u&Aaal van den dag f 50— keerden wij uit ONZE 347e UITKEERING f 84.705. PER VLIEGMACHINE DE'WERELD ROND Een der oudste geslachten van Oostenrijk reinigt alles veilig zo,,,lcr krassen ZELDZAAM JUBILEUM VAN DE STARHEMBERGS NEII LYNDON ONTSNAPT standaardbus EN REUZENBUS WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS Volhardend «tow-away Zeer Oude Genever van Bootz K Het tegenwoordige hoofd der familie Schildpadden brengen dorp in rep en roer Duizend jaar geleden werd de stamvader van dit geslacht Ottokar geboren HU15 cis. hu 27? cis geldende den Heer PittigVol aroma RECORD DOOR VICTOR BRIDGES •4 De inbraak aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL ingevolge de voor onze abonné's gratis-onge vallen ver zekering aan C J. M E E KjE R S, Schutstraat 34 bis. Utrecht, weger: een aan hem overkomen ongeval. Dit is DONDERDAG 29 NOVEMBER 1934 Y/. PER LITER Fl. 3.60 wat ft IIIIIIIIIIHIIIIIIII eens laat mij los. Je legitimatie, zei hij zacht W *‘•♦0’51 61 vijand (Wtordt vervolgd) bet On OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN - DE BONS VAN DE REUZENBUS HEBBEN DUBBELE WAARDE Het hoofd van de doorluchtige familie, prins Starhemberg, de tegenwoordige Oostenrijksche vice-kanselier zoodra was het donker geworden of voorzich tig trokken we er op uit, naar de kloof, waar in Pcie de Indianen had zien verdwijnen. De tocht vlei niet mee, want we moesten over tal van rotsblokken klauteren en het minste ge luid wat we maakten zou ons noodlottig wor den. Het is niets het Het Zjj drukte ..En Het Ujkt of als mede te nemen. Black Tommy alias Tom Jenkins. Volgens de Chineesche bladen is het nabij Tientsin gelegen dorp Tzehsien in rep en roer gebracht door de verschijning van duizenden reusachtige schildpadden. Des hiorgens kruipen de dieren in volkomen ordelijke rijen vit een hol, en bjj het vallen van den avond keeren zü in dezelfde orde terug. Bijgeloovige boeren branden wierook en bid den. dat de schildpadden, die volgens dc Chl- neezen de góden zijn, die de macht hebben over droogte en regenval, voor een goeden oogst zul len zorgen. komt vragen.'* sproken, antwoordde zij. hand wat steviger en vervolgde: Nell. je zult voorzichtig zijn, hè? ik je dat altijd vraag, beste jongen, je ook wst, hoe verschrikkelijk 'En Wanneer zweeg en haalde diep adem. i dat zullen ze doen, Neill Ik ben er zoo van, alsof ik het al zie gebeuren. Terwijl mijnheer Dickenson, Oom en ik In de rotskamer beraadslaagden, ging Pete er op uit om den omtrek te verkennen. Na eenlge uren kwam hij terug met de mededeellng, dat hij in een dwarskloof eenlge Indianen had gezien, waarbij ook Shingebis was De mannen verdwenen in 'n rotskamer en verder had Pete zich niet durven wagen, uit vrees voor ont dekt te worden. We moesten thans wachten tot de avond viel, om met ons onderzoek voort te gaan en niet dinand en George, en een zuster, Sophie. Deze laatste is gehuwd met den prins van Thurn en Valsasslna, majoraatsheer van Lechen enzoo- voorts in Karinthlë. Ferdinand is ongehuwd. Hü is piloot te Salzburg. George is getrouwo met Anna Agnes, prinses van Isembu-g. Dit paar heeft drie kinderen, die de eenigen zün, welke het vermaarde huls thans verder voeren, twee meisjes en een Joegen, op het oogenblik dus de „kroonprins” van het geslacht Sterhem- berg. Hjj is pas één jaar en draagt klinkende historische Europeesche, Oostenrijksche en Starhembergsche namen: Franz Joseph Salva tor Ernest Rudiger George Thaddeus Prede- rlcus Marla De historie van heel het roem ruchtige huis ligt besloten In deze namen. Ongeveer drie weken geleden werd eenigen tijd na het vertrek van het stoomschip Ame rican Banker" uit de Londensche haven eer blinde passagier ontdekt. Het was een achttien jarige Londensche jongen, Frederick Hyms ge naamd. die op deze wijze naar