DE OORLOGSSCHATTINGEN
3vet utt&aal van den dag
Gelouterd
r@
Bootz Record
I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
1
EEN AARDIGE SATYRE
DE POST
GEEN SPRAKE VAN!
Cube
sl
3.60 PER LITER
DAT KIND MOET rfilSSCHE LUCHT EN ZON
O'DOKTER, BEDOELT U PADION
genéver
1
i I
d
Fantastische bedragen
Een verdronken leger
I Het besluit van
Lady Sylvia
Gold-rush in Canada
n.
m.
I
SPAANSCH
HET
NAAR
w.
•t
RT'1«
L
Voor iedere oude Soepkip eischte
Frankrijk een malsche poularde
terug
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
V.
iiiniinniiiiiiiniiiitc
m’n
De Prefect.
s
VL
Lesly,
een
I.
Pierre Bravomme.
in
de
gevangenis
IV.
Toen had hij bemerkt, dat ik van de slede
XXI
men
Zij moest pater
November
(Wordt vervolgd).
1
t
varen. Toen hü om de Ijsblokken heen zwenkte,
was hij eensklaps midden in een troep ijsberen
terecht gekomen. Hij had direct zijn pistool
getrokken en op een der dieren gevuurd, waar
bij hij raak trof. Eenige andere waren door de
propeller getroffen en de rest had van der.
schrik het hazenpad gekozen.
hij zijn overdreven opvattingen zóóver zal drij
ven, dat hjj die fijne attentie niet aanneemt.
We bekeken thans de gedoode beren. Het
waren flinke knapen en het was Jammet dat
we ze niet mee konden nemen. De pelzen en
het vleesch zouden ons best te pas kunnen
komen.
Een advertentie behoeft geen -kapitalen- te
koeten. Plaats maar eens een Omroeperl Rubri-
jeering en gelijkvormlge setwtjsa. Billijk ban»
delstarief.
was verdwenen. Eerst dacht Oom, dat ik mis
schien door een der dieren van de slede was
afgesleurd, maar hij ontdekte niets. Onmiddel-
lijk wendde hij daarop de slede en keerde terug
langs het spoor, daar hij vermoedde, dat ik
misschien van de slede was afgevallen en mis
schien wel gewond hier of daar zou ligger.. Een
der beren was daarna weer op hem afgekomen,
doch ook dit beest had hij met een welgemikt
J
1 a
?1
1
De eerste teleurstelling zal over me zijn heen
gegaan, en omzichtig en met minder goed
Vertrouwen zal Ik voortgaan langs den weg,
dien de Voorzienigheid voor mij uitstippelt....
De boer Pierre Bravomme aan den maire.
De verdoemenswaardige boches hebt en van
mijn twee kippen er een afgenomen en daar
voor twee mark betaald. Daar een klo thans
minstens twaalf franken kost en mijn kip. als
zij in mjjn bezit was gebleven, mjj minstens
tot op den huldigen dag 200 eieren, één frank
per stuk, sou hebben opgeleverd, lijd ik dus
een schade van minstens 211 franken, 60 cen
times.
tochten der Dultschers de pluimveeteelt van
deze streek, die op den hoogsten trap van bloei
stond, volkomen vernietigd is. zal het herstel
van dit bedrijf minstens op 3 A 4 millioen fran
ken komen te staan, waarbij het zlelelljoen der
bevolking niet eens in rekening is gebracht.
De Onderprefect.
UIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIII
B
schot kunnen dooden. Daarna was hi] full
speed de vluchtende beren achterna gesneld en
had op die manier mij ontdekt.
derd. Ze vertel
de hem allerlei
kleinigheden uit
z’n kinderjaren,
die hjj zelf niet
meer wist. „Zou
één vrouw op Je
gelet hebben zjo-
1 het jaar 1921 had de Entente eindelijk
iet bedrag der oorlogsschatting, dat rultsch-
and zou moeten betalen en hetwelk in het
Verdrag van Versailles blanco was gelaten op
de conferenties van Londen en Parijs vastge
steld. Het bedroeg om en om een half
honderd milllarden goudmarken. Duirschland
verklaarde natuurlijk dit bedrag nooit 'e kun
nen betalen. En heeft net ook in de verste verte
niet betaald. De specificaties vooral, die Frank
rijk had ingediend, waren méér dan fantastisch.
