Hongarije
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
OUDE
GE NEVER
I
Allerzielendag
r -
v&fiaal van dcndaq
afajtk stukken ^5ets.
H
NEIl
in
OUDE VOLKSGEBRUIKEN
ZUURKOOL
1
ONTSNAPT
WOENSDAG ai OCTOBER 1934
Mijn aanzoek
Sven Hedin keert terug
Nieuwe tocht naar de
stratosfeer
Kansspelen in zee ge
worpen
Luchtdienst tusschen
Londen en Winnipeg
Steenkolenverbruik
door alle eeuwen
Beschilderde kaarsen
en langwerpige koeken
Valschermen bij de
Fransche luchtmacht
Vlieger verliest zijn
motor
Een avontuurlijke expeditie
in Mongolië
leder groot kerkelijk feett wordt
in Hongarije door bijzondere
gebruiken gesymboliseerd
DOOR
VICTOR
BRIDGES
i
I
\PER LITER
S38.B
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ai -
man
van
een
*1
Museum afge-
nog
mbn
erg lief van je, Gertie.” tel ik
te
(Wordt vervolgd)
Op Wrangeleiland hadden we geleerd met de
eskimo’s te praten en weldra waren we met de
menschen in gesprek, die vol verbazing en onge
loof hun handen in elkaar sloegen over hetgeen
zfj hoorden. Zb geloofden niet dat wb in de val
lei van de tienduizend rookzuilen hadden kun
nen landen.
jongen kreeg een kleur van genoegen
begon
En
nog
bij verlies van 'n
anderen vinger
dragen, worden daar terstond
stukken omver geworpen, opdat
vroeger tehuis niet zal ktflken
Ik kon niet ontdekken wat het was, doch na
eenigen tijd merkte ik dat het menschen waren.
„Vlug oom," riep ik, „het zijn menschen.” Da
delijk snelden wb voort in de richting der groep,
die naderbij gekomen een vijftal eskimo's bleken
te zijn. Wjj wierpen onze geweren neer, ten tee-
ken van vrede, wat de eskimo’s navolgden.
MARTIN BERDEN_
(Nadruk verboden)
<a
zien,
dat
dom
Ik be
weer
De Fransche minister van Luchtvaart, ge
neraal Denain, heeft in een circulaire de mili
taire vliegers gewezen op het belang van een
goede bestudeering der werking van valscher
men. Ook aan de Aerodubs en sportvliegers te
de circulaire gezonden.
Verscheidene malen hebben bekende Fransche
vliegers hun leven gered door het valscherm,
maar generaal Denain is van meening, dat de
Fransche luchtmacht nog onvoldoende aan
dacht aan de werking van valschermen heeft
besteed.
I
öiiiiiiiiiniiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininn
ik.... he.... waar ik voor hier gekomen ben."
Ik aarzelde, „tls me opgevallen, dat w«*...
dat we altijd zoo goed met elkaar op konden
Vier bekende Canadeesche vliegers zijn voor
nemens een regelmatigen luchtdienst in te
stellen tusschen Londen en Winnipeg, en dit
traject van 3790 mijl in minder dan 48 uur
af te leggen.
De vliegers hopen den dienst over twee jaar
te openen en de volgende route te nemen
Hudson baai, Baffin-land. Groenland, Ijsland,
Faroer-eilanden, Schotland.
ZU willen tenslotte tot een dageMjkschen
dienst komen. Het plan zou financieel reeds
voldoenden steun hebben.
De burgemeester van New-York, Laguardla.
voert een feilen strijd tegen de kansspelen en
heeft een groot aantal apparaten tot een ge
zamenlijke waarde van 150.000 dollar in zee
laten werpen.
Vergezeld van den hoofdcommissaris van po
litie heeft burgemeester op het vaartuig,
waarin de roulettes waren geladen, verschei
dene hiervan met een hamer stukgeslagen,
waarna zij ter hoogte van Long Island in zee
werden geworpen. Deze apparaten, zoo sprak
burgemeester Laguardla hierbij, waren een
uitvloeisel van het ergste misdadige element.
Ik bén blij ze uit den weg te kunnen ruimen.
Het betrof hier voornamelijk automaten, die.
