f 550.
carrière van Lord Snowden
f 83.230—
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Tl oafaal van den daa
TTTlWina
4
WEET U?
ZIJN AUTOBIOGRAFIE
VERSCHENEN
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
keerden wij uit
ingevolge de voor onze abonné's geldende
dan op
Strijd tegen de lepra
Goudklomp van 8 K.G.
Door fooien verraden
De eerste oorlogsfoto
Kruger’s woning als
museum
TOT
aan onze
Enorme oliebuisleiding
voor olievervoer
Bankbiljetten als speel
goed
HIERMEDE
WAARMEDE
DOOR
VICTOR
BRIDGES
Liefhebbers gevraagd
voor f 250.000
352,
VAN
Een lijvig boekwerk, dat meer ge-
lij^t op een politiek rapport,
dan op ’n levensbeschrijving
De man, die steeds on
feilbaar gelijk had
gratis-ongevallenverzekering aanF**
verzekerde abonné's is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS.
(Nadruk verboden)
=<iuiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiHuiïï
s
STEEG ONS
THANS
L komt.
Thans de echte stamppot niet!
AANTAL UITKEERINCEN
EEN TOTAAL BEDRAG
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
De herkenning
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1934
HOLLAND
OAT IS
ORANJE
^BOOTZ L
MARTIN BERDEN
Toen de trein weer op gang was, begonnen
aangemeld. Deze menschen, die -allen zijn In-
t
Naar het Tass-agentschap mededeelt, is men
39
den
genoeg
In
hun
-- T
I
te dineeren en verliet het huis met
inaam vaag omlijnde plan, bet Westen
idelen tot ik een restaurant vond, dat
Toen,
Australië
Langs
voorbij,
ging
kracht.
Toen een arbeider te Wtsby in Gotland, van
tjjn w'rk naar huis terugkeerde, zag hij een
aantal xlnderen met papiertjes spelen, welke
«eer veel gelijkenis vertoonden met bankbiljet
ten. Toen hij ze nader bekeek zag hü. dat het
echte biljetten van 25.000 Kronen waren.
Tot groote woede van de kinderen nam hij
«e hun af en bracht ze naar het nabüzünde
politiebureau. Niet lang daarna meldde zich
een man aan. die een portefeuille met bank
biljetten van 25.000 Kronen verloren had. HU
was zeer blij ze terug te krijgen en vergat niet
den arbeider en de kinderen te beloonen.
American Pete ving een bloemrijk betoog aan
over de mogelijkheid van het bestaan in de
vallei. Volgens hem was dit in 1 geheel niet mo
gelijk en Murphy scheen hem te gelooven. Dezen
nacht mochten we in de nederzetting blijven,
den volgenden morgen zou men wel verder zien.
Oneerlijke menschen kon men hier niet gebrui
ken.
In de enveloppe,
Men kon ten slotte °°k
en
man
menig
meer
hun
zijn
is.
I
de vallei per draagbaar
De tocht naar de vallei verliep zonder onge
lukken en na een urenlangen marsch stonden we
voor de zware stoomwolken. De eskimo's schud
den het hoofd en American Pete beweerde dat
we nooit levend meer uit dezen heksenketel
zouden terugkeeren. We lachten eens en stap
ten welgemoed op de stoomwolken toe.
lijke ziekten, hebben hun leven voor hun naas
ten over; zjj zullen zich ieder afzonderlijk be
geven in de leprakampen en de ziekten bestrij
den door hun geneesmiddelen, welke zij m
groote hoeveelheid bij zich zullen dragen. Zij
willen dag en nacht tusschen «le slachtoffers
der lepra vertoeven en hun groote beloonlng
zal zijn, als mm moeiten niet vergeefsch zullen
blijken. 6
Een honderd-jarige vrouw in Australië heeft
voor de eerste maal in haar leven een treinreis
gemaakt, n.l. van Bom be la In N. Z. Wales naar
Newton bij Sydney, waar haar kleindochter
woont. Toen zü in 1839 met haar ouders in
Sydney kwam, werd de reis gemaakt met een
ossenwagen.
Anders smaakt, wan.
