Pastoor Hlinka zeventig
vttAaal ucui den Aag
jaar
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
I
NEIt
LYNDON
ONTSNAPT
GEEN SPRAKE VAN!
STRIJDBAAR PRIESTER
Alle abonné’s
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1934
De verloren
nummerplaat
Geheimzinnige klok
In
m
Angora?
Dieven stelen een brug
Economische toestand
van zijn volk
Joodsche scheepvaart
maatschappij
Merkwaardigheden van
onzen kalender
Engelsche jubileum
postzegels
Postverbinding door de
Sahara
Staads heeft hy op de bres gestaan
voor de autonomie der
Slowaken
DOOR
VICTOR
BRIDGES
r
i
i
at
li
j
ft!
t-
t-
Een nieuwe naam voor
^e'v^ f3000. "verlies va^beich^ armen^ieide beenen of belde oogen f 750»“ CteodelUku* afloop f250.- een voet of een oogf125. duim of wUevlngerf SO.-^r^^. f 40.- onderen vinger
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN VITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
A
handig
h»t
MARTIN BERDEN
=5
r-
u
t-
te
a
e
L
1
HOOFDSTUK I
HOE IK LOSBRAK
Wordt vervolgd.
I
Müa
Mk
do
de
ek
ba
op
1-
ig
■n
a
1
I
I
we zoo stijf, dat we door flinke lichaamsbewe
gingen als springen en i.raven het bloed in onze
ledematen weer eenigszins in circulatie moes
ten brengen.
ea
rt-
nd
m
ut
i
i
ik herinnerde mij nu een verhaal dat mljh
moeder mij vroeger vertelde wanneer ik mijn
eten niet lustte. Een boerenknecht die een he
kel aan grauwe erwten had zette op een keer
zUn lepel in een bord met erwten en zei ,xlt
of wilt nalt”. Later kwam hU zonder werk, kon
ook geen werk meer krijgen en was aan den
hongerdood ten prooi. Bij zijn rroegeren baas
kreeg htf nu een bord met grauwe erwten en
klonk de ruwe stem van den
boven bet geschuifel der
vol schaamte herinnerde hij zich thans hoe hU
vol verachting over het hem thans zoo heerlijk
smakende eten had gesproken.
Onze tocht werd weer vportgezet en gelei
delijk naderden we de bergen van het vasteland.
Na een vermoeiende dagreis legden we ons weer
ter ruste, waarbij we een gretig gebruik maak
ten van de pelzen der Ijsberen. Toen we echter
den volgenden morgen wakker werden, waren
tog van Bt. Alban,
Uk valkenier had.
It de valkenjacht,
wen. heden ten
omdat er weinig
nan, die den titel
en had geërfd. is
geweest. Hl) ging
edelman van het
le
nd
en
:n
r-
ts
iland ging
J een al-
Een advertentie behoeft geen „kapitalen- te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubri
cering en gelijkvormige zetwijze. Billijk ban-
delstarlef
te
sn
tn
m
tt
te
■n
INadruk verboden)
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiinuiiiiiiniiiiiiitiiiö
4
!e
9
4
n
in
id-
ng.
ren
ede
ax-
m
oor
■kt
IP-
De Fransche posterijen zullen per 5 October
een nieuwen postdienst openen naar het
Nlger-gebied en den Franschen Soedan door
de Bahars. Aanvankelijk zal deze dienst be
perkt zijn tot brieven en briefkaarten, zoowel
gewoon als aangeteekend verzonden Een veer-
tlendaagsche auto-dlenst zal warden onderhou
den tusschen Colomb-Bechar, het begin van
den woestijnweg in het Zuiden van Algiers en
de Niger-havens van Oa en Niamey. De dienst
zal omstreeks 31 Mei 1935 gestaakt worden,
wanneer in deze streek de hitte al te groot
woedt.
Britsche rijk door.
Tijdens een veijl
de lord een wt
stand van 450
afleggen. HU
alleen af ony i
Hoewel zUn weg over de steilste
ging, bereikte hU Oakland zonder oponthoud.
