Pelshgndel in Noord-Amerika
I
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
1
aw
i
JTCrf w^Aaal wui den dag
vuurrood geworden, blükbaar had zij nog nooit
een rendez-vous gehad. WU wisten dat Ae
oudste was van acht kinderen. Als zü avonds
thuis kemt, is zü als Sneeuwwitje onder de
zeven dwergen. Zij naait, stopt, maakt de kleine
bedden op, wascht de broertjes en zusjes, helpt
ie naar bed en zit dan bü hen vertelseltjes te
vertellen en slaapliedjes te zingen. Die schoon-
neldswedstrüd kon wel eens ’n verandering
brengen ,ln dat eenvoudig en werkzaam leven.
Zouden ‘wü haar niet waarschuwen? Maar UI*
oula was zoo verstandig, het hoefde niet
Eerst later
maakten wü ons
bezorgd. Büna
dagelijks trof zü
hem en ging met
hem wande’cn.
naar de bioscoop
of naar een klein
I
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
gL
HET PLAATJE
RADISON’S A VONTUREN
Alle abonné’s
a
MAANDAG 1 OCTOBER 1934
De schoon-
De ijskelder van Canada
I
J
Bedelaars in Egypte
t
Nieuwe postzegels
"1
X
Spoorweg van Syrië
naar Irak
Valsche munters in
Frankrijk
Geen radio-reclame in
Zuid-Afrika
Nieuwe beveiliging tegen
inbrekers
DOOR
VICTOR
BRIDGES
heidsprijs
Twe< eetrwen lang baheartchte de
Hud ton Bay Company den
pelehandel in het
Noorden -S'.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
9
maken.
iimiHiuiiiuiiiiuwiHiHiimiiiiMimmiiM
spaarbank."
lie
et
re
te
Hi
a
Is
ten.... Het Is een graaf!....
Ursula
was
I
J
kon
HOOFDSTUK n
EEN FIETS EN EEN WEEKPA*
(Wordt vervolgd)
het was of men daar-
il
d
K
e
I
e
r
e
t
L
r
B
U
t-
U
n.
n
ik
meren. Met een snelheid, onbegrijpelijk voor
leder, die deze vochtige heidestreek niet kent,
sloeg de vochtige, klamme damp neer en ver-
provland-basis kon lijn, door een of andere
expeditie hier opgesteld. Nauwelijks hoorde ik
dit of ik ging aan *t graven en.... werkelijk
na eenigen tijd ontdekte ik een groote hoe
veelheid proviand, alsmede een kookapparaat.
gevuld met brandstof
een
dat
1
n
1.
it
de
sn
e-
ot„mün eigen ontvluchting was ge-
Vergaan 4jn. Ik wist, dat hij een
handigste kerels uit de gevangenis
neer het eerste schot hem had ge
kt zeer waarschijnlijk, dat ook hij
chterhaald was. Ik noopte het van
zou heel wat aandacht van mijn
intje afleiden.
naar
het
Syrië
noten bij de Kuala Lumpur Aero Olub en zijn
eerste solovlucht heeft hij reeds gemaakt.
Selanger Is een rijk, dat dertig Jaar geleden
nog vrijwel een wildernis was. Thans vindt men
er echter spoorwegen, moderne wegen, automo
bielen en vliegtuigen.
van Selanger, de
mad Shah. is het
lUe van Malakka
a
i.
a
e
t
be
de
Te
ie
voor
..Wat
<5
niets vinden. Echter ontdekten we Ineens tets
anders. Op verscheidene meters afstand zagen
we een heuveltje, waarboven een vlag wap
perde. Dat beteekende misschien, dat er in de
nabijheid menschen waren.
Ijlings gingen we met onze slede naar het
We waren nu langzamerhand de bergen ge
naderd, welke van dichtbij bezien een onover
komelijke hindernis schenen op te leveren.
doezelde alles in zijn grauwen sluier. Behalve
de druipende doornstruiken voor mij. kon ik in
het geheel niets aten: I— _i_ ----- t-—
Allereerst besloten we te zoeken naar een
doorgang. Doch hoe we zochten, we konden
In de nabijheid van het plaatsje Dreux .n
Frankrijk, heeft de politie een valsche munters-
werkplaats ontdekt. Reeds eenigen tijd
vas te Rouaan en Havre een opvallend groot
aantal tien- en twlntlg-francstukken in omloop.
In verband hiermede wekte het de achterdocht
van de politie, dat een zekere Noel regelmatig
een leegstaand huls in het gehucht Bols le Rol
bezocht, en er werd daarom besloten, daar een
inval te doen. In het huls vonden zjj een com
plete valsche-munterinstallatle.
