PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
wtAaal van den da#
(DELFR!If,NDELFIA
Het Eucharistisch Congres gesloten
NEIL
ONTSNAPT
S.O.S.-berichten in
Engeland
Medisch advies per radio
Beteekenis van infra-
roode stralen
Per f lesch fl. 4.25
Wie maakt de meeste
vertalingen?
De gezondheid van den
H. Vader
„Mono Castle” geheel
verloren
Leeraar registreert zijn
leerlingen
De vergeten
sjaal
Chineesch geschenk aan
Duitschland
DOOR
VICTOR
BRIDGES
L-. HSPIRIN
tabletje
-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
MAANDAG 15 OCTOBER 1934
EEN
GOEDE
Il
Rijks
gezicht
conversa üe-zaal
daar
en
terwijl ik
ons
deren,”
heel
wat
aan
XWordt vervol®®
Een verontrustend bericht.
Tegenspraak
der
dat
alle
en
der
des
peren die bij deze expeditie het leven hadden
moeten laten.
Het
niet
werd alles weer voor het vertrek In gereedheid
gebracht.
Onze terugtocht verliep uitstekend. Af en toe
kwamen we aan de oppervlakte om nieuwe fiis-
sche lucht in te nemen en eindelijk kregen we
de kust van Wrangeleiland in zicht, waar we
een uit walrussenvel vervaardigd bootje bestuurd
door eenlge Samojeden op ons toe zagen komen.
Het waren vreemde kerels die ons verwelkom
den. Hun gezicht waren getatoueerd en om hun
lichaam hadden ze dikke pelzen en bont, om
zich te vrijwaren tegen de koude. Bij aankomst
op het eiland werden we hartelijk begroet door
de inwoners, een 70 tal Samojeden en een aan
tal Russische kolonisten van het meteorologisch
instituut, dat daar Is opgericht.
licht van het Geloof. Goddelijk
van Christus' Hart, dat gewild
heeft, dat wij door een rij van wonderen,
reeds in dezen tijd, het leven der Eeuwig
heid zouden zien en dat wij ons hart reeds
verborgen in den Hemelschen nacht van
bet Geloof en de eeuwige Vlam der Liefde
met een
huiswerk
Alle
be-
Utteraire
van al-
versc billende
Hoe groot de beteekenis is die de fotógraphie
met infra-roode stralen verkregen heeft, blijkt
met groote duidelijkheid uit een tentoonstel
ling, die onlangs te Landen werd gehouden.
Er bestaat haast geen gebied waarop de Infra-
roode stralen zich niet bewegen. Onschatbare
diensten kunnen zjj het wetenschappelijk
onderzoek verleenen, want met behulp van deze
stralen is het mogelijk nog verder in het rijk
van den microcosmos binnen te dringen.
Een afbeelding van een waterdruppel toont dat
bijzonder sterk. Het Is een vergrooting die mil-
lioenen en millloenen kiemen vertoont, welke
zich in den eenen waterdruppel bevinden. De
microscoop alleen zou ze voor het ongewapend
oog van den mensch nooit in die massa kunnen
toonen.
Een andere afbeelding wederom is de ver-
groote opname van een druppel uit het water,
dat de fllterwerken van de Londensche water
leiding gepasseerd heeft. Hier zjjn geen kiemen
te ontdekken, zoodat men werkelijk kan aan
nemen dat er geen bacillen aanwezig zjjn, wat
men bij het kijken door de microscoop nooit
met zekerheid zeggen kan.
Van nog grooter belang echter is het feit dat
men de Infra-roode stralen in de criminalistiek
op zoo velerlei gebied zal kunnen gebruiken.
Er Is geen vervalsching die niet met behulp
van de infra-roode stralen onthuld kan wor
den, en sporen van misdadigers waarmee men
vroeger geen raad wist, kunnen door Infra-
roode fotographie tot het zwaarste overtuigend
bewjjs gemaakt worden.
niet gemaakt heeft, „Ik was zoo gelukkig om
voorbij te komen en u te zien en...."
„Ik vind het aardig van u, dat u zooveel aan
dacht aan ml) schenkt, maar....”
