Schiller <Ket wmïooL van den dag en zijn omgeving PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND TIP VAN BOOTZ ZIJN SAMENWERKING I MET GOETHE NEII LYNDON ONTSNAPT Alle abonné’s DINSDAG 16 OCTOBER 1934 s Friedrich v. Schiller Luipaarden-terreur Mussolini en maximum snelheid Geschenk aan Napoleon Een zeer gevoelige natuur Losloopende honden in Bombay De gevolgen van een weddenschap DOOR VICTOR BRIDGES De prinsen Mdivani voor het gerecht 1 Schiller maakte, alt hij bezig wat te dichten, den indruk aan een zeer wilde razerny ten prooi te zyn AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL N o G VAN OLDENBURG ERMKE wijzen!» die hij liever nooit meer Wat men openlijk.niet ziet! veroordeeld. 1$ looze operatie. Daarna zult u (Wordt vervolgd) de spelen, welke het een den geworden. Hij had mij om vergeving ge vraagd voor zijn gedrag en had er hevige spijt van. Het bleek dat het hem ernst was en ik Ook met zijn vrouw, Koewi Nak maakten wij kennis en al spoedig konden we best met el- Op zekeren dag trokken we er op uit. Skoe- richln. zoo heette de Jager, bleek echter een geweldige snoever, die zeker meer met zijn mond door den jager uitgenoodigd om deel te nemen aan een jachtpartij. Gandhi verklaarde dat hij voornemens is zich na de as. zitting van het Congres hieruit terug te trekken, aangezien de leden van het Congres zich tegen zijn voorstellen verzetten. drie employé’s ligd van spion- actie, ter dood Het gemeentebestuur van Bombay geeft jaar lijks 900 pond sterling uit voor het vangen van losloopende honden. Dit geschiedt needs sedert 1915 en toch zwerven er thans nog tienduizend honden in de stad en twintigduizend in de om geving. Jaarlijks worden ongeveer duizend ge vallen van hondenbeten behandeld. Elk jaar worden ongeveer tienduizend honden gedood, maar in sommige wijken maakt men geen Jacht op de dieren, uit godsdienstige overwegingen. Het gemeentebestuur raamt thans op nieuwe middelen om aan deze plaag een eind te maken en men overweegt, om de honden op zijn minst te muilkorven, teneinde hen minder gevaarlijk te maken. ut nu tentoonge- im in het ..Palazzo aan den zoon van Rome”. eiland verblijf houden. Harrison en ik hadden vriendschap gesloten met een Russischen ja ger die naast het blokhuis woonde. sloeg dan ook gauw toe. Bij inspectie van de onderzeeboot bleek dat een van de motoren duchtig moest worden na- slotte hoorde ik iemand naar boven komen en een oogenblik later stond McMurtrie in de deuropening. vrees dat ik u stoor in uw werk, zei Een geschenk, dat een Engelsch officier eens aan Napoleon gegeven heeft, wordt voor ?>et eerst te Rome voor het publiek tentoongesteld. Het is een Chlneesche lakdoos, ingelegd met paarlemoer en het werd Napoleon aangeboden door Mountstuart Elphinstone. een bekend Britsch-Indisch administrateur, uit dank voor het redden van het leven van zijn broer, kapi tein Elphinstone. Vlak voor den slag bij Water loo werd de kapitein nJ. zwaar gewond gevan gen genomen. Hoewel Napoleon zeer druk bezig was om zijn krijgsplan uit te werken informeer de hij toch met belangstelling naar de gezond heid van den kapitein en zond zjjn besten chi rurg om hem te helpen. Hierdoor redde hij diens leven. Twee laren later, toen Napoleon naar 8L d Mountstuart El ite doos, die hij uit Het proces tegen de beide prinsen Serge en David Mdivani op grond van beweerde malver saties by de Pacific Shore Oil Company, dat voor het Hooggerechtshof behandeld zou worden, is niet doorgegaan. De openbare aanklager deed namelijk bij het begin der zitting de onverwachte mededeellng. dat alle door de aandeelhouders ingestelde vor deringen waren, of spoedig zouden zjjn voldaan. De advocaat der prinsen deelde mede, dat het geheele bedrag waarover de