De Requiem-mis van Cavalli mtfaal üan den dag H PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Geloutérd Boot ZIJN LAATSTE WILS- BESCHIKKING Alle abonnés van MAANDAG 3 SEPTEMBER 1934 r eerst worden uit gevoerd China en Tibet Het likeur- Eenzaam in den oceaan Productie van bier in Turkije wereldoorlog Het mausoleum van Augustus Verdoovende middelen - SPAANSCH HET NAAR t Een amazone uit den Tijgers als vliegtuig passagiers Pas na den dood van den compo nist mocht de Mis voor het Kard. Mazarin haalde hem naar Parijs De lotgevallen van de „T s j el joeskin” o 13 0 8 3 9 9 kastje i i lach” aaetssaMasaaaaaaatasseaaMaaeasaaaaeaaaaaaaaeataeiis* te münheer Han Pnpjoy, „JU bent de eentge van het heele stel, waar nog een beetje hersens in rit. Ze hebben me allemaal elgenlük voor den gek gehouden. Zeven bedwarmers! Ik heb nog nooit zoo iets onbeschaamds meege maakt. Maar zoo’n llkeurkastje had ’.k precies noodig. Je kunt geen drank bekomen hier in huls als Je X niet wegsluit. Die huisknecht van me zal voortaan maar kalm dorst moeten lüden. Je hebt een heele hand geld voor dit ding uit gegeven, jongen. Veel te veel.” VB-.' AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL >3 de Mark.” zet Je van Ui VV44 zal worden van de lichte wün- Op een avond, ik zou Juist naar bed gaan. Oom kwam binnen en weldra, toen hij den Het einde van het twistgesprek tusschen 38 (Woedt vervolgd) TIP i r i Dezer dagen zag de wisselwachter. toen hü. zooals gewoonlijk, des morgens om twee uur het baan vak controleerde, dat het sein plotseling op „veilig" ging staan. Toen de baanwachter na derbij kwam, zag hU een knaap bij den sein paal staan. Nadat hü eenlge malen den Jongen had toegeschreeuwd, gaf deze antwoord, dat hij wist waar hij zich bevond. Hl) kon zich even wel niet herinneren hoe hü van huis wegge komen was en hoe hij er toe gekomen was het seinlicht in werking te stellen. de zou hem zou Eenlge dagen verliepen- en de norsche man had my nog steeds niets ver.eld van zijn plan nen. Ik vermoedde dat hjj zich met zijn regeering te Kopenhagen in verbinding zou stellen. Ook van Oom Sidney hoorde of zag ik niets. Ik was benieuwd of hjj veilig de machine had bereikt en wat hij zou zeggen als hij hoorde dat Ik ge vangen genomen was. staanden Z« naijverig ter Sovjet- fabriceeren ad heroine, 13 n 4 8 4 4 0 v. 3 8 0 3 3 8 3 3 I 3 I I I l i 1 I I 1 I toestand had vernomen, eischte hij op dringen- Oom en den beambte was. dat Oom ook moest den toon mijn vrijlating. Immers, wanneer wij als schipbreukelingen zouden zijn aangespoeld had men ons toch ook niet gevangen genomen. De man beaamde dit, doch voegde er bij dat wjj met een vliegmachine kalm op Groenland waren neergestreken en aldus zonder vergun ning op Deensch gebied waren geland. Zoo Juist is, naar het agentschap Tass meldt, het eerste deel verschenen van het werk over de lotgevallen van de „Tsjeljoeskln” Het is samengesteld door de vliegers, die de leden der bemanning van het ijs hebben gered. Nog twee deelen zullen volgen. zacht en teeder klonk, en die flikkering van ongerustheid, die een oogenblik uit zijn oogen straaldé. Aanstonds wist de jongen de onacht zaamheid, die hem verried, te herstellen, doch reeds had de markiezin zich rekenschap gegeven van den geweldigen Indruk, dien haar mede- deellng op haar zoon gemaakt had, en van wat dat wilde zeggen. Ook zij beheerschte haar ontstemdheld, en trachtte op volkomen natuur lijken toon te antwoorden. Naar het pensionaat, waar ze is opge voed. Het rapport van de permanente centrale opium-commlsrie bij den Volkenbond vermeldt, dat Frankrijk, Duitschland, Zwitserland, Sov- Jet-Rusland, de