uebAaal van den day
H
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Gelouterd
Boot
De laatste dagen van Mata Hari
GEEN SPRAKE VAN!
ONJÜISTE GERUCHTEN
Alle abonné’s
van
VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1934
I if
Een misverstand
Conserveeren van rozen
Bescherming tegen de
zeeroovers
NAAR
SPAANSCH
HET
boeren
Met den dood voor oogen werd
zij katholiek gedoopt
Raspoetin en het einde
der Romanofs
Cursus in microfoon
techniek
Verklaringen van den
gevangenisdokter
De drukfouten
duivelin
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
G
1
'e
van
KINDE.
TIP
Uren gleden wü zoo voort over de oppervlakte.
Soms met een snelheid van 30 i 40 KM, soms
ook maar met een snelheid van 5 K.M. als ae
Het was gelukt. Oom was enthousiast. Hü be
kende, dat hü erg tegen dit experiment had on
gezien, nu was hü echter geheel overtuigd. Voort
stoven wü weer over de üsvlakte.
bUkte
he-
Ik
ndsche Zaken
elke getrouwde
moet bezitten,
landerijen die
staatseigendom zün kosteloos onder een aantal
boeren worden verdeeld.
Heeft de boer het stuk grond binnen twee
Jaar niet bewerkt dan komt het aan den staat
terug. De regeering hoopt door dezen maat
regel de productie van landbouwproducten
aanzienlijk te doen toenemen en vele boeren
onafhankelijk te maken.
De maaltijd leverde een aangename verras
sing op. Oom bleek wat pemmlcan te hebben
overgehouden. Ik herinnerde mü, dat Ik dl;
voedsel eenlgen tijd geleden eens had wegge
gooid, omdat Ik het niet lustte. Nu was t een
heerlijke afwisseling met het vleeschgerecht,
dat we al sinas weken nuttigden.
heeft bewezen. Dan vraagt zij om haar warm
ste japon, omdat de ochtend koud la Ook wil
zü haar beste schoenen hebben, omdat zü dit
uur goed gekleed wil zün.
Terwijl zü spreekt, poedert zü zich langzaam.
Dan wendt zü zich plotseling tot de zuster en
zegt: ,Jk wil den priester spreken. De priester
verscbünt en verzoekt aUeen te mogen blüven
met de veroordeelde. In extremis ontvangt zü
het H. Doopsel. Terwül deze korte en eenvou
dige ceremonie plaats heeft, wachtten *de an
deren bulten de cel. De advocaat jammert over
het jonge leven, dat straks genomen zal wor
den. Dan gaat de deur open en met tranen In
de oogen verzoekt de priester allen weer bin
nen te komen. In haar verzorgde kheedlng
staat Mats Hari rechtop, alsof zü ontvangt.
„Ik ben klaar” zegt zü met vaste stem. Dan
richt zü zich tot zuster Léonide. ,Jk heb veel
gereisd, zuster, maar dit wordt mün laatste
reis. Ik ga naar het groote station, maar kom
niet meer terug. Kom, zustertje, doe als ik en
schrei niet.”
Een officier treedt op haar toe en vraagt, of
zü nog een laatsten wensch heeft. „Ik heb er
geen”, antwoordt zü- -en als Ik er een bad,
wees er zeker van, dat ik hem voor me zou
houden." Dan stelt de dokter haar nog enkele
discrete vragen op fluistertoon, die zü glim
lachend beantwoordt. Nu treedt zü de lange
gang in en vraagt zuster Léonide haar'arm te
willen nemen en haar niet meer te willen ver
laten. Het gezelschap gaat de trap af. de deur
gaat open en een menigte verdringt zich voor
de poort. „Wat een belangstelling en wat een
succes" zegt Mata glimlachend. Dan wordt Mar-
garethe Zelle in handen gesteld van het mili
taire gezag om geëxecuteerd te women. Op dat
oogenblik krijgt zü verlof nog enkele brieven
te schrijven. In groot en eenlgszlns oevend
schrift schrijft haar elegante hand drie bneven
en stelt ze aan den directeur der gevangenis
ter hand. „Vooral de adressen met kladden,
want daar komen moeilükheden van”, zegt zü-
Het gezelschap heeft toegekeken, of niet eenlge
zwakheid zich op het gelaat van de spionne af-
teekende. Niets daarvan. Als zü klaar ia ne
men gendarmen haar bü den arm om haar in
het rijtuig te laten stappen. De zuster en de
priester nemen naast haar plaats. De priester
is zoo bewogen, dat hü tüdens den rit nauwe-
lüks spreken kan. Mata Hari spreekt nog even
over het groote station, waarvan zü niet meer
terug zal komen en zucht dan: „O, die Fran-
schen”. Maar zuster Léonide vraagt haar haar
rijanden te willen vergeven.
