F Hans Stosch-Sarrasani f25. keerden wij uit ONZE 334e UITKEERING f 82.480. PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd BOOTZ DECOPD OUDE GENEVER '•3 I EEN IDEALIST 3.60 'N TROUWE KLANT ta. VAN MAANDAG 24 SEPTEMBER 1934 WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS Rood licht voor kas planten Toenemende misdaad in Spanje Een Chineesch Pompei PER LITER SPAANSCH NAAR HET Willenskraft, Wege schafft Van circusclown tot eigenaar van een moderne en technisch- volmaakte wereld- onderneming AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Kinderen in dienst der misdaad v De nieuwe kasteelheer ingevolge de voor onze abonné's geldende grafis-ongevallenverzekering aan, den heer 1 H. G. CAMPMAN, Kastanjelaan 12a, Velp, wegens een aan hem overkomen verkeersongeval. Dit is aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd. lllllllll imiiiir Son JAAP VALK November November (Wordt vervolgd). dan ik al was, maar ik ben niet in «temming en keek eens over de ijsvlakte, een schreeuw. Heel in de verte Hulpeloos keek ik om mü heen. Een schuil plaats was er niet te vinden. Ik greep in mijn zak. Slechs drie patronen had ik. Zonder mis te schieten sou ik drie beren kunnen neerleggen. Ónmogelijk. De beren kwamen steeds nader en hadden mij reeds bemerkt. Met een woedend gegrom kwamen ze op m(j af. Plots hoorde ik motorgeronk. Ik keek op. Heel in de verte zag ik de slede met Oom Sydney aankomen. Pijlsnel Joeg hü over de vlakte. Zou hij me nog kunnen redden? De beren waren inmiddels vlak bij gekomen. Ik bracht mijn geweer aan den schouder en vuurde op het dichtstbijzijnde dier. ntbpak el fni verscl :k>wn. Sai tasar.i had yveral lau- ’estigd. En de een ilaats hebben. Het roode licht, dat daarbij lat. is van zoodanige samenstelling, dat met zijn verlamde beenen 3 'tirireM, volgt P41 en be- I 1 77— L op dtt blad zijn ingevolge de versekei AU6 QOOTlnC S ongevallen verzekerd voor een der Lorenzo, Lorenzo! Men zegt, dat het geluk maar éénmaal aan de deur klopt; zouden we het allebei op straat geworpen hebben, uit koppige eigenliefde, uit gekrenkten valschen trots? een tafellooper te borduren, met ineengestren gelde rozen. Grootvader werktafeltje zitten, dat om meer licht te hebbe 1-ip in herfst witbewolkte Ik sprong op Opeens gaf ik ontdekte ik een viertal stippen. Ik kan niet onderscheiden wat het waren Steeds naderoj kwamen ze. Daar klopte opeens het hart iu mijn keel van angst. De vier naderende stippen bleken ijsberen te zijn. Twee dagen later, schenen, tot ieders ver- wondering, twee andere tuinlieden het werk op ,JDe Braake” van hun voorgangers te hebben overgenomen, welke laatsten trouwens niet hard bleken te zijn opgeschoten. Hun tal- rljke bezigheden binnenshuis waren een excuus voor hun niet groote vorderingen daar bulten. Maar nog grooter werd aller verwondering, toen zich in den kruidenierswinkel van Peeters en later in vele andere zaken een man vervoegde met een gestreept jasje, die zich ken baar maakte als de huisknecht van baron Re ginald van de Sterkevuist en in al deze winkels een bestelling achterliet van een niet onaan- zlenlljke hoeveelheid levensmiddelen en andere ■huishoudelijke benoodigdheden. En een uur later wist iedereen, dat van alle reeds bezorgde artikelen, zelfs geen stokje va nille van kruidenier Peeters en geen doosje lu cifers van kruidenier Reyere, - die tot groote verwondering van eerstgenoemde een even groote bestelling had gekregen als hijzelf in het kasteel bleek te zijn achtergebleven. Alles was verdwenenmét den huisknecht en de twee tuinlieden, keurig verpakt in de vele kisten, die de dorpelingen hadden zien indragen en.... die léég waren geweest.... Volgens een door den procureur-generaal ge publiceerd rapport is de misdaad in Spanje, sedert het vertrek van koning Alfonso, snel toenomen. Terwijl in 1930 het aantal overtredingen tegen eigendom, leven en veiligheid der medeburgers 28.839 bedroeg, was