Vereenlgde Staten, Japan en rie pro- procent ig heb- is een onder 1 In Turkije is men begonnen met de produc tie van bier, dat de vergelijking met de beste Duitsche bieren, die worden ingevoerd, kan doorstaan. Te Ankara is een nieuwe brouwerij gebouwd, die een speciaal merk bier brouwt, bet z.g „Kemal’s bier”. Men verwacht, dat het bier in Turkije een concurrent zal worden van de lichte wijn soorten. Te Belfast is dezer dagen Miss Flora San ders in den ouderdom van drie-en-tachtig Ja- ren overleden. Tijdens den wereldoorlog had deze vrouw dienst genomen in het Servische leger en zich aldaar zóó onderscheiden, dat zü den rang van kapitein verwiert. Bij een aanval Wterd zij meermalen geWohd en wegens haar dapperheid werd zU met de hoogste Servische onderscheiding begiftigd. Flora Sanders heeft na het sluiten van den vredê vele tehuizen voor soldaten opgericht en wijdde zich tot aan haar dood aan dit sociale werk. Het eerste militaire tehuis werd in Ierland geopend; vervolgens verrezen meerdere In En geland en Schotland, terwijl tenslotte in Britach-Indlë en Jamaica ook verschillende te huizen voor militairen werden opgericht. U zult wel zien. Iedereen vat zijn eer op zijn manier op, in de wereld, oom. Misschien zult u lachen, of boos worden, om die gedien stigheid van me, vanmiddag, maar ik weet, dat ik niet gerust zou kunnen slapen, als ik niet dezen stap deed, dien mijn eer, zooals ik die opvat, me aanzet om te doen. Wat voor opvatting Je ook hebt van je eer. Carmen, ik heb er in ieder geval den meesten eerbied voor. Niet alleen uit hoofde van die beleefdheid, die ons verdraagzaam doet zijn voor de zwakheden van anderen, maar ook, omdat een opvatting van jou goed moet zijn. Je staat hoog genoeg bij me aangeschreven, dat alles, wat JU doet, mijn achting verdient. Dank u wel. oom. U bent wèl goed. Juist daarom heb Ik durven komen. Best. LUkt het je nu niet, dat we vol doende complimenten gewisseld hebben, dat we ons eindelUk kunnen veroorloven, om terzake te komen? zei de markies glimlachend. Jawel, oom. We zouden spreken over Reina.... Juist. Laten we spreken over Reina. O bent niet alleen haar grootvader, maar ook haar voogd, nietwaar? Zoo is het. Er rusten zware verantwoordelijkheden op u, en één daarvan, de zwaarste misschien, be treft haar eventueel huwelijk. Zeker. En denk Je, dat ik me dAAr het méést van alles het hoofd over breekt? Maar hebt u er wel eens uw gedacnten over laten gaan? Thans heb ik het recht, en ben ik vrU. om je dit te kunnen zeggen, zonder dat ik je daardoor beleedlg, doch méér zal Ik piet zeg gen, tot JU me daartoe machtigt. Bepaal zelf den tUd, dien ik wachten moet. Al ben ik ver van je verwUderd, toch zal ik onveranderlük trouw en standvastig blUven. En wanneer de eerbied voor den doode en voor het maat schappelijk fatsoen, en voor je zélf, het toe staat, wanneer JU wilt, wanneer JU me roept, zal ik me bU je voegen.” Marilena las dezen brief verscheidene malen, en kuste teeder het dierbare onderschrift. Even voelde zü een schok nóg geloofde zU voor een oogenblik, dat tusschen Pablo et! haar de schaduw van het onmogelüke oprees, haar vrU- heid was zoo iets nieuws! Doch aanstonds ver vulde een gevoel van rust en vrede haar ziel. Thans kon zü hem zonder vrees liefhebben ZU liet enkele dagen voorbUgaan. om geheel tot kalmte te komen, en met zichzelf te rade te gaan. En toen zl) zich meester over zichzelf blUven. De man zou zich intusschen met zUn regeering in verbinding stellen en deze zou over ons lot moeten beslissen. Oom en ik begaven ons ter ruste, waarbij elkander nog veel te vertellen