„Maar u zag er zoo lief uit, juffrouw van
Hent, dat Ik niet aan de verleiding kon weer
staan u te kieken. Daarom wist ik van te vo
ren, dat ik de plek kon terug vinden, en toen
Er verliepen thans eenlge dagen met het ne
men van verschillende experimenten, terwijl ook
vele wetenschappelijke waarnemingen werden
verricht, waarbij we zoo goed mogelijk onze dien
sten aanboden. Eindelijk was het afgeloopen en
Het Persbureau Vaz Dias verspreidde giste
ren ondersteund verontrustend bericht, dat uit
de Vaticaansche Stad afkomstig heette te zijn:
Gisteren verluidde, dat de gezondheidstoe
stand van den Paus In verband met de ge
beurtenissen In Spanje, Frankrijk en Zuid-Sla-
vlë door de groote bezorgdheid welke Z. H. ge
voelt, minder goed genoemd worden, in ver
band waarmede de radiotoespraak, welke hM
heden voor het Eucharistisch congres te Bue
nos Aires zou houden, niet zal doorgaan. De
uitzending zal worden beperkt tot een eenvou-
dige zegening.
Naar wjj bjj informatie te Rome vernemen,
moet bovenstaand bericht zeer beslist tegen
gesproken worden.
Z. H. de Paus is niet ongesteld; hedenmorgen
nog heeft HU In de Sixtljnsche kapel het hu
welijk Ingezegend van zijn neef, Graaf Rattl,
met de dochter van den Mllaneeschen senator,
mejuffrouw Maria Crespi.
In het tweede kwartaal van 1934 hebben de
Engelsche nationale zenders 149 8 O 8 - en
politieberichten uitgezonden. Van de 107, die
op ziektegevallen betrekking hadden, leverden
71 resultaten op en 23 niet, terwijl van drie ge
vallen niets meer werd vernomen. Veertig maal
werd gevraagd om getuigen van een ongeluk,
w.o. 23 maal met succes. De resteerende twee
oproepen hadden betrekking op misdaden en
leverden niet het gewenschte resultaat op. De
provinciale zenders zonden twintig noodroepen
uit. Twaalf hadden betrekking op ziektegeval
len, tien vroegen om getuigen van een onge
luk en zes om opheldering van misdaden. In
resp. vier, vijf en drie gevallen werd het ge
wenschte resultaat bereikt.
De president van de Oostersche Bibliotheek
te Shanghai heeft aan den Duitachen consul-
generaal Kriebel een exemplaar van de Chl-
neesche encyclopaedic overhandigd, als tegen
geschenk voor de drieduizend Dultsche boeken,
óle door de Dultsche wetenschap aan de biblio
theek geschonken zijn. Den consul-generaal
werd verzocht het Chlneesche werk aan de
Dultsche wetenschappelijke genootschappen door
te zenden.
Dezer dagen is een Interessante
statistiek gepubliceerd, een statistiek
le vertalingen die in 1933 in de
landen verschenen zijn.
Aan het hoofd staat Italië met 930 vertalin
gen, dan volgen Frankrijk met 662, de Sovjet
unie met 659, Duitschland met 536, Polen met
534, Spanje met 461, Tsjecho-Slowakije met 431,
Groot-Brittannië met 346, Hongarije met 309.
Zweden met 304, de Vereenlgde Staten met
298. Denemarken met 240 en eindelijk Noorwe
gen met 147 vertalingen.
„Ik heb er inderdaad over nagedacht, George
eens te gaan opeoeken om te zien wat hM In
mijn afwezigheid heeft uitgevoerd. Maar be
halve dit ben ik van plan, eerlijk met Mc.Mur-
trie te handelen. Het Üjkt mij trouwens, dat dat
mijn eenlge kans is.”
Ergens In het huls klonk het zwakke geluid
van een bel en Sonja stond op.
..Het is uw eenlge kans.” zei ze. „Maar moge-
lljk een betere dan u verwacht.”
Met deze bemoedigende, ofschoon min of
meer duistere opmerking ging zjj heen en liet
mij aan mMn eigen gedachten over.
