s
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
OUDE GENEVER
wïAaal wut den dag
De zonderlingste van Parijs’ markten
FI.3.60P. LITER
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
r
I
Alle abonné’s
ZATERDAG 15 DECEMBER 1934
Adel op het trottoir
Japan leest graag
Studie in de gevangenis
Twee uur vrij, om te
trouwen
Voor bridgers
Een
van
vrouwen
Ultra-violette straleii
Na 5 jaar Koerdisch
alphabeth
SAMENKOMST DER
ZWERVERS
DOOR
VICTOR
BRIDGES
Alleen om te hebben, wat men op
een moment hebben wil,
hoopt men hier
De vergeten
rol
„zwarte lijst”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Iedere groep een eigen
vrije dag
arri-
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
iiiniiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
naar
Na verloop van een uur kwamen
weer
ze
handels
eer.
worden
als
gewoon
een
65
„het kan
soort onge-
zU
als
zfch
wierp
(Wordt vervolgd)
de
„dat
■OU
Vlug werden we weggevoerd, nadat mr
eerst de wapens had afgenomen. Eindelijk'
men we aan den Ingang van een groot hol. De
Chineezen beduidden ons daar In te gaan. Het
meubilair bestond uit een vijftal britsen. Onze
voeten werden met ketenen vastgemaakt, ter
wijl men onze handen vrijliet. Daarna lieten
de bandieten ons alleen.
de politie-auto w
oorzaak van al
chauffeursjas uit
trok, plaats nam
waal vertrok.
t. dokter." sei ik vrlen-
I heel goed voorstellen,
door
handige wijze, waarop u Marks doodde.*
Hges"
>eren
lullige
zwer-
Hjders het meest van de zonnestralen profl-
teeren des morgens en In den namiddag.
De zon in Indlë bevat volop ultra-violette
stralen tusschen des middags 12 uur en 3 uur.
maar zich den bloot te stellen aan de scherpe
stralen zou gevaarlijk zijn.
En aan stemmigheden biedt
Vindt u zelfs met héél veel guldens
In de winkelstraten niét!
Europa,
tuberculose-
iniiiHiiiiunnitiig
gelmatigheden te vermijden Is thans bepaald,
dat de Zondag voor de studenetn Zondag
blijft, terwijl voor de mcisjee-scholleren Zater
dag de vrije dag zal zijn en voor de soldaten de
Maandag.
Deze maatregel wordt door de openbare In
stellingen in de provinciale hoofdstad ten zeer
ste toegejulcht.
Een twintig-jarige metselaar, die zich ^re
gens nationaal-socialistische propaganda in de
gevangenis te Opa va (Tsjecho-Slowaki.ie) be
vond, is voor den tijd van twee uur vrijgelaten,
teneinde te kunnen trouwen.
Vergezeld van zijn advocaat en een detective,
werd hü per taxi naar de kerk gebracht, waar
hjj zijn bruid ontmoette. Hij droeg een donker
costuum, dat hem door de gevangenis was ver
strekt.
Na een uur werd de 'bruidegom weer naar
een taxi geleld, die hem „thuis" bracht.
iep ons
k\kwa-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin STEMMING
terug. We kregen een blinddoek voor, onze ke
tenen werden losgemaakt en men beduidde ons
te gaan loopen. Na een zwaren tocht, waarbij
we den berg moesten opklimmen, werden we
een grot binnengeleid. De blinddoeken werden
afgenomen en we zagen dat we ons bevonden
In een gerieflijk ingericht rotshol In tegenwoor
digheid van een jonge Chineesche vrouw.
Benige weken later bracht David Borson „z'n
meisje” voor den zoovee laten keer naar huis.
Eenigen tijd liepen ze zwijgend naast elkaar.
Daarna spraken ze over hun eerste ontmoeting.
„Eén ding is zeker. David" zei ze, „als Ik toen
m’n rol niet had vergeten en de taxi er niet
geweest was. zou ik Je al denzelfden avond ge
zegd hebben dat je niet terug behoefde te ko
men. Ik beschouwde je eerst als een avonturier
en vond je erg brutaal."
„Ik zal dien chauffeur een kistje sigaren stu
ren,” lachte de jonge man. „Het nummer van
die taxi heeft de politie wel."
„Dat is niet meer noodig," antwoordde zij,
„dat heb ik al gedaan.”
Overal zoekt ze kopjes en bordjes op die met
onuitputteljjk geduld gelijmd worden en daarna
te koop geboden in café’s, hotels en ook bU
particulieren. Wat ze niet verkoopt, geeft ze
weg, want haar stand verbiedt haar zaken te
doen met „clochards". Tegenover de „clochards
pleegt ze liefdadigheid!
