DE OORLOGSSCHATTINGEN vttfiaal um den dag PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd Bootz Record EEN AARDIGE SA TYRE DE POST GEEN SPRAKE VAN! genever Alleabonné s DAT MND MOET t LUCHT EN ZON 0'DOMED.BEDOELT U PADION 3.60 PER LITER DINSDAG 25 SEPTEMBER 1934 Fantastische bedragen Een verdronken leger Gold-rush in Canada SPAANSCH NAAR HET Voor iedere oude Soepkip eitchte Frankryk een maleche poularde terug Het besluit van Lady Sylvia i I i AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL >■•<1 het haar van m’n De Prefect. VL Lesly. een ter L IL .dat ik niet over Pierre Bravomme. in. in de gevangenis Toen had hij bemerkt, dat ik van de slede XXI 57. November (Wordt vervolgd). tochten der Duitschers de pluimveeteelt van deze streek, die op den hoogsten trap van bloei stond, volkomen vernietigd Is, zal het herstel van dit bedrijf minstens op 3 i i millioen fran- ken komen te staan, waarbij het zleleltjoen der bevolking niet eens In rekening is gebracht. De Onderprefect. varen. Toen hij om de Ijsblokken heen zwenkte, was hjj eensklaps midden in een troep Ijsberen terecht gekomen. Hij had direct zijn pistool getrokken en op een der dieren gevuurd, waar bij hjj raak trof. Eenige andere waren door de propeller getroffen en de rest had van der. schrik het hazenpad gekozen. hij zijn overdreven opvattingen zóóver zal drij ven, dat hjj die fijne attentie niet aanneemt. We bekeken thans de gedoode beren. Het waren flinke knapen en het was jammer, dat we ze niet mee konden nemen. De pelzen en het vleesch zouden ons best te pas kunnen komen. arm oude vrouw was verdwenen. Eerst dacht Oom. dat ik mis schien door een der dieren van de slede was afgesleurd, maar hij ontdekte niets. Onmiddel- Hjk wendde hU daarop de slede en keerde terug langs het spoor, daar hjj vermoedde, dat ik misschien van de slede was afgevallen en mis schien wel gewond hier of daar zou liggen. Een der beren was daarna weer op hem afgekomen, doch ook dit beest had hjj met een welgemikt Een advertentie behoeft geen „kapitalen’ te kosten. Plaats maar eens een Omroeper I Rubrl- seering en gelijk vormige zetwijze. Billijk ban* delstarief. Illlillllllllllllllllllfiu I De boer Pierre Bravomme aan den maire. De verdoemenswaardige boches hebten van mjjn twee kippen er een afgenomen en daar voor twee mark betaald. Daar een kip thans minstens twaalf franken kost en mijn kip. als zjj in mjjn bezit was gebleven, mij minstens tot op den huldigen dag 200 eieren, één frank per stuk, zou hebben opgeleverd, lijd ik dus een schade van minstens 211 franken, 60 cen times. De onderprefect aar De begroeting der zwaar getroffen dorp resultaat gehad, dat de rjjke pluimveeteelt heel ten gronde Is geg beeld te noemen, de u van den kippenboer F genoeg geheel leeggepl bu verlies van een hand een voet of een De eerste teleurstelling zal over me zjjn heen gegaan, en omzichtig en met minder goed vertrouwen zal ik voortgaan langs den weg, dien de Voorzienigheid voor mjj uitstippelt UtlHIlllllllUHIllllNII schot kunnen dooden. Daarna was hi] full speed de vluchtende beren achterna gesneld en had op die manier mjj ontdekt. De prefect aan den minister. Ik heb, Excellentie, de eer, U hierdoor in ken nis te stellen met de schadetaxatle in mijn dis trict. Ik vestig vooral de aandacht van Uw Excellentie op het te vuur en te zwaarc huis houden der Duitsche soldatesks In de plulmvee- plantages van den heer Pierre Bravomme. een der grootste pluimveehouders van Frankrijk Een op onvergeljjkeljjke hoogte staande land bouwindustrie, waarin vroeger duizenden werk