klanken, die uit de zee
opklinken
Tijdens de thuisreis werd op de bekende
„Graf Zeppelin L. 127” een uniek jubileum ge
vierd. De eerste stuurman Ludwig Marx is se
dert 35 Jaar in dienst van de Dultsche lucht
vaart en volbracht 3600 tochten met Zeppelins
HU heeft den ontwikkelingsgang van dit
luchtvaartuig geheel meegemaakt en was as
sistent van Graaf Zeppelin. Alle luchtscheep-
typen vanaf de L Z. 1 tot de L. Z. 127 heeft hU
gekend.
BOOTZ
AVANTI
Reina! Reina!
Slaperig, en tamelük verrast, keerde Ik mü
in mijn bed om. De stem, die me riep, kwam
me niet aanstonds bekend voor. Zoodra de
nieuwsgierigheid het van mün slaap gewonnen
had, scherpte Ik mUn gehoor.
Reina! klonk het weer.
En onmiddeUUk daarop deed een dof geluid
Een maand later waren ze verloofd. Pas na
hun huwelUk vertelde hü haar eens dat hU
haar taschje had geopend en het portret had
gezien.
„Toen wist ik dat je me liefhad," zei hij, „om
mij zelf alleen.... want je had nooit iets laten
merken.
Penelope zweeg met teedere oogen.
Ze overlegde dat men iets nooit zekerder kan
berekenen dan wanneer men speculeert op twee
eigenschappen, die de mannen specifiek vrou-
welUk plachten te noemen: nieuwsgierigheid en
ijdelheid!
Went dat taschje had ze met moedwil laten
liggen.
En het resultaat was naar verwachting ge
weest.
dusver stond het record op imam van den Ber-
Hjner Gottlieb Jauer, die het overigens ook
niet kleine aantal van 547.500 sigaren in rook
had doen vergaan.
Dat men deze beide heeren niet als voorbeeld
Voor den schadelUken Invloed van nicotine kan
stellen, blükt uit het feit, dat belden niet
in de kinderschoenen gestorven zijn.
Te Maxibor, in Joego-Blavlë, zijn in een fa
briek reeds meer dan twee jaren waterleidings
buizen in gebruik, die uit papier vervaardigd
zUn. De buizen hebben een voldoende stevig
heid, zijn, roestvrU en worden door zuren niet
aangetast. Het gewicht bedraagt een derde van
de gewone buizen.
het Uneven hekwerk van mün balkon trillen,
en kwam er een steentje tegen het glas van de
deur. Met een sprong was ik mijn bed uit,
en gluurde ik door een kier van het gordUn.
De zee was als een zilveren spiegel, met gouden
weerschUn. Het was helder weer, en nauwelüks
was er iets als schuim on het watervlak te
bemerken. De golven sloegen zachtjes tegen
het strand, en op de nabUe rotsen heschen eer.
paar vlsschers geduldig hun net. Stellig
moet ik het gordUn een beetje bewogen
hebben, aldus een teeken van leven gevend
aan den persoon, die me daar straks geroepen
had. Tusschen de rieten stoelen en tafeltjes
en planten van het terras bemerkte ik thans de
krachtige karakteristieke gestalte van Lorenzo
Carvajal, gekleed in wit flanellen pantalon en
jersy, die strak naar mjjn balkon keek.
Heb Je me niet gehoord. Reina? Speel
geen verstoppertje, zeg! Ik heb je wat voor te
stellen, zei hU met zUn stem, die in de stilte
van den morgen nog luider klonk.
Goed In mün kimono gestopt, stak ik mUn
hoofd een weinig door bet gordUn voor de
openstaande deur.
Goeden morgen, Lorenzo.
Je mee voor een tochtje met de
(Van onderen beginnen:)
Der wetenschap)
Het hooge peil
Gedurfd en knap,
Zij schragen thans.
Der stratosfeer)
In 't gulden boek
En zelfs met eer,
Hun namen staan.
En op z’n snelst.
Bewezen dit
En van der Eist
De naam Cosyns
Verwijlen kon.
Waar slechts de geest
Door gasballon.
Door gondel en
Gedragen wordt
Doordat zij nu
Slaat een record,
De wetenschap
Die hooger leidt.
Techniek vooral,
In dezen tijd
En ‘t is beslist
De wetenschap)
Door stijging stijgt
Maar stap voor stap,
Al gaat dit soms
Het schoone doel!
Steeds hoog er-op
Naar ons gevoel.