vorderingen lie pen, tot den laatsten cent gedeponeerd was bij een trustee, in afwachting van den uitslag van het proces. Dezer dagen heeft de heer William White, een vermogend hoedenfabrlkant, zich te Sout hampton ingescheept met het doel een reis om de wereld te maken uitsluitend te water. Hij heeft met eenige vrienden een weddenschap afgesloten, dat hij deze reis in veertig dagen volbrengen zal. De reisroute is de volgende. Van Southampton via de Middellandsche Zee, Suez- Kanaal naar den Indischen Oceaan en via den Stillen Oceaan en Panama-kanaal naar Europa terug. Het spreekt vanzelf, dat hij van tevoren de scheepsverbindingen ter dege onderzocht heeft. Zijn vrienden hebben insgelijks gedaan en men kwam tot de slotsom, dat de vlugste verbindingen toch nog 47 J.J dag voor deze wereldreis ver- eischten. Allen verkeeren in dc grootste span ning, hoe de ondernemlngslustlge mr. White zijn weddenschap hoopt te winnen. Het spreekt vanzelf, dat vliegtuigen, zelfs watervliegtuigen.1 voor deze reis verboden zijn. Zijn tegenpartij heeft het volste vertrouwen in de fairheid van mr. White. De eenige contróle, die men op hem heeft, zijn de passagebiljetten en zijn paspoort, hetwelk hjj in iedere havenstad laat afteeke- nen. En zij, die mr. White kennen, weten dat hij geen duimbreed van het waterpad zal af wijken. Al mijn losse aanteekeningen die kost bare aanteekeningen, waaraan ik anderhalf jaar was bezig geweest waren opgeborgen in mijn safe in Victoria Street. Ik had er mij niet verder om bekommerd, want voor iemand, die ter dood veroordeeld is nemen andere din gen een zekere mate van onbelangrijkheid aan. Overigens wist ik, dat ofschoon ik George van het bestaan er van verteld had nie mand anders dan ikzelf ze weer in turnden zou kunnen krijgen, daar ze achter een let terslot waren weggesloten. Thans zouden ze me echter van groot nut IIIIIIIIIIIIIIIIU ge geest van Schiller zweefde, men vergeve mij deze geenszins, als profanatie, doch slechts ter toelichting strekkende opmerking, bóven het waschwater en dreef hem bijna in het rivierwater. Hölderlin, Lenau en Nietzsche eindigden hun leven in waanzin. Kleist pleegde zelfmoord. Doch Schiller redde zich in de filosofie, welke eens smadelijk „das Hospital ftlr verungliiekte Poeten" werd genoemd. Heilzamer dan Kant’s systematisch optimis me was hem echter de vriendschap van Goethe, den bedachtzamen levenskunstenaar, die Wer- ther zelfmoord liet plegen, maar zelf tot de conclusie kwam, dat het leven ook met een ge broken hart nog levenswaard genoeg blijft. De houding tusschen Schiller en zichzelf werd bijna een catastrofe. De verhouding tus schen Schiller en Goethe werd een in de we reld van de kunst zeldzame samenwerking van twee groote geesten. Het loont de moeite juist op dit punt van Schillers leven wat uitvoeriger terug te komen. „Ik hij. ,,In het geheel niet,” antwoordde ik opge wekt; ,4k ben juist klaar.” Na welke woor den ik de vruchten van twee dagen werk be gon te verzamelen en te rangschikken. Hjj sloot de deur en kwam naar mij toe. „Bedoelt u, dat u een volledige lijst klaar hebt van alles wat u noodlg hebt?” vroeg hij, een van de papieren opnemend. „Alles In orde, behalve de teekening van de huishoudster, die tegen den middag de kamer kwam doen, zag of sprak ik niemand. 