Staatslieden der Dominions
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
BOOTZ’
RECORD
bedenkt het telkens weer.„
ook uit zijwegen komt verkeer
w-
I 9 f
OUDE GENEVER
GENERAAL SMUTS IS
POPULAIR
NE II
LYNDON
ONTSNAPT
5.6o
GEEN SPRAKE VAN!
Rector van St. Andrew’s
van door
Het stille huis
Wanneer ontdekte men
het platina?
Ondergrond te Moskou
voor
Kalmukken sterven uit
Speciale munten
bedelaars
Vijftien huwelijken
tegelijk
Engeland drinkt de
meeste thee
Neef van een maharad ja
veroordeeld
Geen gaat ait da dominion» ia in
Engeland too welkom tda de
Boerengeneraal
DOOR
VICTOR
BRIDGES
p.irrepJ
Dapper optreden van
een klein meisje
4
Met een locomotief er
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Waarde neef en nicht!
Tot myn groot genoegen vernam Ik, dat
Onze tocht ging thans naar Katmat en KIen*
E3
den
B»
Terwijl
Wordt vervolgd.
2A
r f
Eensklaps geraakten we temidden van groote
donkere wolken. De hoogtemeter functlonneer-
weer zou gaan verlaten. Ik denk er niet
te verhuizen!"
Llsandro stond op het perron van Temuco en
en voor-
toen hij
dyke. Uur na uur vlogen we voort, over glet-
schers en sneeuwvelden, tot we eindelijk In een
wereld aankwamen met afwisselend Ijsvelden
en bosschen.
uit
Nog heden ten
een
was.
Ik
Road;
Een advertentie behoeft gden „kapitalen' te
kosten. Plaats maar sens een Omroeper) Rubrl-
jeerlng en gelijkvormige setwyze. Billijk han-
delstarief.
gelachen gehad, en in zijn redevoeringen weet
hij dezen steeds op hun gevoeligste punren te
treffen of te streelen.
Het is misschien niet algemeen bekend dat
hij zijn juridische studie (In 1894) voltooid heeft
aan Christ’s College, Cambridge, waar njj op
24-Jarigen leeftijd cum laude promoveerde. Of
schoon natuurlijk van Hollandsche afkomst,
was Smuts van geboorte geen Transvaler doch
een Brltsch onderdaan. Zijn vader was lid van
de Wetgevende Vergadering der Kaapkolonie,
en hij zelf werd te Kaapstad geboren, en heeft
daar ook twee jaren lang praktijk uitgeoefend
vóór hij tegen het eind van ,1896 naar Johan
nesburg verhuisde, waar hij twee jaren 'ster
(op 28-Jarigen leeftijd) tot staatsprocureur be
noemd werd. Leeft er thans nog Mo staatsman
die toen reeds tot een der aanzienlljkste flosten
verheven was?
Daar i
aan den
Tommy,
thuis
boog
de
Deze werd
zoo verontwaardigd, dat hij een geweer greep en
op den leeraar schoot, die naar het ziekenhuis
moest worden vervoerd en dit pas na langen
tijd kon verlaten.
De veroordeelde is van het vonnis in hooger
beroep gegaan.
jullie verhuisd zijn en een mooi en rustig
huls bewoont in *t bosch. Sedert lang was
het mijn wensch je eens te bezoeken en
toch zou ik zulks opnieuw hebben uitge
steld, had niet mijn huisdokter me uit
drukkelijk aangereden spoedige verandering
van lucht te gaan zoeken. Ik moet een
week of vier van rust en boschlucht gaan
genieten en wist niet tot wie mij beter te
wenden dan tot jullie, die In eene voor
mij zoo geschikte omgeving woont. Ik hoop
daarom dat ge uw oude tante, die moTfeen
om 4.30 zal arriveeren, welwillend zult ont
vangen.
Het edelste aller metalen is het platina, dat
de Europeanen reeds In 1500 uit Columbia
(Zuld-Amerika) meebrachten.
dage bezit Columbia rijke platlnavelden. Sinds
Rusland In 1819 zijn Oeral-platina kent, heelt
Columbia een zwaren concurrentiestrijd te voe
ren tegen de Russen.
