HERTLING EN LUDENDORFF
f 50— keerden wij uit
I ONZE 349e UITKEERING
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
I
I
vtofwal van dat dag
Bootz Record
DE STER
VOORTDURENDE STRIJD
NEII
LYNDON
ONTSNAPT
genever
I
MAANDAG 17 DECEMBER 1934
I
De brutale generaal
Generaal Ludendorff
Oud vlieg-enthousiast
Kerstmis in Zweden
VAN
Het an-alphabetisme ih
Frankrijk
Ludendorff leidde den oorlog
teven» de politiek naar zyn
soavereinen wil
welbehagen
Verkoop van Kerstboomen
Zondagssluiting
DOOR
VICTOR
BRIDGES
WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG
f 84.795.-
i
ingevolge de voor onze abonnes geldende
gratis-ongevallenverzekering aan den Heer
H. J. KERSTEN, Hommelstraat 51, Arnhem,
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
en de
aan onze verzekerde abonnes is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
HiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
eln<
vast:
de sergeant
I
verklaarde
hoop dat Je hem niet den nek gebroken
M.
mijnheer?" begon hij schor
HOOFDSTUK XXIV
kon
De vrijspraak
m de
HU
Wordt vervolgd.
verras
been te
De geschiedenis herhaalt zich altijd weer In
-J gaat het pre-
Daarop gelastte zij den bandieten ons weg te
voeren en ons schrüfmateriaal te bezorgen ten
einde onze families op de hoogte te brengen
van onzen toestand en het verlangde losgeld te
verkrijgen, dat niet minder dan een mlllioen
dollars moest bedragen. Weldra waren we druk
aan het schrijven.
Een astronoom in Suffolk heeft een
lichtende, nieuwe ster ontdekt
..Krantenbericht’’
een vriend met
I, waardoor deze
Het bleek dat zü de etgenlUke leidster van de
bende was In tamelijk verstaanbare taal maakte
zU ons er opmerkzaam op dat zij geld van ons
verlangde. Toen wij haar beduidden dat wU dit
niet bij ons hadden, dreigde zü ons gevangen
te houden totdat onze familie losgeld zou heb
ben betaald.
In gevangenschap. Over de behandeling hadden
wij niet te klagen. Na enkele weken werden we
weer voor de leidster gebracht, die zeer ver
bolgen was, omdat zü nog steeds geen geld had
ontvangen.
Zij dreigde ons. wanneer het geld niet spoe-
„De hemel beware ons!” riep hü uit „Wat
ts hier aan de hand? Moord!?"
..Niet precies dat, sergeant", antwoordde La
timer vergoelijkend ..Ik schoot dezen man neer
in zelfverdediging De anderen geef ik aan jou
over Er is een arrestantenlokaal voor hen alle
drie aangewezen
Het scheen, dat de sergeant wist, wie Latimer
U een gouden hor-
ierwUzer met een
mes. Op zUn negende begon hij wodka te drin
ken en werd verscheidene malen wegens dief
stal gearresteerd.
Een psycholoog nam den jongen ender be
handeling.
De Jeugdige boef bestal echter ook zijn men
tor, waarna hü van dezen wegvluchtte.
een dronkaard
huiver op zün
kamer;
de
ver
was
■rs-record, waar-
twaalf jaar kan
Er is een nieuwe ster ontdekt!
Een astronomisch feit.
Men heeft haar schoonheid reeds ge
noemd
geld ter waarde
d 300 K M van
geluid van een naderenden auto hooren. Latimer
opende de kast van zUn horloge.
„Vlug gedaan, Ellis.” merkte hjj op met ze
kere voldoening. „Ik had hen tien minuten la
ter verwacht. Zeg, dat ze dadelijk hier moeten
komen."
Hij knipte de kast weer dicht.
„We moesten maar probeeren onzen schoenen
slaper weer wakker te krijgen", ging hjj voort.
„Hij zal wel vrij zwaar zijn om te dragen."
