D
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
urtAaal van den dag
Ridders
de droeve figuur
van
NA DE REVOLUTIE IN 1918
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
GEEN SPRAKE VAN)
“.SEST SSS a-
jGrtaenwahn”. Kurfürstendamm boek Joa
chims Talerstrasse (nu verdwenen) aan hun ta
feltjes bij elkaar droomden uit dulvelsche. door
drank verhitte fantasieën en dan waagden te
laten drukken, was hemeltergend Zij overtrof
fen elkaar In cynisme en perversiteit en porno
grafie. Tegen het verbranden in het openbaar
van deze producten door Minister Goebbels was
waarachtig niets in te brengen.'Hoe groot de
omvang van dit helsch bedrijf was. blijkt uit
hetgeen een Nederlandsen journalist schreef.
IN AANTOCHT n iiuiiiiiiniu
Alle abonné’s
MAANDAG 26 NOVEMBER 1934
l
Ruben Daily
een
hfl:
Bioscopen in Rusland
«•-
Kevelaer als bedevaart
plaats
Persvrijheid werd
karikatuur
Schatten op den zee
bodem
Notatie van piano-
improvisaties
DOOR
VICTOR
BRIDGES
Gearresteerde „koning”
Het gif van de revolutie-literaten
doordrenkte alles en allen en
oefende een zeer heillioozen
invloed uit
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Kranige daad van een
15-jarigen jongen
I
\De broer van
I
I
„Neen.'
spotte Ruben
s
^>llllllllllllllllllllllll||||i|||||||||||||||||||||||||j||||||||||||||||||f||||||||||||f;
het
om te zien hoe het vonnis
gehouden.
herhaalde Ut onge-
ik hem.
l Wordt verwdgd)
j*.
En
een
zin, die in waarheid het
Tan zijn minderwaardigheid
Thana nam Oom Sydney het woord. „O. Shln-
gebls”, zelde hij. „We zullen bet vonnis van een
der menschen voltrekken op onze manier. We
zullen vanmiddag met ons toestel opstijgen en
den man naar beheden werpen. Blijkt het dat
hij ongedeerd is, wilt ge dan hem en de anderen
het leven schenken?” Shingebis dacht na. „Het
zü too." riep hü uit. man heeft toch zyn
Volgens de jongste officieele opgave zijn er
thans in de Sovjet Unie 24.700 bioscopen.
Voor de Sovjet-revolutie waren er in geheel
Rusland slechts 1045 bioscopen.
..Und es mag am deutschen Wesen
Elnmal noch die Welt genesen”
Na de huldiging, der Viver
Hoeft warempel niet getreurd,
Want na deze feestvertooning
Krijgt Sint Nicolaas een beurt.'
’t Volk beweegt zich al reeds drukker
Door de straten van de stad
Om te kijken, te genieten
En te koopen dit'of dat.
Keurig is de nieuwe koopwaar
In de winkels uitgestald,
leder hoopt, dat op zijn waren
Ruimschoots weer de keuze valt.
Voor de kind’ren, voor de grooten
En ook vogr daar tusschen in.
Want St Nic’laas geeft natuurlijk
Aan een ieder graag z’n zin!
Transparanten en reclame,
Fijn of kleurenrijk getint.
Wijzen u op de traditie
Van den steeds goedgeefschen Sint!
Want St. Nic’laas is in aantocht
En zijn aankomst wordt verwacht
Met misschien nog grooter spanning
Dan de Uiver heeft gebracht!
En ’t succes is thans gelegen
In een aangenaam record:
Of er dit jaar door St. Nic’laas
Goed en gul.... gegeven wordt!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
leven verbeurd, en het Hikt mü onmogelijk dat
een man van zoon hoogte kan vallen zonder
daarbu gedood te worden. Gaat Uw gang maar.”
We maakten thans het toestel in orde. Eenlge
Indianen kwamen met den man. die Pete zulk
een opstopper had verkocht, aanloopen. HU was
zwaar geboeid en op een wenk van ons werd hij
in het toestel neergelegd Het geheele dorp was
toch? Niemand in Chelsea scheen iets
hem te weten en niets over hem kWam
ver-
vertel
O Ru-
moet
me
ben
ze maar wenschte.
was, iets
Ben advertentie behoeft geen vanity ten* te
kosten Plaats maar eens een Omroeper l Rubri
cering en gelijkvormige setwuae. Blllük ban*
delstarirt.
I
weer In m’n ge
dachten terug
verder
der
verder.
ben, wat
je wei van
denken. Ik
gsche uni-
iltsche en
der vech-
de politie
zag wie er binnen kwam, en bijna had hU ‘n
schreeuw gegeven. Ik beduidde hem echter te
zwUgen en sneed ijllnga de touwen door waar
mede hU gebonden was.
