PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
fik
K
Ridders
de droeve figuur
f
van
I
I
NA DE REVOLUTIE IN 1918
GEEN SPRAKE VAN!
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
IN AANTOCHT
I
z
MAANDAG 26 NOVEMBER 1934
Ruben Daily
een
Bioscopen in Rusland
Relletjes te Praag
Eerste hulp in Zweden
f
Persvrijheid werd
karikatuur
Kranige daad van een
15-jarigen jongen
Schatten op den zee
bodem
Notatie van piano-
imp r o visa ties
Kevelaer als bedevaart
plaats
DOOR
VICTOR
BRIDGES
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Gearresteerde „koning”
F-
De broer van
I
I
Het gif van de revolutie-literaten
doordrenkte allee en allen en
oefende een zeer heillioozen
invloed uit
4
S
goed be-
„Neen,
>■••••••«■•••1
Ruben
spotte
O
om
1
om te zien hoe het vonnis
..real
.nhnuden
=9
gehouden.
i
nog
zweeg zij. Ik schoof het theeblad
48
herhaalde Ik onge-
En
oververtellen Het zou hem alleen maar op zijn
(Wordt vervttgd)
..Beste Joyce.” ael ik, .Je hebt Je prachtig
1
i
i
i
Volgens de jongste officieele opgave zijn er
thans In de Sovjet Unie 24 700 bioscopen.
Voor de Sovjet-revolutle waren er in geheel
Rusland slechts 1045 bioscopen.
„Und es mag am deutschen Wesen
Einmal noch die Welt genesen"
leven verbeurd, en het Hikt mij ónmogelijk dat
een man van zoon hoogte kan vallen zonder
daarbij gedood te worden. Gaat Uw gang maar.”
We maakten thans het toestel in orde. Eenige
Indianen kwamen met den man, die Pete zulk
een opstopper had verkocht, aanloopen. Hij was
zwaar geboeid en op een wenk van ons werd hij
in het toestel neergelegd. Het gebeele dorp was
Na de huldiging der Uiver
Hoeft warempel niet getreurd,
Want na deze feestvertooning
Krijgt Sint Nicolaas een beurt!
‘t Volk beweegt zich al reeds drukker
Door de straten van de stad
Om te kijken, te genieten
En te koopen dit of dat.
Keurig is de nieuwe koopwaar
In de winkels uitgestald,
leder- hoopt, dat op zijn waren
Ruimschoots weer de keuze valt.
Voor de kind’ren, voor de grooten
En ook voor daar tusschen in.
Want St Nic’laas geeft natuurlijk
Aan een iéder graag z’n zin.'
Transparanten en reclame,
Fijn of kleurenrijk getint,
Wijzen u op de traditie
Van den steeds goedgeefschen Sint!
Want St. Nic’laas is in aantocht
En zijn aankomst wordt verwacht
Met misschien nog grooter spanning
Dan de Uiver heeft gebracht!
En ‘t succes is thans gelegen
In een aangenaam record:
Of er dit jaar door St. Nic’laas
Goed en gul.... gegeven wordt!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
vrouw
ze maar wenschte.
5
I
I
t
Thans nam Oom Sydney het woord. „O, Shin-
gebls”, zeide hij, „we zullen het vonnis van een
der menschen voltrekken op onze manier. We
zullen vanmiddag met ons toestel opstijgen en
den man naar beneden werpen. Blijkt het dat
hij ongedeerd is. wilt ge dan hem en de anderen
het leven schenken?" Shlngebis dacht na. „Het
zij zoo," riep hij uit. „De man heelt toch zijn
Een advertentie behoeft geen „kapitalen* te
kosten Plaats maar eens een Omroeper! Rubri
cering en gelijkvormige aetwüae. Billijk ban*
delstartet.
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
i
I
1
1
i
1
1
1
i
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
i
1
1
i
i
1
I
l
1
I
1
1
1
i
I
I
I
mysterie. Ik heb het overdacht en
En
Ullllllllllllllll
zag wie er binnen kwam, en bijna had hij *n
schreeuw gegeven. Ik beduidde hem echter te
zwijgen en sneed ijlings de touwen door waar
mede hjj gebonden was.
Pete had mij zijn Indianenuitrusting meege
geven,, en ik beduidde den man dat bij zich daar
fluks In moest steken. Uiterst voorzichtig be
reikten we 1 toestel, waar we ongezien Instapten.
jjjjjH
Volgens een bericht uit New York zal men
binnenkort met behulp van een speciaal ont
worpen duikboot een poging doen om de hoe
veelheid gouden munten, ter waarde van
600.000 pond sterling te bergen, die zich in het
ingsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid »t werken door f '7Cfl bij een ongeval Biet f ‘JCfi bij verl>w^an een hand
volgende ultkeerlngen f -verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeljjken afloop f vul/,* een Veet of een oog
BOOTZ
AVANTI
was niets overgebleven. De literaat had het tot
bittere ironie gemaakt zelfs voor Duitschers
De revolutle-literaat Is thans uit Duitschland
verdwenen. De nazi’s maakten schoon schip
met hen. Een goede kant van het Hitlerisme.
De MUhsam’s en bondgenooten eindigden in
concentratiekampen of in de verbanning. De
verbannenen maken thans andere landen ook
de Nederlanden gelukkig.
honderd vijftig Jaren geleden op de East rivier
gezonken Brltsche oorlogsfregat „Hussar’ moet
l^vinden.
Er zijn reeds verschillende mislukte pogingen
gedaan om het wrak, dat tusschen Manhattan
en Long Island moet liggen, te ontdekken.
Thans zal een duiker op den bodem der
rivier, op een punt dat bekend is als de „Poort
der Hel", de hiervoor speciaal gebouwde onder
zeeër door een deur verlaten.
Door middel van samengeperste lucht wordt
het water belet binnen te dringen.
Aan de oppervlakte zal het dulkboottnoeder-
schip gereed liggen om op elk gewenscht oogen-
blik hulp te kunnen bieden.
PRAAG, 24 Nov. (V. D.) Zaterdagmiddag heb
ben vrü ernstige relletje» in de Praagsche unl-
versiteit plaats gehad tusschen Dultsche en
Tsjechische studenten. Een aantal der vech
tersbazen werd gewond. Eerst toen de politie
ingreep, kon de orde hersteld worden.
In de omgeving van Borlangö in Zweden
hebben twee vijftienjarige jongens een moeilijk
avontuur meegemaakt. Zij waren diep de bos-
schen ingegaan en hadden hun geweren mee
genomen, om vogels te schieten. Op een gege
ven oogenblfk ging het geweer, dat door den
achteraanloopenden jongen werd gedragen, plot
seling per ongeluk af, waardoor de ander In
het been werd geschoten. Hij was ernstig ge
wond en bloedde overvloedig. Nadat hjj een
tijdelijk verband had aangebracht, droeg zijn
vriend hem over een afstand van bijna vier
kilometer op zijn rug door het bosch met zijn
oneffen en moeilijk begaanbare paden. Na ver
scheidene uren bereikten de beide jongens hun
dorp. Zij waren beiden uitgeput, de gewonde
door pijn en bloedverlies en de ander door de
bijna bovenmenschelijke inspanning. De ge
wonde jongen werd onmiddellijk naar een zie
kenhuis gebracht en hoewel zijn toestand nog
ernstig’is, hoopt men hem in het leven te be
houden.
f 1 3(J verlies van een
1 duim of wijsvinger
„Ik wou. dat je dergelijke dingen een beetje
meer voorbereidde, Joyce. Wie was het?"
„Dokter McMurtrief”
Ik zette mijn kop neer en staarde haar aan
In de uiterste verbazing.
..Dokter McMurtrie.” -- -
toovig.
Zij knikte.
„Luister. Ik zal je precies vertellen, hoe
•Ues gebeurde. Zooals Je weet dineerde ik
met Gorge in de Savoye. Vrijdagavond. Wü
spraken uitvoerig over éventueete toekomst
plannen! HU heeft die twaalfduizend pond
ontvangen, Nell. Dat valt niet te betwijfelen.
Hij liet me de chique zien en de bevestiging
van de bank. Hij bood mij zelfs een chique
van een paar honderd pond aan voor het
koopen van een sieraad.”
„Voor zoover ik George nog ken, moet hü
Wel van Je houden."
Joyce huiverde van afkeer.
„Natuurlijk ging ik op dat vraagstuk door.
Ik wilde te weten komen waar het vandaan
Een piano-fabrikant te Liegnitz, Franz Lichr,
heeft een piano geconstrueerd, die verbonden is
aan een schrijfmachine en bij het spelen no
teert welke toetsen zijn aangeslagen. Het nieu
we instrument kan van groote beteekenis zijn
voor componisten, temeer waar met behulp
daarvan elke improvisatie kan worden geno
teerd. Er bestaan reeds eenige „muziek-dic-
taat-machlnes”, doch deze hebben alle ver
schillende gebreken, die bij de nieuwe uitvin
ding zjjn opgeheven.
-v—y Ike revolutie brengt soorten van individuen
[4 omhoog, die voor haar uitbreken als doel-
looze wezens, als ontwrichte wrakken rond-
zwierven en rondzwalkten. Zij komen meestal
uit den uithoek der literatuur. Mislukte
dichters. Dikwijls vol talent, begenadigd
soms met de vonk van het genie. Maar
lui, zinnelijk, drankzuchtig. De literaat is de
would be-aestheticus der revolutie, de aesthe-
tische politicus, die van sensaties leeft, de wor
telloof, de eeuwig on-affe, de fanaticus zij,,
die niet meer jong zijn, zijn de ergsten de
fanaticus van den „geest", die in de voor hem zoo
heerlijke dagen van revolutie tot criticaster
wordt van de omwenteling, die hij zelf hiëlp.
voorbereiden, voor wien een revolutie altijd een
mislukking is. omdat zij hem niet ver genoeg
gaat, omdat zij. na haar stabilisatie, juist zijn on
gebreideldheid intoomt. De literaat is bij alle
revoluties het element van vernietiging tot het
uiterste. Tijdens de Novemberrevolutie in
Duitschland ontwikkelde de anarchistische li
teraat zich direct tot Bpartacus-snob. HU werd
van meet aan de wegbereider voor Hitler, omdat
de republiek, die uit de Dultsche revolutie
voortkwam, in haar zwakheid en willoosheid den
luguberen leteraat maar liet voortwoekeren. De
republiek had direct dit type aan den schand
paal moeten slaan, dit trieste type, dat te
allen tyde in alle landen niets anders is dan
een gevaarlijke nar, een tafelschuimer, die de
armoede van zijn ziel, zijn gebrek aan natuur,
zijn zwakte en eeuwige onvruchtbaarheid achter
marktgeschreeuw, pose, radikalisme en achter
kunstmatige uitspattingen van zijn grooten mond
en corrupte pen verbergt. Een zwendelaar, die
in het gunstigste geval zich zelf, maar in ieder
geval zün medemenschen bedriegt en steeds
méér geeft dan hij heeft. Opbouwen vermag hU
niet; hü vernietigt alles, wat hjj kan. Niets is
zeker voor zün vuile vingers, zijn grenzenloos
egoïsme, zijn Udelheid en zijn grootheidswaan
zin, die in waarheid het knagend bewustzijn
van zün minderwaardigheid verdooven moet. De
troebelste wateren zijn voor hem een genot.
Daar kan hü goed in vlsschen. Iedere soort van
verwarring lokt hem onweerstaanbaar aan: hü
móét baar grooter maken. HU haat alle orde,
want daarin kon hij niet groeien. Voor zijn eigen
ongaarheid maakt hü nooit zich zelf, maar al-
tUd de omstandigheden verantwoordelUk. Voor
alles, wat hü eigenlUk in zich zelf haat, wreekt
hU zich aan de buitenwereld. HU is de geboren
nijdas, alle druiven, die hoog hangen. zUn hem
te zuur. HU is het allerellendigst product der
van hartstochten kokende wereldstad. HU groeit
op uit de algemeene overspanning en moeheid.
Het ging in Duitschland als overal elders.
Maar erger, feller, decadenter. anarchistischer.
Al het kwade, dat in den Duitschen aard lag
verborgen, dook in hem op, werd in hem vleesch
en bloed, werd levenselement in den ..geest"-
snob. HU verbond zich met alle onverwerkte
vermengingen van het Dultsche wezen: met Sla
vische mateloosheid en Udelheid. met Keltische
leugenachtigheid en wreedheid en met Ghetto-
haat, vooral met dit laatste vreeselUke element,
want de revolutle-literaat in Duitschland was
voor 99 procent semiet van komaf. München
beeft tUdens de radenrepubliek de heeren in
„Relnkultur” leeren kennen, de MUhsam’s, de
Toiler’s, de Levin’s, de Theobald Tigers en do-
zijnen anderen en ook het Hongarije van Bela
Kun beeft van hen kunnen genieten. Als dema
gogen en samenzweerders staken zü. de van huls
Uit aartslafaards, niet slechts zich zelf, maar
bet geheele volk en zün toekomst in brand om
een vuurwerk te kunnen afsteken ter omstra-
Hng van hun hoogheerlUk en enorm-gewichtig
Alle revoluties schiepen zulke ^ammerlüke
ridders van de droeve figuur. De Dultsche in
overdreven getale, zooals alles In Duitschland,
in geluk en ongeluk, min of meer overdreven is.
En deze literaten oefenden grooten en heil-
loozen invloed uit op het „vrije" volk. Als ver
giftigde paddestoelen waren hun blaadjes, waar
in zU tegelijk met hun „ik” hun vunzen haat
op de openbare markt droegen, uit den zieken
moerasgrond der revolutie omhooggeschoten. Op
de hoeken der straten, vooral als het nachtvolk
uit zün holen opdaagde, werd dat gif te koop
geboden. En het werd gekocht De persvrijheid
was tot een karikatuur afgezakt.
Wat die schrijvende literaten in hun café
„Ortesenwahn", KurfUrstendamm hoek Joa
chims Talerstrasse (nu verdwenen) aan hun ta
feltjes bü elkaar droomden uit dulvelsche. door
drank verhitte fantasieën en dan waagden te
laten drukken, was hemeltergend. ZU overtrof
fen elkaar in cynisme en perversiteit en porno
grafie. Tegen het verbranden In het openbaar
van deze producten door Minister Goebbels was
waarachtig niets In te brengen. Hoe groot de
om vang van dit belsch bedrijf was. blükt uit
hetgeen een Nederlandsch journalist schreef.
thans uitgeloopen
werd voltrokken.
Ik had mU Inmiddels naar de hut begeven,
waar ik laatst den man had gezien, die
me!” had geroepen. De schildwachten hadden
zich verwUderd. Ik kroop de tent binnen en zag
daar den man liggen, aan handen en voeten
gebonden. De man keek verbaasd op toezehU
HU
„Die meneer, juf-
.JKom, kom, niet zoo droevig.... kijk me
maar eens goed aan.... je kent je broer Ruben
toch wel.... Ruben.... weet je niet, dat op
de deur zoo’n koperen naambord stond.... met
van die krullen aan de onderzyde van den
naam Dally in die sierlijke gothische letters.
tweemaal in de week poetite moeder dat kope
ren bordje op en dan gingen wü ons daarin
spiegelendan kregen we van die gekke
gezichtenweet je niet....?’’
„Ja.... ja.... heel.... langzaam komt het
A Jt-, ^9-00 dit blad zün Ingevolge de verzekerli
QDOTIT16 S ongevallen verzekerd voor een der r
Ofschoon het aantal buitenlandsche pelgrims
dat dit jaar een bezoek aan Kevelaer bracht,
veel minder was dan vorige jaren, is het totaal
aantal bedevaartgangers toch belangrijk geste
gen, daar de bedevaarten uit West-Duitschland
zelf veel tallijker en. vee! grooter waren dan
vroeger. Per trein arriveerden 230.000 pelgrims,
per auto er. rijwiel kwamen 80.000 bedevaart
gangers. terwUl meer dan 60.000 menschen te
voet de rek naar Kevelaer maakten. Toch zün
qok deze cijfers nog niet volledig, daar hierin
niet begrepen zijn de duizenden, die niet aan
gesloten bU een processie, op eigen gelegenheid
naar Kevelaer kwamen. Het aantal pelgrims
pver 1934 bedroeg in totaal 606.000.
Er werden zes wonderbare genezingen gere
gistreerd, waaromtrent de kerkeiyke autoritei
ten echter de grootste voorzichtigheid in acht
nemen, alvorens uitspraak wordt gedaan dat
er werkelUk een wonderdadige genezing beeft
plaats gehad.
kwam. Maar Ik kon het niet gedaan krijgen,
dat hü het mü vertelde. Daarom juist was ik
er zeker van. dat er iets niet mee in den haak
is. Ten slotte spraken we af, dat ik Zater
dagavond weer met hem zou dineren. Zater
dagochtend echter veranderde ik van Idee en
schreef hem, dat ik Donderdag zou komen.
Ik wilde mij niet binden, wanneer jü me hier
eens noodlg mocht hebben."
ZU zweeg een oogenbllk.
„Ik moest toch in Victoria-Street zün en
wilde daarom den brief aan zUn kantoor af
geven. Ik was daar juist en stond voor de
deur, terwUl ik mün taschje open maakte
toen iemand de trap afkwam. O, Neil, ik had
het bUna uitgeschreeuwd! Ik herkende hem
onmiddellijk. Ik herkende dat koude jezicht
alsof het drie dagen In plaats van drie jaar
geleden was geweest dat ik het had gezien.
Het was de man, dien ik bü Marks had ge-
Sherlock Holmes had het je niet
kunnen verbeteren.”
Ik stond op en liep door de cockpit.
„Maar het maakt de zaak niet weinig In
gewikkelder,” voegde ik er aan toe. „Ben je
er wel zeker van, dat het McMurtrie was In
Marks’ woning?”
„Absoluut zeker," herhaalde Joyce met na
druk. „Ik zou mU dat gezicht herinneren al was
het honderd Jaar later.”
Ik balde mUn vuisten in plotselinge drift.
„Er ligt een vervloekte schurkenstreek onder
dat alles, Joyce. Wanneer McMurtrie er dien
middag was, is het waarschUnhjk, dat hU weet
wie den moord begaan heeft.”
„HU deed het zelf,” zei Joyce kalm, „zoo zekei
als ik hier zit."
„Maar waarom? Waarom? Wie ztks Marks
dan toch? Niemand in Chelsea scheen iets
van hem te weten en niets over hem kwam
los bU het verhoor. Waarom zou iemand anders
dan ik hem hebben willen vermoorden?"
Joyce schudde haar hoofd.
„Ik weet het niet," zei ze koppig, „maar
wel weet ik, dat McMurtrie het deed. Ik voel
het."
„En in ieder geval," vervolgde ik, „wat voor
zaken kan hU in hemelsnaam met Geprge
hebben? Ik ben de eenige verbindingsschakel
en hU kan mU toch niet verraden, voor hU het
geheim van de uitvinding in handen heeft.
HU weet, dat George mU morgen zou laten
gevangen nemen.”
Joyce maakte een gebaar van wanhoop.
Uk weet het niet,” zei ae. ^iet la ook voor
Ml
hel
laars'In explosiestoffen als JU of Ik. Ze willen
om een of andere reden vermoede lUk om
er geld uit te slaan mUn uitvinding in
handen hebben; daarna zijn zü van plan, er
van door te gaan en mU aan George en de
politie over te laten. Daar Ujkt het tenminste
veel op.”
„Wel, dan ben JU ook niet langer gebonden
aan je belofte aan hem.”
„Neen,” antwoordde ik. .Er zUn er twee
voor noodlg, om een contract geldig te doen
zUn. Overigens, ik kan mU het privilege ver
oorloven mUn woord te breken. Wat kan men
anders van een boef verwachten?" voegde ik
er nog bitter aan toe.
Joyce kwam naast mU zitten en stak haar
arm door den mUnen, en streelde mUn hand.
„Niet zeggen, Neil,” ze. „Ik vind het
niet. prettig als JU iets dat niet edel
moedig is. Dat is mU als t^lscii Kluizende mu
ziek.”
Ik trok haar tegen mU aan en met lialf ge
sloten oogen legde zU baar wang tegen de mUne
Een oogenbllk zaten wU zwUgend; met een
Uefkoozlng ging ik overeind zitten en nam btar
handen.
■KUk eens, Joyce, we moeten ons vandaag
verder geen zorgen maken. We zullen vroo-
4)k en dwaas zUn, als verleden Vrijdag. De
hemel weet, hoe deze helsche warboel los of
vast loopen zal, maar nu we er nog kans toe
hebben, doen we beter, er nog een avond vol
geluk van te nemen."
Joyce kuste mU; toen sprong zU luchtig op
en trok mU omhoog.
,JMt zullen we,” zei ze. „We hebben ten
slotte toch een boot en een mooien avond en
kouden fazant en een flesch champagne en
wat kan iemand meer verlangen?”
ZU liet mUn handen los en nam een groote
mand, waarin een paar zakken lagen uit een
van de kastjes.
„Zie hier!" lachte zü „JU kunt schillen en
doppen, terwUl ik den theeboel afwasch en de
tafel dek. De man moet het gevaadüke werk
maar opknappen."
Joyce heeft altyd de gave gehad, een aan-
stekelüke vroolUkheld om zich te versprei
den en dien avond scheen zü in haar beste en
allerliefste humeur. Ik denk, dat zü besloten
had, alle gedachten aan den min of meer
verwarden staat, waarin Ik momenteel ver
keerde van mün geheugen te wentelen. En
daarin slaagde zü uitnemend!
WU kookten samen het souper. Ik kookte
de doperwten en de aardappelen en Joyce
maakte een prachtig geslaagde onunelet van
een paar venche eieren, die rij voor dat
grootsche doel bgd meegebracht.
zien op den middag van den moord."
Zü zweeg weer en ademde diep.
Ik was verschrikkelük opgewonden.
toch was ik ook heel kalm. Ik liet hem een j
meter of tien de straat op gaan, toen volgde
Hü riep een taxi aan en ik hoorde
die dezer dagen het Rüksboekhuls te Leipzig
bezocht: „Onbescheiden als journalisten nu
eenmaal zün, stelden wü den directeur de vraag:
Zün de door de natlonaal-socialisten verboden
boeken ook verwUderd en verbrand? HU lachte
eventjes. Geheimzinnig nam hü een bosje sleu
tels ter hand en.... opende de ,gift"-kasten.
die onder zün persoonlüke hoede stonden. Daar
lagen zü alle, de verboden boeken,
opdat het nage-
welke lectuur in
Voetgangers, die thans te Stockholm het
slachtoffer worden van een verkeersongeluk,
hebben nu de zekerheid dat zü nagenoeg on-
middellük eerste hulp zulten krijgen.
Alle taxi-chauffeurs van een der grootste
maatschappüen zün namelük voorzien van een
verbandtrommel voor het verleenen van eerste
hulp ten dienste van het publiek.
Zoodra iemand een ongeluk heeft gehad kan
hü voortaan de eerste de beste taxi
en aan den chauffeur hulp vragen.
mü een
overdacht, tot Ik er hoofdpün van had.
ik zie hoegenaamd geen verklaring."
„H«t is alleen duidelijk, dat dokter Mc-
[urïne en Savaroff van het begin af mü
‘btten voorgelogen. Zü zün evenmin hande-
en-.7
„....Heb je geen betere kunnen treffen cm
Je te helpen. We zullen nu eerst andere kleeren
voor Je koopen. dan zal Ik je meenemen naar
huls, en daar zal je wel gauw opknappen Kom,
dan zullen we gelük opstappen zei Ruben
Daily en klopte z’n weergevonden broer op den
schouder.
Maar deze weerde de hand van den plantage-
bezitter af en barstte los:
„Neen, ga weg. ik ben je broer niet.... Ik
gelük misschien wel veel op hemmaar Ik
ben het nieteen oogenbllk heb ik me laten
verleiden door het vooruitzicht een ander leven
te zullen krügenvriendschap en liefde om
me heen te hebbenom je in den waan to
laten dat ik werkelük je verloren broeder
was maar ik kan het niet over me ver-
krügen Je te bedriegenga weg.ga weg.
alles wat ik je vertelde van mün leven was
waar en je kunt misschien begrijpen dat
dan Iemand een oogenbllk zwak wordt en de
kans tracht aan te grüpen om gelukkig te wor
den vergeef het meik dank u voor het
middagmaal. Het was het eerste behoorlüke
sinds vele jaren. Maar uw broeder ben ik
niet..4”
Met z’n hoofd voorover op tafel, wachtte hü
totdat de andere zou vertrekloen, maar deze
jiakte hem bü den arm:
„Kom, kom, jongen, je weet niet wat je
zegt.... ga maar mee.... als je eenmaal tot
rust gekomen bent, zal alles wel beter gaan.”rt
.Maar het Is de waarheid!” riep Ferdinand.
terwUl hü opsprong. „Ik ben uw broer niet.
Gelooft u me dan niet?”
Met zachten drang leidde Ruben Daily hem
naar de deur.
„Kom, we gaan nu eerst een nieuw coatuum
koopen en dan zullen we verder zien. Er zal
wel een plaatsje op m’n plantage voor je open
zün. Ik denk je daar te installeeren en dan Is
er nog een degelüke en gelukkige toekomst
voor je weggelegd. Ik moet je nog even ver
tellen dat ik nooit een broer gehad heb."
kwam naar buiten en opende de deur en Ik
zag den man uitstappen en de trappen op
gaan. Ik wachtte een oogenbllk en ging toen
eveneens het hotel binnen. De portier stond
aan den ingang en ik stapte recht op
hem toe en vroeg doodeenvoudig hoe de heer
heette, die zoo juist binnen was gegaan,
weifelde even, zei toen:
frouw? Dat is ’dr. McMurtrie."
Opnieuw
terzijde en stak een sigaar op.
„Gelukkig, dat je eenlgszlns aan verrassingen
gewoon bent,” ael Ik.
..Natuurlük was Ik erg van streek, maar ik
geloof niet, dat ik er iets van Het merken
Ik zocht zoo eventjes in mün tasch tot ik
mü hersteld had. toen gaf ik den portier een
fooi en vroeg, of hü wist hoelang de dokter
nog bleef. Ik geloof, dat hü zich afvroeg of
ik een vrouwelüke detective was of een jour
naliste. In leder geval, hü nam het geld aan
en zei, dat het hem erg speet, maar dat hü l
het niet wist. Als ik een interview met hem
hebben wilde, zou hü echter zorgen, dal dat
in orde kwam. Ik dankte hem en zei, dat er j
geen haast bü was. Ik meende, dat ik het
best deed, het hier bü te laten. Ik wist im
mers, dat McMurtrie, of hü in Russell-Hotel
bleef' of niet, jou in leder geval nog ontmoe
ten zou en ik kon niets winnen door vragen te
iep in z’n jaskraag gedoken, liep Ruben
II Daily, de rüke plantage-bezitter door den
guren winteravond. Hü peinsde over de
as. feestdagen. Wat moest hü nu z’n
geven? Ze had alles wat
zoodat het voor hem uiterst moellük was. Iets
te vinden.
,Münh#rzoudt u me misschien kunnen
zeggen waar ik den nacht kan doorbrengen?"
Ruben Daily keek op. Vóór hem stond een
haveloos gekleed man van middelbaren leeftüd,
wien de honger op ’t gelaat te lezen stond.
„Neen,” antwoordde hü ruw. „Een man op
Jouw leeftüd moest zich schamen om met,
bedelen den kost te verdienen. Werk er voor,
net als ik.”
Hü dacht aan z’n eigen werkzaam leven.
Nooit nam hü vrüaf. Altijd maar werken van
's morgens vroeg tot avonds laat.
^)s ik kon werken,” zei de man, ,,zou ik u
niet lastig vallen. Ik heb niets dan pech in ’t
leven gehad; ziekte, tegenspoed in zaken. En
als je eenmaal aan lager wal bent, kom je er
niet licht meer bovenop, om met eerlük wer
ken je brood te verdienen.”
„Eerlük, Ja, vooral eerlük,”
Daily.
„Zeker, eerlijk,” hernam de man. „Ik weet
wel, dat er duizenden slampampers zün, die al
leen uit luiheid op de gemeenschap parisi-
teeren. Ze zün de vloek van hen die buiten hun
schuld armoe lüden.”
Ruben Daily keek den man onderzoekend
aan. Hü maakte op hem geen ongunstigen In
druk, maar hü had al zooveel leergeld betaald
aan lieden die hü geholpen had en die hem
hadden bedrogen, dat hü er niet gauw meer
tóe overging een goede daad te doen. Maar
komaan, dacht hü, laat ik het nog eens pro-
beeren.
„Ga mee," zei hü kortaf. „We kunnen niet
praten als je niet eerst behoorlük gegeten
hebt."
Belde mannen namen plaats in een hoekje
van een restaurant. Ruben Daily bestelde een
stevig maal en zag toe hoe die andere net als
’t ware verslond. Toen het diner afgeloopen
was, presenteerde hü den man een sigaar. Een
tüd lang werd tusschen beide mannen geen
woord gesproken en kringelden de rookwolkjes
tusschen de leeggegeten schalen en borden
Intusschen bestudeerde Daily nauwkeurig z’n
dlschgenoot. en in z’n oogen kwam een uit
drukking, alsof langzamerhand iets tot hem
doordrong, een spoor van herkenningja,
nu had hü het. Op den man af vroeg hü:
.Merken je me niet meer Ferdinand?”
De ander schrok e« keek z’n overbuur ver
baasd aan.
„Ja, ja, hernam de plantagebezltter, .Je bent
verbaasd hé. dat ik zoo veranderd ben en dat
er uit den elgenwüzen jongen die van huls
wegliep, zoo n heer gegroeid is. Ja, ik heb wel
geluk gehad.’
De schamel gekleede man streek met de hand
ever z’n voorhoofd, alsof hü heel ver in z’n
geheugen terug zochtnaar z’n jeugd toen
alles nog gewoon was.
„Ik herinner het me zoo goed niet meer
Het is al zoo lang geledenen er is al zoo
veel over m’n hoofd heen gegaan.”
„O, maar ik herken je nog heel goed, al ben
je ook wel wat veranderd.... Herinner’je nog
onze moeder Ferdinand, en hoe ze lederen
avond ons schoone goed op de keukentafel ge
reed legde en dat JU dan altüd de langste on
derbroek uit zocht. Toen jü weggeloopen was,
ging er eerst een heele storm opmaar de
tüd heelt alle wonden. Uitgezonderd bü de
kleine Rita Kamp. die mocht je zoo graag
en die is steeds blüven treuren over je ver
trek.... ik geloof, dat ze nog altüd ongetrouwd
is.... ze zit er warmpjes bü. maar geluk heeft
ze niet. Kerel, wat ben je toch veranderd,
t Schünt dat Je ook wel erg aan den drank
verslaafd bent, is 't niet?”
„Ja, ik dronk om te vergetenmaar het
lukte niet.... m’n hersens zün afgestompt....
en alles wat ik vroeger beleefd heb, is uit m’n
kop verdwenen. Ik weet zelfs (n’n eigen naam
nieten dat is maar goed ook, want ik zou
me er anders voor moeten geneeren.”
f Cfi by een breuk van f Afl bü verliea vu *n
f tzlz.“been of armf 7r(/e“ anderen vingar
De zoogenaamde koning Boris I van Andorra,
alias Boris Eskossireff, is bü het overschrüden
van de Portugeesche grens gearresteerd. Het
bleek dat hü geen papieren bü zich had.
In Juli van dit jaar was Boris Eskossireff
naar Andorra gekomen en verklaarde hü den
oorlog aan de co-prinzen. Volgens zün bewe
ring had hü 600 man gereed om Andorra bin
nen te rukken en zün etsch naar den troon te
ondersteunen.
Aanvankelük nam niemand hem au serieux,
doch toen hü voortging met het uitvaardigen
van zoogenaamde proclamaties aan zün volk,
grepen de autoriteiten in en werd hü ge
arresteerd.
Later werd hü vrügelaten en begaf zich naar
Spanje, waar hü evenwel ward uitgewezen.
weer in m’n ge
dachten terug
verder ver
der vertel
verder.. O Ru
ben, wat moet
je wei van me
genken. Ik ben
in zoo’n toestand.en beschaamd verborg
Ferdinand Dally z’n gezicht in z’n handen.
„Nu jongen, daar zullen we niet meer over
praten. Wees blü dat ik er nu ben, om je er
weer boven op te helpen. Je komt bü ons in
wonen.... o ja, je weet nog niet dat ik ge
trouwd ben..,. Greta heet ze. Als je geheel
tot rust gekomen bent, stel ik je aan als be-
drijfsleider op een van m’n plantages, zoodat
je nog een gt!ukkig leven kunt hebben. Willen
we dat afspreken?”
.Dank je, Ruben, dank je jongen. O, als je
eens wist hoe ongelukkig ik geweest ben. Toen
ik wegliep, ben ik tremmer op een boot gewor
den en zwoegde acht maanden lang.... tot ik
niet meer kon en de gele koorts me dwong in
China achter te blüven. Toen viel ik in handen
van een bende, die zich bezig hield met smok
kelen van opium. Door een toeval kon Ik ont
vluchten naa: Zuid-Amerika en steeds verder
ben ik toen afgezakt; de opium en de drank
hadden m’n energie gebroken. Verschillende
malen beproefde ik weer een plaatsje op de
maatschappelüke ladder te veroveren, maar
door zelfzucht, laagheid en bedrog van anderen
werd ik steeds weer terug gestooten. Ik leefde
van den eenen dag in den anderen en werkte
dan hier en dan daar, omdat ik ’t vergeefsche
van dat werk en van mün leven inzag, stelde
ik daar geen belang meer in en gaf er den brul
tan. Op dit moment ben ik bü je gekomen
t-n
ik hem.
hem aan den chauffeur het adres Russell-
hotel opgeven. Ik dacht er aan, hoe JU dien
man met het litteeken gevolgd was en ik
besloot hetzelfde te doen. Ik moete een tüd
op een andere taxi wachten, maar zoodra
SiaufteCr k^’ <teT^>ekk vu 'riXi^u^ h^'^b^’t’h bte hrttó t»^
te rijden. Ik kwam daar au. juist toen de hoede gebracht hebben, is het niet?
eerste taxi voor het hotel stopte. Eu portier
w’aard, mooi geclassificeerd,
slacht zal kunnen weten,
Duitschland werd verwUderd.
Het waren vele, zeer vele werken. Al was het
dan ook slechts een druppel in de hier aan
wezige boekenzee.
Politiek was in de .giftkastjes” niet veel te
vinden. Wetensahappelüke lectuur scheen er*
nog minder bü te zün. Ook de bellettrie had
hier niet de overhand. De meerderheid bestond
uit pornografie. En van wat wü daar zagen, kre
gen wü walging. Wü ’•meenden niet bepaald
groen te zün. Toch hadden wü ons niet kun
nen voorstellen, dat er zoo’n bloeiende porno
grafische uitgeverij in Duitschland had be
staan.”
TUdens de heilloos-zwakke republiek van Wei
mar gingen die volksbedervers, die sinistere ge
zellen en mephistofelische scribenten vrü urt en
ongehinderd hun gang en vulden hun zakken
met hun in corruptie verdienden mammon, want
die allervutlste rommel, de verglftigste vrucht
der omwenteling en ineenstorting, was lucra
tief. En daarom alleen is het tenslotte allen re-
volutlellteraten te doen! Een üzeren bezem was
noodlg geweest, om dit schuim op te ruimen.
Revoluties plegen meestal zulk een bezem niet
te bezitten of kunnen en durven zulk een bezem
niet hanteeren. De Dultsche revolutie heelemaal
niet. Het literatengif doordrenkte ondertusschen
alles en allen. Het rood der revolutie werd een
heilloos vuur. Het louterde niet, het verbrandde
En zoo werd de toestand van het Dultsche volk
altüd somberder, want het miste de kracht
Mephistofeles van zich af te schudden. Van het
vers van Geibel:
