Over een stedelijk
museum
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
aCet uttfiaal wut den dag
i
D
BOOTZ
ZONNESCHIJN
PER FLESCH Fl. 2.80
J
IN MAASTRICHT
l,
eel?
Het eerste steentje
MILITAIRE INSPECTIES
BENOEMINGEN
Zn het bisdom Den Bosch
Salzburger Marionetten
St. Cornells
NED. VOCAAL ENSEMBLE
Paus en Martelaar
t
Te Den Haag opgericht
Directeurencongres H. Familie
SPAANSCH
HET
NAAR
Audiëntie
VAN
Van de Tischbeins tot
Charles Eych
Een goed museum is voor een stac
een levensvoorwaarde
Vergoeding aan arbeider* in
werkverschaffing
Charlie Chaplin de
rijkste filmacteur
Wat een Maastnchtsch
museum kon zgn
I Het lek in de
waterleiding
MAANDAG 17 SEPTEMBER 1934
-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Een gelegenheid tot
een begin
-UIIHIIIIIIIIIfl
immiimiiii’
men
«HiiiiimiiH
lekken gerepareerd,"
(Nadruk verboden)
IMHIlllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIUIUIIUIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIItlIllllllh
Swanson
B.
beefden. Toen Ik eindelijk
(Wordt varvolgd)
t
W
klein mu-
en waar een
zou een
Z.H. Exc. Mgr A. F. Diepen zal in de volgende
week alleen Donderdag, Vrijdag en Zaterdag
audiëntie verleenen.
gevonden, doch
beelden zouden
zou het zijn....
lige mo-
„Konun,
maakte gerustheid aangaande haar lot. maakte
zich van haar meester. Francisquin legde de toe
komst van zijn moeder in Gods hand en God kan
de smeekbede van het kind op den dag van
zijn eerste Communie niet van Zich wijzen.
Marilena had gewild, dat geen enkele andere
ontroering het geluk van dien geheel éénigen
dag zou storen. Zü wilde geheel aan haar kind
behooren en zich ganschelük overgev <n aan de
otunetelljke dankbaarheid, die haar hart jegens
God vervulde. Pablo Souza een man van vlug
begrip en van weinig voorkomende tjjngevoe
Ugheid, kon zich dien wensch verklaren en wist
hem ridderlijk te eerbiedigen, doordat hjj zorg
droeg, om een voorzlchtlgen afstand ten opzichte
van de barones te bewaren. Doch de duivel hin
derde stellig de gemoedsrust van Marilena, en
hü nam zich voor, om die te verstoren, tot hü
hü er ook werkelijk in slaagde om de sluimerende
jaloezie in het hart van baronesse Tallares aan
te wakkeren.
Tijdens den avond zaten markies Aledo, de
Rocamadres, mevrouw MendizAbel en Marilena
bijeen, terwijl het jongere volkje een vroolljk
groepje op zichzelf vormde. Pablo Souza bevond
zich er niet bij. Marilena wist, dat hü met den
notaris in de biljartzaal was. Doch na een poosje
zag zij hen den salon binnenkomen en merkte
op. dat Souza plaats nam naast Maria Rocamadre,
op een strategisch punt, vanwaar hü. zonder
de aandacht op zich te vestigen, haar (Marilena)
kon gadeslaan, zooals hU dan ook werkelijk deed,
en wel zóó aanhoudend, dat de barones er za-
nuwachtlg van begon te worden, hoewel zU zich
De kunstgi^LUlRUnls van Maastricht zou, als
zU geschreven werd, een zwaar boekdeel vullen.
Doch leerzamer dan de doode letter van het
handboek zijn de levende kleuren der kunst.
We zullen hier niet pogen ook maar schets
matig te beschrijven, wat Maastricht beteeken-
de en beteekent in de geschiedenis der kunsten.
Een paar opmerkingen slechts.
Weet U, dat de Tischbelns Maastrichtenaars
waren? U heeft nooit van de Tischbelns ge
hoord? Ik wed, dat die naam voorkomt in dat
dikke boek over Goethe, dat ik daar in Uw
boekenkast zie staan. U kunt den naam niet
vinden? Kijk dan eens wat er staat onder die
mooie, gekleurde plaat, welke Goethe, als Ita-
liëreiziger, voorstelt! En Ja, daar staat de naain
van den Maastrichtenaar Tlschbein. Hij staat
onder een beroemd schilderij van een beroemd
schrijver, maar den schilder is men vergeten. En
Voor de dekenaten Eindhoven, Helmond. As
ten. Bladel, Geldfcv en Valkenswaard zal op
Dinsdag 18 September na den middag om 3
uur in het Gezellenhuis te Eindhoven een Dl-
recteuren-congresvan de H. Familie worden
gehouden.
wie weet méér van de Andere Tischbelns, dan
dat ze familie van den eenen Tlschbein waren?
