De Requiem-mis van Cavalli
mtfaal üan den dag
H
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Geloutérd
Boot
ZIJN LAATSTE WILS-
BESCHIKKING
Alle abonnés
van
MAANDAG 3 SEPTEMBER 1934
r
eerst worden uit gevoerd
China en Tibet
Het likeur-
Eenzaam in den oceaan
Productie van bier in
Turkije
wereldoorlog
Het
mausoleum van
Augustus
Verdoovende middelen
-
SPAANSCH
HET
NAAR
t
Een amazone uit den
Tijgers als vliegtuig
passagiers
Pas na den dood van den compo
nist mocht de Mis voor het
Kard. Mazarin haalde
hem naar Parijs
De lotgevallen van de
„T s j el joeskin”
o
13
0
8
3
9
9
kastje i
i
lach” aaetssaMasaaaaaaatasseaaMaaeasaaaaeaaaaaaaaeataeiis*
te münheer Han Pnpjoy, „JU bent de eentge
van het heele stel, waar nog een beetje
hersens in rit. Ze hebben me allemaal elgenlük
voor den gek gehouden. Zeven bedwarmers! Ik
heb nog nooit zoo iets onbeschaamds meege
maakt. Maar zoo’n llkeurkastje had ’.k precies
noodig. Je kunt geen drank bekomen hier in
huls als Je X niet wegsluit. Die huisknecht van
me zal voortaan maar kalm dorst moeten lüden.
Je hebt een heele hand geld voor dit ding uit
gegeven, jongen. Veel te veel.”
VB-.'
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
>3
de
Mark.”
zet
Je
van
Ui VV44
zal worden van de lichte wün-
Op een avond, ik zou Juist naar bed gaan.
Oom kwam binnen en weldra, toen hij den
Het
einde van het twistgesprek tusschen
38
(Woedt vervolgd)
TIP
i
r
i
Dezer
dagen zag de wisselwachter. toen hü. zooals
gewoonlijk, des morgens om twee uur het baan
vak controleerde, dat het sein plotseling op
„veilig" ging staan. Toen de baanwachter na
derbij kwam, zag hU een knaap bij den sein
paal staan. Nadat hü eenlge malen den Jongen
had toegeschreeuwd, gaf deze antwoord, dat hij
wist waar hij zich bevond. Hl) kon zich even
wel niet herinneren hoe hü van huis wegge
komen was en hoe hij er toe gekomen was
het seinlicht in werking te stellen.
de
zou
hem
zou
Eenlge dagen verliepen- en de norsche man
had my nog steeds niets ver.eld van zijn plan
nen. Ik vermoedde dat hjj zich met zijn regeering
te Kopenhagen in verbinding zou stellen. Ook
van Oom Sidney hoorde of zag ik niets. Ik was
benieuwd of hjj veilig de machine had bereikt
en wat hij zou zeggen als hij hoorde dat Ik ge
vangen genomen was.
staanden
Z«
naijverig
ter Sovjet-
fabriceeren
ad heroine,
13
n
4
8
4
4
0 v.
3
8
0
3
3
8
3
3
I
3
I
I
I
l
i
1
I
I
1
I
toestand had vernomen, eischte hij op dringen- Oom en den beambte was. dat Oom ook moest
den toon mijn vrijlating. Immers, wanneer wij
als schipbreukelingen zouden zijn aangespoeld
had men ons toch ook niet gevangen genomen.
De man beaamde dit, doch voegde er bij dat
wjj met een vliegmachine kalm op Groenland
waren neergestreken en aldus zonder vergun
ning op Deensch gebied waren geland.
Zoo Juist is, naar het agentschap Tass meldt,
het eerste deel verschenen van het werk over
de lotgevallen van de „Tsjeljoeskln” Het is
samengesteld door de vliegers, die de leden der
bemanning van het ijs hebben gered. Nog twee
deelen zullen volgen.
zacht en teeder klonk, en die flikkering van
ongerustheid, die een oogenblik uit zijn oogen
straaldé. Aanstonds wist de jongen de onacht
zaamheid, die hem verried, te herstellen, doch
reeds had de markiezin zich rekenschap gegeven
van den geweldigen Indruk, dien haar mede-
deellng op haar zoon gemaakt had, en van
wat dat wilde zeggen. Ook zij beheerschte haar
ontstemdheld, en trachtte op volkomen natuur
lijken toon te antwoorden.
Naar het pensionaat, waar ze is opge
voed.