Pete had mü zün Indianenuitrusting meege
geven, en ik beduidde den man dat hü zich daar
fluks in moest steken. Uiterst voorzichtig be
reikten we 1 toestel, waar we ongezien instapten
mysterie. Ik heb het overdacht en
En
„Zeker, eerlijk,” hernam de man. „Ik weet
wel, dat er duizenden slampampers zijn, die al-
ISI
IM
Volgens een bericht uit New York zal men
binnenkort met behulp van een speciaal ont
worpen duikboot een poging doen om de hoe
veelheid gouden munten, ter waarde van
800.000 pond sterling te bergen, die zich in het
onze moeder Ferdinand, en hoe ze lederen
avond ons schoone goed op de keukentafel ge
reed legde en dat JU dan altUd de langste on
derbroek uit zocht. Toen jü weggeloopen was,
ging er eerst een heele storm op maar de
tUd heelt alle wonden. Uitgezonderd bü de
kleine Rita Kamp die mocht je” zoo graag
en die is steeds blUven treuren over Je ver
trek.... ik geloof, dat ze nog-altüd ongetrouwd
is.... ze zit er warmpjes bü. maar geluk heeft
ze niet. Kerel, wal ben je toch veranderd
’t SchUnt dat je ook wel erg aan den drank
verslaafd bent, Is ’t niet?”
„Ju. Ik dronk om te vergetenmaar het
lukte niet mn hersens zUn afgestompt.
en alles wat ik vroeger beleefd heb, is uit m’n
kop verdwenen. Ik weet zelfs m’n eigen naam
niet.... en dat is maar goed ook. want ik zou
me er anders voor moeten geneeren.”
Een plano-fabrikant te Liegnltz, Franz Liehr.
heeft een piano geconstrueerd, die verbonden is
aan een schrUfmachine en by het spelen no
teert welke toetsen zUn aangeslagen. Het nieu
we instrument kan van groote beteekenls zijn
voor componisten, temeer waar met behuln
caarvan elke improvisatie kan worden geno
teerd. Er bestaan reeds eenlge „muziek-dlc-
taat-machines", doch deze hebben alle ver
schillende gebreken, die bü de nieuwe uitvin
ding zün opgeheven.
bootz
AVANTI
Ofschoon het aantal bultenlandache pelgrims
dat dit jaar een bezoek aan Kevelaer bracht,
veel minder was dan vorige jaren, is het totaal
aantal bedevaartgangers toch belangryk geste
gen. daar de bedevaarten uit West-Duitschland
zelf veel talrijker er. veel grooter waren dan
vroeger. Per trein arriveerden 230 000 pelgrims,
per auto en rüwiel kwamen 80.000 bedevaart
gangers, terwUl meer dan 60 000, menschen te
voet de reis naar Kevelaer maakten. Toch zijn
Alle revoluties schiepen zulke JammerlUke
ridders van de droeve figuur. De Dultsche in
overdreven getale, zooals alles In Duitschland,
In geluk en ongeluk, min of meer overdreven is.
En deze literaten oefenden grooten en heil-
Joocen Invloed uit op het „vrUe” volk Als ver
giftigde paddestoelen waren hun blaadjes, waar
in zU tegelUk met hun ,4k” hun vunsen haat
op de openbare markt droegen, uit den zieken
moerasgrond der revolutie omhooggeschoten Op
de hoeken der straten, vooral als het nachtvolk
uit zijn holen opdaagde, werd dat gif te koop
geboden. En het werd gekocht. De persvrijheid
Jk wou. dat Je dergeljjke dingen een beetje
■teer voorbereidde. Joyce. Wie was het»”
„Dokter McMurtrie!”
Dt zette mijn kop neer en staarde baar aan
iki de uiterste verbazing.
JMttor McMurtrie.” - - -
toovlg
Zü knikte.
..Luister Ik aal Je precies vertellen, hoe
alles gebeurde Zooals je weet dineerde Ik
■set Gorge in de Bavoye Vrijdagavond. Wjj
spraken uitvoerig over eventueeke toekomst
plannen! Hü beeft die twaalfduizend pond
ontvangen..NeU. Dat valt niet te betwijfelen.
HM Uet me de cMque alen an de bevestiging
van ds bank. Hij bood mij zelfs een cheque
van een paar honderd pond aan voor bet
koopen van een sieraad.’*
-Voor zoover ik George nog kan moet hij
«M van je houden.”
Joyce huiverde van afkeer.