HOOFDSTUK XII
Een neergekrabbelde waA-schuwing
ft ben nooit langzaam geweest in mijn han
delen op oogenbllkken van onverwachte gebeur
tenissen en in minder dan een seconde had ik
mijn besluit genomen. Het vooruitzicht, iemand
die mij volgde zelf te volgen, was stellig
buitengewoon aantrekkelijk voor mij; omgeven
als ik was door een verbijsterend gevoel van
geheimzinnigheid en gevaar, greep ik deze gele
genheid met bijna roekeloos enthousiasme aan
Dicht achter den auto volgde een andere,
leege taxi; de chauffeur leunde gemakkelijk
achterover en rookte behaaglijk zijn pijp. Ik
ging midden op den rijweg staan en gaf hem
een teeken te stoppen.
rvrugers woning was zeer eenvoudig gemeu-
bileerd. Wanneer men de voordeur opent, be-
Weet tl ook waarom de stormwind
Thans de zee tot schuimtaart slaat?
En het menschdom in de steden
Van het ruwe najaar praat?
Weet u ook waarom de boomen
Thans van blagd'ren zijn ontdaan
En je bijna zonder slippen
Niet meer langs een gracht kunt
gaan?
Weet u ook waarom u daag’lijks
Wolken in het luchtruim ziet
En het zoo met tusschenpoozen
Zeldzaam ouwe wijven giet?
'Weet u ook waarom de kachel
Thans bij uitstek prachtig trekt
En het ook weer op den solder
Op een aantal plaatsen lekt?
Weet u ook waarom om vijf uur
Thans het licht wordt aangeknipt
En u, na kantoortijd, haastig
In uw gabardine wipt?
Weet u wel waarom dit alles,
Als van ouds weer, zoo geschiedt?
9
I
De eskimo’s bleken overigens erg vriéndelijk.
We moesten den nacht doorbrengen bij een
knecht van Murphy, die juist groote manden
zalm aan X pakken was. Murphy had een
grooten vischexporthandel. Juist kwamen we
binnen toen de knecht een grooten zalm rauw
opat. We stonden verstomd te kijken naar zoon
veelvraat, maar het bleek dat de man
P. H. van Heteren, Kudelstaartscheweg, Aalsmeer 50.—
H. F. v. der Veen, Kudelstaartscheweg 261, Aalsmeer 50.
M. Blokker, Vennepperweg 661, Haarlemmermeer 50.
J. E. W. Loog, Minahassastraat 41, Haarlem 50.
M. C. F. Lambert, BUderdijkstraat 22, Zandvoort 50.
T. A. Denayère, Hillegommerdyk 312, Nieuw-Vennep 25.
J. Groot, Velserduinweg 115, IJmuiden-Oost 50.
J. H. Rolvers, Houjvaartpad 184, Haarlem 50.
Mej. E. S. H. v. Elferen, Amst.vaart 120 rd., Haarlem 50.
G. J. Waasdorp, Bloemendaalscheweg 144, Santpoort 25.
J. Koomen, Wadwaai, E 12, Wognum50.
H. Robesln, Volgerweg 34a, Beemster 50.
De lepra is in Afrika, vooral aan de West
kust. altijd een zeer veel voorkomende ziekte
geweest. Jarenlang hebben de Europeanen ge
tracht de uitbreiding dezer zoo gevreesde ziekte
te verminderen, doch hun moeite was meestal
vergeefsch. Ieder jaar opnieuw komen er tiental-
Jen lepra-gevallen meer voor. Thans echter
nu de wetenschap zoover gevorderd is, dat men
ook voor de lepraziekte een nieuwe genezings
methode denkt te hebben gevonden, zal men
den strijd tegen de ziekte opnieuw en krachti
ger aanbinden.
Het initiatief is uitgegaan van een missiona
ris, den Engelschman Clayton, die zich geheel
rookend liep ik langzaam Victoria Street uit.
terwijl mijn geest bezig was met al de ver
schillende problemen. waarmee ik omringd
was. Plotseling kwam ik op de gedachte de
straat over te steken om langs ons kantoor
te gaan. Een aankomende taxi dwong mij mid
den op straat een oogenbllk te blijven stilstaan.
