uetAaal van den dag H PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Gelouterd Boot De laatste dagen van Mata Hari ONJUISTE GERUCHTEN Ir GEEN SPRAKE VAN! R van VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1934 Een misverstand 71 Conserveeren van rozen Bescherming tegen de zeeroovers Cursus in microfoon techniek Steun aan de boeren in Turkije SPAANSCH NAAR HET Raspoetin en het einde der Romanofs Met den dood voor oogen werd zy katholiek gedoopt Verklaringen van den gevangenisdokter I De drukfouten- i duivelin AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL t een Om van e dat pater Estéban en mevrouw Carvajal In EINDE. l l TIP ir- it Het was gelukt. Oom was enthousiast. HU te kende, dat hU erg tegen dit experiment had op gezien. nu was hu echter geheel overtuigd. Voort stoven wij weer over de üsvlakte. Uren gleden wU zoo voort over de oppervlakte. Soms met een snelheid van 30 k 40 KM., soms ook maar met een snelheid van 5 K.M. als ae 35 35 40 40 30 N 25 30 25 40 15 25 15 het met dlngsplaats zün i NJ zijn,, ik u Lor zal zal hU doek te laten bedekken, luistert toe en vaat uit eigen beweging tegen den paal staan Twaalf Jagers, vier soldaten, vier Korporaals en vier onderofficieren staan op tien meter afstand van het slachtoffer gereed, het geweer oü den voet. Mata glimlacht nog tegen de zuster en wuift haar een vaarwel toe. De commandant steekt zün sabel op. korte vier en twintig voudige knar weerklinkt en Mata Hari, de Roode Danseres stort voor over en valt neer als een levenlooze massa met bloed overgoten. Dit is, volgens dr. Blzard de authentieke ge schiedenis van de laatste dagen van Mata Hari, die dus met den dood voor oogen katho liek gedoopt werd.... Oom had zich gelukkig niet al te veel ne- zeerd en we waren er beiden goed afgekomen Het ongeval had ons echter iets geleerd en we besloten dan ook ter plaatse voldoende uit te rusten voor we onzen tocht vervolgden. De .maaltijd leverde een aangename verras sing op. Oom bleek wat pemmlcan te hebben overgehouden. Ik herinnerde mU, dat ik alt voedsel eenigen tUd geleden eens had wegge gooid, omdat ik het niet lustte. Nu was *t een heerlijke afwisseling met het vleeschgerecht, dat we al sinds weken nuttigden. Alida een glimp van de envekp- pe, of ze-sloeg de handen voor de borst en verheerlUkt melwaarts soenlUk uit! lachte de markies. Denk je, dat een gek verliefd kan wezen? Weet Ik het, mijnheer! lachte de Jongeman nu ook. aenuwachtig. Het eenlge, wat ik U. zeggen kan. is, dat ik zóóveel van aaar houd, dat ik besloten heb, om nfet langer den Don t-x en een zit het tegen in het leven, een an- der zit het mee en als voorbeeld van deze laatste categorie mogen we wijzen op Willem Damberg, chef der afdeeling admini stratie en procuratiehouder der N.V. Trans continentale Handelsmaatschappü te Amster- Een advertentie behoeft geen „kapitalen" te kosten. Plaats maar eens een Omroeperl Rubri cering en geUjkvormjge zetwijze. Billijk han- delstarieL tuigd hebben, dat hU Reina oprecht liefheeft. Ze zijn zoo gelukkig, oom! De Voorzienigheid is veel te goed voor je geweest. Carmen. In plaats van je te bezoeken, heeft ze je met weldaden overladen. Ik zei Jo toen al, dat het me roekeloos leek.... ZwUg. oom; dat is voorbij, sneed zü hem het woord af, met een steek van zelfverwijt. Ja, dat is voorbij. En de toekomst ziet er zoo onbezorgd uit, dat het bijna een misdaad is, om nog aan het verleden te denken. Carmen knikte, half lachend, half aangedaan. Don Juan’s gelaat straalde van geluk. Van bet strand klonk en krachtig lied, In koor aange heven door het troepje toeristen, en de schater lach van Franclsquin, en in huis vernam men dooreen de stemmen van Reina en Marilena, liefelijk en welluidend. De klok van het nabije Corp luidde het .Angelus”. Het was twaalf uur. Aan den hori zon