HERTLING EN LUDENDORFF f 50— keerden wij uit I ONZE 349e UITKEERING PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND I I vtofwal van dat dag Bootz Record DE STER VOORTDURENDE STRIJD NEII LYNDON ONTSNAPT genever I MAANDAG 17 DECEMBER 1934 I De brutale generaal Generaal Ludendorff Oud vlieg-enthousiast Kerstmis in Zweden VAN Het an-alphabetisme ih Frankrijk Ludendorff leidde den oorlog teven» de politiek naar zyn soavereinen wil welbehagen Verkoop van Kerstboomen Zondagssluiting DOOR VICTOR BRIDGES WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG f 84.795.- i ingevolge de voor onze abonnes geldende gratis-ongevallenverzekering aan den Heer H. J. KERSTEN, Hommelstraat 51, Arnhem, wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is en de aan onze verzekerde abonnes is uitgekeerd. DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) HiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii eln< vast: de sergeant I verklaarde hoop dat Je hem niet den nek gebroken M. mijnheer?" begon hij schor HOOFDSTUK XXIV kon De vrijspraak m de HU Wordt vervolgd. verras been te De geschiedenis herhaalt zich altijd weer In -J gaat het pre- Daarop gelastte zij den bandieten ons weg te voeren en ons schrüfmateriaal te bezorgen ten einde onze families op de hoogte te brengen van onzen toestand en het verlangde losgeld te verkrijgen, dat niet minder dan een mlllioen dollars moest bedragen. Weldra waren we druk aan het schrijven. Een astronoom in Suffolk heeft een lichtende, nieuwe ster ontdekt ..Krantenbericht’’ een vriend met I, waardoor deze Het bleek dat zü de etgenlUke leidster van de bende was In tamelijk verstaanbare taal maakte zU ons er opmerkzaam op dat zij geld van ons verlangde. Toen wij haar beduidden dat wU dit niet bij ons hadden, dreigde zü ons gevangen te houden totdat onze familie losgeld zou heb ben betaald. In gevangenschap. Over de behandeling hadden wij niet te klagen. Na enkele weken werden we weer voor de leidster gebracht, die zeer ver bolgen was, omdat zü nog steeds geen geld had ontvangen. Zij dreigde ons. wanneer het geld niet spoe- „De hemel beware ons!” riep hü uit „Wat ts hier aan de hand? Moord!?" ..Niet precies dat, sergeant", antwoordde La timer vergoelijkend ..Ik schoot dezen man neer in zelfverdediging De anderen geef ik aan jou over Er is een arrestantenlokaal voor hen alle drie aangewezen Het scheen, dat de sergeant wist, wie Latimer U een gouden hor- ierwUzer met een mes. Op zUn negende begon hij wodka te drin ken en werd verscheidene malen wegens dief stal gearresteerd. Een psycholoog nam den jongen ender be handeling. De Jeugdige boef bestal echter ook zijn men tor, waarna hü van dezen wegvluchtte. een dronkaard huiver op zün kamer; de ver was ■rs-record, waar- twaalf jaar kan Er is een nieuwe ster ontdekt! Een astronomisch feit. Men heeft haar schoonheid reeds ge noemd geld ter waarde d 300 K M van geluid van een naderenden auto hooren. Latimer opende de kast van zUn horloge. „Vlug gedaan, Ellis.” merkte hjj op met ze kere voldoening. „Ik had hen tien minuten la ter verwacht. Zeg, dat ze dadelijk hier moeten komen." Hij knipte de kast weer dicht. „We moesten maar probeeren onzen schoenen slaper weer wakker te krijgen", ging hjj voort. „Hij zal wel vrij zwaar zijn om te dragen." WU slaagden er in. Savaroff op een stoel te tillen, terwijl Tommy een flesch water ging ha len, die op het buffet stond. In de dagen van mijn boksles had ik eenlge ondervinding opge daan van de