Over een stedelijk museum PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd aCet uttfiaal wut den dag i D BOOTZ ZONNESCHIJN PER FLESCH Fl. 2.80 J IN MAASTRICHT l, eel? Het eerste steentje MILITAIRE INSPECTIES BENOEMINGEN Zn het bisdom Den Bosch Salzburger Marionetten St. Cornells NED. VOCAAL ENSEMBLE Paus en Martelaar t Te Den Haag opgericht Directeurencongres H. Familie SPAANSCH HET NAAR Audiëntie VAN Van de Tischbeins tot Charles Eych Een goed museum is voor een stac een levensvoorwaarde Vergoeding aan arbeider* in werkverschaffing Charlie Chaplin de rijkste filmacteur Wat een Maastnchtsch museum kon zgn I Het lek in de waterleiding MAANDAG 17 SEPTEMBER 1934 - AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Een gelegenheid tot een begin -UIIHIIIIIIIIIfl immiimiiii’ men «HiiiiimiiH lekken gerepareerd," (Nadruk verboden) IMHIlllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIUIUIIUIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIItlIllllllh Swanson B. beefden. Toen Ik eindelijk (Wordt varvolgd) t W klein mu- en waar een zou een Z.H. Exc. Mgr A. F. Diepen zal in de volgende week alleen Donderdag, Vrijdag en Zaterdag audiëntie verleenen. gevonden, doch beelden zouden zou het zijn.... lige mo- „Konun, maakte gerustheid aangaande haar lot. maakte zich van haar meester. Francisquin legde de toe komst van zijn moeder in Gods hand en God kan de smeekbede van het kind op den dag van zijn eerste Communie niet van Zich wijzen. Marilena had gewild, dat geen enkele andere ontroering het geluk van dien geheel éénigen dag zou storen. Zü wilde geheel aan haar kind behooren en zich ganschelük overgev <n aan de otunetelljke dankbaarheid, die haar hart jegens God vervulde. Pablo Souza een man van vlug begrip en van weinig voorkomende tjjngevoe Ugheid, kon zich dien wensch verklaren en wist hem ridderlijk te eerbiedigen, doordat hjj zorg droeg, om een voorzlchtlgen afstand ten opzichte van de barones te bewaren. Doch de duivel hin derde stellig de gemoedsrust van Marilena, en hü nam zich voor, om die te verstoren, tot hü hü er ook werkelijk in slaagde om de sluimerende jaloezie in het hart van baronesse Tallares aan te wakkeren. Tijdens den avond zaten markies Aledo, de Rocamadres, mevrouw MendizAbel en Marilena bijeen, terwijl het jongere volkje een vroolljk groepje op zichzelf vormde. Pablo Souza bevond zich er niet bij. Marilena wist, dat hü met den notaris in de biljartzaal was. Doch na een poosje zag zij hen den salon binnenkomen en merkte op. dat Souza plaats nam naast Maria Rocamadre, op een strategisch punt, vanwaar hü. zonder de aandacht op zich te vestigen, haar (Marilena) kon gadeslaan, zooals hU dan ook werkelijk deed, en wel zóó aanhoudend, dat de barones er za- nuwachtlg van begon te worden, hoewel zU zich De kunstgi^LUlRUnls van Maastricht zou, als zU geschreven werd, een zwaar boekdeel vullen. Doch leerzamer dan de doode letter van het handboek zijn de levende kleuren der kunst. We zullen hier niet pogen ook maar schets matig te beschrijven, wat Maastricht beteeken- de en beteekent in de geschiedenis der kunsten. Een paar opmerkingen slechts. Weet U, dat de Tischbelns Maastrichtenaars waren? U heeft nooit van de Tischbelns ge hoord? Ik wed, dat die naam voorkomt in dat dikke boek over Goethe, dat ik daar in Uw boekenkast zie staan. U kunt den naam niet vinden? Kijk dan eens wat er staat onder die mooie, gekleurde plaat, welke Goethe, als Ita- liëreiziger, voorstelt! En Ja, daar staat de naain van den Maastrichtenaar Tlschbein. Hij staat onder een beroemd schilderij van een beroemd schrijver, maar den schilder is men vergeten. En Voor de dekenaten