Ter gelegenheid van het vUf-en-twlntlgJarig
jubileum van de troonbestüging van het Engel
sche koningspaar, dat volgend jaar herdacht zal
worden, zal voor de eerste maal ook de beel
denaar van koningin Mary op de Engelsche
postzegels prijkten.Voor iedere dominion en kolo
nie zal een aparte postzegel gemaakt worden,
met het onderschrift „zilveren jubileum". Daar
het aantal Engelsche bezittingen en koloniën
over de geheele wereld zeer groot is, zullen on
geveer tweehonderd nieuwe soorten postzegels
in omloop gebracht worden. Voor phllatellsten
om te watertanden, maar voor de Engelsche
P.T.T. echter een onverwachte bron van inkom
sten.
Hlinka heeft zich zelf met den adelaar ver
geleken Niet met onrecht. De onbedwongen
kracht van zUn leven bU succes en vervolging
is bewonderenswaardlg.
De Praegsche correspondent van de „Germa
nia” heeft, den strijdbaren priester kennende,
een portret van hem ten voeten uitgeteekend.
Hlinka is geboren in 1864 in het dorp Cernova,
Zuid-WestelUk van bet Tatragebergte. ZUn
ouden waren arm. ZU betaalden de gymnasiale
studiën van hun zoon met 11 gulden, twee we
genladingen hout en een gans. HU werd theo
loog en studeerde theologie te Zyps. Dit bisdom
ligt bU de Tatra. Drie volken wonen er: Dult-
schers, Hongaren, Slowaken. De Duitscbe cul
tuur stamt er uit de middeleeuwen, de Hon-
gaarsche beperkt zich tot den adel, de Slo
waaksche is van recenter datum Het Slowaak
sche volk telt heden twee en *n half miUioen zie
len. Meer dan duizend jaren woont het op den
bodem van *t Tkjecho-SlowakUe van heden.
In de 19e eeuw schiep tyBt zich pas een geschre
ven taal. Heden ten dage strijdt het voor zUn
politiek zelfbepallngzrecht. Die strijd iz de in
houd van Hllnka’s leven. Reeds op het semi
narie, waar maar twee dagen van de week
Blowaaksch mocht worden gesproken.
Als jong pastoor van Tria leerde hU den eco-
nomischen toestand van zijn volk Itennen. Dit
volk van boeren, herders en houthakken was In j
de handen der Joden geraakt, die zUn alko-
holische neigingen, ten eigen bate misbruikten.
Hlinka schreef eens: „Dan komt er zoo een
halfnaakte drankhandelaar met een heel
in bet dorp. En ziet: in tien jaren is uit hem
een JBlowaak” geworden. Na een tweede tien-
tal jaren zUn zUn zonen dokter, rechter of amb
tenaar. Na het derde is reeds hoer der om
geving en in het vierde 'is hU baron. Hoe kan
dat? Door de zonden van mUn volk.” Hlinka
bond den strijd aan. Door onthoudlngsvereenl-
gingen bevrijdde hU het volk uit de klauwen
van den alkohol en door middel van levensmid
delen- en credietlnstltuten maakte hU het eco
nomisch vrij. HU voerde voor den oorlog een
harden kamp tegen het liberalisme in Hongarije,
dat geen zin had voor het diep gewortelde ge
loof der Slowaken, die voor meer dan 80 per
cent Katholiek zUn. Een zelfstandige Slowaak
sche partU bleek in die dagen ónmogelijk. Hlin
ka kon niet op tegen de liberale verklezlngs-
corruptle, die werkte met paprika en worsten
en vooral met stroomen alkohol.
Met eenige getrouwen sloot hU zich aan bU
de oppositie van graaf Zlchy. In den strijd te
gen het liberalisme werden de Slowaken poli
tiek rijp. Toen Zlchy zUn beloften op zerke-
lUk en nationaal gebied niet hield, stichtte
Hlinka in 1906 de „Ludova Strana”, de Slowaak-
sche Volkspartij In 1906 veroverde hU zeven
mandaten. De Hongaarscbe regeering verklaar
de echter den kamp voor de Slowaaksche idea
len voor staatsverraad en wierp Hlinka m bet
gevang.
Twee Jaren kreeg hU, plus 1600 kronen boe
te. Erger nog was het, dat Hlinka door zijn ar
beid voor zUn volk ook in conflict kwam met
rijn ordinarius. Mgr. Party, biaachop van Zyps.
die aan den kant stond van het Hongaarscbe
naUonallsihe.
Hlink*/werd gesuspendeerd. Allerlei valscbe
getuigenissen waren tegen hem ingébracht. Het
volk kwam in oproer. De Hongaarache gendar
merie dempte den opstand. Er vielen 15 dooden
en tallooss gewonden. Dit gebeurde in Cernova.