behandeling van neergeslagen te genstanders, en ofschoon bet met Ravarotf een vrU ernstig geval was, wisten krachtige massa ge, gn enkele afwaaschlngen zijn bewustzUn ten slotte weer op te wekken. HU was juist zoover hersteld, dat hü weer van harte vloeken kon. toen de deur geopend werd en Ellis met twee andere mannen de kamer binnenkwam. Een van hen droeg burgerkleeren, de ander was In de uniform van politle-sergeant gekleed. Ik zal nooit het gezicht van dezen laatste vergeten toen hU het tooneel voor zich opnam. uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitn E iiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiic ölllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllinillllllliiilliiiiiiiiiic Alexander Kennedy, een 99-jarlge boer uit Queensland is voor zUn leeftijd een ware vlieg enthousiast. Dertien Jaar geleden maakte hü voor het eerst een tocht per vliegtuig, terwUl hü thans geregeld op en neer reist, van Brisbane naar Mount Isa. een afstand van 1400 mUl. Zijn 99sten verjaardag vierde hü met een vlucht over Brisbane In een nieuw vliegtuig van de Empire Airways. Hij denkt nog altUd aan den ouden tUd. toen zUn eerste sensatie een rit in een bokkenwagen was. en een vriend elk oogenbllk oig zou zomen aat ze ons ooren ai zou laren snUden en deze aan onze familieleden sturen teneinde de toezending van het losgeld te bespoedigen. In gedachten zag Ik reeds het grie zelige pakket door mUn huisgenooten In ont vangst genomen en hun vreeselUke ontzetting. We huiverden onwillekeurig. Toen hU in zijn stille Beiersche bergen te rugkeerde op een herfstdag, vol zon en wee moed, en zün huls betrad, rolde langzaam een traan uit zUn oog. Ahnte er des Vaterlandes Schicksal? HU beleefde nog den val van Dultschland. De revolutie vernietigde In eemge uren, waarvoor graaf von Hertling heel zUn leven had gewerkt en brak hem het hart. Van hooge kwaliteit! De kijkers staan op haar gericht, Maar toch, al staat zij hoog, Waarneembaar is zij niettemin Reeds met het bloote oog! Zij is een heel bijzpnd’re ster, Die graag des avonds (blinkt, Maar zij is niet gepolitoerd En zij is niet geschminkt! Zij schildert zich de wenkbrauw niet. Zij créme-t ook niet haar huid, Z[j ziet er immers zoo zij is Het allerschoonste uit! Ofschoon d’ ontdekker van de ster In geestdrift is geraakt, Wordt geen reclame uitgedacht Noch zegetocht gemaakt! En wat zelfs zeer bijzonder is: Geen krant die 't nieuwtje brengt. Dat zij al reeds in een schandaal Of scheiding is gemengd! Geen foto ziet men zelfs van haar, Zij is ook bovendien Nog in geen enk’le bioscoop &t> ’t witte doek te zien! Z' is namelijk: een échte ster! Zoo een aan ’t firmament Dus bij ’t publiek, dat namaak zoekt, Volkomen ónbekend! We tilden hem heel voor zichtig op en legden hem op zUn rug. een opgerolde reisdeken als kussen gebruikend. HU wagen,” zei de sergeant MHeeeeeeMeeeMMeeeMMieeeeeeteeMeeaMMeaegee _v“kj l^e man en flankett de auto f auto, enkele nuttige Informaties van hem los hebben kunnen krUgen.” Er ontstond een korte stilte; toen opende de stervende man plotseling zUn oogen. Het mag gek klinken, maar het scheen mü toe. dat er een oogenbllk een schaduw van zUn ouden spottenden glimlach over zün gelaat gleed ZUn lippen bewogen zich zwakjes, alsof hU poogde te praten. Ik boog me voorover om te luisteren, maar juist toen ik dat deed, kwam er een nieuwe golf bloed door zUn keel en met een lange zucht vlood zün vreemde, duistere ziel heen Nog altUd zou ik willen weten, wat hU