WU slaagden er in. Savaroff op een stoel te
tillen, terwijl Tommy een flesch water ging ha
len, die op het buffet stond. In de dagen van
mijn boksles had ik eenlge ondervinding opge
daan van de behandeling van neergeslagen te
genstanders, en ofschoon bet met Ravarotf een
vrU ernstig geval was, wisten krachtige massa
ge, gn enkele afwaaschlngen zijn bewustzUn ten
slotte weer op te wekken. HU was juist zoover
hersteld, dat hü weer van harte vloeken kon.
toen de deur geopend werd en Ellis met twee
andere mannen de kamer binnenkwam. Een van
hen droeg burgerkleeren, de ander was In de
uniform van politle-sergeant gekleed.
Ik zal nooit het gezicht van dezen laatste
vergeten toen hU het tooneel voor zich opnam.
uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitn
E
iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiic
ölllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllinillllllliiilliiiiiiiiiic
Alexander Kennedy, een 99-jarlge boer uit
Queensland is voor zUn leeftijd een ware vlieg
enthousiast.
Dertien Jaar geleden maakte hü voor het
eerst een tocht per vliegtuig, terwUl hü thans
geregeld op en neer reist, van Brisbane naar
Mount Isa. een afstand van 1400 mUl.
Zijn 99sten verjaardag vierde hü met een
vlucht over Brisbane In een nieuw vliegtuig
van de Empire Airways. Hij denkt nog altUd
aan den ouden tUd. toen zUn eerste sensatie
een rit in een bokkenwagen was.
en een vriend
elk oogenbllk
oig zou zomen aat ze ons ooren ai zou laren
snUden en deze aan onze familieleden sturen
teneinde de toezending van het losgeld te
bespoedigen. In gedachten zag Ik reeds het grie
zelige pakket door mUn huisgenooten In ont
vangst genomen en hun vreeselUke ontzetting.
We huiverden onwillekeurig.
Toen hU in zijn stille Beiersche bergen te
rugkeerde op een herfstdag, vol zon en wee
moed, en zün huls betrad, rolde langzaam een
traan uit zUn oog. Ahnte er des Vaterlandes
Schicksal? HU beleefde nog den val van
Dultschland. De revolutie vernietigde In eemge
uren, waarvoor graaf von Hertling heel zUn
leven had gewerkt en brak hem het hart.
Van hooge kwaliteit!
De kijkers staan op haar gericht,
Maar toch, al staat zij hoog,
Waarneembaar is zij niettemin
Reeds met het bloote oog!
Zij is een heel bijzpnd’re ster,
Die graag des avonds (blinkt,
Maar zij is niet gepolitoerd
En zij is niet geschminkt!
Zij schildert zich de wenkbrauw niet.
Zij créme-t ook niet haar huid,
Z[j ziet er immers zoo zij is
Het allerschoonste uit!
Ofschoon d’ ontdekker van de ster
In geestdrift is geraakt,
Wordt geen reclame uitgedacht
Noch zegetocht gemaakt!
En wat zelfs zeer bijzonder is:
Geen krant die 't nieuwtje brengt.
Dat zij al reeds in een schandaal
Of scheiding is gemengd!
Geen foto ziet men zelfs van haar,
Zij is ook bovendien
Nog in geen enk’le bioscoop
&t> ’t witte doek te zien!
Z' is namelijk: een échte ster!
Zoo een aan ’t firmament
Dus bij ’t publiek, dat namaak zoekt,
Volkomen ónbekend!
We tilden hem heel voor
zichtig op en legden hem op zUn rug. een
opgerolde reisdeken als kussen gebruikend. HU
wagen,” zei de sergeant
MHeeeeeeMeeeMMeeeMMieeeeeeteeMeeaMMeaegee
_v“kj l^e man en
flankett de auto f
auto,
enkele nuttige Informaties van hem los hebben
kunnen krUgen.”
Er ontstond een korte stilte; toen opende
de stervende man plotseling zUn oogen. Het
mag gek klinken, maar het scheen mü toe. dat
er een oogenbllk een schaduw van zUn ouden
spottenden glimlach over zün gelaat gleed
ZUn lippen bewogen zich zwakjes, alsof hU
poogde te praten. Ik boog me voorover om te
luisteren, maar juist toen ik dat deed, kwam
er een nieuwe golf bloed door zUn keel en met
een lange zucht vlood zün vreemde, duistere
ziel heen Nog altUd zou ik willen weten, wat
hU toen ongesproken liet.