Omtrent den „bon docteur" loopen de mee-
nlngen uiteen. Er zijn er die in hem een oud-
procureur der republiek vereeren. Anderen
■houden vol dat hij het nooit verder gebracht
heeft dan gedroste student. Het eenige wat van
hem vaststaat, is. dat hij onderging aan drank
en paarden. Hij bezoekt nog trouw de „courses"
en wint wel eens. Dan is er feest in de rue du
Plat-d'Etaln. Op zijn kosten en op zijn gezond
heid wordt er dan een „rhum” gedronken aan
het ..zinc" van een kleine bar.
Ze leven heel broederlijk, de „clochards". En
waarom ook niet? Loopen ze niet allemaal rond
met hun zak. die zoo leeg is en toch zoo zwaar?
Staan zé niet allemaal in de rij bU de bedeellng.
Uit Tiflis wordt gemeld, dat het vijf jaar ge
leden is dat de Sovjet-autoriteiten een Koer
disch alphabet ten behoeve van de ontwikkeling
der Koerden, die tot dan toe geen eigen alphabet
hadden, in voerden. Sedert dien hebben de
Koerden zeer groote vorderingen gemaakt. Er
zijn reeds 1007 boeken van ulteenloopenden
aard in de Koerdische taal uitgegeven, terwijl
geruimen tijd geleden het eerste Koerdische
dagblad werd gesticht. Voor de revolutie had de
Koerdische bevolking slechts twee scholen, die
bezocht werden door vijftig leerlingen, terwijl
uitsluitend les in de Russische taal werd gege
ven. Thans bestaan alleen in de Armenische
Republiek 47 nationale Koerdische scholen, waar
het Koerdisch de omgangstaal is.
Als je door de straten wandelt
Van de luxueuse stad,
Zie je weer, dat elke winkel
Groote keus aan schoons bevat,
't Kerstfeest nadert en dan Ijvert
Men natuurlijk om het meest
Om dit feest te doen gedijen
Tot een uitgelaten feest.
Rood papier en sneeuw van watten
En daarbij een zee van licht.
Waar een rijkdom aan geschenken
Op z’n meest voordeeligst ligt.
Prachtige gedekte tafels,
Kerstversiering op damast
Houden door den glans van weelde
Eventjes de oogen vast.
Wijn, kalkoen en vette ganzen,
Reuze doozen met bonbons,
Mistletoetot beter slagen
Van de Kerstfeest-cotillons!
Alles hangt een beetje samen
Met een..... té modernen tijd.
Wat u daar dan ook zult missen
Is een beetje piéteit!
Wat het Kerstfeest juist aan schoon
heid
BD0\fn
record
adel was. Ze heeft zich gewroken en is weg
hel nopen
Ze staat overigens niet alleen In haar ver
tegenwoordiging van den adel op het trottoir.
Er is ook nog de baronesse. Dit oude wijfje met
haar gezicht van een gekookten appel en haar
versleten zijden japon, is vies van de kleuren
waarmee zjj zich „opmaakt”, draagt ’n enormen
valschen brillant en heeft In haar doen en laten
vjel dat haar „blauwe bloed” meer dan on
waarschijnlijk maakt.
Ze heeft een hobby voor gebroken porcelein.
We sprongen uit het toestel en begonnen
thans de omgeving eens op te nemen. De na
tuur om ons heen was wondermooi. We bleken
vlak bij een bergkrèek te zjjn geland die van
den hoogen sneeuwbedekten berg afvloeide.
Plotseling sprong uit de ons omringende
boschjes een menigte gewapende Chineezen te
„Ik wacht niet,” herhaalde hij. „De toekomst
van Rusland is van meer belang dan die van
ben.”
gebracht
artikel?"
McMurtrle stond op en kwam een scnrede
vooruit.
„U hebt volkomen gelijk,” zei hij. „Wat zou
u anders willen?"
,,In dat geval.” antwoordde ik vastberaden,
„zou tk graag willen weten wat de heer Iwa
nowna meende met zjjn opmerking over de
toekomst van Rusland."
Er ontstond een korte pauze.
„Nou!" snauwde Iwanowna. „Wat doet het
er toe? Waarvoor verliezen we nog meer tjjd?
Vertel het hem, als hjj dat wil.’’