Amerika hoopte te komen. Toen hjj ontdekt werd, zat hjj reeds twee en een halven dag In het schip verborgen Den eersten tijd had hjj geleefd van eenlge si naasappelen. die hjj bij zich had gestoken, doch toen hjj ontdekt werd, had hü reeds ander - halven dag niets meer gegeten of gedronken. Bü aankomst te New-York werd hjj overge bracht naar Ellis Island, waar hjj op zijn de portatie moes, wachten en met hetzelfde schip werd hij dezer dagen teruggestuurd. Toen de American Banker” echter In volle ace was, kon men den jeugdigen Engelschman nergens vinden. BU onderzoek vond men slechts zijn schoenen, doch men miste een reddingboei, zoo- dat men aanneemt dat de jongen over boord is gesprongen om te trachten zwemmend toch de Amerikaansche kust te bereiken en ongemerkt de Ver. Staten binnen te komen. Inmiddels wes de maan opgekomen, hetgeen onze positie niet gemakkelUker maakte. Doch de maan bleek ook een voordeel op te leveren, En JU als Je net -j—en zeldzaam Jubileum viert de roemruch- H tige familie Starhemberg. De eerste van ■E—4 au Oostenrijksche adelsgeslacht, Ottokar I. werd duizend Jaar geleden geboren. De Etar- hemberg's behooren tot de twaalf ouds’e. zoo genaamde landsapostel-families van Oostenrijk, van wie nog slechts enkele families, zooals de Liechtenstein, Traun-Abensberg. Polhelm en Stubenberg. in het leven zUn. De familie Star hemberg was aanhanger van de Babenber- gers en later van de Habsburgers. ze was de steun dezer vorstenhuizen bij de oprichting en. verdediging van de orde in den staat Oosten rijk. Het prinsen-diploma van 18 Novembei 1765 roemt de verdiensten der graven en heeren van Starhemberg, die „voor acht honderd (aren de aanzienlUkste en belangrijkste hof-, oorlogs- en eere-ambten bekleedden en met opoffering van hun goed en bloed den Romelnschen keizers, het Heilige Roomsche RUk. het aartshuis Oos tenrijk. het algemeene welzijn en de heele christelijke menschheid ten alle tUde de beste en nuttigste diensten met de daad nebben be wezen". Deze oorkonde wUst hiermee op het Jaar 965. in de rijden van het begin van Oos tenrijk terug. Nadat keizer Otto I de Hongaren op het Lechfeld had verslagen, richtte hjj de ..Ostmark' op en benoemde Ottokar I, den aanvoerder der Stiermarkers, tot markgraaf. Deze Ottokar geldt in de geslachtsregisters der Starhembergs als hun stamvader. ZUn duizendste geboortedag wordt nu gevierd. Ottokar begon de vesting Bteyr te bouwen, waarnaar zUn nakomel'ngen zich de heeren van Steyr noemden. Het famUie- kasteel Starhemberg bouwde Gundakar in de Hausruck-streek in Boven-Oostenrijk HU noemde zich daarnaar sedert 1240 graal van Starhemberg. Gundakar II was veld-hoof Jmin van keizer Rudolf I en hielp dezen tegen den konlng van Bohemen, Ottokar II, om de heer- schappU der Habsburgers in Oostenrijk te ves tigen en te verdedigen. Voornamelijk in or eeuwenlange Turken-oorlogen hebben zich de Starhembergs onderscheiden. Reeds bij de eer ste belegering van Weenen door de Turre*' •- het Jaar 1529 verdedigden graaf Erasmus en zün broeder Johan met hun troepen Oostenrijk. De grootste verdiensten heeft zich hierbU (1683) Ernst Rüdiger verworven, wiens leven en Werken zeer bekend zün. ZUn neef Guido vocht tegen de Turken en dan in den Epaanscher. successie-oorlog tegen de Franschen en Span jaarden. In 1711 werd hü vlce-koning van Spanje. Om zün heldendaden zUn legenden ontstaan. In dezelfde generatie heeft zich Gun- dakar Thomas, de halfbroeder van Ernst Rüdi ger. als president der Hofkammer onderschei den. door de geschokte financiën in orde te maken. HU riep in 1705 de Weensche stadbank in bet leven, die den staat bij zUn steeds groo- tere geldultgaven vaak helpend ter zijde stond. Ook in latere tUden. in den zevenjarigen oorlog en in de gevechten tegen Napoleon, dienden dr