I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
N GENOT
I
van den dag
Duitschland
de oorlogsschulden
en
I
OM EEN BEDRAG VAN
12 MILLIARD
GEEN SPRAKE VAN!
Alle abonné’s
i
I
d
n
t
WOENSDAG 26 SEPTEMBER 1934
d
rv-
De eerste „vrede#”-jaren
ER FLESCH Fl. 2.80
Koerdische roovers
Rijst in Hongarije
d
De zee als werkkracht
Geschenk uit Arabië
SPAANSCH
NAAR
HET
Komische vergissing bij
de politie
D
a
-
en overwonnenen over
de gedane betalingen
Stood» heerschto ar folio onoonig-
hoid tusschen overwinnaar»
1
s
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Van z’n familie
lli Duitschland
er s
Jaar
kun-
in
■t»
bevestigd aan
om ce
om
d
I
danken, als het toeval ons nier niet samenge-
(Wordt vervolgd).
7
TIP
meer
pn-
aad
waar
een
1
n zij wie eigenlijk de ver
waren.
ten. Heerlijk verkwikt werden we wakker. De
slaap had ons goed gedaan.
leel éénig oogenblik gingen be-
rijn hooge gestalte, en njn
Reina in de ooren:
erst met be-
bekeken. be-
flesch MoezelwUn. welk voor-
L
1
r
het ook ironisch bedoeld
over
wijtend,
i
i
t
!T
n
d
i.
ie
d
n
ten
een
shts
a.
kran-
e pu
im
dr.
an
«n
Ier de
Is met
curing
Zaken
>t van
al der
hoeve
itsbe-
ten
orali-
kken.
ie Te
amen,
arden.
trekken
Een advertentie behoeft geen ..kapitalen" te
kosten Plaats maar eens een Omroeper! Rubri
cering en gelijkvormige zetwijze. Billijk ban-
delstarlef.
e
t
t
iet
iet
li
ne
ti
er
e-
be-
nlet
met
eden
pge-
ellen
door
men-
kver-
leden
□gen.
illlng
i een
iledt.
ding
van
n F.
dar
ning
ake-
'tld.
om-
lo
m
le
ft
st
BRUSSEL, 24 Sept. (Reuter) De jeugdi
ge Belgische geleerde Cartier doet te Ostende
proefnemingen om de kracht van de zee voor
industrieele doeleinden te benutten.
gingen we weer. We kwamen aan de plaats
waar oom ook drie beren bad gedood.
Hier ontdeden we de dieren van hun warme
pelzen. Het was een vermoeiend karwei en we
kregen op ’t laatst zoo’n slaap, dat we de lust
niet konden weerstaan om in een paar wanne
huiden te krulpen en aldus wat rust te genie-
aumtiniiiiniHHii
s
en de mogelijkheid het land te besproeien met
water uit de rivier de Maros, voor het kweeken
van rijst, bijzondere gunstige factoren zijn heeft
men reeds vrU bevredigende resultaten bereikt,
zjj het ook ten koste van moeizamen irbeld
Te oordeelen naar de tot dusver opgedane
ervaringen, zal het voortaan mogelijk ’ijn ook
daar rijst te verbouwen, waar de grond zich
tot nu toe niet tot dit doel leende, mits men
den grond rijkelijk met water kan bevloeien.
I De proefnemingen zijn niet slechts voor Hon
garije van belang, doch ook voor de om’iggende
landen, waar de omstandigheden ongeveer het
zelfde zijn.
Nu da stratosfeer zoo aantrekt-
Ligt het vrijwel in de Hjn
Van de hedendaagsche vrouwen
Om er spoedig bij te zijn!
En de eerste vrouw die meedoet
Aan dit hoogere gebaar
Draagt den naam van dien bekenden
Stratosferischen Piccard!
Dat de vrouw zich op haar plaats voelt
In de hoogte dezer sfeer
Is ten slotte ook geen nieuwtje,
Want wij zien dit keer op keer.
Bij de dichters en verliefden.
En die hebben het niet mis.
Werd reeds lang van haar gezongen
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
vlooien dan uiterst „wanderlustig” zijn, be
denkelijke verliezen kunnen ontstaan."
Al dit soort dingen gebeurde in de perste
„vredes”-jaren dag In dag uit. De overwinnaars
smulden In chicanes en bereidden daardoor ten
slotte den gemakkeljjksten weg voor Hitler.
We hoopten nu maar, dat we geen geulen In
het Ijs zouden tegenkomen, want we konden
deze niet met de slede oversteken. Jammer
genoeg echter kwamen we na een poos voor
een breede geul, die zoover we links of rechts
konden kijken, niet aaneensloot. Daar ston
den we nu. Hoe moesten we daar overheen
komen?