Het rapport van de permanente centrale
opium-commlsrie bij den Volkenbond vermeldt,
dat Frankrijk, Duitschland, Zwitserland, Sov-
Jet-Rusland, de Vereenlgde Staten, Japan en
rie pro-
procent
ig heb-
is een
onder 1
In Turkije is men begonnen met de produc
tie van bier, dat de vergelijking met de beste
Duitsche bieren, die worden ingevoerd, kan
doorstaan.
Te Ankara is een nieuwe brouwerij gebouwd,
die een speciaal merk bier brouwt, bet z.g
„Kemal’s bier”.
Men verwacht, dat het bier in Turkije een
concurrent zal worden van de lichte wijn
soorten.
Te Belfast is dezer dagen Miss Flora San
ders in den ouderdom van drie-en-tachtig Ja-
ren overleden. Tijdens den wereldoorlog had
deze vrouw dienst genomen in het Servische
leger en zich aldaar zóó onderscheiden, dat zü
den rang van kapitein verwiert. Bij een aanval
Wterd zij meermalen geWohd en wegens haar
dapperheid werd zU met de hoogste Servische
onderscheiding begiftigd. Flora Sanders heeft
na het sluiten van den vredê vele tehuizen voor
soldaten opgericht en wijdde zich tot aan haar
dood aan dit sociale werk.
Het eerste militaire tehuis werd in Ierland
geopend; vervolgens verrezen meerdere In En
geland en Schotland, terwijl tenslotte in
Britach-Indlë en Jamaica ook verschillende te
huizen voor militairen werden opgericht.
U zult wel zien. Iedereen vat zijn eer op
zijn manier op, in de wereld, oom. Misschien
zult u lachen, of boos worden, om die gedien
stigheid van me, vanmiddag, maar ik weet, dat
ik niet gerust zou kunnen slapen, als ik niet
dezen stap deed, dien mijn eer, zooals ik die
opvat, me aanzet om te doen.
Wat voor opvatting Je ook hebt van je
eer. Carmen, ik heb er in ieder geval den
meesten eerbied voor. Niet alleen uit hoofde
van die beleefdheid, die ons verdraagzaam doet
zijn voor de zwakheden van anderen, maar ook,
omdat een opvatting van jou goed moet zijn.
Je staat hoog genoeg bij me aangeschreven,
dat alles, wat JU doet, mijn achting verdient.
Dank u wel. oom. U bent wèl goed. Juist
daarom heb Ik durven komen.
Best. LUkt het je nu niet, dat we vol
doende complimenten gewisseld hebben, dat we
ons eindelUk kunnen veroorloven, om terzake te
komen? zei de markies glimlachend.
Jawel, oom.
We zouden spreken over Reina....
Juist. Laten we spreken over Reina. O bent
niet alleen haar grootvader, maar ook haar
voogd, nietwaar?
Zoo is het.
Er rusten zware verantwoordelijkheden op
u, en één daarvan, de zwaarste misschien, be
treft haar eventueel huwelijk.
Zeker. En denk Je, dat ik me dAAr het
méést van alles het hoofd over breekt?
Maar hebt u er wel eens uw gedacnten
over laten gaan?
Thans heb ik het recht, en ben ik vrU. om
je dit te kunnen zeggen, zonder dat ik je
daardoor beleedlg, doch méér zal Ik piet zeg
gen, tot JU me daartoe machtigt. Bepaal zelf
den tUd, dien ik wachten moet. Al ben ik ver
van je verwUderd, toch zal ik onveranderlük
trouw en standvastig blUven. En wanneer de
eerbied voor den doode en voor het maat
schappelijk fatsoen, en voor je zélf, het toe
staat, wanneer JU wilt, wanneer JU me roept,
zal ik me bU je voegen.”
Marilena las dezen brief verscheidene malen,
en kuste teeder het dierbare onderschrift. Even
voelde zü een schok nóg geloofde zU voor
een oogenblik, dat tusschen Pablo et! haar de
schaduw van het onmogelüke oprees, haar vrU-
heid was zoo iets nieuws! Doch aanstonds ver
vulde een gevoel van rust en vrede haar ziel.
Thans kon zü hem zonder vrees liefhebben
ZU liet enkele dagen voorbUgaan. om geheel
tot kalmte te komen, en met zichzelf te rade te
gaan. En toen zl) zich meester over zichzelf
blUven. De man zou zich intusschen met zUn
regeering in verbinding stellen en deze zou over
ons lot moeten beslissen. Oom en ik begaven
ons ter ruste, waarbij elkander nog veel te
vertellen hadden. Oom had het vliegtuig in
goeden staat aangetroffen en na Inladjpg van
olie en benzine was hij ermee naar Uma-
nakfjord gevlogen, waar hij van mijn gevan
genneming had gehoord.