Noel en zijn vermoedelijke medeplichtige zijn
daarop gearresteerd.
Niet alleen de pelshandel echter vormt deze
inkomsten. Naar gelang men meer bezit nam
van het land, begon ook de handel in grond
tn olievelden, in vischgebleden Er is thans zelfs
reeds sprake van een tweeden grooten spoor
weg. die Churchill met de Athabaskabaal zal
verbinden, die dan de tweede Westerspoorweg
sou worden. Aan belde zijden van dezen spoor
weg liggen nog groote stukken onontgonnen e-
zelfs onbekend land, uitgestrekte prairiën, dl
nog ongekende mogelijkheden kunnen bieden
Nog is het niet zoover, doch de plannen om
tot den oouw van een spoorweg over te gaan
beginnen toch vasteren vorm aan te nemen
Churchill kan nog nauwelijks een stad worden
genoemd, doch als de plannen werkelijkheid
worden, dan bestaat de niet geringe kans, dat
de Hudsonbaai een binnenzee wordt, waarom
heen grwtere ikdal zullen verrijzen.joq-;
Waar; sens de pelsjagers htin gevkarlijke
klemmen en vallen opstelden, begint thans een
beschaving te ontstaan, die in den loop der tij
den wellicht bet aanzien zal geven aan geheel
nieuwe landen, steden, rijken. Dan zal de Hud
sonbaai tot het verleden gerekend moeten
worden, zooals de herinnering aan Radlson en
zijn eerste visioenen reeds lang tot bet ver
leden behoort.
achter tegen een zware deken staalde.
Ik lag bewegingloos, Ingespannen luisterend
naar eenlg geluid van mijn vervolgers. Alleen
het voortdurend druipen van den regen verbrak
de stilte.
Voor het eerst sinds den sprong van den
muur was ik genoeg op mijn gemak om den
toestand onder oogen te zien. Het trof mij dat
alleen een ongeneesljjk optimist dien hoopvol
had kunnen noemen. Ik had mijn sprong bijna
instinctief gewaagd, zonder eerst te kunnen
overwegen, welke kansen Ik had om uit de
voeten te blijven en Ik werd 'nij nu pijnlijk
bewust, dat deze kansen uiterst gering waien.
Zelfs wanneer Ik er in slaagde, uit mijn tegen
woordige schuilplaats weg te komen naar de
grootere boaschen van de Walkham-Vallei,
werkten alle omstandigheden er toe mee, dat
men mij tenslotte weer gevangen sou nemen. Nog
nooit was een ontsnapt gevangene erin ge
slaagd zijn vrijheid langer dan enkele dagen
te behouden, en waar menschen van zoovéél
meer cAdervlndlng m doze poging waren ge
strand. scheen het ontmoedigend onwaarschün-
schjjnHjk, dat ik fortutnlijker zou zijn.
Ik begon mij af te vragen, hoe bet Cairns,
den man wiens wegvluchten uit den troep de
aanleiding
weest. zou
van de
was en wa
mist, was
niet weer
harte; het
eigen pei/c
De African Broadcasting Company (ABO.)
heeft bepaald, dat, wanneer de bestaande
contracten zijn afgeloopen.de Zuid-Afrikaan-
sche radio-stations geen reclame meer gullen
uiteenden.
Er zullen ook geen zendtijden meer verkocht
worden aan groote firma’s, welke tusschen de
nummers door hun artikelen kunnen aanprij-
zen. De A. B. C. heeft hiermede het voorbeeld
van de B. B. C. gevolgd.
De reden hiervan is de aanzienlijke verbete
ring van de maatschappij, zoodat deze niet
meer afhankelijk van -andertffl behoeft te zijn
■IIHIlHIlllllllllllllllllllllllllHHIII11"
daan had, doemde plotseling net bek uit den
mist voor mü op.
Ik legde mijn hand er boven op en bleef
een oogenbllk luisteren naar eenlg geluld van
gevaar, ademloos Behalve net fijne gespatter
van dén regen echter was alles doodstil. Voor
zichtig ging Ik op de onderste plank van het
hek staan, sloeg er mijn beenen over een voor
een, en sprong zoo licht mogelijk op het gras
neer.
Terwijl Ik dit deed, rees plotseling een man
van den grond omhoog, als een zwarte scha
duw en zich op mij werpend vóór ik een be
weging kon maken, greep hij mU om het
middel.