Indien het den gebruiker lukte, geldbedragen
uitkeerden. De politie-commissaris betitelde ze
met« ..mechanische zakkenrollers”.
De vernietigde apparaten waren in beslag
genomen.
De politie heeft nog 3500 van dergeljjke ma
chines in haar bezit, die na een nader onder
zoek eveneens vernietigd zullen worden.
De directie van den landbouw deelt
mede, dat bet „Journal Officier* een
decreet bevat, waarbij de Invoer van
zuurkool in Frankrijk is gecontln-
genteerd.
De leider der eskimo's verzocht ons daarop
met hem mede te gaan. Bij hen woonde iemand,
die het kon weten of het mogelijk was om in
de vallei te leven. Indien bleek dat we werkelijk
waarheid hadden gesproken, konden we op zijn
gastvrijheid rekenen, zoo niet, dan moesten we
oogenblikkelijk vertrekken. Aldus besliste de lei-
djr der expeditie, die Murphy bleek te heeten.
In de nederzetting aangekomen werden we on-
middellijk in contact gebracht met een ouden
Indiaan, American Pete. Deze moest vertellen of
het mogelijk was dat een levend wezen in de
kokende vallei kon verblijven.
„Zoo, jongetje," zei Polly. „Nu weet je hoe
werkelijk gaat, te t niet? Heb ik je niet gezegd
dat de mannen allemaal stonden te stotteren
en te jammeren, als ze een meisje vroegen?"
„Wét?"
Polly zat me aan te staren.
„Je..*.. je hebt me toch gevraagd?"
„Neen.... ik.... nu.... dat heb ik niet,” zei
ik. ,Jk wou alleen zeggen dat ik je graag mee
had naar *t bal van de tennisclub.”
„O,” zei Polly ijzig.
„Maar ik was van plan je te vragen," zei ik
angstig. „Op t bal, Polly. Ik heb me zooeven
gek aangesteld: wil je t me vergeven? Kijk
eens. Ik heb 't allemaal al opgeschreven.”
„Ik haalde 'n papier uit m'n zak.
„Komt er iets over de maan in?” vroeg Polly.
„De.... ja.... de traan wordt er in ge
noemd. geloof ik.”
„Bewaar t dan maar voor je volgende boek,"
lachte Polly, „en geef me nu maar gauw een
zoen.”
Officieel wordt medegedeeld, dat te Lenin
grad een nieuwe stratosfeerballon gereedgeko
men is. die een dezer dagen met gas gevuld
en voor opstijging gereed gemaakt wordt.
De ballon, die zonder bemanning zal opstijgen,
is uitgerust met een modern geconstrueerde
gondel, alsmede met Ingebouwde, automatisch
werkende radio- en meetapparaten voor stra-
tosfeeronderzoek.
Het inbouwen van deze apparaten is geschied
onder leiding van prof. Molschanow, die des
tijds de poolvlucht van het luchtschip Graaf
Zeppelin heeft meegemaakt. Naar zijn mee
ning zal het meegevoerde radiotoestel de be
wegingen van den ballon bij het opstijgen auto
matisch registreeren en de resultaten aan het
radiostation van Leningrad melden.
Verwacht wordt, dat deze nieuwe ballon een
hoogte van 15.000 tot 18.000 meter zal bereiken.
oogenblikken bleven wij tegenover
staan en keken in elkanders oogen.
fouter geluk straalden. Nog een keer
haar r^aar mij toe en kuste haar op
Qle lippen. Daarna liep zjj vlug naar
i» waar zij hoed en stok haalde.
ris je hoed. Tot morgenavond bij
[y. Ik zal geen bericht voor hem ach-
m iemand anders zou het in handen
den:
daar
bet lichaam worden afgehouden.
Over het algemeen heeft héél de met den
dood verband houdende folklore de bedoeling,
een terugkeer van den doode te verhinderen,
den doode de eeuwige rust te verzekeren.'