Thans is te Rome een begin gemaakt met de
werkzaamheden, betreffende de ontmanteling
van het Mausoleum van Augustus. De alge-
heele restauratie van het Romeinsche monu
ment zal tegen den aanvang der herdenkings
feesten van Keizer Augustus’ 2000sten geboor
tedag, welke in 1937 met groeten luister zullen
worden gevierd gereed zijn. De hulzen in
de onmiddellUke nabijheid van het Mausoleum
zijn thans onteigend en zU zullen binnenkort
worden afgebroken.
Lichtmis en de gewezen leerlingen van Benasar
maakten zich gereed voor een plechtige bUeen-
komst in het penslonnaat, teneinde deel te
nemen aan de feestelUkheid. als blük van
aanhankelijkheid jegens de zusters, die haar
hadden opgevoed. Het was een oude gewoonte,
waarbU Reina voor niets ter wereld zou hebben
willen ontbreken. Isabel fiugue had haar wéér
geschreven. Reina had haar grootvader om zijn
toestemming gevraagd, en hü bad die gaarne
gegeven.
Toen mevrouw Carvajal haar zoon de
waarschUnlUUe afwezigheid van juffrouw Solva-
dal, gedurende drie of vier dagen, meedeelde,
deed de verraste en verdrietige houding van
den jongen haar eerst recht op haar hoede zUn.
ZU zaten bü den haard, enkele oogenbllkken
vóór het eten. De moeder was bezig met naaien,
waarbU zü haar vermoeide oogen een weinig
moest Inspannen, en Lorenzo staarde droomerig
in de grillige vlammen, die uit een stapel
twUgen omhoog schoten.
Weet Je, dat Reina weggaat? zei de mar
kiezin zachtjes, terwUl zü niet zonder moeite
een draad in haar naald deed.
Lorenzo richtte zich op met een schok !h liet
de tang vallen, die hü in zün hand had. zoodat
het vuur knetterend uiteenspatte.
Gaat Reina weg, zegt u? Waar gaat ze
heen?
De ontwaakte oplettendheid van de noeder
kon niet anders dan de gewUdlge verandering
In de manier van doen van Lorenzo opmerken:
die schok, waarmee hü overeind gekomen was,
die barsche toon, terwUl «ün stem anders zoo
is hard; maar het is de wet van het leven. En
ook voor Lull! zal eenmaal zijn laatste uur aan
breken! „En ten slotte: zUn Requiem-Mis ligt
klaar, de partituren voor twaalf Instrumenten
liggen klaar....
En op zekeren middag zet hü zün handtee-
kenlng onder de papieren die notaris Claudio
Paullnl hem voorlegt. Ik vermaak de opbrengst
van mUn landerijen.... Ik vermaak mün bos-
schen.... Ik vermaak mUn boerderU.... Ik
vermaak.... Ik vermaak....
„En dan”, richt zich Cavalli tot den Aarts
priester van San Marco die den notaris verge
zelt: „en dan. Monseigneur, heb ik ook nog iets
voor u.”
HU neemt een fel papier van zün schrijftafel
en*fle Prelaat en de notaris lezen:
,Jk zal in processie naar de kerk van San
Lorenzo gebracht worden waar ook mün vrouw
rust. Ik wil dat mUn baar, gevolgd door het
Kapittel van San Marco en door de kinderen
van alle weeshuizen, door alle straten en over
alle pleinen gedragen wordt van het dierbare
Venetië dat ik heb lief gehad als een moeder
en waarvan Ik zoo veel liefde ondervond. Ik
wil dat de hoogvereerde abt Callari dagelUks de
H. MIs leest aan het altaar der kapel waar Ik
begraven wordt. Ik wil ten slotte dat de H. Mis
van Requiem voor mün rielerust, niet vroeger
dan acht dagen na mijn dood, opgedragen
wordt In San Marco, met uitvoering van de
muziek welke ik zelf gecomponeerd heb om mün
ziel bü God aan te bevelen."
De Prelaat kUkt verrast op.
„Maestro, waarom de plechtige uitvaart acht
dagen na uw dood die, zoo God het wil, nog
verre is?"
