Staatslieden der Dominions PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND BOOTZ’ RECORD bedenkt het telkens weer.„ ook uit zijwegen komt verkeer w- I 9 f OUDE GENEVER GENERAAL SMUTS IS POPULAIR NE II LYNDON ONTSNAPT 5.6o GEEN SPRAKE VAN! Rector van St. Andrew’s van door Het stille huis Wanneer ontdekte men het platina? Ondergrond te Moskou voor Kalmukken sterven uit Speciale munten bedelaars Vijftien huwelijken tegelijk Engeland drinkt de meeste thee Neef van een maharad ja veroordeeld Geen gaat ait da dominion» ia in Engeland too welkom tda de Boerengeneraal DOOR VICTOR BRIDGES p.irrepJ Dapper optreden van een klein meisje 4 Met een locomotief er AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Waarde neef en nicht! Tot myn groot genoegen vernam Ik, dat Onze tocht ging thans naar Katmat en KIen* E3 den B» Terwijl Wordt vervolgd. 2A r f Eensklaps geraakten we temidden van groote donkere wolken. De hoogtemeter functlonneer- weer zou gaan verlaten. Ik denk er niet te verhuizen!" Llsandro stond op het perron van Temuco en en voor- toen hij dyke. Uur na uur vlogen we voort, over glet- schers en sneeuwvelden, tot we eindelijk In een wereld aankwamen met afwisselend Ijsvelden en bosschen. uit Nog heden ten een was. Ik Road; Een advertentie behoeft gden „kapitalen' te kosten. Plaats maar sens een Omroeper) Rubrl- jeerlng en gelijkvormige setwyze. Billijk han- delstarief. gelachen gehad, en in zijn redevoeringen weet hij dezen steeds op hun gevoeligste punren te treffen of te streelen. Het is misschien niet algemeen bekend dat hij zijn juridische studie (In 1894) voltooid heeft aan Christ’s College, Cambridge, waar njj op 24-Jarigen leeftijd cum laude promoveerde. Of schoon natuurlijk van Hollandsche afkomst, was Smuts van geboorte geen Transvaler doch een Brltsch onderdaan. Zijn vader was lid van de Wetgevende Vergadering der Kaapkolonie, en hij zelf werd te Kaapstad geboren, en heeft daar ook twee jaren lang praktijk uitgeoefend vóór hij tegen het eind van ,1896 naar Johan nesburg verhuisde, waar hij twee jaren 'ster (op 28-Jarigen leeftijd) tot staatsprocureur be noemd werd. Leeft er thans nog Mo staatsman die toen reeds tot een der aanzienlljkste flosten verheven was? Daar i aan den Tommy, thuis boog de Deze werd zoo verontwaardigd, dat hij een geweer greep en op den leeraar schoot, die naar het ziekenhuis moest worden vervoerd en dit pas na langen tijd kon verlaten. De veroordeelde is van het vonnis in hooger beroep gegaan. jullie verhuisd zijn en een mooi en rustig huls bewoont in *t bosch. Sedert lang was het mijn wensch je eens te bezoeken en toch zou ik zulks opnieuw hebben uitge steld, had niet mijn huisdokter me uit drukkelijk aangereden spoedige verandering van lucht te gaan zoeken. Ik moet een week of vier van rust en boschlucht gaan genieten en wist niet tot wie mij beter te wenden dan tot jullie, die In eene voor mij zoo geschikte omgeving woont. Ik hoop daarom dat ge uw oude tante, die moTfeen om 4.30 zal arriveeren, welwillend zult ont vangen. Het edelste aller metalen is het platina, dat de Europeanen reeds In 1500 uit Columbia (Zuld-Amerika) meebrachten. dage bezit Columbia rijke platlnavelden. Sinds Rusland In 1819 zijn Oeral-platina kent, heelt Columbia een zwaren concurrentiestrijd te voe ren tegen de Russen. Hoewel Columbia dus reeds In 1500 het pla tina kende, kwam het in Europa toch eerst In 1740 in den handel. Het was In 1751, dat de Zweedsche chemicus Scheffer de chemische ge halten van dit edel metaal kon vaststellen. De