„Waarom ook niet,” antwoordde McMurtrle
glimlachend. „Het is absoluut geen gehefm xk
heb het alleen maar voor mij gehouden tot dat
alles bepaald was." Daarna richtte hl) zich tot
mij: „De Russische regeering deed ons een
goed bod voor uw uitvinding, natuurlijk, als zij
werkelijk zoo is, als u voorgeeft."
„Dat is alles goed - en wél,” antwoordde ik.
„maar ik wensch mijn uitvinding niet aan de
Russische regeering te verkoopen."
Iwanowna en Bavaroff waren belden ten
zeerste ontsteld en ik zag McMurtrie s oogen
samenknijpen tot vervaarlijke katachtige
spleetjes.
„U wilt niet!!!" herhaalde hU Ijskoud .Mag
ik u vragen waarom?”
„Zeker,” zei tk. „Met een springstof als de
mijne zou Rusland in staat zijn. Engeland bin
nen ses weken totaal te vernietigen."
„Veronderstel dat dat waar is," onderbrak
Iwanowna. „Wat kan dat u schelen
ontsnapten gevangene."
Zijn stem worstelde tusschen ongeduld en
zelfbeheerschlng en ook ik begon opgewonden
te worden.
„Dan kan me zooveel schelen." antwoordde
Ik. „dat ik u liever ik weet niet waar zag."
McMurtrle kwam langzaam naar mij toe en
keek mU recht In de oogen. Zijn gezicht was
spierwit en onheilspellend een loodgrauw
masker van ingehouden toorn.
,4Ü--- gek!" zei hu medelijdend. .41) on
betaalbare gek! Verbeeld Je je, dat je eenige
keus hebt in deze zaak?"
Iwanowna kwam naast hem en zoo kwam
ik dus voor deze drie te staan.
,.U hebt mijn keus gehoord,” zei ik.
McMurtrle lachte. Hij deed het ongeveer
op de wijze, zooals ik me een dulvelslach
voorstel op zeldzame oogenblikken. dat hij zfch
amuseert.
„U is waarschijnlijk een slecht karakterle-
ser. mijnheer Lyndon." zei hij. „Menschen die
ml) trachten te weerstreven, zjjn er meestal
slecht aan toe.”
Op dit oogenbllk lieten zjjn woorden mU
geheel koud. Ik had mijn best gedaan alles
zoolang mogelljk te rekken en als noch de
pointe, noch de geheime dienst er voordeel bü
wist te zoeken, zooveel te slechter voor ben....
en ml).
„Dat geloof ik graag,
delljk. „Ik kan ml)
dat u een gevaarlijke woesteling is
voorschijn, die ons beduiddcYi dat we ons moes
ten overgeven. Het bleek dat we in handen
waren gevallen van een troep Chineesche ban
dieten. die Zuid-Mandsjoerüe onveilig maken.
Verzet bleek nutteloos.
om u mijn hulde te betuigen, maar avond aas
evond heb Ik reeds dit theater bezocht, alleen
cm u te zien en ik kan m’n ongeduld werkelijk
niet langer bedwingen."
Hl) riep een taxi aan.
„Mag ik u misschien even naar huis bege
leiden?"
JK moet U «eggen, dit h er radicale mtHENèj
ren op na houdt," zei zé. .Het is m’n gewoonte
niet, mjj door vreemde heeren naar huls te
laten brengen.”
David Bonen haastte zich Z'n naam te noe
men en ver
haalde haar te
vens een hee-
le geschiedenis,
waarin hjj goed
liet uitkomen. -
dat zü voor hem
volstrekt geen
vreemde was en dat hjj haar reeds lang In
Zonder te wachten, tot men het mij aanbood,
ging ik zitten op een lagen gemakkelijken steel
in den uitersten hoek van de kamer Ik voelde
me betrekkelljk kalm, hoewel ik moest toestem
men. dat de situatie er voor mü weinig iioop-
wel begon uit te zien. Tenzij Latimer onmiddel-
U)k kwam opdagen, zou hij hoogstwaarschijnlijk
te laat komen Als ik naging van hoe groot be
lang ’t was «oowel voor Iwanowna als voor Mc
Murtrle, was het niet waarschijnlijk, dat ze zich
langer op lieten houden dan hoogst noodzake
lijk was. Ik kon natuurlijk botweg weigeren cm
met hen mee te gaan, maar in dat geval zou
den ze mij er toe dwingen, daar zij met hun
drieën veel krachtiger waren, dan ik alleen.
Iwanowna leek mjj een beetje te stevig om
mee te vechten, terwijl Bavaroff me zoo steik
leek als een «tier. Als Ik eenmaal goed en
wel op het landgoed was, zouden re er onge
twijfeld op rekenen, dat Ik wel over te halen
was.