Kort geleden arriveerden te Berlün uit Rome
met het Luft-hansa vliegtuig twee zeldzame
luchtpassagiers. Het waren twee Jonge tUgers,
die voor Hagenbeck’s dierenpark in Stellingen
bestemd waren en wlen de reis door de lucht
uitstekend bekomen is. De beide kleine roof-
fllerep getfen hun reis per spoor voort en leer
den zoodoendq*du* alle voordeelen van het ge- I
combineerde vlleg-spoor-varkesr, kennen.
Enkele dagen geleden is ook een beer op de
zelfde manier vervoerd. Het blUkt dus dat het
dierentransport per vliegtuig meer en meer
plaats heeft.
hü er maar geen koopen zou, vóór hü jarig ge
weest was. Als een van uw neven of nichten
me kwam polsen, heb ik ze op dat cadeau at
tent gemaakt?”
„Allemaal?"
„Ja mijnheer. Ik vond het niet meer dan bil
lijk. dat ze een gelUke kans kregen. Ik was
van plan geweest zoo vrü te zün, u eeo regeltje
te schrijven over het llkeurkastje, maar nu we
elkaar zoo treffen, is X nog beter, als ik zoo
vrü mag zün.”
„Je bent een reuzenkerel, Popley.”
„Ik ben blu. dat u zoo over me denkt, me
neer.”
Vier dagen later kreeg Mark een briefje van
s’n oom.
„Kom eens bü me. Jonge verkwister!"
Hü ging iet
wat bevreesd en
onzeker hoe
ontvangst
wezen, die
te beurt
vallen.
„Nou,”
„Omdat ik dat zoo wil. Monseigneur. En ik
verzoek u op dit punt van mün laatste wils
beschikking niet verder in te gaan.”
„Het spüt mü. Maestro, maar ik mag aan
uw verzoek niet voldoen. U weet toch wat een
Requiem-Mis is Het is een smeekbede tot God
om de ziel schoon te wasschen van de smetten
der zonde en baar te doen Ingaan tot het
eeuwig licht?”
„Monseigneur, ik weet dat, maar ik blüf bü
mün verlangen. Ik wensch niet eerder dan acht
dagen na mün dood begraven te worden.”
„Maar bedenk toch. Maestro, dat wij alle
maal zwakke menschen zün. Wie onzer is er ze
ker van dat hU dadelük de eeuwige zaligheld
zal binnengaan? Heeft u geen vrees voor het
vagevuur? Wanneer het gebed van uw vrien
den en van heel het dankbare Venetlaahsche
volk uw ziel na een loutering vaft'die dagen uit
het vagevuur verlossen kan, waarom wilt u dan
langer wachten? Beseft u wel wat het zeggen
wil, te wachten, op den drempel van den He
mel, In het vagevuur?”
„Ik kan wachten. Monseigneur. Kard. Ma
zarin heeft mü leeren wachten, in Parijs, toen
het acht maanden duurde voor mün opera werd
opgevoerd! Trouwens de hemel heeft hem ge-
haald.jpor hljmijn„Eroole” gehoord had.”
-Maestro. IK kan u niet zeggen hoe zeer het
nilj'sptjt. maitt fk kan. Et mèg niet aan uw ver
zoek voldoen.”
„Monseigneur, dat doet mü oprecht leed, maar
ik kan geen afstand doen van mün verlangen
Wanneer u blUft weigeren, dan zie ik mü ge
dwongen ook dit deel müner laatste wilsbe
schikking toe te vertrouwen aan den notaris."
En wanneer de prelaat beleedigd Is heen ge-
Den volgenden middag zag zü in de verte
Marilena met Francisquln en Reina, die, ge
bruik makend van een schitterenden zachten
dag. het park overstaken, om in het vrü* veld te
gaan. ..Dat is de gelegenheid die ik hebben
moet," zei ze tot zichzelf. Zü trok haar mantel
aan. een roemrijk overblüfsel uit betere
tUden, en liep met vlugge passen net park
door, in de richting van het kasteel, vastbeslo
ten, om haar gewetensbezwaren aan den mar
kies toe te vertrouwen.
ZU trof hem in den salon, als altüd, bü het
knappend vuur gezeten.
Wat voert Jou hier op dit uur naar toe.
Carmen? Is er wat aan de hand? vroeg Don
Juan een weinig verast.
Neen. Op het oogenblik maken we het
heel goed dank zü u. Ik zal u nooit genoeg
kunnen belanken, oom.