Ik zag je, toen Ik van het dorp kwam, en
ik heb gerend, om je In te halen, legde de
jongeman uit, met een verlegen glimlach.
Het was al lang geleden, dat Reu F eenlge
attentie van Lorenzo ondervonden had van
Lorenzo. die zich door zijn koelheid liet be-
heerachen
Werkelijk? prevelde ztf, met een zekere
Ironie, toegevend aan haar verlangen, om hem
even
Uit Istamboul wordt gemeld:
Aan de wandaden van een bende Koerdische
roovers is thans een einde gemaakt door het
optreden van troepen gewapende politie, die uit
gezonden waren om de bandieten op te sporen
De bende stond onder aanvoering van Sheik
Mir Sadik, bekend om de rol, die hij gespeeld
heeft tijdens den Koerdischen opstand bij den
berg Ararat in 1930.
De leden van de bende, acht in getal, waren
voor het grootste gedeelte familieleden van den
Sheik. Zij waren gekleed als polltle-agenten en
wisten zoodoende steeds te ontkomen.
De vervolgers wisten echter de bandieten ten
slotte te omsingelen en te overmeesteren, doch
niet dan nadat de bende eerst nog een geheel
dorp in brand had gestoken, en verschillende
menschen gedood.
De bende zal eerstdaags terechtstaan en men
verwacht, dat tegen den leider en verschillende
zijner kornuiten de doodstraf zal worden ge-
eischt.
Onlangs werd de politie te Montreal gewaar
schuwd, omdat men 1 avonds laat in de straten
van Montreal een kar vol fietsen aangetroffen
had, >aarbU zich een aantal verdachte indivi
duen bevonden. Het bleek toen dat zij gealar
meerd was om haar eigen collega’s te arrestee-
ren.
Het volgende was gebeurd Detectives waren
een bende fietsendieven op het spoor gekomen,
die in de omgeving van Vincent St Paul ope
reerden en hadden yeertig gestolen fietsen ge
vonden.
Deze werden op een grooten wagen geladen
en naar Montreal vervoerd, onderweg bezweek
de wagen echter onder het gewricht van de rij
wielen. De detectives, die vanwege hun ver
momming versleten kleeren droegen, trokken
de aandacht «van een surveilleerenden agent,
welke onmiddellljk het hoofdbureau opbelde.
Toen de agenten op de bewuste plek ver
schenen, onl
dachte indivl
„Weet je wat. Bok,” ast oom. We nemen de
beesten op sleeptouw, de slede kan het best
en kunnen we ze niet verder meer
meenemen, dan kunnen we ze altijd nog van
nun pels ontdoen. Laten we nu maar zoo spoe
dig mogelijk verder trekken. De doode dieren
werden achter de slede gebonden, en voort
Na jarenlange -proefnemingen is men er
Hongarije In geslaagd rijst te verbouwen.
In Zuid-Hongarlje. a-aar het warme klimaat
Dat zij 'n hóóger wezen is!
Kijkt het meisje soms als bakvisch,
Instinctmatig en spontaan.
Met haar dweperige oogjes
Niet gedurig naar de maan?
Noemen wg een film-heldinne,
Met wat aangeboren flair,
Om haar waarde aan te duiden.
Uit den aard der zaak geen ster?
Ja, de vrouw voelt zich getrokken
Tot het sferische domein,
Zoodat mannen vaak beweren,
Dat zij eng’len kunnen zijn!
wekkende kracht van het pittige vocht maak
ten de tongen losser; er werd druk geredeneerd
over het feest, het vuurwerk, de gemaakte
zomerreisjes enz. en ongemerkt ging de tijd
voorbij.
In eens werd echter het gesprek^estaakt b(j
het hooren van een geweldige regenbui, die in
een oógenbllk de straten blank zette. Maar
daardoor werd men ook aan het naar huls
gaan herinnerd en oom, die 1 eerst naar de
klok keek, die zoo leugenachtig bijna één uur
aanwees, rtep:
„We moeten
toch door, mm-
schen. dat buitje
krijgen we toe,
1 Is zóó i
tings tijd
Te mooi? Waarom? Als u haar gelukkig
maakte, en zij u, zouden alle verschillen opge
heven zjjn, die uw trots kan uitdenken. Want
neem me nle» kwalijk hier la geen andere
hinderpaal, dan de trots van een man. die
zich de mindere voelt van een vrouw, door
het feit, dat zij wat geld neeft, en hij haar
niets te danken wil Rebben
Mijn trots ligt al heel lang tegen den
grond, zei Carvajal langzaam. - Maar k ben
te arm, en u zult met me eens zlln dat het
venederend is. om on kosten van zijn vrouw
te leven.