Starhembergs het land als soldaten en diplo maten. Georg Adam verschafte, als gezant In Parijs, Oostenrijk bondgenooten tegen Frederlk boot te houden, terwUl ik ..en de dame" ons vermaakten met wat hü ..een kUkje in de stad" noemde. Ik nam zUn voorstel aan en liep met Joyce de een mUl lange pier op, die ons van de kust scheidde. Wat wij in de uren, die volgden, beleefden, beeft geen uitvoerige beschrijving noodig. WU wandelden op ons gemak en vroolUk loor de plaats kochten enkele kleine geschenken voor elkaar en begaven ons om te lunchen naar een groot en voornaam hotel op *ien boule vard want, terwUl we zoo voorzichtig doorkropen, ontdekten we opeeens op een tegenoverge- stelden rotswand duidelijk de schaduwen van twee gevederde hoofden. De gestalten bewogen zich niet. Het zouden dus wel wachters kunnen zjjn Dit beteekende, dat we ons doel genaderd waren en dat we ons thans dicht Mj de plaats moesten bevinden, waar Amï Dickenson ge vangen werd gehouden. De schaduwen verwenen weer. Oom Sydney en mijnheer Dickenson zouden nu achterbUjven, zei ze. den volgenden keer e'genHjk best onm'ddellük naar de hut komen. Het is hoogst onwaarachUn- HJk. dat je er iemand anders dan mU zult vinden. En als dat het geval mocht zUn, zun je gemakkelUk voorwenden, dat Je der. weg naar Tilbury Afge mün Ik voelde dat het bloed uit mün gericht weg stroomde en ik wist niet, hoe ik alles aan my- lord zou moeten vertellen. MUn meester kwam den volgenden dag thuis. HU had het bericht al van de politie vernomen. Zoo goed en zoo kwaad als het ging, trachtte ik mU te verdedigen, mün febrek aan dóórzicht te verbergen, maar het was boter aan de galg gesmeerd. Lord Moberley was buiten zichzelf van woede. HU wilde mü zelfs In de handen de politie overleveren. HU dacht, dat ft bandiet opzettelUk geholpen had bü de in braak, want bet was hem ónmogelijk te begrij pen, dat mijn verstand zoo bekrompen was. Er bleef mij niets over, dan te berusten In het geen mylord over mü zou berliseen. Ik wist, dat Ik onvergeeflifk dom was geweest en dat ik zelf de gevolgen van die dom hr ld mo-tt dragen. Een dag later kwam er een inspecteur in de villa en onderwierp mU aan een streng verhoor. Ik was in staat van den bandiet een nauw keurig signalement te geven en daaruit bleek, dat het Inderdaad Black Tommy was geweest. Ik heb de gunst van Lord Moberley nooit teruggekregen. den Grooten en bracht de verzoening tusschen de huizen Bourbon en Habsburg tot s'and. Daarvoor werd hü in den erfeifiken^prinsen- stand verheven en verkreeg de rijks-prinselUke waardigheid. Zün zoon prins Lodewjjk verte genwoordigde Oostenrijk in den- tUd van Napo leon in Londen, bracht tegen hem de coalities tusschen Oostenrijk, Engeland en Rusland tot stand en verschafte door leesiingen het geld voor het verder voeren van den oorlog. De ge schiedenis der familie Starhemberg wUst meer dan 100 leden aan. die in leidende militaire, civiele en kerkelijke posities zijn werkzaam ge weest. De Starhembergs nemen ook op het oogenblik een leidend aandeel aan het staats leven van Oostenrijk. Op de eerste plaats, het tegenwoordige hoof: der doorluchtige familie, prins Ernest Rüdiger Camüfo Marie, die geboren werd in het kasteel van Eferdingen op 10 Mei 1899. Toen de we reldoorlog uitbrak, was hjj nauwelijks 15 Jaar HU was op het gymnasium te Gmünden en studeerde daarna aan de unlverslteiten van München en Innsbruck. Achttien Jaar gewor den in 1917 trad hü als vrijwilliger in het Kei- zerlUk-KonlnklUk dragonderregiment Nr. 4. HU vocht in Rusland en aan de Piave. Dapper als zijn voorvaderen, werd hü herhaaldelijk m de dagrapporten eervol vermeld wegens heldhaftig gedrag In de vuurlinie. Als luitenant verliet 1>U het na de ineenstorting ontbonden leger Zun vechtlust voerde hem naar Duitschland, waar hU actief