dit aantal voor 1931 1933 en 1933 resp. 50.505 59.826 en 52.320. Het aantal strafbare delicten, dat de gerechts hoven behandelden, steeg van 79.749 in 1930 tot 117.245 in 1933. Als oorzaak hiervan wordt op gegeven de politieke hartstocht, de revolution- nalre stakingen en de werkloosheid. Tijd om te herladen had ik niet. Ik greep het geweer bij den loop en sloeg den kolf op den snuit van een anderen beer. Het monster week terug. Als een razende zwaaide ik om de monsters van het lijf te houden. Het lukte wel even. Voor hoelang nog? Het motorgeronk was nu vlak bij. -- 1 ia op het dak terecht en nu weet het arme schepsel niet, wlen ze moet viagen, om den bal weer naar beneden te brengen. Ik beken, dat die verklaring van grootvader me nog veel meer in het duister gelaten heeft. Dezelfde dagen volgen elkaar op, als het vorig Jaar, zonder eenige afwisseling in het uiterlijk voorkomen van de dingen. Alleen Is de rivier dit Jaar niet buiten haar oevers getre den. en zijn er geen slachtoffers te betreuren. Tante Marilena schrijft geregeld iedere veer tien dagen, en Francisquln stuurt grootvader van uit kostschool een paar schilderachtige brieven vol vlekken, met etters, die over elkaar heen dansen. HU te heel tevreden, en hoopt de Kerstvacantie in Aledo te komen doorbrengen, in gezelschap van zijn moeder en Pablo Souza. Deze beiden wilden mij met alle geweld over halen, om na de Kerstdagen een tijdje bij hen Madrid te logeeren. Maar ik zal wel een om dat te ver karden tegen f3000.- ■ver levenslangejjeheele on^eschl ten, kasaardbeien en vele andere in- en ult- heemsche kasplanten, bleek de bestraling met neonlicht gedurende de wintermaanden een zeer gunstigen invloed te hebben, hetgeen met vergelijkende proeven werd aangetoond. In de kas op de AMATO waren begonia’s ge plaatst. die gedurende den afgeloopen winter bestraald werden om de moerplanten in het leven te houden, waardoor het mogelijk werd belangrijk vroeger stekken te verkrijgen. Eenlge brochures en bestrallngsrecepten, die voor belangstellenden beschikbaar waren, toonden de groote voordeelen aan van de be straling door middel van neonbuizen gedurende den winter. om me het hoofd te breken met raadsels op te lossen. Het zal wel blijken, wat er aan de hand ia. Lorenzo komt hier erg wein'g, wat me niet verwondert, daar hij het op net oogenblik ont zettend druk heeft. HU dineert bü ons Donder dags en Zondags, en na het diner speelt hü zijn schaakspelletje met grootvader, nderwijl ik muziek maak. Misschien ia de muziek er de schuld van, dat hij zoo dikwijls verstrooid is onder het spel. De kwestie is, dat grootvader het uitschreeuwde van ergernis: en hü zelf lijkt lederen dag somberder en slechter gemutst. Om de waarheid te zeggen, oen deel van de schuld aan het slechte humeur van den rentmeester heb ik ik, die me gewroken heb. Want, als hU gedacht had, dat ik zün koelheden, en zijn grappenmakerij met Isabel Lugue zoo maar over mijn kant zou laten gaan, dan had hU zich al heel erg vergist. ZUn houding in Madrid, en dat hü met zoo’n gemak alles aannam. wat de familie Mendlzébal hem over mU geliefde te vertellen, kwam me te na, en daarom heb ik hem sindsdien zoo ongeveer links laten liggen. Het gevolg van die afwUzende houding is, dat de ongelukkige bUna niet meer het woord tot me durft te richten. Soms heb ik met hem te doen, maar kan ik werkelUk wel medelijden met hem hebben? De liefde, die ik in zijn oogen meen te sten, waarmee hU mü als het ware om genade vraagt, bestaat dis werkelUk? Het zou me wat moois wesen, als ik mijn hart uitputte in vrlendelUkheden. en het dan zou blijken, dat Lorenzo net zooveel aan me denkt, als hU er aan denkt, om in het klooster te gaan. „Ook worden veel Jongens gebruikt bU den handel in verdoovende middelen. Laatst snapte men een 15-jarigen jongen, die aan boord van een mailschip had weten te komen met drie pond opium in pakjes om zijn beenen ge bonden. De ware