OP EEN AFSTAND GEZIEN FIVOROL De Nederlandsche Tandpasta „WAT MIJNHARDT MAAKT IS GOED” H. Verbunt - van Dijk t' Mts wijnen, Codslampolie, Kerk, kunst op elk gebied H van Extra-hulp aan werkloozen Pastoor J. G. Breda t V HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct ^Rookers ook <9 Uw tanden frisch 3 en blank mei IDEEËN Dag en nacht Autobus in een sloot DE HOOGE VELUWE FAILLISSEMENT ATALANTA Voor den Hoogen Raad KARMEL TE EGMOND WONING IN VLAMMEN Pastoor van Breda O. F. M. f Nationale Nov< 24 Sept.2 De inzittende schoolkinderen min of meer ernstig gewond van :L B Voor noodzakelijke ge- zinsbehoeften In den leeftijd van by na 66 jaar plotseling overleden Ryksbydrage voor 1935 met f 100.000 verhoogd Werkzaam priester leven afgesloten Telef. 348, Tilburg, Casthuisstr. 64 De nieuwe monumentale ingang van de R. K. Begraaf plaats Crooswyk te Rotterdam nadert zijn voltooiing maar misschien wel door LIBRA. machtige voor De raadkamer van den Hoogen Raad heeft eigen speciale ge- St. Vrijdag behandeld het cassatieberoep van den Raad van Arbeid te Amsterdam tegen het arrest van het gerechtshof aldaar, waarbij vernietigd is het faillissement van de drukkerij „Atalanta" i. waar, vóór de inbeslagneming t dagblad „de Tribune” werd ge- Men vroeg eens aan de H.\ Theresia Llsieux, onder welken naam n aanroepen, als ze in den Hemt atxjrdde: „Ge moet mij Kleine Theresia noe- [et die bemin- tweerstaanbaar fcrgevoel moet >1 wel van ge- in die zich zonne- zijn Zrs. KARMELTTE8SEN, Heerenw’eg, Egmond a. d. Hoef N.-H. Zoo kan het gebeuren, dat een vreemde in één oogopslag in onze naaste omgeving waarne mingen doet, welke ons, juist door de dage- lijksche sleur, ontgaan. En zoo is het nuttig van tijd tot tijd in den vreemde te zijn en van daar te peinzen over hetgeen men achterlaat. Zoo hebben wij van hooge bergen af in den geest op ons lage polderland neergezien en t kan zijn nut hebben om wat daar dan als een film voorbijgaat, op papier vast te leggen. Mis schien doet een of ander onzer lezers er zijn voordeel mee. Vrijdagmiddag omstreeks kwart over vier is in het Maria Paviljoen te Amsterdam overleden de zeereerw. heer J. O. van Breda O.F.M., pas toor van de Boomskerk aan den Adm. de Ruy- terweg. Pastoor van Breda bereikte den leeftijd van bijna 66 jaar. van i haar moest was. Ze ant- Vrfjdagmiddag is brand uitgebroken in de woning van L. v. d. Waardenburg, aan de Hei- straat te Zeelst. De brand was in den schoor steen ontstaan. Het huis, dat gedeeltelijk met riet was bedekt, brandde geheel af. Eenig huis raad kon worden gered. Het pand was laag, de Inboedel niet verzekerd. Aangezien er geen bluschwater aanwezig was, is de brandweer niet uitgerukt. te Amsterdam, der persen, hét drukt. I Het Hof hal Amsterdam, wi gesproken, ver van Arbeid niei aan te vragen, h king over andere casso te geraken.! Het beroep vai toegelicht door i hage en bestreden sterdam. Een dag van uitspraak werd niet bepaald. Kijk naar Nederland: daar Is het zoo her haaldelijk in encyclieken gepredikte solldarisme insschen werkgevers en werknemers groeiende! Ja, zoo moest het zijn, maar zoo is het niet. In dezen crisistijd schrijnt de wanorde in de sociale verhoudingen, de rechteloosheid van heeft gedaan. Maandagavond om acht uur zullen voor den overleden herder de Metten worden gezongen. Dinsdagmorgen om half tien vangen de Lauden aan, waarna plechtige uitvaart. Het stoffelijk overschot wordt vervolgens overgebracht naar Katwijk en op de begraafplaats van het Willibrorduscollege ter aarde besteld. men”! Wist de Heilige, dat Ze ri nelijke benaming de harten or tot Zich zou trekken?.... Een v< Ze er, onder Ingeving des hemeL had hebben, want, met de naïveteit van ’n Hnd. maar de zekerheid van *n Heiligedie in God delijk Licht de toekomst doorsci Zij, eenigen tijd later: Ja! ik we een zal van me houden” Juist! I het vonnis der rechtbank te arblj