naam platina Is Spaansch en Is afgeleid van het woordje plata (zilver). Deze aanduiding Is te verklaren als men weet, dat het platina jaren geleoen voor zilver doorging. Dezer dagen heeft de eerste trein van den Moskouschen ondergrondschen spoorweg een proefrit gereden. Het traject bleek uitstekend te zijn en de rit verliep zonder moeilijkheden. De geheele Ijjn (die ruim 11 KM lang is), en met den bouw, waarvan in 1931 werd begon nen, is thans bijna gereed. dacht er over na, hoe hy het snelst deellgst naar Vera Cmz kon komen, plotseling op een Idee kwam. Een trein, bestemd voor Vera Cruz, stond, geheel zonder toezicht, op passagiers te wachten. Deze trein telde niet meer dan een locomotief en twee wagens. Bliksemsnel sprong Llsandro op de locomo tief en maakte den hefboom der remmen los. Tot Indende 1 het en auto’s noch geschreeuw van venters drong tot mogen beschikte dan hij had durven hopen hen door. De kapitein kon dan ook niet nala- ten te zeggen: „Ik ben maar blij dat je zoo vast op je stuk stond, Ella!” „Gelukkig dat Ik ook jou smaak zoo goed getroffen heb.” sprak zijn wederhelft. „Ik ben er zeker van dat t je met den dag hier steeds meer zal bevallen. Je kunt je hier hielemaal aan je liefhebberijen wijden en niemand zal onze rust storen.” „’tls te- hopen,” antwoordde de kapitein op een toon, als vreesde hy een naderend onheil. En zie daar bracht de dienstbode een brief binnen. Nieuwsgierig begon de kapitein te lezen, meer en meer betrok zijn gezicht en toen hij den brief ten einde had, wierp hy hem driftig naar zijn vrouw, zeggende: „Wel verduiveld, daar komt onze rustverstoring al.” Mevrouw nam en brief en las: de niet goed meer en hoe hoog we ook vlogen, we bleven maar ln de donkere wolken. Oom besloot eindelijk om wat lager te vliegen. HU deed dit uiterst voorzichtig. Eensklaps voelde ik een schok. Ik werd In een der hoeken van de cabine gesmeten. Oom Syd ney zette den motor af. Het toestel zweefde De portier bood my aan een taxi te roepen; onderwijl keek ik scherp de straat langs om te kijken of mijn vriend met het lltteeken ergens te bespeuren was. Ik sag geen spoor van hem, maar toen de taxi voorreed, nam Ik toch de voorzorg den chauffeur met duidelijke «tem op te dragen my naar het Pavilion te brengen. Niet voor wy tot vlak by deze Inrichting ge komen waren, beval Ik hem naar Chelsea door te ryden. Ik wist, dat Tommy nog hetzelfde atelier had dit had Joyce my verteld ln haar laatsten brief. Het lag m een nieuw blok hulzen, achter in Beaufort Street, een halve myl van het huls Van George verwyderd Gedurende den geheelen rit overlegde Ik, hoe Ik my sou ver ontschuldigen over een bezoek op zoo onge- wonen tyd en ten slotte achtte ik het bet beste, my voor een Amerikaanse!) artist uit te geven, die een en ander van Tommy s werk had gezien en bewonderd. Serenely calm, the epicure may say: Fate cannot harm me, I have dined to-day. Op 31 Augustus 1914 werd te Rome een brief kaart gepost voor Bressanone, dat toen nog tot Oostenrijk behoorde. Eerst 20 Sept, jj., dus meer dan twintig jaar later, kwam de briefkaart te Innsbruck aan. Daar Bressanone thans evenwel op Italiaanse!) grondgebied ligt, zonden de Oostenrijksche postautoritelten de briefkaart terug naar Italië, en spoedig arriveerde deze thans te Bressanone. Daar de briefkaart voorzien was van een postzegel ter wamde van vyftlen centeslml, het geen in 1914 voldoende was. moest de geadres seerde strafport betalen, fangezlen het zegel recht thans vyftig centeslml bedraagt. Aan de tegenwoordigheid