Wie geen zestig jaar is en een pruik draagt,
zal het met ons eens zijn, dat de Maastrichte
naar Charles Eyck tot de bests der moderne
schilders behoort. Doch wie zorgt ervoor, dat
van zijn werk het beste voor zijn stad bewaard
blijft?
In verband met eenlge tot Z Exc. den mi
nister van Sociale Zaken gerichte vragen heeft,
naar „De Volkskrant” verneemt, de minister den
rfjksinspecteurs der werkverschaffing verzocht,
aan de gemeentebesturen In het ressort mee
te deelen, dat voortaan aan dienstplichtige ar
beiders, werkzaam bij de werkverschaffing, dl?
door de militaire autoriteiten voor inspectie
worden opgeroepen, vergoeding kan worden ge
geven voor het noodzakelijk verzuim, zulks
overeenkomstig de regeling, getroffen voor ver
zuim bij feestdagen. De uitgaven, welke hieraan
verbonden zijn, vallen onder de gewone sub
sidieregeling.
waarvan
dan
is
e heilige Cornells, paus en martelaar, ge
nas eens op zijn reis naar Rome de
vrouw van een soldaat, die vele jaren
verlamd was geweest en aan vallende ziekte
leed.
Daarom wordthij aangeroepen tegen deze
kwalen, ook vraagt men hem een voorspraak
te zijn, dat de kinderen bevrijd blijven van de
stuipen. De moeders nemen gedurende bet
octaaf de kinderen naar de kerk otn ze te la-
zjjn hart, waarna hjj hem op zijn knieën zette.
Toen hU de bescherming van die vaderlijke ar
men voelde, borg de kleine zijn hoofdje aan
de borst van den ouden man en ultte feeder
zijn zoet verzoek.
Waarom gaat u morgen niet met mij te
Communie?
De grootvader zweeg, zijn blik vol bezorgdheid
en verbijstering. Reina's hart klopte onstuimig
in haar binnenste.
Meneer pastoor heeft tegen de Jongens
gezegd, dat hun ouders mee te Communie moe
ten gaan, begrijpt u wel, grootvader? en daar
ik geen pap heb.en u net bent, alsof u mün
vader was.... daarom.... nu. daarom zou Ik
graag willen, dat u aan den eenen kant aou
wezen, en mama aan den anderen kant, om
mijn eerste Communie tusschen u tweeën te
ontvangen.
De markies sloeg zijn oogen op en vestigde
die op Reina, met nog een restje verbijstering,
dat welhaast overwonnen was door de ontroe
ring. HU scheen haar te vragen, wat hjj doen
moest, en in den blik van het meisje stond
duidelijk een stille, doch krachtige bevestiging
te lazen. Het menschelUk opzicht, de eenlge
reden elgenlUk, die zUn goede neigingen terug
hield, wrong zich in stuiptrekkingen, onder den
helderen blik van Reina Bolvadal.
Wilt u niet meekomen, rootvader? drong
de kleine vleiend aan.
NatuurUjk zal ik meegaan. Jongen, na
tuurlijk zal Ut meegaan.... Dat ontbrak er nog
maar aanl
Terwijl ik zoo in gedachten over het Us tuur
de, zag ik in de verte iets bewegen. Ik sprong
op en greep Oom bU den arm. „KUk eens
Oom”, riep ik uit. „Een man. Zeker iemand
van een expeditie. We zijn gered.”
Ook Oom sprong op. Ongelukkig echter
scheidde ons een breede strook open water van
plaats zag waar ik den man had ontdekt, ver
dween deze juist achter een rotsblok. In mijn
zenuwachtigheid wilde ik zoowaar te water
springen om te trachten zwemmende den over
kant te bereiken. Gelukkig verhinderde Oom
Sydney mijn dwaas plan bUUjds. Ik zou Im
mers direct bevroren zijn.