het faillissement was ult- detigd op grond, dat de Raad l bevoegd was het faillissement hebbende die Raad de beschik te executiemiddelen, om tot in- alt den Raad van Arbeid werd tut J. van KuiJk te 's Graven- en sloor mr. 8. de Jong uit Am- en der grootste voordeelen van een bul- H tenlandsche vacantie is de gelegenheid, welke men daardoor heeft, het eigen vaderlandsche leven op een afstand te kunnen bekijken. Zoolang men tusschen de bekende dingen van lederen dag verkeert kan het ge- makkelljk gebeuren, dat daarin geleidelijk veranderingen plaats hebben, zonder dat men deze waarneemt, ja, het komt maar al te vaak voor, dat men dagelijks nog naar de dingen kijkt, zonder ze eigenlijk te zien. Een Amster dammer kan lederen dag langs den Westertoren komen zonder den steenen reus op te merken. HU zou zijn hals in krampachtige bochten moe ten draaien om naar de spits van den hem Immers toch zoo goed bekenden toren te kijken; of wel, hij zou op een afstand moeten gaan staan om een goeden Indruk van die steenen verhevenheid te krijgen. En zoo iets doet hij natuurlijk niet; verbeeld u, men sou denken dat hjj een vreemdeling was! iwt, zegde het „leder- :ve Heilige! den arbeider, de onverzorgdheid van den werk- looze meer dan ooit. Wat zou het mooi zijn ten deze op een stuk sociale voorzorg te kun nen wijzen, ontstaan door roomschen invloed! Maar de niet-liberale, de sociaal voelende ka tholieke werkgever wordt nog altijd als een uitzondering geprezen en als gemeenschap heeft de katholieke werkgeversstand geen eigen stem pel op het sociale leven gedrukt. Al was er maar één speciale maatregel door zijn toedoen tot stand gekomen! Al had, om een voorbeeld te noemen, die katholieke werkgeversstand in de zen crisistijd eens het initiatief genomen om de vrouwelijke werkkrachten door mannelijke te vervangen, een Initiatief, dat door niet-katho- lleken zeker in meerderheid zou gevolgd zijn. En mogen wij roemen op onzen katholieken werkliedenstand? Ook hier missen wij het groote voorbeeld van een stelselmatig en krach tig streven naar solidariteit; ook hier eeh te uitsluitend behartigen van eigen standsbelangen. Is het bijvoorbeeld niet teekenend, dat een terrein, waarop katholiek Nederland zoo trotsch is, n.m. een eigen Roomsche dagbladpers, on- dermijnd wordt door pogingen om naar so cialistische leest een katholieke werklieden pers te stichten en dat zulk een ongewenschte splijtzwam in ons openbare leven zonder ver zet groeien kan? Zoo zouden wij aan het vragen kunnen blij ven. Maar genoeg om, wie in deze richting denken wil, op het spoor te zetten. Terecht zijn wij. Nederlandsche katholieken, trotsch op ons kerkelijk leven. Maar wordt het geen tijd ons af te vragen of wij als gemeen schap ook het sociale leven niet zóó kunnen beïnvloeden, dat wij ook ten deze aan de we reld ten voorbeeld kunnen zijn? Ziedaar de voorgeschiedenis. Deze redactlo- neele verklaring nu zette blijkbaar een aantal lezers aan het schrijven. Wij vonden nm. in een der laatste Augustusnummers van de Ca tholic Herald een stuk, onderteekend door een dozijn lezers en lezeressen en gezonden uit een vacantle-oord in Normandië. Dit stuk bracht ons aan het peinzen. Het is van een fijnen humor, waarvan de Engelschman in tegenstel ling met ons zoo goed het geheim verstaat. Wij sullen daarom ook nalaten het te vertalen: wat in Engeland een glimlach op de lippen toovert. wekt hier zoo gemakkelijk ergernis. De schrijvers dan prikken den eerwaarden re dacteur van de Catholic Herald met commen taren op zjjn verklaring. Gij hebt, schrijven zij, eerst het woord katholiek geheel uit uw blad willen weglaten, meenend dat een nieuws blad vanzelf katholiek is, wanneer het door katholieken wordt samengesteld. Achteraf werd echter het woord Katholiek en nog wel met een hoofdletter, gehandhaafd en in elk nummer komt het nu wel twintigmaal voor. Wjj gelooven, schrijven