Een uur later kwam McMurtrie. Voorkomend
en hoffelijk als altijd, klopte hM op de deur
voor hij binnentrad en wenschte mij vriénde
lijk goeden morgen.
„Ik heb weer een Daily Mail voor u meege
bracht.... die van gisteravond," zei hl), terwijl
hij het blad op tafel wierp. „Het vervolg van
uw avonturen staat er in."
HM keek mij aan met dien elgenaardlgen
glimlach en vervolgde:
We waren allen ontroerd nu het groote doel
was bereikt. We vonden in de sneeuw een paar
vlaggen. Een Noorsche en eenlge Itallaansche
vlaggen, welke waren neergeworpen door het
Itallaansche luchtschip „Italia". dat op zMn te
rugreis op jammerlMke wijze verongelukte. We
zetten deze vlaggen weer rechtop In de sneeuw,
waarbij we een stille hulde brachten aan de dap-
,Jk dacht," zei ze langzaam. „Ik dacht, dat
B misschien naar Londen wilde om haar op te
zoeken.”
Ik schudde mijn hoofd.
„Zoo zelfzuchtig ben ik niet. Ik heb al moei
lijkheden genoeg over haar gebracht.”
„Dan is het om uw neef, dat u er heen wilt,"
zei ze zacht, „de man <0e u in de gevangenis
heeft gebracht."
Een oogenbllk bleef Ik zwMgen. Het was mM
plotseling ingevallen, dat Sonja mU misschien
al deze vragen stelde op bevel van McMurtrie
af haar vader. ZM zag mijn aarzeling en giste
er de reden van.
„U hoeft niet bang te zijn, dat ik Ml over
brieven, wat ik van u hoor,” zet ze. haast
minachtend. „De dokter en mMn vader zijn
wel In staat voor zichzelf te handelen. Zij ge
bruiken mij niet als hun spion”
Kr was een klank van oprechten afkeer in
haar stem, toen zM hun namen noemde; dit
gaf mU het vertrouwen, dat zM de waarheid
«rak. aa ik antwowdfle eerlük;
„Hoe Is het nu met de stijfheid en met de
keelptjnT"
„Verdwenen.... allebei!.... Behalve gebrek
aan kleeren, heb Ik geen enkel excuus, om nog
langer In bed te blijven."
HM knikte en ging In het raamkozMn zit-
ten.
„Daar is wel iets op te‘vinden. MMn vriend
Savaroff zou u zeker met het grootste genoe
gen wat van zijn kleeren afstaan. U schijnt
De scheepsdokter van de Itallaansche mail
boot „Victoria" heeft onlangs op een reis door
den Indischen Oceaan binnen veertien dagen
tUds vier patiënten moeten behandelen, die hij
niet eens gezien had. »-
Eerst werd langs telegraflschen weg zijn me
disch advies ingewonnen over een collega van
een Engelsche boot, die aan hartzwakte Jeéd
en in de Roode Zee ernstig te IMden had van
de hitte. Den volgenden dag was de toestand
van den scheepsdokter aanzienlijk verbeterd.
Eenlge dagen later vroeg een andere Engel
sche boot aanwMzingen voor de behandeling
van een stoker, wiens temperatuur In een
koortsaanval tot 42 graden was geloopen. Een
derde Engelsche boot riep zMn hulp in voor
een matroos, die In een ruim was gevallen en
ernstig gewond werd. Tenslotte was het een
landgenoot op de Itallaansche boot .Mar
Glanco”, die geholpen moest worden, nX een
matroos, die zyn been had gebroken.
het kleine
„En Ik zou ze met het grootste genoegen
aannemen.zei ik. „Zelfs het genot, weer eens
in een werkelMk bed te liggen, wordt na en
kele dagen vermoeiend."
„Ik vrees, dat u niet vee! vrMheid zult kun
nen verwachten, zoolang u onze gast bent”,
zei hM, achterover leunend tegen het venster,
.zelfs des nachts. Ik denk dat Sonja u wel
van de waarschuwing van gisteravond heeft
verteld."
,Jaik had graag bM dat onderhoud te
genwoordig willen zMn.”
