Schiller
<Ket wmïooL van den dag
en zijn omgeving
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
TIP
VAN
BOOTZ
ZIJN SAMENWERKING
I
MET GOETHE
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
Alle abonné’s
DINSDAG 16 OCTOBER 1934
s
Friedrich v. Schiller
Luipaarden-terreur
Mussolini en maximum
snelheid
Geschenk aan Napoleon
Een zeer gevoelige
natuur
Losloopende honden in
Bombay
De gevolgen van een
weddenschap
DOOR
VICTOR
BRIDGES
De prinsen Mdivani
voor het gerecht
1
Schiller maakte, alt hij bezig wat
te dichten, den indruk aan een
zeer wilde razerny ten
prooi te zyn
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
N
o
G
VAN OLDENBURG ERMKE
wijzen!» die hij liever nooit meer
Wat men openlijk.niet ziet!
veroordeeld.
1$
looze
operatie.
Daarna
zult
u
(Wordt vervolgd)
de spelen, welke
het
een
den geworden. Hij had mij om vergeving ge
vraagd voor zijn gedrag en had er hevige spijt
van. Het bleek dat het hem ernst was en ik
Ook met zijn vrouw, Koewi Nak maakten wij
kennis en al spoedig konden we best met el-
Op zekeren dag trokken we er op uit. Skoe-
richln. zoo heette de Jager, bleek echter een
geweldige snoever, die zeker meer met zijn mond
door den jager uitgenoodigd om deel te nemen
aan een jachtpartij.
Gandhi verklaarde dat hij voornemens is zich
na de as. zitting van het Congres hieruit terug
te trekken, aangezien de leden van het Congres
zich tegen zijn voorstellen verzetten.
drie employé’s
ligd van spion-
actie, ter dood
Het gemeentebestuur van Bombay geeft jaar
lijks 900 pond sterling uit voor het vangen van
losloopende honden. Dit geschiedt needs sedert
1915 en toch zwerven er thans nog tienduizend
honden in de stad en twintigduizend in de om
geving. Jaarlijks worden ongeveer duizend ge
vallen van hondenbeten behandeld. Elk jaar
worden ongeveer tienduizend honden gedood,
maar in sommige wijken maakt men geen Jacht
op de dieren, uit godsdienstige overwegingen.
Het gemeentebestuur raamt thans op nieuwe
middelen om aan deze plaag een eind te maken
en men overweegt, om de honden op zijn minst
te muilkorven, teneinde hen minder gevaarlijk te
maken.
ut nu tentoonge-
im in het ..Palazzo
aan den zoon van
Rome”.
eiland verblijf houden. Harrison en ik hadden
vriendschap gesloten met een Russischen ja
ger die naast het blokhuis woonde.
sloeg dan ook gauw toe.
Bij inspectie van de onderzeeboot bleek dat
een van de motoren duchtig moest worden na-
slotte hoorde ik iemand naar boven
komen en een oogenblik later stond McMurtrie
in de deuropening.
vrees dat ik u stoor in uw werk, zei
Een geschenk, dat een Engelsch officier eens
aan Napoleon gegeven heeft, wordt voor ?>et
eerst te Rome voor het publiek tentoongesteld.
Het is een Chlneesche lakdoos, ingelegd met
paarlemoer en het werd Napoleon aangeboden
door Mountstuart Elphinstone. een bekend
Britsch-Indisch administrateur, uit dank voor
het redden van het leven van zijn broer, kapi
tein Elphinstone. Vlak voor den slag bij Water
loo werd de kapitein nJ. zwaar gewond gevan
gen genomen. Hoewel Napoleon zeer druk bezig
was om zijn krijgsplan uit te werken informeer
de hij toch met belangstelling naar de gezond
heid van den kapitein en zond zjjn besten chi
rurg om hem te helpen. Hierdoor redde hij diens
leven. Twee laren later, toen Napoleon naar 8L
d Mountstuart El
ite doos, die hij uit
Het proces tegen de beide prinsen Serge en
David Mdivani op grond van beweerde malver
saties by de Pacific Shore Oil Company, dat
voor het Hooggerechtshof behandeld zou worden,
is niet doorgegaan.
De openbare aanklager deed namelijk bij het
begin der zitting de onverwachte mededeellng.
dat alle door de aandeelhouders ingestelde vor
deringen waren, of spoedig zouden zjjn voldaan.
