De Requiem-mis Cavalli van H PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd Boot >4 w^Aaal wux den dag ZIJN LAATSTE WILS BESCHIKKING >IE van MAANDAG 3 SEPTEMBER 1934 China en Tibet [Card. Mazarin haalde hem naar Parijs kastje Eenzaam in den oceaan Productie van bier in Turkije Een amazone uit deh wereldoorlog Het mausoleum van Augustus Alle abonné’s SPAAN SCH NAAR HET brengt Pas na dan dood van den compo nist mocht de Mis voor het eerst worden uitgevoerd Tijgers als vliegtuig passagiers Verdoovende middelen na De lotgevallen van de „Tsjeljoeskin” U AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL =3 ging '•I lach- st 4i :e Mark," zei huisknecht 1 Je van goed wilt zijn, zoo in het Op een avond, ik zou juist naar bed gaan. Oom kwam binnen en weldra, toen hij den Het einde van het twistgesprek tusschen M mevrouw (Wordt vervolgd) 9 TIP ii ii benieuwd of hij veilig de machine had bereikt en wat hjj zou zeggen als hy hoorde dat ik ge vangen genomen was. Eenige dagen verliepen en de norsche man had mij nog steeds niets ver eld van zijn plan nen. Ik vermoedde dat hij zich met ztjn regeerlng te Kopenhagen in verbinding zou stellen. Ook staanden ZU naijverig concurrent soorten. en begroette hem. Achter ital eskimo's staan. toestand had vernomen, eischte hij op dringen den toon nyjn vrijlating. Immers, wanneer wij als schipbreukelingen zouden zijn aangeapoeld had men ons toch ook niet gevangen genomen. De man beaamde dit, doch voegde er bij dat wy met een vliegmachine kalm op Groenland waren neergestreken en aldus zonder vergun ning op Deensch gebied waren geland. slaapwandelen gemeld. Dezer dagen zag de wisselwachter, toen hij. zooals ge woon lijk, des morgens om twee uur het baan vak controleerde, dat het sein plotseling op „veilig" ging staan. Toen de baanwachter na derbij kwam, zag hij een knaap bij den sein paal staan. Nadat hij eenige malen den Jongen had toegeschreeuwd, gaf deze antwoord, dat hij wist waar hij zich bevond. Hij kon zich even wel niet herinneren hoe hij van huis wegge komen was en hoe hij er toe gekomen was het seinlicht in werking te stellen. rd echter Sovjet- taten. fabriceeren voorraad heroine, komst nemen oor Ier, bij sn, iet ist Marilena las dezen brief verscheidene malen, en kuste teeder het dierbare onderschrift. Even voelde zij een schok nóg geloofde zij voor een oogenblik, dat tusschen Pablo ert haar de schaduw van het onmogelijke oprees, haar vrij heid was zoo iets nieuws! Doch aanstonds ver vulde een gevoel van rust en vrede haar ziel. Thans kon zij hem zonder vrees liefhebben Zij liet enkele dagen voorbijgaan, om geheel tot kalmte te komen, en met zichzelf te rade te WW, En toen SU zich meester over zichzelf NG e’ er Q- in as de zou hem zou Het rapport van de permanente centrale opium-commlssie bü den Volkenbond vermeldt, dat Frankrijk. Duitschland, Zwitserland, Sov- Jet-Rusland, de Vereenigde Staten, Japan en on morphine pro- negentig procent in rekening heb- Oom en den beambte was, dat Oom ook moest blijven. De man zou zich Intusschen met zijn regeering in verbinding stellen en deze zou over ons lot moeten beslissen. Oom en Ik begaven ons ter ruste, waarbij w*e elkander nog veel te vertellen hadden. Oom had het vliegtuig In goeden staat aangetroffen en na Inladlng van olie en benzine was hij ermee naar Uma- nakfjord gevlogen, waar hij van mijn gevan genneming had gehoord. zacht en teeder klonk, en die flikkering van ongerustheid, die een oogenblik uit zijn oogen straalde. Aanstonds wist de Jongen de onacht zaamheid, die hem verried, te herstellen, doch reeds had de markiezin zich rekenschap gegeven van