DE OORLOGSSCHATTINGEN
vttfiaal um den dag
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
Bootz Record
EEN AARDIGE SA TYRE
DE POST
GEEN SPRAKE VAN!
genever
Alleabonné s
DAT MND MOET t LUCHT EN ZON
0'DOMED.BEDOELT U PADION
3.60 PER LITER
DINSDAG 25 SEPTEMBER 1934
Fantastische bedragen
Een verdronken leger
Gold-rush in Canada
SPAANSCH
NAAR
HET
Voor iedere oude Soepkip eitchte
Frankryk een maleche poularde
terug
Het besluit van
Lady Sylvia i
I i
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
>■•<1
het haar van
m’n
De Prefect.
VL
Lesly.
een
ter
L
IL
.dat ik niet over
Pierre Bravomme.
in.
in
de
gevangenis
Toen had hij bemerkt, dat ik van de slede
XXI
57.
November
(Wordt vervolgd).
tochten der Duitschers de pluimveeteelt van
deze streek, die op den hoogsten trap van bloei
stond, volkomen vernietigd Is, zal het herstel
van dit bedrijf minstens op 3 i i millioen fran-
ken komen te staan, waarbij het zleleltjoen der
bevolking niet eens In rekening is gebracht.
De Onderprefect.
varen. Toen hij om de Ijsblokken heen zwenkte,
was hjj eensklaps midden in een troep Ijsberen
terecht gekomen. Hij had direct zijn pistool
getrokken en op een der dieren gevuurd, waar
bij hjj raak trof. Eenige andere waren door de
propeller getroffen en de rest had van der.
schrik het hazenpad gekozen.
hij zijn overdreven opvattingen zóóver zal drij
ven, dat hjj die fijne attentie niet aanneemt.
We bekeken thans de gedoode beren. Het
waren flinke knapen en het was jammer, dat
we ze niet mee konden nemen. De pelzen en
het vleesch zouden ons best te pas kunnen
komen.
arm
oude vrouw
was verdwenen. Eerst dacht Oom. dat ik mis
schien door een der dieren van de slede was
afgesleurd, maar hij ontdekte niets. Onmiddel-
Hjk wendde hU daarop de slede en keerde terug
langs het spoor, daar hjj vermoedde, dat ik
misschien van de slede was afgevallen en mis
schien wel gewond hier of daar zou liggen. Een
der beren was daarna weer op hem afgekomen,
doch ook dit beest had hjj met een welgemikt
Een advertentie behoeft geen „kapitalen’ te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper I Rubrl-
seering en gelijk vormige zetwijze. Billijk ban*
delstarief.
Illlillllllllllllllllllfiu
I
De boer Pierre Bravomme aan den maire.
De verdoemenswaardige boches hebten van
mjjn twee kippen er een afgenomen en daar
voor twee mark betaald. Daar een kip thans
minstens twaalf franken kost en mijn kip. als
zjj in mjjn bezit was gebleven, mij minstens
tot op den huldigen dag 200 eieren, één frank
per stuk, zou hebben opgeleverd, lijd ik dus
een schade van minstens 211 franken, 60 cen
times.
De onderprefect aar
De begroeting der
zwaar getroffen dorp
resultaat gehad, dat
de rjjke pluimveeteelt
heel ten gronde Is geg
beeld te noemen, de u
van den kippenboer F
genoeg geheel leeggepl
bu verlies van een hand
een voet of een
De eerste teleurstelling zal over me zjjn heen
gegaan, en omzichtig en met minder goed
vertrouwen zal ik voortgaan langs den weg,
dien de Voorzienigheid voor mjj uitstippelt
UtlHIlllllllUHIllllNII
schot kunnen dooden. Daarna was hi] full
speed de vluchtende beren achterna gesneld en
had op die manier mjj ontdekt.
De prefect aan den minister.
Ik heb, Excellentie, de eer, U hierdoor in ken
nis te stellen met de schadetaxatle in mijn dis
trict. Ik vestig vooral de aandacht van Uw
Excellentie op het te vuur en te zwaarc huis
houden der Duitsche soldatesks In de plulmvee-
plantages van den heer Pierre Bravomme. een
der grootste pluimveehouders van Frankrijk
Een op onvergeljjkeljjke hoogte staande land
bouwindustrie, waarin vroeger duizenden werk
lieden arbeid vonden is voor jaren vernietigd.