hadden. Oom had het vliegtuig in goeden staat aangetroffen en na Inladjpg van olie en benzine was hij ermee naar Uma- nakfjord gevlogen, waar hij van mijn gevan genneming had gehoord. Thans is te Rome een begin gemaakt met de werkzaamheden, betreffende de ontmanteling van het Mausoleum van Augustus. De alge- heele restauratie van het Romeinsche monu ment zal tegen den aanvang der herdenkings feesten van Keizer Augustus’ 2000sten geboor tedag, welke in 1937 met groeten luister zullen worden gevierd gereed zijn. De hulzen in de onmiddellUke nabijheid van het Mausoleum zijn thans onteigend en zU zullen binnenkort worden afgebroken. Lichtmis en de gewezen leerlingen van Benasar maakten zich gereed voor een plechtige bUeen- komst in het penslonnaat, teneinde deel te nemen aan de feestelUkheid. als blük van aanhankelijkheid jegens de zusters, die haar hadden opgevoed. Het was een oude gewoonte, waarbU Reina voor niets ter wereld zou hebben willen ontbreken. Isabel fiugue had haar wéér geschreven. Reina had haar grootvader om zijn toestemming gevraagd, en hü bad die gaarne gegeven. Toen mevrouw Carvajal haar zoon de waarschUnlUUe afwezigheid van juffrouw Solva- dal, gedurende drie of vier dagen, meedeelde, deed de verraste en verdrietige houding van den jongen haar eerst recht op haar hoede zUn. ZU zaten bü den haard, enkele oogenbllkken vóór het eten. De moeder was bezig met naaien, waarbU zü haar vermoeide oogen een weinig moest Inspannen, en Lorenzo staarde droomerig in de grillige vlammen, die uit een stapel twUgen omhoog schoten. Weet Je, dat Reina weggaat? zei de mar kiezin zachtjes, terwUl zü niet zonder moeite een draad in haar naald deed. Lorenzo richtte zich op met een schok !h liet de tang vallen, die hü in zün hand had. zoodat het vuur knetterend uiteenspatte. Gaat Reina weg, zegt u? Waar gaat ze heen? De ontwaakte oplettendheid van de noeder kon niet anders dan de gewUdlge verandering In de manier van doen van Lorenzo opmerken: die schok, waarmee hü overeind gekomen was, die barsche toon, terwUl «ün stem anders zoo is hard; maar het is de wet van het leven. En ook voor Lull! zal eenmaal zijn laatste uur aan breken! „En ten slotte: zUn Requiem-Mis ligt klaar, de partituren voor twaalf Instrumenten liggen klaar.... En op zekeren middag zet hü zün handtee- kenlng onder de papieren die notaris Claudio Paullnl hem voorlegt. Ik vermaak de opbrengst van mUn landerijen.... Ik vermaak mün bos- schen.... Ik vermaak mUn boerderU.... Ik vermaak.... Ik vermaak.... „En dan”, richt zich Cavalli tot den Aarts priester van San Marco die den notaris verge zelt: „en dan. Monseigneur, heb ik ook nog iets voor u.” HU neemt een fel papier van zün schrijftafel en*fle Prelaat en de notaris lezen: ,Jk zal in processie naar de kerk van San Lorenzo gebracht worden waar ook mün vrouw rust. Ik wil dat mUn baar, gevolgd door het Kapittel van San Marco en door de kinderen van alle weeshuizen, door alle straten en over alle pleinen gedragen wordt van het dierbare Venetië dat ik heb lief gehad als een moeder en waarvan Ik zoo veel liefde ondervond. Ik wil dat de hoogvereerde abt Callari dagelUks de H. MIs leest aan het altaar der kapel waar Ik begraven wordt. Ik wil ten slotte dat de H. Mis van Requiem voor mün rielerust, niet vroeger dan acht dagen na mijn dood, opgedragen wordt In San Marco, met uitvoering van de muziek welke ik zelf gecomponeerd heb om mün ziel bü God aan te bevelen." De Prelaat kUkt verrast op. „Maestro, waarom de plechtige uitvaart acht dagen na uw dood die, zoo God het wil, nog verre is?" Kort geleden arriveerden te Berlün uit Rome met het