den geweldigen indruk, dien haar mede- deeling op haar zoon gemaakt had, en van wat dat wilde zeggen. Ook zij beheerschte haar ontstemdheid, en trachtte op volkomen natuur lijken toon te antwoorden. Naar het pensionaat, waar ze is opge gaan, wordt Maestro Cavalli plots weer gemoe- deiük: „U moet mU niet verkeerd begrijpen, meneer de notaris. Heusch, ik geloof in het vagevuur evengoed als in den Hemel en Ik heb werkelijk niet veel reden om aan te nemen dat het vage vuur niet voor mij bestemd is. Maar wat be- teekenen een paar aardsche dagen tegenover de eeuwigheid? En u weet nét hoe dat gaat als ze mijn Requlem-Mls maar drie dagen kunnen In- studeeren voor ze wordt uitgevoerd 1 En dacht u nu heusch dat er voor Cavalli, den groeten Cavalli, een eeuwige gelukzaligheid bestond, wanneer zjjn laatste werk slecht werd uitge voerd?" Is een onder In Turkije is men begonnen met de produc tie van bier, dat de vergelijking met de beste Duitsche bieren, die worden ingevoerd, kan doorstaan. Te Ankara is een nieuwe brouwerij gebouwd, die een speciaal merk bier brouwt, het z.g „Kemal’s bier”. Mien verwacht, dat het bier in Turkije een zal worden van de lichte wijn- Kort geleden arriveerden te Berlijn uit Rome met het Luft-hansa vliegtuig twee zeldzame luchtpassagiers. Het waren twee jonge tijgers, die voor Hagenbeck's dierenpark in Stellingen bestemd waren en wien de reis door de lucht uitstekend bekomen is. De beide kleine roof dieren zetten hun reis per spoor voort en leer den zoodoende dus alle voerdeele& Van het ge combineerde vlieg-spoor-verkeer, kennen. Enkele dagen geleden' Is ook eeif Mét op de zelfde manier vervoerd. Het blijkt dus dat het dierentransport per vliegtuig meer en meer plaats heeft. Thans is te Rome een begin gemaakt met de werkzaamheden, betreffende de ontmanteling van het Mausoleum van Augustus. De alge- heele restauratie van het Romelnsche monu ment zal tegen den aanvang der herdenkings feesten van Keizer Augustus’ 2000sten ge boor- teoag, welke in 1937 met groeten luister zullen worden gevierd gereed zijn. De hulzen in de onmiddellijke nabijheid van het Mausoleum zijn thans onteigend en zij zullen binnenkort worden afgebroken. Te Belfast Is dezer dagen Miss Flora San ders in den ouderdom van drie-en-tachtlg ja- ren overleden. Tijdens den wereldoorlog had deze vrouw dienst genomen in het Servische leger en zich aldaar zóó onderscheiden, dat zij den rang van impRWlF verwierf. Bij een aanval werd zij meermalen gewond .en wegens haar dapperheid werd zij met de hoogste Servische onderscheiding begiftigd. Flora Sanders heeft na het sluiten van den vrede vele tehuizen voor soldaten opgericht igp wijdde zich tot aan haar dood aan dit sociale werk. Het eerste militaire tehuis werd in Ierland ■geopend; vervolgens verrezen meerdere in En geland en Schotland, terwijl tenslotte In Britsch-Indië en Jamaica ook verschillende te huizen voor militairen werden opgericht. Thans heb ik het recht, en ben ik vrij, om je dit te kunnen zeggen, zonder dat Ik je daardoor beleedlg, doch méér zal Ik niet zeg gen, tot Jij me daartoe machtigt. Bepaal zelf den tjjd, dien ik wachten moet. Al ben ik ver van je verwijderd, toch zal Ik onveranderlijk trouw en standvastig blijven. En wanneer de eerbied voor den doode en voor het maat schappelijk fatsoen, en voor Je zélf, het toe staat, wanneer jij wilt, wanneer Jij me roept, zal ik me bij je voegen.” •i 1) hij er maar geen koopen zou, vóór hjj Jarig ge weest was. Als een van uw neven of nichten me kwam polsen, heb ik ze op dat cadeau at tent gemaakt?" „Allemaal?" „Ja mijnheer. Ik vond het niet meer dan bil lijk, dat