uetAaal van den dag
H
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
Boot
De laatste dagen van Mata Hari
ONJUISTE GERUCHTEN
Ir
GEEN SPRAKE VAN!
R
van
VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1934
Een misverstand
71
Conserveeren van rozen
Bescherming tegen de
zeeroovers
Cursus in microfoon
techniek
Steun aan de boeren
in Turkije
SPAANSCH
NAAR
HET
Raspoetin en het einde
der Romanofs
Met den dood voor oogen werd
zy katholiek gedoopt
Verklaringen van den
gevangenisdokter
I De drukfouten- i
duivelin
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
t
een
Om
van
e
dat pater Estéban en mevrouw
Carvajal
In
EINDE.
l
l
TIP
ir-
it
Het was gelukt. Oom was enthousiast. HU te
kende, dat hU erg tegen dit experiment had op
gezien. nu was hu echter geheel overtuigd. Voort
stoven wij weer over de üsvlakte.
Uren gleden wU zoo voort over de oppervlakte.
Soms met een snelheid van 30 k 40 KM., soms
ook maar met een snelheid van 5 K.M. als ae
35
35
40
40
30
N
25
30
25
40
15
25
15
het
met
dlngsplaats
zün i
NJ
zijn,,
ik u
Lor
zal
zal
hU
doek te laten bedekken, luistert toe en vaat uit
eigen beweging tegen den paal staan Twaalf
Jagers, vier soldaten, vier Korporaals en vier
onderofficieren staan op tien meter afstand van
het slachtoffer gereed, het geweer oü den voet.
Mata glimlacht nog tegen de zuster en wuift
haar een vaarwel toe.
De commandant steekt zün sabel op.
korte vier en twintig voudige knar weerklinkt
en Mata Hari, de Roode Danseres stort voor
over en valt neer als een levenlooze massa met
bloed overgoten.
Dit is, volgens dr. Blzard de authentieke ge
schiedenis van de laatste dagen van Mata
Hari, die dus met den dood voor oogen katho
liek gedoopt werd....
Oom had zich gelukkig niet al te veel ne-
zeerd en we waren er beiden goed afgekomen
Het ongeval had ons echter iets geleerd en we
besloten dan ook ter plaatse voldoende uit te
rusten voor we onzen tocht vervolgden.
De .maaltijd leverde een aangename verras
sing op. Oom bleek wat pemmlcan te hebben
overgehouden. Ik herinnerde mU, dat ik alt
voedsel eenigen tUd geleden eens had wegge
gooid, omdat ik het niet lustte. Nu was *t een
heerlijke afwisseling met het vleeschgerecht,
dat we al sinds weken nuttigden.
Alida een glimp
van de envekp-
pe, of ze-sloeg de
handen voor de
borst en
verheerlUkt
melwaarts
soenlUk uit! lachte de markies. Denk je, dat
een gek verliefd kan wezen?
Weet Ik het, mijnheer! lachte de Jongeman
nu ook. aenuwachtig. Het eenlge, wat ik U.
zeggen kan. is, dat ik zóóveel van aaar houd,
dat ik besloten heb, om nfet langer den Don
t-x en een zit het tegen in het leven, een an-
der zit het mee en als voorbeeld van deze
laatste categorie mogen we wijzen op
Willem Damberg, chef der afdeeling admini
stratie en procuratiehouder der N.V. Trans
continentale Handelsmaatschappü te Amster-
Een advertentie behoeft geen „kapitalen" te
kosten. Plaats maar eens een Omroeperl Rubri
cering en geUjkvormjge zetwijze. Billijk han-
delstarieL
tuigd hebben, dat hU Reina oprecht liefheeft.
Ze zijn zoo gelukkig, oom!
De Voorzienigheid is veel te goed voor je
geweest. Carmen. In plaats van je te bezoeken,
heeft ze je met weldaden overladen. Ik zei Jo
toen al, dat het me roekeloos leek....
ZwUg. oom; dat is voorbij, sneed zü hem
het woord af, met een steek van zelfverwijt.
Ja, dat is voorbij. En de toekomst ziet er
zoo onbezorgd uit, dat het bijna een misdaad
is, om nog aan het verleden te denken.
Carmen knikte, half lachend, half aangedaan.
Don Juan’s gelaat straalde van geluk. Van bet
strand klonk en krachtig lied, In koor aange
heven door het troepje toeristen, en de schater
lach van Franclsquin, en in huis vernam men
dooreen de stemmen van Reina en Marilena,
liefelijk en welluidend.