toen ongesproken liet. Kanselier. Ludendorff dreigde met demissie. De zaak werd gesust. TUdens de onderhandellngen In Brest-Litowsk verscheen de generaal in Ber- lUn en verkeerde In opgewonden stemming. HU elschte het aftreden van Von Ktlhlmann en van den chef van het civiele kabinet Valentlni. Gebeurde dit niet, dan zou hü aftreden. Hoe brutaal de generaal was, blUkt wel uit het vol gende. De jonge Hertling vertelt: „In dieser Konfe- renz verbat er slch melnem Vater gegenüber das Lachen (waran dieser gar nicht dachte)”. De Kanselier beklaagde zich bU den Keizer over deze brutaliteit. Deze greep In en verklaarde, dat noch Ktihl- mann noch Valentlni ontslag kregen en beval Ludendorff, op zUn post te blüven De generaal ging door met brommen en in- trigeeren. De Kanselier werkte, in overleg met den Keizer, een memorandum over de verhou ding van regeerlng en legerbestuur uit. Het legerbestuur kreeg het recht bU groote poli tieke kwesties raadgevend op te treden. Luden dorff wilde er niets van weten en de Kanselier noteerde: „Ik heb den Indruk, dat Ludendorff op een conflict met de rijksleiding aanstuurt, om na den val van den Kanselier de militaire dictatuur in te voeren.” In de militaire kwesties schUnt Hertling he laas de optimistische opvattingen van het le gerbestuur te hebben geloofd. Vandaar zUn phl- losophische rust, waarmede hU alle vredes-mo- gelUkheden behandelde. HU was bUna geheel passief Pas in Augustus 1918 begint hü begrip te krUgen van den kritieken toestand en elscht, dat men hem vrUe hand zal laten, om den vrede voor te bereiden. HU probeert een be middeling door den Konlng van Spanje (is niet doorgegaan) en later door onze Koningin, die daarop Den Haag, zooals bekend is, voor eventueele onderhandellngen beschikbaar stel de. Maar ’t was reeds te Iaat. Oostenrijk oood vrede aan, BulgarUe viel af. Turkije stortte u> elkaar. De gebeurtenissen volg len ha's over kop. In zUn angst elschte Ludendorff een parle mentaire regeerlng. Hertling snelt naar ’t hoofd kwartier. TerwUl hü met den keizer confereert, stormt Ludendorff, zonder aangediend te zUn. het vertrek binnen en snauwde in groote op winding: „Is de nieuwe regeerlng nu nog niet gevormd?” Waarop de keizer tamelUk barsch antwoordt: „Ik kan toch niet tooveren!” Daar op weer Ludendorff: „De regeerlng moet dade lijk worden gevormd, want het vredesaanbod moet vandaag nog worden gedaan." De keizer: „Dat hadt u mU voor 14 dagen moeten zeggen. Ludendorff had tot op ’t laatste oogenbllk op een deus ex machina gehoopt, op het „won derbare”, op het soldatengeluk. Na het laatste mislukte offensief, beet hü den twUfelenden Kanselier uit de hoogte toe: „VUfmaal heb Ik nu al in den wereldoorlog mUn troepen terug moeten nemen en den vUand tenslotte toch verslagen. Waarom zou mü dit een zesde maal ook niet gelukken?" Het lukte niet en Dultsch land stortte ineen. Hertling keerde den gebeurtenissen, die nu slag op slag volgden, moede en geresigneerd den rug toe en legde. grUsaard van vUf en zeventig jaar, zUn ambt neer. Men kan zich de verlichting voorstellen, waar mee Ik weer opstond en het nuttige wapen <als het tenminste geladen was) in mün hand klemde. Met een toestand op. lag schapskist, op de treeplank. „U houdt van uw goedkeurend, „dat zie je tegenwoor- dig niet vaak.” i En zUn oog gleed langs de glim- i mende van den langs de smette- looze kussens, den schoonen vloer Vervloekt! Jim had moeite om niet te vloe ken. Daar vond hU die ellendige pomp elndelUk onder