den Kapp-putsch medemaakte en deel nam aan den strijd van het vrijwilligerscorps Oberland in de tijden van den pieblscietstrUd om Opper-Sllezlë. In Oostenrijk zag men zeei ongaarne, dat de prins zich zoo iniensiet met Duitgphe aangelegenheden bemoeide. Zijn va der riep hem in 1931 naar Oostenrijk terug en stelde hem aan in de administratie der Star hembergsche goederen. Toen de oude prins in 1927 stierf, werd Ernest Rüdiger majoraatsheer en chef van het huis. Direct wierp hU zich op de organisatie der Heimwehre. Een groot deel van zUn vermogen verloor hü bij het m stand houden dier organisatie. In 1930 werd hü Waarde vriend: Als je dit briefje -vindt, dan ben ik allang vertrokken en met mU het geld, dat mylord Moberley zoo goed was voor mü achter te la ten. Ik heb nog even gelegenheid gehad te con- stateeren, dat het bedrag inderdaad de moeite waard is. VUfduizend pond stenl ig m con tanten. Het sput mü, dat ik Je niet heb kunnen waarschuwen, want het is mü niet mogelUk Black Tonuny te arresteeren, want ik ben het zelf. Het spijt mjj, dat Ik het zeggen moet, maar Je detectlve-eigenschappen zün toch nog min der dan Ik gedacht had. Je hebt Je veel te vlug laten bedriegen door een paar groote woorden. Als Je beter naar mUn penning ge keken had, dan zou je gezien hebben, dat het een gewone houdenpenning was. Intusschen ben je bedankt voor Je onschatbare medewer king. Op de tafel staat een telefoon. Je kunt dus dadelijk de politie waarschuwen en zeggen, dat Black Tommy bü Lord Moberley is geweest en zoo vrij was een bedrag van vijfduizend pond terwijl Pete en Ik thans verder gingen. Daar ontdekten we eensklaps een groot donker gat In den rotswand. Zou dit de kamer zün, waar in het meisje was opgesloten? Vlug gingen we op de opening toe toen we eensklaps stem men hoorden. Ijlings verborgen we ons ach ter een vooruitstekende rotspunt. De twee In dianen.-wier schaduwen we op den wand had den gezien, kwamen naderbU, doch gelukkig verwUderden ze zich weer direct, waarna we door de opening naar binnen slipten. dat is alles. Maar In mün hart wil Ik Juist alles voor Je; ik ben minder tevreden. Ik wil dat weet, hoe verkeerd men met je gedaan beeft. Ik wil dat Je beroemd wordt en machtig en groot en dat het volk, dat Je onrecht ge daan heeft, naar je tce zal komen en zeggen, dat iedereen het geweten heeft, dat je onschul- ■j—v etedtlves?" vroeg Arthur Bindley met I 1 een zucht. „Praat er niet van. Daar moet je voor in de wieg gelegd zün. Eenmaal heb ik geprobeerd de politie een dienst te be wijzen, maar toen ben ik van een koude ker- mis thuis gekomen. Destijds was ik bediende bU Lord Neville Moberley. Op zekeren dag moest mylord op reis en hü drukte mij op het hart, tüdens zün afwezigheid goed op te letten, want er was se dert enkele dagen een berucht Inbreker in Lon den gesignaleerd. Ik beloofde hem mUn oogen goed den kost te geven. Het was elf uur In den avond en ik had juist besloten naar bed te gaan, toen Ik In den tuin voetstappen meende te hooren. Ik luisterde nog eens. Jawel, vergissing was niet mogelUk, ik hoorde het duldelük weer en toen Ik mü uit het venster boog, zag ik beneden een gestalte, die behoedzaam voortsloop. Zachtjes ging ik de trap af. Op de gang stond een knuppel, dien ik daar bij voorbaat had neergezet en dien nam ik mee. In den tuin zag Ik de eerste oogenbllkken niéts, maar ik dacht er niet aan weer naar binnen te gaan. Het duurde niet lang, of ik zag achter een boom een gedaante, die zich achter den stam trachtte te verbergen. Geen oogenblik aarzelde ik en greep den man in zün kracg, den knuppe* ge leed, om hem een tik te geven, als hü zich mocht verzetten. De man schrok, toen hü zich onverhoeds voelde vastgrüpen, maar hü ver dedigde zich niet en beet mü toe: Sufferd... idioot zult alles