's Avonds nam ik een uur vrij om de Daily Mail te lezen. Er stonden twee en een halve kolom over mij in; het eerste gedeelte bestond uit een grootsche, maar eenlgszlns onnauw keurige beschrijving van mijn diefstal van de fletg en de rest bevatte nog enkele bijzonder heden over mijn misdaad en mijn ontsnap ping. De titel luidde: Benoit Labre was zoozeer zichzelf, dat hjj Gods trouwste bedelaar wilde wezen. Schiller was zoozeer buiten zichzelf, dat hij zijn lichaam, als dat van een bedelaar, ver waarloosde. Het is duidelijk, dat we hier over den Jon gen Schiller spreken, over den Sturm-und- Drangler, den jongeling, die boven zich/?lf uitvloog, zooals een vlinder uitvliegt boven zjjn cocon. Ooggetuigen weten te verhalen, dat Schiller, als hij bezig was met dichten, den indruk s razernij ten prooi ieze ongebondenheid Als wij spreken van een masker, Dan begrijpen wij wel dit: Dat er achter de bedekking Altijd iets verborgen zit! 't Masker dient dan ook gewoonlijk Voor den uiterlijken schijn, Het verbergt zoo goed voor and'ren Hoe de ware trekken zijn! Maar al zitten wij er achter, Zij ’t in letterlijken zin, Er zit bovendien figuurlijk Ook nog wel iets anders in! Want niet slechts als 't carnaval is, Siert het masker ons gelaat, Ook voor andere genoegens Schijnt het maskeren probaat! In Turkije is het staatsplicht 't Is de wet, die er naar streeft. Dat een ieder, groot en kleinen, Daar zijn eigen masker heeft! Alle mannen, vrouwen, kind’ren Moeten voor het gas-festijn. Dat men schijnbaar daar wil houden, In ’t bezit van maskers zijn. Want zoodra een nieuwe oorlog Ons weer plotseling verrast, Wordt ter eere der victorie Heel het menschdom weg-gegast! Eerst de sluier, nu het masker.... Want men zegt Turkije strijdt Om zich deeg’lijk aan te passen Bij den meer modernen tijd.' Ja, wij praten wel van vrede, In Genève en waar al niet? Maar.... dit masker juist Verbergt hier was maakte, aan een zeer wijde te zijn. Hjj vond voor oei geen .heilige banden” en het duurde lang, eer een sterke vriendenhand hem zacht maar zeker in zichzelf terug zou drijven. Het ligt in de rede en behoeft ons niet te verwonderen, dat zulk een dichter, die levend droomt en droomend leeft, die zichzelf ver deelt over de wereld in zichzelf en zichzelf In de wereld zocht, het ligt voor de hand, dat Schiller zich spiegelde in de spiegelgladde theo rieën van Immanuel Kant, den kamergeleerde, die leefde met de regelmaat van een klok en in deze tot een paar vierkante meter Inge perkte wereld en in dit tot een saai lesrooster besnoeide leven zich de wereld en het leven niet anders kon voorstellen, dan als een tot optimisme stemmende symphonic van idealen. De kraakzindelijke kamergeleerde, die de we reld oprolt, als een landkaart, die het leven inbindt in kalfsleer om het ieder oogenblik te kunnen bestudeeren, de man, die zijn eigen verstand uit zijn hersenpan licht om het eens aandachtig te bezien, en Friedrich von Schiller, de slordige dichter, die lederen morgen met de spelden zijner idealen een nieuwe wereld tegen den wand zijner fantasie prikt, zijn twee varia ties van een eender lied, van het liedje van verlangen naar een geluk, dat ze niet vonden *ln zichzelf en niet vonden in de wereld. Kant had de heele wereld noodlg om er zijn van geluk verlaten ziel mee te stoffeeren. Schil ler zond de hunkerende vogels van zjjn onge stilde verlangens uit over de wereld zijner fan tasie. Schiller, de dweper, de zanger van heerlijk hunkerende, naar geluk en schoonheid hun kerende hymnen, die zichzelf vergat uit liefde tot „de menschheid” en die de werkelijkheid niet zag, verblind door het licht zijner Idealen, vond in Kant s wetenschappelijke optimisme zijn streven tot systeem geworden. De dichter van „Don Carlos” en „die Rku- ber” heeft eens op het punt gestaan in het water te springen, dat hij, als middel tot rei niging versmaadde. In dit gebruik en misbruik van het water ligt de sleutel, welke ons den toegang tot zjjn dichterlijk wezen ontsluit. De dwepende, buiten zichzelf zwevende, in een gedroomde ruimte zich verliezende, drifti- oogenblik zagen we een geweldigen walrus op het ijs liggen. Toen we het beest naderden, zet te de Rus het