Eindhoven, Helmond. As ten. Bladel, Geldfcv en Valkenswaard zal op Dinsdag 18 September na den middag om 3 uur in het Gezellenhuis te Eindhoven een Dl- recteuren-congresvan de H. Familie worden gehouden. wie weet méér van de Andere Tischbelns, dan dat ze familie van den eenen Tlschbein waren? Wie geen zestig jaar is en een pruik draagt, zal het met ons eens zijn, dat de Maastrichte naar Charles Eyck tot de bests der moderne schilders behoort. Doch wie zorgt ervoor, dat van zijn werk het beste voor zijn stad bewaard blijft? In verband met eenlge tot Z Exc. den mi nister van Sociale Zaken gerichte vragen heeft, naar „De Volkskrant” verneemt, de minister den rfjksinspecteurs der werkverschaffing verzocht, aan de gemeentebesturen In het ressort mee te deelen, dat voortaan aan dienstplichtige ar beiders, werkzaam bij de werkverschaffing, dl? door de militaire autoriteiten voor inspectie worden opgeroepen, vergoeding kan worden ge geven voor het noodzakelijk verzuim, zulks overeenkomstig de regeling, getroffen voor ver zuim bij feestdagen. De uitgaven, welke hieraan verbonden zijn, vallen onder de gewone sub sidieregeling. waarvan dan is e heilige Cornells, paus en martelaar, ge nas eens op zijn reis naar Rome de vrouw van een soldaat, die vele jaren verlamd was geweest en aan vallende ziekte leed. Daarom wordthij aangeroepen tegen deze kwalen, ook vraagt men hem een voorspraak te zijn, dat de kinderen bevrijd blijven van de stuipen. De moeders nemen gedurende bet octaaf de kinderen naar de kerk otn ze te la- zjjn hart, waarna hjj hem op zijn knieën zette. Toen hU de bescherming van die vaderlijke ar men voelde, borg de kleine zijn hoofdje aan de borst van den ouden man en ultte feeder zijn zoet verzoek. Waarom gaat u morgen niet met mij te Communie? De grootvader zweeg, zijn blik vol bezorgdheid en verbijstering. Reina's hart klopte onstuimig in haar binnenste. Meneer pastoor heeft tegen de Jongens gezegd, dat hun ouders mee te Communie moe ten gaan, begrijpt u wel, grootvader? en daar ik geen pap heb.en u net bent, alsof u mün vader was.... daarom.... nu. daarom zou Ik graag willen, dat u aan den eenen kant aou wezen, en mama aan den anderen kant, om mijn eerste Communie tusschen u tweeën te ontvangen. De markies sloeg zijn oogen op en vestigde die op Reina, met nog een restje verbijstering, dat welhaast overwonnen was door de ontroe ring. HU scheen haar te vragen, wat hjj doen moest, en in den blik van het meisje stond duidelijk een stille, doch krachtige bevestiging te lazen. Het menschelUk opzicht, de eenlge reden elgenlUk, die zUn goede neigingen terug hield, wrong zich in stuiptrekkingen, onder den helderen blik van Reina Bolvadal. Wilt u niet meekomen, rootvader? drong de kleine vleiend aan. NatuurUjk zal ik meegaan. Jongen, na tuurlijk zal Ut meegaan.... Dat ontbrak er nog maar aanl Terwijl ik zoo in gedachten over het Us tuur de, zag ik in de verte iets bewegen. Ik sprong op en greep Oom bU den arm. „KUk eens Oom”, riep ik uit. „Een man. Zeker iemand van een expeditie. We zijn gered.” Ook Oom sprong op. Ongelukkig echter scheidde ons een breede strook open water van plaats zag waar ik den man had ontdekt, ver dween deze juist achter een rotsblok. In mijn zenuwachtigheid wilde ik zoowaar te water springen om te trachten zwemmende den over kant te bereiken. Gelukkig verhinderde Oom Sydney mijn dwaas plan bUUjds. Ik zou Im mers direct bevroren zijn. Is ongeveer Jacht wordt Het Salzburger Marionetten Theater, dat zooals gemeld een aantal voorstellingen in ons land zal geven, treedt voor t eerst op: 24 September as. te Den Haag. Tijdens de Ne- derlandsche toumée worden drie verschillende