.Het was toch niet mün voornemen de Fran.
schen te vergeven, zuster” antwoordt Mata.
..Dat moet ge toch wel doen” zegt de zuster en
Mata antwoordt met zachte stem: „Omdat gü
het vraagt, zal Ik het doen”
De stoet komt aan in St. Vincennes Om
zes uur zal de executie plaats hebben. De dag
breekt nauwelüks door. Het peloton staat ge-
houdt stil tegen-
ionne zal moeten
Oom had zich gelukkig niet al te veel ne-
zeerd en we waren er beiden goed afgekomen.
Het ongeval had ons echter iets geleerd en we
besloten dan ook ter plaatse voldoende uit te
rusten voor we onzen tocht vervolgden.
münheer, dat ik op
een gek.
Alida een glimp
van de envek p-
pe. of ze sloeg de
handen voer de
borst en
verheerlükt
melwaarts
had het in stilte
Te Glasgow Is dezer dagen een schip van
stapel geloopen, dat In meer dan één opzicht
de aandacht verdient. Het betreft hier namelük
een stoomschip, bestemd voor de Chlneesche
regeering. De gezant van China, die bü de
plechtigheid aanwezig was, heeft het schip „Hal
Heng” gedoopt. t .-.r
Het schip is bestemd om de vracht- en pas
sagiersvaart te onderhouden op dat gedeelte
van de Chlneesche Zee, hetwelk door overvallen
van zeeroovers berucht is. Naar aanleiding daar
van is het schip op büzondere wüze gebouwd
en uitgerust om eventueele aanvallen van de
züde der piraten met succes het hoofd te kun
nen bieden. Zoo zün op verschillende deelen
van het schip brandkranen aangelegd, die met
de stoomketels in verbinding staan. Door het
overhalen van een hefboom op de commando
brug ontsnapt de heete stoom, zoodat den Zee
roovers In letterlüken zin een wanne ontvangst
toebereid wordt. De kablne van den radlotele-
graftst is van pantserplaten voorzien, daar in
de practük gebleken is, dat de piraten het uit
zenden van 8.0.8 -berichten zooveel mogelük
het dek tenslotte
hulfbare wanden
kken op een knop
opend of gesloten
ze hoopt men de
Een der meest bloeiende industrieën in Cali
fornia is tegenwoordig het conserveeren van
rozen, en door een firma zün reeds meer dan
een millioen „rozenstruiken” in blik geëxpor
teerd. Men gaat als volgt te werk. De rozen
struik wordt eerst gesnoeid, zoodat het blik er
om heen past. Daarna wordt het gedeelte van
het blik, waarin de wortel wordt geborgen, van
binnen met teer bestreken, en daaromheen
brengt men dun sparrehout aan, hetwelk ver
rot, zoodra de rozenstruik weder wordt geplant.
Het bovenste gedeelte van de plant wordt, al
vorens het blik luchtdicht wordt afgesloten, ge
durende een fractie van een seconde onderge
dompeld in parafine, die electrisch tot een
temperatuur van 165 tot 180 graden is ver
warmd. Op deze wüze wordt de plant omgeven
door een washuidje, zoo dun. dat het nauwe
lüks te zien is. De poriën van de plant worden
er echter geheel door gesloten, zoodat deae zelfs
een jaar kan worden oewaard.
De rozenstruiken worden naar alle deelen der
wereld verzonden, en wanneer zü weder geplant
worden, schieten zü wortel en beginnen te
bloeien, zelfs al zün zü gedurende acht
maanden niet in den grond geweest. Geduren
de dit seizoen zün ongeveer 500 soorten behan
deld, en volgens de meenlng van deskundigen,
kan bet proces ook op andere planten worden
toegepast.
Aan de Hoogeschool te Boedapest is ren
cursus geopend voor pianisten, violisten <n
zangers, die zich microfoontechniek kunnt n
verwerven in de studio, welke speciaal voor dit
doel In de Hoogeschool Is Ingericht. De leider
van den nieuwen cursus is dr Ernst Dolman ji,
de muzikale adviseur van de Hongaarsche om-
roepmaatschappü-
„En als het noodig is, om een bezoek te
brengen aan mün bezittingen, sullen we u
meenemen, grootvader. Geen aag zullen we u
alleen laten, zoolang u leeft. Ik heb het al
lang genoeg zonder familie moeten stellen.