„Natuurlijk ging Ik op dat vraagstuk door.
Ik wilde te weten komen waar het vandaan
die dezer dagen het Rijksboekhuls te Leipzig
bezocht: „Onbescheiden als journalisten nu
eenmaal zijn, stelden wij den directeur de vraag:
Zijn de door de nationaal-socialisten verboden
boeken ook verwijderd en verbrand? Hij lachte
eventjes. Geheimzinnig nam hij een bosje sleu
tels ter hand en.... opende de ,gift”-kasten,
die onder zijn persoonlijke hoede stonden. Daar
lagen zij alle, de verboden boeken,
waard, mooi geclassificeerd,
slacht zal kunnen weten,
Duitschland werd verwyderd
Het waren vele, zeer vele werken. Al was het
dan ook slechts een druppel In de hier aan
wezige boekenzee.
Politiek was in de .glftkastjes" niet veel te
vinden. Wetensdhappeiyke lectuur scheen er
nog minder bij te zijn. Ook de bellettrie had
hier niet de overhand. De meerderheid bestond
uit pornografie. En van wat wjj daar zagen, kre
gen wjj walging. Wü meenden niet bepaald
groen te zijn. Toch hadden wij ons niet kun
nen voorstellen, dat er zoon bloeiende porno
grafische uitgeverij in Duitschland had be
staan.”
Tijdens de hellloos-zwakke republiek van Wei
mar gingen die volksbedervers, die sinistere ge
zellen en mephistofellsche scribenten vrij uit en
ongehinderd hun gang en vulden hun zakken
met hun In corruptie verdienden mammon, want
die allervuilste rommel, de vergiftlgste vrucht
der omwenteling en ineenstorting, wgs lucra
tief. En daarom alleen is het tenslotte allen re-
volutiellteraten te doen! Een ijzeren bezem was
noodig geweest, om dit schuim op te ruimen.
Revoluties plegen meestal zulk een bezem niet
te bezitten of kunnen en durven zulk een bezem
niet hanteeren. De Dultsche revolutie heelemaal
niet. Het Uteratenglf doordrenkte ondertusschen
alles en allen. Het rood der revolutie werd een
heilloos vuur. Het louterde niet, het verbrandde.
En zoo werd de toestand van het Dultsche volk
altijd somberder, want het miste de kracht
Mephistofeles van zich af te schudden. Van het
vers van Gel bel:
Sherlock Holmes had het Je niet
kunnen verbeteren.”
Ik stond op en liep door de cockpit.
..Maar het maakt de zaak niet weinig in
gewikkelder.” voegde ik er aan toe. „Ben je
er wei zeker van, dat het McMurtrie was in
Marks’ woning?”
„Absoluut zeker,” herhaalde Joyce met na
druk. ..Ik zou mij dat gezicht herinneren al was
het honderd jaar later
Ik balde mün vuisten in plotselinge drift
„Er ligt een vervloekte schurkenstreek onder
dat alles, Joyce Wanneer McMurtrie er dien
middag was. is het waarschijnlijk, dat hij weet
wie den moord begaan heeft.”
„HU deed het zelf.” zei Joyce kalm, „zoo aekei
als Ik hier zit.”
„Maar waarom? Waarom? Wie was Marks
dan toch? Niemand in Chelsea scheen iets
van
los bjj het verhoor. Waarom zou iemand anders
dan ik hem hebben willen vermoorden?”
Joyce schudde haar hoofd.
„Ik weet het niet,” zei ze koppig, „maar
wel weet Ik, dat McMurtrie het deed. Ik voel
het”
iep in z’n Jaskraag gedoken, liep Ruben
Daily, de .rijke plantage-bezitter door den
Kuren winteravond. HU peinsde over de
as. feestdagen. Wat moest hij nu z’n vrouw
geven? Ze had alles wat
zoodat het voor hem uiterst moeilijk
svoqfui
scheta I
genome
ten oogenbllk ging het geweer, dat door den
achteraanloopenden jongen werd gedragen, plot
seling per ongeluk af, waardoor de ander in
het been werd geschoten. Hjj was ernstig ge
wond en bloedde overvloedig Nadat hü een
tydelyk Verband had aangebracht, droeg zUn
vriend hem over een afstand van bUna vier
kilometer op zijn rug door het bosch met zijn
oneffen en moeilijk begaanbare paden Na ver
scheidene uren bereikten de belde Jongens hun
dorp. ZU waren belden uitgeput, de gewonde
door pUn en bloedverlies en de ander door de
bUna bovenmenschelüke Inspanning. De ge
wonde jongen werd onmiddellyk naar een zie
kenhuis gebracht en hoewel zijn toestand nog
ernstig is, hoopt men hem in het leven te be
houden.
was niets overgebleven. De literaat had het tot
bittere ironie gemaakt zelfs voor Duitachers.