In de bescheiden taxaties, die ik uit de beproefde
streek ontving, en die nog geen vier millioen
bedragen, zjjn de gevolgen (een kwestie van
jaren I) dezer vernietiging niet inbegrepen. Dit
overwegende, en tevens het feit, dat naar den
toenmaligen koers 4 millioen thans een tien
voudige waarde hebben, heb ik de onkosten van
Sansargenteuil in mjjn begrootlng op slechts 65
millioen aangegeven, waarbij ik Uw Excellentie
eerbiedig overweging geeft, om, gezien het
vreeseljjke lijden der beproefde bevolking, de
som naar boven af te ronden.
KoVmel Backström, een Zweedsch militair ge
schiedkundige, die eenigen tjjd in Polen ver
toeft in verband met de onderzoekingen om
trent de veldtocht van Karel XII, heeft een
tot op heden onbekende tragische gebeurtenis
in Zwedens historie onthuld, waarvan het ge
heim op den bodem van een meer ligt.
In den nacht van den 19den Januari 1657
deden Poolsche troepen een aanval op het leger
van Karel Oustaaf X. BU het gevecht, dat
plaats vond te Oodziszewo dicht bü Danzig,
vielen 1600 Zweedsche soldaten. Zü werden be
graven in een grafheuvel, die nog steeds de
..Zweedsche heuvel” genoemd wordt.
Kolonel Backström heeft ontdekt dat het
Zweedsche leger dat uit 1800 man en 300 mu
nitiewagens bestond, gedwongen werd over het
bevroren Stezyk-meer te vluchten. Toen ze on
geveer in het midden waren, brak het üs echter
en verdween het leger in de diepte. Het meer
vroor weer toe en bleef drie maanden dicht.
Twee jaar lang bleef het water besmet en
stierven de visschen erin.
Men heeft bü de laatste onderzoekingen wa
penen op den bodem van het meer gevonden,
die het oude verhaal bevestigen en deze ont
dekking heeft in Polen zoo veel belangstelling
opgewekt, dat men besloten heeft duikers den
bodem van het meer te laten onderzoeken. Men
verwacht groote resultaten van deze onderzoe
kingen.
derd. 25e vertel
de hem allerlei
kleinigheden uit
z’n kinderjaren,
die hü zelf niet
meer wist. „Zou
één vrouw op je
gelet hebben zoo-
1 het jaar 1931 had de Entente etndelük
iet bedrag der oorlogsschatting, dat Duitsch-
and zou moeten betalen en hetwelk in het
Verdrag van Versailles blanco was gelaten, op
de conferenties van Londen en Parüs vastge
steld. Het bedroeg om en om een half
honderd müUarden goudmarken. Duitschland
verklaarde natuurlUk dit bedrag nooit te kun
nen betalen. En heeft het ook in de verste verte
niet betaald. De specificaties vooral, die Frank,
rijk had ingediend, waren méér dan fantastisch.
De Duitsche pers in die dagen gebru’kte in
verband met de oorlogsschatting met graagte
de kip als vergelijkingsobject, natuurlijk wegens
de onwillekeurige gedachten-associatte met
„plukken”. Geen „eierreiches Huhn” is Ger-
manje meer, maar een halfverhongerde haan,
jammerde toen Tante Voss, die helaas in het
Derde Rük ontsliep.
En Theodor Wolff schreef In het .Bert. Ta-
geblatt" raak, dat Frankrijk voor iedere oude
soepkip een malsche poularde terugeisebte Op
een kip bouwde toen de „Bert. Morgenpost” een
pracht van 'n satyre, die echter een ernstigen
ondergrond had. Het satyrtsch stukje hekelde
de alles overtreffende Fransche afpersingen
op het gebied der schadeloosstelling. Temidden
der vele oorlogsherinneringen in deze dagen,
mag een stuk „vredeswerk” niet ontbreken Zie
hier dan de berekening van één schadeloos
stelling:
die ze u bewezen heeft, niet geaarzeld heeft,
om zün doel te bereiken, al moest het hem wat
kasten, te verstaan geeft, dat u in de achting
van dien persoon (wie het dan ook zü) veel
meer waard bent dan geld.
Er verliepen enkele oogenbllkken, gedurende
welke men nauwelüks iete anders vernam dan
het regelmatig getiktak van een oude klok, die
in een hoek van het vertrek stond.
