HERTLING EN LUDENDORFF f50. keerden wij uit ONZE 349e UITKEER!NG f 84.795. PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND I diet mMaal aan den dag Bootz Record sass: ss ^s. s. ss Bil' VOORTDURENDE STRIJD 3.60 PER LITER NEII LYNDON ONTSNAPT, genever Alleabonnésf3000.-^^^h^^ f750.-f250.- 'SF&f 125.-f 5O.-b£XDbo7u\vS f 40.- ML” MAANDAG 17 DECEMBER 1934 en De brutale generaal de auto Generaal Ludendorff Oud vlieg-enthousiast Kerstmis in Zweden WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN m de L Het an-alphabetisme in Frankrijk Verkoop van Kerst hoornen Zondagssluiting DOOR VICTOR BRIDGES (Nadruk verboden) ^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiin De man en aan onze verzekerde abonné s is uitgekeerd. DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS en de ingevolge de voor onze abonné's geldende gratis-ongevallenverzekering aan den Hèer H. J. KERSTEN, Hommelstraat 51, Arnhem, wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is Ludendorff leidde den oorlog en tevens de politiek naar zyn souvereinen wil welbehagen AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLÏTK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL LÖ MARTIN BERDEN was. vast: 3 breekt 66. mynheer?” begon hy schor. gek. a De vryapraak nu ia het stond op en keek naar bet gebroken Savaroff. Het Daarop gelastte zy den bandieten ons weg te voeren en ons schrijfmateriaal te bezorgpn ten einde onze families op de hoogte te brengen van onzen toestand en het verlangde losgeld te verkrygen, dat niet minder dan een millioen dollars moest bedragen. Weldra waren we druk aan het schrijven. De brieven werden weggezonden en wy bleven in gevangenschap. Over de behandeling hadden wy niet te klagen. Na enkele weken werden we weer voor de leidster gebracht, die zeer ver bolgen was, omdat zy nog steeds geen geld had ontvangen. zy dreigde ons, wanneer het geld niet spoe- Er is een nieuwe ster ontdekt.' Een astronomisch feit. Men heelt haar schoonheid reeds ge noemd Een astronoom in Suffolk heeft een lichtende, nieuwe ster ontdekt ..Krantenbericht” een gouden hor loge en verwondde zyn onderwijzer met een mes. Op zyn negende begon hy wodka te drin ken en werd verscheidene malen wegens dief stal gearresteerd. Een psycholoog nam den Jongen onder be handeling. De Jeugdige boef bestal echter ook zyn men tor, waarna hy van dezen wegvtuchtte. een vriend met I, waardoor deze „De hemel beware ons!” riep hy uit. „Wat te hier aan de hand? Moord!?” .Niet precies dat, sergeant", antwoordde La timer vergoeiykend „Ik schoot dezen man neer In zelfverdediging De anderen geef Ik aan jou over Er is een arrestantenlokaal voor hen alle drie aangewezen Het scheen, dat de sergeant wist, wie Latimer een dronkaard huiver op zyn I staan, waar wy stonden. Op dat deed zich bulten het onmiskenbare irs-record, waar- twaalf jaar kan elndeïyk kwam zyn blik tot voorover liggende gestalte van IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIU dig zou komen dat ze ons ooren af zou laten snyden en deze aan onze familteleden sturen teneinde de toezending van het losgeld te bespoedigen. In gedachten zag ik reeds het grie zelige pakket door myn hulsgenooten In ont vangst genomen en hun vreeseiyke ontzetting. We huiverden onwillekeurig. schapsklst, op de treeplank. uw wagen,” zei de sergeant geld ter waarde d 300 K.M. van Latimer stak zyn hand In den zak van den doode en haalde er een kleine, nlkkelbeslagen „Hy