Goedkoope fabricage van ijs
E
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
c^tAaal nan den dag
Bootz Record
ENERGIE UIT ZEE
WATER
I
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
r
I
OuU
genever
NO.-
(Nadruk verboden)
Sinterklfcaa-varia
Zou
In 20 uur van New-York
naar Ierland?
Promotie
*-
Nieuwe bruggen over
den Donau
DOOR
VICTOR
BRIDGES
Alle abonné’s ongevallen verzekerd
Onderzoekingen van
Georges Claude
Gebruik maken van het verschil in
temperatuur tusschen het water
aan de oppervlakte en op den
bodem der zee
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Wat haar man l
niet zag I
WOENSDAG 5 DECEMBER 1934
in de tjall. D^'eetkamer
dicht.
tweede
HIJ wees met z’n
HENRI VAN MANDELE.
t
l
B
de
man
was
een der
Heb Je Longfellow
1
vergenoegde
zich met zün drogen
n
n
M
HOOFDSTUK XXI
Het beaoek van Sonja
waar
ontsnapte gevangene rijn."
lei hü met nadruk. ..maar
zijn."
n
Wordt vervolgd
sten elkander spoedig weer," SM hü.
B
r
l
J
1
n
A
Georges Claude, de onderzoeker van
energie uit temperatuursverschil
zichtbaar opgelucht. Hij meende met groote
toovenaars te doen te hebben. Eenige dagen
later echter was hü spoorloos verdwenen. BU
onderzoek hadden we sporen ontdekt van an
dere Indianen, zoodat het mogelijk was. dat de
man toch gesnapt was en door zjjn rasgenooten
was ontvoerd.
Eindelijk kwam Pete terug. HU had beslag
weten te leggen op een groote hoeveelheid ben-
denk Ik."
zweeg
heeft
bU verlies van *n
-.—1 vinger
1 dat
geschreven
door.
..Waar la m n Juweelenktetje?"
HU liep naar de toilettafel. Het kistje stond
niet op z’n gewone plaats.
„En jouw gouden reiaklokje?" vroeg sa.
HU stond beteuterd te staren.
Ze het zich lerugvallen op het bed en lachte
zenuwachtig.
..Echte mannenwusheid! Die ziet geen ver
schil tusschen een pianostemmer en een In
breker
d
n
i
Den volgenden morgen verscheen eens
klaps voor ons toestel een Indiaan Het was de
man, die wU met een parachute uit het toestel
hadden geworpen. HU vertelde, dat hu na zUn
behouden neerdaling weer in eere bij zUn stam
Was aangenomen. Na onze ontsnapping echter
was hU weer in ongenade gevallen en men had
hem willen dooden. Daarom kwam hü thans
onze bescherming Inroepen
Wie zegden hem deze toe en
Ze
en
zoo teerhartig zUn tegenover verraders," wierp
Ik tegen.
Latimer
glimlach.
„Als de
I
We volgden thans de spoorlUn. die zich in
een eindeloos verschiet voor ons uitstrekte en
na vele uren vliegen kwamen we boven een
groote stad. Na eenig oriënteeren ontdekten we
ook een goed verzorgd vliegveld, waarop we
weldra wareo geland. OnmiddellUk daarop kwa
men er eenige ambtenaren, die naar onze pe-
pleren vroegen. Deze bleken echter niet In orde
te zUn en men verzocht ons thans mede te gaan
naar* het hoofdbureau van politie.
1000 ton Us per etmaal. Maar het vermogen
van de Installaties laat nog toe er nog twee
ijsmachines aan toe te voegen, wat de pro
ductie zou verdubbelen. Men zou zoo in staat
zUn per dag een hoeveelheid Us te vervaardi
gen. voor welker vervoer men twee goederen
treinen van elk 100 wagons zou noodlg hebben.
Claude verwacht, dat de drUvende instal
latie met winst zal kunnen werken, zelfs al
m het Us tegen zeer lagen prUs. Men
de over de meest economische on-
iurlUke energiebronnen kunnen be-
zine en dit op eenige paarden meegevoerd We
waren dezen man al heel® wat verschuldigd ?h
we dankten hem hartelUk voor alles wat hU
reeds had gedaan. De goede kerel weerde de
loftulgingen echter af en wilde van* geen dank
weten Spoedig was de benzine Ingeladen en na
een grondige inspectie van het toestel. waarbU
bleek, dat alles nog In prima conditie verkeer
de. stegen we eindelUk op, de bewoonde wereld
tegemoet.
den. ging ze de hall In Die was al heelemaal «ln« overeind zitten en wees de kamer
donker. De pianostemmer zat koppig e«S der
In Zwitserland, In het kanton Bern, en In
het Zuiden van de Dultsche provincie Baden
worden met Sinterklaas de klokken geluld. Dat
klokken en bellen ook In Nederland de viering
van den Heilige niet vreemd waren, blUkt uit
het gedichtje:
Sint Nicolaes Blsschop. *goed heyllch man.