De kap was neergeslagen en toen de auto langs
mij reed, viel het licht van de groote, elec-
trische booglamp Juist over het gezicht van den
man, die er in zat. Hjj zat rechtop en keek
strak vooruit, maar ondanks zijn hoogen hoed
en zijn avondtoilet, herkende ik hem onmlddel-
Hjk. Het was de man met het lidteeken de
man, van wlen ik vermoedde, dat hij mij
vorigen avond had gevolgd.
siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
onze nieuwe reisgenooten te spreken.
„Ga je vanavond nog naap van Koóten over
die koeien?” vroeg de een.
„Neen, dat kan wel wachten. Ik denk dat,ik
’t nog maar eens op die groote ga probeerén.
Ik weet haast zeker dat die X was, die me gis
teravond onder de wilgen nog net ontsnapte.
Ik heb nog nooit zoo beet gehad. De dobber
ging als n baksteen naar beneden. En nog had
ik ’m niet.”
„Zeker deeg gebruikt, hè?”
Natuurlük."
„O, nou, enfin, ieder z'n meug; we zullen d’r
maar niet meer over beginnen. Maar één ding
zal Je me toch toe moeten geven: voornen
spoelen tenminste niet van den haak af en ze
raken niet los in den vlsch z'n bek.”
met een kreet, spreng de man uit
op en stortte zich door de coupé-
ruimte heen, met z’n groote handen vooruit,
bijna in X gezicht van de twee verbaasde boeren.
Vóór hun gesprek waren ze vreemden voor hem
geweest, nu waren ze dat niet meer.
„Hallo Teun!” riep hij. .Hallo Keesl Kennen
jullie me niet meer? Ik ben Dries!”
vindt men zich in een ruim voorportaal, waarin
aan de witgekalkte muren enkele portretten
hangen van Kroger en zijn familieleden. Op
den vloer ligt een dik. cuderwetach tapijt. De
wanden der woonvertrekken zjjn volbehangen
met lauwerkransen, welke Kroger ontving van
geestdriftige voorstanders der Afrikaansche
boerenbeweging.
In Kroger’s slaapvertrek hangen ook ver
scheidene huldeblijken in den vorm van her
denkingsplaten en medailles, o.a. vindt men
hier een medaille, welke werd geslagen ter
tere van generaal Botha, na zijn overwinning
te Colenso.
In ’n vertrek achter de woonkamer zijn vele
geschenken verzameld, welke Kroger vanuit
het buitenland ontving. Hier vindt men os. een
prachtig bronzen beeld van Jeanne d’Arc, een
geschenk van Fransche bewonderaars. Verder
liggen hier bijeen de tallooze kleine persoon
lijke herinneringen, zooals Kruger’s pijpen,
messen, tabaksdoos. scheergereedschap, enz.
druk bezig met den bouw van de buisleiding
die de aardolie van de bronnen te Emba naar
Orsk moet voeren, een afstand van 707 K M
Tot nu toe heeft men reeds 272 KM buizen
gelegd en twee pompstations gebouwd. In 1935
moet de leiding geheel gereed zijn.
gen van weldadigheid.”
Men besloot er eerst een huis voor verwaar
loosde meisjes van te bouwen. De'raad vgn de
gemeente schorste de zaak tot 1865 en besloot
toen, dat de verwaarloosde meisjes geen tehuis
noodlg hadden.
In 1869 kregen zjj toch hun tehuis, maar nu
werd het van andere zijde gefinancierd.
In 1927 heeft de raad voor de. zesde maal de
vraag over het fonds opgeworpen en nog kan
men niet tot een definitieve beslissing komen.
Dit jaar is weer de zaak ter sprake gekomen
en algemeen wordt net wenscheljjk geacht, dat
het fonds, dat steeds grooter wordt, eindelijk
eens een bestemming krijgt.
ging on
het aan.
in te wi
mij werieljjk aanlokte.
Het was een mooie avond, en een sigarette
-?I|INIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||IIH!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII||||||^
man die zjjn ongelük niet erkennen wilde -
daarvoor is hij steeds veel te eerlijk geweest
maar een man die nooit heeft kunnen inzien
dat hij ongelük had of hebben k^n. Dit is zeker
voor een groot deel toe te schrijven aan zijn
onwankelbaar geloof in zijn eigen beginselen,
waarjnede hü zün eigen persoon vereenzelvigde.
