B PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND ÏÏCd w^Aaal van den De uniformiteit der Duitsche pers KWIEK EN VIEF NEII LYNDON ONTSNAPT EEN GEDWONGEN EEN ZIJDIGHEID WOENSDAG 10 OCTOBER 1934 1 Merlan’s Wandeling dwars door Amerika Boris I Gevolgen van de W.T.B. ziekte Het mausoleum van Augustus DOOI VICTOR BRIDGES „Papa” niet Japansch AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Er i» e«n groots menigte, die zeer sceptisch etaat tegenover de vele politieke uitingen van het D.N.B. HOLLAND OAT IS ORANJE .BOOTZL I hitte „en u heeft me laten MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) -iiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiHHMiiii zün. 10. I keek mü benieuwd Wordt vervolgd. Mün medewerker aan het lierapparaat ver telde vervolgena hoe hl) eensklaps den kabel «nel voorbeeld boven hem handelen In haarmlddelen fumerieën. Ik stond vreemd te kUken Naast mij stond mün metgezel, die de lier had bediend met den staalkabel, ook In duikerpak natuurlUk. Vlug sloten we thana de opening weer dicht. Iiaarna gaf htf met een Instrument drie slagen op den wand en onmlddellük werd het water in het compartiment weggepompl en lucht btnnenge- pompt. Daarna gingen de schotten weer open en weldra was Ik uit mün duikerpak bevrijd. Ik was echter zoo moe en duizelig, dat ik direct als een blok lood neerviel. Toen Ik wakker werd leg ik in mijn kooi Ik drukte op een bel en weldra verscheen Oom Sydney, die mij de hand drukte Ik kleedde mü spoedig en volgde Oom naar boven en eenlge oogenbllkken later stond ik op het plat v m de duikboot vol welbehagen de heerlijke filssche lucht In te ademen. Ik moest thans m|jn wedervaren vertellen Het bleek nu, dat ik 'n dlepzeemonstcr mee naar boven had genomen. Door den gertngen druk. welke er in de hooge waterlagen heerachte. was het monster, dat altijd onder hoogen druk had geleefd, eenvoudig ontplof*. Door de hevlghelo der ontploffing was de duikboot los geraakt en met een vaart tegen het i'sdok opgevlogen, dat daardoor werd stukgeramd Zoo bad dus de ontmoeting met dezen dlepseevlach gelukkige gevolgen gehad. deren met rozenkransen In de hand en hielden bldprocessles, klaarblijkelijk met het doel Gods zegen over de Duitsche wapenen af te mee ken Het was een ontroerend gezicht.... Avonds zat Ik met oude vrienden tezamen Begeerig naar nieuws waren s|j heelemaal niet. Men bad zün W.B.T’s. De krant hoefde Je eigenlijk niet meer te lezen '«Ochtends na het ontbijt ging je naar oen eersten den besten sigarenwinkel en Je las de nieuwe W T.B en dan wist Je weer genoeg, wat de kranten schre ven was tenslotte niets andere dan eere osn schrljvlng en verklaring van de W I B Ik zat met mijn hoofd vol nieuws, maar ik kon net niet kwijt. Van alles, wat Ik opperde met zekerheid kon Ik al niet meer spreken, want de oesmet- tlng der WTB.'s zat reeds in mijn keel ge loofde men geen woord. Eerst was ik daarom kwaad, en ik nam wraak, door den terug tocht der Dultschers in Frankrijk een beetje erger af te schilderen, dan het was. Mijn vrten- dlt zeker als een groote spits- lachouwd bobben, anderen sui ting zijn, dat de Spaansche re- dezen maatregel een blijk van humor gegeven heeft. van een man die gewend is aUes aan te pakken. Merlan bood zijn bezoeker een rtoel. Is Francos Ponjar?" vroeg hij. zag afrollen. Voordat dit geheel gebeurd was en ik dan misschien door den schok losgeraakt zou kunnen zijn, had hü vlug het remapparaat tn werking kunnen stellen, waarna hü direct was begonnen met het opwinden van den kabel Eensklaps was de boot he dg gaan schommelen en met de grootste moeite had hij teh staande kunnen houden en voorkomen, dat de kabel opnieuw aan t afrollen was gegaan. de mo- dat woor- beam- Een