doken de blanke visschersbooten cp, ais smettelooze wolken. Een xjgenbiik schoen de heele natuur te zwijgen, en in zichzelf te kee- ren. Maar dan leek het, of millioenen onzicht bare wezens zich over de zilverblauwe zee be wogen, in bUjden Jubel De ton omvatte hemel en aarde met zijn gouden stralen een meeuw trilde hoog in de lucht, met stouten wiekslag en de zee murmelde haar geheimzinnig lied. Allee was vrede, rust en liefelijkheid over, die weer aaar de aanlegplaats terugging, om Lorenzo en diens jonge echtgenoote te hel pen. Er was een geroezemoes, en geschater en geschreeuw, Souza naar het terras gelokt werden. Reina en Marilena staken het terras over, terwUl zij het voorwerp van de algemeene be wondering waren. Een witte tule japon golfde om de schouders van de schoone markiezin Souza. De schalksche Reina lachte om een opmerking van Lorenzo, en onder de veer van haar witten hoed straalden haar oogen van onuitsprekelijke liefde en geluk. De houding van haar Jongen echtgenoot was zóó teedcr, dat toen allen van het terras verdwenen waren, achter de mand met visch aan, die trïomfantelük naar de Keuken gebracht werd, en Carmen en markies Aledo weer alleen waren gebleven mevrouw Carvajal langzaam pre velde, op half beschaamden, half gelukkigen toon: Ik moet u bekennen, oom, dat dit heden, zoo vol geluk, me een beetje ongerust maakt. Het is een vergoeding voor de smarten van het verleden, zei de markies zachtjes. En dan te denken, dat ik, met mijn mis plaatsten trots en zoogenaamde edelmoedigheid, op het punt gestaan heb. urn alles onherroe pelijk te bederven! Wat sou er van Lorenzo geworden zün, als Retna op den een of ander verliefd geworden was, tijdens dat verblijf in Madrid, waar ze door mjjn schuld naar toe ging? WaanchljnlUk zou je hem ongelukkig ge maakt hebben want je moet je nu wel over- taringen Een oogenbllk dacht hü er nog aan, om er ernst van te maken, dosh dat ging niet. Alida en hU, dat was te gel/l HU zou haar den brief teruggeven. Gevolg gevend aan zün besluit liet hü den volgenden morgen Allda roepen. HU begreep volkomen dat dit geval voor het arme kind buitengewoon pünlük zou zün en nam zich voor de zaak zoo welwillend mogelUk in te klee- oen. Alida kwam, kreeg beschermend vriénde lijk een stoel aangeboden en Willem haalde zijns ondanks ondeugend glimlachend den brief uit zUn portefeuille. Er viel niets te lachen, dat zou de toekomst leeren. Nauwelijks zag tHHmHHKMiHWUMIMIHWWHHIHHHUHNI Een der meest bloeiende industrieën in Call- fornlë is tegenwoordig het conserveeren van rozen, en door een firma zün reeds meer dan een millioen .rozenstruiken” in blik geëxpor teerd. Men gaat als volgt te werk- De rozen struik wordt eerst gesnoeid, zoodat het blik er om heen past. Daarna wordt hfet gedeelte van het blik, waarin de wortel wordt geborgen, van binnen met teer bestreken, en daaromheen brengt men dun sparrehout aan, hetwelk ver rot, zoodra de rozenstruik weder wordt geplant. Het bovenste gedeelte van de plant wordt, al vorens het blik luchtdicht wordt afgesloten, ge durende een fractie van een seconde onderge dompeld in paraflne, die electnsch tot een temperatuur van 185 tot 180 graden is ver warmd. Op deze wijze wordt de plant omgeven door een washuidje, zoo dun. dat het nauwe lijks te zien is. De poriën van de plant worden er echter geheel door gesloten, zoodat deze zelfs een jaar kan worden oewaard. Doch Lorenzo was even verlegen, als Reina telf, en hU moest heldhaftige pogingen doen, om zijn tong los te maken. Ik wou u zeggen, jxUnheer, dat ik op Retna verliefd ben als een gek.... Allemachtig, kerel. Lorenzo, druk je fat- Een rUke Amerikaansche dame bracht het einde van de week op haar landgoed in de nabijheid van New York door. Daar ontving ze gasten, wien ze beloofde een heerUJk padde stoelengerecht te laten bereiden, waarvan