De revolutle-literaat Is thans uit Duitschland
verdwenen. De nazi’s maakten schoon schip
met hen. Een goede kant van het Hitlerlsme.
De JKühsam’s en bondgenooten eindigden In
concentratiekampen of in de verbanning. De
verbannenen maken thans andere landen ook
de Nederlanden gelukkig.
W 1 1 -- - -11 1 1 ..1 U
op dit blad zyn ingevolge de veraekerlngevoorwaardsn tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bU ,en ongeval met t bU verlies van een hand f 1 OC OU verlies van een Z Cfï by een breuk van ATI by verlies van
ongevallen vsraskerd voor sen der volgends ultkeerlngsn verUas ven belde armen, belde boenen of belde oogen doodelyken afloop f oen voet of een oog l duim of wysvlnger sJV.“been of arms.W(/e~ anderen vinger
,,En in leder geval,” vervolgde ik, „wat voor
zaken kan hU in ’s hemelsnaam met George
hebben? Ik ben de eenlge verbindingzachakel
en hU kan mU toch niet verraden, voor hU het
geheim van de uitvinding in handen heeft
HU weet, dat George mU morgen nou laten
gevangen nemen.”
Joyce maakte een gebaar van wanhoop.
Jk weet het niet,” zei ze. is ook voor
ook deze cijfers nog niet volledig, daar hierin
niet begrepen zyn de duizenden, die niet aan
gesloten by een processie, op eigen gelegenheid
naar Kevelaer kwamen. Het aantal pelgrims
over 1934 bedroeg in totaal 606 000
Er werden zes wonderbare genezingen gere
gistreerd. waaromtrent de kerkeiyke autoritei
ten echter de grootste voorzichtigheid in acht
nemen, alvorens uitspraak wordt gedaan dal
er werkelUk een wonderdadige genezing heeft
plaats gehad.
mU een
overdacht, tot Ik er hoofdpUn van had.
ik zie hoegenaamd geen verklaring.”
..Het is alleen duldelUK, dat dokter Mb-
Murtrie en Savaroff van het begin af mU
hebben voorgelogen. ZU zUn evenmin hande
laars In exploslestoffen als JU of Ik. Ze willen
om een of andere reden vermoedelUk om
er geld uit te slaan mUn uitvinding in
handen hebben; daarna zUn zU van plan, er
van door te gaan en mU aan George en de
polltie over te laten. Daar lykt het tenminste
veel op.”
„Wel. dan ben JU ook niet langer gebonden
aan je belofte aan hem
„Neen,” antwoordde Ik. ,Xr sUn er twee
voor noodig, om een contract geldig te doen
zUn. Overigens, ik kan mU het privilege ver
oorloven mUn woord te breken. Wat kan men
anders van een boef verwachten?" voegde ik
er nog bitter aan toe.
Joyce kwam naast mU zitten en stak haar
arm door den mUnen. en streelde mUn hand.
..Niet zeggen, Nell,” zet ze. „Ik vind bet
niet prettig als jy iets zegt dat niet edel
moedig la Dat Is mU als valach klinkende mu
ziek.”
Ik trok haar tegen mU aan en met half ge
sloten oogen legde zU haar wang tegen de mUne
Den oogenbllk zaten wU zwijgend; met een
befkoozlng ging Ik overeind zitten en nam haar
handen.
„KUk eens, Joyce, we moeten ons vandaag
verder geen zorgen maken. We zullen vroo-
Wk en dwaas zUn, als verleden Vrijdag. Ds
kwam. Maar ik kon het niet gedaan krijgen,
dat hU het mU vertelde. Daarom juist was ik
er zeker van. dat er iets niet mee in den haak
is. Ten slotte spraken we af. dat ik Zater
dagavond weer met hem zou dlnerren Zater
dagochtend echteg veranderde ik van idee en
schreef hem, dat ik Donderdag sou komen.
Ik wilde mU niet binden, wanneer JU me hier
eens noodig mocht hebben.”
Zy zweeg een oogenbllk
„Ik moest toch in Vlctoria-Btreet zUn en
wilde daarom den brief aan zUn kantoor af
geven. Ik was daar juist en stond voor ds
deur, terwyi ik mUn taschje open maakte,
toen iemand de trap afkwam. O. Neil, ik had
het bijna uitgeechreeuwd! Ik herkende hem
onmlddellUk. Ik herkende dat koude jeatcht
alsof het drie dagen in plaats van drie Jaar
geleden was geweest, dat ik bet had gezien.
