Dollfuss en de Missie-actie
f750.
ONZE 345e UITKEERING
84.605-
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Bootz Reöord
I
i
ïïtet ce^Aaal can den dag
keerden wij uit
abonné s geldende
DANKBARE GEDACHTENIS
genever
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
Alle abonné’s
3.60 PER LITER
VRIJDAG 9 NOVEMBER 1934
J
Het Carnaval te Nice
wegens
WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN
Ontdekkingen in de
geboortekerk
Het regende visschen
L
Eskimo’s kennen geen
crisis
Rijkste Engelschman
overleden
Hoe werd Giacomo
Lauri-Volpi bekend?
DOOR
VICTOR
BRIDGES
itgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
Het diepste wezen der
wereldmissie
Dikwijls vertotfde de Oosten-
ryksche bondskanselier in *t
Missiehuis St. Gabriel
te Mödling
ingevolge de voor onze
gratis-ongev a Hen verzekering
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
aan onze verzekerde abonnés is u
i De handige
Mevrouw Hudde I
aan de familie
LAMBOO, Hoofdweg 1634, Abbenes,
een aan den Heer H. P LAMBOO overkomen
ongeval met doodelijken afloop. Dit is
I
Zenderens
ze klapper-
pennen
MARTIN BERDEN
c
(Nadruk verboden)
ge-
wor-
zullen
op
voor
we-
Gertie
zei
Niet
„U weet die vüf gulden, die u me gegeven
daar
de
Ik
stcotte
zijn
(Wordt vervolgd)
Het Canadeesche polltie-motorschlp ,.8t. Roh"
is na vier Jaar verblijf in de Poolzee weer naar
de bewoonde wereld teruggekeerd.
Gertrude,” antwoordde ik, terwijl ik
haar op de stoep achterliet en de straat 1“
waren
rijken
en luisterde,
bewees, dat
S5
Ik
8
8
c
d
d
v
v
X
t
r
t
r
r
I
t
P
a
r
>me.
fche
Ter gelegenheid van het 57ste Carnaval te
Nice, dat op 21 Februari 1935 zal plaats vin
den ,zal de stad geheel getransformeerd
den in een groot circus.
aldoor hullend, liep zij voor mü de gang door
om ne deur te openen.
„Dag meneer," zei ze
„Dag,
Die verandering kwam door een opmerking
van Joyce.
„Ik heb een gevoel, alsof ik straks aal wak-
ker worden," zei se, „en zal zien, dat het alle
maal een droom is.”
„Stel dat zoo lang mogelijk -lit. zei Tommy
emntig. ..Het zou niet prettig voor Nell zyn.
IIIIIIIIIHIIIIIIIIC
Ja. Dr Dollfuss hield van de Missie, omdaf
hU den Gekruisigde en het Kruis beminde.
Aan een volkerenverzoening en een wereldvrede
kan slechts dié katholiek gelooven. die als
wezen der
Op de Place Massend zal een enorme tent
opgericht worden. In het midden van de ..piste"
twee groote fonteinen gekleurd 'water
omhoog spuiten en verl chte acrobaten zullen
daar trapezekunsten vertoonen, terwijl de stad
doorkruist zal worden door een menigte groteske
beesten: giraffen met hun hu zenhooge halzen,-,
olifanten, waarbij voorwereldlijke mammouths
nog babies zijn en andere wonderlijke figuren
uit het oerwoud.
Prins Carnaval zelf zal dit jaar de rol van
leeuwentemmer vervullen. Hij zal geheel in t
rood gekleed zijn en een enorme zweep mee
voeren.
Ik moet me even wasschen;
gaan bij haar
A—--*
den arbeid, en het zou voor ons een welkome
uitweg kunnen beteekenen. We sleepten de
kisten waarin zich het goud bevond naar bene
den, nadat we eerst de kostbare stof eruit
hadden gegooid Het gelukte ons het gat te be
reiken en we konden ons wejlceljjk In den
luchtkqker omhoog werken, hoewel met veel
moeite.
In de Geboortekerk te Bethlehem is door een
Engelsch ingenieur, die in verband met her-
stellingswerkzaamheden de fundamenten der
kerk onderzocht, een vloerbedekking van vroeg-
Byzantjjnsche mozaïek ontdekt.
Het mozaïek bestaat hoofdzakelfjk uit inge
wikkelde meetkundige figuren, doch de strak
heid ervan wordt gebroken door randen van
bladeren, waartusschen teekenlngen voorkomen
▼an vruchten en bloemen in teere kleuren.
De kleuren, die in het mozaïek overheerschen.
zijn bruin, purper, groen, blauw, zwart, wit.
grijs rood en geel. Proefboringen, die in de
.fundeeringen Werden verricht brachten veel on
bekende architectonische bijzonderheden aan
het licht. Voorts ontdekte men de fuïldeertngen
Tan oude muren, trappen, deuren, vloeren en
ramen, alsmede een vroegeren ingang van de
Geboortegrot, waarboven de kerk is gebouwd.
zal ik wel een nieuwen hoed kocpen."
Zjj sloeg haar handen in elkaar.
„O!.... Meent u het? Meent u het waar
achtig?"
„Heusch, hoor!”
kan slechts dié katholiek t----
Bondskanselier Dollfuss het diepste
wereldmissie heeft begrepen!
Er is sprake van een motor,
Een bijzonder apparaat.
Dat ook zonder scheut benzine
Evengoed motorisch pact
Deze vinding moet het winnen
Van zijn natten concurrent,
Wat h\j komt juist door de droogte
In zijn draaiend element!
Deze motor zonder vloeistof
Kent zijn krachten wondenbel,
Want hij draait meteen den nek om
Van Bataafsche en de Shell!
Maar 't geheim hangt als een sluier
Om dit draaiende gedoe.
Want wij hoor en van de vinding,
Doch wij weten niet het: hoe?
Of de vinding ooit voldoen zal,
Weet natuurlijk nog geen mensch,
Maar wij weten hetde vader
der gedachte is de wensch.
Niettemin houdt deze motor.
Zonder mechanieken drang
Reeds de groote interesse
Bij de menschen aan den gang!
Ook beschikt hij zonder olie
En benzine over kracht
Daar hij nu reeds héél wat
In beweging heeft gebracht!
soupeeren,
vertellen.”
De bekende Italiaansche tenor Giacomo Lauri-
Volpi is wel op een zeer eigenaardige wijze aan
zijn beroemdheid t a tomen. Lauri-Volpi stu
deerde in de rechtswetenschappen en vestigde
zich, na zijn examen als rechtsgeleerde, te 1
Hij kreeg een aanstelling bij de Romeii
rechtbank en zou dit wellicht thans nog zijn
indien hij niet was ..ontdekt”.
Op zekeren dag kwam een proces voor het ge\-
recht, dat vrij veel opzien baarde en waaroven
alle kranten schreven. Een Italiaansch compo-'
nlst had eenige zijner werken naar een uitgever
gezonden en de stukken laten drukken. Een im
presario klaagde den man echter aan wegens
plagiaat: hjj beweerde, dat de man muziek van
Verdi had gestolen.
Toen het proces aan ving, bevonden zich op de
publieke tribune vele musici, critici en impre
sario's. die het proces met belangstelling volgden.
Lauri-Volpi, die in die dagen al zeer goed was
ingewerkt in de muziek, vroeg voor den beklaag
de te mogen pleiten, hetgeen werd toegestaan.
Met zeer veel Ijver begon Lauri-Volpi zijn plei
dooi en eenieder stond verbaasd over zijn woor
denvloed. Totdat de zanger opeens de bewuste
aria's van Verdl uit het hoofd ging zingen en
daarna de muziek van den componist ten ge
hoon- bracht. Eenieder in de rechtszaal was van
oordeel, dat hierbij absoluut geen plagiaat aan
te pas was gekomen en alle aanwezigen in de
zaal brachten Lauri-Volpi een enthousiaste hul
de voor zijn bijzonder mooie stem, die hij zoo
welwillend voor de rechters had doen hooren.
De rechtbank sprak den beklaagde vrij en de
impresario, die een groote bewondering voor
Lauri-Volpi ging gevoelen, vroeg hem verder in
de muziek te mogen bekwamen. Hij trok met
Lauri-Volpi naar het buitenland en deze laatste
behaalde sedertdien roem op roem.
over en begonnen Ijlings het stof dat den grond
bedekte weg te vegen, waarna we met onze
messen -aan ’t weric togen in de hoop, de om
trekken van een of ander luik te vinden.
Plotseling schoot mijn mes uit in een breeden
naad We gaven een schreeuw en verwoed
werkten we verder. Eindelijk kwamen de om
trekken van een luik bloot, dat we weldra met
had de werkmethoden van het spring
stoffen -Syndicaat nog niet van nabij ge
zien, maar zooals Tommy het kernacbtlg
had uitgedrukt het was hoogstwaarschijn
lijk dat zij ergens een „vervloekt vuil werkje"
onder handen hadden en ondanks al de gerust
stellende verzekeringen van 8cnja met betrek
king tot mijn eigen toekomstige voorspoed was
Ik ervan overtuigd, dat ik in een mysterie ver
wikkeld geraakt was. zóó du ster ala er zelfs voor
een ontsnapten moordenaar kon zijn wegge
legd.
Ik zat nog over dit prob’eem na te denken,
toen er op de deur geklopt werd en Gertie
•Ugg'ns haar hoofd naar binnen stak.
„Is de dame weg?" vroeg ze, onderzoekend de
kamer rondkijkend.
„Js kunt wel binnenkomen, Gertrude, en de
kolenschop komen halen."
Ze wrong nu ook baar lichaam om de post
van de deur.
„Nee, juffrouw Oldbury ‘heeft me gestuurd
osn me te vragen ot u thuis eet."
Sergeant Larsen, die het commando voerde
over het schip, beweert, dat dit land een van
de weinige is, waar nog geen crisis heerscht.
De Eskimo’s, die er wonen, zijn gezonder en
welvarender dan welk volk ook.
Ze toonden zeer veel belangstelling voor fllm-
vertooningen, welke de bemanning op verschil
lende plaatsen gaf.
Het schip is op zijn vierjarigen tocht in het
Poolgebied tot Cambridge Baai gekomen en
men gelooft, dat er een groote „rush" zal plaa.s
hebben op de kopermijnen, die daar liggen, zoo-
dra een geregelde verbinding met de beschaafde
wereld is tot stand gekomen.
„Diamanten?"
..ik wou ZO3
graag dat we met Pinks* eren thuis bleven."
„Maar kind, dat kan niet. We hebben tegen
‘t personeel gezegd, dat 't huls gesloten zou
worden; ze lekenen op een paar vrije dagen.”
„Die mogen ze hebben. Arie. Ik wou ju st een
paar dagen met jou alleen zijn, zonder al d‘e
drukte en last, en zelf ens eten koken, net als
toen we pas getrouwd en nog arm waren Ik
ga dan 's Zaterdagsavonds zelf boodschappen
doen en niemand zal weten dat we thuis zijn."
Arie Hudde protesteerde, maar na nog eenlg
heen en weer gepraat, kregen de Van Zende
rens de boodschap, dat de heer en mevrouw
Hudde door familie-«omstandigheden absoluut
verhinderd waren enz.
.Dat is nou weer eens echt ouderwetsch," zei
mevrouw Hudde met een g root schort voor,
blozend en opgewekt. „Als Jij nou onderwijl
vast dekt...
„Waar liggen de messen en vorken?”
„Zoek maar; we moeten natuurlijk het keu
kengerei hebben, 't Zilver is weggesloten en dat
hoort hier ook niet. Wat heb je?”
„Ik herinner me opeens, dat Peeters den
sleutel van den wijnkelder heeft. Wat moeten
wij drinken?”
„Zulke arme lui als wü hebben geen wijn
kelders. Arie. Ik heb vier fleschjes b.er meege
bracht."
Toen Arie Hudde tien minuten later aan ta
fel zat. schoot hij in den lach. Dat moesten die
lijke kerels van z'n sociëteit eens zien; dat hj
In z'n e.gen keuken scharretjes met bier zat
te eten.
Maar hij moest toegeven, dat het eten hem
in geen jaren zoo lekker gesmaakt had. Alles
was precies zooals hü 't het liefst had.... alles
herinnerde hem aan z'n half vergeten jeugd
Toen gingen ze samen afwasschen en daarna
zaten ze bij het fornuis kastanjes te piepen en
te praten over dagen van vroeger. Sluipend
gingen ze later naar boven, en tastend zochten
ze hun weg, want 't was gevaarlijk, licht aan
te draa.en; dat zou van bulten at gezien kun
nen worden.
Mijnheer Hudde sliep gerust en droomde dat
hij den burgemeester bij zich ten eten kreeg in
kunnen meemaken. Maar in die Goede
hadden juist de zoo gewichtige beraadslagingen
plaa.s over de nieuwe grondwet, die tot in de
nachten duurden en hem niet den tijd lieten
om-sljn wensch te vervullen. Maar laat op den
avond van Witten Donderdag deelde hU per tele
foon ihee, dat hij zich tenminste op Goeden
Vrijdag eenige uren van geestelijke rust en ge
bed In het Missiehuis wilde gunnen. Vroeg in
den morgen van Goeden Vrijdag zwam hjj in
het Missiehuis aan. ofschoon zijn werk tot diep
in den nacht had geduurd. Het was de laat
ste Goede Vrijdag van den Bondskanselier.
Met het Missaal van Schott volgde hij In diepe
ingetogenheid, die allen s.lchtte die hem zagen,
de aangrijpende ceremonies. Bij de Kruisveree-
rlng gingen hü en burgemeester Schmitz na de
Priesters het H. Kruis kussen. Waar ter wereld
heeft een staatsman zóó zijn Goeden Vrijdag
gevierd? Na de plechtigheden begaf hij zich
naar zijn kamer. Het klaargemaakte ontbijt
roerde hij niet aan. „omdat het Goede Vrijdag
was", maar kort daarna begaf hU zich r.aar
het H. Graf om te bidden; dan ging hij met de
retraitanten en kloosterbewoners mee in pro
cessie den tuin in en bad den Kruisweg. Van de
eene statie naar de andere! Wat waren zijn ge
dachten, waarvoor bad hU? „Ik ga een kruis
weg.” zoo uitte hü zich op dien dag Dacht hij
er aan. dat hU zoo spoedig zijn twaalfde statie
zou bereikt hebben? Niemand, die den Kan
selier den Kruisweg zag bidden, zal dit beeld
ooit kunnen vergeten.
bij verlies van *B
anderen vinger
iiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiimiiiiliiiiiitiitntiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiï
zouden toch naar de Van
gaaan,” zei haar man. „Dat vond Ik nu juist
zoo r, prachtige invitatie. Dat is tenminste ech
te chic, niet dat soort, dat je alleen maar
vraagt omdat je toevallig rijk bent."
„Waarom viagen ze ons dan, Arie?” vroeg
mevrouw kalm.
H(j keek een beetje verslagen. „Heb JU dan
geen zin om te gaan?"
„Niet veel," gaf ze toe, en ze zuchtte bij de
gedachte aan het deftige gezelschap, waar-n ze
zich met tegenzin zou moeten bewegen.
De menschen waren daar allemaal zoo koel
en zoo neerbuigend, en ’t personeel deed zoo
verwaand! Wat was het leven moeilijk gewor
den. sinds Arie zoo'n massa geld verdiend had;
wat deugde zij slecht voor dat weelderig, deftig
bestaan
„Ik wou eigenlijk.....” begon ze. maar zweeg
verder, want Peters, de huisknecht, was de
kamer binnen komen glijden en in ‘t bijzijn
van dat indrukwekkend personage kon ze nooit
f preken zooals ze wou-
NatuurlIJk was ze niet bang voor deri man;
ze voelde zich alleen maar gegeneerd als hij er
was, en bljj, als hij wegging, 't Was een zeer
bekwame huisknecht, er. men beweerde, dat hij
een der beste wjjnkenners der Res.dentie was
Haar man was geweldig trotsch op hem. maar
zij. het kleine vrouwtje, vroeg zich af, of ze
zich niet een beetje schuw voor Peeters voelde.
In elk geval, toen Peeters klaar was met z'n
dienst aan tafel het was aan 1 ontbijt
en de kamer weer uitgegleden was. klaarde de
atmosfeer op en aten beiden met minder
dwongenheid.
„Wil je me nu eefis ’n plezier doen, man?”
vroeg mevrouw Hudde opeens.
„Natuurlijk." zei haar man.
„Ach neenzuchtte mevrouw;
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiitiiliiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
werd zichtbaar, en tevens de bovenste treden
van een trap. Nadat we deze hadden afge-
loopen kwamen we in een ander vertrek, dat
echter geen uitgang had Teleurgesteld keken
we elkaar aan Toevallig mijn blik naar boven
richtend, ontdekte ik een gat in den zolder
waardoor licht in de kamer scheen.
Het was bepaald een luchtgat. waardoor frts-
on dit blad «tin Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bij levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f 7 Cf} bij een ongeval met f O Cf] bij verlies van een hand f 1 C JU verlies van een f Cfl bü een breuk van f Afi
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerirgen ov Wt* verlies van belde armen, belde beenen ot belde oogen uV.~ doodehjken afloop f een voet of een oog f Lbo. luim of wijsvinger been of arm f trtz.
I Het werd
moede. Nadat we lederen centimeter van de
wanden hadaen onderzocht en nie’s hadden
bemerkt dat ook maar op een uitgang leek,
gingen we moedeloos bü elkaar op den grond
zitten.
Toen opperde Oom het idee om den bodem
eens te onderzoeken. We klop’en op verschillen
de plaatsen en inderdaad bleek dat deze In het
TI T aar zit je over te denken. Mimie? Heb
yy je iets?"
„Ik zit te denken wat we met Pink-
steren zullen doen,” antwoordde mevrouw
Hudde.
„We
„Kom mee," zei hU, terwijl hij den hand
doek op den divan wierp. .Joyce zal wel ver-*
langend zijn te hoo.en, wat er gebeurd is!"
Ik wendde mU in de richting van de hal,
maar Tommy legde zijn hand op mijn schou
der en hield mü terug.
„Niet daar langs. Wij hebben een parti
culieren weg, tegenwoordig achter de ateliers
langs.”
Hij opende een deur aan den anderen kant
van de kamer, die uitkwam in een smalle
gang met een glazen dak. Daar langs volgde
ik hem naar een tweede deur, waarop Tommy
tweemaal klopte. In een oogenbllk noorden wij
den sleutel omdraa en en Joyce stond op den
drempel. Toen zü zag, wie het waren, uitte
zij een kreet van blijdschap en stak beide han
den uit.
„Wat prettig!” riep zij uit. „Ik had nooit
gedacht, dat je er zoo gauw zou zijn.”
Wü hadden elk een hand van naar genomen
pratend en lachend tegelljkertud trok zij
achter zich aan naar binnen en sloot de
Gedurende een hevlgen storm te Rested in
West-Zweden vielen er behalve regendroppels
ook een menigte vlschjes uit de lucht.
De beestjes hadden een lengte van 3 tot 3
c M Men veronderstelt dat ze door een wind
hoos uit de zee opgezogen zijn om eenige mUlen
^erder weer op het land neer te dalen.
De pook gleed
Arie Hudde uit
de vui.il. Er
volgde een oogen-
blik van sj>an-
ning, toen hü
naar den scha
kelaar greep en
licht aandraaide.
„Peeters!” riep hij.
..Meneer!" riep Peeters.
Arie Hudde wist niet, wat hij verder zeggen
moest. HU dacht niet aan de vraag wat z’n
huisknecht zoo tersluiks in den kelder kwam
doen; hU besefte alleen, dat z’n knecht nu
wist, dat de familie met de Pinksterdagen
thuis gebleven was en stond op 1 punt een
soort uitleg te stamelen, toen.... z’n vrouw
naast hem verscheen, ze nam direct het woord.
„Zoo beloon je ons vertrouwen." sprak ze
toornig en streng tot Peeters. ..Kom 1U den
wUnkelder leeg halen, als we bez g zUn...."
,.Als ik ’t u even mug uitleggen, mevrouw.”
„Dat is -hcelemaal niet noodig. We hebben je
a’. een heele poos verdacht, daarom zUn we
vanavond zelf eens wacht komen houden.”
Hoe bewonderde Arie Hudde z’n vrouw op
davdogenbltk. Hoe handig redde zij zich uit de
zoo moeilijke situatie.
..Zou u die fout niet niet door de vingers
willen zien?” snikte de ongelukkige huisknecht.
,.M’n moeder is ziekde dokte? zegt dat ze
champagne moet hebben en toen heb ik in m"n
wanhoop ik.... ik
„Leugens!” viel mevrouw Hudde hem in de
lede en keek in de tasch, die aan de voeten
van den huisknecht stond. ..Heeft die dokter
soms ook brandewijn en wh.sky en benedictine
en chartreuse voorgeschreven voor je zieke
moeder? Neen, man.”
„Dus.... dus u wilt 't aangeven?”
„Ja zeker," verklaarde Arie Hudde.
„Doe dat nou maar niet, Arte,” verzocht me
vrouw zacht. ..Laten we hem een kans geven.”
,Ja toe mUnheer u zult er nooit spüt van
hebben.... ik beloof u....”
„Kom, Arie,” pleitte mevrouw weer.
„Wie staat, zie toe, dat hjj n-et valle."
,J4ou, goed, als jU 't wiltJe kunt gaan.
Peeters. Pas voortaan beter op dan zal ik er
met niemand over spreken, wat er vanavond
gebeurd is."
zich weer in Dartmoor te bevinden voor hij
zUn champagne gedronken had.”
„Ik weet niet, wanneer ik weer champagne
zal drinken," zei ik. „Overmorgen moet ik met
mün werk beginnen.” -
Er heerschte een oogenbllk stilte. Joyce
schoof haar bord weg en leunde wat voorover.
terwUl Tommy zUn arm ultstrekte en mijn glas
opnieuw vulde.
„Vooruit maar." zei hU. „wat is er gebeurd?"
Zoo tort mogelUk vertelde ik nun van tnUn
gesprek met Sonja en liet hun den brief van
McMurtrie zien, dien hü had meegebracht. Z»
lazen hem beiden. Joyce eerst en aan Tommy;
deze wierp hem mU weer toe met een gegrom,
dat welsprekender was dan eentg woord.
„Te beleefd," zei hü. „te beleefd! Je kunt
zoo zien, dat ze een schurkenstreek in den zin
hebben.”
„Dat vrees ik ook. Tommy,” antwoordde Ik.
„En als wü geluk hebben wat mUnheer 3ruce
Latimer betreft, moet dat geen kleine schur
kenstreek zUn! Tusschen haakjes: weet Joyce
daarvan?"
Tommy knikte.
„Geheel op de hoogte; ik heb haar alles
verteld. De vraag Is, in hoeverre dat iets met
ons te maken heeft. Het is mogelük, ^at jü
hun rekeningetje met den geheimen dienst in
het geheel niet voor komt.”
„Verduiveld, Tommy,” riep ik uit. „Daaraan
heb ik nooit gedacht. Men is licht geneigd wat
egoïstisch te worden als men een ontsnapte
moordenaar la.”
Major James Archibald Morrison, de vroe
gere conservatieve afgevaardigde in het La
gerhuis, is dezer dagen in zijn villa te Ken
sington overleden. Hü werd beschouwd als de
rükste man in Engeland. HU en zün broeder
universeel erfgenaam van een schal-
oom Charles Morrison, die In 1909
stierf Toenmaals werd aan successierecht meer
dan één millioen pond sterling betaald.
Major Morrison heeft gedurende den
reldoorlog aan het front gestreden en werd in
Frankrijk z»«aar gewond.
Zü deed stap achteruit en keek mü s*n
met een soort van teederen elgenaarstrots.
„Ik denk wel, dat we er aan jewend zullen
raken," merkte Tommy op. „In het begin gaf
hü me zoo wat een hartkwaal.”
Hü ging de züdeur op slot draaien en
voegde er vroolük aan toe:
„En nu stel ik voor, maar dadelük te sou-
peeren. Ik heb niets dan wat whisky gehad,
sinds ik van de schuit kwam."
„O, er is genoeg te eten,” zei Joyce. „Ik
ben inkoopen gaan doen in King’s Road en heb
twee flesschen champagne meegebracht.”
„Prachtig!” riep Tommy. „En waar is
trouwe Clara?”
„Ik heb haar vrü gegeven, vanavond.
wilde n.emand dan ons drieën hier nebben.’
Wü verdrongen ons in Joyce's kleine keuken
om het souper naar het atelier ovei te bren
gen, waar we het op de tafel in het midden
zetten. We waren zoo belachelük gelukkig, dat
ons gesprek een tüdlang buitengewoon onsa
menhangend geweest moet zün. Niet voorlat
wü rustig aan tafel zaten en Tommy den hals
van de eerste champagneflesch met zün zak
mes afgeslagen, kwamen wü eigeniük tot
het besef van den werkelük toestand.
„Neen, ik ga uit."
Gertie knikte nadenkend.
„Zeker met haar eten?" vroeg ze
,,Om je de waarheid te zeggen." antwoordde
ik.’ ,Jk ga met een andere dame eten."
Na een oogenbllk van zwügen,
Verlegen
hebt?"
.Ja?”
„Nou, daar ga ik niet voor eten, ziet u.
Ik ga d'r een hoed voor koopen. zoo een als
züals u het goedvindt."
„Ik vind dat niet goed." zei ik streng „Dat
ge!d was voor je maag bestemd en niet vont
je hoofd. Je moet er goed voor gaan eten dan
uiiiiiiiiiiiiiiiiiii DE MOTOR
nililiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiidniiiiF
.Er is één ding, dat ik niet snap.” verklaarde
Arie Hudde een kwart.er later aan z’n vrouw,
toen ze weer rustig boven waren,
„Waarom wil je Peeters met alle geweld in
dienst houden, als je toch weet, dat hü niet
eeriük is? En ik weet, dat je niet erg op hem
gesteld bent
„Hü zal nu wel oppassen,” zei ze met een
slim lachje. ,HÜ weet nu. dat we hem dóór
hebben en.... begrüp je 't dan niet Arie? Na
dat gevalletje van vanavond zal ik me "oor-
taan zoo zeker voelen tegenover Peeierz! Je
hadt me voor m’n Pinksteren nooit een grooter
genoegen kunnen doen.”
liep Hoe de gevangenis ook op mü had In
gewerkt, stellig scheen ik er het vermogen, mü
vrienden te maken, te hebben verkregen.
Ik bereikte Florence Court omstreeks kwart
voor zeventoen Ik naderde keek ik scherp
de Embankment af naar eenig teeken van een
in de buurt slenterenden detective. Op een ouden
man na, die geheel in kringetjes-spugen In de
Theems verdiept scheen, lag de straat voor het
blok r geheel verlaten. Ken blik op hel bord en
in dè hal overtuigde mü, dat Morrison en Joyce
beiden thuis waren, een overtuiging, die wal
Tommy betreft het volgend oogenbllk werd be
vestigd door zün snel verschijnen aan de deur,
in antwo*d op mün kloppen.
„MUnheer Morrison geloof ik?” zei ik.
Hü greep mü bü mün arm en trok mü naar
binnen.
„Prachtig! Ik had niet gedacht, dat Je al zoo
vroeg komen zou. Alles In orde?"
„Zoover zün we nog niet," antwoordde ik;
„maar het schünt, dat we toch een eind in de
richting zün.”
Hü knikte
.Mooi zoo.
dan verhuizen we naar Joyce. We
dan kun je ons onderband alles
vcneiicn.
Hü goot water in een kom, die in den hoek
van het atelier stond en waschte zich met
een snelheid, die mü herinnerd.- aan mün eigen
tollet in het grauwe licht van de schemering
tn Dartmoor Tommy was niet iemand a»e
veel werk verspilde aan 's levens bijkomstig-
in beden.
en
ons
deur.
„Eindelük!" zei ze. „Eindelük!”
Enkele seconden stonden wü alle drie zwü-
gend hpnd in hand. Tommy was de eerste,
die de stille verbrak.
„Vervloekt!” zei hü béerch ..Als Nell niet
zoo sprekend op een rooverhoofdman leek, zou'
ik gaan grienen, geloof ik. En. Joyce, hoe
voei JU je?”
„Uitstekend in orde," antwooidde Joyce.
„En hü lükt absoluut niet op een rooverhoofd-
man. Hü ziet er mooi genoeg uit."
de keuken en dat Peeters scharretjes opdiende,
toen z'n vrouw hem wakker schudde en be
weerde, dat zü beneden lawaai had gehoord.
Hü ging rechtop zitten in bed
Een potselinge slag van beneden
z’n vrouw zich niet had vergist.
„t Is een inbreker, Arie,” zei
tandend.
„En nog al een brutale,” meende d’r man.
„Maar Ik zal hem wel klein krügen.”
„Je zult hem moeten laten loopen,” ried
Mimie hem. .Denk er om. dat we z.g. niet thuis
zün."
.Dat zullen we wel zien te redden," zei Hud
de, en hü greep den pook en snelde de trap af.
Hü vond den man, toen deze jjuist den kelder
uitkwam en hü sprak de gevleugelde woorden:
„Handen op of ik schiet!"
Tot z’n opluchting stak de man z’n handen
op. Vreemd, ook hü was ongewapend. Nog
vreemder, hü vroeg met een bekende stem
„Schiet niet. mUnheer, ik zal 7 u uit leggen!”
f"
SSSSSSSSSSSSSSSISSeiSIZSZSSSSSSCSZSSSSMSSZSWMMSIsr
"NT steeds zün wü diep onder den indruk
I van het tragisch gebeuren van den 25en
Juli, schrijft men ons uit Oostenrijk Wü
kunnen het maar niet gelooven, dat de groote
Kanselier en de trouwe, overtuiglngsvolle ka
tholieke staatsman niet meer bü ons is. En toch,
het onbegrüpelüke is wreede werkelükheld en in
nederigheid moeten wü de hand kussen, die van
Oostenryk het offer eischte van zün trouwsten
en edelsten zoon.
Het zou .ondankbaar zün, als ook de Mlssie-
kringen en de Misslepers hem niet een enkel
woord ter dankbare gedachtenis zouden wüden
Wat hü over de Missie en de Missieactie in het
vaderland dacht, bracht hü op juiste wüze
naar voren, toen hü op 6 Januari in het M..s-
aiehuis Et. Gabriël (Mödling bü Weenen) te
genwoordig was bü de Bisschopswüding van
Mgr. Schoppelrcy, Apcst. Vicaris van Sinyan-
chow (China). Diep was Bondskanselier Dr
Dollfuss doordrongen van dat, wat het diepste
en laatste fundament is van allen Missiearbeid,
dat in den Wereldverlosser Jezus Christus aile
menschen van allerlei kleur, natie en taal broe
ders en zusters zün In het dagboek van den
nieuwgewüden Blsschop schreef hü de heerliike
woorden: „Excellentie, breng aan onze Broeders
in Christus in China den groet van het Oosten-
rüksche Vaderland met Gods zegen." Zoo zou
zün bloed, dat hü voor Oostenrük vergoot, dat
hü echter, hiervan zün allen oveituigd, ook
vergieten moest daar hü in de oogen der duis
tere antl-christelüke machten té katholiek was
en ’n katholieken staat wilde stichten, ook mar-
telaarsbloed zün voor de groo e Rüksidee van
Jezus Christus, voor de verwerkelüking van den
laatsten wil van zün en onzen Heiland, dat aile
volkeren één zün, bü den éénen Herder en in
de ééne Kudde.
Wat hü over deze wereld- en menschheid-
verzoenende taak der Missie juist in onze dagen
dacht, sprak hü uit in een rede op de feestver-
gadering ter gelegenheid van de Bisschopswü-
dlng, woorden, die voor alle katholieken van
Oostenrük een heilig testament moeten zün. „In
een tüd. waarin het rassenprobleem bü ons volk
het middelpunt vormt van aile phU.Mnphuxhe
en politieke beginselen, juist in dezen tüd gaat
een zoon van ons Vaderland ver weg naar het
verre Oosten, niet als gewoon Priester en Mis
sionaris. maar om als Episcopus m den geest
van Christus werkzaam te zün en mede te wer
ken om de tegenstellingen tusschen de men
schen le overbruggen. Bü alle waardeering van
het indivldueeie van een volk ook wü zün
ons eigen cachet bewust moesten er toch en
moeten er bruggen zün, die een weg banen over
alle verschillen der menschen. Het rassenprin
ciep is de groote these der oudheid geweest en
in vele deelen der wereld bestaat thans nog een
praktisch rassen-onderscheid. Alleen he Chris
tendom was het, dat vopr 2000 jaren met succes
de -poging waagde onvpe menschen tot liefde op
te voeden. En het woord „Bemin uw naaste ge-
lük u zei ven' kan en mag niet tot het eigen
volk beperkt blüven. Wü begroe en hier een
Bisschop, die als bemiddelaar der leer van
Christus naar een ander volk gaat en door hem
begroeten wü onze Broeders van het Chineescne
volk.”’ „Ik wilde slech s vrede." deze woorden
van den stervenden held krügen In het licht
van deze toespraak een wereldomvattende betee-
kenia.
Zeer bevriend was Dr. Dollfuss met het Mis-
ziehuls Et. Gabriel, waar hü zoo dikwüls in
dagen van geestelüke afzondering zich weer
moed en kracht haalde voor zün grootsch le
venswerk. Bü de Bisschopswüding sprak hü nog
Tot mün verwarring begon zü plotseling te
hullen.
„U bent zoo goed voor me.” «tcotte ze
uit. ,Ze zün nooit gced vcor me geweest,
behalve u. Ik zou ik zou alles voor u willen
doen.”
„Als dat het geval U, breng me dan mün
hoed en lach weer!”
Zü gehoorzaamde aan beide bevelen en nog
den wensch uit in de Goede Week de retraite te
i Week
