Het hof den Zonnekoning van f250. keerden wij uit f 83.480. T 1 PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND f I I mAaal uan den dag f V ie zo°' aIlen klaar? vroeg meneer Pybus. jongens! En goed uitkijken, of Je ergens een j „Zün we d'r allemaal?” I besloten plekje ziet in de schaduw." ONZE 353e UITKEERING ADELAIDE VAN SAVOYE RECORD NE II LYNDON ONTSNAPT I Zeer Oude Genever van Bootz A lie abonné’s PittigVol aroma l I Kunstzijde in Japan Rond Al Capone Proeven van Daventry Maanlicht en radio» ontvangst Petroleumbronne: in Turkije w 6 NU 15 CTS. VOOR DE STANDAARDBUS EN 27/ CTS. VOOR DE REUZENBOS Geheimzinnige sterf gevallen Droitwich valt in den smaak geldende den heer Haarlem ongeval DOOR VICTOR BRIDGES LITER Fl. 3.60 I Bandieten-practijken in Mandsjoekwo VOOR TEGELS STEEDS VIM EN EEN GEWOON schuurmiddel! I* - meneer Pybus aan onze verzekerde abonné’s is uitgekeerd. DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS Het raad tel van den dood van d* printet, haar gemaal en hun kind it nooit opgelott ingevolge de voor onze abonné’s gratis-ongevallenverselcering aan P. K U IJ K E N, Ternatestraat 47, wegens een aan hem overkomen Dit is WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK. DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ZATERDAG 3 NOVEMBER 1934 mimuniimniiniii „en Ik 1 Itë bij een ongeval met een halven sovereign verdienen,” 3u (Wordt vervolgd) DUBBELE WERKINGI Onmiddellijk keerden wü ook op onze schre den terug, doch gingen nog niet naar Murphy en de zijnen toe. Ongeveer een kwartier bleven we temidden der stoombronnen vertoeven en wandelden eindelijk alsof het een uitstapje had gegolden, naar de eskimo's die ons verbijsterd aanstaarden. De eskimo's waren stomverbaasd ons levend terug te zien, daar de belde mannen huilend van angst teruggekomen waren en Murphy had den gesmeekt hen te straffen op iedere wijze die hij verkoos, doch niet op deze wijze. Onze terugkeer uit dezen hel scheen de eenvoudige menschen dan ook wonderbaarlijk. Zjjn aandacht van de tafel Een Duitsch deskundige op radio-technlsch gebied deed onlangs een belangrijke ontdek king. Deze persoon kwam n.l. tot de conclusie dat de nachten, waarin de maan haar volle licht over de aarde uitspreidt, storend werken op de ontvangst van draadlooze uitzendingen Wordt er getracht in verbinding te komen met de gevangenen op Alcatraz Eiland, het nieu we Amerlkaansche duivelseiland, waar Al Ca pone zijn vonnis ondergaat? Reeds tweemaal in veertien dagen hebben de bewakers van het eiland moeten vuren op race-booten, die het eiland tot op minder dan 300 meter waren ge naderd. Eenmaal werd geschoten op twee man nen in een kleine snelvarende boot en de tweede maal op een bootje, waarin zich een m»n be vond. De schoten joegen de booten op de vlucht. De gevangenis is geheel van de buitenwereld afgesloten en de gevangenen zjjn opgesloten als in een graf. vindingen mee te deelen. Wel bleek uit monde linge mededeellngen, dat de zender in Londen en omgeving zeer krachtig wordt gehoord. Dit is niet te danken aan de grondgolf, want deze strekt zich vermoedelijk niet meer dan 25 K.M. rondom Daventry uit. De meeste uitzendingen van Daventry bereiken echter Londen, dat er ongeveer 110 K.M. vandaan ligt, door ‘directe straling. Vermijdt het eindeloze wrijven en schuren, dat de te rein!» gen voorwerpen vernielt on U zelf vermoeit Gebruik hot ongeëvenaarde VIM, omdat het een dubbele werking heeft VIM is heel wat anders dan gewone, scherpe reinigings middelen. waarvan de werking ber«Mt op hard schuren. VIM bezit twee bijzondere bestanddelen. Het ene maakt hot vuil los en het andere stelt U In staat om het ge-* makkelijk weg te wrijven. Daarom de enorme hulp, die VIM U biedt iijliiiiiiiitiiiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiHiiiiiniiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiHiiiiifiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir Sinds het debuut van Droitwich heeft er om den zender van Daventry een waas van geheim zinnigheid gehangen) De proeven van Daventry hadden voornamelijk betrekking op de keuze van de beste antennes. De horizontale dipolen. die aan de oude masten bevestigd waren, wer den op Canada gericht, terwijl die van de nieu we, 350 voet hooge masten Brltsch-Indlë en een deel van Australië bestrijken. Het Is bekend, dat de radioselnen door de Heavlsidelaag worden teruggebracht, zoodat het afhankelijk is van den Invalshoek, waar zij op aarde terugkomen. De proeven hebben nu ten doel om uit te maken, onder welken hoek men moet uitzenden om 1 et grootst mogeljjke aantal luisteraars te bereiken. Hierbij gaat men af op mededeellngen van tech nici in verschillende landen en op brieven van luisteraars. Het is alleen jammer, dat met uitzondering van de luisteraars in de Vereenlgde Staten bijna niemand schrijft om zjjn be- Zes bandieten hebben zich, volgens een be richt uit Hsinklng, toegang verschaft tot het bureau van het hoofd der politie in de provin cie Kirin, Tsang, een broeder van den minister van burgerlijke zaken van Mandsjoekwo. Zonder een woord te zeggen grepen zjj Tsang en zijn belde zonen aan en voerden hen weg. De ge- heele politiemacht van Klrln ging onmiddellijk op zoek naar haar chef, en den volgenden dag ontmoette men een bende van 150 bandieten, die na een gevecht gedwongen werden. Tsang en een van zijn zonen uit te leveren. De andere zoon is echter nog steeds zoek. Drie bandieten, die gevangen genomen werden, zeiden, dat alles het gevolg was van een vergissing en dat het niet de bedoeling was geweest Tsang te ontvoe ren. daar zij niets tegen hem hadden. De man, dien zij zochten, was Tsang’s secretaris, die den leider hunner bende had beleedigd. Volgens te Tokio gepubliceerde berichten is de geheele Japansche kunstzüde-productle van nu af tot Maart 1935 reeds verkocht, ondanks sterke toename der productie. Hiermede zijn de pessimistische voorspellin gen, volgens welke Japan voor een overproduc tie van kunstzijde stond, weerlegd. De productie bedroeg de eerste negen maan den van dit Jaar ruim 400 mlllloen Engelsche ponden <in gewicht), hetgeen meer is dan de totale productie van 1933. De productiekosten bedroegen van 40 tot 50 yen per 100 Engelsche ponden. „Dank. u mij aan brengen.” Snel en onbemerkt stak ik het kaartje in mijn vestzak en betaalde de rekening met een ruime fooi. Het is altijd de moeite waard, wat vrijgevig te zijn, wanneer men f-oed be diend is. beraadslaagden fluisterend en eensklaps liepen we recht op een der zwaveldamp uitspuwende bronnen toe, waarbij we echter onze neus dicht hielden en geen adem haalden. De belde man nen die ons blindelings volgden, deden dit ech ter niet, met het gevolg dat zij een flinke por tie binnen kregen en onder het slaken van angstaanjagende kreten terugholden. Als zwijgen Instemming beteekent, is de ope ning van Droitwich het grootste succes der B.B.C. geweest na de afschaffing van de 24- urige daglndeellng. Er zjjn praktisch geen brie ven ontvangen naar aanleiding van dat feit, wat als een goed teeken wordt beschouwd. De kwaliteit van den zender is Inderdaad uitste kend. De Londensche luisteraars hopen echter toch, dat het stilleggen van Londen National zoo lang mogelijk wordt uitgesteld. Droitwich wordt nJ. af en toe door een telegrafiezender gestoord, terwijl de Londenaars bij het luisteren naar Droitwich ook meer last hebben van at mosferische storingen, omdat hun ontvanger gevoeliger moet zijn met het oog op den groo- teren afstand tot Droitwich. Een commissie, welke uit Turksche en vreem de specialisten bestaat, is momenteel bezig met geologische experimenten in de Zu d-Oostelljke districten van Turkije, in hoeverre men er pe- troleum-bronnen zou kunnen aanboren Deze commissie, welke voor rekening van dt-n mi nister van Economische Zaken werkt, heeft reeds peilingen gedaan nabij Midyat in het district Mardin. waar men vermoedt, dat men petroleumbronnen zal aantreffen. De minister van economische zaken heeft aan de werkzaamheden een bezoek gebracht en hij werd daarbij vergezeld door den Ween- schen professor Granik, die speciaal voor deze doeleinden naar Turkfie is gekomen. Gra nik meent, dat men geen betere plaats voor de proefboring had kunnen uitkiezen. De minister heeft verklaard, dat alle plaat sen, welke mogelijk netroleumhoudend zijn, aangeboord zullen worden. Pybus en z'n vriend verruilden nu en dan de handvatten, om de handen beurtelings te laten rusten, staken een pijp op en ploeterden voort met de mand over heuvel en dal, In 't blijde vooruitzicht van het feestmaal. De jongere leden van 't gezelschap huppelden en de da mes babbelden. Zelfs 't gezicht van mevrouw Pybus klaarde op. naarmate zij verder kwa men, zonder dat er een ramp gebeurde. Ze zetten, zwoe gend en zwee- tend, hun tocht voort, tot ze aan een ideaal plekje kwamen, een laagte, met hoo rnen rondom, en een beekje ook. „Schitterend!” riep de gastheer, in z’n han den wrijvend. „Zie je nou wel, wat een pracht- weer. vrouwtje? Wie heeft het tafellaken?” „Hier pa!” riep Nettie. Mijnheer Pybus maakte de gespen van de mand los, keek in de mand.... en deed dat zóó lang, dat het hongerige en dorstige gezel schap er ongerust onder werd. Het gezicht van den gastheer stond méér dan ongerust. „Daar heb je 't al!" riep z'n vrouw; „ik wist wel, dat er iets verkeerds zou loopen en nou komt 't uit. Wat is er gebeurd, Mat? Is 't moe- terdpotje gebroken?" „Neen," kreunde mijnheer Pybus. „Er hapert iets aan," zei mevrouw Pybus dramatisch. „Ik zie 't aan je gezicht. Ik heb het den heelen morgen al zien aankomen." „Je hebt gelijk gehad, schat,” sprak haar echtgenoot met een grafstem. „Er heeft een zeer treurige vergissing plaats gehad. Je zei, dat de waschbaas er van morgen geweest was. HU heeft bü vergissing de etensmand meege nomen... en wij hebben 't vuile goed meege bracht voor de lunch." Achter ons klonken een paar schrille angst kreten. Het bleken een paar vtschdieven te zün, die nu gestraft werden op eenlgszins vreemde wijze. Murphy gelastte de belde boos doeners ons te volgen, en toen ze dit weigerden werden ze met knuppels gedwongen. Schreeu wend van angst volgden de mannen ons. Dit bracht ons op een plannetje. Oom en ik waalf jaar oud, verloofd met den veertlen- jarlgen Hertog van Bourgondlë, den oud sten der drie kleinzoons van Lodewijk XIV en voorbestemd om hem op te volgen, doet Adelaide van Savoje haar intrede in het paleis van Versailles, waar een sombere stüfheld de laatste herinneringen aan den vroege ren luister van den Zonnekoning al lang heeft uitgewlscht. Een miniatuur van Antoine Benolst toont tot op den huldigen dag den bezoeker van Ver sailles den LodewUk XIV, dien het jonge prin sesje er in 1693 ontmoette: een tandelooze mond, een hard, strak gelaat met uitgedoofde oogen vol innerlUke pUn en moeheid, een te groote pruik. Dat de twee vrienden uitstekend met elkaar overweg konden, was duidelUk te merken, niet alleen aan de uitdrukking van hun gezicht, maar ook aan het lachen, dat soms door de zaal klonk. Zoo geanimeerd was hun gesprek, dat Ik, ofschoon ik later mijn diner begonnen was, eenlgen tüd eerder klaar was dan zü Daar ik echter geen plan had, eerder dan zü heen te gaan, bestelde ik een kop koffie en achterover leunend in mün stoel, stak ik een sigaar op en ging voort de Pall Mall te lezen. Ik was midden In een giftig artikel over de moeilUkheden met de Sovjet Republiek, toen een blik in den spiegel mü deed zien, dat een kellner het tafeltje achter mij naderde met een flesch wijn in een mand, die hij zoo Ik zag den man met het litteeken alleen op den rug. maar het gelaat van den ander, die aan den zijkant van de tafel zat, was duidelUk zichtbaar. Het was een treffend ge zicht. HU scheen ongeveer vUf en dertig een groote. gladgeschoren, forsch gebouwde man met helder blauwe oogen en een vier kante kin als de punt van een schoen. ZUn haar was vroegtijdig grijs en dit, te zamen met de monocle, die hu droeg, gaf hem iets ■eer opmerkehjks. Het was moellUk te zeggen, of hü meer had van een gevierd pleiter of van een rustend bokskampioen. Ik nam hem met groote belangstelling op. Wanneer ook hü tot McMurtrie's geheim- -innig-n kring behoorde, verkoos ik hem stellig ver boven allen, die ik er tot nog toe van had ontmoet. ZUn gezicht, hoe sterk en haro het ook was, had niets van de bruutheid van Savaroff, en het ulteriük van kwaadaardigen spot, dat den dokter kenmerkte, miste hü geheel. op een mieren- of dorst, ouwe jongen?” „Nou, 't is nog al een warm werkje: maar ik zal 't wel uithouden tot we gaan lunchen." „Spaar je do’-st maar op, man. Ik heb een paar füne flesschen hier in de mand. En ”n paar füne dingetjes om te eten! Hou je van duivenpastel. Rex?” „Nou. mijnheer Pybus!” riep Rex Morgan, en hü grijnsde van oor tot oor. „Er zit een pracht van een duivenpastei on der dat deksel, jongen. En kouwe kip. en ham. en een tong, en een blik ananas en een potje mosterd. En bananen, kersen, limonade „Mat,” zei mevrouw Pybus zenuwachtig, „als er een limonade!lesch Je opengegaan is „Je zult ze best open zien ^gaan.” zei Pybus en schoot weer in een lach. „Wacht maar even, totdat we om deze mend heen zitten, deze schatkamer van heerlükhedenJe zult de kurken eens rond zien schieten! Vooruit maar 11e de achterdeur en Ja, waar is Floor?" „Floor is al vooruit," zei mevrouw, „en ik heb zelf gesloten. De waschbaas is er al ge weest en ik heb gisteren tegen den melkboer gezegd, dat we vandaag geen melk noodig heb ben. Mat, ik hoop maar „Wat?” spette haar echtgenoot. .Dat t niet gaat sneeuwen? Waar zit je toch zoo over in?" Mevrouw Pybus lachte zenuwachtig. „Weet Je zeker, dat je niets vergeten hebt. Mat? Ik heb zoon voorgevoel dat er iets in de war loopt.” „Geen kwestie van!" riep Mat Pybus vroolük. ..Als we de mand maar niet onderste boven keeren, en daar zal ik wel voor oppassen. Waar is ze. schat?” „Op 't bordes, kant en klaar. De Morgana wachten op den driesprong. Vind je 't niet erg lastig om die groote mand te dragen?” „Welnee," lachte meneer Pybus genoeglijk. „Ko en ik nemen ieder een handvat en Mor gan kan dan Ko aflossen als we zoover zün. Vooruit maar!" De heer en mevrouw Morgan en hun zoon Rex wachtten inderdaad aan den driesprong, enkel vroolljkhejd en lach. Ko werd van z'n aandeel in den Tast ontslagen, en met tee’-ere zorgzaamheid1 droegen de twee heeren de mand verder voort, langs het pad tusschen de wei den. Het was een blU groepje menschen en münheer Pybus was in geen tüden zoo Jolig geweest. Tucky heeft booze voorgevoelens. Morgan zei zij grinnikend met een knipoogje naar z’n vriend. „We zullen 't plekje maar niet door haar laten uitzoeken, anders plant ze ons net wespennest. Krijg je al Maar het prinsesje komt er binnen als een zonnestraaltje, dartel, levensblij, en misschien merkt ze „de kloosterstilte waarin men een mier kon hooren loopen", zelfs niet op. Ze ver overt op slag den konlng. En Madame de Main tenon, die niet meer weet hoe ze in haar echt genoot nog eenlge belangstelling voor het leven opwekken kan, steunt haar. Adelaide vraagt niet anders. Heelemaal niet als een prinsesje, doch als een uitgelaten kind geniet ze haar verovering niet, doch bult die uit. „Wanneer een ander hardop durfde denken wat zü doet, zou hü met zweepslagen tot rede worden ge bracht," fluisteren de hovelingen. Adelaide is de eenlge, die den Zonnekoning niet als ,J31re” hoeft aan te spreken, doch nem doodgewoon „Monsieur" noemt. Madame de Maintenon, die den titel van „Majesté" wei gert en door haar Gemaal „Votre Solidlté” ge noemd wordt, laat Adelaide „ma tante" zeg gen. .Monsieur” en „Tante" zien ondanks alles In. dat hun lievelingskind tamelUk dom en vol komen ongemanierd is en besluiten zelf haar opvoeding op zich te nemen. Twee woorden mogen in de tegenwoordigheid van het prin sesje nooit uitgesproken worden: „opéra" en „comédie”. Omdat ze veel van dieren houdt, krijgt ze de heele menagerie van Versailles cadeau. LodewUk XIV laat er Mansard een paviljoen bouwen, dat het bagatel van vüftig duizend „llvres" kost. Ze speelt daar boerin netje en maakt de boter voor de konlnklüke tafel. De Konlng denkt er niet aan om ook nog maar één wandeling te maken zonder zün „poupée”. Ze gaat met hem mee op jacht, ze moet bü zün bed komen zitten wanneer hij on gesteld is. heele dagen is hü bü haar op bezoek, wanneer ze geen lust heeft om uit te gaan Wanneer de Konlng wat lang samen zit met zün ministers, haalt ze hem eenvoudig weg. Ten slotte zendt Madame de Maintenon haar naar Salnt-Cyr, waar zü beschermvrouwe is van een instituut voor adellüke meisjes. De plechtstatige kostschool lükt spoedig een hek senketel. Alles wat gisteren verboden was, be hoort voortaan tot den „bon ton Zelfs too- neelvoorstelllngen worden er gehouden. Wan neer de jonge dames „trek” krügen, plunderen ze onder leiding van het prinsesje, dat Konin gin van Frankrijk worden moet, de provisiekast. En nog veel meer streken haalt Adelaide uit. Wie er meer van weten wil en vooral wie het echter, dat zün weigering mogelük een anderen grond had. Hoe nieuwsgierig ik ook was. ik besloot de verleiding niet langer te tarten. Ieder oogenblik kou die man met het litteeken om kijken en ofschoon ik op eenlgen afstand van hem verwijderd zat, was het heogstwaar- schünlük, dat hü mün gezicht in den spiegel herkennen zou. Daar ik er thans dubbel op gesteld was, zulk een tegenslag te vermijden, opende ik Punch en bleef achter de bescher ming van deze geestige bladzüden op mün rekening wachten. Lang duurde het wachten niet. De kellner, onbewogen als altüd, verscheen weer met zün zilveren blad, waarop thans de rekening lag op de gewone wüze toegevouwen. Toen ik het papier opnam voelde ik dat het om iets heen gevouwen was en Ik nam er een visite kaartje uit, waarop ge.drukt stond: BRUCE LATIMER 145 (Jermyn) Street W. Met potlood boven gekrabbeld, las ik de vol gende woorden: Nog dankbaarder zal ik zün, als onderstaand adres een bezoek wilt „Wil je vroeg ik. „Zeker, meneer.” antwoordde hü, zonder het minste teeken van verbazing. „Luister dan en kük in geen geval ergens heen. In den hoek achter ons zit een heer met monocle met een anderen heer. Loop eerst naar het midden van de zaal en geef hem dan dit briefje. Als hü vraagt van wien het komt, zeg dan maar, dat iemand in de hal Je gezegd heeft het te brengen. Breng mü daarna de rekening." De kellner boog en het briefje aannemend, ging hü zün opdracht .uitvoeren. Gedurendé den tüd, dat Ik sprak, had ik aldoor in den spiegel gekeken; voor zoover ik wist, had geen van beide mannen ons gesprek opgemerkt. Zü zaten lachend te praten, terwül de man, aan wien ik het briefje gezonden had. met zün vingers den voet van zün wünglas vasthield en lichte rookwolken van zün slgarette omhoog blies. Juist toen ik keek, hief hü zün glas op en een folterende seconde lang, dacht ik dat ik te laat was. Op dat oogenblik kwam, als een bode der góden, de kellner vanachter een de? pilaren te voorschün en reikte hem mün briefje op een zilveren blad. Hü nam het onverschillig aan, met zijn linkerhand, terwül hü zün glas weer neet- zette. Ik zag hoe hü zich verontschuldigde tegenover zün gastheer en daarna het briefje opende. Ik weet niet wat ik verwacht had. dat hü zou doen, maar het resultaat was zeker verrassend. Zonder eenlge verwondering te laten blüken, zonder zelfs den kellner een vraag te -Alles in orde. Mat," lachte z'n vrouw. „Ik »-■— hoop maar, dat we geen regen krügen." „Regen," smaalde mijnheer Pybus. „Je kunt geen prachtiger dag voor een pic-nic hebben: zonneschün en een helderen hemel en een zacht briesje.... Je zult eens zien wat we ge nieten. Niets zoo heerlük als een pic-nlc, als je alles vooruit goed regelt. Heb je je parasol. Nettie? Die zal je wel noodig hebben, kind.” „O ja, moeder heeft 'm al.” „Prachtig,” zei münheer Pybus. „Dan kun nen we zoo zoetjes aan wel gaan. Hebben jul- 't zijjjoortje gesloten? O •■•MIMSSMIlSSSSSStSSMégMMaMMgMggesMSSMNI De pic-nic van stellen, maakte hü lachend een opmerking tegen zün gastheer, terwül hü een kleine leeren por- teleullle uit zün zak haalde en daaruit een kaartje nam. Zich over de tafel buigend, schreef hü er eenlge woorden op en overhandigde het den kellner. In deze beweging raakte de rand van zün mouw juist aan het wünglas. Ik zag hoe de ander opsprong en zün hand uit strekte, maar het was reeds te laat om nog iets te voorkomen. Het glas viel, brak tegen een der borden stuk en stortte al den wün over het tafellaken uit. Het werd zoo onopvallend gedaan, dat zelfs ik er haast van overtuigd was, dat het bü toeval geschiedde en de uitroep van spüt. dien hü over zün onhandigheid slaakte, klonk zoo volmaakt eerlük, dat ik er stellig door misleid zou worden, wanneer ik niet geweten had. wat in het briefje stond. Ik zag den kellner toeloo- pen en haastig de vlek met een servet betten, terwül de bewerker van het voorval kalm een ander glas nam en zich opnieuw Inschonk. Ik heb nooit het geluk gehad een beter doorge voerde misleiding te zien spelen. Wanneer de man met het litteeken al eenlg vermoeden had wat ik niet geloof was hü tenminste verstandig genoeg dit voor zich zelf te houden. Hü lachte hartelük over het ge beurde en zün sigarenkoker te voorschün halend, bood hü dien zün gast aan. Deze schudde echter zün hoofd, terwül hü zün sigarette ophief, als om zün voorkeur voor die soort tabak te kennen te geven. Mü trot het lëven in het Versailles van die dagen grondig wil leeren kennen, leze het uitstekende boek van Kol. Henri Carré er maar eens op na: „La Duchesse de Bourgogne. Une princesse de Sa voie a la cour de Louis XIV, 1685—1712". Haar huwelük, dat twee jaren lang werd uit gesteld, wordt in 1698 voltrokken Ze is nu veertien Jaar. Haar Gemaal, de Hertog v«n Bourgondlë, telt er zestien. En ook het herto ginnetje blüft „la poupée du rol". Ze komt bü LodewUk XIV op zün knie zitten, zü knüpt hem in zün wangen, in’ zün neus, trekt hem aan zün ooren. neemt hem zün pruik af en giert van de pret om zün kalen schedel. De Zonne koning duldt en verdraagt alles. Hü kent haar zelfs het recht toe om evenals Madame de Maintenon den Ministerraad bü te wonen. LodewUk XIV ontvangt voortaan zün post na dat Adelaide de lakken verbroken en de brieven gelezen heeft. Zelfs de eer van aan de tafel des Konlngs te mogen eten schünt ze niet te be grijpen. Zü zingt, danst op haar stoel, trekt ge zichten, proeft de sauzen door er baar vingers in te steken en die af te likken, zü rukt het gevogelte met haar handen uit elkaar om de lekkerste stukjes te bemachtigen. Bü een Plech tige receptie naait zü de Japon van de eerbied waardige matrone aan de mouw vast van den Hertog van Berry. Ze laat een donderbus ont ploffen onder den stoel van de matmne, en wanneer deze haar vastgenaaide Japon scheurt bü een poging om te vluchten, dan lacht Lode- wük XIV hartelük om deze grap van zün „pou pée". Adelaide wordt twintig Jaren en moeder zon der dat ze in eenlg opzicht verandert. Het is in 1704. dat haar eerste kind geboren wordt, een zoon, die den titel krügt van Hertog van Bre tagne. „Hü zou wel aardig zün. als hü maar niet zoo kaal was," schrijft ze. En ze bekommert zich weinig om het kind, dat een paar maanden later sterven zal. In 4707 brengt ze weer een zoon ter wereld en in 1710 nog een. De eerste krügt ook den titel van Hertog van Bretagne, de tweede dien van Hertog van Anjou. Adelaide, thans Z£e-en-twintlg jaar. verandert niet. Ze danst als nymf in het park, brenirt de hovelingen tot wanhoop door plots als boeren meid vermomd de konlnklüke vertrekken bin nen te vallen, vaart heele nachten in een gon del. jaagt, zwemt in de Seine, geeft ondanks alle verboden tooneelvoorstelllngen, verliest aan de speeltafel enorme bedragen, welke de konlng zonder meer betaalt. Haar schoonzuster, de Hertogin van Berry, de Prinsessen van Bourbon en Conti, heel het hof haat haar, in stilte weliswaar, maar daar om niet minder oprecht. Adelaide ontwükt naar vüandlnnen niet en lacht ze uit. Eens zal zü Koningin over haar zünl En dan. 5 Februari 1712, wordt Adelaide plot seling ziek. Mazelen, zeggen de geneesheeren een geval van niets. Maar een week later, 12 Februari, is ze dood. En nog geen week later, 18 Februari, is ook haar pemaal, de Hertog van Bourgondlë, dood. Den 7en Maart sterft hun oudste zoon, de Hertog van Bretagne. En Madame de Ventadour, gouvernante van het hertogelük paar, weet nog juist hun jongsten zoon, den Hertog van Anjou, aan de genees heeren te ontnemen, terwül hü reeds stervende Is. Dit kind