Laat die gekheden. Carmen
En de markies bleef haar aanküken met
die stalen oogen, die onverblddelUk uit de diepe
kassen vorschten, en in die andere oogen iets
zochten, dat dit betoek verklaren moest. Want
met zün fün bevattingsvermogen had hü iets
ongewoons in dat bezoek geraden.
Er Is wat met je aan de hand Carmen,
zei hü zonder omwegen.
Nu, Ja, bekende mevrouw Carvajal thane
ronduit. Ik ben bü u gekomen, omdat ik u
spreken moet. En ik heb Juist gewacht, tot uw
kleindochter niet thuis was, daar het Juist over
hAAr is, dat we spreken moeten.
JU en ik moeten over Reina spreken? Dat
begrijp ik niet,
Dezer dagen la een Chlneesche vriend-
schapsdelegatie onder leiding van generaal
Huang Mu Sung in de hoofdstad van Tibet,
Lhama, aangekomen. De delegatie werd door
de bevolking en de priesters van Lhasa met
vreugde begroet.
Het doel van de delegatie is de droefheid
van China bü het overlüden van den Dalai
Lama te betuigen.
Generaal Suang is met zün karavaan, welke
250 kisten met geschenken voor de leidende
Lama’s meevoert, vier maanden onderweg ge
weest
Tüdens den tocht door het gebergte heeft de
delegatie twee leden verloren, die In den af
grond zün gestort.
Politiek bedoelt China met het zenden van
deze delegatie versterking van den Chlnseschen
invloed In Tibet.
voelde, antwoordde zü Souza met enkele regels,
vol waardigheid, doch waaruit zelfs een kind
haar diepe genegenheid had kunnen lezen, en
waarin zü hem uitnoodigde ter gelegenheid van
Sacramentsdag, wanneer haar zoontje zün
eerste H. Communie zou doen. „DAn sul Je me
een vraag kunnen stellen, waarop ik zoo goed
mogeluk zal trachten te antwoorden.’^
Die laatste woorden, uit den mond van de
ernstige Marilena, waren van onmetelüke
waarde, en Pablo Souza wist het. Van dat
oogenblik af hadden Marilena’s dagen geen
ander doel, dan den vastgestelden datum af
te wachten. In den tusschentüd wüdde zü zich
volledig aan de zoete taak, om Francisquln
nauwgezet den catechismus te leeren, teneinde
hem tot zün eerste H. Communie voor te be
reiden. Veilig afgezonderd in het groote, deftige
huis, verlangde zü in geenen deele naar de
wereld, die zü wegens haar rouw in den aan
winter niet zou kunnen bezoeken,
leefde geheel voor haar vader, dien zü
verzorgde, en voor haar kind, de
trots van haar leven, en voor de hoop op een
toekomst, die een groote beloonlng voor haar
in zich bevatten moest.
Souza had toestemming gevraagd, om haar
van tijd tot tüd te schrijven, en de komst van
die correcte brieven, waarin de markies zich
zelfs geen toespeling op zün liefde veroorloofde,
doch waarin de helderziendheid van haar eigen
liefde Marilena, tusschen de regels door, een
heel gedicht van teederheld deed lezen, was voor
haar een allergelukkigste gebeurtenis.
Intusschen naderde het feest van Maria
K ark Popjoy kwam thuis van een reis, die
ly I hem geld had moeten opbrengen- artike-
len schrüven en foto’s maken voor tüd-
schriften. Maar hü had niets gevonden, wat
niet al in de reisgidsen stond, en hü was vee!
geld kwüt geraakt. Aan levensonderhoud en
reisgeld was niet alleen s’n beurs bezweken,
maar ook s’n horloge en s’n diamanten das
speld. En nu zat hü in den trein met het las
tige vraagstuk: hoe hü met niemendal aan een
verjaringscadeau moest komen voor z’n oom
Han Popjoy.
Die oom was een heerschzuchtlg en onge-
makkelük heerschap, het soort van oom, dat
in een tooneelstuk drie bedrüven lang iedereen
aanblaft en in het vierde een hart vér en een
zak vol goud krügt, waaruit hü aan iedereen
ronddeelt. BU oom Han echter scheen Je nooit
aan t vierde bedrijf te komen.
Het was een eigenaardige gewoonte van oom
Han, een week nA z’n verjaardag tegenge-
schenken rond te sturen. Een gelukkig getrof
fen cadeau kon een chèque van 30 pond op-
brengen, een minder gelukkige keus werd met
een heel klein bedrag vergolden.