Is ongeveer
Jacht wordt
Het Salzburger Marionetten Theater, dat
zooals gemeld een aantal voorstellingen in
ons land zal geven, treedt voor t eerst op:
24 September as. te Den Haag. Tijdens de Ne-
derlandsche toumée worden drie verschillende
programma’s uitgevoerd; deze omvatten: „Am
Hofe der Kalserin”, een beeld uit Mozart’s
jeugd; „Der Schauspleldirector”, opera in één
bedrijf van Mozart; „Bastian und Bastlenne”,
opera in één bedrijf van Mozart; ,JMe Raum-
rakete”, fantastisch spel in vier actes en „Das
geheimnlsvolle Zimmer", een grootsche panto-
mlne. Verder de legende van dr. Faust en een
uitgebreid repertoire voor speciale kindervoor
stellingen.
Het Salzburger Marionetten Theater is In
1913 opgericht door prof. Aicher, die van 1884
tot 1912 hoogleeraar in de beeldhouwkunst was
aan de Unlversltelt van Salzburg.
Uit de stem van den markies klonk een innige
trilling van geluk, nu hij, met deze woorden,
zegevierend uit den harden strijd met zichzelf te
voorschijn was getreden. Het Innerlijk licht der
genade verlichtte de ascetische trekken van dat
gelaat dat in het UJrten gevormd was, terwijl
Francisquin hem bij intuïtie de beste beloonlng
gaf, door zich tegen hem aan te drukken, en zijn
gerimpelde wangen met klinkende kussen te be
dekken. Vervolgens wendde de markies zich tot
Reina, trok haar bevend naar zich toe en ver
klaarde moedig, een en al ontroering;
„Ik heb vele jaren lang haat en wrok ge
koesterd, Reina.... en het zijn de woorden van
Christus zelf, dat niemand den tempel mag bin
nengaan, zonder zich eerst verzoend te hebben
met degenen, met wie hü in vUandschap leeft.
Begrijp Je het nu? Vergeef me, Reina.... Ik heb
noodig. dat Je me vergeeft, vóór ik de Com
munie ga ontvangen.”
Reina legde zachtjes haar fUngevormde hand
op zUn bevende lippen, er. boog zich vervolgens
over hem heen, om hem te kussen, telkens en
telkens weer, terwijl ze vol hemelsche blijdschap
bleef herhalen:
„O, zwijg toch zwUg toch! Ik wil er niets
van weten! Het is allemaal allang voorbij.
Den volgenden dag woonde de bevolking van
Aledo een stichtend schouwspel bU. Voor het
altaar, beladen met kaarsen, knielden de jon
gens en meisjes, de laatsten met haar blanke
sluiers van eerst-communlcantjes vol kinderlijken
eerbied neer. Francisquin in zUn flanellen pakje
met langen broek leek veel grooter. Het orgel
Zonneschijn is wat wt) vxnschen!
En een zomersch weerbericht
Houdt de somberste humeuren
Altijd nog in evenwicht.
Dus wij kijken zeer tevreden
En een beetje ook verrast,
Vu de Bilt zijn nieuwsberichten
Bij het weer heeft aangepast!
Dat de drukverdeeling goed zit
Van het Noorden uit tot Zuid,
De depressie, ginds in Ijsland,
Geen verandering beduidt.
Dat mag wetenschap’lijk mooi zijn.
Doch men zegt als leekhet gaat
Voor gewone stervelingen
Enkel om het resultaat!
leder zegt nu: wat een weertje!
En men hoort dit lied in koor
Op de trams én in de winkels,
Bif je thuis en op kantoor!
Zelfs de stemming voor den arbeid,
Na het zomer sche congé,
Valt nu door de drukverdeeUng
En het mooie weertje mee!
t Is geen wonder, dat de menschen
vü zoo opgetogen zijn,
Want wij houden in het leven
Altijd véél van zonneschijn!
MARTIN BERDEN
in haar hart gestreeld en gerustgesteld voelde
Nu en dan. aangetrokken door de magnetische
kracht, die de blikken van verliefde menschen
schijnen te hebben, keek zU ook naar hem; en
het noodlot wilde, dat ze bij een van die gele
genheden zag, hoe Souza met een vlugge bewe
ging zijn hoofd gewend had in de richting van
de groep meisjes, aangetrokken wellicht door de
uitbundige vroolljkheid, die zich van tijd tot tüd
in een schaterlach ultte. Alsdan zag Marilena,
dat de oogen van Reina en Souza elkander ont
moeten en dat het meisje hem met een veel-
beteekenenden blik tot zich riep. Souza scheen
een oogenbllk je aarzelen, doch aanstonds liet hU
zich overhalen door de bekoring van die vriénde
lijke ultnoodlglng HU stond vlug op en Marilena
zag. dat hU naast Reina ging zitten. Toen hU
eenmaal daar was, nam het gesprek onmiddellUk
een aanvang, en de twee vormden weldra een af-
zonderlUk groepje temidden van het rumoer van
de overigen, terwijl ze Overig met elkander
praatten. Gekwetst keek Marilena den heelen
avond niet meer naar Souza. Daarom kon ze ook
niet zien, dat niettegenstaande hü met Reina
sprak, alle aandacht van den jongeman op haar
gericht was, zooals de hypnotische starheid van
zUn blik bewees. Marilena zag voor hartstochte-
lUk aan: een houding, die niet andere dan op
recht vriendschappelUk was. en zoo gebeurde
bet, dat zü te rusten ging vol smart en jaloeaie,
en vastbesloten otn aan de bestaande afspraak
geheel en al een einde te maken.