Zoo worden den mensch, zoodra de dood in
getreden is. de oogen met groote muntstukken
toegedekt; bleven de oogen van een doode open,
dan zou dit beteekenen, dat hij nog iemand
verwachtte
De muntstukken, evenals ook de doek,
waarmede men den stervende bet angstzweet
afgedroogd heeft worden aan bedelaars ge
schonken: het heet, dat deze voorwerpen bij
verder gebruik onvermijdelijk geelzucht veroor
zaken zouden. Dit geldt ook voor het water en
de zeep, waarmede men het’HJk wascht: op
het kerkhof graaft men een plekje aarde om
en in de opening Iaat men water en zeep ver-
"dwjjnen opdat er geen ziekte vooral geen
besmettelijke ziektfe door verbreid worde.
Zoodra de „stervende den laatsten adem uit
geblazen heeft, moeten de huisgenooten de deur
openen: de ziel toch moet ongehinderd in t
hiernamaals kunnen vliegen.
Eerst dim mogen de treurende nabestaanden
luidop weenen.
De doode krijgt nu z’n mooiste pakje aan,
met uitzondering echter van zijn schoenen;
in plaats van z’n schoenen trekt men hem een
eigenaardig soort linnen laarzen aan zonder
zolen en zonder hakken:
De spiegel in de kamer wordt terstond met
Weer genoeglijk gaan de zaken,
Want de spanning is voorbij.
Vliegensvlug herneemt het leven
Weer zijn daag’lijksch allerlei.'
Van de vliegers naar de zuurkool
Lijkt beslist een vreemde grap,
Maar het is toch in de kranten
Absoluut een kleine stap!
Het bericht stond dezer dagen,
Toen de race zoo'n spanning gaf.
Slechts een paar kolommen verder
Van de race-berichten af!
Onze zuurkool, Mainzér zuurkool!
Dit zoo zalige product.
Dat vooral op koude dagen
Onze maag en tong verrukt,
Wordt helaas voor Fransche magen
Door de Fransche wet geweerd.
Want zij mag slechts zeer bescheiden
In dat land geïmporteerd!
En in blik, verpakt met worstjes
Of met schijfjes van den hiel.
Daarvan zelfs nog is de invoer
Voorgeschreven op.... nihil!
Arme Franschen, zonder zuurkool
Met den winter voor de deur,
Wat een thuiskomst, na kantoortijd,
Zonder in de gang zoo’n geur
Zonder twijfel is de reden.
Dat men ginder vast gelooft.
Dat men Frankrijk reeds voldoende
Zure kooien heejt.... gestoofd!
Toi
terl
kunnen krijgen. Ik zal hem geheel aan jou
overlaten. O, ik zou er bb willen zijn, wanneer
hij bemerkte, wie het te.’’
„Ik weet precies, wat hjj zal doen.” zei ik.
„Hb zal mij een beele minuut lang aankijken
een doek bedekt, een brandende kaars wordt
op de vensterbank gezet en nu begint de doode-
wacht, waarbij de vrouwen in de sterfkamer
met eigenaardig zangerige stemmen de
voortreffelijkheden van den overledene loven;
de mannen echter zitten in een nevenvertrek
en betreuren daar onder het genot van den
noodigen land wijn het verlies van hun kame
raad. Ook verschijnen er klaagvrouwen in het
sterfhuis, terwijl de doodbidders bij de dorps
bewoners rondzeggen wanneer de begrafenis
zal' plaats hebben. Voor de teraardebestelling
wordt de kist op een kar. op het zoogenaamde
„paard van den aartsengel Michaël” geplaatst;
dan verschijnt de dorpsschout die al naar ge
lang van de gpedgeefschheid der achtergeble
venen een korter of langer sermoen houdt,
Waarbij hjj alle familieleden en vrienden uit
naam van den overledene toespréekt en hun
goeden raad voor bet verder leven geeft. Ieder
van de aldus aangesprokenen moet zich wee
nend- over de kist werpen. Als de kist in het
graf is neergelaten werpt men er aardkluiten
op om den terugkeer van de ziel te bemoeilij
ken; aan het hoofd van het graf wordt bij de
katholieken natuurlijk een kruis, bij de pro-
Nu het koude jaargetijde begint, is het wei
eens Interessant na te gaan, hoe lang steen
kolen als brandstof gebruikt worden.
De geschiedenis heeft aangetoond, dat steen
kolen het eerst in Engeland als brandstof ge
bruikt werden. De Romeinen reeds hebben,
teen zjj als veroveraars Brittannië betraden,
de kolen gebrand, die zij bij de riviermondin
gen vonden. Opgravingen bij de Romeinsche
baden in Engeland hebben zulks bewezen.