Wil je wat in m’n schoentje geven. God loont
U dan,
enige jaren geleden brachten de dagbla
den berichten over een door de belde
Franschen Georges Claude en
Boucheret uitgedachte methode, welke de
menschheld de beschikking zou geven over een
onbeperkte hoeveelheid energie. Zü wilden ge
bruik maken van het temperatuursverschil, dat
er steeds bestaat tusschen het zeewater aan de
oppervlakte en dat op den bodem der zee, voor
al In tropische gebieden. Men weet dat water
bU elke temperatuur In damp overgaat en men
behoeft slechts in een afgesloten vat de druk
king van de lucht boven het water te vermin
deren om het te zien koken bü een temperatuur
die beduidend lager is dan 100 gr.
hooge toetsen aan te slaan. Ze bleef even staan
luisteren. Toen ging ze kalm het salon binnen.
„Bent u_gauw klaar?" vroeg ze. De kamer
lag In de schemering. De toon bleef klinken
Ze kwam een stap vooruit.
„Wilt u nu misschien iets gebruiken?"
Er kwam geen antwoord De ééne hooge toon,
anders niets Ze stond verbaasd te staren Was
hU doof of sliep hü? Ze ging naar de plano.
„U zult wel...
Ze zweeg Ze gaf een scherpen kreet. Er zat
niemand achter de piano. Er stond aan *t eind
wekere hoogte, dulde-
'rfiet aan of zg zijn
gon hU. i
„O ja "Ze ging jfe' kamer uit en hü volgde
haar naar het sa»n. „Dank u wel." zei ze. „u
hebt me een grooten dienst bewezen.”
„Niets te danken. Beteekent niets"
De piano stond schuin in een hoek van de
kamer. HU hielp haar de portretten er af ne
men die er op stonden.
„Wilt u een kopje thee?” vroeg ze.
„Neen, dank u. Ik gebruik nooit iets, vóór Ik
klaar ben. Ik voel anders de toonverschillen
Iemands gevoelens «ün vreemde dingen Ik
zelf heb er in den regel ntet het minste ver
moeden van. hoe de een of andere toestand
op mu mwerken zal eer Ik er midden In ben
Zoo zou fk hebben geloofd, dat Latimerz
mededeelingen mü In een staat van groote
opwinding zouden hebben gebracht, maar in
werkelUkheld heb Ik mü nooit zoo koel en
luchtig gevoeld Ik geloof dat Iedere andere
aandoening verdween in het gevoel van ver
lichting. dat tk ten slotte eenige aekerhetd had
verkregen.
Is er wel een schooner avond
En een prettiger gedacht’
Dan wanneer er telkens pakjes
Bjj u worden-thuis gebracht?
Als er op de bel gedrukt wordt,
Is dit telkens het begin
Van een vreugdevol verwachten
Door het heele huisgezin!
Zou er voor mama iets wezen?
Voor papa, voor broer of zus,
Achhaar lipjes trekken nu al
Zenuwachtig tot een kus!
•t Pakje komt de kamer binnen,
Even is het dat men zwijgt
Om met spanning toe te kijken
Wie het wel in handen krijgt.
Dan, natuurlijk, vlug een gissen
Wit het pakje heeft gestuurd,
Wiè Sint Nic’laas voor het brengen
Van 't geschenk heeft afgehuurd!
En vervolgens aan het raden!
Doch men raadt gewoonlijk mis,
Daar de pakjesavond altijd
Een surprise-avond is!
Een verrassing... vaak voor and’ren!
Want die worden dan gewaar.
Wat al sinds een aantal weken
Geen geheim meer wasvoor haar!
En dan langzaam gaan de oogen....
Want de inhoud van het rijm
Openbaart heel openhartig
Het steeds pakkende.... geheim!
MARTIN BERDEN
klaar ben. Ik voel anders de
niet zoo scherp, ziet u?"
..Goéd, straks dan, als u klaar bent.”
Ze ging de kamer uit en deed de deur dicht.