dollar per m|jl zal aan Gilbert Mason en zijn vrouw betaald worden, als zU op 1 Jan 1935 van Quebec naar California gewandeld zijn. Mason is een oud-strljder en marathon looper uit Sydney in Nova Scotla De afstand is 4000 mijl, zoodat ze er in to taal 4000 dollar mee verdienen Mason zeg' dat de premie gegarandeerd wordt door be kende sportlieden uit Sydney Onderweg moet hV In zijn onderhoud voorzien door briefkaar ten te verkoopen. In verband met de restauratie van de klassieke bouw-monumenten in Rome, sal ook het Mausoleum van keizer Augustus gerestau reerd worden Men hoopt de werken voltooid te hebben tegen 1937. den 3000en geboortedag van den keizer. De gebouwen, die zich tn de on- mlddellljke nabijheid van het Mausoleum be vinden. zijn onteigend en zullen binnenkort ge sloopt worcen. afgebroken hardnekkigheid waren bezig geweest, weer in werking gebracht. Wanneer ik Marks niet had gedood, wie had hot dan gedaan? Hoe dikwijls had Ik. geheel wanhopig, dese vraag weer moeten loslaten? Soms was ik er werkelijk bijna aan toe, te gelooven. dat de rechtbank gelijk gehad moest hebben dat ik het ge weest moest zijn, die den bruut op bet achter hoofd bad geslagen zonder in mün drift te be denken wat ik deed. Maar wanneer ik mij her inner, hoe Ik hem had verlaten, hoe hij mü vloekend was achtemageloopen. wiet ik. dat deze gedachte onzinnig was. Da wond die enen aan zijn hoofd gevonden had, moest hem oogen- bllkkelUk hebben gedood. Iemand die een der- gelljken slag gekregen had, zou nooit meer heb ben kunnen spreken of zich bewegen. Van één ding was tk echter seker; dat George op de eene of andere manier in de saak be trokken was. Het was niet aan ve nemen, dat hl) kon hebben gehandeld, zooals hü voor de rechtbank deed, zonder grondiger reden dan zijn antipathie voor ml). Dat hij bet land aan mij had. wist ik, maar de zes Jaremdatlk met hem had samengewerkt, hadden mij wel ge leerd. dat hij nooit om eenlge persoonlijke reden een kans om geld te verdienen sou prijs geven. En door mij san de galg of In de ge vangenis te brengen, sou hü zichzelf een groot verlies berokkenen, daar hem bU al zijn voort varendheid en zakenkennis alle oorspronkelijk ultvlndersvermogen ontbrak. De man knikte. ,Ja!” vervolgde hü, komen „Juist, Is onze „Omroeper*. Eiken avond weer opnieuw spreekt bij m 75.000 gezinnen, waar bü steeds •en -trouw gehoor vindt. Zaken -Omroepers M ct per regel. Particuliere Omroepers 30 et. per regel Betrekkingen (gevraagd en aangeboden) 10 et. per regel avonds begon zijn gezicht op te klaren. Recher cheur Valette, die hen. trouw had bijgestaan, verwonderde er zich over, want volgens hem was er niets ontdekt *4 raden tot tevreden heid kon geven. Maar Merlan glimlachte geheintzinnlg. „Ik heb me een theorie gevormd om het ge val- Roberts.” zei hij, „en als die theorie Juist is zullen we vanavond weten wie de moorde naar Is." Valette keek hem ongeloovlg aan. Een half uur later werd er een bezoeker voor de- i Merlan 'f tectlve Merlan l aangediend De detective gaf re- thenrü> chercheur Valete ie, ©en wenk om te •••••••••»»»tr»»se»»m»»M,i»(,t<M“ blijven en daarna liet hü den laten bezoeker bin nentreden. Het was een man van ongeveer veertig Jaar, blond, stevig gebouwd, het type Br Onderwijs, i klnder- van Als voor dit verbod wordt opgegeven, dese belde uit het Westen overgenomen den niet aan de Japansche traditie woerden. De Japansche pers publiceert intusschen tal rijke brieven van vooraanstaande persoon lijkheden. die voor het behoud dezer woorden, welke den Japanners zoo lief geworden opkomen. J ff op kit blad zün Ingevolge d« vereekert AllC GD0RIl€ 3 ongevallen veraekerd voor een d— „Zü zullen u niet verraden." aei ae tenslotte, „zoolang u doet, wat