f 550. carrière van Lord Snowden f 83.230— PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND Tl oafaal van den daa TTTlWina 4 WEET U? ZIJN AUTOBIOGRAFIE VERSCHENEN NEII LYNDON ONTSNAPT keerden wij uit ingevolge de voor onze abonné's geldende dan op Strijd tegen de lepra Goudklomp van 8 K.G. Door fooien verraden De eerste oorlogsfoto Kruger’s woning als museum TOT aan onze Enorme oliebuisleiding voor olievervoer Bankbiljetten als speel goed HIERMEDE WAARMEDE DOOR VICTOR BRIDGES Liefhebbers gevraagd voor f 250.000 352, VAN Een lijvig boekwerk, dat meer ge- lij^t op een politiek rapport, dan op ’n levensbeschrijving De man, die steeds on feilbaar gelijk had gratis-ongevallenverzekering aanF** verzekerde abonné's is uitgekeerd. DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS. (Nadruk verboden) =<iuiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiHuiïï s STEEG ONS THANS L komt. Thans de echte stamppot niet! AANTAL UITKEERINCEN EEN TOTAAL BEDRAG AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL I De herkenning VRIJDAG 2 NOVEMBER 1934 HOLLAND OAT IS ORANJE ^BOOTZ L MARTIN BERDEN Toen de trein weer op gang was, begonnen aangemeld. Deze menschen, die -allen zijn In- t Naar het Tass-agentschap mededeelt, is men 39 den genoeg In hun -- T I te dineeren en verliet het huis met inaam vaag omlijnde plan, bet Westen idelen tot ik een restaurant vond, dat Toen, Australië Langs voorbij, ging kracht. Toen een arbeider te Wtsby in Gotland, van tjjn w'rk naar huis terugkeerde, zag hij een aantal xlnderen met papiertjes spelen, welke «eer veel gelijkenis vertoonden met bankbiljet ten. Toen hij ze nader bekeek zag hü. dat het echte biljetten van 25.000 Kronen waren. Tot groote woede van de kinderen nam hij «e hun af en bracht ze naar het nabüzünde politiebureau. Niet lang daarna meldde zich een man aan. die een portefeuille met bank biljetten van 25.000 Kronen verloren had. HU was zeer blij ze terug te krijgen en vergat niet den arbeider en de kinderen te beloonen. American Pete ving een bloemrijk betoog aan over de mogelijkheid van het bestaan in de vallei. Volgens hem was dit in 1 geheel niet mo gelijk en Murphy scheen hem te gelooven. Dezen nacht mochten we in de nederzetting blijven, den volgenden morgen zou men wel verder zien. Oneerlijke menschen kon men hier niet gebrui ken. In de enveloppe, Men kon ten slotte °°k en man menig meer hun zijn is. I de vallei per draagbaar De tocht naar de vallei verliep zonder onge lukken en na een urenlangen marsch stonden we voor de zware stoomwolken. De eskimo's schud den het hoofd en American Pete beweerde dat we nooit levend meer uit dezen heksenketel zouden terugkeeren. We lachten eens en stap ten welgemoed op de stoomwolken toe. lijke ziekten, hebben hun leven voor hun naas ten over; zjj zullen zich ieder afzonderlijk be geven in de leprakampen en de ziekten bestrij den door hun geneesmiddelen, welke zij m groote hoeveelheid bij zich zullen dragen. Zij willen dag en nacht tusschen «le slachtoffers der lepra vertoeven en hun groote beloonlng zal zijn, als mm moeiten niet vergeefsch zullen blijken. 