De klok van het nabije Corp luidde het
.Angelus”. Het was twaalf uur. Aan den hori
zon doken de blanke visschersbooten cp, ais
smettelooze wolken. Een xjgenbiik schoen de
heele natuur te zwijgen, en in zichzelf te kee-
ren. Maar dan leek het, of millioenen onzicht
bare wezens zich over de zilverblauwe zee be
wogen, in bUjden Jubel De ton omvatte hemel
en aarde met zijn gouden stralen een meeuw
trilde hoog in de lucht, met stouten wiekslag
en de zee murmelde haar geheimzinnig
lied.
Allee was vrede, rust en liefelijkheid
over, die weer aaar de aanlegplaats terugging,
om Lorenzo en diens jonge echtgenoote te hel
pen. Er was een geroezemoes, en geschater en
geschreeuw,
Souza naar het terras gelokt werden.
Reina en Marilena staken het terras over,
terwUl zij het voorwerp van de algemeene be
wondering waren. Een witte tule japon golfde
om de schouders van de schoone markiezin
Souza. De schalksche Reina lachte om een
opmerking van Lorenzo, en onder de veer van
haar witten hoed straalden haar oogen van
onuitsprekelijke liefde en geluk. De houding
van haar Jongen echtgenoot was zóó teedcr,
dat toen allen van het terras verdwenen
waren, achter de mand met visch aan, die
trïomfantelük naar de Keuken gebracht werd,
en Carmen en markies Aledo weer alleen waren
gebleven mevrouw Carvajal langzaam pre
velde, op half beschaamden, half gelukkigen
toon:
Ik moet u bekennen, oom, dat dit heden,
zoo vol geluk, me een beetje ongerust maakt.
Het is een vergoeding voor de smarten van
het verleden, zei de markies zachtjes.
En dan te denken, dat ik, met mijn mis
plaatsten trots en zoogenaamde edelmoedigheid,
op het punt gestaan heb. urn alles onherroe
pelijk te bederven! Wat sou er van Lorenzo
geworden zün, als Retna op den een of ander
verliefd geworden was, tijdens dat verblijf in
Madrid, waar ze door mjjn schuld naar toe
ging?
WaanchljnlUk zou je hem ongelukkig ge
maakt hebben want je moet je nu wel over-
taringen Een oogenbllk dacht hü er nog aan,
om er ernst van te maken, dosh dat ging niet.
Alida en hU, dat was te gel/l HU zou haar den
brief teruggeven.
Gevolg gevend aan zün besluit liet hü den
volgenden morgen Allda roepen. HU begreep
volkomen dat dit geval voor het arme kind
buitengewoon pünlük zou zün en nam zich
voor de zaak zoo welwillend mogelUk in te klee-
oen. Alida kwam, kreeg beschermend vriénde
lijk een stoel aangeboden en Willem haalde
zijns ondanks ondeugend glimlachend den
brief uit zUn portefeuille. Er viel niets te lachen,
dat zou de toekomst leeren. Nauwelijks zag
tHHmHHKMiHWUMIMIHWWHHIHHHUHNI
Een der meest bloeiende industrieën in Call-
fornlë is tegenwoordig het conserveeren van
rozen, en door een firma zün reeds meer dan
een millioen .rozenstruiken” in blik geëxpor
teerd. Men gaat als volgt te werk- De rozen
struik wordt eerst gesnoeid, zoodat het blik er
om heen past. Daarna wordt hfet gedeelte van
het blik, waarin de wortel wordt geborgen, van
binnen met teer bestreken, en daaromheen
brengt men dun sparrehout aan, hetwelk ver
rot, zoodra de rozenstruik weder wordt geplant.
Het bovenste gedeelte van de plant wordt, al
vorens het blik luchtdicht wordt afgesloten, ge
durende een fractie van een seconde onderge
dompeld in paraflne, die electnsch tot een
temperatuur van 185 tot 180 graden is ver
warmd. Op deze wijze wordt de plant omgeven
door een washuidje, zoo dun. dat het nauwe
lijks te zien is. De poriën van de plant worden
er echter geheel door gesloten, zoodat deze zelfs
een jaar kan worden oewaard.
Doch Lorenzo was even verlegen, als Reina
telf, en hU moest heldhaftige pogingen doen,
om zijn tong los te maken.
Ik wou u zeggen, jxUnheer, dat ik op
Retna verliefd ben als een gek....
Allemachtig, kerel. Lorenzo, druk je fat-
Een rUke Amerikaansche dame bracht het
einde van de week op haar landgoed in de
nabijheid van New York door. Daar ontving ze
gasten, wien ze beloofde een heerUJk padde
stoelengerecht te laten bereiden, waarvan ze
het recept uit Deauville had meegebracht.