..Gevangen!’* brulde hij en toen, zoo hard hU
kon: „Hier Is ie! Help! Help!"
Wanneer hü nog in viljbeld was, kon ik
er niet zonder afgunst aan denken, hoeveel
gunstiger zijn kansen voor een algeheele ont
snapping waren dan de mijne. Om uit deze
streek vandaan te komen, was bet zeer stel
lig noodzakelijk zich in het bezit van kleeren
en voedsel te stelen en ik zag geen andere
manier om dit te doen, dan in een afgelegen
boerderij het allernoodzakelijkste weg te nemen.
Ik kon dan later wel eenige vergoeding geven.
Maar bij een onderneming van deze soort zou Ik
waarschijnlijk een armzalig knoeier blijken In
vergelijking met zoo n vakman als Cairns, die
een van de volleerdste voormannen In Engeland
was en voor wien zulke daden, die mij ónmo
gelijk schenen, wel niet meer dan kinderspel
zouden zijn.
Maar het had geen nut, te tobt^n over wat
niet meer te veranderen viel. Mün eerste werk
moest zijn, veilig In Ijet bosch van Walk-
ham te belanden; daarna zou er tijd genoeg
zijn om te overdenken, hoe ik strulkroover wor
den moest
Ik richtte mjj zittend op en keek uit in den
mist. De toestand was nog niets verbeterd en
het trof mij plotseling, dat ik bijzonder dwaas
deed, zoo stil te blijven liggen. Ik werd koud
en stijf, maar vooral: ik verspeelde de beste
kans, die ik waarschijnlijk ooit zou krijgen, om
Walkham te bereiken.
Met een ongeduldiger! uitroep stond ik op.
De eenige vraag was, of ik den weg uit het
bosch vinden kon. Een oogenbllk aarzelde Ik,
toen besloot ik het te wagen. Ten slotte was de
mist even nadeellg voor de schildwachten als
In verband met het steeds grooter wordende
aantal bedelaars, dat een ernstige bedreiging
vormt voor het vreemdelingenverkeer in
Bgypte. heeft de regeering besloten tot drasti
sche maatregelen over te gaan en ter bestrij
ding van dit euvel een speciale polltiebrigadc
In het leven te roepen. De wet, die het bedelen
langs den openbaren weg als een strafbaar feit
beschouwt en welke verleden jaar in werking
is getreden heeft op het leger bedelaars van
Port Said. Alexandrië, en Cairo niet óen min
sten Indruk gemaakt. De bron van giften van
rijke en vrijgevige toeristen vloeit nog zóó
rijkelljk. dat de theoretische mogelijkheid om
eenige dagen in de gevangenis door te bren
gen. het bedelaarsgilde 1» het geheel niet af
geschrikt.
Hoe lucratief het begoep van bedelaar in
Egypte thans nog is, moge blijken uit het feit,
dat onlangs te Cairo een bedelares door eenige
collega's beroofd is van het zelfs voor Egypti
sche begrippen hooge bedrag van 2000 pond
sterling.
Volgens een te Keulen gepubliceerd
richt, zijn er over de geheele wereld in
laatste twaalf maanden 1700 nieuwe postzegels
uitgegeven, of meer dan vier per dag
Europa houdt het record met 542 nieuwe
zegels.
Het aantal zegels, dat thans in omloop
bedraagt 58.807.
Naar de Fransche Hooge Commissaris in den
Levant, de Martel, die juist met verlof
z(Jn land is teruggekeerd, mededeelt, is
laatste gedeelte van den spoorweg van
naar Irak, die een groote verbetering beteekent
van de verbinding tusschen Europa en Boven-
Irak. bijna gereed*
Thans is men bezig met den aanleg van het
gedeelte tusschen Nislbln, het tegenwoordige
eindpunt van den Syrischen spoorweg en de
grens van Irak, een afstand van ongeveer 85
KM. Begin December hoopt men hiermede
klaar te zyn.
Het gedeelte door de woestijn in Syrië, van
Damascus naar Syrië, is ook aanzienlijk ver
beterd.
Bovendien voert men irrigatlewerken uit In
DJebel Druse In verband waarmede te Home een
dam wordt gebouwd.
iiiiiimmitiiiHtiHiliiiliHxiiHiinifiiiiiUN
restaurant. HU was blond, slank, ging net ge
kleed hoewel hlet weelderig. Zün kleeren zagen
er uit, alsof een ander ze vóór hem al ge
dragen had.