Met een koffer in de eene hand en oen
stapel papieren fn de andere kwam Iwanowna
wéér in de kamer terug.
„Ik wacht niet.” deelde hjj bits mede. „De
gevaren zijn te groot. Bmerdjakoff en uw
vriend moeten ons volgen zoo vlug
kunnen."
,!Ze moeten zoo dadelijk hier zjjn,”
Bavaroff tegen.
Iwanowna keek hem met een nljdlgen glans
fn zijn blauwe oogen aan.
Dr Ukll van de vereenlging tot bestrijding
der Tuberculose in Bengalen heeft proefonder
vindelijk aangetoond, dat de zon in Britach-
Indlë des morgens en des namiddags practisch
geen ultra-violette stralen bevat.
Dit is Juist tegenovergesteld aan
waar men van meening is dat
by de ziekenhuizen, bij het leger des Hells?
Loopen ze niet allemaal de nacht-asyls af?
Stoken ze niet samen hun vuren onder de
Seine-bruggen. waar ze zich warmen en nu en
dan een feestmaal bereiden?
Te Lodz wordt een .zwarte lijst” opgesteld
van vrouwen, die een betaalde betrekking be-
kleéden. terwijl haar mannen meer don 323
zlotys per week verdienen. Het comité ter be
strijding van de werkloosheid, wasrvan deze
actie uitgaat, heeft reeds Ongeveer 150 gehuwde
vrouwen, die rijks- of gemeente-betrekklngen
vervullen, op de lijst gezet. Dezen vrouwen zal
verzocht worden haar betrekkingen op te zeg
gen. waarna de opengevallen plaatsen door
werkloozen zullen worden ingenomen. Mochten
de vrouwen weigeren om haar betrekking vrij
willig op te geven, dan zal het comité haar
werkgevers verzoeken haar te ontslaan.
Het was de laatste wanhopige poging die ik
waagde, maar zij trof doel.
Savaroff's gezicht werd vuurrood en met
een harden vloek pakte hij een steel beet en
zwaaide die boven zijn hoofd De dokter hteld
hem met zijn hand tegen. Wat Iwanowna be
treft, die bleef staan waar hjj stond, terwijl hij
boos en verwonderd van den een naar den
ander keek. HIJ begreep klaarblijkelijk niet in
het minst, waar ik het over had.
McMurtrle sprak het eerst.
,,Ja,” zei hü met een koude zachte stem.
„Ik doodde Marks. HU was de laatste, die
mü bedroog. Ik geloof, dat u hem zu’.t benijden,
voordat ik met u afgerekend heb, mijnheer
Lyndon."
.Allemachtig!" riep Iwanowna boos, „wet
beteekent al die nonsens. We kunnen de polftte
direct hier hebben. Oeef hem op «Un kop, den
gek, en -v’
„Stop!”
Dit eene woord sloeg bUJkbaar goed in. We
keken allen in de richting waar het vandaan
kwam en daar stond in het venster tusschen
de gordUnen de eenzame gestalte van Bruco
Latimer. HU had een Mauaer-revolver bU zich,
die bedenkelUk voor ons vieren flikkerde.
.Stil zün," commandeerde hU, „absoluut stil,
asjeblieft. Ieder die zich beweegt, schiet ik
neer.”
Er ontstond een oogenbllk van doodache
stilte. Toen maakte Iwanowna zün lippen nat
met zün tong.
stlte beminde.
Veel te vroeg naar David’s meening, arri
veerde men aan haar woning. Het bleek dat
ri’ een keurige flat bewoonde op de 3e étage en
dus toog David b.offeiyk met haar naar boven.
„O! Nu heb ik m’n rol In den auto laten lig
gen!" riep ze eensklaps uit.
David rende direct naar beneden Gelukkig,
de taxi stond er nog, al meende hu dat ze een
eindje verder stond dan straks. Van den chauf
feur was echter geen spoor te zHen. David vond
het echter niet noodig hem op te sporen, daar
hU best zelf een onderzoek in de taxi kon in
stellen.
HU opende het portier, maar deinsde op het
zelfde oogenbllk ontzet terug. In de taxi lag
het lUk van een vrouw!
Nieumand was er in de omgeving en verbou
wereerd holde hü terug naar het meisje, dat
hem op 't portaal opwachtte.
„Wat scheelt u?” riep ze. toen ze hem kryt-
wit naar boven zag loopen.
In weinige oogenblikken vertelde hü wat hem
overkomen was.