Hoewel Columbia dus reeds In 1500 het pla
tina kende, kwam het in Europa toch eerst In
1740 in den handel. Het was In 1751, dat de
Zweedsche chemicus Scheffer de chemische ge
halten van dit edel metaal kon vaststellen. De
naam platina Is Spaansch en Is afgeleid van
het woordje plata (zilver). Deze aanduiding Is
te verklaren als men weet, dat het platina jaren
geleoen voor zilver doorging.
Dezer dagen heeft de eerste trein van den
Moskouschen ondergrondschen spoorweg een
proefrit gereden. Het traject bleek uitstekend
te zijn en de rit verliep zonder moeilijkheden.
De geheele Ijjn (die ruim 11 KM lang is),
en met den bouw, waarvan in 1931 werd begon
nen, is thans bijna gereed.
dacht er over na, hoe hy het snelst
deellgst naar Vera Cmz kon komen,
plotseling op een Idee kwam. Een trein, bestemd
voor Vera Cruz, stond, geheel zonder toezicht,
op passagiers te wachten. Deze trein telde niet
meer dan een locomotief en twee wagens.
Bliksemsnel sprong Llsandro op de locomo
tief en maakte den hefboom der remmen los. Tot
Indende
1 het
en
auto’s noch geschreeuw van venters drong tot mogen beschikte dan hij had durven hopen
hen door. De kapitein kon dan ook niet nala-
ten te zeggen: „Ik ben maar blij dat je zoo
vast op je stuk stond, Ella!” „Gelukkig dat Ik
ook jou smaak zoo goed getroffen heb.” sprak
zijn wederhelft. „Ik ben er zeker van dat t je
met den dag hier steeds meer zal bevallen. Je
kunt je hier hielemaal aan je liefhebberijen
wijden en niemand zal onze rust storen.” „’tls
te- hopen,” antwoordde de kapitein op een toon,
als vreesde hy een naderend onheil. En zie
daar bracht de dienstbode een brief binnen.
Nieuwsgierig begon de kapitein te lezen, meer
en meer betrok zijn gezicht en toen hij den
brief ten einde had, wierp hy hem driftig naar
zijn vrouw, zeggende: „Wel verduiveld, daar
komt onze rustverstoring al.”
Mevrouw nam en brief en las:
de niet goed meer en hoe hoog we ook vlogen,
we bleven maar ln de donkere wolken. Oom
besloot eindelijk om wat lager te vliegen. HU
deed dit uiterst voorzichtig.
Eensklaps voelde ik een schok. Ik werd In een
der hoeken van de cabine gesmeten. Oom Syd
ney zette den motor af. Het toestel zweefde
De portier bood my aan een taxi te roepen;
onderwijl keek ik scherp de straat langs om te
kijken of mijn vriend met het lltteeken ergens
te bespeuren was. Ik sag geen spoor van hem,
maar toen de taxi voorreed, nam Ik toch de
voorzorg den chauffeur met duidelijke «tem op
te dragen my naar het Pavilion te brengen.
Niet voor wy tot vlak by deze Inrichting ge
komen waren, beval Ik hem naar Chelsea door
te ryden.
Ik wist, dat Tommy nog hetzelfde atelier
had dit had Joyce my verteld ln haar
laatsten brief. Het lag m een nieuw blok hulzen,
achter in Beaufort Street, een halve myl van
het huls Van George verwyderd Gedurende den
geheelen rit overlegde Ik, hoe Ik my sou ver
ontschuldigen over een bezoek op zoo onge-
wonen tyd en ten slotte achtte ik het bet beste,
my voor een Amerikaanse!) artist uit te geven,
die een en ander van Tommy s werk had gezien
en bewonderd.
Serenely calm, the epicure may say:
Fate cannot harm me, I have dined to-day.
Op 31 Augustus 1914 werd te Rome een brief
kaart gepost voor Bressanone, dat toen nog tot
Oostenrijk behoorde.
Eerst 20 Sept, jj., dus meer dan twintig jaar
later, kwam de briefkaart te Innsbruck aan.
Daar Bressanone thans evenwel op Italiaanse!)
grondgebied ligt, zonden de Oostenrijksche
postautoritelten de briefkaart terug naar Italië,
en spoedig arriveerde deze thans te Bressanone.
Daar de briefkaart voorzien was van een
postzegel ter wamde van vyftlen centeslml, het
geen in 1914 voldoende was. moest de geadres
seerde strafport betalen, fangezlen het zegel
recht thans vyftig centeslml bedraagt.