Hü kon volgens zün eigen Inzichten niet
dwalen, omdat hierdoor ook zün beginselen in
het ongelük gesteld zouden kunnqp worden.
Deze autobiografie is lang, véél te lang ge
worden door den büna instinctmatigen drang
van den schrüver, te bewüzen dat hü, en bü-
gevolg zün beginseleij, steeds gelük gehad heb
ben. Iets dergehjks nertnt men waar in dg
Mémoires van mr. Lloyd George, met dit ver
schil evenwel dat 'deze het ..gelük-hebben” uit
sluitend o^iajhi voor zün persoon en n’inmer 1
voor eenig groot ;begtnéel.
Maar er is een ander verschil. Mr. Lloyd
George heeft in de geschiedenis van Engeland
een onvergelükelük veel belangijker rol ge- 1
speeld dan Lord Snowden. Mr. Lloyd George
kan uitvoerig zün over gebeurtenissen die deel
Uitmaken van de nationale en wereld geschiede-* liefdadige doeleinden én aïgëmêenê InsteUÏn’-
nis en waarin hü'zelf de voornaamste rol speel
de. Het mag ons laindergn den gewezen premier
steeds opnieuw te hooren beweren dat hü ge
lük en ieder ander ongelük gehad heeft, maar
wanneer hit deze bewering vaak vruchteloos
door* middel van lange citaten en docum al
ten poogt te staven, dan is de daarin vervatte
stof zóó belangrijk dat wü den eigenwaan van
den schrüver erbü op den koop toenemen.
Lord Snowden lanceert zün relaas met nog veel
meer en veel uitvoeriger documenten, maar de
meeste daarvan hebben sinds lang opgehou
den ons te interesseeren. Hü schünt gedurende
heel zün leven krantenknipsels betreffende
ziqhzelf verzameld te hebben met*het fanatisme
van een* Jóng musicus die er citaten voor zün
programs uit halen wil. Lord Snowden haalt
er citaten voor zün autobiografie uit en
véél te veel. Ook werkt hü kwistig met uittrek
sels uit lang vergeten parlementaire redevoe
ringen over kwesties die ons geen belang meei
kunnen Inboezemen en ook niet belangwekken-
dicaat tot Exploitatie van Explosieven van
hooge Capaciteit.
Ik vroeg mij af, of het bericht er op doelde,
dat de voorbereidingen, die voor mij te Til
bury werden getroffen, ten slotte gereed waren
gekomen. McMurtrle had mü een volle week
in de stad toegezegd en tot dusverre Faren
daarvan nog geen twee dagen om; toch zou
ik moeielük kunnen weigeren, wanneer' hü mü
vroeg, eerder aan het werk te gaan. In ieder
geval zou ik het den volgenden dag vernemen,
zoodat het niet noodlg was, er mü thans reeds
bezorgd over te maken.
Het was mijn bedoeling den middag rustig
met een van mün boeken door te brengen,
voor ik ergens anders zou gaan eten. Ik ver
wisselde dths mün schoenen .oor een paar
gemakkelüke pantoffels en zette mü behaag-
lük in de eenlge easy-chair, die de kamer
rijk was. Tien minuten later deed Gertie haar
woord gestantf door mü een uitstekend kopje
thee te brengen en zoowel door middel hiervan
als door den even intelligenten als verliefden
held uit het boek van Wells bracht Ik twee
of drie hoogst aangename uren door.
Om zeven uur legde Ik, ofschoon met tegen
zin, mün boek weg, trok mün schoenen weer
aan en veroorloofde mü de weelde, mü te was-
scheneneen schoonen boord aan te doen. Daarna
belde ik vertelde juffrouw Oldbury, dat ik ult-
Nu de woning van president Paul Kroger in
Zuid-Afrika tot een Kroger-museum is omge
schapen, is het zoowel voor de Afrikaners als
de aldaar vertoevende buitenlanders een inte
ressante bezigheid een uurtje te wijden aan de
bezichtiging dezer permanente expositie, inte
ressant vooral voor de oudere Afrikaners dl»
zich de dagen van strjjd nog kunnen hêrtMv
neren.