.Hel direct de politie en een dokter op. Dan
zullen we samen beneden de wacht gaan hou
den. Hoe Is 1 mogelijk, dat mU zooiets moet
overkomen!"
Enkele minuten later daalden beiden
beneden.
„Bent u zeker dat u zich niet vergist hebt?"
vroeg ze.
„Absoluut zeker!” antwoordde hU „Eerst twU- r
telde ik nog, maar toen ik haar hand aanraak
te. was deze Ijskoud. Ik hoop dat de schurken
nog geen gelegenheid gekregen hebben met de
taxi weg te rUden.
Deze vrees bleek echter ongegrond. De taxi
stond nog op dezelfde plaats. David Borson
opende de deur entot beider schrik lagen
er thans twee vrouwenlUken in, waarvan de
een hen met glazige oogen aanstaarde.
Het meisje wankelde op haar beenen en Da
vid moest haar ondersteunen, wilde ze niet
neervallen. HU sloot het portier en leidde haar
naar de steenen stoep van haar flat, om de
komst van de politie af te wachten.
„Ik ga hier weer oogenblikkelUk vandaan."
huilde zU. „Ik woon hier pas en ik' zou zeker
geen oog meer dicht doen, als ik daaraan denk."
Daar klonk in de verte het geluid van tien
politie-auto en weldra stonden verschillende
politie-autoriteitetT om het tweetal verzameld.
David vertelde z’n wedervaren en wees op de
geheimzinnige taxi, waarin de lUken der vrou
wen lagen. Eenige agenten zetten de straat af,
om de toesnellende nieuwsgierigen op een af
stand te houden en een inspecteur opende het
portier.De beide vrouwen lagen nog in pre
cies dezelfde houding. Het flauwe licht van een
zaklantaarn verlichtte de figuren en gaf aan
het geheel een luguberen aanbllk. Het was
dan ook niet dan met een gevoel van afgrüaen.
dat de inspecteur den politlefotograaf wenkte
om eerst eenige opnamen van de situatie te
maken.
Drie keer flitste het magnesium-licht en drie
foto's werden genomen.
Juist wilde de Inspecteur verdere orders aan
dc agenten geven, toen eensklaps alle gemom
pel verstomde en een man met een derde vrou
wenlak over z'n schouder uit een huls naar
buiten kwam gestapt en met stomme verbazing
het geheele geval aangaapte.
Dat duurde slechts een oogenbllk. want toen
de Inspecteur z'n blik richtte op het huls, waar
uit de man gekomen was. las hü. in de aan
groeiende schemering, nog flauw te onderschei
den op den voorgevel: „Groothandel in Etalage-
w asfiguren.”
HU wist niet of hü moest lachen of kwaad
worden, maar het\ duurde geen vUf minuten of
weer verdwenen, terwUl de
consternatie lachend een
t portaal haalde, deze aan-
i den auto en met veel la-
op dit blad zUn Ingevolge de vereekeringevoorwaarden tegen f Dfifift bij levenslange geheele ongeschiktheid t rt werken door JEft bij een ongeval met f OCfï by verlies van een hand f 1 OP OU verlies van een f Pfl by een breuk van f Afl by yerhee van H
ongevallen verzekerd voor een der volgenae ultkeerlngen »>l/verlies van beide armen, belde beenen ot belde oogenI(uU.’ doodeiyken afloop f AtV»een voet of een oog f 1 duim ot wijsvinger J czlz.“been of annf TtZe” anderen vinger
Volgens te Tokio gepubliceerde cUfers over
bibliotheken en dagbladen wordt In Japan veel
gelezen. Uit bedoelde cUfers blUkt namelUk, dat
25 mlllloen personen per jaar bUna 5000 open
bare en particuliere bibliotheken bezoeken; ver
leden jaar In Japan 24.025 boeken en geschriften
werden gepubliceerd; 847 tUdschrlften verkrijg
baar waren; 11 000 nieuwsbladen werden uit
gegeven. waarvan 179 dagbladen.
Eenige van de tUdschrlften hebben een op
lage van soms 400.000 exemplaren. terwUl min
stens twee groote dagbladen te Tokio (de
.Asahi Sjlmboen” en de „Nitsji Nitsjl Sjim-
boen") en twee te Osaka (de .Asahi Sjimboen"
en de „Mainitsji Sjimbcen”) een oplage hebben
van meer dan een mlllloen exemplaren.
De honderden tweede-handsch boekwinkels
te Tokio en andere groote steden, alsmede de
gewone boekwinkels, hebben steeds vele af
nemers.