programma’s uitgevoerd; deze omvatten: „Am Hofe der Kalserin”, een beeld uit Mozart’s jeugd; „Der Schauspleldirector”, opera in één bedrijf van Mozart; „Bastian und Bastlenne”, opera in één bedrijf van Mozart; ,JMe Raum- rakete”, fantastisch spel in vier actes en „Das geheimnlsvolle Zimmer", een grootsche panto- mlne. Verder de legende van dr. Faust en een uitgebreid repertoire voor speciale kindervoor stellingen. Het Salzburger Marionetten Theater is In 1913 opgericht door prof. Aicher, die van 1884 tot 1912 hoogleeraar in de beeldhouwkunst was aan de Unlversltelt van Salzburg. Uit de stem van den markies klonk een innige trilling van geluk, nu hij, met deze woorden, zegevierend uit den harden strijd met zichzelf te voorschijn was getreden. Het Innerlijk licht der genade verlichtte de ascetische trekken van dat gelaat dat in het UJrten gevormd was, terwijl Francisquin hem bij intuïtie de beste beloonlng gaf, door zich tegen hem aan te drukken, en zijn gerimpelde wangen met klinkende kussen te be dekken. Vervolgens wendde de markies zich tot Reina, trok haar bevend naar zich toe en ver klaarde moedig, een en al ontroering; „Ik heb vele jaren lang haat en wrok ge koesterd, Reina.... en het zijn de woorden van Christus zelf, dat niemand den tempel mag bin nengaan, zonder zich eerst verzoend te hebben met degenen, met wie hü in vUandschap leeft. Begrijp Je het nu? Vergeef me, Reina.... Ik heb noodig. dat Je me vergeeft, vóór ik de Com munie ga ontvangen.” Reina legde zachtjes haar fUngevormde hand op zUn bevende lippen, er. boog zich vervolgens over hem heen, om hem te kussen, telkens en telkens weer, terwijl ze vol hemelsche blijdschap bleef herhalen: „O, zwijg toch zwUg toch! Ik wil er niets van weten! Het is allemaal allang voorbij. Den volgenden dag woonde de bevolking van Aledo een stichtend schouwspel bU. Voor het altaar, beladen met kaarsen, knielden de jon gens en meisjes, de laatsten met haar blanke sluiers van eerst-communlcantjes vol kinderlijken eerbied neer. Francisquin in zUn flanellen pakje met langen broek leek veel grooter. Het orgel Zonneschijn is wat wt) vxnschen! En een zomersch weerbericht Houdt de somberste humeuren Altijd nog in evenwicht. Dus wij kijken zeer tevreden En een beetje ook verrast, Vu de Bilt zijn nieuwsberichten Bij het weer heeft aangepast! Dat de drukverdeeling goed zit Van het Noorden uit tot Zuid, De depressie, ginds in Ijsland, Geen verandering beduidt. Dat mag wetenschap’lijk mooi zijn. Doch men zegt als leekhet gaat Voor gewone stervelingen Enkel om het resultaat! leder zegt nu: wat een weertje! En men hoort dit lied in koor Op de trams én in de winkels, Bif je thuis en op kantoor! Zelfs de stemming voor den arbeid, Na het zomer sche congé, Valt nu door de drukverdeeUng En het mooie weertje mee! t Is geen wonder, dat de menschen vü zoo opgetogen zijn, Want wij houden in het leven Altijd véél van zonneschijn! MARTIN BERDEN in haar hart gestreeld en gerustgesteld voelde Nu en dan. aangetrokken door de magnetische kracht, die de blikken van verliefde menschen schijnen te hebben, keek zU ook naar hem; en het noodlot wilde, dat ze bij een van die gele genheden zag, hoe Souza met een vlugge bewe ging zijn hoofd gewend had in de richting van de groep meisjes, aangetrokken wellicht door de uitbundige vroolljkheid, die zich van tijd tot tüd in een schaterlach ultte. Alsdan zag Marilena, dat de oogen van Reina en Souza elkander ont moeten en dat het meisje hem met een veel- beteekenenden blik tot zich riep. Souza scheen een oogenbllk je aarzelen, doch aanstonds liet hU zich overhalen door de bekoring van die vriénde lijke ultnoodlglng HU stond vlug