Want altijd ligt,
Van onder af.
‘t Begin begint
Ook later paf,
Al staat de mensch
ElgenlUk een héél pUnlUke geschiedenis. Na
tuurlijk mocht zU nooit vermoeden dat hij tets
te weten gekomen was, dat hU iets had ge
merkt.... Op zün gewone manier gaf hü haar
den volgenden morgen het taschje terug.
HU zag wel dat ze verschrikt keek en ver
legen was, maar toen bü niets liet blUken. haal
de ze verlicht adem,
scheen
Naar men uit Londen meldt, is daar het eer
ste nummer van een courant verschenen, welke
niet te koop is. Deze courant wordt namelUk in
de gevangenis geredigeerd, gezet, gedrukt en
gelezen. Het betreft hier geen clandestien ver
breid blaadje, doch het „WekeUjksche Nieuws
blad”, dat een uitvloeisel is van de nieuwe her-
vormingsmaatregelen van bet gevangeniswezen
in Engeland.
De directeur van de gevangenis bepaalt den
inhoud van het blad, dat voor elck wat wils be
vat, met uitzondering van artikelen op crimi
neel gebied.
Het eerste nummer bestond uit vier pagina's.
De eerste pagina bevatte een artikel over de
Engelsche Mount-Everest-expedltle; vervolgens
een verhandeling over den bouw van den groo-
ten oceaan-reus van de Cunard-Line en nog
een artikel over den Volkenbond. De tweede pa
gina was gewijd aan de opening van de Mer-
sey-tunnel. Pagina drie was geheel met sport
berichten gevuld, terwUl de laatste pagina ge
vuld was met kruiswoord- en andere raadselen,
alsmede de eerste aflevering van een feuilleton
bevatte.
Voorloopig verschUnt het blad alleen des Zon
dags, doch indien het succes zal blUken te heb
ben, waaraan bUna niet te twUfelen valt, zal
het blad meerdere malen per week verschijnen.
geval van den „nestvisch”, die zUn Jongen met
een melodieus mengsel van kirren en kwaken
een slaaplied voorzingt.
De zaag baars kan urenlang een eentonig
boem-boem den nacht indreunen. De „kanon-
visch” heeft met zUn op schoten gelUkende ge
luiden reeds menig zeevaarder, misschien wel
menig oorlogsschip, aan het schrikken gebracht.
BU Calera (Chili) leeft de „schubbenvtsch”,
die voortdurend vier gelUkblUvende noten doet
hooren en op enkele Zuldzee-ellanden kan ver
het land in nog het razend trommelen van den
„oorlogsroeper” vernomen worden.
Evenwel ook deze uitzondering op het voor
beeldig zwUgen der visschen is betrekkelük.
Daar alle visschen zonder uitzondering ver
stoken zUn van stembanden, hebben zü ook
geen van alle een stem.
Het moet dus wel zün, dat bovengenoemde
visschen er iets anders op hebben gevonden.
Volgens de geleerden het zullen wel Dultsche
zUn ontstaan de merkwaardige geluiden dan
ook door de zwemblazen, welker wanden zich
beurtelings spannen en ontspannen, aldus, op
een nog nader te onderzoeken wUze, het ge
luid tot stand brengend.
len niet makkelijk weer
morgen hebben, als deze.
En waarom gaat de zeerob niet mee?
drong ik nogmaals achterdochtig aan.
Omdat er in de boot geen plaats Is voor
meer dan twee personen, Reina, antwoordde
Lorenzo met een begin van ongeduld. Heb
Je geen vertrouwen in mijn vaardigheid? BekUk
het goed je loopt het anders mis Want als
JU niet meegaat, neem ik tante Marilena mee.
ZU staat Je haar beurt af. omdat ze weet,
dat je het dol vindt, om een tochtje te maken
en nu beginnen we met hindernissen. Nu,
goed. Je moet het zelf maar weten.
Ik kom direct beneden. Wil JU even zeg
gen, dat ze het ontbUt hier, op het terras,
brengen? Dan winnen we tüd uit.