McMurtrle deed een stap naar voren, ernstig
en onverstoorbaar als altUd.
„Ik geloof, dat de heer Iwanowna gelUk
heeft, Bavaroff,” zei hü- „De politie kan het
jacht herkend hebben en fn dat geval zou het
gekheid zUn om niet weg te gaan. terwUl wU
de kans nog hebben. We kunnen een boodschap
achterlaten voor de anderen.”
Als Bavaroff nog eenige tegenwerpingen had.
moet hU ze bU zich gehouden hebben. HU
draalde zich schouderophalend om, terwUl
McMurtrle aan de tafel gtng zitten en haastig
enkele regels schreef, welke hU aan Iwanowna
liet lezen. Deze knikte goedkeurend.
„Dat is heel goed zoo." zei hU:
geen kwaad als een ander het zou vinden
en Bmerdjakoff weet toch waar hU heen
moet."
McMurtrle deed het briefje fn een enveloppe,
welke hU midden op de tafel legde.
„En nu." zei hU, zUn stoel achteruitachul-
vend, „hoe eerder wU nu weg komen hoe
beter."
Ik voelde dat, als ik tusschenbelde wilde
komen, het nu het geschikte moment zou
zUn. Iwanowna's antwoord aan Bavaroff had
mU juist de noodlge aanleiding er toe ge
geven.
„Een oogenbllk, heeren!" zei ik, uit mijn stoel
opstaande.
Alle drie keken heel verwonderd op over deze
onderbreking.
„Wel?" snauwde Iwanowna, „wat is er?”
„Ik verkeerde fn de meening." zei tk,
mUn nieuwe exploslestof op de markt
p zekeren dag, dat David Borson een
I boek uit de bibliotheek ging halen, ont-
moette hü daar een allerliefste jonge
dame. David was een echt romantische Jonge
man. Hy werd op het eerste gezicht verliefd
op dit meisje met haar groote bruine oogen en
gitzwart haar.
Toen ze de bibliotheek verlaten had, trachtte
David haar naam en adres te weten te komen
bU de bibliothecaresse. Als reden gaf hU op dat
hy artist was en graag dat mooie kopje zou
willen schilderen.
De juffrouw zei dat ze geen adres mocht ge
ven. maar deelde hem mede dat de jonge dame
verbonden was aan het Ridley-theater. Welke
functie ze- daar echter bekleedde, wist ze niet
Toen David een half uur later op zUn kamer
kwam, gaf z’n hospita hem een brief, waarin
zich tot z'n groote blijdschap een cheque be
vond. Hü danste van plezier, niet zoozeer om
het geld, dan wel omdat hü een gouden toe
komst voor zich zag, nu er eindelük een schll-
derü van hem tags verkocht.
Nadat hü z’n'fchèque van tien pond bU de
oank had gewisseld, nam hü het besluit om
dienselfden avond naar het Ridley-theater te
itaan. Hü was daar ruim een half uur te vroeg.
HÜ gevoelde zich een rük man met z’n tien
pond en besloot de beste plaats te nemen die
r was, omdat hü een goed figuur wilde slaan
bij z’n onbekende jonge dame, waarvan men
hem had medegedeeld dat zü m dit theater
■verkte, zoodat hü haar zeker hoopte te zien.
Hü had niet het flauwste begrip of ze in de
garderobe dan wel by de verkoopsters van pro
gramma’s en chocolade te vinden was.
Eerst ondernam hü dan ook een verkennings
tocht door den heelen schouwburg en kwam
eindelijk na alle programma-verkoopsters en
chocolade-dames met z’n klandizie begunstigd
te hebben, op z'n plaats. In de loge waarin hü"
zat. had ook een dikke heer met een kaal hoofd
plaats genomen, die verbaasd naar David keek,
toen deze een heelen stapel chocolade en pro
gramma's op een stoel deponeerde.
„Bent u misschien de manager?" vroeg de
dikke heer eensklaps.
„Neen. Waarom?”
„O, pardon. Ik dacht dat zóó maar, vanwege
den groeten voorraad, dien u bü u hebt, terwül
het stuk toch vrü onbelangrük is.”