De advocaat der prinsen deelde mede, dat het
geheele bedrag waarover de vorderingen lie
pen, tot den laatsten cent gedeponeerd was bij
een trustee, in afwachting van den uitslag van
het proces.
Dezer dagen heeft de heer William White,
een vermogend hoedenfabrlkant, zich te Sout
hampton ingescheept met het doel een reis om
de wereld te maken uitsluitend te water. Hij
heeft met eenige vrienden een weddenschap
afgesloten, dat hij deze reis in veertig dagen
volbrengen zal. De reisroute is de volgende. Van
Southampton via de Middellandsche Zee, Suez-
Kanaal naar den Indischen Oceaan en via den
Stillen Oceaan en Panama-kanaal naar Europa
terug.
Het spreekt vanzelf, dat hij van tevoren de
scheepsverbindingen ter dege onderzocht heeft.
Zijn vrienden hebben insgelijks gedaan en men
kwam tot de slotsom, dat de vlugste verbindingen
toch nog 47 J.J dag voor deze wereldreis ver-
eischten. Allen verkeeren in dc grootste span
ning, hoe de ondernemlngslustlge mr. White
zijn weddenschap hoopt te winnen. Het spreekt
vanzelf, dat vliegtuigen, zelfs watervliegtuigen.1
voor deze reis verboden zijn. Zijn tegenpartij
heeft het volste vertrouwen in de fairheid van
mr. White. De eenige contróle, die men op hem
heeft, zijn de passagebiljetten en zijn paspoort,
hetwelk hjj in iedere havenstad laat afteeke-
nen. En zij, die mr. White kennen, weten dat
hij geen duimbreed van het waterpad zal af
wijken.
Al mijn losse aanteekeningen die kost
bare aanteekeningen, waaraan ik anderhalf
jaar was bezig geweest waren opgeborgen in
mijn safe in Victoria Street. Ik had er mij
niet verder om bekommerd, want voor iemand,
die ter dood veroordeeld is nemen andere din
gen een zekere mate van onbelangrijkheid aan.
Overigens wist ik, dat ofschoon ik George
van het bestaan er van verteld had nie
mand anders dan ikzelf ze weer in turnden
zou kunnen krijgen, daar ze achter een let
terslot waren weggesloten.
Thans zouden ze me echter van groot nut
IIIIIIIIIIIIIIIIU
ge geest van Schiller zweefde, men vergeve
mij deze geenszins, als profanatie, doch slechts
ter toelichting strekkende opmerking, bóven
het waschwater en dreef hem bijna in het
rivierwater.
Hölderlin, Lenau en Nietzsche eindigden hun
leven in waanzin. Kleist pleegde zelfmoord.
Doch Schiller redde zich in de filosofie, welke
eens smadelijk „das Hospital ftlr verungliiekte
Poeten" werd genoemd.
Heilzamer dan Kant’s systematisch optimis
me was hem echter de vriendschap van Goethe,
den bedachtzamen levenskunstenaar, die Wer-
ther zelfmoord liet plegen, maar zelf tot de
conclusie kwam, dat het leven ook met een ge
broken hart nog levenswaard genoeg blijft.
De houding tusschen Schiller en zichzelf
werd bijna een catastrofe. De verhouding tus
schen Schiller en Goethe werd een in de we
reld van de kunst zeldzame samenwerking van
twee groote geesten. Het loont de moeite juist
op dit punt van Schillers leven wat uitvoeriger
terug te komen.
„Ik
hij.
,,In het geheel niet,” antwoordde ik opge
wekt; ,4k ben juist klaar.” Na welke woor
den ik de vruchten van twee dagen werk be
gon te verzamelen en te rangschikken.
Hjj sloot de deur en kwam naar mij toe.
„Bedoelt u, dat u een volledige lijst klaar
hebt van alles wat u noodlg hebt?” vroeg hij,
een van de papieren opnemend.
„Alles In orde, behalve de teekening van de
huishoudster, die tegen den middag de kamer
kwam doen, zag of sprak ik niemand.
's Avonds nam ik een uur vrij om de Daily
Mail te lezen. Er stonden twee en een halve
kolom over mij in; het eerste gedeelte bestond
uit een grootsche, maar eenlgszlns onnauw
keurige beschrijving van mijn diefstal van de
fletg en de rest bevatte nog enkele bijzonder
heden over mijn misdaad en mijn ontsnap
ping. De titel luidde:
Benoit Labre was zoozeer zichzelf, dat hjj
Gods trouwste bedelaar wilde wezen.