Ursula hield niet van geheimen: zü stelde
hem eenvoudig aan haar ouders voor. Het was
op Zondagmiddag. Hu speelde met de kinderen,
rr.sakte allerlei grapjes met hen en toen Ur
sula's moeder het eenvoudige boterhammetje op
tafel zette, al hy mee zonder complimenten te
maken. Wat zou daaruit voortkomen? waagden
wij te vragen. „O,” antwoordde zü, „het is te
moot, soms denk ik. dat ik droom.”
Vier weken later hoorden wU. dat Ursula met
óen graaf verloofd was. Nu werden wü bang
en waarschuwden haar toch niet met open
cc gen in haar ongeluk te loopen Maar zü glim
lachte fijntjes en toonde ons een ring, waarin
een sterk schitterende steen, maar wU twUfel-
aen of het wel een diamant was. Een van ons
herinnerde zich, dal zü familie bad in de ge
boortestad van den graaf. En tpen kwam het
uit, dat hfj heelemaal geen graaf was. HU was
zoo iets cis secretaris of kamerdienaar van den
eigenlUken graaf: een oud mannetje.
WU als de wind naar Ursula om het haar te
ertellen. Maar zü schudde het hoofd en wilde
mets loslaten. ZU was echter niet dom en toen
zij met hem naar een klein restaurant was ge
gaan en zU bijeen zaten, kwam zü opeens met
haar elsch voor den dag: „En nu zeg Je mü
de waarheid
HU llet<g£h op de knieën vallen, waarbij een
kopje om viel en ter ziele ging. „Kun Je het mij
vergeven..., ik was bang, dat ik een te ordl-
nare man was om met Je om te gaan nu je
toch schoonheidskoningin bent. En voor de
bruiloft zou Je het toch wel gemerkt hebben...
met de papieren."
Ursula dacht na en zweeg. Dan zei zij: ,Jk
heb mUn straf verdiend voor mUn ijdelheid....
Ik heb je dus verloren ZU sprong op en
wilde wegloopen, maar hU hield haar tegen en
smeekte om vergiffenis.
EindelUk ging zü weer zitten en zei: „Och
Ja, ik ben elgsnlUk heel blij, dat Je geen graaf
bént. Nu zal alles veel eenvoudiger zün. Kun je
Je betrekking behouden?”
HU knikte. „Goed,” zei Ursula, „dan waag ik
het erop.’
ZU zün getrouwd en doodeenvoudig bespot-
telük gelukkig geworden...
lUtniinuiHiu
Wjjfj,... tmnninaM
ari
heuveltje. Toen we daar aangekomen waren,
konden we echter geen aanwijzing vinden, dat
hier korten of langeren rijd geleden menscher.
waren geweest. De vlag bleek vermoedeljjk een
Russische vlag te Zün.
Oom Sydney vermoedde, dat dit ook wel een
Meer en meer wterd nu bet aantal posten om
de baal heen uitgebreid, zoodat de Company
voor altüd meesteres aan de baal bleef en den
pelshandel over de geheele wereld bleef beheer-
schen. ZU bestaan nog, doch de voornaamste
inkomsten van den pelshandel worden thans
meer naar het Noorden gezocht en gevonden
n het jaar, dat Canada zün vierhonderd-
jarig bestaan viert, duiken allerlei herinne
ringen op aan de wederwaardigheden, die
het laad, zün bewoners en ontdekkers hebben
beleefd. Het is geen toeval, dat in de wereld
pers het oude verhaal, dat weinigen kennen,
wordt opgediept over de „romance” aan de
Hudsonbaai.
Het was in 1852, toen dus de Franschen reeds
een halve eeuw in Canada vertoefden, dat de
jonge Radlson met zün familie aan de St. Lau-
rensrivier aankw*am. De woudloopers hadden
toen reeds de wegen ontdekt?* die naar de
groote meren voerden, wegen, di* betrekkelyk
veilig waren. Doch in de nederzettingen aan
den grooten stroom werden de bewoners nog
herhaaldelük bedreigd door de Irokesen. Radlson
was destijds zeventien jaar oud, ging op jacht
«onder zich aan de gevaren te storen. Zün
begeleiders werden verslagen en gescalpeerd en
hij zelf werd gevangen genomen en door een
hootdnuto geadopteerd. Hiermede begon *t avon
tuurlijk leven van dezen knaap, die jarenlang
onder de Indianen leefde, nu en dan een po
ging dead tot ontvluchten, even zoovele malen
gevangen genomen en half dood gemarteld
werd en tenslotte over de 8t. Laurensdvler
wist te ontkomen Daar stond hü alleen en was
vermoedelük de eerste blanke, die do ontzag-
lyke vlakten van het Noord-Westen in volle
pracht en werkelijkheid voor zich uitgespreid
zag liggen. Zoo stond hü op een goeden dag
voor een uitgestrekt water, dat naar hü ver
moedde, de baal zou zUn, die den naam van
haar ongelukklgen ontdekker Hudson droeg.