ze het recept uit Deauville had meegebracht. Zü begaf zich met haar chef-kok naar het park, waar ze onder zUn leiding champignons plukte. De kok was een bUzondere kenner van dit gewas. Nadat ze een mand vol verzameld hadden, gaf de dame eenlge paddestoelen te eten aan haar hond Gangster. Hierop zetten de aanwezigen zich aan tafel en genoten van het goede diner, waarbU ook de champignons met vreugde naar binnen werden gespeeld. Toen dit achter den rug en in de maag was, kwam de kok binnen en fluisterde mevrouw in het oor: „Ik moet u tot mijn spUt melden, dat Gangster dood is.” Zeer bleek stond de gast vrouw op en zei als Lucretia Boëgla: „U bent allemaal vergiftigd!” O'nmlddellUk werden eenlge dokters opgebeld en deze kwamen per snelste gelegenheid naar de villa, bereid om operatief in te grUpen. Zon der over de paddestoelen gras te laten groeien pompte men de magen der dames en heeren leeg en toen dit onaangename proces beëindigd was, zei een der doktoren tot den kok, die on- middeUljk na zUn mededeeling weer naar de keuken was gegaan: „Ik zou het lUk van den hond wel graag willen hebben om sectie te verrichten.” „OnmogelUk,” antwoordde de kok, ..het beest is door een auto overreden en geheel verminkt,” Te Glasgow is dezer dagen een schip van stapel geloopen, dat in meer dan één opzicht de aandacht verdient. Het betreft hier namelUk een stoomschip, bestemd voor de Chlneesche regeering. De gezant van China, die bü de plechtigheid aanwezig was, heeft het schip „Hal Heng” gedqopt. Het schip is bestemd om de vracht- en pas-^ saglersvaart te onderhouden op dat gedeeltë van de Chlneesche Zee. hetwelk door overvallen van zeeroovers berucht is. Naar aanleiding daar van is het schip op bUzondere wUze gebouwd en uitgerust om eventueele aanvallen van de zUde der piraten met succes het hoofd te kun nen bieden. Zoo zUn op verschillende deelen van het schip brandkranen aangelegd, die met de stoomketels in verbinding staan. Door het overhalen van een hefboom op de commando brug ontsnapt de heete stoom, zoodat den Zee roovers in letterleken zin een wanne ontvangst toebereid wordt. De kablne van den radlotele- graflst Is van pantserplaten voorzien, daar in de practUk gebleken is. dat de piraten het uit zenden van 3.0.8.-berichten zooveel mogelUk trachten te verhinderen. Op het dek tenslotte zün gepantserde stalen uitschulfbare wanden aangebracht, die door het drukken op een knop vanaf de commandobrug geopend of gesloten kunnen worden. Op deze wUze hoopt men de zaeroovers In de val te krUgen. De rozenstruiken worden naar alle deelen der wereld verzonden, en wanneer zü weder geplant worden, schieten zU wortel en beginnen te bloeien, zelfs al zün zü gedurende acht maanden niet in den grond geweest. Geduren de dit seizoen zUn ongeveer 500 soorten behan deld, en volgens de Hfeening van deskundigen, kan het proces ook op andere planten worden toegepast. Aan de Hoogeschool te Boedapest is ren cursus geopend voor pianisten, violisten tn zangers, die zich microfoontechniek kunntn verwerven in de studio, welke speciaal voor dit doel In de Hoogeschool is Ingericht. De leider van den nieuwen cursus is dr. Ernst Öbhnanjl, de muzikale adviseur van de Hongaarsche ora- roepmaatschappU- Het Ministerie van Binnenlandsche Zaken in TurkUe heeft besloten, dat elke getrouwde Turksche boer een stuk land moet bezitten;” Daartoe zullen ultgestrekte landerijen die staatseigendom zUn kosteloos onder een aantal boeren worden verdeeld. Heeft de boer het stuk grond binnen twee jaar niet bewerkt dan komt het aan den staat terug. De regeering hoopt door dezen maat regel de productie van landbouwproducten aanzienlük te doen toenemen en vele boeren onafhankelUk te maken. In het Russische emigrantenblad „Zegodnja” heeft generaal Kommlssarof. de voormalige chef van de geheime