eensklaps op een loopen, Harrison volgde zijn voorbeeld. Ik keek eens om mij heen of er soms ijsberen in de buurt waren, maar niets was te bekennen. terugkomst den huis- pel en borg hem weg. Zelfs veegde hij het stof van zijn schoenen en kleeren. De documenten- verbrandde hü en toen voelde hij zich heele- maal veilig. Niemand wist dat hü in relatie stond met Varnoff. Nog minder dat hij hem vanavond bezocht had. Er was geen enkele aanwijzing dat hij de dader was. Den volgenden dag zou het geval in de kranten staan, maar, zooals bij zooveel misdaden, nooit zou men den dader kunnen vinden. New-York was groot. Duizen den menschen konden Varnoff gedood hebben. Neen, de politie zou nooit vermoeden dat de solide zakenman, Stephen Webster.... HU werd !n zijn overpeinzingen De Duce staat bekend als een zeer snel auto rijder. Toen nij dezer dagen met zjjn auto van Riccione naar Rome reed ter bijwoning van een ministerraad, reed hU. daar hü zich eenlgs zlns verlaat had. nog iets sneller dan gewoon- lUk. HU gut zün motor vol gas en in de dor pen, die hU passeerde, sprongen de voetgan gers vol schrik opzU op het door het geheele land bekende geluld van de signaalhoorn. Tot zün groote verbazing vond Mussolini eenige dagen later op zUn bureautafe! een bevel tot betaling van honderd lire boete wegens over treding van de maximumsnelheid. Een politie agent had het 'nummer van zUn auto geno teerd en plichtsgetrouw proces-verbaal opge maakt. Zoo kwam het dus. dat een ambtelük schruven verzonden werd aan den heer Minis ter-president Benito Mussolini: U hebt op.... enz. enz. De honderd lire heeft Mussolini nog denzelf- den dag gegireerd en tevens heeft hU persoon lijk een brief gezonden aan den commissaris van politie, waarin hü hem verzocht zün straf bare overtreding wegens dringende staatsaan- gelegenheden wel te willen verontschuldigen. NOG OP VRIJE VOETEN NEIL LYNDON’S DRANG NAAR VRIJHEID J- Met een gevoel van genoegen zette ik mü tot lezen. Het begon: „Neil Lyndon, van wiens brutale ontsnap ping uit Princetown wü een uitvoerig verslag gaven in ons nummer van gisteravond, heeft tot dusver met succes de gevangenisbewaar ders van het spoor gebracht. Niet alleen is hU nog in vrüheld, maar daar hü zich boven dien een fiets en een stel andere kleeren heeft weten te verschaffen door een verbUsterend brutale inbraak, is het zelfs mogelük, dat hü er in geslaagd is, zich geheel uit de onmlddel- yjke omgeving te verwUderen.” Deze eerste paragraaf werd gevolgd door een volledige en levendige beschrijving van mün inbraak in de garage. Daarna ging het verslag over tot mün dramatisch verschUnen op de flets zooals die door assistent Marshfield was waargenomen. Volgens dezen heer was ik hem in verschrikkelüke vaart voorbU gesneld, ter- wUl ik hem een hand vol grind in het gezicht had geworpen, waardoor hü tüdelük blind MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) iiiiiiiiiiiliiiilllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiltiiiiiiitlIliiiiiHiiiö kon zün. Maar als leugentje zou het dan toch deze, voor leugentjes toch wel heel bUzondere, verdienste hebben, dat het den weg baant naar de waarheid. Misschien denkt u, dat vertellen, dat Schiller een pruik droeg. Wie droeg er in Schiller’s tüd nu géén pruik? Wellicht hunkeren er onder hen, die zich in eens anders val snoodelUk verblijden, naar de mededeellng, dat Friedrich von Schiller het Her als water en de jenever als bier dronk. Doch als dit waar was. maar het is niet waar, zou dit geen klein, maar een groot feit zün. Een man, die drinkt, die teveel drinkt. Is alleen op het tooneel en in de bioscoop een komische figuur. In het werkelUke lev^n staat hU binnen een tragischer omlUstlng. Neen, er was met Schiller iets