my door zyn Jas heen en miste slechts met een centimeter.” Hy stond op en keek Mar het gebroken Alexander Kennedy, een 99-jarige boer uit Queensland is voor zyn leeftyd een ware vlieg enthousiast. Dertien jaar geleden maakte hy voor het eerst een tocht per vliegtuig, terwyi hy thans geregeld op en neer reist, van Brisbane naar Mount Isa. een afstand van 1400 myi. Zyn 99sten verjaardag vierde hy met een vlucht over Brisbane in een nieuw vliegtuig van de Empire Airways. Hü denkt nog altyd aan den ouden tyd, toen zyn eerste sensatie een rit in een bokkenwagen was. Toen hy In zyn stille Belersche bergen te rugkeerde op een herfstdag, vol zon en wee moed, en zyn huis betrad, rolde langzaam een traan uit zyn oog. Ahnte er des Vaterlandes Schlcksal? Hy beleefde nog den val van Duitschland. De revolutie vernietigde in eemge uren, waarvoor graaf von Hertllng heel zyn leven had gewerkt en brak hem het hart. Het bleek dat zy de elgeniyke leidster van de bende was. In tamelyk verstaanbare taal maakte zy ons er opmerkzaam op dat zy geld van ons verlangde. Toen wy haar beduidden dat wy dit niet by ons hadden, dreigde zy ons gevangen te houdffi totdat onze familie losgeld zou heb ben betaald. geluid van een naderenden auto hoeren. Latimer opende de kast van zyn horloge. „Vlug gedaan, Ellis.” merkte hy op met ze kere voldoening. „Ik had hen tien minuten la ter verwacht. Zeg, dat ze dadeiyk hier moeten komen.” Hy knipte de kast weer dicht. „We moesten maar probeeren onzen schoenen slaper weer wakker te krygen”, ging hy voort. „Hy zal wel vry zwaar zyn om te dragen.” wy slaagden er In. Savaroff op een stoel te tillen, terwyi Tommy een flesch water ging ha len, die op het buffet stond. In de dagen van myn boksles had Ik eenlge ondervinding opge daan van de behandeling van neergeslagen te genstanders, en ofschoon het met Savaroff een vry ernstig geval was. wisten krachtige massa ge en enkele afwasschlngen zyn bewustzyn ten slotte weer op te wekken. Hij vas juist zoover hersteld, dat hy weer van harte vloeken kon, toen de deur geopend werd en Ellis met twee andere mannen de kamer binnenkwam. Een van hen droeg burgerkleeren, de ander was m de uniform van polltie-sergeant gekleed. Ik zal nooit het gezicht van dezen laatste vergeten toen hy het tooneel voor zich opnam. revolver uit. Een van de kamers was ontladen. „Geen slecht schot,” zei hy critlsch. „Hy schoot op i.'J 1 Kanselier. Ludendorff dreigde met demissie De zaak werd gesust. Tydens de onderhandelingen in Brest-Litowsk verscheen de generaal in Ber- iyn en verkeerde in opgewonden stemming. Hy eischte het aftreden van Von KUhlmann en van den chef van het civiele kabinet Valentlnl. Gebeurde dit niet, dan zou hy aftreden. Hoe brutaal de generaal was, biykt wel uit het vol gende. De jonge Hertllng vertelt: „In dleser Konfe- renz verbat er slch meinem Vater gegenüber das Lachen (waran dleser gar nicht dachte)”. De Kanselier beklaagde zich by den Keizer over deze brutaliteit. Deze greep in en verklaarde, dat noch Kühl- mann noch Valentlnl ontslag kregen en beval Ludendorff, op zyn post te biyven. De generaal ging door met brommen en In- trigeeren. De Kanselier werkte, in overleg met den Keizer, een memorandum over de verhou ding van regeering en legerbestuur uit. Het legerbestuur kreeg het recht by groote poli tieke kwesties raadgevend op te treden. Luden dorff wilde er niets van weten en de Kanselier noteerde: „Ik heb den indruk, dat Ludendorff