6 Een honderd-jarige vrouw in Australië heeft voor de eerste maal in haar leven een treinreis gemaakt, n.l. van Bom be la In N. Z. Wales naar Newton bij Sydney, waar haar kleindochter woont. Toen zü in 1839 met haar ouders in Sydney kwam, werd de reis gemaakt met een ossenwagen. Anders smaakt, wan. HOOFDSTUK XII Een neergekrabbelde waA-schuwing ft ben nooit langzaam geweest in mijn han delen op oogenbllkken van onverwachte gebeur tenissen en in minder dan een seconde had ik mijn besluit genomen. Het vooruitzicht, iemand die mij volgde zelf te volgen, was stellig buitengewoon aantrekkelijk voor mij; omgeven als ik was door een verbijsterend gevoel van geheimzinnigheid en gevaar, greep ik deze gele genheid met bijna roekeloos enthousiasme aan Dicht achter den auto volgde een andere, leege taxi; de chauffeur leunde gemakkelijk achterover en rookte behaaglijk zijn pijp. Ik ging midden op den rijweg staan en gaf hem een teeken te stoppen. rvrugers woning was zeer eenvoudig gemeu- bileerd. Wanneer men de voordeur opent, be- Weet tl ook waarom de stormwind Thans de zee tot schuimtaart slaat? En het menschdom in de steden Van het ruwe najaar praat? Weet u ook waarom de boomen Thans van blagd'ren zijn ontdaan En je bijna zonder slippen Niet meer langs een gracht kunt gaan? Weet u ook waarom u daag’lijks Wolken in het luchtruim ziet En het zoo met tusschenpoozen Zeldzaam ouwe wijven giet? 'Weet u ook waarom de kachel Thans bij uitstek prachtig trekt En het ook weer op den solder Op een aantal plaatsen lekt? Weet u ook waarom om vijf uur Thans het licht wordt aangeknipt En u, na kantoortijd, haastig In uw gabardine wipt? Weet u wel waarom dit alles, Als van ouds weer, zoo geschiedt? 9 I De eskimo’s bleken overigens erg vriéndelijk. We moesten den nacht doorbrengen bij een knecht van Murphy, die juist groote manden zalm aan X pakken was. Murphy had een grooten vischexporthandel. Juist kwamen we binnen toen de knecht een grooten zalm rauw opat. We stonden verstomd te kijken naar zoon veelvraat, maar het bleek dat de man P. H. van Heteren, Kudelstaartscheweg, Aalsmeer 50.— H. F. v. der Veen, Kudelstaartscheweg 261, Aalsmeer 50. M. Blokker, Vennepperweg 661, Haarlemmermeer 50. J. E. W. Loog, Minahassastraat 41, Haarlem 50. M. C. F. Lambert, BUderdijkstraat 22, Zandvoort 50. T. A. Denayère, Hillegommerdyk 312, Nieuw-Vennep 25. J. Groot, Velserduinweg 115, IJmuiden-Oost 50. J. H. Rolvers, Houjvaartpad 184, Haarlem 50. Mej. E. S. H. v. Elferen, Amst.vaart 120 rd., Haarlem 50. G. J. Waasdorp, Bloemendaalscheweg 144, Santpoort 25. J. Koomen, Wadwaai, E 12, Wognum50. H. Robesln, Volgerweg 34a, Beemster 50. De lepra is in Afrika, vooral aan de West kust. altijd een zeer veel voorkomende ziekte geweest. Jarenlang hebben de Europeanen ge tracht de uitbreiding dezer zoo gevreesde ziekte te verminderen, doch hun moeite was meestal vergeefsch. Ieder jaar opnieuw komen er tiental- Jen lepra-gevallen meer voor. Thans echter nu de wetenschap zoover gevorderd is, dat men ook voor de lepraziekte een nieuwe genezings methode denkt te hebben gevonden, zal men den strijd tegen de ziekte opnieuw en krachti ger aanbinden. Het initiatief is uitgegaan van een missiona ris, den Engelschman Clayton, die zich geheel rookend liep ik langzaam Victoria Street uit. terwijl mijn geest bezig was met al de ver schillende problemen. waarmee ik omringd was. Plotseling kwam ik op de gedachte de straat over te steken om langs ons kantoor te gaan. Een aankomende taxi dwong mij mid den op straat een oogenbllk te blijven stilstaan. De kap was neergeslagen en toen de auto langs mij reed, viel het licht van de groote, elec- trische booglamp Juist over het gezicht van den man, die er in zat. Hjj zat rechtop en keek strak vooruit, maar