Wijnl|andel in de hoofdstad
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
did uttfaaL aan den dag
schen, bosschen om te jagen en een stad om
er Je avonden in zoek te brengen. Enorm, ge-
-meer ja—
8* ik
BOOTZ
REEDS VAN ZEER OUDEN
DATUM
NFIl- t
LYNDON
ONTSNAPT
GEEN SPRAKE VAN!
i
PER FLESCH Fl. 2.80
Alle abonné’s
a
Ouderwetsche maten
De doelbewuste
moordenaar
Het bruidskleed van
Politie-onderricht door
prinses Marina
bandietenleider
Een tamme krokodil
Krasse jachtopziener
zt
Kikvorschen-leer
smssMBh
IBM
■m
•^7
Telescooplens van vijf
meter middellijn
Onvrijwillig stieren
gevecht
In vroeger jaren was ook de wyn
naait het bier eên zeer gewilde
en veel gebruikte
volksdrank
(Nadruk verboden)
DOOR
VICTOR
BRIDGES
VAN
Waar Koning Albert om
het leven kwam
u.nn.—uuröWC’ HlllllimillHIIIIIIUIIIU
I
I
i
s
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
B
3
fc
r
1
iiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
die
Toen de houthakker Amle Gravelle te Beult
a
J
IX
■uit
MAR^N BERDEN
het McMurtrie
geen enkele mogelijkheid meer
mensch tegen, Harrison genaamd, die juist uit
de Instrumentenkamer kwam Hy vertelde dat
hij even op het kompas had gekeken om te zien
in welke richting wy vaarden. Nu ging my een
licht op. Het was dezelfde jongen die voor mij
het werk had verricht waar ik nu mee bezig
was en nu in de machnlekamer werkte. Ik zou
hem een valstrik spannen. In de instrumenten
kamer stond een groote koffer die leeg was
Daar kroop ik in.
„Inderdaad!” antwoordde deze koel
„jy woont hier toch maar heerlijk!" ver
volgde Basil enthousiast. „Rivieren om te vis
bad gesloten
Daar kwam de heer Wood langs. Ik vertelde
hem wat er gebeurd was. Hy was erg teleur
gesteld, en ik putte my uit in verontschuldi
gingen en maakte me zelf de grootste verwy-
ten. Wat beter oppassen, Bok, zei de comman
dant. 't Is erg jammer, maar het geeft niet
of we er over blijven treuren.
Ik besloot dan ook in t vervolg voorzichtiger
te zyn, hoewel Ik haast niet kon begrypen hoe
D!e
ge
bet gebeurd was. Ut had het kastje toch goed
gesloten. Wie schetst dus mijn groote verbazing
en schrik toen ik, eenlge dagen later weer in
de Instrumentenkamer komende, twee fleschjes
zeewater op den grond in scherven zag liggen,
terwijl het kastje openstond. Hoe kou dat nu?
Hier moeet moedwil in het spel zijn Wie
kon er belang by hebben, toch steeds de mon
sters te vernielen. Ik besloot op myn hoede te
zijn. Eenlge dagen later kwam Ik een jong-
Ben advertentie behoeft geen „kapitalen* te
kasten Plaats maar eens een Omroeper l Rubri
cering en «eiykvormlge zetwyae. Billijk ban*
detetarleL
I
Ik kon den heer Wood echter nergens vin
den. Daarop ging ik weer terug naar de in
strumentenkamer om de temperatuur van het
Poolwater op te nemen. Wie schetst myn groo-
t:n schrik toen ik bemerkte dat de vijf flesch
jes zeewater welke op honderden mijlen afstand
van de plaats waar we ons bevonden genomen
waren in scherven op den grond zag liggen. De
schade was onherstelbaar en ik verwenschte
mijn stommiteit dat ik het kastje niet beter
uit, toen hij binnentredend. James ontmoette. Ste Marie, in Canada, met «ün kameraad in
den auto van hun werk naar huls terugkeer-
oen. zagen ze plotseling een wilden stier den
weg op rennen. Daar de stier midden op den
weg bleef staan, gaf Gravelle signaal, maar dit
had avereohtsche uitwerking. Langzaam kwam
het beest naderbij, boog den kop en deed toen
een snellen aanval op het voertuig
Hij drukte zijn horens in den radiator en
trok desen er met een forschen ruk uit. X Voor
stuk van den wagen werd mede in de hoogte
getrokken, doch toen de radiator losliet vielen
de voorwielen weer met een smak op het weg
dek terug. Toch bleek het mogeiyk den wagen
nog in beweging te krijgen.