op en Marilena zag. dat hU naast Reina ging zitten. Toen hU eenmaal daar was, nam het gesprek onmiddellUk een aanvang, en de twee vormden weldra een af- zonderlUk groepje temidden van het rumoer van de overigen, terwijl ze Overig met elkander praatten. Gekwetst keek Marilena den heelen avond niet meer naar Souza. Daarom kon ze ook niet zien, dat niettegenstaande hü met Reina sprak, alle aandacht van den jongeman op haar gericht was, zooals de hypnotische starheid van zUn blik bewees. Marilena zag voor hartstochte- lUk aan: een houding, die niet andere dan op recht vriendschappelUk was. en zoo gebeurde bet, dat zü te rusten ging vol smart en jaloeaie, en vastbesloten otn aan de bestaande afspraak geheel en al een einde te maken. Het Is met het Stedelijk Museum In Maas tricht zóó gesteld, dat, als er een tentoonstel ling Is, het museum gewoonweg tegen den muur gezet moet worden. Er was onlangs een Franschman in de stad, die naar het Museum van Schoone Kunsten vroeg en wlen men toen moest meedeelen, dat er op het moment wel een tentoonstelling, maar geen museum was en dat hjj maar eens moest terugkomen over een veertien dagen of zoo, dan zou er geen tentoonstelling, maar wel een museum zijn. Is er schrijnender bewijs voor de slechtbe- huisdheid van het Seed. Museum noodig? Stel U zoo n museum eens voor, waarvan de schil derijen, als stoute Jongens, met hun gezicht tegen den muur moeten staan, omdat er een tentoonstetJJng is. En toch, wat sou een goed en ruim behuisd Maastrlchtach museum niet kunnen bieden! De stad, die steeds een middelpunt van kunst en cultuur is geweest, moest toch het beste en merkwaardigste van haar kunnen In een pas sende omgeving onder kunnen brengen en ten toon stellen! Een goed museum is voor een stad een levensvoorwaarde. Wil de geest van een stad ongerept blijven leven, dan moet er gelegenheid wezen, zich keer op keer In de be schouwing van bet beste, dat die geest voort bracht, te verdiepen. Een museum moet de cultureele vesting eener stad zijn, moet weerstand bieden tegen de vUanden van wansmaak en ontaarding, moet de kunstenaars voortdurend stimuleeren tot hooger en beter. i Naar wü vernemen, is te Den Haag opge richt het Ned. Vocaal Ensemble, een gezelschap van zestien vocalisten onder leiding van Leo Ruygrok, dat zich tot doel stelt kleine koor werken van Bach, die een kleine doch ge schoolde bezetting vereischen. uit te voeren. Twee October as. wordt in de Oroote Keik voor t eerst opgetreden. Ten gehoore zullen worden gebracht: de vUf- en achtsten tetten „Jesu melne Freude” en Jesu, kotnm, meln Leib 1st milde”. Jessie was hierdoor voor een oogenbllk ver- slagen. „O, hemeltje!” riep ze, en keek me aan met hulpelooee, smeekende oogen. „t Heele huis loopt onder! Ik weet met hoe Ik 't tegen moet houden. Flip." „ik zou Je natuurlijk heel graag helpen, Jes sie, als ik wist, dat JU ook iets voor me over liadt,” meende Ik. had je gisteravond op t bal willen vragen, maar omdat JU al die an dere jongens om Je heen had...-” „En omdat JU met dat meisje in t groen....** tllS((Sn(9MM>M |ll«SS>(((etSS(ISSS*IStS9S«e<ll(9M .f ao dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngavoorwaarden tegen f tfiflfi bU levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f 7Cfl bij een ongeval met f OEfl t>U verlies van een band f 9C oü verttes ysn een f Cfi bij een breuk van AUq abOTlTtPS ^gevallen va^e5rt v7»r een der volgende ultkeerlr.gen UUU. verllea van beide armen, balde beenen of belde oogen J O U. - doodelljken afloop T een voet of een oog T 1 duim of wijsvinger f OU.