bederven. Ik liet mü niet van de wü« brengen en ant woordde Wat dacht JU, vadertje? Dat Je mü kon bedriegen? Steek je handen omhoog en loop voor mü uit naar het huis, dan kan ik de po litie telefoneeren. Je wilde hier zeker inbreken, hé? Dat zit je niet glad, maar Arthur Bradley Is op z’n poet en weet de eigendommen van zün baas te beschermen. De ander begon te lachen. Beschermen? hoonde hü Je bent gek. ®eg ik. Je bent bezig den heelen boel in de war te gooien. Je bent bezig een berucht inbreker te helpen. Laat me los, ik ben geen dief, ik ben Tom Jenkins, de deteètlve. In het huis is een man, dien ik al gerulmen tüd vervolg en nu Ik hem eindelijk op heeterdaad kan betrappen, kom JU met je nonsens roet in het eten gooien. Hü opende zün jas en liet mü een gllmmen- den penning zien. Ziehier, mijn Geloof Je me nu? Ik was even de kluts kwijt en ik mompelde: Neem mü niet kwalük, münheer. Ik dacht, dat u een inbreker was, maar als u Jenkins de beroemde speurder bent, dan is het wat an ders. Er is dus Iemand in het huls? Ja, heb Je weleeens gehoord van Black Tommy? Is die hier? vroeg ik verschrikt. Preciesen nu Je toch hier bent, wil Je mü misschien wel een handje helpen den ban diet te arresteeren? ft wilde niets liever en daarom vroeg ik: mün geheugen weer op te frisschen nam ft den ingang van de kreek lang en zorgvuldig op, gaf den küker weer over aan Joyce en aam het roer. ,,Den morgen hebben we niet verknoeid,” zei’ ft, „we weten nu tenminste waar dat ding ligt.". „Het kon wel eens van pas komen," merkte Joyce op, .als je ze soms met een bezoek zult moeten verrassen.’* Geen van ons belde, gisten of vermoed de. zelfs, hoe spoedig dit werkelük het geval zou zün. We bereikten het Nore-llchtschtp, groetten een matroos, die geduldig kringetjes stond te spuwen en koersten toen terug In de richting van Southend. Het ging langzaam, want het getU was nog pas bezig te verloo- pen en wat er aan wind was. hadden we vlak tegen. Toch geloof ft niet, dat aan Joyce of mü de rijd te lang viel. Als iemand .liet ge lukkig kan zün met de zon en de zee en rün liefste Ujkt zoo iemand mU onredelük moelelljk tevreden te stellen. Southend-pler hadden wü juist om half elf uur lanps boord. Een kerel in blauwe trui, die aan het eind van de pier stond, wees ons een paar palen, waar we vrü konden meren, en sloeg ons critlsch gade terwUl ik de aetlen borg en allee, wat moge'Ukerwüa te stelen ras. wegsloot. Ik was vroeger wel meer in Southend geweest. Na deze eenvoudige voorbereidingen stap>en Joyce en ft In de jol en roeiden naar de trap. Daar wachtte de man In de blauwe trui tot op bood zich aan, een oogje op de zeke? van, alsof ft het al zie gebeuren. Ik voel dat we op het punt zün, de waarheid te vinden.'’ Ik denk dat mUn grootste vüand mü er niet van beschuldigen zou, büge'oovig te zün. er was een klank van overtuiging m getü niet wilt missen." .Dat zou zoo'n woordde ft. RUksbondslelder der Heimwehre. Op een en dertlg-Jarigen leeftüd was hü minister van Binnenlandsche Zaken In het kabinet-Vau- goin. In 1931 werd hü bü den mislukten putsch van Pfriser In Stiermarken gearresteerd. Na drie dagen werd hü als onschuldig vrijgelaten. In 1933 wülde hü in Rome. Mussolini schatte hem hoot Hü ontving den eeredolk van de fas cistische ^militie en het eereteeken van het Rometnsche legioen. In 1934 trad hU als vice- kanselier In het kablnet-Dollfuss en bleef dit ambt vervullen, nadat de kleine groote kanselier was vermoord, in het opvolgend mln-sterie- Schuschnlgg. Bü zün benoeming tot vlce-kanse- ller zonden Mussolini en het bestuur der fas cistische partü hem enthousiaste telegrammen, waarin gewezen werd op zün verdiensten ten opzichte der Heimwehre en waann de hoop werd uitgesproken, dat hü het nieuwe Ocj*cn- rijk steeds nader zou brengen tot het