Mark had de chèque van z’n oom noodig, om
uit de knel te raken. Maar eerst moest hü zelf
iets geven, en hü had niets. Zoo draaiden z’n
gedachten in een kring rond, tot er aan een
tusschenstation een man instapte en tegen
over hem ging zitten, een man met een bekend
gezicht.
„Goeden middag, münheer
man.
„Hè, ben JU 't Tapley?" Mark herkende den
huisknecht van z’n oom. „Uit geweest,”
„Ja münheer. maar zegt u liever niets tegen
uw oom. Ik moest een grootmoeder begraven.
U komt toch zeker met den verjaardag
„Ik weet X nog niet,” zuchtte Mark „Je weet
er alles van.... en.... enfin, ik we*t heusch
niet, waar ik een cadeau vandaan moet halen.”
.Maar uw oom verwacht toch stellig iets van
u, münheer.”
„Denk je. dat ik dat niet weet?’”
„En ik kan u precies vertellen, wat hü X
liefste heeft.”
„Daar schiet ik wat mee op. als ik toch de
eerste drie maanden geen duit in handen krüg.”
.Hoort u eens, münheer Mark; u bent altüd
heel aardig tegen me geweest, als u vroeger bü
uw oom logeerde. Wanner ik zoo vrü mag zün
om X u te zeggen: ik kan de ande-e neefjes
en nichtjes niet goed uitstaan. En als ik nog
eens zoo vrü mag zün: ik heb laatst een buiten
kansje gehad in de loterü
„Neen Popley, ik kan geen geld
leenen."
„Neemt u me niet kwalük. münhter, maar
mag ik u dan een ander voorstel doen? Mün
heer Popjoy klaagt er altüd over dat z’n whis
ky en z’n likeuren zoo gauw opgaan, er hü zegt,
dat hü een gesloten llkeurkastje wil koopen.”
„Ik kan zoo’n ding niet betalen."
„Als u me permitteert, münheer Mark; u
schrijft alleen maar X büschrift op iw visite
kaartje, dan kan ik zorgen, dat X in orde komt,
zonder dat u verplichting aan mü hebt.”
,Hoe zoo?"
„Er staat boven op de rommelkamer een
keurig llkeurkastje. Dat heeft wülen mevrouw
Popjoy geërfd met nog wat meubeltjes, toen uw
oom in X buitenland was. Maar ze was een
overtuigde afschafster, zoodat ze X direct naar
den zolder heeft laten brengen. Uw oom heeft
X nog nooit gezien: Dus als ik het ne'.es schoon
maakte en Inpakte, en X hem brach: met uw
kaartje er bü. zou X een Ideaal verjaarscadeau
zün, denk ik."
„Zou je dat heusch willen doen, Popley?"
„Zeker, münheer, als u zoo goed wilt, zün,
het kaartje te schrüven."
Mark haalde een kaartje te voorschijn en
schreef er op: „Een klein blük van belangstel
ling van uw zeer liefhebbenden neef."
„Uitstekend münheer, als ik zoo vrü mag
zün dit te zeggen. U kunt nu volkomen gerust
zün.”
„Zouden de andere lui ook niet op t idee van
een llkeurkastje komen?” vroeg Mark
„Ik denk X niet münheer. Münheer Popjoy
lieeft een poosje geleden gezegd, dat hü wel
graag een bedwarmer zou hebben, maar dat
werd er hard op de deur geklopt. De politieman,
die nog op was, riep: „Wie is daar?" „Doe
open!” klonk een stem. Ik gaf een schreeuw
van vreugde, en spoedde mü naar de gang,
waar ik juist aankwam toen de politiebeambte
de deur opendeed. Daar stond Oom Sidney. Ik
vlóóg op hem toe en begroette hem. Achter
Oom zag ik een aantal eskimo's staan.
gaan, wordt Maestro Cavalli plots weer gemoe-
delük:
„U moet mü niet verkeerd begrijpen, meneer
de notaris. Heusch, ik geloof in het vagevuur
evengoed als in den Hemel en ik heb werkelük
niet veel reden om aan te nemen dat het vage
vuur niet voor mü bestemd is. Maar wat be-
teekenen een paar aardsche dagen tegenover de
eeuwigheid? En u weet nèt hoe dat gaat als ze
mün Requlem-Mls maar drie dagen kunnen in-
studeeren voor ze wordt uitgevoerd! En dacht
u nu heusch dat er voor Cavalli, den grooten
Cavalli. een eeuwige gelukzaligheid bestond,
wanneer zün laatste werk slecht werd uitge
voerd?"