de inzenders, dat het laatste juist is. Maar alleen: het moet niet in hét gebruik van het woord katholiek zitten, of men al of niet een katholieke krant maakt. Men moet onderscheiden: men kan kerkelljke bladen maken, die over kerkelijke personen en zaken schrijven en mededeelingen doen. En deze moeten zich dan ook tot haar taak be palen en niet hun exploitatie trachten goed te maken door het opnemen van advertenties met meisjes in corsetten en badcostuums. aan prijzingen van schoonheidsmiddelen enz. Daar naast kan men het katholieke dagblad heb ben, dat alles mist wat in kerkelijke bladen thuis hoort. Wanneer gij ons dus een katholiek nieuwsblad wil geven, bespaar ons dan de kolom met leelijke foto's van jarige bisschoppen, wel ke gij ons onlangs gaaft. Een bisschop is nu eenmaal ieder jaar jarig, zooals leder ander en deze hoogwaardigheldsbekleeders zullen ver moedelijk zelf een dusdanige publicatie niet op prijs stellen. Wanneer echter een bisschop een belangrijke daad verricht, b.v. sterft voor het geloof, meldt dat ons dan en wjj zullen trotsch op hem zijn! De openstelling voor het publiek van het uitgestrekte landgoed „De Hooge Veluwe” te andermaal verlengd, nu tot en met Zondag 16 September as, op dezelfde voorwaarden als die tot dusver golden. De laatste twee dagen <dus 15 en 16 September) geldt de openstelling ook voor auto's. Om half een des middags was pastoor van Breda overgebracht naar het Maria Paviljoen, om een spoed-operatie te ondergaan aan de blinde darm. Alvorens onder narcose te worden gebracht gaf de pastoor, die over zijn gezondheidstoestand niet gerust was, den wensch te kennen de laat ste H.H. Sacramenten te mogen ontvangen. De rector van het O. L. Vrouwe Gasthuis de zeer eerw. heer J. Gussenhoven heeft daarop den pastoor ten volle bediend. Hierna werd omstreeks drie uur de narcose aangebracht. Wat gevreesd was, geschiedde: kort na vier uur begaven de krachten den lijder. Uit de verdoovlng zou hjj niet meer ontwaken. t Te omstreeks kwart over vier was de dood in getreden. Het verscheiden van den beminden herder van de Boomskerk kwam wel zeer onverwacht. Donderdagmorgen droeg de pastoor nog de H. Mis op. Des avonds voelde hif zich plotseling ongesteld. Hevige pijnen overvielen hem. Vrij dagmorgen was zjjn toestand zoo verergerd, dat dr. Damen. welke den pastoor bij afwezigheid van den huisdokter behandelde, zjjn overbren ging naar het ziekenhuis noodzakelijk achtte. Reeds geruimen tijd was de pastoor lijdende aan de blinde darm. Deze ziekte heeft zich plotseling hevig geopenbaard en gepaard aan buikvllesontsteklng heeft zjj den dood tenge volge gehad. Zoo ongeveer was de gedachtengang van de inzenders in de Catholic Herald. Wij vermelden ■e alleen hierom, omdat ze gebouwd was op de Volgende belangrijke stelling, welke ons aan het nadenken en vergelijken bracht. Het moet toch mogeljjk zijn, aldus ongeveer de bedoelde inzenders, om naast kerkelijke katholieke bladen een eigen katholieke dagbladpers te hebben. Immers het woord katholiek te niet ■oo eng als wij wel eens gewoon zjjn te meenen en zooals anderen, b.v. de Anglo-katholleken t begrijpen Katholiek moet niet alleen den ka tholieken godsdienst en zijn bedienaren en gebruiken omvatten, het moet ook uitdrukken **n eigen cultuur en een eigen sociologie en een eigen economie. Of zijn wjj zóó arm, dat Wij alleen maar katholiek in de kerk zijn? t ls waar, een katholieke beschaving, een ka tholieke economie kunnen zonder den katho- u*ken godsdienst niet bestaan. Toch zijn zij vzcMUUand van elkaar, immers de laatste is Naar men weet, kent het Nationaal Crisis comité, behalve den algemeenen steun, waar voor het Nederlandsche volk op allerlei wijzen de gelden bijeenbrengt, nog een speciale steun - actie voor werkloozen om in zeer noodzakeljjke gezlnsbehoeften te voorzien. De gelden daar voor worden gevonden uit een post van j 750.000 op de begrooting van het Departement van So ciale Zaken, ten behoeve van het Nationaal' Crisiscomité uitgetrokken, terwijl de deelnemen de gemeenten elk voor haar deel een gelijk be drag beschikbaar stellen ah van het Comité wordt ontvangen. Het N.