zü verlangen." ZU zweeg, vroeg dan plotseling Hebt u dien man Marks, vermoord?" Ik slikte mijn eeiaten hap. eten door en ant woordde; „Neen, Ik sloeg alleen een beetje onbe- hcerscht op hem los Iemand vermoorden is voor Iemand, met mijn kracht, laag." „Is dat waar?" „Wel, te oordeelen .naar de taal, die hü uitsloeg, was hü nog springlevend." „Maar uw compagnonmijnheer Mar- wood? Waarom set hü dan, dat u het had gedaan?" „Dat is een kwestie, die Ik op den een of an deren dag nog eens met hem regelen moet," zei tk zacht. ZU ging naar de deur, zonder op mijn ant woord te reageeren. Een oogenbllk bleef zü dzar staan, keek mü onderzoekend met haar donkerbruine oogen aan; toen ging sü heen sn sloot de deur achter zich. Ik beëindigde mUn maaltijd en stak met een zekeren eerbied een van de belde sigaretten op, die ik op het blad vond. MUn eerste proef, der vorigen avond, had de mate van mijn genot niets verminderd en enkele minuten lag Ik vol komen tevreden, in aangename onverschillig heid voor alle dingen der wereld, behslve voor den geur der tabak. Toen begon mün geest weer te werken. Bon je's vragen hadden al gedachten, waarmee mün hersens. sinds mUn veroordeellng, met on haat, toen hU mü vroeg, of ik uit Venlo kwam en daar misschien de „Nieuwe Venlosche Cou rant" gelezen had. Want, zelde hU dat blad loog zóó verschrik kelijk, dat de redakteur. die vroeger nog al eens In Kaldenklrchen kwam, daar ze kei met meer komen kon. zonder afgersnseld te worden. Dr redacteur was er warempel eenmaal geweest, maar men had hem niets kunnen doen want hU stond onder bescherming van een paar sol daten. Die man had ook de Havas- en Reuter- telegrammen in zün krant durven opnemen, terwUl uitsluitend Wolff toch de waarheid be lichtte I Ingsvoorwaardsn tegen b|j tevsnslang* nbeele ongeschiktheid t werken door ’TEfï bij «en ongeval met f b|j verlies van ssn hand 9C Jl) verlies van een f Cfi oj) een breuk van -//) b|j verlies van "B ongevallen vsrsskerd voor ssn der volgenae ultkeerlrgen f verlies van belde srmen. beide beenen of belde oogen f doodslaken afloop f een voet o< oen oog f 4&«/e~ luim at wijsvinger *J(/._been at anaf TlZe“ anderen vlngef egeleid door rechecheur Valette. begaf detective Merlan zich naar het onaan- zlenlljke kantoorgebouw in de rue La martine. waar zich den vorigen avond een drama had afgespeeld. Onderweg stelde recher cheur Valette hem op de hoogte van alle feiten. Vanmorgen kwam de concierge aooals ge woonlijk het kantoor van Roberts binnen, om het lokaaltje schoon te maken. Zooals u weet, is het heele gebouw verdeeld in kantoorloka len, die aan verschillende firma's en syndica ten verhuurd worden. De aard van hun zaken loopt nogal uiteen, maar over het algemeen en eerst weer eenigaalns kalm werd, toen tk voor mUn eigen huis stond- Daarna zag Ik mUzelf weer voor de recht bank en George legde zUn getuigenis af zUn jeugenachtlgt getuigenis, met de bedoeling mU aan de galg te brengen. Ik herinner mij den knap gespeelden tegenzin, waarmee hU zich als het ware zün verklaring liet af dwingen; de gedachte aan dit verhaal bracht mUn bloed aan het token. Maar boven allee uit mg ik het dikke roode gezicht van rechter Owen weer voor mU, met de zwarte, driehoekige baret op HU was er erg over In de war geweest, de armoe, oude Owen en Ik hoorde weer de gebroken stem, waarmee hU het vonnis uitstotterde; men geeft voor de lheld van W T.B zUn leven, men zweert >U. Dat bleek ml), hoe verder ik kwam, eiken nieuwen reiziger steeg een nieuwe ^ïeeschgeworden W T.B. tn den trein. Ik kroop in een hoekje en poogde mU te desinfecteeren van de omklemmende xle»te Ik keek naar buiten. Vredig en gelukkig lagen er de bouwlanden en akkers. Veel mannen waren er aan het