Zü begaf zich met haar chef-kok naar het
park, waar ze onder zUn leiding champignons
plukte. De kok was een bUzondere kenner van
dit gewas. Nadat ze een mand vol verzameld
hadden, gaf de dame eenlge paddestoelen te
eten aan haar hond Gangster. Hierop zetten
de aanwezigen zich aan tafel en genoten van
het goede diner, waarbU ook de champignons
met vreugde naar binnen werden gespeeld.
Toen dit achter den rug en in de maag was,
kwam de kok binnen en fluisterde mevrouw in
het oor: „Ik moet u tot mijn spUt melden, dat
Gangster dood is.” Zeer bleek stond de gast
vrouw op en zei als Lucretia Boëgla: „U bent
allemaal vergiftigd!”
O'nmlddellUk werden eenlge dokters opgebeld
en deze kwamen per snelste gelegenheid naar
de villa, bereid om operatief in te grUpen. Zon
der over de paddestoelen gras te laten groeien
pompte men de magen der dames en heeren
leeg en toen dit onaangename proces beëindigd
was, zei een der doktoren tot den kok, die on-
middeUljk na zUn mededeeling weer naar de
keuken was gegaan: „Ik zou het lUk van den
hond wel graag willen hebben om sectie te
verrichten.”
„OnmogelUk,” antwoordde de kok, ..het beest
is door een auto overreden en geheel verminkt,”
Te Glasgow is dezer dagen een schip van
stapel geloopen, dat in meer dan één opzicht
de aandacht verdient. Het betreft hier namelUk
een stoomschip, bestemd voor de Chlneesche
regeering. De gezant van China, die bü de
plechtigheid aanwezig was, heeft het schip „Hal
Heng” gedqopt.
Het schip is bestemd om de vracht- en pas-^
saglersvaart te onderhouden op dat gedeeltë
van de Chlneesche Zee. hetwelk door overvallen
van zeeroovers berucht is. Naar aanleiding daar
van is het schip op bUzondere wUze gebouwd
en uitgerust om eventueele aanvallen van de
zUde der piraten met succes het hoofd te kun
nen bieden. Zoo zUn op verschillende deelen
van het schip brandkranen aangelegd, die met
de stoomketels in verbinding staan. Door het
overhalen van een hefboom op de commando
brug ontsnapt de heete stoom, zoodat den Zee
roovers in letterleken zin een wanne ontvangst
toebereid wordt. De kablne van den radlotele-
graflst Is van pantserplaten voorzien, daar in
de practUk gebleken is. dat de piraten het uit
zenden van 3.0.8.-berichten zooveel mogelUk
trachten te verhinderen. Op het dek tenslotte
zün gepantserde stalen uitschulfbare wanden
aangebracht, die door het drukken op een knop
vanaf de commandobrug geopend of gesloten
kunnen worden. Op deze wUze hoopt men de
zaeroovers In de val te krUgen.
De rozenstruiken worden naar alle deelen der
wereld verzonden, en wanneer zü weder geplant
worden, schieten zU wortel en beginnen te
bloeien, zelfs al zün zü gedurende acht
maanden niet in den grond geweest. Geduren
de dit seizoen zUn ongeveer 500 soorten behan
deld, en volgens de Hfeening van deskundigen,
kan het proces ook op andere planten worden
toegepast.
Aan de Hoogeschool te Boedapest is ren
cursus geopend voor pianisten, violisten tn
zangers, die zich microfoontechniek kunntn
verwerven in de studio, welke speciaal voor dit
doel In de Hoogeschool is Ingericht. De leider
van den nieuwen cursus is dr. Ernst Öbhnanjl,
de muzikale adviseur van de Hongaarsche ora-
roepmaatschappU-
Het Ministerie van Binnenlandsche Zaken
in TurkUe heeft besloten, dat elke getrouwde
Turksche boer een stuk land moet bezitten;”
Daartoe zullen ultgestrekte landerijen die
staatseigendom zUn kosteloos onder een aantal
boeren worden verdeeld.
Heeft de boer het stuk grond binnen twee
jaar niet bewerkt dan komt het aan den staat
terug. De regeering hoopt door dezen maat
regel de productie van landbouwproducten
aanzienlük te doen toenemen en vele boeren
onafhankelUk te maken.