anders gaan de, iets, dat in dien tüd zonder badhuizen, niet ontploffende geysers en vaste waschtafels nu niet zoo heel onvergeeflijk behoeft te heeten. Schiller was, om het maar dadelük en met 1 ronde woorden te zeggen, nogal onzindelijk. Het begrip zindelUk nu is in den loop der tijden langzaam maar zeker sterk gewüzigd. Een middeleeuwsche jonkvrouw zong in een Bedje haar geliefden ridder toe en prees het, als een zijner meest bekoorlUkste eigenschap pen, dat hü zoo zwart was, als kool. In het derde deel van „de Kleine Johannes” vinden we een echt Van Eedensche beschou wing over de „zlndelükheld” van Bach en Mo- ■art, welke ook weinig aan duidelUkheid te wenschen overlaat. WU zUn dan al weer eenige eeuwen verder, maar toch waren dat ook geen overzlndelUke lieden, al zal men in ‘hun tüd daar wel anders over gedacht hebben. Met Schiller echter is het een ander geval. In zün tüd dacht men er niet anders over. Het was zün tüd, die hem onzindelUk vond. En hoe onzindelUk moet iemand wel zün ge weest, die in onzindelUke tüden onaindelük werd geheet en?! Op de Karlschule haalde Schiller zich in alle geval menig verwüt van onzlndelUkheid op den hals, maar wü twüfelen er niet aan, dat hü zich later hartstochtelük tot water, zeep en borstel bekeerd heeft. We zullen het verder over het feit, als feit, niet hebben, doch ons veeleer bezinnen gaan op het feit, «Is sym bool. Zonder nu Schiller al dadelük in het verhe ven gezelschap van de vuilste, Anaar ook hei ligste van alle bedelaars, van Benoit Labre, te willen brengen, overdrüven we toch niet, als we beweren, dat Schiller's geringe zorg voor het lichaam nog andere drijfveeren had, dan watervrees alleen. Schiller was een zeer gevoelige natuur en beschikte (of beter: leed) aan een uiterst le vendige fantasie. Dit gevoel en die fantasie brachten hem buiten zichzelf. En als Schiller buiten zichzelf was, wat konden hem dan zün ongewasschen wangen schelen?! Een simpele verklaring van een moeilük» ■aak. geziene gast. HU was ongehuwd en dreef zaken en had geheel en al met zün duister verleden afgedaan. Totdat hij op een kwaden dag een net-ge- typten brief ontving van een zekeren meneer Varnoff, een Rus, die dreigde zekere dingen uit Stephens leven bekend te maken (en te be- wüzen!) die hü liever nooit meer voor voetlicht wilde brengen. Varnoff eisente behoorlüke som gelds voor zün stilzwügen. Webster schrok. Nooit had hü kunnen ver moeden dat er iemand achter zün misdaden gekomen kon zün, maar toen hü nader ken nis maakte met den geslepen Rus, bleek dat deze er heel veel van af wist. Dagenlang pijnigde Webster zün hersens af, om een middel te vinden om aan den afperser te ontkomen. Hü begreep heel goed dat Var noff niet met één bedrag tevreden zou wezen. Daar was de Rus te handig en te sluw voor. Natuurlük zou hü zün slachtoffer uitpersen als een citroen, totdat er niet meer te halen viel Ook stond het voor Webster als een paal boven water, dat Varnoff zün bedreigingen ten uitvoer zou brengen, als hü geen geld kreeg. En de politie in de zaak mengen, was voor hem zelf te gevaarlük. Hü verkeerde inderdaad in een onaangename positie. Korten tüd hield hü den afperser aan het lijntje, maar eindelük begon dit den Rus te vervelen. Hü tikte opnieuw een brief, waarin hü Webster uitnoodigde bü hem te komen en te betalen. Het was de laatste waarschuwing. En Web ster begreep dit. Maar tevens had hij besloten de gelegenheid aan te grüpen en Varnoff uit den weg te ruimen. Met büna duivelsche koel bloedigheid zette hü zijn plan in elkaar en gelukkig trof het zóó, dat zün huisknecht op den bewusten avond naar de bioscoop wilde gaan. Dat kwam prachtig gelegen. Voordat de bediende vertrok, kwam hü nog even op Stephen’s kamer, waar hü zün