Luft-hansa vliegtuig twee zeldzame luchtpassagiers. Het waren twee Jonge tUgers, die voor Hagenbeck’s dierenpark in Stellingen bestemd waren en wlen de reis door de lucht uitstekend bekomen is. De beide kleine roof- fllerep getfen hun reis per spoor voort en leer den zoodoendq*du* alle voordeelen van het ge- I combineerde vlleg-spoor-varkesr, kennen. Enkele dagen geleden is ook een beer op de zelfde manier vervoerd. Het blUkt dus dat het dierentransport per vliegtuig meer en meer plaats heeft. hü er maar geen koopen zou, vóór hü jarig ge weest was. Als een van uw neven of nichten me kwam polsen, heb ik ze op dat cadeau at tent gemaakt?” „Allemaal?" „Ja mijnheer. Ik vond het niet meer dan bil lijk. dat ze een gelUke kans kregen. Ik was van plan geweest zoo vrü te zün, u eeo regeltje te schrijven over het llkeurkastje, maar nu we elkaar zoo treffen, is X nog beter, als ik zoo vrü mag zün.” „Je bent een reuzenkerel, Popley.” „Ik ben blu. dat u zoo over me denkt, me neer.” Vier dagen later kreeg Mark een briefje van s’n oom. „Kom eens bü me. Jonge verkwister!" Hü ging iet wat bevreesd en onzeker hoe ontvangst wezen, die te beurt vallen. „Nou,” „Omdat ik dat zoo wil. Monseigneur. En ik verzoek u op dit punt van mün laatste wils beschikking niet verder in te gaan.” „Het spüt mü. Maestro, maar ik mag aan uw verzoek niet voldoen. U weet toch wat een Requiem-Mis is Het is een smeekbede tot God om de ziel schoon te wasschen van de smetten der zonde en baar te doen Ingaan tot het eeuwig licht?” „Monseigneur, ik weet dat, maar ik blüf bü mün verlangen. Ik wensch niet eerder dan acht dagen na mün dood begraven te worden.” „Maar bedenk toch. Maestro, dat wij alle maal zwakke menschen zün. Wie onzer is er ze ker van dat hU dadelük de eeuwige zaligheld zal binnengaan? Heeft u geen vrees voor het vagevuur? Wanneer het gebed van uw vrien den en van heel het dankbare Venetlaahsche volk uw ziel na een loutering vaft'die dagen uit het vagevuur verlossen kan, waarom wilt u dan langer wachten? Beseft u wel wat het zeggen wil, te wachten, op den drempel van den He mel, In het vagevuur?” „Ik kan wachten. Monseigneur. Kard. Ma zarin heeft mü leeren wachten, in Parijs, toen het acht maanden duurde voor mün opera werd opgevoerd! Trouwens de hemel heeft hem ge- haald.jpor hljmijn„Eroole” gehoord had.” -Maestro. IK kan u niet zeggen hoe zeer het nilj'sptjt. maitt fk kan. Et mèg niet aan uw ver zoek voldoen.” „Monseigneur, dat doet mü oprecht leed, maar ik kan geen afstand doen van mün verlangen Wanneer u blUft weigeren, dan zie ik mü ge dwongen ook dit deel müner laatste wilsbe schikking toe te vertrouwen aan den notaris." En wanneer de prelaat beleedigd Is heen ge- Den volgenden middag zag zü in de verte Marilena met Francisquln en Reina, die, ge bruik makend van een schitterenden zachten dag. het park overstaken, om in het vrü* veld te gaan. ..Dat is de gelegenheid die ik hebben moet," zei ze tot zichzelf. Zü trok haar mantel aan. een roemrijk overblüfsel uit betere tUden, en liep met vlugge passen net park door, in de richting van het kasteel, vastbeslo ten, om haar gewetensbezwaren aan den mar kies toe te vertrouwen. ZU trof hem in den salon, als altüd, bü het knappend vuur gezeten. Wat voert Jou hier op dit uur naar toe. Carmen? Is er wat aan de hand? vroeg Don Juan een weinig verast. Neen. Op het oogenblik maken we het heel goed dank zü u. Ik zal u nooit genoeg kunnen belanken, oom. Laat die gekheden. Carmen En de markies bleef haar aanküken met die stalen oogen, die onverblddelUk uit de diepe kassen vorschten, en in die andere oogen iets zochten, dat dit betoek