In een ommezien had ik me behoorlUk ge-
wasachen en gekleed. Onderwül ik me in den
spiegel bekeek, en wat poeder over de gezonde
kleur van mün wangen deed, kreeg Ik een
onaangename gedachte Zou ik knanper of
minder knap, of althans even knap zUn, als de
verloofde van markies Carvajal? Bah! Wet een
onzin! Wat heeft nu het feit, of ik knapper of
niet zoo knap ben, er mee te maken, dat we
ons allebei kolossaal zullen amuseeren met een
«pelevaaitje met de „Plrulo” In de golf van
Ruteelares? Wat kan het mü trouwens schelen,
of hü een meisje heeft? Heeft het hém wat
kunnen schelen of ik soms een galant had
om vriendschap met me te sluiten? Vastbesloten,
om alle mogelUke genoegen uit dezen morgen te
halen, maakte ik tevens het vaste voornemen
om lief en vriéndelijk voor den kapitein van
Een politie-agent te Lyon, die een weinig af
gelegen woont, ging dezer dagen' na gedanen
arbeid huiswaarts en haalde onderweg een man
in, die moeizaam tegen de hellende straat op
liep, terwUl hU een zwaren zak op den rug
droeg en een fiets aan de idnd voortduwde.
Toen de politieagent hem yoorbUllep. sprak de
man, die er zeer vermoeid 'uitzag, hem aan en
beklaagde zich, daar het toch zoo moeilijk was
een fiets tegen dën berg op te duwen en tege
lijk een zak te dragen. De agent, begaan met
den man, bood hem aan den zak te dragen,
welk aanbod gaarne werd geaccepteerd. Onder
een levendig gesprek liepen ze verder, tot ZU op
het hoogste punt van de straat waren gekomen,
de vreemde zUn zak weer overnam en op de
flets naar beneden reed.... Eerst den anderen
dag kwam de agent te weten, dat de man, dien
hU had geholpen, een gezocht inbreker was en
die Juist weer een nieuwe inbraak had gepleegd.
In den zak, door den agent zoo bereidwillig ge
dragen, had zich de buit bevonden!
Als
meend
kunnen
ten. wat hü ont
dekt had, dan
vergiste hü zich.
ZUn mannelUke
ijdelheid dwong
hem meer aandacht aan haar te besteden. Ze
was knap, héél knap.
Die jersey stond haar zoo frisch en lief. Ze
deed haar werk goed, was altüd kalm en terug
houdend. HU zou haar waarschünlük zielsge
lukkig maken, als hU haar eens vroeg of ze mee
uitging om thee te gaan drinken Ze zag er
niet naar uit alsof ze zou trachten hem in haar
netten te Vangen. Neen, daar was ze te on
schuldig voor. In stilte had ze haar liefde op
gekropt.... het was elgenlUk aandoenhjk.
Toen de gelegenheid zich voordeed ze had
even nngewerkt noodlgde hU haar tot een
kopje thee uit.
Daarmede scheen het incident geëindigd,
doch In werkelükheid begem het toen pas.
de
reldmarkt.
Een Oost-West-verbindlng is tot stand ge
bracht vanuit Daressalam naar Klgoma aan het
Tanganjika-meer. Van hieruit zorgt een gere
gelde stoom boot-verbinding voor het vervoer
naar Albertville.
Eenige dagen geleden werd in Fransch
aequatoriaal Afrika de nieuwe spoorweg, die
Pointe Noire, aan den Atlantischen Oceaan, met
Brazzaville verbindt, geopend. GelUktUdig werd
een begin gemaakt met nieuwe moderne haven
werken te Pointe Nofre. De thans geopende lUn
heeft een lengte van ruim 550 KM.; twee en
negentig bruggen en viaducten en twaalf tun
nels werden gebouwd. De langste tunnel van
Afrika is de Bamba-tunnel, die 1690 meter lang
Is.
Vandaag hebben we de zeilboot tewater ge
laten, met de ervaren hulp van een ouden vis-
scher. De boot is licht, zeker, en slerlUk.
Lorenzo en de oude zeerob zün In zee gegaan,
met krachtige riemslagen, terwUl de heele
familie op het terras stond te küken. De zee
was violet, en de lucht doorschUnend blauw,
en bovendien lag er een gouden gloed over het
water, die aan den streep van schuim, die de
boot achter zich liet, een geflonker als van
diamant ontlokte de heerUJke zon van een
helderen Septemberdag. Tenlaatste was de boot
niet meer dan een stip in de verte, en alleen
de hertogin kon haar nog met haar kUker
onderscheiden.
Omstreeks twaalf uur kwam de „Plrulo”
terug, met haar zeilen uitgespreid, terwUl zü
het water kliefde als een mes. De boot werd
met lulde toejuichingen ontvangen, en Lorenzo,
de kapitein, met mün eigen handen gedeco
reerd met een rose lint, bü gebrek aan een
goude medaille.
de „Plrulo” te zün. Het zou trouwens een heel
onprettige geschiedenis wezen, als we een van
onze veelvuldige, zü het dan ook onschuldige,
schermutselingen midden op zee hadden!