op een conflict met de ryksleiding aanstuun. om na den val van den Kanselier de militaire dictatuur in te voeren.” In de militaire kwesties schynt Hertllng he laas de optimistische opvattingen van het le gerbestuur te hebben geloofd. Vandaar zyn phl- losophische rust, waarmede hy alle vredes-mo- geiykheden behandelde. Hy was byna geheel passief. Pas in Augustus 1918 begint hy begrip te krygen van den kritieken toestand en eischt, dat men hem vrye hand zal laten, om. den vrede voor te bereiden. Hy probeert een be middeling door den Konlng van Spanje (is niet doorgegaan) en later door onze Koningin, die daarop Den Haag, zooals bekend is, voor eventueele onderhandelingen beschikbaar stel de. Maar ’t was reeds te laat. Oostenryk nood vrede aan, Bulgarye vlei af, rurkije stortte ui elkaar. De gebeurtenissen volgden hals over kop. In zyn angst eischte Ludendorff een parle mentaire regeering. Hertling snelt naar 1 hoofd kwartier. Terwyi hy met den keizer confereert, stormt Ludendorff, zonder aangediend te zyn. het vertrek binnen en snauwde in groote op winding: „Is de nieuwe regeering nu nog niet gevormd?” Waarop de keizer tameiyk barsch antwoordt: „Ik kan toch niet tooveren!” Daar op weer Ludendorff; .De regeering moet dade lijk worden gevormd, want het vredesaanbod moet vandaag nog worden gedaan.” De keizer: .Dat hadt u my voor 14 dagen moeten zeggen. Ludendorff had tot op 't laatste oogenblik op een deus ex machina gehoopt, op het „won derbare”, op het soldatenge luk. Na het laatste mislukte offensief, beet hy den twyielenden Kanselier uit de hoogte toe: „Vyfmaal heb ik nu al in den wereldoorlog myn troepen terug moeten nemen en den vyand tenslotte toch verslagen. Waarom zou my dit een zesde maal ook niet gelukken?" Het lukte niet en Duitsch land stortte ineen. Hertllng keerde den gebeurtenissen, die nu slag op slag volgden, moede en geresigneerd den rug toe en legde, grysaard van vyt en zeventig jaar, zyn ambt neer. Het was Tommy die zyn grafrede uitsprak. „Wel," zei hy. „hy was een eerste Lias schavuit en speelde groot spel r.~- het uit! God hebbe zyn ziel!” Ik herkende hem toen ik instinct- naar de revolver greep, met den on- indruk, dat Hoffmann en de andere ken. Daar vond hy die ellendige pomp elndeïyk onder de voorbank. Snel pompte hy den band op, ruimde het gereedschap weg en stapte in. De sergeant groette en reed weg met de zelfde groote snelheid, waarmee hy was ge komen. Op zyn gezicht lag een peinzende trek. Jim Randall loosde een zucht van verlich ting. Niet dat hy bang was voor den sergeant, maar hy zag toch liever geen politie-menschen, zelfs niet zulke hardhoofdlge als deze sergeant. Een half uur later stopte hy by een ben zine-station. Zoodra hy echter stilstond voelde hy dat er iets was misgeloopen. De sergeant van zooeven stond vóór hem en verzocht hem vriendeiyk maar beslist zyn reis te onderbre ken Meteen onderbrak hy Jim's protesten. „Het is beter om geen tegenstand te bieden. Je bent tegen de lamp geloopen, al moet ik zeggen dat het een haartje scheelde of je was den dans ontsprongen. Maar in 't vervolg raad ik je aan je eerst van alles op de hoogte te stellen, alvorens Je in een gestolen auto gaat ryden. Zelfs een slecht opmerker zou dadelyk gezien hebben, dat Je niet by dezen auto hoor de. Vergeet niet, een auto is het spiegelbeeld van den eigenaar. En de eigenaar van dezen wagen is een keurig mensch. die weet waar hy zyn pomp heeft geborgen, en die