De Dultsche pers in die dagen gebru'kte in
verband met de oorlogsschatting met graagte
de kip als vergelijkingsobject, natuurlijk wegens
de onwillekeurige gedachten-associatie met
„plukken”. Geeft „eierrelches Huhn" ts Ger-
rnanje meer, maar een nalfverbongerde haan,
jammerde toen Tante Voss, die helaas in het
Derde Rijk ontsliep.
En Theodor Wolff schreef in het „Bert Ta-
geblatt” raak, dat Frankrijk voor iedere oude
soepkip een malsche poularde terugeischte Op
een kip bouwde toen de „Berl. Morgenp 'st” een
pracht van ’n satyre, die echter een ernstlgen
ondergrond had. Het satyrisch stukje hekelde
de alles overtreffende Fransche afpersingen
op het gebied der schadeloosstelling Temidden
der vele oorlogsherinneringen in deze dagen,
mag een stuk „vredeswerk" niet ontbreken Zie
hier dan de berekening van één schadeloos
stelling;
vruchten, die reeds
heftig heen en weer
„Je geboortebewijs,” sprak ze.
Hij las: „Geoffrey Blunt,” en keek de vrouw
weer aan. Dat „waarom zou ik liegen, Geof
frey?” had zoo oprecht, zoo overtuigend ge
klonken.
„Geloof je me niet?” vroeg ze weer, verwon-
De prefect aan den minister.
Ik heb. Excellentie, de eer, U hierdoor in ken
nis te stellen met de schadetaxatie in mijn dis
trict. Ik vestig vooral de aandacht van üw
Excellentie op het te vuur en te zwaarc huis
houden der Duitsche soldatesks in de pluimvee-
plantages van den heer Pierre Bravomme. een
der grootste pluimveehouders van Frankrijk
Een op onvergelijkelijke hoogte staande land
bouwindustrie, waarin vroeger duizenden werk
lieden arbeid vonden is voor jaren vernietigd.
In de bescheiden taxaties, die ik uit ae beoroefde
streek ontving, en die nog geen vier millioen
bedragen, zijn de gevolgen (een kwestie van
Jaren!) dezer vernietiging niet lnbegre;>en Dit
overwegende, en tevens het feit, dat naar den
toenmallgen koers 4 millioen thans een tien
voudige waarde hebben, heb ik de onkosten van
Sansargenteuil in mijn begrooting op slechts 65
millioen aangegeven, waarbij ik Uw Excellentie
eerbiedig overweging geeft, om. gezien bet
vreeselijke lijden der beproefde bevolking, de
som naar boven af te ronden.
A 1 wist hjj dat Sylvia van hem hield, er
Z-\ was toch iets in haar, iets als vooroordeel
x of vrees, dat hü raadselachtig en pijnlijk
vond. Frans Lesly was een vondeling, op een
kouden avond door zijn pleegouders opgenomen
voor de stoep van hun winkel. De Lesly’s had-
aen Frank als zoon geadopteerd ze hadden
geen kinderen en Frank was vooruitgeko
men. Hij had al z’n krachten gegeven aan „de
zaak” en was hard en berekenend geworden.
De oude winkel werd een warenhuis Vóór
z’n pleegouders stierven, zagen ze de groene
auto’s van Lesly bestellingen uitvoeren in alle
wijken van Glasgow. Frank Lesly verkocht al
les, kon zich alles permitteeren en had alles,
De onderprefect aan den prefect.
De begrooting der schade in het bijzonder
zwaar getroffen dorp Sansargenteuil heeft tot
resultaat gehad, dat geconstateerd werd, dat
de rUke pluimveeteelt van dit dorp bijna ge
heel ten gronde is gegaan. Om maar een voor
beeld te noemen, de uitgebreide pluimveestallen
van den kippenboer Pierre Bravomme zUn na
genoeg gehéel leeggeplunderd. Uit het clfldeele
rapport blUkt. dat er alleen uit één reeds kippen
ter waarde van 6000 franken werden gestolen.
Daar intusschen de waarde van ndi pluimvee
vooral der kostbare soorten, die door Pierre
Bravomme werden geteeld minstens tien
maal grooter is geworden en de verloren
winst der eierleveranties er bü moet worden
gerekend, beloopt de schade van dezen heere-
boer alleen reeds bU zeer voorzichtige taxatie
minstens 150.000 franken. Daar door de roof-
Pk>ts voelde ik een hevige wind langs mij
suizen, ik werd in den schouder gegrepen en
met een ruk opgetild. Daar lag ik boven op de
slede. Oom Sydney had mü op het nlppertie uit
de klauwen der beren gered. OnmiddellUk open
den wij het vuur op de beesten en wisten er
twee te dooden, de andere gingen daarna
ijlings aan den haal.
Thans vertelde Oom Sydney van zün weder-
iiiiiiiiiiiiiniiiiiitiiitiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiö
Grootvader en ik hebben samengespannen. Ik
heb hem niets bekend, maar hü weet alles daar
ben ik zeker van, zooals ook pater Estéban alles
weet, wien ik het in alle nederigheid heb mee
gedeeld, op een neveligen en zwaarmoedigen
herfstmorgen. Wü hebben een plan beraamd
ten behoeve van Lorenzo, en gaan het geheim
zinnig ten uitvoer leggen. Daartoe heeft groot
vader aan Souza een langen brief geschreven,
welks Inhoud hU aan Zlin beproefde iiscretie
heeft toevertrouwd. De kwestie is, dat Lorenzo
kort geleden een paar steengroeven ontdekt
heeft, met de exploitatie waarvan men stellig
moet begonnen zijn in den tüd van de voor
vaderen van den tegenwoordlgen bezitter van
Ondanks crisis en malaise
Gaat de post nog steeds vooruit,
Daar zij haar balans warempel
Mét een batig saldo sluit!
Zij staat als een veilig baken,
Waar zoo menig despereeft,
Zij alleen kan rustig zeggen,
Dat de zaak nog steeds floreert.
Maar het is dan ook geen wonder,
Dat het hddr geen moeite kost.
Daar wij onze hartsgeheimen
Toevertrouwen aan de Post!
Want wij schrijven liefdesbrieven
En dit blijft zoo permanent,
Daar het hart in dit soort zaken
Absoluut geen crisis kent!
Ooms en tantes krijgen brieven,
Als een troost tot aan hun graf.
Want die enk’le stuivers zegels
Werpen wel hun rente af!
Ja, de handel gaat wat slechter,
Doch dit zegt daarom nog niet,
Dat de Post nu minder brieven
In de brievenbussen ziet.
Ik wil niet persoonlijk worden,
Maar het ligt toch voor de hand,
Dat de maanbrief is geworden
Tot een trouwen, vasten klant!
Tante Post is vlug errlenig
Én haar zegels zijn niet duur.
Zij behoudt, ondanks haar leeftijd,
Inderdaad haar goed figuur!
Zij is ook van alle tantes
Zeker wel het best bij kas
Daarom wenschte ik van harte
—Dat zij.... suikertante was!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
l s
den vorigen dag in de gevangenis geëindigd
was. Ze schreide, terwijl ze sprak.
„Ik heb je al die jaren in t oog gehouden,
ging ze voort .Ik was zoo trotsch.... Ik had
zoo graag gesproken! Je bent me op straat
voorbU gegaan. Ik heb buiten op Lesly ge
wacht en je zien wegrijden in je grooten auto.
Kolrnel Backström, een Zweedsch militair ge
schiedkundige, die eenigen tüd in Polen ver
toeft in verband met de onderzoekingen om
trent de veldtocht van Karel XII, heeft een
tot op heden onbekende tragische gebeurtenis
in Zwedens historie onthuld, waarvan het ge
heim op den bodem van een meer ligt.
In den nacht van den 19den Januari 1657
deden Poolsche troepen een aanval op het leger
van Karel Gustaaf X. BU het gevecht, dat
plaats vond te Godziszewo dicht bü Danzig,
vielen 1600 Zweedsche soldaten. Zü werden be
graven in een grafheuvel, die nog steeds de
f „Zweedsche heuvel” genoemd wordt.
Kolonel Backström heeft ontdekt dat het
Zweedsche leger dat uit 1800 man en 300 mu
nitiewagens bestond, gedwongen werd over het
bevroren Stezyk-meer te vluchten. Toen ze on
geveer in het midden waren, brak het Us echter
en verdween het leger in de diepte. Het meer
vroor weer toe en bleef drie maanden dicht.
Twee jaar lang bleef het water besmet en
stierven de visschen erin.
Men heeft bü de laatste onderzoekingen wa
penen op den bodem van het meer gevonden,
die het oude verhaal bevestigen en deze ont
dekking heeft in Polen zoo veel belangstelling
opgewekt, dat men besloten heeft duikers den
bodem van het meer te laten onderzoeken. Men
verwacht groote resultaten van deze onderzoe
kingen.
In het Little Long Lac-gebied in Canada aan
den Noordoever van Lake Superior, aan de wes
telijke zUde, is iets in den geest van een ouder-
wetsche goldrush ontstaan door de ontdekking
van een paar rUke goudvelden. De Jacht naar
goud wordt koortsachtig voortgezet in een ge
bied van 56 mUlen lengte bü 16 mUl breedte.
In dit gebied zUn sedert Januari jl. duizenden
claims geregistreerd. In September zUn 450 nieu
we claims aangevraagd. Goudzoekers, geologen
en anderen trekken zoo snel mogelUk naar de
goudstreek. Er zUn zelfs personen, die per vlieg
machine zich derwaarts begeven, doch de mees
ten reizen per kano de Sturgeonrivier op. Men
kan thans nog niet de juiste waarde s<i ratten
van de goudontdekklng. doch de regeering van
Ontario heeft haar geologen opdracht gegeven
een onderzoek in te stellen en een rapport
uit te brengen. Een direct resu.taat der goldrush
is, dat er in de stad Port Arthur vrijwel geen i
werkloozen meer zUn. daar leder, die zonder
werk was, zich naar de nieuwe mUnstreek heeft
begeven of werk gevonden heeft bü handels-
firma’s, dié handel drUven met deze goudzoe- I
kers.
De maire aan den boer Pierre Bravomme,
Weledele Heer Piöre Bravomme 1 Wilt U
zoo goed zün. de schade, die U tUdens den oor
log door de boches hebt geleden, op te geven.
De maire Dubois.
i
Aledo, en dat hü grootvader zulk een welom
schreven plan tot exnloitatle heeft vcorgelegd,
dat allen, die er Inzage van gehad hebben, het
als een aanzienlUke bron van inkomsten be
schouwen voor de toch al rUke bezitting. Vol
erkentelUkheid nu heeft grootvader die zon
der twijfel verbuigend was, om de inkomsten
van zUn rentmeester te verméerderen, teneinde
hem financieel geheel onafhankelUk te maken,
zoodat hU te eeniger tüd een eigen huishouden
zal kunnen oprichten, zonder dat het zUn
moeder aan iets zal ontbreken hem een be
langrijk deel in de exploitatie van de groeve
aangeboden. Doch Lorenzo, altUd in Ie weer
met zUn overdreven opvattingen van eer, die
hem van het eerste oogenblik af gekenmerkt
hebben, sinds hü zün leven opnieuw begon,
wees het aanbod van grootvader glimlachend
at, en verklaarde vervolgens, met tranen in de
oogen. dat, al werkte hU dag en nacht voor
de welvaart van het huis Aledo, hU toch nog
niet voldoende de edelmoedigheid an den mar
kies vergelden kon. Grootvader, die erg fün-
gevoelig Is, en de teergevoeligheid van Car
vajal maar al te goed begreep, drong niet ver
der aan, maar zocht en vond eén middel, om
den jongeman een dienst te bewUzen, dien hü
niet zal kunnen weigeren. En dat is dit. Als
erfgenaam van zUn vader, markies Carvajal, is
Lorenzo niet in het bezit van den titel, daar
hU de successierechten niet betaald heeft. Dat
heeft zün financieele toestand hem met ver
oorloofd. En nu is grootvader daarmee bezig,
door bemiddeling van Souza. We gaan Lorenzo
een groote vreugde bereiden. Ik geloof niet, dat
die ze u bewezen heeft, niet geaarzeld heeft,
om zUn doel te bereiken, al moest het uem wat
kosten, te verstaan geeft, dat u in de achting
van dien persoon (wie het dan ook zü) veel
meer waard bent dan geld.
Er verliepen enkele oogenbllkken, gedurende
welke men nauwelUks iets anders vernam aan
het regelmatig getiktak van een oude klok, die
in een hoek van het vertrek stond.
En hebt u geen vermoeden, wie die per
soon kan wezen?
Ja, mUnheer, daar heb ik een vermoeden
van.... en u ook. Behalve uw moeder, zün er
nog maar twee personen op de wereld, die in
staat zün, om zich in die mate voor u te
interesseeren.
Markies Aledo.... zei Lorenzo langzaam,
met een trilling van ontroering in zün stem,
en....
HU hield op, zonder verder te durven gaan.
Reina voelde zich doodelijk ontsteld, om wat ze
bU toeval te hooren kreeg, maar nog bleef ze
als aan den grond genageld staan, door een
kracht, die sterker was dan haar wil.
en zUn kleindochter Reina Solvadal,
voltooide Estéban op vasten toon.
Denkt u dat? prevelde Lorenzo.
U zelf ook, zei de priester lachend.
Dat sou een te mooie droom wezen, zei
Lorenzo met bevende stem.
Maire Dubois aan den Onderprefect.
Boer Pierre Bravomme heeft een gr<ot ge
deelte van zUn pluimvee ten gevolge van re-
qulsities door de boches verloren. Voor circa
200 kippen de eieren niet medegerekend
werden hem twee mark uitbetaald. ZUn schade
moet men, de kip per stuk 12 franken, op 2400
franken begroeten. DaarbU zUn de verloren ge-
gane eieren en de ondergane gemoedsbeweging
niet in rekening gebracht. Deze moeten op de
zelfde som getaxeerd worden. De gemeente
heeft door het afnemen van de belastingkracht
van Pierre Bravomme eveneens een aanmerke-
lUken schadepost, zoodat de schade in haar ge
heel op minstens 6000 franken is te schatten.
Dubois, Maire.
stil. Die deur bleef altjjd open, als bU traditie.
Het meisje schoof het gordUn opzU, en ging
vastbesloten de nette voorkamer binnen, die
met bloembakken versierd was.
Mag ik?
Niemand antwoordde. Uit het aangrenzend
vertrek vernam zU de opgewonden stemmen van
twee personen, daar de deur half aanstond.
Eén van de twee die daar aan -iet spreken
waren, was pater Estéban, en de ander....
De ander zoo leek het Reina, geheri en al
bevend en aangedaan was Lorenzo Carvajal
in eigen persoon. Nog twee keer herhaalde zU
haar vraag. Maar of nu de lulde torn van
het gesprek de zwakke stem van het meisje
overheerschte, dan wel zU zelf, in haar ontroe
ring, niet luid genoeg sprak, een feit was het,
dat niemand op haar vraag antwoordde. Ont
steld bleef Reina midden in de kamer staan,
terwUl ze den blik strak gericht hield op de
deur, die voor haar het karakter van een
raadsel begon te krUgen. Door de paneelen van
matglas drong een zwak llchtschUnsel, dat zich
nauwelUks op de nelder-roode vloertegels van
het vertrek afteekende, waarop de voetstappen
van den bezoeker vochtige plekken hadden
achtergelaten, van de voordeur naar <l»n kap
stok, waaraan een regenjas en een ..oed hingen,
die het meisje maar al te goedherkende, en van
dit eenvoudige meubelstuk uaar de geheimzin
nige tusschendeur.
En wat denkt er nu van, meneer pastoor?
hoorde zU den rentmeester van naar groot
vader met een zekere bezorgdheid eggen.
KUk eens, meneer Carvajal, wU priesters
Zware wolken pakten zich samen boven het
gebergte in de richting van Rulselares. Een
krachtige en scherpe wind huilde door de takken
der slnaasappelboomen en deed de trossen der
kleur begonnen te krUgen,
bewegen. Het was een
triestige en sombere namiddag in den laten
herfst.
Reina récht dapper tegen de moeilijkheden
van den weg, zette haar kraag noog op, en
versnelde haar pas, terwUl zU vastberaden de
poort van het park uitging.
Estéban spreken, vóór zU naar liet pensionaat
gtng, ter gelegenheid van de feestelUke bijeen
komst van oud-leerlingen, en zU moest te weten
komen (als Lorenzo nJ. zUn hart bU dien
goeden priester had uitgeatort), wat de uitwer
king was geweest van zekere tUdlng. die hU
dienzelfden dag met de morgenpost uit Madrid
ontvangen had.
Van het park tot het dorp had Reina een
flink kwartier noodlg. De veg was totaal ver
laten. Het was dan ook weer, dat men liever
binnenskamers bleef. ZU ging een naar een
zame straten door, en bevond zich au voor een
oude poort, die toegang gaf tot het plein, dat
met acacia's beplant was. De grijze nuren van
de kerk teekenden zich af op den acht--, trond,
en daarnaast bevond zich een bescheiden ge
bouw. Voor de deur van dit huis aleld Reina
7" j-c -uingsvoorwaarden tegen f bU levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f 'ECfï bU een ongeval met f OCfl bij verlies van een hand f 1 QC olj verlies van een f by een breuk van f jtfl by verlies van 'n
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeljjken afloop S een voet of een oog f k luim of wijsvinger I sz(/»“been of arms Ttre* anderen winger
hebben een tamelUk andere manier van zekere
dingen te zien, dan u menschen van de wereld.
Wat moet Ik er eigenlUK van zeggen?
Maar omtrent eer en waardigheid kunnen
alle menschen toch maar één opvatting hebben,
pater Estéban, meende Lorenzo.
Dus u wenscht onomwonden mUn mcenlng
te kennen? Dan zal ik u die ronduit zeggen,
temeer, daar u speciaal er voor gekomen bent,
om mU te raadplegen. Ik weet niet, of het,
volgens de opvattingen van de wereld, al dan
niet pas geeft, om aan te nemen, wat
iemand geeft, als men het geeft met een fUn-
gevoellgheid en oprechte genegenheid, als waar
mee men u nu dat recht op den titel van
uw voorvaderen gegeven heeft. Maar zooals ik
de dingen zie, zeg ik van wél. mUnheer. Ik
geloof, dat men alles kan aannemen, wat in
liefde wordt aangeboden. En u heeft er in het
minst niet aan te twUfelen, zooals ik zelf er
ook niet aan twyfel, dat de persoon, die u
deze attentie bewUst, u goed begrijpt, en u zeer
genegen is. U ziet, dat die persoon Xt uw
diepste wezen is doorgedrongen, door uw ge
heimste gedachten te raden. En dkt, mjnheer,
Is niet mogfehjk, zonder aéél goede geesteiyke
oogen te hebben nJ. de oogen van ie liefde.
Bovendien, bedenk wel, dat het geen geld is,
wat ze u aanbieden.
Niettemin moet het tamelUk wat geld ge
kost hebben, wierp Lorenzo tegen, maar half
overtuigd.
Reden te meer, om de attentie op haar
volle waarde te schatten, niet zoozeer om wat
bet kort, maar omdat het feit, dat de persoon.
1 op dit blad rijh Ingevolge de verzekei
AllC aOOlUlf! S ongevallen verzekerd voor een der
eeeeeeeeeeeteeeeeeeeeteeeeeeeeteeeeeeeeeeeeeeeMMeeep
als ik gedaan heb?”
Op dit oogenblik diende de huisknecht mr.
Vagrant aan. De advocaat kwam binnen. Frank
Lesly bracht hem direct op de hoogte. Vagrant
ondervroeg de vrouw en Frank keek haar aan.
„Wat zat er in dat medalllop?” was een der
vragen van Vagrant.
Dat wist Lesly zelf niet. Het medaillon was
zoek geraakt een maand nadat z’n pleegouden
hem hadden opgenomen.
„Een bloem van haar; het haar van
moeder," zei de weduwe
De advocaat keek Lesly aan.
„Dat klopt,” zei hU- .Mevrouw Lesly, uw
pleegmoeder, heeft ’t me kort vóór haar dood
verteld."
„Ik ben overtuigd.” zei Frank
HU stond op ging naar ’t raam en keek
raar bulten. De zoon van een misdadiger! Die
armzalige vrouw, z’n moeder. HU dacht aan lord
Crawford, die toch al zoo op hem neerkeek; hij
dacht aan Sylvia. i
Sylvia moet het weten," zei hU opeens. „Wil
Je even naar haar toeloopen. Vagrant? Zeg, dat
ik de beslissing geheel aan haar laat.”
HU beheerschte zich, maar z’n wangen waren
bleek
„Bel. zoo noodlg, de kranten op en zeg dan
dat *t huwelük is uitgesteld omdat ik riek ben.”
'Loen de advocaat het vertrek verlaten had
iroeg de moeder: „Is dat die blonde jonge
dame, die loopt als een koningin?”
„Lady Sylvia Crawford," zei hU, „ja.”
„Kun je hem niet met de telefoon tegen hou
den? Zeg hem, dat hU X niet moet vertellen."
„Ik ben niet van plan hem tegen te houden.”
„Wat zou ze zeggen?”
„Ik weet het niet; t is een moeilUk geval
voor haar.”
„Niet, als ze van je houdt."
„Zelfs als ze van me houdt; maar ik praat
liever niet over haan-.”
„Je bedoelt.” hernam ze, „dat ik niet over
haar mag praten. Dacht Je, dat ik 35 jaar ge
wacht had, or/i dan terug te komen en je leven
te vernielen? Dacht je, dat een moeder dat kon?
Ik wou je zien en spreken en je de waarheid
’•trtellen. Ik dacht, dat je misschien een rustig
huisje voor me wist, waar ik je, af en toe, een
heel enkelen keer, op kon zoeken. Bel hem op
Geoffrey; zeg dat ik weg ben, dat ik nooit meer
terug kom. Dacht je, dat ik één oogenblik rust
zou hebben, als ik tusschen jou en je meisje
kwam? Zoo’n egoïst ben Ik niet."
Ze was naar hem toe gekomen en had haar
I n.agere, afgewerkte hand op z’n arm gelegd.
I Wat veranderde dat bevende lachje haar slappe
j nu geen schamel vrouwtje
meer in haar. Ook hü begon te be’-en, terwUl
hü haar aanzag. Zü wilde haar hand terug
trekken, maar hü hield haar vast
.Meen moeder,” sprak hü, „voortaan zorg ik
voor u.”
TerwUl hü sprak, deed Vlagrant de deur open
en Sylvia Crawford kwam binnen: Het meisje
stond bü de boekenkast en keek naar Frank
Lesly.
Hü raadde, hoe ze zich voelen moest. Afkomst
en omgeving spraken in haar. Opeens oegreep
hü dat het de onzekerheid van z’n geboekte,
het zich bewust zün van standsverschil moet
zijn, dat in Sylvia, die zonderlinge vrees of
schuwheid veroorzaakt had.
„Heeft Vagrant het je verteld?" vroeg hü
vriendelük. „Toen ze hoorde, dat ik morgen zou
trouwen, wilde ze weg gaan, voorgoed, alsof ze
er nooit geweest was. Ik heb geweigerd Sylvia,
’t Is m’n moeder”
.Ik ben hier gekomen.met mr. Vagrant
om te zien wat Je besloten hadt.” zei het
meisje. „Nu zal i k m(jn besluit nemen.”
Haar oogen stonden helder en haar gelaats
trekken waren bewogen en Frank vroeg zich
ai of ze zou gaan lachen of schreien.
Toen trad ze vlug naar voren en legde een
arm om de schouders van het vrouwtje. De
oude vrouw keek zenuwachtig op.
„Van avond.’ zei Sylvia, „hebt u een zoon ge
vonden en een dochter,” en ze drukte een kus
op het gerimpelde voorhoofd der moeder van
Frank Lesly.
Uit een Kamerrede van den minister.
De bescheidenheid van onze eischrn ter
schadeloosstelling zal ons In heel de wereld de
achting bezorgen, die in de geschiedenis de
edelmoedigheid van den overwinnaar steeds
verwierf. WU houden ons thans bezig met het
smartelüke en moeilüke werk der taxatie der
werkehjke schade. Deze gaat aller begrip te
boven. Het zü mü vergund, een détail hoe
vreeselük zün deze détails! aan te voeren,
dat als met bliksemlicht de grootte der schade
belicht. De ver buiten de grenzen van Prankrük
beroemde pluimveeteelt van Sansargen'»uil be
staat niet meer. Een heel Dultsch legercorps
heeft weken lang geleefd, gebrast van net ge
stolen pluimvee, terwUl Parijs, ja heel Frankrijk
honger leed. Deze ontzettende schade aan den
nationalen rijkdom van Frankrijk hebben wU
op de onkostenrekening met den belachelUk-
geringen post van 120 millioen franken geboekt
(geroep bü de afgevaardigden: Dat is een fooi,
maar geen schadeloosstelling.) Alleen het vaste
vagtrouwe^ op het genie van den groeten pa
triot Pierre Bravomme. wien het, dat hopen
en verwachten wü. moge gelukken, om uit de
pulnhoopen zün oude groote schepping 1.1 roem
van Frankrijk weer op te richten, heeft ons
bewogen, om deze schatting, die als het ware
een oorvUg in het gezicht, der werkeiyxneld is.
te aanvaarden. Wü elschen voor heet een pluim-
vee-lndustrie eigenlUk maar één kip! Maar we
doen dat alleen daarom, omdat wü er van over
tuigd zün, dat het genie van Frankrijk uit deze
ééne kip weer een nieuwe pluimveeteelt sa! doen
ontstaan. Ik ga nu over tot de volgende pos
ten der schadeloosstelling
De minister sprak dagen, maanden, jaren en
Is elgenlük nog aan het woord, want er moeten
nog altüd drie milliarden door Duitschland
worden betaald.
Waar vroeger die stoep geweest is, is nu
r-en groote rooster. Daar heb ik zóóveel aionden
gestaan.”
Eensklaps nam Prank de telefoon ven den
baak, vroeg een nummer, wachtte en zei:,Met
lesly. Is mr. Vagrant daar? Moot. Wilt u dan
vragen of hij direct bü me kan komen?”
Hü hing de telefoon weer op.
„Vóór ik eenigen stap in dit geval doe, wil
ik m’n advocaat spreken,” zei hü: „uwe bewü-
ren lüken me niet voldoende
De vrouw knipperde met de oogen.
„Waarom zou ik liegen, Geoffrey?”
„Had u me zoo genoemd?"
ZU knikte, tastte in de plooien van haar
maar een hart had hü niet, zei men algemeen. I glimmende japon en haalde er een papier uit.
Hü ontmoette Sylvia, de eenige dochter van«nmv
lord Crawford. Een maand later vroeg hü haar
en kreeg het jawoord. Lord Crawford, een rijke
grondbezitter, was woedend. Maar Sylvia zette
door en Frank liet nergens gras over groeien.
De villa was al gemeubeld.
Lesly zat alleen in z’n rookkamer op den
avond voor z’n trouwdag en dacht na over den
zweem van vrees of twüfel, dien hij nu en dan
In de blikken züner aanstaande vrouw zag. Wat
was er tusschen Sylvia en hem?
„Een vrouw om u te spreken. mUnheer zei
z’n huisknecht. „Ze zegt, dat ze Blunt heet. Ik
zei, dat u niet thuis was, maar ze wist van
wel. Ze blüft maar aandringen....”
„Laat haar maar hier komen,” zei Lesly blü
met de afleiding.
Ze kwam binnen, klein, grüs en nat het
regende in kale zwarte kleeren De scherpe
oogen van Lesly namen haar, wantrouwend,
half toegeknepen op.
De vrouw stond stil en zei, zacht en eenvou
dig: „Ik ben je moeder."
Frank was niet onvoorbereid op zoo iets. Rük-
Com brengt altüd bloedverwanten te voorschün.
.Zoo,” antwoordde hü ijzig
Ze knikte en keek hem ademloos aan.
„Gaat u door," zei hü-
„t Is de waarheid. Geloof je me niet?
„Ik zelf heb dat medalllonnetje met
touwtje om je hals gebonden, en je op de stoep
gelegd. Ik heb gewacht tot juffrouw Lesly je
mee naar binnen had genomen. Ik heb je on
telbare malen gezien.... als baby, als school
jongen, en later, toen je in den winkel
hielp.
„Iedereen kent mün geschiedenis," merkte hü
op met een tikje spot in z’n stem.
Die vrouw had natuurlük gewacht, tot hü op
trouwen stond. Zü vermoedde, dat hü dan wel
over de brug zou komen om publiciteit te ver
mijden. Wat zouden de kranten gnuiven van
zoo’n verhaal. Wat een wapen zou de oude lord
Crawford er in vinden! Hü geloofde geen woord
van haar bewering. Zü was een bedriegster.
„U zult uw bewering moeilük kunnen bewü-
zen,” sprak hü kalm.
„Geloof je me niet?” vroeg ze in zwak ver-
wüt. „Je hebt een moedervlekje hoog onder je
linkerarm, en een lltteeken op je enkel Daar
heb je je eens gebrand. Dat zal er nog wel zün.”
Het lltteeken was büna onzichtbaar, büna
vergeten. Met plotselingen schrik keek hü haar
aan.
„Waarom bent u.... weggebleven?” vroeghü.
Ze ging zitten en antwoordde: „Je vader is
gister gestorven."
„Waarom moest u daarop wachten?”
Hü voelde geen ontroering, geen weekheid. Al
was zü z’n moeder, ze had hem 35 jaar geleden
„p een stoep gelegd.
,Jk wilde niet, dat hü je ooit zou zien. Je
bent geboren terwUl hü voor ’t eerst in de ge
vangenis zat. Den avond vóór hü er uit kwam,
heb ik je bü Lesly gebracht. Hü heeft nooit ge
weten dat je er was."
„Toen hü voor ’t eerst
zatmerkte Frank op.
„Hü had valsch geld gemunt, en later heeft
bü--.."
Frank Lesly luisterde naar de details. Om-
trent de loopbaan van z’n vader, wiens leven I trekken. Hü zag