verklaren moest. Want met zün fün bevattingsvermogen had hü iets ongewoons in dat bezoek geraden. Er Is wat met je aan de hand Carmen, zei hü zonder omwegen. Nu, Ja, bekende mevrouw Carvajal thane ronduit. Ik ben bü u gekomen, omdat ik u spreken moet. En ik heb Juist gewacht, tot uw kleindochter niet thuis was, daar het Juist over hAAr is, dat we spreken moeten. JU en ik moeten over Reina spreken? Dat begrijp ik niet, Dezer dagen la een Chlneesche vriend- schapsdelegatie onder leiding van generaal Huang Mu Sung in de hoofdstad van Tibet, Lhama, aangekomen. De delegatie werd door de bevolking en de priesters van Lhasa met vreugde begroet. Het doel van de delegatie is de droefheid van China bü het overlüden van den Dalai Lama te betuigen. Generaal Suang is met zün karavaan, welke 250 kisten met geschenken voor de leidende Lama’s meevoert, vier maanden onderweg ge weest Tüdens den tocht door het gebergte heeft de delegatie twee leden verloren, die In den af grond zün gestort. Politiek bedoelt China met het zenden van deze delegatie versterking van den Chlnseschen invloed In Tibet. voelde, antwoordde zü Souza met enkele regels, vol waardigheid, doch waaruit zelfs een kind haar diepe genegenheid had kunnen lezen, en waarin zü hem uitnoodigde ter gelegenheid van Sacramentsdag, wanneer haar zoontje zün eerste H. Communie zou doen. „DAn sul Je me een vraag kunnen stellen, waarop ik zoo goed mogeluk zal trachten te antwoorden.’^ Die laatste woorden, uit den mond van de ernstige Marilena, waren van onmetelüke waarde, en Pablo Souza wist het. Van dat oogenblik af hadden Marilena’s dagen geen ander doel, dan den vastgestelden datum af te wachten. In den tusschentüd wüdde zü zich volledig aan de zoete taak, om Francisquln nauwgezet den catechismus te leeren, teneinde hem tot zün eerste H. Communie voor te be reiden. Veilig afgezonderd in het groote, deftige huis, verlangde zü in geenen deele naar de wereld, die zü wegens haar rouw in den aan winter niet zou kunnen bezoeken, leefde geheel voor haar vader, dien zü verzorgde, en voor haar kind, de trots van haar leven, en voor de hoop op een toekomst, die een groote beloonlng voor haar in zich bevatten moest. Souza had toestemming gevraagd, om haar van tijd tot tüd te schrijven, en de komst van die correcte brieven, waarin de markies zich zelfs geen toespeling op zün liefde veroorloofde, doch waarin de helderziendheid van haar eigen liefde Marilena, tusschen de regels door, een heel gedicht van teederheld deed lezen, was voor haar een allergelukkigste gebeurtenis. Intusschen naderde het feest van Maria K ark Popjoy kwam thuis van een reis, die ly I hem geld had moeten opbrengen- artike- len schrüven en foto’s maken voor tüd- schriften. Maar hü had niets gevonden, wat niet al in de reisgidsen stond, en hü was vee! geld kwüt geraakt. Aan levensonderhoud en reisgeld was niet alleen s’n beurs bezweken, maar ook s’n horloge en s’n diamanten das speld. En nu zat hü in den trein met het las tige vraagstuk: hoe hü met niemendal aan een verjaringscadeau moest komen voor z’n oom Han Popjoy. Die oom was een heerschzuchtlg en onge- makkelük heerschap, het soort van oom, dat in een tooneelstuk drie bedrüven lang iedereen aanblaft en in het vierde een hart vér en een zak vol goud krügt, waaruit hü aan iedereen ronddeelt. BU oom Han echter scheen Je nooit aan t vierde bedrijf te komen. Het was een eigenaardige gewoonte van oom Han, een week nA z’n verjaardag tegenge- schenken rond te sturen. Een gelukkig getrof fen cadeau kon een chèque van 30 pond op- brengen, een minder gelukkige keus werd met een heel klein bedrag