De eerste oorkonde, die van steenkolen als
brandstof gewag maakt, dateert uit de dertien
de eeuw. In 1239 verstrekte Hendrik' n een in
woner van New Castle-on-Tyne een concessie
ter exploitatie van de reeds in die jaren be
kende steenkolengroeven in de omtrek.
Pas in 1768 kwam de eerste lading steen
kolen op het continent aan, en wel te Frank
rijk.
Te Limmerick (Ierland) heeft dezer dagen
een vliegongeval plaatsgevonden, dat merk
waardig goed afgeloopen is. Patrick O’Sullivan,
een werkloos electricien, had uit triplexhout
en zeildoek een vliegmachine vervaardigd, die
hij voorzien had van een ouden motor.
Verleden week wilde hij met zijn „kist” een
proefvlucht maken. Het toestel startte vlot,
doch toen het omstreeks vijftig meter over het
veld had gerold, viel onder hevig gekraak de
motor uit het toestel. De „kist” huppelde nog
eenige meters verder en bleef toen staan.
O’Sullivan werd door de politie bekeurd we
gens het zich bevinden in een toestel, dat geen
bewijs had van voldoende luchtwaardigheid,
kennelijk met het doel zich hiermede in de
lucht te verheffen.
testanten echter een eigenaardig uitgesneden
paal In den grond geplant die (zooals de naam
.spieshout” zou aandulden) waarschijnlijk her
innert aan den Turken tijd; wellicht houdt hier
mede ook verband het gebruik, dat men in
plaats van den tulband der Moslims bonte doe
ken rondom dezen paal bindt.
Zoodra het Hjk uit het sterfhuis te wegge-
-1 dge meubel-
i. opdat W" doode zijn
kimnen terug kennen.
Terwijl echter de begrafenisplechtigheden plaats
hebben brengen zorgzame handen de kamer
weer in orde en dan volgt een van de belang
rijkste begrafenlsgebrulken nrn. het zooge
naamde doodenfeestmaal. Een ieder die hier
toe uitgenpodlgd werd, klopt zijn hoofddeksel
tegen den deurpost uit en spreekt daarbij de
woorden: „wie nu buiten bleef, mag nooit meer
hier terug komen,” door welke spreuk de ge
storvene ziel natuurlijk al weer eens uitgeban
nen moet worden.
Daarna wasschen alle aanwezigen hun han
den en zetten zij zich aan tafel. Tijdens den
maaltijd verschijnen weer de klaagvrouwen,
ditmaal om „de bruiloft van Canaan’’ voor
te dragen. Het is tenslotte wederom een
blijk van het ontembare optimisme der HonJ*
garen dat zij zelfs in hun rouwgebrulken
evenals ook in het Hongaarsch lied zich dén
,zum Tode betrübt” toonen, dan weer „him-
melhoch jauchzend."
schieten. We zijn erg.... ja.... ent kameraad-
schappelijk, bedoel ik.”
„Erg kameraadschappelijk,” herbaalde Polly
en glimlachte.
„En.... ja.... en neem nu bijv, laatst die
tennismatch. We waren toch maar een heel
goed stel partners.”
„Heel'goed.gaf Polly toe.
.Hou... ik bedoel eigenlijk.... ’t te natuur
lijk lang niet ’t zelfde als tennissen....”
„O neen?”
.Heel, wat anders.” Wat drommel, waarom
was ik tocji zoo
verlegen met m’n
houding? Polly
kon tenslotte niet
erger dan
weigeren, ix oe-
gon maar weer
opnieuw. „.„.„^.........-...„..r
„Nu moet je even luisteren.... ik bedoel, als
er niemand anders is, zou ik ’t reusachtig pret
tig vinden.
Polly boog zich plotseling naar me toe.
„Drimrne jongen dat je bent!” zei ze. .na
tuurlijk wil ik.”
„Wil Je? Dat vind ik fbn!”
T T’ oud, met stalen klank, luiden over
ƒ4 het Hongaarsche platteland de kerk
jaar weer op den tweeden November de
geloovigen tot herdenking van hun dierbare
afgestorvenen rondom het altaar verzamelen.