Kanselier. Ludendorff dreigde met demissie. De
zaak werd gesust. TUdens de onderhandellngen
In Brest-Litowsk verscheen de generaal in Ber-
lUn en verkeerde In opgewonden stemming.
HU elschte het aftreden van Von Ktlhlmann en
van den chef van het civiele kabinet Valentlni.
Gebeurde dit niet, dan zou hü aftreden. Hoe
brutaal de generaal was, blUkt wel uit het vol
gende.
De jonge Hertling vertelt: „In dieser Konfe-
renz verbat er slch melnem Vater gegenüber
das Lachen (waran dieser gar nicht dachte)”.
De Kanselier beklaagde zich bU den Keizer
over deze brutaliteit.
Deze greep In en verklaarde, dat noch Ktihl-
mann noch Valentlni ontslag kregen en beval
Ludendorff, op zUn post te blüven
De generaal ging door met brommen en in-
trigeeren. De Kanselier werkte, in overleg met
den Keizer, een memorandum over de verhou
ding van regeerlng en legerbestuur uit. Het
legerbestuur kreeg het recht bU groote poli
tieke kwesties raadgevend op te treden. Luden
dorff wilde er niets van weten en de Kanselier
noteerde: „Ik heb den Indruk, dat Ludendorff
op een conflict met de rijksleiding aanstuurt,
om na den val van den Kanselier de militaire
dictatuur in te voeren.”
In de militaire kwesties schUnt Hertling he
laas de optimistische opvattingen van het le
gerbestuur te hebben geloofd. Vandaar zUn phl-
losophische rust, waarmede hU alle vredes-mo-
gelUkheden behandelde. HU was bUna geheel
passief Pas in Augustus 1918 begint hü begrip
te krUgen van den kritieken toestand en elscht,
dat men hem vrUe hand zal laten, om den
vrede voor te bereiden. HU probeert een be
middeling door den Konlng van Spanje (is
niet doorgegaan) en later door onze Koningin,
die daarop Den Haag, zooals bekend is, voor
eventueele onderhandellngen beschikbaar stel
de. Maar ’t was reeds te Iaat. Oostenrijk oood
vrede aan, BulgarUe viel af. Turkije stortte u>
elkaar. De gebeurtenissen volg len ha's over
kop. In zUn angst elschte Ludendorff een parle
mentaire regeerlng. Hertling snelt naar ’t hoofd
kwartier. TerwUl hü met den keizer confereert,
stormt Ludendorff, zonder aangediend te zUn.
het vertrek binnen en snauwde in groote op
winding: „Is de nieuwe regeerlng nu nog niet
gevormd?” Waarop de keizer tamelUk barsch
antwoordt: „Ik kan toch niet tooveren!” Daar
op weer Ludendorff: „De regeerlng moet dade
lijk worden gevormd, want het vredesaanbod
moet vandaag nog worden gedaan." De keizer:
„Dat hadt u mU voor 14 dagen moeten zeggen.
Ludendorff had tot op ’t laatste oogenbllk op
een deus ex machina gehoopt, op het „won
derbare”, op het soldatengeluk. Na het laatste
mislukte offensief, beet hü den twUfelenden
Kanselier uit de hoogte toe: „VUfmaal heb Ik
nu al in den wereldoorlog mUn troepen terug
moeten nemen en den vUand tenslotte toch
verslagen. Waarom zou mü dit een zesde maal
ook niet gelukken?" Het lukte niet en Dultsch
land stortte ineen.
Hertling keerde den gebeurtenissen, die nu
slag op slag volgden, moede en geresigneerd
den rug toe en legde. grUsaard van vUf en
zeventig jaar, zUn ambt neer.
Men kan zich de verlichting voorstellen, waar
mee Ik weer opstond en het nuttige wapen
<als het tenminste geladen was) in mün hand
klemde.
Met een
toestand op.
lag
schapskist, op de treeplank.
„U houdt van uw
goedkeurend, „dat
zie je tegenwoor-
dig niet vaak.” i
En zUn oog gleed
langs de glim- i
mende
van den
langs de smette-
looze kussens, den schoonen vloer
Vervloekt! Jim had moeite om niet te vloe
ken. Daar vond hU die ellendige pomp elndelUk
onder de voorbank. Snel pompte hU den band
op, ruimde het gereedschap weg en stapte in.
De sergeant groette en reed weg met de
zelfde groote snelheid, waarmee hü was ge
komen. Op zUn gezicht lag een peinzende trek.
Jim Randall loosde een zucht van verlich
ting. Niet dat hU bang was voor den sergeant,
maar hü zag toch liever geen politie-menschen,
zelfs niet zulke hardhoofdige als deze sergeant.
Een half uur later stopte hU bU een ben
zine-station. Zoodra hU echter stilstond voelde
hU dat er iets was mlsgeloopen. De sergeant
van zooeven stond vóór hem en verzocht hem
vrlandelUk maar beslist zUn reis te onderbre
ken. Meteen onderbrak hij Jim’s protesten.
„Het is beter om geen tegenstand te bieden.
Je bent tegen de lamp geloopen. al moet Ik
zeggen dat het een haartje scheelde of je was
den dans ontsprongen. Maar In ’t vervolg raad
ik je aan je eerst van alles op de hoogte te
stellen, alvorens je in een gestolen auto gaat
rijden. Zelfs een slecht opmerker zou dadelük
gezien hebben, dat je niet bU dezen auto hoor
de. Vergeet niet, een auto Is het spiegelbeeld
van den eigenaar. En de eigenaar van dezen
wagen Is een keurig mensch, die weet waar hU
zUn pomp heeft geborgen, en die zUn gereed
schap netjes op zUn plaats legt. En bovenalles
weet de eigenaar hoeveel kilometer zUn wagen
heeft geloopen. Ik zei met opzet een verkeerd
getal. 15.000 mUl. terwUl er stond 22.000. Je
bent te slordig, man.”
Jlm gaf zich een autoritaire houding.
„Wie geeft u het recht....” begon hu. maar
de sergeant sneed kalm zUn woordenstroom af.
„Ik heb getelefoneerd en een speurhond uit
gezonden. Straks zul je Harold Blinds uit New-
York ontmoeten, den eigenaar van den auto.
Gelukkig voor jou. ben je ook met hem slordig
te werk gegaan. HU leeft nog.”
Toen zag Jim Randall dat het spel uit was.
In antwoord op een in de Fransche Kamer
gestelde vraag verklaarde de minister van oor
log dat van de recruten van de lichting 1933
98.855 recruten minstens de lagere school op
normale wUze hadden afgeloopen. Er waren
109 443, die het niet zoover gebracht hadden,
dch in elk geval konden lezen en schrUven. 8118
recruten konden slechts lezen, doch niet
schrUven en 8442 recruten konden noch lezen,
noch schrUven. Aangezien de geheele lichting
ongeveer 220 000 man omvatte was dus on
danks den leerplicht 4 pet. der recruten on-
alphabeet, terwUl 8 pet. niet schrUven kon.
In Zweden Is tUdens het Kerstfeest waar-
schUnlUk geen huis, waar een kerstboom te.
Het is de gewoonte met het koopen hiervan
te wachten tot twee dagen voor Kerstmis (de
dag onmiddellUk voorafgaande aan het Kerst
feest. wordt in Zweden als een Zondag be
schouwd).
Dit jaar valt 23 December echter op een
Zondag, en de vraag is gerezen, of op dien dag
kerstboomen mogen worden verkocht.
Aan de Zondagssluiting In Zweden wordt
streng de hand gehouden. Slechts eenlge win
kels mogen dan open zUn, t.w. fruitwinkels den
geheelen dag. banketbakkers tot 3 uur 's mid
dags en de melk- en broodwinkels tot 11 uur
■s morgens.
De fruitwinkels hebben gevraagd, of zU de
kerstboomen voor het as. Kerstfeest mogen
verkoopen. Aangezien de autoriteiten echter van
meenlng zUn, dat kerstboomen niet als fruit,
doch veeleer als tUdelUke meubelstukken moe
ten worden beschouwd, ziet het er niet naar
uit, dat het verzoek zal worden Ingewilligd.
had een schot door zün rechtsrlong en bloedde
uit zün mond. Latimer bukte slch over hem
heen, stelde een kort ondersoek in en kwam
daarna weer overeind. terwUl hü zacht zün
hoofd schudde.