werk, weinig vrouwen. Uit elk dorp Het geval was typisch en teekenend. Ik polste de kleine intelligentie, of men dan in Dultsch- land niets wist van het terugtrekken der Dult schers In FrankrUk aan de Marne Maar daar was ik aan het verkeerde kantoor. Beware, dat was geen terugtocht geweest maar een elastisch en strategisch terugwüken. En meteen kwan. er een heele bundel W.T.B s te voorschijn, die Ik reeds kende als behendig geredigeerde woor den. om de volle waarheid te verbergen. Men ontkomt niet aan dat suggestieve en onevenwlchtigmakende WT.B In den trein sat Ik met een officier van den Landsturm In een ras aangeknoopt gesprek passeerden de feiten der laatste dagen de revue, zooals Ik dl» in mUn hoofd op grond van veelzijdige ber ctiten uit Nederland geconstrueerd had. De officier luisterde aandachtig. Toen ik klaar was met mijn exposé, keek hU mU eens even aan cn zei toen bedachtzaam dat Ik maar eens de WTB.'s der laatste weken bestudeeren moest, dan zou Ik wel spoedig genezen zUn van de ver warring, die klaarblUke.lJk tn mUn noofd was aangericht door de leugenberlchten van Havas en Reuter Daar zat ik weer Ik voelde de pU- nlgende nabijheid van W T.B Dat W IB. is een evangelie geworden waai er A féi Merlan. „Ik heb u laten komen om u eenlge vragen te stellen, die wel wat in discreet zUn, maar die u me toch wel zult wil len beantwoorden. Laat ik u van te voren zeg gen dat het hier een gerechtelUk onderzoek be treft en dat ik verlang de waarheid te hooren." Weer knikte de man kort. „U moet me namelUk vertellen," vervolgde Merlan. „wie degene te. met^wlen u tot voor drie maanden geleden ruzie hebt gehad en die u na dien tijd niet meer hebt ontmoet.” Een trek van verbazing gleed over PonJaFs 8t,arde den d'tecUve ongeloovlg aan „Goeie hemel," zei hU dein. „U bent er wel achter, moet ik zeggen. Ik mag hangen als ik weet hoe u aan die wijsheid komt." „De naam?" hield Merlan aan. „Wei. André Ester natuurlijk. Waar hü de Itatste drie maanden gezeten heeft weet Ik n.et. maar wel weet ik dat ik hem niet graag alleen sou ontmoeten." „André Ester I" Merlan nam een formulier en vulde den naam er op in, daarna reikte hU het Valette over. „Zoek dien man," set hU, „en de moordenaar te vrUwel zeker ontdekt. „André Ester?" „HU te het!” „Ik had een theorie." vertelde Merlan. toen de bezoeker vertrokken was, „en wel deze. De moord op Roberts te onverklaarbaar Is het dan niet mogelUk dat de moordenaar zich In den persoon vergist had? Uitgaande van die stel ling begon ik te zoeken en toen ontdekte tk dat Roberts eerst sinds korten UJd het kantoor ge huurd had. De vorige huurder was Francois Ponjar. onze bezoeker. Was het nu mogelijk dat deze Ponjar een vuand had die hem naar het leven stond? Je hebt zooeven gehoord dat dit zoo was. Welnu, dan te de moordenaar het kan toor van Roberts binnengedrongen In de ver onderstelling dat hU bU Ponjar was. Roberts zat met zijn rug naar d» deur De moordenaar doodde hem, deed t licht uit en wandelde weg in de meening, dat hl) zUn vijand Ponjar had gedood. En soo te het ook inderdaad gegaan „Maar hoe wist u dan dat Ponjar m drie maande* zUn vUand niet had ontmoet?" „Wel, drie maanden te het geleden dat Pon jar verhuisde. Al dien tUd was de moordenaar. Ester, in de veronderstelling dat hU er nog woonde. De mannen moeten dus In drie maan den geen contact me| elkaar gehad hebben. En dat is Ponjar's geluk geweest." te gebleken dat zU zich met niet wereldschok kende transacties bezighouden. Roberts zelf bU- vocibeeld was Importeur van zijden dassen te Lerroux Ac Co. gevestigd, die -„-„.i en inferieure par- >.Oeen verdachte zaken?” onderbrak Merlan den verteller. „Voor zoover wU weten niet.” ging Valette iiiniiiiiiiiuun DE