Aan de tegenwoordigheid van geest van een
tienjarig meisje Is het te danken, dat een ex-
press-treln naby Moskou voor een ramp werd
behoed.
Toen het meisje, het dochtertje van
spoorwegwachter, onderweg naar school
bemerkte zij, dat een gedeelte van de rails los
lag.
Terstond rende zy de spooriyn af en wenkte
den machinist van den aankomenden express-
treln. Deze bemerkte haar signalen en wist den
trein tydlg tot staan te brengen.
weer. Onmlddeliyk weer een schok. We hadden
contact met de wereld. Met de uiterste voor
zichtigheid zette Oom de remmen aan. We
stonden stil. „Gelukkig Bok, de landing Is best
verloopen. Avery kan het toestel niet veel heb
ben. Mogelijk Is een der landlngswielen ver-
bryzeld. We moeten even kyken.
Een neef van den Maharadja van Rewa is
tot zeven jaar strenge opsluiting veroordeeld,
omdat hy op zyn leeraar heeft geschoten.
Op school werd een prisma vermist en
jongeman werd hiervan verdacht.
Spoedig waren we opgestegen. We cirkelden
nog eenmaal laag over den grond. Daar stond
Haarlaen ons na te kyken. De jongen veegde
zoowaar zyn oogen met een zakdoek af. Zoo
had ons vertrek hem aangegrepen.
De gemeenteraad van Praag heeft besloten,
om voor bedelaars speciale munten te laten
slaan, aangezien het aantal bedelaars ln deze
stad den laatsten tyd zeer sterk Is toegeno
men.
De munten zullen van zeer goedkoop metaal
gefabriceerd worden en een gat ln het midden
zal de munten van de gewone onderscheiden.
Er zullen twee soorten geslagen worden van
tien en van twintig heller.
De munten zullen van overheidswege ver
strekt woraen aan sociale en philantropische
instellingen, die ze onder het publiek distri-
bueeren. Men verzocht den Inwoners om alleen
deze munten aan de bedelaars te verstrekken
De munten kunnen door winkeliers weer inge-
wlsseld worden voor gewoon geld. Dit zal slech's
door bepaalde personen geschieden. die zich
moeten leglmlteeren, daar men anders misbruik
vreest.
weinig aantrekkeiyker dan een dergeiyke
proefneming op George. Ik wist, alleen al
het zien van zyn fluweelen jas en zyn groote
gestalte zou my de aangenaamste emoties ver
schaffen emoties die van al van myn vroegere
vrienden alleen nog hy en misschien oe arme
kleine Joyoe zouden kunnen opwekken.
Eén ding stond by my vast: dat Ik myn
geheim niet verraden zou. Het zou moeliyk
zyn, want er waren natuuriyk honderden
dingen, die Ik Tommy te vragen of te zeg
gen had; mCar hoe groot de verleiding ook
zou zyn, ik was besloten myn spel niet uit
handen te geven. De reden hiervan was min
der de belofte aan McMurtrie want die
woog minder zwaar op myn geweten dan
de mogelijkheid, dat Ik Tommy zelf ook ln
moeilijkheden brengen zou. Ik was er van
overtuigd, dat hy met de meeste vrooiyk-
held elk gevaar op zich zou nemen om my
te helpen, maar Ik was niet van plan hiervan
gebruik te maken.
Ik wenkte den xellner en betaalde myn
rekening. Het diner scheen my belacheiyk
goedkoop voor het genot, dat het mij had ge-
gegeven; en toen Ik dat ook tegen mont eur
Gaultier zei. bracht deze my tot aan de
deur, ofschoon hy myn opmerking met een
afwyzend gebaar van zyn hand had geaccep
teerd.
„De meeste menschen voeden zich,’ zei hy,
„maar monsieur eet. En menschen, die workeiyk
eten overvragen wy niet. Het is een genoe
gen een diner te bereiden voor iemand die weet
het te appredeeren.”
Bouillon, Krimpzalm. Lamsvleeech, Nieuwe
aardappelen. Houtduiven, Pecbs Melba, Marrow
on Total.