„Het was hoogst interessant. Te oordeelen
naar hetgeen de man vertelde,
zelden gevangenen erger gemist dan
Volgens mededeellngen van de Amerlkaan-
sche berglngsmaatschappM, moet de uitgebran
de „Morro Castle” als totaal verloren beschouwd
worden. Alle dekken zMn totaal verwoest door
de verschillende branden en explosies, en ook
de romp Is overal zwaar beschadigd, zoodat voor
de reparatie van het schip een grooter bedrag
noodig zou zMn als de veroekerlngssom van
560.000 pond sterling.
De verklaring van „totaal verloren” heeft
in Engelsche verzekeringskringen groote ont
stemming verwerkt, daar ook een tweede ver
zekering op totaal verlies van het schip tot een
bedrag van 280.000 pond sterling afgesloten is,
waarvan evenals van de andere verzekering een
groot aandeel op de Engelsche markt Is onder
gebracht. Vandaar, dat men In Londen de ver
handelingen omtrent de oorzaken van den brand
met groote belangstelling volgt, daar men aan
neemt. dat er brandstichting In het spel is en
uit het resultaat van het Amerikaansche on
derzoek een vlngerwMzlng hoopt te vinden
voor het feit, wie dan als brandstichter In
aanmerking komt. Het schip zal hoogstwaar-
schMnJMk niet weggesleept worden, daar de
kosten veel hooger zouden zMn als de opbrengst
van het wrak dat overgebleven is.
•sssesiszMseeeeetsi
foto van je zou hebben voor het geval Ik je
niet meer zou terugzien. Annie, magik.
kan Ik.... wil je m'n vrouw worden?”
Het antwoord was niet duidelijk te hoorem
misschien kwam het door bet rulschen der gol
ven, misschien ook doordat ze te dicht bM ere
kaar stonden. Het Is echter een feit, dat ze
gearmd, langzaam, heel langzaam terug wan
delden.
Eensklaps bleef Heribert. staan.
„Dat is ook wat moois!” riep hM, „we hebben
heelemaal vergeten naar je sjaal te, zoeken."
Nu was het echter de beurt aan Annie oen
te blozen en haperend klonk het:
„O liefste.... Ik had m'n sjaal niet eens bM
me-
.Maar hoe kwam je er dan toe, me te ver
tellen. dat je ze kwijt was?"
„Och, domme jongen! BegrMp je dan niet,
dat ik o zoo graag wilde, dat je je zou ver
klaren? Ik begreep echter, dat je niet durfde
en daarom heb ik je een handje willen helpen.
Ik dacht, als we samen gaan zoeken en het is
daar stil en rustig, misschien dat hM dan den
moed heeft, me wat te zeggen.... en ik heb
juist gedacht.”
TT T *t scheelt er aan, juffrouw van Helm?"
yy vroeg Heribert Panks aan een knap
T meisje dat juist de stoep afkwam van
hun gezamenlMk pension aan zee. „U ziet er uit,
alsof u in moeilMkheden verkeert. Kan ik u
soms van dienst zMn?”
Heribert Panks, een knappe jonge man van
ongeveer. 30 jaar, was altMd bereid om z'n even-
mensch te helpen zooveel hM vermocht, vooral
nu het 't meisje betrof, dat In 't zelfde pen
sion als hM haar „weekend” doorbracht en
waarmee hM heel graag nadere betrekkingen
wenschte aan te knoopen. Zoo flink als Heri
bert echter was als zakenman, zoo stuntelig
voelde hM zich In de nabMheld van Annie van
Helm.
.Heel graag. mMnheer Panks,” antwoordde
het jonge meisje. „U moet weten, dat ik zoo
juist tot de ontdekking kom, dat ik m'n sjaal
aan het strand verloren heb. Ik was van mid
dag een wandeling gaan maken en ben toen op
het strand In een of anderen kuil wat gaan
zitten rusten en bM m'n vertrek moet ik m'n
sjaal hebben vergeten en laten liggen. Mis
schien wilt u mee terug gaan om te zoeken,
't Was nog een geschenk van m'n moeder;
daarom stel ik er des te meer prijs op om ze
terug te hebben.”