fascisti sche Italië. In deze rubriek is geen plaats voor politiek. Er zal dus niet geoordeeld worden over de poli tieke daden v^n den prins. Hü is nog Jong en zal zün politieke wüsheid in allermoeilükste tüden nog verder moeten bewüzen. Eén ding is zeker: hü is een dapperste onder de dapperen en voor zün idealen heeft hü alles over, zelfs zün eigen vermogen daar, waar anderen liever over anderer vermogen of. wat nog gemakke- Ujker is, over dat van den staat beschikken De moeder van den prins, prinses douairière Franclsca, is nog in leven eb thans 59 jaar. Zü was lid van de Nationale Vergadering en maakt geregeld deel uit der Oostenrijksche de legatie bü den Volkenbond. De prins heeft voorts nog een oom en twee tantes uit de Starhembergsche linie. HU zelf is getrouwd in tot nu toe kinderloos huwelUk met gravin Ma ria Elisabeth van F almRelfferscheldt—Raitz. Het Starhembergsche huls bestaat vooris nog uit twee broeders van den majoraatshee*-. Fer- bezwaar niet zün." ant- ,,Maar ft zal terug dienen te zUn voor bet geval, dat Tommy komt opda gen. Ik kan hem niet den geheelen nacht op de modderbank laten zitten.*' „Hü zou dan morgenochtend een beetje uit zün humeur zün,” zei ze lachend. .Mannen zUn zoo onredelük.” 'Ik boog mü over de tafel en nam haar hand. „Wanneer kom Je weer?" vroeg ft. «Mor gen?" Joyce dacht een oogenblik na. .Morgen of overmorgen. Het hangt er vanaf of George iets los laten zal In leder geval zal ft je achrüven of tetagrafeeren." ^est," act ft. JKUk eena. Joyoe, kim» ook elgeniük niet. Ik was een oogepbük zwak was er nog in de buurt; hü zag er dorstig en vermoeid uit, na zün Inspannende dag- zeker met niets taak van op de jol te letten. Ik gaf hem een de heeie tereld rüksdaalder en met de beste wenschen overla- je gedaan heeft, den zette ft af. De wtnd was wat naar het Zuiden geloopen en daar de vloed nog opkwam, besloot ft liever de kreek uit te zeilen, dan den motor aan te zetten. Zooals dlkwüls gebeurt op mooie lentedagen verdween de mooie helder heid van den middag langzaam >n een fünen nevel, die echtgr niet dicht genoeg was om mü maar eenlgszlns te hinderen, en onder fok en grootzeil had de .Betty" zulk'een vaart, dat ft Gravesend Reach In gezicht had. voor bet licht en het getü mü in den steek lieten. Ik meende den ingang van de kreek nu goed genoeg te kennen, om er zeilend binnen te loopen, ofschoon het een werk was, dat een groote mate van voorzientlgheld ver- elachte. Ik besloot het echter te wagen en stuurde den smallen ingang In, waar ft aorg- vuldlg op de ondiepten te letten had. Ik aas dat ft op mets anders J een stem van den oever mü deed opschrikken Ik keek op, ik de boot büna liet vastloopen en op den oever zag tk een gestlculeerende gestalte, die ft onmlddellük als dte van Tommy herkende. Ik riep een groet terug en de Betty" rondbrengend, legde ft haar nagenoeg op deselfde plaats, waar wü den vorlgen avond hadden geankerd. r heb ft den Ingang van de kreek al," „Het komt uit. Maar een bungalow zie ft nergens.’* Langzaam keek ae met den küker langs de kust. „O, Ja." riep ze plotseling. „Nu zie ft haar. Boven op de klip, aan bakboord Alleen het dak is maar te zien. Het huis schUnt een elnaje van de kreek af te liggen.” Ze gaf mü den küker over en nam het roer terwUl ft op mün beurt de kust opnam Ik vond spoedig het dak van de bungalow die. zooals Joyoe al zeide. nutar gedeeltelük zichtbaar was Het gebouw stond er eenzaam, bovenop een helling, half verborgen van see uit. naar het leek door een dichte doornhaag. Naar den rook te oordeelen, dien ik 'üt den schoorsteen kon zien opetügen. «cheen het. dat de bewoners de uitstekende gewoonte hadden vroeg op te staan. Andere rekenen van hen waren er echter niet En sta zü de barkas daar ergens hadden llpgen was zü ft leder geril van see