ze een gelijke kans kregen. Ik was van plan geweest zoo vrij te zijn, u eeo regeltje te schrijven over het likeurkastje, maar nu we elkaar zoo treffen, Is 't nog beter, als ik zoo vrij mag zjjn.” „Je bent een reuzenkerel, Popley." „Ik ben blij, dat u zoo over me denkt, me neer." Vier dagen later kreeg Mark een briefje van z’n oom. „Ki HU U zult wel zien. Iedereen vat zUn eer op zijn manier op, In de wereld, oom. Misschien zult u lachen, of boos worden, om die gedien stigheid van me, vanmiddag, maar ik weet, dat ik niet gerust zou kunnen slapen, als Ik niet dezen stap deed, dien mUn eer, zooals ik die opvat, me aanzet om te doen. Wat voor opvatting je ook hebt van je eer, Carmen, ik heb er in leder geval den meesten eerbied voor. Niet alleen uit hoofde van die beleefdheid, die ons verdraagzaam doet zijn voor de zwakheden van anderen, maar ook, omdat een opvatting van Jou goed moet zijn. Je staat hoog genoeg bij me aangeschreven, dat alles, wat JU doet, mUn achting verdient. Dank u wel, oom. U bent wél goed. Juist daarom heb Ik durven komen. Best. LUkt het Je nu niet, dat we vol doende complimenten gewisseld hebben, dat we ons eindelUk kunnen veroorloven, om terzake te komen? zei de markies glimlachend. Jawel, oom. We zouden spreken over Reina Juist. Laten we spreken over Reina. bent niet alleen haar grootvader, maar ook haar voogd, nietwaar? Zoo Is het. - Er rusten zware verantwoordelijkheden op u. en één daarvan, de zwaarste misschien, be treft haar eventueel huwètUk. Zeker En denk je, dat ik me d44r het méést van alles het hoofd over breekt? Maar hebt u er wel eens uw gedacnten over laten gaan? „Omdat ik dat zoo wil. Monseigneur. En Ik verzoek u op dit punt van mUn laatste wils beschikking niet verder In te gaan.” „Het spUt mU, Maestro, maar Ik mag aan uw verzoek niet voldoen. U weet toch wat een Requiem-Mls is Het Is een smeekbede tot God om de ziel schoon te wasschen van de smetten der zonde en haar te doen Ingaan tot het eeuwig licht?” „Monseigneur, ik weet dat, maar ik blijf t>ü mUn verlangen. Ik wensch niet eerder dan acht dagen na mün dood begraven te worden." „Maar bedenk toch. Maestro, dat wU alle maal zwakke menschen zijn. Wie onzer is er ze ker van dat hü dadelijk de eeuwige zaligheid zal binnengaan? Heeft u geen vrees voor het vagevuur? Wanneer het gebed van uw vrien den en van heel het dankbare Venetlaansche volk uw ziel na een loutering van die dagen uit het vagevuur verlossen kan, waarom wilt u dan langer wachten? Beseft u wel wat het zeggen wil, te wachten, op den drempel van den He mel, In het vagevuur?” „Ik kan wachten. Monseigneur. Kard. Ma zarin heeft mij leeren wachten, In Parijs, toen het acht maanden duurde voor mijn opera werd opgevoerd! Trouwens de hemel heeft hem ge haald voor hij mijn „Ercole" gehoord had.” „Maestro, ik kan u niet zeggen hoe zeer het mij spijt, maar ik kan, Ik mèg niet aan uw ver* zoek voldoen." .Monseigneur, dat doet mü oprecht leed, maar ik kan geen afstand doen van mijn verlangen Wanneer u blijft weigeren, dan zie ik mij ge dwongen ook dit deel mijner laatste wilsbe schikking toe te vertrouwen aan den notaris.” En wanneer de prelaat beleedlgd is heen ge ls hard; maar het Is de wet van het leven. En ook voor Lull! zal eenmaal zijn laatste uur aan breken! En ten slotte: zijn Requlem-Mls ligt klaar, de partituren voor twaalf instrumenten liggen klaar.... En op zekeren middag zet hij zjjn handtee- kenlng onder de papieren die notaris Claudio Paulinl hem voorlegt. Ik vermaak de opbrengst van mijn landerijenIk vermaak mijn bos- schen.... Ik vermaak mijn boerderij.... Ik vermaak.... Ik vermaak.... „En