De wereld schrok op. En op slag werd het Slo-
Oom Sydney had thans het stuurwiel weer
genomen. Ik had den verrek Uker gepakt en
daarmede tuurde ik maar geregeld den omtrek
af, in de hoop een of ander menschelUk wezen
thans, bU wuifde met 4e hand. hyUikfrle
hen te passeeren.
„HU begrUpt het nóg niet!** meende Ed.
..vooruit dan maar. Jos. d’r langs dan....”
Doch op hetzelfde oogenbllk dat Jos gas gaf.
om den anderen auto in te halen, stond deze
dwars over den weg.
JA remde uit alle macht en kon op *t laatste
oogenbllk een botsing vermijden Dèn spron
gen ze beiden uit den auto, kwamen op den
man af, die rustig was blijven zitten.
Jos toonde hem het nummerbord.
waarheen ik liep; mUn eenige zon? was, zoover
mogelUk van de karabUn verwijderd te zijn
voor de eigenaar mij als doel voor een tweeden
kogel nemen kon
TerwUl ik in zlg-zsg-lUn tusschen de boomen
voortronefe met mUn hoofd zoo isag mogelUk.
hoorde ik achter mU een verward rumoer onder
mUn medegevangenen, die thans blUkbaar op
roerig werden, des te minder gelegenheid had de
oppasser om zich met mU bezig te houden. Wat
den soldaat betreft deze had waarachUnlUk
zijn handen al vol genoeg.
MUn grootste gevaar was dat er andere
bewakers in de pabUheid konden zUn. Wanneer
dit het geval was, zouden zU ongetwUfeld het
schieten hebben gehoord en op het eerste
alarm zUn komen toesnellen. Teen tk het
hooogzte punt van de aanplanting dat ongeveer
honderd meter van den weg verwUderd was,
bereikt had. keek ik om over mUn schouder,
maar tot dusverre achtervolgde mU niemand.
MUn eenige kans waa, het croote bosch. dat
aan den weg naar Tavistock grensde, te be
reiken. vóór de bereden wacht bou zUn aan
gekomen. Tusschen dit bcsch en de aanplanting
strekte zich een lange, ooen heuvelhelling uit,
ongeveer tweehonderd meter breed, die nauwe-
lUks dekking kon bieden aan een konijn. Dat
was niet bepaald een aar.lokkelUk vooruitzicht,
maar erover moest ik en Ut won er niets bU
door er naar te blUven kUken. ik aette dus mU"
tanden op elkaar en stak over, zoo hard als ik
loopen kon.
Ik was ongeveer half weg teen er plotseling
een kreet geslaakt werd, aan mUu rechter
.Kent u dat?”
Ds. ander knikte.
„U hebt flink „gereden.” grinnikte Jq^,
was een hééle toerl”
„U hebt d’r dan ook wèl succes van!” smaal
de de man van den grijzen auto.
Ed lachte.
„De hoofdzaak is, dat we u hebben” vond
l.U. „maar ’t was toch kranig, zooals u reed.”
„En met een vreemden wagen,” vulde de an-
sasB«MaBaatassssaaet«esasBssasiBieesM>*969aas»Beaes
het met prachtige onverwachtheid.
Een vierkante, forsche- figuur schoot plotse
ling vooraan uit den troep vandaan, wierp zich
zelf letterlUk over de muur en kwam onder
luid gekraak temidden vgtmiet struikgewas
beneden terecht.
Een tweede schreeuw vtn den bewaker volgde
en onmlddellUk daarna het bevel:
.nut!” Intusschen hsd de soldaat zijn ge
weer in aanslag gebracht.
De vluchteling gaf even weinig gehoor aan
het bevel, als een tUger aan een hondenfluitje
In een oogenbllk was htj weer op stfn voeten
en brak, bUna dubbelgebogen, door de struiken
met verwonderlUke vlugheid.
Pang!
De kogel floot hem na, mst een kwaadaardig
Spreken doen wij altijd gaarne.
Spreken doen wij altijd veel.
Ook de telefoon is daarvan
Zelfs een sprekend onderdeel!
's Morgene-als wij gaan ontbijten
Wordt het praten ingezet
En dit blijft zoo heel den dag door
Tot wij opgaan naar ons bedt
Zelden staat ons praatgraag mondje
Enkele minuten stil,
Want dan komt er wel een ander,
Die met óns wat praten wil!