patroon in een boek verdiept zag „Ik kom u even vertellen dat alles klaar Is, meneer,” zei de man. .Heeft u nog iets noodlg, voordat ik uit ga?” .Nee. Jones, dank je," antwoordde Webster. ,4e kunt gerust gaan. Veel plezier”. Zoodra de huisknecht verdwenen was begon Webster met de uitvoering van zün plan. Hü trok een hoed diep in zün oogen, deed hand schoenen aan en borg een knuppel onder zün overjas. Toen liep hü, onopgemerkt, naar de woning van Varnoff. Hü wist dat de Rus heel alleen woonde en wel in een drukke straat. NatuurUjk zou het geen van die menschen opvallen, dat hü hier een bezoek ging brengen. Varnoff ontving hem in een soort werkkamer en dadelük begon Webster tooneel te spelen. Varnoff mocht geen argwaan krügen en daar om deed Stephen alsof hü vreeseiljk in de rats zat en doodsbang was voor den Rus. Het is van weinig belang te weten wat er tü- dens dit onderhoud gezegd werd. Genoeg zü. dat Varnoff in de val liep, waarna Webster hem onverhoeds neersloeg. De Rus was onmiddellijk dood. Geen gerucht was er gehoord. Stephen haalde diep adem en doorzocht toen de laden van Vamoff's schrüf- bureau. waarin hü inderdaad vele documenten vond, die voor hem en andere menschen ge vaarlük konden zün. Hü stak ze bü zich, ruim de toen zorgvuldig elk spoor weg en ging naar bula Opnieuw ging hü alles na, reinigde den knup- jjg ••••••••••••••••••••••••••••••••MMMMMMMMMM»! gebruikelüke vraag doen: of meneer nog ieta noodlg had? Jones vond zün meester terug zooals hü hem verlaten had. Neen, er was niets noodlg. Wel te rusten, Jones! Nu voelde Webster zich veiliger dan ooit. Den volgenden morgen echter verschenen er twee rechercheurs, die den heer Stephen Web ster kwamen arresteeren op de beschuldiging van moord op den Rus Varnoff! O’Malone zweeg even en de toehoorders ke ken hem met spanning aan. Toen vervolgde'hü Ook deze misdaad was niet volmaakt. Het was namelük zóó, dat Varnoff zeer kort gele den een nieuw lint op zün schrijfmachine had gezet en toen een der rechercheurs op de ge dachte kwam te onderzoeken, kon hü woord voor woord den brief lezen, dien de Rus had geschreven aan Stephen Webster. Meer was er niet noodlg.” we nu zullen gaan maar Ml opgeschrikt door i vean I De kleine fout knecht. Alvorens naar bed te gaan was. Met verwonderlüke handigheid en tegen woordigheid van geest had hü zich echter tüdig hersteld om mün achterwiel te doorboren, een staaltje 'van schutterskunst, dat door de Daily Mail „onder deze omstandigheden zeer ver- dienstelük” genoemd werd. Vanaf dit oogenblik scheen leder spoor van mü verloren. Zoowel ikzelf als de fiets waren volkomen in de ruimte verdwenen als Elias en zün vurige wagen en niemand bleek in staat te zün, een alles verklarende oplossing te vinden. Lyndon, zoo schreef het blad, was er mis schien in geslaagd met de gestolen fiets Ply mouth te bereiken en zich daar voedsel en on derdak te verschaffen, waaraan hü roen stel lig groote behoefte gehad moet hebben. Aan den anderen kant is het mogelük, dat hü, uit gehongerd en koud en waarschünhjk gewond, ergens in een afgelegen bosch verborgen ligt, grimmig besloten, liever om te komen dan zich aan de gevangenlsmenschen over te geven.” „Mogelük’’ was dit inderdaad, meer kan ik van deze gissing naar de waarheid onmoge- lük zeggen. Wat mü echter in de geheele krant het meest beviel, was het interview met George, in de derde kolom. Het was heel kort, een paragraaf van een regel of zes, getiteld: .De heer Marwood en de ontsnapping", maar hoe kort het ook was, ik genoot er inderdaad van. Het luidde: „In zün woning aan de Chelsea Embank ment door onzen speclalen verslaggever ge ïnterviewd bleek münbeer Marwood vol tegen zin, eenige meening over de ontvluchting geweest zün. Hoe helder