In het Russische emigrantenblad „Zegodnja”
heeft generaal Kommlssarof. de voormalige
chef van de geheime Russische staatspolitie Mjn
herinneringen gepubliceerd. Men kan er on. in
lezen dat Raspoetin al In 1015 vrede niet
Dultschland en OostenrUk wenschte en een des
betreffend telegram aan de keizerin heeft dcen
«öfekomen.
Werd aan zUn verlangen niet voldaan,
dan zou dat het einde van Rusland en van de
Romanofs beteekenen.
Het besluit van den Tsaar om grootvorst Nl-
kolaj NlkolaJewitsJ af te zetten en zelf he» op
perbevel van het leger te aanvaarden, werd
tUdens een familiebijeenkomst op 20 Augustus
1915 genomen.
Naar men zegt voelde de Tsaar zelf er niet
veel voor, evenmin als zijn moeder en groot
vorst Dmitri Pawlowitsj. Rasjaoetin sorong
evenwel van zUn stoel op, omarmde den heer-
scher en riep: „In naam van den Almachtige
moet u het commando over uw leger zelf voe
ren, want alleen op die manier kan Rusland
en de dynastie der Romanofs gered worden.
De ontzaglUke Invloed van Raspoetin blUkt
uit het feit, dat de keizer zelf ook overeind
sprong en zei, dat hU onmlddellUk het bevel
op zich zou nemen. Kommlssarof deelt verder
mee, dat de Tsaar, grootvorst Nikolaj, verschil
lende leden der regeering en leden der Doema
bUeenkwamen en in het geheim over een vrede
met Dultschland beraadslaagden. De resultaten
der besprekingen lekten uit, zoodat Frankrijk
nog bUtUds de noodige maatregelen kon nemen.
snelheid wel eens ernstige gevolgen zou kunnen
hebben.
Er is een tijd geweest, dat deze firma kantoor
hield ten huize van een der directeuren op een
voorkamer, één hoog in de Klnkerbuurt. Dat
was In de oorlogsjaren en in dien tüd was Wil
lem als „jongen, pas van school, goede hand
schrUvend” de eerste geweest, die bü deze on
derneming in dienst trad. ,De zaak groeide als
kool, door avondlessen en briefcursussen wist
Willem dien groei bU te houden en op nog geen
dertig-jarigen leeftUd troonde hU in een rijk
gemeubileerd privé-kantoor, dat met drie groo-
le ramen uitzag op het statigste gedeelte van
de Heerengracht.
Vanzelfsprekend had Willem met het voort
schrijden van zün positie ook zün penaten ver
legd en als procuratiehouder woonde hü in een
luxueuze flat, in het deftigste Zuid, waar een
gewezen kok van de KonlnklUke Marine zUn
huishouden voorbeeldig onderhield. Daar leefde
hü, gespaard voor de grillen en nukken van
hospita’s en huishoudsters, een rustig vrij ge
sellenleven.
Wellicht was daar nimmer verandering in ge
komen, als Willem niet tot het inzicht was ge
komen, dat zün schrüfbureau een wanklank in
de harmonie van zUn huls vormde. Dit meubel
dateerde van pl.m 1860, had tallooze krullen,
twaalf laatjes en vier kastJe^^J voelt het, zoo-
lete misstond in de sobere antigbeld van zün
home. Al was dit bureau zün eerste bezit ge
weest, thans stond het weggedrukt in een afge
legen hoekje en op een goeden avond ver
scheen een advertentie: Te koop: een welonder-
houden, rük geornamenteerd en groot ma-
honie buTeau-mlnlstre, tegen elk aannemelük
bod. Br. 46878 bur. V. d. blad.
Nu Is algemeen bekend, dat Homerus wel eens
sliep en zoo kan het geen verwondering baren,
dat ook een beambte achter het loket van een
dagblad wel eens een uiltje knapt In hetzelfde
avondblad verscheen nog een advertentie met
hetzelfde nummer.
-QnÜewust van dit feit haalde Willem twee
dfffllèlater de brieven af en verwonderde zich
ever de geweldige ambitie, die voor mahonle-
bureaux scheen te bestaan,
Dat was echter niets vergeleken met de gren-
zelooze verbazing, die hem sloeg, toen hü uit de
eerste enveloppe het portret van een jonge
dame opdook en uit het begeleidend schrUven
bleek, dat de schoone in kwestie niet onge
negen was, naar het stadhuis te rüden
Damberg nam na rijp beraad een kloek be
sluit. Stoutmoedig zou hü alle brieven openen
en den afzendsters berichten, dat hun foto’s per
abuBFtn verkeerde handen waren gekomen. Al
dus schreef hü aan alle trouwlustige sollicitan
ten, tot hü plots een nieuwe emotie beleefde:
vanaf een fotobrlefkaart lachte het welbekende
gezicht van mejuffrouw Allda KUnkhuis hem
allerhartelükst toe.