„Ik vrees, dat er geen hoop meer U merkte
hU ontmoedigd op. JOU is Jammer. We zouden
De sergeant bekeek het dash-bord.
„Wel, nog niet eens zoo lang op den weg,”
ging hU voort. „Nog maar 15.000 mUl geloo
pen.”
Jim voelde zich onbehaaglUk.
„De kilometerteller werkt niet goed,” zei hjj
snel, ,,’t Is minstens de helft van den werke-
Ujken afstand."
Waar was de pomp? HU keek in de gereed-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiê
Jim Randall stond aan den kant van den
verlaten Amerlkaanschen landweg en tuurde
naar den horizon. De wereld scheen leeg, als
een woestUn onder een gloeiende zon. Geen
mensch was er zichtbaar, maar ook aüe tee-
kenen van leven ontbraken. De zon brandde
en deed zelfs de vroolUkste vogels zwUgen.
Toen vingen de geoefende ooren van den man
het geluld van een naderenden auto op. HU
boog ZTch voorover en tuurde scherp voor zich
uit. Een kromming van den weg hield den auto
uit zUn gezichtsveld verwUderd, maar hU wist
dat de wagen hem binnen enkele oogenblikken
zou passeeren.
Nauwgezet nam hü zUn voorzorgen. HU stelde
zich langs den weg op als een moede landlooper
en wist deze houding zóó goed te Imlteeren dat
zelfs zUn fatsoenlUke kleeren niet uit den toon
vielen. TegelUkertUd dook zUn rechterhand in
zUn jaszak. De auto kwam nader met een ma
tige vaart en toen ze dicht genoeg was stak
Jlm zUn linkerhand omhoog: het karakteris
tieke gebaar van landloopers en zwervers, die
vragen om te mogen meerijden
Vol verwachting keek hjj toe of de automo
bilist zou stoppen. GewoonlUk reden ze door,
want de dagbladen berichtten lederen dag op
nieuw over plundering en doodslag langs den
openbaren weg. Toch waren er nog altUd men
schen te vinden, die hun hart over hun ver
stand lieten zegevieren en.... tot dezen be
hoorde de naderende autobestuurder.
HU stopte en keek naar Jlm.
„Mag ik meerijden, mister....” Jim behoefde
den zin niet uit te spreken want door een kort
handgebaar noodigde de automobilist hem uit
In te stappen.
Snel overzag Jim de situatie. De man was
tenger gebouwd en alleen. Een goedaardig bur
ger.
Jlm stapte In en oogenbilkkelUk nam hU zUn
kans .waar. Vóór de man er op verdacht was
zag'hU een browning op zich gericht en hoorde
hU de stem van den vagebond, die hem ge
lastte uit te stappen.
Doodsangst lag in zUn oogen en hü gehoor
zaamde. Jim liet zUn slachtoffer voor zich uit
het kreupelhout instappen en sloeg hem daar,
plotseling, mst den revolver tegen den grond.
Zonder een kreet te uiten viel de man voor
over. Jlm gooide den revolver weg. stampte
het stof van zUn schoenen en nam bezit van den
auto. De overval had slechts enkele minuten
in beslag genompn.
Onder het rijden nam Jim Randall den ge
stolen wagen eens goed op. Het was een keurig
verzorgde auto, niet nieuw, maar zoo goed on
derhouden drjt hu niet voor een splinter-
nieuwen onderdeed.
„In Deadtown brengt hü vast 300 dollars
op,” stelde hU bU zichzelf vast. De papieren,
die zich in den auto bevonden, vertelden dat
de eigenaar Harold Blinds heette en uit New-
Tork afkomstig was. Jim stelde zich op deze
omstandigheid in. Van nu af was hü Harold
Blinds uit New-York.
Deadtown lag nog een tweehonderd mül ver
wUderd, doch hU haastte zich niet.
NauwelUks had hü echter een tien minuten
gereden of een eigenaardig gehobbel vertelde
hem dat de linkervoorband lek was. HU stapte
uit en maakte zich gereed om den reserveband
op te zetten.