dan", richt zich Cavalli tot den Aarts priester van San Marco die den notaris verge zelt: „en dan. Monseigneur, heb Ik ook nog Iets voor u.” HU neemt een fel papier van zün schrijftafel en de Prelaat en de notaris lezen: „Ik zal In processie naar de kerk van San Lorenzo gebracht worden waar ook mijn vrouw rust. Ik wil dat mijn baar, gevolgd door het Kapittel van San Marco en door de kinderen van alle weeshuizen, door alle straten en over alle pleinen gedragen wordt van het dierbare Venetië dat ik heb lief gehad als een moeder en waarvan ik zoo veel liefde ondervond. Ik wil dat de hoogvereerde abt Callari dagelijks de H. Mis leest aan het altaar der kapel waar Ik begraven wordt. Ik wil ten slotte dat de H. Mis van Requiem voor mijn zlelerust, niet vroeger dan acht dagen na mijn dood, opgedragen wordt In San Marco, met uitvoering van de muziek welke Ik zelf gecomponeerd heb om mijn ziel bij God aan te bevelen.” De Prelaat kijkt verrast op. .Maestro, waarom de plechtige uitvaart acht dagen na uw dood die, zoo God het wil, nog verre Is?” Lichtmis en de gewezen leerlingen van Benasar maakten zich gereed voor een plechtige bljeen- in het pensionnaat, teneinde ceel te aan de feestelijkheid, als blUk van aanhankelijkheid jegens de zusters, die haar hadden opgevoed. Het was een oude gewoonte, waarbij Reina voor niets ter wereld zou hebben willen ontbreken. Isabel Lugue had haar wéér geschreven. Reina had haar grootvader om zijn toestemming gevraagd, en hjj had die gaarne gegeven. Toen mevrouw Carvajal haar won de waarschijnlijke afwezigheid van juffrouw Solva- dal, gedurende drie of vier dagen, meedeelde, deed de verraste en verdrietige houding van defi 'jongen haar eerst recht op haar hoede zijn. i bü den haard, enkele oogenblikken --eten. De moeder was bezig met naaien, waarbu zij haar vermoeide oogen een weinig moest inspannen, en Lorenzo staarde droomerig in de grillige vlammen, die uit een stapel twUgen omhoog schoten. Weet Je, dat Reina weggaat? zei de mar kiezin zachtjes, terwijl zü niet zonder moeite een draad in haar naald deed. Lorenzo richtte zich op met een schok ëh liet de tang vallen, dfe hjj in zijn hand had, aoodat het vuur knetterend uiteenspatte. Gaat Reina weg, zegt u? Waar gaat ze heen? De ontwaakte oplettendheid van de noeder kon niet anders dan de geweldige verandering in de manier van doen van Lorenzo opmerken: die schok, waarmee hü overeind gekomen was, die barsche toon, terwijl zün stem anders zoo Een draadloos bericht van het Engelsche schip „Mllford”, aan boord waarvan zich de vice-admlraal Evans bevindt, meldt dat ge noemd vaartuig onlangs het eiland Bouvet aan- geloopen heeft. Het is de eerste maal sinds 109 jaar, dat een Engelsch schip dit wereld- verloren eiland In den Zpid-Atlantischen Oceaan bezocht heeft. Het eiland ligt tusschen de rotsen en werd in het jaar 1789 door Bouvet, een Franschman, ontdekt. Cook kwam op zUn wereldberoemde groote reis daar In het Zuiden niet voorbü- In het jaar 1825 kwam kapitein Norris daar met zjjn schip, doopte het eiland Liverpool en nam het In naam van Groot-Brittannië In be zit. Een Duitsche expeditie legde er in 1898 aan. Den len Dec. 1927 heesch Noorwegen daar zUn vlag en reclameerde het eiland als basis voor de vlschvangst en meteorologisch station. En geland stond al zijn rechten op het eiland aan Noorwegen af. Ofschoon het bestaan van het eiland Bouvet vaststaat, is het toch op zeer veel zeekaarten als „twijfelachtig" aangegeven. Admiraal Evans zal thans de juiste ligging van het eiland op kaart brengen. Tot nu toe was als ligging aan gegeven 0.23 gr. Z.B„ en 19.10 gr. WL. 1 Het