schuldigen kan men nooit achterhalen." BU voorkeur maakt men gebruik van doof stomme Jongens, aangezien dezen niets kunnen na vertéllen- x Nietwaar. O bent h trouw lezer van onze ru briek „Omroepers" D moogt er graag eens in grasduinen. De zakenman weet van üw speur- lust te proflteeren. hij plaatst Zaken-Omroepers, dis onze rubriek Juist zoo veelzijdig doen zün en die Uwe regelmatige belangstelling Inderdaad motlveeren. Op de AMATO exposeerde de firma Heringa Wüttrich uit Haarlem een plantenkas, waar bij de geheele cultuur electrisch geschiedt; zoo wel de verwarming van den bodem en de lucht- verwarmjpg tegen nachtvorst als de verdelging van insecten, terwUl in het bUzonder de roode verlichting opvalt. Het wetenschappelijk en practlsch onderzoek der plantenbestrallng heeft thans definitief be wezen, dat in den winter de groei van de meeste kasplanten sterk kan worden bevordern door deze gedurende den nacht met rood licht te bestralen. BU uitstel geschikt is neonlicht, tot dusver alleen bekend van de lichtreclames, welke de aandacht trekken door hun vuurroode figuren en letters. Deze zUn vervaardigd uit buizen van blank glas, gevuld met zeer verdund Neongas, waardoorheen voortdurend electrteche ontladin gen onti de warmtestralen er vrijwel aan ontbreken, het geen niet het geval is met gewoon kunstlicht. Deze lichtsoort leent zich daardoor bijzonder voor de bestraling van planten. Voorts is Juist intensief rood licht zeer geschikt om door de groene bladen opgenomen te worden. Het is nJ. bekend, dat in rood licht een veel grootere hoeveelheid koolhydraten in de bladen gevormd wordt dan bUv. in groen licht van dezelfde sterkte. De combinatie van deze twee eigen schappen maakt het Neonlicht bü uitstek ge schikt voor de bestraling van planten. Tot nog toe beschikte men slechts over Neon buizen, welke alleen met een zeer hooge span ning van een paar duizend volt gebruikt kon den worden. Daardoor was *t uitgesloten Neon licht in kassen toe te passen, omdat de hooge spanning té gevaarlijk was. Door de Jongste vor deringen der techniek heeft men de beschik king gekregen over z.g. laagspannlngsbulzen. die nu door Philips in den handel gebracht worden. Deze bezitten groote voordeelen bover het hoogspanningsneonllcht. Zij kunnen gebruikt worden bU de gewone netspanningen. De licht sterkte is veel, grooter dan bü de lichtreclame- buizen. De ontwikkeling van allerlei zaailingen wordt sterk bevorderd, waardoor men vlugger krach tige, Jonge planten verkrUgt. Tevens zUn deze meer bestand tegen de „omvalziekte", het zg. smeulen der kiemplanten. Ook langen tUd nadat de bestraling geëin digd is, kan men den invloed daarvan nog con- stateeren. Voor een dergelijke behandeling ko men vooral in aanmerking allerlei bloemgewas sen, welke in den winter gezaaid worden, b.v. Begonja gracilis. Bij jonge komkommerplanten, tomatenplan- De Juffrouw heeft lenselfden opgerulmden aard, als mevrouw de gravn zaliger, en dezelfde lieve en eenvoudige manier van doen. Het is net, alsof ik in héér dienst ben. Al die nieuwe verantwoordelijkheid is een Verstrooiing en een genoegen voor me. De dag te om, vóór ik het zelf weet Ik werk, lees, schrijf, houd grootvader gezelschap, ga tante Carmen bezoeken.... Ik heb een langdurig werkje onderhanden, dat me geen gelegenheid «•eft, om me te vervelen. Ik ben bezig met komt dan naast mijn Ik bil het raam zet, F Hij ziet dan uit op het landschap in herfstgewaad. waarover zich de witbewolkte hemel snreldt, onderwijl de bladeren vallen en dwarrelen. Een vrlendelUke zonnestraal trilt nu en dan op mUn werk, en ontlokt tal van ongedachte kleuren aan de zijden draden, wea tnee ik mijn bloemen bor duur. Orootv--’ ia een jftkr -• geslacht. Hij telde onder zijn familieleden grondbezitters, admiraals, geestelijken en zelfs een minister. Maar dit kan hem niet verhinde ren om de plannen van zijn vader, die hem scheikunde wilde laten studeeren, te dwaïaboo- men