Gravelle reed verder, terwyi de stier naast
den wagen bleef loopen met den radiator tud-
schen zyn horens.
Na eenlgen tijd was de motor warm geloopen
en toen Gravelle water uit een beekje wilde
halen, deed de stier een tweeden aanval.
Door snel op te^weKen, kon hy slechts ver
hoeden dat de wagen omver geworpen werd.
De stier volgde den wagen nog een mijl, maar
toen ze een anderen auto passeerden, werd het
beest zóó opgeschrikt, dat het er elndeiyk van
door ging.
Te Meissendorf in Baksen Is een kweekerij
van kikvorschen geopend. Groote exemplaren
kikkers uit Amerika zijn voor dit doel inge
voerd De bedoeling is te trachten -een nieuwe
industrie te stichten van klkvorechen-huiden
voor luxe dames-schoetsel, in concurrentie met
slangen- en hagedisaenleer.
gebeurtenissen trachten te
gPwas hy wel gedwongen
geest te halen. En de rol
A was niet fraai.
Zyn makker en bondgenoot Basil had hem
vertrouwd en op het kritieke moment had hy
dat vertrouwen te schande gemaakt. Met één
slag had hy Basil s aandeel btj het zyne ge-
gevoegd, zyn kameraad verraderiyk in den steek
gelaten en was hy naar veiliger streken ge
vlucht. En sindsdien had hy met het geld eer
lijk gehandeld en een fatsoeniyk leven geleld
Het verleden was voor hem afgesloten. James
Torhlll, de fabrikant, die in de nabyheld van
Rensencity zyn luxueuze villa bewoonde, was
in die streken van de Vereenigde Staten een
gezien man. In de stad zelf verkeerde hy ou
der de deftigste kringen en weldra zou hy gaan
ti ouwen met een jonge dame uit een waardig
koopmansgeslacht. De toekomst was rooskleu
rig. Totdat-...
James tandenknaste van woede, als hy be
dacht dat die heele toekomst op dat oogenmik
afhing van één may dien hy bovendien nog
voor den schijn al* een vriend moest behan
delen. Basil had zyn aandeel tcruggeélsrht en
zelfs méér Misschien was dat zyn goed recht,
maar in ieder geval kon Torhlll het geld niet
missen. Toen was Basil met dreigementen voor
den dag gekomen ert Torhlll had gesidderd als
een espenblad.
Nu, in de eenzaamheid van den nacht, over
dacht hy den toestand waarin hy verkeerde en
hy zag slechts één uitweg.
Basil moest zoo spoedig mogelijk uit den weg
geruimd worden, hy moest verdwijnen vóórdat
de geheimen uit het verleden zouden kunnen
Uitlekken, met alle gevolgen van dien.
James Torhlll stond stil voor den met jacht-
tropeeèn beladen muur. Een sombere glimlach
verhelderde zyn gelaat.
.Morgen,” zei hy halfluid, „morgen!"
Daarna ging hy naar zjjn slaapkamer.
Den volgenden morgen was Basil Gwendolph
al heel vroeg uit de veeren en had reeds vóór
bet ontbyt genoten van de prachtige omgeving,
waarboven de zon als een brok gloeiend vuur
ten hemel steeg.
..Een dag uit duizenden!" riep hy verheugd
Op eenige mylen van Kampala, niet ver van
den oever van het Vlctorla-meer hebben in
boorlingen een toeristen-cent rum ingertent,
waarvan de grootste attractie een tamme kro
kodil is, die uit het meer te voorschynt komt als
m«h hem roept.
Evenals in een dierentuin wordt het beest
door de bezoekers gevoed met vlsch, die de In
boorlingen tegen behooriyke vergoeding ver
kopen. De na am van den krokodil is Lutembe
en hy is lang geen onbekende in de beschaaf
de wereld.
Hy heeft in menige wildernis-film een rol
gespeeld .en voordat de JEngelschen in dit gebied
doordrongen, werd hy gebruikt als godsoordeel.
Inboorlingen, die van een misdryf verdacht
werden, werden in het meer geworpen in af
wachting of Lutembe hen zou verslinden of
niet.
Nu wordt hy voor vreedzamer doeleinden ge-
brulkt en Is men bezig een tweeden krokodil
voor dit doel af te richten. Men hoopt biem.ee
- de attractie te verhoogen of mogelijk is men
bang, dat de dagen van Lutembe geteld zyn,
daar hy niet zoo jong meer is. Aangezien de
voeding van den lammen krokodil niets te wen-
schen overlaat, is het mogeiyk, dat zich uit
het meer spoedig nieuwe gegadigden zullen aan-
i melden.