KACHEL Heel den zomer stond zij eenzaam Op den zolder in oen hoek. Want de liefde van de menschen Was ten eenenmale zoek. Tusschen afpedankten rommel En besmeurd met stof en rag Sleet zij haar ellendig leven Op dien schoenen zomerdag Maar de zomer is verdwenen En daarmee de warmtebron, Nergens voelt men meer de Van de veel geprezen zon. Nu de kilte ons doet rillen, Nu opeens met blij gelaat Weten wij dat op den zolder Nog een trouwe kachel staat! Ma stuurt dus de meid naar boven En een boodschap naar den smid, Want de kamer die zoo kil is, Moet natuurlijk weer verhit! En de kachel, niet haatdragend Om ons trouweloos gedrag. Komt weer schoon en opgetogen En gepotlood voor den dag! En om alles goed te maken Voor hetgeen haar is misdaan, Komt zij op het mooiste plekje. Midden in de kamer staan! Vlug een vuurtje, vlug de kolen. Vlug wat houtskool en papier.... En de kachel plus wij zelve Gloeien eensklaps van plezier! Eenlgen tUd geleden brachten de bladen berichten over een man, die aanspraak meen de te moeten maken op den troon van de re publiek Andorra. Het betreft hier blijkbaar Iemand, die zich blükbaar reeds den titel Boru I aangematlgd en een uilgebreide agitatie voor zUn Candida tuur op touw gezet had. Dese poging was natuurlUk van te voren tot een mislukking gedoemd. Masr er was toch blUkbaar een groep geweest, die bet avontuur begunstigde. Intusschen heeft, zooals reeds be richt werd de Spaansche Regeertng den man In Madrid gearresteerd en gevangen laten zetten Eigenaardig te, dat de arrestatie van den avonturier en de aanklacht tegen hem gevolgd te op grond van de wet betreffende de land- looperU. Bons I vondigheli len van i geenng de dieven nooit zUn gearresteerd. zUn de bU- zonderheden niet aan *t licht, gekomen." Zoo eindigde de Daily Mail. Ik ademde diep en legde het blad weg Tot dusterre had Ik niets van het nieuws, dat de laatste paragraaf bevatte, vernomen Dit nieuws bracht mU de groote, welverlichte kamer in Victoria Street m herinnering, waar George en ik zooveel uren tezamen hadden doorge bracht. Ik vroeg mU wat de „waardevobe plannen en documenten" konden zUn. die de dieven naar men beweerde, hadden bult ge maakt In mUn tüd zagen wU er altUd nauw keurig op toe, wat er In het kantoor achter bleef en alle werkelijk belangrUke planren zooals bUvoorbeeld de Lyndon-Marwood-torpe- do v.erden «leeds In de safe deposit aan de overzijde van de straat opgeborgen. Van George en het kantoor dwaalden mUr. gedachten al naar heel dien drukken tUd. die door de krant vermeld werd. Hoe kort en' on opgesmukt het verslag was. het bracht mU talrijke, levendige herinneringen, die zloh in n-Un geest verdrongen. Ik zag opnieuw het be traande gezicht van Joyce en herinnerde mU hoe zU sr.lkkend haar verhaal deed. Ik herin ner mU óe beheerschte woede, waarin tk mU naar het huls van Marks had begeven en dien eersten ontzettenden klap, dien hU mü onver wacht gaf Ik herinner mU nog. dat Ik mUn sslfbrtieerschlng absoluut verloor sn dat ik hem met alle kracht terugsloeg Van het verloop van hst gevscht herinner ik mü sUssn nog maar, dat ik ate sen razende de deur uit liep verder. „Het ztjn kleine handelaartjes en ook de overigen lijken mij rechtschapen menschen toe. Op de benedenverdieping woont een oude urne, die In haar onderhoud voorziet door schriftelijke toekomstvoorspellingen te leveren. Niet erg verheffend, maar toch heel onschuldig. Maar om dan verder te gaan: de concierge ging naar Robert s kantoor en daar deed ze plotseling een ontdekking, die haar deed ver- st-Uven van schrik. Roberts lag in een slapen de houding over z|jn schrijfbureau, één arm onder zijn hoofd, de andere neerhangend Maar de bloedspellen, die op het bureau en de pa pieren waren