-C.C. heeft zich onlangs tot den mi nister gewend met de vraag, of de uitgetrokken som voor 1935 niet zou kunnen worden ver - hoogd. Door den langen duur van de crisis wordt de behoefte aan voorziening in dezen extja-nood steeds grooter. Het Comité achtte hét daarom gewenscht, dat voor de berekening van de bijdragen per gemeente mede van den maatstaf van 2.50 per werklooze zou worden uitgegaan en niet van 3.10, zooals in 1934. Bovendien is het aantal werkloozen stijgende. Door het één en ander zou, naar het N.C.C vaststelt, met de aangegeven som voor 1935 moeilijk kunnen worden volstaan. Johannes Gerardus van Breda O.P.M. werd op 1 October 1868 te Zaltbommel geboren. Als dertienjarige Jongen vertrok hij naar Venray. om daar gedurende vijf jaar de Humaniora af te maken. In het Jaar 1886 deed hij zijn intrede in het klooster der Paters Franciscanen te Maastricht, waar hij op 4 October 1887 als Pater Simplicius van Breda de H. Professie aflegde. Daarna volgde weer een tijd van ern stige en zware studie, philosophic en godge leerdheid, welke bekroond werd met de zoo •vurig begeerde priesterwijding, welke hem op 18 Maart 1893 werd toegediend door Mgr. Fr. Boerman? z.g. in de Kathedraal te Roermond. Het priesterleven van pater Simplicius van Breda was nu begonnen. Tot 1899 stond hij als asslstentlepater te Weert, van dien datum af tot 1919 was hjj de onvermoeide en zeer gezoch te werker vanuit het klooster te Woerden. Hoe veel de thans ontslapene In die twintig Jaren bij gelegenheid van Missies, Triduüms, Veertig urengebed en andere geestelijke oefeningen heeft verrXht. kunnen de duizenden en nog eens duizenden In den lande getuigen, die door middel van preekstoel of biechtstoel met hem in contact kwamen. Vanaf 1919 was pater van Breda gedurende een zevental jaren werkzaam als kapelaan te Wychen, Nijmegen en te Rotterdam, op welke laatste standplaats de overledende zijn eervolle benoeming ontving tot pastoor te Amsterdam. Vanaf 11 Maart 1926 heeft pastoor van Breda zich geheel voor de hem toevertrouwde paro chie gegeven, die thans dankbaar herdenkt wat hjj in die acht Jaren voor parochianen en kerk Op den Buitenhulzerweg in den Velserpolder is Vrijdagmorgen een autobus met zeventien schoolkinderen in een twee meter diepe sloot gereden. Het ongeluk gebeurde nadat een scherpe bocht in den smallen weg was gepasseerd. Een vreeseljjk gegil steeg uit de bus op, die bijna plat op zijn zijde lag. Een juist passeerende postbode hielp de hevig ontstelde kinderen, voor zoover zij zelf niet in sta%t waren uit den wagen te klimmen, op den weg. Ook omwonen den kwamen te hulp. De meeste kinderen liepen verwondingen op. Een zesjarig meisje kreeg een ernstige hoofd wonde, doordat ze door een ruit werd geslin gerd. De politie te IJmulden stelt een onderzoek in. Aanleiding tot onze overpeinzing was een blik In eén Engelsche katholieke krant, ons door een vriendelijke hand toegezonden. Al vorens den inhoud van het bewuste stuk mede te deelen, een woord vooraf over de Engelsche katholieke pers. Een eigen dagbadpers hebben onze geloofsgenooten over het Kanaal niet. Men heeft zich daar tot nog toe met enkele week bladen en voorts met zoogenaamde parochie bladen beholpen. Niet, omdat de Engelschman een slechte krantlezer is; Integendeel, in wei nig landen worden zooveel dagbladen gelezen als in Groot Brittannië. Maar de gemiddelde Engelschman, ook de katholieke, leest liefst een neutraal blad, althans wat daarvoor ge houden wordt. Daarin willen enkele katho lieke voormannen nu verandering brengen. On der leiding van eenlge R.K. geestelijken heeft men een aantal katholieke