De zestigjarige Ernest Lightening werd on
langs gepenslonneerd als jachtopziener in Zoe
loe-land. Veertien Jaar lang heeft hy in de
wildernis doorgebracht, twintig myi per dag
afleggend en ’s nachts slapende onder de hoo
rnen, naast een vuur, opgerold in een deken.
Ondanks zyn leeftijd, wandelt Lightening,
volgens een bericht uit Durban, nog steeds
twintig myi per dag en hy is aeer verontwaar
digd over het fe.t, dat men hem gepenslonneerd
heeft. Een van zyn voornaamste bezigheden
was om toezicht te houden op de jacht. Dit
was noodzakeiyk met het oog op het gevaar
van de Tsetse-vlieg. In drie jaar tyds werden
er zesduizend stuks wild geschoten en was de
overvloed van vleesch zoo groot, dat zelfs de
Inboorlingen er genoeg van kregen en het aan
de gieren en hyena's ten prooi gegeven werd.
Lightening was veertig jaren In dienst var.
de regeering.
W
Prinses Marina heeft haar bruidskleed uit
gezócht by Molyneux te Parijs. Het is vervaar
digd uit z-lverbrocaat, waarin het motief van
de Engelsche roos is geweven. Het model is
eenvoudig: het loopt geheel recht af met een
langen sleep en lange wijde mouwen I> sleep
van ongeveer drie meter lengte zsl van haar
schouders afhangen en algezet zyn met zilver
lamé. De kanten sluier, die haar moeder en
baar zuster gedragen hebben, zal ook haar
tooien. De pr.nses zal een diamanten diadeem
dragen. Haar bruldsbouquet zal uit leliën be
staan. Haar schoentjes zullen van hetzelfde
brocaat zyn als haar kleed. De briidsmeisjes.
waaronder zich, naar men weet, ook Prinses
Juliana bevindt, zullen allen in het wit gekleed'
zyn. De witte stof zal met zilveren draden door
weven zyn. Ze zullen een hoofdtooi van bloe
men dragen. Hoewel de prinses haar uKzet by
Molyneux besteld heeft, zal het grootste deel
in Engeland gemaakt worden.
Hy haalde zijn schouders op.
Jk bestaat aooiets als zakengeheim. Het is
voor ieder «akenman noodig in aanraking te
biyven met aUes, wat zyn belangen bedreigt."
Een seconde aarzelde ik; toen vroeg ik:
„Waar komt uw voorstel, nauwkeurig gede
finieerd. op neer?"
Ik zag meende dit althans te zien dat
een schittering van zyn oogen even een nau
welijks merkbare voldoening verried.
„Ik «tel u voor, uw experimenten zoo spoedig
mogeiyk ten einde te brengen, een kleinen
voorraad van bet explosiemlddel samen te stel
len en ons die stof met het volle geheim van
baar samenstelling af te staan. Van myn kant
waarborg ik u uw vrijheid en een vierde ge
deelte van alle voordeelen van uw uitvinding
■y stelde deze belangrijke voorwaarden even
rustig, alsof «eken te doen met ontsnapte ge
vangenen een dageiyksch werk voor hem was
Ik boog my uil het bed en verzekerde my, on
der den schijn myn tweede sigaret »an het blad
Graaf de Grunne, voorzitter van de Belgi
sche Alpenjagersclub, en HUart. burgemeester
van Namen, hebben maatregelen genomen om
veertien kisten met sleutelbloemen, die uit En
geland zyn aangekomen, te plaatsen rondom
de rots te Marches les Dames, vanwaar koning
Albert omlaag is gestart
Een tweede sending sleutelbloemen Is aan
gekomen uit Schotland als geschenk van prin
ses Louise, zuster van koning George.
Burgemeester Huart heeft er in toegestemd
dat de gevers van de bloemen ze zelf planten
en verzorgen De plek waar de koning den dood
heeft gevonden, moet echter onbegroeid blyven.
een vat, dat van 3 tot 6 amen kon Inhouden.
Ook sprak men van een „stuk” wyn, dat geiyk
was aan 3 amen. De uitdrukking, een stuk in
zyn kraag hebben”, herinnert nog aan deze
maat. Tenslotte kende men nog een ..voeder”,
een groot vat voor Rynwyn waarvan het aantal
amen verschillend kon «yn.