Hü concludeerde dit om. uit den zouten smaak
van het water en de richting, die hü Ingesla
gen had en nagenoeg kende. De vermoedens
t die in hem opkwamen, grepen hem sterk aan
Hü richtte zich tot de Franache rggeeruig en
vroeg om toestemming om vdn Fnmkrük uit
met oen schip te trachten de Hudsonbaai via
bet Noorden te bereiken, en vandaar direct in
bet beroemde pelaland door te dringen, waar
voor hü anders een langen en gevaarlüken
tocht door de binnenlanden langs de St. Lau
rens moest ondernemen. Hü werd uitgelachen
en vroeg om hulp aan.het bof van den grooten
Lodewük. Ook hier geen succes. Toen hoorde
een Dultsche prtns Rupprecht von der Pfalz
die in Loaden «bande, van den avontuurUikan
jongeman en ontbood hem naar Londen. De
plannen Van Radlson stonden hem aan. Twee
kleine schepen werden uitgerust en bereikten
behouden de Hudsonbaai. Een winterkamp
werd opgeslagen en een groote voorraad pelsen
was de eerste vangst. Resultaat: stichting van
de Hudson Bay Company, die twee eeupen lang
den pelsbandel beheerschte in geheel de we
reld. Evenals de Oost-Indische Company roept
ook de naam Hudson Bay Company herinnerin
gen op aan talrüke avonturen en geschiedkun
dige feiten.
Niet ten onrechte noemt men de Hudson
baai den üskelder van Canada. Het geheele
jaar door drijven de ütbergen de baal binnen
en koelen de omringende streken af tot de
koudste landen, hoewel deze landen Ongeveei
op gelüke hoogte liggen als b.v. Noord-Itallë.
Er gaan talrüke verhalen rond over de avon
turen. die schepelingen hebben beleefd in deze
enorme zee, die voortdurend door stormen, ne
vels en üs geteisterd wordt. Een van de meest
ontroerende, dat toevallig niet direct met de
natuurkrachten in verband staat, is het treurig
avontuur van Radlson met de helden van de
Hudson Bay Company De man, die het gebied
om de Hudsonbaai ontdekte, werd door de di
recteuren van de Company reeds spoedig ge
desavoueerd en naar een lageren rang terug-
fcedrongenf Men weigerde hem aandeel In de
winst en hü moest tevreden sün met een kleine
belooning, terwül sü self schatten aan den
pelshandel verdienden. De company begon dus
Met bepaald als een voorbeeld van eerlükheid.
al werd in den loop der jaren een van de
mecet geziene en grootste ondernemingen der
««raid.
Het ging met Radlson zooeeer berg et, dat
liü op zün ouden dag tevergeefs solliciteerde
naar magazünchef bu de vennootschap, die hü
zelf had gesticht. Alle andere employe’s der
Company toucheerden reusachtige salarissen,
die de belanghebbenden met den grootsten
eerbied voor de maatschappU bezielden. De
uitgestrekte vlakten, die de Company bestrij
ken kon, had zü gekregen van den konlng van
Engeland, die er overigens evenveel recht op
had als Hitler op de Zuidpool. De handel op
Engeland kwam natuurlük spoedig tot bloei,
doch de JYanschen en de Canadeezen voelden
zich minder' verpiicht aan de pelshandelaars,
verzetten zich zelfs tegen de machtige verove
raars en raakten daardoor menigmaal in con
flict. Lang en gruwWük werd de strijd om de
forten, die de handelsmannen op hun weg ont
moetten en.... helden waren het niet bepaald.
De strüd om het fort „Prince” is een van de
hardnekkigste, die de guchiedenls van de baai
gekend heeft. Het bezatTsterke wallen en niet
minder dan veertig kanonnen en was in het
bezit der Engelschen. De indianen keken er
naar met een eerbied, die niet meer van deze
wereld was, doch toen de Fransche admiraal
La Perousse met een vlot op de Hudsonbaai
verscheen en op het fort aanstuurde, gaf de
bevelvoerder zich aonder een schot over. De
Franschen telden 400 man, het fort slechts 39.
precies Mn te weinig om de kanonnen te bedie
nen. Samule Hearne, de commandant gaf zich
over, werd gevangen genomen en tegen losgeld
weer vrygelaten. Onmlddellük werd hü opnieuw
naar dé baai terug gedetacheerd, waar hü het
bevel op zich nam van het fort Churchill. De
Franschen waren afgetrokken en Hearne kon
rustig nog een jaar of Uen op sün fort vertoe
ven, om daarna naar Engeland te gaan met
pensioen tot aan sün dood.