Of wij thuis of in de tram zijn.
Op kantoor of op bureau,
Op bezoek gaan of ter beurze, I
Steeds heeft men een apropos’
En bij menschen die ver af zijn
Vallen wij niet uit den toon
Door met hen wat te gaan praten
Langs den draad der telefoon!
Daarom is het een berichtje.
Dat een iedereen behaagt,
Nu de telefoontarieven
Met October zifn verlaagd!
Dus het praten gaat goedkooper,
Ook al heet het zwijgen goud.
Niemand die nu voor de duurte
Af en toe zijn mond dicht houdt!
Dat goedkooper dwingt een ieder,
Zelfs nog veel meer dan gewoon.
Om zijn spreekbuis te verlengen
Met den draad der telefoon!
En het resultaat natuurlijk,
Valt aan alle kanten mee,
Want dat spréken zilver zijn kan,
Ondervindt de.... P.T.T.!
Op 1 September J1 heeft de „Palestine Mari
time Loyd Ltd.” te Haifa met twee stoomsche
pen haar werkzaamheden aangevangen. De
beide schepen, die deel uitmaken van de vloot
van de Italië—Palestina-Ujn varen onder Jood
sche vlag en Joodsch commando. ZU zullen den
dienst onderhouden tusschen Constanza, Stam
boel. Rhodes, Haifa en Port Bald. De stoom
schepen meten 5400 bruto register ton en kun
nen een snelheid van dertien knoopen per
uur ontwikkelen.
In Sandwich in Ontario heeft men een ge
heimzinnige klok gevonden, welke door brand
weerlieden uit een brandend huls is gehaald.
De klok, welke een achtdaagsch uurwerk be
vat, loopt nu al eenige maanden geregeld door,
zonder dat ze opgewonden behoeft te worden.
Het afgebrande huis was vroeger een her
berg, maar werd sinds eenigen tUd slechte als
woonhuis gebruikt.
De laatste bewoonster was mrs. Clark, een
oude dame, die drie maanden geleden stierf.
Toen nam de gemeente het huis over en werd
het geheele meubilair, op enkele waardelooae
stukken en de beviste acht-daags<+ie klok na
eruit verwUderd.
To4l de brandweerlieden de klok uit het huis
haalden, liep ze nog en tot op heden is ze
niet stil blUven staan. Men is er nog niet ach
ter wat de oorzaak hiervan is.
In de nabUheld van Venetië is onlangs een
geheele brug gestolen, waarvan het materiaal
bestond uit Amerikaansch larikshout en on
geveer drie meter lang was. Het is den dieven
gelukt deze brug in een nacht los te krijgen en
mede te voeren. Ook de pUlers, waarop de brug
rustte. zUn ontvreemd.
Merkwaardig is het evenwel, dat nlemanti
der inwoners van het kleine plaatsje den dief
stal heeft bemerkt. En dat men hier met een
diefstal te doen heeft, laat geen twUfel, daar
de brug onmogelUk met pUlers en al in het
water kan zUn verdwenen, omdat zU PM ge
bouwd was en dus hecht en sterk.
Een Turksch schrijver heeft aan den ge
meenteraad van Angora voorgesteld, den naam
van de hoofdstad te veranderen in „Ohazl”.
Ghazi, dat „Overwinnaar” beteekent. is de
titel, waarmede men Moestafa Pasja, den pre
sident der Republiek, aanduldt.
De gemeenteraad heeft het voorstel in over
weging genomen.
waaksche probleem een Europeesch. Hlinka
werd nationale held en martelaar.
Rome nam de partU op voor Hlinka. De bis-
schop van Zyps moest de suspendeering van
Hlinka opheffen. HU werd pastoor van Rosen
berg.
Tijdens den wereldoorlog rustte
hem met mUn rechter Juist onder de kin
stootte. Werelden van geconcentreerde bitter
heid lagen achter dezen stoot en hU sloeg
acherover alsof hU door een voorhamer ge
troffen was.
HU deed mU goed, -leze stoot, die mU mUn
zelfrespect terug gaf rooals niets anders dat
had kunnen doen. Men moet self in de gevan
genis gezeten en onder bevel gestaan hebben
en toegeschreeuwd zUn als een hond drie trage
Jaren lang, om het genoegen, weer eens lemsnd
zulk een klap te kunnen geven, naar volle
waarde te kunnen schatten. Op dat oogenbllk
echter had ik geen rijd, mijn gevoel te analy-
seeren. BUna voor die man met zijn roode ge-
rich den grond met rijn schouders had bereikt,
was ik bU het hek. dat het bosch afsloot, zette
oen hand boven op een paal en sprong erover
in de aanlokkelijke duisternis.