de voorbank. Snel pompte hU den band op, ruimde het gereedschap weg en stapte in. De sergeant groette en reed weg met de zelfde groote snelheid, waarmee hü was ge komen. Op zUn gezicht lag een peinzende trek. Jim Randall loosde een zucht van verlich ting. Niet dat hU bang was voor den sergeant, maar hü zag toch liever geen politie-menschen, zelfs niet zulke hardhoofdige als deze sergeant. Een half uur later stopte hU bU een ben zine-station. Zoodra hU echter stilstond voelde hU dat er iets was mlsgeloopen. De sergeant van zooeven stond vóór hem en verzocht hem vrlandelUk maar beslist zUn reis te onderbre ken. Meteen onderbrak hij Jim’s protesten. „Het is beter om geen tegenstand te bieden. Je bent tegen de lamp geloopen. al moet Ik zeggen dat het een haartje scheelde of je was den dans ontsprongen. Maar In ’t vervolg raad ik je aan je eerst van alles op de hoogte te stellen, alvorens je in een gestolen auto gaat rijden. Zelfs een slecht opmerker zou dadelük gezien hebben, dat je niet bU dezen auto hoor de. Vergeet niet, een auto Is het spiegelbeeld van den eigenaar. En de eigenaar van dezen wagen Is een keurig mensch, die weet waar hU zUn pomp heeft geborgen, en die zUn gereed schap netjes op zUn plaats legt. En bovenalles weet de eigenaar hoeveel kilometer zUn wagen heeft geloopen. Ik zei met opzet een verkeerd getal. 15.000 mUl. terwUl er stond 22.000. Je bent te slordig, man.” Jlm gaf zich een autoritaire houding. „Wie geeft u het recht....” begon hu. maar de sergeant sneed kalm zUn woordenstroom af. „Ik heb getelefoneerd en een speurhond uit gezonden. Straks zul je Harold Blinds uit New- York ontmoeten, den eigenaar van den auto. Gelukkig voor jou. ben je ook met hem slordig te werk gegaan. HU leeft nog.” Toen zag Jim Randall dat het spel uit was. In antwoord op een in de Fransche Kamer gestelde vraag verklaarde de minister van oor log dat van de recruten van de lichting 1933 98.855 recruten minstens de lagere school op normale wUze hadden afgeloopen. Er waren 109 443, die het niet zoover gebracht hadden, dch in elk geval konden lezen en schrUven. 8118 recruten konden slechts lezen, doch niet schrUven en 8442 recruten konden noch lezen, noch schrUven. Aangezien de geheele lichting ongeveer 220 000 man omvatte was dus on danks den leerplicht 4 pet. der recruten on- alphabeet, terwUl 8 pet. niet schrUven kon. In Zweden Is tUdens het Kerstfeest waar- schUnlUk geen huis, waar een kerstboom te. Het is de gewoonte met het koopen hiervan te wachten tot twee dagen voor Kerstmis (de dag onmiddellUk voorafgaande aan het Kerst feest. wordt in Zweden als een Zondag be schouwd). Dit jaar valt 23 December echter op een Zondag, en de vraag is gerezen, of op dien dag kerstboomen mogen worden verkocht. Aan de Zondagssluiting In Zweden wordt streng de hand gehouden. Slechts eenlge win kels mogen dan open zUn, t.w. fruitwinkels den geheelen dag. banketbakkers tot 3 uur 's mid dags en de melk- en broodwinkels tot 11 uur ■s morgens. De fruitwinkels hebben gevraagd, of zU de kerstboomen voor het as. Kerstfeest mogen verkoopen. Aangezien de autoriteiten echter van meenlng zUn, dat kerstboomen niet als fruit, doch veeleer als tUdelUke meubelstukken moe ten worden beschouwd, ziet het er niet naar uit, dat het verzoek zal worden Ingewilligd. had een schot door zün rechtsrlong en bloedde uit zün mond. Latimer bukte slch over hem heen, stelde een kort ondersoek in en kwam daarna weer overeind. terwUl hü zacht zün hoofd schudde. „Ik