Het Is met het Stedelijk Museum In Maas
tricht zóó gesteld, dat, als er een tentoonstel
ling Is, het museum gewoonweg tegen den muur
gezet moet worden. Er was onlangs een
Franschman in de stad, die naar het Museum
van Schoone Kunsten vroeg en wlen men toen
moest meedeelen, dat er op het moment wel
een tentoonstelling, maar geen museum was
en dat hjj maar eens moest terugkomen over
een veertien dagen of zoo, dan zou er geen
tentoonstelling, maar wel een museum zijn.
Is er schrijnender bewijs voor de slechtbe-
huisdheid van het Seed. Museum noodig? Stel
U zoo n museum eens voor, waarvan de schil
derijen, als stoute Jongens, met hun gezicht
tegen den muur moeten staan, omdat er een
tentoonstetJJng is.
En toch, wat sou een goed en ruim behuisd
Maastrlchtach museum niet kunnen bieden! De
stad, die steeds een middelpunt van kunst en
cultuur is geweest, moest toch het beste en
merkwaardigste van haar kunnen In een pas
sende omgeving onder kunnen brengen en ten
toon stellen! Een goed museum is voor een
stad een levensvoorwaarde. Wil de geest van
een stad ongerept blijven leven, dan moet er
gelegenheid wezen, zich keer op keer In de be
schouwing van bet beste, dat die geest voort
bracht, te verdiepen.
Een museum moet de cultureele vesting eener
stad zijn, moet weerstand bieden tegen de
vUanden van wansmaak en ontaarding, moet de
kunstenaars voortdurend stimuleeren tot hooger
en beter.
i
Naar wü vernemen, is te Den Haag opge
richt het Ned. Vocaal Ensemble, een gezelschap
van zestien vocalisten onder leiding van Leo
Ruygrok, dat zich tot doel stelt kleine koor
werken van Bach, die een kleine doch ge
schoolde bezetting vereischen. uit te voeren.
Twee October as. wordt in de Oroote Keik
voor t eerst opgetreden. Ten gehoore zullen
worden gebracht: de vUf- en achtsten
tetten „Jesu melne Freude” en
Jesu, kotnm, meln Leib 1st milde”.
Jessie was hierdoor voor een oogenbllk ver-
slagen.
„O, hemeltje!” riep ze, en keek me aan met
hulpelooee, smeekende oogen.
„t Heele huis loopt onder! Ik weet met hoe
Ik 't tegen moet houden. Flip."
„ik zou Je natuurlijk heel graag helpen, Jes
sie, als ik wist, dat JU ook iets voor me over
liadt,” meende Ik. had je gisteravond op
t bal willen vragen, maar omdat JU al die an
dere jongens om Je heen had...-”
„En omdat JU met dat meisje in t groen....**
tllS((Sn(9MM>M |ll«SS>(((etSS(ISSS*IStS9S«e<ll(9M
.f ao dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngavoorwaarden tegen f tfiflfi bU levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f 7Cfl bij een ongeval met f OEfl t>U verlies van een band f 9C oü verttes ysn een f Cfi bij een breuk van
AUq abOTlTtPS ^gevallen va^e5rt v7»r een der volgende ultkeerlr.gen UUU. verllea van beide armen, balde beenen of belde oogen J O U. - doodelljken afloop T een voet of een oog T 1 duim of wijsvinger f OU.-been of arm
Het bUJvende wordt vaak uit het tUdelUkc
gebaren.
In December of daaromtrent wordt het Ju-
liana-kanaal geopend en dat belooft een heel
hooge hoogtijdag te worden. Er zal, zooals
we hoorden verluiden, een breed opgezette
tentoonstelling worden Ingericht, welke ons het
.^pzicht” van Maastricht zal toonen, zooals de
bewoners en de vreemdelingen het In den loop
der tUden hebben gezien.