Het was de man, dien ik bU Marks had
zien op den middag van den moord.”
ZU zweeg weer en ademde diep.
Ik was verschilkkelyk opgewonden.
toch was ik ook heel kalm. Ik liet hem
meter of tien de straat op gaan, toen volgde
HU riep een taxi aan en ik hoorde
hem aan den chauffeur het adres Russell
hotel opgeven Ik dacht er aan, boe JU dien
man met het Utteeken gevolgd was en ik
besloot hetzelfde te doen. Ifi moest een rijd
op een andere 'taxi grachten, maar soodra
er een kwam, sprong ik er in en aai den
chauffeur naar den hoek van Rusael-Square
te rijden. Ik kwam daar aan. juist toen de
eante taxi voor bet botal stopte. Ban portier
leen uit luiheid op de gemeenschap parisl-
teeren. Ze zUn de vloek van hen die bulten hun
schuld armoe lyden."
Ruben Daily keek den man onderzoekend
aan. HU maakte op hem geen ongunstlgen in
druk, maar hU had al zooveel leergeld betaald
aan lieden die hU geholpen had en die hem
hadden bedrogen, dat hU er niet gauw meer
toe overging een goede daad te doen. Maar
komaan, dacht hU. laat ik het nog eens pro-
beeren
„Ga mee,” zei hU kortaf. „We kunnen niet
praten als je niet eerst behoort Uk gegeten
hebt.”
Beide mannen namen plaats in een hoekje
van een restaurant. Ruben Daily bestelde'een
rtevlg maal en zag toe hoe die andere het als
't ware verslond. Toen het diner afgeloopen
was. presenteerde hU den man een sigaar. Een
tUd lang werd tusschen beide mannen geen
woord gesproken en kringelden db rookwolkjes
tusschen de leeggegeten schalen en borden
Intusschen bestudeerde Daily nauwkeurig z’n
dischgenoot. en In z’n oogen kwam een uit
drukking. alsof langzamerhand iets tot hem
doordrong, een spoor van herkenningja.
nu had hU het. Op den man af vroeg hfj:
„Herken je me niet meer Ferdinand?"
De ander schrok en keek z’n overbuur ver
baasd aan.
„Ja, ja, hernam de plantagebezltter. ,Je bent
verbaasd hè dat ik zoo veranderd ben en dat
er uit den eigenwUzen jongen die van huis
wegliep, zoon heer gegroeid is. Ja, ik heb wel
geluk gehad.'
De schamel gekieede man streek met de hand
ever z’n voorhoofd, alsof hU heel ver in z’n
geheugen terug zochtnaar z’n jeugd toen
alles nog gewoon was.
..Ik herinner het me zoo goed niet meer
Het is al zoo lang geleden.... en er is al zoo
veel over m’n hoofd heen gegaan.”
„O, maar ik herken je nog heel goed, al ben
4
thans ultgeloopen
werd voltrokken.
Ik had mü inmiddels naar de hut begeven,
waar ik laatst den man had gezien, die .redt
me!” had geroepen De schildwachten hadden
zich verwUderd. Ik kroop de tent binnen en zag
daar den man liggen, aan handen en voeten
gebonden. De man keek verbaasd op toen hy
goed be-
opdat het nage-
welke lectuur in
te vinden.
„MUnheerzoudt u me misschien kunnen
zeggen waar ik den nacht kan doorbrengen?"
Ruben Daily keek op. Vóór hem stond een
harveloos gekleed man van middelbaren leeftUd,
ivien de honger op ’t gelaat te lezen stond
„Neen," antwoordde hU ruw. ..Een man op
jouw leeftyd moest zich schamen om met
bedelen den kost te verdienen. Werk er voor,
net als Ik.”
HU dacht aan z’n eigen werkzaam leven.
Nooit nam hU vrijaf. Altijd maar werken van
's morgens vroeg tot ’s avonds laat.
„Als ik kon werken," zei de man, ,zou ik u
f niet lastig vallen. Ik heb niets dan pech in 't
leven gehad; ziekte, tegenspoed in zaken En
als je eenmaal aan lager wal bent, kom je er
niet licht meer bovenop, om met eeriyk wer
ken je brood te verdienen.”
„EerlUk, ja, vooral eerlUk,”
Daily.
w-, Ike revolutie brengt soorten van individuen
H omhoog, die voor haar uitbreken als doel-
looae wezens, als ontwrichte wrakken rond-
«wlerven en rondzwalkten. ZU komen meestal
Uit den uithoek der literatuur. Mislukte
dichters. DikwUls vol talent. begenadigd
soms met de vonk van het genie. Maar
lui, zinnelUk. drankzuchtig. De literaat is de
would be-aestheticus der revolutie, de aesthe-
tische politicus, die van sensaties leeft, de wor-
tellooee, de eeuwig on-affe, de fanaticus zU,
die niet meer jong zUn, zUn de ergsten de
fanaticus van den .geest die in de voor hem zoo
heerlUke dagen van revolutie tot criticaster
wordt van de omwenteling, die hU zelf hielp
voorbereiden, voor wien een revolutie altUd een
mislukking is. omdat zU hem niet ver genoeg
gaat, omdat zU. na haar stabilisatie, juist zUn on
gebreideldheid intoomt. De literaat is by alle
revoluties het element van vernietiging tot het
Uiterste. TUdens de Novemberrevnlutie in
Duitschland ontwikkelde de anarchistische li
teraat zich direct tot Spartacus-snob HU werd
van meet aan de wegbereider voor Hitler, omdat
de republiek, die uit de Dultsche revolutie
voortkwam, in haar zwakheid en willoosheid den
luguberen leteraat maar liet voortwoekeren. De
republiek itad direct dit type aan den schand
paal moeten slaan. <yt trieste type, dat te
allen tijde in alle landen niets anders is dan
een gevaarlyke nar, een tafelschuimer, die de
armoede van ztjn ziel, zün gebrek aan natuur.
zUn zwakte en eeuwige onvruchtbaarheid achter
marktgeschreeuw, pose, radikallsme en achter
kunstmatige uitspattingen van zUn grooten mond
en corrupte pen verbergt. Een zwendelaar, die
in het gunstigste geval zich zelf, maar in ieder
geval zUn medemenschen bedriegt en steeds
méér geeft dan hU heeft. Opbouwen vermag hU
niet; hU vernietigt alles, wat hU kan. Niets is
zeker voor zyn vuile vingers, zUn grenzen loos
egoïsme. zUn Udelheid en zUy grootheidswaan -
ld bewustzUn
iven moet De
troebelste wateren zUn voor’ hem een genot.
Daar kan hU goed in visschen Iedere soort van
verwarring lokt hem onweerstaanbaar aan: hU
móét haar grooter maken. HU haat alle orde,
want daarin kon hü niet groeien. Voor zUn eigen
ongaarheid maakt hü nooit zich zelf, maar al
tijd ds omstandigheden verantwoordelijk Voor
alles, wat hü elgenlük in zich zelf haat, wreekt
hU zich aan de buitenwereld HU is de geboren
nijdas, alle druiven, die hoog hangen, zyn hem
te zuur. Hü is het allerellendigst product der
van hartstochten kokende wereldstad. HU groeit
op uit de algemeene overspanning en moeheid.
Het ging in DuiWichland als overal elders
Maar erger, feller, decadenter. anarchistischer.
Al het kwade, dat in den Duitachen aard lag
verborgen, dook In hem op, werd in hem vleesch
•h bloed, werd levenselement In den .geest”-
snob. HU verbond zich met alle onverwerkte
vermengingen van het Dultsche wezenmet Sla
vische mateloosheid en Udelheid. met Keltische
leugenachtigheid en wreedheid en met Ghetto-
haat, vooral met dit taatste vreeeelUke element,
want de revolutle-literaat in Duitschland was
voor M procent semiet van komaf München
beeft tüdens de radenrepubliek de heernn in
.Reinkultur” leeren kennen, de MUhsam's. de
Toller’s, de Levin's, de Theobald Tiger’s en do-
zünen anderen en ook het Hongarije van Bela
Kun heeft van hen kunnen genieten. Als dema
gogen en samenzweerders staken zU. de van huis
uit aartatafaards, niet slechts zich self, maar
bet geheele volk en zün toekomst in brand om
een vuurwerk te kunnen afsteken ter omstra-
ling van bun hoogheerlUk en enorm-gewichtig
O
In de omgeving van Bortange in Zweden
hebben twee vyftienjarige jongens een moeiiyk
lur meegemaakt. ZU waren diep de bos-
ingegaan en hadden hun geweren mee-
len, om vogels te schieten. Op een gege-
kwam naar bulten en opende de deur en ik
zag den man uitstappen en de trappen op
gaan. Ik wachtte een oogenbllk en ging toen
eveneens het hotel binnen De portier stond
nog aan den ingang en Ik’ stapte recht op
hem toe en vroeg doodeenvoudig hoe de heer
heette, die zoo juist binnen was gegaan. HU
weifelde even, zei toen: „Die meneer, Juf
frouw? Dat is dr. McMurtrie.”
Opnieuw aweeg zU Ik schoof het theeblad
terzüde en stak een sigaar op.
„Gelukkig, dat Je eenlgzzlns aan verrassingen
gewoon bent,” zet Ik.
„NatuurlUk was ik erg van streek, maar ik
geloof niet, dat ik er iets van Het merken
Ik zocht zoo eventjes in mün tasch tot ik
mü hersteld had. toen gaf ik den portier een
fooi en vroeg, of hü wist hoelang de dokter
nog bleef. Ik geloof, dat hy zich afvroeg of
ik een vrouwelUke detective was of een jour
naliste. In ieder geval, hU nam het geld aan
en zei. dat het hem erg speet, maar dat hU
het niet wist Als ik een interview met hem
hebben wilde, sou hü echter zorgen, dat dat
in orde kwam. Ik dankte hem en zei, dat er
geen haast by was. Ik meende, dat ik het
beat deed, het hier bü te laten Ik wist im
mers, dat McMurtrie. of hy in RusaeU-Hotel
bleef’ of niet, jou in leder geval nog ontmoe
ten sou en ik kon niets winnen door vragen te
doen, die de portier hem waarschynUjk sou
oververtellen Het sou hem alleen maar op zün
hoede gebracht hebben, is het niet?
^Beeto Joyce," aei Ik, ,Js hebt Js prachtig
siacntouer woraen van een verzeersongelulc,
hebben nu de zekerheid dat zy nagenoeg on-
mlddeliyk eerste hulp zullen krijgen.
Alle taxi-chauffeurs van een der grootste
maatschappüen zyn namelük voorzien van een
verbandtrommel voor het verleenen van eerste
hulp ten dienste van het publiek.
Zoodra iemand een ongeluk heeft gehad kan
hü voortaan de eerste de beste taxi aanhouden
en aan den chauffeur hulp vragen.
hemel weet, hoe deze helsche warboel los of
vast loopen zal, maar nu we er nog kans toe
hebben, doen we beter, er nog een avond vol
geluk van te nemen.”
Joyce kuste mü; toen sprong zU luchtig op
en trok mü omhoog.
,Dat zullen we,” aei ae. „We hebben ten
slotte toch een boot en een mooten avond en
kouden fazant en een fleach champagne en
wat kan iemand meer verlangen?”
Zü liet mün handen los en nam een groote
mand, waarin een paar zakken lagen uit een
van de kastjes.
„Zie hier!” lachte zü „JU kunt schillen en
doppen terwül ik den theeboel afwasch en de
tafel dek. De man moet het gevaarlyke werk
maar opknappen
Joyoe heeft altUd de gave gehad, een aan-
stekeiyke vrooiykheid o«n zich te versprei
den en dien avond scheen zü in haar beste en
allerliefste humeur. Ik denk, dat zü besloten
had. alle gedachten aan den ptin of meer
verwarden staat, waarin ik momenteel ver
keerde van mün geheugen te wentelen. En
daarin slaagde zU uitnemend!
Wü kookten samen het souper. Ik kookte
de doperwten en de aardappelen en Joyce
maakte een prachtig gestaagde osnmelet van
een paar versche eieren, die zü voor dat
grootache doel had meegebracht.
honderd vUftig jaren geleden op de East rivier
gezonken Britsche oorlogsfregat .Hussar” moet
bevinden.
Er zyn reeds verschillende mislukte pogingen
gedaan om het wrak, dat tusschen Manhattan
en Long Island moet liggen, te ontdekken.
Thans zal een duiker op den bodem der
rivier, op een punt dat bekend is ata de ..Poort
der Hel”, de hiervoor speciaal geboJBde onder
zeeër door een deur verlaten.
Door middel van samengeperste lucht wordt
het water belet binnen te dringen.
Aan de oppervlakte zal het dulkbootmoeder-
schip gereed liggen om op elk gewenscht oogen
bllk hulp te kunnen bieden.
De zoogenaamde konlng Boris I van Andorra,
alias Boris Eskossireff, Is bü het overschrijden
van de Portugeesche grens gearresteerd. Het
bleek dat hy geen papieren bü zich haul.
In Juli van dit ja^ir wm Boris Eskossireff
naar Andorra gekomen en verklaarde hü den
oorlog aan de co-prtnzen. Volgens zUn bewe
ring had hU 800 man gereed om Andorra bin
nen te rukken en zün eisch naar den troon te
ondersteunen.
AanvankelUk nam niemand hem au serieux,
doch toen hU voortging met het uitvaardigen
van zoogenaamde proclamaties aan zün volk,
grepen de autoriteiten In en werd hü ge
arresteerd.
Later werd hü vrijgelaten en begaf zich naar
Spanje, waar hü evenwel ward uitgewezen.
„Kom, kom, niet zoo droevig.... kijk me
maar eens goed aan.... je kent je broer Ruben
toch wel.... Ruben.... weet je niet, dat op
de deur zoo’n koperen naambord stond.... met
van die krullen aan de onderzijde van den
naam Dally in die sierlijke gothische letters....
tweemaal in de week poetste moeder dat kope
ren bordje op en dan gingen wü ons daarin
spiegelendan kregen we van die gekke
gezichtenweet je niet....?”
„Ja..... ja.... heel.... langzaam komt het
ZSVZeSSSSISMSMSMSSSVSeZZSZtZSMKtSStggMMMgSats
In zoo’n toestand-en beschaamd verborg
Ferdinand Dally z’n gezicht in z’n handen.
„Nu jongen, daar zullen we niet meer over
praten. Wees blij dat ik er nu ben, om je er
weer boven op te helpen Je komt by ons in
wonen.o ja, je weet nog niet dat ik ge
trouwd ben.... Greta heet ze. Als je geheel
tot rust gekomen bent, stel ik je aan als be
drijfsleider op een van m’n plantages, zoodat
je nog een gelukkig leven kunt hebben. Willen
we dat afspreken?”
„Dank je, Ruben, dank je jongen. O, als je
eens wist hoe ongelukkig ik geweest ben. Toen
ik wegliep, ben ik tremmer op een boot gewor
den en zwoegde acht maanden lang.... tot ik
niet meer kon en de gele koorts me dwong in
China achter te blüven. Toen viel ik in handen
van een bende, die zich bezig hield met smok
kelen van opium. Door een toeval kon ik ont
vluchten naa-. Zuid-Amerika en steeds verder
ben ik toen afgezakt; de opium en de drank
hadden m’n energie gebroken. Verschillende
malen beproefde ik weer een plaatsje op de
maatschappelyke ladder te veroveren, maar
door zelfzucht, laagheid en bedrog van anderen
werd ik steeds weer terug gestooten. Ik Igefde
van den eenen dag in den anderen en werkte
dan hier en dan daar, omdat ik ’t vergeefsche
van dat werk en van mün leven Inzag, stelde
ik daar geen belang meer in en gaf er den brul
van. Op dit moment ben ik bü Je gekomen
en...
Heb Jc geen betere kunnen treffen om
je te helpen. We zullen nu eerst andere kleeren
voor je koopen. dan zal ik je meenemen naar
huis, en daar zal je wel gauw opknappen Kom.
dan zullen we geiyk opstappen...." zei Ruben
Daily en klopte z’n weergevonden broer op den
schouder.
Maar deze weerde de hand van den plantage-
bezitter af en barstte los:
.Neen, ga weg. ik ben je broer niet.... Ik
gelük misschien wel veel op hemmaar ik
ben het niet.... een oogenbllk heb Ik me laten
verleiden door het vooruitzicht een ander leven
te zullen krygenvriendschap en liefde om
me heen te hebbenom je in den waan te
laten dat ik werkelyk je verloren broeder
was.... maar Ik kan het niet over me ver
krijgen je te bedriegen ga weg., ga weg....
alles wat ik je vertelde van mün leven was
waar en je kunt misschien begrijpen dat
dan iemand een oogenbllk zwak wordt en de
kans tracht aan te grüpen om gelukkig te wor-
je ook wel wat veranderd.... Herinner je nog den vergeef het me ik dank u voor het
middagmaal. Het was het eerste behoorlüke
sinds vele jaren. Maar uw broeder ben ik
niet.
Met z’n hoofd voorover op tafel, wachtte hü
totdat de andere zou vertrektoen, maar deze
pakte hem bü den arm:
„Kom, kom, jongen, je weet niet wat je
zegt.... ga maar mee.... als je eenmaal tot -
rust gekomen bent, zal alles wel beter gaan.”
„Maar het is de waarheid!” riep Ferdinand,
terwijl hü opsprong. ,Jk ben uw broer niet.
Gelooft u me dan niet?”
Met zachten drang leidde Ruben Daily hem
naar de deur
„Kom, we gaan nu eerst een nieuw costuum
koopen en dan zullen we verder zien. Er zal
wel een plaatsje op m’n plantage voor je open
zün. Ik denk je daar te Installeeren en dan is
er nog een degelüke en gelukkige toekomst
voor je weggelegd Ik moet je nog even ver
tellen dat ik nooit een broer gehad heb."
versitelt plaats gehad tusschen
Voetgangers, die thans te