Kruger’s woning was zeer eenvoudig
De vervaardiger van' de eerste oorlogsfoto was
Nikephoros Niepce, een Russisch soldaat, die
in den Krimoorlog van 1822 een fotografie wist
te maken van het slagveld nabü Sebastopol
Zün primitief fototoestel, waarbü hü. om een
goede opname te verkrijgen, de lens jirenlang
moest laten openstaan, werd later verbeterd
door Dagüerre in 1837. Door aanwending vat.
een speciale chemische stof wist Dagujtrre het
toestel belangrijk te verteteren.
De feigelschman Roger Fefiton is er in ge
slaagd een 158-tal negatieven betreffende den
Russischen' oorlog te bemachtigen en ze over
de grens te brengen. In Rusland liep hü n.l.
gevaar voor inbeslagname der platen. Fenton,
die ook eenigen rijd aan het Russisch front
heeft gestaan, wérd de schrik der soldaten ge
noemd. De recruten hadden n.l. een doodelijken
angst voor de „donkere kamer” van Fenton.
Deze kamer bestond uit een door paarden ge
trokken boerenwagen en diende als ruimte,
waarin Fenton zün fotografieën ontwikkelde.
Vele dezer, thans historisch geworden' platen
zün nog in het bezit der Engelschen.
der Worden doof de omstandigheid dat Mr.
Snowden er toevallig iets mee flit te staan ge
had heeft.
Dat het boek desondafts tal vah merkwaar
dige passages bevat, spreekt vanzelf. Vele züner
oud-coUega's, zooals Mr. MacDonald en mr. Hen
derson zulleir het met eenige spamming tegemoet
geziet^ en onmlddellük gezoéRt hebben naar de
stukken, die op hen betrekking hebben. Jam
mer dat er geen persfotograaf bü stond toen zü
ie lazen!
Er Is van dit boek natuurlük nog onnoemelük
veel te zeggen. Maar ik héb het hier vooral ter
sprake gebfacht om te constateeren dat Lord
Srtowden', hoeveel gelük hü ook in den loop van
zün rük leven gehad moge hebben, zeker
ongelük heeftr wat betreft de manier waarop
hü een auto-biografle schrijft!
bezig was de vlsch voor zün baas te keuren.
Den volgenden morgen na een heerlüken
maaltijd, die Murphy ons aanbood, te hebben
genoten, ging de expeditie op weg naar de rook-
vallel. Twee vischdieven, die gestraft moesten
worden, zouden met ons de vallei moeten bin
nentrekken. terwül American Pete wegens
zün hoogen ouderdom den tocht naar
r v y anneer het waar Is dat autobiografieën
yy zoo kort mogelijk moeten zün, dan lüdt
die van Lord. Snowden, waarvan het
eerste deel (loopende tot 1919) verschenen Is,
aan het euvel dat zü zoo lang mogelijk Is.
Ongeveer tachtig bladzijden zün werkelijk
autobiografie en zü zün mooi en boèiend; de
meer dan vierhonderd bladzijden die erop vol
gen zün veeleer een politiek rapport van zün
loopbaan dan een autobiograffe.
Het lükt verwonderlük dat deze meester In
het wapen van het butende sarcasme
den directen persoonlüken aanval, de
-^lie in de politieke rhetoriek zoo
maal met enkele krachtige woorden
bereikte dan. zün tegenstanders met
uitvoerige doorwerkte vertoogen, in
autobiografie bepaald .Jangs den stof”
Maar het is verklaarbaar en wel met een be
roep op den karaktretrek, welke ook in dit boek
zoozeer tot uiting komt: Snowden i$ steeds eer. vrijwillig met een zestal jonge helpers "heeft
man geweest die onfeilbaar gelük had. Niet een
Voor een legaat, dat reeds van 40 009 tot
819.329 kronen (pl.m. 250.0000) is gestegen,
is nog steeds geen geschikt doel gevonden.