„Afgesproken,” zei Heribert. „Ik zal u helpen,
maar dan moet u mij m’n gang laten gaan. Ik
werk altMd volgens m'n eigen systeem Of u
nu al mee terug gaat, dient nergens toe, want
u kunt zich toch niet meer herinneren in wel
ken kuil u gezeten hebt, is 't wel?”
„Neen.... dat denk ik ook niet," kwam het
aarzelend van Annie's lippen.
„Daarom; dat zou 't zelfde zMn als t zoeken
naar de bekende naald. Over een uurtje ben
ik terug en zal u zeggen, in welken kuil u zoo-
wat geweest bent.”
Ongeloovig keek ze hem aan, doch zonder
verder nog Iets te zeggen, lichtte hM z'n hoed
en was met enkele sprongen de stoep af.
Opgewekt liep hM verder, reeds bM voorbaat
verheugd over het resultaat dat hM zou behalen
en waardoor hM In de achting van Annie van
Helm zou stijgen.
Nog geen uur later stond Heribert met een
tevreden glimlach op z’n gezicht tegenover An
nie van Helm in de conversatle-zaal van 1
pension.
„Als u mee wilt gaan, juffrouw van Helm,
zullen we g^iuw genoeg uw sjaal gevonden heb
ben,” verzekerde Heribert, vergenoegd.
In gedachten verdiept, liep Annie naast haar
begeleider voort, die haar heimelMk gadesloeg,
en zich afvroeg of hM nu den moed zou heb
ben, tot haar de beslissende vraag te richten.
Morgen moest hM weer terug naar de stad en
dan zou misschien z'n kans verkeken zMn. Na
engeveer een kwartier geloopen te hebben,
hield Heribert op, wees op een zandhoop en zei
tot de verbaasde Annie:
,3Her hebt u van middag gerust
moet dus ergens uw sjaal zMn."
„Nukwam het aarzelend, „dat zou Ik
heusch zoo zeker niet durven beweren, want..”
„Maar Ik kan het u bewezen,” verklaarde
Heribert. „Hoe? Dat is heel eenvoudig.”
Na deze woorden haalde hM een foto te voor-
schMn. welke hM aan de verbaasde Annie liet
zien. Tot haar groote verwondering zag zM zich
zelf, slapend In den kuil waarvoor ze stonden,
i „MMnheer Panks!” riep ze, een beetje scherp
i en ontevreden, „u fotografeerde mM.
lag te slapen?”
i „Ik.... ik....” stotterde Heribert
kleur als een schooljongen, die z'n
ik vernam, dat uw sjaal verloren had, ben ik
direct naar een fotograaf gegaan om de foto
te laten ontwikkelen, en hoopte u van dienst te
kunnen zMn. Annie, ik wilde je al eerder wat
vragen, maar durfde niet. Het is hier zoo rus
tig en het IMkt
wel of de onaf
zienbare zee me
moed geeft. Mér-
gen ga ik weer
weg. Ik was dol-
bUJ. dat Ik als
herinnering ren
pad der Goddelijke Wijsheid gaan de
Waarheid en de Liefde immer met gelijke
schreden. Het Eucharistisch Rijk van Je
zus heeft in den loop der geschiedenis
stralende sporen achtergelaten. Liturgie
en kunst, grootsche monumenten, histori
sche daden, Eucharistische wonderen, tee-
kenen derf voortgang van Zijn weg. Maar
dit alles is slechts het bloeiende grastapijt,
dat den bodem bedekt. De Schat is verbor
gen en men moet hem zoeken in het gra
nieten inwendige der Waarheid, waaruit
de volheid der Liefde springt. De rots der
Waarheid spMjtende, vindt de ziel den toe
gang tot de Liefde. Eenmaal door die Lief
de getroffen, brandt zjj van ongeduld, dat
Christus in haar het Rijk van Zfjn Liefde
vestigen zal en voelt zij zich doordrongen
van apostolisch vuur om de grenzen
Kerk uit te zetten. Het Sacrament
zal het Rijk van Jezus vergrooten
langs de geheim volle keten der geestelijke
wereld, door de wijdsche ruimte der Kerk,
door de grenzenlooae uitstrekking der Eeu
wigheid.