van geest van een tienjarig meisje Is het te danken, dat een ex- press-treln naby Moskou voor een ramp werd behoed. Toen het meisje, het dochtertje van spoorwegwachter, onderweg naar school bemerkte zij, dat een gedeelte van de rails los lag. Terstond rende zy de spooriyn af en wenkte den machinist van den aankomenden express- treln. Deze bemerkte haar signalen en wist den trein tydlg tot staan te brengen. weer. Onmlddeliyk weer een schok. We hadden contact met de wereld. Met de uiterste voor zichtigheid zette Oom de remmen aan. We stonden stil. „Gelukkig Bok, de landing Is best verloopen. Avery kan het toestel niet veel heb ben. Mogelijk Is een der landlngswielen ver- bryzeld. We moeten even kyken. Een neef van den Maharadja van Rewa is tot zeven jaar strenge opsluiting veroordeeld, omdat hy op zyn leeraar heeft geschoten. Op school werd een prisma vermist en jongeman werd hiervan verdacht. Spoedig waren we opgestegen. We cirkelden nog eenmaal laag over den grond. Daar stond Haarlaen ons na te kyken. De jongen veegde zoowaar zyn oogen met een zakdoek af. Zoo had ons vertrek hem aangegrepen. De gemeenteraad van Praag heeft besloten, om voor bedelaars speciale munten te laten slaan, aangezien het aantal bedelaars ln deze stad den laatsten tyd zeer sterk Is toegeno men. De munten zullen van zeer goedkoop metaal gefabriceerd worden en een gat ln het midden zal de munten van de gewone onderscheiden. Er zullen twee soorten geslagen worden van tien en van twintig heller. De munten zullen van overheidswege ver strekt woraen aan sociale en philantropische instellingen, die ze onder het publiek distri- bueeren. Men verzocht den Inwoners om alleen deze munten aan de bedelaars te verstrekken De munten kunnen door winkeliers weer inge- wlsseld worden voor gewoon geld. Dit zal slech's door bepaalde personen geschieden. die zich moeten leglmlteeren, daar men anders misbruik vreest. weinig aantrekkeiyker dan een dergeiyke proefneming op George. Ik wist, alleen al het zien van zyn fluweelen jas en zyn groote gestalte zou my de aangenaamste emoties ver schaffen emoties die van al van myn vroegere vrienden alleen nog hy en misschien oe arme kleine Joyoe zouden kunnen opwekken. Eén ding stond by my vast: dat Ik myn geheim niet verraden zou. Het zou moeliyk zyn, want er waren natuuriyk honderden dingen, die Ik Tommy te vragen of te zeg gen had; mCar hoe groot de verleiding ook zou zyn, ik was besloten myn spel niet uit handen te geven. De reden hiervan was min der de belofte aan McMurtrie want die woog minder zwaar op myn geweten dan de mogelijkheid, dat Ik Tommy zelf ook ln moeilijkheden brengen zou. Ik was er van overtuigd, dat hy met de meeste vrooiyk- held elk gevaar op zich zou nemen om my te helpen, maar Ik was niet van plan hiervan gebruik te maken. Ik wenkte den xellner en betaalde myn rekening. Het diner scheen my belacheiyk goedkoop voor het genot, dat het mij had ge- gegeven; en toen Ik dat ook tegen mont eur Gaultier zei. bracht deze my tot aan de deur, ofschoon hy myn opmerking met een afwyzend gebaar van zyn hand had geaccep teerd. „De meeste menschen voeden zich,’ zei hy, „maar monsieur eet. En menschen, die workeiyk eten overvragen wy niet. Het is een genoe gen een diner te bereiden voor iemand die weet het te appredeeren.” Bouillon, Krimpzalm. Lamsvleeech, Nieuwe aardappelen. Houtduiven, Pecbs Melba, Marrow on Total. Sinds twee weken woonden de heer cn me vrouw Van Ooyen in het nieuwe huis, dat naar beider tevredenheid smaakvol en gezellig was