Russische staatspolitie Mjn herinneringen gepubliceerd. Men kan er on. in lezen dat Raspoetin al In 1015 vrede niet Dultschland en OostenrUk wenschte en een des betreffend telegram aan de keizerin heeft dcen «öfekomen. Werd aan zUn verlangen niet voldaan, dan zou dat het einde van Rusland en van de Romanofs beteekenen. Het besluit van den Tsaar om grootvorst Nl- kolaj NlkolaJewitsJ af te zetten en zelf he» op perbevel van het leger te aanvaarden, werd tUdens een familiebijeenkomst op 20 Augustus 1915 genomen. Naar men zegt voelde de Tsaar zelf er niet veel voor, evenmin als zijn moeder en groot vorst Dmitri Pawlowitsj. Rasjaoetin sorong evenwel van zUn stoel op, omarmde den heer- scher en riep: „In naam van den Almachtige moet u het commando over uw leger zelf voe ren, want alleen op die manier kan Rusland en de dynastie der Romanofs gered worden. De ontzaglUke Invloed van Raspoetin blUkt uit het feit, dat de keizer zelf ook overeind sprong en zei, dat hU onmlddellUk het bevel op zich zou nemen. Kommlssarof deelt verder mee, dat de Tsaar, grootvorst Nikolaj, verschil lende leden der regeering en leden der Doema bUeenkwamen en in het geheim over een vrede met Dultschland beraadslaagden. De resultaten der besprekingen lekten uit, zoodat Frankrijk nog bUtUds de noodige maatregelen kon nemen. snelheid wel eens ernstige gevolgen zou kunnen hebben. Er is een tijd geweest, dat deze firma kantoor hield ten huize van een der directeuren op een voorkamer, één hoog in de Klnkerbuurt. Dat was In de oorlogsjaren en in dien tüd was Wil lem als „jongen, pas van school, goede hand schrUvend” de eerste geweest, die bü deze on derneming in dienst trad. ,De zaak groeide als kool, door avondlessen en briefcursussen wist Willem dien groei bU te houden en op nog geen dertig-jarigen leeftUd troonde hU in een rijk gemeubileerd privé-kantoor, dat met drie groo- le ramen uitzag op het statigste gedeelte van de Heerengracht. Vanzelfsprekend had Willem met het voort schrijden van zün positie ook zün penaten ver legd en als procuratiehouder woonde hü in een luxueuze flat, in het deftigste Zuid, waar een gewezen kok van de KonlnklUke Marine zUn huishouden voorbeeldig onderhield. Daar leefde hü, gespaard voor de grillen en nukken van hospita’s en huishoudsters, een rustig vrij ge sellenleven. Wellicht was daar nimmer verandering in ge komen, als Willem niet tot het inzicht was ge komen, dat zün schrüfbureau een wanklank in de harmonie van zUn huls vormde. Dit meubel dateerde van pl.m 1860, had tallooze krullen, twaalf laatjes en vier kastJe^^J voelt het, zoo- lete misstond in de sobere antigbeld van zün home. Al was dit bureau zün eerste bezit ge weest, thans stond het weggedrukt in een afge legen hoekje en op een goeden avond ver scheen een advertentie: Te koop: een welonder- houden, rük geornamenteerd en groot ma- honie buTeau-mlnlstre, tegen elk aannemelük bod. Br. 46878 bur. V. d. blad. Nu Is algemeen bekend, dat Homerus wel eens sliep en zoo kan het geen verwondering baren, dat ook een beambte achter het loket van een dagblad wel eens een uiltje knapt In hetzelfde avondblad verscheen nog een advertentie met hetzelfde nummer. -QnÜewust van dit feit haalde Willem twee dfffllèlater de brieven af en verwonderde zich ever de geweldige ambitie, die voor mahonle- bureaux scheen te bestaan, Dat was echter niets vergeleken met de gren- zelooze verbazing, die hem sloeg, toen hü uit de eerste enveloppe het portret van een jonge dame opdook en uit het begeleidend schrUven bleek, dat de schoone in kwestie niet onge negen was, naar het stadhuis te rüden Damberg nam na rijp beraad een kloek be sluit. Stoutmoedig zou hü alle brieven openen en den afzendsters berichten, dat hun foto’s per abuBFtn verkeerde handen waren gekomen. Al dus schreef hü aan alle trouwlustige sollicitan