Schiller was zoozeer buiten zichzelf, dat hij
zijn lichaam, als dat van een bedelaar, ver
waarloosde.
Het is duidelijk, dat we hier over den Jon
gen Schiller spreken, over den Sturm-und-
Drangler, den jongeling, die boven zich/?lf
uitvloog, zooals een vlinder uitvliegt boven zjjn
cocon.
Ooggetuigen weten te verhalen, dat Schiller,
als hij bezig was met dichten, den indruk
s razernij ten prooi
ieze ongebondenheid
Als wij spreken van een masker,
Dan begrijpen wij wel dit:
Dat er achter de bedekking
Altijd iets verborgen zit!
't Masker dient dan ook gewoonlijk
Voor den uiterlijken schijn,
Het verbergt zoo goed voor and'ren
Hoe de ware trekken zijn!
Maar al zitten wij er achter,
Zij ’t in letterlijken zin,
Er zit bovendien figuurlijk
Ook nog wel iets anders in!
Want niet slechts als 't carnaval is,
Siert het masker ons gelaat,
Ook voor andere genoegens
Schijnt het maskeren probaat!
In Turkije is het staatsplicht
't Is de wet, die er naar streeft.
Dat een ieder, groot en kleinen,
Daar zijn eigen masker heeft!
Alle mannen, vrouwen, kind’ren
Moeten voor het gas-festijn.
Dat men schijnbaar daar wil houden,
In ’t bezit van maskers zijn.
Want zoodra een nieuwe oorlog
Ons weer plotseling verrast,
Wordt ter eere der victorie
Heel het menschdom weg-gegast!
Eerst de sluier, nu het masker....
Want men zegt Turkije strijdt
Om zich deeg’lijk aan te passen
Bij den meer modernen tijd.'
Ja, wij praten wel van vrede,
In Genève en waar al niet?
Maar.... dit masker juist Verbergt
hier
was
maakte, aan een zeer wijde
te zijn. Hjj vond voor oei
geen .heilige banden” en het duurde lang, eer
een sterke vriendenhand hem zacht maar zeker
in zichzelf terug zou drijven.
Het ligt in de rede en behoeft ons niet te
verwonderen, dat zulk een dichter, die levend
droomt en droomend leeft, die zichzelf ver
deelt over de wereld in zichzelf en zichzelf In
de wereld zocht, het ligt voor de hand, dat
Schiller zich spiegelde in de spiegelgladde theo
rieën van Immanuel Kant, den kamergeleerde,
die leefde met de regelmaat van een klok en
in deze tot een paar vierkante meter Inge
perkte wereld en in dit tot een saai lesrooster
besnoeide leven zich de wereld en het leven
niet anders kon voorstellen, dan als een tot
optimisme stemmende symphonic van idealen.
De kraakzindelijke kamergeleerde, die de we
reld oprolt, als een landkaart, die het leven
inbindt in kalfsleer om het ieder oogenblik te
kunnen bestudeeren, de man, die zijn eigen
verstand uit zijn hersenpan licht om het eens
aandachtig te bezien, en Friedrich von Schiller,
de slordige dichter, die lederen morgen met de
spelden zijner idealen een nieuwe wereld tegen
den wand zijner fantasie prikt, zijn twee varia
ties van een eender lied, van het liedje van
verlangen naar een geluk, dat ze niet vonden
*ln zichzelf en niet vonden in de wereld.
Kant had de heele wereld noodlg om er zijn
van geluk verlaten ziel mee te stoffeeren. Schil
ler zond de hunkerende vogels van zjjn onge
stilde verlangens uit over de wereld zijner fan
tasie.
Schiller, de dweper, de zanger van heerlijk
hunkerende, naar geluk en schoonheid hun
kerende hymnen, die zichzelf vergat uit liefde
tot „de menschheid” en die de werkelijkheid
niet zag, verblind door het licht zijner Idealen,
vond in Kant s wetenschappelijke optimisme
zijn streven tot systeem geworden.
De dichter van „Don Carlos” en „die Rku-
ber” heeft eens op het punt gestaan in het
water te springen, dat hij, als middel tot rei
niging versmaadde. In dit gebruik en misbruik
van het water ligt de sleutel, welke ons den
toegang tot zjjn dichterlijk wezen ontsluit.