Eerst ging ze lp de keuken de tafel we^s-ftcht 1
zetten. Ze probeerde zich te herinnë^ry waar
haar man z'n revolver had. Ergens boven,
d^cht ze, op z’n kamer Toen ging ze met den
theepot terug naar de eetkamer. De piano
stemmer was nog niet bezig. Ze hoorde niets.
Ze dronk een kop thee, rammelde met het
vaatwerk en sloop toen naar boven. Ze vond de
revolver. Die was geladen. Ofschoon ze er niet
mee overweg kon. nam ze het wapen voorzich
tig mee naar beneden Het was kwsrt voor vUf.
Ze luisterde Waarom begon hü nu niet te
stemmen? ZU ging de deur op slot doen. Daar-
IIIIHIIIIHIIIII PAKJESAVOND
op dit blad zijn Ingevolge de verxekeringavoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid t >t werken door f bU een ongeval met f bU verl,eB ean een hand f O/T 31J verlies van een f Cfï bij een breula^an
-- --1 voor een der volgenae uitkeeringen «J verliea van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelljken afloop 4t/l/a- een voet of een oog 24</s" luim ol wijsvinger f been of arm
BU 27 gr., de gemiddelde temperatuur van het
leewater in de tropen, zal er in een luchtledige
ruimte een belangrijke dampontwtkkeling plaats
vinden. Deze damp zal, In een ontvanger die
door het zeewater uit de diepten tot 4 gr. wordt
afgekoeld, condenseeren, hetgeen een stroomlng
van den damp tengevolge zal hebben. Deze
stroomlng kan een snelheid bereiken van 500 M.
per seconde, en als men een turbine op haar
weg plaatst, zal deze zoolang draaien als men
zelf wil. Dit denkbeeld werd, ongeveer een halve
eeuw geleden door d'A r s o n v a 1 ontwikkeld en
Claude en Boucheret wisten het te ver-
werkeluken en er practlsche beteekenis aan je
geven.
Hun eerste pogingen dateeren van 1927. ZU
vonden plaats te Ougrée-Marihaye, In Belglé.
Waar het een proefneming gold, werd het water
met behulp van steenkool verwarmd en afge
koeld door water uit de Maas. ZU slaagden er
in een temperatuursverschil van slechts 10 gr.
te benutten en een turbine van 00 kilowatt te
laten loopen.
In Science et Monde yerhaalt Henri Fonte
nelle het verder verloop van de experimenten.
Na deze succesvolle poging, vond op Cuba In
1931 een tweede proefneming plaats, nu onder
de natuurlUke omstandigheden. De grootste
moeilUkheid hlerbU was de constructie van een
buis van eenige honderden meters, die het water
van den bodem der zee moest aanvoeren. De
mlddellUn van deze buis sou 2 meter moeten
zUn, terwül haar lengte tot aan de fabriek, waar
de Installaties waren opgesteld, twee kilometer
bedroeg. Den eersten keer werd, tengevolge van
gemis aan ervaring, de buis vernield. Den twee
den keer had t ongeval ten andere male plaats
Moor een vergissing*' van een der arbeiders.
Claude hield vol en slaagde er In een derde
buis te doen zinken, die het koude water* aan -
voerde naar zUn fabriek. ZUn turbines werkten
en hU kon enkele lampen laten branden met
de eerste kilowatts, energie geleverd door de
zee.
Om verschillende redenen was de installatie
niet voor commercieele doeleinden aan te wen
den, zoodat deze proefnemingen, die Intusschen
reeds veel geld gekost hadden, Claude alleen
maar rUker gemaakt hadden aan ervaring. Op
grond daarvan was hü Intusschen tot de con
clusie gekomen, dat de groote installaties van
de toekomst 500 kilowatt netto per kub. me
ter koud water en per seconde zouden kunnen
leveren. Voor de financiering van zulk een
groote installatie ware* enorme kapitalen noo
dlg en tot het vinden van deze was de tUd niet
gunstig. Na tevergeeefs bü vele groote zaken-
menschen aangeklopt te hebben, besloot Geor
ges Claude om zelf de zaak ter hand te nemen.
Maar Inplaats van een fabriek te laten bouwen,
liet hU de Installaties aanbrengen In een schip.
HU kocht een vrachtboot van 10.000 ton en deze
boot, „La Tunlsie", werd door de Chantiers de
France te Duinkerken voor haar speciale en on-
verwachtsche taak Ingerieht.