Na mUn overhaast ontbUt, dat Ik naar bin
nen schrokte niettegenstaande de welge
meende waarschuwingen van mevrouw Csuwajal,
die me vriendelUk aankeek met haar mooie
bruine oogen, net als die van haar zoon,
kwam het plechtig oogenbllk van het vertrek.
De oude zeerob had de boot aan de aanleg
plaats vastgemaakt, en sprong aan wal, om zUn
plaats aan den „kapitein” over te laten.
Lorenzo’s bewegingen waren zeker en bedaard.
Zü gaven een idee van vaardigheid, dat ver
trouwen deed hebben in den afloop van den
tocht. HU hielp mü Instappen, nam de laatste
aanwUzingen van den ouden visacher in ont
vangst, en bracht de „Pldulo" met een krachtl-
gen riemslag op het wüde watervlak. Van het
terras steeg een gejuich op. Ze namen afscheid
van ons, alsof we naar de Noordpool gingen.
BU bet zien, hoe de boot de wateren kliefde,
op den krachtlgen en zekeren riemslag van mün
metgezel, leek het mü toe. dat ik tets buiten
gewoons beleefde, en dat Lorenzo een held waa.
altijd groet, zonder te blUven staan, alsof ze
bang zUn, dat we ons in de vriendschap zouden
willen indringen. MUn levenswUze kan niet
eenvoudiger en natuurlUker wezen, dan ze hier
is. Op het oogenbllk wacht ik alleen nog maar,
tot Lorenzo Carvajal komt, om de zeilboot los
te maken, die pas geverfd is, en om dan met
hem een nieuwe wereld te gaan ontdekken.
Ze beeft
alles, wat
slanke Ujn
uitstaan,
moet
hebben.
de lang met den bouw van een eigen spoor
weg. Pas toen de ontdekking van groote erts
voorraden in Katanga de economische ontwik
keling in de Fransche Congo-kolonie steeds ver
grootte, besloot men In 1914 tot een nieuwe
spoorwegverbinding over te gaan. Men had eerst
een spoorbreedte gekozen van een meter, maar
In 1925 werd deze gebracht op 1.06 meter, ten
einde een verbinding met het spoorwegnet van
Rhodesië en de Zuid-Afrikaansche Unie tot
stand te kunnen brengen. In technisch opzicht
was de aanleg van het spoor door de Majoem-
ba-bergen, een 70 KM. lange streek, buitenge
woon moeilijk.
De nieuwe lUn ontsluit een zeer vruchtbare
streek, waar koffie, katoen, cacao, tabak, enz
verbouwd worden en waar rUke koperniunen te
vinden zUn. Aangezien ook een groot deel van
den Belgischen Congo-handel vla de nieuwe 1U-
nen zal gaan, kan er niet aan getwUfeld wor
den, dat door deze lUn en door de vernieuwing
van de haven Pointe Noire een groote toekomst
tegemoet gaat.
Behalve de groote transcontinentale spoorlij
nen spelen ook de groote rivieren Sambezi.
Congo en Nlger-Benue, die zeer bevaarbaar ge
maakt rijn, voor het vérkeer van binnen-Afrlka
met de kust een groote rol; in Oegartda, Britsch-
Oost-Afrika, Soedan en de Congokolonlën heb
ben autowegen nieuwe verkeersmogehjkheden
geschapen.
De transcontinentale spoorlUnen zUn zeer
comfortabel: slaapwagens, restauratiewagens
enz. zUn aanwezig en de regeeringen van de
Engelsche, Belgische en Portugeesche koloniën
doen sedert jaren hun best door Uverige pro
paganda het toeristenverkeer te bevorderen.
Ifred Erholt behoorde niet tot de man-
ZA nen, die meer aandacht aan hun typistes
x wUden dan verstandig is. Of ze blond
waren dan wel donker, leelUk of mooi, hU be
oordeelde zuiver naar haar verdiensten en zoo
kwam het, dat de knappe Penelope, die zich
eenige fllmachtige illusies had gemaakt toen
ze ontdekte welk een knappen en interessanten
patroon ze had, na een jaar bU hem In dienst
te zUn geweest, nog precies eender door hem
werd behandeld als leder ander meisje op zijn
kantoor: correct en onverschillig.