2
Het zou moeilijk geweest zün, een betere
tüdelüke schuilplaats dan deze te vinden. Een
dichte wildernis van boomen en struikgewas,
ópschietend tusschen enorme ipleten en stapels
van granietrots strekte zich meer dan ander
halve mül voor mü uit. evenwijdig met den
■Moten weg Ik wist, dat de bewakers zelfs bij
dag geen gemakkelüke laak zouden hebben, my
Mer op te sporen en om dezen cüd, laat in den
middag, terwül de duisternis spoedig invallen
«OU. was het vrüwel een onmogeljk werk.
Bovendien, t begon te regenen. Den ganschen
middag hadden dikke wolken over North Hessary
gehangen en nu, terwijl ik geschramd en
hijgend voortworstelde In de steeds toenemende
duisternis, begon een fijne motiegen door de
boomen te ziften. Ik wiet, wat dit beteekende.
Binnen een half uur zou waarschünlük alles
zün weggedoezeld in een vochtigen, grüzen mist
«n behalve de schildwachten, uitgezet om het
CWische bosch héén, zeilden mfjn vervolgers
«•noodzaakt zün, bet zoeken op te geven tot
dsn volgenden ochtend.
De posterijen te Parijs steUetx«MfI de tele-
foon-abonné’s nieuwe signaalapparaten be
schikbaar. die zoodra In een htfüs wbrdt Inge
broken, antomatlsch het dlchtstbüzljnde politie
bureau waarschuwen.
Deze zg. „sygnaphone” is een klein appa
raatje, dat met de telefoon wordt verbonden.
Een onzichtbare draad wordt aan de deur of
vensters bevestigd, of. Indien de eigenaar dit
wenscht, aan de brandkast zelf. en. wanneer
deze draad wordt aangeraakt, begint een mi-
niatuur-gramofoon te draaien, en wordt het
geluld van het gramofoonplaatje langs electri-
schen weg overgebracht naar het politiebureau.
De politie begeeft zich daarop^jp^t den mees
ten spoed naar de plaats van hêï’ misdrüf
Het apparaat maakt in het huls self niet het
minste geluld, zoodat de Inbreker niet wordt
gewaarschuwd. Het kan zoo noodig buiten wer
ft voor een klein
maand verhuurd,
en Telegraiihle is
rmtoestel te laten
waar vaak wordt
Ik giste sayn weg meer dan dat ik hem
zag en ging, voortdurende struikelend, voort,
tot ik naar schatting ongeveer het midden van
het bosch had bereikt. Langzamerhand was ik
tot op de huid toe nat geworden. De dunne,
gestreepte ,-slop”, dien ik droeg, was in het ge
heel niet In staat, den regen te weerstaan en
het zelfde gold nagenoeg voor mün in de go
vnngents gemaakte broek en kousen. Het was
onaangenaam, maar overigens hinderde bet mü
niet erg. Ik was niet iemand, die spoedig kou
vatte en drie jaar gevangenisleven hadden een
van nature taaie lichaamsgesteldheid geen af
breuk kunnen doen.
Maar het diende nergens toe, mü meer te
laten doorweeken dan noodig was en daarom
begon ik te zoeken near een soort tüdelüke
bmchutting, die Ik tenslotte vond in den vorm
van een geweldig blok graniet, half verborgen
door de doornstruiken en vergroeide boomen. die
er omheen stonden Ik schoof het struikgewas
opzü, kroop daar voorzichtig tusschen en ont
dekte een soort van uitholling aan den voet van
het blok, juist groot genoeg om er languit te
liggen.
Ik kan niet bepaald zeggen, dat bet er ge-
makkelük was, maar ik moest te v«el ultkükcn
in den steeds dichter wordenden mist, dan dat
ik mü om dergelüke kleinigheden kon bekom-
De Minister van Financiën
vestigt er de aandacht van het
publiek op, dat ingevolge de be
staande bepalingen het rijwiel-
belastlngmerk naar alle zijden
goed zichtbaar aan het rijwiel
moet zyn bevestigd. Van 1 Nov.