-been of arm Het bUJvende wordt vaak uit het tUdelUkc gebaren. In December of daaromtrent wordt het Ju- liana-kanaal geopend en dat belooft een heel hooge hoogtijdag te worden. Er zal, zooals we hoorden verluiden, een breed opgezette tentoonstelling worden Ingericht, welke ons het .^pzicht” van Maastricht zal toonen, zooals de bewoners en de vreemdelingen het In den loop der tUden hebben gezien. Deze tentoonstelling zou een prachtgelegen- beid wezen tot een begin, het begin van iets blijvends, het eerste steentje voor een grooter museum. De Maastrichtenaar Is trotsch op zUn stad. Een ruim museum zal hem gelegenheid geven te toonen, waaróm hij zoo trotsch op zijn Maas tricht is. Z. H. Exc. de Blsschop van ’s-Hertogenbosch heeft aan den hoogeerw. heer N. H. J. van Riel, op zijn verzoek om gezondheidsredenen eervol ontslag verleend als Deken van het Dekenaat Waalwijk en pastoor der parochie van St. Jan te Waalwijk. Verder heeft Z. H. Exc. op verzoek van den hoogeerw. pater Provinciaal der Franciscanen eervol ontslag verleend aan den weleerw. pater R. F. M. Smits O.F.M. als kapelaan te Ammer- zoden, aan den weleerw pater M. A. P. P. Booms O.PM. als kapelaan te Zalt-Bommel en aan den weleerw pater J. W. H. Smits OF.M., als kapelaan te Wychen en heeft benoemd tot kapelaan te Ammerzoden den weleerw. pater H. H. J. van Heusden O.F.M., tot kapelaan te Zalt-Bommel den weleerw. pater A. P. Louwe O.FM. en tot kapelaan te Wychen dep weleerw. pater J. P. M. van den Berg O.FM. Verder beert Z. H- JExo op verzoek van het hoofdbestuur der Nederl St. Gregoriusvereenl- glng goedgekeurd de benoeming van den heer W. van Kalmthout te Tilburg tot lid der Bis schoppelijke Commissie in de Kerkprovincie Utrecht tot keuring van kerkelljk-muzikals com post tiën. Tevens heeft Z. H. Exc. benoemd tot geesteUJk .dvtseur v. d. afd. „Boxtel” van den ,J4. C. B.”. ran den R. K. Jonge Boerenstand en van den R. K. Boerlnnenbond en tot Inspecteur van het R. K. Lager Onderwijs in de dekenaten Boxtel en Olrschot L. A. Th. RooUackers, rector der R. K. Landbouwschool te Boxtel; v. d. afd. „Ra- venstein” van den Ned. R. K Fabrieksarbel- dersbond kapelaan H. J. M. I. Goyarts; van den R. K. Voetbalvereenlglng „M. V. V.” te MllUn- gen; van de afdeellng „MUlingen” van den Ned. R. K. Steenfabrieksarbeldersbond, Metaalbe- werkersbond en Bouwvakarbeidersbond en tot plaatselljk directeur van de „Jonge Werkman" kapelaan M. D. Lam; van de R. K. Voetbalver- eenlglng „U. N. A." en van de R. K. Gym- nastlekvereeniglng „Voorwaarts” te Zeelst ka pelaan M. Teunlssen; van de afd. „WaalwUk en Omstreken’’ van den Ned. R. K. Bond van Kleinhandelaren In Aardappelen, Fruit en Groenten A. P. J. J. van Lierop, kapelaan ,J3t. Jan"; van de _K. R. O.” vereeniging te Valkens waard E. B. Odemaere, kapelaan „H. Anto- nlus”; van den Nat. R. K. Molenaarsbond N. A. BUnen. kapelaan te Budel; tot Moderator v. d. Katholieke Kunstkring „OisterwUk Omhoog” L. A. Rovers, kapelaan „St. Petrus"; van de afd. „Beuningen” v. d. Jonge Boerenstand pastoor H. J. A. Schoenmakers; tot kerkmeester te NU- megen .St. Stephanus” de heeren Com. Prin sen en Th. van der Waarden. M Toen de beide kleinkinderen binnenkwamen en grootvader het hoofd oprichtte om naar hen te kijken, scheen Francisquin eensklaps zijn spraak te verliezen. Reina zag hem op zU° nagel buten, bU hem een teeken van groote verlegenheid; en vreezend misschien, dat die éénige gelegenheid verloren zou gaan, haastte sU zich, om hem te hulp te komen. Grootvader. Francisquin zou u wat willen vragen, zei ze, den jongen bU de hand nemend en tot dicht bU den ouden man brengend. Ja? Wel, laat eens kijken, wat wil Fran- clsquln? moedigde grootvader hem vriéndelijk aan. 1/ Francisquin liet zlrfi op zijn knieën