weekbladen gecon centreerd en op die basis wil men een katholieke dagbladpers uitbouwen. Een en ander werd door de leidende redactie in den breede aan- gekondlgd, in welk betoog ojn. tot uiting kwam, dat er naar gestreefd zou worden een eigen dagbladpers te maken, die ook door anderen zou worden gewaardeerd; dagbladen, die enkel maar katholiek heeten, maar echte nieuws bladen zijn, alleen hierin van andere verschil lend. dat zij door katholieken worden samenge steld. van een andere wereld, de eersten zjjn van deze wereld. Wanneer wjj deze taal van vreemdelingen lezen zijn wij geneigd zelfvoldaan te denken: hoever hebben wjj, Nederlandsche katholieken, het dan toch met onze eigen dagbadpers ge bracht! Wij hebben dagbladen, die in niets bij de beste neutrale en liberale achter behoe ven te staan; onze Roomsche kranten zjjn echte nieuwsbladen, door katholieken samengesteld, juist zooals onze Engelsche geloofsgenooten dit in verre verten als een bijna onbereikbaar Ideaal zien. Inderdaad, zoh ts*4iet. Toch is er voor zelf genoegzaamheid geen aanleiding. Wanneer men zoo uit de verte van de hooge bergtoppen in een ander land af, In den geest op het eigen vaderland neerkijkt en men maakt dan verge lijkingen tusschen het katholicisme in Neder land en dat in andere landen, dan is de eerste opwelling er een van groote Ingenomenheid met den toestand in eigen land. Dan komt men gemakkelijk in de enthousiaste stemming van een handen klappende metten, dl^liaar het vuurwerk der welsprekendheid van een feest redenaar geluisterd heeft. Maar wanneer de rook te opgetrokken en men blijft nog wat na peinzen, dan wordt het gevoel van blijde te vredenheid al spoedig getemperd door de opmerking In het bovengenoemde Engelsche katholieke weekblad: er te een verschil tus schen godsdienst en kerkelljke zaken eenerzijds en katholieke cultuur en christelijke sociologie anderzijds. Het te wel eens de moeite waard, om, daartoe toevalligerwijze geprikkeld, een vluchtige enquête in eigen land en onder eigen geloofsgenooten in te stellen. Wij, katholieke Nederlanders, hebben ons zoo langzamerhand laten aanleunen, dat wij de bests katholieken van de wereld zijn: nergens te het Roomsche volk zoo gehoorzaam aan zijn bisschoppen; nergens is het zoo tot in alle onderdeelen confessioneel georganiseerd; ner gens te het parochleele leven zoo keurig Inge deeld: een eigen kerk, met eigen Roomsche scholen en pa tronaatsge bouwen; nergens is het kerkbezoek zoo trouw en worden de vasten dagen zoo goed onderhouden. De eigen dagblad pers wordt in degelijkheid en omvang naar verhouding nergens ter wereld geëvenaard. In mlsaie-Uver staan de Nederlandsche katholieken bovenaan. Is het wonder, dat opeenvolgende Pausen de katholieken van deze lage landen geprezen hebben en dat bultenlandsche bis schoppen het kleine Nederland aan hun ge- loovlgen ten voorbeeld stellen? Voeg daarbij het uitzonderlijke feit, dat die zelfde Nederlandsche ^.katholieken zich ook staatkundig eensgezind hebben georganiseerd en de sterkste politieke partij van het land vormen, dan te dat alles te zamen Inderdaad voor een buitenlandschen geloofsgenoot om te watertanden. En tochwanneer men de vraag stelt: en waar te naast het kerkelijk leven de eigen katholieke cultuur, dan blijft een bevredigend antwoord uit. De vraag is pijnlijk, maar te het niet goed haar eens scherp te stellen, vooral in dezen tijd, nu er zoo allerwege om een nieu we ordening, om nieuwe ideeën, om nieuwe maatschappelijke perspectieven geroepen wordt, de vraag, waarom te er In Nederland, waar bjjna een derde der bevolking katholiek te en waar het Roomsche kerkelijke leven zoo bloeiend te, geen sprake van een eigen katho lieke cultuur? Nog altijd wordt er ten on rechte van Nederland als van een „protes- tantsche natie” gesproken; onjuist naar het getal van geloovige protestanten gemeten, maar niet geheel ten