De dwepende, buiten zichzelf zwevende, in
een gedroomde ruimte zich verliezende, drifti-
oogenblik zagen we een geweldigen walrus op
het ijs liggen. Toen we het beest naderden, zet
te de Rus het eensklaps op een loopen, Harrison
volgde zijn voorbeeld. Ik keek eens om mij heen
of er soms ijsberen in de buurt waren, maar
niets was te bekennen.
terugkomst
den huis-
pel en borg hem weg. Zelfs veegde hij het stof
van zijn schoenen en kleeren. De documenten-
verbrandde hü en toen voelde hij zich heele-
maal veilig.
Niemand wist dat hü in relatie stond met
Varnoff. Nog minder dat hij hem vanavond
bezocht had. Er was geen enkele aanwijzing
dat hij de dader was. Den volgenden dag zou
het geval in de kranten staan, maar, zooals bij
zooveel misdaden, nooit zou men den dader
kunnen vinden. New-York was groot. Duizen
den menschen konden Varnoff gedood hebben.
Neen, de politie zou nooit vermoeden dat de
solide zakenman, Stephen Webster....
HU werd !n zijn
overpeinzingen
De Duce staat bekend als een zeer snel auto
rijder. Toen nij dezer dagen met zjjn auto van
Riccione naar Rome reed ter bijwoning van
een ministerraad, reed hU. daar hü zich eenlgs
zlns verlaat had. nog iets sneller dan gewoon-
lUk. HU gut zün motor vol gas en in de dor
pen, die hU passeerde, sprongen de voetgan
gers vol schrik opzU op het door het geheele
land bekende geluld van de signaalhoorn. Tot
zün groote verbazing vond Mussolini eenige
dagen later op zUn bureautafe! een bevel tot
betaling van honderd lire boete wegens over
treding van de maximumsnelheid. Een politie
agent had het 'nummer van zUn auto geno
teerd en plichtsgetrouw proces-verbaal opge
maakt. Zoo kwam het dus. dat een ambtelük
schruven verzonden werd aan den heer Minis
ter-president Benito Mussolini: U hebt op....
enz. enz.
De honderd lire heeft Mussolini nog denzelf-
den dag gegireerd en tevens heeft hU persoon
lijk een brief gezonden aan den commissaris
van politie, waarin hü hem verzocht zün straf
bare overtreding wegens dringende staatsaan-
gelegenheden wel te willen verontschuldigen.
NOG OP VRIJE VOETEN
NEIL LYNDON’S DRANG NAAR VRIJHEID
J-
Met een gevoel van genoegen zette ik mü
tot lezen. Het begon:
„Neil Lyndon, van wiens brutale ontsnap
ping uit Princetown wü een uitvoerig verslag
gaven in ons nummer van gisteravond, heeft
tot dusver met succes de gevangenisbewaar
ders van het spoor gebracht. Niet alleen is
hU nog in vrüheld, maar daar hü zich boven
dien een fiets en een stel andere kleeren heeft
weten te verschaffen door een verbUsterend
brutale inbraak, is het zelfs mogelük, dat hü
er in geslaagd is, zich geheel uit de onmlddel-
yjke omgeving te verwUderen.”
Deze eerste paragraaf werd gevolgd door een
volledige en levendige beschrijving van mün
inbraak in de garage. Daarna ging het verslag
over tot mün dramatisch verschUnen op de
flets zooals die door assistent Marshfield was
waargenomen. Volgens dezen heer was ik hem
in verschrikkelüke vaart voorbU gesneld, ter-
wUl ik hem een hand vol grind in het gezicht
had geworpen, waardoor hü tüdelük blind
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiiiiiiiiiliiiilllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiltiiiiiiitlIliiiiiHiiiö
kon zün. Maar als leugentje zou het dan toch
deze, voor leugentjes toch wel heel bUzondere,
verdienste hebben, dat het den weg baant naar
de waarheid.
Misschien denkt u, dat
vertellen, dat Schiller een pruik droeg.
Wie droeg er in Schiller’s tüd nu géén pruik?
Wellicht hunkeren er onder hen, die zich in
eens anders val snoodelUk verblijden, naar de
mededeellng, dat Friedrich von Schiller het
Her als water en de jenever als bier dronk.
Doch als dit waar was. maar het is niet
waar, zou dit geen klein, maar een groot
feit zün. Een man, die drinkt, die teveel drinkt.
Is alleen op het tooneel en in de bioscoop een
komische figuur. In het werkelUke lev^n staat
hU binnen een tragischer omlUstlng.