vergolden. Mark had de chèque van z’n oom noodig, om uit de knel te raken. Maar eerst moest hü zelf iets geven, en hü had niets. Zoo draaiden z’n gedachten in een kring rond, tot er aan een tusschenstation een man instapte en tegen over hem ging zitten, een man met een bekend gezicht. „Goeden middag, münheer man. „Hè, ben JU 't Tapley?" Mark herkende den huisknecht van z’n oom. „Uit geweest,” „Ja münheer. maar zegt u liever niets tegen uw oom. Ik moest een grootmoeder begraven. U komt toch zeker met den verjaardag „Ik weet X nog niet,” zuchtte Mark „Je weet er alles van.... en.... enfin, ik we*t heusch niet, waar ik een cadeau vandaan moet halen.” .Maar uw oom verwacht toch stellig iets van u, münheer.” „Denk je. dat ik dat niet weet?’” „En ik kan u precies vertellen, wat hü X liefste heeft.” „Daar schiet ik wat mee op. als ik toch de eerste drie maanden geen duit in handen krüg.” .Hoort u eens, münheer Mark; u bent altüd heel aardig tegen me geweest, als u vroeger bü uw oom logeerde. Wanner ik zoo vrü mag zün om X u te zeggen: ik kan de ande-e neefjes en nichtjes niet goed uitstaan. En als ik nog eens zoo vrü mag zün: ik heb laatst een buiten kansje gehad in de loterü „Neen Popley, ik kan geen geld leenen." „Neemt u me niet kwalük. münhter, maar mag ik u dan een ander voorstel doen? Mün heer Popjoy klaagt er altüd over dat z’n whis ky en z’n likeuren zoo gauw opgaan, er hü zegt, dat hü een gesloten llkeurkastje wil koopen.” „Ik kan zoo’n ding niet betalen." „Als u me permitteert, münheer Mark; u schrijft alleen maar X büschrift op iw visite kaartje, dan kan ik zorgen, dat X in orde komt, zonder dat u verplichting aan mü hebt.” ,Hoe zoo?" „Er staat boven op de rommelkamer een keurig llkeurkastje. Dat heeft wülen mevrouw Popjoy geërfd met nog wat meubeltjes, toen uw oom in X buitenland was. Maar ze was een overtuigde afschafster, zoodat ze X direct naar den zolder heeft laten brengen. Uw oom heeft X nog nooit gezien: Dus als ik het ne'.es schoon maakte en Inpakte, en X hem brach: met uw kaartje er bü. zou X een Ideaal verjaarscadeau zün, denk ik." „Zou je dat heusch willen doen, Popley?" „Zeker, münheer, als u zoo goed wilt, zün, het kaartje te schrüven." Mark haalde een kaartje te voorschijn en schreef er op: „Een klein blük van belangstel ling van uw zeer liefhebbenden neef." „Uitstekend münheer, als ik zoo vrü mag zün dit te zeggen. U kunt nu volkomen gerust zün.” „Zouden de andere lui ook niet op t idee van een llkeurkastje komen?” vroeg Mark „Ik denk X niet münheer. Münheer Popjoy lieeft een poosje geleden gezegd, dat hü wel graag een bedwarmer zou hebben, maar dat werd er hard op de deur geklopt. De politieman, die nog op was, riep: „Wie is daar?" „Doe open!” klonk een stem. Ik gaf een schreeuw van vreugde, en spoedde mü naar de gang, waar ik juist aankwam toen de politiebeambte de deur opendeed. Daar stond Oom Sidney. Ik vlóóg op hem toe en begroette hem. Achter Oom zag ik een aantal eskimo's staan. gaan, wordt Maestro Cavalli plots weer gemoe- delük: „U moet mü niet verkeerd begrijpen, meneer de notaris. Heusch, ik geloof in het vagevuur evengoed als in den Hemel en ik heb werkelük niet veel reden om aan te nemen dat het vage vuur niet voor mü bestemd is. Maar wat be- teekenen een paar aardsche dagen tegenover de eeuwigheid? En u weet nèt hoe dat gaat als ze mün Requlem-Mls maar drie dagen kunnen in- studeeren voor ze wordt uitgevoerd! En dacht u nu heusch dat er voor Cavalli, den grooten Cavalli. een eeuwige gelukzaligheid bestond, wanneer zün laatste werk slecht werd uitge voerd?" Een draadloos bericht van het Engelsche schip ..Milford”, aan boord waarvan zich de vice-admlraal Evans bevindt, meldt dat ge noemd vaartuig onlangs het eiland Bouvet aan- geloopen heeft. Het is de eerste maal sinds 109 jaar, dat een Engelsch schip dit wereld- verloren eiland in den Zuid-AUantlschen Oceaan bezocht heeft. Het eiland ligt tusschen de rotsen en werd in het jaar 1789 door Bouvet, een Franschmah, ontdekt. Cook kwam op zün wereldberoemde groote reis daar in het Zuiden niet voorbü, In het jaar 1825 kwam kapitein Norris daar met zün schip, doopte het eiland Liverpool en nam het in naam van Groot-Brittannlë in be zit. Een Duitsche expeditie legde er in 1898 aan. Den len Dec. 1927 heesch Noorwegen daar zün vlag en reclameerde het eiland als basis voor de vlschvangst en meteorologisch station. En geland stond al zün rechten op het eiland aan Noorwegen af. Ofschoon het bestaan van het eiland Bouvet vaststaat. Is het toch op zeer veel zeekaarten als „twüfelachtig” aangegeven. Admiraal Evans zal thans de juiste ligging van het eiland op kaart brengen. Tot nu toe was als ligging aan gegeven 033 gr. Z B. en 19.10 gr. WL. et loopt af met Cavalli. Met tientallen opera’s heeft hü zich in de luisterrijke theaters der zeventiende eeuw onsterfelü- ken roem verworven. Zün glorie heeft zelfs de ster verduisterd van Claudio Monteverdi, zün beroemden voorganger aan het orgel van San Marco. Nu loopt hét af met Maestro Cavalli. Als we duwnaar zonder kinderen leeft hü in zün mooi Venetlaansch paleis met de trouwe Madda- lena die hem dient als een slavin, met Dama Prudenza die het huishouden waarneemt, met het vllndervlugge kamermeisje, met Francesco, zün bediende en met den gondelier. Hü is gereed nu met zün laatste werk, een Requlem-Mis welke voor het eerst zal worden uitgevoerd bü zün eigen begrafenis. Deze Mis zal wel niet lang onthouden worden aan de wereld, want hü 1« nu zeven-en-zeventlg en Ml voelt het heel goed, het loopt geleldelük met hem af. Het deert hem niet. De Mis is klaar. Eh ook de partituren voor twaalf instrumenten zün klaar: viool, alt-viool, hoorn, basluit, trom bone, cello, contrabas en drie orgels voor de be geleiding tier, koren. Veertig opera’s staan er op den naam van den kapelmeester der Doorluchtige Republiek. U<osze dl Tetl” voor „Teatro San Casslano” was de eerste, „Coriolano”, geschreven voor het Hof van Piacenza bü gelegenheid van het huwelük van een Farnese, was de laatste. En zün mees terwerk, de opera waarvan hü houdt zooals hü nooit van een andere gehouden heeft, is „Er- cole armato". Het vermoeit hem nooit er Dama Prudenza van te vertellen. Kard. Mazarin wilde hem, Cavalli, in Parijs hebben. In het nieuwe theater der Tullerieën moest een opera gezongen worden, geïnspireerd op de mythologische liefde van Hercules en Jole. Zeshonderd pistolen zou. Cavalli krijgen wanneer hü naar Parijs kwam. Vier'musici en een copiïst zouden hem op zün reis vergezellen. Bet viel den Maestro moeilük Venetië te ver laten, dat hü lief had als zün vaderland, al was hü geen Venetlaan. Maar Kardinaal Maza rin wist vele menschen te bewegen om Cavalli aan te moeÜSME? En HU ging.’T „Denk een* aan, mün PUrtje”, vertelt hü aft&L altüd weer aan Dama Prudenza: „Denk eens aan. Maanden moest ik wachten voordat het theater klaar was. En dan die bandiet van een Lulll, God moge hem vergeven, want ik doe het niet; ik kAn het niet! hü was een nagel aan mün doodkist. Wat had hü na elk bedrijf van mün „Ercole” zün vervloekte balletten in te lasschen? Waarom hadden de Franschen niet genoeg aan mün aria’s? Net als de Venetlanen? Wanneer er hier een opera wordt verbouwd, dan gaat X er maar om dat die opera