De voordeelen van zulk een drUvende fabriek
ZUn zeer groot. Vooral de koudwaterbuls, die
niet langs de onderzeesche strandhelling ge
legd behoeft te worden, kan veel korter zUn,
daar ze verticaal neergelaten kan worden. In
geval van storm kan de buis van het schip
losgemaakt worden.
Een tweede groot voordeel is bovendien, dat
men het anker kan laten vallen in de buurt
van plaatsen waarvan men verwacht dat zü
de voortgebrachte energie zullen afnemen Daar
de productie hun te gering voorkwam om de
energie naar den vasten wal te transportee-
ren door middel van een electrischen
kabel. besloot Claude om de gewonnen
energie om te zetten in een gewilde koopwaar
in warme landen: Us. De capaciteit van zün
Usmachines is voldoende voor de productie van
De een en twintigjarige lersche vliegtuigbou
wer Charles Foley Is te Boston uit Sligo in
Ierland aangekomen en wil In Amenka een
'liegtuig bouwen, waarmee hU in minder dan
twintig uur van New-York naar Ierland wil
vliegen.
HU denkt de vlucht te maken In Mei of Juni
van het volgend jaar. Foley had reeds een toe
stel gebouwd, „The Spirit of Erin", waarmee hü
had gehoopt naar New-York te vliegen.
Dit is echter te pletter geslagen en Foley
moest per schip de reis maken.
zal worden gewaarschuwd. Als ik dood moet, tn
vredesnaam dan, igaar ik zie werkeluk liever
Engeland van de kaart verdwUnen, dan dat
Ik naar Dartmoor terugga."
Latimer maakte een lichte handbeweging
„Je hebt mijn leven gered," zei hU. ’.een
maal tenminste. Misschien is dat voor Jou een
kleinigheid voor mü is het een zaak van aan-
zienUJk gewicht. Ik geloof niet dat je Je over
Dartmoor bezorgd behoeft te maken, zoolang er
nog een geheime dienst bestaat.”
„Zeg dan maar, wat ik te doep heb." vroeg
Ik opnieuw.
HU zweeg een tUdje als om zün gedachten
te ordenen
Toen begon hü heel langzaam en welover
wogen te spreken.
moet doorgaan, alsof er niets voorge-
was.
McMurtrie.
als u wilt, denk ik, dat n meer voor Engeland
kunt doen dan Iemand anders”.
„Het lUkt mU," ondetbrak Tommy „dat
Engeland al eenige verplichting aan Nell
heeft"
„Hindert niet,” zei fk edelmoedig. „Laat ons
hoeren wat u denkt, Latimer. Wie zün
McMurtrie en Savaroff? En wat te de bedoe
ling van dit alles?"
De bedoeling is tot op
Hik genoeg. Ik twUfel er
na. met de revolver In de eene hand, nam zU
de telefoon van den haak. Er gingen 5 minu
ten voorbU en nog hoorde zü niets. Er haperde
iets aan het Instrument. Zou de storm dat ge
daan hebben?
Opeens klonk in de aangrenzende kamer de
piano Snel speelde hU een toonladder HU kon
In ieder geval een beetje spelen. HU sloeg een
paar octaven en accoorden aan. en bepaalde
toen z'n aandacht tot één toon. Hard en zacht
sloeg hu den toets aan. den toon wringend tot
zuiverheid. Ze twUfelde. Was haar argwaan
ongegrond? Een minuut of vUf gingen de ge
luiden voort, toen kwam er een pauze en daar
na klonken de tonen weer Na een kwartier
ging ze kalm op den stoel bU het raam zitten
Ze was bUna zeker, dat ze niets behoefde te
vreezen
Het was al over vUven. Haar man zou nu
gauw komen. Toen het donker begon te wor-
verkoopt
zal zoodoei
der de nal
schikken
De InwUding van de „Tunlsie” heeft plaats
gehad te Duinkerken op 30 Juli jJ. in tegen
woordigheid van verschillende vooraanstaande
persoonlUkheden uit de wetenschappelUke en
industrteele wereld, onder welke ook de gees-
telUke vader van het denkbeeld, professor
d'Arson val.