likeur- IIIIIIHIIfWIMWIlltimHnmitMHIHWUHM* te mijnheer Han Popjoy, „JU bent de eenige van het heele stel, waar nog een beetje hersens In zit. Ze hebben me allemaal eigenlUk voor den gek gehouden. Zeven bedwarmers! Ik heb nog nooit zoo Iets onbeschaamds meege maakt. Maar zoo’n likeurkastje had Ik precies .noodig. Je kunt geen drank bekomen hier In huis als je 't niet wegslult. Die huisknecht van me zal voortaan maar kalm dorst moet- n lijden. Je hebt een heele hand geld voor dit ding uit gegeven, jongen. Veel te veel.” ..Lang niet zooveel als u denkt, oom,” ant woordde Mark. „Enfin, daar heb je een stukje papier. JU hebt getoond, hoe je over Je ouden oom denkt, en hU zal toonen, hoe hU over jou denkt.” Eerst toen hU afscheid van z’n oom genomen had en in de hall stond, durfde hü naar de chèque te kUken. ’t Was 100 pond! „Ik hoop, dat alles naar genoegen was, als ik zoo vrU mag zUn, mUnheer Mark,” zei eer biedig de huisknecht, toen hU den jongen man ifMiet. „HU heeft me 100 pond gegeven Tafley. Maar zeg eens. vind je 't nu niet onaangenaam met dat likeurkastje?” „O neen, mynheer Mark. Als je een likeur kastje koopt, krUg je er gewoonlUk twee sleu- teltejs bU. ziet u. Als uw oom er e«n gekocht had, of er een had gekregen, had hU alle twee de sleutels gehouden. Maar er is bU uw cadeau maar één sleutel gekomen. Dien heeft uw oom aan z’n sleutelring. Den anderen zal ik voor hem bewaren. Dus kan ik u verzekeren, dat uw oom volkomen tevreden zal leven en de huishouding zal haar gang gaan tot genoegen van alle betrokkenen. Veel genoegen, mijnheer Mark, als ik zoo vrU mag zUn.” Dezer dagen is een Chineesche vriend- schapedelegatie onder leiding van generaal Huang Mu Sung in de hoofdstad ven Tibet, Lhama, aangekomen. De delegatie werd door de bevolking en de priesters van Lhasa met vreugde begroet. Het doel van de delegatie is de droefheid van China bü het overlUden van den Dalai Lama te betuigen. Generaal Suang Is met zUn karavaan, welke 250 kisten met geschenken voor de leidende Lama's meevoert, vier maanden onderweg ge weest. TUdens den tocht door het gebergte heeft de delegatie twee leden verloren, die in den af grond zün gestort. Politiek bedoelt China met het zqnden van deze delegatie versterking van den Chineeschen invloed in Tibet. werd er hard op de deur geklopt. De politieman, die nog op was, riep: „Wie is daar?" „Doe open!”' klonk een stem. Ik gaf een schreeuw van vreugde, en spoedde mU naar de gang, waar Ik Juist aankwam toen de politiebeambte de deur opendeed. Daar stond Oom Sidney. Ik vloog op hem Oom zag ik een voelde, antwoordde zU Souza met enkele regels, vol waardigheid, doch waaruit zelfs een kind haar diepe genegenheid had kunnen lezen, en waarin zy hem uitnoodlgde ter gelegenheid van Sacramentsdag, wanneer haar zoontje zUn eerste H. Communie zou doen. „Dèn zul je me een vraag kunnen stellen, waarop ik zoo goed mogelyk zal trachten te antwoorden.” Die laatste woorden, uit den mond van de ernstige Marilena, waren van onmetelUke waarde, en Pablo Souza wist het. Van dat oogenblik af hadden Marilena’s dagen geen ander doel, dan den vastgestelden datum af te wachten. In den tusschentUd wUdde zU zich volledig aan de zoete taak, om Francisquin nauwgezet den catechismus te leeren, teneinde - hem tot zün eerste H. Communie voor te be- tof "toten relden. Veilig afgezonderd in het groote, deftige vóór het i huls, verlangde zij in geenen deele naar de wereld, die zU wegens haar rouw in den aan winter niet zou kunnen bezoeken. leefde geheel voor haar vader, dien zU verzorgde, en voor haar kind, de trots van haar leven, en voor de hoop op een