vrees, dat er geen hoop meer U merkte hU ontmoedigd op. JOU is Jammer. We zouden De sergeant bekeek het dash-bord. „Wel, nog niet eens zoo lang op den weg,” ging hU voort. „Nog maar 15.000 mUl geloo pen.” Jim voelde zich onbehaaglUk. „De kilometerteller werkt niet goed,” zei hjj snel, ,,’t Is minstens de helft van den werke- Ujken afstand." Waar was de pomp? HU keek in de gereed- iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiê Jim Randall stond aan den kant van den verlaten Amerlkaanschen landweg en tuurde naar den horizon. De wereld scheen leeg, als een woestUn onder een gloeiende zon. Geen mensch was er zichtbaar, maar ook aüe tee- kenen van leven ontbraken. De zon brandde en deed zelfs de vroolUkste vogels zwUgen. Toen vingen de geoefende ooren van den man het geluld van een naderenden auto op. HU boog ZTch voorover en tuurde scherp voor zich uit. Een kromming van den weg hield den auto uit zUn gezichtsveld verwUderd, maar hU wist dat de wagen hem binnen enkele oogenblikken zou passeeren. Nauwgezet nam hü zUn voorzorgen. HU stelde zich langs den weg op als een moede landlooper en wist deze houding zóó goed te Imlteeren dat zelfs zUn fatsoenlUke kleeren niet uit den toon vielen. TegelUkertUd dook zUn rechterhand in zUn jaszak. De auto kwam nader met een ma tige vaart en toen ze dicht genoeg was stak Jlm zUn linkerhand omhoog: het karakteris tieke gebaar van landloopers en zwervers, die vragen om te mogen meerijden Vol verwachting keek hjj toe of de automo bilist zou stoppen. GewoonlUk reden ze door, want de dagbladen berichtten lederen dag op nieuw over plundering en doodslag langs den openbaren weg. Toch waren er nog altUd men schen te vinden, die hun hart over hun ver stand lieten zegevieren en.... tot dezen be hoorde de naderende autobestuurder. HU stopte en keek naar Jlm. „Mag ik meerijden, mister....” Jim behoefde den zin niet uit te spreken want door een kort handgebaar noodigde de automobilist hem uit In te stappen. Snel overzag Jim de situatie. De man was tenger gebouwd en alleen. Een goedaardig bur ger. Jlm stapte In en oogenbilkkelUk nam hU zUn kans .waar. Vóór de man er op verdacht was zag'hU een browning op zich gericht en hoorde hU de stem van den vagebond, die hem ge lastte uit te stappen. Doodsangst lag in zUn oogen en hü gehoor zaamde. Jim liet zUn slachtoffer voor zich uit het kreupelhout instappen en sloeg hem daar, plotseling, mst den revolver tegen den grond. Zonder een kreet te uiten viel de man voor over. Jlm gooide den revolver weg. stampte het stof van zUn schoenen en nam bezit van den auto. De overval had slechts enkele minuten in beslag genompn. Onder het rijden nam Jim Randall den ge stolen wagen eens goed op. Het was een keurig verzorgde auto, niet nieuw, maar zoo goed on derhouden drjt hu niet voor een splinter- nieuwen onderdeed. „In Deadtown brengt hü vast 300 dollars op,” stelde hU bU zichzelf vast. De papieren, die zich in den auto bevonden, vertelden dat de eigenaar Harold Blinds heette en uit New- Tork afkomstig was. Jim stelde zich op deze omstandigheid in. Van nu af was hü Harold Blinds uit New-York. Deadtown lag nog een tweehonderd mül ver wUderd, doch hU haastte zich niet. NauwelUks had hü echter een tien minuten gereden of een eigenaardig gehobbel vertelde hem dat de linkervoorband lek was. HU stapte uit en maakte zich gereed om den reserveband op te zetten. Een snorrend geluid deed hem plotseling op zien. Even stokte zUn adem, doch dadelijk daarop had hü zün