Alida KUnkhuis was eveneens werkzaam op
liet kantoor der Transcontinentale Handels-
maatechappü, doch het dient gezegd, in een
zeer nederige functie. Zü stofte af, zette koffie
en wiesch om. haalde de meubileering voor de
middagbeterham der heeren, deed particuliere
boodschappen voor de chefs en vulde den ove-
blüvenden tüd met het allereenvoudigste
schrijfwerk. Tevens was zü de onbezoldigde
reizende nieuwsbode en het enfant terrible der
firma. Een klassieke schoonheid was het niet,
onknap was ze evenmin, doch boven aUes la
waaierig, spontaan en levenslustig.
Andries grijnsde. Dien dag nog had hü de
deur van zün privé-kantoor opengeworpen, om
met ’n luid: „Hoepel Je op, schreeuwleelükerd,”
een door haar verwekt reüetje te onderdrukken
en nu nam hü kennis van haar intiemste open-
Vanavond niet, grootvader, verzocht ze,
Vanavond hebben we veel praten...
WerkeUjk? deed de markies verbaasd; doch
hu had de blikken van de Jongelui aan tafel
heel goed opgemerkt.
Ja. Lorenzo wou u wat zeggen....
Een geweldige blos steeg Kenia naar
hoofd. Haar grootvader kreeg medelijden
haar verlegenheid.
Zoo, zoo. Wat wou je dan teggen, Lorenzo?
telde hü-
heeft bewezen. Dan vraagt zü om haar warm
ste Japon, omdat de ochtend koud is. Ook wil
zU haar beste schoenen hebben, omdat zü dit
uur goed gekleed wil zün.
Terwül zü spreekt, poedert zü sich langzaam.
Dan wendt zü zich plotseling tot de zuster en
zegt: ,Jk wil den priester spreken. De priester
verschünt en verzoekt alleen te mogen bleven
met de veroordeelde. In extremis ontvangt zü
het H. Doopsel. Terwül deze korte en eenvou
dige ceremonie plaats heeft, wachtten de an
deren bulten de cel. De advocaat jammert over
het jonge leven, dat straks genomen zal wor
den. Dan gaat de deur open en met tranen in
de oogen verzoekt de priester allen weer bin
nen te komen. In haar verzorgde Heeding
staat Mata Hari rechtop, alsof zü ontvangt.
,,Ik ben klaar” zegt zü met vaste stem. Den
richt zü zich tot zuster Léonide. .Jk heb veel
gereisd, zuster, maar dit wordt mün laatste
reis. Ik ga naar het groote station, maar kom
niet meer terug. Kom, zustertje, doe als Ik en
schrei niet.”
Een officier treedt op haar toe en vraagt, of
zU nog een laatsten wensch heeft. „Ik heb er
geen”, antwoordt zü„ „en als Ik er een had,
wees er zeker van, dat ik hem voor me zou
houden.” Dan stelt de dokter baar nog enkele
discrete vragen op fluistertoon, die zij glim
lachend beantwoordt. Nu treedt zü de lange
gang in en vraagt zuster Léonide naar arm te
willen nemen en haar niet meer te willen ver
laten. Het gezelschap gaat de trap af de deur
gaat open en een menigte verdringt zich voor
de poort. „Wat een belangstelling en wat een
succes” zegt Mata glimlachena. Dan wordt Mar-
garethe Zelle in handen gesteld van het mili
taire gezag om geëxecuteerd te woroen. Op dat
oogenbllk krijgt zü verlof nog enxele brieven
te schrijven. In groot en eenlgszlns oevend
schrift schrijft haar elegante hand drie brieven
en stelt ze aan den directeur der gevangenis
ter hand. „Vooral d^ adressen met Hadden,
want daar komen moellükheden van” zegt zü-
Het gezelschap heeft toegekexen, of met eenlge
zwakheid zich op het gelaat van de spionne af-
teekende. Niets daarvan. Als zü klaar is ne
men gendarmen haar bü den arm om naar in
het rijtuig te laten stappen. De zuster en de
priester nemen naast haar plaats. De priester
is zoo bewogen, dat hü tüdens den rit nauwe
lijks spreken kan. Mata Hari spreekt nog even
over het groote station, waarvan zü niet meer
terug zal komen en zucht dan: „O. die Fran-
schen”. Maar zuster Leonide vraagt haar haar
vijanden te willen vergeven.
..Het was toch niet mün voornemen de Fran.
schen te vergeven, zuster” antwoordt Mata.
„Dat moet ge toch wel doen” zegt de zusteren
Mata antwoordt met zachte stem: „Omdat gü
het vraagt, zal ik het doen”
De stoet komt aan in St. Vincennes
zes uur zal de executie plaats hebben. De dag
breekt nauwelüks door. Het peloton staat ge
reed in drie Unies. Het rijtuig houdt stU tegen
over den paal, waartegen de spionne zal moeten
staan.
Temidden van een diepe stilte stapt Mata
Hari uit. reikt de hand aan zuster Léonide
om haar te helpen en grijpt dan haar beide
armen. Beiden treden vooruit, terwül de zuster
met luide stem bidt. Bü den paal maakt Mata
zich plotseling los van de religieuze. .Omhels
mü. zuster, en blüf bü mü staan, dat ik u kan
aankUken. adieu!”
Een officier leest het vonnis voor en Mata
Hari, die geweigerd beeft de oogen door een
Op het terras van ..Villa del Mar”, vol plan
ten in bloei, wachten mevrouw Carvajal en
markies Aledo op den uerugkeer van den
„Pirulo”. De lucht en de zee zün zóó blauw,
dat ze aan den gezichtseinder ineensmelten. Dc
golven rollen zachtjes over elkander, met lichte
kopjes van schuim. Volstrekte rust heerscht
rondom, alleen onderbroken door het gezang-
in-koor van een troep jonge touristen, die hun
tent hebben opgeslagen tuaechen de villa van
hertogin Ordague en die van liet ongezellige
echtpaar. In de nabüheld van „Villa del Mar”
ligt Franclsquin languit in het mulle zand,
bUkte
be-
Ik
had het in stilte
gehoopt,” Hrde zü verrukt.
BegrüP nu de gevoelens van Willem Dam
berg na zoon ontboezeming als slechts Allda
wist uit te kramen De zeldzame openhartig
heid had eenvoudig wonderen verricht en het
plotseUnge besef haar ideaal te. zün. had een
werkelUk alles omkeerende ultwerHng op zün
hart gehad. U moet het in^n, dat^iverd onver-
müdelük de débAcle van het gezag. Het gesprek
dat volgde verliep dan ook heel adders, dan
Willem zich had voorgesteld. Het begon zoo
hakkelig, dat men niet kon aannemen dat hier
een chef met zün ondergeschikte sprak en sloot
allerhartelükst met een hartelüken handdruk
vol verstandhouding en een vaderlük tikje op
de blozende wang van Alida. Den dag daar
op ging het als een loopend vuurtje door alle
afdeelingen: „Münheer Damberg zat gister
avond met Allda bü Lido!”
Daarbü bleef het niet. Willem en Alida wer
den heel spoedig buitengewoon goede maatjes.
Al voelde hü zich soms gegeneerd door haar on-
Leheerschte impulsen, haar openhartige be
wondering en trouwe genegenheid waren hem
weldra een levensbehoefte. Eelfs de openbaring,
hoe de vork aan den stffi zat. bracht daarin
geen verandering. Zü was nadien zün ..druk
foutenduivelin,” maar op den dag der dagën
kwam hü er rond voor uit, dat die naam mis
plaatst was. Toen was zü een bruidje zoo lief,
uls niemand ooit geloofd had dat de rumoerige
Alida ooit zou worden en dat naast den sta-
tlgen bruidegom een uitstekenden indruk
maakte.
Het mahonie bureau is nog steeds niet ver
kocht. De eerste annonce bracht geen lief
hebbers (het was dan ook geen Omroeper) en
de familie Damberg voelt geen behoefte om
het nogmaals aan te Meden. ZU wU het om
de herinnering voor geen geld ter wereld mis
sen en hü mag het zonder dat zü er ook
maar aan denkt om kwaad te worden zoo
vaak zeggen als hü dat wil: .Jk ben tegen
woordig aan lastige meubels gewend
J op dit blad zijn ingevolge de verzekert
Alle UDOTlTie S ongevallen verzekerd voor een der v
et leven en de dood van Mata Hari
vragen in den laatsten tüd weer de aan
dacht. Nog slechts enkele weken ge
leden werd het gerucht verspreid dat Mata
Hari den dood ingegaan was in de stellige
overtuiging, dat het peleton over haar heen
zou schieten en zü daarna in veiligheid zou
wonien gebracht. Dit was de voorstelling van
zaken, zooals die gegeven werd door Frkuleln
Doctor, enkele dagen voor haar dood in een
Zwitsersch sanatorium.