Wat gebruikt u toch groote woorden, beste
heer! Verdient u dan niets? Werkt u niet?
Krijgt u geen salaris voor wat u doet? Cn als
u met Reina trouwde, en haar vermogen te
beheeren kreeg, dat ook héél hard een Lorenzo
Carvajal noodtg heeft, denkt u dan, dat uw
werk niet een aanzienlijke aanwinst voor de
gezamenlijke inkomsten zou beteekenen?
Rekent u het geld niet, dat uw vrouw verdienen
sou, dank zü uw degelijk beheer geld, dat
dezelfde willen zjjn in je achting en genegen
heid....
Ben ik het inderdaad, die veranderd ben?
barstte Reina uit, terwijl zD uiting gaf aan
al de bitterheid, die zu gedurende die maan
den had opgekropt. Ben JU niet véél ee.-der
veranderd, dan ik? Toen we afscheid namen,
vóór ik naar Madrid ging, was jij de beste en
toegenegen vriend, die miin ietwat eenzame
dagen in Aledo opvrooiljkte. Toen kwam jij in
Madrid.... Toen ik je dien avond in de loge
van hertogin Lugue zag verschijnen, begon mijn
hart te kloppen van verwachting, wat ver
wachte ik eigenlijk? Misschien dat het geluk
werkelijkheid zou worden, waarvan jij zelf met
je woorden me, hadt laten droomen? Maar de
werkelijkheid kwam niet, en zelfs die droom werd
vernietigd. Waarom die koele en vijandige
houding? Het doet me nóg Dijn, als ik er aan
denk.,..
De MendizAbals hadden me geze<d...„
De MendizAbals hadden je gezegd! .Een
prachtig excuus! Ze vertelden je een praatje,
en JU geloofde het, zonder dat de oprechtheid,
die al mijn doen en laten *beheerscht heeft,
vóór en sinds ik je leerde kennen, bü jou ook
maar éénig gewicht in de rchaal legde. Eén
opmerking was voldoende, cm de meen.ng die
Je Je over mU gevormd hadt, tegen den grond
te gooien DAArdoor juist dAArdoor. voelde ik
me beleedigd. De vijandigheid en koelheid, die
je dien avond tegenover mij toonde, heeft me
diep gekwetst, f
We klommen weer op de slede en\c
gen we weer. Oom had den benzine-'
gecontroleerd en het blerk, oat er voorloop!?
nog voldoende brandstof was voor een tocht
van verscheidene uren.
deze
milliard in verschillende praesiatles te hebben
betaald en zelfs reeds voor 21 milliard te heb
ben geleverd. De Entente beweerde: geen kwestie
van, jullie hebben pas 8 milliard betaald. Voor
den len Mei 1921 moeten wjj dus nog 12 mil
liard hebben. Maar, zooals altijd, zullen wU
maar weer (om. zooals de toen nieuwste En-
tentenota het cynisch uitdrukte. ..het econo
misch herstel van Dultschlana niet te bemoei
lijken”) genade voor recht laten gaan en be
palen dus, dat Jullie ons vóór 1 Mei een mil
liard, dus 1000 millioen in goud hebben te
betalen. Zeg nou ereis. of wU 'ullte niet prach
tig op de been helpen! Duitschland antwoordde
in een nota: afgezien van het feit, dat wU
meenen reeds te hebben betaald, moeten we tot
onze spijt mededeelen. dat we momenteel in
den dalles zitten en niet kunnen betalen. Daar
op weer een nieuwe Entente-notaDaarmede
gaan wjj niet accoord. SUmen oetaall Of: nieuwe
sancties. Een nieuw dictaat staat te wadhten.
Poch krijgt opdracht, om zUn sabel op den slijp
steen te zetten.
De geheele wereld der nlet-politlcl vroeg zich
dan af. welke partij eigenlijk geltjk had. Hoe
kon er een verschil van 12 milliard mark ont
staan in de beoordeellng van het door Duitsch
land reeds gepresteerde? Duitschland rekende
waarachünlUk wat ruim, toen het t reeds ge
presteerde op een waarde van 21 milliard schat
te. maar van den anderen kant rekende de En
tente niet zuinig naar zich toe. Dit bewees al
het nuchtere feit, dat de Commissie de waarde
der geheele uitgeleverde Duitsche handelsvloot
op 500 millioen had getaxeerd, terwijl Duitsch
land dezen poet op zeven milliard raamde.