zelfbeheersching terug. Er naderde een motor. En wel een zeer bekende motor. Een sergeant van de wegen-politie, die bU den auto stopte. „Middag!” groette de stevig-gebouwde ser geant vriendelUk en oogenbilkkelUk stelde Jlm „HU weet niets!” En dadelUk daarop: „Hoe kan het ook anders!” HU groette op denzelfden toon terug. „Kan ik soms helpen” bood plichtgetrouw aan. „Dank je, sergeant. tGaat al. Warm van daag!” „Ja." De sergeant keek met eerlijke bewon dering naar den wagen. „Keurig wagentje," was zijn oordeel. Jim Grinnikte. OnderwUl zette hü den re serveband op. Die was te zacht en moest op gepompt worden. Waar was de pomp? was. want hü behandelde hem met duidelijk merkbaren eerbied. „Uitstekend. mUnheer," zei hü: .Als-ie dood te, is-ie dood. Ik heb order, al uw bevelen op te volgen, mijnheer.” Daarna haalde hü een notitieboekje uit zUn zak en vervolgde met een zekere zenuw achtigheid: „Er is nog iets anders, münheer. Iets dat van Tilbury Juist overal heen getelefoneerd is. Het schUnt (hü keek zUn nottt.es eens na) het schUnt, dat ze met die barkas een partü kust wachten in den grond geboord hebben, die Lyndon, den ontsnapte gevangene, te pakken hadden. Voorbü Tilbury was het. Weet u mis schien daar meer van?” Latimer knikte. „Zelfs een klein beetje méér, sergeant.” zei hü. „Je zult de barkas hier beneden fn de Kreek vinden!" HU zweeg even, voegde er toen tan toe: „Dit is Nell Lyndon. Ik sta voor hem borg.” Welke ondervindingen het eiland Sheppey in den regel voor zUn politiedienaren weglegt, weet ik niet, maar het was duldelUk. dat de sergeant thans beroepsmatig gesproken den grootsten dag van zun leven beleefde. HU keek mU een oogenbllk aan met de uiterste belangstelling, voor hU z>ch van zUn sing herstelde en Latimer groette o*> gaan. „Uitstekend, mUnheer,” set hU. „en wat moet ik doen?” oogopslag nam Ik den geheelen Met het gezicht naar beneden de beweginglooze figuur van McMurtrie Savaroff lag ook nog steeds, met zjjn zware gestalte en fantastische hulpeloosheid op den grond gestrekt Alleen Iwanowna had zich bewogen. HU zat op zUn handen. terwUl nU half suf naar den loop van Latimer’s revolver staarde. Latimer zelf begon weer bet gesprek. „Kom hier en boel deze twee heeren Kills." zei hU- „Ik zal naar den derde kUken.” De man, die tegelUk met Tommy binnen was gekomen, een kleine streng uitziende man in een blauwe uniform, liep flink door de kamer, nam een paar lichte handboe en en bond deze om Iwanowna’s poteen. Daarna deed hU hetzelfde met den nog steeds bewustelooaen Savaroff. Het volgende oogenbllk knielden Latimer. Tommy en ik om het voorover liggende lichaam van den dokter We tilden hem heel voor zichtig „wat Bliksemsnel stak McMurtrie rijn hand in BUn zak en toen hü dat deed, richtte Latimer onmiddellUk züif revolver op hem. Twee schoten klonken büna geUJktUdlg. maar be halve. dat Ik een geschreeuw en gerinkel van glasscherven hoorde, wist ik niet wat er gebeurde. In een oogwenk had ik mü op Sa varoff geworpen/ en juist nadat hü zün re volver te voorechün gehaa'd had. gaf ik hem een Hinken stoot, tegen zün kaak. TerwUl hü «Ijn wapen vallen liet, wankelde hü achter waarts naar Iwanowna en met een smak vielen beiden op den grond, zoo, dat het huis er van trilde. Büna op hetzelfde oogenbllk werden het raam en de deur woest openge rukt en kwamen twee mannen de kamer bfn- nenstormen. De eerste van de indringers was Tommy Ik herkende hem toen ik instinct matig naar de revolver greep, met den on- aansenamen