Hierop doet ons de vlammende Liefde,
die God in uw hart gelegd heeft, maar
meer nog de Liefde, die als een brandend
vuur uit de Eucharistie ontspringt, hopen.
Heden zal Jezus niet weigeren, zooals
aan den oever van het meer Genesareth.
den scepter van het Koningschap te aan
vaarden. WM willen Hem geen Koning
schap geven dat Hem niet behoort. Hij zal
onze bede, onze stem verhooren en heer-
schen in alle zielen over de gansche
Aardeen Zijn Rijk zal geen einde
hebben.
Nadat de Kardinaal-Legaat zijn predica-
tie beëindigd had, klonk de juichkreet:
„Leve het H. Sacrament
En vóórt jubelde de menigte voort:
..Leve de H. Eucharistie!” „Leve de
Paus!” ,Xeve de Kardinaal-Legaat!”
In een Spaansche feesthymne wordt ver
volgens op ontroerende wijze de lof van het
H. Sacrament bezongen.
Het H. Misoffer wordt voortgezet. Na het
Offertorium zet het koor een hymne in.
begeleid met orgel en door de harmonie van
het politiecorps-
Dan nadert het hoogtepunt van de ver
heven plechtigheid, de H. Consecratie; de
militaire macht brengt den eere-groet;
eerbiedig knielt de menigte neer: één ein-
delooze deining!
Daar klinken en een huivering vaart
door de knielende menigte de woorden,
die het Wonder werken....
Dan volgt de H. Communie, het laatste
Evangelie; het slot is gekomen, maar nu
wacht de menigte nog de heerlijkste, de
blMdste verrassing; alle loudspeakers ver-
Vervolg van pag. 1)
Het komt mij voor, dat de Heer het ge-
neim van de eenheid der Kerk juist in de
rede en het gebed van het laatste avond
maal maar dan ooit te voren in het licht
heeft willen stellen, om daardoor aan te
dulden, dat die eenheid haar oorsprong
heeft in het geheim der Eucharistie. De
Eucharistische geheimen van geloof en
liefde worden aldus als het ware het hart
der Kérk, waaruit door het gansche lichaam
het leven van Haar Goddelljken Koning
gloeit.
Het is daarom, dat God, toen Hij aan
een Paus het Goddelijk plan ingaf alles
te herstellen in Christus, hem tevens ingaf,
vooral het Eucharistisch leven te bevorde
ren, door de zielen uit te noodigen tot een
veelvuldiger deelnemen aan den Godde
lljken Maaltijd.
Wanneer wM het Rijk Gods beschou
wen als synoniem van het Eeuwige
Leven, zou het op het eerste
schijnen, dat de Eucharistie, daarmede
niet zoo een nauwen samenhang heeft. De
Eucharistie is immers de Teerspijze van
den pelgrim op aarde terwijl het Eeuwige
leven het einde van zijn groote reis is. De
Eucharistie is een mysterie van geloof,
terwijl het Eeuwig Leven de mysterie van
zalig aanschouwen is.
De Eucharistie is een mysterie der God
delijke Vernedering, maar het Eeuwig
Leven is een mysterie van Gods Eeuwige
Heerlijkheid.
Is het waar, ook in deze gestalte van het
Rijk, dat de Eucharistie een instrument
van Jesus* Koningschap is? Steunende op
het woord van het Evangelie. „Wie dit
Brood eet, zal Leven in Eeuwigheid”, leeren
de theologen, dat de Eucharistie het zaad
verrijzenis van het Eeuwig leven is,
wil zeggen: het zaad van het RMks
Gods in eeuwige gestalte. Door haar kracht
gaat het leven des geloofs over in een
leven van aanschouwing. De pelgrim be
reikt zijn vaderland en degenen, die ge
deeld hebben in Christus' vernedering,
deelen nu in zMn onvergankelijke glorie.
Daarenboven kunnen wij zeggen, dat de
Eucharistie reeds een voorsmaak is van het
hemelsche leven.