zyn gereed schap netjes op zyn plaats legt. En bovenalles weet de eigenaar hoeveel kilometer zyn wagen heeft geloopen. Ik zei met opzet een verkeerd getal, 15.000 myi, terwyi er stond 22.000. Je bent te slordig, man.” Jim gaf zich een autoritaire houding. „Wie geeft u het recht....” begon hy, maar de sergeant sneed kalm zyn woordenstroom af. „Ik heb getelefoneerd en een speurhond uit gezonden. Straks zul je Harold Blinds n«t New- York ontmoeten, den eigenaar van den auto. Gelukkig voor jou. ben je ook met hem slordig te werk gegaan. Hy leeft nog.” Toen zag Jim Randall dat het spel uit „U houdt van goedkeurend, „dat zie je tegenwoor dig niet vaak.” En zyn oog gleed langs de glim mende flanken van den auto, langs de smette- looze kussens, den schoonen vloer Vervloekt! Jim had moeite om met te vloe- De sergeant bekeek het dash-bord. „Wel. nog niet eens zoo lang op den weg,” ging hy voort. „Nog maar 15.000 mtjl geloo pen." Jim voelde zich onbehaagiyk. „De kilometerteller werkt niet goed," zei hy snel, ,,’t Is minstens de helft van den werke- lyken afstand." Waar was de pomp? Hy keek in de gereed- Wat Bliksemsnel stak McMurtrie zyn hand in syn zak en toen hy dat deed, richtte Latimer nnmiddeliyk zyn revolver op Hhem. Twee schoten klonken byna geiyktydlg. maar be halve dat ik een geschreeuw en gerinkel van glasscherven hoorde, wist ik niet wat er gebeurde In een oogwenk had ik my op Sa varoff geworpen, en juist nadat hy zyn re volver te voorschyn gehaald had, gaf ik hem een flinken stoot tegen zyn kaak. Jerwyi hy zyn wapen vallen liet, wankelde hy achter waarts naar Iwanowna en met een smak vielen beiden op den grond, zoo, dat het huis e/ van trilde Byna op hetzelfde oogenblik werden het raam en de deur woest openge rukt en kwamen twee mannen de kamer bfn- nenstormen. De eerste van de indringers was Tommy. matig Rus* venster en de andere sporen van het ceyecht in de kamer; rust op de Savaroff. .Den mooie stoot van Je, Lyndon, zal hy. „Keurig wagentje,” was zyn oordeel. Jim Grinnikte. Onderwyi zette hy den re serveband op. Die was te zacht en moest op gepompt worden. Waar was de pomp? UIMtMIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllhlIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlIllllllllll uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiin' hoop dat je hem niet den nek gebroken denk het niet,” antwoordde ik. „een als die van Savaroff breekt niet zoo enkele nuttige informaties van hem los hebben kunnen krygen.” Er ontstond een korte stilte; toen opende de stervende man plotseling zyn oogefi. Het mag gek klinken, maar het scheen my toe. dat er een oogenblik een schaduw van zyn ouden spottenden glimlach over zyn gelaat gleed Zyn lippen bewogen zich zwakjes, alsof hy poogde te praten. Ik boog me voorover om te luisteren, maar juist toen ik dat deed, kwam er een nieuwe golf bloed door zyn keel en met een lange zucht vlood zyn vreemde, duistere ziel heen. Nog altyd zou ik willen weten, wat hy toen ongesproken Met. HOOFEfeTUK XXIV was, want hy behandelde hem met duldeiyk merkbaren eerbied. Uitstekend, mynheer.” zei hy; „als-ie dood is, is-ie dood. Ik heb order, al uw bevelen op te volgen, mynheer.” Daarna haalde hy een notitieboekje uit zyn zak en vervolgde met een zekere zenuw achtigheid „Er is nog iets anders, mynheer. Iets dat van Tilbury juist overal heen getelefoneerd^ is. Het schynt (hy keek zyn notities eens na) het schynt, dat ze met die barkas een party kust wachten in den grond geboord hebben, die Lyndon, den ontsnapte gevangene, te pakken hadden.' Voorby Tilbury was het. Weet u mis schien daar meer van?" Latimer knikte. „Zelfs een klein beetje méér, sergeant.” zei hy. „Je zult de barkas hier beneden fn de Kreek vinden!” Hy zweeg even, voegde er toen lan toe: ,Dtt is Neil Lyndon. Ik sta voor hem borg.” Welke ondervindingen het eiland Sheppey in den regel voor zyn politiedienaren weglegt, weet ik niet, maar het was duideiyk, dat da sergeant thans beroepsmatig gesproken den grootsten dag van zyn leven beleefde. Hy keek my een oogenblik aan met de uiterste belangstelling voor hU zich van zyn verras sing herstelde en Latimer groette om heen te gaan. „Uitstekend, mynheer,” zet hy. ,.en wat moet ik doen?” .Wordt vervolgd. In Zweden is tydens het Kerstfeest waar- schijnlyk geen huis, waar een kerstboom is. Het is de gewoonte met het koopen hiervan te wachten tot twee dagen voor Kerstmis (de dag onmiddeliyk voorafgaande aan het Kerst feest, wordt in Zweden als een Zondag be schouwd). Dit jaar valt 23 December echter op een Zondag, en de vraag is gerezen, of op dien dag kerstboomen mogen worden verkocht. Aan de Zondagssluiting in Zweden wordt streng de hand gehouden. Slechts eenige win kels mogen dan open zyn, t.w fruitwinkels den geheelen dag, banketbakkers tot 3 uur ’s mid dags en de melk- en broodwinkels tot-11 uur ■S morgens. De fruitwinkels hebben gevraagd, of zy de kerstboomen voor het a.s. Kerstfeest mogen verkoopen. Aangezien de autoriteiten echter van meening zyn, dat kerstboomen niet als fruit, doch veeleer als tydelyke meubelstukken moe ten worden beschouwd, ziet het er niet Mar uit, dat het verzoek zal worden ingewilligd. Jim Randall stond aan den kant van den verlaten Amerikaanschen landweg en tuurde naar den horizon. De wereld scheen leeg, als een woestyn onder een gloeiende zon. Geen mensch was er zichtbaar, maar ook alle tee- kenen van leven ontbraken. De zon brandde en deed zelfs de vroolykste vogels zwygen. Toen vingen de geoefende ooren van den man het geluld van een naderenden auto op. Hy boog Zich voorover en tuurde scherp voor zich uit. Een kromming van den weg hield den auto uit zyn gezichtsveld verwyderd, maar hy wist dat de wagen hem binnen enkele oogenblikken zou passeeren. Nauwgezet nam hy zyn voorzorgen. Hy stelde zich langs den weg op als een moede landlooper en wist deze houding zóó goed te Imiteeren dat zelfs zyn fatsoenlyke kleeren niet uit den toon vielen. Tegelykertyd dook zyn rechterhand in zyn jaszak. De auto kwam nader met een ma tige vaart en toen ze dicht genoeg was stak Jim zyn linkerhand omhoog: bet karakteris tieke gebaar van landloopers en zwervers, die vragen om te mogen meeryden Vol verwachting keek hy toe of de automo bilist zou stoppen. Gewooniyk reden ze door, want de dagbladen berichtten lederen dag op nieuw over plundering en doodslag langs den openbaren weg. Toch waren er nog altyd men- schen te vinden, die hun hart over hun ver stand lieten zegevieren entot dezen be hoorde de naderende autobestuurder. Hy stopte en keek naar Jim. „Mag ik meeryden, mister....” Jim behoefde den zin niet uit te spreken w&nt door een kort handgebaar noodigde de automobilist hem uit in te stappen. Snel overzag Jim de situatie. De man was tenger gebouwd en alleen. Een goedaardig bur ger. Jim stapte in en oogenblikkeiyk nam hy zyn kans waar. Vóór de man er op verdacht was zag hy een browning op