ondanks zijn hoogen hoed en zijn avondtoilet, herkende ik hem onmlddel- Hjk. Het was de man met het lidteeken de man, van wlen ik vermoedde, dat hij mij vorigen avond had gevolgd. siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi onze nieuwe reisgenooten te spreken. „Ga je vanavond nog naap van Koóten over die koeien?” vroeg de een. „Neen, dat kan wel wachten. Ik denk dat,ik ’t nog maar eens op die groote ga probeerén. Ik weet haast zeker dat die X was, die me gis teravond onder de wilgen nog net ontsnapte. Ik heb nog nooit zoo beet gehad. De dobber ging als n baksteen naar beneden. En nog had ik ’m niet.” „Zeker deeg gebruikt, hè?” Natuurlük." „O, nou, enfin, ieder z'n meug; we zullen d’r maar niet meer over beginnen. Maar één ding zal Je me toch toe moeten geven: voornen spoelen tenminste niet van den haak af en ze raken niet los in den vlsch z'n bek.” met een kreet, spreng de man uit op en stortte zich door de coupé- ruimte heen, met z’n groote handen vooruit, bijna in X gezicht van de twee verbaasde boeren. Vóór hun gesprek waren ze vreemden voor hem geweest, nu waren ze dat niet meer. „Hallo Teun!” riep hij. .Hallo Keesl Kennen jullie me niet meer? Ik ben Dries!” vindt men zich in een ruim voorportaal, waarin aan de witgekalkte muren enkele portretten hangen van Kroger en zijn familieleden. Op den vloer ligt een dik. cuderwetach tapijt. De wanden der woonvertrekken zjjn volbehangen met lauwerkransen, welke Kroger ontving van geestdriftige voorstanders der Afrikaansche boerenbeweging. In Kroger’s slaapvertrek hangen ook ver scheidene huldeblijken in den vorm van her denkingsplaten en medailles, o.a. vindt men hier een medaille, welke werd geslagen ter tere van generaal Botha, na zijn overwinning te Colenso. In ’n vertrek achter de woonkamer zijn vele geschenken verzameld, welke Kroger vanuit het buitenland ontving. Hier vindt men os. een prachtig bronzen beeld van Jeanne d’Arc, een geschenk van Fransche bewonderaars. Verder liggen hier bijeen de tallooze kleine persoon lijke herinneringen, zooals Kruger’s pijpen, messen, tabaksdoos. scheergereedschap, enz. druk bezig met den bouw van de buisleiding die de aardolie van de bronnen te Emba naar Orsk moet voeren, een afstand van 707 K M Tot nu toe heeft men reeds 272 KM buizen gelegd en twee pompstations gebouwd. In 1935 moet de leiding geheel gereed zijn. gen van weldadigheid.” Men besloot er eerst een huis voor verwaar loosde meisjes van te bouwen. De'raad vgn de gemeente schorste de zaak tot 1865 en besloot toen, dat de verwaarloosde meisjes geen tehuis noodlg hadden. In 1869 kregen zjj toch hun tehuis, maar nu werd het van andere zijde gefinancierd. In 1927 heeft de raad voor de. zesde maal de vraag over het fonds opgeworpen en nog kan men niet tot een definitieve beslissing komen. Dit jaar is weer de zaak ter sprake gekomen en algemeen wordt net wenscheljjk geacht, dat het fonds, dat steeds grooter wordt, eindelijk eens een bestemming krijgt. ging on het aan. in te wi mij werieljjk aanlokte. Het was een mooie avond, en een sigarette -?I|INIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||IIH!