Een snorrend geluid deed hem plotseling op
zien. Even stokte zUn adem, doch dadelijk
daarop had hü zün zelfbeheersching terug. Er
naderde een motor. En wel een zeer bekende
motor. Een sergeant van de wegen-politie, die
bU den auto stopte.
„Middag!” groette de stevig-gebouwde ser
geant vriendelUk en oogenbilkkelUk stelde Jlm
„HU weet niets!” En dadelUk daarop:
„Hoe kan het ook anders!”
HU groette op denzelfden toon terug.
„Kan ik soms helpen” bood
plichtgetrouw aan.
„Dank je, sergeant. tGaat al. Warm van
daag!”
„Ja." De sergeant keek met eerlijke bewon
dering naar den wagen.
„Keurig wagentje," was zijn oordeel.
Jim Grinnikte. OnderwUl zette hü den re
serveband op. Die was te zacht en moest op
gepompt worden. Waar was de pomp?
was. want hü behandelde hem met duidelijk
merkbaren eerbied.
„Uitstekend. mUnheer," zei hü: .Als-ie dood
te, is-ie dood. Ik heb order, al uw bevelen op te
volgen, mijnheer.”
Daarna haalde hü een notitieboekje uit
zUn zak en vervolgde met een zekere zenuw
achtigheid:
„Er is nog iets anders, münheer. Iets dat
van Tilbury Juist overal heen getelefoneerd is.
Het schUnt (hü keek zUn nottt.es eens na) het
schUnt, dat ze met die barkas een partü kust
wachten in den grond geboord hebben, die
Lyndon, den ontsnapte gevangene, te pakken
hadden. Voorbü Tilbury was het. Weet u mis
schien daar meer van?”
Latimer knikte.
„Zelfs een klein beetje méér, sergeant.” zei
hü. „Je zult de barkas hier beneden fn de
Kreek vinden!"
HU zweeg even, voegde er toen tan toe:
„Dit is Nell Lyndon. Ik sta voor hem borg.”
Welke ondervindingen het eiland Sheppey
in den regel voor zUn politiedienaren weglegt,
weet ik niet, maar het was duldelUk. dat de
sergeant thans beroepsmatig gesproken
den grootsten dag van zun leven beleefde.
HU keek mU een oogenbllk aan met de uiterste
belangstelling, voor hU z>ch van zUn
sing herstelde en Latimer groette o*>
gaan.
„Uitstekend, mUnheer,” set hU. „en wat moet
ik doen?”
oogopslag nam Ik den geheelen
Met het gezicht naar beneden
de beweginglooze figuur van McMurtrie
Savaroff lag ook nog steeds, met zjjn zware
gestalte en fantastische hulpeloosheid op den
grond gestrekt Alleen Iwanowna had zich
bewogen. HU zat op zUn handen. terwUl nU
half suf naar den loop van Latimer’s revolver
staarde.
Latimer zelf begon weer bet gesprek.
„Kom hier en boel deze twee heeren Kills."
zei hU- „Ik zal naar den derde kUken.”
De man, die tegelUk met Tommy binnen
was gekomen, een kleine streng uitziende man
in een blauwe uniform, liep flink door de
kamer, nam een paar lichte handboe en en
bond deze om Iwanowna’s poteen. Daarna deed
hU hetzelfde met den nog steeds bewustelooaen
Savaroff.
Het volgende oogenbllk knielden Latimer.
Tommy en ik om het voorover liggende lichaam
van den dokter We tilden hem heel voor
zichtig
„wat
Bliksemsnel stak McMurtrie rijn hand in
BUn zak en toen hü dat deed, richtte Latimer
onmiddellUk züif revolver op hem. Twee
schoten klonken büna geUJktUdlg. maar be
halve. dat Ik een geschreeuw en gerinkel
van glasscherven hoorde, wist ik niet wat er
gebeurde. In een oogwenk had ik mü op Sa
varoff geworpen/ en juist nadat hü zün re
volver te voorechün gehaa'd had. gaf ik hem
een Hinken stoot, tegen zün kaak. TerwUl hü
«Ijn wapen vallen liet, wankelde hü achter
waarts naar Iwanowna en met een smak
vielen beiden op den grond, zoo, dat het huis
er van trilde. Büna op hetzelfde oogenbllk
werden het raam en de deur woest openge
rukt en kwamen twee mannen de kamer bfn-
nenstormen. De eerste van de indringers was
Tommy Ik herkende hem toen ik instinct
matig naar de revolver greep, met den on-
aansenamen indruk dat Hoffmann en de andere
W,w Leroggetomen waren van bet postkantoor.
