Vijand nummer één van het
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
I
s
I
a.
ZKet mafiaal m den Aay
f
HET CONGRES
DE RIJKSREGENT VAN
HONGARIJE
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
I
GEEN SPRAKE VAN!
ZATERDAG 17.NOVEMBER 1934
Eischen der Magyaren
Admiraal NicolaU» Horthy
Hoe oud is de zeekaart?
k
stad
i
le
Alle abonné’s
Turkije wil Westersche
muziek
Kemal Pascha gaat
op reis
DOOR
VICTOR
BRIDGES
i
re-
lei
li
kt,
an
ier
I
Admiraal Horthy maakte in 1919
op vastberaden wyze een einde
aan de bloedige terreur
van Bela Kun
Chineezen vinden een
i De vergeten
formule
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
.Ook wel
f
„Wanneer gü iemand recht en strak aan-
keken
elkaar
Je
1-
n
mannen
i.
op
t
41
en
ronc^ekeken,
en
t
K
II
b
r
r
r
we niets anders misdreven hebben dan onze
eigen medicijnkunsten gehouden. Ik dacht dat
Indianen mannen van hun woord waren, en
nu zou men later kunnen zeggen, kijk daar heb
je Shingebis de valschaard. Op deze wijze ging
oom nog eenigen tijd voort en het bleek dat
zijn betoog op een groot deel der mannen in
druk maakte.
1
i.
s
Aan de kust van de Chineesche Zee in de
nabijheid van Chakang-Klangsu hebben onlangs
eenige vlsschers een stadje ontdekt, dat, vol
gens deskundige onderzoekingen, eenige tien
tallen jaren geleden door de alles overspoelende
golven moet zijn bedolven. Interessante ont
dekkingen werden in de reeds half vergane hul
zen gedaan. Men hoopt binnen afzienbaren tijd
degansche stad te kunnen blootleggen.
naar
we
stond.
-Ja.”
Je
rs
il
ls
bi-
am
de
te
rijs
iwe
irdr
net
m
feu
als
*en
del
ng
le
ng
De
ih-
ten
li
ne
le
i:
ur
in
1
i:
t
i;
18
i
I
I
B
A
Nu nam Oom het woord. Op hoogen’ toon
elschte hij genoegdoening voor het schenden
der gastvrijheid. ,,Ik heb met u de vredespijp
gerookt, en nu reeds wilt ge mij dooden omdat
„Save me", zei de man In het Engelsch, dat
beteekent „red mij”. OnmlddeUijk daarop ver
dween het hoofd van den man weer. Oom en
Ik staarden elkaar ontzet aan. Wat zou dit be
ttekenen, dat hier een blanke gevangen werd
gehouden? We moesten spoedig zien te weten
te komen wat of dit beteekende.
kagfer wees drie
xrdde de jonge-
e, Telepathie en
Lflen de in het
-Toen mompelde
>lf te weten las
uit de handen hadden genomen, we hadden
echter de vredespijp gerookt en hij wilde ons
niet dooden. Echter moesten we ons tegenover
zijn medicijnmannen kunnen rechtvaardigen.
ons de komst van Shingebis en zyn
werd medegedeeld.
Uiterlijk toonden we ons erg rustig, en wacht
ten het bezoek af, hoewel we ons Inwendig niet
zoo erg gerust voelden. f
Toen Shingebis met zijn gevolg gearriveerd
was, traden we naar bulten en Oom vroeg het
opperhoofd de reden van zijn bezoek. Daarop
vertelde Shingebis dat zijn mannen ontevreden
waren omdat we zijn medicijnmannen het werk
zag.”
„Het is nu precies half vier,” zei Tommy,
„ik stel voor, dat we doorgaan naar Gravesend
adem.... een
Charly Chaplin heeft een uitnoodl-
ging ontvangen de jaarlUksche ver- 3
gaderlng by te wonen van de Ame-
rlkaanache landloopers.
„Krantenbericht”
De zeekaart Is voor den zeevaarder van een
even groot nut als de zakatlas voor den wan
delaar. Ja, belangrljker nog, wgnt een zeevaar
der heeft zich bij ruw of mistig weer geheel te
verlaten op zijn kompas en zijn kaart.
De eerste zeekaart werd gemaakt door een
Spanjaard. Pedro da Medina, die in 1550 zijn
beroemd geworden ..Boek over de Kunst des
Zeevaarders” uitgaf. De kaarten, welke da Me
dina in dit werk had geteekend, waren natuur
lijk nog vrij onvolledig, maar toch heeft men
er In latere Jaren veel belangrijks uit over kun
nen nemen.
Medina, die zelf een uitstekend zeevaarder
was, gaf in zijn boek zeer nauwkeurig alle ge
vaarlijke plaatsen langs de Oceaankusten aai»,
terwijl hü op sommige punten zelfs de diepte
kon peilen.
Jarenlang hebben de zeevaarders gebruik ge
maakt van de kaarten van Da Medina, totdat
men eerst in het begin der achttiende eeuw
van een aanmerkelijken vooruitgang in de car
tografie der zeeën kon spreken.
pens voor de kazernes welke aan den weg naar
het paleis gelegen zijn. Schildwachten presen-
teeren de wapens aan den ingang van het pa
leis. Een adjudant brengt ons langs nieuwe
schildwachten tot aan de deur, welke toegang
geeft tot de vertrekken van den regent. Voor
deze deur staat een schitterend personage In
goud en scharlaken, voorzien van helm, plek
en schild. Een Magyaarsche lijfwacht.
In de eerste wachtkamer worden wij ont
vangen door een marineofficier in uniform. De
regent Is actief dienend admiraal geweest. In
de tweede wachtkamer stuiten wy op een groep
officieren in de violette mantels van de caval-
lerie der laatste verdedigingslinie.
De regent zelf is eenvoudiger gekleed dan een
zijner adjudanten, met uitzondering van den
zeeofficier. Hij Is gekleed In de helderblauwe
admiraalsunlform, met slechts een enkele witte
gameering langs het buis.
HU Is hartelljk, vriendelijk, open, vrij en hard
handig. Hij sloeg de Rooden neer op zulk een
krachtige wijze, dat de Derde Internationale
hem als vijand nummer één van het Commu
nisme op de zwarte lijst plaatste.
Daar ziet hij dan ook naar uit. Maar hij is
bovenal de zeeofficier. Het na-oorlogsche Hon
garije grenst niet meeer aan de zee en heeft
geen schip meer tot zijn beschikking, maar zijn
regeerder ruikt nog altijd naar de zee. Zijn ka
binet is eenvoudig als de kajuit van een
scheepskapitein.”
Zonder thans aan geweld te denken is en
blijft Horthy, die op alle gebieden van het
staatsleven veel voor zijn volk en land heeft
gedaan (waarover in dit kort bestek niet kan
worden uitgeweld) de belichaming van den
rechtvaardigen Hongaarschen elsch, dat het
dictaat van Trianon moet worden gereviseerd.
Dit „vredesverdrag” heeft Hongarije letterlijk
gevierendeeld. Daardoor werd aan dit land niet
alleen materieel onrecht gedaan, maar daar
door leed het ook moreele vernedering, welke
bijkans onduldbaar is. Tweeden zeventig pro
cent van het grondgebied én zestig procent
der bevolking werden aan Hongarije ontnomen.
Dit schreeuwt ten hemel, vooral wanneer men
.bedenkt, dat de Hongaren een ontwikkeld„volk
zijn met een duizend jaar oude cultuur. Ook
alle rijkdommen stal men van dit ongelukkige
land: steenkool, ijzer, goud, zout en petroleum.
Men liet het alleen graan en wijn. Méér dan
onvoldoende. Daarom eischt Hongarije met
recht revisie. In een Interview teekende Horthy
onlangs treffend den Europeeschen toestand In
de centrale gebieden: „Wanneer uw vest ver-
modleus hoofddeksel aan te schaffen.
Tommy schommelde een beetje met zijn been
en glimlachte.
,Jk geloof, dat Iedere vrouw ik weet niet
wat zou kunnen doen voor een nieuw kleedlng-
stuk." merkte hij op.
„Natuurlijk," zei Joyce geestdriftig, .elke
fatsoenlijke vrouw.”
,Jk geloof, dat het leuk ia, Nell; ‘k «al
haar zelf eed nieuwen hoed geven, juist omdat
ze van je houdt.”
(Wordt vervolgd)
Op het groot baf dat onlangs te Ankhara.
werd gegeven, brak Kemal Pascha met de oer
oude gewoonte en liet een zeer moderne En-
gelsche band slechts Westersche muziek spe
len. Tot nu toe was het gewoonte, dat slechts
Oostersche muziek ten gehdore mocht worden
gebracht, doch waarschijnlijk heeft Kemal In
gezien, dat deze niet meer past bij de moderne
Westersche kleeding, welke de laatste jaren
wordt gedragen.
De Turken hebben Kemal's idee met en
thousiasme begroet. Men heeft over de nieuwe
muziek niets dan lof en binnenkort zullen de
Oostersche componisten moeten overgaan tot
bet schrijven van.... Engelsche songs.
Een advertentie behoeft geen „kapitalen* te
kosten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubri-
eeering en gelijkvormige zetwijze. Billijk han-
delstarief.
keerd dichtgeknoopt zit, moet u het eerst weer
heelemaal losknoopen, wil het mogelijk zijn,
om het dicht te knoopen, zooals het behoort.
Dit moet in Europa ook geschieden en dan zal
die vrede tot stand 'komen, waarvoor wij allen
hier In Hongarije werken.”
Wij, Nederlanden, die het geluk hebben mo
gen smaken, ten tijde van onzen betrekkelüken
overvloed de Hongaarsche kinderen in hun
mateloozen nood te kunnen bijstaan, voelen
warm voor de eischen van Hongarije, welker
vervulling voor dit land levensnoodzakelijkheid
beteekent. en wij brengen een eeresaluut aan
den Rljksregent, Admiraal Nicolaus Horthy de
Nagybanya, die In heel zijn wezen deze eischen
zoo fier belichaamt. En de wereld moge het
nooit vergeten: De Donau stroomt langs het
paleis van Horthy, den konlngsburcht te Boe
dapest. Duizend jaren lang heeft de rivier ge
stroomd door het land der trotsche Magyaren.
Zij zal nog eens duizend jaar moeten stroomen,
eer Hongarije afstand doet van zijn eischen.
Iedere partij van standing.
Die zich zelve respecteert,
Heeft het inderdaad van noode,
Dat zij jaarlijks congresseert!
En de groeten èn de kleinen
Spreken daar dan dagen lang
Over wetenschap bijvoorbeeld,
Of het ware vakbelang.
„Vakgenooten bindt u samen
Tot gezamenlijk profijt’’,
Is volstrekt geen holle leuze
Naar den geest van dezen tijd.
Waarom dus ook niet de zwervers
In een groot congres bijeen?
Zij ook hebben vakbelangen.
Net zoo goed als iedereen!
Charly Chaplin is genoodigd,
.Daar hij een creatie schiep,
Die zijn naam beroemd zou maken
Als het echte zwervers-type!
Van zoo iemand valt te leeren!
Hij juist met zijn groot succes
Kan het slagen zeer bevord’ren
Van dit zonderling congres!
’t Is beslist een stuk vooruitgang,
Ook al doet het ietwat vreemd.
Dat de zwerver thans het zwerven
Als een vak in studie neemt!
gens trachtten we ons van 'n leegen coupé te
verzekeren.
„Ik zal je eens vertellen, wat Ik graag had,
dat je deed, Joyce, als we weer terug zijn in
de stad. Zou je me «rillen helpen een hoed
te koopen?”
,,Wat mankeert er aan dien, welken Je nu
draagt?" vroeg Tommy. ,JHj past uitstekend bij
je woeste schoonheid.”
,,O, die nieuwe is niet voor mij” legde Ik
uit. „Het is voor een dame een vriendin van
me, zullen we maar zeggen.1,
,,Ik wist niet, dat je die had, behalve Sonja
en mij," zei Joyce.
Ik glimlachte aanmatigend.
„Je onderschat mijn aantrekkelijkheden.
Heb Ik je nog niets verteld van Juffrouw Ger
tie ’Uggins?” Daarna begon ik Gertrude te
schetsen zoo goed als ik kon, eindigde
met de geschiedenis van haar karakteristieke
beslissing om de vijf gulden, die Ik haar ge-
geven had, te gebruiken om zich een werkelijk
„maar wat
Is beter
Tilbury te gaan, want daar loo-
Latimer in de armen; het zou de
punt op de 1 zetten als hij ons bü elkaar
kijkt en hij of zij slaat de oogen neer, dan
kunt ge er verzekerd van zijn, dat uw wil ster
ker is.
„In hoeverre uw wil sterker Is, kunt u be
proeven, door een willekeurige beweging te ma
ken. Indien uw medium opkijkt en gij kijkt hem
aan met den vasten wil, dat hij de beweging
nadoet, dan zal dit Inderdaad geschieden, wan
neer zijn wil zich door den uwen geheel over
meesterd gevoelt. In dat geval Is hij u gees
telijk onderworpen.”
De Jongeman schreef enkele gegevens op een
blad papier en toen dacht hij eraan, te gaan
slapen.
Dick Forster had met zijn vriend. Jack Bo
ners afgesproken, dien Zondag bij hem te ko
men studeeren. Dat was tevens een uitmuntende
gelegenheid om Lydia, de zuster van zijn vriend,
door middel van zijn nieuw verworven kennis
te vragen, of zij ook van hem hield.
Dat hij dit eigenaardige middel wilde toe
passen, kwam omdat Dick in het bijzijn van
Jongedames verlegen was en, op de gewone ma
nier zijn liefde te verklaren, daar zag hij ge
weldig tegenop. Hij vreesde, dat het misschien
op een blauwtje zou ultloopen. Door middel van
hypnose kon hij gerust alles vragen en Lydla
zou zonder het zelf te weten alles zeggen, wat
hjj wilde weten.
Twee volle dagen besteedde hij aan de stu
die van professor Pells wetenschappelijke ver
handeling en toen de Zondag aanbrak, was hij
ervan overtuigd, dat de kunst van hypnotlsee-
ren voor hem geen geheimen meer bezat. t
Vroegtijdig begaf hij zich naar de woning van
zijn vriend. Voor de zekerheid had hij de pa
pieren met formules bij zich gestoken.
/“Lydla Boners zat met een boek op haar
schoot In een fauteuil, toen een zachte klop
op de deur haar deed opschrikken.
„Mag ik binnenkomen?” vroeg een mannen
stem. „Ik ben het.... Dick.”
Een ondeugend glimlachje gleed over het ge
laat van het meisje en vlug' legde zij het boek
*«g-
„Kom maar binnen, mijnheer Forster," zei
ze. Heeft u nieuws?”
„Nieuws? Niet meer of minder dan anders.”
HU nam een stoel en zette zich tegenover
haar neer.
„Nu oppassen, Dick,” vermaande hij zichzelf.
Zijn oogen boorden zich diep In de hare en
met een lichten blos sloeg zij ze neer. Toen het
meisje weer opkeek, maakte de hypnotiseur een
willekeurige beweging en automatisch deed
Lydla Boners de beweging na.
,,’t Gaat prachtig,” meende de jongeman.
„Mijn wil Is sterker dan de hare.”
Toen, met stemverheffing beval hjj:
81aat>.”....
Vergeefs probeerde ze weerstand te bieden.
Langzaam sloten zich haar oogleden en zacht
jes gleed het slanke lichaam achterover in den
stoel.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
öiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniin
We begarven ons weer naar onze wigwam,
waar we nauwelijks waren aangekomen, toen
een boot te zün, maar mij kan het niet
schelen.”
HU ging naar voren om het anker te lich
ten, terwUl Tommy en Ik ons bezig hielden
met den motor op gang te krijgen. EindelUk
en ten laatste ging hü. terwijl hjj zijn gewone
gesnor deed hooren en eenige minuten later
baanden we onzen weg uit de kreek de rivier
op
Het tU was op zün hoogst en In het midden
van de vaargeul dwarrelde e»u lange rij
groote trage barken met hun bruin
zeil en kleine zwaar beladen sleepbooten
door elkaar, hun tradltloneele spoor van zwar
ten rook achter zich latend. Men voelde zich
daar ongeveer als een hond, die Piccadilly
over wil steken, maar onze kans afwachtend
kwamen we er door zonder ongelukken en
voeren we naar een betrekelük kalme plaats
van den aanlegsteiger. Tommy riep een van
de bootslieden aan, die daar over de leuning
hingen, wachtende op passagiers.
,Die kerel zal ons wel aan wal zetten,"
zei hU tot Gow, „je kunt dan direct terug-
keeren. De motor loopt Immers toch nog
„Ik zal morgen nog wel eens aan de kreek
komen,” voegde Ik er aan toe.
We gingen aan wal en bleven nog een oogen-
bllk op den steiger staan om de Betty" na
te kUken, die, weer in de vaargeul terug ging.
Gow scheen haar met vaste hand te sturen
en gerustgesteld op dit punt keerden we ons
om en wandelden naar het station.
We hadden geluk Er zou een trein binnen
tien minuten vertrekken en evenals mor-
Dick Forster haalde diep
oogenbllk van angstige stilte.
„Slaap je?” vroeg hü zacht.
„Ja dank je", lispelde het meisje,
te rusten.”
Om zich niet te vergissen in de formules,
haalde hU het papier met aantrekeningen te
voorschUn.
„Nu slaapt gU.” las hU. ..GU slaapt vast, heel
vastzoolang als Ik wil.
GU zult alles doen, wat Ik verkies.
„Uw dienares," klonk het büna onhoorbaar.
Uw ademhaling wordt dieper.de bloeds
omloop trager.... uw hartslag langzamer.
Nu voelt gü uw ledematen verstüven.
Hier moest de jongeman een bladzyde om
slaan, toen vervolgde hü:
„GU zUt als een steen en in dien toestand
zult gij blUven, zoolang Ik wil.”
Eensklaps hield hU op. Wat was dat nu?....
VerstUven? Als een steen?....
Allemachtig, daar had hU per ongeluk twee
bladzUden gelUk omgeslagen en nu was hU
met de Catalepsle, de algeheele verstijving
bezig. Daar had
professor Peil na-
slanilrlralille inrran S
it de proef zou mislukken en
ift in staat zou zUn, zUn me
dium weer tot bewustzUn te brengen.
drukkelUk tegen
gewaarschuwd.
Als eerste proef
neming was dat
uiterst gevaarlUk.
Het was zeer
waarschUnlijk, dal
de proefnemer nlt
„Om hemelswil wat moet Ik nu beginnen?”
Jammerde hU-
Het was Jack Boners, die het vertrek was
binnengekomen.
„O Jack.” stotterde Dick: „het is verschrik-
kelUk. Luister, Ik zal het Je uitleggen. Ik heb
je zuster gehypnotiseerd, maar ik heb mU In de
formules vergist en haar per ongeluk doen ver-
stUven. Nu weet ik de formule niet, om haar
weer tot bewustzUn te brengen.
„Ezelskop,”.... riep de ander met ontzetting.
„Hoe durf je het te wagen, tot zulke gevaar-
lyke experimenten over te gaan. Waarom deed
je dat? Welke bedoelingen had je daarmee?”
„Snap je dat niet?” viel Dick geërgerd uit.
„Ik wilde -haar in den slaap vragen, of ze van
mU hield en of zU met me wilde trouwen. Be-
grüp je? Meisjes zUn In dat opzicht een beetje
verlegen en dan weet je niet of ze ja of neen
zeggen."
„Nu, ik moet zeggen dat je dat buitengewoon
ezelachtig hebt aangelegd," zei zUn vriend boos.
HU keek zUn zuster zandachtig aan.
„Lydl”, zei hU. „Slaap je werkelUk, of Is het
maar gekheid?”
Het meisje zweeg als het graf.
„Ze slaapt echt,” wendde Jack zich tot zUn
vriend. „Ik geloof, ddt het een hopeloos geval Is.
Zich weer tot zUn zuster wendende:
„Zeg Lydl. Ik heb vanmorgen Gerde Vallals
gezien. ZU heeft een beeldige nieuwe Jurk en
een hoedje.... om van te watertanden.”
De schoone slaapster bewoog zich niet.
„Als Ik maar op de formule kon komen,” peins
de Dlck.
Jack keek zUn vriend een oogenbllk strak
aan. alsof hU hem op zUn beurt wilde hypnoti-
seeren. Toen gleed een glimlach over zUn gelaat.
terwUl hU sprak: „Wel sapperloot, Dlck. Je bent
toch een pechvogel ook. Eerst maak je Lydl in
slaap en nu dat weer....”
„Wat nu weer?".... riep de ander verschrikt."
Wat heb ik nu weer gedaan?”
.Maar uilskuiken, voel je dat dan niet? Je
bent boven op het nieuwe zomerhoedje van Ly
dia gaan zitten."
Als door den bliksem getroffen, sprongen
twee menschen geiyktUdig op. Lyon Boners en
Dick Forster. Jack barstte in lachen uit.
„Gelukkig,” riep hU verheugd. „Ik geloof, dat
Ik de formule gevonden heb. Bedaar maar, lieve
zuster. Er is niets gebeurd. Je zomerhoedje ligt
onbeschadigd óp een anderen stoel. Maar de me-
dlcUn helpt snel en afdoende."
Dick Forster en het meisje
aan.
,Je hebt dus in het geheel niet geslapen?”
vroeg hU zacht verwUtend. ,4e hebt dus alles
gehoord wat Ik tegen Jack gezegd heb?”
Lachend keek ze hem aan.
„Domme Jongen,” zei ze. „Dacht je nu werke-
lük, dat jouw wil sterker was dan BeTmfhe. Ik
heb alles gehoord, maar die MlangrUke vraag
heb je niet kunnen doen hé?”
De jongeman kleurde tot over gUn ooren, maar
toch scheen hU nu meer moed te hebben ge
kregen, toen hU antwoordde:
„Neen, die vraag heb Ut niet kunnen doen,
omdat die vreeseUjke toestand van verstUvlng
het niet toellet, maar nu alles weer gewoon Is,
kan ik het nog doen."
„En als Ik dan eens neen zei?”
„Dan maak Ik de woorden van Jack tot wer
kelijkheid”, was het antwoord, terwUl hU op
den stoel toeliep, waarop het schattige zomer
hoedje lag.
„Zeg eens neen als Je durft....”
„Niet doen, Dlckniet doen hoorJe
bent een beul als je op mUn hoed gaat zitten,
maar Je zal je zin hebben. Ik zal geen neen
zeggen. „Je weet, dat Ik niet buiten het hoedje
kan.”
„O, dan is het in orde,” meende de jonge
man en hun oogen boorden zich wederom In
elkaar, maar ditmaal niet om elkaar te hypno
tises ren.
Nadat Ut voor het laatst nog eens g sd had
R>n4gekeken, om er zeker van te zUn, dat
er niemand was, Uep Ik snel naar den dük
- klauterde naar boven. Het getij was een
beetje opgekomen, maar er was nog net plaats
om beneden langs te loopen, dus sprong ik
omlaag en aanvaardde mUn terugreis.
Er was iets heel prettigs en geruststellends
In, om de .Betty” daar zoo rustig voor anker
te zien liggen, toen ik mU een weg baande
om den mond van de kreek. Tommy en Joyoe
waren beiden aan dekde eerste In zijn
hemdsmouwen, terwUl hU roeA een zwabber
■Un nieuw geverfde schuit stond schoon te
maken. DadelUk toen hU mü «ag, gaf hU dij
werkje aan Joyce over en terwUl hU na«
me zwaaide, bracht hU het roeibootje uit. Een
minuut later kwam hU naar den kant toe.
„Alles In orde?” Informeerde hU kalm, toen
hU de boot gebracht had bU de plaats waar i|
antwoordde Ik. „We behoeven geen
en daar den trein pakken. Old Whiskers kan
de boot we! terugbrengen als hU tenminste
nog nuchter Is.”
„Natuurlijk is hU nuchter,” zei Joyce. ,,KUk
maar hoe flink hU loopt."
Ikzelf zou lastig een dergelUk compliment
over Gow's gang hebben kunnen maken,
maar toch bleek Joyoe haar dlagnoee de juiste
te zUn. Gow was nuchter zonder twüfel
absoluut nuchter. Ik roeide naar den oever en
bracht hem terug aan boord, en toen we
hem onze plannen vertelden verklaarde hU
zich absoluut vaardig, de boot alleen terug
te brengen.
„Laat haar maar aan mU over.” merkte hU
geruststellend op. „Ik zal heusch geen hulp
noodig hebben om haar terug te brengen.
Sommige menschen houden er niet van alleen
haast te maken, er zit mU niemand op de
hielen.”
Daarna duwde ik af en sprong In de boot.
,,Ik zal je het nieuws vertellen,” voegde
ik er aan toe, ,41s we aan boord terug zUn.”
We roeiden dus terug naar de .Betty" en
toen we langszU kwamen gaf ik de boeglUn aan
Joyce. Ik voelde me ongeveer als de duif, toen
hU op de ark was teruggekeerd. Wat rust en
veiligheid betreft scheen mU de buitenwereld
al even onbevredigend als haar.
„Hoe is het je gegaan?" vroeg Joyce belang
stellend.
Ik klom op het dek.
„Ik heb heel wat interessants beleefd," ant
woordde Ik. Daarna hield Ik op en keek het
dek rond.
„In Gow al terug?” informeerde ik.
Tommy schudde het hoofd.
,Nog niet. Ik denk, dat hU dat bankpapiertje
aan het opmaken Is.”
„Laten we gaan zitten,” zei Ik, „dan kan Ik
Jullie eens alles vertellen.”
Ze gingen beiden naast mU zitten op het
dak van de roef en Ik vertelde hun met zoo
min mogehjk woorden het heele verbaal van
■^mUn avonturen. Toen Ik Latimer’s naam het
eerst genoemd had, liet Tommy een zacht
gefluit hooren, maar behalve deze onderbreking
luisterden ze stil naar mU-
Joyce was de eerste, die weer sprak toen Ik
ophield.
„Het Is hatelUk, niet?” zei ze. „Ik heb een
gevoel alsof we In het donker vechten.”
jJat doen we ook,” antwoordde Tommy,
■r r- oopt nu het ongeëvenaarde kunstwerk van
l< professor Peil. De wonderen der Hypnose,
Telepathie. Catalepsle enzHet boek
vertelt u den kortsten weg om rUk te worden.
Heeft u een stille liefde voor iemand en durft
gU die niet verklaren?
Lees dan dit boek, dat u den weg wijst, dien
gU moet volgen, om succes te hebben.
Het waren de laatste regels van de adver
tentie, die Dick Forster deden besluiten, het
boek te gaan koopen.
Een half uur later verliet hU met zUn aan
winst den boekwinkel en hU was zoo in ge
dachten verdiept, dat hU de jongedame aan
den overkant van de straat niet zag. Met
vlugge passen liep hU naar huls en toen hU
den hoek van de straat was omgeslagen, kwam
er beweging In de gestalte van het meisje en
zonder aarzelen schreed zU eveneens den
boekwinkel binnen.
De pendule In Dicks studet
uur In den nacht en nog vol
man In de studie van Hypnc
Catalepsle. ZUn lippen prev
boek voorgeschreven formul^
hU tevreden en zonder het
hU hardop:
De Turksche president, Mustapha Kemel
Pascha, is voornemens op reis te gaan. HU wil
zich een woning In een luxe trein laten Inrich
ten en gedurende enkele jaren met dezen trein
geheel TurkUe doorkruisen. HU wil aan alles,
wat voor zUn land van belang Is, zUn bijzon
dere aandacht schenken. In den trein zal een
postkantoor en een omroepstation worden on
dergebracht. Eén wagon zal bestemd zijn voor
de twaalf typisten, die de administratie van
Kemal Pascha zullen verzorgen. Verder zal
men er vinden eenige badkamers en een zie
kenvertrek.
p den 18en Juni 1868 werd te Kenderer
f 1 In Hongarije, toenmaals deel uitmakend
der. Habsburgsche monarchie, geboren
Nicolaus Horthy de Nagybanya uit een protes-
tantsch, adellUk geslacht, dat zUn stamboom
terugvoert tot 1636. Veertien jaar was de knaap,
toen hU cadet werd der Keizerlük-KonlnklUke
marine. Snelle promoties maakt hU als Jong
officier. TUdens de Balkancrisls van 1908—1909
is hU commandant van den kruiser „Taunls”.
Franz Jozef benoemt hem tot zUn adjudant en
verbindt hem aan het departement van Marine.
TUdens de Balkanoorlogen is hU commandant
van het slagschip „Budapest". In het begin van
den wereldoorlog voert hU het bevel over de
„Novara”. Op een manier een de Ruyter, een
Tromp waardig.
De wereld hoort voor t eerst den naam
Horthy en wordt opmerkzaam. Als leider van
de Oostenrük-Hongaarsche vloot kruiste bU
langs de Italiaansche kust, in den nacht van
23 Maart 1915, toen de Italiaansche oorlogsver
klaring aan de monarchie afkwam. BU de be
schieting van Porto Corsinl (23 Mei 1916) had
hU successen te boeken. BU St. Giovanni dl Me-
dua bracht hü een transportvloot tot zinken,
die een lading voor Montenegro en het Servi
sche leger bestemd vervoerde. Voor dit wapen
feit verkreeg hü de hoogste onderscheiding, de
milltalre-Marla-Theresla-orde.
Het sterkste bravoure-stuk heeft hü evenwel
Mei 1917 in de Straat van Otranto uitgehaald.
Daar doorbrak hü met een kleine vloot van drie
schepen: de „Novara", de „Saida” en de .Hel
goland” de veel sterkere vüandelüke linie. Had
hU hetzelfde ook een jaar te voren reeds ge
daan en daarbü vüf Ehgelsche controleposten
In den grond geboord, dit keer bracht hü 5
kruisers, 2 torpedojagers, en
3 vrachtschepen tot zinken.
In dezen zeeslag wordt hü zwaar gewond, hU
blüft echter op de brug en leidt den slag tot
het triomfale einde. Keizer Karl, Franz Jozefs
opvolger, benoemt hem tot admiraal en opper
bevelhebber van de vloot. Dit was In 1918. De
dubbel-monarchie kraakte reeds en stortte
spoedig Ineen. De wapenstilstand wordt geslo
ten en Horthy krügt de droeve opdracht, om
de roemruchtige Oostenrüksch-Hongaarsche
vloot uit te leveren aan den Natlonalen Raad
der Serven, Kroaten en Slovenen. Hü is man
van plicht, voert het bevel uit. Dan trekt hü
zich terug op zün landgoed te Kenderen. ZUn
levenstaak schünt afgesloten. Er is hier een
treffende parallel met het leven van maarschalk
von Hindenburg. Evenals deze wordt hü ambte
loos burger, om kort daarop in het volle actieve
leven terug te keeren en hoofd van staat
te worden.
Hongarüe, het tot stervens toe verminkte
trotsche Magyaren-land, verkeert in de eerste
maanden van 1919 In de diepste ellende. De
bloeddorstige bolsjewist Bela Kun heeft de
macht in handen en terroriseert met een bende
sadisten het land. Orgieën van bloed worden
gevierd. Honderd drie en dertig eindeloos lange
dagen duurt de bolsjewistische roode bruiloft.
In Kenderer, waar Horthy woont, trekken de
behoudende krachten zich samen. Waarom In
Kenderer? Voelde men Instinctief, dat daar
een man woonde, vol daad en kracht? Het his
torische feit Is er. Hoe t gebeurd is, blüft om-
sluierd. Horthy stampt een nationaal leger uit
den grond. In Juli 1919 wordt hü minister van
Oorlog In het kabinet van graaf Julius Karolyl.
Op 16 November van dat jaar trekt hü aan het
hoofd van zün troep, onder geweldig enthou
siasme, Boedapest binnen. Dit Is dus vandaag
vüftien jaren geleden. Hü is dra de meester.
De Nationale Vergadering benoemt hem. den
populair geworden held, met 131 tegen 10
stemmen tot „Relchsverweser”, tot regent van
het verweesde Koninkrük HongarUe. Want bU
de nieuwe grondwet blüft Hongarüe, het rük
van den H. Stephanus, koninkrük. hoewel de
troon voorloopig ledig blüft. De politieke con
stellatie laat den terugkeer van den gekroonden
koning Karei niet toe. Groote en Kleine En
tente laten weten, dat terugkeer der Habsbur-
gers oorlog beteekent. In April en October 1921
deed Karl een poging, om per staatsgreep aan
het bewind te komen. Horthy heeft deze po
gingen moeten verüdelen in het belang van
volk en land. Karei stierf als balling op Ma
deira. Horthy bleef de heer, wel niet als titu
lair koning. maar toch feitelük als monarch.
De koningskwestie Is absoluut niet acuut. Ver-
moedelük zal Horthy's regentschap wel voor
het leven zün.
De Amerikaansche Journalist H. Knicker
bocker heeft onlangs den „Relchsverweser” een
bezoek gebracht, waarvan hü een interessant
relaas doet in zün boek: „Komt er oorlog In
Europa?” „Schildwachten presenteeren de wa-
od dit blad zMn Ingevolge de veraekerlngavoorwaarden tegen f bU levenslange gebeele ongeschiktheid t »t werken door f 'TCfi bU een ongeval met f OCfl bU verlies van een hand 9C f 50 f40 -
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlr.gen f JvUU," verlies van belde armenToelde beenen of belde oogen doodeUJken afloop T een voet of een oog IAiV» duim of wUsvlnger f «JVs been of arm f W» anderen vinger
zoo af en toe laten we eens een beetje
licht binnenvallen.”
Daarna richtte hü zich tot mU:
„WaarachünlUk speelde McMurtrle een
spelletje en is Latimer dat te weten gekomen.
Daarom hebben ze getracht hem uit den weg
te ruimen.”
„Ja," antwoordde ik, „als Latimer werkelUk
bü de geheime politie is, moet het toch een
gevaarlUk soort spelletje zün.”
„Het zal mü niets verwonderen of het zün
anarchisten,” merkte Tommy op na een korte
pauze. „WaarschünlUk hebben ze je spring
stof noodig om het parlementsgebouw of het
gerechtshof op te blazen.”
Ik lachte kort.
„Neen.” zei ik. ,.Wat McMurtrle wil Is niet
zoo nuttig en onzelfzuchtig. Als ik dat dacht
wist ik er wel wat op te vinden.”
„Wel, er staat ons maar één ding te doen,”
zei Tommy even later, „en dat is Latimer op
te gaan zoeken. Je bent er zeker van, dat hü
Je niet herkende?"
Ik haalde mün schouders op en antwoordde:
„Wat hem betreft ben ik nergens zeker van;
alleen dat hü een eerste klas leugenaar Is.”
„We moeten het In ieder geval wagen. Hü
is de eenige die wat van de zaken afwt-et.
En hü zal waarschUnlük graag willen weten,
wie hem dat briefje gaf, anders zou hü niet
een dergelUk antwoord gestuurd hebben. Hü
zal mü de zaak soon beetje moeten uitleggen
als tk naar hem toega. Ik zal hem wel weten
in te geven, dat mün geveinsde vriend een be
slist verstandig en bestendig persoon Is, die
de menschen niet voor niets een dergelüke
waarschuwing stuurt.”
,Kük!" onderbrak Joyoe plotseling. „Komt
Gow daar niet aan?”
Ze wees de kreek in en in die richting kü-
kende zag ik de gestalte van onzen trouwen
knecht terugkomen naar het schip, een bun
deltje over zün schouder.
,,Ik zal hem ophalen," zei Ik;
zullen we doen met tenman? Het
niet
pen