Deze tentoonstelling zou een prachtgelegen-
beid wezen tot een begin, het begin van iets
blijvends, het eerste steentje voor een grooter
museum.
De Maastrichtenaar Is trotsch op zUn stad.
Een ruim museum zal hem gelegenheid geven
te toonen, waaróm hij zoo trotsch op zijn Maas
tricht is.
Z. H. Exc. de Blsschop van ’s-Hertogenbosch
heeft aan den hoogeerw. heer N. H. J. van Riel,
op zijn verzoek om gezondheidsredenen eervol
ontslag verleend als Deken van het Dekenaat
Waalwijk en pastoor der parochie van St. Jan
te Waalwijk.
Verder heeft Z. H. Exc. op verzoek van den
hoogeerw. pater Provinciaal der Franciscanen
eervol ontslag verleend aan den weleerw. pater
R. F. M. Smits O.F.M. als kapelaan te Ammer-
zoden, aan den weleerw pater M. A. P. P. Booms
O.PM. als kapelaan te Zalt-Bommel en aan
den weleerw pater J. W. H. Smits OF.M., als
kapelaan te Wychen en heeft benoemd tot
kapelaan te Ammerzoden den weleerw. pater
H. H. J. van Heusden O.F.M., tot kapelaan te
Zalt-Bommel den weleerw. pater A. P. Louwe
O.FM. en tot kapelaan te Wychen dep weleerw.
pater J. P. M. van den Berg O.FM.
Verder beert Z. H- JExo op verzoek van het
hoofdbestuur der Nederl St. Gregoriusvereenl-
glng goedgekeurd de benoeming van den heer
W. van Kalmthout te Tilburg tot lid der Bis
schoppelijke Commissie in de Kerkprovincie
Utrecht tot keuring van kerkelljk-muzikals com
post tiën.
Tevens heeft Z. H. Exc. benoemd tot geesteUJk
.dvtseur v. d. afd. „Boxtel” van den ,J4. C. B.”.
ran den R. K. Jonge Boerenstand en van den
R. K. Boerlnnenbond en tot Inspecteur van het
R. K. Lager Onderwijs in de dekenaten Boxtel
en Olrschot L. A. Th. RooUackers, rector der
R. K. Landbouwschool te Boxtel; v. d. afd. „Ra-
venstein” van den Ned. R. K Fabrieksarbel-
dersbond kapelaan H. J. M. I. Goyarts; van den
R. K. Voetbalvereenlglng „M. V. V.” te MllUn-
gen; van de afdeellng „MUlingen” van den Ned.
R. K. Steenfabrieksarbeldersbond, Metaalbe-
werkersbond en Bouwvakarbeidersbond en tot
plaatselljk directeur van de „Jonge Werkman"
kapelaan M. D. Lam; van de R. K. Voetbalver-
eenlglng „U. N. A." en van de R. K. Gym-
nastlekvereeniglng „Voorwaarts” te Zeelst ka
pelaan M. Teunlssen; van de afd. „WaalwUk en
Omstreken’’ van den Ned. R. K. Bond van
Kleinhandelaren In Aardappelen, Fruit en
Groenten A. P. J. J. van Lierop, kapelaan ,J3t.
Jan"; van de _K. R. O.” vereeniging te Valkens
waard E. B. Odemaere, kapelaan „H. Anto-
nlus”; van den Nat. R. K. Molenaarsbond N. A.
BUnen. kapelaan te Budel; tot Moderator v. d.
Katholieke Kunstkring „OisterwUk Omhoog” L.
A. Rovers, kapelaan „St. Petrus"; van de afd.
„Beuningen” v. d. Jonge Boerenstand pastoor
H. J. A. Schoenmakers; tot kerkmeester te NU-
megen .St. Stephanus” de heeren Com. Prin
sen en Th. van der Waarden.
M
Toen de beide kleinkinderen binnenkwamen
en grootvader het hoofd oprichtte om naar hen
te kijken, scheen Francisquin eensklaps zijn
spraak te verliezen. Reina zag hem op zU°
nagel buten, bU hem een teeken van groote
verlegenheid; en vreezend misschien, dat die
éénige gelegenheid verloren zou gaan, haastte
sU zich, om hem te hulp te komen.
Grootvader. Francisquin zou u wat willen
vragen, zei ze, den jongen bU de hand nemend
en tot dicht bU den ouden man brengend.
Ja? Wel, laat eens kijken, wat wil Fran-
clsquln? moedigde grootvader hem vriéndelijk
aan. 1/
Francisquin liet zlrfi op zijn knieën vallen,
zooals zUn manier van doen was, altUd, als hij
genade vroeg voor een van zUn kwajongens
streken.