zich gericht en hoorde hy de stem van den vagebond, die hem ge lastte uit te stappen. Doodsangst lag in zyn oogen en hy gehoor zaamde. Jim liet zyn slachtoffer voor zich uit het kreupelhout instappen en sloeg hem daar, plotseling, met den revolver tegen den grond. Zonder een kreet te uiten viel de man voor over. Jim gooide den revolver weg, stampte het stof van zyn schoenen en nam bezit van den auto. De overval had slechts enkele minuten in beslag genomen. Onder het ryden nam Jim Randall den ge stolen wagen eens goed op. Het wa$ een keurig verzorgde auto, niet nieuw, maar zoo goed on derhouden dot hy niet voor een splinter- nleuwen onderdeed. „In Deadtown brengt hy vast 300 dollars op,” stelde hy by zichzelf vast. De papieren, die zich in den auto bevonden, vertelden dat de eigenaar Harold Blinds heette en uit New- York afkomstig was. Jim stelde zich op deze omstandigheid in. Van nu af was hy Harold Blinds uit New-York. Deadtown lag nog een tweehonderd myl ver wyderd, doch hy haastte zich niet. Nauweiyks had hy echter een tien minuten gereden of een eigenaardig gehobbel vertelde hem dat de linkervoorband lek was. Hy stapte uit en maakte zich gereed om den reserveband op te zetten. Een snorrend geluid deed hem plotseling op zien. Even stokte zyn adem, doch dadelyk daarop had hy zyn zelfbeheersching terug. Er naderde een motor. En wel een zeer bekende motor. Een sergeant van de wegen-politie, die by den auto stopte. „Middag!" groette de stevig-gebouwde ser geant vriendeiyk en oogenblikkeiyk stelde Jim „Hy weet niets!” En dadelyk daarop: „Hoe kan het ook anders!" Hy groette op denzelfden toon terug. ..Kan ik soms helpen" bood de sergeant plichtgetrouw aan. „Dank je, sergeant. tGaat al. Warm van daag!” „Ja.” De sergeant keek met eerlijke bewon dering naar den wagen. Ulllllllllllllllllllllllll DE STER De geschiedenis herhaalt zich altyd weer. In het hedendaagsche Duitschland gaat het pre cies zoo. De „helmllche Kaiser" van Duitsch land heeft er voor gezorgd, dat Hindenburg tot een nationalen heilige werd, zyn graftombe in een der torens van het Tannenbergmonument zal herbouwd worden tot een weidschen tem pel, tot het voorgebergte van het Walhalla Le genden en sagen beginnen hun geheimnisvol geweef. De legende van den dolkstoot van het achterland in den rug van het Duitsche leger Is thans officieele Duitsche historische waarheid geworden. De geschledvorschers van het natio nalisme decreteeren, dat Duitschland niet door de wapenen werd overwonnen, maar door rood-zwart verraad. Met historische waarheid heeft dit niets te doen. De nuchtere schriftstukken, die in de ambteiyke publicaties over den wapenstilstand zyn opgenomen, leveren byna op iedere pagina het bewys, dat de opperste legerleiding zelf het was. edi niet dringend, niet overhaast genoeg op het sluiten van den wapenstilstand kon aan dringen, omdat zy. op militair gebied, volslagen radeloos was; dezelfde opperste leiding, die nog in Juli 1918 verregaande annexionistische doel einden vervolgde en iedere vredesmogeiykheld direct vernietigde. Voor de onheilvolle politiek van het leger bestuur, met name van Ludendorff, vindt men interessant materiaal in een boek, getiteld: „Ein Jahr In der RelchskanzlelErlnnerungen an der Kanzlerschaft meines Vaters”, geschre ven door graaf Karl von Hertllng, zoon van den zevenden kanselier van Wilhelm n. Uit dit boek biykt weer duldeiyk, dat Ludendorff den oorlog leidde en tevens de politiek