Ben oogenbllk bleef ik staan en wierp als
Lot’s huisvrouw een haastigen blik achter mij:
op den bewegingloosen vurm na van mUn tegen
stander die den hemel scheen te bestudeeren.
lag het heideveld, dat ik Juist overgestoken had,
nog geruststellend verlaten. Zelfs geen ver
volgende bewaker was nog uit de aanplanting
opgedoken. Met een zucht van verlichting
wendde ik mU om en liep het dichtste gedee'te
in van hst verwarde struikgewas voor mU uit.
giiiiiiimniin DE TELEFOON
Tijdens den wereldoorlog rustte de Blowaak-
sche politiek. BU de omwenteling in 1918 bleef
Hlinka in Rosenberg. HU volgde niet het voor
beeld van andere Slowaaksche polltid. die met
Boedapest en Pn^g onderhandelden, om
twee Users tegelUk in het vuur te hebben.
Gewichtiger dan een ministerzetel leek het
hem, den polltieken wil van zün volk vMter te
vormen. HU poogde de Hongaarschgezinde gees-
telUkheid voor den nieuwen staat Tzjecho-
Slowakije te winnen. Aan zUn activiteit is het
te danken, dat de Hussltlsche beweging niet
van Bohemen naar SlowakUe oversloeg.
Hlinka werkte koortsachtig voor een eigen
Slowaaksche hiërarchie. HU stjafc-dSarbU op den
kortelchtigen onwil der Tsjechen, met wie hU
voor de politieke vrijheid samen had gestreden.
Er bleek een diepe klove te bestaan tusschen de
cultureele en religieuze idealen beider volken,
een klove zóó diep, dat de gezamenlijke strijd
profeet uit het Oude Testament, voor u staat.” voor de nationale vrijheid haar niet kon over
bruggen. De Tsjechen zUn natlonallstisch-Hus-
sitlsch, liberaal-vrijzinnig en houden scherpen
koers op scheiding van Kerk en Staat. Vóór dsn
oorlog had Hlinka zich de samenwerking bei
der volken zóó voorgesteld, dat de Slowaken
de Tsjechen religieus zouden vernieuwen en de
Tsjechen den Slowaken de helpende hand zou
den bieden bU de economische vernieuwing. In
plaats daarvan kwam na den oorlog de cultuur-
kamp. In de revolutlonnaire constitueerende
vergadering werden 40 Slowaken beroerten.
Daarvan waren slechts 4 van de partU-Hlinka,
dertig waren Evangelisch en in het geheel maar
10 katholiek. Zoo kortzichtig was Praag BU de
verkiezingen van 1935 verwierf de partU-Hlinka
alléén reeds drie-en-twintig mandaten. Nog
versch in het geheugen ligt de strijd van Hlinka
tegen het Tsjechische Praag verleden Jaar, toen
dit trachtte het feit, dat de Slowaken zeven
honderd jaar katholiek waren tot een Tsje
chisch staatsfeest te maken. Hlinka mocht niet
spreken. Deed het toch en maakte, onder den
jubel van zUn volk, het feest tot een zulvei Slo-
waaksch hoogtij. De Slowaken willen niet van
Praag los. maar strijden voor autonomie in bet
kader van het Tsjechisch-Slowaaksche staats
wezen. ZU wenschen een eigen Landdag en eigen
administratie. Praag wijst deze eischen als se
paratisms van de hand. Hlinka laat zich ech
ter niet tntimldeeren en is onverbiddelijk. Hij
is niet bang voor gevangenis of voor attentaten
zijner tegenstanders. Praag moet met hem reke
ning houden en houdt ook rekening met hem,
al is hU dan reeds een grijsaard van zeven
tig. De Slowaaksche jeugd volgt hem geestdrif
tig ZU ziet in den grijzen Herder en in zUn
werk de fiere trotsche woorden tot werkelUk-
heid geworden die hfl eenmaal sprak voor een
Hongaarsch gerecht: jMpwaak wu tk. Maéaak
ben ik gebleven, altijd, zonder onderbreking en
Slowaak zal ik altUd zUn.”
te ontdekken. Onze benzinevoorraad begon nu
geleideluk minder te worden.