Voörtaan wil ik u allemaal bü me hebben.
De markies hief langzaam het hoofd op, en
keek als betooverd naar dat groepje van twee:
Lorenzo staande, zün hooge gestalte een weinig
voorover gebogen, om Reina’s woorden beter te
kunnen verstaan, en zü °P een laag stoeltje
gezeten, met haar armen om de ohbeweeglüke
knieën van haar grootvader geslagen, frisch ais
een pas geplukte bloem uit een sprookjestuin.
Bent u tevreden, grootvader?
De oude man trok haar naar zich toe, riep
Lorenzo met zün oogen tot zich, en aan zün
vaderhart, dat onstuimig klopte van geluk, ver-
eenigdo hü hen belden In een welsprekende
omhelzing
Daar buiten bleef het regenen....
«oenlük ultl lachte de markies. Denk je, dat
•en gek verliefd kan wezen?
Weet Ik het, münheer! lachte de jongeman
hu ook, zenuwachtig. Het eenlge, wat Ik u
zeggen kan, is, dat ik zóóveel van jaar houd,
dat ik besloten heb, om niet langer den Don
Een advertentie behoeft geen „kapitalen* te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper I Rubri-
ceertng en gelijk vormige zetwüze. Blllük han-
delstarisL
haringen Een oogenblik dacht hü er nog aan,
om er ernst van te maken, doch dat ging niet.
Alida en hü. dat was te gek! Hü zou haar den
brief teruggeven.
In het Russische emigrantenblad „Zegodnja”
heeft generaal Kommisaarof, de voormalige
chef van de geheime Russische staatspolitie rijn
herinneringen gepubliceerd. Men kan er oun. in
lezen dat Raspoetin al In 1915 vrede met
Dultschland en Oostenrijk wenschte en een des
betreffend telegram aan de keizerin heeft doen
toekomen.
Werd aan zün verlangen niet voldaan,
dan zou dat het einde van Rusland en van de
Romanofs beteekenen.
Het besluit van den Tsaar om grootvorst Nl-
kolaj NlkolajewltaJ af te zetten en zelf he* op
perbevel van het leger te aanvaarden, werd
tüdens een famiUebüeenkomst op 30 Augustus
1915 genomen.
Naar men zegt voelde de Tsaar zelf er niet
veel voor, evenmin als zün moeder en groot
vorst Dmitri Pawlowitsj. Raspoetin sarong
evenwel van zün stoel op, omarmde den heer-
scher en riep: „In naam van den Almachtige
moet u het commando over uw leger zelf voe
ren, want alleen op die manier kan Rusland
en de dynastie der Romanofs gered worden.
De ontzaglüke Invloed van Raspoetin blijkt
uit het feit, dat de keizer zelf ook overeind
sprong en zei. dat hü onmlddellük het bevel
op zich sou nemen. Kommlssarof deelt verder
mee. dat de Tiaar, grootvorst Nlkolaj, verschil
lende leden der regeering en leden der Doema
büeenkwamen en In het geheim over een vrede
met Dultschland beraadslaagden. De resultaten
der besprekingen lekten uit, zoodat Frankrijk
nog bütüda de noodlge maatregelen kon nemen.
reed in drie Unies. Het rijtuig h
over den paal, waartegen deppl:
staan. b
Temidden van een diepe stilte stapt Mata
Hari uit, reikt de hand aan zuster Léonide
om haar te helpen en grijpt dan haar belde
urnen. Belden treden vooruit, terwül de suster
met lulde stem bidt. Bü den paal maakt Mats
zich plotseling los van de religieuze. .Omhels
mü, zuster, en blüf bü mü staan, dat ik u kan
aanküken. adieu!”
Een officier leest het vonnis voor en Mata
Hari, die geweigerd heeft de oogen door een
Een rijke Amerikaansche dame bracht het
eldde van de week op haar landgoed in de
nabüheid van New York door. Daar ontving ze
gasten, wien ze beloofde een heerlük padde
stoelengerecht te laten bereiden, waarvan ze
het recept uit Deauville had meegebracht.
Zü begaf zich met haar chef-kok naar het
park, waar ze onder zün leiding champignons
plukte. De kok was een büzondere kenner van
dit gewas. Nadat ze een mand vol verzameld
hadden, gaf de dame eenlge paddestoelen te
eten aan haar bond Gangster. Hierop zetten
de aanwezigen zich aan tafel en genoten van
het goede diner, waarbü ook de champignons
met vreugde naar binnen werden gespeeld.