toekomst, die een groote beloonlng voor haar in zich bevatten moest. Souza had toestemming gevraagd, om haar van tUd tot tUd te schrijven, en de komst van die correcte brieven, waarin de markies zich zelfs geen toespeling op zün liefde veroorloofde, doch waarin de helderziendheid van haar eigen liefde Marilena, tusschen de regels door, een heel gedicht van teederheid deed lezen, was voor haar een allergelukkigste gebeurtenis. Intusschen naderde het feest van Maria „Kom eens bU me, Jonge verkwister!” HU ging Iet wat bevreesd en onzeker hoe ontvangst wezen, die te beurt vallen. „Nou,” Den volgenden middag zag zU in de verte Marilena met Francisquin en Reina, die, ge bruik makend van een schitterenden zachter, dag, het park overstaken, om in het vrUe veld te gaan. „Dut is de gelegenheid die ik hebben moet," zei ze tot zichzelf. ZU trok haar mantel aan, een roemrük overblUfsel uit betere tUden, en liep met vlugge passen net park door, in de richting van het kasteel, vastbeslo ten, om haar gewetensbezwaren aan den mar kies toe te vertrouwen. ZU trof hem in den salon, als altUd, bU het knappend vuur gezeten. Wat voert Jou hier op dit uur naar toe. Carmen? Is er wat aan de hand? vroeg Don Juan een weinig verast. Neen. Op het oogenblik maftn we het heel goed dank zU u. Ik zal u nooit genoeg kunnen belanken, oom. Laat die gekheden. Carmen.... En de markies bleef haar aankUken met die stalen oogen, die onverblddelük uit de diepe Ikassen vorschten, en in die andere oogen iets \>chten, dat dit bezoek verklaren moest. Want met zUn fUn bevattingsvermogen had hü iets ongewoons in dat bezoek geraden. Er is wat met je aan de hand Carmen, zei hU zonder omwegen. Nu, ja, bekende mevrouw Carvajal thans ronduit. Ik ben bü u gekomen, omdat ik u spreken moet. En ik heb Juist gewacht, tot uw kleindochter niet thuis was, daar het Juist over héér is, dat we spreken moeten. JU en ik moeten over Reina spreken? Dat begrUp ik niet. 3oo juist is, naar het agentschap Tass meldt, het eerste deel verschenen van het werk over de lotgevallen van de „Tsjeljoeskin” Het is samengesteld door de vliegers, die de leden der bemanning van het ijs hebben gered. Nog twee deelen zullen volgen. wóoBte hebben, om met Maria Lichtmis op het pensionaat büeen te komen. Het is een kwestie; van drie of vier dagen, méér niet. O! De trekken van Lorenzo ontspanden zich. Uit zün oogen blonk weer een straal van geluk. Mevrouw Carvajal begreep, dat het oogenblik gekomen was, om iets te doen, teneinde dien dollen droom tegen te houden, die Lorenzo’s hoofd op hol begon te brengen. Doch daar zü het -karakter van den jongen maar al te goed kende,' beging zU niet de dwaasheid, om hem rechtstreeks aan te pakken. Het was een andere weg. dien ze moest volgen. Ze wist, met wien ze zich verstaan moest. voed. Wat! Gaat ze weer naar de zusters? Waarom? Heeft ze een of andere onaange naamheid gehad met haar grootvader, of met haar tante, of Wat een afschuwelUke gedachten! lachte mevrouw Carvajal ietwat zenuwachtig. Of JU ook fantaseeren kunt! Ze gaat heel eenvoudig, omdat alle oud-leerlidgen van Benasar de ge- lUnheer, als u te schrUven.” Mark haalde een kaartje te voorschijn ep schreef er op: „Een klein blUk van belangstel ling van uw zeer liefhebbenden neef." „Uitstekend mynheer, als ik zoo vrU mag zUn dit te zeggen. U kunt nu volkomen gerust zyn.” „Zouden de andere lui ook niet op t idee van een likeurkastje komen?” vroeg Mark „Ik denk ’t niet mUnheer. Mijnheer Popjoy lieeft een poosje geleden gezegd, dat hU wel graag een bedwarmer zou hebben, maar dat op dit blad «yn ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f