Grootvader, zei hU, met een kleur als vuur,
overhaast en in één adem, vergeef me al het
verdriet, dat ik u gedaan heb
Aan een plotselinge ontroering ten prooi, kuste
■tatUM Aledo den jongen, en drukte hem aan
de plek waar de man zich bevond. Vlug rukte
Oom een groote stang uit de bagage, beves
tigde er een doek aan en begon te zwaaien.
Oom was uiterst zenuwachtig. Dit was onze
kans. Zouden ze ons zien. HU vloog op de slede
af en greep de tent, in een oogwenk hadden
we deze overeind gezet. Binnen enkele minuten
had Oom de tent In brand gestoken en krin
gelden zware rookwolken er uit omhoog. We
zouden de tent toch niet meer noodig heb
ben.
Ik snelde naar de slede en pakte onzen ver
rekijker. ik kon haast niet zien, doordat mijn
handen erg beefden. Toen Ik eindelUk de
liet een kort voorspel hooren toen pater Exte-
ban, met rijke gewaden bekleed, na het „Con
fiteor” het krulsteeken over de kinderen maakte.
Marilena kreeg een schok van ontroering, toen
zjj van het koor, als een trilling van engelen
stemmen hoorde neerdalen, die een blUde herin
nering aan haar Jonge Jaren in haar hart terug
riep: het schitterend visioen van dien alles over-
teffenden dag, toen ook zU, getooid met haar
blanken sluier, voor het altaar In het penslon-
naat lag neergeknield.
Een oogenbllk van spanning volgde. Het teere
figuurtje van Francisquin verhief zich op de
laatste trede van het priesterkoor, en bleef daar
even staan, alsof hU op iets wachtte. Men hoorde
een licht geknars van wielen op het plaveisel. Uit
den donkeren hoek, waar de palmen en bloemen
hem bUna aan het gezicht onttrokken, kwam de
rolstoel van markies Aledo te voorschUn, voort
gestuwd door Olave, en stelde zich op voor de
Communiebank, aan den rechterkant van den
jongen. Moeder en kind knielden alsnu op het
purperen kussen. Toen pater Estéban de H.
Hostie op de tong van den markies legde, zag
hU, dat een paar groote tranen over zUn wan
gen roldenEnkele oogenblikken later onttrok
Francisquin zich, met gevouwen handjes en ge
sloten oogen, aan alles, wat hem omringde, cm
te spreken met den Goddelljken Kindervriend.
Wat vroeg HU Hem? Welke vurige bede verhief
hU. op dat^plechtlg oogenbllk van zUn eerste
Communis tot Hem, Die gezegd heeft: „Laat de
kleinen tot MU komen"? Marilena sloeg hem
een oogenbllk gade, en een groote vrede, een vol-
f Afl bU verlies van *n
f *SU.“ anderen vinger
De administratie van den belastingontvan
ger te Hollywood, bevat interessante bijzonder
heden omtrent leden van de filmkolonie.
Charlie Chaplin kan hier als de rijkste film
acteur worden beschouwd. ZUn vërmogen Is
ambtelUk vastgesteld op bUna 5.000.000 gulden
Will Rogers Is bU den belastingdienst bekend
als landeigenaar, en zUn vele bezittingen heb
ben een geschatte waarde van ruim f 480 000,
Harold Lloyd Is aangeslagen voor een vermo
gen van f 1 126 000. waarin begrepen twee
Inboedels respectievelijk ter waarde van
f 66.000 en f 43.500.
John Barrymore’s vermogen
f 1.500.000 groot en alleen zUn
reeds op een waarde van meer dan f 80.000
getaxeerd.
Constance Bennett moet belasting betalen
over een vermogen van f 285.000. Joan Craw
ford over f 100.000 en Gloria Swanson over
f 525.000.
Greta Garbo, wier salaris ongeveer f 15.000
per week bedraagt, heeft een auto.
de waarde Is vastgesteld op niet meer
ruim f 110. De auto van Joan Crawford
getaxeerd op ruim f 3000.
Op Sint Pieter vindt)
seumpje, dat „de Torentj
mooie collectie oude schilders hangt. Er
zaal van ons luchtkasteel, een ruim, Maas-
trichtsch museum, mee te vullen zUn.