En hebt u geen vermoeden, wie die per
soon kan wezen?
Ja, münheer, daar heb ik een vermoeden
van.... en u ook. Behalve uw moeder, zün er
nog maar twee personen op de wereld, die in
staat zün, om zich in die mate voor u te
interesseeren.
Markies Aledo.... zei Lorenzo langzaam,
met een trilling van ontroering in zün stem,
en.
HU hield op. zonder verder te durven gaan.
Reina voelde zich doodelük ontsteld, om wat ze
bü toeval te hooren kreeg, maar nog bleef ze
als aan den grond genageld staan, door een
kracht, die sterker was dan haar wil.
....en zün kleindochter Reina Solvada’,
voltooide Estéban op vasten toon.
Denkt u dat? prevelde Lorenzo.
U zelf ook, zei de priester lachend.
Dat zou een te mooie droom wezen, zei
Lorenzo met bevende stem.
Grootvader en ik hebben samengespannen. Ik
heb hem niets bekend, maar hü weet alles daar
ben ik zeker van, zooals ook pater Estéban alles
weet, wien ik het in alle nederigheid heb mee
gedeeld, op een neveligen en zwaarmoedigen
herfstmorgen. Wü nebben een plan beraamd
ten behoeve van Lorenzo, en gaan het geheim
zinnig ten uitvoer leggen. Daartoe heeft groot
vader aan Souza een langen brief geschreven,
welks Inhoud hü aan zijn beproefde discretie
heeft toevertrouwd. De kwestie is, dat Lorenzo
kort geleden een paar steengroeven ontdekt
heeft, met de exploitatie waarvan men stellig
moet’ begonnen zün in den tüd van de voor-
vadanB van den tegenwoordigen bezitter van
Ondanks crisis en malaise
Gaat de post nog steeds vooruit,
Daar zij haar balans warempel
Met een batig saldo sluit!
Zij staat als een veilig baken,
Waar zoo menig despereert,
Zij alleen kan rustig zeggen,
Dat de zaak nog steeds floreert.
Maar het is dan ook geen wonder,
Dat het haar geen moeite kost,
Daar wij onze hartsgeheimen
Toevertrouwen aan de Post!
Want wij schrijven liefdesbrieven
En dit blijft zoo permanent.
Daar het hart in dit soort zakten
Absoluut geen crisis kent!
Ooms en tantes krijgen brieven,
Als een troost tot aan hun graf,
Want die,enk’le stuivers zegels
Werpen wel hun rente af!
Ja, de handel gaat wat slechter,
Doch dit zegt daarom nog niet.
Dat de Post nu minder brieven
In de brievenbussen ziet.
Ik wil niet persoonlijk worden,
Maar het ligt toch voor de hand,
Dat de maanbrief is geworden
Tot eèn trouwen, vasten klant!
Tante Post is vlug en lenig
En haar zegels zijn niet duur.
Zij behoudt, ondanks haar leeftijd,
Inderdaad haar goed figuur!
Zij is ook van alle tantes
Zeker wel het best bij kas.
Daarom wenschte ik van harte
Dat zij.... suikertante was!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Uit een Kamerrede van den minister.
De bescheidenheid van onze eischrn
schadeloosstelling zal ons in heel de wereld de
achting bezorgen, die in de geschiedenis de
edelmoedigheid van den overwinnaar steeds
verwierf. Wü houden ons thans bezig met het
smartelüke en moellüke werk der taxatie der
werkelüke schade. Deze gaat aller begrip te
boven. Het zü mü vergund, een détail hoe
vreeselük zün deze détails! aan te voeren,
dat als met bliksemlicht de grootte der schade
belicht. De ver bulten de grenzen van Frankrük
beroemde pluimveeteelt van Sansargenteuil be
staat niet meer. Een heel Dultsch legercorps
heeft weken lang geleefd, gebrast van het ge
stolen pluimvee, terwül Parijs, ja heel Frankrijk
honger leed. Deze ontzettende schade aan den
nationalen rijkdom van Frankrük hebben wjj
op de onkostenrekening met den belachelük-
geringen post van 120 millioen franken geboekt
(geroep bü de afgevaardigden: Dat is een fooi,
maar geen schadeloosstelling.) Alleen het vaste
vertrouwen op het genie van den groeten pa
triot Pierre Bravomme. wien het, dat hopen
en verwachten wü, moge gelukken, om uit de
puinhoopen zün oude groote schepping M roem
van Frankrük weer op te richten, heeft ons
bewogen, om deze schatting, die als het ware
een oorvüg In het gezicht der werkelükheld is.