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII||||||^ man die zjjn ongelük niet erkennen wilde - daarvoor is hij steeds veel te eerlijk geweest maar een man die nooit heeft kunnen inzien dat hij ongelük had of hebben k^n. Dit is zeker voor een groot deel toe te schrijven aan zijn onwankelbaar geloof in zijn eigen beginselen, waarjnede hü zün eigen persoon vereenzelvigde. Hü kon volgens zün eigen Inzichten niet dwalen, omdat hierdoor ook zün beginselen in het ongelük gesteld zouden kunnqp worden. Deze autobiografie is lang, véél te lang ge worden door den büna instinctmatigen drang van den schrüver, te bewüzen dat hü, en bü- gevolg zün beginseleij, steeds gelük gehad heb ben. Iets dergehjks nertnt men waar in dg Mémoires van mr. Lloyd George, met dit ver schil evenwel dat 'deze het ..gelük-hebben” uit sluitend o^iajhi voor zün persoon en n’inmer 1 voor eenig groot ;begtnéel. Maar er is een ander verschil. Mr. Lloyd George heeft in de geschiedenis van Engeland een onvergelükelük veel belangijker rol ge- 1 speeld dan Lord Snowden. Mr. Lloyd George kan uitvoerig zün over gebeurtenissen die deel Uitmaken van de nationale en wereld geschiede-* liefdadige doeleinden én aïgëmêenê InsteUÏn’- nis en waarin hü'zelf de voornaamste rol speel de. Het mag ons laindergn den gewezen premier steeds opnieuw te hooren beweren dat hü ge lük en ieder ander ongelük gehad heeft, maar wanneer hit deze bewering vaak vruchteloos door* middel van lange citaten en docum al ten poogt te staven, dan is de daarin vervatte stof zóó belangrijk dat wü den eigenwaan van den schrüver erbü op den koop toenemen. Lord Snowden lanceert zün relaas met nog veel meer en veel uitvoeriger documenten, maar de meeste daarvan hebben sinds lang opgehou den ons te interesseeren. Hü schünt gedurende heel zün leven krantenknipsels betreffende ziqhzelf verzameld te hebben met*het fanatisme van een* Jóng musicus die er citaten voor zün programs uit halen wil. Lord Snowden haalt er citaten voor zün autobiografie uit en véél te veel. Ook werkt hü kwistig met uittrek sels uit lang vergeten parlementaire redevoe ringen over kwesties die ons geen belang meei kunnen Inboezemen en ook niet belangwekken- dicaat tot Exploitatie van Explosieven van hooge Capaciteit. Ik vroeg mij af, of het bericht er op doelde, dat de voorbereidingen, die voor mij te Til bury werden getroffen, ten slotte gereed waren gekomen. McMurtrle had mü een volle week in de stad toegezegd en tot dusverre Faren daarvan nog geen twee dagen om; toch zou ik moeielük kunnen weigeren, wanneer' hü mü vroeg, eerder aan het werk te gaan. In ieder geval zou ik het den volgenden dag vernemen, zoodat het niet noodlg was, er mü thans reeds bezorgd over te maken. Het was mijn bedoeling den middag rustig met een van mün boeken door te brengen, voor ik ergens anders zou gaan eten. Ik ver wisselde dths mün schoenen .oor een paar gemakkelüke pantoffels en zette mü behaag- lük in de eenlge easy-chair, die de kamer rijk was. Tien minuten later deed Gertie haar woord gestantf door mü een uitstekend kopje thee te brengen en zoowel door middel hiervan als door den even intelligenten als verliefden held uit het boek van Wells bracht Ik twee of drie hoogst aangename uren door. Om zeven uur legde Ik, ofschoon met tegen zin, mün boek weg, trok mün schoenen weer aan en veroorloofde mü de weelde, mü te was- scheneneen schoonen boord aan te doen. Daarna belde ik vertelde juffrouw Oldbury, dat ik ult- Nu de woning van president Paul Kroger in Zuid-Afrika tot een Kroger-museum is omge schapen, is het zoowel voor de Afrikaners als de aldaar vertoevende buitenlanders een inte ressante bezigheid een uurtje te wijden aan de bezichtiging dezer permanente expositie, inte ressant