BU deze gelegenheid werd Georges Claude
gelukgewenscht met deze origineele poging,
welke een belangrijk aandeel zal hebben In
den strUd tegen de warmte In de tropische
landen, waar de sterke zonnestraling een eco
nomische ramp Is.
regeering van tooenmaals hen in
handen had kunnen krUgen, zou hun bestem
ming een beetje warmere plaats zUn geweest
Maar zU verdwenen juist op tUd. Er bestond
éen geboete organisatie, vUf of zes man min
stens. en allen van invloed en gewicht. ZU
moeten een enorme som van een der Maten
in de Balkan hebben getrokken,
verried een van hen de anderen.
schUnt. Maar
d wenen en met zulk
het grootste gedeelte
Tusschen de regeerlngen van RoemenUf en
Joego-SlavU zpn onderhandellngen geopend
over een nauwere verkeerstechnische verbinding
tusschen de belde landen, door middel van
bruggen over den Donau. Het betreft hier
twee projecten De thans gevoerde onderhande-
llngen hebben betrekking op den bouw van een
brug, die de Donauoevers ongeveer ter hoogte
van Turn-Geverin aan de Roemeensche zUde
en van Cladova aan de Joego-Slavlsche zude
moet overbruggen De koeten van het werk
worden geschat op vierhonderd milhoen Lei,
en de beide landen zullen elk voor de helft
hierin bijdragen.
t>e duur van het werk, waarmede zoo spoedig
mogelijk zal worden begonnen, wordt op drie
jaar geschat.
Een tweede brug zal ongeveer ter hoogte van
het Joego-Slavlsche plaatsje Panzeve Over den
Donau gebouwd" worden. De werkzaamheden
hiervoor zullen reeds in Mei 1935 beginnen.
In verband met de bevordering van het ver
keer tusschen de Donauztaten staan ook de
onderhandellngen, die zoo juist te Boekarest
tusschen de Roemeensche en Bulgaarsche re-
geenngen geopend zUn, betrekking hebbende
op de instelling van een veerdienst tusschen
Gioergioe 'Roemenléi er. Rusciuk Bulgarije».
WAOENINOEN Bevorderd tot doctor in de
landbouwkunde aan de Landbouw Hoogeachool
de-freer Ir. F. A. van Baren, geboren te Wag*-
nlngen. op proefschrift: ..Het voorkomen en de
beteekenis van kallhoudende mineralen in Ne-
derlandsche gronden”.
„Stond het raam open?".
,Neen. maar het was los. Ik kon er heel
makkeluk in komen. Denkt u echt, dat er een
inbreker hier geweest is?”
HU keek veelbeteekenend naar 't zilver op *t
buffet.
„Dat moet wel, de deur was op slót.”
„Die kan wel dlchtgewaaid zUn en van zelf
in 't slot gevallen." antwoordde hU; „zoolets
gebeurt meer.”
„Graag zou ik eenlgszlns willen weten, wat
JU zult doen," zei ik Dat zal mU veel meer
insptreeren. dan in het duister te werken.”
„Het hangt geheel van de twee volgende
dagen af Vanavond ga ik naar Lenden terug
om te zien, of een van mUn mannen nieuwe
mededeellngen heeft Dan leg ik de geheele
zaak aan Casement voor. Als hu het met me
eens is, wacht ik tot het laatste oogenbllk.
voor Ik toetast. WU hebben bewUzen jenoeg
om McMurtrie en Savaroff te arresteeren,
tn verband met het Devenport-Dockyard-
geval, maar het zou dwaasheid zUn dat te
doen, zoolang er kans is het geheele geheim
op te lossen Je zult nu begrUpen. waarom ik
vanavond alles op het Spel heb gezet. WU
spelen hoog spel, Lyndon, en tk denk'*
hU zweeg even „ik denk, dat JU troefboer
Ten slotte
naar h't
McMurtrie en Bavaroff ver
een haast, dat zU
van hun geld hebben
moeten achterlaten Ik vermoed, dat zU daarom
hun zaken in Engeland hebben hervat
„Ben je er zeker van dat zij dezelfden zUn?"
vroeg Tommy.
.Absoluut zeker. Ik heb volledige inlich
tingen. Die kloppen geheel zelfs Bavaroff's
dochter Er te impiers een meisje bU hen?"
„Ja," zei fk, „er 1» e«n meisje.”
Een oogenbllk zweeg ik, toen vervolgde Ik
.JCUk eens. Latimer; wat wil je dat w*J
doen? Ik zal je helpen zooveel ate ik kan
Toen ik mUn afspraak met McMurtrie maakte,
wist ik in de verste verte niet, welke beteeke-
nls dst hebben zou Tk denk er niet aan mijn
vrüheld te knopen door Engeland aan Rusland
te verraden Het eenige. wat ik absoluut weiger
te doen, te de rest van mUn straf uit te zitten
Als het uitkomen moet die ik ten. moet )e mU
je woord geven, dat ik vaa te voren redelUk
In sommige streken van Limburg kent men
de zoogenaamde „Stevens", speculaas-, of taal-
poppen, die nogal vrij plomp gemodelleerd zUn.