lieden arbeid vonden is voor jaren vernietigd. In de bescheiden taxaties, die ik uit de beproefde streek ontving, en die nog geen vier millioen bedragen, zjjn de gevolgen (een kwestie van jaren I) dezer vernietiging niet inbegrepen. Dit overwegende, en tevens het feit, dat naar den toenmaligen koers 4 millioen thans een tien voudige waarde hebben, heb ik de onkosten van Sansargenteuil in mjjn begrootlng op slechts 65 millioen aangegeven, waarbij ik Uw Excellentie eerbiedig overweging geeft, om, gezien het vreeseljjke lijden der beproefde bevolking, de som naar boven af te ronden. KoVmel Backström, een Zweedsch militair ge schiedkundige, die eenigen tjjd in Polen ver toeft in verband met de onderzoekingen om trent de veldtocht van Karel XII, heeft een tot op heden onbekende tragische gebeurtenis in Zwedens historie onthuld, waarvan het ge heim op den bodem van een meer ligt. In den nacht van den 19den Januari 1657 deden Poolsche troepen een aanval op het leger van Karel Oustaaf X. BU het gevecht, dat plaats vond te Oodziszewo dicht bü Danzig, vielen 1600 Zweedsche soldaten. Zü werden be graven in een grafheuvel, die nog steeds de ..Zweedsche heuvel” genoemd wordt. Kolonel Backström heeft ontdekt dat het Zweedsche leger dat uit 1800 man en 300 mu nitiewagens bestond, gedwongen werd over het bevroren Stezyk-meer te vluchten. Toen ze on geveer in het midden waren, brak het üs echter en verdween het leger in de diepte. Het meer vroor weer toe en bleef drie maanden dicht. Twee jaar lang bleef het water besmet en stierven de visschen erin. Men heeft bü de laatste onderzoekingen wa penen op den bodem van het meer gevonden, die het oude verhaal bevestigen en deze ont dekking heeft in Polen zoo veel belangstelling opgewekt, dat men besloten heeft duikers den bodem van het meer te laten onderzoeken. Men verwacht groote resultaten van deze onderzoe kingen. derd. 25e vertel de hem allerlei kleinigheden uit z’n kinderjaren, die hü zelf niet meer wist. „Zou één vrouw op je gelet hebben zoo- 1 het jaar 1931 had de Entente etndelük iet bedrag der oorlogsschatting, dat Duitsch- and zou moeten betalen en hetwelk in het Verdrag van Versailles blanco was gelaten, op de conferenties van Londen en Parüs vastge steld. Het bedroeg om en om een half honderd müUarden goudmarken. Duitschland verklaarde natuurlUk dit bedrag nooit te kun nen betalen. En heeft het ook in de verste verte niet betaald. De specificaties vooral, die Frank, rijk had ingediend, waren méér dan fantastisch. De Duitsche pers in die dagen gebru’kte in verband met de oorlogsschatting met graagte de kip als vergelijkingsobject, natuurlijk wegens de onwillekeurige gedachten-associatte met „plukken”. Geen „eierreiches Huhn” is Ger- manje meer, maar een halfverhongerde haan, jammerde toen Tante Voss, die helaas in het Derde Rük ontsliep. En Theodor Wolff schreef In het .Bert. Ta- geblatt" raak, dat Frankrijk voor iedere oude soepkip een malsche poularde terugeisebte Op een kip bouwde toen de „Bert. Morgenpost” een pracht van 'n satyre, die echter een ernstigen ondergrond had. Het satyrtsch stukje hekelde de alles overtreffende Fransche afpersingen op het gebied der schadeloosstelling. Temidden der vele oorlogsherinneringen in deze dagen, mag een stuk „vredeswerk” niet ontbreken Zie hier dan de berekening van één schadeloos stelling: die ze u bewezen heeft, niet geaarzeld heeft, om zün doel te bereiken, al moest het hem wat kasten, te verstaan geeft, dat u in de achting van dien persoon (wie het dan ook zü) veel meer waard bent dan geld. Er verliepen enkele oogenbllkken, gedurende welke men nauwelüks iete anders vernam dan het regelmatig getiktak van een oude klok, die in een hoek van het vertrek stond. En hebt u geen vermoeden, wie die per soon kan wezen? Ja, münheer, daar heb ik een vermoeden van.... en u ook. Behalve uw moeder, zün er nog maar twee personen op de wereld, die in staat zün, om zich in die mate voor u te interesseeren. Markies Aledo.... zei Lorenzo langzaam, met een trilling van ontroering in zün stem, en. HU hield op. zonder verder te durven gaan. Reina voelde zich doodelük ontsteld, om wat ze bü toeval te hooren kreeg, maar nog bleef ze als aan den grond genageld staan, door een kracht, die sterker was dan haar wil. ....en zün kleindochter Reina Solvada’, voltooide Estéban op vasten toon. Denkt u dat? prevelde Lorenzo. U zelf ook, zei de priester lachend. Dat zou een te mooie droom wezen, zei Lorenzo met bevende stem. Grootvader en ik hebben samengespannen. Ik heb hem niets bekend, maar hü weet alles daar ben ik zeker van, zooals ook pater Estéban alles weet, wien ik het in alle nederigheid heb mee gedeeld, op een neveligen en zwaarmoedigen herfstmorgen. Wü nebben een plan beraamd ten behoeve van Lorenzo, en gaan het geheim zinnig ten uitvoer leggen. Daartoe heeft groot vader aan Souza een langen brief geschreven, welks Inhoud hü aan zijn beproefde discretie heeft toevertrouwd. De kwestie is, dat Lorenzo kort geleden een paar steengroeven ontdekt heeft, met de exploitatie waarvan men stellig moet’ begonnen zün in den tüd van de voor- vadanB van den tegenwoordigen bezitter van Ondanks crisis en malaise Gaat de post nog steeds vooruit, Daar zij haar balans warempel Met een batig saldo sluit! Zij staat als een veilig baken, Waar zoo menig despereert, Zij alleen kan rustig zeggen, Dat de zaak nog steeds floreert. Maar het is dan ook geen wonder, Dat het haar geen moeite kost, Daar wij onze hartsgeheimen Toevertrouwen aan de Post! Want wij schrijven liefdesbrieven En dit blijft zoo permanent. Daar het hart in dit soort zakten Absoluut geen crisis kent! Ooms en tantes krijgen brieven, Als een troost tot aan hun graf, Want die,enk’le stuivers zegels Werpen wel hun rente af! Ja, de handel gaat wat slechter, Doch dit zegt daarom nog niet. Dat de Post nu minder brieven In de brievenbussen ziet. Ik wil niet persoonlijk worden, Maar het ligt toch voor de hand, Dat de maanbrief is geworden Tot eèn trouwen, vasten klant! Tante Post is vlug en lenig En haar zegels zijn niet duur. Zij behoudt, ondanks haar leeftijd, Inderdaad haar goed figuur! Zij is ook van alle tantes Zeker wel het best bij kas. Daarom wenschte ik van harte Dat zij.... suikertante was! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Uit een Kamerrede van den minister. De bescheidenheid van onze eischrn schadeloosstelling zal ons in heel de wereld de achting bezorgen, die in de geschiedenis de edelmoedigheid van den overwinnaar steeds verwierf. Wü houden ons thans bezig met het smartelüke en moellüke werk der taxatie der werkelüke schade. Deze gaat aller begrip te boven. Het zü mü vergund, een détail hoe vreeselük zün deze détails! aan te voeren, dat als met bliksemlicht de grootte der schade belicht. De ver bulten de grenzen van Frankrük beroemde pluimveeteelt van Sansargenteuil be staat niet meer. Een heel Dultsch legercorps heeft weken lang geleefd, gebrast van het ge stolen pluimvee, terwül Parijs, ja heel Frankrijk honger leed. Deze ontzettende schade aan den nationalen rijkdom van Frankrük hebben wjj op de onkostenrekening met den belachelük- geringen