ingericht. Vooral pe stille ligging en rustige omgeving voldederf hen, want geen gesnor van r et driftige passen liep de gepensionneer- I y I de kapitein Van Ooyen opgewonden zyn huiskamer op en neer, terwyi zyn vrouw zich met een handwerkje bezig hield en deed alsof ze in de gemoedsbeweging van haar echtgenoot geen erg had. ,,’t Doet me genoe gen, Jo,” sprak ze. „dat we het toch ten slotte weer eens zyn!” „Het eens zyn,” stoof de ka pitein op, „het eens zyn! Dacht Je dat ik deze woning, waar geen enkel gebrek aan is, nu t aan nu .Maar man, bedaar toch. Je weet dat ik niet om de woning, maar om de omgeving hier weg wil; 1 kost mil ook moe te en zorg!” „En my mijn geld," brulde de kapi tein woedend. „Je maakt me dol met die gril len!” En na haar een nydlg „bonjour. Ik ga er uit!” te hebben toegeroepen, stormde hy de deur uit. En nu wist mevrouw dat ze over wonnen had, want ze kende haar man als een goed en welwillend echtgenoot, die na een soms heftige driftbui zyn toegenegenheid en week heid van harte op allerlei wijze toonen wilde. „EUa, moet ’t dan toch gebeuren?" vroeg de kapitein met stille gelatenheid in zyn stem, toen hy na een uurtje terugkeerde. „Wis en zeker," antwoordde mevrouw beslist. „Onze wo ning is lang niet geriefeiyk en dan dat café..” ..Nu goed,” onderbrak haar echtgenoot, „we trekken er uit, natuurlijk nemen we weer een benedenhuis.” „Maar Jo, denk je nou dat ik weer dien last aan de deur wil hebben van allerlei soort ven ters? Nee hoor, geen benedenhuis!” ,Dus een eerste, tweede of derde verdieping? Nu. ik wil Je wel zeggen, dat ik een hekel heb aan al wat me aan bergbestyging herinnert,” antwoordde de kapitein een beetje ontstemd. .Maak je niet ongerust man, zoo hoov gaan mftn wen- schen niet.” „Maar wat dan? Geen ooven- en geen benedenwoning? Je wilt toch niet ln een keiderhuis trekken? We hebben toch ook re kening te houden met onze maatschappelijke positie.” „Nu dan, mannetje, ik zal je maar gauw zeggen, daf ik in gesprek ben met een make laar. Deze had iets bijzonders voor ons, een stil huis, mooi gelegen en door hoog geboomte omgeverv Het is er zoo rustig als je maar den ken kunt en geriefeiyk in alle opzichten. Ik zal nu maar gauw gaan zeggen, dat we ’t ne men." En meteen vertrok mevrouw en liet den kapitein met zijn gedachten alleen. Hy had dus alweer moeten toegeven. Wat zy eenmaal ln ’t hoofd had, moest gebeuren, maar zy was toch een kloeke, verstandige en vastberaden vrouw, onder wier zachte heer- schappy hy zich wel bevond. En daarom on derwierp hy zich nu ook gelaten aan de be slissing en begon hy, hoewel hem nog veertien dagen van den verhuistyd scheidden, reeds ln te pakken. Hy ging naar zyn sigarenkastje en deed de restjes der verschillende kistjes in één trommel te samen en met het oog op de aan staande verandering van woning, bestelde hy er per briefkaart duizend by: één plez.er wou hy dan toch ook van het verhuizen hebben. Terwijl Ik het las genoot Ik ieder woord afzonderiyk en met een lichte zucht gaf ik het hem terug. ,De góden hebben Inderdaad uw consultatie bijgestaan" Monsieur Gauller nam een wynkaart op. ,Jto wat zal Monsieur drinken." informeerde hy eerbiedig. Monsieur heeft een volmaakt vertrouwen ln uw oordeel. Hy zal drinken wat u goed dunkt hem te geven.” TBen half uur later leunde Ik opnieuw achter over in myn stoel en met een superbe tevreden heid mompelde Ik de regels van Sidney Smith voor my been: hal binnen, die door «en flauw gloeilampje was verlicht. Aan den rechterkant hing een bord met de nummers der