ten, tot hü plots een nieuwe emotie beleefde: vanaf een fotobrlefkaart lachte het welbekende gezicht van mejuffrouw Allda KUnkhuis hem allerhartelükst toe. Alida KUnkhuis was eveneens werkzaam op liet kantoor der Transcontinentale Handels- maatechappü, doch het dient gezegd, in een zeer nederige functie. Zü stofte af, zette koffie en wiesch om. haalde de meubileering voor de middagbeterham der heeren, deed particuliere boodschappen voor de chefs en vulde den ove- blüvenden tüd met het allereenvoudigste schrijfwerk. Tevens was zü de onbezoldigde reizende nieuwsbode en het enfant terrible der firma. Een klassieke schoonheid was het niet, onknap was ze evenmin, doch boven aUes la waaierig, spontaan en levenslustig. Andries grijnsde. Dien dag nog had hü de deur van zün privé-kantoor opengeworpen, om met ’n luid: „Hoepel Je op, schreeuwleelükerd,” een door haar verwekt reüetje te onderdrukken en nu nam hü kennis van haar intiemste open- Vanavond niet, grootvader, verzocht ze, Vanavond hebben we veel praten... WerkeUjk? deed de markies verbaasd; doch hu had de blikken van de Jongelui aan tafel heel goed opgemerkt. Ja. Lorenzo wou u wat zeggen.... Een geweldige blos steeg Kenia naar hoofd. Haar grootvader kreeg medelijden haar verlegenheid. Zoo, zoo. Wat wou je dan teggen, Lorenzo? telde hü- heeft bewezen. Dan vraagt zü om haar warm ste Japon, omdat de ochtend koud is. Ook wil zU haar beste schoenen hebben, omdat zü dit uur goed gekleed wil zün. Terwül zü spreekt, poedert zü sich langzaam. Dan wendt zü zich plotseling tot de zuster en zegt: ,Jk wil den priester spreken. De priester verschünt en verzoekt alleen te mogen bleven met de veroordeelde. In extremis ontvangt zü het H. Doopsel. Terwül deze korte en eenvou dige ceremonie plaats heeft, wachtten de an deren bulten de cel. De advocaat jammert over het jonge leven, dat straks genomen zal wor den. Dan gaat de deur open en met tranen in de oogen verzoekt de priester allen weer bin nen te komen. In haar verzorgde Heeding staat Mata Hari rechtop, alsof zü ontvangt. ,,Ik ben klaar” zegt zü met vaste stem. Den richt zü zich tot zuster Léonide. .Jk heb veel gereisd, zuster, maar dit wordt mün laatste reis. Ik ga naar het groote station, maar kom niet meer terug. Kom, zustertje, doe als Ik en schrei niet.” Een officier treedt op haar toe en vraagt, of zU nog een laatsten wensch heeft. „Ik heb er geen”, antwoordt zü„ „en als Ik er een had, wees er zeker van, dat ik hem voor me zou houden.” Dan stelt de dokter baar nog enkele discrete vragen op fluistertoon, die zij glim lachend beantwoordt. Nu treedt zü de lange gang in en vraagt zuster Léonide naar arm te willen nemen en haar niet meer te willen ver laten. Het gezelschap gaat de trap af de deur gaat open en een menigte verdringt zich voor de poort. „Wat een belangstelling en wat een succes” zegt Mata glimlachena. Dan wordt Mar- garethe Zelle in handen gesteld van het mili taire gezag om geëxecuteerd te woroen. Op dat oogenbllk krijgt zü verlof nog enxele brieven te schrijven. In groot en eenlgszlns oevend schrift schrijft haar elegante hand drie brieven en stelt ze aan den directeur der gevangenis ter hand. „Vooral d^ adressen met Hadden, want daar komen moellükheden van” zegt zü- Het gezelschap heeft toegekexen, of met eenlge zwakheid zich op het gelaat van de spionne af- teekende. Niets daarvan. Als zü klaar is ne men gendarmen haar bü den arm om naar in het rijtuig te laten stappen. De zuster en de priester nemen naast haar plaats. De priester is zoo bewogen, dat hü tüdens den rit nauwe lijks spreken kan. Mata Hari spreekt nog even over het groote station, waarvan zü niet meer terug zal komen en zucht dan: „O. die Fran- schen”. Maar zuster Leonide vraagt haar haar vijanden te willen vergeven. ..Het was toch niet mün voornemen de Fran. schen te