vooral voor de oudere Afrikaners dl» zich de dagen van strjjd nog kunnen hêrtMv neren. Kruger’s woning was zeer eenvoudig De vervaardiger van' de eerste oorlogsfoto was Nikephoros Niepce, een Russisch soldaat, die in den Krimoorlog van 1822 een fotografie wist te maken van het slagveld nabü Sebastopol Zün primitief fototoestel, waarbü hü. om een goede opname te verkrijgen, de lens jirenlang moest laten openstaan, werd later verbeterd door Dagüerre in 1837. Door aanwending vat. een speciale chemische stof wist Dagujtrre het toestel belangrijk te verteteren. De feigelschman Roger Fefiton is er in ge slaagd een 158-tal negatieven betreffende den Russischen' oorlog te bemachtigen en ze over de grens te brengen. In Rusland liep hü n.l. gevaar voor inbeslagname der platen. Fenton, die ook eenigen rijd aan het Russisch front heeft gestaan, wérd de schrik der soldaten ge noemd. De recruten hadden n.l. een doodelijken angst voor de „donkere kamer” van Fenton. Deze kamer bestond uit een door paarden ge trokken boerenwagen en diende als ruimte, waarin Fenton zün fotografieën ontwikkelde. Vele dezer, thans historisch geworden' platen zün nog in het bezit der Engelschen. der Worden doof de omstandigheid dat Mr. Snowden er toevallig iets mee flit te staan ge had heeft. Dat het boek desondafts tal vah merkwaar dige passages bevat, spreekt vanzelf. Vele züner oud-coUega's, zooals Mr. MacDonald en mr. Hen derson zulleir het met eenige spamming tegemoet geziet^ en onmlddellük gezoéRt hebben naar de stukken, die op hen betrekking hebben. Jam mer dat er geen persfotograaf bü stond toen zü ie lazen! Er Is van dit boek natuurlük nog onnoemelük veel te zeggen. Maar ik héb het hier vooral ter sprake gebfacht om te constateeren dat Lord Srtowden', hoeveel gelük hü ook in den loop van zün rük leven gehad moge hebben, zeker ongelük heeftr wat betreft de manier waarop hü een auto-biografle schrijft! bezig was de vlsch voor zün baas te keuren. Den volgenden morgen na een heerlüken maaltijd, die Murphy ons aanbood, te hebben genoten, ging de expeditie op weg naar de rook- vallel. Twee vischdieven, die gestraft moesten worden, zouden met ons de vallei moeten bin nentrekken. terwül American Pete wegens zün hoogen ouderdom den tocht naar r v y anneer het waar Is dat autobiografieën yy zoo kort mogelijk moeten zün, dan lüdt die van Lord. Snowden, waarvan het eerste deel (loopende tot 1919) verschenen Is, aan het euvel dat zü zoo lang mogelijk Is. Ongeveer tachtig bladzijden zün werkelijk autobiografie en zü zün mooi en boèiend; de meer dan vierhonderd bladzijden die erop vol gen zün veeleer een politiek rapport van zün loopbaan dan een autobiograffe. Het lükt verwonderlük dat deze meester In het wapen van het butende sarcasme den directen persoonlüken aanval, de -^lie in de politieke rhetoriek zoo maal met enkele krachtige woorden bereikte dan. zün tegenstanders met uitvoerige doorwerkte vertoogen, in autobiografie bepaald .Jangs den stof” Maar het is verklaarbaar en wel met een be roep op den karaktretrek, welke ook in dit boek zoozeer tot uiting komt: Snowden i$ steeds eer. vrijwillig met een zestal jonge helpers "heeft man geweest die onfeilbaar gelük had. Niet een Voor een legaat, dat reeds van 40 009 tot 819.329 kronen (pl.m. 250.0000) is gestegen, is nog steeds geen geschikt doel gevonden. Het legaat is gemaaktdoor den Zwecdschen en Noorweegschen consul-generaal te Alexan- drlë, d'Anastasy. die