vallen, zooals zUn manier van doen was, altUd, als hij genade vroeg voor een van zUn kwajongens streken. Grootvader, zei hU, met een kleur als vuur, overhaast en in één adem, vergeef me al het verdriet, dat ik u gedaan heb Aan een plotselinge ontroering ten prooi, kuste ■tatUM Aledo den jongen, en drukte hem aan de plek waar de man zich bevond. Vlug rukte Oom een groote stang uit de bagage, beves tigde er een doek aan en begon te zwaaien. Oom was uiterst zenuwachtig. Dit was onze kans. Zouden ze ons zien. HU vloog op de slede af en greep de tent, in een oogwenk hadden we deze overeind gezet. Binnen enkele minuten had Oom de tent In brand gestoken en krin gelden zware rookwolken er uit omhoog. We zouden de tent toch niet meer noodig heb ben. Ik snelde naar de slede en pakte onzen ver rekijker. ik kon haast niet zien, doordat mijn handen erg beefden. Toen Ik eindelUk de liet een kort voorspel hooren toen pater Exte- ban, met rijke gewaden bekleed, na het „Con fiteor” het krulsteeken over de kinderen maakte. Marilena kreeg een schok van ontroering, toen zjj van het koor, als een trilling van engelen stemmen hoorde neerdalen, die een blUde herin nering aan haar Jonge Jaren in haar hart terug riep: het schitterend visioen van dien alles over- teffenden dag, toen ook zU, getooid met haar blanken sluier, voor het altaar In het penslon- naat lag neergeknield. Een oogenbllk van spanning volgde. Het teere figuurtje van Francisquin verhief zich op de laatste trede van het priesterkoor, en bleef daar even staan, alsof hU op iets wachtte. Men hoorde een licht geknars van wielen op het plaveisel. Uit den donkeren hoek, waar de palmen en bloemen hem bUna aan het gezicht onttrokken, kwam de rolstoel van markies Aledo te voorschUn, voort gestuwd door Olave, en stelde zich op voor de Communiebank, aan den rechterkant van den jongen. Moeder en kind knielden alsnu op het purperen kussen. Toen pater Estéban de H. Hostie op de tong van den markies legde, zag hU, dat een paar groote tranen over zUn wan gen roldenEnkele oogenblikken later onttrok Francisquin zich, met gevouwen handjes en ge sloten oogen, aan alles, wat hem omringde, cm te spreken met den Goddelljken Kindervriend. Wat vroeg HU Hem? Welke vurige bede verhief hU. op dat^plechtlg oogenbllk van zUn eerste Communis tot Hem, Die gezegd heeft: „Laat de kleinen tot MU komen"? Marilena sloeg hem een oogenbllk gade, en een groote vrede, een vol- f Afl bU verlies van *n f *SU.“ anderen vinger De administratie van den belastingontvan ger te Hollywood, bevat interessante bijzonder heden omtrent leden van de filmkolonie. Charlie Chaplin kan hier als de rijkste film acteur worden beschouwd. ZUn vërmogen Is ambtelUk vastgesteld op bUna 5.000.000 gulden Will Rogers Is bU den belastingdienst bekend als landeigenaar, en zUn vele bezittingen heb ben een geschatte waarde van ruim f 480 000, Harold Lloyd Is aangeslagen voor een vermo gen van f 1 126 000. waarin begrepen twee Inboedels respectievelijk ter waarde van f 66.000 en f 43.500. John Barrymore’s vermogen f 1.500.000 groot en alleen zUn reeds op een waarde van meer dan f 80.000 getaxeerd. Constance Bennett moet belasting betalen over een vermogen van f 285.000. Joan Craw ford over f 100.000 en Gloria Swanson over f 525.000. Greta Garbo, wier salaris ongeveer f 15.000 per week bedraagt, heeft een auto. de waarde Is vastgesteld op niet meer ruim f 110. De auto van Joan Crawford getaxeerd op ruim f 3000. Op Sint Pieter vindt) seumpje, dat „de Torentj mooie collectie oude schilders hangt. Er zaal van ons luchtkasteel, een ruim, Maas- trichtsch museum, mee te vullen zUn. Kr zijn in Maastricht zalen genoeg. Het huls met de mooiste zalen dient voor politie-buMsu, een mooi, oud patriciërshuis, ruim en^j)^^;- legen, vlak In de buurt van het slecht HHEde StedellJk Museum. In de allermooiste zaal van dat oude huls staan fietsen en wordt er ge worsteld en met een ledepop gehokst. t En als de politie nu eens ging verhuizen! Maastricht heeft een kranigen, nieuwen com missaris, die weet, dat men een modern po litiecorps niet in een oud gebouw nroet onder- brengen. En als het politiebureau nu eens een museum werd! In den beginne zou dat na tuurlijk eenlg ongerief geven en zouden de min naars der kunst zoo nu en dan wreed In hun rustige beschouwing worden gestoord door kU- vende buurvrouwen, die recht komen zoeken daar, waar ze tot nog toe altijd recht hebben dan slechts schilderijen en vinden. Maar een oplossing „Omdat JU al die andere jon gens om je heen hadt,” ging Ik voort, haar op merking negee- j rend, „kreeg Ik geen kans. Jes- sie, ik wou vragen of Je met me trouwen wilt. „De pUp van de waterleiding....’’ begon Jes sie flauwtjes. „Geen huwelUk, geen hield ik voL „M.... maar.... o Flip....!” „Is ’t ja of nee?” „Ja,” zei Jessie. Ik sprong over 't muurtje en stormde naar de badkamer. Daar was inderdaad een lek. maar dp eerste blik bewees mU, dat Jessie den omvang overdreven had. Uit een klein gaatje !n de buis stroomde een dun straaltje water en Dicky trachtte het IJVerlg op te vsngen In een emmer. Ik draalde de hoofdkraan-dicht en toen kost te het maar weinig tijd om het gai dicht ta eeldeeren. - „Ik vind het vreeselUk aar<g van Je, Flip, zei Jessie, toen Ik klaar was Ai haar hielp, den vloer weer aan kant te maken. ,Jk ben be nieuwd” ze zweeg even om na te denken ,Jk ben benieuwd hoe 't gekomen kan zijn, •i Ziet er bijna uit, alsof er met opzet een gaatje in gemaakt is, vind Je niet?" „Zoo.... vind.... vind.... Je?” stotterde Ik. Er kwam een lange, pijnlijke stilte. „Flip,” zei Jessie toen streng, ,,’t was heel leelUk van Je, Dicky een kwartje te geven om die pijp kapot te maken. Dat moet je heusch niet meer doen.” „Mee.... Ik.... ik....” „Want," ging Jessie voort. .fiU is nog zóó klein, dat ik hem op moest tillen, anders kon UU er niet bU- ten zegenen. Het volk zegt, dat een kindje, wanneer t In stulpen ligt, rustig wordt, als men den heilige aanroept, hem een offerpen ning belooft en dien dan op het voorhoofd van het kind drukt. Onze Brabanders beschouwen de heiligen als trouwe vrienden, als groote broers In den he mel, die ze vertrouweUJk aanroepen en die hen, als 't ware door de wolken heen, hun groote hand reiken. Daarom zal men naast innlg-vrome legenden wel eens vertelsels te hooren krijgen, die een kwezelke zouden doen schrikken, maar, zooals “n oude boer eens tegen me zei: „*tls niet zoo kwaad bedoeld, manneke, en als ge 1 niet ge looft, doe ge net als Ik." Er was eens een boer, die In zijn hof een notelaar had staan, die elk Jaar volop noten gaf. Maar de boom werd een dagje ouder, en ging zoo weinig opleveren, dat de boer hem omhakte. BU zaagde hem in twee stukken en van het beste blok liet hU een beeld snUden van den H. Cornells en schonk het aan de kerk. Van het andere echter maakte hU een var kenstrog. Door *t geschenk van het beeld meende hU dat de heilige hem nu zijn heele leven lang In alle omstandigheden zou helpen, maar dat ging niet door. Dat griefde hem geducht en toen hU weer eens ter beévaart ging, maakte hU zich zóó kwaad, dat hü tegen bet beeld zei: Sint Cornells, hoogverheven. Oe hebt nüj elk jaar zooveel noten gegeven- Maar er is één ding dat mü «PUt, Dat ge de broer van mün varkenshok züt. J. R. W. 8. ■a »et steden, die weer Jong worden, gaat 1V1 het zo°’ alï met de menschen. In het verheugd bezit van hun nieuwe jeugd vergeten ze, dat ze oud zün en niemand mag her. herinneren aan den komenden ouden dag en de zorgen, welke hü meebrengt. Hoe Jong Maastricht ook wordt en hoe mo dern en hoe actief; toch kan niemand het feit loochenen, dat het een oude, heel oude stad Is, misschien wel de oudste van het land. Tot de zorgen van een oude stad behoort het denken aan het verleden, aan het verre en nabüe verleden, zooals dat leeft In kunst, tech niek en klerkenvlüt. Maastricht heeft voorbeeldige archieven en nagenoeg alle archivarissen verwierven zich^de faam van degelüke wetenschappelijkheid. Maas tricht heeft een Interessant oudheidkundig mu seum, waarvan zelfs beweerd wordt, dat het de kou van historische winters bewaart. En Mans- tricht heeft ook een Stedelük Museum, als het tenminste niet tusschen het oogenbllk. dat Ik dit schrüf, en het oogenbllk, dat dit gepubli ceerd wordt, zoo heel stiekem verdwenen is. Het museum is Immers gevestigd In een ge bouw met vele woningen. Iedere kubieke meter ruimte moet met hand en tand verdedigd wor den tegen de medebewoners. Ontvanger en stadsbibliotheek wonen met de kunst onder één dak en kijken- met een begeerlg oog naar al die mooie kamers, die leeg zün op de wanA^n na, waar schilderijen tegen hangen. k was In den tuin, toen Jessie, het knappe meisje van naast ons, over het muurtje keek. „Flip," riep ze zenuwachtig, „de pUp van de waterleiding is kapot.” „O Ja?" zei Ik koeltjes. .Ja. t Water loopt *t heele huis door en va der Is uit en er Is niemand thuis dan Dicky en ik.... ik.... Ik dacht....” .Dacht Je, dat ik ’m wel voor Jou zou repa- leeren?" .Dat begon Ik al te vermoeden,” zei ik bit ter. „Anders wil je me niet eens esnkükeri. maar zoo gauw Je wat gedaan wilt hebben...." „Als Je alleen ’t water maar tegen wi! houden, dat *t er niet verder uit kan, dan kan ik Dicky onderwijl naar den loodgieter sturen." Dicky Is Jessie’s broertje; een heel gewillig een schrander jongmensch, niet boven om- kooping verheven. „Gisteravond." zei Ik, niet lettend op de smeeklng In d'r blauwe oogen, „gisteravond heb Ik je op t bal van de Buurtvereeniglng om een foxtrot gevraagd, en wat zei Je toen?” „Och toe Flip.... de püp^ van de water leiding....” ,Je «el, dat Je hem aan iemand anders be loofd had, en toen Ik Je voor den volgenden wals vroeg, zei Je, dat je dien, ook aan een an der beloofd had." irAls JU niet zoo gemeen was geweest,” zei Jessie mokkend, „zou ik ’t niet gedaan hebben. JeJe hebt driemaal gedanst met dat on uitstaanbare wicht in 1 groen, en Je hebt tegen haar gepraat.... zü giechelde. „Ik moest toch wét doen,” verweerde Ik me; ,Jk kon toch niet den heelen avond In een hoek blüven zitten. JU had een heele bende jongelui om Je heen." ,D*t had Ik niet. En in leder geval, omdat ik tegen een of twee Jongens gepraat heb....” „Zeven.” verbeterde Ik. „en dan tel Ik nog niet eens mee, waar Je allemaal tegen gelachen hebt” „Omdat ik tegen een of twee jongens gepraat heb,” herhaalde Jessie koppig, „hoef jü nog niet te flirten met alle meisjes in de zaal.” .Alleen met dat groene kind,” hernam ik. „en dat was bovendien heelemaal geen flirten." „Ligt er maar aan, wat Jü flirten noemt. In ieder geval hebben Jullie aldoor tegen elkaar gelachen, en ze keek kwünend naar Je En je bebt twee porties üs voor haar gehaald.” „Daar steekt niets In,” verdedigde ik. „Ik zie eigenlijk niet In,” zei ze geraakt „waarom je met zoo’n kat moest gaan dansen.” „En ik wil een boon worden, als ik weet, wat JU Je te bemoeien had me dat leelüke, kleine stuk kwast met in geplakt haar.”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 19