indruk dat Hoffmann en de andere W,w Leroggetomen waren van bet postkantoor. Napoleon was bü Belle-Alliance vernietigend verslagen en naar St. Helena verbannen. Na tientallen jaren van onrust herademde het Fransche volk. Het materiaal aan menschen was bUna uitgeput en rust noodzakelük Talleyrand had op het congres van Weenen door uitste kende diplomaten het aanzien van Frankrük en het Furopeesche bezit van dit land gered De vermoeide Fransche kracht concentreerde zich op de restauratie. Maar hoe verder men zich b** stille alledaagsche politieke leven onder van de het hedendaagsche Dultschland C-L cies zoo. De „heimliche Kaiser” van Dultsch land heeft er voor gezorgd, dat Hindenburg tot een natlonalen heilige werd. Zün graftombe in een der torens van het Tannenbergmonument zal herbouwd worden tot een weidschen tem pel. tot het voorgebergte van het Walhalla Le genden en sagen beginnen hun gehelmnisvol geweef. De legende van den dolkstoot van het achterland in den rug van het Dultsche leger is thans officieele Dultsche historische waarheid geworden. geschiedvorschers van het natio nalisme detffteeren, dat Dultschland niet door de wapenen werd overwonnen, maar door rood-zwart verraad. Met historische waarheid heeft dit niets te doen. De nuchtere schriftstukken, die in de ambtelüke publicaties over den wapenstilstand zün opgenomen, leveren büna op iedere pagina het bewüs. dat de ópperste legerleiding zelf het was. edi niet dring nd. niet overhaast genoeg op het sluiten van den wapenstilstand kon aan dringen, omdat zU, op militair gebied, volslagen radeloos was; dezelfde opperste leiding, die nog in Juli J918 verregaande annexionistlsche doel einden vervolgde en iedere vredesmogelükheid vernietigde. Voor de onheilvolle politiek van het leger bestuur, met name van Ludendorff, vindt men Interessant materiaal in een boek, getiteld: „Eln Jahr In der RelchskanzlelErinnerungen an der Kanzlerschaft meines Vaters", geschre ven door graaf Karl von Hertling, zoon van den zevenden kanselier van Wilhelm n. Uit dit boek blUkt weer duidelük, dat Ludendorff den oorlog leidde en tevens de politiek naar zün souverelnen wil en welbehagen Het ééne jaar Ksmsellerschap van "ertllng was één strijd der rüksregeerlng met Luden dorff om de leiding der politiek. De heer Mi chaelis, van wten Karl Hertling schrijft, dat Ludendorff hem „entdeckt” had, was al na honderd dagen aan het einde van van zün La- tün. Nu moest Hertling, die reeds na Beth- mann's demissie het Kanselierschap van de hand had gewezen, er aan gelooven. Men weet, dat hü meer tacticus dan practicus te geweest Hü was niet de man, die in dagen van storm kapitein van het staatsschip kon zün Welis waar sloot Hertling, vóór hü zün ambt aan vaardde, een accoord met de meerderheids-so- claal-democraten over een bepaald program, waarin ook de spoedige invoering van het al gemeen kiesrecht in Pruisen voorkwam, maar innerlük moest hü toch. als conservatieve man, niets hebben van democratie en parle mentarisme. Toen In September 1918 de toe stand kritiek was geworden en de Invoering van het parlementaire systeem nog slechts een kwestie van dagen was. ging de oude Hert ling nog met de gedachte rond, om de basis der rijksdagmeerderheid te verlaten en met wisselende meerderheid nu eens links, dan weer rechts te regeeren. Maar toen Ludendorff eens klaps (door den nood gedrongen!) zelf „elnen Ausbau der Reglerung auf brelter Baste” langde, om tot vrede te kunnen komen, het uit met die tactische