post van 120 millioen franken geboekt (geroep bü de afgevaardigden: Dat is een fooi, maar geen schadeloosstelling.) Alleen het vaste vertrouwen op het genie van den groeten pa triot Pierre Bravomme. wien het, dat hopen en verwachten wü, moge gelukken, om uit de puinhoopen zün oude groote schepping M roem van Frankrük weer op te richten, heeft ons bewogen, om deze schatting, die als het ware een oorvüg In het gezicht der werkelükheld is. te aanvaarden. Wü elschen voor heel een plulm- vee-lndustrte elgenlük maar één kip! Maar we doen dat alleen daarom, omdat wü er van over, tulgd zün, dat het genie van Frankrük uit deze ééne kip weer een nieuwe pluimveeteelt zal doen ontstaan. Ik ga nu over tot de volgende pos ten der schadeloosstelling De minister sprak dagen, maanden, jaren en is elgenlük nog aan het woord, want er moeten nog altüd drie miillarden door Duitschland worden betaald. De maire aan den boer Pierre Bravomme, Weledele Heer Pierre Bravomme! Wilt U zoo goed zün, de schade, die U tüdens den oor log door de boches hebt geleden, op te geven. De maire Dubois. In het Little Long Lac-gebied in Canada aan den Noordoever van Lake Superior, aan de wes telijke züde, is iets in den geest van een ouder- wetsche goldrush ontstaan door de ontdekking van een paar rüke goudvelden. De jacht naar goud wordt koortsachtig voortgezet in een ge bied van 56 mülen lengte bü 16 mül breedte. 18 dit gebied zün sedert Januari JJ. duizenden claims geregistreerd. In September zün 450 nieu we claims aangevraagd. Goudzoekers, geologen en anderen trekken zoo snel mogelük naar de goudstreek. Er zün zelfs personen, die per vlieg machine zich derwaarts begeven, doch de mees ten reizen per kano de Sturgeonrlvier op. Men kan thans nog niet de juiste waarde sdiatten van de goudontdekklng. doch de regeering van Ontario heeft haar geologen opdracht gegeven een onderzoek in te stellen en een rapport uit te brengen. Een direct resultaat der goldrush is, dat er in de stad Port Arthur vrijwel geen werkloozen meer zün. daar ieder, die zonder werk was, zich naar de nieuwe münstreek heeft begeven of werk gevonden heeft bü handels- firma's, die handel drüven met deze goudzoe kers. ter waarde van 6000 Daar intusschen de waarde van het pluimvee vooral der kostbare soorten, die door Pierre Bravomme werden geteeld minstens tien maal grooter is geworden en de verloren winst der eierleveranties er bü moet worden gerekend, beloopt de schade van dezen heere- boer alleen reeds bü zeer voorzichtige taxatie minstens 150.000 franken. Daar door de roof- komst.van oud-leerlingen, en zü moest te weten komen (als Lorenzo nJ. zün hart bü dien goeden priester had uitgestort), wat de uitwer king was geweest van zekere tüding. die hü dienzelfden dag met de morgenpost uit Madrid ontvangen had. Van het park tot het dorp had Reina een flink kwartier noodlg. De veg was totaal ver laten. Het was dan ook weer, dat men liever binnenskamers bleef. Zü ging een naar een zame straten door, en bevond zich nu voor een oude poort, die toegang gaf tot het plein, dat met acacia’s beplant was. De grijze muren van de kerk teekenden zich af op den acht-ngrond, en daarnaast bevond zich een bescheiden ge bouw. Voor de deur van dit huls hield Reina Maire Dubois aan den Onderprefect. Boer Pierre Bravomme heeft een groot ge deelte van zün pluimvee ten gevolge van re- quisitles door de boches verloren. Voor circa 200 kippen de eieren niet medegereKend werden hem twee mark uitbetaald. Zün schade moet men, de kip per stuk 12 franken, op 2400 franken begroeten. Daarbü zün de