Terwijl echter m de kerk de dlep-ontroe-
rende, somber-stemmende godsdienstplechtig
heden den aanwezigen het „memento mort”
voorhouden en de dood het feest van zijn al
macht viert, eischt buiten de kerk, op het
kerkhof, het leven zijn rechten voor zich op.
Daar heeft zich de jeugd vergaderd rondom
de vierhoekige tentjes der marktkooplieden, die
den doodendag van heden karakteriseeren met
bontbeschilderde waskaarsen, vooral ech
ter met poppenvormig gevlochten koeken, de
zoogenaamde AUerzielen-koeken, welke de kin
derschaar onder luid gesnater verorbert.
Een eigenaardig volksgebruik wil nu eenmaal,
dat het Hongaarsche volk ieder groot kerke
lijk feest symboliseert in een bijzondere spijs,
zonder welke het feest ondenkbaar ware: met
Kerstmis maanzaadgebak; met Paschen ham
met rood gekleurde eieren; op Allerzielendag
de langwerpige koeken, die in hun primitiviteit
aan de zielen-uitbeelding der vroeg-chistelijke
tijden herinneren.
In werkelijkheid betreft het hier geen re
miniscenties aan het vroege christendom; men
moet veel dieper en veel verder in het ontstaan
der volkspsyche teruggrijpen om het oorspron
kelijk als spijs-offer bedoelde koek-eten juist
te kunnen verstaan; het is toch heel bijzonder
lijk de doodenvereering, welke met haar vaak
ondoorgrondelijk geworden plechtigheden en
gebruiken misschien het vèrst terug voert naar
de schemering der primitieve volksziel, naar de
vroegste tijden der animistische wereldbeschou
wing.
Ligt er in een huis iemand te sterven, dan
moet het bed van den stervende van de wan
den wég naar het midden der kamer worden
geschoven, opdat hem het afscheid van huis
en hof verlicht worde; de op Allerzielendag
gekochte, met heiligenbeeldenlssen bontversier-
de, brandende kaars wordt hem tusschen de
gevouwde handen gestoken en het flakkerende
vlammetje is het zinnebeeld van. de ziel, die
I
Joyce legde haar hand op mijn arm.
„Je moet morgen Tommy gaan opeoeken.
Hij zou om twee uur weer thuis zijn Vertel
hem alles, wat je mb verteld hebt. Ik zal
hier niet voor des avonds weg kunnen, maar
dan ben ik verder vrb en kunnen wb met zbn
drieën den geheelen toestand bespreken. En
na morgen zal ik hier niemand meer laten
komen."
„Goed dan,” zei ik, als met tegenzin. ,Jk
zal Tommy gaan opzoeken ofschoon ik er
liet nut niet van inzie. Ig zal er alleen door
in slagen, Jou en hem achttien maanden van
hard werk te verschaffen.”
Eb wilde mb in de rede vallen, maar ik
ging voort:
„Zie je niet in, Joyce, dat er voor mb maar
twee mogelbkheden zbn? Ik kan wachten en
mbn afspraak met McMurtrie nakomen óf
ik kan naar Chelsea gaan en George de waar
heid over den dood van Marks afdwingen
als hb er inderdaad iets van weet. Of ik
jullie belden al in mbn ge vaar Uj ken toestand
betrek, daardoor verbetert die in bet geheel
niet."
„Toch wel,’’ zei ze koppig. „Er zbn ver
schillende mogelbkheden, dat wb je hel|?en
kunnen. Veronderstel eens dat die menschen
bedriegers blbken en misschien het plan hebben,
je bb de politie aan te geven, zoodra ze in het
bezit van je uitvinding zbn! En dan, George.
Wanneer hb werkelbk iets van den moord
afweet, ben ik waarschbnlbk de eenige, die
bet van hem te .weten kan komen.*
keerd en ik vergat bbna, dat die ooit ver
broken was geweest. Ondanks alles, wat zb
doorgemaakt had, was Joyce in haar hart ge
heel dezelfde gebleven spontaan en vroolbk.
zonder eenige onnatuurlbkheld. Al haar bitter
heid en somberheid scheen zb tegelbk met
haar volwassen manieren te hebben laten
varen en haar opgeruimdheid werkte aan-
stekelbk, zoodat ik ook lachte en schertste en
even opgewekt en onbekommerd praatte, alsof
wb werkelbk in Chelsea terug waren en er
geen dreigende schaduw over orte leven hing.