vergeven, zuster” antwoordt Mata. „Dat moet ge toch wel doen” zegt de zusteren Mata antwoordt met zachte stem: „Omdat gü het vraagt, zal ik het doen” De stoet komt aan in St. Vincennes zes uur zal de executie plaats hebben. De dag breekt nauwelüks door. Het peloton staat ge reed in drie Unies. Het rijtuig houdt stU tegen over den paal, waartegen de spionne zal moeten staan. Temidden van een diepe stilte stapt Mata Hari uit. reikt de hand aan zuster Léonide om haar te helpen en grijpt dan haar beide armen. Beiden treden vooruit, terwül de zuster met luide stem bidt. Bü den paal maakt Mata zich plotseling los van de religieuze. .Omhels mü. zuster, en blüf bü mü staan, dat ik u kan aankUken. adieu!” Een officier leest het vonnis voor en Mata Hari, die geweigerd beeft de oogen door een Op het terras van ..Villa del Mar”, vol plan ten in bloei, wachten mevrouw Carvajal en markies Aledo op den uerugkeer van den „Pirulo”. De lucht en de zee zün zóó blauw, dat ze aan den gezichtseinder ineensmelten. Dc golven rollen zachtjes over elkander, met lichte kopjes van schuim. Volstrekte rust heerscht rondom, alleen onderbroken door het gezang- in-koor van een troep jonge touristen, die hun tent hebben opgeslagen tuaechen de villa van hertogin Ordague en die van liet ongezellige echtpaar. In de nabüheld van „Villa del Mar” ligt Franclsquin languit in het mulle zand, bUkte be- Ik had het in stilte gehoopt,” Hrde zü verrukt. BegrüP nu de gevoelens van Willem Dam berg na zoon ontboezeming als slechts Allda wist uit te kramen De zeldzame openhartig heid had eenvoudig wonderen verricht en het plotseUnge besef haar ideaal te. zün. had een werkelUk alles omkeerende ultwerHng op zün hart gehad. U moet het in^n, dat^iverd onver- müdelük de débAcle van het gezag. Het gesprek dat volgde verliep dan ook heel adders, dan Willem zich had voorgesteld. Het begon zoo hakkelig, dat men niet kon aannemen dat hier een chef met zün ondergeschikte sprak en sloot allerhartelükst met een hartelüken handdruk vol verstandhouding en een vaderlük tikje op de blozende wang van Alida. Den dag daar op ging het als een loopend vuurtje door alle afdeelingen: „Münheer Damberg zat gister avond met Allda bü Lido!” Daarbü bleef het niet. Willem en Alida wer den heel spoedig buitengewoon goede maatjes. Al voelde hü zich soms gegeneerd door haar on- Leheerschte impulsen, haar openhartige be wondering en trouwe genegenheid waren hem weldra een levensbehoefte. Eelfs de openbaring, hoe de vork aan den stffi zat. bracht daarin geen verandering. Zü was nadien zün ..druk foutenduivelin,” maar op den dag der dagën kwam hü er rond voor uit, dat die naam mis plaatst was. Toen was zü een bruidje zoo lief, uls niemand ooit geloofd had dat de rumoerige Alida ooit zou worden en dat naast den sta- tlgen bruidegom een uitstekenden indruk maakte. Het mahonie bureau is nog steeds niet ver kocht. De eerste annonce bracht geen lief hebbers (het was dan ook geen Omroeper) en de familie Damberg voelt geen behoefte om het nogmaals aan te Meden. ZU wU het om de herinnering voor geen geld ter wereld mis sen en hü mag het zonder dat zü er ook maar aan denkt om kwaad te worden zoo vaak zeggen als hü dat wil: .Jk ben tegen woordig aan lastige meubels gewend J op dit blad zijn ingevolge de verzekert Alle UDOTlTie S ongevallen verzekerd voor een der v et leven en de dood van Mata Hari vragen in den laatsten tüd weer de aan dacht. Nog slechts enkele weken ge leden werd het gerucht verspreid dat Mata Hari den dood ingegaan was in de stellige overtuiging, dat het peleton over haar heen zou schieten en zü daarna in veiligheid zou wonien gebracht. Dit was de voorstelling van zaken, zooals die gegeven werd door Frkuleln Doctor, enkele dagen voor haar dood in een Zwitsersch sanatorium. Dit bericht wordt thans tegengesproken door den man, wellicht de eenlge, die met zekerheid over de laatste weken van Mata Hari “n over haar dood kan oordeelen, dr. Léon Blzard, den medicus van de gevangenis Saint l>azare. waar Mata Hari van haar veroordeeling af tot aan haar dood verbleef. Zlehlei zün relaas, waarin ook soeur Léonide, die Mata Hari in de gevan genis büstond, een belangrüke rol speelt.