verschillende bewoners. no. 3 zag ik den naam T. G. Morrison, nog even als vroeger, en met een lichte nartklop- plng liep ik de gang naar Tommy's deur in. aangekomen zag Ik dat een kaartje klopper was gebonden. Ik wist, dat dat altyd deed, wanneer hy niet 'was en met een scherpe teleurstelling Ik my voorover om te lesen. wat er op geschreven stond. Met eenlge moeite, want het licht was er slecht, onderscheidde ik ten slotte de volgende woorden, onverschillig met potlood geschreven: „Uit de stad. Telegrammen en dringende brieven s.v.p. op no. 4 bezorgen. T. M.” Het kaartje loslatend, bleef ik my een oegen- blik staan afvragen wat nu te doen Als Tommy een of anderen kameraad naast zich had wonen, zou deze my waarschijnlijk wel kun nen zeggen, wanneer hy terugkwam. Een oogenbllk aarzelde ik; toen ging ik naar de hall terug om op het bord te zien, wie da bewo ner van no. 4 wel was. Tot myn verbazing las ik de naam van een vrouw; Juffr, Vivien. Llsandro Debes, die uit Temuco, vyftig kilo meter van Vera Cruz verwyderd, naar laatst genoemde plaats wilde reizen, maar geen geld had de tretnkosten te betalen, heeft onlangs een brutaal stukje uitgehaald, waarvoor hij thans achter slot en grendel moet boeten. „Zie je. dat heb Je nu van dat verwenschtc verhuizen,” begon de kapitein hftig. „Waren we maar rustig in ons bendenhuls gebleven, dan kregen we nu geen last van een oude, half- zieke tante." ,4e hebt toch zelf toegestemd om te verhuizen,” merkte zyn vrouw op. .Hé, wat je zegt," schreeuwde de echtgenoot terug, doch mevrouw ging rustig voort: „maar dat is nu de zaak niet. In ieder geval moeten we tante Hanna ontvangen, hoe onaangenaam haar be zoek ook is. en behandelen met de achting en vriendeiykheid, waarop haar hoo- ge Jaren en groo te rijkdom recht i hebben. Ik ga i maar dadeiyk met het meisje de kamers in orde maken.” Den volgenden middag hield tante Harina haar intocht ln t stille huis. Ze wist niet wat ze van verwondering zeggen zou .Maar kin deren, zoo iets is nergens ter wereld meer te vinden! O, wat zal ik me hier op myn gemak gevoelen.” En toen begon ze te vertellen van lifcar ziekte, van wat ze wel en wat ze niet mocht hebben en hoe laat ze gewoon was alles te gebruiken. Ook dat ze veel wandelen moest, maar daarby steeds gezelschap moest hebben vanwege de duizelingen, die ze laatst gehad had en dat ze graag had dat neef haar des avonds de courant voorlas, omdat haar oogen minder werden. Men moest echter geen drukte voor haar maken. Ondanks deze laatste bescheidenheid Was ln het stille huis de duivel losgebroken, sinds tante er haar Intrek had genomen. De meld zei om den anderen dag haar dienst op, wyi de werk zaamheden verdubbeld waren, de kapl’eln was humeurig, omdat hy m zyn gewone regelma tige levenswijze werd gehinderd en mevrouw kreeg, wyi zy haar uitgaven niet met de ont vangsten in evenwicht kon houden, van haar echtgenoot, die in geldzaken zeer gevoelig was, menig hard woord te slikken. En 1 ergte was: tante dacht er niet aan te vertrekken. Integen deel, ze was tevreden en voelde zich zoo gezond, dat ze t nu wel aandurfde haar jongste nicht met haar belde kindertjes eens te ontvangen. ’tZou zoo goed voor hen zyn hier bulten en neef en nicht zouden tante dat plezier wel wil len gunnen. De kapitein was een heftige gemoedsuitlng naby, toen hy dit verzoek hoorde, doch wist zich gelukkig te beheerschen. Hy durfde die goede tante niets weigeren, vooral omdat hy gemerkt had dat ze over een veel grooter ver- ----- i en ónbegrijpeiykerwyze nog steeds geen