De dood, het oogenbllk van onzen over-
gang, zal slechts den sluiter verscheuren en
ons open en klaar toonen, wat wij reeds
hielden, wat wij in zekeren zin reeds zagen
in bet
ongeduld
Kortgeleden verloor het stedelMk gymnasium
van Boedapest in prof. Lajos Maroth een
leeraar, die wellicht zMns gelMke nergens vindt-
In de werkkamer van den overledene vond
men een nauwkeurige registratie over al zMn
leerlingen, gedurende de 47 jaar, dat hM zMn
ambt uitoefende. De naam van leder afsonder-
IMk was voorzien van een blographle en een
odophotographie en bevatte nauwkeurig de le
vensdaden en voornaamste gebeurtenissen In
het leven van den betreffende student, niet
alleen gedurende den schooltMd, maar ook van
de latere jaren. Voor een kast met de biogra-
phieën van 470 leerlingen, die In den wereld
oorlog gevallen waren, brandde voortdurend een
lamp en de professor zelf vernieuwde lederen
dag de bloemen tot aandenken van de doo-
den. Onder de namen van zMn vroegere leer
lingen leest men ook die van den berechten
avonturier Lincoln Trebitsch. ZMn leeraar
schreef van hem: „Lincoln Trebitsch aal een
maal een beroemd journalist of romancier wor
den, want hM liegt er op los met een onbe
kommerdheid. fantasie en zekerheid als Ik nog
nooit ondervonden heb."
Nadat hM gehoord had dat Trebitsch afge
vaardigde van het Engelsche Parlement ge
worden was, voegde hM aan de blographle toe:
,HU meent met het lot te spelen, terwMl dit
toch slechts met hem speelt.”
„Ik zal u de kleeren en wat papier en Inkt
laten brengen.”
Na drie jaren arbeid in de steengroeven,
soms onderbroken door een korten tMd van
postzakken-naalen, was de gedachte, tot aan
genaam werk terug te keeren. mM wonderlMk
aangenaam. Gedurende het half uur, dat ver
liep voor Sonja met mMn kleeren kwam, tag
ik In bed Mverig enkele punten In verband met
de taak, die mM wachtte, uit te werken. Dik-
wUls had ik de lange, eenzame uren In mMn
cel op dezelfde wMze talrMke cMfers en details
uitgewerkt op mMn gevangenisbord; de meeste
had ik echter slechts vaag kunnen onthouden,
daar het een van de verstandige regels van ons
vroolMk gevangenisstelsel Is. aan geen veroor
deelde toe te staan. blMvende aanteekenlngen
te maken, die voor hem na zMn ontslag van
waarde zouden kunnen zMn.
Het was dus hoogstwaarschMnlMk. dat ik den
eersten tMd druk werk sou hebben, maar niet
voor ik mM in Savsroff’s kleeren had gesto
ken, die mM uitstekend pasten, en aan tafel
zat met een stapel kladpapier voor mM. drong
het geheel tot mM door, welk een langdurige
taak Ik op mM genomen had.
heeft men
Het
schMnt, dat meer dan zeventig man hier in
de buurt naar u zoeken.”
„Ik veroorzaak toch elgenlük
moeite.”
„Och.... aan ons In elk geval niet.
spMt me alleen, dat we uw verblMf hier
wat aangenamer kunnen maken."
HM opende zMn koker en nam een cigarette.
„Over het algemeen zal de tMd u echtei
niet zoo heel tang vallen. In de eerste plaats
hebben we de verandering in uw ulterlMk aan
tc brengen Ik hoop daarmee overmorgen ta
beginnen en dan heb ik een IMst noodig
met de opgave van alles, wat u voor uw proef
nemingen noodig hebt. Het zou misschien het
beste zMn, als u een teekenlng van de werk
plaats In kwestie kon maken, geheel zooals
u die ingericht wenscht te hebben. U zou daar-
drle weken zullen wM er wel In geslaagd zMn,
u te verschaTfen wat u noodig hebt en de
eerste opwinding over uw ontsnapping is dan
ook voorbM De Daily Mail zal dan wel genoeg
van u hebben, al zal dat dan ook niet bet
geval zMn met de politie.”
HM zweeg en tikte de asch van zMn slgaret-
te af.