en op 18-jarigen leeftijd ging Hans Btosch met een paar kwartjes op zak de wüde wereld in. Btosch debuteerde als staljongen en van het weinige geld, dat hU kon overleggen, kocht hü na verloop van tUd een aap, een hond en een varkentje. In zUn vrije urez^eESBeerde hü (te dieren. HU maakte een clownspak eh. onder der gefingeerden naar SarraMni verscheen in dc circuswereld een nieuwe blown. Sar succes. HU trok van land', tot land, weren oogstend. ZUn naam-jnm^e zün ideaal, een eigen onderneming naar eischen des tUds ingericht, was niet langer niet te verwezelüken iets. In April 1901 zou Sarrasanl te Meissen bü Dresden zUn circus openen. Het zou een be scheiden begin zijn, een tent «onder Moorse pronkfacade. zonder geniale technische vJjaWL- gen, maar een eigen circus toch, waaropöjfcfi trotsch kon zün. Doch toen reeds had de onderneming pech, want nog vóór de eerste voorstelling vernielde de storm de tent en het materiaal. Maar -net nieuwen moed begon Btoech en April 1901 bleef de geboorte-datum van het Circus Sarrasanl, dat dan wel door tegenslagen achtervolgd moent worden, doch dat niettegenstaande dat uit groeide tot een wonder van volmaaktheid op circusgebied. En dat men de geweldige prestaties van Hans Btosch Sarrasanl naar waarde heeft weten te schatten, moge blUken uit de tallooze onderscheidingen, die hem gewerden. Ter ge legenheid van zün zestigsten verjaardag in 1933 eerde men den clrcus-directeur, door de straat waar Sarrasanl zUn zegetocht begon, een straat in de gemeente Radebeul bU Dresden, de Stosch Sarrasanl-straat te noemën. Hans Stosch, die behalve over een modern circusgebouw in Dresden zooals Crrré m Amsterdam beschikte over een winterbeuw en drie reuzententen, heeft zich door zijn orga nisatietalenten, door devoortreffelijkheid van wat hU bood en door de perfectie van zUn ge weldig bedrijf een naam verworven, die steeds respect heeft afgedwongen. Gedenken ook wü dezen bUzonderen man. die een voorbeeld van energie was, met den eerbied waarop hü recht heeft. Miss M. K. Davls, directrice van het Kinder tehuis te Bombay deelt mede, dat door de smokkelaars van verdoovende middelen en door dieven in Britsch-Indië, vaak kleine Jongens worden gebruikt, teneinde hen bü hun misdrU- ven te helpen. De Jongens kunneh op olaatsen klimmen waar een volwassene niet kan komen. „WU hebben," zoo verklaarde Miss Darts, ,Jn het tehuis een acht-jarigen Jongen, wiens eer ste misdaad was langs een goot een huls binnen te klimmen, en die des morgens vroeg in een winkel werd aangetroffen, met het doel de eigenlüke dieven binnen te laten. Een andere Jongen had men door een luchtkoker laten zakken." kleine moeite, om levensmiddelen en dergelUke uit de naburige stad te laten aanrukken. Te meer." vervolgde hU, „waar de baron gewend is. deze steeds bü groote voorraden in de kel ders op te slaan, zoodat het hinderlijk geloop' lederen dag bü de dienstmeisjes en het overige personeel wordt vermeden.” „NatuurlUk. natuurlUk, haastte Peeters zich te antwoorden. De vorige baron bestelde ook steeds levensmiddelen voor een week vooruit." „O Juist.... dus u ziet.... het is geen on gewone methode. En zooals ik zeg, de baron heeft ontzettend het land aan te vee! bezoek, JIIIIHmUmtimUmilUHtlMIIIIIIINHIMMl MSSWMIMMMMMMMMMMM voordat de baron arriveert.” „Uitstekend mijnbeer,” meende Peeters, op zijn! ik verlang niet naar het teven in de groote wereld, om daar te schitteren. Ik ben bulten geboren en opgevoed in een'klooster Het weinige, dat ik van de wereld geproefd heb, heeft nu Juist geen zoeten smaak in myn mond achtergelaten. Ik aanbid de stilte en de een zaamheid.... en ik aanbid Lorenzo! Doch als de wapenstilstand afloopt, zonder dat mijn trots een gunstig oogenblik heeft kun nen vinden, om toe te staan, wat de treurige oogen van Lorenzo altUd maar schUnen te vragen; als de slagboom tusschen ons belden niet wordt weggenomen, en ik tot de overtui ging