bU een ongeval met f “iCfl by verlies van een hand f 1 QC oy verlies van een f Cfl bU een breuk van jt/I by verlies van ‘n ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeenngen verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen f doodeiyken afloop een voet of een oog f wijsvinger </C/«“been of arm* anderen vinger A ark Popjoy kwam thuis van een reis, die I y I hem geld had moeten opbrengen' artike- len schryven en foto's maken voor tUd- schrlften. Maar hU had niets gevonden, wat niet al in de reisgidsen stond, en hU was veel geld kwijt geraakt. Aan levensonderhoud en reisgeld was niet alleen z’n beurs bezweken, maar ook z’n horloge en z’n diamanten das speld. En nu zat hU in den trein met het las tige vraagstuk: hoe hU met niemendal aan een verjarlngscadeau moest komen voor z’n oom Han Popjoy. Die oom was een heerschzuchtig en onge- makkelUk heerschap, het soort van oom, dat in een tooneelstuk drie bedrUven lang iedereen aanblaft en in het vierde een hart vün en een zak vol goud krygt, waaruit hij aan iedereen ronddeelt. BU oom Han WffteTteheen Je nooit aan ‘t vierde bedrUf te komen. Het was een eigenaardige gewoonte van oom Han, een week nk z’n verjaardag tegenge- schenken rond te sturen. Een gelukkig getrof fen cadeau kon een ehèque van 20 pond op brengen, een minder gelukkige keus werd met een heel klein bedrag vergolden. Mark had de chèque van z’n oom noodig. om uit de knel te raken. Maar eerst moest hü zelf iets geven, en hU had niets. Zoo draaiden z’n gedachten in een kring rond, tot er aan een tusschenstation een man instapte en tegen over hem ging zitten, een man met een bekend gezicht. t „Goeden middag, mUnheer Mark,” zei de man. „Hè, ben JU 't Tapley?” Mark herkende den huisknecht van z’n oom. „Uit geweest?" „Ja mUnheer. maar zegt u liever niets tegen uw oom. Ik moest een grootmoeder begraven, komt toch zeker met den verjaardag?” „Ik weet ’t nog niet,” zuchtte Mark „Je weet er alles vanenenfin, ik weet heusch niet, waar ik een cadeau vandaan moet halen.” .Maar uw oom verwacht toch stellig iets van u. mUnheer." „Denk Je, dat ik dat niet weet?”’ „En ik kan u precies vertellen, wat hU t liefste heeft.” „Daar schiet ik wat mee op. als ik toch de eerste drie maanden geen dult in handen krUg „Hoort u eens, mUnheer Mark; u bent altUd heel aardig tegen me geweest, als u vroeger bU uw oom logeerde. Wanner ik zoo vrij mag zUn om t u te zeggen: ik kan de ande~e neefjes en nichtjes niet goed uitstaan. En ais ik nog eens zoo vrU mag zUn: ik heb laatst een buiten kansje gehad in de loterij „Neen Popley, ik kan geen geld leenen.” „Neemt u me niet kwalUk, mUnheer, maar mag ik u dan een ander voorstel doen? MUn heer Popjoy klaagt er altUd over dat z’n whis ky en z’n likeuren zoo gauw opgaan, er hU zegt, dat hU een gesloten likeurkastje wil koopen.” „Ik kan zoo’n ding niet betalen.” „Als u me permitteert, mUnheer Mark; u schrijft alleen maar t bUschrift op vw visite kaartje, dan kan ik zorgen, dat ’t in otde komt, zonder dat u verplichting aan mU hebt." „Hoe zoo?” „Er staat boven op de rommelkamer een keurig likeurkastje. Dat heeft wUlen mevrouw Popjoy geërfd met nog wat meubeltjes, toen uw oom in ’t buitenland was. Maar ze was een overtuigde afschafster, zoodat ze ’t direct naar den zolder heeft laten brengen. Uw oom heeft 't nog nooit gezien: Dus als ik het ne'jfs schoon maakte en Inpakte, en ’t hem brack, met uw kaartje er bU, zou t een ideaal verjaarscadeau rijn, denk ik.” „Zou Je dat heusch willen doen, Popley?" het et loopt af met Cavalli. Met tientallen opera’s heeft hü zich in de luisterrijke theaters der zeventiende eeyw