verloren ge- gane eieren en de ondergane gemoedsbeweging niet in rekening gebracht. Deze moeten op de zelfde som getaxeerd worden. De gemeente heeft door het afnemen van de belastingkracht van Pierre Bravomme eveneens een aanmerke- lüken schadepost, zoodat de schade in haar ge heel op minstens Plots voelde ik een hevige wind langs mij suizen, ik werd in den schouder gegrepen en met een ruk opgetild. Daar lag ik boven op de slede. Oom Sydney had mü op het nippertje uit de klauwen der beren gered. OnmlddeUük open den wü het vuur op de beesten en wisten er twee te dooden, de andere gingen daarna Ülings aan den haal. Thans vertelde Oom Sydney van zün weder- stil. Die deur bleef altüd open, als bü traditie. Het meisje schoof het gordün opzü, en ging vastbesloten de nette voorkamer binnen, die met bloembakken versierd was. Mag ik? Niemand antwoordde. Uit het aangrenzend vertrek vernam zü de opgewonden stemmen van twee personen, daar de deur half aanstond. Eén van de twee die daar aan net spreken waren, was pater Estéban, en de ander.... De ander zoo leek het Reina, geheel en al bevend en aangedaan was Lorenzo Carvajal in eigen persoon. Nog twee keer herhaalde zü haar vraag. Maar of nu de luide to m van het gesprek de zwakke stem van het meisje overheerschte, dan wel zü zelf, in haar ontroe ring, niet luid genoeg sprak, een feit was het, dat niemand op haar vraag antwoordde. Ont steld bleef Reina midden in de xamer staan, terwül ze den blik strak gericht hield op de deur, die voor haar het karakter van een raadsel begon te krügen. Door de paneelen van matglas drong een zwak llchtschünsel, dat zich nauwelüks op de nelder-roode vloertegels van het vertrek afteekende, waarop de voetstappen van den bezoeker vochtige plekken hadden achtergelaten, van de voordeur naar cFn kap stok. waaraan een regenjas en een .ioed hingen, die het meisje maar al te goed herkende, en van dit eenvoudige meubelstuk .laar de geheimzin nige tusschendeur. En wat denkt er nu van, meneer pastoor? hoorde zü den rentmeester van naar groot vader met een zekere bezorgdheid zeggen. Kük eens, meneer Carvajal, wü priesters 1 wist hü dat Sylvia van hem hield, er was toch iets in haar, iets als vooroordeel of vrees, dat hü raadselachtig en pünlük vond. Frans Lesly was een vondeling, op een kouden avond door zün pleegouders opgenomen voor de stoep van hun winkel. De Lesly’s had den Frank als zoon geadopteerd ze hadden geen kinderen en Frank was vooruitgeko men. Hü had al z’n krachten gegeven aan „de zaak” en was hard en berekenend geworden. De oude winkel werd een warenhuis. Vóór z'n pleegouders stierven, zagen ze de groene auto's van Lesly bestellingen uitvoeren in alle wüken van Glasgow. Frank Lesly verkocht al les, kon zich alles permitteeren en had alles, maar een hart had hü niet, zei men i Hü ontmoette Sylvia, de eenige dochter van lord Crawford. Een maand later vroeg hü haar en kreeg het jawoord. Lord Crawford, een rüke grondbezitter, was woedend. Maar Sylvia zette door en Frank liet nergens gras over groeien. De villa was al gemeubeld. Lesly zat alleen in z'n rookkamer op den avond voor z'n trouwdag en dacht ha over den zweem van vrees of twüfel. dten hij nu en dan in de blikken züner aanstaande vrouw zag. Wat was er tusschen Sylvia en hem? „Een vrouw om u te spreken, münheer zei z'n huisknecht. „Ze zegt, dat ze Blunt heet. Ik zei, dat u niet thuis was. maar ze wist van wel. Ze blüft maar aandringen „Laat haar maar hier komen," zei Lesly blü met de afleiding. Ze kwam binnen, klein, grijs en nat het legende in kale zwarte kleeren