kom. dat dit niet de weg is, dien ik be wandelen moet, om gelukkig te worden, Ja, dén zal ik stellig de ultnoodlging van Isabel Lugue aannemen, en van Aledo weggaan, al zal groot vader verdrietig zUn. Want dén zal het oogen blik gekomen zUn. om mijn arm hart aan den strijd te onttrekken, om het te leeren vergeten, om het te ontrukken aan den slaap der illusie, waarin het slaapt. Maar ah dat smartelijk oogenblik déér te, zal Ik eerst «nes aan groot vader bekennen, en misschien zal hU dan kloekmoedig genoeg zUn. om mU te raden, «on der in tranen uit te barsten, om enkele maan den weg te gaan, teneinde vergetelheid te aoe- ken. Daarna zal ik terugkomen. Doch de Reina, die terugkomt, zal vermoedelUk een heel andere Reina wezen, dan die van nu. Ik denk, dat ik dan een flinke streep zal gezet hebben in mijn levensboek, en dat de nieuwe bladzijde, die ik zal beginnen te schrijven, atUver van rtUl «al zUn. dan de voorafgaande. langsteïlend de bewegingen van mijn nnald en ziet, vol genoegen, hoe de zijJen kelkblaadjes vorm beginnen te krijgen, terwijl de eene roos al mooier wordt dan de andere De avond uren zUn kort en prettig, in de kalme rust van het gezelschap van grootvader, en in de be drijvigheid van mijn werk. Nu en dan houdt tante Carmen ons gezelschap, tot den avond, en dan komt Lorenzo met zUn wagen, om haar te halen. Tante Carmen te nog altUd dezelfde opgewekte llefdevolle en dappere vrouw, die van het eerste oogenblik af mUn sympathie veroverde. Doch in haar oogen glinstert voort durend een zekere ongerustheid, duidelijk ge noeg, dan dat ik het niet sou opmerken. En als ze mU aankUkt. bHJven haar oogen op de mUne gericht met een smeeker.de uitdrukking. Een paar dagen geleden sprak ik daarover met grootvader, die «Un verwondering ultte over mUn scherp opmerkingsvermogen; doch tevens meende ik te zien, dat hü buitengewoon in zUn schik was over wat ik hem vertelde. Met zUn raadaelachttgen glimlach, en ten zekere luch tigheid. die bU hem niet veel voorkomt, ant woordde hU bedaard op mUn vraag. Wat tante Carmen scheelt? Wat zou haar moeten schelen? Ze heeft gespeeld met iets heel ernstigs, alsof net oen hal geweest was, begrUp je? En de bal gekomen, --it Naar gemeld wordt hebben Chineesche vis- schers op den bodem van het Taiha-meer, waarvan de waterstand momenteel abnormaal laag is, een Chineesch „Pompei” gevonden. De muren van de weggezonken stad waren nog intact, en de nauwe straten met de ge- deeltelUk verwoeste huizen, moeten veel over eenkomst vertoonen met die van oude Chi neesche steden. Men meent hier te doen te hebben met de oude legendarische stad Banyan, vroeger een handelscentrum. Volgens de overlevering is deze stad ten on der gegaan tUdens een overstrooming, waarbU het Taihu-meer is ontstaan. Bezoekers stro men thans bU honderden naar het meer, ten einde iets van de oude stad te zien, terwijl visschers naar den bodem van het meer duiken, in de hoop daar waardevolle voorwerpen te vindwi. getogen. „Dat is dan afgesproken," oordeelde de an der en stond op. „Ik heb hier een briefje, dat ik juist bU me had gestoken, waarop de eerste bestellingen staan. U geeft natuurlUk een boek je, niet waar.... en.... eind van de maand kunt u de kwitantie voorleggen. Vroeger was de baron steeds gewend dergelUke zaken eens in de 3 maanden te laten regelen. Het spreekt van zelf dat hU zich daar niet persoonlUk mee bemoeit. Maar in verband met de slechte tUds- omstandigheden kan hU er wel voor voelen, dat sommige menschen een dergeluken termijn wel eens wat lang kunnen vinden, dus....” „O neen, maar die regeling ite voortreffelljk,* beaamde Peeters. 