naar zyn aouvereinen wil en welbehagen. Het ééne jaar Kansellerschap van Hertling was één strijd der ryksregeerlng met Luden dorff om de leiding der politiek. De heer Mi chaelis, van wlen Karl Hertling schryft, dat Ludendorff hem „entdeckt” had, was al na honderd dagen aan het einde van van zyn La tijn. Nu moest Hertling, die reeds na Beth- mann's demissie het Kansellerschap van de hand had gewezen, er aan gelooven. Men weet, dat hy meer tacticus dan practicus is geweest. Hy was niet de man, die in dagen van storm kapitein van het staatsschip kon zyn. Welis waar sloot Hertllng, vóór hy zyn ambt aan vaardde, een accoord met de meerderhelds-so- ciaal-democraten over een bepaald program, waarin ook de spoedige invoering van het al gemeen kiesrecht in Pruisen voorkwam, maar Inneriyk moest hy toch. als conservatieve man, niets hebben van democratie en parle mentarisme. Toen in September 1918 de toe stand kritiek was geworden en de invoering van het parlementaire systeem nog slechts een kwestie van dagen was, ging de oude Hert ling nog piet de gedachte rond, om de basis der ryksdagmeerderheid te verlaten en met wisselende meerderheid nu eens links, dan weer rechts te regeeren. Maar toen Ludendorff eens klaps (door den nood gedrongen!) zelf „elnen Ausbau der Regierung auf breiter Basis" ver langde, om tot vrede te kunnen komen, was het uit met die tactische spo’re'ry en Hertllng demissionneerde Toen Hertling Kanselier werd, verklaarde het legerbestuur „feierllchst, slch in die Füh- rung der Politik nicht mehr einmischen zu wollen”. Deze verklaring was naar den aard van het beruchte „vodje papier”. In het begin schynt Hertling héél krachtig tegen Ludendorff te zyn opgetreden. De generaal beklaagde zich zelfs in een telegram, dat hy „von dem Herrn Reichs- kanzler gknzlich an die Wand gedrückt wür- de”, maar de moede oude Hertllng heeft dien tegenstand niet lang vol kunnen houden. i Een paar weken na Hertling’s benoeming ontstond reeds een conflict met Ludendorff. Hertling wilde niets weten van annexatie, ook niet van verkapte annexatie van Belgiè. In het Oosten verlangde Ludendorff „grensbevelligln- gen” tot onder den rook van Warschau. Ook daarvan wilde Hertllng niets weten .In beide gevallen stond de Keizer aan de zyde van den Napoleon was by BeUe-AlUance vernietigend Verslagen en naar St. Helena verbannen. Na tientallen jaren van onrust herademde het Fransche volk. Het materiaal aan menschen was byna uitgeput en rust noodzakelyk Talleyrand had op het congres van Weenen door uitste kende diplomaten het aanzien van Frankryk en het Europeesche bezit van dit land gered De vermoeide Fransche kracht concentreerde zich op de restauratie. Maar hoe verder men zich in het stille alledaagsche poUtleke leven onder de regeering der laatste bourbons. van de groote dagen van het schitterende en pralende keizerryk verwyderde, des te grooter werd het romantische verlangen naar die dagen van weleer. De Napoleon-legepde ontstond. De her innering aan den empereur loste zich op in het gehelmnisvolle ryk der sagen. In antwoord op een in de Fransche Kamer gestelde vraag verklaarde de minister van oor log dat van de recruten van de lichting 1933 98.855 recruten minstens de lagere school op normale wyze hadden afgeloopen. Er waren 109.443, die het niet zoover gebracht hadden, dch in elk geval konden lezen en schryven. 