Sinds twee weken woonden de heer cn me
vrouw Van Ooyen in het nieuwe huis, dat naar
beider tevredenheid smaakvol en gezellig was
ingericht. Vooral pe stille ligging en rustige
omgeving voldederf hen, want geen gesnor van
r et driftige passen liep de gepensionneer-
I y I de kapitein Van Ooyen opgewonden
zyn huiskamer op en neer, terwyi zyn
vrouw zich met een handwerkje bezig hield en
deed alsof ze in de gemoedsbeweging van haar
echtgenoot geen erg had. ,,’t Doet me genoe
gen, Jo,” sprak ze. „dat we het toch ten slotte
weer eens zyn!” „Het eens zyn,” stoof de ka
pitein op, „het eens zyn! Dacht Je dat ik deze
woning, waar geen enkel gebrek aan is, nu
t aan nu
.Maar man, bedaar toch. Je
weet dat ik niet om de woning, maar om de
omgeving hier weg wil; 1 kost mil ook moe te
en zorg!” „En my mijn geld," brulde de kapi
tein woedend. „Je maakt me dol met die gril
len!” En na haar een nydlg „bonjour. Ik ga
er uit!” te hebben toegeroepen, stormde hy de
deur uit. En nu wist mevrouw dat ze over
wonnen had, want ze kende haar man als een
goed en welwillend echtgenoot, die na een soms
heftige driftbui zyn toegenegenheid en week
heid van harte op allerlei wijze toonen wilde.
„EUa, moet ’t dan toch gebeuren?" vroeg de
kapitein met stille gelatenheid in zyn stem,
toen hy na een uurtje terugkeerde. „Wis en
zeker," antwoordde mevrouw beslist. „Onze wo
ning is lang niet geriefeiyk en dan dat café..”
..Nu goed,” onderbrak haar echtgenoot, „we
trekken er uit, natuurlijk nemen we weer een
benedenhuis.”
„Maar Jo, denk je nou dat ik weer dien last
aan de deur wil hebben van allerlei soort ven
ters? Nee hoor, geen benedenhuis!” ,Dus een
eerste, tweede of derde verdieping? Nu. ik wil
Je wel zeggen, dat ik een hekel heb aan al wat
me aan bergbestyging herinnert,” antwoordde
de kapitein een beetje ontstemd. .Maak je
niet ongerust man, zoo hoov gaan mftn wen-
schen niet.” „Maar wat dan? Geen ooven- en
geen benedenwoning? Je wilt toch niet ln een
keiderhuis trekken? We hebben toch ook re
kening te houden met onze maatschappelijke
positie.”
„Nu dan, mannetje, ik zal je maar gauw
zeggen, daf ik in gesprek ben met een make
laar. Deze had iets bijzonders voor ons, een
stil huis, mooi gelegen en door hoog geboomte
omgeverv Het is er zoo rustig als je maar den
ken kunt en geriefeiyk in alle opzichten. Ik
zal nu maar gauw gaan zeggen, dat we ’t ne
men." En meteen vertrok mevrouw en liet den
kapitein met zijn gedachten alleen.
Hy had dus alweer moeten toegeven. Wat
zy eenmaal ln ’t hoofd had, moest gebeuren,
maar zy was toch een kloeke, verstandige en
vastberaden vrouw, onder wier zachte heer-
schappy hy zich wel bevond. En daarom on
derwierp hy zich nu ook gelaten aan de be
slissing en begon hy, hoewel hem nog veertien
dagen van den verhuistyd scheidden, reeds ln
te pakken. Hy ging naar zyn sigarenkastje en
deed de restjes der verschillende kistjes in één
trommel te samen en met het oog op de aan
staande verandering van woning, bestelde hy
er per briefkaart duizend by: één plez.er wou
hy dan toch ook van het verhuizen hebben.
Terwijl Ik het las genoot Ik ieder woord
afzonderiyk en met een lichte zucht gaf ik het
hem terug.
,De góden hebben Inderdaad uw consultatie
bijgestaan"
Monsieur Gauller nam een wynkaart op.
,Jto wat zal Monsieur drinken." informeerde
hy eerbiedig.
Monsieur heeft een volmaakt vertrouwen ln
uw oordeel. Hy zal drinken wat u goed dunkt
hem te geven.”
TBen half uur later leunde Ik opnieuw achter
over in myn stoel en met een superbe tevreden
heid mompelde Ik de regels van Sidney Smith
voor my been:
hal binnen, die door «en flauw gloeilampje was
verlicht.