Het was een winteravond, dat ze nog met een
paar anderen had nagewerkt. Ook de directeur
zat nog op zUn bureau, hü had het zeer druk
gehad.
Penelope werd éénmaal bU hem binnenge
roepen voor Iets, waarbij hU even onpersoonlUk
beleefd was als steeds, hoewel ze een Jumper
droeg, welke haar buitengewoon flatteerde.
Een uur later, toen de meisjes naar huls
konden gaan, zat Alfred Erholt nog tn zUn
kamer. Het werd laat dien avond, maar hU was
stipt en vroolUk en vastbesloten, door deze cri-
slstuden heen te komen en zUn opwaartachen
weg te gaan vervolgen.
ElgenlUk had hU niet veel plezier in zUn
korte leven gehad. HU volgde zUn vader al jong
op. toen deze ziekelUk werd, kreeg moeilUke
tüden en zat in zorgen en elndeloöze bereke
ningen op zUn leeftUd, terwUl andere mannen
plachten te gaan dansen met aardige meisjes
en verliefd te zUn. HU had geen tUd voor aar
dige meisjes genomen. HU beoefende alleen de
sport, om wat lenig te blijven. Beter een Zon
dag golf spelen of tennis of een turnclub,
zoodat je lichamelUk bU bhjft. dan je kostbaren
tUd te gaan „verknoeien” door met een of ander
lastig veelelschend meisje ergens heen te gaan
teaen of te gaan dansen.
Dien avond zeer laat dus maakte hU zich
gereed, om elndelUk ook te gaan, toen zUn oog
op een klein voorwerp viel, dat op een leeren
fauteuil lag. Het was een mooi klein hand-
taschje.
HU verwonderde zich eerst en herinnerde
zich toen dat een der meisjes wie was het
ook weer geweest? binnen was gekomen voor
een paar instructies. Toen had ze zeker haar
taschje hier laten liggen. HU nam het kleine
ding op en besloot het aan den portier te ge
ven en het den volgenden dag zelf te over
handigen.
Een moment stond hU klaar om het in den
zak van zijn overjas te steken, toen dreef een
gevoel van nieuwsgierigheid hem er toe het
taschje te openen.
Er kwamen de gewone dingen uit: een lip
penstift, een poederdoos, een zakdoekje, spie
geltje, tramkaart, een paar brieven, sleuteltjes,
een toen iets volkomen onverwachts: een por
tret van hem zelf.
Alfred staarde naar dit portret, geknipt uit
een blad en herinnerde zich dat hU gefotogra
feerd was, toen een van zUn nichtjes een zeer
chique huwelijk deed. HU stond op de foto
even achter den bruidegom, doch deze was
wreedaardig stukgeknlpt en ook de bruid was
verminkt, het was klaarblUkelUk alleen om dit
portret van hem te doen geweest.
Alfred mocht nog zoo’n energieke en ernstige
Jongeman zUn. op deze vondst reageerde hü
normaal genoeg: met een gevoel van ijdele ge-
streeldheld. Wel. wel.... een van de meisjes
was dus verliefd op hem?.... Wie kon het
zün? HU had nooit iets gemerktwacht, de
brievenhü las het adres. En toen zag hü
doch vrü vaag, Penelope voor zich.
Knap meisje welhad haar altüd koel
behandeld.... zulke meisjes trachten altüd hun
patroon in te palmen, maar zü was altüd even
van
is. Meisjes, die
bewaren, kan ze
kleursel, zalf en
natuurlük heelemaal
- spreekt ieder meisje met
►lU” aan, en ze Is zoo ronduit als de bazuin
7an het laatste oordeel. Afgezien daarvan, is
het een voorname en ach tens waardige dame. Ze
ongetrouwd, en heel rijk. Men beweert, dat
■e geen anderen erfgenaam heeft, dan baar
heef Pablo Souza.
Dat zün de eenige personen, waar Je In
Rulselares mee om kunt gaan. Het is een
tamelük onbekend plaatsje, dat gelukkig nog
niet overstroomd is door die lawine van bad-
J^^n, die zich graag willen laten zien. De
belde andere optrekjes zün: het ééne van een
dokter, die zeven onmogeUJke kinderen heeft,
Faannee tante Marilena het meisje beslist ver
boden heeft, dat ze er Francisquln mee mag
“ten spelen, omdat ze versehrtkkelük brutaal
■ÜAi en bet andere van een oud echtpaar, dat
Volgens de bladen uit Riga heeft een in Let
land levend millionnair, wiens naam niet ge
noemd wordt, met een jongeman, genaamd
Ralmond Klzzi, een weddenschap afgesloten,
tengevolge waarvan hü zich verplicht tot de
beuling van anderhalf mlllloen lat, dat zün
ruim 750.000 gulden, wanneer Kizzl hem de in
verschillende albums verzamelde autogrammen
van 4000 der meest vooraanstaande tüdgenooten
brengt. Klzzi is met zün blanke stukken papier
op weg gegaan en hoopt zün weddenschap te
winnen.