in 1858 gestoven is. De bepalingen waren zeer eenvoudig. Hü liet éèp veertigste van zün vermogen ne „aan de stad Stockholm, de hoofdstad van mün tweede vaderland om te wórden besteed voor nWer u thuis tafel te zetten; ik bleef dus aan de kranten kiosk in de vestibule staan en verbeuzelde nog enkele minuten met het koopen van een .Punch” en de laatste editie van „Pall Mali”. Met de tüdschriften onder mün arm ging ik de deur van het restaurant binnen, die een portier in uniform voor mü opende; mün hart klopte sneller van aangename opwinding. In de vestiaire kwam dadelük een kellner op mü toe om mün hoed en stok in ontvangst te nemen, terwül een andere de glazen deur, die de restauratie binnenvoerde, voor mij opende, met een beleefde buiging wachtend tot ik voorbü was. Een oogenbllk bleef Ik op den drempel staan en keek snel de geheele zaal af. Het was een groot vertrek met een lage zoldering en door vierkante zullen in gelüke partüen verdeeld, maar het geluk wilde, dat ik de belde mannen büna onmlddellük zag. Zü zaten aan een tafel In een der verste hoeken en zü schenen zoo door hun gesprek in beslag genomen te zün. dat geen van beiden ook maar even opkeek, toen ik binnentrad. Vlug en niet opvallend liep Ik naar het hoektafeltje links van de deur en zette mü met mün rog naar hen toe. Voor mü hing een groote spiegel, die met volkomen helder heid den overkant van de zaal weerspiegelde Een kellner reikte mü het menu en na< ik een licht diner had besteld, bpende Punch en boog mü voorover, alsof ik de illu straties bewonderde. Natuurlük bleef mijn gansche belangstelling op den spiegel gericht. (Wordt vervolgd) Door zün fooien heeft Malny, een der mede plichtigen aan den aanslag t^ Marseille zich te Fontainebleau en te Melun doen opmerken. In eerstgenoemde stad gaf hü den chauffeur, die hem paar het station reed, een fooi van vüftlg francs. De chauffeur vindt het verdacht en maakt een politieagent op het geval opmerk zaam. De dienaar der wet ondervraagt den .royalen gever, doch,vindt geen aanleiding deze te arresteeren. Te Mélun gebruikt Malny een consumptie van zestig centimes. Hü geeft als fooi 2% fr. Vier, aanwezigen in het café verwonderen zich over een' dergelüke vrijgevigheid. Zü meenen in hem den man te herkennen, die door de po litie gezocht wordt. De gendarmerie wordt ge waarschuwd en Malny wordt gearresteerd. zün auto,” fluisterde hü heesch, ,Jk dacht, dat u het misschien weten wou, voor u uit stapte." ..Dank je; ik zal van de gelegenheid ge bruik maken om een sigarette op te steker. Ik was op het punt de daad bü het woord te voegen, toen een plotselinge uitroep van den man mü weer onderbrak. .Juist een andere meneer in een taxi aan gekomen, meneer hü geeft onzen man de hand.” „Een oude heer?” vroeg ik snel; „draagt hü een bril?” „Oud zlet-ie er niet uit. meneer, maar een bril heeft-le wel tenminste zoon vergroot glas voor een van zün oogen.” Hü zweeg. „Nu zün ze binnen, Inspecteur. Zü zullen u niet zien, als u uitstappen wilt.'