spo**erü en Hertling demission neer de Toen Hertling Kanselier werd, het legerbestuur „feierlichst. slch in die Füh- rung der Politik nicht mehr elnmlschen zu wollen”. Deze verklaring was naar den aard van het beruchte „vodje papier”. In het begin schUnt Hertling héél krachtig tegen Ludendorff te zUn opgetreden. De generaal beklaagde zich zelfs In een telegram, dat hü „von dem Herrn Reichs- kanzler gknzllch an die Wand gedrilckt wür- de", maar de moede oude Hertling heeft dien tegenstand niet lang vol kunnen houden. Een paar weken na Hertllng's benoeming ontstond reeds een conflict met Ludendorff. Hertling wilde niets weten van annexatie, ook niet van verkapte annexatie van België. In het Oosten verlangde Ludendorff „grensbeveillgln- gen” tot onder den rook van Warschau. Ook daarvan wilde Hertling niets weten -In beide gevallen stond de Keiser aan de züde van den Het was Tommy die zün grafrede uitsprak „Wel.” zei hü. ,J>U eerste lias schavuit en speelde groot spel nu te het uit! God hebbe zün ziel!” Latfmer stak zün hand in den zak van den doode en haalde er een kleine, nlkkelbeslagen revolver uit. Een van de kamers wss ontladen. .Geen slecht schot.” zei hü crittech. „Hü schoot op mü door zün jas heen en miste slechts met een centimeter.” stond op en keek naar het gebroken venster en de andere sporen van het gevecht in de kamer; eindelük kwam zün blik tot rust op de voorover liggende gestalte van Savaroff. „Een mooie stoot van Je. Lyndon,” sal hjj. denk het niet,” antwoordde Ik. ,«en breekt niet zoo „Ik hebt.” ■Jk nek ate die van Savaroff gauw." Plotseling schoot me iets te binnen en Ik vroeg haastig: ,^e bende hier zün van Iwanowna. komen.” Latimer schudde zün hoofd. „Erg onwaarschUnlük,” zei hü; „ik heb alle reden, om te gelooven dat zü op het oogen bllk in het politiebureau van Queensborough zitten.” Ik zag Tommy grijnzen maar voor ik eenlge navraag kon doen, was Iwanowna overeind gekrabbeld. Zün gezicht had iets spookachtigs in de mengeling van woede en teleurstelling, die het verried. „Ik etoch een verklaring!” riep hü heesch. „Met welk recht ben Ik gearresteerd?” Latimer Uep rustig op hem toe en keek hem recht in de oogen. Ik denk, dat u dat heel goed weet, Kapi tein Iwanowna,” zei hü. Er viel een stilte; toen met een blik, die ons alle vier omvatte ging de kapitein naar den divan en nam plaats. Als blikken zonden doo- den, zouden wü allen op onze plaatsen gestor ven’zün. Daar dit tot op heden nog niet mogelük is. bleven wü staan, waar wü stonden Op dat oogenbllk deed zich bulten bat onmiskenbare Iff l ef op dit blad zijn Ingevolge de versekeringsvoorwaarden tegen f 9/1/)/) b|j levenslange geheele ongeschiktheid t »t werken door f TCfl t>U een ongeval met f bU verlies van een hand f 1 OC oü verlies van een CQ _bUe«n f U0011KC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlrgen f verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodelUken afloop f een voet of een oog T luim of wijsvinger been of arm TVs anderen vinger de regeerlng der laatste Bourbons, groote dagen van het schitterende en pratende keizerrijk verwUderde, des te grooter werd het romantische verlangen naar die dagen van weleer. De Napoleon-legende ontstond. De her innering aan den empereur loste zich op in het geheimntevolle rijk der sagen. weet ’toch, dat er nog twee van dfe - Hoffmann Ze kunnen twaalfde jaar. bogen. overleed. van uiigcvcci x xw.- huls aangehouden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1934 | | pagina 28