onrechte naar den calvinisti- -schen geest, die In heel het openbare leven nog te vinden te. Zou het teveel geëlscht zijn, wan neer duidelijk ware aan te geven hoe ook de katholieken hun eigen stempel op dat open bare leven in Nederland hebben gedrukt, te veel, waar op iedere drie Nederlanders er één katholiek te? En toch, dat eigen cachet, die eigen sporen van een katholieke cultuur, zijn in ons nationale leven niet aan te wijzen. Wij laten nu af om te onderzoeken, of er in de nationale kunst of wetenschap van een sterken katholieken Invloed sprake is. Daarvoor ls onze emancipatie nog te jong. Maar sou het onmogelijk zijn geweest bij een kerkelijk zoo sterke en goed georganiseerde gemeenschap als de onze, een beïnvloeding der sociale verhou dingen te verwachten? Laten wij enkele ge wetensvragen stellen: had een niet alleen ulter- Hjk kerkse he maar innerlijk vrome katholieke bevolking niet een algemeene Zondagsrust, een betere Zondagsheiliging kunnen doorvoeren, door sport en spel en verder uiterlijk vertoon naar den vrijen Zaterdagmiddag terug te drin gen? Wanneer vreemdelingen met een zekere verwondering constateeren, dat het openbare leven in Nederland, ten minste in de grootste en grootere steden even wuft te als overal el ders, te dit dan niet voor een aanmerkelijk deel ook aan de slapheid der katholieken te wijten? En hoe staat het met onze solidariteit? Van de Joden te spreekwoordelijk, dat zij een sterk familieleven hebben en dat zij eigen rasgenoo- ten nooit in den steek laten. Is er bij ons iets van zulk een trek te vinden? Of is er niet Juist bij de minder bedeelde katholieken en de groote gezinnen een voortdurende klacht, dat er onder geloofsgenooten geen saamhoorigheid bestaat; dat men er nooit iets van bemerkt vooruitgeholpen te worden door genooten van dezelfde kerk? Hebben wij, grootste bevolkingsgroep en partij met de groote gezinnen, iets doorgedreven wat op steun van dat groote gezin lijkt? Moest men lp het buitenland niet kunnen zeggen: kijkt naar Nederand, daar heeft de katholieke partij een kinderfonds afgedwongen, waartoe alle werkgevers en werknemers bijdragen? En daar Gij het ons zoo gemakkelijk maakt, moet Ge ook maar verwachten dat we van Uw allerbekoorlijkste toegankelijkheid ruim gebruik maken! Maar.... Ze zal er niet van schrikken! Ze zag toen ai, voor Haar dood. Zij, klein kind, dat altijd Gods verlangens had ingewilligd ten koste van Zichzelf, hoe ver Ze gaan kon hoe sterk Ze zou staan met Haar schat van liefde en grenzeloos vertrouwen tegenover dien goeden God, als Ze maar eenmaal bij Hem was! „HU zal al mün willetjes moeten vervul len,” zei Ze, „omdat Ik op aarde ook altijd Zijn Wil gedaan heb"! Sublieme stoutmoedigheid waaraan Gods Liefde niet kan weerstaan! En wat heeft Ze ons dat vertrouwen nog tallooze malen, In allerlei bewoordingen, geleerd en aanbevolen? .Men kan nooit te veel vertrou wen hebben op den goeden God. die zóó goed en zóó barmhartig te”! „Men verkrijgt van Hem zooveel men vertrouwt"! O. zjjn er eigenlijk, onder den schat van re- liquien der Heilige, te Llsieux bewaard, wel zoo kostbaar als deze. Haar woorden? Hoe moeten ze ons troosten en met vertrouwen vervullen! Luisteren wij dan naar Haar! en Zij zal naar ons luisteren. Laten we met groot ver trouwen Haar onze tallooze nooden aanbieden; wie heeft niet veel te vragen in deze tijden? De Karmel van Egmond wil mèt u, vóór u tot Haar bidden, van 24 Sept, tot 2 October vooral, de Noveen voor Haar feest! Al ons bid den en boeten, In aansluiting met het Hoog heilig Smeek- en Zoenoffer eiken morgen onze Theresta-kapel opgedragen, zal In dagen uitsluitend zijn, om voor hen die met ons vereenden, verboorlng te verkrijgen. Men kan z"n verlangens ofwel stil voor zich zelf vormen, ofwél aan ons schriftelijk opzen den. Ze worden dan bij de rellqule der Heilige neergelegd. Die deelname te kosteloos. Ze mag voor