„NatuurlMk zult u In Londen uiterst voor
zichtig moeten zMn. Ik zal u zoo veranderen,
dat het Iedereen onmogelMk zal zMn u te her
kennen. Maar u loopt altMd het gevaar, dat
iemand uw stem zal herkennen.”
„Ook die is tot op zekere hoogte te veran-
zei ik. „Overigens is het niet waar-
schMnlMk. dat ik iemand zal ontmoeten, die
mM goed kent. Ik wensch alleen mM twee of
drie avonden goed te vermaken en het West
End is groot genoeg, wat dat betreft."
Na een oogenbllk voegde Ik er onverschil
lig aan toe:
..Msar wanneer u werkelMk meent, dat het
gevaar te groot is, dan zou ik mMn plannen
kunnen opgeven.”
Het was brutaal gezegd, maar het behaalde
het succes, dat ik er van verwachtte.
twMfel, die misschien bM McMurtrie had
staan, was nu blMkbaar verdwenen.
„Ik denk, dat u des te beter zult werken na
een kleine vacantle. En ik ben er van over
tuigd, dat u verstandig genoeg bent, elke moei-
IMkheld te vermMden.”
HM ging naar de deur, waar UM nog even
-H- (nsevolm de verzekerinxsvoorwaanlen tegen 9/1/1/1 b« levenslange nheele ongeschiktheid U>t werken door f TC/l bU een ongeval met f bM verlies van een hand f 1 OC JM verlies van een f tQ bM een breuk van f bq yerllss van *n
^ongevallen vuzekerd voor een der vcSgenae ultkeeringen f sjCrCrCFe" verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodelMken afloop f ^Ot/e een voet of een oog T z luim of wljavlnger J «JVe been of arm f „We anderen vinger
„Zeker! Ik zal blM zMn wat te doen te heb
ben.”
„En ik denk niet, dat u het ons kwalMk
zult nemen, dat wM niet alles even weelderig
kunnen Inrichten. WM moeten een zoo een
zaam mogelMke plaats vinden en dat zal waar-
schMnlMk meebrengen, dat u hoofdzakelMk van
geconserveerd eten zult moeten gebruik ma
ken. Over het algemeen zult u zich wat moe
ten schikken.”
„Daar geef Ik weinig om,” antwoordde Ik.
„Na Prlncetown zal het mM niet moellMk val
len te schikken.”
„Wanneer u mM maar alles verschaffen kunt
voor mMn werk, dan zal Ik het u over de rest
niet lastig maken.”
HM knikte voldaan.
„Tusschen twee haakjes.” zei hM. „ik denk,
dat u. voor u in de gevangenis kwam, geen
snor of baard gedragen hebt?”
„Alleen bM een amateur-tooneelvoorstel-
llngen toen viel de snor nog af.”
,JDat alleen al zal een groote verandering
in uw ulterlMk teweegbrengen. Ik ben benieuwd
hoelang het zal duren eer uw baard tang ge
noeg la.”
Ik streek met mMn hand over mMn gezicht,
dat reeds met een dichten stoppelbaard van
een hal ven centimeter bedekt was en zei:
„Als het zoo voort gaat, nog een week, denk
ik."
McMurtrie glimlachte.
„Een week plus veertien dagen zal er dichter
bM zMn." zei hM. terwMl hM opstond. „Dat zal
s.-s-aa-sfrtniiisi'i Tn
zouden dragen.
Welk een volheid van vrede voelt de ziel,
wanneer zij met doordringende gedachten
de harmonie tusschen het Rijk van Chris
tus en het Sacrament van Zijn Liefde
bloot legt. Alles is Liefde; heerschen is
Liefde; de Eucharistie is Liefde. Op het
kondigen het: De Paus zal spreken; nog
enkele minuten, jiog enkele seconden en de
stem van Christus' Plaatsvervanger zal
spreken.
Silencia! Stlencla! wordt er geroepen
en gefluisterd.
SUlte! SUlte!
Daar klinkt de stem van den directeur
van het VaUcaansche radio-station door
den aether en hunkerend van ongeduld ver
neemt de menigte, dat de H. Vader zoo
aanstonds spreken zal tot het Congres en
ZMn zegen zal schenken....