van nauwelüks een jaar zal eens als LodewUk XV over Frankrijk regeeren. Het raadsel van den dood van Adelaide, haar Gemaal en hun kind is nooit opgelost. Er was echter wel niemand, die twüfelde of er misdaad in het spel was. Büna veertig Jaren later schrijft de Hertog van Luynes dat Fagon, de lüfarts van LodewUk XlV, die de lükschouwlng op Adelaide verricht had, den Konlng op zijn vele vragen geen antwoord gaf en zün oogen neer sloeg. Ook maakte de Hertog van Luynes nog mel ding van een gouden snuifdoos, welke Hertogin Adelaide van Bourgondlë kort voor haar dood in handen was gespeeld. Ten slotte weet de Hertog van Luynes te ver tellen. dat al degenen, die het drama van 1712 beleefden, stllzwügend maar eenstemmig de Hertogin van Berry beschuldigden van den drle- voudlgen moord. De .mémoires” van Luynes werden volgens testamentaire beschikking niet voor 1849 ge publiceerd. voorzichtig droeg, dat het wel een buitengewoon merk moest zün Hü schonk twee glazen vol en zette met een zekeren eerbied de flesch neer. Ik zag hen belden een klein teugje nemen en met hoogst tevreden gezichten hun glazen weer neer zettén. Daarna maakte de man met het litteeken plotseling een opmerking en de andere wendde zün hoofd om en keek over zün schouder de zaal in. kon hoogstens enkele seconden zün afgeleid, maar in dat korte oogenblik ge beurde er iets, dat mün hart in koude span ning kloppen deed. Zoo snel, dat ik het al leen kon hebben gezien doordat ik recht In den spiegel keek, bracht de mar. met net litteeken zün hand obven het glas van zün gast. Tei mün oogen mü bedrogen, zag ik hem iets in den wün storten. Er zün weinig oogenbllkken In het leven, dat men instinctmatig op de juiste wüze han delt. nog voor het verstand den tüd heeft gehad, de gebeurtenissen vast te stellen. Zoo verging het mü thans. Zonder mü den tüd te gunnen om na te denken, had ik een potlood uit mün zak gehaald en een stuk van het witte papier afgescheurd, dat onder mün schoteltje confi turen lag. Haastig krabbelde ik er de volgende woorden op: - .Drink niet van den wün. Uw gastheer heeft er iets in gedaan." Ik vouwde het papier tot een briefje en wenkte een kellner, die bü de deur stond. Hü kwam onmlddellük naar mü toe. Voor zoover ik kon zien, praatte de man met het litteeken het meest. Hü seneen ook de gastheer te zün, want ik zag hem een wünkaart opnemen en, na den smaak van zün gast te hebben geraadpleegd, gaf hü een zorgvuldig overwogen bestelling. Op dat oogenblik werd mün eigen diner gebracht en Punch terzüde leggend, zette ik de Pall Mall voor mü tegen een karaf en begon met mün soep. Gedurende den geheelen maaltüd verdeelde ik mün aandacht tusschen de Krant en den spiegel. Ik ging zoo voorzichtig mogelük te werk, want de kellner was voortdurend In mün buurt en ik wenschte niet den Indruk te wek ken, dat ik sommige van de andere gasten be spiedde. Terwül ik het nieuws In de krant doorliep, wierp ik nu en dan een ollk in den spiegel óm te zien, wat er achter mü voorviel. op dit blad svn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen bü levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f ’7Cfi bü een ongeval met f OCQ bij verlies van een hand 125 - ïüiZT f 50.-°^^ 40.” ongevallen vïïsekem voor een der volgenae ultkeerlrien f ÓUUU.~ verlies van t£lde armen, Lelde beenen of belde oogen T OU.“ doodelyken afloop f iOU.' een voet of een oog luim of wijsvinger f U(Z. been of armf TW. anderen vinger

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 6