De Amsterdamsche wynmaat is by publica
tie van het Staatsbewind der Bataafscbe Re
publiek van 15 November 1806 geldig verklaard
voor het geheele Ryk. Vroeger bestonden er tus
schen de maten in verschillende steden kleine
afwyklngen; zoo was b.v. de Doratsche stoop
kleiner dan de Amsterdamsche. Ter vergeiyking
van onze tegenwoordige maten zy hier nog ver
meld, dat een mingelen overeenkomt ongeveer
met 1.315 liter.
Om het onderscheid tusschen wynkoopers en
tappers duideiyk te doen uitkomen, werden de
laatstgenoemden verplicht een krans uit te
hangen, of ook wel twee pinten voor hun deur
te plaatsen.
heel Amstelland. onder het Sticht behoorde By
die gelegenheid bood de stedelyke regeering den
bisschop den eerewyn aan. vermoedeiyk verge
zeld van een geschenk van desen drank voor
zyn gevolg. In die dagen was wyn reeds een
■eer gewenschte „presentatie” voor groote hee-
ren. Zoo schonken b.v. de Amsterdammers in
1478 aan Maximlllaan van Oostenrijk, bij diens
huldiging, een os, drie amen Rynschen wyn en
een snoek.
Naast het bier was de wyn ook volksdrank;
de regeering achtte ook dezen drank een ge
schikt voorwerp voor een verbruiksbelasting.
Zoowel de Stedelyke overheid als de land,
ring, hieven reeds spoedig een accijns tl
dagen .excise” geheeteni van den wyn. In 1351
werd zekere Jan Llsensoen tot een boete van
twaalf schellingen veroordeeld omdat ny
zooals vermeld wordt „wyn tappede boven
den wllcoer van der stede”, hetgeen neerkomt
dat hy gehandeld had in strijd met de stede
lyke verordening. Ook in die dagen ontdook men
dus al de voorschriften! Vermoedeiyk zal Llsen
soen wel gezondigd hebben tegen de bepalingen
op den accyns.
Over het algemeen is van den accyns uit die
dagen maar betrekkeiyk weinig bexend; de op
brengst ervan schynt echter niet onbelangrijk
te zyn geweest, hetgeen kan worden afgeleid uit
het feit, dat den 5den September 1934 door den
magistraat aan de schutterij het recht werd
gegeven om elk jaar, geduiende dne termynen.
den „wyntap" te hebben, dat wil zeggen de op
brengst van den wynaccljns te genieten Ge
durende tien dagen van „Stnte Mertynsavondt"
(den avond vóór Sint Maarten. 11 November) af,'
eveneens tien dagen na den Zondag vóór Vas
tenavond tin Februari), en negen dagen, in
gaande op den Zondag vóór den H. Sacraments
dag in den zomer, mocht niemand zone er ver
gunning der schutters wUn verkoopen of tap
pen. En op den Zondag voor den aanvang van
eiken termyn werd dit openiyk in de kerk af-
gekondlgd. Evenals de stad gewuoniyt deed,
verpachtte ook de schuttery de opbrengst van
dezen accyns.
In den achuttersbrtef van 1394 worden vier
soorten „van wyn met name genoemd. Vermoe-
deiyk werden deze dus het meest in Amster
dam gedronken. Een dier vynen was morast",
een soort jpoerbeienwyn.
Hiervoren hebben we gesproken over een
„aam". Mén kende verschillende Amsterdamsche
wymnaten. Een „vat” was gelijk aan vier oks
hoofden of 34 ankers. Een „aam” was 1 8 vat,
dus okshoofd of 4 ankers. Deae maat noem
de men in een keur van 7 Augustus 1643 ook
wel „tiers”. Verder had men .steekamen’1. die
1/8 aam bevatten, en weer verdeeld waren in
8 „stoepen” of 18 „mingelen” of 33 „pinten”.
Een „boot” was 34 steekamen, dus vat; een
„pyp" hield er 33. Dlkwyu is aangenomen, dat
er onderscheid bestond tusschen boot ra pyp.
die als gelyk werden ‘beschouwd. Juist was dit
niet, hetgeen biykt uit een keur van 30 MSart
1631. De opgave betreffende den Inhoud van
een pyp wordt opgegeven als geiykslaar.de met
MO mingelen.