onsterfelü- ken roem verworven. ZUn glorie heeft zelfs de ster ^verduisterd van Claudio Monteverdi, zün beroemden voorganger aan het orgel van San Marco. Nu loopt het af met Maestro Cavalli. Als we duwnaar zonder kinderen leeft hü ih zün mooi Venetiaansch paleis met de trouwe Madda- lena die hem dient als -een slavin, met Dama Prudenza die het huishouden waarneemt, met het vllndervlugge kamermeisje, met Francesco, zün bediende en met den gondelier. HU is gereed nu met zün laatste werk, een Requiem-Mls welke voor het eerst zal worden uitgevoerd bü zün eigen begrafenis. Deze Mis zal wel niet lang onthouden worden aan de wereld, want hü is nu zeven-en-zeventig en hü voelt het heel goed, het loopt geleideUJk met hem af. Het deert hem niet. De Mis is klaar. En ook de partituren voor twaalf instrumenten zün klaar: viool, alt-viool, hoorn, basluit, trom bone, cello, contrabas en drie orgels voor de be geleiding der koren. Veertig opera’s staan er op den naam van den kapelmeester der Doorluchtige Republiek. „Nozze dl Tetl” voor „Teatro San Cassiano" was de eerste, „Coriolano”, geschreven voor het Hof van Piacenza bü gelegenheid van het huwelük van een Farnese, was de laatste. En zün mees terwerk, de opera waarvan hü houdt zooals hü nooit van een andere gehouden heeft, is „Er cole armato”. Het vermoeit hem nooit er Dama Prudenza van te vertellen. Kard. Mazarin wilde hem. Cavalli, in Parijs hebben. In het nieuwe theater der Tuilerieën moest een opera gezongen worden, geïnspireerd op de mythologische liefde van Hercules en Jole. Zeshonderd pistolen zou Cavalli krijgen wanneer hü naar Parijs kwam. Vier musici en een coplïst zouden hem op zün reis vergezellen. Het viel den Maestro moeilük Venetië te ver laten, dat hü lief had als zün vaderland, al was bü geen Venetlaan. Maar Kardinaal Maza rin wist vele menschen te bewegen om Cavalli aan te nMfctó Öi hü ging. „Denk ee4s aan. mün oudje”, vertelt hü altUd, altyd weer aan DamaPrudenza: „Denk eens aan. Maanden moest ik wachten voordat het theater klaar was. En dan die bandiet van een Lulll, God moge hem vergeven, want ik doe het niet; ik kan het niet! hü was een nagel aan mün doodkist. Wat had hü na elk bedrüf van mün „Ercole” zün vervloekte balletten in te lasschen? Waarom hadden de Franschen niet genoeg aan mün aria’s? Net als de Venetlanen? Wanneer er hier een opera wordt verbouwd, dan gaat *t er maar om dat die opera van Ca- valli is en er blüft geen plaats onbezet. Hier vraagt toch ook niemand om balletten? De Maestro windt zich op en er komen tra nen in zün oogen. .Maar toch bereikte die duivel van een Lulli niets. Denk eens aan, oudje. Op een avond kom ik uit de Tuilerieën en daar ontmoet ik een vrouw. Een droom van een vrouw, mün oudje. Ze was als een flonkerster in een donke ren nacht. En wat hoor ik? Je gelooft het nau- welüks. Ze zingt een van mün aria’s, de mooi ste die ik ooit heb gemaakt. Wel, mün oudje, waar bleef nu die Lulli? Wie dacht er nog aan zün „entrées de ballet” zoodra de voorstelling ten einde was?" Het loopt echter geleidelük met hem af. Hü is zes-en-zeventig en de tüd nadert dat hü af scheid moet nemen van Maddalena, van Dama Prudenza, van het kamermeisje, van Francis co, van den gondelier. Spoedig zal hü afstand moeten doen van de muziek, van zün paleis, van zün schilderijen, van zün beelden en zün van Oom Sidney hoorde of zag ik niets, tt was meubelen. Eiken dag kan het voor het laatst zün dat hü de zon zht ondergaan kanaal der Guldecca, (Hft' WU de sterren ziet schitteren boven San Marco, Het is triest, het bedragende IX ton.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 3