testament gemaakt had. En daarom ook werd het huis betrokken dóór de nicht met haar twee klei nen, van wie de oudste anderhalf jaar en de Jongste tien weken was. En ln het stille huis begon nu een gemep naar doeken en warm water, naar pap en zulgflesschen, dat den ka pitein de haren ten berge rezen. In de woon kamer stond de kinderwagen en buiten flad derden natte luiers langs zyn jonge rozeboom- pjes. Maar toen de ellende het hoogst was, kwam ook de redding. Vroeger dan men ge hoopt had moest nicht met de kinderen ver trekken en daarna overviel tante een zoo sterk verlangen naar eigen huls, dat men ook haar koffers pakte en haar naar t station bracht. Natuuriyk verheugden de echtgenooten zich er over en hoopten maar dat, nu de drukte en de beweging voorby waren, vrede en kalmte weer In hun huis en hart zouden heerschen. Slechts enkele dagen was men echter bezig zich weer daaraan te gewennen, toen opnieuw een brief hun rust kwam verstoren Na het schrij ven gelezen te hebben, wierp de kapitein den brief met een allesbehalve malschen uitroep neer. Dreunend sloeg hy met de vuist op ta fel. „Ze maken me hier nog gek in dit stille huls. Daar schrijft onze schoonzuster dat tante Hanna zooveel moois van ons huis verteld heeft, dat ze ook graag eens een paar rustige weekjes by ons wil doorbrengen. Ze hoopt zooveel te meer op een gunstig antwoord, omdat ze hier tante Llze met haar beide dochters hoopt aan te treffen, die eveneens voornemens zyn ons te bezoeken. Wel ja, we maken er een huur kazerne van! Maar dit zeg ik je,” ging de ka pitein met verheffing van stem voort, .morgen nog zeg Ik de huur op en ga een andere woning zoeken, een boven- of benedenhuis, t la me precies hetzelfde. Met elke andere woning zal Ik genoegen nemen. Maar de hemel zy den ar men makelaar gunstig, die tegen me zeggen zal: „Ik heb iets bijzonders voor u een stil huis!” liet den auto stilhouden in de King’s terwyi ik uitstapte keek ik oog eens terdege uit. of ik niet gevolgd werd. Hierover gerustgesteld stak Ik een nieuwe sigaar op en schrik van alle zich op het perron bevindt, personen en tot nog grooter schrik "van personeel, reed de locomotief het station uit ln snelle vaart verder. De stationdirectle zat inmiddels ook niet stil en liet een locomotief ultryden, die den Jongeman achterna ging, terwijl de belde man nen ope den wagen gebruik maakten van re volvers. Llsandro reed evenwel kalm door, doch zag zich plotseling gedwongen te remmen, toen van tegenovergestelde richting een trein kwam aanrijaen. De achtervolging was nu spoedig beëindigd en Llsandro werd door de politie Ingerekend. -j—e leidende staatslieden der Dominions I 1 worden door de Engelschen vaak meer geëerd dan hun eigen ministers Dit is ■eer begrypelyk. zy zien hen als de vertegen woordigers van tot het Britsche Gemeenebest behoorende landen, dus als .Jtyks-flguren” van wier beleid en loyauteit de toekomst dezer groote volkengemeenschap afhangt Daarentegen zien zy hen niet gelyk hun eigen staatslieden ln aen blnnenlan-lschen strijd; zy beoordeelen hen dus ook niet naar de partyleuzen, waarnaar zy ministers en op- positle-lelders te Londen waardeeren of ver guizen. Of een Dominion-premier socialist is. zooals rnr. Lyons (Australië), of conservatief aooals mr. Bennett (Canada), maakt voor de gunst, waarin zy by het Engelsche publiek staan, weinig of geen verschil. Maar tegen geen Dominlon-staatsman heeft men hier, sinds den dood van Sir Wilfred Lau rier, den beroemden Canadeeschen Premier, zoo hoog opgezien als tegen