Doch men kende nog meer wynmaten Zoo
wordt b.v. ook gesproken over een „polnchoen".
een hoeveelheid van 1% aam. Een toelast was
Naar men uit Praag verneemt Is in het kle’ne
stadje Sewljus. niet ver van de Tsjechische
hoofdstad verwyderd, een leider, zekeren Oralek
gearresteerd, die een groot aantal menschen
onder zich had. die hy beval en die hem
den buit van hun diefstallen. Inbraken, enz.
moesten afleveren. Deze Oralek ging al heel
brutaal te werk. Eenlge weken geleden ving de
man een cursus aan, welke uitsluitend door
polltle-agenten kon worden gevolgd Op enkele
dagen in de week werd in een lokaal theoretisch
onderricht gegeven. Oralek scheen bijzonder
goed op de hoogte omtrent de systemen van die
ven en zakkeru-ollers Nu en dan stelde ny
aan een der toehoorders een vraag b.v. inzake
de opsporing van een inbreker Zoodoende kwam
Oralek tevens op de hoogte met de activiteit
der agenten en de antwoorden, welke door^de
dienaren werden gegeven, werden door Ora«k
trouw lederen avond aan de bendeleden over
gebracht. Tot men op een avond Oralek met
eenige zyner helpers op heeterdraad betrapte
by eerT bankinbraak. By het verhoor bleek al
spoedig, dat hy de man was, die den cursus gaf.
Talrijke diefstallen kwamen toen aan ’t licht,
terwyi de voornaamste bendeleden eveneens
konden worden gearresteerd.
eeds vroeg was er in de hoofdstad des
lands, Amsterdam, een bloeiende wyn-
handel. Er zyn daaromtrent verschlllen-
de gegevens geboekstaafd, die enkele Jaren ge
leden verschenen zyn in een uitvoerig artikel
In het Jsmrboekje van de vereeniglng ven Ne-
derlandsche wynhandelaars.
De eerste maal, dat men in de annalen van
Amsterdam melding gemaakt vindt’ van wijn,
oetreft het een hulde aan een Landsheer In
het jaar 1306 bezocht de Utrechtsche Bisschop
Gwy van Henegouwen, de broer varriGraaf Jan
II van Holland, het door hem een zestal jaren
vroeger met stadsrechten begiftigde stedeke,
dat toen nog niet onder Holland, maar, met ge-
„Ik geloof niet dat er veel gevaar by U,” zei
ik. „Wanneer u myn ulteriyk zoo volslagen
veranderen kunt als u beweert, Is er toch wei
nig kans, dat iemand my zal herkennen. Na
drie jaar van dat hondenleven daar ginds, kan
ik niet in een hut in de moerassen van de
Theems gaan zitten, zonder my eerst een pear
dagen behoorlyk te hebben vermaakt. Natuur-
iyk aal Ik voorzichtig zyn by alles wat ik doe.
Ik heb genoeg van de gevangenis gehad, om de
vrijheid naar waarde de schatten."
McMurtrie knikte.
.Het U wel goed,” ael hy langzaam: _Jk heb
er geen bezwaar tegen, dat u zich een paar
dagen vermaakt. Misschien is bat ooi: wal vei
liger u aoo spoedig mogelijk uit dit huls weg
te brengen. Ik denk, dat drie weken meer dan
voldoende is voor ons doel hier en bet zal ons
minstens een maand kosten, om u een bevre
digende werkplaats aan de Theems te bouwen."
Hy zweeg een oogenbltk, vervolgde dan:
„Waaneer u naar de stad gaat, zult u die
dagen natuuriyk moeten wonen aan een adres,
dat wy u zullen verschaffen en u zult gereed
moeten zyn, uw werk te beginnen, zoodra wy
u dit vragen.”
„Natuuriyk." ael Ik, Jk verlaag niets anden
dan....”
De verdere woorden werden my bespaard
door een plotseling geluid buitenshuis bet
geluid van een yzeren hek, dal dlchtgeworpen
werd. Een oogenbllk had Ik bet verschrikkaiyk
gevoel, dat het de politie was.
Wordt vervolgd.
trouwen, dat het thans niet meer mogelijk was
aan zyn ernst te twyfelen.
Ik ging weer liggen en deed een overmatig
langen trek aan myn cigaret. Plotseling was
het tot my dóórgedrongen, dat my, wanneer
ernst was met zyn voorstel,
|H||in den weg
stond, om George op te zoeken. De gedachte
alleen aan een ontmoeting of zelfs een gesprek
met hem, zonder te worden herkend, gaf my
reeds een gevoel van voldoening.
Ik geloof niet, dat ik myn gevoelens verried,
want de oogen van McMurtrie bleven op myn
gelaat gericht en Ik dacht er niet aan, hem
in myn vertrouwen te nemen. Ik blies den rook
uit in een grijze wolk, ging op myn elleboog
leunen en tikte zorgvuldig de aseb van myn
slgarot.
„Hoe kan ik weten of u uw belofte
houden?” vroeg ik.