ZU zUn ook heel vaak van stoet, d.wz. zoet
wlttebroodsdeeg gebakken en met krenten en
rozUnen gemengd. De traditie wil, dat men
zoon Steven bU den kop aansnUdt en tegelijk
zUn vonnis volt:
Steve, wie lang zals te leve?
Honderd jaor en elnen daag^^i*
Kip. kap, de kop aaf l
e keek op haar horloge. Het was somber
j in *t eenzame huis bU dat treurige meer.
Nog twee uren eenzaamheid; om 6 uur
zou haar man pas thuis komen. Er sloeg ergens
een deur: van de bUkeuken of he>**schuurtje,
maar ze kon er niet toe komen <fie te gaan
sluiten. Ze was bang.
Ze las een tijdschrlft-afleverlng uit en ging
toen naar de keuken, om water op te zetten.
Ze kwam langs de deur van de eetkamer en
zag die juist dichtzwaaien. Met een nUdigen
klap sloeg ze de deur dicht. „Nu krijg Ik ten
minste rust, dacht ze.
Ze bleef m de keuken tot ze thee had gezet.
Toen ging ze weer naar de eetkamer. Met den
theepot in de eene hand stemd ze voor de „deur
en ze sloeg de andere hand aan den deurknop.
Ze draaide dien om. maar de deur ging niet
open. Ze zette den theepot op den vloer en
probeerde met belde handen. De deur was op
slot. De sleutel zat aan den binnenkant; er
moest dus iemand In de eetkamer zUn.
In 't eerst was ze te verslagen, om zich te
bewegen. Ze stond maar naar den deurknop
tv* staren. Toen dacht ze aan telefoneeren.
maar het toestel was in de eetkamer. Ze ging
terug naar de keuken, sloeg de deur dicht en
zette er de tafel voor. Ze bleef even staan den
ken. Zou ze vluchten? Het kon niet eens. De
achterdeur was gesloten; de dienstbode had
den sleutel meegenomen. Wilde ze de voordeur
uit,, dan moest ze langs de eetkamer de hall
aoor Dat dorst ze niet.
Toen werd er gebeld Misschien een patiënt,
ofschoon het geen spreekuur was. Zou ze open
doen? Dan was ze tenminste niet meer alleen.
Het was pas half vUf. Nog anderhalf uur alleen,
dat hield ze niet uit.
Ze schoof de tafel terug, deed de keukendeur
open en sloop de gang d^or. Er was niemand
In de tjal! Dy/eetkamer was nog dicht.
haalde diep adem, schoot de deur voorbU
lukte de voordeur open. Op de stoep stond,
druipend, een man. met een tasch in de hand.
Ze voelde zich door z'n tegenwoordigheid direct
kalmer worjlarr**’ Ze keek snel achter zich en
vroeg derf^bezoeker wat hü wenschte.
HU zet, dat hU de piano kwam stemmen; het
was het begin van t tweede halfjaar. B1U
merkte ze op< dat hU groot was en breed ge
schouderd. Vlug dacht ze na- De man trok z'n
regenjas uit.
„Er is iemand In de eetkamer.” fluisterde zU-
„De deur is aan den binnenkant gesloten. Ik
ben alleen In huis
Er vertoonde zich geen vrees in het gezicht
van den pianostemmer; alleen verwtjadering en
een licht fronsen
„Een man binnen?
natte hand.
,Au, hU moet diinr t raam binnen zUn ge
komen."
HU ging naar de deur eri probeerde die te
penen. Ze was nog op slot.
„Ik zal naar buiten gagrt en „probeeren, of
ik ook door het raam kan klimmen.”
„Als hij maar niet gevaaxJUk te! Als hU maar
niet schiet I"
De man glimlachte. kan langs den muur
krulpen «n eerst naar binnen kUken. Weest u
maar niet, bang.”
Ze zag hem de stoep afgaan en links keeren.
naar het raam. Er volgde een minuut van
spanning. Opeens ging de eetkamerdeur open
en de pianostemmer kwam er uit.
„Er is hier niemand."
ZU aarzelde, bang om binnen te gaan.