te aanvaarden. Wü elschen voor heel een plulm-
vee-lndustrte elgenlük maar één kip! Maar we
doen dat alleen daarom, omdat wü er van over,
tulgd zün, dat het genie van Frankrük uit deze
ééne kip weer een nieuwe pluimveeteelt zal doen
ontstaan. Ik ga nu over tot de volgende pos
ten der schadeloosstelling
De minister sprak dagen, maanden, jaren en
is elgenlük nog aan het woord, want er moeten
nog altüd drie miillarden door Duitschland
worden betaald.
De maire aan den boer Pierre Bravomme,
Weledele Heer Pierre Bravomme! Wilt U
zoo goed zün, de schade, die U tüdens den oor
log door de boches hebt geleden, op te geven.
De maire Dubois.
In het Little Long Lac-gebied in Canada aan
den Noordoever van Lake Superior, aan de wes
telijke züde, is iets in den geest van een ouder-
wetsche goldrush ontstaan door de ontdekking
van een paar rüke goudvelden. De jacht naar
goud wordt koortsachtig voortgezet in een ge
bied van 56 mülen lengte bü 16 mül breedte.
18 dit gebied zün sedert Januari JJ. duizenden
claims geregistreerd. In September zün 450 nieu
we claims aangevraagd. Goudzoekers, geologen
en anderen trekken zoo snel mogelük naar de
goudstreek. Er zün zelfs personen, die per vlieg
machine zich derwaarts begeven, doch de mees
ten reizen per kano de Sturgeonrlvier op. Men
kan thans nog niet de juiste waarde sdiatten
van de goudontdekklng. doch de regeering van
Ontario heeft haar geologen opdracht gegeven
een onderzoek in te stellen en een rapport
uit te brengen. Een direct resultaat der goldrush
is, dat er in de stad Port Arthur vrijwel geen
werkloozen meer zün. daar ieder, die zonder
werk was, zich naar de nieuwe münstreek heeft
begeven of werk gevonden heeft bü handels-
firma's, die handel drüven met deze goudzoe
kers.
ter waarde van 6000
Daar intusschen de waarde van het pluimvee
vooral der kostbare soorten, die door Pierre
Bravomme werden geteeld minstens tien
maal grooter is geworden en de verloren
winst der eierleveranties er bü moet worden
gerekend, beloopt de schade van dezen heere-
boer alleen reeds bü zeer voorzichtige taxatie
minstens 150.000 franken. Daar door de roof-
komst.van oud-leerlingen, en zü moest te weten
komen (als Lorenzo nJ. zün hart bü dien
goeden priester had uitgestort), wat de uitwer
king was geweest van zekere tüding. die hü
dienzelfden dag met de morgenpost uit Madrid
ontvangen had.
Van het park tot het dorp had Reina een
flink kwartier noodlg. De veg was totaal ver
laten. Het was dan ook weer, dat men liever
binnenskamers bleef. Zü ging een naar een
zame straten door, en bevond zich nu voor een
oude poort, die toegang gaf tot het plein, dat
met acacia’s beplant was. De grijze muren van
de kerk teekenden zich af op den acht-ngrond,
en daarnaast bevond zich een bescheiden ge
bouw. Voor de deur van dit huls hield Reina
Maire Dubois aan den Onderprefect.
Boer Pierre Bravomme heeft een groot ge
deelte van zün pluimvee ten gevolge van re-
quisitles door de boches verloren. Voor circa
200 kippen de eieren niet medegereKend
werden hem twee mark uitbetaald. Zün schade
moet men, de kip per stuk 12 franken, op 2400
franken begroeten. Daarbü zün de verloren ge-
gane eieren en de ondergane gemoedsbeweging
niet in rekening gebracht. Deze moeten op de
zelfde som getaxeerd worden. De gemeente
heeft door het afnemen van de belastingkracht
van Pierre Bravomme eveneens een aanmerke-
lüken schadepost, zoodat de schade in haar ge
heel op minstens
Plots voelde ik een hevige wind langs mij
suizen, ik werd in den schouder gegrepen en
met een ruk opgetild. Daar lag ik boven op de
slede. Oom Sydney had mü op het nippertje uit
de klauwen der beren gered. OnmlddeUük open
den wü het vuur op de beesten en wisten er
twee te dooden, de andere gingen daarna
Ülings aan den haal.