Bavaroff maakte een boos gebaar, maar voor
hy «en woord kon zeggen, viel McMurtrie in:
„U vergeet in welke moeliyke omstandigheden
wy oneself brengen, mynheer Lyndon”, zei hy
vriendeiyk. .Jen ontvlucht gevangene te ver
bergen te e«n strafbaar feit afgezien nog
van da overtreding hem onherkenbaar te ma
ken. Wat bot geld betreft, (hy maakte een
minachtend gebaar) wel denkt u, daf het
loonend voor ons zou zyn u te bedriegen? Er
bestaat altijd een kans dat iemand, die deee
exploaleetof en de Lyndon-Marwood-torpedo
hoeft uitgevonden, ook nog tot verdere dingen
In staat te.'
geleden hadden zy samen in Zuid-
Amerika gewerkt, beiden even berooid, maar
ook geladen met energie. Stoute stukjes hadden
ry samen volbracht, op leven en dood gestre
den in de oerwouden, stormen getrotseerd, tot
dat hun plannen geheel verwezenlijkt waren
en zy eigenaars waren van een flink fortuin.
Torhlll’s gelaat verstrakte, wanneer hy aan
dien tyd terugdacht. Zooveel mogeiyk had hy
de onverkwlkkeiyke
vergeten, maar thai
het verleden vobr zf
die hy gespeeld hac
De Corning-glasfabrieken te New-York zyn
thans gereed gekomen met het gieten van de
telescooplens van vyf meter middeliyn, die be
steld is door het technologisch instituut van
Califomië. De lens, die het grootste stuk ge
goten glas is dat tot nog toe een glasfabriek
beeft afgeleverd, weegt ongeveer twintig pond.
De lens te in Maart jj gegoten en te dezer
dagen uit den oven gekomen. Zy was toen
voldoende afgekoeld om bewerkt te kunnen
worden. Het te de vraag echter of deze lens
gebruikt zal worden in den telescoop, waarvoor
zy te besteld. Er bestaat neiging deze lens als
ten proefneming te beschouwen en tot het gié
ten van een tweede over te gaan. Zou zich
hlerby eenlg ongeval voordoen, dan zal men
alsnog de eerste lens voor den telescoop kunnen
bewerken.
te nemen, van eenige belangrijke oogenbllkken
om myn toestand te overwegen.
„Ik heb geen bezwaar tegen dat voorstel.’
zei ik langzaam, terwyi ik een luelfer nam, „het
biyft alleen de vraag of het piactisch uitvoer
baar zal zyn. Myn proeven zyn niet van dien
aard, dat zy in een achterkamer genomen
kunnen worden. Ik zou een groote werkplasda
of iets dergelyks moeten hebben, liefst zoo ver
mogeiyk van alle hulaen verwyderd. Men loopt
altijd de kans, zich zelf in de lucht te laten
vliegen by zoo'n onderneming en een dergelyke
explosiestof als de myne zou waarschyniyk een
verwoesting van myien In het rond ua-
riohten."
„U zult werken onder voorwaarden, die u
zelf stellen kunt,” zei McMurtrie bemlnneiyk.
„Als u daarop gesteld bent, zullen we u een
hut en een groote loods aan de oevers van de
Theems verschaffen, waar u kunt wonen tot uw
proeven geslaagd zyn.”
.Maar dan zou Ik worden herkend,” wierp ik
tegen. „Dan kan bet niet anders of men zal my
herkenr-en. Ik ben al te bekend op het oogen-
blik en aangezien myn portret en myn sig
nalement door heel Engeland zyn verspreid, zou
Ik al heel weinig kans hebben. Hoe verlaten
de plek ook mocht zyn, vroeger of later zou
Iemand my zien en mij aangeven.”
McMurtrie schudde zyn hoofd.
„Gezien worden suit u zeker, maar harkend
worden zeker niet."
De was juist bezig myn cigarette aan te
Menachen brengen in gedachte
Graag dit sinnetje van pas:
O, wat zou het heerlijk wezen,
Als ik toch eens koning was.'
En dan droomen zij van rijkdom
En van koninklijke macht,
Van een leventje op kussens
En een leventje in pracht!
Slechts paleizen zijn je woning
En je weg is geplaveid
Met de zachtste wollen krullen'
Van het kostbaarste tapijt!
En je ziet je al reeds zitten
Aan een koninklijken diseh.
Waar de maaltijd heel wat anders
Dan een burgerpotje is!
Maar wanneer je dan de krant neemt
En je leest daar van vermoord
Ach, dan worden al die droomen
Wel een beetje wreed verstoord.