van Ca valli is en er blüft geen plaats onbezet. Hier vraagt toch ook niemand om balletten? De Maestro windt zich op en er komen tra nen in zün oogen. „Maar toch bereikte die duivel van een Lulll niets. Denk eens aan, oudje. Op een avond kom ik uit de Tullerieën en daar ontmoet ik een vrouw. Een droom van een vrouw, mün oudje. Ze was als een flonkerster In een donke ren nacht. En wat hoor ik? Je gelooft het nau- welüks. Ze zingt een van mün aria’s, de mool- zte die ik ooit heb gemaakt. Wel, mün oudje, waar bleef nu die Lulll? Wie dacht er nog aan zün „entrées de ballet” zoodra de voorstelling ten einde was?” Het loopt echter geleidelik met hem af. Hü Is zes-en-zeventig en de tüd nadert dat hü af scheid moet nemen van Maddalena, van Dama Prudenza, van het kamermeisje, van Francis co, van den gondelier. Spoedig zal hü afstand moeten doen van de muziek, van zün paleis, van zün schilderijen, van zün beelden en zün meubelen. Eiken dag kan het voor het laatst zün dat hü de zon ziet ondergaan in het kanaal der Ouidecca, dat hü de sterren riet schitteren boven San Marco. Het is triest, het Wat! Gaat ze weer naar de zusters? Waarom’ Heeft ze een of andere onaange naamheid gehad met haar grootvader, of met haar tante, of Wat een afschuweHjke gedachten! lachte mqvrouw Carvajal ietwat zenuwachtig. Of Jü ook fantaseeren kunt! Ze gaat heel eenvoudig, omdat alle oud-leerllngen van Benasar de ge woonte hebben, om met Maria Lichtmis op het pensionaat büeen te komen. Het is een kwestie van drie of vier dagen, méér niet. O! De trekken van Lorenzo ontspanden zich. Uit zün oogen blonk weer een straal van geluk. Mevrouw Carvajal begreep, dat bet oogenbjik gekomen was. om iets te doen, teneinde dien dollen droom tegen te houden, die Lorenzo’s hoofd op hol begon te brengen. Doch daar zü het karakter van den jongen maar al te goed kende, beging zü niet de dwaasheid, om hem rechtstreeks aan te pakken. Het was een andere weg, dien ze moest volgen. Ze wist, met wien ze zich verstaan moest. wssssitsesssssissasssssestsstssaMsiasiasssssasisaisi „Lang niet zooveel als u denkt, oom,” ant woordde Mark. „Enfin, daar heb Je een stukje papier. JU hebt getoond, hoe Je over je ouden oom denkt, en hü zal toonen, hoe hü over jou denkt.” Eerst toen hü afscheid van s’n oom genomen had en in de hall ftond, durfde hü naar de chèque te küken. X Was 100 pond! „Ik hoop, dat alles naar genoegen was, als Ik zoo vrü mag zün, münheer Mark,” zei eer biedig de huisknecht, toep hü den Jongen man ultllet. .HU heeft me 100 pond gegeven Tafley. Maar zeg eens. vind je X nu niet onaangenaam met dat llkeurkastje?'' „O neen, münheer Mark. Als Je een Ukeur- kastje koopt, krüg Je er gewoonlük twee sleu- teltejs bü, riet u. Als uw oom er een gekocht had. of er een had gekregen, had hü alle twee de sleutels gehouden. Maar er is bü uw cadeau maar één sleutel gekomen. Dien heeft uw oom aan z’n sleutelring. Den anderen zal ik voor hem bewaren. Dus kan ik u verzekeren, dat uw oom volkomen tevreden zal leven en de huishouding zal haar gang gaan tot genoegen van alle betrokkenen. Veel genoegen, münheer Mark, als ik zoo vrü mag zün.” op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t jt werken door f 7Cf) bU een ongeval met f OCfï bü verllea van een hand f 1 O C verlies van een f Cf) bü een breuk van f Af) bü verlies van *n ongevallen verzekerd voor een der volgenaa ultkeeringen f «J1/1/1/.“ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f een voet of een oog 1 O»luim of wijsvinger */(/•-been of arm f tU»- utAtnn vinger bedragende IK ton. Een

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 13