* Hü opende de deur en op het trottoir stap pend, gaf ik hem twee rijksdaalders, die bü met overdreven dankbaarheid aannam. Ik stak mün sigarette op en ging langzaam naar den ingang van .Parelli.” Wie mün oorspronkelüke vriend en zün kameraad met de monocle ook mochten zün. ik gunde hun graag eenige minuten. Ik kende Parelli goed van vroeger en daar ik mü her innerde, dat de wanden er met talrüke spie gels waren venderd achtte ik het wel waar- schünlük, dat ik een of anderen niet al tc lichten hoek zou kunnen vinden, vanwaar ik in staat zou zün, hen waar te nemen zonder zelf op te vallen. Maar het was raad zaam, hun eerst den tüd te laten zich aan Zü verdweeen langs de keukentrap en toen Ik de deur van mün kamer opende, zag ik dat men ’t briefje, waarover zü gesproken had op den schoorsteenmantel had gezet Ik nam Jiem op met een zekere nieuwsgierigheid; bü was geadresseerd aan James Nicholsen Esq.- en droeg den stempel van het st rand post kan toor. Toen ik de enveloppe opende, vond Ik een half velletje briefpapier, waarop de vol gende woorden geschreven stonden. „Morgenmiddag om rijf uur zult u óf be- richt óf bezoek ontvangen. Wil het zoo schik ken, op dat uur thuis te zün." Dat was alles. Er was geen handteeke- ning en geen adres en ik vond dat bet briefje aan beleefdheid wel het een en ander te wen- schen overliet. Maar de boodschap was dul- delük genoeg en daar dat hooldzaak was. vouwde ik het briefje dicht en deed het weer die ik in mün zak stak. werkelük litte- ralre stül verwachten vanween dergelük Syn- „Volg den auto voor ons." zei Ik snel. „Wan neer Je in het bereik daarvan kunt biüven tot hü stopt, kun je op een rüksdaalder voor jezelf rekenen.” Al de behaaglüke rust verdween uit de houding van den chauffeur Natuurlük HeP ik de kans, dat ik mü vergiste en dat de heer in den anderen auto er even onschuldig aan was mü te hebben nagegaan als de stramme schild wacht voor het James Palace. Maar dan kon het mü ook niet in gevaar brengen hem te volgen. En wanneer hü werkelük een van de vrienden van Mc.Murtrie was, scheen een nattere kennis making met de wijze, waarop hy den avond doorbracht, hoogst begeerenswaard. Whltehalle, het Garrich-theater langs Long Acre en Charing Cross de vervolging met on vei minderde Bü het Polets sloeg de andere chauf feur met een scherpe bocht linksaf en een eind Old Compton Street inrijdend, hield hü stil voor Parelli. 1 bekende restaurant. Toen hü zün vaart verminderde, nam ik de spreek buis en beval mün chauffeur hem aan de overzü van de straat voorbü te rijden, een bevel, dat hü prompt uitvoerde, zonder lang zamer te rijden. Ik maakte niet de fout, om mü heen te küken, maar bleef stil zitten tot ongeveer een dertig meter verder; toen gaf ik hem een teeken stil te houden. De chauffeur, die volkomen in het avon tuur scheen op te gaan, klom onmidde'.lljk van zün zitplaats en kwam voor den auto langs als om het portier voor mü te openen. „HÜ staat op het trottoir, mieneer. Betaalt In Basjklrie heeft men, naar het Tass-agent- schap meldt, een goudklomp met een gewicht van 8 K.G. gevonden. Op. de goudvelden van Iwanow heeft men onlangs een goudklomp ge vonden, die 470 gram woog. ik hen ook niet herkennen zal. Ik heb al die 30 jaar zelfs geen portret van ze gezien, t Wa ren jongens van zeventien en twintig, toen ik weg ging.” Hü grinnikte bü de herinnering; toen ging hü voort: „Ik ben benieuwd of ze nog zoo dol zün op hengelen. Daar waren ze vroeger gewoon gek op. Er loopt een aardig riviertje tusschen de velden door en ze hadden altüd ruzie*’ over de vraag wat ’t bes te aas was voor voorn’, wormen TTTe zaten in een boemeltreintje. De wa- yV gen, waarin we ovèrgestapt waren, suk- kelde genoeglük door een heldere streek van welden en wateren. Het treintje Weef knus even plakkeh bü leder jjerron en vertrok eln- delük onwillig, met gekreun van veeren en ge