Het legaat is gemaaktdoor den Zwecdschen
en Noorweegschen consul-generaal te Alexan-
drlë, d'Anastasy. die in 1858 gestoven is. De
bepalingen waren zeer eenvoudig.
Hü liet éèp veertigste van zün vermogen ne
„aan de stad Stockholm, de hoofdstad van mün
tweede vaderland om te wórden besteed voor
nWer u thuis
tafel te zetten; ik bleef dus aan de kranten
kiosk in de vestibule staan en verbeuzelde
nog enkele minuten met het koopen van een
.Punch” en de laatste editie van „Pall Mali”.
Met de tüdschriften onder mün arm ging ik
de deur van het restaurant binnen, die een
portier in uniform voor mü opende; mün hart
klopte sneller van aangename opwinding.
In de vestiaire kwam dadelük een kellner
op mü toe om mün hoed en stok in ontvangst
te nemen, terwül een andere de glazen deur,
die de restauratie binnenvoerde, voor mij
opende, met een beleefde buiging wachtend tot
ik voorbü was.
Een oogenbllk bleef Ik op den drempel staan
en keek snel de geheele zaal af. Het was een
groot vertrek met een lage zoldering en door
vierkante zullen in gelüke partüen verdeeld,
maar het geluk wilde, dat ik de belde mannen
büna onmlddellük zag. Zü zaten aan een tafel
In een der verste hoeken en zü schenen zoo
door hun gesprek in beslag genomen te zün.
dat geen van beiden ook maar even opkeek, toen
ik binnentrad.
Vlug en niet opvallend liep Ik naar het
hoektafeltje links van de deur en zette mü
met mün rog naar hen toe. Voor mü hing
een groote spiegel, die met volkomen helder
heid den overkant van de zaal weerspiegelde
Een kellner reikte mü het menu en na<
ik een licht diner had besteld, bpende
Punch en boog mü voorover, alsof ik de illu
straties bewonderde. Natuurlük bleef mijn
gansche belangstelling op den spiegel gericht.
(Wordt vervolgd)
Door zün fooien heeft Malny, een der mede
plichtigen aan den aanslag t^ Marseille zich te
Fontainebleau en te Melun doen opmerken. In
eerstgenoemde stad gaf hü den chauffeur, die
hem paar het station reed, een fooi van vüftlg
francs. De chauffeur vindt het verdacht en
maakt een politieagent op het geval opmerk
zaam. De dienaar der wet ondervraagt den
.royalen gever, doch,vindt geen aanleiding deze
te arresteeren.
Te Mélun gebruikt Malny een consumptie
van zestig centimes. Hü geeft als fooi 2% fr.
Vier, aanwezigen in het café verwonderen zich
over een' dergelüke vrijgevigheid. Zü meenen
in hem den man te herkennen, die door de po
litie gezocht wordt. De gendarmerie wordt ge
waarschuwd en Malny wordt gearresteerd.
zün auto,” fluisterde hü heesch, ,Jk dacht,
dat u het misschien weten wou, voor u uit
stapte."
..Dank je; ik zal van de gelegenheid ge
bruik maken om een sigarette op te steker.
Ik was op het punt de daad bü het woord
te voegen, toen een plotselinge uitroep van
den man mü weer onderbrak.
.Juist een andere meneer in een taxi aan
gekomen, meneer hü geeft onzen man de
hand.”
„Een oude heer?” vroeg ik snel; „draagt hü
een bril?”
„Oud zlet-ie er niet uit. meneer, maar een
bril heeft-le wel tenminste zoon vergroot
glas voor een van zün oogen.”
Hü zweeg.
„Nu zün ze binnen, Inspecteur. Zü zullen u
niet zien, als u uitstappen wilt.'*
Hü opende de deur en op het trottoir stap
pend, gaf ik hem twee rijksdaalders, die bü
met overdreven dankbaarheid aannam. Ik stak
mün sigarette op en ging langzaam naar den
ingang van .Parelli.”