Thans vertelde Oom Sydney van zün weder-
stil. Die deur bleef altüd open, als bü traditie.
Het meisje schoof het gordün opzü, en ging
vastbesloten de nette voorkamer binnen, die
met bloembakken versierd was.
Mag ik?
Niemand antwoordde. Uit het aangrenzend
vertrek vernam zü de opgewonden stemmen van
twee personen, daar de deur half aanstond.
Eén van de twee die daar aan net spreken
waren, was pater Estéban, en de ander....
De ander zoo leek het Reina, geheel en al
bevend en aangedaan was Lorenzo Carvajal
in eigen persoon. Nog twee keer herhaalde zü
haar vraag. Maar of nu de luide to m van
het gesprek de zwakke stem van het meisje
overheerschte, dan wel zü zelf, in haar ontroe
ring, niet luid genoeg sprak, een feit was het,
dat niemand op haar vraag antwoordde. Ont
steld bleef Reina midden in de xamer staan,
terwül ze den blik strak gericht hield op de
deur, die voor haar het karakter van een
raadsel begon te krügen. Door de paneelen van
matglas drong een zwak llchtschünsel, dat zich
nauwelüks op de nelder-roode vloertegels van
het vertrek afteekende, waarop de voetstappen
van den bezoeker vochtige plekken hadden
achtergelaten, van de voordeur naar cFn kap
stok. waaraan een regenjas en een .ioed hingen,
die het meisje maar al te goed herkende, en van
dit eenvoudige meubelstuk .laar de geheimzin
nige tusschendeur.
En wat denkt er nu van, meneer pastoor?
hoorde zü den rentmeester van naar groot
vader met een zekere bezorgdheid zeggen.
Kük eens, meneer Carvajal, wü priesters
1 wist hü dat Sylvia van hem hield, er
was toch iets in haar, iets als vooroordeel
of vrees, dat hü raadselachtig en pünlük
vond. Frans Lesly was een vondeling, op een
kouden avond door zün pleegouders opgenomen
voor de stoep van hun winkel. De Lesly’s had
den Frank als zoon geadopteerd ze hadden
geen kinderen en Frank was vooruitgeko
men. Hü had al z’n krachten gegeven aan „de
zaak” en was hard en berekenend geworden.
De oude winkel werd een warenhuis. Vóór
z'n pleegouders stierven, zagen ze de groene
auto's van Lesly bestellingen uitvoeren in alle
wüken van Glasgow. Frank Lesly verkocht al
les, kon zich alles permitteeren en had alles,
maar een hart had hü niet, zei men i
Hü ontmoette Sylvia, de eenige dochter van
lord Crawford. Een maand later vroeg hü haar
en kreeg het jawoord. Lord Crawford, een rüke
grondbezitter, was woedend. Maar Sylvia zette
door en Frank liet nergens gras over groeien.
De villa was al gemeubeld.
Lesly zat alleen in z'n rookkamer op den
avond voor z'n trouwdag en dacht ha over den
zweem van vrees of twüfel. dten hij nu en dan
in de blikken züner aanstaande vrouw zag. Wat
was er tusschen Sylvia en hem?
„Een vrouw om u te spreken, münheer zei
z'n huisknecht. „Ze zegt, dat ze Blunt heet. Ik
zei, dat u niet thuis was. maar ze wist van
wel. Ze blüft maar aandringen
„Laat haar maar hier komen," zei Lesly blü
met de afleiding.
Ze kwam binnen, klein, grijs en nat het
legende in kale zwarte kleeren De scherpe
oogen van Lesly namen haar, wantrouwend,
half toegeknepen op.
De vrouw stond stil en zei, zacht en eenvou
dig: „Ik ben je moeder."
Frank was niet onvoorbereid op zoo iets. Rük-
dom brengt altüd bloedverwanten te voorschün.
.Zoo," antwoordde hü Üzig
Ze knikte en keek hem ademloos aan.
„Gaat u door," zei hü-
„*t Is de waarheid. Geloof je me niet?