De schilder vond het echter overbodig een
verklaring te geven voor al z'n meegebrachte
materialen en daarom haalde hü maar een
zakdoek voor den dag, hield dezen voor z'n
voorhoofd en deed alsof hü zeer vermoeid was
Inmiddels ging het scherm op en het stuk
begon. Het interesseerde David maar matig en
hij bepaalde slechts z'n aandacht tot het too-
neel, wanneer een nieuwe actrice opkwam, want
dat ze op het tooneel jgerkte, stond thans bü
hem vast. Eerst in de tweede acte werd zUn
geduld beloond en verscheen werkelük het
neisje-ult-de-bibliotheek. zooals hij haar noem
de. Zü speelde niet onaardig, maar David vond
dat Sarah Bernhardt 't niet beter had kunnen
doen.
Lang voor het einde van het stuk vertrok hü.
kocht in den eersten den besten bloemenwin
kel een prachtig bouquet roode rozen en pos
teerde zich daarmee gewapend voor den artis-
ten-ingang van het theater. De minuten kro
pen voorbü en het begon te motregenen, maar
David Borsorj scheen hiervan niets te voelen.
Geduldig wachtte hü. totdat eindelük de eerste
artisten, diep in hun jassen gedoken, uit het
theater kwamen. Weldra verscheen ook zü-
Direct trok David zliïi in de schaduw terug en
zag hoe ze min of meer hulpeloos naar den
dreinenden regen keek.
Nu achtte hü het oogenbllk daar om ter hulp
te snellen.
„Mejuffrouw," zei David met een diepe bui
ging, „sta mü toe u mijn bewondering te be
toenen voor uw prachtig spel en laat deze bloe
men de vertolking zün van de oprechtheid mü-
ner woorden."
De Jongedame keek hem ten hoogste verbaasd
aan.
.Maar mijnheer.begon ze.
,Jk weet wat u zeggen wil," viel hü haar in
de rede, „namelUk dat het hier geen plaats is
We bevonden ons in een tamelUk groot
vertrek, laag van verdieping en verlicht
door een paar Fransche ramen, welke op den
tuin uitkeken. Ze waren gedeeltelük bedekt met
twee lange gordUnen. welke half dicht geschoven
waren. Het zag er gezellig uit en een ezel met
een half afgemaakt zeegezicht er op bewees de
eerlUkbeld der bewoners.
Iwanowna keek rond met een
duldige verbazing.
„Waar zün de anderen?” vroeg hü ruw.
.Waarom hebben ze het hier zoo achter ge
laten?"
„Ze moesten nog even naar de post." zei
McMurtrle. „Ik weet, dat Hoffmann nog een
telegram verzenden wou. ze zullen wel dadclUk
terugkomen, denk ik."
Iwanowna fronste zün voorhoofd.
„Ze hadden dat zoo niet mogen doen.
Bmerdjakoff wikt dat in ieder geval wel be
ter.” HU liep de kamer door, deed een deur
open en verdween in een aangrenzend vertrek.
Een Hongaarsch ingenieur heeft een uitvin
ding gedaan, waardoor het mogelUk zal zün,
dat tijdens een as. bridge-concours te Boeda
pest tusschen Amerika en Hongarüe honder
den personen alle kaarten in de handen der
spelers zien.
Het concours vindt plaats in een specialen
schouwburg en alle aanwezigen zullen niet
slechts het verloop kunnen zien, doch tevens
ieder bod kunnen hooren.
Achter ieder der spelers bevindt zich een
electrisch schakelbord dat door een man wordt
bediend, en een microfoon geeft alles weer wat
de spelers zeggen.
De toehoorders kunnen alles volgen op een
groot doek, dat in een afzonderlijke zaal is aan
gebracht.
Een oude man van 60 jaar meldde zich ann
bü een politiebureau te Ht «ckholm, waar hU
een aantal inbrekerswerk*. j'aen liet zien en
vroeg gearresteerd te worden
Toen de politie dit wtl'-e-de, gooide ht| een
steen door een juwelierswink^l en nam eenige
horloges weg. Toen we-d hij gearresteerd Hü
verklaarde jarenlang in de gevangenis te heb
ben gezeten, waar de eenzaamheid hem zóó
goed deed, dat hü er weer naar terug verlang
de. Men stelde een onderzo-uc naar zijn geest
vermogens in.
Het bleek toen dat men met een buitenge
woon intelllgenten man te doen had.
Gedurende zün gevangens .hap had hü ver
schillende wetenschappen betiudeerd Hü had
een bijzondere studie gemaakt van de relativi
teitstheorie van Einstein
Ook oude Romeinsche- geschiedenis bestu
deerde hü op deze wijze. Met het oog op zim
leeftijd kon men hem niet meer in de gevan
genis opnemefi en is hy naar huis gezonden..
malle straatjes, vervallen hulzen, stil over
dag, rumoerig.; van een vreemdé levendig
heid *8 nachts, zoo is het groezélige quartier
des Halles tusschen den boulevard Sébastopo!
en de rue de Rlvoll. Het asfalt en de steenen
der trottoirs zün er glibberig en glinsteren in
de schemering van den dag, in het licht van
vrachtauto's en handkarren des nachts. Het
ruikt er naar rottende kool, naar oude kleeren.
naar modder.