De scherpe oogen van Lesly namen haar, wantrouwend, half toegeknepen op. De vrouw stond stil en zei, zacht en eenvou dig: „Ik ben je moeder." Frank was niet onvoorbereid op zoo iets. Rük- dom brengt altüd bloedverwanten te voorschün. .Zoo," antwoordde hü Üzig Ze knikte en keek hem ademloos aan. „Gaat u door," zei hü- „*t Is de waarheid. Geloof je me niet? „Ik zelf heb dat medaillonnetje met touwtje om Je hals gebonden, en Je op de stoep gelegd. Ik heb gewacht tot juffrouw Lesly je mee naar binnen had genomen. Ik heb je on telbare malen gezien.... als baby, als school jongen, en later, toen je in den winkel hielp. „Iedereen kent mün geschiedenis,” merkte hü op met een tikje spot in z’n stem. Die vrouw had natuurlUk gewacht, tot hü op trouwen stond. Zü vermoedde, dat hü dan wel over de brug zou komen om publiciteit te ver- müden. Wat zouden de kranten gnuiven van zoo’n verhaal. Wat een wapen zou de oude lord Crawford er in vinden! Hü geloofde geen woord van haar bewering. Zü was een bedriegster. „U zult uw bewering moeilijk kunnen bewü- zen,” sprak hü kalm. „Geloof je me niet?” vroeg ze in zwak ver wijt. „Je hebt een moedervlekje hoog onder je linkerarm, en een lltteeken op je enkel Daar heb je je eens gebrand. Dat zal er nog wel zün.” Het lltteeken was büna onzichtbaar, büna •-ergeten. Met plotsellngen schrik keek hü haar aan. „Waarom bent u.... weggebleven?” vroeg hü. Ze ging zitten en antwoordde: „Je vader is gister gestorven.” „Waarom moest u daarop wachten?” Hü voelde geen ontroering, geen weekheid. Al was zü z’n moeder, ze had hem 35 jaar geleden op een stoep gelegd. ,Jk wilde niet, dat hü je ooit zou zien. Je bent geboren terwül hü voor 't eerst in de ge vangenis zat. Den avond vóór hü er uit kwam, heb ik Je bü Lesly gebracht. Hü heeft nooit ge weten dat je er was.” „Toen hü voor 't eerst zatmerkte Frank op. „Hü had valsch geld gemunt, en later heeft bü....” Frank Lesly luisterde naar de details. Om trent de loopbaan van z'n vader, wiens leven den vorigen dag in de gevangenis geëindigd was. Ze schreide, terwül ze sprak. „Ik heb je al die jaren in 't oog gehouden, ging ze voort .Ik was zoo trotschIk had zoo graag gesproken! Je bent me op straat voorbü gegaan. Ik heb buiten op Lesly ge wacht en je zien wegrüden in je grooten auto. Waar vroeger die stoep geweest is, is nu een groote rooster. Daar heb ik zóóveel avonden gestaan.” Eensklaps nam Frank de telefoon van den baak, vroeg een nummer, wachtte en zei„Mee Lesly. Is mr. Vagrant daar? Mooi. Wilt u dan vragen of hij direct bü me kan komen?” Hü hing dc telefoon weer op. „Vóór ik eenigen stap in dit geval doe, wil ik m’n advocaat spreken,” zei hü; „uwe bewü- zen lüken me niet voldoende De vrouw knipperde met de oogen. „Waarom zou ik liegen, Geoffrey?” „Had u me zoo genoemd?” Zü knikte, tastte in de plooien van haar algemeen. I glimmende japon en haalde er een papier uit. „„n „Je geboortebewüs.” sprak ze. HU las: „Geoffrey Blunt,” en keek de vrouw weer aan. Dat „waarom zou ik liegen, Geof frey?" had zoo oprecht, zoo overtuigend ge klonken. „Geloof Je me niet?” vroeg ze weer, verwon- ■«■SMtMMeSeiStSStHSSSSSIMSSSSStSStMSItIHIlltSt i i sssissstsitssissssissesssssssisetssstesssasefsseeitsig als ik gedaan heb?” Op dit oogenblik diende de huisknecht mr. Vagrant aan. De advocaat kwam binnen. Frank Lesly bracht hem direct op de hoogte. Vagrant ondervroeg de vrouw en Frank keek haar aan. „Wat zat er in dat medaillon?” was een der vragen van Vagrant. Dat wist Lesly zelf niet. Het medaillon was zoek geraakt een maand nadat z’n pleegouders hem hadden opgenomen. „Een bloem van haar; moeder.” zei de weduwe De advocaat keek Lesly aan. „Dat klopt,” zei hü- „Mevrouw Lesly, uw pleegmoeder, heeft 't me kort vóór haar dood verteld." „Ik ben overtuigd.” zei Frank Hü stond op ging naar 't raam en keek raar buiten. De zoon van een misdadiger! Die armzalige vrouw, z’n moeder. Hü dacht aan lord Crawford, die toch al zoo op hem neerkeek; hü dacht aan Sylvia. Svlvla moet het weten.” zei hü opeens. „WH Je even naar haar toeloopen, Vagrant? Zeg, dat ik de beslissing geheel aan haar laat.” Hü beheerschte zich, maar z’n wangen waren bleek .Bel. zoo noq^ig. de kranten op en zeg dan dat ’t huwelijk is uitgesteld omdat ik ziek ben.” 'loen de advocaat het vertrek verlaten had vroeg de moeder: „Is dat die blonde Jonge dame, die loopt als een koningin?” „Lady Sylvia Crawford.” zei hü, „Ja.” „Kun je hem niet met de telefoon tegen hou den? Zeg hem, dat hü ’t niet moet vertellen.” „Ik ben niet van plan hem tegen te houden." „Wat zou ze zeggen?” „Ik weet het niet; X is een moeilük geval voor haar." „Niet, als ze van Je houdt.” „Zelfs als ze van me houdt; maar ik praat bever niet over haar.” „Je bedoelt,” hernam ze. „dat ik niet over haar mag praten. Dacht je, dat ik 35 Jaar ge wacht had. om dan terug te komen en Je leven te vernielen? Dacht je, dat een moeder dat kon? Ik wou Je zien en spreken en Je de waarheid vertellen. Ik dacht, dat je misschien een rustig huisje voor me wist, waar ik Je, af en toe, een heel enkelen keer, op kon zoeken. Bel hem op Geoffrey; zeg dat ik weg ben, dat ik nooit meer terug kom. Dacht je, dat ik één oogenblik rust zou hebben, als ik tusschen jou en je meisje kwam? Zoon egoïst ben ik niet.” Ze was naar hem toe gekomen en had haar vagere, afgewerkte hand op z’n arm gelegd. Wat veranderde dat bevende lachje haar slappe (rekken. Hü zag nu geen schamel vrouwtje meer in haar. Ook hü begon te beven, terwül hü haar aanzag Zü wilde haar hand terug trekken, maar hij hield haar vast .Been moeder," sprak hü, „voortaan zorg ik voor u.” Terwül hü sprak, deed Vlagrant de deur open en Sylvia Crawford kwam binnen: Het meisje stond bü de boekenkast en keek naar Frank Lesly. Hij raadde, hoe ze zich voelen moest. Afkomst en omgeving spraken in haar. Opeens oegreep hü dat het de onzekerheid van z’n geboorte, het zich bewust zün van standsverschil moet zijn, dat in Sylvia, die zonderlinge vrees of schuwheid veroorzaakt had. „Heeft Vagrant het Je verteld?” vroeg hü vriendelük. „Toen ze hoorde, dat ik morgen zou trouwen, wilde ze wew gaan, voorgoed, alsof ze er nooit geweest was. Jk heb geweigerd Sylvia, 't Is.... m’n moeder” „Ik ben Hier gekomen.... met mr. Vagrant om te zien wat je besloten hadt.” zei het meisje. „Nu zal i k mün besluit nemen.” Haar oogen stonden beider en haar gelaats trekken waren bewogen en Frank vroeg zich al of ze zou gaan lachen of schreien. Toen trad ze vlug naar voren en legde een om de schouders van het vrouwtje. De keek zenuwachtig op. „Van avond.' zei Sylvia, „hebt u een zoon ge vonden en een dochter," en ze drukte een kus op het gerimpelde voorhoofd der moeder van Frank Lesly. hebben een tamelük andere manier van zekere dingen te zien, dan u menschen van de wereld. Wat moet ik er elgenlük van zeggen? Maar omtrent eer en waardigheid kunnen alle menschen toch maar één opvatting hebben, pater Estéban. meende Lorenzo. Dus u wenscht onomwonden mün meenlng te kennen? Dan zal ik^u die ronduit zeggen, temeer, daar u speciaal er voor gekomen bent, om mü te raadplegen.’ Ik weet niet, of het, volgens de opvattingen van de wereld, al dan niet pas geeft, om aan te nemen, wat men iemand geeft, als men het geeft met een fün- gevoeligheid en oprechte genegenheid, als waar mee men u nu dat recht op den titel van uw voorvaderen gegeven heeft. Maar zooals ik de dingen zie. zeg ik van wél, münheer. Ik geloof, dat men alles kan aannemen, wat in liefde wordt aangeboden. En u heeft er in het minst niet aan te twüfelen, zooals ik zelf er ook niet aan twüfel. dat de persoon, die u deze attentie bewüst, u goed begrijpt, en u zeer genegen is. U ziet, dat die persoon _ot uw diepste wezen is doorgedrongen, doori uw ge heimste gedachten te raden. En dkt, mjnheer, is niet mogelük, zonder héél goede geestelüke oogen te hebben nJ. de oogen van de liefde. Bovendien, bedenk wel, dat het geen geld is, wat ze u aanbieden. Niettemin moet het tamelük wat geld ge kost hebben, wierp Lorenzo tegen, maar half overtuigd. Reden te meer, om de attentie op haar volle waarde te schatten, niet zoozeer om wat het kost, maar omdat het feit, dat de persoon, Zware wolken pakten zich samen boven het gebergte in de richting van Ruiselares. Een krachtige en scherpe wind huüde door de takken der sinaasappelboomen en deed de trassen der vruchten, die reeds kleur begonnen te krijgen, heftig heen en weer bewegen. Het was een triestige en sombere namiddag in den laten herfst. Reina vocht dapper tegen de moeHükheden van den weg, zette haar kraag hoog op, en versnelde haar pas, terwül zü vastberaden de poort van het park ultglng. Zü moest pater Estéban spreken, vóór zü naar het pensionaat ging, ter gelegenheid van de feestelüke büeen- Aledo, en dat hü grootvader zulk een welom schreven plan tot exploitatie heeft vcorgelegd, dat allen, die er inzage van gehad hebben, het als een aanzienlüke bron van lnkoms.cn be schouwen voor de toch al rijke bezitting. Vol erkentelükheid nu heeft grootvader die zon der twüfel verlangend was, om de inkomsten van zün rentmeester te vermeerderen, teneinde hem financieel geheel onafhankeHjk te maken, zoodat hü te eeniger tüd een eigen huishouden zal kunnen oprichten, zonder dat het zün moeder aan iets zal ontbreken hem een be langrijk deel in de exploitatie van de groeve aangeboden. Doch Lorenzo, altüd in 'ie weer met zün overdreven opvattingen van eer, die hem van het eerste oogenblik af gekenmerkt hebben, sinds hü zün leven opnieuw begon, wees het aanbod van grootvader glimlachend af, en verklaarde vervolgens, met tranen in de oogen, dat, al werkte hü dag en nacht voor de welvaart van het huis Aledo, hü toch nog niet voldoende de edelmoedigheid an den mar kies vergelden kon. Grootvader, die erg fün- gevóelig is, en de teergevoeligheid van Car vajal maar al te goed begreep, drong niet ver der aan, maar zocht en vond een middel, om den jongeman een dienst te bewüzen, dien hü niet zal kunnen weigeren. En dat is dit. Als erfgenaam van zün vader, markies Carvajal, is Lorenzo niet In het bezit van den titel, daar hü de successierechten niet betaald beeft. Dat heeft zün flnancleele toestand hem niet ver oorloofd. En nu is grootvader daarmee bezig, door bemiddeling van Souza. We gaan Lorenzo een groote vreugde bereiden. Ik geloof niet, dat op dit blad Ziln Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f bij een qngeval met OCfi bU verlies van een hand f 1 DC 5Ü verlies van een f Cfl bü een breuk van l ffj bü verliee van ’ll ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelüken afloop f een voet of een oog f 1 Lü. duim of wijsvinger f We-been of arms anderen vinger Dubois, Maire.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 19