„Ik zelf heb dat medaillonnetje met
touwtje om Je hals gebonden, en Je op de stoep
gelegd. Ik heb gewacht tot juffrouw Lesly je
mee naar binnen had genomen. Ik heb je on
telbare malen gezien.... als baby, als school
jongen, en later, toen je in den winkel
hielp.
„Iedereen kent mün geschiedenis,” merkte hü
op met een tikje spot in z’n stem.
Die vrouw had natuurlUk gewacht, tot hü op
trouwen stond. Zü vermoedde, dat hü dan wel
over de brug zou komen om publiciteit te ver-
müden. Wat zouden de kranten gnuiven van
zoo’n verhaal. Wat een wapen zou de oude lord
Crawford er in vinden! Hü geloofde geen woord
van haar bewering. Zü was een bedriegster.
„U zult uw bewering moeilijk kunnen bewü-
zen,” sprak hü kalm.
„Geloof je me niet?” vroeg ze in zwak ver
wijt. „Je hebt een moedervlekje hoog onder je
linkerarm, en een lltteeken op je enkel Daar
heb je je eens gebrand. Dat zal er nog wel zün.”
Het lltteeken was büna onzichtbaar, büna
•-ergeten. Met plotsellngen schrik keek hü haar
aan.
„Waarom bent u.... weggebleven?” vroeg hü.
Ze ging zitten en antwoordde: „Je vader is
gister gestorven.”
„Waarom moest u daarop wachten?”
Hü voelde geen ontroering, geen weekheid. Al
was zü z’n moeder, ze had hem 35 jaar geleden
op een stoep gelegd.
,Jk wilde niet, dat hü je ooit zou zien. Je
bent geboren terwül hü voor 't eerst in de ge
vangenis zat. Den avond vóór hü er uit kwam,
heb ik Je bü Lesly gebracht. Hü heeft nooit ge
weten dat je er was.”
„Toen hü voor 't eerst
zatmerkte Frank op.
„Hü had valsch geld gemunt, en later heeft
bü....”
Frank Lesly luisterde naar de details. Om
trent de loopbaan van z'n vader, wiens leven
den vorigen dag in de gevangenis geëindigd
was. Ze schreide, terwül ze sprak.
„Ik heb je al die jaren in 't oog gehouden,
ging ze voort .Ik was zoo trotschIk had
zoo graag gesproken! Je bent me op straat
voorbü gegaan. Ik heb buiten op Lesly ge
wacht en je zien wegrüden in je grooten auto.
Waar vroeger die stoep geweest is, is nu
een groote rooster. Daar heb ik zóóveel avonden
gestaan.”
Eensklaps nam Frank de telefoon van den
baak, vroeg een nummer, wachtte en zei„Mee
Lesly. Is mr. Vagrant daar? Mooi. Wilt u dan
vragen of hij direct bü me kan komen?”
Hü hing dc telefoon weer op.
„Vóór ik eenigen stap in dit geval doe, wil
ik m’n advocaat spreken,” zei hü; „uwe bewü-
zen lüken me niet voldoende
De vrouw knipperde met de oogen.
„Waarom zou ik liegen, Geoffrey?”
„Had u me zoo genoemd?”
Zü knikte, tastte in de plooien van haar
algemeen. I glimmende japon en haalde er een papier uit.
„„n „Je geboortebewüs.” sprak ze.
HU las: „Geoffrey Blunt,” en keek de vrouw
weer aan. Dat „waarom zou ik liegen, Geof
frey?" had zoo oprecht, zoo overtuigend ge
klonken.
„Geloof Je me niet?” vroeg ze weer, verwon-
■«■SMtMMeSeiStSStHSSSSSIMSSSSStSStMSItIHIlltSt
i i
sssissstsitssissssissesssssssisetssstesssasefsseeitsig
als ik gedaan heb?”
Op dit oogenblik diende de huisknecht mr.
Vagrant aan. De advocaat kwam binnen. Frank
Lesly bracht hem direct op de hoogte. Vagrant
ondervroeg de vrouw en Frank keek haar aan.
„Wat zat er in dat medaillon?” was een der
vragen van Vagrant.
Dat wist Lesly zelf niet. Het medaillon was
zoek geraakt een maand nadat z’n pleegouders
hem hadden opgenomen.
„Een bloem van haar;
moeder.” zei de weduwe
De advocaat keek Lesly aan.