niemand bezwaarlijk zijn. Door vrijwillige bijdragen hopen we, ook ditmaal, in de onkos ten te voorzien. Ieder die zich als deelne- mer(ster) opgeeft, mits tijdig, en duidelijk, ont vangt 'n plaatje met noveengebed om zich door het bidden daarvan met ons te vereenen. Vertrouwen! De Kleine Theresia zal voor ieder onzer zoo gaarne de machtige groote voorspreekster bij God zijn! Giro: 39730. WU vernemen thans, dat de minister van Sociale Zaken aan het Nationaal Crisiscomité heeft bericht, dat overeenkomstig den uitge- drukten wensch de Rjjksbjjdrage voor 1935 met 100.000 zal worden verhoogd. et komt mij voor, dat de Voorzienigheid alle maatregelen heeft getroffen, dat de menschen niet zouden versuffen. Welis waar zorgen de menschen daar zelf ook voor, door hun verschillende plichten te verwaarloo- zen. en zich aldus allerlei onaangenaamheden en zelfs rampen op den hals halen, maar alle op die manier veroorzaakte verrassingen heb ben lang niet altijd een goed effect. Daaren tegen zijn de natuurlijke veranderingen, zoo als de wisseling der leeftijden, het huwelijk, de Jaren, de seizoenen, het weer en niet op de laatste plaats de wisseling van dag en nacht van dien aard, dat zij den mensch steeds frisch houden. De mensch leeft veel meer met den dag en den nacht mede, dan men zou denken. In de eerste plaats gaat daarmee de wisseling van waken en slapen gepaard, maar waarom wordt de mensch 's avonds slaperig? En om het antwoord duidelijker te maken, kan men dadelijk op de zak zelf ingaan, maar het is vaak zeer verhelderend eens te zien, hoe het met planten en dieren staat. Vele planten slui ten 's avends hun bloemkelken, en ook van hun stofwisseling weet men. dat die overdag geheel anders ls dan ‘s nachts. Wanneer men nu planten overdag in het donker zet, 's nachts in 't licht, verandert daardoor in 't algemeen hun gedrag niet. Dus hier kan waken en slaap niet alleen verklaard worden door het licht van de zon; andere werkingen dan de zon. scheikundige of electrlsche veranderingen in de atmosfeer, die Immers evengoed doorgaan .of men het licht afsluit of niet. In X voorbijgaan moge gezegd worden, dat sommige planten, zooals de heliotroop en de convolaatus zeer gevoelig zijn voor het zonnelicht, omdat zij immers den gan- schen dag door steeds hun bloemen naar de zon gericht te houden, en zoo met de groote lichtbron meedraaien. De dieren slapen niet allan des nachts, hier heeft men opgemerkt, dat dit vooral afhangt van de zintuigen, waarmee zij leven. Dieren, die vooral met hun oogen leven, zooals de vogels, slapen 's nachts zooals 't behoort, maar dieren, die vooral met hun reukzintwg leven, zooals b.v. katten, zijn 's nachts zeer actief, en slapen vaak een gat in den dag. De eerste soort, die het zonnelicht noodig heeft, kan 's nachts heel weinig beginnen, maar de tweede soort is 's nachts Juist ongestoord. Zoo heeft men ook wel verondersteld, dat de slaap bjj den mensch een gevolg van sug gestie is: neem het licht weg. en elk geruisch en de mensch wordt van zelf slaperig. Nu is het zonder twijfel waar, dat duisternis en stilte den slaap zeer bevorderen, ma Ar aan den ande ren kant is het een feit, dat menschen, die door den aard van hun beroep gewoon zijn overdag te slapen en 's nachts te werken, toch nog immer 's nachts tegen den slaap hebben te vechten. en jarenlange gewoonte verandert daaraan niets. Het ligt dus niet alleen aan licht of duisternis. Maar slapen en waken is niet het eenige, wat periodiek te. Ook de lichaamstemperatuur beschrijft eiken dag een kromme lijn, en wel zoo, dat z{j 's morgens laag is b.v. 36.5 onder den oksel en 's avonds tot 37.