de hoofdzaken mü ook voor den geest stonden, begreep ik, dat ik heel wat vroeger werk opnieuw te doen zou hebben, eer ik de geheele lüst van wat ik noo- dig had voor McMurtrie zou kunnen samen stellen. Dien middag en den gèheelen volgenden dag was ik er mee bezig. Er was weinig, dat mü stoorde, want behalve Sonja, die mü mün maaltijden bracht en de oude, doofstomme leekedichterde reeds de goede De Genestet. Doch met „Schiller en zichzelf” is het een ander, is het een büzonder geval. En om dit geval duidelük te maken behoeven we ons nog niet eens tot de fantastische gruwelen van een Robert Stevenson ter wenden, die in zün „Mr. Jekyll and dr. Hyde” de theorie der persoons- Ik wil niet beweren, dat er geen volmaakte misdaden bestaan,” zei detective O’Malone, terwül hü den brand in zün püp stak en den kring van toehoorders rondkeek „maar evenmin als al mün collega’s, heb ik er ooit een meegemaakt. Daar heb je nou büvoorbeeld het geval-Webster. Dat was een eenvoudige misdaad, die, om het zoo eens te zeggen, tot in de puntjes verzorgd was. Toch werd de moordenaar, Stephen Webster, in verrassend korten tüd gearresteerd Als het jullie interes seert, zal Ik er wat meer van vertellen. Stephen Webster was een man van ongeveer vüf en dertig jaar, die op allerlei onwettige manieren een flink fortuin bijeengegaard had, zonder ook maar een enkele maal met de justi tie in aanraking te komen. Integendeel zelfs, hü stond als eerlük en solide bekend en was in de gegoede New-Yorksche kringen een graag- len lach, wanneer hü las over mün diefstal van de fiets en mün woesten ren van den heuvel langs den kwaker. Hü had altüd zoo’n vertrouwen in mü. die Tommy en ik was er zeker van, dat slechts het bericht van mün gevangenneming zün geloof in de mogelükheid, om dezen toestand te overleven, zou schokken. Het was een aangenaam gevoel, te «eten dat wat ook de rest van de wereld denken mocht deze beiden tenminste mün ont vluchting zouden volgen met de hartstochte- Ujke hoop, dat ik bet volhouden zou. Jekyll and dr. Hyde” de theorie der persoons verdubbeling in een treffend en goedgeschreven gruwelverhaal ontwikkelt. Er is aan Schiller niets gruwelüks. .Hü was alleen maar een man, een dichter, een jonge dichter, die zichzelf zoo weinig zocht, dat hü ■ichzelf verloor. En de zaken ziende in dit licht, kunnen we over Schiller en zichzelf spreken zonder aan *1 to groote aanstellerü schuldig te staan. Er is in het leven van den befaamden, Duit- •ehen tooneel- en ballade-dichter een feit, dat om zün eenlgszlns onsmakelüken aard en «chünbaar onbeduidend karakter niet zoo fel belicht werd, als het wel verdiende. Kleinigheden zün vaak de sporen op den weg naar een groote ontdekking, gelük ons trouwens iedere detective-story overtuigend leert. Wü zouden ook dat kleine feitje wel verzwe gen hebben, als het maar niet zoo keurig in dit, ons kraampje te pas kwam. Ja, zoo onbe duidend is dit feitje, dat het best een leugentje en dan nog wel een heel onschadelük leugentje en beschouwing over een mensch en zich zelf zou in ieder ander, dan Juist dit ge val, lichtelük dwaas mogen heeten en ge tuigen van een voos en armzalig verlangen om origineel te zün. Iemand is zichzelf of hü is ■ichzelf niet en in het laatste geval doet men beter met over hem te zwügen. „Wees Uzelf,” zei ’k tot iemand, maar hü kon niet. Hü was niemand," CALCUTTA. 