•s. et zal dan ook zonder voor
afgaande waarschuwing, bekeu
ring worden Ingesteld.
Krantenbericht
Voortaan moet itw fiets versierd zijn
Met het plaatje van den Staat.
Het moet vast en zichtbaar zitten
Als ge wielrijdt over straat.
Niet meer tn uw zak gestokxn
Uit een veiligheidsmotief.
Ook niet in uw hand gehouden
Ter bescherming voor den dief,
Duid’Ujk zichtbaar moet het zitten
Aan een deeltje van uw fiets,
Of uw schoon belastingplaatje
Dient nog inderdaad tot niets!
Want het plaatje is een plaatje,
Waar uw fiets slechts recht op heeft.
Dat het Rijk u voor uw riksje
Enkel voor uw rijwiel geeft.
U zljt immers niet belastbaar?
U moogt rustig over straat
Zonder opgesierd te wezen
Met een fietsbelastingplaat
En al ztjt ge verontwaardigd,
Ook al briescht ge als een paard
En al zegt ge: plaatjesdieven
Speelt men hiermee in de kaart,
Geef uw fiets maar wat der fiets is’
En desnoods.d fonds perdu.
Anders zit er nddsf dit plaatje
Iets behoorlijks op voor u!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
uiiiHiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
voor mü en zelfs als ik er niet In slaagde de
Walkham-Vallei te bereiken, zou ik waarschün-
lük wel een even goede schuilplaats vinden, eer
de mist optrok.
Ik knoopte mün ..slop” dicht en ging voor
zichtig voorwaarts door de druipende doorn
struiken. Men kon geen hand voor oogen zien,
maar voor zoover ik mü kon herinneren lag de
groote weg naar Tavistock aan mün rechter
kant. Dan moest North Hessary links liggen; ik
wendde mü dus in die lichting en ling op weg
tn de duisternis.
Wie ooit beproefd heeft In den mist door
het bosch te gaan, weet, dat dit de minst
genietbare vorm van lichaamsoefening is. die er
bestaat. Later heb Ik mü er vaak over ver
baasd. hoe ter wereld ik erin slaagde, aan een
verstuikten enkel of gebroken nek te ontkomen,
want hoe voorzchtlg ik ook voorwaarts kroop,
het was onmogelük al de talrijke kullen en over
hangende takken te vermüden. Ik moest wel in
veertien gaten gevallen zUn en mün hoofd aan
minstens evenveel takken gesloot en hebben, vcor
de boomen tenslotte dunner werden en het
licht genoeg was. om te kunnen zien, waar ik
mün voeten zette. Ik wist, dat ik nu zeer nabü
de grens van het bosch was, wasmbuiten thans
stellig wachten op poet stonden, met een
kleine tusschenruimte; daarom hield ik rtll
waar ik was, en zette mü kalm eenige minu
ten op een rotsblok, om wat op adem te komen.
Zoodra ik wat uitgerust was. stond ik weer
op en er met de uiterste zorgvuldigheid op
lettend, waar ik liep, ging ik op mijn teenen
verder. Nadat ik ongeveer twaalf stappen ge-
m dit blad zün ingevolge de vewkerlngevoorwaarden tegen 9/)/)/) bü levenslange geheele ongeechlktheid t >t werken door f JCfï bU een ongeval met f OCH bü verllee ven een hand Z OC oU verlies van een Cfl bU een breuk van f Afi bü verllee van 1»
v^kero roor eender rolgenae ultkeenngen I JUUU.~ verlies ian belde armen, Wde beenen of belde oogen T t OU,- doodelüken afloop £O U.~ een voet of een oog F1 £O.- luim of wysvinger f «Jt/.-feeen of arm f tU,- uuSann vinger
k moet beginnen met te vertellen, dat Ursula
huilde. Zü is zeer knap, maar niet over-
slank en dat kwam omdat zü zich goed
voedde: wal haar smaakte, dat at zü. zonder
eerst te overwegen of het haar niet dikker zou
Wü, de andere verkoopsters in de
groote mantel- en confectiezaak, voorspelden
haar dat als zü zoo doorging, zü weldra op een
meelzak zou lUken, maar daar bekommerde ztj
zich niet om. Juist om haar geze« figuur had
uü een betrekking gevonden. Zü moest de da
mes toonen dat onze mantels en Japonnen ook
voor gezette gestalten geschikt waren en dikke
dames er zeer modieus in uitzagen.