Aan den rechterkant hing een bord met
de nummers der verschillende bewoners.
no. 3 zag ik den naam T. G. Morrison, nog
even als vroeger, en met een lichte nartklop-
plng liep ik de gang naar Tommy's deur in.
aangekomen zag Ik dat een kaartje
klopper was gebonden. Ik wist, dat
dat altyd deed, wanneer hy niet
'was en met een scherpe teleurstelling
Ik my voorover om te lesen. wat er
op geschreven stond. Met eenlge moeite, want
het licht was er slecht, onderscheidde ik ten
slotte de volgende woorden, onverschillig met
potlood geschreven:
„Uit de stad. Telegrammen en dringende
brieven s.v.p. op no. 4 bezorgen. T. M.”
Het kaartje loslatend, bleef ik my een oegen-
blik staan afvragen wat nu te doen Als
Tommy een of anderen kameraad naast zich
had wonen, zou deze my waarschijnlijk wel kun
nen zeggen, wanneer hy terugkwam. Een
oogenbllk aarzelde ik; toen ging ik naar de
hall terug om op het bord te zien, wie da bewo
ner van no. 4 wel was.
Tot myn verbazing las ik de naam van een
vrouw; Juffr, Vivien.
Llsandro Debes, die uit Temuco, vyftig kilo
meter van Vera Cruz verwyderd, naar laatst
genoemde plaats wilde reizen, maar geen geld
had de tretnkosten te betalen, heeft onlangs
een brutaal stukje uitgehaald, waarvoor hij
thans achter slot en grendel moet boeten.
„Zie je. dat heb Je nu van dat verwenschtc
verhuizen,” begon de kapitein hftig. „Waren
we maar rustig in ons bendenhuls gebleven,
dan kregen we nu geen last van een oude, half-
zieke tante." ,4e hebt toch zelf toegestemd om
te verhuizen,” merkte zyn vrouw op. .Hé, wat
je zegt," schreeuwde de echtgenoot terug, doch
mevrouw ging rustig voort: „maar dat is nu
de zaak niet. In ieder geval moeten we tante
Hanna ontvangen, hoe onaangenaam haar be
zoek ook is. en behandelen met de achting en
vriendeiykheid,
waarop haar hoo-
ge Jaren en groo
te rijkdom recht i
hebben. Ik ga i
maar dadeiyk
met het meisje
de kamers in orde
maken.”
Den volgenden middag hield tante Harina
haar intocht ln t stille huis. Ze wist niet wat
ze van verwondering zeggen zou .Maar kin
deren, zoo iets is nergens ter wereld meer te
vinden! O, wat zal ik me hier op myn gemak
gevoelen.” En toen begon ze te vertellen van
lifcar ziekte, van wat ze wel en wat ze niet
mocht hebben en hoe laat ze gewoon was alles
te gebruiken. Ook dat ze veel wandelen moest,
maar daarby steeds gezelschap moest hebben
vanwege de duizelingen, die ze laatst gehad
had en dat ze graag had dat neef haar des
avonds de courant voorlas, omdat haar oogen
minder werden. Men moest echter geen drukte
voor haar maken.
Ondanks deze laatste bescheidenheid Was ln
het stille huis de duivel losgebroken, sinds tante
er haar Intrek had genomen. De meld zei om
den anderen dag haar dienst op, wyi de werk
zaamheden verdubbeld waren, de kapl’eln was
humeurig, omdat hy m zyn gewone regelma
tige levenswijze werd gehinderd en mevrouw
kreeg, wyi zy haar uitgaven niet met de ont
vangsten in evenwicht kon houden, van haar
echtgenoot, die in geldzaken zeer gevoelig was,
menig hard woord te slikken. En 1 ergte was:
tante dacht er niet aan te vertrekken. Integen
deel, ze was tevreden en voelde zich zoo gezond,
dat ze t nu wel aandurfde haar jongste nicht
met haar belde kindertjes eens te ontvangen.
’tZou zoo goed voor hen zyn hier bulten en
neef en nicht zouden tante dat plezier wel wil
len gunnen.