* In den morgen van den dertlenden Februari werd Margaretha Zelle, zooals de elgenlüke naam van de spionne luidde, gearresteerd in een huis aan de Champs Elysées, door den Politie commissaris Priollet, die haar naar de Saint Ta rare overbracht, waar zü bleef tot aan de executie, die op 15 October te St. Vincennes plaats had. Slechts gedurende twee dagen zou zü deze gevangenis verlaten nl. op 24 en 25 Juli, toen zü voor den krügsraad moest ver. schüben. Acht maanden lang heeft de commissaris da gelijks een bezoek gebracht aan Mata Hari, die het voortdurende gezelschap genoot van zuster Léonide. Aanvankelük werden in haar cel drie bedden geplaatst. Op twee daarvan aan belde zijden van de spionne, sliepen twee andere ge. detineerden, die opzettelijk waren uitgezócht. Alleen deze twee, commissaris Priollet de re ligieuzen en de advocaat van de gevangene, mochten haar bezoeken. Nooit in al die maan den heeft zü ander bezoek gehad, nooit ont ving zü een brief, noch bloemen, zooals zoo vaak is beweerd. Als zü gewild had, had zü tien Franschen uit Dultsche gevangenschap kunnen verlossen, doch wetend, dat dan haar doodvonnis zou veranderd zün in levenslangen dwangarbeid, weigerde zü hiertoe over te gaan. Op 15 October, des morgens om half vüf, kwam de politieman wederom in de cel. Het was koud. Op de binnenplaats van de gevan genis stonden reeds de vier automobielen ge. reed, die den stoet zouden vormen naar het executieterrein. Een honderdtal genocdlgden wachtten binnen. Bü andere executies was dit getal' hoogstens dertig. De Invités zün bleek en spreken gedempt. Een mannenstem Hinkt De commandant Julien verzoekt het gezelschap naar boven te gaan. Men haast zich, doch slechts enkelen mogen de cel naderen. De advocaat Clunet, een grijsaard, zegt dat hü met den moed heeft mee te gaan en verzoekt den com mandant aan zün cliënte te zeggen, dat hü tot het laatste oogenbllk in den geest bü haar zal zün. De commandant weigert dit, wenscht geen boodschappen over te brengen. Door een lange donkere gang gaat het gezelschap naar de cel. Zuster Léonide opent de deur. Drie vrou wen liggen op de drie bedden. ,.De middelste”, fluistert de zuster. Mata Han, die den vorigen avond een sterk slaapmiddel beeft gekregen, slaapt vast. De twee andere vrouwen springen van hun bed op en beginnen te schreien De luster bidt, lükbleek in het licht van een kaars. De commandant schudt de veroordeelde wak ker, die opschrikt en hem met groote oogen aankükt. Dan leest de commandant met vaste doch ontroerde stem een zinnetje voor: „Zelle houd moed, de president van de Republiek heeft uw verzoek om gratie verworpen. Het uur der boete is gekomen.” Het wordt doodstil. Twee oogen vlammen In de schemering. Dan roept Mata uit: ,.Het is niet mogelUk, het Is met mogelUk” Mr>.ai zus ter Léonide bemoedigt haar. „Vrees niets, zus. ter”, antwoordt zü, >Jk zal zonder angst weten te sterven.” Terwül men haar Heedt voor de executie, wordt haar gezicht harder en sü valt Uit over de Franschen, wien zü zooveel diensten Quichotte uit te hangen. Ik heb mün trots opzü gezet, die er een beetje tegen op zag, om alles aan een vrouw te danken te hebben en.... en. En hü heeft me vanavond gevraagd, en ik heb ,Ja” gezegd, grootvader, voltooide Reina, terwül ze den ouden man met kussen over laadde. En.... die mededeeling zal u wel niet erg verbazen? Niet in het minst. Toen Jullie nog niets büzonders in je hart gelezen hadt wist ik al, dat Jullie