Kr zijn in Maastricht zalen genoeg. Het huls
met de mooiste zalen dient voor politie-buMsu,
een mooi, oud patriciërshuis, ruim en^j)^^;-
legen, vlak In de buurt van het slecht HHEde
StedellJk Museum. In de allermooiste zaal van
dat oude huls staan fietsen en wordt er ge
worsteld en met een ledepop gehokst. t
En als de politie nu eens ging verhuizen!
Maastricht heeft een kranigen, nieuwen com
missaris, die weet, dat men een modern po
litiecorps niet in een oud gebouw nroet onder-
brengen. En als het politiebureau nu eens een
museum werd! In den beginne zou dat na
tuurlijk eenlg ongerief geven en zouden de min
naars der kunst zoo nu en dan wreed In hun
rustige beschouwing worden gestoord door kU-
vende buurvrouwen, die recht komen zoeken
daar, waar ze tot nog toe altijd recht hebben
dan slechts schilderijen en
vinden. Maar een oplossing
„Omdat JU al
die andere jon
gens om je heen
hadt,” ging Ik
voort, haar op
merking negee- j
rend, „kreeg Ik
geen kans. Jes-
sie, ik wou vragen of Je met me trouwen wilt.
„De pUp van de waterleiding....’’ begon Jes
sie flauwtjes.
„Geen huwelUk, geen
hield ik voL
„M.... maar.... o Flip....!”
„Is ’t ja of nee?”
„Ja,” zei Jessie.
Ik sprong over 't muurtje en stormde naar
de badkamer. Daar was inderdaad een lek.
maar dp eerste blik bewees mU, dat Jessie den
omvang overdreven had. Uit een klein gaatje
!n de buis stroomde een dun straaltje water
en Dicky trachtte het IJVerlg op te vsngen In
een emmer.
Ik draalde de hoofdkraan-dicht en toen kost
te het maar weinig tijd om het gai dicht ta
eeldeeren. -
„Ik vind het vreeselUk aar<g van Je, Flip,
zei Jessie, toen Ik klaar was Ai haar hielp, den
vloer weer aan kant te maken. ,Jk ben be
nieuwd” ze zweeg even om na te denken
,Jk ben benieuwd hoe 't gekomen kan zijn,
•i Ziet er bijna uit, alsof er met opzet een
gaatje in gemaakt is, vind Je niet?"
„Zoo.... vind.... vind.... Je?” stotterde Ik.
Er kwam een lange, pijnlijke stilte.
„Flip,” zei Jessie toen streng, ,,’t was heel
leelUk van Je, Dicky een kwartje te geven om
die pijp kapot te maken. Dat moet je heusch
niet meer doen.”
„Mee.... Ik.... ik....”
„Want," ging Jessie voort. .fiU is nog zóó
klein, dat ik hem op moest tillen, anders kon
UU er niet bU-
ten zegenen. Het volk zegt, dat een kindje,
wanneer t In stulpen ligt, rustig wordt, als
men den heilige aanroept, hem een offerpen
ning belooft en dien dan op het voorhoofd van
het kind drukt.
Onze Brabanders beschouwen de heiligen als
trouwe vrienden, als groote broers In den he
mel, die ze vertrouweUJk aanroepen en die hen,
als 't ware door de wolken heen, hun groote
hand reiken.
Daarom zal men naast innlg-vrome legenden
wel eens vertelsels te hooren krijgen, die een
kwezelke zouden doen schrikken, maar, zooals
“n oude boer eens tegen me zei: „*tls niet zoo
kwaad bedoeld, manneke, en als ge 1 niet ge
looft, doe ge net als Ik."
Er was eens een boer, die In zijn hof een
notelaar had staan, die elk Jaar volop noten
gaf. Maar de boom werd een dagje ouder, en
ging zoo weinig opleveren, dat de boer hem
omhakte. BU zaagde hem in twee stukken en
van het beste blok liet hU een beeld snUden van
den H. Cornells en schonk het aan de kerk.
Van het andere echter maakte hU een var
kenstrog.
Door *t geschenk van het beeld meende hU
dat de heilige hem nu zijn heele leven lang
In alle omstandigheden zou helpen, maar dat
ging niet door.
Dat griefde hem geducht en toen hU weer
eens ter beévaart ging, maakte hU zich zóó
kwaad, dat hü tegen bet beeld zei:
Sint Cornells, hoogverheven.
Oe hebt nüj elk jaar zooveel noten gegeven-
Maar er is één ding dat mü «PUt,
Dat ge de broer van mün varkenshok züt.