7 „Prachtig dus.... U zorgt er dan wel voor. Nu moet ik nog even m’n Instructies gaan geven aan een slager en.... o Ja, is hier een goede wijnhandelaar? Hoe zegt u?.... van Bon in de Kromme Straat.... prachtig.” De man in het roode Jasje schreef. En,” vroeg hU verder, zou die van champagnewijnen hebben, denkt u?” „Neen, op het oogenblik niet.... alleen tegen ouwejaar. Dan heeft hU ze zeker,” meende Peeters. ..Hm. die zal ik dan maar uit de stad laten komen." Den volgenden dag was het in kasteel JJe Braake” een heen en weer geloop van Harre- stein’s voornaamste leveranciers op verschil lende tUden besteld, en de huisknecht, gehol pen door de beide tuinlieden, had z’n handen vol. alle beslommeringen naar behooren te ver lichten. Tegen den avond daalde de rust over Let dorp en z’n omgeving en sliepen vele Har- lenstelners in, in het zalig bewustzijn, een con current de loef te hebben afgestoken. :hiktbeid werken door f '7^/1 bij een ongeval met f beenen ot belde oogen f doodelijken afloop s «S bU verlies van een hand Z 9C verlies van een f Cfl bU een breuk van f ^(1 bU verlies van een voet of een oog f 1 duim of wijsvinger tfV-“been of annf 7</e“ anderen vinger Hans Stosch-Sarrasani is overleden. Een sober telegram uit Sao Paulo heeft het ons gemeld. Ruim vUf maanden geleden trok de energieke circusdirecteur, de merkwaardige, wilskrachtige leider van de voortreffelUk georganiseerde reu zen onderneming naar Zuid-Amerlka om in de nieuwe wereld met nieuwen moed den strUd te beginnen om het bestaan van ongeveer 400 menschen en 300 dieren. De strUd in die enkele maanden is zwaar geweest, te zwaar zelfs voor den uiterlUk sterken, doch door de zorgen half gebroken man. HU heeft gezwoegd in Brazilië, maar de tegenslagen achtervolgden hem en wa ren oorzaak, dat een oude kwaal opnieuw hsorr invloed deed gelden. Het hart werd steeds zwakker en Hans Stosch moet zelf gevoeld hebben, dat zijn toestand minder gunstig was, want op zijn eigen verzoek werd hij opgenomen in het ziekenhuis te Sao Paulo. HU heeft dit ziekenhuis niet levend verlaten. Na een verbluf aldaar van ongeveer een maand is de bekende circusdirecteur op ruim 61-jarigen leeftUd over leden. Het pest bU den dood van dezen mensch een oogenblik stil te staan en terug te zien op dit leven vol avontuur, vol romantiek, maar ook vol ontgoocheling. Want, dat deze Idealist, deze sterke persoonlijkheid, die niet kon leven buiten de sfeer van het circus, maar die toch die sfeer wist te combineeren met de moderne techniek en daardoor het wonderlUkste mengsel schiep, dat men zich denken kan, dat deze fantastische man niet gespaard bleef van ontgoochelingen, is bekend. En vooral zU, die Hans Btosch van nabU kenden, weten wat deze onverzettelUke kerel te lijden heeft gehad. Nog duldelük herinnert men zich de vreese- JUke brandcatastropbe in Antwerpen, waarbij negen olifanten en een tUger om het leven kwamen en waarbU de geheele verzameling kostbare costumes een prooi der vlammen werd. Een ramp van ontzettenden omvang. Maar toch niet ontzettend genoeg om Hans Stosch neer te slaan. Ondanks zUn slechte lichamelijke 3e- steldheid vocht hU tegen een vUand, die on zichtbaar bleef en die den ondergang van het circus Sarrasanl wilde bewerkstelligen er. hU won dien strUd. want na enkele weken was Bar- rasani herrezen. Maar de moeilUkheden stapel den zich op. Een onderneming van deae afme tingen kon het in een tUd van crisis en nood niet bolwerken. De uitgaven waren te hoog en de inkomsten te laag om het bedrijf nog ren dabel te maken. En zoo zocht Hans Btosch. die van geen wUken wilde weten, uitkomst in Zuid- Amerlka, waar hij reeds vroeger met groot suc ces een tournée had gemaakt. Van zUn nieuwe Amerikaansche tournée had Hans Btosch zich alles voorgesteld. En daarom juist is zUn teleur stelling zoo groot geworden. Ik heb zUn strUd in Bruilië vair teee* dtehtbU kunnen volgen en ft - >n wélke moeilijkheden deze man zich bc- gdfcn heeft om te redden wat te redden viel: Ik weet, dat de ontgoochelingen en slagen thans te stérk waren voor hem, die zich vóór «Un in scheping naar Rio de Janeiro en na de première in de Biaziliaansche hoofdstad een ander mensch was gaan voelen. Ik weet dat hU, mis schien voor het eerst in al