Een draadloos bericht van het Engelsche
schip ..Milford”, aan boord waarvan zich de
vice-admlraal Evans bevindt, meldt dat ge
noemd vaartuig onlangs het eiland Bouvet aan-
geloopen heeft. Het is de eerste maal sinds
109 jaar, dat een Engelsch schip dit wereld-
verloren eiland in den Zuid-AUantlschen
Oceaan bezocht heeft.
Het eiland ligt tusschen de rotsen en werd
in het jaar 1789 door Bouvet, een Franschmah,
ontdekt. Cook kwam op zün wereldberoemde
groote reis daar in het Zuiden niet voorbü,
In het jaar 1825 kwam kapitein Norris daar
met zün schip, doopte het eiland Liverpool en
nam het in naam van Groot-Brittannlë in be
zit. Een Duitsche expeditie legde er in 1898 aan.
Den len Dec. 1927 heesch Noorwegen daar zün
vlag en reclameerde het eiland als basis voor
de vlschvangst en meteorologisch station. En
geland stond al zün rechten op het eiland aan
Noorwegen af.
Ofschoon het bestaan van het eiland Bouvet
vaststaat. Is het toch op zeer veel zeekaarten
als „twüfelachtig” aangegeven. Admiraal Evans
zal thans de juiste ligging van het eiland op
kaart brengen. Tot nu toe was als ligging aan
gegeven 033 gr. Z B. en 19.10 gr. WL.
et loopt af met Cavalli. Met tientallen
opera’s heeft hü zich in de luisterrijke
theaters der zeventiende eeuw onsterfelü-
ken roem verworven. Zün glorie heeft zelfs de
ster verduisterd van Claudio Monteverdi, zün
beroemden voorganger aan het orgel van San
Marco.
Nu loopt hét af met Maestro Cavalli. Als we
duwnaar zonder kinderen leeft hü in zün mooi
Venetlaansch paleis met de trouwe Madda-
lena die hem dient als een slavin, met Dama
Prudenza die het huishouden waarneemt, met
het vllndervlugge kamermeisje, met Francesco,
zün bediende en met den gondelier.
Hü is gereed nu met zün laatste werk, een
Requlem-Mis welke voor het eerst zal worden
uitgevoerd bü zün eigen begrafenis. Deze Mis
zal wel niet lang onthouden worden aan de
wereld, want hü 1« nu zeven-en-zeventlg en Ml
voelt het heel goed, het loopt geleldelük met
hem af. Het deert hem niet. De Mis is klaar.
Eh ook de partituren voor twaalf instrumenten
zün klaar: viool, alt-viool, hoorn, basluit, trom
bone, cello, contrabas en drie orgels voor de be
geleiding tier, koren.
Veertig opera’s staan er op den naam van
den kapelmeester der Doorluchtige Republiek.
U<osze dl Tetl” voor „Teatro San Casslano” was
de eerste, „Coriolano”, geschreven voor het Hof
van Piacenza bü gelegenheid van het huwelük
van een Farnese, was de laatste. En zün mees
terwerk, de opera waarvan hü houdt zooals hü
nooit van een andere gehouden heeft, is „Er-
cole armato". Het vermoeit hem nooit er Dama
Prudenza van te vertellen.
Kard. Mazarin wilde hem, Cavalli, in Parijs
hebben. In het nieuwe theater der Tullerieën
moest een opera gezongen worden, geïnspireerd
op de mythologische liefde van Hercules en
Jole. Zeshonderd pistolen zou. Cavalli krijgen
wanneer hü naar Parijs kwam. Vier'musici en
een copiïst zouden hem op zün reis vergezellen.
Bet viel den Maestro moeilük Venetië te ver
laten, dat hü lief had als zün vaderland, al
was hü geen Venetlaan. Maar Kardinaal Maza
rin wist vele menschen te bewegen om Cavalli
aan te moeÜSME? En HU ging.’T
„Denk een* aan, mün PUrtje”, vertelt hü aft&L
altüd weer aan Dama Prudenza: „Denk eens
aan. Maanden moest ik wachten voordat het
theater klaar was. En dan die bandiet van een
Lulll, God moge hem vergeven, want ik doe
het niet; ik kAn het niet! hü was een nagel
aan mün doodkist. Wat had hü na elk bedrijf
van mün „Ercole” zün vervloekte balletten in
te lasschen? Waarom hadden de Franschen niet
genoeg aan mün aria’s? Net als de Venetlanen?