De hindernissen in den vorm van talrijke U’-
blokken werden nu steeds grooter en met de
meest mogelUke voorzichtigheid moesten we ons
een weg banen over de met a<lerlei obstakels
bezaaide Usvl*kte. SorhtUds moesten we zelfs
groote blokken Us eerst opruimen voor we ver
der konden gaan.
Onze kalender heeft eenige eigenaardighe
den en gehoorzaamt aan eenige wetten, het
geen nauwelUks meer opvalt, zoo kan een
eeuw nooit op Woensdag, Vrijdag of Zondag
beginnen. Voorts valt de eerste October steeds
op denzelfden dag als de eerste Januari. Een
dergelUke overeenkomst bestaat ook tusschen
April en Juli, alsmede tusschen September en
December. terwUl de eerste dag van de maan
den Februari. Maart en November ook op den
zelfden dag van de week vallen. Een uitzon
dering hierop vormen juni en Augustus Bo
venstaande regeling geldt niet voor schrikkel
jaren.
Een gewoon Jaar begint en eindigt op den
zelfden dag van de week. Schotten en andere
spaarzame lieden maken wU er op attent, dat
de kalender na acht en twintig Jaar weer te
gebruiken is, daar deze dan weer actueel Is.
„Uii IUCL CCil VI'
der aan. „Anders
hadden Jullie me
nóóit gekregen.
Enfin." berustte
hl), „het spel is
verlorengaat
uw gang maai
en hU stapte
geluid door de twUgen. en enkele stoutmoedige
geesten uit de afdeellng hieven een half ge
durfd geroep van „Moord!" aan.
..Monden dicht!” schreeuwde de bewaker
boos en om zUn woorden kracht bij te zetten,
verhaastte hU zUn schreden, tot hij in de on-
middellUke nabUheld van de spotters was.
TerwUl hU dit deed, zag ik olotseling met
buitengewone duldelUkheid, dat ik nooit weer
zulk een goede kans rou krijgen, om te ont-
snap[>en. Op dat oogenbllk waren de anderen
tusschen mU en den oppasser in, terwUl de
soldaat met zUn Isege karabUn ter vervolging
van den vluchteling tusschen de boomen door-
rende.
Voor aarzeling was geen tUd bovendien
behoort aarzeling niet tot mUn zonde Ik herin
ner mU. dat ik lang en diep inademde en het
volgende, wat ik mU herinner, is dst ik mijn
voet boven op den muur kreeg en tegelUk de
meest onzalige tuimeling maakte midden in een
doornig braambosch.
Deze onhandigheid redde waarschijnlijk mUn
leven. De bewaker. die blUkbaar minder
zenuwen had, dan ik hem hsd- toevertouwd,
moet op mU hebben geschoten ■snwsar hU
stond, recht tusschen de hoefden der andere
gevangenen door en slechts mUn onverwacht
plotselinge verdwijning van den muur be
waarde mUn Uchaam voor een plombesrlng met
lood.
Ik wachtte niet tot hU opnieuw zou hebben
geladen en was dat braambosch uit en den
heuvel op in minder tUd dan noodlg is om
deze woorden te leaen. Ik bedacht nauwelUks.
kant. Toen ik daarheen keek, zag ik door den
dunnen mist een gestalte in kniebroek en
Norfolksche jas. die zich over een laag hek
boog, dat de veenachtige helling van den weg
scheidde. Ik denk dat hij een tourist wu, want
hij had een kleine ransel op zUn rug en droeg
een stok.
„HeldsjLr!” gilde hij, met den stok zwaaiend
en kwam mU toen, zonder aarzeling, over het
openveld tegemoet rennen, blUkbaar met de be
doeling. mU den weg naar het bosch af te
snUden.
Voor de eerste maal sinds drie Jaren lachte
Ik. Het was geen aangename lach en als mUn
nieuwe kennis hem gehoord had. zou zyn Uver
tn deze jacht misschien een beetje bekoeld zUn.