de jaren, dat ik hem kende, het hoofd liet hangen. Had hU ms in het begin van Juni nog vol enthousiasme gesproken over zijn plannen voor een bezoek aan Zuid- Afrika en Japan, nu praatte hU eensklaps over opheffing van zUn circus, over het aannemon van de Braziliaansche nationaliteit en *t stich ten van een dierenpark. HU sprak daarover in een soort moedeloosheid, maar ondertusschen werkte zijn onderneming door en werd het ge wone programma gegeven, want niet net die renpark, maar het levende circus, met de helle schijnwerpers en het glinsterende k^itergoud was zijn ideaal. En dat zUn Ideaal niet steeds meer het ideaal van de massa bleek, dat was wel de grootste ontgoocheling voor hem. die ver van zUn vaderland, in alle eenzaamheid stierf. Zooals men Hans Stosch in latere jaren in Nederland heert Jgaren kennen, zoo te Hans Btosch altUd (geweest: een man van karakter, een man met een helder verstand, een man met een buitengewone wilskracht. In zUn bureau- wagen, waar men hem altUd vinden kon. stond boven zUn schrijftal in forsche letters geschre ven: „Willenskraft, Wege schafft” (Waar een wil is, is een weg) en dat devies, dat hU steeds voor oogen had, heeft hem gemaakt tot de ster ke persoonlijkheid. Er is geen land in Europa, dat Sarrasanl niet bereisd heeft en men kan zonder overdrijving zeggen, dat de naam Sar rasanl *n bekenden klank heeft. Keizers, kettin gen, politici, kunstenaars en geleerden bezoch ten het circus, lieten zich fotografeeren met den directeur en stuurden enthousiaste tevre denheids betuigingen. En toch was Hans Stosch niet Iemand, die het werk van anderen voortzette of teerde op do roem van voorgangers. HU ‘vormde zich zelf. Want Stosch, die op 4 April 1873 te Lomnltz in Posen geboren werd, stamde niet uit een clrcus- in voorwendsel weten te vinden, om dat te ver ijdelen, daar ik werkelUk niet het minste ver langen heb, om dit rustig plekje te verlaten. Ik voel me een beetje moe van het leven, en ben heel erg gehecht aan grootvader en het oude huis. Alleen uit genegenheid, of omdat ik hier geestelUk kan uitrustenóf omdat er, nauwelijks zichtbaar, een draadje is. roo fijn als dat van een splnneweb. dat me bindt aan de hoop? Zooveel is zeker, dat ik het moet word, om te wachten. Lorenzo is een en al smeekbede, waaraan mUn gekwetste waardigheid «n ge krenkte liefde niet kan toegeven. Waarom is zUn liefde nleéftSterk genoeg geweest, om zich boven de verdachtmakingen van afgunstige menschen te verheffen? Waarom te hU niet vol oprechtheid tot mU gekomen toen ft hem met open armen en open nart verwachtte? Isabel Lugue noodigt me uit voor de feeste- lUke bijeenkomst van oud-leerlingen, op het pensionaat, met Maria Lichtmis, en wil me daarna meenemen naar ParUs, waar ze oen paar dagen gaat doorbrengen bij haar tante, prinses X.... die ik in Interlaken neb leeren kennen. Het te een verleldelUk voorstel, en misschien neem ik het aan als gedurende den wapenstil stand van dertig dagen, dien ik mi.In eigen trots heb toegestaan, Lorenzo géén toenadering beproefd heeft. Als hü die beproeft, ben ik bereid, om hem alles te vergeven. Wat een heerlijke dageraad van geluk voor ons jonge leven, en voor het wankele leven van mUn grootvader, voor wlen het geluk alleen nog maar bestaat in de weerspiegeling van het geiuk van degenen, die hü liefheeft. Ik stel me mezelf voor: eerst als verloofde, dan als oruid van markies Carvajal. Lorenzo zou de bezittingen van grootvader, en de mUne, blijven beheeren, al zou hü wellicht een helper moeten aanne men. Met «Un tweeën zouden we op het kasteel gaan wonen, om grootvader niet alleen te laten, en opdat tante Carmen niet al te ver van haar zoon zou wezen; en onder deaen blauwen hemel, tusschen deze bosschen van altUo groene slnaasappelboomen, ieder uur van den dag op gaand in de natuur, zouden wü zoo gelukkig d.w.z. van z’n le veranciers. Ik zou u daarom dan ook willen voorstellen, laat u morgen al