De kapitein was een heftige gemoedsuitlng
naby, toen hy dit verzoek hoorde, doch wist
zich gelukkig te beheerschen. Hy durfde die
goede tante niets weigeren, vooral omdat hy
gemerkt had dat ze over een veel grooter ver-
----- i en
ónbegrijpeiykerwyze nog steeds geen testament
gemaakt had. En daarom ook werd het huis
betrokken dóór de nicht met haar twee klei
nen, van wie de oudste anderhalf jaar en de
Jongste tien weken was. En ln het stille huis
begon nu een gemep naar doeken en warm
water, naar pap en zulgflesschen, dat den ka
pitein de haren ten berge rezen. In de woon
kamer stond de kinderwagen en buiten flad
derden natte luiers langs zyn jonge rozeboom-
pjes. Maar toen de ellende het hoogst was,
kwam ook de redding. Vroeger dan men ge
hoopt had moest nicht met de kinderen ver
trekken en daarna overviel tante een zoo sterk
verlangen naar eigen huls, dat men ook haar
koffers pakte en haar naar t station bracht.
Natuuriyk verheugden de echtgenooten zich
er over en hoopten maar dat, nu de drukte en
de beweging voorby waren, vrede en kalmte
weer In hun huis en hart zouden heerschen.
Slechts enkele dagen was men echter bezig zich
weer daaraan te gewennen, toen opnieuw een
brief hun rust kwam verstoren Na het schrij
ven gelezen te hebben, wierp de kapitein den
brief met een allesbehalve malschen uitroep
neer. Dreunend sloeg hy met de vuist op ta
fel. „Ze maken me hier nog gek in dit stille
huls. Daar schrijft onze schoonzuster dat tante
Hanna zooveel moois van ons huis verteld heeft,
dat ze ook graag eens een paar rustige weekjes
by ons wil doorbrengen. Ze hoopt zooveel te
meer op een gunstig antwoord, omdat ze hier
tante Llze met haar beide dochters hoopt aan
te treffen, die eveneens voornemens zyn ons
te bezoeken. Wel ja, we maken er een huur
kazerne van! Maar dit zeg ik je,” ging de ka
pitein met verheffing van stem voort, .morgen
nog zeg Ik de huur op en ga een andere woning
zoeken, een boven- of benedenhuis, t la me
precies hetzelfde. Met elke andere woning zal
Ik genoegen nemen. Maar de hemel zy den ar
men makelaar gunstig, die tegen me zeggen
zal: „Ik heb iets bijzonders voor u een stil
huis!”
liet den auto stilhouden in de King’s
terwyi ik uitstapte keek ik oog eens
terdege uit. of ik niet gevolgd werd. Hierover
gerustgesteld stak Ik een nieuwe sigaar op en
schrik van alle zich op het perron bevindt,
personen en tot nog grooter schrik "van
personeel, reed de locomotief het station uit
ln snelle vaart verder.
De stationdirectle zat inmiddels ook niet stil
en liet een locomotief ultryden, die den
Jongeman achterna ging, terwijl de belde man
nen ope den wagen gebruik maakten van re
volvers. Llsandro reed evenwel kalm door, doch
zag zich plotseling gedwongen te remmen, toen
van tegenovergestelde richting een trein kwam
aanrijaen.
De achtervolging was nu spoedig beëindigd
en Llsandro werd door de politie Ingerekend.
-j—e leidende staatslieden der Dominions
I 1 worden door de Engelschen vaak meer
geëerd dan hun eigen ministers Dit is
■eer begrypelyk. zy zien hen als de vertegen
woordigers van tot het Britsche Gemeenebest
behoorende landen, dus als .Jtyks-flguren”
van wier beleid en loyauteit de toekomst dezer
groote volkengemeenschap afhangt
Daarentegen zien zy hen niet gelyk hun
eigen staatslieden ln aen blnnenlan-lschen
strijd; zy beoordeelen hen dus ook niet naar
de partyleuzen, waarnaar zy ministers en op-
positle-lelders te Londen waardeeren of ver
guizen. Of een Dominion-premier socialist is.
zooals rnr. Lyons (Australië), of conservatief
aooals mr. Bennett (Canada), maakt voor de
gunst, waarin zy by het Engelsche publiek
staan, weinig of geen verschil.