Dit bericht wordt thans tegengesproken door
den man, wellicht de eenlge, die met zekerheid
over de laatste weken van Mata Hari “n over
haar dood kan oordeelen, dr. Léon Blzard, den
medicus van de gevangenis Saint l>azare. waar
Mata Hari van haar veroordeeling af tot aan
haar dood verbleef. Zlehlei zün relaas, waarin
ook soeur Léonide, die Mata Hari in de gevan
genis büstond, een belangrüke rol speelt.*
In den morgen van den dertlenden Februari
werd Margaretha Zelle, zooals de elgenlüke
naam van de spionne luidde, gearresteerd in een
huis aan de Champs Elysées, door den Politie
commissaris Priollet, die haar naar de Saint
Ta rare overbracht, waar zü bleef tot aan de
executie, die op 15 October te St. Vincennes
plaats had. Slechts gedurende twee dagen zou
zü deze gevangenis verlaten nl. op 24 en 25
Juli, toen zü voor den krügsraad moest ver.
schüben.
Acht maanden lang heeft de commissaris da
gelijks een bezoek gebracht aan Mata Hari, die
het voortdurende gezelschap genoot van zuster
Léonide. Aanvankelük werden in haar cel drie
bedden geplaatst. Op twee daarvan aan belde
zijden van de spionne, sliepen twee andere ge.
detineerden, die opzettelijk waren uitgezócht.
Alleen deze twee, commissaris Priollet de re
ligieuzen en de advocaat van de gevangene,
mochten haar bezoeken. Nooit in al die maan
den heeft zü ander bezoek gehad, nooit ont
ving zü een brief, noch bloemen, zooals zoo
vaak is beweerd. Als zü gewild had, had zü
tien Franschen uit Dultsche gevangenschap
kunnen verlossen, doch wetend, dat dan haar
doodvonnis zou veranderd zün in levenslangen
dwangarbeid, weigerde zü hiertoe over te gaan.
Op 15 October, des morgens om half vüf,
kwam de politieman wederom in de cel. Het
was koud. Op de binnenplaats van de gevan
genis stonden reeds de vier automobielen ge.
reed, die den stoet zouden vormen naar het
executieterrein. Een honderdtal genocdlgden
wachtten binnen. Bü andere executies was dit
getal' hoogstens dertig. De Invités zün bleek en
spreken gedempt. Een mannenstem Hinkt De
commandant Julien verzoekt het gezelschap
naar boven te gaan. Men haast zich, doch slechts
enkelen mogen de cel naderen. De advocaat
Clunet, een grijsaard, zegt dat hü met den
moed heeft mee te gaan en verzoekt den com
mandant aan zün cliënte te zeggen, dat hü tot
het laatste oogenbllk in den geest bü haar zal
zün. De commandant weigert dit, wenscht geen
boodschappen over te brengen. Door een lange
donkere gang gaat het gezelschap naar de
cel. Zuster Léonide opent de deur. Drie vrou
wen liggen op de drie bedden. ,.De middelste”,
fluistert de zuster. Mata Han, die den vorigen
avond een sterk slaapmiddel beeft gekregen,
slaapt vast. De twee andere vrouwen springen
van hun bed op en beginnen te schreien De
luster bidt, lükbleek in het licht van een kaars.
De commandant schudt de veroordeelde wak
ker, die opschrikt en hem met groote oogen
aankükt.
Dan leest de commandant met vaste doch
ontroerde stem een zinnetje voor: „Zelle houd
moed, de president van de Republiek heeft uw
verzoek om gratie verworpen. Het uur der boete
is gekomen.”
Het wordt doodstil. Twee oogen vlammen In
de schemering. Dan roept Mata uit: ,.Het is
niet mogelUk, het Is met mogelUk” Mr>.ai zus
ter Léonide bemoedigt haar. „Vrees niets, zus.
ter”, antwoordt zü, >Jk zal zonder angst weten
te sterven.” Terwül men haar Heedt voor de
executie, wordt haar gezicht harder en sü valt
Uit over de Franschen, wien zü zooveel diensten
Quichotte uit te hangen. Ik heb mün trots opzü
gezet, die er een beetje tegen op zag, om alles
aan een vrouw te danken te hebben en....
en.
En hü heeft me vanavond gevraagd, en ik
heb ,Ja” gezegd, grootvader, voltooide Reina,
terwül ze den ouden man met kussen over
laadde. En.... die mededeeling zal u wel niet
erg verbazen?