Toen dit achter den rug en In de maag was,
over, die weer naar de aanlegplaats terugging,
om Lorenzo en diens jonge echtgenoote te hel
pen. Er was een geroezemoes, en geschater en
geschreeuw, dat pater Estéban en mevrouw
Souza naar het terras gelokt werden.
Reina en Marilena staken het terras over,
terwül zü het voorwerp van de algemeene be
wondering waren. Een witte tule japon golfde
om de schouders van de schoone markiezin
Souza. De schalksche Reina lachte om een
opmerking van Lorenzo, en onder de veer van
haar witten hoed straalden haar oogen van
onultsprekeUjke liefde en geluk. De houding
van haar jongen echtgenoot was zóó teeder,
dat toen allen van het terras verdwenen
waren, achter de mand met visch aan, die
triomfantelUk naar dé keuken gebracht werd,
en Carmen en markies Aledo weer alleen waren
gebleven mevrouw Carvajal langzaam pre
velde, op half beschaamden, half gelukkigen
toon:
Ik moet u bekennen, oom, dat dit heden,
zoo vol geluk, me een beetje ongerust maakt.
Het is een vergoeding voor de smarten van
het verleden, zei de markies zachtjes.
En dan te denken, dat ik, met mün mis
plaatsten trots en zoogenaamde edelmoedigheid,
op het punt gestaan heb. om alles onherroe-
pelük te bederven!
geworden zün, als Reina op den een of ander
verliefd geworden was, tüdens dat verblüf in
Madrid, waar'ze door mün schuld naar toe
ging?
Waarsehünlük zou je hem ongelukkig ge
maakt hebben want je moet je nu vel ovee-
ondeg de gloeiende stielen van Je zon, die
slechts getemperd worden door het briesje, dat
begint op te steken.
In twee groepjes zün de bewoners van „VlMa
del Mar” op de vischvangst gegaan: Pablo en
Marilena met de motorboot, en Reina en
Lorenzo met de „Plrulo”. Mevrouw Carvajal
zoekt de verte af met Souza’s veldküker.
Zün ae nog niet te zien? vraagt Don
Juan.
Ik geloof. Ik geloof, oom Juan, dat ik daar
ginds, naar links, twee witte vlekken zie.
Dat zullen ze zün; want oc booten van
de vlsschers uit het dorp komen gewoonlük van
dien kant. We sullen moeten waarschuwen voor
de lunch want ae zullen honger hebben als
wolven.
Reken maar! Van vier uur 's morgens »t.
Hoewel we hun heel wat voorraad hebben mee
gegeven.
Zü waren het Inderdaad. De motorboot kwam
met matige vaart, om gelük te blüven met de
zeilboot, die slerlük het glanzend watervlak door
kliefde. Terwül Carmén naar binnen ging, om
orders te geven voor de lunch, en de oude man
vol verrukking naar de oelde jonggehuwde
paren keek, legde de motorboot asm de lan
dingsplaats aan. Franclsquln snelde toe, om
zün moeder te begroeten, en was met één
sprong boven op een bank, om baar te kussen.
Vervolgens keek hü In de boot rond, en over
stelpte Pablo met vragen. Deae antwoordde hem
allervriendelükst, en nam hem daarna in zün
armen, om hem aan den wal te zetten. Een be
diende nam de mand met visschen van Souza
doek te laten bedekken, luistert toe en gaat uit
eigen beweging tegen den paal staan Twaalf
Jagers, vier soldaten, vier Korporaals en vief
onderofficieren staan op tien meter afstand van
het slachtoffer gereed, het geweer oü den voet.
Mata glimlacht nog tegen de zuster en wuift
haar een vaarwel toe.
De commandant steekt zün sabel op. een
korte vier en twintig voudige knal weerklinkt
en Mata Hari. de Roode Danseres, stort voor
over en valt neer als een levenlooze massa, met
bloed overgoten.
Dit Is, volgens dr. Blzard de authentieke ge
schiedenis van de laatste dagen van Mata
Hart, die dus met den dood voor oogen katho
liek gedoopt werd....
tx en een zit het tegen in het leven, een an-
I der zit het mee en als voorbeeld van deze
laatste categorie mogen we wüzen op
Willem Damberg, chef der afdeellng admini
stratie en procuratiehouder der N.V. Trans
continentale HandelsihaatschappU te Amster
dam.