„Hebt u overal gekeken?”
gevallen. Er
stond een schaal
met koekjes op. i
Ze was bUna ze-
ker, dat het er i
zes geweest wa-
ren. Nu waren i
er vUf. Onwille- («ssitasstssssssts •••axssssssssasstsséaéSéssMsssssés
keurig keek ze naar z’n snor.
me de PiBno even wilt wUzen be-
”Ze ging dr' kamer uit
.Aiaar die modderplekken op *t kleed," riep
ze en wees.
„Dat heb ik gedaan, toen Ik binnen kwam.
M n schoenen waren erg modderig. Ik heb van
de starf hier heen geloopen.”
Nu eerst keek ze hem wat oplettend aan.
WAs die man wel een pianostemmer? Er kwam
een vreemde argwaan tn haar op.
„Ik geloof, dat Ik toch de politie maar op
bel," zei ze. „Misschien vinden ze Iets en tk «1
me in leder geval veiliger voelen."
„*t LUkt me haast de moeite niet waard. Ik
ga weer naar de stad als Ik met m’n piano
klaar ben, dan kan ik wel even vertellen, wat
er gebeurd te. 't LUkt me nog al hard, een
agent In dat weer voor niets hier heen te laten
komen. Maar u moet natuurlUk doen wat u
wilt.
Ze zweeg. Haar blik was toevallig op de tafel
siééVéSMsstsMtéfsaaaéSéassééSéstéésassastMMaatasss
i
„heel spoedig, denk ik.
gelezen?”
De vraag was zoo verrassend, dat Ik een
glimlach niet weerhouden kon.
„Den laataten tUd niet." antwoordde tk.
„Ik ben de laatste drie jaar niet Hl een stem
ming voor poëzie geweest."
HU drukte mu de hand en zUn blauwe oogen
keken mU recht aan.
„Ik ben geen opttmtet." zei hU „maar er
te een regel bU Longfellow die jou wei treffen
zou
HU
„Het heeft wat te maken met de molens
van God." voegde hü et langzaam aan toe.
Toen Ik efndelük geëindigd had bleef hU
langen tüd zitten zonder Iets te zeggen toen
•tak hü ons geheel zeker van z||n zaak. zUn
hand toe. Voor het eerst stond Ik tegenover
een man. wiens vingers sterker waren dan de
BiUne.
„Ik geloof dat dit u tot mUn medeplichtige
maakt,” mérkte ik op Xr «taai ongeveer
anderhalf jaar op een ontsnapten gevangene
bij te staan
„U kunt een
mynheer Lyndon,”
„Is er geen werkje voor mU?" vroeg Tommy.
„Ik ben tol alles bereid, vooral wannéér er een
beetje geweld bij te pas komt.”
„Daaraan zal een poosje later wel behoefte
zei Latimer met zün bedaarde stem
„Nu neem ik je mee terug naar Londen; daar
zal genoeg voor je doen sUn. Momsou.
Hoe minder menschen van dese zaak weten,
hoe beter
Hü wendde zich tot mü en vroeg:
..Kun je de boot alleen naar Tilbury terug
brengen, ate wU hier afscheid namen?”
Ik knikte en hü reikte mU opnieuw dé
hand
.WU
van 't klavier een vierkant doosje op de toet
sen. Daaruit kwam het gezoem van een uur
werk Ze staarde, verstomd, met de handen
tegen de slapen, en de angst van een uur te
voren sloeg weer op haar neer met dubbele
kracht, dreef haar het oloed uit de hersens en
maakte het donker voor haar oogen. Ze keek
verschrikt naar het zonderlinge kistje
Ptng! Ping! ging de noot. Er was lets grie
zeligs in het geluld. De revolver lag In de an
dere kamer. Als hü nog tn huis was, kon hU
a-el boven zijn aan 't zoeken. Ze wist niet ot
ie kracht had om zich te bewegen. Ze kon on
derweg wel flauw vallen. Ze wou maar, dat ze
flauw viel. Maar haar angst bleef onverlicht
HU kon ieder oogenbllk beneden komen,
bij haar vermoorden?
„Ik (moet de revolver halen.” fluisterde ze,
en voorzichtig ging «e de donkere kamer door.
Een étap in de hall deed haar stil staan. Ze
zag 'n gestalte in de deuropening en ze was er
zeker van, dat hü ergens mee naar haar wees.
i „Niet schieten!" gilde zU; en bewusteloos vitl
ze op den vloer.
Toes ze weer bijkwam lag ze op haar bed.