Wanneer er hier een opera wordt verbouwd,
dan gaat X er maar om dat die opera van Ca
valli is en er blüft geen plaats onbezet. Hier
vraagt toch ook niemand om balletten?
De Maestro windt zich op en er komen tra
nen in zün oogen.
„Maar toch bereikte die duivel van een Lulll
niets. Denk eens aan, oudje. Op een avond
kom ik uit de Tullerieën en daar ontmoet ik
een vrouw. Een droom van een vrouw, mün
oudje. Ze was als een flonkerster In een donke
ren nacht. En wat hoor ik? Je gelooft het nau-
welüks. Ze zingt een van mün aria’s, de mool-
zte die ik ooit heb gemaakt. Wel, mün oudje,
waar bleef nu die Lulll? Wie dacht er nog aan
zün „entrées de ballet” zoodra de voorstelling
ten einde was?”
Het loopt echter geleidelik met hem af. Hü
Is zes-en-zeventig en de tüd nadert dat hü af
scheid moet nemen van Maddalena, van Dama
Prudenza, van het kamermeisje, van Francis
co, van den gondelier. Spoedig zal hü afstand
moeten doen van de muziek, van zün paleis,
van zün schilderijen, van zün beelden en zün
meubelen. Eiken dag kan het voor het laatst
zün dat hü de zon ziet ondergaan in het
kanaal der Ouidecca, dat hü de sterren riet
schitteren boven San Marco. Het is triest, het
Wat! Gaat ze weer naar de zusters?
Waarom’ Heeft ze een of andere onaange
naamheid gehad met haar grootvader, of met
haar tante, of
Wat een afschuweHjke gedachten! lachte
mqvrouw Carvajal ietwat zenuwachtig. Of Jü
ook fantaseeren kunt! Ze gaat heel eenvoudig,
omdat alle oud-leerllngen van Benasar de ge
woonte hebben, om met Maria Lichtmis op het
pensionaat büeen te komen. Het is een kwestie
van drie of vier dagen, méér niet.
O!
De trekken van Lorenzo ontspanden zich.
Uit zün oogen blonk weer een straal van geluk.
Mevrouw Carvajal begreep, dat bet oogenbjik
gekomen was. om iets te doen, teneinde dien
dollen droom tegen te houden, die Lorenzo’s
hoofd op hol begon te brengen. Doch daar zü
het karakter van den jongen maar al te goed
kende, beging zü niet de dwaasheid, om hem
rechtstreeks aan te pakken. Het was een andere
weg, dien ze moest volgen. Ze wist, met wien
ze zich verstaan moest.
wssssitsesssssissasssssestsstssaMsiasiasssssasisaisi
„Lang niet zooveel als u denkt, oom,” ant
woordde Mark.
„Enfin, daar heb Je een stukje papier. JU
hebt getoond, hoe Je over je ouden oom denkt,
en hü zal toonen, hoe hü over jou denkt.”
Eerst toen hü afscheid van s’n oom genomen
had en in de hall ftond, durfde hü naar de
chèque te küken. X Was 100 pond!
„Ik hoop, dat alles naar genoegen was, als
Ik zoo vrü mag zün, münheer Mark,” zei eer
biedig de huisknecht, toep hü den Jongen man
ultllet.
.HU heeft me 100 pond gegeven Tafley. Maar
zeg eens. vind je X nu niet onaangenaam met
dat llkeurkastje?''
„O neen, münheer Mark. Als Je een Ukeur-
kastje koopt, krüg Je er gewoonlük twee sleu-
teltejs bü, riet u. Als uw oom er een gekocht
had. of er een had gekregen, had hü alle twee
de sleutels gehouden. Maar er is bü uw cadeau
maar één sleutel gekomen. Dien heeft uw oom
aan z’n sleutelring. Den anderen zal ik voor
hem bewaren. Dus kan ik u verzekeren, dat
uw oom volkomen tevreden zal leven en de
huishouding zal haar gang gaan tot genoegen
van alle betrokkenen.
Veel genoegen, münheer Mark, als ik zoo vrü
mag zün.”
op dit blad zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t jt werken door f 7Cf) bU een ongeval met f OCfï bü verllea van een hand f 1 O C verlies van een f Cf) bü een breuk van f Af) bü verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgenaa ultkeeringen f «J1/1/1/.“ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f een voet of een oog 1 O»luim of wijsvinger */(/•-been of arm f tU»- utAtnn vinger
bedragende IK ton.
Een