Maar tegen geen Dominlon-staatsman heeft
men hier, sinds den dood van Sir Wilfred Lau
rier, den beroemden Canadeeschen Premier, zoo
hoog opgezien als tegen generaal Smuts Wan
neer een volksstemming gehouden werd over
de vraag wie de grootste figuur onder de neden-
daagsche staatslieden van het Britsche Rdk
is, dan sou de Boerengeneraal waarschyniyk
een overweldigende meerderheid krijgen En
niet alleen omdat zyn naam reeds wereldver
maard was vóór Iemand bulten Engeland ooit
van mr. Baldwin of mr. MacDonald gehoord
had, maar ook omdat hy ln drievoudige hoeda
nigheid de hoogste ondersche* dinger heeft mo
gen wegdragen: als Zuld-Afrlkaansch staats
man. als Brltsch staatsman en als were'd-
staataman. Want zoo hy gedurenden den groo-
ten oorlog een der Invloedrijkste leden was van
dat kleine oorlogskabinet met mr. Lloyd George
dat een feiteiyke dictatuur uitoefende daama
heeft hy. de Afrtkaander. missles vervuld op
het vasteland ln het byzonder ln Horgarye
op zoodanige wyze dat hy zich een Euro-
peesch staatsman van den eersten dag toonde.
Geen gast uit de Dominions is in Eneeiard
welkomer dan hy. Hy geniet hier een vertrou
wen, dat de meeste Britsche staatdieder hem
mogen beiyden; vertrouwen ln zyn beleid, in
■yn doorzicht, in zyn levenswyshëid.
Hy is thans hierheen gekomen om het rec
toraat te ontvangen van de St. Andrew’s unl-
versltelt In Schotland, zyn rectorale rede werd
met groote belangstelling tegemoet geeien. zy
heeft alle verwachtingen overtroffen. Zij be
vatte een oproep aan allen, die IndlvlduaUrme
en vrijheid lief hebben om zich schrap te zetten
tegen het gevaar, dat generaal Smuts groo"er
en dreigender acht dan dat van een oor'og:
de „nieuwe tirannie”. In één dag tyd ia deze
term. de,j)leuwe tirannie” spreekwoordelijk ge
worden, zyn strijdkreet tegen een „serviele
massa-mentaUtelt” is doorgedrongen tot alle
harten. De vrije burger en leider van een vrif
volk heeft eindeiyk openiyk curven zeggen wat
Engelsche staatslieden verzwegen hebben uit
vrees, het een of andere ..buitenland” te kwet
sen. Hy heeft een strijdleus aangeneven waar
op honderdduizenden lang gewacht hebu-m.
Ofschoon Generaal Smuta ulteriyx en Inner-
Ujk een typische Hollandsch-Afrikaander is.
wordt hy door het Engelsche publiek beter be
grepen dan de meeste staatslieden uit de zuiver
Britsche Dominions. Merkwaardige) wy« h*eft
ook hy steeds een zeer scherpen blik op de En-
liep de Beaufort Street ln.
Er scheen weinig ln de straat veranderd,
sinds ik w den laatsten keer geweest was. Een
paar oude hulzen weren afgebroken, maar
.Florence Oourt” (acoale het blok etellera,
waar Tommy woonde, heette), was nog ge
heel zooals Ik het my herinnerde. De vcordeur
was open, een gewoonte, die men In Chelsea
overal vindt, en ik stapte de vierkante ateenen
Met kleine teugen dronk ik myn mokka,
„w d* geurige Cabana op. die monsieur
Gaultier voor my had uitgezocht en cverlegde
opgewekt wat Ik nu sou doenIk had na
mijn vonnis zooveel onaangename avon
den doorgebracht, dat ik besloten wm van
dezen avond in sUs cpaichten een succes te
nUÜBCQ,
Mjjn eerste opwelling was natuuriyk Ge
orge te gaan opzoeken. Er was Iets verleide-
lyks ln de gedachte door een deftlgen huis
knecht tot hem te worden toegelaten en my
te verontschuldigen over een bezoek op zulk
een ongelegen tyd. Ik stelde de verandering
van zyn gezicht voor, wanneer ik langza
merhand myn aangenomen stem achterwege
zou laten en wanneer hy heel langzaam de
waarheid zou gaan vermoeden.
Zoo verleidelijk was deze gedachte dat ik
haar slechts met moeite kon laten varen.
