Vijand nummer één van het PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND I s I a. ZKet mafiaal m den Aay f HET CONGRES DE RIJKSREGENT VAN HONGARIJE NEII LYNDON ONTSNAPT I GEEN SPRAKE VAN! ZATERDAG 17.NOVEMBER 1934 Eischen der Magyaren Admiraal NicolaU» Horthy Hoe oud is de zeekaart? k stad i le Alle abonné’s Turkije wil Westersche muziek Kemal Pascha gaat op reis DOOR VICTOR BRIDGES i re- lei li kt, an ier I Admiraal Horthy maakte in 1919 op vastberaden wyze een einde aan de bloedige terreur van Bela Kun Chineezen vinden een i De vergeten formule AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL .Ook wel f „Wanneer gü iemand recht en strak aan- keken elkaar Je 1- n mannen i. op t 41 en ronc^ekeken, en t K II b r r r we niets anders misdreven hebben dan onze eigen medicijnkunsten gehouden. Ik dacht dat Indianen mannen van hun woord waren, en nu zou men later kunnen zeggen, kijk daar heb je Shingebis de valschaard. Op deze wijze ging oom nog eenigen tijd voort en het bleek dat zijn betoog op een groot deel der mannen in druk maakte. 1 i. s Aan de kust van de Chineesche Zee in de nabijheid van Chakang-Klangsu hebben onlangs eenige vlsschers een stadje ontdekt, dat, vol gens deskundige onderzoekingen, eenige tien tallen jaren geleden door de alles overspoelende golven moet zijn bedolven. Interessante ont dekkingen werden in de reeds half vergane hul zen gedaan. Men hoopt binnen afzienbaren tijd degansche stad te kunnen blootleggen. naar we stond. -Ja.” Je rs il ls bi- am de te rijs iwe irdr net m feu als *en del ng le ng De ih- ten li ne le i: ur in 1 i: t i; 18 i I I B A Nu nam Oom het woord. Op hoogen’ toon elschte hij genoegdoening voor het schenden der gastvrijheid. ,,Ik heb met u de vredespijp gerookt, en nu reeds wilt ge mij dooden omdat „Save me", zei de man In het Engelsch, dat beteekent „red mij”. OnmlddeUijk daarop ver dween het hoofd van den man weer. Oom en Ik staarden elkaar ontzet aan. Wat zou dit be ttekenen, dat hier een blanke gevangen werd gehouden? We moesten spoedig zien te weten te komen wat of dit beteekende. kagfer wees drie xrdde de jonge- e, Telepathie en Lflen de in het -Toen mompelde >lf te weten las uit de handen hadden genomen, we hadden echter de vredespijp gerookt en hij wilde ons niet dooden. Echter moesten we ons tegenover zijn medicijnmannen kunnen rechtvaardigen. ons de komst van Shingebis en zyn werd medegedeeld. Uiterlijk toonden we ons erg rustig, en wacht ten het bezoek af, hoewel we ons Inwendig niet zoo erg gerust voelden. f Toen Shingebis met zijn gevolg gearriveerd was, traden we naar bulten en Oom vroeg het opperhoofd de reden van zijn bezoek. Daarop vertelde Shingebis dat zijn mannen ontevreden waren omdat we zijn medicijnmannen het werk zag.” „Het is nu precies half vier,” zei Tommy, „ik stel voor, dat we doorgaan naar Gravesend adem.... een Charly Chaplin heeft een uitnoodl- ging ontvangen de jaarlUksche ver- 3 gaderlng by te wonen van de Ame- rlkaanache landloopers. „Krantenbericht” De zeekaart Is voor den zeevaarder van een even groot nut als de zakatlas voor den wan delaar. Ja, belangrljker nog, wgnt een zeevaar der heeft zich bij ruw of mistig weer geheel te verlaten op zijn kompas en zijn kaart. De eerste zeekaart werd gemaakt door een Spanjaard. Pedro da Medina, die in 1550 zijn beroemd geworden ..Boek over de Kunst des Zeevaarders” uitgaf. De kaarten, welke da Me dina in dit werk had geteekend, waren natuur lijk nog vrij onvolledig, maar toch heeft men er In latere Jaren veel belangrijks uit over kun nen nemen. Medina, die zelf een uitstekend zeevaarder was, gaf in zijn boek zeer nauwkeurig alle ge vaarlijke plaatsen langs de Oceaankusten aai», terwijl hü op sommige punten zelfs de diepte kon peilen. Jarenlang hebben de zeevaarders gebruik ge maakt van de kaarten van Da Medina, totdat men eerst in het begin der achttiende eeuw van een aanmerkelijken vooruitgang in de car tografie der zeeën kon spreken. pens voor de kazernes welke aan den weg naar het paleis gelegen zijn. Schildwachten presen- teeren de wapens aan den ingang van het pa leis. Een adjudant brengt ons langs nieuwe schildwachten tot aan de deur, welke toegang geeft tot de vertrekken van den regent. Voor deze deur staat een schitterend personage In goud en scharlaken, voorzien van helm, plek en schild. Een Magyaarsche lijfwacht. In de eerste wachtkamer worden wij ont vangen door een marineofficier in uniform. De regent Is actief dienend admiraal geweest. In de tweede wachtkamer stuiten wy op een groep officieren in de violette mantels van de caval- lerie der laatste verdedigingslinie. De regent zelf is eenvoudiger gekleed dan een zijner adjudanten, met uitzondering van den zeeofficier. Hij Is gekleed In de helderblauwe admiraalsunlform, met slechts een enkele witte gameering langs het buis. HU Is hartelljk, vriendelijk, open, vrij en hard handig. Hij sloeg de Rooden neer op zulk een krachtige wijze, dat de Derde Internationale hem als vijand nummer één van het Commu nisme op de zwarte lijst plaatste. Daar ziet hij dan ook naar uit. Maar hij is bovenal de zeeofficier. Het na-oorlogsche Hon garije grenst niet meeer aan de zee en heeft geen schip meer tot zijn beschikking, maar zijn regeerder ruikt nog altijd naar de zee. Zijn ka binet is eenvoudig als de kajuit van een scheepskapitein.” Zonder thans aan geweld te denken is en blijft Horthy, die op alle gebieden van het staatsleven veel voor zijn volk en land heeft gedaan (waarover in dit kort bestek niet kan worden uitgeweld) de belichaming van den rechtvaardigen Hongaarschen elsch, dat het dictaat van Trianon moet worden gereviseerd. Dit „vredesverdrag” heeft Hongarije letterlijk gevierendeeld. Daardoor werd aan dit land niet alleen materieel onrecht gedaan, maar daar door leed het ook moreele vernedering, welke bijkans onduldbaar is. Tweeden zeventig pro cent van het grondgebied én zestig procent der bevolking werden aan Hongarije ontnomen. Dit schreeuwt ten hemel, vooral wanneer men .bedenkt, dat de Hongaren een ontwikkeld„volk zijn met een duizend jaar oude cultuur. Ook alle rijkdommen stal men van dit ongelukkige land: steenkool, ijzer, goud, zout en petroleum. Men liet het alleen graan en wijn. Méér dan onvoldoende. Daarom eischt Hongarije met recht revisie. In een Interview teekende Horthy onlangs treffend den Europeeschen toestand In de centrale gebieden: „Wanneer uw vest ver- modleus hoofddeksel aan te schaffen. Tommy schommelde een beetje met zijn been en glimlachte. ,Jk geloof, dat Iedere vrouw ik weet niet wat zou kunnen doen voor een nieuw kleedlng- stuk." merkte hij op. „Natuurlijk," zei Joyce geestdriftig, .elke fatsoenlijke vrouw.” ,Jk geloof, dat het leuk ia, Nell; ‘k «al haar zelf eed nieuwen hoed geven, juist omdat ze van je houdt.” (Wordt vervolgd) Op het groot baf dat onlangs te Ankhara. werd gegeven, brak Kemal Pascha met de oer oude gewoonte en liet een zeer moderne En- gelsche band slechts Westersche muziek spe len. Tot nu toe was het gewoonte, dat slechts Oostersche muziek ten gehdore mocht worden gebracht, doch waarschijnlijk heeft Kemal In gezien, dat deze niet meer past bij de moderne Westersche kleeding, welke de laatste jaren wordt gedragen. De Turken hebben Kemal's idee met en thousiasme begroet. Men heeft over de nieuwe muziek niets dan lof en binnenkort zullen de Oostersche componisten moeten overgaan tot bet schrijven van.... Engelsche songs. Een advertentie behoeft geen „kapitalen* te kosten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubri- eeering en gelijkvormige zetwijze. Billijk han- delstarief. keerd dichtgeknoopt zit, moet u het eerst weer heelemaal losknoopen, wil het mogelijk zijn, om het dicht te knoopen, zooals het behoort. Dit moet in Europa ook geschieden en dan zal die vrede tot stand 'komen, waarvoor wij allen hier In Hongarije werken.” Wij, Nederlanden, die het geluk hebben mo gen smaken, ten tijde van onzen betrekkelüken overvloed de Hongaarsche kinderen in hun mateloozen nood te kunnen bijstaan, voelen warm voor de eischen van Hongarije, welker vervulling voor dit land levensnoodzakelijkheid beteekent. en wij brengen een eeresaluut aan den Rljksregent, Admiraal Nicolaus Horthy de Nagybanya, die In heel zijn wezen deze eischen zoo fier belichaamt. En de wereld moge het nooit vergeten: De Donau stroomt langs het paleis van Horthy, den konlngsburcht te Boe dapest. Duizend jaren lang heeft de rivier ge stroomd door het land der trotsche Magyaren. Zij zal nog eens duizend jaar moeten stroomen, eer Hongarije afstand doet van zijn eischen. Iedere partij van standing. Die zich zelve respecteert, Heeft het inderdaad van noode, Dat zij jaarlijks congresseert! En de groeten èn de kleinen Spreken daar dan dagen lang Over wetenschap bijvoorbeeld, Of het ware vakbelang. „Vakgenooten bindt u samen Tot gezamenlijk profijt’’, Is volstrekt geen holle leuze Naar den geest van dezen tijd. Waarom dus ook niet de zwervers In een groot congres bijeen? Zij ook hebben vakbelangen. Net zoo goed als iedereen! Charly Chaplin is genoodigd, .Daar hij een creatie schiep, Die zijn naam beroemd zou maken Als het echte zwervers-type! Van zoo iemand valt te leeren! Hij juist met zijn groot succes Kan het slagen zeer bevord’ren Van dit zonderling congres! ’t Is beslist een stuk vooruitgang, Ook al doet het ietwat vreemd. Dat de zwerver thans het zwerven Als een vak in studie neemt! gens trachtten we ons van 'n leegen coupé te verzekeren. „Ik zal je eens vertellen, wat Ik graag had, dat je deed, Joyce, als we weer terug zijn in de stad. Zou je me «rillen helpen een hoed te koopen?” ,,Wat mankeert er aan dien, welken Je nu draagt?" vroeg Tommy. ,JHj past uitstekend bij je woeste schoonheid.” ,,O, die nieuwe is niet voor mij” legde Ik uit. „Het is voor een dame een vriendin van me, zullen we maar zeggen.1, ,,Ik wist niet, dat je die had, behalve Sonja en mij," zei Joyce. Ik glimlachte aanmatigend. „Je onderschat mijn aantrekkelijkheden. Heb Ik je nog niets verteld van Juffrouw Ger tie ’Uggins?” Daarna begon ik Gertrude te schetsen zoo goed als ik kon, eindigde met de geschiedenis van haar karakteristieke beslissing om de vijf gulden, die Ik haar ge- geven had, te gebruiken om zich een werkelijk „maar wat Is beter Tilbury te gaan, want daar loo- Latimer in de armen; het zou de punt op de 1 zetten als hij ons bü elkaar kijkt en hij of zij slaat de oogen neer, dan kunt ge er verzekerd van zijn, dat uw wil ster ker is. „In hoeverre uw wil sterker Is, kunt u be proeven, door een willekeurige beweging te ma ken. Indien uw medium opkijkt en gij kijkt hem aan met den vasten wil, dat hij de beweging nadoet, dan zal dit Inderdaad geschieden, wan neer zijn wil zich door den uwen geheel over meesterd gevoelt. In dat geval Is hij u gees telijk onderworpen.” De Jongeman schreef enkele gegevens op een blad papier en toen dacht hij eraan, te gaan slapen. Dick Forster had met zijn vriend. Jack Bo ners afgesproken, dien Zondag bij hem te ko men studeeren. Dat was tevens een uitmuntende gelegenheid om Lydia, de zuster van zijn vriend, door middel van zijn nieuw verworven kennis te vragen, of zij ook van hem hield. Dat hij dit eigenaardige middel wilde toe passen, kwam omdat Dick in het bijzijn van Jongedames verlegen was en, op de gewone ma nier zijn liefde te verklaren, daar zag hij ge weldig tegenop. Hij vreesde, dat het misschien op een blauwtje zou ultloopen. Door middel van hypnose kon hij gerust alles vragen en Lydla zou zonder het zelf te weten alles zeggen, wat hjj wilde weten. Twee volle dagen besteedde hij aan de stu die van professor Pells wetenschappelijke ver handeling en toen de Zondag aanbrak, was hij ervan overtuigd, dat de kunst van hypnotlsee- ren voor hem geen geheimen meer bezat. t Vroegtijdig begaf hij zich naar de woning van zijn vriend. Voor de zekerheid had hij de pa pieren met formules bij zich gestoken. /“Lydla Boners zat met een boek op haar schoot In een fauteuil, toen een zachte klop op de deur haar deed opschrikken. „Mag ik binnenkomen?” vroeg een mannen stem. „Ik ben het.... Dick.” Een ondeugend glimlachje gleed over het ge laat van het meisje en vlug' legde zij het boek *«g- „Kom maar binnen, mijnheer Forster," zei ze. Heeft u nieuws?” „Nieuws? Niet meer of minder dan anders.” HU nam een stoel en zette zich tegenover haar neer. „Nu oppassen, Dick,” vermaande hij zichzelf. Zijn oogen boorden zich diep In de hare en met een lichten blos sloeg zij ze neer. Toen het meisje weer opkeek, maakte de hypnotiseur een willekeurige beweging en automatisch deed Lydla Boners de beweging na. ,,’t Gaat prachtig,” meende de jongeman. „Mijn wil Is sterker dan de hare.” Toen, met stemverheffing beval hjj: 81aat>.”.... Vergeefs probeerde ze weerstand te bieden. Langzaam sloten zich haar oogleden en zacht jes gleed het slanke lichaam achterover in den stoel. MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) öiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniin We begarven ons weer naar onze wigwam, waar we nauwelijks waren aangekomen, toen een boot te zün, maar mij kan het niet schelen.” HU ging naar voren om het anker te lich ten, terwUl Tommy en Ik ons bezig hielden met den motor op gang te krijgen. EindelUk en ten laatste ging hü. terwijl hjj zijn gewone gesnor deed hooren en eenige minuten later baanden we onzen weg uit de kreek de rivier op Het tU was op zün hoogst en In het midden van de vaargeul dwarrelde e»u lange rij groote trage barken met hun bruin zeil en kleine zwaar beladen sleepbooten door elkaar, hun tradltloneele spoor van zwar ten rook achter zich latend. Men voelde zich daar ongeveer als een hond, die Piccadilly over wil steken, maar onze kans afwachtend kwamen we er door zonder ongelukken en voeren we naar een betrekelük kalme plaats van den aanlegsteiger. Tommy riep een van de bootslieden aan, die daar over de leuning hingen, wachtende op passagiers. ,Die kerel zal ons wel aan wal zetten," zei hU tot Gow, „je kunt dan direct terug- keeren. De motor loopt Immers toch nog „Ik zal morgen nog wel eens aan de kreek komen,” voegde Ik er aan toe. We gingen aan wal en bleven nog een oogen- bllk op den steiger staan om de Betty" na te kUken, die, weer in de vaargeul terug ging. Gow scheen haar met vaste hand te sturen en gerustgesteld op dit punt keerden we ons om en wandelden naar het station. We hadden geluk Er zou een trein binnen tien minuten vertrekken en evenals mor- Dick Forster haalde diep oogenbllk van angstige stilte. „Slaap je?” vroeg hü zacht. „Ja dank je", lispelde het meisje, te rusten.” Om zich niet te vergissen in de formules, haalde hU het papier met aantrekeningen te voorschUn. „Nu slaapt gU.” las hU. ..GU slaapt vast, heel vastzoolang als Ik wil. GU zult alles doen, wat Ik verkies. „Uw dienares," klonk het büna onhoorbaar. Uw ademhaling wordt dieper.de bloeds omloop trager.... uw hartslag langzamer. Nu voelt gü uw ledematen verstüven. Hier moest de jongeman een bladzyde om slaan, toen vervolgde hü: „GU zUt als een steen en in dien toestand zult gij blUven, zoolang Ik wil.” Eensklaps hield hU op. Wat was dat nu?.... VerstUven? Als een steen?.... Allemachtig, daar had hU per ongeluk twee bladzUden gelUk omgeslagen en nu was hU met de Catalepsle, de algeheele verstijving bezig. Daar had professor Peil na- slanilrlralille inrran S it de proef zou mislukken en ift in staat zou zUn, zUn me dium weer tot bewustzUn te brengen. drukkelUk tegen gewaarschuwd. Als eerste proef neming was dat uiterst gevaarlUk. Het was zeer waarschUnlijk, dal de proefnemer nlt „Om hemelswil wat moet Ik nu beginnen?” Jammerde hU- Het was Jack Boners, die het vertrek was binnengekomen. „O Jack.” stotterde Dick: „het is verschrik- kelUk. Luister, Ik zal het Je uitleggen. Ik heb je zuster gehypnotiseerd, maar ik heb mU In de formules vergist en haar per ongeluk doen ver- stUven. Nu weet ik de formule niet, om haar weer tot bewustzUn te brengen. „Ezelskop,”.... riep de ander met ontzetting. „Hoe durf je het te wagen, tot zulke gevaar- lyke experimenten over te gaan. Waarom deed je dat? Welke bedoelingen had je daarmee?” „Snap je dat niet?” viel Dick geërgerd uit. „Ik wilde -haar in den slaap vragen, of ze van mU hield en of zU met me wilde trouwen. Be- grüp je? Meisjes zUn In dat opzicht een beetje verlegen en dan weet je niet of ze ja of neen zeggen." „Nu, ik moet zeggen dat je dat buitengewoon ezelachtig hebt aangelegd," zei zUn vriend boos. HU keek zUn zuster zandachtig aan. „Lydl”, zei hU. „Slaap je werkelUk, of Is het maar gekheid?” Het meisje zweeg als het graf. „Ze slaapt echt,” wendde Jack zich tot zUn vriend. „Ik geloof, ddt het een hopeloos geval Is. Zich weer tot zUn zuster wendende: „Zeg Lydl. Ik heb vanmorgen Gerde Vallals gezien. ZU heeft een beeldige nieuwe Jurk en een hoedje.... om van te watertanden.” De schoone slaapster bewoog zich niet. „Als Ik maar op de formule kon komen,” peins de Dlck. Jack keek zUn vriend een oogenbllk strak aan. alsof hU hem op zUn beurt wilde hypnoti- seeren. Toen gleed een glimlach over zUn gelaat. terwUl hU sprak: „Wel sapperloot, Dlck. Je bent toch een pechvogel ook. Eerst maak je Lydl in slaap en nu dat weer....” „Wat nu weer?".... riep de ander verschrikt." Wat heb ik nu weer gedaan?” .Maar uilskuiken, voel je dat dan niet? Je bent boven op het nieuwe zomerhoedje van Ly dia gaan zitten." Als door den bliksem getroffen, sprongen twee menschen geiyktUdig op. Lyon Boners en Dick Forster. Jack barstte in lachen uit. „Gelukkig,” riep hU verheugd. „Ik geloof, dat Ik de formule gevonden heb. Bedaar maar, lieve zuster. Er is niets gebeurd. Je zomerhoedje ligt onbeschadigd óp een anderen stoel. Maar de me- dlcUn helpt snel en afdoende." Dick Forster en het meisje aan. ,Je hebt dus in het geheel niet geslapen?” vroeg hU zacht verwUtend. ,4e hebt dus alles gehoord wat Ik tegen Jack gezegd heb?” Lachend keek ze hem aan. „Domme Jongen,” zei ze. „Dacht je nu werke- lük, dat jouw wil sterker was dan BeTmfhe. Ik heb alles gehoord, maar die MlangrUke vraag heb je niet kunnen doen hé?” De jongeman kleurde tot over gUn ooren, maar toch scheen hU nu meer moed te hebben ge kregen, toen hU antwoordde: „Neen, die vraag heb Ut niet kunnen doen, omdat die vreeseUjke toestand van verstUvlng het niet toellet, maar nu alles weer gewoon Is, kan ik het nog doen." „En als Ik dan eens neen zei?” „Dan maak Ik de woorden van Jack tot wer kelijkheid”, was het antwoord, terwUl hU op den stoel toeliep, waarop het schattige zomer hoedje lag. „Zeg eens neen als Je durft....” „Niet doen, Dlckniet doen hoorJe bent een beul als je op mUn hoed gaat zitten, maar Je zal je zin hebben. Ik zal geen neen zeggen. „Je weet, dat Ik niet buiten het hoedje kan.” „O, dan is het in orde,” meende de jonge man en hun oogen boorden zich wederom In elkaar, maar ditmaal niet om elkaar te hypno tises ren. Nadat Ut voor het laatst nog eens g sd had R>n4gekeken, om er zeker van te zUn, dat er niemand was, Uep Ik snel naar den dük - klauterde naar boven. Het getij was een beetje opgekomen, maar er was nog net plaats om beneden langs te loopen, dus sprong ik omlaag en aanvaardde mUn terugreis. Er was iets heel prettigs en geruststellends In, om de .Betty” daar zoo rustig voor anker te zien liggen, toen ik mU een weg baande om den mond van de kreek. Tommy en Joyoe waren beiden aan dekde eerste In zijn hemdsmouwen, terwUl hU roeA een zwabber ■Un nieuw geverfde schuit stond schoon te maken. DadelUk toen hU mü «ag, gaf hU dij werkje aan Joyce over en terwUl hU na« me zwaaide, bracht hU het roeibootje uit. Een minuut later kwam hU naar den kant toe. „Alles In orde?” Informeerde hU kalm, toen hU de boot gebracht had bU de plaats waar i| antwoordde Ik. „We behoeven geen en daar den trein pakken. Old Whiskers kan de boot we! terugbrengen als hU tenminste nog nuchter Is.” „Natuurlijk is hU nuchter,” zei Joyce. ,,KUk maar hoe flink hU loopt." Ikzelf zou lastig een dergelUk compliment over Gow's gang hebben kunnen maken, maar toch bleek Joyoe haar dlagnoee de juiste te zUn. Gow was nuchter zonder twüfel absoluut nuchter. Ik roeide naar den oever en bracht hem terug aan boord, en toen we hem onze plannen vertelden verklaarde hU zich absoluut vaardig, de boot alleen terug te brengen. „Laat haar maar aan mU over.” merkte hU geruststellend op. „Ik zal heusch geen hulp noodig hebben om haar terug te brengen. Sommige menschen houden er niet van alleen haast te maken, er zit mU niemand op de hielen.” Daarna duwde ik af en sprong In de boot. ,,Ik zal je het nieuws vertellen,” voegde ik er aan toe, ,41s we aan boord terug zUn.” We roeiden dus terug naar de .Betty" en toen we langszU kwamen gaf ik de boeglUn aan Joyce. Ik voelde me ongeveer als de duif, toen hU op de ark was teruggekeerd. Wat rust en veiligheid betreft scheen mU de buitenwereld al even onbevredigend als haar. „Hoe is het je gegaan?" vroeg Joyce belang stellend. Ik klom op het dek. „Ik heb heel wat interessants beleefd," ant woordde Ik. Daarna hield Ik op en keek het dek rond. „In Gow al terug?” informeerde ik. Tommy schudde het hoofd. ,Nog niet. Ik denk, dat hU dat bankpapiertje aan het opmaken Is.” „Laten we gaan zitten,” zei Ik, „dan kan Ik Jullie eens alles vertellen.” Ze gingen beiden naast mU zitten op het dak van de roef en Ik vertelde hun met zoo min mogehjk woorden het heele verbaal van ■^mUn avonturen. Toen Ik Latimer’s naam het eerst genoemd had, liet Tommy een zacht gefluit hooren, maar behalve deze onderbreking luisterden ze stil naar mU- Joyce was de eerste, die weer sprak toen Ik ophield. „Het Is hatelUk, niet?” zei ze. „Ik heb een gevoel alsof we In het donker vechten.” jJat doen we ook,” antwoordde Tommy, ■r r- oopt nu het ongeëvenaarde kunstwerk van l< professor Peil. De wonderen der Hypnose, Telepathie. Catalepsle enzHet boek vertelt u den kortsten weg om rUk te worden. Heeft u een stille liefde voor iemand en durft gU die niet verklaren? Lees dan dit boek, dat u den weg wijst, dien gU moet volgen, om succes te hebben. Het waren de laatste regels van de adver tentie, die Dick Forster deden besluiten, het boek te gaan koopen. Een half uur later verliet hU met zUn aan winst den boekwinkel en hU was zoo in ge dachten verdiept, dat hU de jongedame aan den overkant van de straat niet zag. Met vlugge passen liep hU naar huls en toen hU den hoek van de straat was omgeslagen, kwam er beweging In de gestalte van het meisje en zonder aarzelen schreed zU eveneens den boekwinkel binnen. De pendule In Dicks studet uur In den nacht en nog vol man In de studie van Hypnc Catalepsle. ZUn lippen prev boek voorgeschreven formul^ hU tevreden en zonder het hU hardop: De Turksche president, Mustapha Kemel Pascha, is voornemens op reis te gaan. HU wil zich een woning In een luxe trein laten Inrich ten en gedurende enkele jaren met dezen trein geheel TurkUe doorkruisen. HU wil aan alles, wat voor zUn land van belang Is, zUn bijzon dere aandacht schenken. In den trein zal een postkantoor en een omroepstation worden on dergebracht. Eén wagon zal bestemd zijn voor de twaalf typisten, die de administratie van Kemal Pascha zullen verzorgen. Verder zal men er vinden eenige badkamers en een zie kenvertrek. p den 18en Juni 1868 werd te Kenderer f 1 In Hongarije, toenmaals deel uitmakend der. Habsburgsche monarchie, geboren Nicolaus Horthy de Nagybanya uit een protes- tantsch, adellUk geslacht, dat zUn stamboom terugvoert tot 1636. Veertien jaar was de knaap, toen hU cadet werd der Keizerlük-KonlnklUke marine. Snelle promoties maakt hU als Jong officier. TUdens de Balkancrisls van 1908—1909 is hU commandant van den kruiser „Taunls”. Franz Jozef benoemt hem tot zUn adjudant en verbindt hem aan het departement van Marine. TUdens de Balkanoorlogen is hU commandant van het slagschip „Budapest". In het begin van den wereldoorlog voert hU het bevel over de „Novara”. Op een manier een de Ruyter, een Tromp waardig. De wereld hoort voor t eerst den naam Horthy en wordt opmerkzaam. Als leider van de Oostenrük-Hongaarsche vloot kruiste bU langs de Italiaansche kust, in den nacht van 23 Maart 1915, toen de Italiaansche oorlogsver klaring aan de monarchie afkwam. BU de be schieting van Porto Corsinl (23 Mei 1916) had hU successen te boeken. BU St. Giovanni dl Me- dua bracht hü een transportvloot tot zinken, die een lading voor Montenegro en het Servi sche leger bestemd vervoerde. Voor dit wapen feit verkreeg hü de hoogste onderscheiding, de milltalre-Marla-Theresla-orde. Het sterkste bravoure-stuk heeft hü evenwel Mei 1917 in de Straat van Otranto uitgehaald. Daar doorbrak hü met een kleine vloot van drie schepen: de „Novara", de „Saida” en de .Hel goland” de veel sterkere vüandelüke linie. Had hU hetzelfde ook een jaar te voren reeds ge daan en daarbü vüf Ehgelsche controleposten In den grond geboord, dit keer bracht hü 5 kruisers, 2 torpedojagers, en 3 vrachtschepen tot zinken. In dezen zeeslag wordt hü zwaar gewond, hU blüft echter op de brug en leidt den slag tot het triomfale einde. Keizer Karl, Franz Jozefs opvolger, benoemt hem tot admiraal en opper bevelhebber van de vloot. Dit was In 1918. De dubbel-monarchie kraakte reeds en stortte spoedig Ineen. De wapenstilstand wordt geslo ten en Horthy krügt de droeve opdracht, om de roemruchtige Oostenrüksch-Hongaarsche vloot uit te leveren aan den Natlonalen Raad der Serven, Kroaten en Slovenen. Hü is man van plicht, voert het bevel uit. Dan trekt hü zich terug op zün landgoed te Kenderen. ZUn levenstaak schünt afgesloten. Er is hier een treffende parallel met het leven van maarschalk von Hindenburg. Evenals deze wordt hü ambte loos burger, om kort daarop in het volle actieve leven terug te keeren en hoofd van staat te worden. Hongarüe, het tot stervens toe verminkte trotsche Magyaren-land, verkeert in de eerste maanden van 1919 In de diepste ellende. De bloeddorstige bolsjewist Bela Kun heeft de macht in handen en terroriseert met een bende sadisten het land. Orgieën van bloed worden gevierd. Honderd drie en dertig eindeloos lange dagen duurt de bolsjewistische roode bruiloft. In Kenderer, waar Horthy woont, trekken de behoudende krachten zich samen. Waarom In Kenderer? Voelde men Instinctief, dat daar een man woonde, vol daad en kracht? Het his torische feit Is er. Hoe t gebeurd is, blüft om- sluierd. Horthy stampt een nationaal leger uit den grond. In Juli 1919 wordt hü minister van Oorlog In het kabinet van graaf Julius Karolyl. Op 16 November van dat jaar trekt hü aan het hoofd van zün troep, onder geweldig enthou siasme, Boedapest binnen. Dit Is dus vandaag vüftien jaren geleden. Hü is dra de meester. De Nationale Vergadering benoemt hem. den populair geworden held, met 131 tegen 10 stemmen tot „Relchsverweser”, tot regent van het verweesde Koninkrük HongarUe. Want bU de nieuwe grondwet blüft Hongarüe, het rük van den H. Stephanus, koninkrük. hoewel de troon voorloopig ledig blüft. De politieke con stellatie laat den terugkeer van den gekroonden koning Karei niet toe. Groote en Kleine En tente laten weten, dat terugkeer der Habsbur- gers oorlog beteekent. In April en October 1921 deed Karl een poging, om per staatsgreep aan het bewind te komen. Horthy heeft deze po gingen moeten verüdelen in het belang van volk en land. Karei stierf als balling op Ma deira. Horthy bleef de heer, wel niet als titu lair koning. maar toch feitelük als monarch. De koningskwestie Is absoluut niet acuut. Ver- moedelük zal Horthy's regentschap wel voor het leven zün. De Amerikaansche Journalist H. Knicker bocker heeft onlangs den „Relchsverweser” een bezoek gebracht, waarvan hü een interessant relaas doet in zün boek: „Komt er oorlog In Europa?” „Schildwachten presenteeren de wa- od dit blad zMn Ingevolge de veraekerlngavoorwaarden tegen f bU levenslange gebeele ongeschiktheid t »t werken door f 'TCfi bU een ongeval met f OCfl bU verlies van een hand 9C f 50 f40 - ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlr.gen f JvUU," verlies van belde armenToelde beenen of belde oogen doodeUJken afloop T een voet of een oog IAiV» duim of wUsvlnger f «JVs been of arm f W» anderen vinger zoo af en toe laten we eens een beetje licht binnenvallen.” Daarna richtte hü zich tot mU: „WaarachünlUk speelde McMurtrle een spelletje en is Latimer dat te weten gekomen. Daarom hebben ze getracht hem uit den weg te ruimen.” „Ja," antwoordde ik, „als Latimer werkelUk bü de geheime politie is, moet het toch een gevaarlUk soort spelletje zün.” „Het zal mü niets verwonderen of het zün anarchisten,” merkte Tommy op na een korte pauze. „WaarschünlUk hebben ze je spring stof noodig om het parlementsgebouw of het gerechtshof op te blazen.” Ik lachte kort. „Neen.” zei ik. ,.Wat McMurtrle wil Is niet zoo nuttig en onzelfzuchtig. Als ik dat dacht wist ik er wel wat op te vinden.” „Wel, er staat ons maar één ding te doen,” zei Tommy even later, „en dat is Latimer op te gaan zoeken. Je bent er zeker van, dat hü Je niet herkende?" Ik haalde mün schouders op en antwoordde: „Wat hem betreft ben ik nergens zeker van; alleen dat hü een eerste klas leugenaar Is.” „We moeten het In ieder geval wagen. Hü is de eenige die wat van de zaken afwt-et. En hü zal waarschUnlük graag willen weten, wie hem dat briefje gaf, anders zou hü niet een dergelUk antwoord gestuurd hebben. Hü zal mü de zaak soon beetje moeten uitleggen als tk naar hem toega. Ik zal hem wel weten in te geven, dat mün geveinsde vriend een be slist verstandig en bestendig persoon Is, die de menschen niet voor niets een dergelüke waarschuwing stuurt.” ,Kük!" onderbrak Joyoe plotseling. „Komt Gow daar niet aan?” Ze wees de kreek in en in die richting kü- kende zag ik de gestalte van onzen trouwen knecht terugkomen naar het schip, een bun deltje over zün schouder. ,,Ik zal hem ophalen," zei Ik; zullen we doen met tenman? Het niet pen

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 23