terecht gekomen, duidden er op dat de man niet sliep. BU een nader ondersoek ontdekte de ooncierge dat Roberts was ver moord. Hevig ontdaan rende de goede vrouw naar het politiebureau en vertelde wat ze gezien had OogenbilkkelUk ben Ik er toen heen gegaan e» ««>t tusschen zijn tenden. Onderweg pikte Ik een dokter op en zonder tüd te verliezen hebben wij samen het onderzoek geleld. De dokter stelde vast dat Roberts den svonó te voren, ongeveer om elf uur was doodgestoken met een voorwerp dat wel een bajonet had kunnen zün." „En wat heb 1U ontdekt?'' vroeg Merlan. „Niets! Geen enkel spoor en geen enkele au- wüzing." „Heeft niemand het verdacht gevonden dat heel den nacht het licht heeft gebrand?" „Het licht heeft niet gebrand De concierge heeft verklaard dat den vorigen avond, even na elven het licht ultg.ng en dst iemand het gebouw verliet, van wlen zü toen vermoedde cat het Roberts Is geweest. De man werkte wel meer tot iaat in den nacht door. Ze vond er niets verdachts in.” „Is het wapen gevonden?" .Nee. dat moet de msordenaar meegenomen hebben. Ik moet aeggen. dat het me een koel bloedige vent lükt. HU liet geen sporen aehter en dacht er zelfs aan om het licht uit te doen." Detective Merlan gromde. Het was niet pret tig soo vroeg in den morgen al voor een raad sel geplaatst te worden. Maar langzamerhand behaalde het beroepsinstituut de overwinning op zUn zelfzucht en toen de beide mannen het kantoorgebouw bereikt hadden, was detective Merlan een en al opmerkzaamheid. Er staren reeds enkele politie autoriteiten ter plaatse. Merlan vernam nog eens alles wat gr gebeurd was, stelde een nsuwgeset ondersoek In en was toen nog even wijs als tevoren. Het geval was Inderdaad mysterieus! En toen Merlan wist dat Roberts een ach- tenswaardig burger was en geen vijanden had, vond hjj het drama onverklaarbaar Het was niet In de eerste plaats de vraag wie de moor denaar was. die hsm bezig hield, maar het raadsel w s s r o m Roberts vermoord werd. En filj moest bekennen dat hü geen enkel motief daarvoor wist aan te voeren. Geïnteresseerd door de moeilijkheid van het geval groeide Merlan’s activiteit Nog dienself den dag nam hü de concierge, dc firma Ler roux en Co., de waarzegster (die den moorde naar ook niet kon opsporen'i en nog vele an dere menschen een zorgvuldig verhoor af. Des I^ndon is een man van buitengewoon krach- Ugen lichaamsbouw. In zün laatste studiejsar vertegenwoordigde hü met succes de unlversl- telt van Oxford in zwaargewicht-bokswedstrü- den en het Jaar daarna kwam hü uit voor het e fPeteMre-m pioenw.hap Eveneens is hü een uitnemend zwemmer op de lange baan en een bekend seller. De heer George Marwood, wiens ptjnlük* positie bU het verhoor algemeen sympathie ver wekte, heeft na veroordeellng van zün txxn- rsenrei de zaken zelfstandig voortgezet On langs werd hü. rooals onze lezers zich zullen berinneren, het slachtoffer van een mertwsar- dteen roof in zün kantoor aan de Victoria Street TerwUl hü avonds laat dMr aan het werk was, braken twee gemaskerde mannen In bet gebouw in, bonden hem vast, duwden haan een prop in den mond en begonnen de brandkast te openen en leeg te halen Men ■egt dat sü plannen en documenten van aan- zleniüks waarde buit maakten, maar doordat „Voor dit Mar," antwoordde k, met een ge baar naar bet blad. ,JCn voor bet warme bad gisteravond en soo bü toeval ook voor mUn leven. Zonder u en dokter McMurtrle sou mün „loopbaan", zooals de krant het noemt, nu soo ongeveer ten einde sün.” Zü keek mü een oogenbllk scherp aan. „Weet u, waarom w|j u helpen?" Ik schudde het hoofd. „In de verste verte niet,” antwoordde ik eer ÜJk. .JBtelUg niet om mün innemend uiterlük Ik heb namelük juist In den spiegel gekeken." Onverschillig