generaal Smuts Wan neer een volksstemming gehouden werd over de vraag wie de grootste figuur onder de neden- daagsche staatslieden van het Britsche Rdk is, dan sou de Boerengeneraal waarschyniyk een overweldigende meerderheid krijgen En niet alleen omdat zyn naam reeds wereldver maard was vóór Iemand bulten Engeland ooit van mr. Baldwin of mr. MacDonald gehoord had, maar ook omdat hy ln drievoudige hoeda nigheid de hoogste ondersche* dinger heeft mo gen wegdragen: als Zuld-Afrlkaansch staats man. als Brltsch staatsman en als were'd- staataman. Want zoo hy gedurenden den groo- ten oorlog een der Invloedrijkste leden was van dat kleine oorlogskabinet met mr. Lloyd George dat een feiteiyke dictatuur uitoefende daama heeft hy. de Afrtkaander. missles vervuld op het vasteland ln het byzonder ln Horgarye op zoodanige wyze dat hy zich een Euro- peesch staatsman van den eersten dag toonde. Geen gast uit de Dominions is in Eneeiard welkomer dan hy. Hy geniet hier een vertrou wen, dat de meeste Britsche staatdieder hem mogen beiyden; vertrouwen ln zyn beleid, in ■yn doorzicht, in zyn levenswyshëid. Hy is thans hierheen gekomen om het rec toraat te ontvangen van de St. Andrew’s unl- versltelt In Schotland, zyn rectorale rede werd met groote belangstelling tegemoet geeien. zy heeft alle verwachtingen overtroffen. Zij be vatte een oproep aan allen, die IndlvlduaUrme en vrijheid lief hebben om zich schrap te zetten tegen het gevaar, dat generaal Smuts groo"er en dreigender acht dan dat van een oor'og: de „nieuwe tirannie”. In één dag tyd ia deze term. de,j)leuwe tirannie” spreekwoordelijk ge worden, zyn strijdkreet tegen een „serviele massa-mentaUtelt” is doorgedrongen tot alle harten. De vrije burger en leider van een vrif volk heeft eindeiyk openiyk curven zeggen wat Engelsche staatslieden verzwegen hebben uit vrees, het een of andere ..buitenland” te kwet sen. Hy heeft een strijdleus aangeneven waar op honderdduizenden lang gewacht hebu-m. Ofschoon Generaal Smuta ulteriyx en Inner- Ujk een typische Hollandsch-Afrikaander is. wordt hy door het Engelsche publiek beter be grepen dan de meeste staatslieden uit de zuiver Britsche Dominions. Merkwaardige) wy« h*eft ook hy steeds een zeer scherpen blik op de En- liep de Beaufort Street ln. Er scheen weinig ln de straat veranderd, sinds ik w den laatsten keer geweest was. Een paar oude hulzen weren afgebroken, maar .Florence Oourt” (acoale het blok etellera, waar Tommy woonde, heette), was nog ge heel zooals Ik het my herinnerde. De vcordeur was open, een gewoonte, die men In Chelsea overal vindt, en ik stapte de vierkante ateenen Met kleine teugen dronk ik myn mokka, „w d* geurige Cabana op. die monsieur Gaultier voor my had uitgezocht en cverlegde opgewekt wat Ik nu sou doenIk had na mijn vonnis zooveel onaangename avon den doorgebracht, dat ik besloten wm van dezen avond in sUs cpaichten een succes te nUÜBCQ, Mjjn eerste opwelling was natuuriyk Ge orge te gaan opzoeken. Er was Iets verleide- lyks ln de gedachte door een deftlgen huis knecht tot hem te worden toegelaten en my te verontschuldigen over een bezoek op zulk een ongelegen tyd. Ik stelde de verandering van zyn gezicht voor, wanneer ik langza merhand myn aangenomen stem achterwege zou laten en wanneer hy heel langzaam de waarheid zou gaan vermoeden. Zoo verleidelijk was deze gedachte dat ik haar slechts met moeite kon laten varen. Maar Ik wilde met myn genoegen m ,de zaak George” niet kwistig zyn: ik dacht min stens drie dagen over hem te doen en ik voelde, dat ik