verliefd op elkaar waren. En bent u er blü om, münheer? waagde Lorenzo te vragen. Waarom zou ik er niet blü zün? Als het niet geweest was cm de bezwaren van Je moeder want zü is het geweest, die me aan zette, om Reina naar Madrid te sturen zou den jullie allang getrouwd zün. U bent erg goed, grootvader, maar ik beloof u. dat u geen spüt zult hebben van uw goedheid. Als u eens wist, wat ik dacht.... .En als het noodig is. om een bezoek te brengen aan mün bezittingen, zuilen wc u meenemen,' grootvader. Geen aag zullen we u alleen laten, zoolang u leeft. Ik heb het al lang genoeg zonder familie moeten stellen. Voortaan wil Ik u allemaal bü me hebben. De markies hief langzaam het hoofd op, en keek als betooverd naar dat groepje van twee: Lorenzo staande, zün hooge gestalte een weinig voorover gebogen, om Reina’s woorden beter te kunnen verstaan, en zü op een laag stoeltje gezeten, met haar armen om de onbeweeglüke knieën van haar grootvader geslagen, frisch als een pas geplukte bloem ui} een sprookjestuln. Bent u tevreden, grootvader? De oude man trok haar naar zich toe, riep Lorenzo met zün oogen tot zich, en aan zün vaderhart, dat onstuimig Hopte van geluk, ver- eenlgde hü hen beiden in een welsprekende omhelzing Daar bulten bleef het regenen.... weg met üsblokken bezaaid was. Het eentonige van dezen rit deed ons wat dommelen. Plotse ling kregen we een hevigen schok. Oom viel de slede af en ik bezeerde op tamelük hardhandige wüze mün gezicht tegen ’t stuur wiel. Gelukkig was de snelheid heel gering, maar toch moesten we zorgen niet door slaap overmand te worden, daar dit bü grootere onder de gloeiende stralen van de zon, die slechts getemperd worden door het briesje, dat begint op te steken. In twee groepjes zün de bewoners van „Villa del Mar” op de vischvangst gegaan: Pablo en Marilena met de motorboot, en Reina en Lorenzo met de „Plrulo”. Mevrouw zoekt de verte af met Souza’s vëldküker. Zün ze nog Met te zien? vraagt Don Juan. Ik geloof, ik geloof, oom Juan, dat ik daar ginds, naar links, twee witte vlekken zie. Dat zullen ze zün; want cc booten van de vlsschers uit het dorp komen gewoonlük van dien kant. We zullen moeten waarschuwen voor de lunch want ze zullen honger hebben als wolven. Reken maar! Van vjer uur 's morgens af... Hoewel we hun heel wat voorraad hebben mee gegeven Zü waren het Inderdaad. De motorboot kwam met matige vaart, om gelük te blüven met de zeilboot, die sierlük het gianaend watervlak door kliefde. Terwül Carmen naar binnen ging, om orders te geven voor de lunch, en de oude man vol verrukking naar de lelde jonggehuwde paren keek, legde de motorboot aan de lan- U.U aan. Franclsquin snelde toe, om moeder te begroeten, en was met één sprong boven op een bank, om baar te kussen. Vervolgens keek hü in de boot rond, en over stelpte Pablo met vragen. Deze antwoordde hem allervriendelUkst, en nam hem daarna in zün armen, om hem aan den wal *e zetten. Een be diende nam de mand met visseben van Souza ivoorwaarden tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f bü een ongeval met f OCfl bü verlies van een hand OC oü verlies van een f Cfi by een breuk van f bü verlies van m ;enae ultkeeringen i verlies van beide armen, beide beenen oi beide oogen f doodelyken afloop 1 een voet of een oog f x f»v»~ luim ot wijsvinger f ul/«”been of arms anderen vinger Wat denk je dan, Heine? ik denk, dat we heel gelukkig zullen zal niet uit dit huls weggaan, omdat it alleen wil laten, en bovendien omdat tóch uw rentmeester zal blüven. Zóó trots er niet onder lüden, want hü luider stem kunnen verkondigen, dat /zün vrouw onderhoudt. En op lie manier ten we tevens vlak bü tante Carmen _Jven. Lorenso richtte op Reina een blik zóó vol dankbaarheid, dat bet meisje er büna onder bezweek.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 13