8118 recruten konden sléchts lezen, doch niet schryven en 8442 reefuten konden noch lezen, noch schryven. Aangézlen Aé geheele lichting ongeveer 220.000 man omvayte was dus on danks den leerplicht 4 pet. der recruten on- alphabeet, terwijl 8 pet. niet schryven kon. Men kan zich de verlichting voorstellen, waar mee ik weer opstond en het nuttige wapen <<Us het tenminste geladen was) in myn hand klemde. Met een oogopslag Mm ik den geheelen toestand op. Met het gezicht naar beneden lag de beweginglooze figuur van McMurtrie. Savaroff lag ook nog steeds, met zyn zware gestalte en fantastische hulpeloosheid op den grond gestrekt. Alleen Iwanowna had zich bewogen. Hy zat op zyn handen, terwyi hy Holt suf naar den loop van Latimer’s revolver staarde. Latimer zelf begon weer het gesprek. .Kom hier en boei deze twee heeren, Ellis," zei hy. „Ik zal naar den derde kyken.” De man, die tegeiyk met Tommy binnen was gekomen, een kleine streng uitziende man in een blauwe uniform, liep flink door de kamer, nam een paar Uchte handboeien en bond deze om IwanowM’s polsen. Daama deed hy hetzelfde met den nog steeds bewusteloozen ‘volgende oogenblik knielden Latimer. Tommy en ik om het voorover liggende lichaam van den dokter. We tilden hem heel voor zichtig op en legden hem op zyn rug. een opgerolde reisdeken als kussen gebruikend. Hy had een schot door zyn rechterlong en bloedde uit zyn mond. Latimer bukte zich over hem been, stelde een kort onderzoek in en kwam daarna weer overeind, terwyi hy zacht zyn hoofd schudde. „Ik hebt." .,Ik nek gauw.” Plotseling schoot me iets te binnen en ik vroeg haastig: ,4e weet toch, dat er nog twee van die bende hier zyn Hoffmann en een vriend van Iwanowna. Ze kunnen elk oogenblik komen.” Latimer schudde zyn hoofd. „Erg onwaarschyniyk,” zei hy; „ik heb alle reden, om te gelooven dat zy op het oogen blik in het politiebureau van Queensborough zitten." Ik zag Tommy grijnzen maar voor ik eenlge navraag kon doen, was Iwanowna overeind gekrabbeld, zyn gezicht had iets spookachtigs in de mengeling van woede en teleurstelling, die het verried. ,,Ik eisch een verklaring!” riep hy heesch. .Met welk recht ben Ik gearresteerd?" Latimer Mep rustig op hem toe en keek hem recht in de oogen. ,Jk denk, dat u dat heel goed weet, Kapi tein Iwanowna,” zei hy. Er viel een stilte; toen met een blik, die ons alle vier omvatte ging de kapitein naar den divan en nam plaats. Als blikken tonden doo de n, zouden wy allen op onze plaatsen gestor ven’zyn. Daar dit tot op heden nog ntet mogeiyk te, bleven wy oogenblik Van hooge kwaliteit.' De kijkers staan op haar gericht, Maar toch, al staat zij hoog, Waarneembaar is zij niettemin Reeds met het bloote oog.' Zij is een heel bijzond’re ster, Die graag des avonds blinkt, Maar zij is niet gepolitoerd En zij is niet geschminkt.' Zij schildert zich de wenkbrauw niet, Zij créme-t ook niet haar huid, Zij ziet er immers zoo zij is Het allerschoonste uit.' Ofschoon d’ ontdekker van de ster In geestdrift is geraakt, Wordt geen reclame uitgedacht Noch zegetocht gemaakt! En wat zelfs zeer bijzonder is: Geen krant die ’t nieuwtje brengt. Dat zij al reeds in een schandaal Of scheiding is gemengd! Gefn foto ziet men zelfs van haar, Zij is ook bovendien Nog in geen enk’le bioscoop Cro ’t witte doek te zien! Z' is namelijk: een échte ster! Zoo een aan ’t firmament Dus bij ’t publiek, dat namaak zoekt, Volkomen onbekend! bogen. overleed. huis aangehouden. UtVtK. AAW J f0L.u£.N e.*4 o

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 14