vast zoo het een en ander brengen. T T ele maanden geleden was het oude kasteel y ,De Braake" in het vrlendelük dorpje Harrestein, door den voormaligen bezit ter. baron van Meeveren, verlaten. De tuin vertoonde dan ook reeds hier en daar teekenen van verval, toen op een middag in den zomer het dorp uit z’n droom werd opgeschrikt door de mededeellng, dat twee vreemde tuinlieden bezig waren de aarde rondom „De Braake” om te spitten en van versche planten te voorzien. Het gerucht verspreidde zich met ongeloof lijke snelheid door het dorp en de belangstel ling was groot. Peeters, die een zaak hield in kruldenlers- en grutterswaren en die de eerste wilde zün, rtond geen minuut na het aanhooren der vreem de geruchten aan het hek van 1 kasteel „De Braake", om tot z’n niet geringe ergernis te zien hoe z’n concurrent Reijers reeds contact had weten te krUgen met een der beide tuin lieden. Juist dacht hü er over heen te gaan en een geschikter gelegenheid af te wachten, toen op eens de deur van een der züvleugels van het groote kasteel open ging en eefi niet meer Jonge man in een gestreept jasje naar buiten kwam. Als een hazewind stoof Peter in z’n richting, waardoor hü Juist den ingang passeerde van het hek, op ’t oogenblik dat de tmdere van den tuin den straatweg wilde betreden.” „Pardon," mompelde de kruidenier, ofschoon hij minstens nog een meter van den man ver wijderd was en nam z’n pet af. De ander mompelde iets en wilde doorloopen. doch scheen zich eensklaps te bedenken. „Dat is waar ookzou u me misschien kunnen zeggen...." begon hü, maar Peeters stond al bU hem, terwijl z’n hart van vreugde in z’n keel klopte. „NatuurlUk,” antwoordde hü wel wat voor barig, zoodat een flauwe glimlach om de lip pen van den ander speelde. „Ik zoek een kruidenier,” vertelde de man verder, die, zooals ook achteraf bleek, de huis knecht bleek te zün. .Een kruidenier?" Peeters werd bleek van hlüdschap. zoekt een kruidenier? Wel mün- heerdat heeft zoo moeten zün”.Hü sloeg zich op de borst.... tot uw orders münheer, tot vw orders.... tot uw (flenst.... Peeters Is mün naam. kruidenier!” ^De eenige zeker hier in ’t dorp,” onderstelde dc ander. „Ja, natuurlUk,” loog Peeters, „dat wil zeg gen, d’r zün natuurlUk nog wel een of twee van die snoepwinkeltjes....” de minachting in z’n stem was onbeschrUfelük. „maar u bedoelt natuurlijk een kruidenier.... een prima eerste klas kruidenier „Juist,” meende de man in *t gestreepte Jasje, en liet er op volgen: „wel ik geloof dat ik het dan prachtig tref, dat Ik denper soon zelf spreek. De kwestie is namelUk maar wilt u misschien niet even binnen ko men.... dat préét gemakkelüker.” „Graag, heel graag,” boog Peeters en met een stralenden blik in de richting van z’n concur rent, die met den tuinman slechts weinig scheen op te schieten, volgde Peeters den man naar den zoo Juist door dien verlaten zü-uitgang. „Wel.” begon de kruidenier en hü keek met een sctaiwen blik naar het norsche gelaat van den huisknecht, „de nieuwe bewoner....” ,Js baron Reginald van de Sterke vuist,” viel de ander hem afgemeten in de rede. Peeters ging rechtop zitten op de punt var. één der keukenstoelen, die in wanorde Unde nog heel verlaten kamer stonden. „Zoo, zoohü wreef zich vergenoegde^ handen, „dus weer een baron.” nuwprip de ander kort, maar.... Ja. maar nu ter zake, mijnheer „Peeters." vulde deze aan. „Juist. Peeters.... kükt u eens. De Baron heeft me eenlge dagen vooruit gezonden, be- grüpt u, om vóór z’n komst zoo een en ander te regelen op het kasteel. waarbU o.a. behoort het aanstellen der toekomstige leveranciers." Peeters boog. „U begrüpt natuurlUk, waar het dorp dus maar éen kruidenier heeft volgens uw zeggen, dat de keus in dit opzicht niet groot is en niet moeilijk. De baron echter is gesteld op stipte uitvoering van z’n orders en geen non chalance. want het is andere natuurlUk een •Itete 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 3