10 Oct. (Reuter). In den staat Garhwal (Brttsch-Indië) oefenen twee lui paarden ’n ware terreur uit onder de bevolking. Nabü Karnprayag werden zes menschen door een der beesten gedood, terwül het tweede exemplaar nabü Lansdowne zes kinderen en een vrouw doodde, terwül nog verscheidene an dere kinderen werden verwond. De pogingen om de roofdieren te vangen zün tot dusver zonder resultaat gebleven,^- met zekere belangstelling. „Ik zal eerst maar den vorm van uw neus veranderen. Het is werkelük een pün- een enkele injectie met heeto parafflnewas onder de huid. enkele uren volkomen rust moeten houden, opdat de was in de vereischte Vorm kan hard worden.” „En de behandeling met X-stralen?” Hü haalde zün schouders op. „Ook dat is hoogst eenvoudig. Het komt er slechts op aan, alles af to sluiten, behalve de plaats, die wü willen blootstellen. Men gebruikt daarvoor een speciaal geprepareerd soort lood. Er is in bet geheel geen gevaar bü." Ik dacht eerst, dat hü opzettelük beide operaties verkleinde. Maar het bleek, dat hü niets dan de waarheid had gezegd. Den. vol genden morgen om tien uur kwam hü mün kamer binnen, gevolgd door Sonja, die hem helpen zou en die een Primus-toestel en een klein zwart étui droeg. loods. Maar die kan ik in een uur maken." „Uitstekend!” riep hü uit. ,Jk zie wel, dat er niet veel tüd verloren zal gaan, wanneer wü eenmaal kunnen beginnen,” Hü legde het papier neer. .Morgen denk ik de eerste kleine operatie te beproeven.” ging hü voort, .Havaroff heeft alles meegebracht, wat ik noodlg heb en ik denk, dat alles in enkele dagen zal afgeloopen zün." ..Met welk deel gaat u beginnen?” vroeg ik uiiiziiiiiiiiiii HET MASKER M uit te spreken. Het heele geval, zei hü, stuit mü natuurlük tegen de borst. Ik hoop slechts dat de ongelukkige gevangen genomen zal zün, eer hü door ellende gedwongen wordt zich te vertoonen of voor hü gelegenheid vindt, opnieuw diefstal of geweld te plegen. Wat deze hoop betreft, ik twijfelde er niet aan, of George sprak hier van ganscher harte de waarheid. Zoolang ik in vrüLeid was, zou hü dag en nacht door een neftlgen en Pünlüken angst worden verteerd. Qngetwü- feld werd hü gekweld door de gedachte, dat ik hoofdzake hjk losgebroken was met het doel, onze oude relatie te hernieuwen en de gedachte, dat ik misschien in dit doel zou slagen, moet hem ten zeerste gehinderd heb ben. Het maakte mü vroolük, te bedenken, dat hü. wat er later ook mocht gebeuren, nog tenminste drie weken in dezen knagenden angst zou worden gelaten. Daarna zou ik misschien in staat zün, hem er van te bevrü- den. Er waren anderen, die de Mail met even groote belangstelling (hoewel van andere soort!) zouden lezen. Ik trachtte mü voor te stellen, weilke uitwerking het nieuws van mün ontvluchting op Joyce zeu hebben ge had. Ondanks mün cynische uiting van dien ochtend, wist ik heel goed, dat er geen trou- wfr en eerlüker meisjeshart bestond en dat de onzekerheid over mün lot haar op dit oogenblik büna wanhopig maken zou. En dan Tommy Morrison! Deze sou echter zoo beangst niet zün als Joyce. Ik kon mü hem voorstellen, zooals hü zich op zün knieën zog slaan en lachen zou met zün vollen, gul- op dit'blad zün Ingevolge de verzekeringevoorwaarden tegen bU levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door 'JCfl bü een ongeval met bü verlies van een hand 1 oü verlies van een Cf} bjj een breuk van jtf} bü verlies van "n ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen wt/l/lZ* verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen f f doodeljjken afloop een voet of een oog r a^O*"dulm of wüsvlnger s OCZ»"been of arm f anderen vinger Juist om zes uur in den avond van den volgenden dag keerde Savaroff terug. Ik hoorde den auto tot voor het huis rijden en een ge luid van voetstappen volgde; toen werd de deur toegeworpen. Een stilte van ongeveer 30 minuten volgde, waarin mün gastheeren waar- schünlük overlegden in een der benedenka mers. Ten Indië meegebracht had. de doos bevatte. Met Harrison was ik intusschen beste vrien- gekeken en voorloopig moesten we

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 20