Wie mün oorspronkelüke vriend en zün
kameraad met de monocle ook mochten zün.
ik gunde hun graag eenige minuten. Ik kende
Parelli goed van vroeger en daar ik mü her
innerde, dat de wanden er met talrüke spie
gels waren venderd achtte ik het wel waar-
schünlük, dat ik een of anderen niet al tc
lichten hoek zou kunnen vinden, vanwaar
ik in staat zou zün, hen waar te nemen
zonder zelf op te vallen. Maar het was raad
zaam, hun eerst den tüd te laten zich aan
Zü verdweeen langs de keukentrap en toen
Ik de deur van mün kamer opende, zag ik
dat men ’t briefje, waarover zü gesproken had
op den schoorsteenmantel had gezet Ik nam
Jiem op met een zekere nieuwsgierigheid; bü
was geadresseerd aan James Nicholsen Esq.-
en droeg den stempel van het st rand post kan
toor. Toen ik de enveloppe opende, vond Ik
een half velletje briefpapier, waarop de vol
gende woorden geschreven stonden.
„Morgenmiddag om rijf uur zult u óf be-
richt óf bezoek ontvangen. Wil het zoo schik
ken, op dat uur thuis te zün."
Dat was alles. Er was geen handteeke-
ning en geen adres en ik vond dat bet briefje
aan beleefdheid wel het een en ander te wen-
schen overliet. Maar de boodschap was dul-
delük genoeg en daar dat hooldzaak was.
vouwde ik het briefje dicht en deed het weer
die ik in mün zak stak.
werkelük litte-
ralre stül verwachten vanween dergelük Syn-
„Volg den auto voor ons." zei Ik snel. „Wan
neer Je in het bereik daarvan kunt biüven
tot hü stopt, kun je op een rüksdaalder voor
jezelf rekenen.”
Al de behaaglüke rust verdween uit de
houding van den chauffeur Natuurlük HeP
ik de kans, dat ik mü vergiste en dat de heer
in den anderen auto er even onschuldig aan was
mü te hebben nagegaan als de stramme schild
wacht voor het James Palace. Maar dan kon
het mü ook niet in gevaar brengen hem te volgen.
En wanneer hü werkelük een van de vrienden
van Mc.Murtrie was, scheen een nattere kennis
making met de wijze, waarop hy den avond
doorbracht, hoogst begeerenswaard.
Whltehalle, het Garrich-theater
langs Long Acre en Charing Cross
de vervolging met on vei minderde
Bü het Polets sloeg de andere chauf
feur met een scherpe bocht linksaf en een
eind Old Compton Street inrijdend, hield hü
stil voor Parelli. 1 bekende restaurant. Toen
hü zün vaart verminderde, nam ik de spreek
buis en beval mün chauffeur hem aan de
overzü van de straat voorbü te rijden, een
bevel, dat hü prompt uitvoerde, zonder lang
zamer te rijden. Ik maakte niet de fout, om
mü heen te küken, maar bleef stil zitten tot
ongeveer een dertig meter verder; toen gaf ik
hem een teeken stil te houden.
De chauffeur, die volkomen in het avon
tuur scheen op te gaan, klom onmidde'.lljk
van zün zitplaats en kwam voor den auto langs
als om het portier voor mü te openen.
„HÜ staat op het trottoir, mieneer. Betaalt
In Basjklrie heeft men, naar het Tass-agent-
schap meldt, een goudklomp met een gewicht
van 8 K.G. gevonden. Op. de goudvelden van
Iwanow heeft men onlangs een goudklomp ge
vonden, die 470 gram woog.
ik hen ook niet herkennen zal. Ik heb al die
30 jaar zelfs geen portret van ze gezien, t Wa
ren jongens van zeventien en twintig, toen ik
weg ging.”
Hü grinnikte bü de herinnering; toen ging
hü voort:
„Ik ben benieuwd of ze nog zoo dol zün op
hengelen. Daar waren ze vroeger gewoon gek
op. Er loopt een aardig riviertje tusschen de
velden door en
ze hadden altüd
ruzie*’ over de
vraag wat ’t bes
te aas was voor
voorn’, wormen
TTTe zaten in een boemeltreintje. De wa-
yV gen, waarin we ovèrgestapt waren, suk-
kelde genoeglük door een heldere streek
van welden en wateren. Het treintje Weef knus
even plakkeh bü leder jjerron en vertrok eln-
delük onwillig, met gekreun van veeren en ge
rinkel van koppelingen.
De inhoud van m'n avondblad had ik al lang
verteerd en de man tegenover me scheen in
’t zelfde geval te verkeeren. Hij was m’n eenige
mede-passagier, een groote, gebruinde kerel, In
zware kleeren, die er duur uitzagen en tot de
zelfde familie behoorden als de breed gerande
vilten hoeden, die aan zwerftochten in verre
streken doen denken. Toen ik opeens opkeek
en z'n blik ontmoette, was het niet meer dan
beleefd, dat Ik iets zei.
„’t Gaat nog al langzaam,” merkte ik op.
.Altüd zoo geweest. Elgenlük vind ik het
prettig. Ik zie niet graag veel verandering Maar
ik zal toch blü zün. als ik weer thuis ben; want
ik heb ef lang genoeg over gedaan. Wedden,
dat ik vah verder kom dan u?”
,Hoe veri .dan?” vroeg ik.
„Australië zei hü-
Daar viel niet tegen te wpdden.
„Ik ben in geefi 30 jaar thuis geweest.” ging
hü voort. „Verleden Juli 30 jaar. De ouwe lui
zün er natuurlük niet meer. Maar ik heb twee
broers. Ze zullen wel opküken als ze me weer
zien.”
„Verwachten ze u?” vroeg ik.
Hü schudde het hoofd.
„Ik wil ze verrassen. En X zal een prettige
verrassing worden ook. Ik heb daar ginds m’n
eigen farm gehad en wel zooveel overgehouden
dat ze aan hun broer een makkelyken landheer
zullen hebben, als 't ouwe boeltje te koop is. Ze
zün allebei vrügezel, maar ik denk niet, dat ze
erg vooruit geboerd zullen zün met thuis te
biüven. X Boerenbedrijf brengt hier niets op.
Maar ik zal wel zorgen^at ze voor de rest van
hun leven niets te kort komen.”
Z’n gezicht straalde van blüdschap en ik
voelde me warm ingenomen met de opgetogen
heid en de gemoedelükheld van den man. Het
was een prettige, romantische gedachte: een
balling, die rük terogkeerde. en z’n meer hok
vaste broers op die manier wou komen ver
rassen.
„X Is de vraag of ze u herkennen zullen,” op
perde ik.
„Dat zullen ze zeker niet. Ik zal eerst moe-
wie ik ben. En X grappigste is, dat
t ff t -f op dit blad Zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwearden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f ’7Cfi by een ongeval mét OCfl bü verlies van een hand f 1 O C 3Ü verllea van een f Cfi bü een breuk van f Afl by verllea van X
OvOnn^ 9 ongevallen verzekerd voor een der voïgenae uitkeerlngen f «Jl/l/l/.-verllea van belde armen, belde beenen ol belde oogen f tzlA” doodelijken afloop f een voet ot een oog S l Atduim of wijsvinger f been of arm J TTl/e” anderen vinger
.eMZ>aes(n..>ee..(e>eee
of deeg. Ze zul-
len X er nu wel
over eens zün. maar ik ben nieuwsgierig om
te weten wie X gewonnen heeft.”
Ik lachte met hem mee.
.Als ze X er in dertig Jaar nóg niet over
eens zün geworden,” zei ik, „zult u als scheids-
rechter moeten optreden.”
„Ze waren er nog over aan ’t kibbelen op
den dag dat ik wegging,” zei de man uit Austra
lië. „Ik zie ae nog zóó voor me. XIs elgenlük
een lam idee, dat ze zoo veranderd zullen zün.
dat ik ze niet meer ken.”
De trein stopte aan X station van een klein
stadje. Het was klaarblükelük marktdag, want
het stukje weg. dat we door de raampjes zien
konden, liep vol vee en kooplui. Twee mannen
van middelbaren leeftijd en van een onmisken
baar landbouwerstype, stapten in en gingen
aan <fen afaderen kant varf^de coupé zitten. De
man uit Australië keek hen nieuwsgierig aan
en ging toen weer uit het raampje küken.
Ook ligt hier een sjerp van den bekenden Afri-
kaanschen vierkleur-band. met het opschrift
„Alles zal terecht kom.”
zou meemaken.