my stellig zou laten gaan, wan neer ik thans naar hem ging, warm en verhit van het eten en den wyn. Trouwens ik had nog altyd een zwakke en ongegronde hoop, dat ik door op George acht te slaan zonder mlXn werkelyke perzooniykheld te verraden, iets sou kunnen ontdekken, dat wat licht wierp over zyn gedrag ten opzichte van <ny. Maar wanneer ik nu niet naar Cheyne Walk ging, hoe sou ik dan verder myn avond doorbrengen? Ik stelde my deze vraag, ter- wyi ik langzaam myn glaasje old-brandy op hief en voor het fyne vocht myn Hopen nog had bereikt, wist ik plotseling het antwoord, ik sou Tommy gaan opzoeken! Dit was een prachtige oplossing van de moellUkheld en terwyi ik het glas weer neer zette, lachte ik zachtjes louter van geluk. Het vooruitzicht met Tommy te praten son- dtr dat hy my zou herkennen, was slechte De jongste berichten betreffende den stand der Kalmukkenbevolklng lulden vrij ongunstig. De Kalmukken, eens bet talrykste van alle Mongoolsche volken, zyn reeds sinds twee eeuwen over Rusland verspreid. Gedurende de laatste rijf en dertig jaar is deze stam tot op 8S.000 stelen geslonken. Het rterftecyfer is bet grootst by de vrouwen. De statistiek omtrent het theeverbrulk ln Engeland stygt met de Jaren. In geen land van Europa wordt zooveel thee gedronken als in Engeland. Kort na den oorlog dacht men, dat men thans de hoogste statistiek had be reikt, doch het aantal kilo’s, hetwelk door onze Engelsche buren wordt verwerkt, Is nog steeds stygende. Ongeveer 50 jaar geleden kreeg Engeland alle thee uit China, doch de Chlneesche Invoer Is thans verminderd tot op 4/5. De meeste thee komt thans uit Britsch-Indië en Ceylon. j od dit blad «tin Ingevolge de veraekeringavoorwaarden tegen f Oflfïfï by levenslange nheele ongeschiktheid t »t werken door f ’7C[i by een ongeval met f OCfi by verlies van een hand f OC iy verlies van een f Cf) oy een breuk van f Afi by verileevan *B Alle abonnc t «Sr—êSUi va>r een der volgende ultkeerlngen f aJl/l/lZ.” verlies ven beide armen, belde boenen af belde oogen doodaiyken afloop f ASJVe" een voet of een oog f 1 U, luim of wysvinger f «/(/«"been of armf Tfl/e" anderen vinger 23. „Consulteer hem «n de hemel sta uw beraad- tiaging by." By haastte zich weg en ik wenkte den ober. „Breng my wat Virglnla-sigaretten en een rtierry-brandy.” Hy bracht het bestelde, en achterover leunend ln mtjn stoel, heek ik om my heen met een gevoel van onvermengde behsagiyk- beid. De lampen, met hun sachtroode kappen, wierpen een warm licht over alle dingen en door de fllne. blauwe spiralen van den rook van myn sigaretten heen, sag Ik de -^zichten van de door bet lekker eten voldane men scheel Ik keek op de klok Het was byna acht uur. de tyd. waarop bet licht in de cellen van Frtncetown uitgedaan wordt en n nieuwe kruipende nacht van ellende en duisternis be gint. Langzaam genietend nipte ik aan myn sherry-brandy. Ik werd uit myn gedachten wakker ge- soepen door do nadering van Monsieur Gaul tier. Hy bad eon menu in do band, dat hy In een fotografiezaak te Neurenberg Is de eigenaar en het geheele prsoneel ln totaal vyftlen personen tegelijk ln het huweiyk getreden. zy besloten gebruik te maken van *t aanbod der regeering, die pas getrouwden paartjes een voorschot verleent, en huwden ter zelfdir tyd. Zy maken thans op hun huwelyksrels een gezamenlyken autotocht door Beleren. my met een buiging toereikte; daarna deed hy een stap achteruit om het resultaat at te wachten. Het menu luidde als volgt:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 10