Niet in het minst. Toen Jullie nog niets
büzonders in je hart gelezen hadt wist ik al,
dat Jullie verliefd op elkaar waren.
En bent u er blü om, münheer? waagde
Lorenzo te vragen.
Waarom zou ik er niet blü zün? Als
het niet geweest was cm de bezwaren van Je
moeder want zü is het geweest, die me aan
zette, om Reina naar Madrid te sturen zou
den jullie allang getrouwd zün.
U bent erg goed, grootvader, maar ik
beloof u. dat u geen spüt zult hebben van uw
goedheid. Als u eens wist, wat ik dacht....
.En als het noodig is. om een bezoek te
brengen aan mün bezittingen, zuilen wc u
meenemen,' grootvader. Geen aag zullen we u
alleen laten, zoolang u leeft. Ik heb het al
lang genoeg zonder familie moeten stellen.
Voortaan wil Ik u allemaal bü me hebben.
De markies hief langzaam het hoofd op, en
keek als betooverd naar dat groepje van twee:
Lorenzo staande, zün hooge gestalte een weinig
voorover gebogen, om Reina’s woorden beter te
kunnen verstaan, en zü op een laag stoeltje
gezeten, met haar armen om de onbeweeglüke
knieën van haar grootvader geslagen, frisch als
een pas geplukte bloem ui} een sprookjestuln.
Bent u tevreden, grootvader?
De oude man trok haar naar zich toe, riep
Lorenzo met zün oogen tot zich, en aan zün
vaderhart, dat onstuimig Hopte van geluk, ver-
eenlgde hü hen beiden in een welsprekende
omhelzing
Daar bulten bleef het regenen....
weg met üsblokken bezaaid was. Het eentonige
van dezen rit deed ons wat dommelen. Plotse
ling kregen we een hevigen schok. Oom viel
de slede af en ik bezeerde op tamelük
hardhandige wüze mün gezicht tegen ’t stuur
wiel. Gelukkig was de snelheid heel gering,
maar toch moesten we zorgen niet door slaap
overmand te worden, daar dit bü grootere
onder de gloeiende stralen van de zon, die
slechts getemperd worden door het briesje, dat
begint op te steken.
In twee groepjes zün de bewoners van „Villa
del Mar” op de vischvangst gegaan: Pablo en
Marilena met de motorboot, en Reina en
Lorenzo met de „Plrulo”. Mevrouw
zoekt de verte af met Souza’s vëldküker.
Zün ze nog Met te zien? vraagt Don
Juan.
Ik geloof, ik geloof, oom Juan, dat ik daar
ginds, naar links, twee witte vlekken zie.
Dat zullen ze zün; want cc booten van
de vlsschers uit het dorp komen gewoonlük van
dien kant. We zullen moeten waarschuwen voor
de lunch want ze zullen honger hebben als
wolven.
Reken maar! Van vjer uur 's morgens af...
Hoewel we hun heel wat voorraad hebben mee
gegeven
Zü waren het Inderdaad. De motorboot kwam
met matige vaart, om gelük te blüven met de
zeilboot, die sierlük het gianaend watervlak door
kliefde. Terwül Carmen naar binnen ging, om
orders te geven voor de lunch, en de oude man
vol verrukking naar de lelde jonggehuwde
paren keek, legde de motorboot aan de lan-
U.U aan. Franclsquin snelde toe, om
moeder te begroeten, en was met één
sprong boven op een bank, om baar te kussen.
Vervolgens keek hü in de boot rond, en over
stelpte Pablo met vragen. Deze antwoordde hem
allervriendelUkst, en nam hem daarna in zün
armen, om hem aan den wal *e zetten. Een be
diende nam de mand met visseben van Souza
ivoorwaarden tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand OC oü verlies van een f Cfi by een breuk van f bü verlies van m
;enae ultkeeringen i verlies van beide armen, beide beenen oi beide oogen f doodelyken afloop 1 een voet of een oog f x f»v»~ luim ot wijsvinger f ul/«”been of arms anderen vinger
Wat denk je dan, Heine?
ik denk, dat we heel gelukkig zullen
zal niet uit dit huls weggaan, omdat
it alleen wil laten, en bovendien omdat
tóch uw rentmeester zal blüven. Zóó
trots er niet onder lüden, want hü
luider stem kunnen verkondigen, dat
/zün vrouw onderhoudt. En op lie manier
ten we tevens vlak bü tante Carmen
_Jven.
Lorenso richtte op Reina een blik zóó vol
dankbaarheid, dat bet meisje er büna onder
bezweek.