Maar hU kwam met onverminderde vaart op
mU toe, blUkbaar volkomen er op vertrouwend,
dat hU alleen mU op den grond zou kunnen
krijgen
WU bereikten elkander ongeveer tien meter
voor de eerste booinen
HU liep met een laatsten sprong op mU in
en ik ssg toen, dat hU een groote, zwaarge
bouwde kerel was, met een rood gezicht, een
vrU ruw soort van sjxirtman van de brute
soort, waaraan ik mU altUd buitengewoon heb
geërgerd
„Tegen de vlakte met jou!” rteo hU en de
daad bij het woord voegende, zwaaide hU zUn
stok achterover en' haalde mët een woest ge
baar uit naar mUn hoofd.
Maar ik ging niet tegen de vlakte. In plaats
daarvan trad ik snel op hem toe en sloeg met
mUn linker hand zUn arm omhoog, terwUl ik
hij stfiptc ’^**|**a*******M*****i*****t*****at*M>***|>*|(*(**(|*
thans uit den auto.
Ed keek hem verbaasd aan.
„Wel.... alstublieft dan!” sprak hU, terwUl
hU den man het nummerbord overhandigde.
Deze ttaarde er een oogenbllk verbouwereerd
i.aar dan.... begreep hU! HU begréép met
de intuïtie van den geboren misdadiger, hoe
deze beide jongemannen, die hU aanvankelUk
voor „politie" had gehouden hem alleen hadden
tchtervolgd om hem het verloren nummerbord
terug te gevenhet nummerbord notabene,
c.tt hU zélf uit dea auto had gesmeten, om
straks even voor West-End het andere, nieuwe
nummer asm den wagen te bevestigen.den
wagen, dien hU had gestolen.
En met een zucht van verlichting sprak hU:
O juist ik dank u wel -., ’t is erg vrien-
relUk van u.... héél erg vriendelUkik zou
waanchUnlUk een massa ellende hebben on
dervonden als u dat nummsr niet gevonden
had; ’t was bar stom van me om dat.... te
’•erlleaen.
waarachuwend teeken wm geweest, bezwijmde
een der bewakers. HU liet zUn karabUn vallen
en terwUl Ml zUn hand naar net hoofd bracht,
waggelde hU met zUn volle gewicht tegen den
lagen muur, die ons van het bosch gescheiden
hield. Het gekletter van zUn geweer, dat op
den weg viel, deed natuurlUk ons allen in die
richting kUken en toen WU zagen, wat er ge
beurd was, bleven wU alle achttien instinct
matig staan.
TegelUkertUd
anderen oppasser
voeten uit:
.Waarom blUven jullie staan? Loop door!’’
Vanuit de hoeken van mUn oogen zag ik
hoe de soldaat toesnelde op de liggende ge
daante bU den muur cn Juist toen de geheele
ploeg zich weer in beweging zette, gebeurde
Jf in Nteuw-Zaels
tnschap aan, dat nU
M. zonder onderbreking sou
ifleld woord en steeg onderweg
een nieuw paard te beklimmen,
bergpaden
Den volgenden dag las Ed van den gestolen
tuto: donkergrijs. bUna nog geheel nieuw.,
nummer F. D. 44566....
„Dat wis het nummer.” zei Jos, toen z’n
vriend het hem vertelde. Ik weet het heel po
sitief: 44556.... een erg gemakkelUk nummer.,
en dan.... hè.... het signalement van den
vermoedelUken dief klopt ook
„Voor detective zijn we niet in de wieg ge
legd.” zuchtte Ed, „dat is zeker....’’ en lang-
zaam stak hU z’n sigaret aan, terwijl hu na
denkend de blauwe rookkringetjes met de oogen
volgde....
astoor Andreas Hlinka van Rosenberg is
L* 70 jaar oud geworden. Het Slowaaksche
volk viert geestdriftig feest ter eere van
zijn leider, dien het „beste vader” noemt. Het
Tzjechlsche blad „Vlast” schrijft: „De ver-
schUning van Hlinka, dan Slowaakschen pries
ter. groot en machtig, ascetisch uiterlUk. met
lange naar achter gekamde grijze haren, de
gestalte van een prediker met een rustige,
weeke stem, met overtuigende geste alsof *n
y f et wm op den grootsn weg van Sandrig-
t~l ham naar West-Etod, dat de sierlijke
grjjze wagen hen passeerde. „Nou,” zei Ed,
„die schijnt haast te hebben. Anders een
prachtkar."
Jos knikte gedachteloos en gaf gas met het
onbewuste doel, den anderen wagen bU te hou
den in snelheid. Het was nu eenmaal een
stokpasu-dje van hem, géén guto voor zich te
kunnen zien en het volgende oogenbllk suisden
ce belde vrienden met een stevig gangetje over
«len asfaltweg.