Er is een tüd geweest, dat deze firma kantoor
hield ten huize van een der directeuren op een
voorkamer, één hoog In de Klnkerbuurt Dat
was in de oorlogsjaren en In dien tüd was Wil
lem als .Jongen, pas van school, goede hand
schrüvend” de eerste geweest, die bü deze on
derneming In dienst trad. De zaak groeide als
kool, door avondlessen en briefcursussen wist
Willem dien groei bü te houden en op nog geen
dertig-Jarigen leeftüd troonde hü in een rijk
gemeubileerd privé-kantoor, dat met drie groo
te ramen uitzag op het statigste gedeelte van
de Heerengracht
Vanzelfsprekend had Willem met het voort-
schrüden van zün positie ook zün penaten ver
legd en als procuratiehouder woonde hü in een
luxueuze flat, In het deftigste Cuid. waar een
gewezen kok van de Konlnklüke Marine zün
huishouden voorbeeldig onderhield. Daar leefde
hü. gespaaid voor de grillen en nukken van
hospita's en huishoudsters, een rustig vrüge-
aellenleven.
Wellicht was daar nimmer verandering In ge
komen, als Willem niet tot het inzicht was ge
komen, dat zün schrüfbureau een wanklank In
de harmonie van zün huis vormde. Dit meubel
dateerde van pl.m 1860. had tallooze krullen,
twaalf laatjes en vier kastjes. U voelt het, zoo-
Iets misstond In de sobere deftigheid van zün
home. Al was dit bureau zün eerste bezit ge
weest. titans stond het weggedrukt in een afge
legen hoekje en op een goeden avond ver
scheen een advertentie: Te koop: een welonder-
houden, rijk geornamenteerd en groot ma
honie bureau-minlstre, tegen elk aannemelük
bod. Br. 46878 bur. v. d. blad.
Nu Is algemeen bekend, dat Homerus wel eens
sliep en zoo kan het geen verwondering baren,
dat ook een beambte achter het loket van een
dagblad wel eens een uiltje knapt. In hetzelfde
avondblad verscheen nog een advertentie met
hetzelfde nummer.
Onbewust van dit feit haalde Willem twee
dagen later de brieven af en verwonderde zich
ever de geweldige ambitie, die voor mahonie-
bureaux scheen te bestaan.
Dat was echter niets vergeleken met de gren-
relooze verbazing, die hem sloeg, toen hü uit de
eerste enveloppe het portret van een jonge
dame opdook en uit het begeleidend schrijven
b’eek. dat de schoone in kwestie niet onge
negen was, naar het stadhuis te rüden
Damberg nam na rÜP beraad een kloek be
sluit. Stoutmoedig zou hü alle brieven openen
en den afzendsters berichten, dat hun foto's per
abuis in verkeerde handen waren gekomen. Al
dus schreef hü aan alle trouwlustige sollicitan
ten, tot hü plots een nieuwe emotie beleefde:
vanaf een fotobriefkaart lachte hét welbekende
gezicht van mejuffrouw Alida Klinkhuls hem
allerhartelükst toe.
Alida Klinkhuls was eveneens werkzaam op
liet kantoor der Transcontinentale Handels-
maatschappü, doch het dient gezegd, in een
zeer nederige functie. Zü stofte af, zette koffie
en wleach om, haalde de meubileerlng voor de
middag boterham der heeren, deed particuliere
boodschappen voor de chefs en vulde den ove-
blüvenden tijd met het allereenvoudigste
schrijfwerk. Tevens was zü de onbezoldigde
reizende nieuwsbode en het enfant terrible der
firma. Een klassieke schoonheid was het niet,
onknap was ze evenmin, doch boven alles la
waaierig, spontaan en levenslustig.
Andries grijnsde. Dien dag nog had hü de
deur van zün privé-kantoor opengeworpen, om
met *n luid: „Hoepel je op, schreeuwleelükerd,”
een door haar verwekt relletje te onderdrukken
en nu nam hü kennis van haar Intiemste open
snelheid wel eens ernstige gevolgen sou kunnen
hebben.
kwam de kok binnen en fluisterde mevrouw in
bet oor: „Ik moet u tot mün spüt melden, dat
Gangster dood Is.” Zeer bleek stond de gast
vrouw op en zei als Lucretia Borgia: „U bent
allemaal vergiftigd!"
Onmlddellük werden eenlge dokters opgebeld
en deze kwamen per snelste gelegenheid naar
de villa, bereid om operatief In te grijpen. Zon
der over de paddestoelen gras te laten groeien
pompte men de magen der dames en heeren
leeg en toen dit onaangename proces beëindigd
was, zei een der doktoren tot den kok, die on
mlddellük na zün mededeellng weer naar de
keuken was gegaan: „Ik zou het lük van den
hond wel gnag willen hebben om sectie te
verrichten.”
„Onmogelük.” antwoordde de kok, ,het beest
is door een auto overrederi en geheel verminkt."
getal hoogstens dertig. De
spreken gedempt. Een ma
commandant Julien verzoekt
naar boven te gaan. Men haast zich, doch
enkelen mogen de cel naderen. De advocaat
Clunet, een grijsaard, zegt dat hü niet den
moed heeft mee te gaan en verzoekt den com
mandant aan zün cliënte te zeggen, dat hü tot
het laatste oogenblik in den geest bü haar zal
zün. De commandant weigert dit, wenscht geen
boodschappen over te brengen. Door een lange
donkere gang gaat het gezelschap naar de
cel. Zuster Léonide opent de deur. Drie vrou
wen liggen op de drie bedden. ,,De middelste”,
fluistert de zuster. Mata Hari, die den vorigen
avond een sterk slaapmiddel heeft gekregen,
slaapt vast. De twee aqdere vrouwen springen
van hun bed op en beginnen te schreien De
zuster bidt, lükbleek in het licht van een kaars.
De commandant schudt de veroordeelde wak
ker. die opschrikt en hem met groote oogen
•ankükt.
Dan leest de commandant met vaste doch
ontroerde stem een zinnetje voor: „Zelle houd
moed, de president van de Republiek heeft uw
verzoek om gratie verworpen. Het uur der boete
is gekomen."
Het wordt doodstil. Twee oogen vlammen In
de schemering. Dan roept Mata uit: ,,Het is
niet mogelük, het is niet mogelük”. Maar zus
ter Léonide bemoedigt haar. „Vrees niets, zus
ter”, antwoordt zü. ,4k zal zonder angst weten
te sterven.” Terwül men haar kleedt voor de
executie, wordt haar gezicht harder en zü valt
uit over de Franschen, uien zü zooveel diensten
Willem Dam
berg na zoo n ontboezeming als slechts Alida
wist uit te kramen De zeldzame openhartig
heid had eenvoudig wonderen verricht en het
plotselinge besef haar ideaal te zün. had een
werkelük alles omkeerende uitwerking op zün
hart gehad, moet het inzien, dat werd onver-
müdelük de débécle van het gezag. Het gesprek
dat volgde verliep dan ook heel anders, dan
Willem zich had voorgesteld. Het begon zoo
hakkelig, dat men niet kon aannemen dat hier
een chef met zün ondergeschikte sprak en sloot
ailerharvelükst met een l^grtelüken handdruk
vol verstandhouding en een vaderlük tikje op
de blozende wang van Alida. Den dag daar?
op ging het als een loopend vuurtje door alle
afdeelingen: „Münheer Damberg zat gister
avond met Alida bü Lidol”
Daarbij bleef het niet. Willem en Alida wer
den heel spoedig buitengewoon goede maatjes.
Al voelde hü zich soms gegeneerd door haar on-
beheerschte impulsen, haar openhartige be
wondering en trouwe genegenheid waren hem
weldra een levensbehoefte. Zelfs de openbaring,
hoe de vork aan den steel zat. bracht daarin
geen verandering. Zü was nadien zün „druk-
foutendulvelln,” maar op den dag der dagen
kwam hü er rond voor uit, dat die naam mis
plaatst was. Toen was zü een bruidje zoo lief,
uls niemand ooit geloofd had dat de rumoerige
Alida ooit zou worden en dat naast den sta-
tlgen bruidegom een uitstekenden Indruk
maakte.
Het mahonie bureau is nog steeds niet ver
kocht. De eerste annonce bracht geen lief
hebbers (het was dan ook geen Omroeper) en
de familie Damberg voelt geen behoefte om
bet nogmaals aan te bieden. Zü wil het om
de herinnering voor geen geld ter wereld mis
sen en hü mag het zonder dat zü er ook
maar aan denkt om kwaad te warden zoo
vaak zeggen als hü dat wil: Jk ben tegen-
V'oordlg aan lastige meubels gewend
Vanavond niet, grootvader, verzocht ze,
Vanavond hebben we veel <e praten.
Werkelük? deed de markies verbaasd; doch
hü had de blikken van de jongelui aan tafel
heel goed opgemerkt.