De kleine klok op den schoorstcenmaatel
sloeg kwart voor drie. Dit bracht ons tot de
werkelbkheid van het oogenblik terug.
„Ik moet gaan, Joyce, als ik niet een van X
hertoginnen omverloopen wil.”
Zb knikte en zei:
„En ik moet me klaar maken en mb voor
drie uur weer van Joyce in mademoiselle
Vivien hebben veranderd als dat nog kan.”
Eenige oogenblikken
elkaar
die vi
trok
haar j
de zjj
De bekende Zweedsche ontdekkingsreiziger
dr. Sven Hedin heeft een van de gevaarlbkste
en inspannendste expedities van zbn leven met
succes volbracht en zal naar Stockholm terug-
keeren om Kerstmis In familiekring door te
brengen.
Deze mededeeling werd gedaan door Folke
Bergman en David Hummel, twee van Hedin’s
voornaamste assistenten en metgezellen, die
nu te Stockholm zijn teruggekeerd. Het doel
van de expeditie was het in kaart brengen van
een automobielweg dwars door de Mongool-
sche woestijn naar Urumchi op verzo-ïk van
de regeering te Nanking. Deze opdracht werd
uitgevoerd ondanks vele ontberingen en ge
vaarlijke avonturen. De expeditie had te Ibden
van de ernstige koude in de Mongoolsche hoog
landen, waar in Januari van dit jaar de tem
peratuur tot 33,2 graden Celsius onder het
\riespunt daalde. In de zandwoestbnen moes
ten de automobielen worden beschermd door
het uitleggen van lange rubbermatten op den
weg. De karavaan had het ongeluk bekneld te
raken tusschen het leger van de Nanking-
regeerlng en de onwettige troepen van den op-
standigen jongen generaal Ma-Chung-Yln, en
de leden van de expeditie werden nu eens door
de eene en dan weer_door de andere troepen
gevangen genomen, welke troepen hun auto
mobielen voor militaire transporten gebruik
ten. Eens, toen dr. Hedin weigerde een auto af
te staan ten behoeve van de rebellen, troffen
de soldaten voorbereidingen voor de executie
van de geheele expeditie. Begrbpende, dat hun
levens op het spel stonden, moesten de leden
der expeditie den auto afstaan om zichzelf te
redden. Een ander maal werd de expeditie om
singeld door roovers en gedurende tien minuten
beschoten. De leden van de expeditie moesten
zich plat op den grond werpen en door de be
scherming der automobielen bleven zb ge
spaard voor de kogels.
De expeditie heeft vele belangwekkende ont
dekkingen gedaan. Dr. Bergman vond een be
graafplaats met meer dsn 2000 jaar oude gra
ven. die doodkisten bevatten, afgedekt met
koehuiden, waarin zich goed geconserveerde
Ibken van een onbekend Indisch volk bevon
den. Een collectie vogels, omvattende ongeveer
negentig nieuwe soorten, werd medegebracht
voor het Zweedsche Biologisch Museum. Ook
andere vondsten zbn aan dit
staan.
De Chineesche regeering is als resultaat van
het werk der expeditie in staat een belang-
rbken automobielweg door de tevoren onbe
gaanbare woestijn aan te leggen.
verweet ik het mbzelf,
ik kende
dat
om mb tegen mbn
1 hebben. En dat
ons nog ge-
gemaakt, zoodat het zoo
toch nog misschien de beste oplossing was ge
weest. Ik twbfelde er niet aan of Tommy
zou er niet van af te brengen zbn mb te
helpen, als ik hem zbn gang zou laten gaan,
maar hb zou ten slotte de noodzakelbkheid
Inzien, Joyce er buiten te houden. En te zamen
zouden wb wel in staat zbn, dat van haar
gedaan
van de koppigheid in haar oogen mb begrijpen
deed, dat het geen gemakkelbke taak zou zbn.