J. R. W. 8.
■a »et steden, die weer Jong worden, gaat
1V1 het zo°’ alï met de menschen. In
het verheugd bezit van hun nieuwe
jeugd vergeten ze, dat ze oud zün en niemand
mag her. herinneren aan den komenden ouden
dag en de zorgen, welke hü meebrengt.
Hoe Jong Maastricht ook wordt en hoe mo
dern en hoe actief; toch kan niemand het feit
loochenen, dat het een oude, heel oude stad Is,
misschien wel de oudste van het land.
Tot de zorgen van een oude stad behoort
het denken aan het verleden, aan het verre en
nabüe verleden, zooals dat leeft In kunst, tech
niek en klerkenvlüt.
Maastricht heeft voorbeeldige archieven en
nagenoeg alle archivarissen verwierven zich^de
faam van degelüke wetenschappelijkheid. Maas
tricht heeft een Interessant oudheidkundig mu
seum, waarvan zelfs beweerd wordt, dat het de
kou van historische winters bewaart. En Mans-
tricht heeft ook een Stedelük Museum, als het
tenminste niet tusschen het oogenbllk. dat Ik
dit schrüf, en het oogenbllk, dat dit gepubli
ceerd wordt, zoo heel stiekem verdwenen is.
Het museum is Immers gevestigd In een ge
bouw met vele woningen. Iedere kubieke meter
ruimte moet met hand en tand verdedigd wor
den tegen de medebewoners. Ontvanger en
stadsbibliotheek wonen met de kunst onder één
dak en kijken- met een begeerlg oog naar al die
mooie kamers, die leeg zün op de wanA^n na,
waar schilderijen tegen hangen.
k was In den tuin, toen Jessie, het knappe
meisje van naast ons, over het muurtje keek.
„Flip," riep ze zenuwachtig, „de pUp van
de waterleiding is kapot.”
„O Ja?" zei Ik koeltjes.
.Ja. t Water loopt *t heele huis door en va
der Is uit en er Is niemand thuis dan Dicky en
ik.... ik.... Ik dacht....”
.Dacht Je, dat ik ’m wel voor Jou zou repa-
leeren?"
.Dat begon Ik al te vermoeden,” zei ik bit
ter. „Anders wil je me niet eens esnkükeri.
maar zoo gauw Je wat gedaan wilt hebben...."
„Als Je alleen ’t water maar tegen wi! houden,
dat *t er niet verder uit kan, dan kan ik Dicky
onderwijl naar den loodgieter sturen."
Dicky Is Jessie’s broertje; een heel gewillig
een schrander jongmensch, niet boven om-
kooping verheven.
„Gisteravond." zei Ik, niet lettend op de
smeeklng In d'r blauwe oogen, „gisteravond heb
Ik je op t bal van de Buurtvereeniglng om een
foxtrot gevraagd, en wat zei Je toen?”
„Och toe Flip.... de püp^ van de water
leiding....”
,Je «el, dat Je hem aan iemand anders be
loofd had, en toen Ik Je voor den volgenden
wals vroeg, zei Je, dat je dien, ook aan een an
der beloofd had."
irAls JU niet zoo gemeen was geweest,” zei
Jessie mokkend, „zou ik ’t niet gedaan hebben.
JeJe hebt driemaal gedanst met dat on
uitstaanbare wicht in 1 groen, en Je hebt tegen
haar gepraat.... zü giechelde.
„Ik moest toch wét doen,” verweerde Ik me;
,Jk kon toch niet den heelen avond In een hoek
blüven zitten. JU had een heele bende jongelui
om Je heen."
,D*t had Ik niet. En in leder geval, omdat ik
tegen een of twee Jongens gepraat heb....”
„Zeven.” verbeterde Ik. „en dan tel Ik nog
niet eens mee, waar Je allemaal tegen gelachen
hebt”
„Omdat ik tegen een of twee jongens gepraat
heb,” herhaalde Jessie koppig, „hoef jü nog
niet te flirten met alle meisjes in de zaal.”
.Alleen met dat groene kind,” hernam ik. „en
dat was bovendien heelemaal geen flirten."
„Ligt er maar aan, wat Jü flirten noemt. In
ieder geval hebben Jullie aldoor tegen elkaar
gelachen, en ze keek kwünend naar Je En je
bebt twee porties üs voor haar gehaald.”
„Daar steekt niets In,” verdedigde ik.
„Ik zie eigenlijk niet In,” zei ze geraakt
„waarom je met zoo’n kat moest gaan dansen.”
„En ik wil een boon worden, als ik weet, wat
JU Je te bemoeien had me dat leelüke, kleine
stuk kwast met in geplakt haar.”