rinkel van koppelingen. De inhoud van m'n avondblad had ik al lang verteerd en de man tegenover me scheen in ’t zelfde geval te verkeeren. Hij was m’n eenige mede-passagier, een groote, gebruinde kerel, In zware kleeren, die er duur uitzagen en tot de zelfde familie behoorden als de breed gerande vilten hoeden, die aan zwerftochten in verre streken doen denken. Toen ik opeens opkeek en z'n blik ontmoette, was het niet meer dan beleefd, dat Ik iets zei. „’t Gaat nog al langzaam,” merkte ik op. .Altüd zoo geweest. Elgenlük vind ik het prettig. Ik zie niet graag veel verandering Maar ik zal toch blü zün. als ik weer thuis ben; want ik heb ef lang genoeg over gedaan. Wedden, dat ik vah verder kom dan u?” ,Hoe veri .dan?” vroeg ik. „Australië zei hü- Daar viel niet tegen te wpdden. „Ik ben in geefi 30 jaar thuis geweest.” ging hü voort. „Verleden Juli 30 jaar. De ouwe lui zün er natuurlük niet meer. Maar ik heb twee broers. Ze zullen wel opküken als ze me weer zien.” „Verwachten ze u?” vroeg ik. Hü schudde het hoofd. „Ik wil ze verrassen. En X zal een prettige verrassing worden ook. Ik heb daar ginds m’n eigen farm gehad en wel zooveel overgehouden dat ze aan hun broer een makkelyken landheer zullen hebben, als 't ouwe boeltje te koop is. Ze zün allebei vrügezel, maar ik denk niet, dat ze erg vooruit geboerd zullen zün met thuis te biüven. X Boerenbedrijf brengt hier niets op. Maar ik zal wel zorgen^at ze voor de rest van hun leven niets te kort komen.” Z’n gezicht straalde van blüdschap en ik voelde me warm ingenomen met de opgetogen heid en de gemoedelükheld van den man. Het was een prettige, romantische gedachte: een balling, die rük terogkeerde. en z’n meer hok vaste broers op die manier wou komen ver rassen. „X Is de vraag of ze u herkennen zullen,” op perde ik. „Dat zullen ze zeker niet. Ik zal eerst moe- wie ik ben. En X grappigste is, dat t ff t -f op dit blad Zün Ingevolge de verzekerlngsvoorwearden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f ’7Cfi by een ongeval mét OCfl bü verlies van een hand f 1 O C 3Ü verllea van een f Cfi bü een breuk van f Afl by verllea van X OvOnn^ 9 ongevallen verzekerd voor een der voïgenae uitkeerlngen f «Jl/l/l/.-verllea van belde armen, belde beenen ol belde oogen f tzlA” doodelijken afloop f een voet ot een oog S l Atduim of wijsvinger f been of arm J TTl/e” anderen vinger .eMZ>aes(n..>ee..(e>eee of deeg. Ze zul- len X er nu wel over eens zün. maar ik ben nieuwsgierig om te weten wie X gewonnen heeft.” Ik lachte met hem mee. .Als ze X er in dertig Jaar nóg niet over eens zün geworden,” zei ik, „zult u als scheids- rechter moeten optreden.” „Ze waren er nog over aan ’t kibbelen op den dag dat ik wegging,” zei de man uit Austra lië. „Ik zie ae nog zóó voor me. XIs elgenlük een lam idee, dat ze zoo veranderd zullen zün. dat ik ze niet meer ken.” De trein stopte aan X station van een klein stadje. Het was klaarblükelük marktdag, want het stukje weg. dat we door de raampjes zien konden, liep vol vee en kooplui. Twee mannen van middelbaren leeftijd en van een onmisken baar landbouwerstype, stapten in en gingen aan <fen afaderen kant varf^de coupé zitten. De man uit Australië keek hen nieuwsgierig aan en ging toen weer uit het raampje küken. Ook ligt hier een sjerp van den bekenden Afri- kaanschen vierkleur-band. met het opschrift „Alles zal terecht kom.” zou meemaken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 11