Dicht bb Victoria ging ik een boekwinkel
binnen en kocht een paar deelen van Wells,
die verschenen waren tbdens mbn verblbf in de
gevangente. Wells was een weelde, die de ge
vangenisbibliotheek niet toestond
Met de boeken onder mijn arm
nadenkend over het onverwachte resultaat van
vervolging van George, liep ik door
naar Edith Terrace. Toen ik het huis bereikt
en juist mbn sleutel in het slot gestoken
had. werd de deur plotseling van binnen ge-
opend en stond Gertie tegenover mb, blbkbaar
erg verlegen.
„Ik hoorde u komen,” verontschuldigde
zb zich, met haar hand langs haar been wrij
vend.... en daarom deed ik maar meteen
open."
•Jtet
ernstig.
Zb giebelde en liep achterwaarts de gang in.
te een brief voor u in de zitkamer.
Met de post gekomen, toen u weg was. Wil
u thee?"
„Och ja,” zei ik, „ik heb den geheelen dag
al gegeten en gedronken, bet zou jammer zbn,
daar nu mee op te houden.”
„Ik zal het voor u zetten. Juffrouw Oldbury
is gaan winkelen.”
en dan kalm zeggen: „wel vervloekt!" en zich
een glas whisky inschenken.”
Zb lachte vroolbk.
„Ja, ja, zoo zal het gaan.”
Met een verandering in haar stem voegde zb
er aan toe;
,Hn Jb zult voorzichtig zbn, Neil? Ik weet
wel. dat Je volkomen veilig bent en dat nie
mand je zal herkennen, maar toch ben ik
bevrëesd. Is het niet dom van mb?”
Ik kuste haar.
„Jb hebt het dapperste hart in de heele
wereld, Joyce!”
Op mbn terugweg naar Victoria had ik
veel te overdenken. Het was moeielbk te over-
welke gevolgen het mee zou brengen,
ik mbn geheim met Joyce en Tommy
deelde, maar het opende mb aan den anderen
kant een groot veld van aangename mogelbk
heden.
In zeker opzicht
dat ik aan Joyce had toegegeven;
haar echter goed genoeg om te weten,
zb toch bb haar besluit,
wil te helpen, zou volhard
zou den geheelen toestand voor
vaarlbker hebben
allo!” riep PoUy. Ze legde'haar boek neer.
,Je moogt wél blbven theedrinken, nu je
er toch eenmaal bent.”
Ze nam het boek weer op en begon er in te
bladeren.
„Ik lieb in Je .nieuwe roman zitten lezen*
„Neen! Is 't heusch?” Die glimlach van Polly
maakte me altbd een beetje duizelig,. „En....
hoe vind je hem?”
.Hlet zoo slecht.... behalve de verliefde too-
neelen,” zei PoUy. „Die zbn verschrikkelbk. En
dan als hb haar vraagt! Stakker!”
„Wat mankeert er aan?” vroeg ik.
„Wat mankeert er niet aan? lachte Polly.
„Al die bloemrijke taal! Zoo afgrijselbk roman
tisch! Al die klets over de maan en nachte
galen. ’t Is gewoon hopeloos sentimenteel."
„Wat drommel,” lachte ik op mbn beurt, „een
huwelbksaanzoek i s nu eenmaal een senti
menteel iets, een romantisch geval.
„Dacht Je dat heusch?” vroeg Polly, „tk be
gin er aan te twbfelen, of Je wel ooit een meis
je gevraagd hebt.”
„Neen,” gaf ik toe, „dat heb ik ook niet."
„Daar ga Je al!” riep Polly zegevierend, ,4e
weet er absoluut niets van.”
„Jawel, maar.... als een
meisje houdt”.
„Dan is hb dat kleine beetje hersens, dat hb
had, absoluut kwbt,” zei Polly. .Heem dat maar
van mb aan! Klets, jonge man; klinkklare on
zin! Ik durf je gerust verzekeren, dat al de
mannen die mb gevraagd hebben.
„Zeg.zbn er véél mannen, die Je gevraagd
hebben?" informeerde ik.
„Massa’s!” gaf Poly opgewekt ten antwoord.
„En de taal die ze gebruikten was absoluut niet
dichterlijk. Ze zaten gewoon tegen me te stot
teren en te zeuren! Als ik geen ondervinding
had, zou Ik er niet eens uit kunnen opmaken
wat ze bedoelen.”
„Jawel, maar toch....”