Napoleon was bü Belle-Alliance vernietigend
verslagen en naar St. Helena verbannen. Na
tientallen jaren van onrust herademde het
Fransche volk. Het materiaal aan menschen was
bUna uitgeput en rust noodzakelük Talleyrand
had op het congres van Weenen door uitste
kende diplomaten het aanzien van Frankrük en
het Furopeesche bezit van dit land gered De
vermoeide Fransche kracht concentreerde zich
op de restauratie. Maar hoe verder men zich
b** stille alledaagsche politieke leven onder
van de
het hedendaagsche Dultschland C-L
cies zoo. De „heimliche Kaiser” van Dultsch
land heeft er voor gezorgd, dat Hindenburg tot
een natlonalen heilige werd. Zün graftombe in
een der torens van het Tannenbergmonument
zal herbouwd worden tot een weidschen tem
pel. tot het voorgebergte van het Walhalla Le
genden en sagen beginnen hun gehelmnisvol
geweef. De legende van den dolkstoot van het
achterland in den rug van het Dultsche leger
is thans officieele Dultsche historische waarheid
geworden. geschiedvorschers van het natio
nalisme detffteeren, dat Dultschland niet
door de wapenen werd overwonnen, maar door
rood-zwart verraad.
Met historische waarheid heeft dit niets te
doen. De nuchtere schriftstukken, die in de
ambtelüke publicaties over den wapenstilstand
zün opgenomen, leveren büna op iedere pagina
het bewüs. dat de ópperste legerleiding zelf het
was. edi niet dring nd. niet overhaast genoeg
op het sluiten van den wapenstilstand kon aan
dringen, omdat zU, op militair gebied, volslagen
radeloos was; dezelfde opperste leiding, die nog
in Juli J918 verregaande annexionistlsche doel
einden vervolgde en iedere vredesmogelükheid
vernietigde.
Voor de onheilvolle politiek van het leger
bestuur, met name van Ludendorff, vindt men
Interessant materiaal in een boek, getiteld:
„Eln Jahr In der RelchskanzlelErinnerungen
an der Kanzlerschaft meines Vaters", geschre
ven door graaf Karl von Hertling, zoon van
den zevenden kanselier van Wilhelm n. Uit dit
boek blUkt weer duidelük, dat Ludendorff den
oorlog leidde en tevens de politiek naar zün
souverelnen wil en welbehagen
Het ééne jaar Ksmsellerschap van "ertllng
was één strijd der rüksregeerlng met Luden
dorff om de leiding der politiek. De heer Mi
chaelis, van wten Karl Hertling schrijft, dat
Ludendorff hem „entdeckt” had, was al na
honderd dagen aan het einde van van zün La-
tün. Nu moest Hertling, die reeds na Beth-
mann's demissie het Kanselierschap van de
hand had gewezen, er aan gelooven. Men weet,
dat hü meer tacticus dan practicus te geweest
Hü was niet de man, die in dagen van storm
kapitein van het staatsschip kon zün Welis
waar sloot Hertling, vóór hü zün ambt aan
vaardde, een accoord met de meerderheids-so-
claal-democraten over een bepaald program,
waarin ook de spoedige invoering van het al
gemeen kiesrecht in Pruisen voorkwam, maar
innerlük moest hü toch. als conservatieve
man, niets hebben van democratie en parle
mentarisme. Toen In September 1918 de toe
stand kritiek was geworden en de Invoering
van het parlementaire systeem nog slechts
een kwestie van dagen was. ging de oude Hert
ling nog met de gedachte rond, om de basis
der rijksdagmeerderheid te verlaten en met
wisselende meerderheid nu eens links, dan weer
rechts te regeeren. Maar toen Ludendorff eens
klaps (door den nood gedrongen!) zelf „elnen
Ausbau der Reglerung auf brelter Baste”
langde, om tot vrede te kunnen komen,
het uit met die tactische spo**erü en Hertling
demission neer de
Toen Hertling Kanselier werd,
het legerbestuur „feierlichst. slch in die Füh-
rung der Politik nicht mehr elnmlschen zu
wollen”.