„Dat klopt,” zei hü- „Mevrouw Lesly, uw
pleegmoeder, heeft 't me kort vóór haar dood
verteld."
„Ik ben overtuigd.” zei Frank
Hü stond op ging naar 't raam en keek
raar buiten. De zoon van een misdadiger! Die
armzalige vrouw, z’n moeder. Hü dacht aan lord
Crawford, die toch al zoo op hem neerkeek; hü
dacht aan Sylvia.
Svlvla moet het weten.” zei hü opeens. „WH
Je even naar haar toeloopen, Vagrant? Zeg, dat
ik de beslissing geheel aan haar laat.”
Hü beheerschte zich, maar z’n wangen waren
bleek
.Bel. zoo noq^ig. de kranten op en zeg dan
dat ’t huwelijk is uitgesteld omdat ik ziek ben.”
'loen de advocaat het vertrek verlaten had
vroeg de moeder: „Is dat die blonde Jonge
dame, die loopt als een koningin?”
„Lady Sylvia Crawford.” zei hü, „Ja.”
„Kun je hem niet met de telefoon tegen hou
den? Zeg hem, dat hü ’t niet moet vertellen.”
„Ik ben niet van plan hem tegen te houden."
„Wat zou ze zeggen?”
„Ik weet het niet; X is een moeilük geval
voor haar."
„Niet, als ze van Je houdt.”
„Zelfs als ze van me houdt; maar ik praat
bever niet over haar.”
„Je bedoelt,” hernam ze. „dat ik niet over
haar mag praten. Dacht je, dat ik 35 Jaar ge
wacht had. om dan terug te komen en Je leven
te vernielen? Dacht je, dat een moeder dat kon?
Ik wou Je zien en spreken en Je de waarheid
vertellen. Ik dacht, dat je misschien een rustig
huisje voor me wist, waar ik Je, af en toe, een
heel enkelen keer, op kon zoeken. Bel hem op
Geoffrey; zeg dat ik weg ben, dat ik nooit meer
terug kom. Dacht je, dat ik één oogenblik rust
zou hebben, als ik tusschen jou en je meisje
kwam? Zoon egoïst ben ik niet.”
Ze was naar hem toe gekomen en had haar
vagere, afgewerkte hand op z’n arm gelegd.
Wat veranderde dat bevende lachje haar slappe
(rekken. Hü zag nu geen schamel vrouwtje
meer in haar. Ook hü begon te beven, terwül
hü haar aanzag Zü wilde haar hand terug
trekken, maar hij hield haar vast
.Been moeder," sprak hü, „voortaan zorg ik
voor u.”
Terwül hü sprak, deed Vlagrant de deur open
en Sylvia Crawford kwam binnen: Het meisje
stond bü de boekenkast en keek naar Frank
Lesly.
Hij raadde, hoe ze zich voelen moest. Afkomst
en omgeving spraken in haar. Opeens oegreep
hü dat het de onzekerheid van z’n geboorte,
het zich bewust zün van standsverschil moet
zijn, dat in Sylvia, die zonderlinge vrees of
schuwheid veroorzaakt had.
„Heeft Vagrant het Je verteld?” vroeg hü
vriendelük. „Toen ze hoorde, dat ik morgen zou
trouwen, wilde ze wew gaan, voorgoed, alsof ze
er nooit geweest was. Jk heb geweigerd Sylvia,
't Is.... m’n moeder”
„Ik ben Hier gekomen.... met mr. Vagrant
om te zien wat je besloten hadt.” zei het
meisje. „Nu zal i k mün besluit nemen.”
Haar oogen stonden beider en haar gelaats
trekken waren bewogen en Frank vroeg zich
al of ze zou gaan lachen of schreien.
Toen trad ze vlug naar voren en legde een
om de schouders van het vrouwtje. De
keek zenuwachtig op.
„Van avond.' zei Sylvia, „hebt u een zoon ge
vonden en een dochter," en ze drukte een kus
op het gerimpelde voorhoofd der moeder van
Frank Lesly.
hebben een tamelük andere manier van zekere
dingen te zien, dan u menschen van de wereld.
Wat moet ik er elgenlük van zeggen?
Maar omtrent eer en waardigheid kunnen
alle menschen toch maar één opvatting hebben,
pater Estéban. meende Lorenzo.