uit onzichtbaar. j ff f on dit blad zün Ingevolge de veraekerlngavoorwaarden tegen bü levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f 7C/) ”n ongeval met f bU verlies van een hand f 1 oü verlies van een f tffl _blj een breuk van Sn bü verlies van *n yjffg QffOflflC ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlrgen t JUUU»” verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeljjken afloop f een voet of een oog f luim of wüevlngec f vUt been of armf Trtre anderen vinger wel, maar bang ft ben, dat Je Iets zal overkomen! nu zou dat erger zün dan ooit, ik bü je ben voel ft dat nlbt, ik geloof, aat ft dan te gelukkig ben maar wanneer ft van )e weg ben is bet, of er aldoor een zwaard boven ons hoofd hangt- Nell, als je dat geld van McMurtrle kunt aannemen en je krijgt het inderdaad, kunnen we dan nfet allee hier opgeven en weggaan en samen gelukkig zün?' Ik bracht den binnenkant van haar band aan mün lippen. ..Joyce," zei ik, afgezfen nog van McMur trle. bedenk wat het beteekent. E anders dan bang zün voor het leven en opgeven, omdat het ons te zwaar Ujkt. sou heel iets anders zün. indien ut, sü het ook onopzeteUJk, Marks gedood had. Maar,” voegde ik er langzaam aan toe, „fk heb hem niet gedood en daarin ligt het geheele ver schil.” Joyce’s blauwe oogen waren niet ver van schreien, omar sü keek mü recht en dapper a*n. Js hebt geluk." art as. .Jk aseende maar Joyce’s stem, dte mü sterk aandeed. „Ik geloof, dat je gelük hebt.” zei ft. „Ikzelf heb ook een dergelük gevoel. Misschien is bet besmette lük.” Ik Uet haar hand los om de gevoelens van den kellner te sparen, die Juist binnen gekomen zoo met dg boot bezig, m was, leunde terug in mün stpel en vroeg om de echt sloeg, tot plotseling rekening. T We Hepen naar het station, waar ft Joyce waardoor in een eerste klas coupé bracht en kuste haar onder de afkeurende blikken van een oude dame in den anderen boek. Ik bleef op bet perron, tot de trein langzaam het station uit stoomde. Het sal nagenoeg half vüf geweest sün. toen ft het eind van de pier bereikte. Mün vriend met de ruwe stem en da blauwe trui moest maar met den trein van 3 30 teruggaan.” zei Joyce, toen wü onze koffie en sigaretten genoten. „Ik heb nog enkele dingen te doen, voor Ik George ontmoet moet hier ook nfet te lang blüven. Natuurlük, münheer. Zeg maar doen kan. De detective dacht even na, tocr antwoord de hü: Ik geloof dat het beste is. dat Jü de ach terdeur bewaakt, dan zal ft de voordeur ingaan en deze achter mü sluiten, zoodat Black Tom my genoodzaakt is, de achterdeur uit te gaan. Ik zal hem binnen probeeren te overvallen, maar als mü dat niet gelukt, dan zal ik hem loor mü uitdrijven naar de achterdeur. Jü hebt een fllnloen knuppel, zie ft. Als hü tich ver dedigen wil, sla hem dan gerust neer, anders doet hü het Jou. Het is een gevaarlük heer schap. Dus goed begrepen? Ik knikte en Jenkins Uep op sün teeren over den grasrand naar het huis, terwUl ft bü de achterdeur post vatte. Ik wachtte geduldig *n kwar tier.... het werd een half uur. Toen begon ft ongerust te worden en besloot te gaan zien, waar de detective eu de inbrekers bleven. Voorzichtig, den knuppel gereed om toe te slaan, als Black Tommy plotseling mocht ver schijnen, beklom Ik de trap. Ik hoorde en zag niets. Het was doodstil In het huls. Een be klemmend gevoel van onrust begon zich van mü meester te maken. Zou het toch ft durfde er niet aan te denken. Toen kon ft mü niet langer bedwingen. Zon der ergens acht op te slaan, snelde ft naar het werkvertrek van mylord en bleef In de open staande deur verschrikt staan. Alles lag over hoop. Alle laden wiren opengetrokken en de deur van de brandkast was geforceerd. Op de tafel lag een briefje. Ik vloog eropatoe en las:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 9