^lè!” riep Ed eensklaps, „wat nou?”
Uit den anderen auto scheen iets te vallen
te orden verlorsn Het wm niet groot, maar
de vrienden konden door den afstand niet on
derscheiden wèt het was
Het bleef liggen, midden op den weg, terwUl
de auto z’n rit vervolgde, zonder van het ge
beurde iets te bemerken. Het volgend oogen-
i-’lk hadden ze de plek bereikt en
zwenkte Jos den wagen aan den kant.
Ed sprong er uit en snelde naar het midden
van den weg. Dan raapte hU h»t voorwerp
opeen nummerplaat. HU liet het aan zijn
vriend zien, die zachtjes tusschen de tanden
floot.
„Dat is leelUk voor hen. kerel.” meenda hU
„Als ze West-End bereiken, zullen ze daar veel
misère mee hebben. Een auto zonder nummer
plaat is een kwaad ding
Ed keek naar den wagen voor hefW Het ge-
l'esle oponthoud had wellicht slecnts een paar
minuten geduurd, doch de afstand was in dat
korte moment geweldig vergroot. Jos raadde de
gedachten van z’n vriend.
„We kunnen het in elk geval probeeren....
els we ze inhalen vóór ze West-End bereiken..
dan zijn ze van een boel narigheid gered.”
„Vlug dan!”
Ed zei het kort en sprong behendig in den
auto, waarna Jos met een enkele beweging der.
motor deed aanslaan.... Eenige seconden later
vlogen ze met razende snelheid over den weg,
terwUl de boomen aan weerskanten één lange
streep schenen
„We halen in,” knikte Ed bemoedigend
maar toch niet veel. Als je ze vóór West-End
wilt hebben, moeten we nóg harder.”
Job antwoordde niet. HU zette de tanden op
e.kaar en drukte het pedaal nog even naar be
neden
Het scheen of de auto een sprong nam Klei
ner en kleiner werd de afstand tusschen de
belde wagens en langzaam maar zeker haalden
ze den voorsten in, toen de bestuurder daar
van plotseling omkeek
En Juist toen Ed meende den anderen wagen
te kunnen passeeren. schoot deze met een ge
luld als van een lulden snauw vooruit...,
Grooter werd de afstand.
Job klemde i n tanden op elkaargaf vól
gas
„Die kerel is idioot!” onderstelde Ed. „HU
denkt natuurlUk, dat we hem voor de aardig
heid een beetje probeeren bij te houden.”
Jos loeide met den claxon, dochde ander
reageerde niet. Vaag, in de verte, doemden de
torens van West-End op Ed mopperde en
schold. „De idiootde stommelingnou
krijgt hU zélf den last er mee,... wat een ulll”
Maar nóg gaf Jos het niet op. HU haalde uit
den auto, wat er uit te halen wm. en waarlUk.
weer werd de afstand kleiner.nóg kleiner.
nóg kleinertotdat ze tenslotte den man
konden beschreeuwen.
,JBtóp,” gilde Ed. de handen als een toeter
voor den mond houdend. De ander reed door.
..Stóppen!” brulden thans de beide vrienden
uit alle macht.
De man scheen nu iets te bemerken.... al-
De zeer belangrijke dingen in het leven
■ooals liefde en dood komen meestel ge
heel onverwachts. Stellig wm dit het geval met
mUn ontsnapping uit de gevangenis te
Dartmoor.
WU kwamen juist uit de steengroeven alle
achttien gekleed in die deemoedige kleedU, dl®
toning George aan zUn minst verkleslUke
onSerdanen verschaft en gingen lusteloos en
honing George
gemelUk terug langs den somberen weg. die
door de aanplanting naar de gevangenis voert.
Asn eiken kant van ons liep een gewapende
hewaker, de karabUn m de hand. terwUl hun
oogen met dof wantrouwen nnoe ploeg ever-
tegen. Een meter of vUftien teraUde, evenwUdtg
met den weg. vergezelde ons tusschen de
hoornen de donkere gestalte van een soldMt
Plotseling zonder dat er tevoren eenlg
I
I
)OTZ'
ANTI
die
overleden,
een sjxirt
dage zelden
valken meer zUrC^i
valkenier van zUn
in Engeland altUd
den titel van K
Weliswaar