Ja. Lorenzo wou u wat zeggen....
Een geweldige blos steeg Heina naar het
hoofd. Haar grootvader kreeg medelüden met
haar verlegenheid.
Zoo, zoo. wat wou Je dan zeggen, Lorenzo?
zelde hü.
Doch Lorenzo was even verlegen, als Reina
•elf, en hü moest heldhaftige pogingen doen,
®m zün tong los te maken.
Ik wou u zeggen,
Reina verliefd ben als eei
Allemachtig, kerel, Lorenzo, druk je fat-
Op het terras van Villa del Mar”, vol plan
ten in bloei, wachten mevswuw Carvajal en
markies Aledo op den terugkeer van den
„Plrulo”. De lucht en de zee zün zóó blauw,
dat ze aan den gezichtseinder Ineensmelten. De
golven rollen zachtjes over elkander, met lichte
kopjes van schuim. Volstrekte rust heerscht
rondom, alleen onderbroken door het gesang-
ln-koor van een troep jonge tounsten, die hun
tent hebben opgeslagen tusschen de villa van
hertogin Ordague en die van het ongezellige
echtpaar. In de nabüheid van „Villa del Mar”
ligt Franclsquln languit M het mulle ssnd,
weg met üsblokken bezaaid was. Het eentonige
van dezen rit deed ons wrat dommelen. Plotse
ling kregen we een hevlgen schok. Oom viel
de slede af en ik bezeerde op tamelük
hardhandige wüze mün gezicht tegen 1 stuur
wiel. Gelukkig was de snelheid heel gering,
maar toch moesten we zorgen niet door slaap
overmand te worden, daar dit bü grootere
Qulchotte uit te hangen. Ik heb mün trots opzü
gezet, die er een beetje tegen op zag, om alles
aan een vrouw te danken te hebben en...,
en....
En hü heeft me vanavond gevraagd, en ik
heb ,Ja” gezegd, grootvader, voltooide Reina,
terwül ze den ouden man met kussen over
laadde. En.... die mededeellng zal u wel niet
erg verbazen?
Niet in het minst. Toen jullie nog niets
bUaonders In je hart gelezen hadt wist ik al,
dat jullie verliefd op elkaar waren.
En bent u er blü om, münheer? waagde
Lorenzo te vragen.
Waarom zou Ik er niet blü om zün? Als
het niet geweest was om de bezwaren van Je
moeder want zü Is het geweest, dié me aan
zette, om Reina naar Madrid te sturen zou
den jullie allang getrouwd zün.
U bent erg goed, grootvader, maar ik
beloof u, dat u geen spijt zult hebben van uw
goe(lheld. Als u eens wist, wat ik dacht....
Wat denk Jp dan, kleine?
z_ Nu, ik denk, dat we heel gelukkig sullen
zün. Tk zal niet uit dit huls weggaan, omdat
ik u niet alleen wil laten, en bovendien omdat
Lorenzo tóch uw rentmeester zal blüven. Zóó
zal zün trots er niet onder lüden, want hü
aal met luider stem kunnen verkondigen, dat
hü zün vrouw onderhoudt. En op 11e manier
zullen we tevens vlak bü tante Carmen
blüven....
Lorenzo richtte op Reina een blik zóó vol
dankbaarheid, dat het meisje ar bjna onder
besweek.
Gevolg gevend aan zün besluit liet hü den
volgenden morgen Alida roepen. Hü begreep
volkomen dat dit geval voor het arme kind
buitengewoon pünlük zou zün en nam zich
voor de zaak zoo welwillend mogelük In te klee-
orn. Alida kwam, kreeg beschermend vriénde
lijk een stoel aangeboden en Willem haalde
züns ondanks ondeugend glimlachend den
trlef uit zün portefeuille. Er viel niets te lachen,
dat zou de toekomst leeren. Nauwelüks zag
"•«fstMSSMMtstiesisstfessssssistssstisiiMtétMsssr
gehoopt,” kirde zü verrukt.