haalde sü de schouders op. „Wat doet iemands uiterlük er aan toe? Men kan niet van iemand verwachten, dat hü in Jaquet uit Dartmoor ontsnapt.” „Neen," antwoordde ik ernstig. .JCr schünt een gebrek aan waardigheid in soon onder neming te moeten zUn Maar toch, als iemand er ultzlet als.... nu, als een ontsnapte moor- 4enaai, bluft het verwondsrlük, soo gsetvrü te worden ontvangen." Zü nam het blad op en bracht het mü ov bad. „O!" set as, Jk sou niet te veel op onss gast- nüheid vertrouwen, als Ik u was." Ik nam het blad van haar over. „Op do uwe sou Ik In elk geval vertrouwen, maar wat de belangenlooaheld van dokter McMurtrle betreft, daarover maak ik mü geen Illusie. Hü en uw vader sullen de saak me* mü komen bespreken, soodra Ik gegeten heb." Zü stond een oogenbllk stil met gefronst voorhoofd. De Jspansehe minister van i Matsuda, heeft voor alle Japansche tuinen en volksscholen het gebruik woorden pepa en mama verboden tlef gehangen bü den hals, totdat de dood erop volgt God zü uw ziel genadig In dese vrooMlke herinnering werd Ik plotse ling gestoord dow een scherpen Uk op de deur HOOFDSTUK V Een aanbod sender kees Slechte met moeite kwam Ik weer tot het begrip van den werkelüken toestand. Binnen,” riep Ik luid. De deur werd geopend en het meisje, Bonje, kwsm de kamer tn. Zü droeg een blad, dal sü neerzette op de commode. „Ik weet niet, hoe Ut u voor dit alles bedan ken moet," zei Ik. Zü keerde zich om en aan. .Voor wat allee?" -W—r is een trieste overeenkomst tusschen H de Duitsche pers tijdens den wereldoorlog en de pers In bet Derde Rijk Politiek bestond zü toen uit berichten van Wolff'« Tele- graphen BUro en thans uit berichten van het Duitsche Nachrichten Bürc Bü bet counnten- lezend publiek in Duitschland is er echter een verschil: Tüdens den oorlog zwoer iedere Dult- scher, schier zonder uitsondering, bü bet W T. B. els iets onfeilbaars. terwUl er nu een over- groote gemeente is, die zeer sceptisch staat te genover vele politieke uitingen van het D N B De uniformiteit in de Duitsche pers Is er weer, de mentaliteit der lezers i« veelal anders Bui- tenlandsche couranten waren tijden» den oorlog zoo goed als aUemaal verooden, In het Derde Rük op zeer groote schaal. Het W. T. B. beheerschte tijdens den oorlog onbestreden het heele terrein. Het is een zekere waarheid, dat. als men langen tüd in het buitenland vertoeft, men de. Juiste stemming van het volk niet In alle nuan ces meer onderscheidt. Men ondergaat self den Invloed van het nationale gebeuren en In vele dingen vangt men aan. de opvattingen te deelen van het volk, temidden van hetwelk men ver blijft. Dese waarheid geldt In büzondere mate tn tüden van oorlog. Dan werken de stemmin*' gen en opvattingen van een vreemd vulk veel suggestiever dan andere. En vooral de eensüdlg- held, de gedwongen en wel noodsakeiüke een- züdlgheid van ds pers van een oorlogvoerend land stompt af. temeer als men kranten uit het buitenland maar zelden ontvangt Dn«rtegen bestaat slechts één remedie Men moet een tijd je weg; men moet weer eene endere lucht insde- men; men moet psychisch weer eens op zün verhaal komen, zooals dat voor het phys.ek ge stel door veraadering van lucht en omgeving ook menigmaal noodsakeluk blükt 0 Om een kük te geven op de psyche en psyche- se In t begin van den wereldoorlog zün de vol gende oorlogsherinneringen interessant Schrij ver dezes, die toen in Duitschland woonGe, aat zich zelf asm het woord: Om aai> ais bovenbe doelde eenzijdigheid te ontkomen nad lx müt> koffer gepakt en «ras een tüdje naar Nederland teruggekeerd, en wel. om net meteen ook maar eerlük te aeggen. om te genezen van de rw-smet- telüke en onontkoombare Wiolffi T<elegr<iphen> B(tiro) -ziekte. Als men