Want het leven van een koning
Blijkt dan inderdaad nog niet
Zoo gelukkig als je ‘t gaarne
In je droomerijen ziet!
Dan weer voel je je tevreden
En volstrekt niet meer miskend.
Ja, je zou niet anders willen
Dan te zijn.... zooals je bent!
„U hebt geiyk," set ik kalm. ,Jk aal uw
voorstel aannemen op één voorwaarde dat
Ik, voor ik myn werk begin, een week In Lon
den kan doorbrengen.”
Met een vloek sprong Bavaroff van de ven
sterbank.
.Donnerwetter!" riep hy uit, „wie bent u,
dat u voorwaarden stelt? We hebben u maar
naar de gevangenis terug te brengen om u te
doen opsluiten als een hond."
„In welk geval u het zonder myn uitvin
ding zult moeten stellen," merkte ik op.
.Myn beste Bavaroff", ondeihrak ons
McMurtrie verzoenend. ,Jiet Is werkelyk niet
noodig mynheer Lyndon te dreigen. Ik by sr
van overtuigd, dat hy den toestand volkomen
zuiver beoordeelt.”
Zich weer tot my wendend vroeg hy:
„Ik denk dat u wel een reden hebt voor deae
voorwaarde?”
„Wanneer u drie jaar In Dartmoor had door
gebracht, zoudt u waarschyniyk meer dan een
verklaarbare reden hebben om er naar te ver
langen een week in Londen te zyn."
Ik moet dit goed gespeeld hebben, want ik
zag even een uitdrukking van verlichting en
minachting over Mc Murtrie'» gezicht.
.Jeker, zeker I Een paar dagen vacantle
om even den smaak van de vrijheid beet te
krijgen Wel, dat schynt my «en heel natuur
iyk en redeiyk verzoek. Wat denk jy. Bava
roff?"
Deze stelde sioh met een buitengewoon on-
gracieus gebrom tevreden.
woon weg! Enfin, ik behoef nu niet rr„.
loersch op je rijkdom te «yn. Binnenkort
me zelf evenzoo installeeren. Kunnen we van
ochtend onze zaken afhandelen?”
James schudde het hoofd.
„Ik had je juist willen voorstellen mee cp
jacht te gaan,” zei ny „dan rijden we in den
middag naar myn kantoor. Lykt je dat?”
„UistekendI" lachte Basil onbekommerd.
„Je weet, fle jacht heeft me altyd aangetrokken
cn het liefst ga ik uit op groot wild.”
„Je zult je niet te beklagen hebben. Herten,
zwynen en verder klein goed zooals konynen
zyn er genoeg, maar wat verderop ligt het
woud nog net zooals het in den oertijd is op
gegroeid. Daar zwerven wolven, jakhalzen en
Ixren rond Eigenlyk zou het verstandiger zlin
om een Indiaan
uit het dorp mee
te nemen, maar
waarom zouden
we zooveel omslag
maken? We we
ten te goed wat
jagen is, niet
waar?"
Basil grinnikte.
„Dat zou Ik denken,” lachte hy.
Na het ontbyt trokken zy er op uit, gewa
pend met dubbelloops Wmchester-geweren. Het
duurde wel een paar uur voordat zy het rots
achtige terrein bereikt hadden, waar de elgen-
lyke jacht zou beginnen. Aan de andere zyda.
van het rotsplateau strekte zich, tegen een
berghelling, het woud uit.
Basil liep voorop. Hy was opgewonden door
het vooruitzicht een mooie Jacht te hebben.
Met de behendigheid van een ervaren woud-
looper, klom hy langs de lage rotsen omhoog,
terwyi James hem op den voet volgde.
Opzetteiyk bleef de laatste wat méér achter
dan strikt noodzakeiyk was. Al zyn zenuwen
waren gespannen en zyn hand omklemde stevig
het geweer. Straks, als het goede oogenbllk
gekomen was....
Geen haan zou er naar kraaien! Voor altyd
zou hy van het verleden verlost zyn!
Daar! Was dat niet de kans, die bet verleden
hem toewierp?
Basil klom hooger en vormde een uitstekend
mikpunt.
Op het beslissende oogenbllk aarzelde James
niet. Hy schouderde zyn geweer....
Opeens bleef hy aan den grond genageld
staan. Het klamme angstzweet brak hem uit.
Achter hei rotsblok was de kwaadaardige
gestalte verzclienen van een uit zyn slaap ge-
wekten gryzen beer, die zich gereed maakte
Basil in den rug aan te vallen.
Het was Torhlll alsof hy door den grond
zonk. Zyn toch al gespannen zenuwen konden
deze verschrikking ternauwernood verdragen.