Dus u wenscht onomwonden mün meenlng
te kennen? Dan zal ik^u die ronduit zeggen,
temeer, daar u speciaal er voor gekomen bent,
om mü te raadplegen.’ Ik weet niet, of het,
volgens de opvattingen van de wereld, al dan
niet pas geeft, om aan te nemen, wat men
iemand geeft, als men het geeft met een fün-
gevoeligheid en oprechte genegenheid, als waar
mee men u nu dat recht op den titel van
uw voorvaderen gegeven heeft. Maar zooals ik
de dingen zie. zeg ik van wél, münheer. Ik
geloof, dat men alles kan aannemen, wat in
liefde wordt aangeboden. En u heeft er in het
minst niet aan te twüfelen, zooals ik zelf er
ook niet aan twüfel. dat de persoon, die u
deze attentie bewüst, u goed begrijpt, en u zeer
genegen is. U ziet, dat die persoon _ot uw
diepste wezen is doorgedrongen, doori uw ge
heimste gedachten te raden. En dkt, mjnheer,
is niet mogelük, zonder héél goede geestelüke
oogen te hebben nJ. de oogen van de liefde.
Bovendien, bedenk wel, dat het geen geld is,
wat ze u aanbieden.
Niettemin moet het tamelük wat geld ge
kost hebben, wierp Lorenzo tegen, maar half
overtuigd.
Reden te meer, om de attentie op haar
volle waarde te schatten, niet zoozeer om wat
het kost, maar omdat het feit, dat de persoon,
Zware wolken pakten zich samen boven het
gebergte in de richting van Ruiselares. Een
krachtige en scherpe wind huüde door de takken
der sinaasappelboomen en deed de trassen der
vruchten, die reeds kleur begonnen te krijgen,
heftig heen en weer bewegen. Het was een
triestige en sombere namiddag in den laten
herfst.
Reina vocht dapper tegen de moeHükheden
van den weg, zette haar kraag hoog op, en
versnelde haar pas, terwül zü vastberaden de
poort van het park ultglng. Zü moest pater
Estéban spreken, vóór zü naar het pensionaat
ging, ter gelegenheid van de feestelüke büeen-
Aledo, en dat hü grootvader zulk een welom
schreven plan tot exploitatie heeft vcorgelegd,
dat allen, die er inzage van gehad hebben, het
als een aanzienlüke bron van lnkoms.cn be
schouwen voor de toch al rijke bezitting. Vol
erkentelükheid nu heeft grootvader die zon
der twüfel verlangend was, om de inkomsten
van zün rentmeester te vermeerderen, teneinde
hem financieel geheel onafhankeHjk te maken,
zoodat hü te eeniger tüd een eigen huishouden
zal kunnen oprichten, zonder dat het zün
moeder aan iets zal ontbreken hem een be
langrijk deel in de exploitatie van de groeve
aangeboden. Doch Lorenzo, altüd in 'ie weer
met zün overdreven opvattingen van eer, die
hem van het eerste oogenblik af gekenmerkt
hebben, sinds hü zün leven opnieuw begon,
wees het aanbod van grootvader glimlachend
af, en verklaarde vervolgens, met tranen in de
oogen, dat, al werkte hü dag en nacht voor
de welvaart van het huis Aledo, hü toch nog
niet voldoende de edelmoedigheid an den mar
kies vergelden kon. Grootvader, die erg fün-
gevóelig is, en de teergevoeligheid van Car
vajal maar al te goed begreep, drong niet ver
der aan, maar zocht en vond een middel, om
den jongeman een dienst te bewüzen, dien hü
niet zal kunnen weigeren. En dat is dit. Als
erfgenaam van zün vader, markies Carvajal, is
Lorenzo niet In het bezit van den titel, daar
hü de successierechten niet betaald beeft. Dat
heeft zün flnancleele toestand hem niet ver
oorloofd. En nu is grootvader daarmee bezig,
door bemiddeling van Souza. We gaan Lorenzo
een groote vreugde bereiden. Ik geloof niet, dat
op dit blad Ziln Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f bij een qngeval met OCfi bU verlies van een hand f 1 DC 5Ü verlies van een f Cfl bü een breuk van l ffj bü verliee van ’ll
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f een voet of een oog f 1 Lü. duim of wijsvinger f We-been of arms anderen vinger
Dubois, Maire.