wezen lang niets anders genoten heeft dan de telegrammen van Wolff'i Telegraphen BUro. dan Is men geestelijk nek en slap, niet omdat deze telegrammen op zich zelf Iemand ziek maken, maar omdat men door die tüdingen van uitsluitend één kant sün even wicht kwüt raakt en tenslotte niet meer In staat is. de wereld anders te bezien dan door de brilleglazen van Wolff Men krügt op het laatst het onaangename gevoel, oat men zelf ook ho peloos door de W T B -ziekte Is aangetast Een reis naar het vaderland genas mü- En toen ik weer ever de trenzen naar Fultsch- land terugkeerde en Ik van die grenzen mar het eerste grensstation op Duitschen bodem ge wandeld had. stond In het eerste het beste café, waar Ik binnentrad, de alles omvademende en alles ketenende WTH-flguur plotseling weer voor mü en we! In de geaaante van een kellner- tje van hoogstens vüftten Jaar. dat mü toen Ik hem Iets mededeelde over de berichten in het buitenland, met prachtige Mkerheid er, rots vaste overtuiging vertelde, dat Havas en Reuter de grootste leugenaars en dst Wolff en het Duitsche Hoofdkwsrtler de eenlge waarbeidlle- venden ter wereld zün. U kunt het gelooven of niet, maar ik kwam dadelük alweer onder den Indruk en mün in Nederland soo goed geconsolideerde meaning, dat er nog andere waarheid bestond, lan die komt uit den mond van Wolff werd plots deer- lük gehavend. Ik voelde den greep van ds on ontkoombare ziekte alweer stevig om müc keel. Dit droeve proces speelde zal af in Kaldenklr- chen. Wal nooit aal ik het vergeten hoe de oogen van dat kleine kellnertje flitsten van den. alle intelligente mannen met academische graden, bleven koud als marmer en onbeweeg lijk als mummies. Zü begrepen niet, dat ik niet alle WTB.'s voetstoots gelooven kon. en hoe Ik zoo kettersch en rebelsch tegenover deze uitingen der absolute waarheid kon staan Ik haalde eenlge zorgzaam vergaarde en ge raffineerd uitgezóchte argumenten tegen de W T B 's aan, maar het hielp mets. Ik moest dra mün onmachtig pogen Inzien. Ik bemerkte, dat in de hersens der Dultschers met meer het fijnere begrip in te hameren was. dat de waar heid verzwijgen of de waarheid met ten volle mededeelen ook het karaxter van onwaarheid en daardoor van onvertrouwbaarheid aannemen kon. Het was en bleef de triomf van W T.B En allengs kwam ik weer onder dien verlam- rnenden en ontzenuwenden indruk. Ik voelde mün zekerheid vergaan en ik stond weer op drüfzand. Voor mün hotelkamer Joelt op straat een blüde menigte. Er Is een nieuw WT.B uitge komen met de mededeeUng. dat de Dultschers In FrankrUk weer eenlge „Tellerfolge" (alles is hier systematisch, ook de taal der oorloge bulletins) behaald hebben. Met mün hoofd nog haast trokken ten avond de vrouwen en kin-'j vol met de berichten van Engelsche en Pran- sche züde. twijfel Ik aan de absolute Juistheid van dit W TB. Maar een vriend poogt mü te overtuigen dat W TB onfeilbaar Is. Ik kijk naar de jubelende menigte en achter mü hamert de stem van mün vriend In mün oor: „Hebben wü Luik niet genomen, hebben wü Namen niet v-troverc heb ben wü Maubeuge niet overwonnen, hebben wü niet.... hebben wü niet.... en hebben de En gelsche en Fransche en de neutrale kranten niet weken lang aan deze feiten getwijfeld en zün die berichten met alle waar gebleken? Wetuu dan....* Ik voel het. nu komt weer het verschrikke lijke. het verlammende waar ja Je met tegen verdedigen kunt.... -Nu dan. zün de WTB.1» niet waar?” Ik geef maar geen antwoord meer maar voor mü dansen tegen de avondlucht uit het licht der lantarens boven het Juichende, van zege dronken volk die drie verschrikkeiüke lettere, die Ik nu weer eiken dag eten, drinken verduwen moet: W.TK.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 10