Maar zooals gezegd: Ursula huilde. Dat was
\reemd. want zü had een flegmatiek karakter,
dat niet gemakkelük uit de plooi raakte. Wij
vroegen haar: ..Heb je ruzie gehad met Je ver
loofde?” ,Jk heb er toch geen!" ,jieb Je
Je portemonnaie verloren?" Bespottelük.
Ik loop niet met mün spaarpenningen op straat
11-, breng ze naar de spaarbank Verlegen
voegden wü eraan toe: „Heb je corns Je ont
slag gekregen
„Jelui züt gek! Maar wie weet wat er nog
van komt. Ik heb.... ik ben.... Ik heb den
schoonheidsprijs gekregen
Het duurde een poos eer wü begrepen wat zü
zeggen wilde. Een modeblad, dat reclame wilde
maken, had een schoonheldswedstrijd uitge
schreven. Ursula had voor de grap haar por
tret Ingezonden. Zü had nog een duplicaat en
Het ons dat zien. De fotograaf had haar zeer
gefiatteerd, de oogen waren geretoucheerd en
grooter dan in werkelükheidhaar mondje leek
heel klein en haar bubiekopje droeg een vracht
van lokken, zoodat haar gezicht erin verdronk
Vroeger konden wü Ursula nooit er toe bren
gen zich te laten onduleeren. Met glad haar
zag zü er toch aardtg uit. Maar die onderkin 1
Ursula liet ons staan, er was een dame ge
komen, die mantels wilde zien. Opeens scheen
a' haar verdriet als weggeblazen, zü lachte <*n
heel haar gezicht was een en al vroolykheid.
Tn Iedere wang was een kuiltje en juist dat
r.'.aakte haar zoo bekoorlük. Maar de schoon-
heidsprys! Wü keken elkander eens aan.
Een paar dagen later kreeg Ursula een brief,
waarin haar verzocht werd zich aan het comité
van den wedstrüd voor te stellen. Wat moest
zij beginnen? Zü zouden denken, dat zü het
portret van een ander meisje had ingezonden,
zü zouden haar van bedrog verdenkenAls de
chefs van het mantel- en confectlemagazün
er achter kwamen, had zü kans ontslagen te
worden.
Een van ons stelde haar voor naar
schoonheidsinstituut te gaan. „Wat zal
geven?” vroeg zü verbluft. „Wel, zü beschilde
ren Je oogen, maken, dat je mond kleiner lükt
enje zult onder de electrische onduleer-
machlne moeten, daar helpt geen lieve vader
of moeder aan
Ursula liet zich bepraten. Dien middag had
zt vrü en zü offerde dien tüd ervoor op. Des
avonds kwamen wü bü haar op haar kamertje,
dat zü bewoonde met een paar zusjes. Er was
ulet veel licht enniemand van ons zou
haar herkend hebben.
Den volgenden dag vertoonde zü zich aan de
heeren van het comité. Toen zü ons later alles
vertelde, bleek het, dat het prachtig gegaan
was. Slechts een der heeren keek haar critlsch
aan en vroeg of zü zich niet wat opgemaakt
had. Maar door haar onverstoorbare bedaard
heid redde zü de situatie. Zü kreeg een groot
ciploma, door al de heeren onderteekend en
sis prijs een bontmanteltje. Maar Ursula was
riet het vak bekend: het was minderwaardig
tont en de motten hadden er al in gehuisd.
,JEn hoe is het verder gegaan?”
kregën. Er was haaf een aanbieding gfcOaan om
4»t natuur-
li k met beide handen aaneenömen
Ik was zoo door en door verrest, dat enkel
mün kracht belette, dat ik omver viel. Ik
wankelde enkele schreden achteruit, waarbü
tegen het hek terecht kwam met een schok,
die mü bijna den adem benam. Door een ge
lukkig toeval moest Ik daarby de hand van
mün tegenstander hebben gekneusd tegen een
der planken, want met een kreet van pün liet
hü ’r> enkel oogenbllk zün greep schieten.
Het duurde een poosje, eer wü antwoord
voort dé film Xe spelen. „En je hebt C
lik met beide handen aangenomen?
„Wat denken jelui wel van mü? Zou ik dan
dageluks mü laten masseeren om mün onder
kin weg te krügen? Telkens weer onder die
gruwelüke machine moeten zitten om mün haar
te laten onduleeren? Neen, hoor, ik wil mün
eigen gezicht behouden."
Opeens flapte zü eruit- „Een heer, die mün
portret gezien heeft, schreef mü. of ik hem
vanavond voor het operagebouw wilde ontmoe-
fan ic aafi OToufl TTv*<ii1m