Haar man stond over haar heen gebogen. Ze
keek naar de lamp, en greep toen z'n arm.
„te hü weg?”
„Wie?"
„De man, beneden
„De plano-stemmer? Ja. die te weg HU wou
blUven tot Je bükwam; hü was bang dat hü jt"
aan X schrikken had gemaakt en dat trok hü
zich nog al aan Ben je heuach zoo dwaas ge
weest om te denken dat t een inbreker was?”
Lükbleek keek ze op. ,,’t Was een Inbreker.
Dat kistje op de plano"
Haar man lachte. ,Dat is een instrument dat
hU gebruikt om den toon te kunnen aanslaan
en op een afstand te luisteren. Hü heeft me
geroepen hoe *t werkt. HU heeft t zelf uitge
vonden. Toen je in t salon kwam, was hü In
de hall om een tangetje uit zün jas te halen.
Ik kwam thuis even nadat je flauw was ge
vallen.”
„Je -
vallen was. flchrüf dadelijk morgenochtend In handen hebt"
aan McMurtrie. dat je met de uitvinding
geslaagd bent. Je kunt hem laten zien dat dit
te. maar laat hem In geen geval 'ets
van de stof in handen krijgen. Zeg hem
je het geiielm slechts tegen een I
overeenkomst wilt overleggen en maak het
hem dufdelük. dat het je daarmee ernst te.
Houd mü intusschen mo spoedig mogel'ik van
alles op de hoogte. Telegrafeer mü naar 145
JermUnstreet. Je kunt de telegrammen naar
Tilbury laten brengen door dien man. die op
de boot past. Gebruik een gemakkelük en
eenvoudig cüferschrlft of b.v. het alphabet om
gekeerd zet de z voor a en zoovooit. Heb je
geld genoeg?"
Ik knikte.
van plan, het geheim van uw springstof aan
Rusland te verkoopen, evenals zij hun andere
gegevens hebben verkocht. Als ik zeker wist,
dat dit het eenige was. zou Ik haaoelend op
treden en onmlddellük.”
Hü zweeg.
„Wel?" vroeg ik.
„Maar fk geloof dat er meer achter zit
iets dat we moeten te weten komen voor wü
onzen slag slaan. De laatste twee maanden
heeft Rusland een toon tegen ons aangesla
gen, die diplomatiek maar éen beteekenis kan
hebben ZU zullen hun zin doorzetten of vech
ten en ate het tot oorlog komt, zün Hl er zeker
van ons te overwinnen
„U bent er van overtuigd, dat McMurtrie en
Savaroff voor dat optimisme verantwoordelijk
zün?" vroeg Ik eemgszli» ongeloovfg
Latimer knikte
..Dokter McMurtrie."ftel hü met langzame
stem, ,4s de gevaariulste man van Europa
HU te van geboorte half een Enge lachman half
een Rus HU te vroeger hofarts In St Peters
burg geweest. Savaroff te een Dultsche Pool
HU heet eigenlUk Vassiloff ZU belden waren
grootendeete verantwoordelUk voor de groote
rampen In tiet begin van den grooten oorlog."
Een oogenbllk zaten wü allen zwijgend, toen
leunde Tommy vooruit en zei:
„Zün dit werkelük feiten, Latimer?"
.,De Russische regeering weet het nog beter
dan wU
„Als zü Rusland zooveel nadeel berokkend
hebben, waarom zitten zü dan nu niet ?n
Siberië? Ik heb nooit gehoord, dat Oe Russen
Geefftemen een beurs met bellen,
Soo sal lekje niet meer quellen, (enz.)
De roe van Sinterklaas stamt waarschUnlük
af van de .Martinsgerte", een gewfjde gard,
die de Belersche herder op 10 November zün
meester ter hand stelt: achter krib of deur
gestoken, vooral achter den staldeur, schut zü
h**t vee tegen alle onheil en In den winter drijft
men het vee er mee naar de walde I Over het
algemeen is de roede een symbol van vrucht
baarheid en lang leven. „Soviel als die Rule
Zwelge hat, soviet soli auch der Bauer Vleh
haben," zegt een oud-Oostenrükschë spreuk.
.Frisches Grün, langes Leben lhr sollt mir 'n
blanken Taler geven!” zingen de kinderen in
de Orlagau en slaan op den derden Kerstdag
hun ouders en peetooms met rozemarünsten-
gels om de ooren! De afstraffing van Sinter
klaas heeft dus blükbaar zooveel te beteekenen
ais „een slag met de levensroede I
I