Deze verklaring was naar den aard van het
beruchte „vodje papier”. In het begin schUnt
Hertling héél krachtig tegen Ludendorff te zUn
opgetreden. De generaal beklaagde zich zelfs
In een telegram, dat hü „von dem Herrn Reichs-
kanzler gknzllch an die Wand gedrilckt wür-
de", maar de moede oude Hertling heeft dien
tegenstand niet lang vol kunnen houden.
Een paar weken na Hertllng's benoeming
ontstond reeds een conflict met Ludendorff.
Hertling wilde niets weten van annexatie, ook
niet van verkapte annexatie van België. In het
Oosten verlangde Ludendorff „grensbeveillgln-
gen” tot onder den rook van Warschau. Ook
daarvan wilde Hertling niets weten -In beide
gevallen stond de Keiser aan de züde van den
Het was Tommy die zün grafrede uitsprak
„Wel.” zei hü. ,J>U eerste lias
schavuit en speelde groot spel nu te het
uit! God hebbe zün ziel!”
Latfmer stak zün hand in den zak van den
doode en haalde er een kleine, nlkkelbeslagen
revolver uit. Een van de kamers wss ontladen.
.Geen slecht schot.” zei hü crittech. „Hü
schoot op mü door zün jas heen en miste
slechts met een centimeter.”
stond op en keek naar het gebroken
venster en de andere sporen van het gevecht
in de kamer; eindelük kwam zün blik tot
rust op de voorover liggende gestalte van
Savaroff.
„Een mooie stoot van Je. Lyndon,” sal hjj.
denk het niet,” antwoordde Ik. ,«en
breekt niet zoo
„Ik
hebt.”
■Jk
nek ate die van Savaroff
gauw."
Plotseling schoot me iets te binnen en Ik
vroeg haastig:
,^e
bende hier zün
van Iwanowna.
komen.”
Latimer schudde zün hoofd.
„Erg onwaarschUnlük,” zei hü; „ik heb alle
reden, om te gelooven dat zü op het oogen
bllk in het politiebureau van Queensborough
zitten.”
Ik zag Tommy grijnzen maar voor ik eenlge
navraag kon doen, was Iwanowna overeind
gekrabbeld. Zün gezicht had iets spookachtigs
in de mengeling van woede en teleurstelling, die
het verried.
„Ik etoch een verklaring!” riep hü heesch.
„Met welk recht ben Ik gearresteerd?”
Latimer Uep rustig op hem toe en keek hem
recht in de oogen.
Ik denk, dat u dat heel goed weet, Kapi
tein Iwanowna,” zei hü.
Er viel een stilte; toen met een blik, die ons
alle vier omvatte ging de kapitein naar den
divan en nam plaats. Als blikken zonden doo-
den, zouden wü allen op onze plaatsen gestor
ven’zün.
Daar dit tot op heden nog niet mogelük is.
bleven wü staan, waar wü stonden Op dat
oogenbllk deed zich bulten bat onmiskenbare
Iff l ef op dit blad zijn Ingevolge de versekeringsvoorwaarden tegen f 9/1/)/) b|j levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f TCfl t>U een ongeval met f bU verlies van een hand f 1 OC oü verlies van een CQ _bUe«n f
U0011KC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlrgen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodelUken afloop f een voet of een oog T luim of wijsvinger been of arm TVs anderen vinger
de regeerlng der laatste Bourbons,
groote dagen van het schitterende en pratende
keizerrijk verwUderde, des te grooter werd het
romantische verlangen naar die dagen van
weleer. De Napoleon-legende ontstond. De her
innering aan den empereur loste zich op in
het geheimntevolle rijk der sagen.
weet ’toch, dat er nog twee van dfe
- Hoffmann
Ze kunnen
twaalfde jaar.
bogen.
overleed.
van uiigcvcci x xw.-
huls aangehouden.