- of hooger op loopt bij gezonde menschen. En ook bij zieken gaat dat eveneens zoo, en wanneer de tempe ratuur bij tuberculose-lijders 's morgens hoo ger te dan 's avonds, geldt dit in 't algemeen als een slecht teeken. Benedict in Amerika heeft nu nagegaan of menschen, die sedert acht jaren nachtarbeid verrichten, misschien een andere tempera- tuurscurve hadden, maar ook hier bleek, dat hun temperatuur op dezelfde wijze op en neer ging als bij de nachtslapers. Hetzelfde heeft Gigon geconstateerd bij bakkers, nachtzusters, nachtwakers. Volcker heeft hetzelfde nagegaan bij de bewoners van Noord-IJsland, die zeer lange dagen of zeer lange nachten hebben, en vond ook daar de normale curve. Helaas, andere onderzoekers en volstrekt geen slechtere, hebben het tegenovergestelde beweerdmen te er werkelijk in geslaagd om bij konijnen, apen en vogels den loop van de dagelljksche temperatuur geheel in de war te brengen en te veranderen, juist door licht en duisternis te veranderen. En Osbome, die een groote reis maakte van Zuid-Afrika naar Australië, heeft bij zich zelf waargenomen, dat zijn temperatuur wisselde met den zonnestand van de plaats waar hij zich telkens bevond. Dat wil dus zeggen, dat het licht wel degelijk een beslissenden invloed had op de hoogte van zijn lichaamstemperatuur. Vele processen gaan met den dag en nacht op en neer. De bloeddruk verandert regelmatig met dag- en nachtwissellng, de pols en de ademhaling zijn 's nachts langzamer, en zelfs in de urine bemerkt men den invloed van dag en nacht. De afscheiding van de urine te het geringst voor middernacht en het sterkst in ochtend uren, onafhankelijk van het voedsel, van wa ken enslapen. Ook de lever werkt overdag anders dan 's nachts, 's Nachts te voor de lever de tijd van opbouw, dan wordt het voedsel verzameld en in den vereischten. scheikundigen vorm ge bracht, overdag wordt dit voedsel aan het bloed en de weefsels afgegeven. Ook het zenuwstelsel gaat met de schijf op en neer. Sommige menschen zijn hiervoor bij'zonder gevoelig. Zeer bekend is de morgenzlekte ofschoon ik hoop, dat de meeste lezers deze ziekte noch bij zich zelf, noch bij hun omgeving hebben waargenomen. De morgen maakt zulke menschen traag, be sluiteloos, prikkelbaar en mopperig; tegen elf uur gaat het over. De regelmatige stoel gang te voor deze menschen van groot be lang. Andere typen lijden meer onder het vallen van den avond ik zeg andere, want morgen- zieken bevinden zich in den avond zeer wel. Deze andere worden tegen het schemerdonker angstig, vermoeid, neergeslagen, maar wan neer de duisternis gevallen is. gaat thet weer over. Voor deze typen is de regeling van hc: voedsel van groot belang. Ieder mensch heeft zijn vochgheid voor de verschillende tijden van den dag, maar in den regel zijn de verschillen zoo gering, dat zij geen beteekente hebben. Trouwens de gevoeligheid is zoo enorm verschillend, dat het verbazingwekkend is. B.v. wat betreft het dubbelzien, wanneer iemand scheel is. Sommigen klagen over het gering ste, maar nog dezer dagen schreef een oog arts, dat er een patiënt van 60 jaar bij heth kwam, die zoo scheel was, dat het eene oog nauwelijks te zien was, en die zelde: ,A propos, vroeger heb ik wel eens een beetje geloenscht”. De man keek met zijn eene oog nog en het andere telde eenvoudig niet mee. De cyclus van dag en nacht geldt niet alleen voor gezonden, maar ook voor zieken. Om nog eens op het schemerdonker terug te komen; wat er dan pleegt te gebeuren is vooral door Sardou nagegaan: hij heeft bemerkt, dat dat uur de tijd ls voor hoofdpijn met roodheid in het gezicht, plaatselijke pijnen bij tuberculose lijders, pijnen bij rheumatieklijders, die zich overdag wel gevoelen. Maar ook dit alles is verschillend al naar de personen. Er zijn ook bepaalde uren van den dag, waarop de meeste menschen sterven; zeer vele hartlijders sterven b.v. In den nanacht. Maar voor de ziekten is dit alles sedert lang bekend: het asthma treedt vaak op in de eerste uren van den nacht, de galkolieken evensoo, de aanvallen van croup evenzeer. TH. H. SCHLICHTING

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 17