Maar dan kalmeerde hy plotseling.
De beer! Goeie hemel' Waarom zou by Basil
nog vermoorden? Nog een oogenbllk en de
beer zou zich op den niets vermoedenden man
werpen. De góden waren hem we! gunstig. Zon
der zich met een misdaad te verzwaren, zou
hy zyn doel kunnen bereiken.
Waarom hief hy nu zijn geweer op? James
wist het niet. Hy snikte en het leek wel alsof
een ander in zyn plaats handelde. Een schot
weerklonk Doodelyk getroffen stortte de
beer ter aarde. En op datzelfde oogenbllk wierp
James zyn geweer weg en barstte in snik
ken uit.
ot laat in den nacht zat James Torhlll
in «yn leunstoel te peinzen over het on
heil dat hem bedreigde. Dt schemerlamp
wierp een breeden lichtglans op de schru»tafel
en liet de rest van de kamer in een geheim
zinnig halfduWer, waarin nu en dan deslgarét
van den eenzamen man vurig oplichire.
Buiten heerschte een ondoordringbare duis
ternis, waaruit vreemde ver-vci wydarde gelui
den tot in de kamer doordrongen; het krassen
van een uil, de kreet van een eenzamen wolf,
die hongerend door de bosschen zwierf.
James Torhlll was met deze geluiden ver
trouwd en hy werd er dus niet door veront
rust. Hy wist dat de gehelmzinn'ghe'.d der
nachteiyxc liezoeken niet opwoog by de drei
ging die hier, in «yn villa, hem boven het
hoofd hing.
Hy stond op en begon geruischloos over het
dikke tapyt heen en weer te loopen. Diepe i Im
pels groeven zich in zyn voorhoofd.
Het huis lag in diepe rust. Ook in de logeerv
kamer brandde geen licht meer. Basil Gwen
dolph sliep dus Den vorigen dag was hy plot-
sling op Torhlll’s villa verschenen en had op
zyn eigen ruwe, maar niet onharteiyke manier
de kennismaking hernieuwd. Heel even had
Torhlll gemeend dat Gwendolph het verleden
ongemoeid zou laten, maar al heel spoedig had
zyn oude makker zyn ware bedoelingen laten
biyken.
Jaren
op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen Z 9/)/)/) by levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f 'ZtTfk bij een ongeval met f *)C(l by verlies van een hand f 9C ’V verties van oen f Cfi by een breuk van f Afi by vertloe van *n
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeeringen v l/(z l/-verlies van belas armenToeide beenen of beide oogen f f tel/a” doodeiyken afloop f arvCFo een voet of een oog f SMtZa luim of wijsvinger azlZ- been of arm* anderen vinger
1 1 -'i—ar.1 i .i -i i ,.g^
steken, maar bleef met den brandenden lucifer
In myn hand zitten.
„Wat bedoelt u?” vroeg ik nleuwsgie*
.Myn waarde heer,” zei dokter McMurtrie
hoffeiyk. „een man van de wetenschap als u
zelf zult er toch niet aan twyfelen, dat een
knap chirurg een kleine moeleiykheld als deze
wel overwinnen zal?”
.Maar hoe? Een vermomming?
wordt alleen maar in romans met succes
brulkt."
De dokter glimlachte.
„Ik dacht ook niet bepaald aan een pruik
of brtl," ael hy. „Voor dergelyke dingen is de
wereldgeschiedenis wat te ver.”
Hy zweeg en zag my een oogenbllk zeer op
lettend aan, vervolgde dan:
„In veertien dagen en werkelyk zonder <1
pUn te doen, kan ik u even afdoend tegen de
politie beveiligen, alsof u dood en begraven
was."
Ik ging in bed overeind .zitten en «el:
„In deze omstandigheden zult u een beetje
nieuwsgierigheid wel willen verontschuldigen
„O, het is geen geheim! Iedere chirurg kent
deze kleine operatie. Ik heb slechts den vorm
van uw neus eenigazlns te veranderen en uw
voorhoofd wat booger en breeder te maken.
Verder zal een veranderde gelaatskleur uw
ulteriyk vervolmaken
„Jawel,” «el ik, .jnaar het eerste gedeelte?-’
„Klndersgrl,” antwoordde hy, „paraffine-
Injectie en X-stralen."
Hy «prak met aoo’n onverschillig «elfver-
b
C
b
1
t
1
fl
d
K
b
U
▼i
Al
n
B
lo
kt
ee
ee
1M
i
t
t
•l
k
cl
B
B
h
A
B