Maar Ik wilde met myn genoegen m ,de
zaak George” niet kwistig zyn: ik dacht min
stens drie dagen over hem te doen en ik
voelde, dat ik my stellig zou laten gaan, wan
neer ik thans naar hem ging, warm en verhit
van het eten en den wyn. Trouwens ik had
nog altyd een zwakke en ongegronde hoop,
dat ik door op George acht te slaan zonder
mlXn werkelyke perzooniykheld te verraden,
iets sou kunnen ontdekken, dat wat licht wierp
over zyn gedrag ten opzichte van <ny.
Maar wanneer ik nu niet naar Cheyne
Walk ging, hoe sou ik dan verder myn avond
doorbrengen? Ik stelde my deze vraag, ter-
wyi ik langzaam myn glaasje old-brandy op
hief en voor het fyne vocht myn Hopen nog
had bereikt, wist ik plotseling het antwoord,
ik sou Tommy gaan opzoeken!
Dit was een prachtige oplossing van de
moellUkheld en terwyi ik het glas weer neer
zette, lachte ik zachtjes louter van geluk.
Het vooruitzicht met Tommy te praten son-
dtr dat hy my zou herkennen, was slechte
De jongste berichten betreffende den stand
der Kalmukkenbevolklng lulden vrij ongunstig.
De Kalmukken, eens bet talrykste van alle
Mongoolsche volken, zyn reeds sinds twee
eeuwen over Rusland verspreid. Gedurende de
laatste rijf en dertig jaar is deze stam tot op
8S.000 stelen geslonken. Het rterftecyfer is bet
grootst by de vrouwen.
De statistiek omtrent het theeverbrulk ln
Engeland stygt met de Jaren. In geen land
van Europa wordt zooveel thee gedronken als
in Engeland. Kort na den oorlog dacht men,
dat men thans de hoogste statistiek had be
reikt, doch het aantal kilo’s, hetwelk door onze
Engelsche buren wordt verwerkt, Is nog steeds
stygende.
Ongeveer 50 jaar geleden kreeg Engeland alle
thee uit China, doch de Chlneesche Invoer Is
thans verminderd tot op 4/5. De meeste thee
komt thans uit Britsch-Indië en Ceylon.
j od dit blad «tin Ingevolge de veraekeringavoorwaarden tegen f Oflfïfï by levenslange nheele ongeschiktheid t »t werken door f ’7C[i by een ongeval met f OCfi by verlies van een hand f OC iy verlies van een f Cf) oy een breuk van f Afi by verileevan *B
Alle abonnc t «Sr—êSUi va>r een der volgende ultkeerlngen f aJl/l/lZ.” verlies ven beide armen, belde boenen af belde oogen doodaiyken afloop f ASJVe" een voet of een oog f 1 U, luim of wysvinger f «/(/«"been of armf Tfl/e" anderen vinger
23.
„Consulteer hem «n de hemel sta uw beraad-
tiaging by."
By haastte zich weg en ik wenkte den ober.
„Breng my wat Virglnla-sigaretten en een
rtierry-brandy.”
Hy bracht het bestelde, en achterover
leunend ln mtjn stoel, heek ik om my heen
met een gevoel van onvermengde behsagiyk-
beid.
De lampen, met hun sachtroode kappen,
wierpen een warm licht over alle dingen en
door de fllne. blauwe spiralen van den rook
van myn sigaretten heen, sag Ik de -^zichten
van de door bet lekker eten voldane men
scheel Ik keek op de klok Het was byna acht
uur. de tyd. waarop bet licht in de cellen
van Frtncetown uitgedaan wordt en n nieuwe
kruipende nacht van ellende en duisternis be
gint. Langzaam genietend nipte ik aan myn
sherry-brandy.
Ik werd uit myn gedachten wakker ge-
soepen door do nadering van Monsieur Gaul
tier. Hy bad eon menu in do band, dat hy
In een fotografiezaak te Neurenberg Is de
eigenaar en het geheele prsoneel ln totaal
vyftlen personen tegelijk ln het huweiyk
getreden.
zy besloten gebruik te maken van *t aanbod
der regeering, die pas getrouwden paartjes een
voorschot verleent, en huwden ter zelfdir tyd.
Zy maken thans op hun huwelyksrels een
gezamenlyken autotocht door Beleren.
my met een buiging toereikte; daarna deed
hy een stap achteruit om het resultaat at te
wachten. Het menu luidde als volgt: