D PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND urtAaal van den dag Ridders de droeve figuur van NA DE REVOLUTIE IN 1918 NEII LYNDON ONTSNAPT GEEN SPRAKE VAN) “.SEST SSS a- jGrtaenwahn”. Kurfürstendamm boek Joa chims Talerstrasse (nu verdwenen) aan hun ta feltjes bij elkaar droomden uit dulvelsche. door drank verhitte fantasieën en dan waagden te laten drukken, was hemeltergend Zij overtrof fen elkaar In cynisme en perversiteit en porno grafie. Tegen het verbranden in het openbaar van deze producten door Minister Goebbels was waarachtig niets in te brengen.'Hoe groot de omvang van dit helsch bedrijf was. blijkt uit hetgeen een Nederlandsen journalist schreef. IN AANTOCHT n iiuiiiiiiniu Alle abonné’s MAANDAG 26 NOVEMBER 1934 l Ruben Daily een hfl: Bioscopen in Rusland «•- Kevelaer als bedevaart plaats Persvrijheid werd karikatuur Schatten op den zee bodem Notatie van piano- improvisaties DOOR VICTOR BRIDGES Gearresteerde „koning” Het gif van de revolutie-literaten doordrenkte alles en allen en oefende een zeer heillioozen invloed uit AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Kranige daad van een 15-jarigen jongen I \De broer van I I „Neen.' spotte Ruben s ^>llllllllllllllllllllllll||||i|||||||||||||||||||||||||j||||||||||||||||||f||||||||||||f; het om te zien hoe het vonnis gehouden. herhaalde Ut onge- ik hem. l Wordt verwdgd) j*. En een zin, die in waarheid het Tan zijn minderwaardigheid Thana nam Oom Sydney het woord. „O. Shln- gebls”, zelde hij. „We zullen bet vonnis van een der menschen voltrekken op onze manier. We zullen vanmiddag met ons toestel opstijgen en den man naar beheden werpen. Blijkt het dat hij ongedeerd is, wilt ge dan hem en de anderen het leven schenken?” Shingebis dacht na. „Het zü too." riep hü uit. man heeft toch zyn Volgens de jongste officieele opgave zijn er thans in de Sovjet Unie 24.700 bioscopen. Voor de Sovjet-revolutie waren er in geheel Rusland slechts 1045 bioscopen. ..Und es mag am deutschen Wesen Elnmal noch die Welt genesen” Na de huldiging, der Viver Hoeft warempel niet getreurd, Want na deze feestvertooning Krijgt Sint Nicolaas een beurt.' ’t Volk beweegt zich al reeds drukker Door de straten van de stad Om te kijken, te genieten En te koopen dit'of dat. Keurig is de nieuwe koopwaar In de winkels uitgestald, leder hoopt, dat op zijn waren Ruimschoots weer de keuze valt. Voor de kind’ren, voor de grooten En ook vogr daar tusschen in. Want St Nic’laas geeft natuurlijk Aan een ieder graag z’n zin! Transparanten en reclame, Fijn of kleurenrijk getint. Wijzen u op de traditie Van den steeds goedgeefschen Sint! Want St. Nic’laas is in aantocht En zijn aankomst wordt verwacht Met misschien nog grooter spanning Dan de Uiver heeft gebracht! En ’t succes is thans gelegen In een aangenaam record: Of er dit jaar door St. Nic’laas Goed en gul.... gegeven wordt! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) leven verbeurd, en het Hikt mü onmogelijk dat een man van zoon hoogte kan vallen zonder daarbu gedood te worden. Gaat Uw gang maar.” We maakten thans het toestel in orde. Eenlge Indianen kwamen met den man. die Pete zulk een opstopper had verkocht, aanloopen. HU was zwaar geboeid en op een wenk van ons werd hij in het toestel neergelegd Het geheele dorp was toch? Niemand in Chelsea scheen iets hem te weten en niets over hem kWam ver- vertel O Ru- moet me ben ze maar wenschte. was, iets Ben advertentie behoeft geen vanity ten* te kosten Plaats maar eens een Omroeper l Rubri cering en gelijkvormige setwuae. Blllük ban* delstarirt. I weer In m’n ge dachten terug verder der verder. ben, wat je wei van denken. Ik gsche uni- iltsche en der vech- de politie zag wie er binnen kwam, en bijna had hU ‘n schreeuw gegeven. Ik beduidde hem echter te zwUgen en sneed ijllnga de touwen door waar mede hU gebonden was. Pete had mü zün Indianenuitrusting meege geven, en ik beduidde den man dat hü zich daar fluks in moest steken. Uiterst voorzichtig be reikten we 1 toestel, waar we ongezien instapten mysterie. Ik heb het overdacht en En „Zeker, eerlijk,” hernam de man. „Ik weet wel, dat er duizenden slampampers zijn, die al- ISI IM Volgens een bericht uit New York zal men binnenkort met behulp van een speciaal ont worpen duikboot een poging doen om de hoe veelheid gouden munten, ter waarde van 800.000 pond sterling te bergen, die zich in het onze moeder Ferdinand, en hoe ze lederen avond ons schoone goed op de keukentafel ge reed legde en dat JU dan altUd de langste on derbroek uit zocht. Toen jü weggeloopen was, ging er eerst een heele storm op maar de tUd heelt alle wonden. Uitgezonderd bü de kleine Rita Kamp die mocht je” zoo graag en die is steeds blUven treuren over Je ver trek.... ik geloof, dat ze nog-altüd ongetrouwd is.... ze zit er warmpjes bü. maar geluk heeft ze niet. Kerel, wal ben je toch veranderd ’t SchUnt dat je ook wel erg aan den drank verslaafd bent, Is ’t niet?” „Ju. Ik dronk om te vergetenmaar het lukte niet mn hersens zUn afgestompt. en alles wat ik vroeger beleefd heb, is uit m’n kop verdwenen. Ik weet zelfs m’n eigen naam niet.... en dat is maar goed ook. want ik zou me er anders voor moeten geneeren.” Een plano-fabrikant te Liegnltz, Franz Liehr. heeft een piano geconstrueerd, die verbonden is aan een schrUfmachine en by het spelen no teert welke toetsen zUn aangeslagen. Het nieu we instrument kan van groote beteekenls zijn voor componisten, temeer waar met behuln caarvan elke improvisatie kan worden geno teerd. Er bestaan reeds eenlge „muziek-dlc- taat-machines", doch deze hebben alle ver schillende gebreken, die bü de nieuwe uitvin ding zün opgeheven. bootz AVANTI Ofschoon het aantal bultenlandache pelgrims dat dit jaar een bezoek aan Kevelaer bracht, veel minder was dan vorige jaren, is het totaal aantal bedevaartgangers toch belangryk geste gen. daar de bedevaarten uit West-Duitschland zelf veel talrijker er. veel grooter waren dan vroeger. Per trein arriveerden 230 000 pelgrims, per auto en rüwiel kwamen 80.000 bedevaart gangers, terwUl meer dan 60 000, menschen te voet de reis naar Kevelaer maakten. Toch zijn Alle revoluties schiepen zulke JammerlUke ridders van de droeve figuur. De Dultsche in overdreven getale, zooals alles In Duitschland, In geluk en ongeluk, min of meer overdreven is. En deze literaten oefenden grooten en heil- Joocen Invloed uit op het „vrUe” volk Als ver giftigde paddestoelen waren hun blaadjes, waar in zU tegelUk met hun ,4k” hun vunsen haat op de openbare markt droegen, uit den zieken moerasgrond der revolutie omhooggeschoten Op de hoeken der straten, vooral als het nachtvolk uit zijn holen opdaagde, werd dat gif te koop geboden. En het werd gekocht. De persvrijheid Jk wou. dat Je dergeljjke dingen een beetje ■teer voorbereidde. Joyce. Wie was het»” „Dokter McMurtrie!” Dt zette mijn kop neer en staarde baar aan iki de uiterste verbazing. JMttor McMurtrie.” - - - toovlg Zü knikte. ..Luister Ik aal Je precies vertellen, hoe alles gebeurde Zooals je weet dineerde Ik ■set Gorge in de Bavoye Vrijdagavond. Wjj spraken uitvoerig over eventueeke toekomst plannen! Hü beeft die twaalfduizend pond ontvangen..NeU. Dat valt niet te betwijfelen. HM Uet me de cMque alen an de bevestiging van ds bank. Hij bood mij zelfs een cheque van een paar honderd pond aan voor bet koopen van een sieraad.’* -Voor zoover ik George nog kan moet hij «M van je houden.” Joyce huiverde van afkeer. „Natuurlijk ging Ik op dat vraagstuk door. Ik wilde te weten komen waar het vandaan die dezer dagen het Rijksboekhuls te Leipzig bezocht: „Onbescheiden als journalisten nu eenmaal zijn, stelden wij den directeur de vraag: Zijn de door de nationaal-socialisten verboden boeken ook verwijderd en verbrand? Hij lachte eventjes. Geheimzinnig nam hij een bosje sleu tels ter hand en.... opende de ,gift”-kasten, die onder zijn persoonlijke hoede stonden. Daar lagen zij alle, de verboden boeken, waard, mooi geclassificeerd, slacht zal kunnen weten, Duitschland werd verwyderd Het waren vele, zeer vele werken. Al was het dan ook slechts een druppel In de hier aan wezige boekenzee. Politiek was in de .glftkastjes" niet veel te vinden. Wetensdhappeiyke lectuur scheen er nog minder bij te zijn. Ook de bellettrie had hier niet de overhand. De meerderheid bestond uit pornografie. En van wat wjj daar zagen, kre gen wjj walging. Wü meenden niet bepaald groen te zijn. Toch hadden wij ons niet kun nen voorstellen, dat er zoon bloeiende porno grafische uitgeverij in Duitschland had be staan.” Tijdens de hellloos-zwakke republiek van Wei mar gingen die volksbedervers, die sinistere ge zellen en mephistofellsche scribenten vrij uit en ongehinderd hun gang en vulden hun zakken met hun In corruptie verdienden mammon, want die allervuilste rommel, de vergiftlgste vrucht der omwenteling en ineenstorting, wgs lucra tief. En daarom alleen is het tenslotte allen re- volutiellteraten te doen! Een ijzeren bezem was noodig geweest, om dit schuim op te ruimen. Revoluties plegen meestal zulk een bezem niet te bezitten of kunnen en durven zulk een bezem niet hanteeren. De Dultsche revolutie heelemaal niet. Het Uteratenglf doordrenkte ondertusschen alles en allen. Het rood der revolutie werd een heilloos vuur. Het louterde niet, het verbrandde. En zoo werd de toestand van het Dultsche volk altijd somberder, want het miste de kracht Mephistofeles van zich af te schudden. Van het vers van Gel bel: Sherlock Holmes had het Je niet kunnen verbeteren.” Ik stond op en liep door de cockpit. ..Maar het maakt de zaak niet weinig in gewikkelder.” voegde ik er aan toe. „Ben je er wei zeker van, dat het McMurtrie was in Marks’ woning?” „Absoluut zeker,” herhaalde Joyce met na druk. ..Ik zou mij dat gezicht herinneren al was het honderd jaar later Ik balde mün vuisten in plotselinge drift „Er ligt een vervloekte schurkenstreek onder dat alles, Joyce Wanneer McMurtrie er dien middag was. is het waarschijnlijk, dat hij weet wie den moord begaan heeft.” „HU deed het zelf.” zei Joyce kalm, „zoo aekei als Ik hier zit.” „Maar waarom? Waarom? Wie was Marks dan toch? Niemand in Chelsea scheen iets van los bjj het verhoor. Waarom zou iemand anders dan ik hem hebben willen vermoorden?” Joyce schudde haar hoofd. „Ik weet het niet,” zei ze koppig, „maar wel weet Ik, dat McMurtrie het deed. Ik voel het” iep in z’n Jaskraag gedoken, liep Ruben Daily, de .rijke plantage-bezitter door den Kuren winteravond. HU peinsde over de as. feestdagen. Wat moest hij nu z’n vrouw geven? Ze had alles wat zoodat het voor hem uiterst moeilijk svoqfui scheta I genome ten oogenbllk ging het geweer, dat door den achteraanloopenden jongen werd gedragen, plot seling per ongeluk af, waardoor de ander in het been werd geschoten. Hjj was ernstig ge wond en bloedde overvloedig Nadat hü een tydelyk Verband had aangebracht, droeg zUn vriend hem over een afstand van bUna vier kilometer op zijn rug door het bosch met zijn oneffen en moeilijk begaanbare paden Na ver scheidene uren bereikten de belde Jongens hun dorp. ZU waren belden uitgeput, de gewonde door pUn en bloedverlies en de ander door de bUna bovenmenschelüke Inspanning. De ge wonde jongen werd onmiddellyk naar een zie kenhuis gebracht en hoewel zijn toestand nog ernstig is, hoopt men hem in het leven te be houden. was niets overgebleven. De literaat had het tot bittere ironie gemaakt zelfs voor Duitachers. De revolutle-literaat Is thans uit Duitschland verdwenen. De nazi’s maakten schoon schip met hen. Een goede kant van het Hitlerlsme. De JKühsam’s en bondgenooten eindigden In concentratiekampen of in de verbanning. De verbannenen maken thans andere landen ook de Nederlanden gelukkig. W 1 1 -- - -11 1 1 ..1 U op dit blad zyn ingevolge de veraekerlngevoorwaardsn tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bU ,en ongeval met t bU verlies van een hand f 1 OC OU verlies van een Z Cfï by een breuk van ATI by verlies van ongevallen vsraskerd voor sen der volgends ultkeerlngsn verUas ven belde armen, belde boenen of belde oogen doodelyken afloop f oen voet of een oog l duim of wysvlnger sJV.“been of arms.W(/e~ anderen vinger ,,En in leder geval,” vervolgde ik, „wat voor zaken kan hU in ’s hemelsnaam met George hebben? Ik ben de eenlge verbindingzachakel en hU kan mU toch niet verraden, voor hU het geheim van de uitvinding in handen heeft HU weet, dat George mU morgen nou laten gevangen nemen.” Joyce maakte een gebaar van wanhoop. Jk weet het niet,” zei ze. is ook voor ook deze cijfers nog niet volledig, daar hierin niet begrepen zyn de duizenden, die niet aan gesloten by een processie, op eigen gelegenheid naar Kevelaer kwamen. Het aantal pelgrims over 1934 bedroeg in totaal 606 000 Er werden zes wonderbare genezingen gere gistreerd. waaromtrent de kerkeiyke autoritei ten echter de grootste voorzichtigheid in acht nemen, alvorens uitspraak wordt gedaan dal er werkelUk een wonderdadige genezing heeft plaats gehad. mU een overdacht, tot Ik er hoofdpUn van had. ik zie hoegenaamd geen verklaring.” ..Het is alleen duldelUK, dat dokter Mb- Murtrie en Savaroff van het begin af mU hebben voorgelogen. ZU zUn evenmin hande laars In exploslestoffen als JU of Ik. Ze willen om een of andere reden vermoedelUk om er geld uit te slaan mUn uitvinding in handen hebben; daarna zUn zU van plan, er van door te gaan en mU aan George en de polltie over te laten. Daar lykt het tenminste veel op.” „Wel. dan ben JU ook niet langer gebonden aan je belofte aan hem „Neen,” antwoordde Ik. ,Xr sUn er twee voor noodig, om een contract geldig te doen zUn. Overigens, ik kan mU het privilege ver oorloven mUn woord te breken. Wat kan men anders van een boef verwachten?" voegde ik er nog bitter aan toe. Joyce kwam naast mU zitten en stak haar arm door den mUnen. en streelde mUn hand. ..Niet zeggen, Nell,” zet ze. „Ik vind bet niet prettig als jy iets zegt dat niet edel moedig la Dat Is mU als valach klinkende mu ziek.” Ik trok haar tegen mU aan en met half ge sloten oogen legde zU haar wang tegen de mUne Den oogenbllk zaten wU zwijgend; met een befkoozlng ging Ik overeind zitten en nam haar handen. „KUk eens, Joyce, we moeten ons vandaag verder geen zorgen maken. We zullen vroo- Wk en dwaas zUn, als verleden Vrijdag. Ds kwam. Maar ik kon het niet gedaan krijgen, dat hU het mU vertelde. Daarom juist was ik er zeker van. dat er iets niet mee in den haak is. Ten slotte spraken we af. dat ik Zater dagavond weer met hem zou dlnerren Zater dagochtend echteg veranderde ik van idee en schreef hem, dat ik Donderdag sou komen. Ik wilde mU niet binden, wanneer JU me hier eens noodig mocht hebben.” Zy zweeg een oogenbllk „Ik moest toch in Vlctoria-Btreet zUn en wilde daarom den brief aan zUn kantoor af geven. Ik was daar juist en stond voor ds deur, terwyi ik mUn taschje open maakte, toen iemand de trap afkwam. O. Neil, ik had het bijna uitgeechreeuwd! Ik herkende hem onmlddellUk. Ik herkende dat koude jeatcht alsof het drie dagen in plaats van drie Jaar geleden was geweest, dat ik bet had gezien. Het was de man, dien ik bU Marks had zien op den middag van den moord.” ZU zweeg weer en ademde diep. Ik was verschilkkelyk opgewonden. toch was ik ook heel kalm. Ik liet hem meter of tien de straat op gaan, toen volgde HU riep een taxi aan en ik hoorde hem aan den chauffeur het adres Russell hotel opgeven Ik dacht er aan, boe JU dien man met het Utteeken gevolgd was en ik besloot hetzelfde te doen. Ifi moest een rijd op een andere 'taxi grachten, maar soodra er een kwam, sprong ik er in en aai den chauffeur naar den hoek van Rusael-Square te rijden. Ik kwam daar aan. juist toen de eante taxi voor bet botal stopte. Ban portier leen uit luiheid op de gemeenschap parisl- teeren. Ze zUn de vloek van hen die bulten hun schuld armoe lyden." Ruben Daily keek den man onderzoekend aan. HU maakte op hem geen ongunstlgen in druk, maar hU had al zooveel leergeld betaald aan lieden die hU geholpen had en die hem hadden bedrogen, dat hU er niet gauw meer toe overging een goede daad te doen. Maar komaan, dacht hU. laat ik het nog eens pro- beeren „Ga mee,” zei hU kortaf. „We kunnen niet praten als je niet eerst behoort Uk gegeten hebt.” Beide mannen namen plaats in een hoekje van een restaurant. Ruben Daily bestelde'een rtevlg maal en zag toe hoe die andere het als 't ware verslond. Toen het diner afgeloopen was. presenteerde hU den man een sigaar. Een tUd lang werd tusschen beide mannen geen woord gesproken en kringelden db rookwolkjes tusschen de leeggegeten schalen en borden Intusschen bestudeerde Daily nauwkeurig z’n dischgenoot. en In z’n oogen kwam een uit drukking. alsof langzamerhand iets tot hem doordrong, een spoor van herkenningja. nu had hU het. Op den man af vroeg hfj: „Herken je me niet meer Ferdinand?" De ander schrok en keek z’n overbuur ver baasd aan. „Ja, ja, hernam de plantagebezltter. ,Je bent verbaasd hè dat ik zoo veranderd ben en dat er uit den eigenwUzen jongen die van huis wegliep, zoon heer gegroeid is. Ja, ik heb wel geluk gehad.' De schamel gekieede man streek met de hand ever z’n voorhoofd, alsof hU heel ver in z’n geheugen terug zochtnaar z’n jeugd toen alles nog gewoon was. ..Ik herinner het me zoo goed niet meer Het is al zoo lang geleden.... en er is al zoo veel over m’n hoofd heen gegaan.” „O, maar ik herken je nog heel goed, al ben 4 thans ultgeloopen werd voltrokken. Ik had mü inmiddels naar de hut begeven, waar ik laatst den man had gezien, die .redt me!” had geroepen De schildwachten hadden zich verwUderd. Ik kroop de tent binnen en zag daar den man liggen, aan handen en voeten gebonden. De man keek verbaasd op toen hy goed be- opdat het nage- welke lectuur in te vinden. „MUnheerzoudt u me misschien kunnen zeggen waar ik den nacht kan doorbrengen?" Ruben Daily keek op. Vóór hem stond een harveloos gekleed man van middelbaren leeftUd, ivien de honger op ’t gelaat te lezen stond „Neen," antwoordde hU ruw. ..Een man op jouw leeftyd moest zich schamen om met bedelen den kost te verdienen. Werk er voor, net als Ik.” HU dacht aan z’n eigen werkzaam leven. Nooit nam hU vrijaf. Altijd maar werken van 's morgens vroeg tot ’s avonds laat. „Als ik kon werken," zei de man, ,zou ik u f niet lastig vallen. Ik heb niets dan pech in 't leven gehad; ziekte, tegenspoed in zaken En als je eenmaal aan lager wal bent, kom je er niet licht meer bovenop, om met eeriyk wer ken je brood te verdienen.” „EerlUk, ja, vooral eerlUk,” Daily. w-, Ike revolutie brengt soorten van individuen H omhoog, die voor haar uitbreken als doel- looae wezens, als ontwrichte wrakken rond- «wlerven en rondzwalkten. ZU komen meestal Uit den uithoek der literatuur. Mislukte dichters. DikwUls vol talent. begenadigd soms met de vonk van het genie. Maar lui, zinnelUk. drankzuchtig. De literaat is de would be-aestheticus der revolutie, de aesthe- tische politicus, die van sensaties leeft, de wor- tellooee, de eeuwig on-affe, de fanaticus zU, die niet meer jong zUn, zUn de ergsten de fanaticus van den .geest die in de voor hem zoo heerlUke dagen van revolutie tot criticaster wordt van de omwenteling, die hU zelf hielp voorbereiden, voor wien een revolutie altUd een mislukking is. omdat zU hem niet ver genoeg gaat, omdat zU. na haar stabilisatie, juist zUn on gebreideldheid intoomt. De literaat is by alle revoluties het element van vernietiging tot het Uiterste. TUdens de Novemberrevnlutie in Duitschland ontwikkelde de anarchistische li teraat zich direct tot Spartacus-snob HU werd van meet aan de wegbereider voor Hitler, omdat de republiek, die uit de Dultsche revolutie voortkwam, in haar zwakheid en willoosheid den luguberen leteraat maar liet voortwoekeren. De republiek itad direct dit type aan den schand paal moeten slaan. <yt trieste type, dat te allen tijde in alle landen niets anders is dan een gevaarlyke nar, een tafelschuimer, die de armoede van ztjn ziel, zün gebrek aan natuur. zUn zwakte en eeuwige onvruchtbaarheid achter marktgeschreeuw, pose, radikallsme en achter kunstmatige uitspattingen van zUn grooten mond en corrupte pen verbergt. Een zwendelaar, die in het gunstigste geval zich zelf, maar in ieder geval zUn medemenschen bedriegt en steeds méér geeft dan hU heeft. Opbouwen vermag hU niet; hU vernietigt alles, wat hU kan. Niets is zeker voor zyn vuile vingers, zUn grenzen loos egoïsme. zUn Udelheid en zUy grootheidswaan - ld bewustzUn iven moet De troebelste wateren zUn voor’ hem een genot. Daar kan hU goed in visschen Iedere soort van verwarring lokt hem onweerstaanbaar aan: hU móét haar grooter maken. HU haat alle orde, want daarin kon hü niet groeien. Voor zUn eigen ongaarheid maakt hü nooit zich zelf, maar al tijd ds omstandigheden verantwoordelijk Voor alles, wat hü elgenlük in zich zelf haat, wreekt hU zich aan de buitenwereld HU is de geboren nijdas, alle druiven, die hoog hangen, zyn hem te zuur. Hü is het allerellendigst product der van hartstochten kokende wereldstad. HU groeit op uit de algemeene overspanning en moeheid. Het ging in DuiWichland als overal elders Maar erger, feller, decadenter. anarchistischer. Al het kwade, dat in den Duitachen aard lag verborgen, dook In hem op, werd in hem vleesch •h bloed, werd levenselement In den .geest”- snob. HU verbond zich met alle onverwerkte vermengingen van het Dultsche wezenmet Sla vische mateloosheid en Udelheid. met Keltische leugenachtigheid en wreedheid en met Ghetto- haat, vooral met dit taatste vreeeelUke element, want de revolutle-literaat in Duitschland was voor M procent semiet van komaf München beeft tüdens de radenrepubliek de heernn in .Reinkultur” leeren kennen, de MUhsam's. de Toller’s, de Levin's, de Theobald Tiger’s en do- zünen anderen en ook het Hongarije van Bela Kun heeft van hen kunnen genieten. Als dema gogen en samenzweerders staken zU. de van huis uit aartatafaards, niet slechts zich self, maar bet geheele volk en zün toekomst in brand om een vuurwerk te kunnen afsteken ter omstra- ling van bun hoogheerlUk en enorm-gewichtig O In de omgeving van Bortange in Zweden hebben twee vyftienjarige jongens een moeiiyk lur meegemaakt. ZU waren diep de bos- ingegaan en hadden hun geweren mee- len, om vogels te schieten. Op een gege- kwam naar bulten en opende de deur en ik zag den man uitstappen en de trappen op gaan. Ik wachtte een oogenbllk en ging toen eveneens het hotel binnen De portier stond nog aan den ingang en Ik’ stapte recht op hem toe en vroeg doodeenvoudig hoe de heer heette, die zoo juist binnen was gegaan. HU weifelde even, zei toen: „Die meneer, Juf frouw? Dat is dr. McMurtrie.” Opnieuw aweeg zU Ik schoof het theeblad terzüde en stak een sigaar op. „Gelukkig, dat Je eenlgzzlns aan verrassingen gewoon bent,” zet Ik. „NatuurlUk was ik erg van streek, maar ik geloof niet, dat ik er iets van Het merken Ik zocht zoo eventjes in mün tasch tot ik mü hersteld had. toen gaf ik den portier een fooi en vroeg, of hü wist hoelang de dokter nog bleef. Ik geloof, dat hy zich afvroeg of ik een vrouwelUke detective was of een jour naliste. In ieder geval, hU nam het geld aan en zei. dat het hem erg speet, maar dat hU het niet wist Als ik een interview met hem hebben wilde, sou hü echter zorgen, dat dat in orde kwam. Ik dankte hem en zei, dat er geen haast by was. Ik meende, dat ik het beat deed, het hier bü te laten Ik wist im mers, dat McMurtrie. of hy in RusaeU-Hotel bleef’ of niet, jou in leder geval nog ontmoe ten sou en ik kon niets winnen door vragen te doen, die de portier hem waarschynUjk sou oververtellen Het sou hem alleen maar op zün hoede gebracht hebben, is het niet? ^Beeto Joyce," aei Ik, ,Js hebt Js prachtig siacntouer woraen van een verzeersongelulc, hebben nu de zekerheid dat zy nagenoeg on- mlddeliyk eerste hulp zullen krijgen. Alle taxi-chauffeurs van een der grootste maatschappüen zyn namelük voorzien van een verbandtrommel voor het verleenen van eerste hulp ten dienste van het publiek. Zoodra iemand een ongeluk heeft gehad kan hü voortaan de eerste de beste taxi aanhouden en aan den chauffeur hulp vragen. hemel weet, hoe deze helsche warboel los of vast loopen zal, maar nu we er nog kans toe hebben, doen we beter, er nog een avond vol geluk van te nemen.” Joyce kuste mü; toen sprong zU luchtig op en trok mü omhoog. ,Dat zullen we,” aei ae. „We hebben ten slotte toch een boot en een mooten avond en kouden fazant en een fleach champagne en wat kan iemand meer verlangen?” Zü liet mün handen los en nam een groote mand, waarin een paar zakken lagen uit een van de kastjes. „Zie hier!” lachte zü „JU kunt schillen en doppen terwül ik den theeboel afwasch en de tafel dek. De man moet het gevaarlyke werk maar opknappen Joyoe heeft altUd de gave gehad, een aan- stekeiyke vrooiykheid o«n zich te versprei den en dien avond scheen zü in haar beste en allerliefste humeur. Ik denk, dat zü besloten had. alle gedachten aan den ptin of meer verwarden staat, waarin ik momenteel ver keerde van mün geheugen te wentelen. En daarin slaagde zU uitnemend! Wü kookten samen het souper. Ik kookte de doperwten en de aardappelen en Joyce maakte een prachtig gestaagde osnmelet van een paar versche eieren, die zü voor dat grootache doel had meegebracht. honderd vUftig jaren geleden op de East rivier gezonken Britsche oorlogsfregat .Hussar” moet bevinden. Er zyn reeds verschillende mislukte pogingen gedaan om het wrak, dat tusschen Manhattan en Long Island moet liggen, te ontdekken. Thans zal een duiker op den bodem der rivier, op een punt dat bekend is ata de ..Poort der Hel”, de hiervoor speciaal geboJBde onder zeeër door een deur verlaten. Door middel van samengeperste lucht wordt het water belet binnen te dringen. Aan de oppervlakte zal het dulkbootmoeder- schip gereed liggen om op elk gewenscht oogen bllk hulp te kunnen bieden. De zoogenaamde konlng Boris I van Andorra, alias Boris Eskossireff, Is bü het overschrijden van de Portugeesche grens gearresteerd. Het bleek dat hy geen papieren bü zich haul. In Juli van dit ja^ir wm Boris Eskossireff naar Andorra gekomen en verklaarde hü den oorlog aan de co-prtnzen. Volgens zUn bewe ring had hU 800 man gereed om Andorra bin nen te rukken en zün eisch naar den troon te ondersteunen. AanvankelUk nam niemand hem au serieux, doch toen hU voortging met het uitvaardigen van zoogenaamde proclamaties aan zün volk, grepen de autoriteiten In en werd hü ge arresteerd. Later werd hü vrijgelaten en begaf zich naar Spanje, waar hü evenwel ward uitgewezen. „Kom, kom, niet zoo droevig.... kijk me maar eens goed aan.... je kent je broer Ruben toch wel.... Ruben.... weet je niet, dat op de deur zoo’n koperen naambord stond.... met van die krullen aan de onderzijde van den naam Dally in die sierlijke gothische letters.... tweemaal in de week poetste moeder dat kope ren bordje op en dan gingen wü ons daarin spiegelendan kregen we van die gekke gezichtenweet je niet....?” „Ja..... ja.... heel.... langzaam komt het ZSVZeSSSSISMSMSMSSSVSeZZSZtZSMKtSStggMMMgSats In zoo’n toestand-en beschaamd verborg Ferdinand Dally z’n gezicht in z’n handen. „Nu jongen, daar zullen we niet meer over praten. Wees blij dat ik er nu ben, om je er weer boven op te helpen Je komt by ons in wonen.o ja, je weet nog niet dat ik ge trouwd ben.... Greta heet ze. Als je geheel tot rust gekomen bent, stel ik je aan als be drijfsleider op een van m’n plantages, zoodat je nog een gelukkig leven kunt hebben. Willen we dat afspreken?” „Dank je, Ruben, dank je jongen. O, als je eens wist hoe ongelukkig ik geweest ben. Toen ik wegliep, ben ik tremmer op een boot gewor den en zwoegde acht maanden lang.... tot ik niet meer kon en de gele koorts me dwong in China achter te blüven. Toen viel ik in handen van een bende, die zich bezig hield met smok kelen van opium. Door een toeval kon ik ont vluchten naa-. Zuid-Amerika en steeds verder ben ik toen afgezakt; de opium en de drank hadden m’n energie gebroken. Verschillende malen beproefde ik weer een plaatsje op de maatschappelyke ladder te veroveren, maar door zelfzucht, laagheid en bedrog van anderen werd ik steeds weer terug gestooten. Ik Igefde van den eenen dag in den anderen en werkte dan hier en dan daar, omdat ik ’t vergeefsche van dat werk en van mün leven Inzag, stelde ik daar geen belang meer in en gaf er den brul van. Op dit moment ben ik bü Je gekomen en... Heb Jc geen betere kunnen treffen om je te helpen. We zullen nu eerst andere kleeren voor je koopen. dan zal ik je meenemen naar huis, en daar zal je wel gauw opknappen Kom. dan zullen we geiyk opstappen...." zei Ruben Daily en klopte z’n weergevonden broer op den schouder. Maar deze weerde de hand van den plantage- bezitter af en barstte los: .Neen, ga weg. ik ben je broer niet.... Ik gelük misschien wel veel op hemmaar ik ben het niet.... een oogenbllk heb Ik me laten verleiden door het vooruitzicht een ander leven te zullen krygenvriendschap en liefde om me heen te hebbenom je in den waan te laten dat ik werkelyk je verloren broeder was.... maar Ik kan het niet over me ver krijgen je te bedriegen ga weg., ga weg.... alles wat ik je vertelde van mün leven was waar en je kunt misschien begrijpen dat dan iemand een oogenbllk zwak wordt en de kans tracht aan te grüpen om gelukkig te wor- je ook wel wat veranderd.... Herinner je nog den vergeef het me ik dank u voor het middagmaal. Het was het eerste behoorlüke sinds vele jaren. Maar uw broeder ben ik niet. Met z’n hoofd voorover op tafel, wachtte hü totdat de andere zou vertrektoen, maar deze pakte hem bü den arm: „Kom, kom, jongen, je weet niet wat je zegt.... ga maar mee.... als je eenmaal tot - rust gekomen bent, zal alles wel beter gaan.” „Maar het is de waarheid!” riep Ferdinand, terwijl hü opsprong. ,Jk ben uw broer niet. Gelooft u me dan niet?” Met zachten drang leidde Ruben Daily hem naar de deur „Kom, we gaan nu eerst een nieuw costuum koopen en dan zullen we verder zien. Er zal wel een plaatsje op m’n plantage voor je open zün. Ik denk je daar te Installeeren en dan is er nog een degelüke en gelukkige toekomst voor je weggelegd Ik moet je nog even ver tellen dat ik nooit een broer gehad heb." versitelt plaats gehad tusschen Voetgangers, die thans te

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 28