Neen, er was met Schiller iets anders gaan
de, iets, dat in dien tüd zonder badhuizen, niet
ontploffende geysers en vaste waschtafels nu
niet zoo heel onvergeeflijk behoeft te heeten.
Schiller was, om het maar dadelük en met 1
ronde woorden te zeggen, nogal onzindelijk.
Het begrip zindelUk nu is in den loop der
tijden langzaam maar zeker sterk gewüzigd.
Een middeleeuwsche jonkvrouw zong in een
Bedje haar geliefden ridder toe en prees het,
als een zijner meest bekoorlUkste eigenschap
pen, dat hü zoo zwart was, als kool.
In het derde deel van „de Kleine Johannes”
vinden we een echt Van Eedensche beschou
wing over de „zlndelükheld” van Bach en Mo-
■art, welke ook weinig aan duidelUkheid te
wenschen overlaat. WU zUn dan al weer eenige
eeuwen verder, maar toch waren dat ook geen
overzlndelUke lieden, al zal men in ‘hun tüd
daar wel anders over gedacht hebben.
Met Schiller echter is het een ander geval.
In zün tüd dacht men er niet anders over.
Het was zün tüd, die hem onzindelUk vond.
En hoe onzindelUk moet iemand wel zün ge
weest, die in onzindelUke tüden onaindelük
werd geheet en?!
Op de Karlschule haalde Schiller zich in alle
geval menig verwüt van onzlndelUkheid op den
hals, maar wü twüfelen er niet aan, dat hü
zich later hartstochtelük tot water, zeep en
borstel bekeerd heeft. We zullen het verder
over het feit, als feit, niet hebben, doch ons
veeleer bezinnen gaan op het feit, «Is sym
bool.
Zonder nu Schiller al dadelük in het verhe
ven gezelschap van de vuilste, Anaar ook hei
ligste van alle bedelaars, van Benoit Labre, te
willen brengen, overdrüven we toch niet, als
we beweren, dat Schiller's geringe zorg voor
het lichaam nog andere drijfveeren had, dan
watervrees alleen.
Schiller was een zeer gevoelige natuur en
beschikte (of beter: leed) aan een uiterst le
vendige fantasie. Dit gevoel en die fantasie
brachten hem buiten zichzelf. En als Schiller
buiten zichzelf was, wat konden hem dan zün
ongewasschen wangen schelen?!
Een simpele verklaring van een moeilük»
■aak.
geziene gast. HU was ongehuwd en dreef zaken
en had geheel en al met zün duister verleden
afgedaan.
Totdat hij op een kwaden dag een net-ge-
typten brief ontving van een zekeren meneer
Varnoff, een Rus, die dreigde zekere dingen uit
Stephens leven bekend te maken (en te be-
wüzen!) die hü liever nooit meer voor
voetlicht wilde brengen. Varnoff eisente
behoorlüke som gelds voor zün stilzwügen.
Webster schrok. Nooit had hü kunnen ver
moeden dat er iemand achter zün misdaden
gekomen kon zün, maar toen hü nader ken
nis maakte met den geslepen Rus, bleek dat
deze er heel veel van af wist.
Dagenlang pijnigde Webster zün hersens af,
om een middel te vinden om aan den afperser
te ontkomen. Hü begreep heel goed dat Var
noff niet met één bedrag tevreden zou wezen.
Daar was de Rus te handig en te sluw voor.
Natuurlük zou hü zün slachtoffer uitpersen
als een citroen, totdat er niet meer te halen
viel Ook stond het voor Webster als een paal
boven water, dat Varnoff zün bedreigingen ten
uitvoer zou brengen, als hü geen geld kreeg.
En de politie in de zaak mengen, was voor hem
zelf te gevaarlük.
Hü verkeerde inderdaad in een onaangename
positie. Korten tüd hield hü den afperser aan
het lijntje, maar eindelük begon dit den Rus
te vervelen. Hü tikte opnieuw een brief, waarin
hü Webster uitnoodigde bü hem te komen en
te betalen.
Het was de laatste waarschuwing. En Web
ster begreep dit. Maar tevens had hij besloten
de gelegenheid aan te grüpen en Varnoff uit
den weg te ruimen. Met büna duivelsche koel
bloedigheid zette hü zijn plan in elkaar en
gelukkig trof het zóó, dat zün huisknecht op
den bewusten avond naar de bioscoop wilde
gaan. Dat kwam prachtig gelegen.
Voordat de bediende vertrok, kwam hü nog
even op Stephen’s kamer, waar hü zün patroon
in een boek verdiept zag
„Ik kom u even vertellen dat alles klaar Is,
meneer,” zei de man. .Heeft u nog iets noodlg,
voordat ik uit ga?”
.Nee. Jones, dank je," antwoordde Webster.
,4e kunt gerust gaan. Veel plezier”.
Zoodra de huisknecht verdwenen was begon
Webster met de uitvoering van zün plan. Hü
trok een hoed diep in zün oogen, deed hand
schoenen aan en borg een knuppel onder zün
overjas. Toen liep hü, onopgemerkt, naar de
woning van Varnoff.
Hü wist dat de Rus heel alleen woonde en
wel in een drukke straat. NatuurUjk zou het
geen van die menschen opvallen, dat hü hier
een bezoek ging brengen. Varnoff ontving hem
in een soort werkkamer en dadelük begon
Webster tooneel te spelen.
Varnoff mocht geen argwaan krügen en daar
om deed Stephen alsof hü vreeseiljk in de rats
zat en doodsbang was voor den Rus.
Het is van weinig belang te weten wat er tü-
dens dit onderhoud gezegd werd. Genoeg zü.
dat Varnoff in de val liep, waarna Webster
hem onverhoeds neersloeg.
De Rus was onmiddellijk dood. Geen gerucht
was er gehoord. Stephen haalde diep adem en
doorzocht toen de laden van Vamoff's schrüf-
bureau. waarin hü inderdaad vele documenten
vond, die voor hem en andere menschen ge
vaarlük konden zün. Hü stak ze bü zich, ruim
de toen zorgvuldig elk spoor weg en ging naar
bula
Opnieuw ging hü alles na, reinigde den knup-
jjg ••••••••••••••••••••••••••••••••MMMMMMMMMM»!
gebruikelüke vraag doen: of meneer nog ieta
noodlg had?
Jones vond zün meester terug zooals hü hem
verlaten had. Neen, er was niets noodlg. Wel
te rusten, Jones!
Nu voelde Webster zich veiliger dan ooit.
Den volgenden morgen echter verschenen er
twee rechercheurs, die den heer Stephen Web
ster kwamen arresteeren op de beschuldiging
van moord op den Rus Varnoff!
O’Malone zweeg even en de toehoorders ke
ken hem met spanning aan. Toen vervolgde'hü
Ook deze misdaad was niet volmaakt. Het
was namelük zóó, dat Varnoff zeer kort gele
den een nieuw lint op zün schrijfmachine had
gezet en toen een der rechercheurs op de ge
dachte kwam te onderzoeken, kon hü woord
voor woord den brief lezen, dien de Rus had
geschreven aan Stephen Webster. Meer was er
niet noodlg.”
we nu zullen gaan
maar
Ml
opgeschrikt door i
vean I De kleine fout
knecht. Alvorens
naar bed te gaan
was. Met verwonderlüke handigheid en tegen
woordigheid van geest had hü zich echter tüdig
hersteld om mün achterwiel te doorboren, een
staaltje 'van schutterskunst, dat door de Daily
Mail „onder deze omstandigheden zeer ver-
dienstelük” genoemd werd.
Vanaf dit oogenblik scheen leder spoor van
mü verloren. Zoowel ikzelf als de fiets waren
volkomen in de ruimte verdwenen als Elias
en zün vurige wagen en niemand bleek in
staat te zün, een alles verklarende oplossing
te vinden.
Lyndon, zoo schreef het blad, was er mis
schien in geslaagd met de gestolen fiets Ply
mouth te bereiken en zich daar voedsel en on
derdak te verschaffen, waaraan hü roen stel
lig groote behoefte gehad moet hebben. Aan
den anderen kant is het mogelük, dat hü, uit
gehongerd en koud en waarschünhjk gewond,
ergens in een afgelegen bosch verborgen ligt,
grimmig besloten, liever om te komen dan zich
aan de gevangenlsmenschen over te geven.”
„Mogelük’’ was dit inderdaad, meer kan ik
van deze gissing naar de waarheid onmoge-
lük zeggen.
Wat mü echter in de geheele krant het
meest beviel, was het interview met George,
in de derde kolom. Het was heel kort, een
paragraaf van een regel of zes, getiteld: .De
heer Marwood en de ontsnapping", maar hoe
kort het ook was, ik genoot er inderdaad van.
Het luidde:
„In zün woning aan de Chelsea Embank
ment door onzen speclalen verslaggever ge
ïnterviewd bleek münbeer Marwood vol tegen
zin, eenige meening over de ontvluchting
geweest zün. Hoe helder de hoofdzaken mü ook
voor den geest stonden, begreep ik, dat ik
heel wat vroeger werk opnieuw te doen zou
hebben, eer ik de geheele lüst van wat ik noo-
dig had voor McMurtrie zou kunnen samen
stellen.
Dien middag en den gèheelen volgenden
dag was ik er mee bezig. Er was weinig, dat
mü stoorde, want behalve Sonja, die mü mün
maaltijden bracht en de oude, doofstomme
leekedichterde reeds de goede De Genestet.
Doch met „Schiller en zichzelf” is het een
ander, is het een büzonder geval. En om dit
geval duidelük te maken behoeven we ons nog
niet eens tot de fantastische gruwelen van een
Robert Stevenson ter wenden, die in zün „Mr.
Jekyll and dr. Hyde” de theorie der persoons-
Ik wil niet beweren, dat er geen volmaakte
misdaden bestaan,” zei detective O’Malone,
terwül hü den brand in zün püp stak en
den kring van toehoorders rondkeek „maar
evenmin als al mün collega’s, heb ik er ooit
een meegemaakt. Daar heb je nou büvoorbeeld
het geval-Webster. Dat was een eenvoudige
misdaad, die, om het zoo eens te zeggen, tot
in de puntjes verzorgd was. Toch werd de
moordenaar, Stephen Webster, in verrassend
korten tüd gearresteerd Als het jullie interes
seert, zal Ik er wat meer van vertellen.
Stephen Webster was een man van ongeveer
vüf en dertig jaar, die op allerlei onwettige
manieren een flink fortuin bijeengegaard had,
zonder ook maar een enkele maal met de justi
tie in aanraking te komen. Integendeel zelfs,
hü stond als eerlük en solide bekend en was
in de gegoede New-Yorksche kringen een graag-
len lach, wanneer hü las over mün diefstal
van de fiets en mün woesten ren van den
heuvel langs den kwaker. Hü had altüd
zoo’n vertrouwen in mü. die Tommy en
ik was er zeker van, dat slechts het bericht
van mün gevangenneming zün geloof in de
mogelükheid, om dezen toestand te overleven,
zou schokken.
Het was een aangenaam gevoel, te «eten
dat wat ook de rest van de wereld denken
mocht deze beiden tenminste mün ont
vluchting zouden volgen met de hartstochte-
Ujke hoop, dat ik bet volhouden zou.
Jekyll and dr. Hyde” de theorie der persoons
verdubbeling in een treffend en goedgeschreven
gruwelverhaal ontwikkelt.
Er is aan Schiller niets gruwelüks. .Hü was
alleen maar een man, een dichter, een jonge
dichter, die zichzelf zoo weinig zocht, dat hü
■ichzelf verloor.
En de zaken ziende in dit licht, kunnen we
over Schiller en zichzelf spreken zonder aan
*1 to groote aanstellerü schuldig te staan.
Er is in het leven van den befaamden, Duit-
•ehen tooneel- en ballade-dichter een feit, dat
om zün eenlgszlns onsmakelüken aard en
«chünbaar onbeduidend karakter niet zoo fel
belicht werd, als het wel verdiende.
Kleinigheden zün vaak de sporen op den
weg naar een groote ontdekking, gelük ons
trouwens iedere detective-story overtuigend
leert.
Wü zouden ook dat kleine feitje wel verzwe
gen hebben, als het maar niet zoo keurig in
dit, ons kraampje te pas kwam. Ja, zoo onbe
duidend is dit feitje, dat het best een leugentje
en dan nog wel een heel onschadelük leugentje
en beschouwing over een mensch en zich
zelf zou in ieder ander, dan Juist dit ge
val, lichtelük dwaas mogen heeten en ge
tuigen van een voos en armzalig verlangen om
origineel te zün. Iemand is zichzelf of hü is
■ichzelf niet en in het laatste geval doet men
beter met over hem te zwügen.
„Wees Uzelf,” zei ’k tot iemand,
maar hü kon niet. Hü was niemand,"
CALCUTTA. 10 Oct. (Reuter). In den staat
Garhwal (Brttsch-Indië) oefenen twee lui
paarden ’n ware terreur uit onder de bevolking.
Nabü Karnprayag werden zes menschen door
een der beesten gedood, terwül het tweede
exemplaar nabü Lansdowne zes kinderen en
een vrouw doodde, terwül nog verscheidene an
dere kinderen werden verwond.
De pogingen om de roofdieren te vangen zün
tot dusver zonder resultaat gebleven,^-
met zekere belangstelling.
„Ik zal eerst maar den vorm van uw
neus veranderen. Het is werkelük een pün-
een enkele injectie met
heeto parafflnewas onder de huid.
enkele uren volkomen rust moeten
houden, opdat de was in de vereischte Vorm
kan hard worden.”
„En de behandeling met X-stralen?”
Hü haalde zün schouders op.
„Ook dat is hoogst eenvoudig. Het komt
er slechts op aan, alles af to sluiten, behalve
de plaats, die wü willen blootstellen. Men
gebruikt daarvoor een speciaal geprepareerd
soort lood. Er is in bet geheel geen gevaar
bü."
Ik dacht eerst, dat hü opzettelük beide
operaties verkleinde. Maar het bleek, dat hü
niets dan de waarheid had gezegd. Den. vol
genden morgen om tien uur kwam hü mün
kamer binnen, gevolgd door Sonja, die hem
helpen zou en die een Primus-toestel en een
klein zwart étui droeg.
loods. Maar die kan ik in een uur maken."
„Uitstekend!” riep hü uit. ,Jk zie wel,
dat er niet veel tüd verloren zal gaan, wanneer
wü eenmaal kunnen beginnen,”
Hü legde het papier neer.
.Morgen denk ik de eerste kleine operatie
te beproeven.” ging hü voort, .Havaroff heeft
alles meegebracht, wat ik noodlg heb en ik
denk, dat alles in enkele dagen zal afgeloopen
zün."
..Met welk deel gaat u beginnen?” vroeg ik
uiiiziiiiiiiiiii HET MASKER
M
uit te spreken. Het heele geval, zei hü, stuit
mü natuurlük tegen de borst. Ik hoop slechts
dat de ongelukkige gevangen genomen zal
zün, eer hü door ellende gedwongen wordt
zich te vertoonen of voor hü gelegenheid vindt,
opnieuw diefstal of geweld te plegen.
Wat deze hoop betreft, ik twijfelde er niet
aan, of George sprak hier van ganscher harte
de waarheid. Zoolang ik in vrüLeid was,
zou hü dag en nacht door een neftlgen en
Pünlüken angst worden verteerd. Qngetwü-
feld werd hü gekweld door de gedachte, dat
ik hoofdzake hjk losgebroken was met het
doel, onze oude relatie te hernieuwen en de
gedachte, dat ik misschien in dit doel zou
slagen, moet hem ten zeerste gehinderd heb
ben. Het maakte mü vroolük, te bedenken,
dat hü. wat er later ook mocht gebeuren,
nog tenminste drie weken in dezen knagenden
angst zou worden gelaten. Daarna zou ik
misschien in staat zün, hem er van te bevrü-
den.
Er waren anderen, die de Mail met even
groote belangstelling (hoewel van andere
soort!) zouden lezen. Ik trachtte mü voor te
stellen, weilke uitwerking het nieuws van
mün ontvluchting op Joyce zeu hebben ge
had. Ondanks mün cynische uiting van dien
ochtend, wist ik heel goed, dat er geen trou-
wfr en eerlüker meisjeshart bestond en dat
de onzekerheid over mün lot haar op dit
oogenblik büna wanhopig maken zou.
En dan Tommy Morrison! Deze sou echter
zoo beangst niet zün als Joyce. Ik kon mü
hem voorstellen, zooals hü zich op zün knieën
zog slaan en lachen zou met zün vollen, gul-
op dit'blad zün Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door 'JCfl bü een ongeval met bü verlies van een hand 1 oü verlies van een Cf} bjj een breuk van jtf} bü verlies van "n
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen wt/l/lZ* verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen f f doodeljjken afloop een voet of een oog r a^O*"dulm of wüsvlnger s OCZ»"been of arm f anderen vinger
Juist om zes uur in den avond van den
volgenden dag keerde Savaroff terug. Ik hoorde
den auto tot voor het huis rijden en een ge
luid van voetstappen volgde; toen werd de
deur toegeworpen. Een stilte van ongeveer 30
minuten volgde, waarin mün gastheeren waar-
schünlük overlegden in een der benedenka
mers.
Ten
Indië meegebracht had.
de doos bevatte.
Met Harrison was ik intusschen beste vrien-
gekeken en voorloopig moesten we