«n <iit tim InireTOltre de verzekerlngsvoorwaarden tegen 2/}/)/} bü levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f bü een ongeval met f OEf) bü verlies van een hand f 1 GE oU verlies van een f Efi Mj een breuk van Z Z/J bü verlies van U
S^vaUra Je™kert v«u een dei voigenae ultkeerlr.gen gUUU.-verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen I tOU.' doodelljken afloop f ZO(/.- een voet of een oog duim of wijsvinger f OU.-been of arrnf »</.- anderen vinger
altüd dwars. Doch Lorenzo heeft zijn
eer aangedaan, en Is komen opdagen,
hü zün Citroën langs den schilder-
achtigen weg stuurde, en op een onaangename
manier met zün getoeter de ooren van het
eerzame echtpaar van „Villa Antonia" belee-
dlgde, dat hem dan ook een uiterst gestrengen
blik toewierp van uit de stofwolk, die de wagen
opwierp, en de zeven kinderen van den dokter
voor onze deur haalde, en hertogin Ordaque,
die rustig In haar badstoel in de onmiddellüke
nabüheld zat te lezen, met haar küker In de
hand deed opschrikken. En Lorenzo is
In een slecht humeur gekomen, zooals ik ver
wacht had. Integendeel, hü is vroolük en uit
gelaten, In deze nieuwe phase van zün per
soonlijkheid een echte student In de leer van
bet vacantle-nemen.
Ik heb pas geloofd, toen ik het mün eigen
oogen zag. Lorenzo is gekomen. Ik had het nooit
gedacht, boewel hü zün woord gegeven had.
Die tegenstribbelingen op den dag, waarop ik
mü van de diplomatieke zending kweet, die
mün grootvader mü had toevertrouwd, zaten
me nog
woord
terwUl
U zwügt als een vlsch" of „hü houdt rich
stom als een vlsch’’, zult gü wel eens
hebben hooren opmerken aangaande een
uwer medemenschen, een man natuurlijk, daar
zwügen en zich stom houden boven de krachten
der normale vrouw plegen te liggen.
De waarde dezer gezegden is echter ook
slechts betrekkelük, daar er visschen zün, die
dit voorbeeldig zwügen voor zich niet in acht
nemen, wat zü er voor hun medevlsschen ook
van mogen denken.
Vakautoritelten hebben nieuwe nasporingen
gehouden, en deze nasporingen leverden de
ontdekking op, dat er visschen zün, die geluiden
voortbrengen, en wel geluiden van zeer ver-
scheldenen aard, zelfs kreten!
Verrassing wacht lederen bezoeker van het
schoone eiland Ceylon, wanneer hü zich in de
rust van den tropischen nacht door inboorlingen
naar bepaalde, slechts hun bekende plekken van
de kust laat roeien. Hü zal zün ooren niet
gelooven, wanneer uit de zee zachte klanken op
klinken, gelükend nu eens op harpspel dan weer
op het melodieuze geluid, dat wordt voortge
bracht door met een natten vinger over den
rand van een leeg wijnglas te schuiven.
Hü zal misschien denken, dat in de branding
onder de Palmenkust nymfen en nereïden hui
zen. De vakautoritelten weten hem echter te
zeggen, dat dit niet zoo is, maar dat de muzi
kanten visschen Zün. „Muslceerende schaal-
visschen” heeten deze zeebewoners.
Nog een menigte andere visschen produceert
geluld. Daar is de „slümvisch der tropische
wateren”, die in oogenblikken van gevaar een
heuschen kreet laat hooren. Nog sterker is het
Dezer dagen Is te Weenen een heer tn den
ouderdom van 73 Jaar overleden, die getrouw
iedere sigaar had genoteerd, van het tüdstlp af,
dat hü begon te rooken, zoodat hü steeds wist
hoeveel sigaren hü reeds gerookt had. Bü zün
overlüden bleek, dat hü de geweldige hoeveel-