.Heem nu bbvenfin, laten we geen na
men noemden. Hb vroeg me aan ’t ontbijt, toen
we bb dezelfde kennissen logeerden. Op een
ochtend waren we allebei ’t eerste beneden, en
na een poosje zei hb: „Wat een genot om zoo
met u spek en eieren te zitten eten! Dat zou
ik nu best heel m’n leven kunnen doen! En
toen zei ik: „U misschien wel, maar ik niet.”
En daar was 't mee uit Er kwam geen maan
bb te pas en geen nachtegaal ook!”
,JM’s jammer,” zei ik. t Werd tijd, vond ik,
om eens over iets anders te beginnen. Ik wou
maar, dat Polly me niet altbd zoo zenuwachtig
maakte.
„Enfin, in leder geval,” hernam Ik, „over wat
4 ZJ— °P dtt bl,ul 'll” ingevolge de verzekeringBvoorwaarden tegen f 9fïfïfl bb levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f ‘7Cfl bb een ongeval met f OCfl bb verlies van een hand f 9C rij f St) f 40^
(IDOtlTlC S ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen f t doodelbken afloop f een voet of een oog f A A«Zs duim of wbsvlnger f vV» been of arm f WVe
uit zal gaan.
In de sterfkamer mag niet luid geweend wor
den doodsengel strijdende ziel zou
ir al te lang van de scheiding uit
„Dan zal Ik Tommy, zoodra hb morgen
terugkomt, alles vertellen wat je mb hebt
verteld. Ik weet je adres in Pimlico en ik weet
evengoed waar je hut aan de Theems te. Als
je denkt, dat Tommy een minuut rust zal
nemen, voor hb je gevonden heeft, moet Je
de laatste drie Jaar ongeveer alles van hem
vergeten zbn.”
Zb sprak bbna met verontwaardiging en
hgar oogen stonden zoo koppig, dat ik duldelbk
zag, dat het rijd verknoeien was met haar te
redeneeren.
Ik dacht snel na. Misschien zou het de
beste oplossing zbn, als ik Tommy zelf ging
opeoeken. Hb zou er tenminste het gevaar
van Inzien, Joyce in de zaak te betrekken en
wanneer wb beiden daarop aandrongen zou
het ons misschien mogelbk zbn, haar de over
tuiging te geven, dat ik gelbk had.
„Wat had Je dan gedacht, dat ik doen moest
Joyce? Behalve George in het oog houden, had
ik geen andere plannen, voordat ik bericht van
McMurtrie kreeg.”
Een bescheiden tik op de gangdeur onder
brak haar; zb stond op van den divan.
„Daar is Jack met de lunch," zei ze. .JKorn
Neil, we zullen er niet verder over praten.
Laat ons voor een uur alles vergeten en alleen
maar gelukkig zbn te zamen, Juist alsof we in
Chelsea terug waren.”
Zb stak mb haar handen toe. Zb glimlachte
en was op het punt te gaan schreien. Ik trok
haar naar mb toe en streelde haar zachtjes
over het haar, zooals ik vroeger altbd ge
daan had, wanneer zb met een van haar
kinderlbke moelhjkheden bb mb kwam
Hoelang wb den armen Jack voor de deur
lieten wachten, weet ik niet, maar ten slotte
maakte Joyce zich los om de deur open te
doen. Jack kwam binnen met een mandje in
zbn eene hand en een tafellaken in de andere.
Wanneer hb verbaasd was over het lange
wachten dan verried hb bet toch niet.
,Jk heb gehaald wat ik kon krugen, Ma
demoiselle," zei hb, terwbl hb het thandje
neerzette. „Oesterpasteitjes, galantine kaas-
broodjes en een flesch champagne. Ik hoop,
dat het zoo goeg is?”
„Het klinkt heel goed, Jack," zei Joyce
ernstig. „Maar Jb doet altbd Juist wat ik noodlg
heb.”
De
en begon de tafel te dekken, zonder mb
zelfs een blik waardig te keuren. Het was
duldelbk, dat hb zbn Jonge meesteree aanbad.
Gedurende de geheele lunch waren Joyce
en ik belachelbk gelukkig. Wb schenen recht
streeks tot onze vroegere intimiteit tenme-