Begrijp nu de gevoelens van
op dit blad zün ingevolge de veraekeringsvoorwaarden tegen f Hfïfïfb bü levenslange geheele ongeschiktheid t st werken door bü een ongeval met f OCfi bü verlies van een hand f 1 oü verlies van een f C/i bü een breuk van Z W/l bü verlies van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen verlies van belde armen, belde boenen of belde oogen T lOUt’ doodelijken afloop Zi4/</e“ oen voet of oen oog J 1 V»duim of wijsvinger *J</.been of arm TTtZo" anderen vinger
et leven en de dood van Mata Hari
vragen in den laatsten tüd weer de aan
dacht. Nog slechts enkele weken ge
leden werd het gerucht verspreid dat Mata
Hari den dood Ingegaan was in de stellige
overtuiging, dat het peleton over haar heen
sou schieten en zü daarna In veiligheid sou
worden gebracht. Dit was de voorstelling van
zaken, zooals die gegeven werd door Fraulein
Doctor, enkele dagen voor haar dood tn een
Zwltsersch sanatorium.
Dit bericht wordt thans tegengesproken door
den man, wellicht de «enige, die met zekerheid
over de laatste weken van Mata Hari *n over
haar dood kan oordeelen, dr. Léon Blzard, den
medicus van de gevangenis Saint Lazare. waar
Mata Hari van haar veroordeellng af tot aan
haar, dood verbleef. Ziehiei zün relaas, waarin
ook soeur Léonide, die Mata Hari m de gevan
genis büstond, een belangrijke rol speelt.
In den morgen van den dertienden Februari
werd Margaretha Zelle, zooals de elgenlüke
naam van de spionne luidde, gearresteerd In een
huls aan de Champs Elysées, door den Politie
commissaris Priollet, die haar naar de Saint
Lazare overbracht, waar zü bleef tot aan de
executie, die op 15 October te St. Vincennes
plaats had. Slechts gedurende twee dagen zou
zü doe gevangenis verlaten nJ. op 34 en 35
Juli, toen zü voor den krijgsraad moest ver.
schünen.
Acht maanden lang heeft de commissaris da
gelijks een bezoek gebracht aan Mata Hari. die
het voortdurende gezelschap genoot van zuster
Léonide. AanvankeUjk werden in haar cel drie
bedden geplaatst. Op twee daarvan, aan beide
züden van de spionne, sliepen twee andere ge
detineerden, die opzettelük waren uitgesocht.
Alleen deze twee, commissaris Priollet. de re
ligieuzen en de advocaat van de gevangene,
mochten haar bezoeken. Nooit in al die maan
den heeft zü ander bezoek gehad, nooit ont
ving zü een brief, noch bloemen, zooals zoo
vaak is beweerd. Als zü gewild had, had zü
tien Franschen uit Dultsche gevangenschap
kunnen verlossen, doch wetend, dat dan haar
doodvonnis zou veranderd zün in levenslangen
dwangarbeid, weigerde zü hiertoe over te gaan.
Op 15 October, des morgens om half rijf,
kwam de politieman wederom in de cel. Het
was koud. Op de binnenplaats van de gevan
genis stonden reeds de vier automobielen ge
reed. die den stoet zouden vormen naar het
executieterrein. Een honderdtal genocdlgden
wachtten binnen. Bü andere executies was dit
Irités zün bleek en
lênstêtti'-ktjnkt De
‘P
tuigd hebben, dat hü Reina oprecht liefheeft.
Ze zün zoo gelukkig, oom!
De Voorzienigheid is veel te goed voor je
geweest, Carmen. In plaats van je te bezoeken,
heeft ze je met weldaden overladen. Ik zei je
toen al, dat het me roekeloos leek....
Zwüg, oom; dat is voorbü. sneed zü hem
het woord af, met een steek van zelfverwüt.
Ja, dat is voorbü. En de toekomst riet er
zoo onbezorgd uit, dat het büna een misdaad
is, om nog aan het verleden te denken.
Carmen knikte, half lachend, half aangedaan.
Don Juan's gelaat straalde van geluk. Van het
strand klonk en krachtig lied, in koor aange
heven door het troepje toeristen, en de schater
lach van Francisquln, en In huis vernam men
dooreen de stemmen van Reina en Marilena,
llefelük en welluidend.
De klok van het nabüe torp luidde het
„Angelus". Het was twaalf uur. Aan den hori
zon doken de blanke risschersbooten cp, als
smettelooze wolken. Een >x>genbllk schoen de
heele natuur te swügen, en in zichzelf te koe
ren. Maar dan leek het, of mlllioenen onzicht
bare wezens zich over de zilverblauwe zee be
wogen. in blüden Jubel De «on omvatte hemel
en aarde met zün gouden stralen een meeuw
trilde hoog in de lucht, met stouten wiekslag
Wat zou er van Lorenzo en de zee murmelde haar geheimzinnig
lied.
Alles was vrede, rust en UefeUJkhcld