Het Is in de rue du Plat-d’Etain dat van den
nanacht tot zonsopgang de zonderlingste van
Parijs’ vele markten gehouden wordt. Uit alle
deelen van de metropool stroomen de zwervers,
de „clochardes” te urnen en in de zakken,
welke zü op hun schouders dragen, sleepen ze
alles aan wat Parüs den afgeloopen dag voor
den vuilnisman bestemd had en dat de vuilnis
belt niet bereikt heeft.
Er zit iets aardigs in deze tragische markt
Menschen, die het lachen verleerd, ja, die den
moed van te durven hopen verloren hebben,
doen bedrijvig met allerlei kleinigheden, welke
de vreugden en voldoeningen en vertroostingen
van anderen zün geweest en die ten slotte toch
werden weggeworpen. Dat een oude „clocharde"
een gebroken heiligenbeeldje koopt, wie zal er
iets vreemds in zien? Maar wat moet een oude
man, die langzaam diep, heel diep ten onder
is gegaan in het leven, doen met den minne
brief van wie-weet-wie. ergens opgediept uit Ti
vuilnisbak? En is het de weemoed van een
heel oude herinnering aan een eigen huls, welke
een „clochard” een .Journal des concl»
doet koopen, een stapel bedrukte formul
met de onverschillige namen der onverse?
bewoners van een onverschillig huls? Eed
ver koopt voor goed geld „het Individu in de
Maatachappü”. Een catechismus bréngt tien
sous op. Een volledige uitgave van Hugo’s ..Les
Misérables” gaat echter voor slechts anderhal-
ven frank van de hand. Overschotten van fiet
sen, vodden, oud Uzer. twintig sous per kilo.
Een spiegel, een fietspomp, een kapotte koffie
molen, een versleten „pére Noél", overal zün
koe pers voor.
Waarom koopen deze menschen? Alleen om
te hebben wat ze op een moment hebben wil
len. Morgen verkoopen ze weer tegen elk bod
Vrouwen uit deze armelüke buurt, die op „occa
sions” uit zün, en voddenkoopers, die eens ko
men küken. bezorgen de gemeenschap der „clo
chards” het beetje geld dat rusteloos van eige
naar verwisselen blüft, maar de gemeenschap
toch niet verlaat. Want da uitgaven dezer
zwervers zün niet hoog. Twee franken per dag
om te slapen en te eten is genoeg en drie tot
vier franken verdienen ze gewoonlük wel. En
dan is er altüd nog de „veine”. Er is wel eens
een kort aangebonden huisvrouw dl een slor
dige dienstbode die van opruimen houdt, en dan
is er slechts de „chance" noodig van iemand
t£gen het lüf te loopen die Juist naar zooiets
tpndkUkt. om uit enkele vuilnisbakken een for-
win van tien franken op te scharrelen.
De handel is levendig. Er is een „hausse” tn
de afdeellng kleeding, want het zün niet alleen
„clochards”, die tegenwoordig door Parüs zwer
ven. Werkloozen hebben zich bü hen gevoegd.
Drie franken een pet. twee franken een pull
over Jn goeden staat", wie zich van top tot
teen in ..het nieuw” wil steken, komt voor twin
tig franken klaar. En ook de afbetaling is er
niet onbekend. Echter alleen voor ..groote stuk
ken”. zooals bü voorbeeld een overjasvan
een daalder.
Natuurlijk hebben deze „types" ook hün
„typen”. Daar is. om maar iemand te noemen,
de Gravin. In haar jeugd heeft ze een onge
lukkige liefde gehad, is van huis weggelooper.
thans zwerft ze langs de Seine De naam, wel
ken men haar toeschrüft, stamt Inderdaad uit
Te Tsjentaoe. de hoofdstad van de provincie
Sjetejoen, zün maatregelen genomen, teneinde
op Zondagen de rust te handhaven.
Maandenlang reeds zün des Zondags ver
woede gevechten geleverd tusschen studenten
en soldaten om melsjes-scholleren.
en zeer waardig. Ze vertelt gaarne de geschie
denis van haar liefde van hem dien haar fami
lie een ..nietenlet” noemde, omdat hü niet van