Duitschland rekende zeker té veel, maar de
Entente rekende belachelijk weinig. En zoo
ging het met alle posten. Een verstandig dood
gewoon zakenmensch sou seggen: maar, hooge
heeren, maken Jullie dan bU elke leverantie
geen accoord hoeveel de boel waard is? Wordt
er maar op los geleverd? Dit laatste schijnt
werkelijk het geval geweest te zUn. Geen mensch
behoeft zich daarover te verwonderen. In de
hooge staatsreglonen gebeuren dag in dag uit
de allerdomste dingen, waaraan een gezond-
denkend onderdaan zich nooit zal bezondigen I
Tusschen al die slordige mlHlarden-dictaten
door regende het allerhand wareudlctaten. Bitte
sehr. levert u even per omgaande eenlge mll-
lioenen kublekmeter hout! Jawel, velde Duitsch
land dtn. maar hoeveel marren wordt mijn
schuld dan kleiner? Er werd overlegd. Men
kwam tot geen accoord. Nieuwe nota: „Omdat
men niet tot overeenstemming is gekomen, is
de commissie tot een dictaat overgegaan en
bepaalt de navolgende prijzen.'
HU meent in staat te zUn. om door minde!
van een aantal schUven, bevestigd aan een
verticalen staaf, welke onder de oppervlakte
van het water wordt neergelaten, de bewegin?
der dlepzeegolven in bruikbare energie
zetten.
Verleden Jaar zUn dergelUke proefnemingen
genomen in de haven van Antwerpen.
voldoende kracht werd ontwikkeld,
pomp te laten werken.
op het oogenblik verloren gaat door slordigheid
en wanbeheer?
Reina luisterde niet verder. Langs de donkere
trap kwam de magere gedaante van de oude
huishoudster langs»am naar beneden, terwUl
zU Mch voorzichtig aan de leuning vasthield.
De gedachte, dat men haar hier sou zien luis
teren, Joeg haar een doodelijken schrik op het
Ujf. en eensklaps kreeg zU weer bet voile be
wustzijn van wat ze deed Met één sprong was
ze weer op het plein, en lang voordat de oude
gedienstige de laatste treden van de trap af
was, had Reina de poort, die toegang gaf tot
het {dein, al achter zich.
De wind scheen ietwat bedaard te zUn, en de
namiddag ging o/er in een nevelige schemering,
die gedachten aan regen wekte. Eenmaal buiten
het dorp was het meisje zóó volkomen tot be
daren gekomen, dat ze langzaam voortliep.
ZU was met haar gedachten nog geheel bU het
gesprek, dat »U had afgeluisterd, en schepte er
een genoegen In, om zich iedere buiging in
de stem van Carvajal te herinneren, en een
nieuwe beteekenls te vinden voor de onbetee-
kenendste woorden, die hU gebezigd had.
ZU ging reeds het houten bruggetje over, dat
over een der ultloopers van de rivier geslagen
was, toen ze de oude planken voelde meegeven
onder het gewicht van andere voetstappen,
zwaarder dan die van haar, en werktulglUk
het hoofd omwendend, aag se, dat Lorenso
Carvajal bezig was. haar in te halen.
Met ietwat kloppend hart wachtte Retna
hem op het voetpad op. En Lorenzo kwam,
bulten adem van het harde loopen.
i ilimiHHIIIHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIHIIIIIHIIIC
te tuchtigen om een oogenblik te
spelen piet zUn verlegenheid, zooals hij ge
speeld had met haar onrechtheld en haar illu
sies, op een avond in de loge van den schouw
burg. Dat is buitengewoon aardig van Je,
Lorenso, maar het was niet noodlg, dat Je Je
die moeite gaf. Het is nu al een poosje sinds
Francisquin weg is dat ik er aan gewend
ben, om het zonder gelelde van heeren te
doen.
ZU was weer door gaan loopen, met haar
vasten en veerkrachtigen tred, die aan baar be
wegingen een zekere onbewuste slerUjkheid gaf.
Lorenzo ging naast haar loopen, terwUl zijn
wangen kleurden. bU het in ontvangst nemen
van dat welverdiende verwUt.
Het 1» heelemaal geen moeite voor me
geweest, om Je in te halen, en dat is het nu
ook niet, om met Je mee te loopen, Reina,
selde hU. vol zachtmoedigheid, die het -nelsje
ontwapende. Ik moest Je spreken, en als ik
Je nü niet zoo onverwacht getroffen had. zou
ik vanavond bU je thuis een of ander voor
wendsel gezocht hebben, om je te vragen, om
een paar woorden van me aan te hooren.
Een paar woorden maar? Niet meer? Dat
Als de half-gestroo]>te "Michel weigerde, dan
draalde Foch weer z*n slUpsteen.
En ondertusschen werden er allerlei bedrei
gingen. tusschen de dictaten door, uitgevoerd,
die tenslotte geleld hebben tot de Jammerhjke
mislukking der Roerbezettlng. Foch trok zUn
vermetel-dappere troepen met ongehoorde koen
heid Steeds nauwer samen. Nieuwe vlekken,
dorpjes en stations werden tot op een afstand
van I KM. van Basen bezet door den met
roem overladen veldheer Poen. FrankrUks al-
lereersten maarschalk. Het gas triest-tidicuul.
Oorlog en vrede waren hopeloos op bet doode
punt aangekomen en de Entente-ópperhoofden
stonden met hun dictaten en Foch stond met
zUn vervaarlUke sleepsabel verlegen In de
lucht te slaan. terwUl de gesjochte Michel een
bedeesd begin van een gnulvenden glimlach om
z’n lippen kreeg. In verband met dit heldhaftig
wapengedaver tegenover het volkomen macnte-
looze Duitschland. ishet vermakelUk er aan
te herinneren, hoe onvergelUkeiUk dapper des
tijds de Belgen Dusseldorp zUn binnen getrok
ken. De Fransche Homeriden van dit roem
ruchtig oorlogsbedrUf alias de 'oor dit doel ge-
hqurde jubeljournalisten waren UselUk veront
waardigd, toen In BerlUnsche kranten stond,
dat de Fransche troepen bU het binnenrukken
van Dusseldorp loopgraven hadden gegraven.
Dit was ook niet juist. Feit is echter, dat de
Belgen, die om 8 uur ’s morgens Dusseldorp
binnenrukten en die slapende veste ..unheim-
Uch” vonden, met bekwamen spoed een oaar
loopgraven hadden gemaakt. Uiterst bevredigd
namen de Franschen er nota van, dat bet
..maar” Belgen waren geweest I
Voor het laatst heb Ik nog een allersnoeslgst
Entente-dlctaat uit die dagen bewaard. Toen er
aan paarden, ossen, koeien, schapen, honden,
katten etcetera niets meer op te eischen viel,
zond de Entente volgend dictaat naar BerlUn
Duitschland heeft te leveren:
120 herten;
63.000 reeën;
660.000 hazen;
1*6.000 fazanten;
75.000 fazanten-eieren
6.000.000 patrijzen.
De Duitsche bladen maakten daarbU allerlei
spottende opmerkingen: Het groote damwtld in
de boeschen is ten naasteblj geteld, maar de
man. die hazen en patrijzen kan tellen, moet
nog worden geboren. Misschien heeft de Com
missie van Herstel zulk een wonderman oneer
haar leden. Dien moet ae Duitschland dan te
leen geven. En als de Hooge Commissie dan met
een temend meesond, die zes millioen patrijzen
levend kan vangen, zou dit de heele geschiede
nis zeer vereenvoudigen. Een ondeugend Dultsch
blad schreef toen, dat er nog een ander leve-
ranUedictaat in aantocht waa Het leuke arti
keltje volge hier ten pleizlere van den lezer:
„Door allerlei duistere Duitsche machinaties
zUn in Noord-Frankrijk de ratten bUna uitge
storven en door de ontluizingsinstltuten van de
barbaarsche Hunnen zijn vlooien en aanver
want gedierte zonder eenlge oorlogsnoodzake-
lUkheld, alléén uit lust om te vernielen en te
vernietigen. gedecimeerd. De commissie van
herstel eischt derhalve:
1.000.000 ratten;
5.532.769 vlooien en luizen.
Op poene van nieuwe sancties moet dit rat
ten-, vlooien- en luisenpark vóór den 20en Juli
worden geleverd, omdat in Augustus, zooals de
ervaring leert, door het feit, dat bU voorbeeld de
hU heel hild. dat hU Juist
niemand meer In de zaak
was. Toen haalde hU een gulden uit den zak en
gaf die aan zUn gedienstige geest, met de ern
stige vermaning erbU stipt haar mond te hou
ten. tegen welken prijs de gulden dankbaar
werd aanvaard.
Toen Jgnus terugkeerde, was het heele ge
zelschap verdwenen. HU ruimde met gemeng
de gevoelens zUn boeltje op en ging ter ruste
Maar twee dagen later kreeg hij al een‘heele
processie van bezoekers, waarvan tie een«na den
ónder hem vroeg: „Zeg Janus, wat is hiér eer
gisteren toch te doen geweest? Is er jjolitie hier
geweest? Hebben hier dames proces-verbaal
gekregen?”
,:t Had weinig gescheeld." vertelde Janus
dan, maar liet de vragers verder even wUa Hoe
cie praatjes in de Wereld waren gekomen, kon
Janus weinig schelen en gelukkig werden er
geen namen genoemd.
Maar de dames, die zoo in angst hadden ge
zeten, hadden hun avontuur onder geheimhou
ding aan vriendinnen verteld, deze aan hun
broers, en wo verder, en zoo vormde dit alles
de mooiste reclame die Janus Bitter maar wen-
rchen kon.
Toen zUn zwager Willem cp zekeren avond
veer eens-*t café kwam bezoeken en zich ver
wonderde over de vele bezoekers, zei Janus met
een vroolUken glimlach: „Ja, Willem, sinds
Jullie allemaal dien avond hier bent geweest,
is 1 lederen avond zoo druk. Toon had wel ge
lijk. toen hU zei: van z’n familie moet men
toch maar hebben!”
xawaa.a-v..., aaw. w a.wva aa.v.1,
bracht had.
Zoodat je het aanneemt? vroeg Reina,
terwUl haar afwijzende gelaatsuitdrukking
plaats maakte voor een beminneUJken glim
lach.
Ik neem het aan. en ben er dankbaar voor,
verklaarde de jongeman op vasten toon.
Ik zie, dat je groote vorderingen maakt
in de nederigheid, en feliciteer Je, Lorenzo.
Hou me niet voor den gek, als je wilt.
Ik moet je nóg wat vragen, zei Carvaial
zachtjes.
De spottende blik van Reina ging vol onge
rustheid schuil achter haar oogleden en bevend
wachtte zU Lorenzo's woorden af. In het half
donker van de mistige schemering was het park
vol verheven majesteit. Het was Indrukwekkend,
onder het dichte loover door te loopen, in de
schaduw van den vallenden avond.
Luister Reina.
Ik luister al.
ZU liepen nu dichf naast elkaar. Beiden
waren diep ontroerd, en hadcen het gevoel,
dat ze een^Bg
leven. Lorenzo"
warme stem kloi
JU en ik warfen vroeger héél goede vrien
den, weet Je nogwel? Ik stortte milr. hart
voor Je uit, en ju hoorde mlln vertrouwelijk
heden aan met een sympathie die me goed
deed. JU Wfts in mUn treurig en vernietigd leven
een machtige factor. Maar toen ik weet niet,
hoe, of waarom ben JU veranderdWaar
om ben je veranderd. Reina? 1% zou graag weer
^an op
deze 20
DE VROUW uiiunmiuiimix
De Eknir van Transjordanië heeft koning
George als geschenk een prachtig volbloed Ara
bisch paard gezonden, getuigd met een zeer
fraai bewerkt kostbaar zadel.
=s=—a. ==mm========aMS======E===s===========^^'-===^asssas^Bsss====s==s—=ss==s===.j. i. i -t===
op dit blad zUn ingevolge de vonekeringavoorwaarden tegen f MJ levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f bl) *en ongeval met f *)Cfl bij verlies van een hand f 1 oij verlies van een f Cfl bjj een breuk van f Abg verlies van
ongevallen verzekerd voor oen der volgende ultkeeringen f varllae van belde armen, beide beenen of belde oogen I t doodelljken afloop aisfVv een voet of een oog f duim of wijsvinger been of arm f “IZ. anderen vinger
t n een der wUken van het oude stadje D.
I had Janus Bitter .een nieuw café geheel naar
de eischen des tUds Ingericht Om de eiken
tafeltjes stonden gemakkelijke kleine stoelen
met wUnrood kleer bekleed; de fUn beschil
derde wanden waren voorzien van frissche
kleurrijke schemerlampjes, waarturschen een
lUke afwisseling van etsen, spreuken en plan
ten, en de groote spiegelruit aan de straatzijde
liet een getemperd licht door het moderne gor-
dUn, dat de bezoekers tegen onbescheiden blik
ken van bulten beveiligde. De inrichting werd
voltooid door een fraai met nikkel gemonteerd
buffet, een breedgetakte lichtkroon en een gas
haard, waarboven een slerlUke klok, op welker
nauwkeurigheid echter niet te rekenen viel.
Met stellige zekerheid rekende Janus op een
druk bezoek, want de inrichting had hem veel
geld gekost. In 't begin liep het tamelUk druk,
want ’t was een nieuwtje. Langzamerhand nam
echter het aantal bezoekers steeds af en kon
de kastelein slechts enkele vroegere vrienden
tot zUn vaste klanten rekenen, wier verteringen
lang niet voldoende waren om de onkosten te
dekken.
Janus vond het minder prettig, doch om
daarover moedeloos of verdrietig te worden, lag
riet in zUn karakter. Hoopvol zocht hU naar
middelen om verbetering in den toestand te
brengen en verwachtte alles van een flinke
reclame. Maar geen reclame in couranten of
met gekleurde biljetten de heele stad wist
immers wel dat hU die zaak was begonnen
neen, een reclame zooals ze door niemand ge
maakt werd, een reclame, ja, hU wist zelf niet
hoe, doph hij hoopte maar dat hem een goed
idee daarvoor zou te 'binnen schieten.
Nu zou er over eenlge dagen feest in de stad
zUn: optocht, muziek, vuurwerk enz. en Janus
hoopte dien dag wat meer te doen te hebben
Daarom ging hU daags vóór het feest een oom
bezoeken, die hem vroeger de meest pessimis
tische voorspellingen had gedaan, toen hU het
café inrichtte en tgt heden dan ook nog geen
voet daarin gezet had.
Oom had thans twee nichtjes te logeeren, die
zich al op 't feest van den volgenden dag ver
heugden.
„Zeg oom.” sprak Janus voor hU vertrok,
„kom nu morgenavond na het vuurwerk bU ons
eens een slaapmutsje nemen. Frans met zijn
wouw en Willem en Toon komen ook.”
Oom bromde zoo iets dat hU wel eens zou
zien, de nichtjes lachten en riepen: ,Jïé Ja.
dat doen we »toch, oom’" En Janus vertrok
met de overtuiging, dat oom morgen elndelUk
ook eens tot de gasten zou behooren Zóó ver
zocht Janus zUn heele familie, ook die van zUn
rrouws kant, en zoo kwam het dat op den avond
van het feest na het vuurwerk een groot ge
zelschap het café vulde. Ook bom was met de
nichtjes gekomen en nadat hU
haaglijk welgevallen de zaak ha
stelde hU een
beeld door de andere gasten even gul werd
gevolgd.
Janus was in zijn nopjes en met vroolUke
gedienstigheid bediende hjj naar ieders smaak
zUn nu zoo talrUk publiek. „Hé, Janus," riep
zij» zwager Toon h«n toe, „hoe vindt je 't wel.
dat we met zoo’n groote club gekomen zUn?
Je ziet wel, van'z'tj familie moet men 't toch
hebben, hé?" De aangesprokene lachte en dacht
na Over dat laatste gezegde; toen kreeg hU in
eens een idee, zooals er alleen een in'de hersens
van Janus Bitter kon opkomen „Verbeeld je.’
zoo dacht hU. ,Als nu de politie vanavond
eens proces-verbaal kwam opmaken wegens te
laat sluiten, wat een mooie reclame zou dat
voor mijn zaak zUn.” En onwillekeurig moest
hU lachen bU de gedachte dat deze dames en
heeren. die tot de beste families van het stadje
behoogden. dan hun namen aan de politie zou
den moeten opgeven. „Janus, wat heb Je ple
zier," zei oom, die nog een wUntje bestelde.
„Ja. oom. ik heb echt plezier, omdat we hier
met zoo velen zoo gezellig bUeen zUn." ant
woordde Janus. HU stond weer op om in te
schenken en dacht: ik moet probeeren ze tot
na één uur (het sluitingsuur voor dezen feest
avond) hier te houden, en met een handige be
weging van zUn linkerltand duwde hU meteen
den grooten wUzer van de schoorsteenklok een
half uur terug.
De behaaglUke warmte in de zaal en de op-
n een vorig artikel heeft men
nen lezen, hoe fantastisch het, na het
sluiten van den dlctaatsvrede te Versailles.
is toegegaan bU het vaststellen van het bedrag
der door Duitschland te betalen schadeloos
stellingen. Om het beeld der extorsles, der af
persingen want dit is toch tenslotte de wer-
kelUkheld geweest! te vervolmaken heden iets
uit het moeilijke Jaar 1921 na de conferenties
van Londen en Parijs, waarop het mllllarden-
bedrag der oorlogsschatting „voorloopig ult-
eindelUk” werd vastgesteld. Maar afgezien van
dit cUfer, hetwelk tot clan toe alléén bU de af-
standsberekenlng van hemellichamen werd ge
bruikt. was er nog meer. Volgens paragraaf 235
van het verdrag van Versailles had Duitschland
de verplichting, om gedurende de Jaren 1919.
1920 en de eerste vier maanden van 1921 in
jóóveel termUnen en In zulk een vorm (In goud.
schepen, waren, effecten en soovoorts). als de
Commissie van Herstel bepaalde. 20 mllllarden
mark In goud te betalen. Zooals altijd in al
die Jaren bU de uitvoering van de wapen-
stilstandsbepalingen was het al direct begon
nen heenchte er voortdurend felle oneenlg-
heid tusschen overwinnaars en over*
over de gedane betalingen. Dit ging
manier: Duitschland beweerde
2
siui- l moet men 9t hebben
en we j
willen hier geen
bekeuring oploopen.”
„Maar we kunnen toch niet door zoo’n stort
bui, we hebben geen paraplu! en onze mooie
japonnetjes dan,” opperde een van de nichtjes
„Ja, maar we moeten er toch gauw uit, riep
Toon, die meteen zUn horloge raadpleegde, 1
is al ver over’tUd, Janus, je klok is wel een half
uur achter!" Janus, die begreep, dat het nu
'.Ud werd voor zün gefingeerden polltle-lnvaL
kalmeerde de gasten een weinig, door te zeg
gen: „Bedaar nu even en wacht tot de bdl wat
minder wordt; ik zal de meid even alle para-
pluies, die er in huis zijn, laten opzoeken;
mocht er onderwUl iemand komen, dan zal ik
Je wel waarschuwen en je loopt allemaal deze
kamer in. Meteen liep hU weg, gaf een paar be
velen van anderen aard aan de meid. d!e het
uitgierde van pret en kwam terug met drie pa-
lapluies en ds boodschap, dat de regen minder
werd en men aanstalten kon maken om te ver
trekken. Het had echter nog heel wat in, voor
't zoo ver was. De een had nog dit te ver
tellen. de ander dat te zoeken en er moest nog
betaald worden ook. Toen dat was afgeloopen,
kreeg Janus op eens een geweldige hoestbui en
fut! het licht was uit en de heele stoet van
ertrekkenden stond In het pikdonker.
„Gauw er uit. gauw.” rfep Janus, „daar is
politie! Gaat allemaal hiernaast de kamer in
en door de achterdeur er zachtjes uit. Toon
weet den weg wel!”
’t Was een herrie van belang Alles drong
naar de deur, stoelen omvergooiend en glas
werk brekend. Iedereen haastte zich, omdat het
toch schande was als er zulke nette families
en zooveel dames met de politie in aanraking
zouden komen: dat men daar schuilde voor een
regenbui kon Voor den man der wet natuurlUk
niet ter verontschuldiging dienen
1 Was daarna stil in dte gelagkamer en Ja-
Lus ging naar buiten. Een agent was er niet
te zien, maar in ’t portaal trof hU de meid.
Eerst zette Janus een flinke stem op om als het
mogelUk was nog door zUn gasten geheord te
wofden en beweerde
gesloten had en er
is al heel weinig. Als ie dan maar waard zUn
in kwaliteit, wat er aan de kwantiteit ont
breekt
Je spreekt in scherts.... en misschien is
En toch gaat het
heel ernstige dingen, zei ^orenzo ver-
op het oogenblik, dat rij de Uzeren
poort van het park doorgingen. Ik ben nog
Juist bij pater Estéban geweest....
Reina zag zUn verlegenheid, doch gaf zich
niet de minste moeite, om hem te helpen
Ik ben hem gaan vragen, of nU weet, wie
de persoon is, die in Madrid aan .iet werk ge
weest is, en al de successierechten voor mUn
titel betaald heeft, waarvan ik de oetreffende
stukken vanmorgen per post ontvangen heb.
Ja? Zoodat Je je nu dus.Ik wil zsggen:
zoodat wij Je nu voortaan markies Carvajal
kunnen noemen? Jk weet niet, hoe me dAt een
genoegen doet, Lorenso. En is de naam van
den edelmoedigen gever onbekend?
Tusschen de half neergeslagen oogleden
door, trof Lorenzo eén boosaardige 'lik, die hem
nog minder op zUn gemak deed zUn.
Neen, antwoordde hU bruusk, zUn schuch
terheid overwinnend. De edelmoedige gever
kan niemand anders zUn, dan markies Aledo,
en Jüzelf, zUn medeplichtige d misschien
wel de aanstlchtster. Neen, doe jeen moeite,
om te ontkennen, of er om heen te draaien.
Ik ben je er véél meer dankbaar voor, dan ik
Je ooit zal kunnen zeggen, Je weet dat wel
sprekendheid niet mUn sterkste zUdc is. cn
zooals ik Je straks al gezegd heb: ik >ou je er
expres voor opgesocht hebben, om je te be
Gemeld wordt dat het
bliek momenteel bestaal
De „Deutsche All|
j het. dat er in het De
is voor bladen van
